ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (A2)

Αικατερίνη: μοιάζει συνήθως νεότερη από την ηλικία της. Διχασμένη ανάμεσα σε πρακτικές και πνευματικές επιθυμίες, είναι γενναιόδωρη κι έχει το χάρισμα του λόγου. Είναι χαρακτήρας δυνατός, ικανός να αντιμετωπίσει και τις πιο δύσκολες καταστάσεις. Η εξαγνισμένη, εαρινή, ανοιξιάτικη.

Αιμίλιος, Αιμιλία: ο ανταγωνιστής, σίγουρος για τον εαυτό του ο Αιμίλιος, μιλάει ωραία και δεν απεχθάνεται τις ίντριγκες. Ελίσσεται και πετυχαίνει τους στόχους του. Εντυπωσιάζεται εύκολα. Πιο βίαιος και απόλυτος χαρακτήρας. Η Αιμιλία είναι δίκαιη και κάτω απ' τη γλυκιά όψη της, κρύβει μια σιδερένια θέληση.

Αίολος: προικισμένος με πολλές αρετές, ο Αίολος είναι περίεργος κι ενθουσιώδης. Είναι δημιουργικός και αγαπητός στο περιβάλλον του. Αργεί κάπως να μεγαλώσει.

Αισχύλος: ο ντροπαλός.

Αίσωπος: ο βλέπων το πεπρωμένο.

Άκις: ευχάριστος χαρακτήρας, λίγο ματαιόδοξος. Φτιαγμένος περισσότερο για τη διασκέδαση παρά για τη δουλειά.

Ακριβή: σήμαινε παλιότερα «μνηστή». Απλή, με καλή καρδιά, είναι πεισματάρα και δεν επηρεάζεται εύκολα απ' τους άλλους. Καθοδηγείται από τα συναισθήματά της.

Αλβέρτος: γερμανικό όνομα σημαίνει «πολύ λαμπρός». Δύσκολο να καταλάβεις τον χαρακτήρα του, ήρεμος και μάλλον εσωστρεφής, έχει ανάγκη να μένει μόνος. Περήφανος και μερικές φορές φιλόδοξος. Γυρεύει στοργή, οικογενειακή αρμονία κι έναν ευχάριστο τρόπο ζωής.

Αλέξανδρος, Αλεξάνδρα: (αλέξω: απομακρύνω + ανήρ), ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος, σημαίνει ετυμολογικά «σπρώχνω τους ανθρώπους (εχθρούς)». Αν όλοι οι Αλέξανδροι δεν είναι ήρωες, τουλάχιστον φαίνεται ότι βλέπουν μακριά και ψηλά! Δεν έχουν πολλή φαντασία, αλλά η θέλησή τους τους επιτρέπει να πετυχαίνουν εκεί όπου άλλοι αποτυχαίνουν. Δεν είναι πολύ συναισθηματικοί κι αγαπούν την ελαφριά όψη της ζωής. Αυτός που υπερασπίζεται τους άνδρες. Φιλοσοφημένη και καλλιεργημένη, η Αλεξάνδρα δεν περιφρονεί τα υλικά αγαθά και την οικονομική ασφάλεια. Ανεξάρτητη και δυναμική, ξέρει να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες. Της αρέσει ο αθλητισμός. Υπερασπίστρια, προστάτρια, βοηθός ανδρών.

Αλέξης, Αλέξιος, Αλέξια, Αλεξία: του αρέσει να προστατεύει, κλειστός και μελαγχολικός χαρακτήρας. Ο Αλέξιος έχει ανάγκη από τρυφερότητα και στοργή. Είναι πολύ συνδεδεμένος με την οικογένειά του. Μιλάει πολύ, αλλά μπορεί ξαφνικά να κλειστεί στο καβούκι του. Ευαίσθητη κι ευγενική, η Αλέξια δεν είναι πολύ κοινωνική. Αγαπάει την τέχνη και ιδιαίτερα τον χορό. Όταν νιώθει ότι την αγαπούν, μπορεί να κάνει θαύματα.

Αλίκη: η κοκκινωπή! Υπεύθυνη και ακούραστη, αφιερώνει όλες τις δυνάμεις της για να πετύχει τους στόχους της, ιδιαίτερα αν εξυπηρετούν κάποιο ιδανικό. Έχει μαγνητική προσωπικότητα και ξέρει να επιβάλλεται. Δεν διακρίνεται για το χιούμορ της.

Αλκαίος: ο δυνατός, ο ισχυρός.

Άλκηστις: (αλκή + εστία), η χάρη της οικογενείας. Η ατρόμητη, η ικανή. Νευρώδης κι αεικίνητη, είναι άνθρωπος της δράσης. Καλή φίλη και ευχάριστη στην παρέα, είναι λίγο συμβατική και δεν πηγαίνει στο βάθος των πραγμάτων.

Αλκιβιάδης: Αλκιβιάδης: (αλκή + βία), ο τολμηρότατος. Ευαίσθητος και εύθικτος, κλείνεται εύκολα στον εαυτό του. Φιλόδοξος, αγαπάει την καλή ζωή, τις διασκεδάσεις και το χρήμα. Μερικές φορές είναι πολύ θαρραλέος.

Αλκμήνη: (αλκή + μήνη:σελήνη), η ακτινοβολούσα. Σοβαρή και υπεύθυνη. Σταθερή στις ιδέες της και τους ανθρώπους που αγαπά. Αγαπάει τη μάθηση κι είναι, συνήθως, καλλιεργημένη. Το αδύνατο σημείο της: παίρνει την ζωή πολύ σοβαρά.

Αλκυόνη: χαρούμενη και γελαστή, βλέπει την καλή όψη της ζωής. Έχει εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και είναι πιστή φίλη. Όταν απογοητεύεται, πληγώνεται βαθιά.

Αμαλία: η εργατική, δραστήρια, σταθερή και προγραμματισμένη. Διαθέτει ανοιχτό μυαλό και φαντασία. Την ωφελεί πολύ η σωματική άσκηση.

Αμαρυλλίς: ευχάριστος χαρακτήρας, με αρκετές αναστολές. Επηρεάζεται απ' το περιβάλλον της. Ψάχνει πάντα να βρει τρόπους να εκφράσει τις δημιουργικές της ικανότητες. Πολύ καλή και πιστή φίλη.

Αμβρόσιος: ευαίσθητος, με τακτ, είναι συνεργάσιμος όταν είναι προετοιμασμένος. Απεχθάνεται τις εκπλήξεις. Γενναιόδωρος με την οικογένειά του, διαθέτει μεγάλη κατανόηση. Αγαπάει τον αθλητισμό.

Αμφιτρίτη: μια απ' τις πενήντα Νηρηίδες, σύζυγος του Ποσειδώνα. Σοβαρή και πεισματάρα, ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει. Περίεργη, νομίζει ότι ποτέ δεν μαθαίνει αρκετά. Άνθρωπος του καθήκοντος, είναι συνδεδεμένη με την οικογένειά της.

Ανάργυρος: πράος και καλός χαρακτήρας. Έχει μεταφυσικές ανησυχίες. Δίνει περισσότερα απ' όσα παίρνει.

Αναστάσιος, Αναστασία: αυταρχικός και δυνατός χαρακτήρας, ο Αναστάσιος προσπαθεί να επιβληθεί στους άλλους και συνήθως τα καταφέρνει. Δίνει σημασία στα υλικά αγαθά και κοπιάζει για να τα αποκτήσει. Ο σχετιζόμενος με την ανάσταση του Χριστού. Του αρέσει να δίνει συμβουλές, όπως και της Αναστασίας, που είναι όμως πιο μαλακιά. Αλλά αργότερα εγωκεντρική.

Ανδρέας: σημαίνει «θαρραλέος, άφοβος». Του αρέσει η οικογενειακή ζωή και η συμμετοχή στα κοινά. Κερδίζει την υποστήριξη των ισχυρών. Ζηλιάρης, πεισματάρης και οικονόμος. Έξυπνος, με ιδέες συχνά πολύ πρωτότυπες. Ο ανδρείος.

Ανδροκλής: (ανήρ + κλέος), ο ένδοξος.

Ανδρομάχη: (ανήρ + μάχομαι), η πρόμαχος. Αφοσιωμένη στην οικογένειά και στα πρόσωπα που αγαπά. Περνάει εύκολα απ' τη μελαγχολία στο κέφι. Της χρειάζεται περισσότερη δράση.

Ανδρομέδα: ιδεαλίστρια και πεισματάρα, μάχεται για να επιβάλλει τις ιδέες της. Απεχθάνεται τον κονφορμισμό.

Ανδρόνικος: ήρεμος και σταθερός χαρακτήρας, αφοσιωμένος στην οικογένεια. Αγαπάει τη φύση και τα ζώα. Του αρέσει η μοναξιά.

Ανέστης: ο σχετικός με τη ανάσταση του Χριστού.

Άνθιμος: μαχητικός, αγωνίζεται για τις ιδέες του. Σοβαρός, προτιμάει τη μελέτη απ' τις διασκεδάσεις.

Ανθή: συνηθίζεται σε κάποια νησιά μας. Προσγειωμένη και μαζί «στα σύννεφα», οργανωτική και προγραμματισμένη. Και ρομαντική! Της αρέσουν πολύ η φύση κι ο αθλητισμός. Αυτή που ακμάζει.

Ανθούσα: γελαστή κι εξωστρεφής, η Ανθούσα σκοτώνεται για να εξυπηρετήσει τους άλλους. Ικανή και δραστήρια, δίνει σημασία στα υλικά αγαθά.

Ανίτα: ισπανικής προέλευσης όνομα που βγαίνει από το Χουανίτα και σημαίνει Ιωάννα. Ευχάριστος χαρακτήρας, της αρέσουν οι όμορφες πλευρές της ζωής, λατρεύει τα ταξίδια. Ισχυρό μητρικό ένστικτο. Επιζητεί την οικογενειακή αρμονία.

Άννα: σοβαρή και δυναμική, η Άννα ξέρει τι θέλει από τη ζωή. Έχει συχνά καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία, απολαμβάνει τα υλικά αγαθά. Της αρέσει να δίνει συμβουλές. Εύνοια, χάρη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (A2)"

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΙΣΑΔΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το αρχαίο επίθετο ίσος=δίκαιος. Ισαίος, ο περήφημος Αθηναίος ρήτορας, δάσκαλος του Δημοσθένη. Το επώνυμο απαντάται στην Σπάρτη.

ΚΑΤΗΣ, ΚΑΤΙΔΗΣ, ΚΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη kati=κατηγορηματικός ή πλήρης, πολύς ή σκληρός, τραχύς. Το επώνυμο απαντάται στο Κιλκίς προερχόμενο από το Αϊβαλί ανατολικής Θράκης.

ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των μητρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Μαρίνα με την κατάληξη –ακης που προσδιορίζει Κρήτη (Χανιά).

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Μάρκος και την κατάληξη –πουλος που προσδιορίζει Πελοπόννησο. Μάρκος, όνομα αρχαίων Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Γνωστός ο Απόστολος και Ευαγγελιστής, ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού. Εορτάζει στις 25 Απριλίου.

ΝΤΕΡΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την α) τουρκική λέξη dere=κοιλάδα, ρέμα β) τουρκική λέξη deri=δέρμα, τομάρι.

ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Παύλος και την κατάληξη –πουλος που προσδιορίζει Πελοπόννησο.

ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των επαγγελματικών προερχόμενο από το μέταλλο χαλκός με την κατάληξη –ακης που προσδιορίζει Κρήτη (Ρέθυμνο).

ΧΟΥΛΑΔΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη julya=μελαγχολία, η οποία και προέρχεται από την ελληνική λέξη χολή, με την κατάληξη –ακης που προσδιορίζει Κρήτη (Χανιά).

ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι από την σωματική ιδιότητα ατόμου το οποίο έχει χρυσά (ξανθά) μαλλιά. Το επώνυμο απαντάται στα Τρίκαλα Θεσσαλίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (Α 1)

«Δεν έχεις τυχαία τ' όνομα σου», λέει μια αγγλική παροιμία. Και πραγματικά, ένας άνθρωπος χρωματίζει ένα όνομα και, μερικές φορές, ένα όνομα παίρνει στο... λαιμό του έναν άνθρωπο. Ένα όνομα δεν είναι μόνο ένας όμορφος ή άσχημος ηχητικά συνδυασμός γραμμάτων. Συχνά έχει μια σημασία και, σχεδόν πάντα, μια ιστορία. Συνήθως εκφράζει μια εποχή. Κι επηρεάζει τον χαρακτήρα μας ακόμα και τη ζωή μας... Θα μάθετε την προέλευση και την ιστορία τους. Θα ανακαλύψτετε πράγματα που δεν ξέρατε. Και θα εκπλαγείτε!

Ααρών: αδελφός του Μωυσή. Όνομα σπάνια στην Ελλάδα. Δείχνει άνθρωπο ανυπόμονο, πεισματάρη και ιδεαλιστή. Ο Ααρών είναι συνήθως μπροστά απ' την εποχή του και μοιάζει ν' αγαπάει τις περιπέτειες. Στην πραγματικότητα, έχει προηγουμένως μελετήσει τα ρίσκα...

Άβα: είναι υπεύθυνη κι έχει ισχυρό μητρικό ένστικτο. Μοιάζει δραστήρια κι ανεξάρτητη, αλλά η ενδόμυχη επιθυμία της είναι ν' αποτελεί στήριγμα για τον σύντροφό της. Έχει, όμως, την τάση να κάνει το. θύμα, γι' αυτό πρέπει ν' αποφεύγει την αυτολύπηση.

Αβραάμ: αντικομφορμιστής και ενθουσιώδης, έχει ανοιχτό μυαλό. Όταν, όμως, απογοητεύεται το ρίχνει στην κριτική και μπορεί να γίνει κακός. Έχει μεγάλη ενέργεια που πρέπει να χρησιμοποιεί σωστά και όχι. αυτοκαταστροφικά!

Αγαθή: η γενναία, πνευματώδης, διακρίνεται για την εξυπνάδα και την ετοιμότητά της. Είναι αυταρχική και πολύ δραστήρια. Διαθέτει φαντασία κι έχει πολλά ενδιαφέροντα. Το αδύνατο σημείο της: δεν ξέρει να ελέγχει τα συναισθήματά της.

Αγαθόκλεια: (αγαθή + κλέος), η έχουσα καλή φήμη.

Αγαθοκλής: (αγαθός + κλέος), ο έχων καλή φήμη.

Αγαθονίκη: (αγαθή + νίκη), η νικήτρια ένδοξης νίκης.

Αγαμέμνων: σύζυγος της Κλυταιμνήστρας, πατέρας της Ιφιγένειας, της Ηλέκτρας και του Ορέστη. Καλόκαρδος και εξωστρεφής, αγαπάει περισσότερο απ' όσο πρέπει τις γυναίκες και το καλό φαγητό. Ξέρει να ελίσσεται και να επηρεάζει τους άλλους. Πρέπει να ελέγχει περισσότερο τα νεύρα του.

Αγάπη: όνομα που εμπνεύστηκε από την. αγάπη. Μόνο στην ελληνική γλώσσα αυτή η λέξη έγινε όνομα. Χαρακτήρας ήπιος, ευαίσθητος. Διαθέτει εξυπνάδα και κρίση, προσφέρει τις υπηρεσίες της στους άλλους.

Αγγελίνα: δεν πιστεύει στις πνευματικές της ικανότητες και πιστεύει ότι ποτέ δεν έχει μάθει αρκετά. Φαίνεται μάλλον παθητική και μετριόφρων. Καταφέρνει και επιβάλλεται στον κύκλο της.

Άγγελος, Αγγελική: ο Άγγελος είναι ονειροπόλος και δίνει συχνά την εντύπωση ότι βρίσκεται «αλλού». Είναι, όμως, πεισματάρης και πετυχαίνει πάντα αυτό που βάζει στο μυαλό του. Άυλο πνευματικό ον, αγαθό πνεύμα, ωραίος άντρας, αγγελιοφόρος, απεσταλμένος Η Αγγελική αγαπάει την τέχνη και τα ταξίδια. Είναι καλή φίλη και δημιουργεί ισχυρούς προσωπικούς δεσμούς. Αυτή που ανήκει στην τάξη των αγγέλων, η πολύ ωραία.

Αγησίλαος, Άγις: (άγω + λαός), ο ικανός ηγέτης. Δυο βασιλιάδες της Σπάρτης κι ο αθηναίος αδελφός του Θεμιστοκλή, που διακρίθηκε για τη γενναιότητά του στον πόλεμο με τους Πέρσες είχαν το όνομα του Αγησίλαου. Δυνατός, σίγουρος για τον εαυτό του, κρύβει αρκετές εκπλήξεις.

Αγλαΐα: η νεότερη απ' τις Τρεις Χάριτες και σύμφωνα με τον Ησίοδο, κόρη του Δία και της Ωκεανίδας και σύζυγος του Ηφαίστου. Η ωραία, φωτεινή, λαμπερή. (Μία από τις Τρεις Χάριτες των αρχαίων). Δίνει ιδιαίτερη σημασία στην οικογένεια. Ξέρει να ευχαριστεί τον εαυτό της και τους άλλους. Είναι πιο δυναμική απ' όσο θα νόμιζε κανείς.

Αγνή: η ηθικά καθαρή, η παρθένα, η ανόθευτη. Απλή και ειλικρινής, έχει ισχυρή θέληση και σταθερό χαρακτήρα. Δίνεται ολόψυχα σ' αυτούς που αγαπά. Είναι απόλυτη και όχι πολύ ανεκτική.

Αδάμ: ο χωματένιος. Διαθέτει θάρρος, ικανότητα για δράση και δύναμη να επιβάλλεται στους άλλους. Του αρέσει η ίντριγκα! Είναι συχνά ανυπόμονος με τους λιγότερο δυνατούς απ' αυτόν.

Αδαμάντιος, Αδαμαντία: ο διαμαντένιος. Έχουν καρδιά διαμάντι, εξωστρεφείς και δραστήριοι, είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους συνανθρώπους τους. Το αδύνατο σημείο τους: είναι εύθικτοι.

Αδελαΐδα: στα γερμανικά σημαίνει «ευγενικό», «υψηλό». Μεγάλη φυσική ενέργεια και έχει καλές επιδόσεις στο σεξ και τον αθλητισμό! Ρομαντική και πρακτική μαζί, διψάει για ανθρώπινες επαφές και για ζωή. Επιθυμεί πάντα το καλύτερο. Της αρέσει να είναι το κέντρο της προσοχής. Καταπιέζεται συχνά απ' το αίσθημα του καθήκοντος.

Αδόλφος: γερμανικής προέλευσης όνομα, σημαίνει «θεϊκή βοήθεια» και στα γοτθικά «πατέρας λύκος». Βέβαια κάθε Αδόλφος δεν είναι. Χίτλερ! Θεωρείται, ωστόσο, άνθρωπος μοναχικός, μυστικιστής, που έχει ανάγκη από ένα όραμα για να ζει. Έχει μια τάση να θέλει να επιβληθεί και να γίνει γνωστός.

Αδριανός, Αδριανή: δίκαιος, με ερευνητικό μυαλό, αρκετά ιδεαλιστής. Η Αδριανή είναι έξυπνη και γοητευτική. Η δύναμή της έγκειται περισσότερο στη φαντασία και το μυαλό της, παρά στο ένστικτό της.

Άδωνις: μισός άντρας-μισή γυναίκα, τον ερωτεύτηκαν η Περσεφόνη κι η Δήμητρα. Χαρακτήρας κλειστός, κάπως απόμακρος, με καλλιτεχνικές ευαισθησίες. Δυσκολεύεται στις επαφές του με τους ανθρώπους. Όταν θέλει ξέρει να υπερνικάει τα εμπόδια.

Αθανάσιος, Αθανασία: ο αθάνατος, αιώνιος. Απλός κι ευγενικός, ο Αθανάσιος χρειάζεται χρόνο για να επιβληθεί. Επηρεάζεται εύκολα, έχει ανησυχίες και ψάχνει τρόπο να τις εκφράσει. Η Αθανασία είναι σταθερή στα πιστεύω της και τα συναισθήματά της. Δίνει πολλά στους άλλους, χωρίς να ξεχνάει τον εαυτό της.

Αθηνά: η γνωστή θεά της σοφίας, του πολέμου και της γεωργίας. Γεννήθηκε απ' το κεφάλι του Δία... Ήταν προστάτης της Αθήνας. Γεμάτη νεύρο και κέφι για τη ζωή, η Αθηνά διψάει για μάθηση και κοινωνικές επαφές. Περίεργη κι ανυπόμονη, έχει πολλά ενδιαφέροντα. Κι είναι πολύ καλή οικοδέσποινα. Κάτοικος Αθήνας, αυτή που δεν θήλασε, βασίλισσα του ουρανού, αυτή που ανήκει στον πατέρα της.

Αθηναγόρας: (Αθήναι + αγορά), ο σοφός αγορητής.

Αθηνόδωρος: (Αθηνά + δώρο), δώρο της Αθηνάς, ο σοφός.

Άθως: ένας απ' τους Γίγαντες, γιος του Ουρανού και της Γης. Σταθερός στις επιδιώξεις του, ο Άθως δεν ξεφεύγει απ' το στόχο του. Πετυχαίνει αυτό που θέλει, χωρίς να κάνει πολύ θόρυβο. Του αρέσει να κινείται και προσπαθεί να δώσει διέξοδο στη φαντασία του.

Αίας: καλόκαρδος, αυθόρμητος και φτιαγμένος για δράση. Είναι εύθικτος, αλλά δεν κρατάει κακία. Ξέρει να κερδίζει φίλους.

Αίγλη: κόρες της ήταν οι Τρεις Χάριτες, αλλά εκείνη θρηνούσε το θάνατο του Φαέθοντος και γι' αυτό οι θεοί τη μεταμόρφωσαν σε λεύκα. Ανέμελη και χαρούμενη. Δημιουργεί συμπάθειες, αλλά δεν αγωνίζεται αρκετά για να τις κρατήσει.

Αίθρα: απ' τον Ποσειδώνα απέκτησε τον Θησέα. Απλή και δυναμική, η Αίθρα δεν χρειάζεται κανέναν να την. ελευθερώσει. Χαράζει η ίδια τους στόχους της κι έχει τη δύναμη να τους ακολουθεί. Της αρέσει να μαθαίνει και διατηρεί τα ενδιαφέροντά της σε μεγάλη ηλικία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (Α 1)"

Greek black pages or...black humor?

Η ιστορία δε θέλει τον ... Γερμανό της

Πολύς ντόρος έγινε αυτές τις μέρες για το βιβλίο του ιστορικού Β. Λάζαρη, που ισχυρίζεται πως ποτέ ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας. Τόλμησε να πει, δηλαδή, ο άνθρωπος αυτό που ξέρει σχεδόν όλος ο κόσμος και αγνοεί ή θέλει να αγνοεί το επίσημο κράτος και ξεσηκώθηκαν ορισμένοι. Ορέ τι 'ναι αυτά, που ακούμε; Μας αμφισβητούν την πρωτιά;

Αλλά, αγαπητοί μου, γιατί εξάπτεστε;

Η ιστορία δεν είναι κινητό να θέλει ντε και καλά τον ...Γερμανό της. Το ότι η Επανάσταση δεν ξεκίνησε από την Αγία Λαύρα στις 25 του Μάρτη, το 'πε και ο αγαπητός Τρικούπης: "Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα, ότι εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας ανυψώθηκε κατά πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως". Το διαλαλούσε και ο μπάρμπα - Γιάννης ο Σκαρίμπας. Γι' αυτό τον είχαν στην μπούκα οι "πεφωτισμένοι". Το επανέλαβε και ο Φωτιάδης.

Αυτό που σίγουρα, πάντως, έγινε στην Πάτρα και στα πέριξ ήταν η προσπάθεια των προυχόντων κοτζαμπάσηδων και δεσποτάδων να σβήσουν τη φλόγα της Επανάστασης και του λυτρωμού, που είχε ήδη ανάψει φωτιές στις καρδιές των ραγιάδων. Και το ζουμί βρισκόταν σε τούτο δω, που είπε ο Σ. Χαραλάμπης στη μάζωξη της Βοστίτσας (Αίγιο): "...Μα εμείς εδώ, αφού ξεκάνουμε τους Τούρκους, σε ποιον θα παραδοθούμε; Ο ραγιάς, άμα πάρει τα όπλα, δε θα μας ακούει πια και δε θα μας σέβεται και θα πέσουμε στα χέρια εκείνων που δεν μπορούνε να κρατήσουν το πιρούνι να φάνε". Κι έδειξε με ...ανωτερότητα καρδινάλιου τον αδελφό του Παπαφλέσσα: "Να, σαν αυτόν εδώ".

Ενώ αυτοί, βλέπεις, ήξεραν να κρατούν και πιρούνι και χουλιάρι. Γι' αυτό νοιάζονταν.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Πλάκωσαν Ζαϊμηδες και Μαυροκορδάτοι και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Στη σύγχρονη ιστορία και για να περιοριστούμε στην Πάτρα, έχουμε τη δυναστεία των Παπανδρέου. Γέρος της "Δημοκρατίας" και Ανδρέας του "Σοσιαλισμού". Σ' αυτούς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τις παρακάτω πρωτιές: Το λάβαρο της απελευθέρωσης το 1944 το ύψωσε στο Κάιρο ο Γ. Παπανδρέου, όπου έδινε τον αγώνα "του". Το λάβαρο της δημοκρατίας, στη συνέχεια, στην πλατεία Συντάγματος, παρουσία των εγγλέζικων τανκς, το σήκωσε ο ίδιος. Το λάβαρο του σοσιαλισμού στην Αθήνα, κάποια μέρα του Σεπτέμβρη (ούτε ο ίδιος δε θυμόταν πια πριν πεθάνει), το σήκωσε ο υιός Ανδρέας Παπανδρέου. Βέβαια, υπήρξαν και άλλα τέτοιου είδους λάβαρα, που υψώθηκαν κατά καιρούς στην Ελλάδα και είναι τόσα πολλά, που, για τον καθένα, ορισμένοι θέλουν τον ...Γερμανό τους. Κοινό τους χαρακτηριστικό: Ολοι ήξεραν να κρατούν καλά τα χουλιαροπήρουνα.

Καιρός είναι να γραφτεί με πάσα αλήθεια η ιστορία του τόπου μας απ' την αρχή. Απ' την εποχή του Μεγαλέξανδρου μέχρι σήμερα και να διδαχθεί στα σχολεία. Σε όλα. Και στης Αχαϊας.

Ζ. ΧΡΗΣΤΟΥ

Υ.Γ. Για την ιστορία, το λάβαρο του σοσιαλισμού υψώθηκε στις 3 του Σεπτέμβρη κάπου στην Αθήνα και συμπίπτει με την καθιέρωση του ...ζιβάγκο ως "σοσιαλιστικής" ενδυμασίας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Greek black pages or...black humor?"

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΒΑΡΔΑΚΑΣ, ΒΑΡΔΑΚΗΣ, ΒΑΡΔΑΚΙΔΗΣ, ΒΑΡΔΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη bardak=αγγείο για νερό
ΒΑΡΔΑΚΗΣ, ΒΑΡΔΑΞΗΣ, ΒΑΡΔΑΞΟΓΛΟΥ, ΒΑΡΔΑΞΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο από την τουρκική λέξη bardakci=αγγειοπλάστης
ΚΑΛΙΝΤΕΡΗΣ, ΚΑΛΕΝΤΕΡΗΣ, ΚΑΛΙΝΔΕΡΗΣ, ΚΑΛΕΝΔΕΡΟΓΛΟΥ, ΚΑΛΙΝΤΕΡΙΔΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη kalender=τυχοδιώκτης, μποέμ.
ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ: Επώνυμο το οποιο παρουσιαζεται κατα την τουρκοκρατια,σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη kara=μαύρος και τη λέξη γκουν, γκουνα=κατεργασμένο δέρμα ζώου ή την λέξη γιούναν=Έλληνας. Επί τουρκοκρατίας το γούνινο πανωφόρι ήταν ενδεικτικό χαρακτηριστικό της υψηλής κοινωνίας. Καραγκούνης είναι ο κάτοικος του κάμπου της Θεσσαλλίας.
Δεν απουσιάζουν βέβαια και άλλες ερμηνευτικές προσπάθειες, λιγότερο ή περισσότερο βάσιμες που σχετίζονται με το Ελληνικό κάρα (κεφαλή) + το ρήμα κουνώ και ούτε λείπουν παραδόσεις και θρύλοι που φτάνουν μέχρι την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Συναντάται και στην Ίμβρο.
ΚΙΟΥΡΗΣ: Επωνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των ξενικών προερχόμενο από το γαλλικο επωνυμο Κιουρι.Πιο γνωστος ο Πιερ Κιουρι και η γυναικα του μανταμ Μαρια Κιουρι
που ανεκαλυψε το στοιχειο του ραδιου [ραδιενεργεια].
Δυο φορες βραβεβμενη με το νομπελ το 1903 της φυσικης και το 1911 της χημειας.
ΜΠΕΧΡΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη behre=μοίρα, μερίδιο. Υπάρχη στη Μάνη.
ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο απο το βαπτηστικο ονομα Νικολαος,Νικολετα και την καταληξη -πουλος που προσδιοριζει Πελοποννησο
ΝΤΙΜΠΟΥΡΛΙΑΓΚΑΣ : Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την λέξη ντιμπου, παράφραση του βαπτιστικού ονόματος Δέσποινα-Δέσπω-Γέπω-Ντέπο-Ντιπού και του βαπτιστικού ονόματος Λιαγκας ,Ηλιας,Λιακος.
ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Επώνυμο σύνθετο από τη λέξη παπα- προερχόεμενη από την ιδιότητα του κληρικού παπάς και το βαπτιστικό όνομα Χρήστος. Συναντάται στην Άρτα.
ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ, ΠΕΡΔΙΚΗΣ, ΠΕΡΔΙΚΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι, προερχόμενο από τον ζωικό κόσμο το πουλι η περδικα, το οποίο χρησιμοποιούσαν πολύ οι βυζαντινοί.
ΤΑΤΣΙΩΝΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη tac=στέμμα
ΦΕΤΣΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη φες=φέσι

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η παλαιότερη γλώσσα στον κόσμο είναι η Ελληνική με 5.000.000 λέξεις !!!!!
Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα (βιβλίο Γκίνες).
Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ΄ αυτήν δεν υπάρχουν όρια (Μπιλ Γκέιτς )
Η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρείτε κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική (Francisco Adrados γλωσσολόγος)
Το πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό. Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η οικογένεια, ο δάσκαλος και ο ιερέας αντικαταστάθηκαν απ΄ την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης Ακαδημαϊκός)
Ο μεγάλος τηλεοπτικός σταθμός Cnn των ΗΠΑ σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών πρός τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ.Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα,οξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες πρός την δημιουργικότητα.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
Τα προβλήματα της γραφής. Και με ποια τεχνική ξεπεράστηκαν
Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα. Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (πρβ π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, βου… ) που έχει η κάθε γλώσσα.
Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ…) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, πρβ π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί… Επομένως δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων.
Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό (απ΄ όπου κατάγονται οι σημιτικές και πολλές άλλες γραφές) και το ελληνικό (απ΄όπου κατάγονται οι ευρωπαϊκές γραφές).
Το ελληνική σύστημα γραφής
– Ελληνική τεχνική
Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ)… και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) … με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη …
Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα –ω,ει και των πτωτικών με τα –ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο… Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ"

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΖΑΡΙΦΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την αραβική λέξη zarif=χαριτωμένος, κομψός, λεπτός, ευτράπελος.

ΜΠΕΛΟΣ, ΜΠΕΛΛΟΣ, ΜΠΕΛΗΣ, ΜΠΕΛΙΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο α) από την σλαβική λέξη bel=άσπρος β) από τη λατινικη λέξη belο=όμορφος, καλός γ)από την λατινικη λεξη belum=πολεμος

ΜΠΟΥΣΙΑΣ, ΜΠΟΥΣΙΟΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Χαράλαμπος, Χαραλαμπούσης.

ΣΚΑΡΛΗΣ, ΣΚΑΡΛΑΤΟΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βυζαντινό όνομα Σκαρλάτος (scarlet=το πορφυρό χρώμα) (βόρεια Ελλάδα)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΕΠΩΝΥΜΟ Η ΕΠΙΘΕΤΟ? ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ?

ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΡΘΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ.
ΕΠΩΝΥΜΟ Η ΕΠΙΘΕΤΟ?
ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ e mail greeksurnames@gmail.com
ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ Η ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΩΣΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΩΝΥΜΟ Η ΕΠΙΘΕΤΟ? ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ?"

«Ο Όμηρος κάνει καλό στην... καρδιά»

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ» (14/08/2004)

Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι:
η απαγγελία της Οδύσσειας
και της Ιλιάδας συγχρονίζει αναπνοή και παλμούς

«Ο Όμηρος κάνει καλό στην καρδιά», ισχυρίζονται Ευρωπαίοι επιστήμονες, παραπέμποντας στην αφηγηματική τεχνική του μεγάλου αρχαίου επικού και στις επιδράσεις που μπορεί να έχουν τα έργα του όχι μόνο στην νόηση αλλά και στην ομαλή λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Σε έρευνα που δημοσιεύει το «American Journal of Physiology» υποστηρίζεται ότι ο ξεχωριστός ρυθμός, ο λεγόμενος δακτυλικός εξάμετρος, το αρχαιότερο μέτρο ποίησης με το οποίο ο Όμηρος επέλεξε να γράψει τα έπη της «Οδύσσειας» και της «Ιλιάδας», επιδρά θετικά στον συγχρονισμό της αναπνοής και των παλμών της καρδιάς όταν κάποιος τα απαγγέλλει.


Αργές ανάσες

Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, με την απαγγελία στίχων υπό αυτήν την μορφή μπορούν να επιτευχθούν αργές ανάσες που βοηθούν τόσο στην καρδιακή λειτουργία όσο και στην σωστή αναπνοή. Παρακολουθώντας συστηματικά τις αντιδράσεις του οργανισμού 20 ατόμων κατά την διάρκεια απαγγελίας στίχων από την Ομηρική «Οδύσσεια», ανακάλυψαν μια εκπληκτική επίδραση στον συγχρονισμό των αναπνοών και των καρδιακών παλμών. «Είναι προφανές ότι το εξάμετρο βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να βρεί τον δικό του σωστό ρυθμό», υποστηρίζουν οι ερευνητές. Θεωρείται μια ανακάλυψη ιδιαίτερα σημαντική, τόσο για την κατανόηση των μηχανισμών που βοηθούν στην λειτουργία της καρδιάς και της αναπνοής όσο και για την θεραπεία καρδιακών παθήσεων.


Σωστός τονισμός

Όπως έχει αποδειχθεί, επιδρούν θετικά κυρίως στο κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού, καθώς όταν κάποιος τα απαγγέλλει με τον σωστό τρόπο η αναπνοή του περιορίζεται σε έξι εισπνοές το λεπτό, κάτι που βοηθά την καρδιά να λειτουργεί αποτελεσματικά. Άλλες έρευνες έχουν αποδείξει ότι η απαγγελία τους μειώνει την πίεση και ευνοεί την αποτελεσματική λειτουργία των πνευμόνων. Όσο για τα Ομηρικά έπη, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν είναι ανάγκη να διαβάσει κανείς και τους 12.000 στίχους της «Οδύσσειας», αρκεί να απαγγείλει λίγες στροφές περπατώντας και ακολουθώντας τον τονισμό των συλλαβών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Ο Όμηρος κάνει καλό στην... καρδιά»"

GREEK LAST NAMES

ΒΟΖΙΚΗΣ, ΒΟΖΙΔΗΣ, ΒΟΖΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη boz=φαιόχρωμος, σταχτής.
ΓΑΡΔΕΛΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από ιταλικό οικογενειακό που έχει πλέον εξελληνιστεί. Συνηθίζεται στην Κύθνο.
ΓΑΡΟΦΑΛΛΟΣ, ΓΑΡΟΦΑΛΙΑΣ, ΓΑΡΟΥΦΑΛΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι που έχει σχέση με τον φυτικό κόσμο από το λουλούδι γαρύφαλλο. Ίσως και βέβαια να ανήκει και στην κατηγορία των πατρωνυμικών από το βαπτιστικό όνομα Γαρούφαλος ή και μητρωνυμικό από το βαπτιστικό όνομα Γαρουφαλιά. Από Μικρά Ασία βρίσκεται σήμερα και στην Λήμνο.
ΓΚΟΝΤΑΜΑΝΗΣ, ΓΚΟΥΝΤΑΜΑΝΗΣ, ΓΚΟΤΖΑΜΑΝΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη kosaman=πελώριος.
ΓΟΥΤΣΟΣ, ΓΟΥΣΙΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από σύντμηση του υποκοριστικού βαπτιστικού ονόματος Γεώργιος, Γεωργούτσος, Γούτσος.
ΖΥΓΟΥΡΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι που προέρχεται από ιδιότητες ανθρώπινες που εκφράζονται συχνά με ονόματα ζώων. Ζυγούρι=το απογαλακτισμένο αρνί.
ΚΑΡΑΜΠΑΛΗΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη καρα=μαύρος και την τουρκική λέξη bali=ο επικεφαλής, επιστάτης εργατών.
ΚΟΥΛΟΥΜΒΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη kulube=αχερώνα, κάλυμα με την κατάληξη –ακης που προσδιορίζει Κρήτη.
ΜΕΡΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΕΡΤΗΣ, ΜΕΡΤΟΓΛΟΥ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λήξη mert=γενναίος, με την κατάληξη –πουλος που προσδιορίζει Πελοπόννησο.
ΜΠΑΛΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη bali=ο επικεφαλής, επιστάτης εργατών
ΜΠΟΥΝΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη bunak=υπέργηρος.
Σαλτερής τόπος καταγωγής όπου και συναντάται το επώνυμο: ορεινή Νάξος - Τραγαία
αλλού: Ιταλία.Επωνυμο προερχομενο απο το λατινικο saltus - salteris νομίζω ότι στα λατινικά (δρυμός). Η γενική σημαίνει του δρυμού. Ίσως δασοφύλακας ή ο επιφορτισμένος με τον έλεγχο των δασών (οργάνωση φεουδαρχική - Δουκάτο Κυκλάδων με πρωτεύουσα τη Νάξο)
ΣΙΜΩΣΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο α) από το βαπτιστικό αρχαίο ελληνικό όνομα Σίμος=πλακουτσομύτης β) Από το αρχαίο ελληνικό όνομα Σίμων το οποίο προέρχεται και αυτό από το Σίμος=πλακουτσομύτης.
ΤΟΥΤΟΥΦΑΣ, ΤΟΥΤΟΥΝΑΣ, ΤΟΥΤΟΥΝΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη tutun=το φυτό καπνός.
ΤΣΑΓΑΝΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο αποδίδει ψυχική ή σωματική ιδιότητα ανθρώπου. Τσαγανό=ο έχων θάρρος και πείσμα, φιλότιμο, ευθυξία, δύναμη.
ΧΑΣΑΝΕΑΣ, ΧΑΣΑΝΙΔΗΣ, ΧΑΣΑΝΟΥΔΗΣ, ΧΑΣΑΝΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το μικρό κύριο τουρκικό όνομα Hasan. Συναντάται στην Μεσσηνία.
ΧΑΣΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη has=αγνός, καθαρός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "GREEK LAST NAMES"

«ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ κατά της δυσλεξίας»

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (29/05/2004)

Tης Aλεξάνδρας Kασσίμη

H εκμάθηση της Aρχαίας Eλληνικής, εκτός από μέσο διατήρησης της γλωσσικής παράδοσης, αποτελεί όπλο κατά της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών, φαινόμενα που κάνουν έντονα την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα τριετούς έρευνας του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου και του Iνστιτούτου Διαγνωστικής Ψυχολογίας. Tα παιδιά που διδάσκονται μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών αποκτούν σημαντικό πλεονέκτημα, έναντι αυτών που δεν παρακολουθούν, στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων και εικόνων καθώς και στη δοκιμασία συναρμολόγησης αντικειμένων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας.

«Mαθαίναμε περισσότερα γράμματα όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο» λέει στην «K» ο 67χρονος Γιώργος Kαραντινός, συνταξιούχος μαθηματικός, ο οποίος εξομολογείται ότι «μέχρι σήμερα εξακολουθώ να χρησιμοποιώ όλους τους τόνους και τα πνεύματα σε όλα μου τα χειρόγραφα». Παράλληλα παραδέχτηκε ότι «όταν τα παιδιά μου έπρεπε να μάθουν τη χρήση τόνων και πνευμάτων στη γλώσσα, δυσκολεύτηκαν αρκετά, ενώ εμένα μου φαινόταν περίεργη η υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν για να μάθουν Aρχαία Eλληνικά». Oι σημερινοί μαθητές έρχονται σε επαφή με την Aρχαία Eλληνική γλώσσα στην πρώτη τάξη του γυμνασίου όπου κάνουν και την πρώτη τους γνωριμία με την... ψιλή, τη δασεία και την περισπωμένη. «Θα ξέραμε καλύτερα την αρχαία γλώσσα αν την μαθαίναμε από μικρότερη ηλικία, ενώ θα αποκτούσαμε καλύτερη αίσθηση της σύγχρονης γλώσσας και της ορθογραφίας» εκτιμά ο 17χρονος Γιώργος Δημητρίου, μαθητής B΄ Λυκείου, ο οποίος θέλει να σπουδάσει Φυσική. Kαι ο δύο κάνουν λόγο για την ευκολία με την οποία μαθαίνει ένα άτομο το πολυτονικό σύστημα σε νεαρή ηλικία, ενώ η έρευνα του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο. H εκμάθηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα της μελέτης, συμβάλλει στη βελτίωση της ψυχοεκπαιδευτικής ανάπτυξης του παιδιού σε καίριους τομείς, όπως είναι οι αντιληπτικές και οπτικές ικανότητες, λειτουργίες που συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της δυσλεξίας. H έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 50 (αγόρια και κορίτσια) παιδιά ηλικίας 6 έως 9 ετών, τα οποία φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία της Aττικής και ανήκαν σε οικογένειες με κοινό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ παρακολουθούσαν παρόμοιες εξωσχολικές δραστηριότητες. Oι δύο ομάδες ήταν απόλυτα «συμβατές» μεταξύ τους, με μοναδική διαφορά ότι η μία παρακολουθούσε δύο ώρες εβδομαδιαίως μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών. Tα παιδιά αξιολογήθηκαν πριν από την έναρξη του σχολικού έτους και μετά την ολοκλήρωσή του, και τα αποτελέσματα ήταν τα προαναφερόμενα.

Aξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι μετά την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος, που δεν συνοδεύτηκε από καμία απολύτως επιστημονική μελέτη, καταγράφηκε μεγάλη αύξηση κρουσμάτων μαθησιακών διαταραχών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ κατά της δυσλεξίας»"

GREEK.... black pages ( συνέχεια 2)

Σημείωση DenTriv:

Συνεχίζω την προσπάθεια ανάσυρσις θλιβερών ή σκοτεινών ή και κατά το δοκούν αλλοιωμένων γεγονότων που αυθαίρετα ονόμασα Black Pages.

Οι οπτικές γωνίες που οι ιστοριογράφοι βλέπουν τα γεγονότα, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους βέβαια, δεν συμπίπτουν.

Όμως εμείς έχουμε αφ’ ενός δικαίωμα και αφ’ ετέρου υποχρέωση στην αναζήτηση,

στην ψύχραιμη αξιολόγηση και στην κατά δύναμη ανεπηρέαστη κριτική.

Ένας αναγκαίος φόνος και μια θυσία
Όταν το επαναστατικό κλίμα ανέβηκε πολύ στην Πελοπόννησο, άρχισαν να φθάνουν στη Ρωσσία απεσταλμένοι προς τον Καποδίστρια. Ο Πετρομπέης Μαυρομιχάλης έστειλε τον Κυριάκο Καμαρινό. Προς αυτόν ο Καποδίστριας είπε – σύμφωνα με τον Σπηλιάδη – ότι, «πρέπει να εξωθηθεί σε Επανάσταση κάποιος Τούρκος και οι Έλληνες να συμμαχήσουν μαζί του, ενώ στη Μάνη να συγκεντρώνονται δυνάμεις σε αναμονή των εξελίξεων». Ο Καμαρινός δεν κατάλαβε το μήνυμα και κατερχόμενος από την Αγία Πετρούπολη προς Οδησσό διέδιδε μόνο αυτά που του είπε ο Καποδίστριας για την αρνητική στάση του Τσάρου Αλεξάνδρου προς τις επαναστάσεις. Ο Καμαρινός εκτελέστηκε πριν πάει στην Πελοπόννησο.
Στο τέλος του 1819 ή τις αρχές του 1820 ο Καποδίστριας δέχθηκε στην Πετρούπολη τον Ξάνθο (η ακριβής ημερομηνία δεν είναι απόλυτα διασταυρωμένη), και του υπέδειξε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη ως ηγέτη της Φιλικής Εταιρείας.
Ο ίδιος ο Υψηλάντης στην επιστολή του λίγο πριν τον θάνατό τους προς τον Τσάρο Νικόλαο Α’ το 1827 γράφει ότι ο Καποδίστριας τον συμβούλευσε και τον παρακίνησε να ξεκινήσει. Όπως γράφει η Ανίτα Πρασά, «Ο Καποδίστριας θέλησε να χρησιμοποιήσει τον Υψηλάντη, επειδή ήταν στρατηγός του ρωσσικού στρατού και οικείος του Αυτοκράτορα και με την έναρξη των εχθροπραξιών θα επιδεινώνονταν οι σχέσεις Ρωσσίας-Τουρκίας ώστε να μπορέσει ο Καποδίστριας να παρασύρει τον Τσάρο σε πόλεμο με την Τουρκία».
Το 1820 ο Καποδίστριας ενώ βρισκόταν στην Πολωνία δέχθηκε τον Παναγιώτη Κρεββατά. τον, και τον Αριστείδη Παππα.Ο Παπαρηγόπουλος και ο Κρεββατάς επηρέασαν τον Υψηλάντη – που στο μεταξύ είχε αναλάβει επίτροπος της Φιλικής Εταιρείας – για την έναρξη της Επανάστασης από την Μολδοβλαχία.
Ο Υψηλάντης στις αφηγήσεις του προς την κόμισσα Λούλου Τύρχαϊμ και την μεγαλύτερη αδερφή της Κωνσταντία σύζυγο του πρεσβευτού της Ρωσσίας στη Βιέννη, Αντρέι Ραζουμόφσκι , έλεγε ότι συναντήθηκε με τον Καποδίστρια, πριν κηρύξει την Επανάσταση και ότι του εξέθεσε την πρόθεσή του να αρχίσει την εξέγερση από την Μολδοβλαχία, (κυρίως διότι περίμενε βοήθεια από τη Ρωσσία), και ότι ο Καποδίστριας, όπως γράφει ο Υψηλάντης «συμφώνησε μαζί του και τον ενθάρρυνε». (Στα δικά του υπομνήματα στον Τσάρο Νικόλαο και στους πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων ο Καποδίστριας αναφέρεται στη συνάντηση αυτή και λέει ότι τον απέτρεψε. Και τα δύο κείμενα είναι διπλωματικά κείμενα, που υπηρετούν έναν εν εξελίξει σκοπό και δεν είναι αυτοβιογραφικά – όπως ορισμένοι... πιστεύουν – και γι’ αυτό ο Καποδίστριας γράφει αυτό που συμφέρει και όχι την αλήθεια).
Για τη σχέση Καποδίστρια Υψηλάντη γράφει, η Βαρώνη Λουλού Τυρχάιμ
( μετάφραση από τα γερμανικά του Καθηγητή Π.Κ.Ενεπεκίδη). Λουλού Τυρχάιμ« Η ΖΩΗ ΜΟΥ-αναμνήσεις 1788-1819»,Μόναχο 1913-1914.

«Κάθε ημέρα-μετά τον Νοέμβριο του 1827-μας διηγόταν ο Υψηλάντης ένα μέρος της πικρής του μοίρας……Ε, λοιπόν, ο Καποδίστριας δυστυχώς δεν είναι εντελώς ανεύθυνος για την μοίρα τού Υψηλάντους.
…Κατά τα άλλα ,οι συμβουλές του Καποδίστρια ,στον οποίο είχε τυφλή εμπιστοσύνη ο Υψηλάντης, ειχαν βέβαια έναν σκοπό: πώς να εξυπηρετήση την πατρίδα του.Το1821 ο Καποδίστριας θυσίασε απλούστατα έναν φίλο του…….
….Τον χειμώνα του1819-20, όταν εμείς (σ.σ η Λουλού και η Κατερίνα) , βρισκόμαστε στην Ρωσία, ήρθε ο Υψηλάντης στην Πετρούπολη με μόνο σκοπό να μας δει. Οταν τότε αρρώστησε για πολλές εβδομάδες, τόν επισκέφθηκαν μερικά επίσημα πρόσωπα της «Εταιρείας» ,…και αυτοί του ανέθεσαν χωρίς πολλές διατυπώσεις και εν ονόματι των συμπατριωτών των την αρχηγία . ..Ο Υψηλάντης τους παρακάλεσε να του δώσουν τρεις μέρες καιρό για να σκεφθεί την υπόθεση και να μιλήσει με τον Καποδίστρια…..Ο Καποδίστριας που ήταν πληροφορημένος για όλα , επεδοκίμασε με ενθουσιώδη λόγια την πατριωτική επιθυμία τού φίλου το, και του είπε ότι και αν η ευρωπαϊκή πολιτική δεν θα επέτρεπε στον Τσάρο να κηρυχθεί ανοικτά υπέρ της ελληνικής υποθέσεως, η καρδιά του θα είναι πέρα για πέρα με τούς Έλληνες.
… « Παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις ο Υψηλάντης ζήτησε να μιλήσει με τον Τσάρο αλλά ο Καποδίστριας τον εμπόδισε…τον απέτρεψε μάλιστα από το ν’ αποχωρήσει από τον ρωσικό στρατό με την δικαιολογία ότι το διάβημα αυτό θ’ απεθάρρυνε τους Έλληνας της Πελοποννήσου που έβλεπαν στο αξίωμά του, ως Ρώσου αξιωματικού, μια απόδειξη της προστασίας του Τσάρου.»…
….«.Ο Υψηλάντης αφού τελείωσε το σχέδιο των επιχειρήσεων, το έδειξε στον Καποδίστρια, πού έμεινε τόσο ικανοποιημένος ώστε πήδηξε από την χαρά του, τον αγκάλιασε και τον εγέμισε με εγκώμια.»
Ο επαναστάτης μοναχός
Ας συνοψίσουμε τί ξέρουμε. Η μεγάλη Ελληνική Επανάσταση συνδέεται άμεσα με το κίνημα του Ρήγα το οποίο συνεχίστηκε από τη Φιλόγενο Στοά της Κέρκυρας. Μετά την δεύτερη κατάληψη της Κέρκυρας από τους Γάλλους ο Ιωάννης Καποδίστριας έφυγε στη Ρωσσία. Είναι αυτονόητο ότι ο Ιωάννης ανέλαβε το ιερό χρέος ολοκλήρωσης της Μεγάλης Ιδέας. Μόλις πήγε στην Πετρούπολη, έφτασε δίπλα του ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος. Ακολουθώντας τους συνωμοτικούς κανόνες – και κατά το πρότυπο των Ναϊτών – ίδρυσε στη Βιέννη τη Φιλόμουσο εταιρεία που ήταν «μετωπική οργάνωση». Στη Βιέννη φαίνεται ότι ανέλαβε και τυπικά το υψηλό του καθήκον, που τον υπέβαλε στο μοναχικό σχήμα. Λίγο μετά συναποφασίζει την ίδρυση του «στρατιωτικού βραχίονα». Της Φιλικής Εταιρείας.

Το ότι περιεβλήθη το μοναχικό σχήμα φαίνεται – όχι μόνο φυσικά από τα μαύρα ρούχα που φόραγε μονίμως – αλλά από την αιφνίδια ανακοίνωσή του στη Ρωξάνη Στρούτζα ότι δεν μπορεί να την παντρευτεί, ενώ όλη η ρωσσική αυλή περίμενε αυτό τον γάμο. Όπως γράφει η καθηγήτρια Ελένη Κούκου, της είπε: «Πρέπει να προσφέρω τον εαυτό μου θυσία στους Αγώνες για την πατρίδα μας, για την Ελλάδα και αυτόν τον δρόμο της θυσίας πρέπει να τον βαδίσω μόνος μου».
Το επαναστατικό κέντρο εγκαταστάθηκε γύρω από τον Καποδίστρια στη Ρωσσία, αφού αυτός ανέλαβε την υλοποίηση του οράματος. Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ – σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη – απέστειλε στον Καποδίστρια τον Έλληνα αξιωματικό του ρωσσικού στρατού Λεονταρίδη, κομιστή όσων μυστικών του Ρήγα διεφύλαττε το Πατριαρχείο. Ο Λεονταρίδης στη συνέχεια έγινε μοναχός και δημιούργησε μοναστήρι στη Μολδαβία που εξελίχθηκε σε κέντρο της επαναστατικής κίνησης. Στην Ρωσσία, η Στοά «Οβίδιος» στο Κισινέφ ήταν το κέντρο της Ελληνικής Επανάστασης. Είναι ενδιαφέρον ότι το Καποδίστριας μεσολάβησε να εξοριστεί ο Πούσκιν στο Κισινέφ και όχι στον Κάυκασο. Εκεί συντάχθηκε – εκ της γαλλικής – το Σύνταγμα της μελλοντικής Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ο Καποδίστριας είχε ήδη την εμπειρία του Πρωθυπουργού της Ιονίου Πολιτείας, του Αρχιστράτηγου της Λευκάδας και του επικεφαλής της Αντικατασκοπίας της ρωσσικής Στρατιάς που αντιμετώπισε τον Ναπολέοντα και τη μεγάλη πείρα του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσσίας.
Ξέρουμε ήδη ποιος σκέφθηκε τους δύο αντιπερισπασμούς και το ποιος και γιατί επέλεξε την Πελοπόννησο ως κύρια εστία της Επανάστασης. Ξέρουμε και με ποιους μηχανισμούς (Ιγνάτιος, πνευματικός ηγέτης Σουλιωτών) πείστηκαν οι Τζαβελαίοι και οι Μποτσαραίοι να συμπολεμήσουν με τον σφαγέα των Σουλιωτών Αλή-Πασά. Ξέρουμε ακόμα από τα αρχεία της αυστριακής μυστικής αστυνομίας ότι ο Γεώργιος Σταύρου, συνεργάτης του Καποδίστρια, ήταν ο μυστικός εκπρόσωπος του Αλή στη Βιέννη. Αυτό είναι ένα απ’ τα κλειδιά για να καταλάβουμε την Επανάσταση του Αλή-Πασά. Ένα δεύτερο κλειδί είναι οι συμβουλές των Ελλήνων του περιβάλλοντός του, τους οποίους καθοδηγούσε ο Δ. Ρώμας.
_______________________________________________________________________________________

By Hatzaras

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "GREEK.... black pages ( συνέχεια 2)"

ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ

Στο έργο «Σύντομη ιστορία της Ελληνικής Γλώσσης» του διάσημου γλωσσολόγου Α. Meillet, υποστηρίζεται με σθένος η ανωτερότητα της Ελληνικής έναντι των άλλων γλωσσών.

Ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ είχε δηλώσει

«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης, όσο καμία άλλη γλώσσα.»

Ο μεγάλος Γάλλος διαφωτιστής Βολταίρος είχε πεί «Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.»

Ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης Κάρολος Φωριέλ είπε «Η Ελληνική έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης.»

Η Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του TLG δήλωσε «Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.»

Η τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας Έλεν Κέλλερ είχε πεί «Αν το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού.»

Ιωάννης Γκαίτε (Ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας, 1749-1832)

«Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.»

Διάλογος του Γκαίτε με τους μαθητές του:

-Δάσκαλε τι να διαβάσουμε για να γίνουμε σοφοί όπως εσύ;

-Τους Έλληνες κλασικούς.

-Και όταν τελειώσουμε τους Έλληνες κλασικούς τι να διαβάσουμε;

-Πάλι τους Έλληνες κλασικούς.

Μάρκος Τίλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώμης, 106-43 π.Χ.)

«Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.»

Χάμφρεϋ Κίττο (Άγγλος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, 1968)

«Είναι στη φύση της Ελληνικής γλώσσας να είναι καθαρή, ακριβής και περίπλοκη. Η ασάφεια και η έλλειψη άμεσης ενοράσεως που χαρακτηρίζει μερικές φορές τα Αγγλικά και τα Γερμανικά, είναι εντελώς ξένες προς την Ελληνική γλώσσα.»

Ιρίνα Κοβάλεβα (Σύγχρονη Ρωσίδα καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Λομονόσωφ, 1995)

«Η Ελληνική γλώσσα είναι όμορφη σαν τον ουρανό με τα άστρα.»

R. H. Robins (Σύγχρονος Άγγλος γλωσσολόγος, καθηγητής στο πανεπιστήμιου του Λονδίνου)

«Φυσικά δεν είναι μόνο στη γλωσσολογία όπου οι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι για την Ευρώπη. Στο σύνολό της η πνευματική ζωή της Ευρώπης ανάγεται στο έργο των Ελλήνων στοχαστών. Ακόμα και σήμερα επιστρέφουμε αδιάκοπα στην Ελληνική κληρονομιά για να βρούμε ερεθίσματα και ενθάρρυνση.»

Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας – Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκωνίας)

«Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονομιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιμένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς.»

«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη γλώσσα όλων των Ευρωπαίων, ειδικά των καλλιεργημένων ατόμων.»

«Η Ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή.»

Ερρίκος Σλήμαν (Διάσημος ερασιτέχνης αρχαιολόγος, 1822-1890)

«Επιθυμούσα πάντα με πάθος να μάθω Ελληνικά. Δεν το είχα κάνει γιατί φοβόμουν πως η βαθειά γοητεία αυτής της υπέροχης γλώσσας θα με απορροφούσε τόσο πολύ που θα με απομάκρυνε από τις άλλες μου δραστηριότητες.» (Ο Σλήμαν μίλαγε άψογα 18 γλώσσες. Για 2 χρόνια δεν έκανε τίποτα άλλο από το το να μελετάει τα 2 έπη του Ομήρου)

Γεώργιος Μπερνάρ Σώ (Μεγάλος Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, 1856-1950)

«Αν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε μένετε σε ένα σπίτι δίχως φώς.»

Τζέιμς Τζόυς (Διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας, 1882-1941)

«Σχεδόν φοβάμαι να αγγίξω την Οδύσσεια, τόσο καταπιεστικά αφόρητη είναι η ομορφιά.»

Ίμπν Χαλντούν (Ο μεγαλύτερος Άραβας ιστορικός)

«Που είναι η γραμματεία των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων; Όλη η ανθρωπότητα έχει κληρονομήσει την γραμματεία των Ελλήνων μόνον.»

Will Durant (Αμερικανός ιστορικός και φιλόσοφος, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Columbia)

«Το αλφάβητόν μας προήλθε εξ Ελλάδος δια της Κύμης και της Ρώμης. Η Γλώσσα μας βρίθει Ελληνικών λέξεων. Η επιστήμη μας εσφυρηλάτησε μιάν διεθνή γλώσσα διά των Ελληνικών όρων. Η γραμματική μας και η ρητορική μας, ακόμα και η στίξης και η διαίρεσης είς παραγράφους... είναι Ελληνικές εφευρέσεις. Τα λογοτεχνικά μας είδη είναι Ελληνικα – το λυρικόν, η ωδή, το ειδύλλιον, το μυθιστόρημα, η πραγματεία, η προσφώνησις, η βιογραφία, η ιστορία και προ πάντων το όραμα. Και όλες σχεδόν αυτές οι λέξεις είναι Ελληνικές.»

Ζακλίν Ντε Ρομιγύ (Σύγχρονη Γαλλίδα Ακαδημαϊκός και συγγραφεύς)

«Η αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μια γλώσσα, για την οποία θα πώ ότι είναι οικουμενική.»

«Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα από όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα.»

Μπρούνο Σνέλ (Διαπρεπής καθηγητής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου)

«Η Ελληνική γλώσσα είναι το παρελθόν των Ευρωπαίων.»

Φρανγκίσκος Λιγκόρα (Σύγχρονος Ιταλός καθηγητής Πανεπιστημίου και Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας πρός διάδοσιν του πολιτισμού)

«Έλληνες να είστε περήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό.»

Ο. Βαντρούσκα (Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης)

«Για έναν Ιάπωνα ή Τούρκο, όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες δεν φαίνονται ως ξεχωριστές, αλλά ως διάλεκτοι μιάς και της αυτής γλώσσας, της Ελληνικής.»

Peter Jones (Διδάκτωρ – καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ο οποίος συνέταξε μαθήματα αρχαίων Ελληνικών πρός το αναγνωστικό κοινό, για δημοσίευση στην εφημερίδα «Daily Telegraph»)

Οι Έλληνες της Αθήνας του 5^ου και του 4^ου αιώνος είχαν φθάσει την γλώσσα σε τέτοιο σημείο, ώστε με αυτήν να εξερευνούν ιδέες όπως η δημοκρατία και οι απαρχές του σύμπαντος, έννοιες όπως το θείο και το δίκαιο. Είναι μιά θαυμάσια και εξαιρετική γλώσσα.»

Ντε Γρόοτ (Ολλανδός καθηγητής Ομηρικών κειμένων στο πανεπιστήμιο του Μοντρεάλ)

«Η Ελληνική γλώσσα έχει συνέχεια και σε μαθαίνει να είσαι αδέσποτος και να έχεις μιά δόξα, δηλαδή μιά γνώμη. Στην γλώσσα αυτή δεν υπάρχει ορθοδοξία. Έτσι ακόμη και αν το εκπαιδευτικό σύστημα θέλει ανθρώπους νομοταγείς – σε ένα καλούπι – το πνεύμα των αρχαίων κειμένων και η γλώσσα σε μαθαίνουν να είσαι αφεντικό.»

Gilbert Murray (Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης)

«Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι μιά σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαρειά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερμανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων.»

Max Von Laye (Βραβείον Νόμπελ Φυσικής)

«Οφείλω χάριτας στην θεία πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που με βοήθησαν να διεισδύσω βαθύτερα στο νόημα των θετικών επιστημών.»

E, Norden (Μεγάλος Γερμανός φιλόλογος)

«Εκτός από την Κινεζική και την Ιαπωνική, όλες οι άλλες γλώσσες διαμορφώθηκαν κάτω από την επίδραση της Ελληνικής, από την οποία πήραν, εκτός από πλήθος λέξεων, τους κανόνες και την γραμματική.»

Martin Heidegger (Γερμανός φιλόσοφος, απο τους κυριότερους εκπροσώπους του υπαρξισμού του 20^ου αιώνος)

«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα οποία προβάλλουν οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στην σκέψη, είναι η πιό ισχυρή και συνάμα η πιό πνευματώδης από όλες τις γλώσσες του κόσμου.»

David Crystal (Γνωστός Άγγλος καθηγητής, συγγραφεύς της εγκυκλοπαίδειας του Cambridge για την Αγγλική)

«Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πόσο στηριζόμαστε ακόμη στην Ελληνική, για να μιλήσουμε για οντότητες και γεγονότα που βρίσκονται στην καρδιά της σύγχρονης ζωής.»

Μάικλ Βέντρις (Ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε την Γραμμική γραφή Β’)

«Η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήτο και είναι ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεοτέρων γλωσσών.»

R.H. Robins (Γλωσσολόγος και συγγραφεύς)

«Ο Ελληνικός θρίαμβος στον πνευματικό πολιτισμό είναι ότι έδωσε τόσα πολλά σε τόσους πολλούς τομείς [...]. Τα επιτεύγματά τους στον τομέα της γλωσσολογίας όπου ήταν εξαιρετικά δυνατοί, δηλαδή στην θεωρία της γραμματικής και στην γραμματική περιγραφή της γλώσσας, είναι τόσο ισχυρά, ώστε να αξίζει να μελετηθούν και να αντέχουν στην κριτική. Επίσης είναι τέτοια που να εμπνέουν την ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό μας.»

Luis José Navarro (Αντιπρόεδρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ευρωκλάσσικα» της Ε.Ε.)

«Η Ελληνική γλώσσα για μένα είναι σαν κοσμογονία. Δεν είναι απλώς μιά γλώσσα...»

Juan Jose Puhana Arza (Βάσκος Ελληνιστής και πολιτικός)

«Οφείλουμε να διακηρύξουμε ότι δεν έχει υπάρξει στον κόσμο μία γλώσσα η οποία να δύναται να συγκριθεί με την κλασσική Ελληνική.»

D’Eichtal (Γάλλος συγγραφεύς)

«Η Ελληνική γλώσσα είναι μία γλώσσα η οποία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά, όλες τις προϋποθέσεις μιάς γλώσσης διεθνούς... εγγίζει αυτές τις ίδιες τις απαρχές του πολιτισμού... η οποία όχι μόνον δεν υπήρξε ξένη πρός ουδεμία από τις μεγάλες εκδηλώσεις του ανθρωπίνου πνεύματος, στην θρησκεία, στην πολιτική, στα γράμματα, στις τέχνες, στις επιστήμες, αλλά υπήρξε και το πρώτο εργαλείο, – πρός ανίχνευση όλων αυτών – τρόπον τινά η μήτρα... Γλώσσα λογική και συγχρόνως ευφωνική, ανάμεσα σε όλες τις άλλες...»

Theodore F. Brunner (Ιδρυτής του TLG και διευθυντής του μέχρι το 1997)

«Σε όποιον απορεί γιατί ξοδεύτηκαν τόσα εκατομμύρια δολλάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής, απαντούμε: Μα πρόκειται για την γλώσσα των προγόνων μας και η επαφή με αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας.»

Ζακ Λάνγκ (Γάλλος Υπουργός Παιδείας)

«Θα ήθελα να δώ να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά, με τον ίδιο ζήλο που επιδεικνύουμε εμείς, και στα Ελληνικά σχολεία.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ"

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΑΔΑΜ, ΑΔΑΜΑΚΗΣ, ΑΔΑΜΗΣ, ΑΔΑΜΙΔΗΣ, ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΔΑΜΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το εβραϊκό όνομα Αδάμ.
ΒΑΛΑΗΣ, ΒΑΛΗΣ, ΒΑΛΙΔΗΣ, ΒΑΛΙΔΑΚΗΣ, ΒΑΛΙΑΔΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη vali=νομάρχης.
ΒΕΝΕΤΣΑΝΑΚΗΣΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των εθνικών. Ο προερχόμενος από τη Βενετία. Το επώνυμο συναντάται στη Μάνη με την κατάληξη –ακης, η οποία και είναι η αρχική γνήσια κατάληξη προερχόμενη από αυτή την περιοχή.
ΒΙΚΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το παρατσούκλι προερχόμενο από τον φυσικό κόσμο. Βίκος = φυτό.
ΙΤΣΙΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο έχει σχέση προέλευσης από τα λουλούδια. Ίτσιος=μενεξές.
ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ, ΚΟΥΡΚΟΥΛΑΣ, ΚΟΥΡΚΟΥΛΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι. Κουρκούλω=κυλιέμαι. Κουρκούλας ονομάζεται σε ορισμένες συνθηματικές γλώσσες ο παπάς.
ΚΟΥΦΗΣ, ΚΟΥΦΟΣ: Επώνυμο από παρατσούκλι που έχει σχέση με σωματική ιδιότητα του ατόμου που δεν ακούει καλά ή καθόλου.
ΛΑΤΣΗΣ, ΛΑΤΣΙΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη latzi=εγγράμματος.
ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι που έχει σχέση με τη σωματική κατάσταση ή ιδιότητα του ατόμου που είναι μελαγχροινός, μαύρος.
ΜΙΧΕΛΗΣ, ΜΙΧΑΛΑΣ, ΜΙΧΑΛΕΤΟΣ, ΜΙΧΕΛΕΤΟΣ, ΜΙΧΑΛΑΚΟΣ, ΜΙΧΑΛΙΝΟΣ, ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧΑΛΑΚΕΑΣ, ΜΙΧΑΛΟΚΑΚΟΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ: Επώνυμα που ανήκουν στην κατηγορία των πατρωνυμικών, προερχόμενα από το βαπτιστικό όνομα Μιχαήλ.
ΜΠΑΝΙΑΣ, ΜΠΑΝΗΣ, ΜΠΑΝΕΛΗΣ, ΜΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη bani=ιδρυτής.
ΝΤΟΥΛΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το τουρκικό, αραβικό όνομα Abdul.
ΠΑΝΤΕΛΕΟΝ: Επώνυμο πατρωνυμικό προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Παντελεήμων, Παντελής. Παντελέων, αρχαίο όνομα, γιος του Αλυάττου, αδελφού του Κροίσου, βασιλέων των Λυδών. Πας+Λέων=το λιοντάρι των πάντων. Το επώνυμο απαντάται στις Κυκλάδες.
ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΑΔΗΣ, ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ, ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ, ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το Βυζάντιο. Σακελλάριος, ο φροντίζων την τήρηση του δικαίου των μονών, ασκεί εποπτεία επί της επισκοπικής φυλακής (Σακελλής).
ΤΟΜΠΡΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από τη σλαβική λέξη dobr=καλός, ειλικρινής (ντόμπρος)
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ, ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο έχει σχέση προέλευσης από τα λουλούδια, τριαντάφυλλο.
ΦΡΑΓΚΕΔΑΚΗ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των εθνικών. Ο προερχόμενος από την Φραγκία, από τη δυτική Ευρώπη, με την προσθήκη της κατάληξης –ακης που προσδιορίζει Κρήτη (Χανιά).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

MACEDONIAN.....doubts?

Stephen G. Miller Letter

22 Ιανουαρίου 2009

Προς τον Εκδότη του περιοδικού Archeology Magazine,

33-36 33^rd Street, Long Island City, NY 11106, USA

Αγαπητέ Κύριε,

Ανοίγοντας σήμερα το τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου του περιοδικού Archeology, ανέτρεξα με ενδιαφέρον στο «Γράμμα από τη Μακεδονία», και διαπίστωσα ότι στην πραγματικότητα ήταν ένα γράμμα από την Παιονία – περιοχή βόρεια του όρους Βαρνούς και του όρους Ορβήλος. Η περιγραφή του Livy γιά τη δημιουργία της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) κάνει σαφές ότι οι Παιονοί ζούσαν βόρεια των εν λόγω βουνών, (τα οποία σήμερα αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας) και νότια της Δαρδανίας, που σήμερα βρίσκεται το Κόσοβο. Κατά το Στράβωνα (7.τμ.4) είναι ακόμη περισσότερο σαφές να λεχθεί, ότι η Παιονία βρισκόταν βόρεια της Μακεδονίας και η μόνη δίοδος από την μία στην άλλη περιοχή ήταν (και παραμένει σήμερα) η διάβαση μέσω του στενού περάσματος του Αξιού ποταμού (ή Βαρδάρη). Με άλλα λόγια η περιοχή την οποία περιγράφει ο Matthew Brunwasser στο έργο του “Owning Alexander” , ήταν στην αρχαιότητα η Παιονία.

Αν και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνοι υποτάχτηκαν στον Φίλιππο τον Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου το 359 π.Χ. (Διόδωρος Σικελός 16.4.2), δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και ποτέ δεν έζησαν στη Μακεδονία. Πραγματικά, ο Δημοσθένης (Ολυνθιακός 1.230), μας λέγει ότι είχαν σκλαβωθεί από τον Μακεδόνα Φίλιππο και σαφώς κατά συνέπεια δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23) σημειώνει τα ίδια. Ομοίως, γιά παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχτηκαν από τον Αλέξανδρο, ήταν υπό μακεδονική μεν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομαζόταν Μακεδονία (και από όσα γνωρίζω δεν επιζητεί αυτή την ονομασία σήμερα).

Βεβαίως, όπως μας λέει ο Θουκυδίδης (2.99), οι Μακεδόνες είχαν καταλάβει «μία στενή λωρίδα της Παιονίας, που εκτείνεται από το εσωτερικό μέχρι την Πέλλα και τη θάλασσα, κατά μήκος του Αξιού ποταμού. Θα ήταν ίσως κατανοητό εάν οι σημερινοί κάτοικοι της δημοκρατίας των Σκοπίων ονόμαζαν τους εαυτούς τους Παίονες και θεωρούσαν ότι τους ανήκει η περιοχή που περιγράφει ο Θουκυδίδης.

Αλλά γιατί, αντίθετα, προσπαθούν οι σημερινοί κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας να ονομάζονται Μακεδόνες και η περιοχή τους Μακεδονία; O κ. Brunwasser, (Σ.55) αναφέρεται στους Ελληνικούς ισχυρισμούς, ότι η στάση αυτή αποτελεί «ένδειξη διεκδικήσεων Ελληνικών εδαφών» και επισημαίνει ότι «η βόρεια περιοχή της Ελλάδας, ονομάζεται επίσης Μακεδονία». Αφήνοντας κατά μέρος ότι αυτή η βόρεια περιοχή της Ελλάδας ονομάζεται συνεχώς Μακεδονία γιά περισσότερα από 2500 χρόνια, (βλέπε μεταξύ άλλων και Ηρόδοτος 5.17 – 7.128 και αλλού) η πλέον σύγχρονη Ιστορία

καταδεικνύει ότι οι Ελληνικές ανησυχίες είναι νόμιμες. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι Χάρτης που εκτύπωσαν τα Σκόπια το 1992 (Εικόνα 1) δείχνει καθαρά την διεκδίκηση, ότι η Μακεδονία εκτείνεται από εκεί, μέχρι το όρος Όλυμπος, προς νότον, συγχωνεύοντας έτσι τις περιοχές της αρχαίας Παιονίας και Μακεδονίας σε μία ενότητα. Η ίδια διεκδίκηση είναι διακριτή και σε χαρτονόμισμα τράπεζας της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, που δείχνει ως ένα από τα Μνημεία της τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, που βρίσκεται στην Ελλάδα (Εικόνα 2). Υπάρχουν πολλά ακόμη παραδείγματα ημερολογίων, χριστουγεννιάτικων καρτών, αυτοκόλλητων γιά αυτοκίνητα κτλ, με τις ίδιες διεκδικήσεις.

Ο κ. Brunwasser έχει επί πλέον αναδείξει συμφωνώντας, (International Herald Tribune 10-1-2008), εργασία του «Μακεδονικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Ερευνών 16:9» που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη (16:9), κατά την οποία ένας Μακεδόνας παρουσιάστηκε στον Απόστολο Παύλο, παρακαλώντας τον «Έλα στη Μακεδονία να μας βοηθήσεις». Σε ποίες περιοχές της Μακεδονίας πήγε ο Απόστολος Παύλος; Πήγε στη Νεάπολή (Καβάλα), στους Φιλίππους, στην Αμφίπολη, στη Απολλωνία, στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια (Πράξεις 16:11-17:10). Όλες αυτές οι περιοχές αποτελούν την ιστορική Μακεδονία και καμία δεν βρίσκεται στην Παιονία. Τι είδους απαίτηση εγείρεται από ένα Ινστιτούτο των Σκοπίων, που αναφέρεται σε περιγραφή της αρχαίας Μακεδονίας και στη σημερινή περιοχή της σημερινής βόρειας Ελλάδας;

Δεν ξέρω τι θα συμπεραίναμε, εάν ένα μεγάλο νησί κοντά στις νοτιοδυτικές ακτές των ΗΠΑ άρχιζε να αυτοαποκαλείται Φλώριδα και εμφάνιζε σε χαρτονομίσματά του εικόνες της από το Disney World, ενώ παράλληλα κυκλοφορούσε χάρτες που θα παρουσίαζαν τη «Μεγάλη Φλώριδα».

Σίγουρα δεν υπάρχει αμφιβολία γιά το τι είχε στο μυαλό του ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Edward Stettinious, όταν στις 26 Δεκεμβρίου 1944 έγραφε [Πηγή: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii, Washington, D.C., Circular Airgram (868.014/26Dec.1944)]:

«Το Υπουργείο (Εξωτερικών) σημείωσε με σημαντικό ενδιαφέρον αυξανόμενες προπαγανδιστικές διαδόσεις και ημι-επίσημες δηλώσεις υπέρ μιάς αυτόνομης Μακεδονίας, που προέρχονται κυρίως από τη Βουλγαρία, αλλά επίσης και από Γιουγκοσλαβικές πηγές παρτιζάνων και άλλων, με την πρόθεση να συμπεριληφθούν και ελληνικές περιοχές στο υπό διαμόρφωση κράτος. Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρεί τις συζητήσεις περί μακεδονικού «κράτους», Μακεδονικής «πατρίδας» ή Μακεδονικής «εθνικής συνειδήσεως» αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα και διαβλέπει με τη σημερινή της επανεμφάνιση σε μιά πιθανή συγκάλυψη επιθετικών προθέσεων κατά της Ελλάδας.»

Ο κάτοικος Βουλγαρίας κ. Brunwasser αναφέρει στη συνεχεία, με έκδηλη καταφρόνηση, ότι η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι ο «Αλέξανδρος Γ΄, ο Μέγας Αλέξανδρος είναι .....Έλληνας» Αυτή η στάση με περιπλέκει. Τι «διεκδίκηση» υπάρχει; Ο προ-προ-πάππος του Αλεξάνδρου, ο Αλέξανδρος Α΄είχε πιστοποιηθεί ως Έλληνας στην Ολυμπία και εύφωνα με τα λεγόμενα του πατέρα της ιστορίας: «Συμβαίνει να γνωρίζω ότι [οι πρόγονοι του Αλεξάνδρου] είναι Έλληνες» (Ηρόδοτος 5.22) Ο πατέρας του Αλεξάνδρου, ο Φίλιππος, είχε νικήσει σε διάφορα ιππευτικά αθλήματα στην Ολυμπία και τους Δελφούς (Πλούταρχος, Αλέξανδρος 4.9; Ηθικά 105A), που αποτελούν τα πλέον Ελληνικά από όλα τα Ιερά της αρχαίας Ελλάδας, στα οποία δεν ήταν επιτρεπτή η συμμετοχή μη Ελλήνων σε αγώνες. Εάν ο Φίλιππος ήταν Έλληνας, δεν ήταν επίσης και ο γιός του Αλέξανδρος Έλληνας;

Ο Ευριπίδης, ο οποίος πέθανε και ετάφη στην Μακεδονία (Θουκυδίδης apud Pal. Anth. 7.45; Παυσανίας 1.2.2; Διόδωρος ο Σικελός 13.103), έγραψε στη Σλαβική γλώσσα το έργο του Αρχέλαος, προς τιμή του προγόνου του Αλεξάνδρου. Όταν έγραψε τις Βάκχος, ευρισκόμενος στην Αυλή του Αρχέλαου, δεν το έγραψε στα Ελληνικά, όπως έχει διασωθεί μέχρι τις ημέρες μας; Μήπως πρέπει να υποθέσουμε ότι ο Ευριπίδης ήταν «Μακεδόνας», που έγραφε στα Σλαβικά (σε μιά εποχή που αυτή η γλώσσα δεν υπήρχε), και μετά τα έργα του μεταφράστηκαν στα Ελληνικά;

Ποία ήταν η γλώσσα στην οποία ο Αριστοτέλης δίδασκε τον Αλέξανδρο; Ποία γλώσσα μετέφερε ο Αλέξανδρος στις εκστρατείες του στην Ανατολή; Γιατί έχουμε σήμερα αρχαίες επιγραφές στην Ελληνική σε πόλεις που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, φθάνοντας μέχρι το Αφγανιστάν, και όχι στη Σλαβική. Γιατί η Ελληνική επικράτησε παντού στην Αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου, εάν αυτός ήταν πραγματικά όχι Έλληνας αλλά «Μακεδόνας»; Γιατί η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στην Ελληνική και όχι στη Σλαβική;

Στη σελίδα 57 της ονομαζόμενης «επιστολής από τη Μακεδονία», υπάρχει φωτογραφία του συγγραφέα, που στέκεται μπροστά από «μπρούτζινο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην πόλη Πριλέπ». Το άγαλμα είναι έκδηλα σύγχρονης κατασκευής, αλλά το ερώτημα είναι εάν Αλέξανδρος θα μπορούσε να διαβάσει την επιγραφή που φέρει στη Σλαβική γλώσσα, κάτω από τα πόδια του. Με την δεδομένη ιστορικά μεταγενέστερη ανάπτυξη της Σλαβικής σε σχέση με την Ελληνική γλώσσα, η απάντηση είναι προφανής.

Παρά το ότι είναι καλοδεχούμενη η αναφορά του κ. Brunwasser σε αρχαιολογικά θέματα της Παιονίας, η εκ μέρους του υιοθέτηση και η προβολή συγχρόνων πολιτικών επιδιώξεων των κατοίκων της ως προς την χρήση της ονομασίας Μακεδονία, δεν είναι μόνο μη καλοδεχούμενη, αλλά αποτελεί παροχή κακών υπηρεσιών προς τους αναγνώστες του περιοδικού Archeology, οι οποίοι φαντάζομαι ότι ενδιαφέρονται γιά ιστορικές αλήθειες. Τότε, η απόφαση εκ μέρους του περιοδικού Archeology – ενός εντύπου του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ - γιά την διάδοση αυτής της ιστορικής ανοησίας, αποτελεί εγχείρημα σε βάρος της αξιοπιστίας του.

Ας λεχθεί ακόμη μία φορά: Η περιοχή της αρχαίας Παιονίας, ήταν μέρος της μακεδονικής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν επίσης η Έφεσος, η Τύρος, η Παλαιστίνη, η Μέμφις, η Βαβυλώνα, η Ταξίλα και δωδεκάδες ακόμη. Όλες αυτές είχαν γίνει «Μακεδονικές» γιά μία περίοδο, αλλά καμία από αυτές δεν ήταν ποτέ η «Μακεδονία».

Ας μου επιτραπεί να περατώσω αυτή τη επεξήγηση κάνοντας μία πρόταση, γιά την επίλυση του ερωτήματος της σύγχρονης χρήσεως της ονομασίας «Μακεδονία». Η Ελλάδα πρέπει να προσαρτήσει την Παιονία, όπως έκανε ο Φίλιππος Β΄το 359 π.Χ. Αυτό θα φαινόταν αποδεκτό από τους σύγχρονους κατοίκους της εν λόγω περιοχής, δεδομένου ότι ισχυρίζονται πως είναι Έλληνες, ενστερνιζόμενοι το όνομα της Μακεδονίας και του πλέον διάσημου τέκνου της. Τότε οι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της νέας Ελληνικής περιοχής, θα ασχοληθούν να μάθουν να μιλούν και να γράφουν Ελληνικά, ας ελπίσουμε τόσο καλά όσο και τα ήξερε και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Ειλικρινώς,

Stephen G. Miller, Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Berkley, Καλιφόρνια, ΗΠΑ

Υ.Γ.

Γιά μία πληρέστερη εξέταση αρχαίων αποδείξεων περί της Παιανίας, βλέπε I. L. Merker, “The Ancient Kingdom of Paionia,” Balkan Studies 6 (1965) 35-54

Κοινοποίηση:

C. Brian Rose, President, Archaeological Institute of America

Hillary Rodham Clinton, Secretary of State of the United States of America

Dora Bakoyiannis, Minister of Foreign Affairs of Greece

Antonis Samaras, Minister of Culture of Greece

Olli Rehn, European Commissioner for Enlargement

Erik Meijer, Member, European Parliament

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "MACEDONIAN.....doubts?"