Τα «ΟΧΙ» πληρώνονται ακριβά...

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟΣ

ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΥ '40 ΚΑΙ Η ΗΤΤΑ, ΑΝ ΕΡΘΕΙ, ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΑΛΛΟΝ ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ: ΜΙΑ ΚΑΤΟΧΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ»

Η

άποψη ενός ιστορικού τεύ­χους που κυκλοφορεί μέσα στον Οκτώβριο δεν μπορεί παρά να αναφέρεται στο «ΟΧΙ» που η Ελλάδα είπε στην Ιταλία το 1940, δια στόματος Ιωάννη Μεταξά. Φυσικά σκοπός της άποψης δεν είναι η ιστορική ενημέρωση, αλλά η επισήμανση της διαχρο­νικής σημασίας του «ΟΧΙ», πολύ δε περισσότερο σήμερα, που η Ελλάδα αντιμετωπίζει ανάλογες αν όχι πολύ μεγαλύτερες και πιο ύπουλες απειλές.

Κατ' αρχάς θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα «ΟΧΙ» τα λένε οι ηγέτες και όχι οι λαοί, οι οποίοι αποδεικνύονται συχνότατα έρμαια προπαγάνδας και δημαγωγίας. Φυσικά και το «ΟΧΙ» του Μεταξά εξέφραζε όλους τους Έλληνες αλλά αν έλεγε ναι τι θα γινόταν; Τίποτα. Αυτό φαίνεται από την κατάληξη πολλών συμμαχικών κρατών του Άξονα, που μετά την ήττα της Γερμανίας οι λαοί τους - ακόμα και ο γερμανικός! - απεδείχθη­σαν «αντιστασιακοί» και πλήρεις βδελυγμίας για την Ναζιστική ιδεολογία. Ωστόσο, πριν την ήττα του Γ' Ράιχ, οι λαοί αυτοί ακολούθησαν πειθήνια τους ηγέτες τους που τάχθηκαν στο πλευρό του Χίτλερ, και μάλιστα οι στρατοί τους διακρίθηκαν στην μάχη και οι στρατιώτες τους πέθαναν για τον Φύρερ!

Δεύτερον, θα πρέπει να επι­σημάνουμε ότι τα «ΟΧΙ» θέλουν τεράστιο ηθικό ύψος και ανά­λογου μεγέθους πατριωτισμό, θέλουν ο ηγέτης και οι λαοί να θέτουν την πατρίδα επάνω από κομματικές ιδεολογίες και προ­σωπικά συμφέροντα. Αν αυτά δεν υφίστανται, η δουλοπρέπεια και η υποταγή είναι συνήθως οι καταστάσεις που ακολουθούν τις αξιώσεις των εχθρών.

Τρίτον, θα πρέπει να τονίσου­με ότι τα «ΟΧΙ» έχουν συνέπειες, εφόσον προτάσσονται σε ισχυ-

ρούς αντιπάλους πολλές φορές καταστρεπτικές. Τι σημαίνει όμως «καταστροφή» και πως αυτή καθορίζεται; Στο σημείο αυτό σημασία έχει το κριτήριο με το οποίο ζούμε ως άνθρωποι. Οι αρχαίοι Έλληνες προτιμούσαν τον θάνατο από την υποδούλω­ση, και γι αυτό προτίμησαν να πούνε «ΟΧΙ» στους Πέρσες και να πεθάνουν στην μάχη, και να καταστραφούν οι πόλεις τους και οι ζωές τους, αντί να γίνουν δούλοι ή καλοθρεμμένοι υποτε­λείς. Προτίμησαν την καταστρο­φή και την πιθανή εξαφάνιση από την υποχώρηση και την υποδούλωση.

Την ίδια διαφορετική θεώ­ρηση της «καταστροφής» έχει και ο Χριστιανισμός ο οποίος έδωσε εκατομμύρια μαρτύ­ρων κατά τους διωγμούς των ειδωλολατρών. Οι Χριστιανοί προτιμούσαν να πεθάνουν με φρικτά βασανιστήρια και να «καταστραφούν» κατά κόσμον, παρά να «ζήσουν». Γιατί, όπως οι αρχαίοι Έλληνες αναφέρονταν σε αόρατες «ιδέες», ανώτερες του φυσικού κόσμου, έτσι και οι Χριστιανοί αναφέρονταν σε έναν αόρατο αλλά πραγματικό Θεό, ανώτερο από τον υλικό κόσμο.

Υπό αυτές τις δύο θεωρήσεις η ελληνοχριστιανική Ελλάδα του 1940, δια στόματος Ι. Μεταξά, είπε «ΟΧΙ» στους Ιταλούς και εν συνεχεία στους Γερμανούς γνωρίζοντας ότι θα πληρώσει με αίμα αυτή την απόφαοη, όπως και έγινε.

Σήμερα, 80 έτη σχεδόν μετά, η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια πολυμέτωπη επίθεση με σκοπό την συρρίκνωση της. Αυτή την φορά τα σύνορα της δεν τα απειλούν τεθωρακισμένες με­ραρχίες, αλλά στρατιές διεθνών οργανισμών με συγκεκριμένο «στραβισμό» προς τα συμφέρο­ντα μεγάλων δυνάμεων, ξένες και εγχώριες ύποπτες οργανώ-

σεις για «ανθρώπινα δικαιώμα­τα», «δημοκρατία», «οικολογία» και «πολιτισμό», ιστορικοί παραχαράκτες, οικονομικά συμφέροντα, μυστικές υπηρε­σίες ψευδοτρομοκράτες και κουκουλοφόροι, επαναστάτες των ρόλεξ, και φυσικά τα μέσα μαζικής διαστρέβλωσης και πλύσης εγκεφάλου.

Ο πόλεμος είναι πολύ πιο σκληρός από εκείνον του '40 και η ήττα, αν έρθει, θα έχει μάλλον μόνιμες συνέπειες: μια κατοχή χωρίς προοπτική απελευθέρω­σης από τους «Συμμάχους».

Στην σύγκρουση αυτή τα τελευταία έτη δύο είναι τα κύρια μέτωπα: η Κύπρος και η Μακε­δονία, που κινδυνεύουν από τα «σχέδια Ανάν» και την απαίτηση των Σκοπίων να σφετεριστούν για λογαριασμό «τρίτων» αρχικά το όνομα της Μακεδονίας και την ιστορία της και εν συνεχεία το έδαφος της..

Προς το παρόν, και στις δύο απόπειρες εφαρμογής αυτών των σχεδίων δύο «ΟΧΙ» ελέχθησαν από τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή:

ένα συγκαλυμμένο και ένα ξεκάθαρο. Και τότε μπήκαν εμπρός τα σχέδια ανατροπής και εκβιασμού: η Ελλάδα «κάηκε» επανειλημμένως η Αθήνα καταστράφηκε οικονομικά, δολοφονήθηκαν αστυνομικοί, τρομοκράτες απείλησαν τον ίδιο τον λαό με μαζικές δολοφονικές επιθέσεις ενώ λαθρομετανάστες κατέλυσαν κάθε έννοια τάξης και ασφάλειας στις πόλεις

Από την δοκιμασία αυτή η χώρα και ο λαός απεδείχθη­σαν «ανοχύρωτοι», όχι μόνον από πλευράς ασφαλείας αλλά κυρίως από πλευράς ηθικής αξιολόγησης ιστορικής γνώσης και πολιτικής ωριμότητας. Αλλά αυτά τα «όπλα» έχουν γίνει πολυετείς προσπάθειες να αφαιρεθούν από τους Έλληνες: ανθελληνική παιδεία, απαξίωση ηθών και εθίμων, εξευτελι­σμός του πατριωτισμού και της ηθικής άκρατος υλισμός ατομισμός είναι μερικά από τα «έξυπνα όπλα» που βομβαρδί­ζουν τις ψυχές και τα μυαλά των Ελλήνων...

■ Δ. Πατσουλές