ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ

 

Την Κυριακή συμπληρώνονται 40 χρόνια από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και τη συνεχιζόμενη στρατιωτική κατοχή του βορείου τμήματος της νήσου. 

 

Με αφορμή τη θλιβερή επέτειο, ο πρεσβευτής της Ελλάδας στη Λευκωσία, Βασίλης Παπαϊωάννου, σε γραπτή του δήλωση, τονίζει ότι ανανεώνει «το μήνυμα της προσήλωσης σύσσωμης της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας και ολόκληρου του ελληνικού λαού για μια απελευθερωμένη και επανενωμένη Κύπρο».

 

Οι οποιεσδήποτε δυσκολίες, αναφέρει, «δεν κάμπτουν την αποφασιστικότητά μας, αλλά αντιθέτως χαλυβδώνουν την θέλησή μας, με γνώμονα την ιστορική μας συνείδηση».

«Η πορεία που χάραξε και διένυσε το ελεύθερο τμήμα της Κύπρου, στα 40 χρόνια από το καλοκαίρι του '74, βεβαιώνει για τις αντοχές και τη δύναμη του κυπριακού ελληνισμού να κλείσουν οι πληγές που άφησε η τουρκική εισβολή και ο κυπριακός λαός να ξαναζήσει, επανενωμένος και ασφαλής, σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία, στη βάση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και τις αξίες και αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης», επισημαίνει ο έλληνας πρεσβευτής και καταλήγει:

 

«Η διαρκής μνήμη της τραγωδίας του 1974 αποτελεί πυξίδα για τη διατήρηση της εθνικής ομοψυχίας. Απέναντι στις θυσίες του '74 συνεχίζουμε την κοινή μας πορεία για την ευόδωση του αγώνα, με στόχο τη λύση του Κυπριακού που θα βασίζεται στην μία και μόνη διεθνή προσωπικότητα, μια κυριαρχία και μια ιθαγένεια».

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ"

Υποβρύχιο Μουσείο, με θέμα την ελληνική μυθολογία

Κύπρος: Υποβρύχιο Μουσείο, με θέμα την ελληνική μυθολογία

Θα δημιουργηθεί στην παράλια περιοχή «Περνέρα», στον δήμο Αγίας Νάπας

 

 

 

Υποβρύχιο εικαστικό Μουσείο φιλοδοξεί να δημιουργήσει ο δήμος Αγίας Νάπας, στην παράλια περιοχή «Περνέρα». Ο δήμαρχος Αγίας Νάπας, Γιάννης Καρούσος, ανέφερε ότι το Μουσείο θα έχει ως θέμα την ελληνική μυθολογία και στόχος είναι αυτή η υποβρύχια γκαλερί να αποτελέσει το πρώτο τού είδους του στην Ευρώπη, ώστε να εμπλουτίσει την εμπειρία του τουρίστα και να προσελκύσει τους λάτρεις του καταδυτικού τουρισμού.

Η βύθιση των πρώτων δημιουργιών και γλυπτών για το υποβρύχιο εικαστικό Μουσείο στην περιοχή «Περνέρα» στην Αγία Νάπα θα γίνει στις αρχές του καλοκαιριού του 2015. Ήδη έχει εγκριθεί από τον δήμο το κονδύλι των 100.000 ευρώ για τις πρώτες εργασίες.

Η πόντιση των γλυπτών θα ακολουθεί τους κανονισμούς και τις προδιαγραφές της συνθήκης της Βαρκελώνης, δηλαδή θα γίνει κατάλληλη χωροθέτηση και θα ληφθούν αποφάσεις ως προς τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή των γλυπτών με τη σύμφωνη γνώμη των αρμοδίων δημόσιων υπηρεσιών και κυρίως του Τμήματος Αλιείας, έτσι ώστε να μην υπάρξουν επιπτώσεις στην παράκτια μορφολογία και οικολογία.

Ένα από τα μεγαλύτερα υποβρύχια Μουσεία

Στην κορυφή της χερσονήσου του Γιουκατάν, αγναντεύοντας τη θάλασσα της Καραϊβικής βρίσκεται το Κανκούν. Μέρος προικισμένο με πεντακάθαρα νερά, συγκεντρώνει κάθε χρόνο χιλιάδες τουριστών και λάτρεις των καταδύσεων.

Το κοινό έχει την ευκαιρία να θαυμάσει ένα υπέροχο υποθαλάσσιο τοπίο που κατέχει μια παγκόσμια μοναδικότητα, αφού τα κρυστάλλινα καταγάλανα νερά του φιλοξενούν ένα από τα μεγαλύτερα υποβρύχια Μουσεία του πλανήτη. Βρίσκεται στην περιοχή του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου και διαθέτει ένα πλήθος από δημιουργίες του Jason de Caires Taylor, κυρίως στις Δυτικές Ακτές των Ίσλα Μουχέρες.

Άνοιξε τις πύλες του  το 2011 και υπολογίζεται ότι το επισκέπτονται 750.000 τουρίστες τον χρόνο, ενώ στόχος των δημιουργών του είναι η περιοχή να αναβαθμιστεί τουριστικά και να γίνει αποσυμφόρηση επισκεπτών από την ευρύτερη περιοχή του Κανκούν προς όφελος και άλλων σημείων της δημοφιλούς παραλιακής πόλης.
naftemporiki.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Υποβρύχιο Μουσείο, με θέμα την ελληνική μυθολογία"

90 εκ. ευρώ η τιμή της αξιοπρέπειάς μας;

Πραγματικά σοκαρίστηκα διαβάζοντας τις αντιδράσεις του ελληνικού τύπου, σχετικά με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων περί της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.------


Με πηχυαίους τίτλος τα ελληνικά μήντια χαιρέτισαν την απόφαση η οποία προέβλεπε ότι η Τουρκία οφείλει να καταβάλει μέσα σε ένα τρίμηνο από τη Δευτέρα την αποζημίωση 90 εκατομμυρίων ευρώ στην Κύπρο για αποτελέσματα της εισβολής του 1974.------

Στην τελεσίδικη απόφαση του Δικαστηρίου για το ύψος της αποζημίωσης που οφείλει η Τουρκία στην Κυπριακή Δημοκρατία για την σωρεία παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελέσθηκαν κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην νήσο αλλά και μέχρι σήμερα, εξαιτίας της συνεχιζόμενης κατοχής του βόρειου τμήματος της, αναφέρεται ρητά ότι το Δικαστήριο αποφάσισε κατά πλειοψηφία:

Η απόφαση

Με 16 ψήφους υπέρ και μία κατά, ότι το διάστημα που μεσολάβησε από την έκδοση της πρωταρχικής απόφασης στις 10 Μαΐου του 2001, δεν καθιστά μη αποδεκτό το αίτημα της κυβέρνησης της Κύπρου για αποζημίωση.

Με 16 ψήφους υπέρ και μία κατά, ότι το Άρθρο 41 (καθορισμός αποζημίωσης) εφαρμόζεται στην παρούσα υπόθεση στο βαθμό που αφορά τους αγνοούμενους.

Με 15 ψήφους υπέρ και δύο κατά, ότι το άρθρο 41 έχει εφαρμογή στην προκειμένη περίπτωση στο βαθμό που αφορά στους Ελληνοκύπριους εγκλωβισμένους κατοίκους της Καρπασίας (χερσονήσου).

Με πλειοψηφία, 15 ψήφους υπέρ και δύο κατά ότι:

Η Τουρκία πρέπει να καταβάλει στην προσφεύγουσα κυβέρνηση εντός διαστήματος τριών μηνών,30 εκατ. ευρώ, συν φόρους, δίκην αποζημίωσης για την ηθική βλάβη που υπέστησαν οι συγγενείς των αγνοουμένων, μετά το πέρας των τριών μηνών η Τουρκία για όσο δεν καταβάλλει το ποσό θα υποχρεούται στην πληρωμή τόκων με επιτόκιο ίσο με το επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας•

[β] το παραπάνω ποσό πρέπει να καταβληθεί από την κυπριακή κυβέρνηση (την προσφεύγουσα κυβέρνηση) στα θύματα υπό την εποπτεία της Επιτροπής των Υπουργών σε διάστημα 18 μηνών από την εξόφληση / καταβολή του ποσού (από την Τουρκία) ή εντός άλλου διαστήματος που αποφασίζεται από την Επιτροπή των Υπουργών).

Με πλειοψηφία, 15 ψήφους υπέρ και δύο κατά ότι:

Η Τουρκία πρέπει να καταβάλλει, εντός τριών μηνών, 60 εκατ. ευρώ συν φόρους, δίκην αποζημίωσης για ηθική βλάβη που υπέστησαν οι εγκλωβισμένου Ελληνοκύπριοι κάτοικοι της Καρπασίας.

([α] μετά το πέρας των τριών μηνών η Τουρκία για όσο δεν καταβάλλει το ποσό θα υποχρεούται στην πληρωμή τόκων με επιτόκιο ίσο με το επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

[β] το παραπάνω ποσό θα διανεμηθεί από την Κυπριακή κυβέρνηση – την προσφεύγουσα – στα θύματα υπό την εποπτεία της Επιτροπής των υπουργών εντός 18 μηνών από την πληρωμή του ποσού από την Τουρκία ή εντός άλλου διαστήματος που κρίνεται αποδεκτό από την επιτροπή των υπουργών.

Λίγο πριν την ανακοίνωση της ποινής, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου ισχυρίστηκε ότι, στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, η ετυμηγορία δεν δεσμεύει την χώρα του.

Η ποινή είναι μία από τις μεγαλύτερες τις οποίες έχει επιδικάσει το διεθνές ευρωπαϊκό δικαστήριο.

Η άρνηση της Άγκυρας

Στο ανακοινωθέν, το οποίο δόθηκε στην δημοσιότητα αργά το βράδυ της Δευτέρας, το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας ισχυρίζεται ότι η απόφαση του ΕΔΑΔ δεν έχει νόμιμη βάση. Το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών επισημάνει ότι διατηρεί τις ίδιες απόψεις, τις οποίες είχε δώσει στην δημοσιότητα το 2001, αμέσως μετά την ανακοίνωση της πρώτης απόφασης του ΕΔΑΔ για το Κυπριακό.

Στο ανακοινωθέν του, το Υπουργείο Εξωτερικών της γειτονικής χώρας αφήνει να εννοηθεί ότι προσφεύγοντας στο ΕΔΑΔ το 2010, η ε/κ πλευρά έδειξε ότι δεν εμπιστεύεται την διαδικασία των συνομιλιών στο Κυπριακό.

Σύμφωνα με την Άγκυρα, η νέα απόφαση και η ποινή δεν συμβαδίζουν με τις «πραγματικότητες» της Κύπρου. Η ποινή είναι άδικη και δεν έχει νόμιμη βάση. Για αυτό τον λόγο, δεν υπάρχουν περιθώρια επιβολής. Αυτό ισχυρίζεται η τουρκική πλευρά.

Στο τέλος του τουρκικού ανακοινωθέντος πραγματοποιείται αναφορά στις συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού και επαναλαμβάνεται η υποστήριξη της τουρκικής κυβέρνησης σε αυτές.

Όπως σημειώνεται μάλιστα σε άρθρο του ανταποκριτή της “Καθημερινής” το περιεχόμενο του τουρκικού ανακοινωθέντος βρίσκει σύμφωνους πολλούς Τούρκους αναλυτές, οι οποίοι, από το απόγευμα της Δευτέρας, επιχειρούν να περάσουν το μήνυμα ότι η νέα απόφαση δεν δεσμεύει την χώρα τους.

Κατά την άποψη τους η νέα απόφαση είναι άδικη. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάποιοι Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι σχολιαστές επιχειρούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι πρόκειται για μια χρηματική ποινή, η οποία αντιστοιχεί στο budget μεταγραφών των μεγάλων τουρκικών ποδοσφαιρικών ομάδων.

Η αναξιοπρέπεια των Ελλήνων

Όπως είπα όμως, αυτό που πραγματικά μου έκανε εντύπωση ήταν ότι εμείς, τα θύματα υποδεχθήκαμε αυτή την “αποζημίωση” με “ζήτω και μπράβο”. Ακόμη και εάν κανείς δεν λάβει υπόψιν του τον μη-δεσμευτικό χαρακτήρα του ΕΔΑΔ, την αδυναμία του να επιβάλλει ακόμη και αυτές τις “ποινές”, αλλά και γενικότερα την ανυποληψία στην οποία έχει περιέλθει την τελευταία δεκαετία, αναρωτιέμαι πώς μπορεί κανείς να μένει ικανοποιημένος με αυτή την κοστολόγηση της εισβολής – κλείσιμο της υπόθεσης. Ας μην μείνουμε στην κατεκτημένη γή, ας μην μείνουμε στις καταστροφές που προκλήθηκαν από τις μογγολικές ορδές.

Πώς κοστολογεί κανείς τους νεκρούς που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα εθνικά μας εδάφη;

Πώς κοστολογεί τις σελίδες ηρωϊσμού των λιγοστών υπερασπιστών της Κύπρου; Πώς κοστολογεί την εθνική ταπείνωση, αλλά και τον επί 40 χρόνια φόβο που γεννήθηκε; Πώς κοστολογεί τους ξεριζωμένους;

Και τέλος πώς κοστολογεί κανείς την ίδια την εθνική μας αξιοπρέπεια; Με αξία ίση με την μεταγραφή 4-5 ποδοσφαιριστών μεσαίας κλάσης; Γιατί έχουν δίκιο οι Τούρκοι. Τόση είναι η αξία που έδωσε στο διεθνές δίκαιο, στην νομιμότητα και το δικαίωμα των Ελλήνων να ζούν στην πατρίδα τους το ΕΔΑΔ. Και εμείς το αποδεχθήκαμε και ζητωκραυγάσαμε; Μείναμε ευχαριστημένοι;

Τόσο πολύ μας αλλοτρίωσε η κρίση που όλα τα μετράμε με “μετρητά”, που δεν υπάρχει τίποτε παραπάνω από τις αξίες των χαρτονομισμάτων, που θα μας δώσουν ή μάλλον δεν θα μας δώσουν οι Τούρκοι; Είναι ντροπή μας, είναι δείγμα εθνικής παρακμής το ότι δεχόμαστε έτσι τέτοιου είδους αποφάσεις. Πραγματικά το λέω σοκαρίστηκα, όταν είδα πανηγυρισμούς ακόμη και σε χώρους που υποτίθεται ότι είναι πατριωτικοί και εθνικιστικοί.

Και αναρωτήθηκα για τον επιφανειακό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα πάντα.

Πέραν όμως του “λαϊκού συναισθήματος” το οποίο διαμορφώνεται από τους πηχυαίους τίτλους εφημερίδων οι οποίοι διαμορφώνουν “συστημική άποψη”, αναρωτιέται κανείς πώς αντιμετωπίζει η ελληνική διπλωματική υπηρεσία τέτοιου είδους εξελίξεις. Χαίρεται μήπως κι αυτή;

Γιατί έχω μια εντύπωση ότι αυτό συμβαίνει. Ότι θεωρούν “καλή” την εξέλιξη. Όχι για τα 90 εκατομμύρια ευρώ, αλλά γιατί θα έχουν να “καυχηθούν” κάτι και να κλείσει η υπόθεση! Είναι ντροπή αυτό που συμβαίνει. Και θα μας χαρακτηρίζει για πάντα!

Δημήτρης Παπαγεωργίου

πηγη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "90 εκ. ευρώ η τιμή της αξιοπρέπειάς μας;"

Το «ΟΧΙ» του μεγάλου Εθνάρχη Τάσσου Παπαδόπουλου στο σχέδιο Ανάν

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το «ΟΧΙ» του μεγάλου Εθνάρχη Τάσσου Παπαδόπουλου στο σχέδιο Ανάν και στη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας από κράτος σε κοινότητα. Στις 7 Απριλίου του 2004, με ένα συγκλονιστικό διάγγελμα και λειτουργώντας καθαρά με εθνική συνείδηση έστειλε από εκεί που ήρθαν αυτούς που θέλησαν να επιβάλλουν μία λύση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Τουρκίας, καταδικάζοντας τον Κυπριακό λαό.
Δυστυχώς όμως, δέκα χρόνια μετά, βρέθηκε να κυβερνά την Κυπριακή Δημοκρατία ο μοιραίος Νίκος Αναστασιάδης που βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για την αποδοχή ενός νέου «σχεδίου Ανάν» χειρότερο από αυτό που απέρριψε ο Τάσσος Παπαδόπουλος χωρίς δεύτερη σκέψη. Ένα σχέδιο που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και για το οποίο πανηγυρίζουν οι Τούρκοι και οι Τουρκοκύπριοι.
Σε αντίθεση με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο Νίκος Αναστασιάδης διαγράφει την εισβολή και την παράνομη κατοχή της Κύπρου από τα Τουρκικά στρατεύματα και προχωρά στην υιοθέτηση ενός σχεδίου το οποίο ικανοποιεί πλήρως τις απαιτήσεις των Τουρκοκυπρίων και μετατρέπει την Κυπριακή Δημοκρατία σε «κοινότητα».
Σήμερα, δέκα χρόνια μετά την 7^η Απριλίου του 2004, αξίζει να θυμηθούμε ορισμένα αποσπάσματα από το ιστορικό διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Του Εθνάρχη που έβαλε πάνω απ’ όλα την πατρίδα του και έγραψε ιστορία. Ιστορία που δυστυχώς δεν τιμά ο νυν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος αφού έβαλε την Κυπριακή Δημοκρατία στο μνημόνιο τώρα την παραδίδει στην… Τουρκία μαζί με τα ενεργειακά κοιτάσματα της Κυπριακής ΑΟΖ.   
Διαβάστε αποσπάσματα από το διάγγελμα του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου:
«Διαγράφεται η εισβολή και η κατοχή. Οι κάτοχοι της Τουρκοκυπριακής υπηκοότητας, γίνονται αποδεκτοί ως νόμιμοι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Τουρκοκύπριοι εξασφαλίζουν ισότιμη συμμετοχή στη διοίκηση του νέου Ομοσπονδιακού Κράτους, με το καθεστώς των ισότιμων «συμπροέδρων» και ισότιμη και ισάριθμη συμμετοχή των εκπροσώπων του Τουρκοκυπριακού συνιστώντος Κράτους, στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και σε όλες τις ειδικές Επιτροπές και Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
«Όσα προσδοκεί να αποκτήσει η Ελληνοκυπριακή κοινότητα, έστω και από μια κακή και οδυνηρή λύση, παραπέμπονται χωρίς εγγυήσεις στο μέλλον και εξαρτώνται από την καλή πίστη της Τουρκίας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει. Υπόκεινται ακόμη, στην προϋπόθεση ότι όλα θα λειτουργήσουν ομαλά. Με λίγα λόγια «αγοράζουμε ελπίδα», με μόνο αντάλλαγμα και διασφάλιση την καλή θέληση της Τουρκικής πλευράς να τηρήσει τη συμφωνία».
«Η επιστροφή των κατεχόμενων δικών μας εδαφών, θα γίνει σε περίοδο μεταξύ τρεισήμισι μηνών και τρεισήμισι χρόνων, από την υπογραφή της λύσης, χωρίς καμία εγγύηση ότι αυτό θα εφαρμοστεί. Η πρότασή μας όπως υπαχθούν τα εδάφη αυτά υπό τον έλεγχο της Ειρηνευτικής Δύναμης και όχι του τουρκικού στρατού, έχει απορριφθεί».
«Το κόστος των αποζημιώσεων θα κληθούν να καταβάλουν στο μεγαλύτερο του μέρος, οι Ελληνοκύπριοι. Εγείρονται σοβαρά ερωτήματα αν το Ομοσπονδιακό Κράτος που θα εγγυηθεί το ένα τρίτο των αποζημιώσεων, θα έχει το τεκμήριο έγκυρου εγγυητή για να μην σημειωθεί πτώση στην αξία των Ομολόγων, όπως έγινε με το Χρηματιστήριο. Το ίδιο ισχύει και για τον Οργανισμό δανειοδότησης με υποθήκη για απόκτηση των περιουσιών Ελληνοκυπρίων που δεν θα επιστραφούν από Τουρκοκύπριους».
«Με το τελικό Σχέδιο Ανάν δεν ικανοποιήθηκαν οι Κύπριοι αλλά ικανοποιήθηκε απόλυτα η επιδίωξη της Τουρκίας να ελέγχει και να κηδεμονεύει την Κύπρο. Παραμένουν στην ουσία όλοι οι έποικοι, ενώ μετά από 19 χρόνια, εμφανής είναι η πιθανότητα της κατάργησης της παρέκκλισης του 5% Ελλήνων και Τούρκων υπηκόων που θα μπορούν να εγκατασταθούν στην Κύπρο, με ορατό τον κίνδυνο για νόμιμο μαζικό εποικισμό της Κύπρου από την Τουρκία. Διότι η συνέχιση της διασφάλισης του 5%, μετά τα 19 χρόνια, θα εξαρτάται από την έγκριση νόμου από το Προεδρικό Συμβούλιο, τη Βουλή και τη Γερουσία, όπου χρειάζεται και η συναίνεση των αντίστοιχων Τουρκοκυπριακών μελών αυτών των οργάνων».
«Η παραμονή έστω και μικρού αριθμού Τουρκικών στρατευμάτων μόνιμα στην Κύπρο, με διευρυμένα παρεμβατικά δικαιώματα στο Ελληνοκυπριακό κρατίδιο χωρίς εγγυητικούς μηχανισμούς, ενώ εμείς θα έχουμε διαλύσει την Εθνική Φρουρά, δημιουργεί συνθήκες ανασφάλειας για τους Ελληνοκυπρίους. Τόσο ο εποικισμός όσο και η συνεχής παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, δεν εξυπηρετεί βέβαια ούτε τους Ελληνοκύπριους ούτε τους Τουρκοκύπριους, παρά μόνο την Τουρκία».
«Μέσα από προσεκτική μελέτη των οικονομικών πτυχών του Σχεδίου Ανάν, διαπιστώνουμε ότι είναι αμφίβολη η οικονομική βιωσιμότητά του. Η εφαρμογή των σχετικών προνοιών συνεπάγεται δυσβάστακτες οικονομικές επιπτώσεις για τους Ελληνοκύπριους, ενώ η όλη δομή του Σχεδίου θα οδηγήσει, αν όχι σε κατάρρευση της Κυπριακής οικονομίας, σίγουρα σε σοβαρή οικονομική κρίση και επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των Ελληνοκυπρίων που με τόσες θυσίες οικοδομήσαμε».
«Με άλλα λόγια, το Σχέδιο Ανάν δεν καταλύει την de facto διχοτόμηση, αλλά, αντίθετα τη νομιμοποιεί και την εμβαθύνει. Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν θέλουμε τη λύση και επανένωση της πατρίδας μας. Διότι σε αυτό το ερώτημα, η καθολική απάντηση είναι «ναι». Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν το Σχέδιο Ανάν επιφέρει την επανένωση ή αν διαιωνίζει τη διαίρεση και, μάλιστα, με τη συγκατάθεση και υπογραφή μας».
«Οι πιο σοβαρές ανησυχίες και προβληματισμοί μου για το Σχέδιο Ανάν, δεν εστιάζονται στους συμβιβασμούς που προτάθηκαν ή επιβλήθηκαν, που πολλοί κρίνουν ως άδικους για την πλευρά μας. Άλλωστε, εδώ και πολύ χρόνο, έχω πει ότι η οποιαδήποτε λύση που θα εξευρεθεί κάτω από τη σκιά και τα τετελεσμένα της εισβολής και της παρουσίας 35.000 Τουρκικού στρατού στην Κύπρο, δεν μπορούσε να είναι δίκαιη».
Και κατέληξε ο Τάσσος Παπαδόπουλος με την ιστορική φράση: «Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της».
Δυστυχώς για τον Ελληνισμό τέτοιοι ηγέτες, όπως ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν υπάρχουν σήμερα και αυτό το πληρώνουμε ακριβά.

http://www.defencenet.gr/defence/item

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Το «ΟΧΙ» του μεγάλου Εθνάρχη Τάσσου Παπαδόπουλου στο σχέδιο Ανάν"

Κύπρος:με όπλο τα κοιτάσματα

Κύπρος: «Εκβιαστικά διλήμματα με όπλο τα κοιτάσματα»--

ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ.--
Σε πραγματικά «τελευταία ευκαιρία» για την Τουρκία , αναδεικνύεται  η διαδικασία η οποία ξεκίνησε τυπικά την Τρίτη με την συνάντηση Αναστασιάδη-Ερογλου,στην Νεκρή Ζώνη της Λευκωσίας καθώς όλοι πλέον προσπαθούν τώρα να προλάβουν την εξόρυξη του φυσικού αερίου από το βυθό της κυπριακής ΑΟΖ, που θα αλλάξει σε στρατηγικό και πολιτικό επίπεδο τον συσχετισμό υπέρ των ελληνοκυπρίων.
Σε μια προσπάθεια επανάληψης του ασφυκτικού εκβιαστικού διλήμματος, της ένταξης στην Ε.Ε. ,το όποιο χρησιμοποιήθηκε για να αποσπασθεί  η συναίνεση των ελληνοκυπρίων στο Σχέδιο Ανάν το 2004 ,δέκα χρόνια μετά  μεθοδεύεται παρασκηνιακά ένας νέος εκβιασμός: η οικονομικά γονατισμένη Κυπριακή Δημοκρατία και οι ελληνοκύπριοι θα πρέπει να δεχθούν την λύση που θα τους προταθεί προκειμένου να μπορέσουν να απολαύσουν από κοινού όμως με τους τουρκοκύπριους και υπό την εποπτεία και έλεγχο της Τουρκίας το μερίδιο που θα τους αναλογεί  από τους πλούσιους φυσικούς πόρους του νησιού.
Σήμερα σαράντα χρόνια μετα την εισβολή και την συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού ,εξαλείφεται σταδιακά κάθε κίνητρο που θα είχαν οι ελληνοκύπριοι για να αποδεχθούν μια λύση επανένωσης που πρακτικά  προσφέρει  στην Τουρκία μέσω των τουρκοκυπρίων  κυρίαρχο ρόλο στην διακυβέρνηση της ενιαίας (και άκρως συνομοσπονδιακής)  Κύπρου  και φυσικά συμμετοχή στον έλεγχο των υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ.
ΟΙ ελληνοκύπριοι κάτω των 45 ετών που δεν έχουν πια μνήμες από την συμβίωση με τους τουρκοκύπριους και εκτός μικρών εξαιρέσεων που οι οικογένειες τους διαθέτουν μεγάλες περιουσίες στα Κατεχόμενα , δεν έχουν  κανένα ουσιαστικό κίνητρο για να αποδεχθούν, όχι αυτήν την λύση που περιγράφεται στο Κοινό Ανακοινωθέν ,αλλά καμιά λύση που θα οδηγούσε πρακτικά στην αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής. . Ακόμη και εκείνοι που διαθέτουν κάποιες περιουσίες μάλλον είναι απρόθυμοι να τις απολαμβάνουν υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση και πιθανότατα θα προτιμήσουν είτε την ανταλλαγή τους με εκτάσεις στην Κυπριακή Δημοκρατία είτε θα επιδιώξουν για όσο διάστημα ακόμη υπάρχει αυτή η δυνατότητα, την αποζημίωση τους από την παράνομη επιτροπή του ψευδοκράτους.
Έτσι οι διεθνείς μεσολαβητές  οφείλουν να εφεύρουν "κίνητρο"  για να προσφέρουν στους ελληνοκύπριους  ώστε να καταστεί δελεαστική η όποια λύση στην οποία θα καταλήξουν οι συνομιλίες οι οποίες ξεκίνησαν την  Τρίτη.
Και δυστυχώς αυτό το κίνητρο φαίνεται να είναι  το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο που βρίσκονται  στον βυθό της Κυπριακής ΑΟΖ..
Κανείς ευθέως δεν έχει ακόμη προχωρήσει στην άμεση διασύνδεση της υπόθεσης των υδρογονανθράκων και της επίλυσης του Κυπριακού ,πέραν των τουρκοκυπρίων και της ίδιας της Τουρκίας ,αλλά  υπάρχουν ήδη πολλές ενδείξεις ότι πάνω στο φυσικό αέριο και στο πετρέλαιο θα στηθεί το νέο δίλημμα για τους ελληνοκύπριους.
Εξάλλου και ο ίδιος ο Α.Νταβουτογλου διαλύοντας τις όποιες ψευδαισθήσεις υπάρχουν δήλωσε την Κυριακή ότι με την λύση θα μπορέσουν να επωφεληθούν , οι τουρκοκύπριοι από τους υδρογονάνθρακες και οι ελληνοκύπριοι από το …νερό που θα μεταφέρεται με αγωγό από τις τουρκικές ακτές στα Κατεχόμενα.
Η μεθόδευση η οποία σταδιακά οργανώνεται θα προβλέπει ότι οι ελληνοκύπριοι θα έχουν την δυνατότητα να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους του νησιού μόνο όταν αυτό  γίνει «ισότιμα και με αμοιβαίο όφελος των τουρκοκυπρίων» ,οπότε μετα και την λύση του κυπριακού θα έχει εξαλειφτεί  το τελευταίο εμπόδιο ώστε να ωφεληθεί και η Τουρκία από τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου ,με την κατασκευή αγωγού μέσω του οποίου θα εξάγεται το κυπριακό φυσικό αέριο από το τουρκικό έδαφος.
Οι αμερικανοί  παρά την επιβάρυνση στις σχέσεις τους με την κυβέρνηση Ερντογάν επιμένουν στρατηγικά να στηρίζουν την Τουρκία και καθώς η χώρα είναι ίσως η μοναδική στην περιοχή που η γεωγραφία την έχει αδικήσει σε ότι αφορά την εξασφάλιση ενεργειακών πόρων ,έχει επιχειρηθεί η ενίσχυση της ως κόμβου μεταφοράς ενέργειας. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την Κύπρο ,αλλά αφορά και το φυσικό αέριο της Κασπίας και αυτό ακόμη των κουρδικών περιοχών του Β. Ιράκ.
Οι  Ισραηλινές εταιρίες Delek και Anver που έχουν δικαιώματα στο Λεβιάθαν  και στο κοίτασμα Αφροδίτη ,έχουν εκφράσει επανειλημμένα την προτίμηση τους στην κατάνευση αγωγού για την διάθεση του φυσικού αερίου  σε τοπικούς πελάτες (Ιορδανία, Παλαιστινιακή Αρχή ,Αίγυπτο ) και διοχέτευση των υπολοίπων ποσοτήτων στις διεθνείς  αγορές μέσω αγωγού που θα διέρχεται από την Τουρκία. Η  αμερικανική πετρελαϊκή εταιρία Noble Energy που επίσης κατέχει μεγάλο ποσοστό και στα δυο κοιτάσματα ,δεν έχει καταλήξει ακόμη αν θα προκρίνει την κατασκευή σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου στην Κύπρο και εξαγωγή του από εκεί με πλοία LNG προς τις αγορές της Ανατολής  ,όπως επιθυμεί η άλλη μεγάλη πετρελαϊκή εταιρία  η αυστραλιανή Woodside η οποία την περασμένη εβδομάδα απέκτησε μερίδιο από το Λεβιάθαν.(αν και η αυστραλιανή εταιρία ειδικεύεται παγκοσμίως και στην κατασκευή πλωτών σταθμών υγροποίησης –Floated LNG).
Ήδη η κοινοπραξία του Λεβιάθαν υπέγραψε συμφωνία με την Παλαιστινιακή Αρχή για την προμήθεια φυσικού αερίου αξίας 1,2 δις δολαρίων για διάστημα 20 ετών ,ενώ στις αρχές Ιανουαρίου το Bloomberg αποκάλυψε ότι είναι σε εξέλιξη διαπραγμάτευση μεταξύ των εταίρων του Λεβιάθαν και της Ιορδανικής  κυβέρνησης για κατασκευή αγωγού για την μεταφορά φυσικού αερίου  στο Αμμάν. Στο τέλος του 2013 μάλιστα ο CEO της   Noble Energy  Τσαρλς Ντέιβιντσον είχε δημοσίως δηλώσει ότι εξετάζεται  και η δυνατότητα  αποστολής  του φυσικού αερίου στους δυο σταθμούς υγροποίησης στις ακτές της Αιγύπτου ,που υπολειτουργούν.
Κρίσιμη για τις εξελίξεις σε ότι αφορά τους κυπριακούς  υδρογονάνθρακες  είναι και η κατάληξη της προσπάθειας αποκατάστασης των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία  ,στην οποία επίσης έχουν επενδύσει πολλά οι αμερικανοί ,θεωρώντας ότι σε συνδυασμό με την επίλυση του κυπριακού  και την συνεπακόλουθη εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων ,θα δημιουργηθεί ένας σταθεροποιητικός άξονας στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτός ο σχεδιασμός βεβαίως θα πρέπει να υπερβεί τόσο τον απρόβλεπτο  και μη ελεγχόμενο παράγοντα του δημοψηφίσματος στην Κύπρο (εφόσον υπάρξει κατάληξη των συνομιλιών) και φυσικά τις πολιτικές ενστάσεις της ισραηλινής ηγεσίας που  είναι απρόθυμη να παραδώσει το γεωστρατηγικο όπλο του φυσικού αερίου στις διαθέσεις της Τουρκίας (απ όπου θα  διέρχεται μέσω αγωγού).
Όλα αυτά αποτελούν ακόμη σχεδιασμούς επί χάρτου. Οι έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ έχουν ακόμη σημαντικό δρόμο να διανύσουν ,καθώς εκτός  της κοινοπραξίας που έχει τα δικαιώματα του μεγαλυτέρου κοιτάσματος ,αυτού της Αφροδίτης στο Οικόπεδο 12 ,υπάρχουν σε εξέλιξη σε πρώιμο ακόμη στάδιο έρευνες και των εταιριών TOTAL  (Οικόπεδα 10 και 11) και της κοινοπραξίας  ΕΝΙ-KOGAS (Οικόπεδα 2,3και 9),οπότε δεν θα υπάρχει σύντομα εναλλακτική λύση για την εξασφάλιση αναγκαίων  ποσοτήτων φυσικού αερίου που θα καταχτούσαν απόλυτα βιώσιμη την επένδυση σε σταθμό LNG στην θέση  Βασιλικό της Κύπρου ,σε περίπτωση που η κοινοπραξία Noble-Delek επιλέξει τις τοπικές αγορές  και τον αγωγό προς την Τουρκία.
Καθώς οι έρευνες όμως έχουν δρομολογηθεί , ο μοναδικός τρόπος αποτροπής  του «τετελεσμένου» της ανακάλυψης πρόσθετων ποσοτήτων φυσικού αερίου και πετρελαίου και αυτόνομης εκμετάλλευσης τους από τη Κυπριακή Δημοκρατία ,είναι να  επιχειρηθεί τώρα υπό ασφυκτική πίεση η επίλυση του Κυπριακού.
Οι απειλές που εκτόξευσε την Κυριακή ο κ.Νταβουτογλου ότι εάν απορριφθεί και πάλι ένα σχέδιο λύσης τότε τουρκοκύπριοι και ελληνοκύπριοι θα πάρουν τους δρόμους τους ,μάλλον δεν στρέφεται προς τους ελληνοκύπριους καθώς τότε μπορεί  μεν να ανοίξει ο δρόμος για επισημοποίηση της  διχοτόμησης αλλά η Τουρκία θα αποδεχθεί πλήρως την «γεωγραφική πραγματικότητα» σύμφωνα  με την  οποία οι υδρογονάνθρακες βρίσκονται  στο νότιο τμήμα του νησιού και όχι σε αυτό που κατέλαβε και παράνομα κατέχει από το 1974.
Όσο περνά ο καιρός ,όσο περισσότερο κλιμακώνονται οι πιέσεις τόσο οι ελληνοκύπριοι θα αντιλαμβάνονται την διαπραγματευτική ισχύ που τους προσφέρει  η γεωγραφική κατανομή των υδρογονανθράκων και η "ατυχία" της Τουρκίας να καταλάβει το «λάθος» μέρος του νησιού.
Απομένει στον ίδιο τον κυπριακό ελληνισμό να αποφασίσει για το μέλλον του. Έξαλλου  οι επιλογές που προσφέρονται  είναι και περιορισμένες και σαφείς.
(Επίκαιρα 13/2/2014)
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/02/blog-post_558.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κύπρος:με όπλο τα κοιτάσματα"

Το πρωτο εργαστήριο αρωματοποιϊας που έχει βρεθεί στον κόσμο

Το αρχαιότερο εργαστήριο αρωματοποιϊας που έχει βρεθεί στον κόσμο

Η περιοχή του Πύργου αποτελεί ένα από τα κύρια κέντρα ενός σημαντικού φορέα για την προϊστορία του ελληνισμού της Κύπρου για την οποία ,ο εκσυγχρονισμός και η εμβάθυνση των μελετών με καινοτόμα συστήματα ανασκαφών και αρχαιομετρικές έρευνες μπορούν να παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την ιστορία και την εξέλιξη των προϊστορικών γεωργικών τεχνολογιών τα οποία καθορίζουν και διαμόρφωσαν τα κύρια χαρακτηριστικά του νησιού, και την πολιτιστική ταυτότητα.

Η γνώση της πολιτιστικής τους κληρονομιάς ώθησε τους προϊστορικούς πληθυσμούς των Ελλήνων να εκπονήσουν και να αναπτύξουν συστήματα διατήρησης της μνήμης για την τεχνολογική κληρονομιά τους, μέσω της χρήσης των εικονογραφικών συμβόλων και να επινοήσουν πρωτότυπα συστήματα μετάδοσης της ιστορικής μνήμης.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΡΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Έχουμε στοιχεία αυτού του συστήματος στο περίφημο «Βάζο του Πύργου »που έχει βρεθεί από τον Παύλο Φλουρέντζο, διευθυντή του Τμήματος Αρχαιοτήτων της Κύπρου, σε ένα τάφο του Πύργου και οι οποίες όπως και αυτό αντιπροσωπεύουν εδώ με την μέθοδο του συμβολισμού το σύνολο της διαδικασίας για την παραγωγή κρασιού.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΡΤΟΠΟΙΙΑΣ

Ευρήματα των ανασκαφών από τον Πύργο, στο εργαστήριο αρωματοποιίας.

Η σύγκριση ανάμεσα σε αυτές τις εικονογραφικές μαρτυρίες και πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν καθ 'όλη την ανάλυση του περιεχομένου στοιχείων και των αρχαιολογικών ιζημάτων, ίχνη μια ρεαλιστική εικόνα του περιβάλλοντος και των γεωργικών πόρων του χρόνου, πάνω από τα διάφορα συστήματα που έχουν χρησιμοποιηθεί για να επωφεληθούν από τους γεωργικούς και μεταλλευτικούς πόρους του νησιού.

Στον Πύργο έχουμε στοιχεία της αγροτικής επανάστασης, από την έναρξη της Εποχής του Χαλκού που τροποποιήθηκε με την οργάνωση και το μετασχηματισμό της προϊστορικής κοινωνίας των Ελλήνων, η οποία ιδρύθηκε με βάση τις σχέσεις και την ισορροπία μεταξύ της τεχνολογίας και της οργάνωσης της κοινωνικής ζωής, αυτά που κατέχουν πρωταρχική θέση στις ανάγκες, τους πόρους,τις οικονομικές ανταλλαγές και τη διαφοροποίηση των κοινωνικών και εργατικών τάξεων.

Από την αρχή των αρχαιολογικών ερευνών Πύργου / Μαυροράχης αναγνωρίστηκε ως ένα από τα πιο σημαντικά για τις μεταλλουργικές έρευνες του2000 π.Χ. στην Κύπρο, αλλά και στην Μεσόγειο και σε όλο τον κόσμο.

Η στρατηγική θέση του αρχαίου οικισμού, μεταξύ ορυκτών πόρων χαλκού και τη θάλασσα, στη συμβολή της με ορισμένα ρεύματα ήταν ιδανικό στη 2η χιλιετία π.Χ. για τις μεταλλουργικές δραστηριότητες και το εμπόριο.

Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ

Μετά από οκτώ χρόνια συστηματικής ανασκαφής, γνωρίζουμε ότι ο οικισμός διέθετε ένα πολύ σημαντικό βιομηχανικό κτίριο περίπου 4000 μ², για την επεξεργασία όχι μόνο του χαλκού, αλλά και του ελαιολάδου, αρωμάτων, φάρμακων, κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, χρωμάτων και κρασιού.

Από ένα πολύ μικρό κομμάτι, ηλικίας 4.000 ετών, που έφεραν στην επιφάνεια Iταλοί ερευνητές ανακάλυψαν το αρχαιότερο μετάξι στη Μεσόγειο και στο κόσμο το οποίο δεν προερχόταν από τη Κίνα αλλά από το χωριό Πύργο της Κύπρου. Ανακάλυψαν το πρώτο εργαστήριο αρωματοποιίας στον κόσμο,εντοπίστηκαν στοιχεία που συνδέουν την επεξεργασία των μετάλλων με ελαιόλαδο μοναδικό και αυτό στον κόσμο.

Μπορεί να είναι αναγνωρίσιμα μόνο στο μικροσκόπιο τα ίχνη αυτά του μεταξιού που βρέθηκαν μέσα σε δοχείο από τερακότα, όμως η διάγνωση του καθηγητή Τζουζέπε Σκάλα από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας είναι σαφέστατη -πρόκειται για μεταξένιες ίνες που προέρχονται από το κουκούλι του λεπιδόπτερουtortrix viridens, το οποίο ζούσε στα νησιά του Αιγαίου. Επομένως δεν ήταν εισαγόμενο από την Κίνα όπου γινόταν μετά από χρόνια, όπως είναι γνωστό, για την παραγωγή μεταξιού, αλλά μόνο από το κουκούλι της πεταλούδας bombyxmori. Toμετάξι του Πύργου το έφτιαχναν σίγουρα επί τόπου άνθρωποι που δεν γνώριζαν την τεχνική των Κινέζων, αλλά έμαθαν μόνοι τους αξιοποιώντας τα κουκούλια.

Οι Κινέζοι βέβαια, γνώριζαν και το επόμενο βήμα, να εκτρέφουν μεταξοσκώληκες ώστε να παράγουν ποσότητες μεταξιού. Αυτό ίσως ήταν και το πραγματικό μυστικό τους που τους έκανε ικανούς κυρίαρχους του μεταξιού στον κόσμο, με καθεστώς απόλυτου μονοπωλίου.

Λέει μάλιστα η ιστορία πως ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έστειλε στην Κίνα δύο μοναχούς σαν μυστικούς πράκτορες με σκοπό να φέρουν στην Κωνσταντινούπολη αυγά μεταξοσκωλήκων μαζί με το μυστικό της εκτροφής τους. Πριν από αυτό όμως, στη Μεσόγειο έφτιαχναν μετάξι αναζητώντας διάφορα λεπιδόπτερα στα δέντρα. Επρόκειτο ίσως για μια πολύ μικρή παραγωγή, αλλά μεγάλης ιστορικής σημασίας εύρημα .

«Στην πραγματικότητα», ισχυρίζεται η αρχαιολόγος Μαρία Ροζάρια Μπελτζόρνο, «δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν εκείνος που πρώτος ανακάλυψε πώς να χρησιμοποιεί τις πολύτιμες ίνες από τα κουκούλια. Συνέβη σίγουρα πολύ παλιά στην αρχαιότητα και ίσως να μην ήταν οι Κινέζοι. Για αυτήν την πανάρχαια παγκόσμια ιστορία του μεταξιού δεν έχουμε ακόμη καμία απόδειξη».

Υπάρχουν έμμεσες αποδείξεις από αναφορές σε κείμενα Ελλήνων και Λατίνων για το μετάξι. Όπως για εκείνο από την Κω - σύμφωνα με τον Αριστοτέλη - το τόσο διάφανο που άφηνε να διαγράφεται η σιλουέτα.

ΒΑΡΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΦΟΝΔΥΛΟΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ

ΣΦΟΝΤΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ

Στο δοχείο όπου βρέθηκε το ύφασμα στον Πύργο της Κύπρου υπήρχαν και ίνες από μαλλί και βαμβάκι, καθώς και βαρίδια και μια μικρή μπομπίνα. Πολύ πιθανόν να υπήρχε μια μικρή βιοτεχνία στο σημείο όπου θα ήταν ο εμπορικός πόλος του χωριού...

Κάπως (σημειώνει η εφημερίδα «Ρεπούμπλικα») «όπως το Ακρωτήρι της Σαντορίνης, που καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου - στην Πομπηία του Αιγαίου, όπως την περιγράφουν.

Εκεί ο αρχαιολόγος Χρήστος Ντούμας βρήκε ένα κουκούλι απολιθωμένο από ένα είδος λεπιδόπτερου παρόμοιο με το tortrice και το συνέδεσε με τις πολλές φιγούρες της κρητικής τέχνης που έδειχναν γυναίκες να συλλέγουν κουκούλια στα δάση. Τώρα, με την Κύπρο,βγήκαν όλα στο φως.

ΔΕΞΙΑ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΧΟΑΝΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΩΜΑΤΟΠΟΙΪΑ

Ένα μοναδικό εύρημα από τον Πύργο, μία χοάνη .Το πρώτο γνωστό κατασκευασμένο στον κόσμο και δεν είναι εφεύρεση της εποχής μας .Είναι εφεύρεση των Ελλήνων. Ένα παρόμοιο χωνί βρέθηκε στην ανασκαφή της Αλάμπρα (Coleman, JE, Barlow, JA, Mogelonsky, MK και SCHARR, KW, 1996) αλλά είναι της Μέσης Εποχής του Χαλκού, νεώτερο ,όπως επίσης και παρόμοια που βρέθηκαν στην Μέση Ανατολή.

ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΥΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Εδώ οι αρχαιολόγοι έχουν βρει τα παλαιότερα αρώματα του κόσμου!

Η πιο αρχαία συνταγή για να κάνουν τα αρώματα με το ελαιόλαδο προέρχεται από τους Σουμέριους. Έχουν γραφτεί σε κάποιες πήλινες πινακίδες από την 4η χιλιετία, δηλαδή εδώ βλέπουμε ότι είναι νεώτερες από του Πύργου. Μια αναφορά περί του αρώματος είναι παρόν στους ιερούς ύμνους, στην ηρωική ιστορία και μυθολογία, όπως και στην ιστορία Γκιλγκαμές. Με τη σειρά τους, οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν τα αρώματα μια ανάγκη της ζωής και του θανάτου, του προσωπικού γοήτρου και της θρησκείας.

Σε Αίγυπτος ιερό και το βέβηλο έχουν βρεθεί με ένα κοινό παρονομαστή στην παραγωγή και τη χρήση των αρωμάτων και των καλλυντικών.Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει πότε η παραγωγή ξεκίνησε στην Αίγυπτο , πιθανώς ήταν μια από τις συναλλαγές με το σημερινό Σουδάν, η θρυλικό γη του Punkt, το σπίτι όλων των μπαχαρικών.

Ωστόσο, η χρήση των αρωμάτων στο ελαιόλαδο που ξεκίνησε στη Μεσόγειο γύρω στα μέσα της 4ης χιλιετίας, όταν μικρά αγγεία για την παρασκευή καλλυντικών και αρωμάτων εμφανίστηκαν ανάμεσα στα κτερίσματα.

ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 4000 ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ 3995 τ.μ. ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΕ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙΑ ΑΠΟ ΑΛΑΒΑΣΤΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΥΛΟ ΑΡΩΜΑΤΩΝ, ΠΕΥΚΟΥ, ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟΥ, ΚΟΡΙΑΝΔΡΟΥ, ΛΕΒΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΒΟΤΑΝΩΝ. "ΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ ΠΕΡΙ ΤΟ ΕΤΟΣ 1850 π.Χ." ΛΕΕΙ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΜΑΡΙΑ ΡΟΣΑΡΙΟ ΜΠΕΛΤΖΟΡΝΟ. Ο ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΕΦΑΛΗΣ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΦΛΟΥΡΕΝΤΖΟΣ, ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΑΡΩΜΑΤΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ.

ΕΙΔΗ ΦΥΤΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΓΗΣ ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΕΛΑΙΑ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΠΡΙΝ 4500 ΧΡΟΝΙΑ π. Χ. ΜΕΡΙΚΑ ΕΞΑΓΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Γύρω από την ίδια ημερομηνία, τα πρώτα είδη από αλαβάστρινα αγγεία εμφανίστηκαν και κατά πάσα πιθανότητα σκόπιμα εφευρέθηκαν για την αποθήκευση και διατήρηση των αρωμάτων του αρωματικού ελαίου. Η πέτρα είναι το καλύτερο υλικό για να κρατήσει τα αρωματικά και τις μυρωδιές του αιθέριου ελαίου σε ένα σκοτεινό και δροσερό περιβάλλον.

Οι ανασκαφές στον Πύργο του Ινστιτούτου τεχνολογίας Ρώμης για τις έρευνες της περιοχής ξεκίνησε στη Μαυροράχη το 1998. Υπολογίζεται ότι ο οικισμός εκτείνεται σε 30εκτάρια, στα δυτικά του σημερινού χωριού.

ΓΕΩΦΥΣΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ

Με τη βοήθεια της γεωφυσικής η επιφάνεια της διάστασης του κτιρίου εκτιμάται ότι θα καλύψει 4000 μ² . Αλλά, είναι αρκετά τα στοιχεία που υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν ότι ήταν ένα μικρό Παλάτι , παρόμοιο με το πολύ γνωστό ανάκτορο της Κρήτης; Ή ένα απλό βιομηχανικό κτίριο, μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας;

Στην ανασκαφή στην Βόρεια αυλή βρέθηκαν πολλά επάλληλα δάπεδα των κλιβάνων, παγκάκια,πέτρινα εργαλεία . Τα εργαλεία και οι σκουριές που παραμένουν δείχνουν ότι ο τόπος χρησιμοποιήθηκε για μεταλλουργικές δραστηριότητες, κατά πάσα πιθανότητα για την πρωτογενή επεξεργασία του ακατέργαστου χαλκού.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΥΡΓΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το πρωτο εργαστήριο αρωματοποιϊας που έχει βρεθεί στον κόσμο"

Η ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ ΜΑΣ ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΥΡΙΖΑ?

ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ. Η ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ?----Ποτέ άλλοτε μια επερχόμενη επίσκεψη ενός ηγέτη κόμματος της αντιπολίτευσης μιας μάλλον «αδιάφορης» χώρας όσον αφορά τη «ζωηρότητα» που επιδεικνύει στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής δεν κινεί τόσο πολύ το ενδιαφέρον. Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παρακολουθήσει την επίσκεψη με προσοχή.




Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς, απηύθυνε, πρόσκληση στον Αλέξη Τσίπρα να επισκεφθεί τη Ραμάλα. Η πρόσκληση δόθηκε μέσω του επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής στην Αθήνα, Σαμίρ Αμπού Γκαζάλε, κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε χθες με τον Αλέξη Τσίπρα, ζητώντας διπλωματική στήριξη για την ένταξη των παλαιστινίων στον ΟΗΕ.







Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσεκτική αναφορά Τσίπρα στα «σύνορα του 1967» όταν ενημέρωσε τον αντιπρόσωπο των Παλαιστινίων στην Ελλάδα για τις πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ για την αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους στα διεθνή φόρα και μάλιστα με πρωτεύουσα «την Ανατολική Ιερουσαλήμ» να είναι γεγονός το συντομότερο δυνατό. Ασχέτως του αν διαφωνούν οι Ισραηλινοί, πρόκειται για μια θέση σχεδόν ταυτόσημη με την επίσημη ελληνική, καθώς επίσης και με αυτή πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Είναι δε σημαντικό, αφού αποφεύγει την πρόκληση σοβαρών προβλημάτων στις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις, κάτι το οποίο δεν «εκτιμούν» και τόσο κάμποσες από τις «πολύχρωμες» πολιτικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.



Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καλείται να δώσει μια μεγάλη μάχη:



Να εξισορροπήσει από τη μία τις επιθυμίες των «εξτρεμιστών» του κόμματός του – δεν έχει και λίγους – αναφορικά με τη ρητορική που θα πρέπει να ακολουθήσει στις δηλώσεις του κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ενώ την ίδια στιγμή θα έχει την ευκαιρία να εμφανιστεί ως ένα σοβαρό ευρωπαϊκό κόμμα αποτινάσσοντας την στερεοτυπική εν πολλοίς πεποίθηση που έχει διαμορφωθεί στο εξωτερικό, ότι η εξωτερική πολιτική που σκέφτεται δεν έχει αρχή και τέλος, ενώ κινητήριος δύναμη είναι οι ιδεοληψίες στελεχών του.



Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στον ευρύτερο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται και ορισμένα εξαιρετικά ενεργά μέλη των προσπαθειών να περάσει «ανθρωπιστική βοήθεια» στη Γάζα, με προθέσεις πολύ ευρύτερες βέβαια της απλής συνδρομής των Παλαιστινίων. Μυστικές υπηρεσίες και όχι μόνο από το Ισραήλ έχουν καταγράψει πολλές δραστηριότητες των προσώπων αυτών τα οποία ανήκουν κι επισήμως στην «ομάδα υψηλού κινδύνου». Οι σχέσεις τους με την ισλαμιστική Χαμάς στη Γάζα την οποία η Παλαιστινιακή Αρχή την έχει προγραμμένη παρότι συζητά μαζί της στο πλαίσιο της συμφιλίωσης μεταξύ των Παλαιστινίων, δημιουργεί έναν ακόμα «πονοκέφαλο» στον Αλέξη Τσίπρα.



Καθότι δεν έχουν και πολλές «ευαισθησίες» για τις εσωτερικές παλαιστινιακές ισορροπίες θεωρώντας τους ισλαμιστές της Χαμάς ως «αγωνιστές» παρότι φιλοξενούν πολλά εγκληματικά στοιχεία στις τάξεις τους (για να μην θέσουμε θέμα συμβατότητας των αρχών και των αξιών της σκοταδιστικής και αντιδημοκρατικής – τόσο προφανές που ακούγεται σαν αστείο… ούτε οι ίδιοι έχουν ποτέ δηλώσει… προσήλωση στη Δημοκρατία – οργάνωσης που κάνει κουμάντο στη Γάζα και ενδεχόμενη εμμονή να συμπεριληφθεί και η Λωρίδα της Γάζας στο πρόγραμμα της επίσκεψης θα προκαλέσει διχασμό στον ΣΥΡΙΖΑ.



Δεδομένου του ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα μεταβεί στα παλαιστινιακά εδάφη στη Δυτική Όχθη μέσω του Ισραήλ, μια επίσκεψη η οποία δεν θα τηρήσει τα προσχήματα προφανώς θα προκαλέσει προβλήματα και διπλωματικές περιπλοκές, σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία όπου βρίσκονται σε εξέλιξη διαδικασίες συνεννόησης για τον συντονισμό των ενεργειών που θα δώσουν τη δυνατότητα αξιοποίησης των αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, ανακουφίζοντας τη χώρα και τον ελληνικό λαό…



Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως οι διάφοροι γραφικοί συνομιλητές της Χαμάς δεν κρύβουν τη θέση τους για άμεσο τερματισμό των διμερών σχέσεων με τρόπο που θα τίναζε στον αέρα το σύνολο των διεθνών σχέσεων της χώρας.



Φαίνεται όμως ότι οι πιο ψύχραιμες φωνές στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν προβληματιστεί έντονα αντιλαμβανόμενοι ότι η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι η ίδια με αυτή ενός περιθωριακού κόμματος της Αριστεράς που με το ζόρι μπαίνει στη Βουλή. Η ευθύνη είναι βαριά και πολλοί προσπαθούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους (όσα πρέσβευσαν και διακήρυσσαν επί πολλά έτη) ώστε να μην προκληθεί βλάβη των ελληνικών εθνικών συμφερόντων και ζημιά που δε θα μαζεύεται στη συνέχεια, ενώ θα οδηγήσει νομοτελειακά σε περιπέτειες…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ ΜΑΣ ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΥΡΙΖΑ?"

ΤΑ ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ.

Δύο ελληνικά κράτη , μια ΑΟΖ , ένας στρατός




Το αίτημα της ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα , δεν εξ υπακούει κατ' ανάγκη την διάλυση της κυπριακής δημοκρατίας και την ενσωμάτωση της Κύπρου στο κράτος της Ελλάδος.

Υπό τις παρούσες συνθήκες της συμμετοχής της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση , θα ήταν προς το συμφέρον του έθνους η ύπαρξη δύο ελληνικών κρατών εντός της ένωσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας δίδαξε ότι δύο κράτη μπορούν να αναπτύξουν αρραγείς μεταξύ τους σχέσεις χωρίς κατ' ανάγκη να συγχωνεύσουν τις κρατικές οντότητες τους.

Από το 1960 και έπειτα , η πλουτοκρατική ολιγαρχία της Κύπρου ταμπουρώθηκε πίσω από την πολιτική της ανεξαρτησίας προκειμένου να χρησιμοποιεί την Κύπρο σαν μια κλειστή αγορά πάνω στην οποία ασκούσε απόλυτη κυριαρχία. Από την άλλη , ο ενωτικός αγώνας δεν μπόρεσε να κατανοήσει την οικονομική βάση της πολιτικής της απομάκρυνσης από την Ελλάδα και να αντιπαρατεθεί σε αυτή μέσα από ένα πολιτικό-ιδεολογικό αγώνα.



Θέλαμε την ένωση , αλλά δεν μπορέσαμε να περιγράψουμε και να διεκδικήσουμε τους τρόπους πραγμάτωσης της και την σταδιακή , την βήμα προς βήμα συναρμογή της κυπριακής δημοκρατίας με την Ελλάδα. Δεν μπορέσαμε να απαιτήσουμε έστω την αδασμολόγητη διακίνηση κάποιων προϊόντων μεταξύ των δύο κρατών του ελληνισμού. Μέχρι που ήρθε η Ε.Ε. , να μας δείξει το δρόμο και να μας απεγκλωβίσει από τα στενά συμφέροντα της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και την στενόμυαλη πολιτική που τα υποστήριζε , ευθυγραμμιζόμενη με τα αγγλικά συμφέροντα της κοινής αγοράς .

Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., έσπασε αυτά τα στενά πλαίσια της αγγλοκρατούμενης οικονομίας της και έθεσε τις βάσεις για περαιτέρω σύσφιξη σχέσεων με τον εθνικό κορμό.

Υπό τις παρούσες συνθήκες το αίτημα της ενώσεως παίρνει σήμερα άλλη μορφή που προϋποθέτει την ύπαρξη και ενδυνάμωση της κρατικής υποστάσεως της κυπριακής δημοκρατίας.

Σήμερα μια ρεαλιστική πολιτική που οδεύει πάνω στις ράγες των νέων γεωπολιτικών δεδομένων που επέφερε η Ε.Ε, είναι η ενοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ με την ελληνική ΑΟΖ , καθώς και η αμυντική ένωση των δύο κρατών του ελληνισμού.

Η ελεύθερη διακίνηση οικονομικών μεγεθών ανάμεσα σε Ελλάδα και Κύπρο , έσπασε σε ένα βαθμό το μονοπώλιο της κυπριακής ολιγαρχίας του πλούτου και έδωσε τη δυνατότητα σε ελλαδικά οικονομικά συμφέροντα να εξαπλωθούν στη Κύπρο και αντιστρόφως. Επιπρόσθετα η Κύπρος κατέστη μια γέφυρα διακίνησης συμφερόντων μεταξύ Ε.Ε., ,Μέσης Ανατολής και Β. Αφρικής που απαιτούν την προστασία τους .

Τούτο σημαίνει πως υπάρχει ένα θετικό κλίμα , εάν αξιοποιηθεί σωστά για ενοποίηση των ΑΟΖ και του αμυντικού χώρου Ελλάδος – Κύπρου.

Πολιτικές αυτοαπομόνωσης και αλληθωρισμού προς άλλες κατευθύνσεις , δεν ακολουθούν τη ροή των πραγμάτων αλλά αποτελούν επιλογές που εξυπηρετούν αλλότρια και ιδιοτελή συμφέροντα.

Δύο ελληνικά κράτη , μια ΑΟΖ , ένας στρατός. Αυτό είναι το περιεχόμενο της ενώσεως που το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα υποστηρίζει.

Στο μέλλον ας αποφασίσουν οι πανέλληνες τι δέον γενέσθαι.



Λουκάς Σταύρου

πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος - ΕΔΗΚ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ."

Επίθεση Αιγυπτίων κομάντος στο αεροδρόμιο Λάρνακας.

Η επίθεση Αιγυπτίων κομάντος στο αεροδρόμιο Λάρνακας το 1978.---


Η εφημερίδα τα Νέα της 19ης φεβρουαρίου, με την είδηση της δολοφονίας. Αριστερά η φωτογραφία του Γιουσέφ ελ Σεμπάι.---

Τον Φεβρουάριο του 1978 η Κύπρος βρέθηκε άθελά της στο επίκεντρο των ενδοαραβικών διενέξεων, ενόψει των συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ, ύστερα από τη διπλωματική προσέγγιση Ισραήλ και Αιγύπτου.--



Αφορμή στάθηκε η σύνοδος του Κινήματος Αφροασιατικής Αλληλεγγύης στο ξενοδοχείο “Χίλτον” στη Λευκωσία. Στις 11.30 το πρωί της 18ης Φεβρουαρίου στη διάρκεια διαλείμματος της συνόδου, δύο ένοπλοι Παλαιστίνιοι εισέβαλαν με πιστόλια στο ξενοδοχείο και δολοφόνησαν το γενικό γραμματέα του Κινήματος, Αιγύπτιο Γιουσέφ ελ Σεμπάι 60 χρόνων, διευθυντή της εφημερίδας “Αλ Αχράμ” του Καΐρου, ένθερμου υποστηρικτή της Κύπρου και προσωπικού φίλου του Αιγύπτιου Προέδρου Ανουάρ Ελ Σαντάτ.





Ο Χριστόδουλος Βενιαμίν μαζί με δυό άλλους ομήρους επιβιβάζονται στο λεωφορείο που θα τους μεταφέρει στο αεροδρόμιο. Πίσω, ένας από τους δολοφόνους. Από την Εφημ., "Τα Νέα"

Οι εξελίξεις που ακολούθουσαν έφεραν τις δύο χώρες Κύπρο και Αίγυπτο σε επικίνδυνη τροχιά πολιτικής σύγκρουσης. Οι δύο ένοπλοι απαίτησαν και πέτυχαν την εξασφάλιση αεροπλάνου για τη μεταφορά τους στο εξωτερικό, αφού είχαν προηγουμένως συλλάβει ως ομήρους έντεκα από τους άραβες συνέδρους, μαζί με τον αντιπρόεδρο του Κινήματος Βάσο Λυσσαρίδη και τον Κύπριο υπουργό Εσωτερικών και Άμυνας Χριστόδουλο Βενιαμίν, που είχε σπεύσει στη σκηνή για να διαπραγματευθεί εκ μέρους της κυβέρνησης την απελευθέρωση των ομήρων. Είχαν απειλήσει πως αν δεν τους δινόταν αεροπλάνο, θα άρχιζαν την εκτέλεση των ομήρων.



Οι δύο τρομοκράτες μαζί με τους 11 ομήρους και τους δύο Κύπριους πολιτικούς, μεταφέρθηκαν στο αεροδρόμιο Λάρνακας όπου επιβιβάστηκαν σε αεροπλάνο των Κυπριακών Αερογραμμών. Στις 8.20 το βράδυ, το αεροπλάνο αναχώρησε προς άγνωστη κατεύθυνση, αφού προηγουμένως είχαν αφεθεί ελεύθεροι οι δύο Κύπριοι πολιτικοί. Το αεροπλάνο κατευθύνθηκε πρώτα στη Λιβυή, και αφού πέταξε πάνω από την Κρήτη και τη Σαουδική Αραβία, προσγειώθηκε για ανεφοδιασμό στο αεροδρόμιο του Τζιμπουτί. Λόγω άρνησης των χωρών της περιοχής να δεχτούν τους τρομοκράτες με τους ομήρους, το αεροπλάνο επέστρεψε και προσγειώθηκε στη Λάρνακα το απόγευμα της επόμενης μέρας.



Στο μεταξύ είχαν φτάσει στο αεροδρόμιο πολλοί υπουργοί και αξιωματούχοι, καθώς και ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Κομνηνός. Παρόντες στο αεροδρόμιο, ήταν ο Πρέσβυς και ο Στρατιωτικός Ακόλουθος της Αιγυπτιακής πρεσβείας. Αμέσως ξεκίνησαν μέσω ασυρμάτου διαπραγματεύσεις στην αγγλική, μεταξύ του πύργου ελέγχου – όπου βρισκόταν και ο Προέδρος Σπύρος Κυπριανού – και των τρομοκρατών. Και ενώ οι διαπραγματεύσεις βρίσκονταν σε προχωρημένο στάδιο, ένα μεταγωγικό C-130 Hercules της αιγυπτιακής πολεμικής αεροπορίας έκανε την εμφάνισή του στον εναέριο χώρο του αεροδρομίου. Αφού ενημέρωσε τον πύργο ελέγχου ότι μεταφέρει εκπρόσωπο της Αιγυπτιακής Κυβέρνησης, πήρε άδεια και προσγειώθηκε 800 μέτρα μακριά από το αεροσκάφος των Κυπριακών Αερογραμμών. Τέτοια ήταν η βεβαιότητα των Κυπριακών αρχών περί της αφίξεως Αιγύπτιου υπουργού, που δόθηκαν οδηγίες στον υπουργό Τομπάζο να είναι έτοιμος να τον υποδεχθεί στη σκάλα του μεταγωγικού αεροπλάνου. Την ίδια ώρα με εντολή του υπουργού Χρ. Βενιαμίν, κατευθύνθηκε στο αιγυπτιακό μεταγωγικό, ο αρχηγός της αστυνομίας Σάββας Αντωνίου, ενώ ένα αυτοκίνητο της Πολιτικής Αεροπορίας στάθμευσε κάτω από την κοιλία του C-130, παρεμποδίζοντας την διάνοιξη της πίσω κύριας πόρτας.

Το διαλυμένο αιγυπτιακό μεταγωγικό. Από την εφημ., "Τα Νέα"

Και ενώ οι διαπραγματεύσεις φαινόταν πως θα κατέληγαν σε αίσιο αποτέλεσμα με την παράδοση των τρομοκρατών και την απελευθέρωση των ομήρων, οι κυπριακές αρχές διαπυστώνουν με έκπληξη ότι το μεταγωγικό δεν μετέφερε κάποιο απεσταλμένο, αλλά ένα λόχο Aιγυπτίων κομάντος, με προφανή σκοπό την απελευθέρωση των ομήρων και τη σύλληψη ή εκτέλεση των τρομοκρατών. Παρά την εντολή του πύργου ελέγχου προς το πλήρωμα του C-130 για απογείωση και επιστροφή στην Αίγυπτο, οι απρόσκλητοι κομάντος, όχι μόνον δεν υπάκουσαν, αλλά ξεκίνησαν επιθετική ενέργεια κατά του καταληφθέντος κυπριακού αεροπλάνου. Αφού μετακίνησαν το αυτοκίνητο της πολιτικής αεροπορίας από την πίσω πόρτα, ένα τζίπ με τέσσερις στρατιώτες που ήταν οπλισμένοι με μπαζούκας κατέβηκε από τη ρόμπα και κατευθύνθηκε προς το κυπριακό αεροπλάνο, ενώ άλλοι κομάντος κινήθηκαν επιθετικά προς άλλες κατευθύνσεις. Η αντίδραση της Εθνικής Φρουράς – που βρισκόταν από την πρώτη στιγμή σε ετοιμότητα – υπήρξε άμεση. Με αστραπιαία ενέργεια κτύπησε το τζιπ πριν αυτό προλάβει να πλήξει το κυπριακό αεροπλάνο, ενώ το αιγυπτιακό μεταγωγικό κυριολεκτικά διαλύθηκε από τις επαναλήπτικες βολές βαρέων όπλων. Το κυπριακό αεροπλάνο υπέστη επίσης μεγάλες καταστροφές. Ο απολογισμός της μάχης υπήρξε βαρύς: δεκαπέντε Aιγύπτιοι κομάντος και ένας υπάλληλος του αεροδρομίου νεκροί, 16 Aιγύπτιοι καταδρομείς και επτά Κύπριοι εθνοφρουροί τραυματίες, ενώ οι υπόλοιποι πιάστηκαν αιχμάλωτοι, ανάμεσά τους και ο επικεφαλής ταξίαρχος. Οι μεγάλες απώλειες των Αιγυπτίων κομάντος, αποδίδεται στο γεγονός ότι δεν περίμεναν τη δυναμική αντίδραση της Εθνικής Φρουράς.





Μετά τη μάχη. Αιγύπτιοι κομάντος, νεκροί στην πίστα του αεροδρομίου

Φαίνεται πως οι Αιγύπτιοι προσπάθησαν να μιμηθούν την επιχείρηση Ισραηλιτών κομάντος, που τον Ιούλιο του 1976, είχαν απελευθερώσει με άρτια στρατιωτική ενέργεια στο αεροδρόμιο Έντεμπε της Καμπάλας στην Ουγκάντα, 103 ομήρους εβραϊκής καταγωγής που είχαν πέσει θύματα αεροπειρατείας από έξι πρόσωπα Παλαιστινιακής και Γερμανικής καταγωγής σε αεροπλάνο της Air France. Οι Ισραηλινοί είχαν καταφέρει, εκτός από την ασφαλή μεταφορά των ομήρων και την εκτέλεση των έξι αεροπειρατών, να καταστρέψουν πολεμικά αεροπλάνα της Ουγκάντας [ρωσικά Μινγκ] και να κατατροπώσουν το στρατό του δικτάτορα της χώρας Ίντι Αμίν Νταντά. Οι απώλειες των Ισραηλινών ήταν ένας νεκρός: ο επικεφαλής των κομάντος, ταξίαρχος Γιονάταν Νετανιάχου, αδελφός του Βενιαμίν Νετανιάχου, σημερινού πρωθυπουργού του Ισραήλ. Ο Νετανιάχου έπεσε νεκρός, αφού ήταν ο τελευταίος που εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης, εξασφαλίζοντας την ασφαλή διαφυγή των ομήρων και των ανδρών του.





Οι δύο τρομοκράτες την ώρα που προσάγονται ενώπιον της δικαιοσύνης. Από την Εφημ., "Τα Νέα"

Μετά λήξη της αιματηρής στρατιωτικής σύγκρουσης, ξέσπασε διπλωματική κρίση μεταξύ των δύο πρώην φιλικών χωρών. Ο πρόεδρος της Αιγύπτου Ανουάρ Ελ Σαντάτ αποφασίζει τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, ενώ σε ένα πρωτοφανές ξέσπασμα αποκαλεί τον Σπύρο Κυπριανού “νάνο” και τον απειλεί ότι “θα πληρώσει για την προδοτική απόφασή του, που κατέληξε στο θάνατο μερικών παιδιών του”. Βέβαια η διεθνής κοινότητα επέκρινε τη στάση του Αιγύπτιου προέδρου να επέμβει σε μια ξένη χώρα χωρίς την άδειά της. Ο Αράφατ διεμήνυσε στον Κυπριανού: Αν καταδικαστούν, να τους εκτελέσετε. Τις επόμενες μέρες ο υφυπουγός εξωτερικών της Αιγύπτου Μπούτρος Γκάλι [ο μετέπειτα Γ.Γ του Ο.Η.Ε.], κατέφθασε στη Λάρνακα για να παραλάβει τους αιχμαλώτους και τους νεκρούς Αιγύπτιους στρατιώτες.



Η Αίγυπτος ισχυρίστηκε πως η επιχείρηση έγινε με τη συγκατάθεση της Κύπρου, γεγονός που διαψεύστηκε κατηγορηματικά. Οι δύο δολοφόνοι του Γιουσέφ ελ Σεμπάι, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν στην Κύπρο σε θάνατο, ποινή που μετατράπηκε αργότερα σε ισόβια. Αργότερα απελάθηκαν από την Κύπρο. Οι διπλωματικές σχέσεις Κύπρου και Αιγύπτου αποκαταστάθηκαν έξι χρόνια αργότερα, το 1984, από το νέο Πρόεδρο της γειτονικής χώρας Χόσνι Μουμπάρακ.



Πηγές: 1. Ανδρέας Αζίνας, 50 Χρόνια Σιωπής, Η Ώρα της Αλήθειας, σσ.1523-1529, τόμος Δ’, Λευκωσία 2008. 2. Εφημερίδα, Τα Νέα, εκδόσεις της 19ης-21ης Φεβρουαρίου 1978.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Επίθεση Αιγυπτίων κομάντος στο αεροδρόμιο Λάρνακας."

ΕΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ.

Πως τα Ελληνικά υποβρύχια Type 209 δεν βύθισαν τον Τουρκικό ...



τα τέσσερα Ελληνικά υποβρύχια Type 209



...Αποβατικό στόλο στην Κύπρο τον Ιούλιο -Αύγουστο του 1974

Γράφει ο Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος (Δημοσιογράφος – Αμυντικός Αναλυτής)

«… Το περισκόπιο του υποβρυχίου είχε γεμίσει από τουρκικά σκάφη. Τα αποβατικά και τα αντιτορπιλικά συνοδείας βρίσκονταν εκεί σαν θηράματα, έτοιμα να δεχθούν τις τορπίλες SST-4 των Type 209 που παραμόνευαν αθέατα, χωρίς η παρουσία τους να έχει επισημανθεί από τις συσκευές Α/Υ του εχθρού.

Όταν η πρώτη τορπίλη εξαπολύθηκε οι κυβερνήτες και τα πληρώματα κρατούσαν την αναπνοή τους. Μεσολάβησαν μερικά αργά και βασανιστικά δευτερόλεπτα, πριν ο μεταλλικός ήχος της πρόσκρουσης της τορπίλης στο κέλυφος του αρματαγωγού, επιβεβαιώσει την επιτυχία. Ακολούθησαν και άλλοι ξεροί ήχοι, ενώ από το περισκόπιο επίθεσης ήταν πλέον ορατή η καταστροφή που είχε υποστεί ο εχθρικός στόλος…». Το σενάριο που μόλις διαβάσετε αποτελεί αναπαράσταση των επιχειρησιακών σχεδίων που δεν εκτελέστηκαν το μοιραίο Καλοκαίρι του 1974, όταν το τότε Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων δίστασε να προσβάλλει τα τουρκικά σκάφη που αποβίβαζαν στρατεύματα στην Κύπρο. Παρότι το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) είχε εντάξει σε υπηρεσία τα νεότευκτα Type 209/1100, η πλειοψηφία των οποίων εστάλησαν για περιπολία στην ανατολική Μεσόγειο, η σαφής υπεροπλία στον τομέα των υποβρυχίων δεν στάθηκε αρκετή για να αποφασισθεί η επιχειρησιακή αξιοποίησή τους. Σήμερα 37 χρόνια μετά τα γεγονότα, η απαίτηση για πλήρη διαλεύκανση του «Φακέλου Κύπρος» είναι πάντα επίκαιρη, καθώς όπως θα διαβάσετε από τα αρχεία και τα ημερολόγια των τεσσάρων υποβρυχίων Type 209 έχουν αποκοπεί σελίδες που αφορούν πολεμικές περιπολίες κατά τη διάρκεια της κυπριακής κρίσης. Τι θα είχε όμως συμβεί αν τα υποβρύχια ελάμβαναν εγκαίρως διαταγές επίθεσης;

Το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) από τα χρόνια της Επανάστασης του 1821 (βλ. σχετικό άρθρο στο παρόν τεύχος για τον Άστιγγα και την «Καρτερία») υπήρξε πρωτοπόρο στην υιοθέτηση καινοτόμων επιχειρησιακών λύσεων. Το ατμόπλοιο «Καρτερία» υπήρξε το πρώτο πολεμικό σκάφος του τύπου, το οποίο μετείχε σε επιχειρήσεις και χάρη στην ανώτερη τεχνολογία του (ατμός, πυροβόλα και εκρηκτικά βλήματα) κατάφερε να γείρει την πλάστιγγα στον κατά θάλασσαν αγώνα σαφώς υπέρ των ελληνικών όπλων και συμφερόντων. Μετά από οκτώ περίπου δεκαετίες οι πρωτοπόροι επιτελείς του τότε Βασιλικού Ναυτικού (ΒΝ) χάρη στην επιμονή του Περικλή Αργυρόπουλου, που ως νέος Αστιγξ επέμεινε στην προμήθεια κατάλληλων πλοίων οπλισμένων με πυροβόλα μεγάλης ταχυβολίας (για την εποχή), προωθήθηκε και υλοποιήθηκε η απόκτηση του θωρακισμένου ευδρόμου «Γεώργιος Αβέρωφ». Μετά από έξι δεκαετίες το πνεύμα του Αμεινοκλή (ναυπηγού και εφευρέτη της τριήρους) έλαμψε εκ νέου και αποφασίστηκε η αγορά τεσσάρων προηγμένων συμβατικών υποβρυχίων Type 209/1100 τόνων από τα Ναυπηγεία HDW του Κιέλου της Γερμανίας, καθώς και η προμήθεια τεσσάρων ταχέων περιπολικών κατευθυνομένων βλημάτων, τα οποία έφεραν για πρώτη φορά τους πυραύλους επιφανείας-επιφανείας Exocet MM38.

Οι αξιωματικοί του Ναυτικού είχαν αντιληφθεί εγκαίρως ότι το πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τις επόμενες δεκαετίες θα επεκτεινόταν πέραν του Αιγαίου στην ανατολική Μεσόγειο, με έπαθλο την Κύπρο. Η ανάγκη διατήρησης ενός στόλου που θα αποτελείτο από μονάδες επιφανείας και υποβρύχια, κατάλληλων να επιχειρήσουν στον ιδιαίτερο περιβάλλον των θαλασσίων υδάτων πέριξ της Μεγαλονήσου, είχε λάβει από νωρίς χαρακτήρα κατεπείγοντος. Το πραξικόπημα του 1967 («Η Επανάστασις της 21ης Απριλίου» όπως την προωθούσαν επικοινωνιακά οι συνταγματάρχες) δεν υπήρξε αποκλειστικά «αμερικανόφιλο», όπως νομίζει η πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης, και έχει καταστεί ένας από τους ψευδείς αστικούς μύθους της πολιτικής σκηνής. Οι συνταγματάρχες υπήρξαν οι πρώτοι που τόλμησαν να σπάσουν την αποκλειστικότητα στις πωλήσεις αμερικανικών όπλων, τα οποία κατέκλυζαν και τους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Η χούντα είχε λάβει σοβαρές αποφάσεις για την ουσιαστική ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας των ελληνικών όπλων, η ολοκλήρωση των οποίων θα απέδιδε ένα στράτευμα με δυνατότητα εκτέλεσης επιχειρήσεων πολύ πέραν των νατοϊκών καθηκόντων και σε ορισμένες περιπτώσεις εκτός αυτών!

Οι συνταγματάρχες γνώριζαν αρκετά καλά ότι από την δεκαετία του 1950 οι ελληνοτουρκικές σχέσεις κάθε άλλο παρά αρμονικές θα ήταν, καθώς η τότε αγγλοσαξονική γεωπολιτική στόχευε στην μεταβολή του status quo της ανατολικής Μεσογείου, μετά από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ (1948). Η Αθήνα είχε αντιμετωπίσει την τουρκική προκλητικότητα τόσο μετά τα γεγονότα του 1955 στην Κων/πολη όσο και κατά τη διάρκεια της κρίσης του 1964 στην Κύπρο. Στο πνεύμα της Rimland (δακτύλιος ανάσχεσης της ρωσικής/σοβιετικής προσπάθειας εύρεσης διεξόδου προς τις θερμές θάλασσες) το Ισραήλ θα υποστηριζόταν άμεσα και δυναμικά από τις αγγλοσαξονικές ναυτικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία) προκειμένου να αντισταθεί στην αραβική στρατιωτική πίεση, την οποία ενίσχυε η Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ). Ελλάδα και Τουρκία είχαν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (1952) και συνεπώς όφειλαν – υπό το ίδιο πνεύμα – να «μοιράζονται» καθήκοντα και υποχρεώσεις χωρίς να διαταράσσουν την συμμαχική ειρήνη στην ανατολική Μεσόγειο. Το κυπριακό ζήτημα έδωσε την ευκαιρία στην τουρκική αναθεωρητική πολιτική να προβάλλει αξιώσεις, με απειλή χρήσης



Ο Τουρκικός Στόλος αποτελείτο από πολεμικά σκάφη του Β΄ΠΠ,

τα οποία ήσαν εύκολος στόχος για τα Εληνικά υποβρύχια Type 209.

ΦΩΤΟ: http://www.navsource.org/archives/05/765.htm

στρατιωτικής βίας, στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Ειδικά στη μεγαλόνησο, με την συνεπικουρία των Αγγλοσαξόνων, προωθείτο ένα σχέδιο που θα απέκλειε την Ένωση και θα προωθούσε τη διχοτόμηση ή μια δυσλειτουργική ανεξαρτησία. Συνεπώς όλοι οι εμπλεκόμενοι γνώριζαν ότι η υποβόσκουσα ελληνοτουρκική κρίση δεν θα μεταβαλλόταν στην πραγματική της διάσταση, είτε η εξουσία ασκείτο δημοκρατικά ή από τους συνταγματάρχες.

Όταν η χούντα κατέλαβε την εξουσία αντιμετώπισε σοβαρότατες πιέσεις από τους Αγγλοσάξονες και απέσυρε από την Κύπρο την μεραρχία που είχε με πολύ κόπο και έξυπνο τρόπο μεταφέρει η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου το 1964. Αίτιο ήταν η κατευθυνόμενη προσπάθεια των Τούρκων/Τουρκοκυπρίων να δημιουργήσουν θέμα με τα γεγονότα της Κοφίνου τον Νοέμβριο του 1967. Σημειώνεται ότι η Άγκυρα επιχείρησε δύο φορές να εισβάλλει στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1964 και τον Νοέμβριο του 1967. Η μεραρχία αποσύρθηκε τον Δεκέμβριο και οι συνταγματάρχες πρέπει να κατάλαβαν ότι η «αντικομουνιστική πολιτική» μπορεί να ήταν καλή στο εσωτερικό μέτωπο, ως εγγύηση παραμονής της Ελλάδας εντός της Rimland, αλλά δεν συμβάδιζε με την προώθηση των εθνικών συμφερόντων. Η νίκη του Ισραήλ τον Ιούνιο του 1967 στον Πόλεμο των Έξι Ημερών είχε ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στην περιοχή και αναμενόταν τα επόμενα χρόνια η εκδήλωση δυναμικής αραβικής αντίδρασης. Η στρατιωτική κυβέρνηση των Αθηνών τότε – και υπό το πρίσμα των γεωπολιτικών εξελίξεων – οδηγήθηκε σε «νέες σκέψεις», όσον αφορά τις πηγές προμηθειών όπλων. Για πρώτη φορά εξετάστηκε η εναλλακτική οδός πλήρωσης των εθνικών επιχειρησιακών απαιτήσεων, μέσω της απόκτησης μη αμερικανικής κατασκευής όπλων. Η επιλογή αυτή κατέστη μια από τις πιο σημαντικές στην ιστορία του ελληνικού κράτους, καθώς για πρώτη φορά μετά την Απελευθέρωση, κρίθηκε ότι διαμορφωνόταν ένα γεωπολιτικό πλαίσιο-συγκυρία, που θα οδηγούσε σταδιακά στην ανεξαρτητοποίηση της ελληνικής πολεμικής μηχανής από ένα πιθανό εμπάργκο εκ μέρους των ΗΠΑ.

Η οικοδόμηση στρατηγικών σχέσεων με τις αναπτυσσόμενες ευρωπαϊκές δυνάμεις και μέλη της ΕΟΚ (Γαλλία και Γερμανία) θα ενίσχυε τα ελληνικά συμφέροντα και θα «ανάγκαζε» τις ΗΠΑ να διατηρήσουν μια ποιο ισορροπημένη πολιτική στα ελληνοτουρκικά. Για να συμβεί όμως αυτό έπρεπε να επιλεγούν αρχικά τα «κατάλληλα μέσα» και στη συνέχεια να σχεδιαστεί το εξοπλιστικό πρόγραμμα (από τα πλέον σοβαρά που είχαν υλοποιηθεί) προκειμένου να μην σπαταληθούν χρήματα σε άχρηστες αγορές, αλλά σε όπλα υψηλής αποτελεσματικότητας (τεχνολογίας αιχμής) της εποχής. Σταδιακά αποφασίστηκε η προμήθεια τεσσάρων υποβρυχίων Type 209 από την Γερμανία, τεσσάρων πυραυλακάτων από την Γαλλία, αρμάτων AMX-30 με πυροβόλο 105 χλστ (όταν τα αμερικανικής κατασκευής άρματα σε Ελλάδα και Τουρκία έφεραν πυροβόλο των 90 χλστ), ΤΟΜΑ ΑΜΧ-10Ρ, ενώ παράλληλα υλοποιήθηκε η αγορά μαχητικών F-4E Phantom II από τις ΗΠΑ και δρομολογήθηκε η αγορά των Mirage F1CG από την Γαλλία και των Α-7 από τις ΗΠΑ. Oι προαναφερόμενες κινήσεις στον τομέα των εξοπλισμών ήταν απόρροια μιας νέας εθνικής στρατιωτικής στρατηγικής και ενός δόγματος, το οποίο θεωρούσε ότι ο εξ ανατολών «σύμμαχος» ήταν πια εν δυνάμει εχθρός.



Τουρκικά σκάφη αποβιβάζουν δυνάμεις στην Κυρήνειa



Επειδή το πεδίο αντιπαράθεσης θα ήταν όσον αφορά την υπεράσπιση της Κύπρου αεροναυτικό, κρίθηκε αναγκαίο η ενίσχυση του ΠΝ και της ΠΑ κατά προτεραιότητα, καθώς και η απόκτηση κατάλληλων οπλικών συστημάτων, προκειμένου να αποτραπεί ενδεχόμενη αποβατική επιχείρηση κατά της Κύπρου. Η εμπειρία του 1964 και του 1967 είχε αποδείξει ότι η Κύπρος μπορούσε να αντιμετωπίσει εν μέρει μια εχθρική ενέργεια που θα στρεφόταν εναντίον της, αλλά όχι για μεγάλη διάρκεια. Η απόσυρση της μεραρχίας – ένα θεμελιώδες στρατηγικό σφάλμα των συνταγματαρχών – δεν μπορούσε να αναπληρωθεί, παρά μόνον με την αποστολή δύναμης ενίσχυσης μέσω θαλάσσης, ή μικρών ομάδων καταδρομέων μέσω αέρος. Η Κύπρος έπρεπε να υπερασπιστεί από την Ελλάδα σύντομα, σε επίπεδο ξηράς και θαλάσσης από κατάλληλα μέσα, τα οποία θα εξασφάλιζαν όχι απλά την παρουσία αλλά την υπεροπλία στην περιοχή των επιχειρήσεων.

Βυθίσατε τον τουρκικό Στόλο – το επιχειρησιακό σενάριο που δεν εφαρμόστηκε!

Στην ιστορία έχει αποδειχθεί με τραγικό πολλές φορές τρόπο, ότι η στρατιωτική ισχύς για να είναι σεβαστή και να έχει την απαιτούμενη αποτρεπτική χρησιμότητα, πρέπει πάνω από όλα να διέπεται από τον απαράγραπτο νόμο της αποφασιστικότητας. Δεν αρκεί να έχει ένα κράτος καλύτερα όπλα, πρωτίστως οφείλει να έχει αποφασίσει πως και με ποιον τρόπο θα τα χρησιμοποιήσει προκειμένου να μην θιγούν ζωτικά συμφέροντα. Ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόστηκε τις κρίσιμες ημέρες εκδήλωσης της τουρκικής επιθετικότητας στην Κύπρο, με τις γνωστές για τον Ελληνισμό συνέπειες.

Στον τομέα του ΠΝ υπήρχαν όχι μόνο τα κατάλληλα μέσα (υποβρύχια, τορπίλες) αλλά και το εκπαιδευμένο πλήρωμα για να φέρουν σε πέρας την όποια αποστολή τους είχε ανατεθεί. Υπήρξε μάλιστα και σχέδιο επίθεσης, στο πλαίσιο της πολεμικής περιπολίας που τους είχε ανατεθεί, το οποίο αν είχε εφαρμοστεί, ο τουρκικός στόλος αποτελούμενος από αποβατικά και τα συνοδά πλοία προστασίας, θα είχε υποστεί καταστροφή. Τα τουρκικά αντιτορπιλικά έφεραν ανθυποβρυχιακές τορπίλες Mk 32 εμβέλειας 6 ναυτικών μιλίων και ταχύτητα 40 κόμβων, ενώ οι SST-4 τορπίλες των Type 209 είχαν εμβέλεια 7 ναυτικά μίλια (με ταχύτητα 35 κόμβων) και 15 ναυτικά μίλια (με ταχύτητα 23 κόμβων). Τα νεότευκτα υποβρύχια μπορούσαν να καταδυθούν σε μεγάλα βάθη, παραμένοντας αθέατα, ενώ το ακουστικό ίχνος τους στα ιδιαίτερα βάθη του Αιγαίου, αλλά και στην ανατολική Μεσόγειο δεν μπορούσε να επισημανθεί από τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα των τουρκικών πλοίων. Πλέοντας σε κατάδυση με μέγιστη ταχύτητα 11 κόμβων τα υποβρύχια μπορούσαν να προσεγγίσουν την αποβατική δύναμη και να την προσβάλλουν με τορπίλες, προτού σημειωθεί οποιαδήποτε αντίδραση.

Τα ελληνικά επιχειρησιακά σχέδια προέβλεπαν ότι η μεταφορά μιας αποβατικής δύναμης μεγέθους συντάγματος συν ένα τάγμα πεζοναυτών θα απαιτούσε χρόνο 48 περίπου ωρών. Σημειώνεται ότι μόνο μέσω θαλάσσης μπορούσαν οι Τούρκοι να αποβιβάσουν βαρύ υλικό (άρματα, πυροβόλα, ερπυστριοφόρα, οχήματα). Τι μπορούσε να είχε συμβεί; Το σενάριο δράσης θα τίθετο σε λειτουργία αμέσως μόλις είχαν επιβεβαιωθεί οι πληροφορίες περί συγκέντρωσης δυνάμεων και υλικού στα νότια παράλια και στους λιμένες επιβίβασης ανδρών και υλικού. Αμέσως μετά με κατεπείγον σήμα ο Αρχηγός Ναυτικού θα διέτασσε τα τρία από τα τέσσερα υποβρύχια Type 209 να αποπλεύσουν και να κατευθυνθούν προς την Κύπρο. Αυτό σημαίνει ότι από τις 17 Ιουλίου (δύο ημέρες νωρίτερα) τα Type 209 θα κινούντο προς την περιοχή των βόρειων ακτών της Κύπρου, όπου θα εγκαθιστούσαν πολεμική περιπολία.

«Τα υποβρύχια «Γλαύκος», «Νηρεύς» και «Τρίτων» απέκτησαν επαφή με την αποβατική δύναμη του εχθρού. Η εντολή που είχαν λάβει ήταν να αναμείνουν τον απόπλου και να δράσουν μόλις ο εχθρός θα περνούσε τη ζώνη των έξι ναυτικών μιλίων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέχρι τότε έπρεπε να παραμείνουν αθέατα και σε καμία περίπτωση να μην εμπλακούν. Ο εχθρός ας νόμιζε ότι ήταν ασφαλής. Η τουρκική δύναμη απέπλευσε από την Μερσίνα στις 13.00 την 19η Ιουλίου. Στις 04.00 της 20ηςΙουλίου πλησίαζαν την ακτή Πέντεμιλι της Κυρήνειας. Μόλις επιβεβαιώθηκε η πραγματική πρόθεση των Τούρκων και παραβίασαν τα χωρικά ύδατα, οι τρείς «καρχαρίες» έλαβαν θέση. Με νέο σήμα το αρχηγείο όριζε ως προτεραιότητα την καταβύθιση των αντιτορπιλικών και στη συνέχεια των βραδυκίνητων αρματαγωγών, οχηματαγωγών. Το αποβατικό τμήμα είχε ονομαστεί Ταξιαρχία «Cakmak» και αποτελείτο από τέσσερα τάγματα και 12 πυροβόλα Μ101 των 105 χλστ. Στα πλοία μεταφέρονταν επίσης 20 ΤΟΜΠ Μ113 και 15 άρματα Μ47. Το αρματαγωγό LST «Ertogrul» L401 ξεχώριζε μεταξύ των υπολοίπων σκαφών του στόλου που συγκροτείτο από 2 μέσα αποβατικά LCM, 20 αποβατικών LCU με τη συνοδεία πέντε αντιτορπιλικών και δύο κανονιοφόρων.



Πρώτο έβαλε το «Γλαύκος» στόχος ήταν το Adatepe D-353 ένα από τα συνοδά πλοία, το οποίο επλήγη με δύο τορπίλες μπροστά στην πλώρη και στην μέση. Η έκρηξη ήταν συγκλονιστική καθώς κομμάτια φλεγόμενου μετάλλου εκτοξεύθηκαν προς όλες τις πλευρές. Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου φώτιζαν το ματωμένο πρωινό της 20ης Ιουλίου, καθώς διαπλέκονταν με το φως των πυρκαγιών και τη λάμψη των εκρήξεων. Πριν ακόμη ο στόλος συνέλθη από την έκπληξη, άλλες δύο δίδυμες διαδοχικές εκρήξεις σημειώθηκαν στα αντιτορπιλικά Kocatepe D-354 και Tinaztepe D-355 που γέμισαν καπνούς και φλόγες. Ηταν η σειρά του «Νηρεύς» και του «Τρίτων» να γευτούν τη χαρά της επιτυχίας. Οι τορπίλες SST-4 είχαν εκπληκτικά αποτελέσματα. Τα πλοία έμοιαζαν με ξεκοιλιασμένα θαλάσσια κοίτη. Παντού επικράτησε πανικός, καθώς άνδρες πήδαγαν στη θάλασσα μέσα στις φλόγες, ενώ άλλοι προσπαθούσαν να πιαστούν από ότι επέπλεε. Ο ναυτικός διοικητής δεν πίστευε στα μάτια του, καθώς οι υπηρεσίες πληροφοριών του είχαν δώσει διαφορετική εικόνα, περί ενδεχόμενης ελληνικής αντίδρασης. Ο στόλος ήταν καταδικασμένος και οι κυβερνήτες των πλοίων περίμεναν τη σειρά τους. Ήταν αδύνατο να εντοπίσουν τα υποβρύχια τα οποία εντός ολίγων λεπτών εξαπέλυσαν το δεύτερο κύμα τορπιλών.

Τα εναπομείναντα δύο αντιτορπιλικά είχαν αρχίσει να εκτελούν ελιγμούς διαφυγής όταν ένα από αυτά συγκρούστηκε με ένα LCU το οποίο βύθισε αύτανδρο. Το δεύτερο ανέκρουσε πρύμνη προς την Τουρκία αλλά δεν κατάφερε να χαρεί την ευκαιρία διαφυγής, καθώς μια τορπίλη το βρήκε στην πρύμνη, αχρηστεύοντας το πηδάλιο. Η χαριστική βολή επήλθε μετά από δέκα λεπτά. Στο μεταξύ ο «Γλαύκος» δάγκωσε με τρεις τορπίλες το Ertogrul που τυλίχθηκε στις φλόγες και ανατινάχθηκε μέσα σε μια απόκοσμη πρωϊνή λάμψη. «Ζήτω το Εθνος», «Ζήτω το Πολεμικό Ναυτικό» φώναζαν μαζί κυβερνήτες και πλήρωμα. Μέσα στην επόμενη μισή ώρα όλα τα αποβατικά πρόσθεσαν τις μεταλλικές τους λαμαρίνες στον βυθό της Κυρήνειας. Το τέλος της «Ειρηνευτικής Επιχείρησης» γράφτηκε με ένα σύντομο τηλεγράφημα από την Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα: «Διακόψατε οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση κατά της Κύπρου»...».

Η πραγματική δράση των υποβρυχίων Type 209

Τα υποβρύχια Type 209/1100 βρίσκονταν σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα καθώς από τις 8 Ιουνίου 1972, αρχής γενομένης με το «Γλαύκος» (S110) ξεκίνησαν να λαμβάνουν μέρος στις εθνικές ασκήσεις και σε επιχειρήσεις του ΠΝ. Τον Απρίλιο του 1974 πραγματοποιήθηκε η έξοδος στο Αιγαίο του τουρκικού σκάφους ερευνών Chantarli. Η Διοίκηση Υποβρυχίων (ΔΥ) εκτελώντας εντολές έθεσε τα σκάφη της σε αυξημένη ετοιμότητα, εφοδιάζοντάς τα παράλληλα με τον προβλεπόμενο φόρτο μάχης. Ήταν η πρώτη φορά που τα Type 209 κλήθηκαν να αναλάβουν δράση με πεδίο δράσης το Αιγαίο. Σε κάθε υποβρύχιο φορτώθηκαν οκτώ τορπίλες τύπου SST-4, τέσσερις τύπου Mk. 37-3 και τέσσερις Mk 14/23.



To αντιτορπιλικό Kocatepe στις φλόγες.

ΦΩΤΟ: http://imageshack.us/photo/



Το ξημέρωμα της 19ης Ιουλίου 1974 το υποβρύχιο «Γλαύκος» (S110) με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Βασίλειο Γαβριήλ διατάχθηκε για άμεσο απόπλου. Αφού ανεφοδιάστηκε με τορπίλες και τρόφιμα για ταξίδι 30 ημερών. Ο τότε Αρχηγός Ναυτικού αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης απέστειλε σήμα προς τον Διοικητή Στόλου αντιναύαρχο Πολυζώη Καλογερόπουλο και τον Διοικητή Στολίσκου Υποβρυχίων (ΣΥΒ) πλοίαρχο Ανδρέα Βαφειάδη διατάσσοντας τα υποβρύχια «Γλαύκος» (S110), «Νηρεύς» (S111) κυβερνήτης πλωτάρχης Ιωάννης Παναγιωτόπουλος , «Τρίτων» (S112) κυβερνήτης πλωτάρχης Σταμάτιος Δριτσάκος και «Πρωτεύς» (S113) κυβερνήτης πλωτάρχης Βασίλειος Κηρύκος, να αποπλεύσουν άμεσα από τον Ναύσταθμο Σαλαμίνας και να πλεύσουν στην περιοχή της Ρόδου, με το πρόσχημα εκτέλεσης εθνικής άσκησης και: «… να αναφέρουν εντοπισμούς μονάδων Β΄ κράτους (Τουρκία) ως και παντός ετέρου πολεμικού πλοίου». Πράγματι τα τρία από τα τέσσερα Type 209 απέπλευσαν το μεσημέρι της 19ηςΙουλίου πριν ακόμη εκδηλωθεί η τουρκική απόβαση στην Κύπρο. Σημειώνεται ότι τα υποβρύχια δεν έλαβαν διαταγή πλού ή επιχειρήσεων διότι ο άμεσος απόπλους ήταν η πρώτη προτεραιότητα! Κάθε υποβρύχιο είχε αναλάβει τομέα περιπολίας και όλα κινήθηκαν σε ανάδυση προς τις Κυκλάδες. Οι κυβερνήτες έλαβαν την επομένη (20η Ιουλίου) αστραπιαίο σήμα με το οποίο ενημερώνοταν ότι είχε εκτελεσθεί απόβαση και αεραπόβαση στην Κύπρο από τις τουρκικές δυνάμεις. Λόγω των εξελίξεων τα υποβρύχια καταδύθηκαν αμέσως και συνέχισαν τον πλού τους με ταχύτητα 7-8 κόμβων ευρισκόμενα σε περισκοπικό βάθος. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα υποβρύχια δεν μπορούσαν να φθάσουν εγκαίρως στην περιοχή της απόβασης (μόνο τα μαχητικά αεροσκάφη είχαν τέτοιες δυνατότητες) λόγω ταχύτητας πλεύσης και φυσικά της μεγάλης απόστασης. Άλλωστε μετά από την ολοκλήρωση της αποβίβασης δυνάμεων επέστρεψε στο λιμάνι της Μερσίνας το μεσημέρι της 20ης Ιουλίου. Εξω από την Κυρήνεια παρέμειναν τρία τουρκικά αντιτορπιλικά, τα οποία έβαλαν με τα πυροβόλα τους κατά των ελληνικών θέσεων για να ανακουφίσουν το προγεφύρωμα στην Κυρήνεια. Από τα προαναφερόμενα γίνεται σαφές ότι παρότι ήταν γνωστές οι τουρκικές προθέσεις τα υποβρύχια άργησαν να αποπλεύσουν από τον Ναύσταθμο Σαλαμίνας, με ευθύνη της ηγεσίας και έτσι δεν μπορούσαν να απειλήσουν την αρχική φάση της απόβασης. Ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων δεν έθεσε εγκαίρως αυτές σε κατάσταση ετοιμότητας και ο αρχηγός Ναυτικού δεν απέστειλε τα Type 209 ενωρίτερα έτσι ώστε να έχουν λάβει θέσεις βολής ενώ ο τουρκικός στόλος θα απέπλεε από την Μερσίνα ή κατά την φάση της απόβασης.

Το μεσημέρι της 20ης Ιουλίου 1974 (16.10) τα υποβρύχια «Γλαύκος» και «Νηρεύς» διατάχθηκαν με σήμα από το Αρχηγείο Ναυτικού (ΑΝ 4572, ΗΩΠ 201518 Ιουλίου 74): «… πλεύσατε εν καταδύσει το ταχύτερον δυνατόν υπό πολεμικάς συνθήκας και εγκαταστήσατε πολεμικάς περιπολίας εις κάτωθι τομείς: Α. - Τρίτων …., Β. – Γλαύκος ……. μεταξύ μεσημβρινών 32ο 30΄Α – 33ο 30΄Α και από ακτάς Κύπρου έως ακτάς Τουρκίας. Γ. – Νηρεύς μεταξύ μεσημβρινών 33ο 30΄Α-34ο 30΄Α και από ακτάς Κύπρου έως ακτάς Τουρκίας. Δ.- Πρωτεύς…..». Ο «Τρίτων» θα περιπολούσε στην περιοχή της Ρόδου και ο «Πρωτεύς» στο Κεντρικό Αιγαίο μεταξύ Λέσβου, Χίου, Ψαρών και Σκύρου. Ήταν μια άμεση σαφής εντολή πλεύσης προς την θερμή περιοχή γεγονός που αντικατόπτριζε την – όπως αρχικά νομιζόταν – θέληση της στρατιωτικής κυβέρνησης να παρέμβει δυναμικά και να προσβάλλει την τουρκική αποβατική δύναμη. Το υποβρύχιο «Γλαύκος» έπλεε 15 ναυτικά μίλια βορειοδυτικά της Καρπάθου και μετά από το σήμα κινήθηκε προς την Κύπρο, ενώ το «Νηρεύς» βρισκόταν 18 ναυτικά μίλια νότια της Ρόδου.

Την επόμενη ημέρα 21η Ιουλίου στις 07.00 το πρωί εκδηλώθηκε νέα αποβατική επιχείρηση στην περιοχή Πεντεμίλια, όταν τέσσερα αρματαγωγά σκάφη τύπου LCT με συνοδεία τριών αντιτορπιλικών και μιας τορπιλάκατου αποβίβασαν ενισχύσεις (πεζικό, τεθωρακισμένα και εφόδια) δύναμης τάγματος και ένας ουλαμός αρμάτων. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας τα τουρκικά αντιτορπιλικά συνέχιζαν να προσβάλλουν με τα πυροβόλα τους τις δυνάμεις άμυνας. Το βράδυ της 21ης Ιουλίου και ενώ τα «Γλαύκος» και «Νηρεύς» έπλεαν σε απόσταση 88 και 122 ναυτικών μιλίων αντίστοιχα δυτικά της Κύπρου (140 και 164 ναυτικά μίλια αντίστοιχα από την Κυρήνεια) έλαβαν νέο σήμα (ΑΝ 4658, ΗΩΠ 211300 Ιουλίου 74) από το Αρχηγείο Ναυτικού, βάσει του οποίου διατάσσονταν: «… άμα λήψει πλεύσατε εν καταδύσει εις τομείς περιπολίας…». Οι κυβερνήτες και τα πληρώματα θεωρούσαν ότι η ώρα της δράσης και της τιμωρίας του εχθρού πλησίαζε. Μπορεί να είχαν χάσει την πρώτη ευκαιρία αλλά σύντομα θα τους παρουσιαζόταν νέα. Για πρώτη φορά στην μεταπολεμική ιστορία ελληνικά υποβρύχια θα κτυπούσαν αλύπητα το Τουρκικό Ναυτικό. Όμως η νέα διαταγή τα ανάγκαζε να γυρίσουν πίσω! Οι στιγμές ήταν γεμάτες ένταση, καθώς οι σιλουέτες των Type 209 διαγράφονταν αμυδρά μέσα στο σκοτάδι καθώς ανέστρεφαν πορεία προς δυσμάς. Ο «Γλαύκος» προωθήθηκε στην περιοχή νοτιοανατολικά Ρόδου-Καρπάθου και ο «Νηρεύς» δυτικά της Καρπάθου.

Στις 22 Ιουλίου στις 19.30 οι κυβερνήτες των υποβρυχίων «Γλαύκος» και «Νηρεύς» έλαβαν νέο σήμα (ΑΝ 4724, ΗΩΠ 221500 Ιουλίου 1974) από το αρχηγείο που διέτασσε: «… άμα λήψει πλεύσατε υπό πολεμικάς συνθήκας εν καταδύσει το ταχύτερον δυνατόν και εγκαταστήσατε πολεμικάς περιπολίας εις τομείς ….. 2…… 3. Αποφύγατε εντοπισμόν και εμπλοκήν. 4. Μέτρα αμύνης ως εν πολέμω. 5. Επίθεσις κατά Τουρκικών ναυτικών δυνάμεων με προτεραιότητα κατά σειράν αντιτορπιλικά-μεταγωγικά θα διαταχθή δια νεωτέρας πλην περιπτώσεως ανωτέρω παραγράφου 4… ». Επρόκειτο για δραματική αλλαγή, καθώς τα υποβρύχια διατάχθηκαν εκ νέου να πλεύσουν βορείως της Κύπρου έτοιμα να βυθίσουν τουρκικά πλοία!

Την επόμενη ημέρα 23 Ιουλίου τα υποβρύχια «Γλαύκος» και «Νηρεύς» βρίσκονταν 46 ναυτικά μίλια δυτικά της Κύπρου (98 ναυτικά μίλια δυτικά της Κυρήνειας), όταν στις 19.30 έλαβαν ξανά σήμα επιστροφής στους τομείς περιπολίας (ΑΝ 4775, ΗΩΠ 231400 Ιουλίου 74): «… άμα λήψει πλεύσατε εν καταδύσει υπό πολεμικές συνθήκες και αναλάβατε περιπολίας ως ακολούθως:…. 2. Κατά τον πλουν και εντός του τομέως περιπολίας αποφύγετε εντοπισμόν και εμπλοκήν. 3…». Η διαταγή δόθηκε καθώς είχε ολοκληρωθεί η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Τα δύο υποβρύχια καθόλη τη διάρκεια των γεγονότων δεν εντόπισαν τουρκικά πολεμικά πλοία, καθώς βρίσκονταν μακριά από την περιοχή των επιχειρήσεων. Το «Γλαύκος» διάνυσε 1.217 ναυτικά μίλια, ευρισκόμενο 170 ώρες και 28 λεπτά σε κατάδυση, ενώ το «Νηρεύς» διάνυσε 1.320 ναυτικά μίλια ευρισκόμενο 217 ώρες σε κατάδυση.

Το υποβρύχιο «Νηρεύς» εκτέλεσε δεύτερη πολεμική περιπολία τα μεσάνυκτα μεταξύ 3ης προς 4ηΑυγούστου μετά από φόβους περί επικείμενης νέας επιθετικής δραστηριότητας εκ μέρους των Τούρκων. Στις 5 το πρωί της 4ης Αυγούστου διατάχθηκε να εγκαταστήσει πολεμική περιπολία νοτίως της Ρόδου. Στις 10 Αυγούστου και τα τέσσερα Type 209 ξεκίνησαν να περιπολούν γύρω από την Ρόδο. Στις 14 Αυγούστου στις 07.50 τα «Πρωτεύς» και «Τρίτων» διατάχθηκαν να αναλάβουν περιπολίες βόρεια της Κύπρου. Στις 12.00 της 14ης Αυγούστου ο «Νηρεύς» εντόπισε τουρκικό περιπολικό που παρακολουθούσε την κίνηση στο λιμάνι της Ρόδου. Στη συνέχεια τα υποβρύχια διατάχθηκαν να επιστρέψουν πίσω.

Το υποβρύχιο «Τρίτων» είχε εγκαταστήσει περιπολία στην περιοχή της Ρόδου και στις 24 Ιουλίου κατέπλευσε στην Σαλαμίνα, έχοντας διανύσει συνολικά 707 ναυτικά μίλια, ευρισκόμενο σε κατάδυση 107 ώρες και 10 λεπτά. Την 1η Αυγούστου κατέπλευσε και το «Πρωτεύς» έχοντας διανύσει 1.096 ναυτικά μίλια, ευρισκόμενο σε κατάδυση για 273 ώρες και τέσσερα λεπτά. Το υποβρύχιο αποτελεί ένα αμιγώς επιθετικό οπλικό σύστημα. Δεν υφίσταται αμυντική χρήση του, καθώς όταν σταλεί σε περιοχή επιχειρήσεων, η απόφαση συνάδει με την επίδειξη πυγμής έναντι του αντιπάλου. Το υποβρύχιο φθάνει πρώτο και αποχωρεί τελευταίο, ενώ λόγω της ικανότητας να παραμείνει αθέατο μπορεί να αποτελέσει το κύριο στοιχείο αιφνιδιασμού του αντιπάλου, έχοντας την ευχέρεια να εκτελέσει την πρώτη βολή, «να χύσει το πρώτο αίμα». Κάθε άλλη χρήση του δεν είναι ενδεικνυόμενη και ιδιαίτερα όταν απειλούνται ευθέως ζωτικά εθνικά συμφέροντα. Αν δεν χρησιμοποιηθεί επιθετικά, το υποβρύχιο χάνει την αξία του και υποβιβάζεται σε έναν δαπανηρό θεατή της ιστορίας.

Επίλογος

Το πνεύμα του Θεμιστοκλή, του Άστιγγος, του Κανάρη και του Κουντουριώτη έλλειπε από τους αξιωματικούς που «έπρεπε» να λάβουν την απόφαση και να προσβάλλουν τον αποβατικό στόλο. Δεν κατεγράφη – ή αν υπήρξε δεν εμφορείτο από επαρκές σθένος – η τάση ρίσκου που ανέκαθεν χαρακτήριζε τους στρατιωτικούς ηγέτες και ειδικά τους κυβερνήτες πολεμικών πλοίων. Οι Κορίνθιοι χαρακτήριζαν τους Αθηναίους «Παρά δύναμιν τολμηταί και παρά γνώμην κινδυνευταί και εν τοις δεινοίς ευέλπιδες» (Θουκυδίδης Α 70) για να υπογραμμίσουν την έμφυτη τάση τους να δρουν πέρα και έξω από κανόνες και πλαίσια, όταν προάσπιζαν το συμφέρον τους. Η καταβύθιση τουρκικών πλοίων θα ανέστειλε την προέλαση ή θα ακύρωνε την απόβαση, καθώς οι ΗΠΑ διαβλέποντας τις εξελίξεις είναι δεδομένο ότι θα παρέμβαιναν άμεσα. Σε κάθε περίπτωση δεν θα είχαμε ούτε Αττίλα ΙΙ, ούτε το 40% του κυπριακού εδάφους υπό κατοχή. Θυμίζουμε ότι είχαμε υπεροχή και σε μαχητικά (F-4E, ΤΠΚ, άρματα ΑΜΧ-30 και καλύτερη εκπαίδευση και υποδομές όπως θωρακισμένα καταφύγια αεροσκαφών) γεγονός που προδίκαζε το που θα έγειρε η πλάστιγγα σε αεροναυτικές επιχειρήσεις. Η κατάρριψη του τουρκικού F-102 από το F-5 του Δινόπουλου υπάγεται ακριβώς σε αυτήν τη νοοτροπία. Η Αεροπορία έδωσε το παράδειγμα, το Ναυτικό μπορούσε να ακολουθήσει. Βέβαια υπάρχουν οι σκισμένες σελίδες των ημερολογίων των πλοίων, οι οποίες κρύβουν πολλά – και για ορισμένους αποκαλυπτικά – μυστικά….

Τα σκισμένα ημερολόγια με τις «χαμένες» σελίδες

Τα γεγονότα του 1974 καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου. Στο σημείο αυτό αξίζει να καταθέσουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, η οποία όπως και οι λοιπές από τα ημερολόγια των πλοίων προέρχονται από την εξαιρετική έκδοση των αντιναυάρχων ε.α. Επίτιμων Αρχηγών Στόλου, Τιμόθεου Μασούρα και Θωμά Κατωπόδη («ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ», δύο τόμοι, Εκδόσεις ΝΑΥΤΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ). Από το γενικό μητρώο του «Γλαύκος» αποκαλύπτεται ότι εκτέλεσε και άλλες τρεις πολεμικές περιπολίες: α) Μεταξύ 30 Ιουλίου και 3 Αυγούστου διανύοντας 461 ναυτικά μίλια, β) μεταξύ 4 και 18 Αυγούστου διανύοντας 1.321 ναυτικά μίλια και γ) μεταξύ 26 Σεπτεμβρίου και 4 Οκτωβρίου διανύοντας 720 ναυτικά μίλια. Όμως δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για τις τρεις αυτές περιπολίες, καθώς από τα ημερολόγια και τα αρχεία οι σελίδες έχουν κοπεί! Όπως μάλιστα σημειώνουν οι συγγραφείς του δίτομου έργου: «εικάζεται ότι όλα αυτά τα ντοκουμέντα πρέπει να συνελέγησαν όταν γινόντουσαν οι ανακρίσεις, μετά τη μεταπολίτευση του 1974, για το Κυπριακό και φυλάσσονται ερμητικά κλειστά, κατά πληροφορίες, στη Βουλή των Ελλήνων» (!).

Ομοίως από το γενικό μητρώο του «Νηρεύς» διαπιστώνεται ότι εκτελέσθηκαν άλλες δύο πολεμικές περιπολίες, τα στοιχεία για τις οποίες έχουν αποκοπεί: α) απόπλους στις 6 Σεπτεμβρίου κατά τον οποίο διανύθηκαν 1.364 ναυτικά μίλια και β) στις 26 Σεπτεμβρίου διανύοντας 308 ναυτικά μίλια. Επίσης από το μητρώο και το αρχείο του «Τρίτων» λείπουν οι σελίδες που αναφέρονται σε τρεις πολεμικές περιπολίες που εκτελέσθηκαν: α) μεταξύ 27 Ιουλίου και 4 Αυγούστου οπότε διανύθηκαν 803 ναυτικά μίλια, β) μεταξύ 11 και 26 Αυγούστου που διανύθηκαν 1.600 ναυτικά μίλια και γ) από τις 5 έως τις 14 Σεπτεμβρίου όπου διανύθηκαν 736 ναυτικά μίλια. Σημειώνεται ότι στις 17 Αυγούστου και ενώ ο «Τρίτων» βρισκόταν σε απόσταση 130 ναυτικών μιλίων από την Κυρήνεια, έλαβε εντολή ανάκλησης, αναλαμβάνοντας καθήκοντα περιπολίας στην Ρόδο.

Η ίδια κατάσταση παρατηρείται και στο ημερολόγιο του «Πρωτεύς» το οποίο φαίνεται ότι έχει εκτελέσει άλλες δύο πολεμικές περιπολίες: α) μεταξύ 10 και 24 Αυγούστου όταν διατάχθηκε μαζί με τα άλλα Type 209 να πλεύσουν στην Ρόδο . Στη συνέχεια με σήμα στις 15 Αυγούστου διατάχθηκε να πλεύσει μαζί με το «Τρίτων» στην Κύπρο και ενώ βρισκόταν 100 ναυτικά μίλια από την Κυρήνεια με νέα διαταγή επέστρεψε, έχοντας διανύσει 1.500 ναυτικά μίλια, ευρισκόμενο σε κατάδυση 313 ώρες και 23 λεπτά, β) μεταξύ 15 και 28 Σεπτεμβρίου όταν διάνυσε 1.350 ναυτικά μίλια, ευρισκόμενο σε κατάδυση 287 ώρες και 38 λεπτά.

Συνεπώς όπως διαφαίνεται υπάρχουν ακόμη κρυμμένα μυστικά σχετικά με την αποστολή των υποβρυχίων, τα οποία 37 χρόνια μετά, κάποιοι θεωρούν ότι θα πρέπει να μείνουν μακριά από το φως της αλήθειας…

http://www.istorikathemata.com http://perialos.blogspot.gr/ http://www.istorikathemata.com

(Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό « Στρατοί και Τακτικές», τεύχος 16, σελ. 12, ΙΟΥΛ-ΑΥΓ 2011, Αιγίς Εκδοτική.)

Βιβλιογραφία

Αντιναύαρχος Π.Ν. ε.α. Τιμόθεος Μασούρας – Αντιναύαρχος Π.Ν. ε.α. Θωμάς Κατωπόδης, «ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ – HELLENIC SUBMARINES», ΝΑΥΤΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Πειραιάς 2010.

Α. Μαδωνής – Γ. Μαστρογεωργίου, «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ 1885-2010», Εκδόσεις «Κλειδάριθμος», Αθήνα 2010.

Αντιναυάρχου Π.Ν. ε.α. Κ. ΠΑΪΖΗ-ΠΑΡΑΔΕΛΗ, «ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ 1829-1999», Εκδόσεις «Αστραία» - ΝΑΥΤΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Γεωργίου Π. Σέργη, Ταξιάρχου ε.α., «Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ», Αθήνα 1996.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ."