Πριν καλοανέβει απάνω από τα μακρινά βουνά ο ήλιος, σπαθάριοι άρχισαν να τρέχουν δεξιά κι αριστερά, καλώντας τους κατεπάνω και τους πρώτους του φουσάτου στη σκηνή του Ρωμανού.
Κάπως ανήσυχα κοίταξε τους οφικιάλιούς του ο Ρωμανός, μόλις μπήκαν στη σκηνή του. Από το ύφος τους προσπαθούσε να μαντεύσει αν είχε αποκαλύψει την αλήθεια ο μαντατοφόρος, αν είχε φτάσει στα αυτιά τους η προδοσία του Τραχανιώτη. Λίγο πριν πλαγιάσει είχε σκεφτεί να τους καλέσει όλους και να τους πει πως έρχεται ο Ουρσέλιος κι ο Τραχανιώτης. Δεν το έκανε, γιατί δεν του πήγαινε ένα τόσο μεγάλο ψέμα.
Δεν μοιάζανε ανήσυχοι οι οφικιάλιοι, μόνο που στο πρόσωπο του Ανδρόνικου Δούκα θα διέκρινε, αν το ερευνούσε καλύτερα, κάποια δύσκολα κρυμμένη χαρά.
- Η προθεσμία που έδωσα στον σουλτάνο λήγει σε λίγες ώρες, είπε. Σε λίγες ώρες θα ξέρουμε αν θα πρέπει να πολεμήσουμε ή όχι.
Οι οφικιάλιοι συγκατάνευσαν σιωπηλά και ο Ανδρόνικος το ίδιο. Μόνο ο κατεπάνω του Θέματος του Οψίκιου, ένας από κείνους που έλεγε πως έπρεπε να κρατήσει το λόγο του ο Ρωμανός, είπε:
- Αύγουστε, ως το μεσημέρι μας λείπονται έξι ακόμα ώρες. Αν οι Τούρκοι δε δεχτούν τους όρους που επέβαλλε η Βασιλεία σου, θα πρέπει να πολεμήσουμε. Αν όμως δώσεις εκείνη την ώρα την προσταγή, μέχρι να οπλιστούνε, μέχρι να παραταχτούνε οι δρούγκες θα περάσουνε ακόμα δυο ώρες. Θα ξεκινήσουμε λοιπόν απομεσήμερο τη μάχη ή θα περιμένουμε ως αύριο για να δώσουμε κι άλλο χρόνο στους άπιστους, αν πραγματικά αυτό ζητάνε;
Η ερώτηση ήταν λογική και καθώς ήξερε ο Ρωμανός πως το φουσάτο του δεν θα έπαιρνε καμια ενίσχυση από πουθενά, ένιωσε ένα σύγκρυο να περνάει το κορμί του.
- Προτείνεις να πολεμήσουμε αμέσως Ιωάννη; τον ρώτησε.
- Ναι, Αύγουστε, αν θέλανε πραγματικά ειρήνη οι Τούρκοι, δεν θα έπρεπε να περιμένουν ως τα σήμερα για ν’ απαντήσουν στον πρώτο όρο που υπέβαλλε η Βασιλεία σου στο σουλτάνο τους.
- Μέγα πριμμικύρη, στράφηκε στον οφικίαλο που έφερε αυτό τον τίτλο ο Ρωμανός.
- Η πρόταση του κατεπάνω Ιωάννη μου φαίνεται σωστή, Αύγουστε, είπε χωρίς δισταγμό.
Τους ρώτησε όλους. Άφησε τελευταίο τον Ανδρόνικο γιατί ήξερε τη γνώμη του.
- Την ξέρεις από χτες την άποψή μου, Αύγουστε, του απάντησε εκείνος όταν του έγνεψε να μιλήσει.
Ο Ρωμανός τους κοίταξε έναν έναν. Οι περισσότεροι είχαν μεταβάλλει γνώμη από χτές. Οι περισσότεροι ζητούσαν να δοθεί αμέσως μάχη. Με βαριά καρδιά γιατί είχε κάτι σαν κακό προαίσθημα είπε:
- Να οπλιστούν αμέσως οι άνδρες. Θα πολεμήσουμε, αφού αυτή είναι η επικρατέστερη γνώμη.
- Κι ο μάγιστρος Τραχανιώτης κι ο Ουρσέλιος; Δεν μπόρεσε να μη ρωτήσει ο Ατταλειάτης, που ήταν από εκείνους που επέμεναν πως έπρεπε να περιμένουν ως το μεσημέρι. Δεν τους χρειάζεται η Βασιλεία σου;
Όχι, απάντησε ξερά ο Ρωμανός. Όταν έρθουν ή θα έχει πια τελειώσει νικηφόρα η μάχη ή θα βοηθήσουν μόνο στην καταδίωξη του νικημένου φουσάτου του σουλτάνου. Την παράταξή μας, στράφηκε στους άλλους, τη γνωρίζετε. Στο κέντρο εγώ με τους Καππαδόκες, τους Αρμένιους και τρεις τούρμες από τα Ανατολικά Θέματα. Δεξιά μου οι Ούζοι και οι τούρμες του κατεπάνω Γεώργιου Αλυάτη. Αριστερά μου οι Πατσινάκοι και οι τούρμες του μάγιστρου Βρυένιου. Οπισθοφυλακή και εφεδρεία οι υπόλοιπες δυνάμεις κάτω από τον πρωτοπρόεδρο Ανδρόνικο Δούκα. Ζητάω απόλυτη πειθαρχία απ’ όλους κι ακόμα όλοι να παρακολουθείτε και να εκτελείτε τυφλά τις προσταγές που θα σημαίνει η τούβα μου. Το φλάμουλό μου θα βρίκσκεται πάντοτε μπροστά σας. Θα το ακολουθείτε και η νίκη θα στέψει τα όπλα μας. Δε θα ξαναμιλήσουμε πριν από τη μάχη. Το βράδυ θα συγκεντρωθούμε στη σκηνή του σουλτάνου. Εκεί θα γιορτάσουμε τη νίκη μας…
Κώστα Κυριαζή, Ρωμανός ο Δ΄ Διογένης
http://feltor.wordpress.com/2011/07/01/mantzikert-before-the-battle/
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου