Αρχαίες Μηχανολογικές κατασκευές .

Εργαλεία, συστήματα τροχαλιών, αντλίες και άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων.

Του Θ. Π. Τάσιου

Καθηγητή ΕΜΠ, Προέδρου ΕΜΑΕΤ.

Η ανέγερση του Παρθενώνα πλησιάζει στην ολοκλήρωση της. Με τη βοήθεια ανυψωτικού μηχανήματος με συστήματα τροχαλιών, τα υψηλότερα μέλη του ναού τοποθετούνται στη θέση τους (σχέδιο Μανόλη Κορρέ από το βιβλίο του «Από τη ν Πε ντέλη στο ν Παρθε νώ-να», εκδ. «Μέλισσα», Αθήνα 1993). Κάτω, ανακατασκευή ανυψωτικής μηχανής (μελέτη - επίβλεψη: Μ. Κορρές, κατασκευαστής: Αρης Νομικός).

ΒΑΣΗ για την ανάπτυξη των μηχανολογικών κατασκευών είναι η ανάπτυξη εργαλείων και εργαλειομηχανών. Ιδού, πρώτον, μερικά τέτοια παραδείγματα απ' την Αρχαία Ελλάδα:

Τροχαλίες και πολύσπαστα χρησιμοποιήθηκαν για το Ερεχθείον, στο τέλος του 5ου αι. Αλλά και απ' τον 6ο αι. έχομε μεγάλου βάρους λίθινα στοιχεία με εντορμίες που δηλώνουν σφήνες για τη χρήση μηχανών αναρτήσεως. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η απότομη κατά τον 6ο αι. αντικατάσταση των ξύλινων δοκών των ναών με πέτρινα επιστυλια; Η ανάπτυξη των μέσων μεταφοράς και ανυψώσεως είχε προφανώς προηγηθεί.

Ο Βιτρούβιος εκφράζει τον θαυμασμό του προς τον Χερσίφρονα (αρχιτέκτονα του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο), ο οποίος διέθετε σπουδαίες μηχανές μεταφοράς και ανυψώσεως υλικών.

Στον Γλαύκο το Χίον (6ος αι.) αποδίδουν την εφεύρεση της συγκολλήσεως σιδήρου.

Ο Ηρόδοτος (ΐν,75) αναφέρει τη χρήση του τόρνου αγγειοπλαστικής. Αλλά και ο τόρνος μεταλλικών αντικειμένων φαίνεται πως χρησιμοποιόταν, όπως ο Γ. Βαρουφάκης απέδειξε μελετώντας τον κρατήρα του Δερβενίου.

Ο Ηρών ο Αλεξανδρεύς γράφει βιβλίο (τα «Μηχανικά») για να περιγράψει τα πέντε βασικά τεχνικά εργαλεία (μηχανικός «δυνάμεις» τα καλεί): βαρούλκον, μοχλός, πολύσπα-στον, σφην, ατέρμων, κοχλίας. Επειδή δε ο ατέρμων κοχλίας θα γίνει βασικό συστατικό των αυτοματισμών τους οποίους θα εφεύρουν οι Αλεξανδρινοί, έχει σημασία να θυμίσουμε πως ο κοχλίας αυτός ήταν ήδη γνωστός και στον Απολλώνιο (3ος αι.) ο οποίος έγραψε και ειδικό σύγγραμμα «περί κοχλιού».

Φτάνουν ίσως τα πρώτα αυτά παραδείγματα μηχανικών εργαλείων, που συνιστούν τον «προθάλαμο» της Μηχανολογίας. Θ' αναφερθούμε τώρα συνοπτικότατα σε μερικές ειδικότερες εφαρμογές.

Πάνω: πρέσα λαδιού Ηρωνος. Δεξιά: αναρροφητική - καταθληπτική αντλία Κτησιβιου (κατασκευαστής: Δ. Κριάρης).

Σκληρά κράματα

Ξύλινα μηχανήματα (μεταφορικά και ανυψωτικά κυρίως) υπήρχαν από πολύ παλιά. Εκείνο όμως που έδωσε τη μεγάλη ώθηση στην αρχαιοελληνική μηχανολογία φαίνεται πως ήταν η απόχτηση των σκληρών κραμάτων, όπως λ.χ. το «κρατέρωμα» (χαλκός και κασσίτερος), και ο σίδηρος βεβαίως αργότερα (όλη η Ελλάδα «εσιδηρόφορει» μας λέει ο Θουκυδίδης). Έτσι έγιναν εφικτές ορισμένες σημαντικές εξελίξεις, χάρις στην κατασκευή ισχυρών οδοντωτών τροχών (για γερανούς λ.χ. με μειωτήρες 1 προς 200), μεταλλικών ελατηρίων παντός τύπου (σε καταπέλτες λ.χ., ικανούς να εκτινάσσουν βάρη 80 Κα, σε απόσταση 200 μ), και χιτωνίων και εμβόλων καλά συναρμοσμένων (για τις εμβολοφόρες αντλίες του Κτησιβίου, (3ος αι. π.Χ.).

Η εμβολοφόρος αντλία του Κτησιβίου για αέρα ή για νερό, με παροχές 1 κ.μ. από βάθος 4 μέτρων (πάνω Υπήρξε η μεγάλη κατάκτηση στον τομέα των αντλιών νερού, παράλληλα, δε τροφοδότησε με αέρα και την Υδραυλιν (το πρώτο «αρμόνιο») του Κτησιβίου, εφεύρεση και αυτή. Η αντλία του Ηρωνος (κάτω) είναι ουσιαστικά η αντλία του Κτησιβίου με διάφορες βελτιώσεις τις οποίες περιγράφει ο Ηρών στα σωζόμενα βιβλία του.

Αντλίες νερού

Αντλίες νερού χρησιμοποιούνταν ευρέως: Ελικοειδείς αντλίες («αρχιμήδειες») χρησιμοποιούνταν στην άρδευση και στα μεταλλεία (μέχρι τον περασμένο αιώνα). Το νερό ανεβαίνει «φυγοκεντρικά» μέσα σ' έναν περιστρεφόμενο φαρδύ σωλήνα, στο εσωτερικό του οποίου είναι στερεωμένη μια λάμα σε ελικοειδή γραμμή (παροχή νερού, γύρω στα 10 μ³ την ώρα). Αλλες μορφές αντλίας χρησιμοποιούνταν επίσης για την άρδευση: Τύμπανον (με στερεωμένες λάμες 30 μ³/ώρα), Πολυκάδια και Αλυσσις (όπως τις ξέραμε μέχρι χθες στα περιβόλια). Η μεγάλη όμως κατάχτηση ήταν η εμβολοφόρος αντλία του Κτησιβίου (το «πνευματικόν όργανον») για αέρα ή για νερό, με παροχές 1 τ.μ. από βάθος 4 μέτρων. Αυτή ακριβώς η αντλία θα τροφοδοτήσει με αέρα και την ύδραυλιν (το πρώτο «αρμόνιον»), του Κτησιβίου εφεύρεση κι' αυτή.

Είναι χαρακτηριστική η τάση των αρχαίων Ελλήνων να υπηρετούν τεχνολογικά τις πολιτισμικές τους ανάγκες: ο Ηρών, τεχνικός συγγραφέας και δάσκαλος μέγιστος (Αλεξάνδρεια, 1ος αι. π.Χ.), στο βιβλίο του «Αυτοματοποιητική» περιγράφει πλήθος μηχανών για την εξυπηρέτηση λατρευτικών αναγκών ή και θεατρικών δρωμένων. Αλλά και ο Φίλων (3ος αι. π.Χ.), τιμά την τάση προς τους αυτοματισμούς.

Η σωζόμενη αραβική μετάφραση των πνευματικών του είναι θησαυρός τέτοιων παιγνίων: Ο αέρας, τα υγρά, η φωτιά, οι πλωτήρες, οι οδοντωτοί κανόνες προσφέρουν πλούσιο οπλοστάσιο για μια καινούργια τεχνολογία (τους αυτοματισμούς), που δυστυχώς δεν πρόλαβε τότε να ολοκληρωθεί όμως θα τροφοδοτούσε όλη την Ευρώπη για 1500 χρόνια.

Ανάλογες διατάξεις κρυμμένων γερανών, καταπακτών και ηχητικών αυτομάτων, επραγμάτωναν τον «από μηχανής θεόν» στο αρχαίο θέατρο των ύστερων χρόνων.

Μορφές ενέργειας

Σημαντική βέβαια ώθηση στην αρχαιοελληνική μηχανολογία θα δινόταν εάν είχε προλάβει να επεκταθεί η εφαρμογή άλλων μορφών ενέργειας, εκτός απ' τη μυϊκή δύναμη (ανθρώπων και ζώων):

Η δύναμη του ανέμου: Ο Ηρών (1ος αι. Π.Χ.) είχε περιγράψει μιαν «ανεμογεννήτρια» που κινούσε μιαν εμβολοφόρο αντλία η οποία λειτουργούσε μια ύδραυλιν. Η σημαντικότερη λεπτομέρεια αυτής της εφευρέσεως ήταν ο μηχανισμός μετατροπής της κυκλικής κινήσεως της φτερωτής, σε παλινδρομική ευθύγραμμη κίνηση του εμβόλου της αντλίας.

Η δύναμη του νερού: Αν εξαιρέσουμε τον υδροτροχό της αθηναϊκής αγοράς, ο «Ελληνικός νερόμυλος» θα εμφανισθεί πολύ αργότερα (1ος αι. μ.Χ.), στην Μικρά Ασία.

Η δύναμη της φωτιάς: Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα είχε γίνει όταν ο Ηρών περιέγραψε την αιολόσφαιρά του, η οποία περιστρεφόταν με ατμό...

Η δύναμη του ηλεκτρισμού: Εδώ η γνώση είναι υποτυπώδης. Το «ήλεκτρον» (το κεχριμπάρι) που έλκει διάφορα υλικά «ακριβώς όπως ο μαγνήτης έλκει το σίδηρο», ήταν πολύ γνωστό - και προερχόταν απ' τη Βόρεια Θάλασσα, εκεί όπου ο Φαέθων χτυπήθηκε απ' τον κευρανό (άλλη μια ορθή διασύνδεση ηλεκτρικών φαινομένων!). Αυτά χωρίς καμιά εφαρμογή. Κι όμως, αυτά θα ξαναθυμηθεί ο W. Gilbert ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια (1646 μ.Χ.) και θα τα ονομάσει vis electrica...

Βιβλιογραφία

Στη βιβλιογραφία βεβαίως, μπορεί κανείς να βρει περισσότερες μηχανολογικές εφαρμογές:

• Στις ανυψωτικές μηχανές (βλ. λ.χ. Μ. Κορρέ: «Από την Πεντέλη στον Παρθενώνα», Μέλισσα, Αθήνα, 1992). ' Στις ποικίλες αντλίες (βλ. λ.χ. J. G. Landels, «Engineering in the ancient world», University of California Press, 1981).

• Στις στρατιωτικές μηχανές τα χαλκότονα, τα αερότονα και τα τεράστια άρματα μάχης (40 έως 60 μ. ύψος), τις «ελεπόλεις» (βλ. λ.χ. Β. Gille «Les mecaniciens grecs», Seuil, Paris, 1980, καθώς και θ. Κορρέ: «Το υγράν πυρ», Βάνιας, θεσ/νίκη, 1995).

• Στη ναυπηγική (βλ. λ.χ. Χ. Λάζος: «Ναυτική τεχνολογία στην αρχαία Ελλάδα», Αίολος, 1996).

• Στην Αυτοματοποιητική (βλ. λ.χ. Δ. Καλλιγερόπονλος: «Αυτοματοποιητική του Ηρωνος», Αθήνα, 1996).

1) Πρέσσα λαδιού no 41 (Οδηγό).

2) Ανυψωτική μηχανή νερού no 45 (Οδηγός).

3) Ανυψωτική μηχανή νερού no 48 (Οδηγός).

4) Αρθρο Ράιτ σχήμα 1

5) Οδηγός no 43, αντλία Κτησιβίου.

6) Αρθρο Ολεσον, αχ। 13.

http://grmath4.phpnet.us/texnologia

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαίες Μηχανολογικές κατασκευές ."

Σαπφώ-Η θεϊκή ποιήτρια που συκοφαντήθηκε

Γράφει η Κόριννα

Ένα ακόμη θύμα της σκυφτής θρησκείας, αλλά και μετέπειτα διεστραμμένων "εγκεφάλων"….

Σήμερα το όνομα της Σαπφούς είναι συνώνυμο του λεσβιακού έρωτα. Πώς όμως με πoιά βάση, ποιά λογική και για ποιούς σκοπούς μια αρχαία Ελληνίδα, μοναδική στον κόσμο, θεϊκή ποιήτρια, ισάξια του Ομήρου απορρίπτεται ως λεσβία; Στα φράγματα της ποίησής της δεν υπάρχει σαφές ίχνος λεσβιανισμού ούτε ξέρουμε αν υπήρχε ρομαντικός έρωτας μεταξύ γυναικών εκείνη την εποχή. Η Σαπφώ ζούσε σε μια κοινωνία που λάτρευε την φύση – όχι το παρά φύσιν, όπου το μέτρο και ο έντιμος βίος ήταν τρόπος ζωής "παν μέτρον άριστον". Πώς λοιπόν ήταν λεσβία η δασκάλα που αριστοκρατικές οικογένειες από όλη την Ελλάδα εμπιστεύονταν στα χέρια της τις κόρες τους να τις διδάξει;

Η γυναίκα, που όπως λέγεται, τρελά ερωτευμένη με τον Φάωνα αυτοκτόνησε πέφτοντας από ένα βράχο; Η μάνα που έγραφε στίχους για την κόρη, η ποιήτρια που ύμνησε τον γάμο περιγράφοντας τα αισθήματα των κοριτσιών που ήταν έτοιμα να γίνουν σύζυγοι και μητέρες; Που εξυμνούσε τα προτερήματα του γαμπρού και της νύφης, την αγάπη, και τον σεβασμό μεταξύ των συζύγων, την παρθενιά σαν σύμβολο τιμής των νεαρών κοριτσιών, τους θεούς; Γιατί εικασίες και υποθέσεις υπερβαίνουν του καλλιτεχνικού της έργου;

Η ποίηση της Σαπφούς με την βαθειά γνώση της ανθρώπινης ψυχής φαίνεται ενοχλούσε αυτούς που δεν συμπαθούσαν τον Ελληνισμό. Η φήμη της Σαπφούς σαν λεσβία δημιουργήθηκε ήδη από τους Ρωμαϊκούς χρόνους, τον 1 αιώνα μ.Χ., με ένα ποίημα του Οβίδιου. Οι χριστιανοί έκαψαν όλα τα ποιήματά της στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το 380 μ.Χ., πιθανόν κατά διαταγή του Πάπα Γρηγορίου Ναζιανζηνού. Άλλοι λένε ότι τον 7ο αιώνα μ.Χ μερικά ποιήματά της σώθηκαν και διαβάζονταν στην Αίγυπτο και στην Πατριαρχική σχολή επί Κομνηνών. Προσπάθεια τελειωτικής εξαφάνισης κάθε ίχνους του έργου της έγινε σε μια δεύτερη μεγάλη φωτιά το 1073 μ.Χ με διαταγή του Πάπα Γρηγορίου 7ου. Το παράξενο είναι ότι τον μεσαίωνα υπήρχε ομοφυλοφιλία, με την ανεκτικότητα της εκκλησίας. Άρα τα βιβλία της Σαπφούς δεν κάηκαν επειδή η ίδια ήταν δήθεν λεσβία ή επειδή εξυμνούσε την ομοφυλοφιλία – τα βιβλία της κάηκαν και τα αγάλματα που την απεικόνιζαν καταστράφηκαν, γιατί η Σαπφώ ήταν Ελληνίδα, ελεύθερη εκφράστρια των γυναικείων αισθημάτων, του ελληνικού πνεύματος και του παγανισμού, που ήταν σε τέλεια αντίθεση με την καινούργια θρησκεία και ηθική.

Αργότερα με το ομοφυλοφιλικό κίνημα του 19ου αιώνα, ο μύθος της λεσβίας Σαπφούς αναζωπυρώθηκε. Ο Βaudelaire έγραψε το ποίημα Λέσβος και ο Verlaine το ποίημα Σαπφώ. Επειδή όμως τα ποιήματά της Σαπφούς δεν παρουσίαζαν καθαρό λεσβιακό περιεχόμενο, ήταν αναγκαίο να εφεύρουν κάποια άλλη φανταστική ποιήτρια, δήθεν σύγχρονη της Σαπφούς, που τα ποιήματα της παρείχαν αποδείξεις. Το έργο της ανεύρεσης ανέλαβε ο Βέλγος Pierre Louÿs, ποιητής και ρομαντικός συγγραφέας με γνώσεις αρχαίων Ελληνικών, στενός φίλος τους Αndre Gide, του πρώτου υπέρμαχου για τα Δικαιώματα των Ομοφυλοφίλων. Ο Louÿs διέδωσε ότι ανακάλυψε αρχαίους πάπυρους με τα ποιήματα της Μπιλίτης, σύγχρονης της Σαπφούς. Έγραψε μάλιστα και ένα βιβλίο "Τα ποιήματα της Μπιλίτης" με δήθεν μεταφράσεις των ποιημάτων της, που στην πραγματικότητα ήταν τα δικά του ποιήματα.

Το βιβλίο όχι μόνο έγινε ανάρπαστο, αλλά απετέλεσε την καινούργια λεσβιακή βίβλο της εποχής. Αργότερα η απάτη του ξεσκεπάστηκε, αλλά η ρετσινιά έμεινε και η φήμη της Σαπφούς ως λεσβία και της ομοφυλοφιλίας σαν δεδομένο στην αρχαία Ελλάδα παρέμειναν. Το 1955 η πρώτη οργάνωση για λεσβίες στην Αμερική πήρε το όνομα "Κόρες της Μπιλίτης"। Μέχρι και σήμερα η Σαπφώ και ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδας χρησιμοποιούνται σαν κάλυμμα, που δίνει κύρος και αξία στην προώθηση των εκάστοτε απάνθρωπων ή ποταπών σκοπών και συμφερόντων.
ΒΙΣΑΛΤΗΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σαπφώ-Η θεϊκή ποιήτρια που συκοφαντήθηκε"

Ακόμη 220 χιλιάδες νεοι πολίτες τουρκοκυπριοι

Ανατριχιαστικά στοιχεία για την υπηκοότητα Ακόμη 220 χιλιάδες πολίτες
Χτες έγινε πάλι συζήτηση στη βουλή για την υπηκοότητα…Ανακοινώθηκε πως αυτοί οι οποίοι είναι έτοιμοι να γίνουν πολίτες της Τ.Δ.Β.Κ. δεν είναι 185.000 όπως είχε πει ο πρωθυπουργός, αλλά 220.000.
Ο Αμπάς Σινάι δήλωσε : ¨Ο κύριος πρωθυπουργός δήλωσε πως ¨185.000 άτομα είναι έτοιμα να γίνουν πολίτες¨. Με βάση την έρευνα μου όμως αυτός ο αριθμός είναι 220.000¨.
Ο υπουργός εσωτερικών της ΤΔΒΚ Ιλκάι Καμίλ δεν διέψευσε αυτό το νούμερο αλλά είπε πως ¨Δεν αποδίδεται υπηκοότητα σε όποιον την αιτείται, αν δινόταν τότε ατό το νούμερο θα ήταν πολύ μεγαλύτερο¨.
Σχόλιο : Δηλαδή 185.οοο κατσαπλιάδες που κουβαλήθηκαν από την Τουρκία και μένουν σε σπίτια Ελληνοκυπρίων θα γίνουν και επίσημα ¨πολίτες της Κύπρου¨ ; Τι να συζητήσεις μετά για λύση του Κυπριακού….
http://tourkikanea.gr/2011/02/23/kktc-2/#more-3805

Πληθυσμός και πολιτική εποικισμούΣε μια προσπάθεια αλλοίωσης της πληθυσμιακής ισορροπίας της Β.Κύπρου, ο αρχές της "ΤΔΒΚ" εξακολουθούν να εμποδίζουν την επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους.
 Επιπλέον οι Τουρκικές αρχές μετέφεραν την περίοδο 1975/1995 ικανό αριθμό Τούρκων υπηκόων (εκτιμώνται σε περίπου 36.000) από τις Ανατολικές επαρχίες της Τουρκίας και τους εγκατέστησαν στην κατεχόμενη Β. Κύπρο, σε σπίτια Ελληνοκυπρίων που προηγούμενα είχαν αναγκαστεί να τα εγκαταλείψουν σαν αποτέλεσμα της εισβολής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ακόμη 220 χιλιάδες νεοι πολίτες τουρκοκυπριοι"

ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

«What uncle Sam really wants …»
Είναι ο τίτλος από ένα μικρό βιβλιαράκι που πρωτοκυκλοφόρησε το 1986 και έκτοτε επανεκδίδεται συνεχώς. Το έγραψε ο Νόαμ Τσόμσκι (όταν ήταν στα φόρτε του) και δείχνει τον τρόπο που εφαρμόζεται η αμερικανική εξωτερική πολιτική. Βασικός άξονας ήταν και παραμένει η φιλοσοφία του Χένρι Κίσινγκερ, ίσως του μεγαλύτερου δολοπλόκου πολιτικού που πέρασε από τον πλανήτη μας.
Εάν θέλεις να διαλύσεις μια χώρα, υποστηρίζει ο Κίσινγκερ, εκτός από την φανερή πολιτική πίεσης που πρέπει να ακολουθεί ο Λευκός Οικος, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες πρέπει να παρεισφρήσουν στα ενδότερα της χώρας. Στην αστυνομία, τους επαναστατικούς πυρήνες, τα πανεπιστήμια, τα εργατικά σωματεία, παντού. Θα πάρει χρόνια, έλεγε, αλλά αξίζει τον κόπο.
Και έφερε για παράδειγμα τον Αριστοτέλη Ωνάση. Για πολλά χρόνια προσπαθούσε η αμερικανική κυβέρνηση να συγκρατήσει «τον ατίθασο Έλληνα» και την οικονομική αυτοκρατορία που έχτιζε. Ματαίως. Τότε ο Κίσινγκερ πρότεινε να μεταβεί πράκτορας της CIA στη χώρα της Λατινικής Αμερικής όπου ναυπηγούσε τα πλοία του ο Ωνάσης και να πιάσει δουλειά ως εργάτης. Μέσα σε ένα χρόνο ο εν λόγω πράκτορας κατάφερε να «οργανώσει» τους εργαζομένους ώστε να κατεβούν σε απεργία διαρκείας η οποία έφερε τον Ωνάση στο χείλος της καταστροφής. Φαινομενικά ήταν μια απεργία υπέρ των δικαιωμάτων της φτωχής εργατιάς. Και οι ίδιοι αυτό πίστευαν. Έπρεπε να περάσουν 15 χρόνια για να μάθουμε πως δρομολογήθηκε εκείνη απεργία και ποιος ήταν ο ουσιαστικός στόχος της.
Πριν από μερικά χρόνια έπεσε στα χέρια μας και ένα non paper υπογεγραμμένο από τον Κίσινγκερ που συνιστούσε στο τότε υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ πώς να διαχειριστούν τον «ανυπάκουο Ελληνικό λαό». Η συνταγή ήταν «να σπάσει το ηθικό του» το οποίο ο αμερικανοεβραίος έβρισκε «παράξενα υψηλό και ανθεκτικό». Έλεγε: «Η ιστορία, η οικογένεια και η θρησκεία είναι τα τρία στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες. Για να πετύχει κάποιος την αποσταθεροποίηση της χώρας πρέπει να απορρυθμίσει αυτούς τους τρεις άξονες».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ"

Υπατία η Αλεξανδρινή (364-415 μ.Χ.)

Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία της ταινίας Agora με θέμα εμπνευσμένο απο τη ζωη, το έργο και το θάνατο της Υπατίας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μάθουμε (ή να θυμηθούμε!!) ποια ήταν αυτή η σπάνια γυναίκα και γιατί μπήκαν κάποιοι στον κόπο να κάνουν μια ταινία (με ιστορικές ανακρίβειες) για αυτήν 16 αιώνες μετά το θάνατό της

Υπατία η Αλεξανδρινή – Γεννήθηκε το 364 μ.Χ στην Αλεξάνδρεια. Κόρη του μαθηματικού και φιλόσοφου Θέωνα, σπούδασε στην Αθήνα στη σχολή του Πλούταρχου του Νεότερου κατ’ αρχήν και έλαβε υψηλότατη μόρφωση.
Παρήγαγε σπουδαιό έργο στα μαθηματικά και τη φιλοσοφία και γενικά, σύμφωνα με όλες τις πηγές, υπήρξε υπόδειγμα καλοσύνης, ηθικής, κάλλους και πνεύματος. Δολοφονήθηκε βίαια από χριστιανικό όχλο με την κατηγορία της μαγείας το 415 μ.Χ

Ας δούμε τη ζωή, τό έργο και το μαρτυρικό θάνατο της πλεον γνωστής γυναίκας μαθηματικού της αρχαιότητας. Η Υπατία γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 364 μΧ στην Αλεξάνδρεια. Ήταν κόρη του μαθηματικού Θέωνα ο οποίος σε γραπτά του περιγράφει ότι ήθελε μέσω αυτής να δημιουργήσει «ένα τέλειο ανθρώπινο ον» .

Αφού λοιπόν τη δίδαξε ο ίδιος ότι μπορούσε σε θέματα ηθικής, φιλοσοφίας και μαθηματικών την έστειλε στις καλύτερες σχολές της εποχής (περίπου ότι κάνουν και οι σημερινοί γονείς που έχουν την ικανότητα δηλαδή να στείλουν τα παιδιά τους στα καλύτερα πανεπιστήμια σου κόσμου…). Συγκεκριμένα φοίτησε στη σχολή του Πλουτάρχου(το αντίστοιχο Harvard!) στην Αθήνα( η αντίστοιχη Αμερική!) αλλά και κοντά στον Πρόκλο, τον Ιεροκλή δηλαδή τους Νομπελίστες της εποχής.
Επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια όπου και ανέλαβε μια Εδρα Φιλοσοφίας (ήταν λέει επίσημα διορισμένη να ερμηνεύει τα εργα του Πλάτωνα , του Αριστοτέλη κλπ), αλλά δίδασκε ακόμα μαθηματικά, μηχανική, αστρονομία!!
Μάλιστα δεχόταν στα μαθήματά της μαθητές όλων των θρησκειών, Χριστιανούς, Δωδεκαθεϊστές, Παγανιστές , Εβραίους (Μουσουλμάνους μη ψάχνετε, δεν υπήρχαν ακόμα).

Η σημαντικότερη προσφορά της στα μαθηματικά ήταν οι σχολιασμοί που έκανε στα -δυσνόητα για την εποχή- έργα των Διόφαντου και Απολλώνιου όπου και πρότεινε αρκετές νέες λύσεις σε υπάρχοντα προβλήματα κωνικών τομών και διοφαντικών εξισώσεων και άνοιξε νέους ορίζοντες στα έργα τους.
Επίσης συνεργάστηκε με τον πατέρα της στην αναθεώρηση και επανέκδοση των Στοιχείων του Ευκλείδη και στην έκδοση της Αλμαγέστης για λογαριασμό του Πτολεμαίου.

Εν τούτοις δεν περιορίστηκε μονάχα στα θεωρητικά μαθηματικά και την φιλοσοφία άλλα ιστορικές αναφορές επιβεβαιώνουν πως ασχολήθηκε και με τη μηχανική καθώς σε γράμματα της περιλαμβάνονται σχέδια ενός αστρολάβου, ενός οργάνου διύλισης και ενός οργάνου για τη μέτρηση της πυκνότητας υγρών.

Να σημειώσουμε πως –όπως οι σύγχρονοι καθηγητές πράττουν συχνά- τα κείμενα της είχαν αφετηρία τις παραδόσεις στους σπουδαστές της και αρχικά λειτουργούσαν ως «εγχειρίδια διδασκαλίας» ενώ δε μας διασώζεται κανένα έργο της σε πλήρη μορφή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Υπατία η Αλεξανδρινή (364-415 μ.Χ.)"

Παναγιώτης Ποταγός...ένας άγνωστος Μάρκο Πόλο

Ο Παναγιώτης Ποταγός, γεννήθηκε στην Βυτίνα το 1838 και πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου το 1903 στις Νυφές. Ιατρός από την Αρκαδία, είναι ο μοναδικός Έλληνας εξερευνητής των νεωτέρων χρόνων.

Βιογραφικό

Μεταξύ του 1868 και του 1883, ο Παναγιώτης Ποταγός πραγματοποίησε δύο μεγάλα εξερευνητικά ταξίδια στην Κεντρική Ασία (από το Ιράν ως τη Μογγολία) και ένα στην κεντρική Αφρική. Χωρίς καμιά υποστήριξη από τη χώρα του ή από οπουδήποτε αλλού, προσπάθησε να συναγωνιστεί τους διάσημους εξερευνητές των εθνικών Γεωγραφικών Εταιρειών της Ευρώπης.

Κατόρθωσε να δημοσιεύσει μόνο τον πρώτο τόμο των «Περιηγήσεων» του σε μία ελληνική (1883) και μία γαλλική έκδοση (1885). Το έργο του είναι μοναδικό, τόσο για την γεωγραφική του πλευρά όσο και για την εθνολογική του, που αφορά ιδιαίτερα τις ελληνιστικές επιβιώσεις στο Αφγανιστάν, αλλά παραμένει εντούτοις σχεδόν άγνωστο στην εποχή μας. Το χειρόγραφο του (κυρίως εθνολογικού περιεχομένου) δευτέρου τόμου των «Περιηγήσεων» δεν δημοσιεύτηκε ποτέ και δυστυχώς χάθηκε, καθώς το καταστρέψανε οι ίδιοι οι κληρονόμοι του Ποταγού.

Μεταξύ άλλων ανακάλυψε το μεγάλο ποταμό Μπόμου της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας (1877) και σταμάτησε, με το κύρος του, τον εμφύλιο πόλεμο στο Αφγανιστάν (1875).

Τιμήθηκε από τη Γαλλική κυβέρνηση, τη Γεωγραφική Εταιρία της Γαλλίας και το βασιλιά του Βελγίου Λεοπόλδο το Β', πρόεδρο τότε της Παγκόσμιας Γεωγραφικής Εταιρίας, ο οποίος και έδωσε το όνομά «λεωφόρος Ποταγού» σε κεντρική αρτηρία της πόλης Ισίρο (Παουλίς) του Βελγικού Κογκό. Όταν του ζήτησε να υπογράψει στη χρυσή βίβλο των περιηγητών, εκείνος έγραψε μόνο δυο λέξεις: «Εις Ελλην».

http://www.iliatora.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παναγιώτης Ποταγός...ένας άγνωστος Μάρκο Πόλο"

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ...ΤΥΧΑΙΟ....

Αρχίζει η Επανάσταση από το Ιάσιο

1821.—ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης απευθύνει από τό Ιάσιον ενθουσιώδη προκήρυξιν πρός τούς Έλληνας τής Μολδοβλαχίας προτρέπων αυτούς νά επαναστατήσουν κατά τού τουρκικού ζυγού.

ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

Η ΩΡΑ ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες. Προ πολλού οι λαοί τής Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν. Αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι,

επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την ευδαιμονίαν. Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και όλη η Ήπειρος, οπλοφορούντες μάς περιμένουσιν· ας ενωθώμεν λοιπόν με Ενθουσιασμόν! η Πατρίς μάς προσκαλεί!

Η Ευρώπη, προσηλώνουσα τους οφθαλμούς της εις ημάς, απορεί διά την ακινησίαν μας. Ας αντηχήσωσι λοιπόν όλα τα Όρη τής Ελλάδος από τον Ήχον τής πολεμικής μας Σάλπιγγος, και αι κοιλάδες από την τρομεράν κλαγγήν των Αρμάτων μας. Η Ευρώπη θέλει θαυμάση τας ανδραγαθίας μας, οι δε τύραννοι ημών τρέμοντες και ωχροί θέλουσι φύγει απ’ έμπροσθέν μας.

Οι φωτισμένοι λαοί τής Ευρώπης ενασχολούνται εις την αποκατάστασιν της ιδίας ευδαιμονίας· και πλήρεις ευγνωμοσύνης διά τας προς αυτούς των Προπατόρων μας ευεργεσίας, επιθυμούσι την ελευθερίαν της Ελλάδος. Ημείς, φαινόμενοι άξιοι της προπατορικής αρετής και του παρόντος αιώνος, είμεθα εύελπεις, να επιτύχωμεν την υπεράσπισιν αυτών και βοήθειαν· πολλοί εκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν έλθη, διά να συναγωνισθώσι με ημάς. Κινηθήτε, ω φίλοι, και θέλετε ιδή μίαν Κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθή τα δίκαιά μας! Θέλετε ιδή και εξ αυτών των εχθρών μας πολλούς, οίτινες, παρακινούμενοι από την δικαίαν μας αιτίαν, να στρέψωσι τα νώτα προς τον εχθρόν και να ενωθώσι με ημάς· ας παρρησιασθώσι με ειλικρινές φρόνημα, η Πατρίς θέλει τους εγκολπωθή! Ποίος λοιπόν εμποδίζει τους ανδρικούς σας βραχίονας; ο άνανδρος εχθρός μας είναι ασθενής και αδύνατος. Οι στρατηγοί μας έμπειροι και όλοι οι ομογενείς γέμουσιν ενθουσιασμού!

Ενωθήτε λοιπόν, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες! Ας σχηματισθώσι φάλαγκες εθνικαί, ας εμφανισθώσι πατριωτικές λεγεώνες, και θέλετε ιδή τους παλαιούς εκείνους κολοσσούς του δεσποτισμού να πέσωσιν εξ ιδίων, απέναντι των θριαμβευτικών μας Σημαιών! Εις την φωνήν της

Σάλπιγγός μας όλα τα παράλια του Ιονίου και Αιγαίου πελάγους θέλουσιν αντηχήσει· τα Ελληνικά πλοία, τα οποία εν καιρώ ειρήνης ήξεραν να εμπορεύωνται, και να πολεμώσι, θέλουσι σπείρει εις όλους τους λιμένας του τυράννου με το πυρ και την μάχαιραν, την φρίκην και τον θάνατον… Στρέψατε τους οφθαλμούς σας, ω Συμπατριώται, και ίδετε την ελεεινήν μας κατάστασιν! Ίδετε εδώ τους Ναούς καταπατημένους! Εκεί τα τέκνα μας αρπαζόμενα διά χρήσιν αναιδεστάτην της αναιδούς φιληδονίας των βαρβάρων τυράννων μας! Τους οίκους μας γεγυμνωμένους, τον αγρούς μας λεηλατισμένονς και ημάς αυτούς ελεεινά ανδράποδα!

Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν· λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα, και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν.

Μεταξύ ημών ευγενέστερος είναι, όστις ανδρειοτέρως υπερασπισθή τα δίκαια της Πατρίδος, και ωφελιμωτέρως την δουλεύσει. Το έθνος συναθροιζόμενον θέλει εκλέξει τους Δημογέροντάς του, και εις την ύψιστον ταύτην Βουλήν θέλουσιν υπείκει όλαι μας αι πράξεις… Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι, διά να μας αφήσωσιν ελευθέρους, επολέμησαν και απέθανον εκεί! Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν του Επαμεινώνδου Θηβαίου, και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους, εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτονος, οι οποίοι συνέτριψαν τον Πεισιστρατικόν ζυγόν, εις εκείνην του Τιμολέοντος, όστις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας τον Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαροτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον, με πολλά μικρόν κόπον, να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου. Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι· η Πατρίς Μάς Προσκαλεί!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ

Την 24ην Φεβρουαρίου 1821

Εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου

Βασική πηγή: www.e-istoria.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ...ΤΥΧΑΙΟ...."

Τα μαθηματικά του Παρθενώνα

Πηγή: http://www.nea-acropoli.gr

Όσον αφορά τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, το έτος 447 π.Χ. ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης, με τη γενική επίβλεψη του Φειδία και του Περικλή, έκτισαν το νέο ναό της Αθηνάς Παρθένου, τον Παρθενώνα. Ο ρυθμός ήταν καθαρά Δωρικός, με ορθογώνιο σχήμα. Σύμφωνα με τις περισσότερες αναφορές, ο Ικτίνος έκανε τα σχέδια της Ακρόπολης και ο Καλλικράτης είχε την επίβλεψη των έργων. Ο ναός χτίστηκε πάνω στα θεμέλια του προηγούμενου που είχε κτιστεί επί Πεισιστράτου και τον είχαν καταστρέψει οι Πέρσες. Εννέα χρόνια χρειάστηκαν για την ανέγερση του ναού.

Όλα όσα έχουν ανακαλυφθεί για τον ναό αυτό, ίσως όμως και άλλα κρυμμένα από το πέπλο του χρόνου, μαρτυρούν ότι οι δημιουργοί του Παρθενώνα κατείχαν ξεχασμένες γνώσεις που τις εφάρμοσαν στην κατασκευή του. Ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης κατασκεύασαν το ναό με ασύλληπτες λεπτομέρειες και με αυτό τον τρόπο τον μετέτρεψαν σε έναν οργανισμό παλλόμενο από εσωτερική ζωή.

Συγκεκριμένα, σε κάθε μέρος του ναού επικρατούσε ένα σύστημα αναλογίας σύμφωνα με τον κανόνα του Πολυγνώτου και όλες οι διαστάσεις είχαν μια δεδομένη σχέση με τη διάμετρο του κίονα. Κάθε κίονας είχε ελάχιστα μεγαλύτερη διάμετρο από τη βάση μέχρι τη μέση, λέπταινε προς την κορυφή και έκλινε προς το κέντρο της κιονοστοιχίας στην οποία ανήκε. Έτσι οι κίονες του Παρθενώνα δεν είναι κάθετοι, αλλά αν προεκταθούν νοητά προς τα επάνω, συναντιούνται στα 1852 μέτρα, σχηματίζοντας μια νοητή πυραμίδα, η κορυφή της οποίας βρίσκεται ακριβώς πάνω από το σημείο που ήταν τοποθετημένο το κεφάλι του αγάλματος της Αθηνάς. Κατά περίεργο επίσης τρόπο, ο όγκος της πυραμίδας αυτής είναι ο μισός της μεγάλης πυραμίδας της Αιγύπτου, 45.000.000 ελληνικά κυβικά πόδια.

Για να πετύχουν οι αρχιτέκτονες τις καμπυλώσεις αυτές, δεν μπορούσε κανένας λίθος του ναού να έχει κανονικό ορθογώνιο σχήμα. Αντιθέτως, σχεδόν κάθε λίθος έχει εντελώς δικό του σχήμα και μοναδική θέση μέσα στο σύνολο, γιατί οι καμπυλώσεις και οι κλίσεις δημιουργούσαν διαφορετικές γωνίες και επιφάνειες σε κάθε σημείο του κτιρίου. Για να επιτευχθεί λοιπόν μία τέτοια κατασκευή ήταν απαραίτητος ο τέλειος υπολογισμός του κάθε μέλους, αλλά και η μαθηματικά ακριβέστατη εκτέλεση.

Επίσης, οι γωνιακοί κίονες είχαν ελάχιστα μεγαλύτερη διάμετρο από τους άλλους. Οι μετόπες έδιδαν την εντύπωση του τετραγώνου, κι όμως είχαν κάποιες καμπύλες που εξουδετέρωναν τις οπτικές απάτες, γιατί διαφορετικά δεν θα υπήρχε η οπτική αρμονία. Αυτές οι προσαρμογές απαιτούσαν πολύ υψηλές γνώσεις μαθηματικών και οπτικής, σε μια τέλεια ένωση με την Τέχνη.

Επίσης, στο σχέδιο του Παρθενώνα δεν υπάρχει καμία ευθεία γραμμή. Παντού συναντάμε απαλές καμπύλες. Επίσης στην πρόσθια (μπροστινή) όψη ισχύει: πλάτος = Φ x ύψος (όπου Φ είναι ο αριθμός της χρυσής τομής), ενώ στις αναλογίες του ναού συναντάμε και τη σχέση α/2α+1. Το οπτικό αποτέλεσμα είναι εκτός από αρμονικό πολλές φορές και απροσδόκητο, μιας και ο Παρθενώνας καταφέρνει να δείχνει εντυπωσιακά μεγαλύτερος από το πραγματικό του μέγεθος, χωρίς όμως να βαραίνει το χώρο.

Αξιοσημείωτο είναι ότι υπάρχουν πλήθος ενδείξεων μη συμπαγούς θεμελίωσης του ναού σε βάθος 11 μέτρων με σημαντικό ίσως υπόγειο τμήμα ή και θάλαμο.

Επίσης, ο Παρθενώνας είναι χτισμένος με έναν ιδιαίτερο, αντισεισμικό τρόπο, με τα τμήματά του να είναι ενωμένα με λιωμένο μολύβι στις κατάλληλες διαμορφωμένες ενώσεις των μαρμάρων του. Ειδικότερα για τον Παρθενώνα ο Ν. Τογαρίδης αναφέρει: «η αρθρωτή – σπονδυλική κατασκευή των κιόνων και η τέλεια κατεργασία των σπονδύλων με διάφορο σχήμα / συχνότητα συντελεί στην αρίστη σεισμική συμπεριφορά του Παρθενώνα».

Όσον αφορά την τοποθεσία που είναι χτισμένος ο ναός σε σχέση με κάποια άλλα κτίσματα της αρχαίας Αθήνας, το κέντρο του Παρθενώνα (η τομή των διαγωνίων του) απέχει εξίσου από το κέντρο του Ηφαιστείου, από το κέντρο του βήματος των ρητόρων της Πνύκας, από το κέντρο της βάσεως του μνημείου του Φιλοπάππου και από το κέντρο του σηκού του Ναού του Ολυμπίου Διός. Όλα τα παραπάνω με μέγιστη προσέγγιση.

Επίσης, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η κατασκευή αλλά και η θέση που είναι χτισμένος ο Παρθενώνας φανερώνουν μια ιδιαίτερη γεωδαιτική αρμονία (γεωδαιτική είναι η σχέση των μέτρων του ναού με τα μέτρα της γης).

Αν εξετάσουμε μερικά ακόμα στοιχεία θα διαπιστώσουμε ότι ο ναός του Παρθενώνα, σύμφωνα με τον Ν. Λίτσα, είναι δομημένος σε τέτοια θέση και με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντλεί το μέγιστο της συμπαντικής ενέργειας και να τη διαχέει αποκλειστικά στο εγγύς περιβάλλον του. Είναι οικοδομημένος στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, από όπου περνά πλήθος διασταυρώσεων γραμμών L. Εξαιτίας τους ο βράχος έχει πολύ έντονο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο.

Λέγεται επίσης ότι ο Παρθενώνας λειτουργεί σαν σημείο εκπομπής των ενεργειών αυτών στο χώρο. Λόγω του πυραμιδοειδούς του όμως σχήματος οι ενέργειες αυτές εκπέμπονται αρκετά ψηλότερα από το έδαφος. Κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η κατασκευή έχει και ενδιαφέρουσες ηλεκτρικές ιδιότητες, σαν να είναι τεράστιος πυκνωτής αλλά και κεραία. Αυτό θα εξηγούσε τις παράξενες αποκλίσεις στα όργανα μετρήσεων γύρω από τον Παρθενώνα (τα ίδια αναφέρονται και για τη Μεγάλη Πυραμίδα στην Αίγυπτο).

Όσον αφορά τη γεωδαιτική κατασκευή του ναού, η διάσταση του κοντού στυλοβάτη του Παρθενώνα είναι ίση με ένα δευτερόλεπτο (1΄΄) ενός τόξου γεωγραφικού πλάτους της Γης. Αυτό δηλώνει ότι τα μέτρα του Παρθενώνα δεν είναι τυχαία, αλλά οι κατασκευαστές του γνώριζαν τις διαστάσεις τη Γης και φυσικά το σφαιρικό της σχήμα. Επιπλέον, οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται ότι χρησιμοποίησαν σαν μονάδα μέτρησης για το χτίσιμο του Παρθενώνα όχι το σημερινό «μέτρο» αλλά το «πόδι» (1 πόδι = 0,3188 μέτρα) (το ίδιο λέγεται και για τις αιγυπτιακές πυραμίδες). Η πλατφόρμα πάνω στην οποία στέκονται οι κολώνες του ναού έχουν μια ελαφριά καμπύλη και στις τέσσερις γωνίες, σαν να ήταν ένα μικρό κομμάτι μιας γιγαντιαίας σφαίρας, της σφαίρας της γης.

Ο Ερατοσθένης, που έζησε στην Αλεξάνδρεια μεταξύ 276 και 196 π.Χ., αναφέρεται ως ο πρώτος άνθρωπος που υπολόγισε με μεγάλη προσέγγιση την ακτίνα της Γης. Από τα παραπάνω όμως φαίνεται ότι και οι κατασκευαστές του Παρθενώνα γνώριζαν τις διαστάσεις τη Γης, πολύ πριν τον Ερατοσθένη.

Επίσης, όπως είναι γνωστό σήμερα, το μήκος της μίας πλευράς της βάσης της Μεγάλης Πυραμίδας είναι ίσο με το 1/8 του λεπτού της μοίρας της επιφάνειας της γης. Αυτό φανερώνει ότι οι Αιγύπτιοι γνώριζαν (τουλάχιστον 2.000 χρόνια πριν την κατασκευή του Παρθενώνα) ότι η γη ήταν σφαιρική.

Πολλοί αρχαίοι πίστευαν ότι η γνώση των Αρχαίων Ελλήνων γύρω από τα μαθηματικά προερχόταν από τη γνώση των Αιγυπτίων στον τομέα αυτό. Συγκεκριμένα ο Αριστοτέλης στα «Μεταφυσικά» του αναφέρει: «Έτσι η επιστήμη των μαθηματικών προήλθε από την γειτονική Αίγυπτο, επειδή εκεί η τάξη των ιερέων είχε αυτή την ασχολία». Τι άλλο μπορεί να δηλώνει εδώ ο Αριστοτέλης εκτός από το ότι οι ιερείς της Αιγύπτου κατείχαν την επιστήμη των μαθηματικών, η οποία σύμφωνα με την Ε.Π. Μπλαβάτσκυ διδασκόταν μαζί με την αστρονομία στις Σχολές Μυστηρίων;

Από πού μπορεί να έλαβαν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης αυτές τις ιδιαίτερες γνώσεις μαθηματικών, αστρονομίας και της σφαιρικότητας της γης εκτός από το θεσμό των Μυστηρίων, στον οποίο πρέπει να είχαν μαθητεύσει; Για ποιο λόγο άλλωστε ανέθεσαν στον Ικτίνο την κατασκευή του Τελεστηρίου της Ελευσίνας, στο οποίο οι μύστες τελούσαν τα Ελευσίνια Μυστήρια;

O Παρθενώνας ως τμήμα του ευρύτερου μνημειακού συμπλέγματος έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς από τις 11 Σεπτεμβρίου 1987. Ωστόσο, δεν είναι η τυπική πρόσθεση σε έναν κατάλογο εκείνη που κάνει τον Παρθενώνα τμήμα της πολιτισμικής κληρονομιάς. Ως υλικό εγχείρημα είναι η πλέον αξιόπιστη μαρτυρία ενός προηγμένου τεχνολογικά και αισθητικά πολιτισμού, που λίγο-πολύ έχει επηρεάσει σημαντικά την ανάπτυξη του σύγχρονου -"δυτικού", όπως αποκαλείται κόσμου.

http://users.forthnet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα μαθηματικά του Παρθενώνα"

Παραγωγή φθηνής ενέργειας με την περιστροφή νερού

Μια μέθοδο παραγωγής φθηνής ενέργειας ανακάλυψε ένας Έλληνας ομογενής από την Αυστραλία. Ο λόγος για τον Παύλο Κουρή, ο οποίος σκέφτηκε ότι θα μπορούσε με την δίνη που δημιουργεί η περιστροφή του νερού από την έλξη της γης, με μια κατάλληλη τουρμπίνα, περιστρεφόμενη σε μια γεννήτρια ηλεκτρισμού, να παράγει ηλεκτρισμό.
Όπως δήλωσε, ελπίζει ότι σύντομα η εφεύρεσή του, για οικονομική και φιλική προς το περιβάλλον ενέργεια, θα γίνει πραγματικότητα.

Ήδη, η πατέντα της εφεύρεσής του έχει κατοχυρωθεί σε δέκα χώρες - ανάμεσά τους ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικό, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και πολλές ευρωπαϊκές - και φέτος θα κατοχυρωθεί σε άλλες οκτώ.

Την ιδέα για την παραγωγή ενέργειας μέσω της περιστροφής νερού, την κρατούσε μυστική επί 20 χρόνια. Τη μελετούσε με ειδικούς μηχανολόγους και τελικά το 1996 τού ετοίμασαν σχέδια για μια τουρμπίνα, που ονόμασε "KCT" (The Kouris Turbine Generator).

Η επόμενη κίνησή του ήταν να υποβάλει στις αρχές των ΗΠΑ αίτηση για την κατοχύρωση της πατέντας, αρχικά, και παραδόξως πήρε την ευρεσιτεχνία πολύ γρήγορα. Το ίδιο έγινε και στις υπόλοιπες χώρες.

Ακολούθως, άρχισε η πειραματική λειτουργία σε διάφορες περιοχές. Τα πειράματα στέφθηκαν από επιτυχία, με αποτέλεσμα τουλάχιστον ένας υποψήφιος βουλευτής της Βικτώριας να δηλώσει πως αν εκλεγεί, θα επιδιώξει με κάθε δυνατό τρόπο την εφαρμογή της εφεύρεσης στην πολιτεία. Πρόκειται για τον Λου Σίγμαντ, υποψήφιο στην έδρα του Μόργουελ.

πηγή : [link]
http://www.psaxtiria.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παραγωγή φθηνής ενέργειας με την περιστροφή νερού"

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ...

Δείτε παρακάτω χαρτονόμισμα κοπής 1939 του Αφγανιστάν. Μην παραλείψετε να δώσετε βάση και στους Ελληνικότατους Μαιάνδρους στο πάνω μέρος.

Πιο κάτω σε μεγέθυνση το δεξιό μέρος του πάνω χαρτονομίσματος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΚΟΝΑΣ ΣΤΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ......... "ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΚΡΑΤΙΔΟΥ"!!!!!!

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΑΨΙΔΑ, ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙ ΤΩΝ ΕΝΔΟΞΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.

ΕΑΝ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ ΣΥΝΑΝΤΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ.

ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ, ΜΕΓΑΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ, ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ, ΚΑΤΑΚΤΑ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ... ΤΡΙΤΩΝ. ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΚΑΙ "ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ" ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ.

ΟΤΑΝ ΔΕ ΟΙ "ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΙ" ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ, ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΥΟΝΤΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΤΟΤΕ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΩΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΗ!!

ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΘΛΙΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥΣ......

http://kima-aroma.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ..."

Ο Αδης ή Πλούτων σώζετε ως Α(ι)δονεύς ακόμα και σήμερα.!!!

Μας έχουν μάθει ότι η μυθολογία μας είναι παραμύθια, δεν μπορεί να μιλά για αληθινά γεγονότα κρυμμένα στην αχλή του χρόνου. Όμως τα γεγονότα έρχονται πολλές φορές να διαψεύσουν οσους θέλουν να θεωρούμε μύθους χωρίς ειρμό και χωρίς ουσία .

Ομοια λοιπόν ψάχνοντας βρίσκεις ότι ακόμα και τα σημερινά ονόματα πόλεων και τόπων κρύβουν αλήθειες και λατρείες, και δεν υπάρχουν μονο στην φαντασία των αρχαίων συγγραφέων αλλά στην ουσια είναι σημεία δηλαδή σημάδια, για να γνωρίσουμε ακόμα και σήμερα το παρελθόν με τη βοήθεια των ιστοριών που υπάρχουν κρυμμένες μέσα στα αρχαία κείμενα και την σοφία των προγόνων μας.

Είναι πόλη της Σικελίας κοντά στην σημερινή ευρύτερη περιοχή της ΕΝΝΑ.

Εντός λοιπόν στην Εννα- στο κέντρο της Σικελίας υπάρχει η πόλη Aidone – Ονομα που προέρχετε από το αρχαίο ελληνικό ΑΙΔΩΝΕΥΣ όνομα του Αδη-Πλούτωνα. Δίπλα της η αρχαία πόλη Μοργατινη ή Μοεργατίνος

Κατά τους σημερινούς Σικελούς ακόμα και σήμερα θεωρούν ότι η Δήμητρα είναι η Θεά προστάτιδα της Σικελίας. Το όνομα της είναι σύνθετο από το Δα-μήτερ, προέρχεται από την Αιολική διάλεκτο (από την οποία θα δημιουργηθεί χιλιάδες χρόνια αργότερα η Λατινική γλώσσα) και σημαίνει «Μητερα Γη». Το Δα=Γή. Γι αυτό και πιστεύουνε ότι ο Ναός στην Εγεστα, ήταν εν τέλει ναός της Θεάς Δήμητρας. Ομως οχι μονο εκει.

. Όπως αναφέρουν τα Ομηρικά έπη, ο Ησιοδος και ο Διοδωρος ο Σικελιωτης, η κόρη της Θεάς Δήμητρας, η Περσεφόνη έπαιζε στην περιοχή της πόλης Εννα ( κέντρο της Σικελίας) παρέα με τις Νύμφες. Ξαφνικά είδε έναν πανέμορφο νάρκισσο και θέλησε να τον κόψει. Ήταν όμως η παγίδα που της είχε στήσει ο θεός Πλουτών. Εμφανίστηκε και την άρπαξε. Έκτοτε στο μέρος της αρπαγής εμφανίστηκε μια πηγή που ονομάστηκε «Κυανή». Η Δήμητρα περίμενε 9 μέρες να εμφανιστεί η Περσεφόνη και κατόπιν άρχισε να την αναζητεί. Και ψάχνοντας, έφτασε την Ελευσίνα… όπου και εγκαθίδρυσε τα περίφημα Ελευσίνια Μυστήρια

Η αρχαια ελληνική πόλη Μοργατίνη ή Μόργος και ως σημερα Morgantina είναι μια απόδειξη της ονομασίας εκ του Μοργου εκ του Ὠμοργές>: Σκληρόν· καὶ <ὠμοργὸς>, σκληρὸς, Χαλεπός αλλα και Μόρος - Εφιάλτης πχ βλέπε Αμοργος <ἀμοργός>· νῆσος μία τῶν Κυκλάδων, ἔχουσα πόλεις τρεῖς Ἀρκεσίνην Μινώην † Ὑγιάλην.

- Κατα μια περίεργή σύμπτωση και η Σικελια θεωρεί ιερο αριθμό το 3 και το Τρισκέλιον είναι το σύμβολο της σημαίας της, στο μέσον το κεφάλι της Θεάς -ισως μαζί και το γοργόνειον της Αθηνάς περιτρυγυρισμένο με στάχυα !!!

Στη περιοχή λοιπόν του ΑΙΔΟΝΕΥΣ –AIDONE και της ευρύτερης ΕΝΝΑΣ βρέθηκε πόλη – με την ακροπολη, αγορά, ιερό, από την εποχή ακόμα του Χαλκού. Αρχαία τειχη αλλα και αρχαίος ιερός χώρος με ναο. Ο ιερός χώρος αποτελείται από μικρούς ναούς και ναΐσκο αρχαϊκό, με μεγάλο μήκος ναού περίπου 32 μέτρα που χρονολογούνται από τον έκτο αιώνα π.Χ., ενώ στους πρόποδες του λόφου της Ακρόπολης είναι η κατοικημένη περιοχή.

Η πιο ενδιαφέρουσα περιοχή της Morgantina είναι σίγουρα η αρχαία "Αγορά, σε δύο επίπεδα (κάτω προορίζεται για ιερές τελετουργίες, το επάνω χρησιμοποιείται για εμπορικές και δημόσιες) που συνδέονται με μια μεγάλη σκάλα.
Αυτό είναι πολύ ιδιαίτερο γιατί έχει τρεις πλευρές που είναι τόσο χαμηλά μια περιοχή πιθανώς χρησιμοποιούνται για τις συνεδριάσεις της πόλης, όπως ένα Εκκλησιαστήριο, που μπορει να το χρησιμοποιούσαν για την εποχή της λατρείας, λόγω της γειτνίασής του με το ιερό των χθόνιων θεοτήτων, της Δήμητρας και της Κόρης. Εκει υπήρχε κι ένα αναμφίβολα ελληνικό θέατρο.
Το ημικυκλικο αμφιθέατρο του αποτελείται από 15 βήματα και χωρίζεται σε έξι τομείς, είναι πιθανό ότι τα βήματα πέτρινα με ξύλινες κατασκευές συνέχισε να αυξάνει τη χωρητικότητα του θεάτρου (5000 θέσεων περίπου).
Το Ιερό των Χθόνιων Θεών έχει τραπεζοειδές σχήμα και στεγάζεται στο κτίριο αυτό έχουν βρεθεί αναθηματικών προτομές πολύχρωμη παράσταση της Δήμητρας. Δίπλα στο ελληνικό θέατρο, πιο ανατολικά, είναι η δημόσια σιταποθήκη, που χρονολογούνται από τον τρίτο αιώνα π.Χ.., έχει ορθογώνια κάτοψη
Τα ερείπια των δύο κλιβάνων στο κτίριο είναι στοιχεία για την ύπαρξη των εργοστασίων στην πόλη και την δημιουργία κεραμικών

Τα ευρήματα της περιοχής της ΕΝΝΑΣ φυλάσσονται στο μικρό μουσείο του ΑΙDONE /ΑΔH-ΠΛΟΥΤΩΝΑ

Πριν από μερικούς μήνες μάλιστα τα ευρήματα επέστρεψαν στο ΜΟΥΣΕΙΟ καθώς ειχαν αφαιρεθεί και τα ειχαν υπο την κατοχή τους οι εμποροι και αμερικάνοι εκατομμυριουχοι τα παρακάτω τους ευρήματα

Ασημένιο έμβλημα γυναικείας θεότητας με διπλή ουρά που με τα χέρια της κρατα /προστατεύει περιστέρι στο κεφάλι της.

. "Ιερή στους θεούς», στην πραγματικότητα, η επιγραφή σε ένα από τα ευρήματα: το μικρό βωμό (bomìskos), όπου οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν για να κάψουνε άρωμα κατά την περιόδο της προσευχής.

Ο χωρος του μουσείου εγιναν προσπάθειες να διπλασιασθεί καθώς περίμεναν την άφιξη του αγάλματος της Αφροδίτης.


Το Μουσείο Aidone είναι ένα πρώην μοναστήρι του Καπουτσίνων μοναχών ήδη γεμάτη από πολύτιμα στοιχεία για τη λατρεία της «Μεγάλης Μητέρας», η θεά Δήμητρα – σεβαστό προσκυνήμα σε αυτές τις κοιλάδες της EΝΝΑ - η οποία, με την άφιξη του acrolith (2009) των δύο θεοτήτων της ΔΗΜΗΤΡΑΣ και της ΚΟΡΗΣ, καθώς και της Ασημένιας Θεάς –Σειρήνας, όπως και μιας σειράς ασημένιων εκθεμάτων (2010) και την περίφημη Αφροδίτη της Morgantina, αναμένεται την άνοιξη του 2011. Όλα ειχαν κλαπεί κατά την δεκαετία του 1970 και στόλιζαν μέχρι σήμερα μουσεία στην Αμερική.
Με την επιστροφή τους το Μουσειο του Αidone θα μοιάζει όλο και περισσότερο σαν ένα σεντούκι γεμάτο θησαυρούς για τους λάτρεις της αρχαίας τέχνης.

H Δημητρα και η Κορη και η Αφροδίτη στην ΕΝΝΑ της Σικελίας/Σικανίας, όταν το αρχαίο όνομα της είναι Θρινακία, σημαίνει τὴν Σικελίαν, παρὰ τὸ ἐκ τριῶν
σύγκεισθαι ἄκρων, λέγεται δὲ Θρινακία τρινακρία τις οὖσα
http://ellinikiglossa-lexarithmoi.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Αδης ή Πλούτων σώζετε ως Α(ι)δονεύς ακόμα και σήμερα.!!!"

Απολλώνιο πρόβλημα

Σχήμα 1: Μία λύση (με ροζ) στο Απολλώνιο πρόβλημα. Οι δοσμένοι κύκλοι σημειώνονται με μαύρο.

Σχήμα 2: Τέσσερα συμπληρωματικά ζεύγη λύσεων του Απολλώνιου προβλήματος. Οι δοσμένοι κύκλοι σημειώνονται με μαύρο.

Στην Ευκλείδεια γεωμετρία του επιπέδου το Απολλώνιο πρόβλημα συνίσταται στην κατασκευή κύκλων που να είναι εφαπτόμενοι σε τρεις δεδομένους κύκλους στο επίπεδο (Σχήμα 1). Το πρόβλημα έθεσε και έλυσε ο Απολλώνιος ο Περγαίος (περ. 262 π.Χ. - περ. 190 π.χ.) στο έργο του Ἐπαφαί. Το πρωτότυπο έργο έχει χαθεί και σώζονται μόνο αναφορές στα αποτελέσματά του από τον Πάππο. Για τρεις δεδομένους κύκλους εν γένει υπάρχουν οκτώ διαφορετικοί κύκλοι που εφάπτονται σε αυτούς (Σχήμα 2) και κάθε κύκλος περικλείει η όχι τους τρεις κατά διαφορετικό τρόπο.

Το 16ο αιώνα, ο Άντριαν φαν Ρόομεν έλυσε το πρόβλημα χρησιμοποιώντας τεμνόμενες υπερβολές χωρίς όμως να χρησιμοποιεί μόνο κατασκευές με κανόνα και διαβήτη. Ο Φρανσουά Βιέτ κατέληξε σε μία τέτοια λύση εργαζόμενος με απλούστερες περιπτώσεις, θεωρώντας μηδενική την ακτίνα ενός από τους τρεις δεδομένους κύκλους (εκφυλίζοντας τον σε σημείο) είτε θεωρώντας την άπειρη (οπότε ο κύκλος εκφυλίζεται σε ευθεία). Η προσέγγιση του Βιέτ, η οποία χρησιμοποιεί απλουστευμένες περιπτώσεις για να λύσει πολυπλοκότερες θεωρείται μία από τις πιθανές ανακατασκευές της λύσης του Απολλώνιου. Η μέθοδος του φαν Ρόομεν απλουστεύθηκε από τον Ισαάκ Νιούτον, ο οποίος απέδειξε ότι το πρόβλημα του Απολλώνιου είναι ισοδύναμο με την εύρεση ενός σημείου με γνωστές της διαφορές των αποστάσεών του από τρία γνωστά σημεία. Αυτό έχει εφαρμογή στην πλοήγηση και σε συστήματα προσδιορισμού θέσεως όπως το LORAN

Αργότερα οι μαθηματικοί εισήγαγαν αλγεβρικές μεθόδους, οι οποίες μετασχηματίζουν ένα γεωμετρικό πρόβλημα σε αλγεβρικές εξισώσεις. Αυτές οι μέθοδοι απλοποιήθηκαν εκμεταλλευόμενες την εγγενή συμμετρία του απολλώνιου προβλήματος. Επί παραδείγματι, οι κύκλοι-λύσεις εν γένει αποτελούν ζεύγη, όπου ο ένας περικλείει τους κύκλους που ο άλλος αποκλείει (Σχήμα 2). Ο Ζοζέφ Ντιάζ Ζεργκόν (Joseph Diaz Gergonne) χρησιμοποίησε αυτή την συμμετρία για μία κομψή απόδειξη με κανόνα και διαβήτη, ενώ άλλοι μαθηματικοί χρησιμοποίησαν γεωμετρικούς μετασχηματισμούς όπως η απεικόνιση σε κύκλο για την απλοποίηση της διάταξης των δεδομένων κύκλων. Αυτές οι εξελίξεις παρέχουν το γεωμετρικό υπόβαθρο για αλγεβρικές μεθόδους (με χρήση της σφαιρικής γεωμετρίας του Lie) και ταξινόμηση των λύσεων με βάση τις 33 διαφορετικές διατάξεις των δεδομένων κύκλων.

Το Απολλώνιο πρόβλημα έχει πολλές προεκτάσεις. Μελετήθηκαν γενικεύσεις του σε τρεις (κατασκευή σφαίρας εφαπτόμενης σε τέσσερις δεδομένες) και παραπάνω διαστάσεις. Η αρχική διάταξη τριών εφαπτόμενων μεταξύ τους κύκλων έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Ρενέ Ντεκάρτ πρότεινε μια εξίσωση που συνδέει την ακτίνα του ζητούμενου κύκλου με τις ακτίνες των τριών δεδομένων κύκλων, γνωστή και ως θεώρημα του Καρτέσιου. Η επαναληπτική λύση του απολλώνιου προβλήματος σε αυτή την περίπτωση, οδηγεί στην απολλώνιο έμβυσμα (apollonian gasket), το οποίο είναι ένα από τα πρώτα φράκταλ που περιγράφηκαν εντύπως, ενώ είναι σημαντικό στην θεωρία αριθμών μέσω των κύκλων του Φορντ και την μέθοδο κύκλου Χάρντι-Λίτλγουντ (Hardy–Littlewood circle method).

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Απολλώνιο πρόβλημα"

Επιτυχημένη εγχείρηση εγκεφάλου πριν από 2.800 χρόνια στα Άβδηρα της Θράκης!

H αρχαιότερη κρανιακή χειρουργική επέμβαση στην Ελλάδα έχει ηλικία 28 αιώνων και πραγματοποιήθηκε στα αρχαία Άβδηρα της Θράκης. Το εντυπωσιακό δεν είναι μόνο πως η 20χρονη ασθενής που χτυπήθηκε από εχθρικό βλήμα έζησε μετά την επέμβαση για τουλάχιστον δύο ακόμη δεκαετίες, αλλά και το ότι ο γιατρός ακολούθησε με απόλυτη επιτυχία την πρακτική του Ιπποκράτη όπως περιγράφεται στα συγγράμματά του δύο αιώνες πριν από τη γέννησή του διασημότερου αρχαίου Έλληνα γιατρού!

Αυτά αποκαλύπτει η έρευνα του καθηγητή Φυσικής Ανθρωπολογίας και Αρχαιολογικής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Adlephi της Νέας Υόρκης Αναγνώστη Αγελαράκη, που δημοσιεύεται στο καινούργιο τεύχος της έγκυρης επιστημονικής επιθεώρησης «Archaeology».

«Πρόκειται για μια μοναδική ανακάλυψη που εδραιώνει τα επιστημονικά θαύματα της ελληνικής ιατρικής και δη της χειρουργικής», λέει στα «NEA» ο κ. Αγελαράκης. «Είναι σημαντικότατο εύρημα όχι μόνο για την αρχαιότητά του, για την ιατρική επιτυχία της ανάρρωσης από επέμβαση σε έναν πολύπλοκο κρανιακό χώρο, για την εκπληκτική χειρουργική εργασία που μας δείχνει, αλλά και για τις αδιάσειστες επιστημονικές αποδείξεις σχετικά με τις ρίζες της χειρουργικής».

Ο τραυματισμός της 20χρονης κοπέλας στο κεφάλι.

H υπόθεση τοποθετείται χρονικά στα τέλη του 7ου αιώνα π.X., στα Άβδηρα, όπου οι κάτοικοι των Κλαζομενών (μια από τις ελληνικές πόλεις της Ιωνικής Αμφικτυονίας) έχουν ιδρύσει αποικία. Ένα βλήμα που εκτοξεύεται από τη σφενδόνη ντόπιου Θράκα – οι γηγενείς Θράκες επεδίωκαν επί μακρόν την καταστροφή της αποικίας – χτυπά μια 20χρονη κοπέλα στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Το βλήμα βρίσκει σε ένα σημείο που ενώνονται τα κόκαλα και σφηνώνεται σε μια κρανιακή συρραφή, σε ένα από τα πιο αδύναμα σημεία του κρανίου.

«H περίπτωση ήταν πολύ σοβαρή επειδή το βλήμα είχε σφηνώσει στη συρραφή των οστών», επισημαίνει ο καθηγητής Αγελαράκης, που εξέτασε τα καλοδιατηρημένα οστά της γυναίκας, όταν ανακαλύφθηκαν από την αρχαιολόγο Ευδοκία Σκαρλατίδου. «H πληγή ήταν μεγάλη. Το βλήμα συνέτριψε τους μαλακούς ιστούς του κρανίου και προκάλεσε σοβαρή συνθλιπτική ρήξη και βούλιαγμα του οστού. H εγχείρηση ήταν απαραίτητη για να απομακρυνθούν τόσο τα θραύσματα των οστών όσο και το σφηνωμένο βλήμα».

Πρωτοποριακή για την εποχή μέθοδος

Το εντυπωσιακό είναι πως ο γιατρός δεν ακολούθησε την πεπατημένη οδό για την επέμβαση, τον τρυπανισμό (επέμβαση με περιστρεφόμενο κυλινδρικό πριονοειδές τρυπάνι), αλλά τη μέθοδο της απόξυσης (με ειδικό ξύστρο), την πλέον κατάλληλη δηλαδή για τη συγκεκριμένη περιοχή του κρανίου που επιτρέπει την απομάκρυνση των θραυσμάτων και εξαλείφει τα σχισμοειδή κατάγματα – σύμφωνα και με το κλασικό ιπποκράτειο ιατρικό σύγγραμμα «Περί των εν κεφαλή τρωμάτων», που γράφηκε σύμφωνα με την επικρατούσα εκδοχή δύο αιώνες αργότερα.

Από τι πέθανε, τελικά, η ασθενής δυο δεκαετίες μετά την επιτυχημένη επέμβαση; «Δεν μπόρεσα να προσδιορίσω από τα οστά της», διευκρινίζει ο κ. Αγελαράκης. «Ωστόσο, πέρα από ορισμένες οδοντικές παθολογίες και αρθρίτιδα της σπονδυλικής στήλης και των άκρων, ήταν σχετικά υγιής και σε αρκετά καλή φυσική κατάσταση».

«Ήταν εξαιρετικά προηγμένοι»

Οι νέες σελίδες της ιστορίας της ιατρικής γεμίζουν πλέον «με ασύγκριτα ανώτερες εξελίξεις – όπως προκύπτουν από τα κείμενα ή τις πρακτικές – άλλων λαών στην περιοχή», εκτιμά ο καθηγητής Αναγνώστης Αγελαράκης. «Και ενώ δεν μπορώ να ισχυρισθώ ότι οι Έλληνες ανέπτυξαν ιατρικές μεθόδους σε απόλυτη απομόνωση, δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις, ούτε καν ενδείξεις ότι άντλησαν ιατρικο-χειρουργικές γνώσεις από κάποιες εξωτερικές πηγές, ώστε να σημειώσουν το τεράστιο άλμα από το επίπεδο του ανεξήγητου και τα ξόρκια στην έμπρακτη επιστημονική αντιμετώπιση παθολογικο-τραυματικών περιπτώσεων, όπως η διεξαγωγή της πολύπλοκης χειρουργικής επέμβασης στη νεαρή γυναίκα στα Άβδηρα».

http://ellas2.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Επιτυχημένη εγχείρηση εγκεφάλου πριν από 2.800 χρόνια στα Άβδηρα της Θράκης!"

ΤΑ ΑΠΟΣΤΡΑΓΓΙΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΩΠΑΪΔΑΣ (3η χιλιετία π.Χ.)*

Κολοσσιαία, από την άποψη της έκτασης όσο και της τεχνολογίας που χρησιμοποιήθηκε, ήσαν τα ευρείας κλίμακας αρδευτικά και αποξηραντικά έργα που εκτέλεσαν οι Μινύες του Ορχομενού στην κοιλάδα της Κωπαΐδας. Ήταν τόσο σημαντικά τα έργα αυτά ώστε οι Γερμανοί ερευνητές που τα μελετούν από το 1980 τα χαρακτήρισαν σαν τα «μεγαλύτερα αρδευτικά έργα της αρχαίας Ευρώπης».

Οι Μινύες, ένα μυστηριώδες ελληνικό φύλο με καταγωγή την αρχαία Κολχίδα, που διέθεταν αυξημένες γνώσεις μηχανικής και τεχνολογίας, επεχείρησαν να αποξηράνουν την πεδιάδα της Κωπαΐδας, η οποία πλημμύριζε από τα νερά των παρακείμενων ποταμών Μέλανα και Κηφισού. Για τον σκοπό αυτό κατασκεύασαν ένα τεράστιο αρδευτικό κανάλι, πλάτους 40 μ. και βάθους έως και 5 μ., που χρησίμευε και ως πλωτός ποταμός, την περίφημη «Διώρυγα των Μινύων». Στην διώρυγα αυτή συγκεντρώνονταν όλα τα ύδατα, τα οποία μέσω αυτής, κατευθύνονταν προς διάφορες φυσικές καταβόθρες, απ’ όπου κατέληγαν στον σημερινό κόλπο της Λάρυμνας (Ευβοϊκός Κόλπος).
Ο ενδιάμεσος αποξηραμένος χώρος πλαισιώθηκε από οικισμούς και το οχυρό του Γλα, που ήλεγχε την περιοχή, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος του καλλιεργούνταν. Η διώρυγα των Μινύων είχε μήκος περίπου 43 χιλιόμετρα και ήταν συνδεδεμένη μαζί με μία άλλη περιφερειακή καθώς και διάφορες εγκάρσιες μικρότερης κατασκευής.

Συμπληρωματικό έργο μεγάλης αξίας ήταν η τεχνητή καταβόθρα που έσκαψαν οι Μινύες για να ενισχύσουν την απορρόφηση των υδάτων, επειδή οι φυσικές καταβόθρες δεν επαρκούσαν. Η τεχνητή καταβόθρα, μία υπόγεια επικλινής σήραγγα, σκαμμένη στο βράχο, είχε μήκος 2230 μ. ύψος 1,80 μ. και πλάτος 1,50 μ. Διέθετε 16 κάθετα ανοίγματα (φρεάτια), που ανοίχτηκαν πρώτα και μέσω των οποίων σκάφτηκε η σήραγγα μέσα στον βράχο και στην συνέχεια δι' αυτών εσυντηρείτο.

Πρόκειται για ένα αξιόλογο τεχνητό έργο που δεν έχει εξερευνηθεί ούτε έχει μελετηθεί σε βάθος. Τα έργα αυτά οι Μινύες τα συντηρούσαν για εκατοντάδες χρόνια έως ότου καταστράφηκαν από σεισμούς στα 1100 π.Χ.

* Ο αρχαιολόγος Θεόδωρος Σπυρόπουλος (βλ. σελίδα για το Αμφείο Θηβών), μετά από ανασκαφές που έκανε στο χώρο της Κωπαΐδας (Μεγάλη καταβόθρα – Μινυακό ανάχωμα) χρονολόγησε τα έργα της Κωπαΐδας στην 3^η π.Χ. χιλιετία.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ :

· Στο βιβλίο του Χ. ΛΑΖΟΥ "ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ.

· Στο περιοδικό "ΤΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ " τεύχος 209 Σεπτέμβριος 1997

http://www.angelfire.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΑΠΟΣΤΡΑΓΓΙΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΩΠΑΪΔΑΣ (3η χιλιετία π.Χ.)*"

Η ιστορία της λατέρνας

 Η ιστορία της λατέρνας (la torno=αυτό που γυρίζει) χάνεται στο χρόνο.

Απόγονος μιας ολόκληρης κληρονομιάς αυτομάτων οργάνων, σε μια κοινωνία όπου οι κατασκευαστές χαίρονταν την αίγλη και την εκτίμηση της άρχουσας τάξης. Ι
στορικά είναι από τα πιο θαυμαστά τεχνολογικά επιτεύγματα του ανθρώπου.

Έχουν αναφερθεί αυτόματες μουσικές κατασκευές από τον Ήρωνα (1ος αιώνας π.Χ.), από αυτόματα οργανέτα που δωρίσθηκαν σε αυτοκράτορες του Βυζαντίου και Χαλίφηδες της Βαγδάτης, μέχρι τις πρώτες αξιόπιστες καταγραφές του Μεσαίωνα.

 Οι πύλες των τειχών του Salsburg άνοιγαν την ανατολή του ήλιου με τη συνοδεία μιας μεγάλης λατέρνας, το 1504.

Γνωρίζουμε ότι από το 1650 και μετά υπήρχε κατασκευαστικός οργασμός σε ένα κόσμο μουσικών μηχανών που ξεπερνούσε κάθε φαντασία: μηχανικά πουλιά σε κλουβιά που κελαηδούσαν με καταπληκτική ζωντάνια και ήχους, μουσικοί – μηχανές που με πολύπλοκους μοχλούς κουνούσαν τα δάχτυλά τους επάνω σε τσέμπαλα, ρολόγια που με συνοδεία μουσικής από κυλίνδρους και χτένες έβγαζαν ολόκληρη παράσταση χορευτών πάνω από τους δείκτες τους, μηχανικοί μάγοι που έριχναν τα ζάρια ή τα χαρτιά σύμφωνα με το ρυθμό της μουσικής, μουσικά ποτήρια που συνόδευαν τον πότη με μουσική κάθε φορά που σήκωνε το ποτήρι…
Όλη αυτή η γοητευτική και πλούσια σε ιδέες εποχή καταστάλαξε σε τρία κυρίως κατασκευάσματα από τρεις διαφορετικές περιοχές της Ευρώπης, τα οποία πλέον είχαν σκοπό να μεταφέρουν τη μουσική μακριά από τους ευγενείς και τους αυτοκράτορες, στις πλατιές μάζες και τον πολύ κόσμο: αυτό έγινε στις αρχές του 1800 με το οργανέτο (barrel organ) στο Μαύρο δάσος της Βαυαρίας, με το μουσικό κουτί (music box) στα ορεινά χωριά της Ελβετίας και με τη γνωστή λατέρνα (barrel piano) στην Αγγλία.
Και τα τρία αυτά είδη χρησιμοποιούσαν την τεχνολογία του κυλίνδρου με καρφιά, όπου κάθε καρφί ήταν μια νότα. Η διαφορά τους όμως ήταν στο τρόπο αναπαραγωγής του ήχου:
- Αρμόνιο για το οργανέτο
- Μεταλλική χτένα για το μουσικό κουτί
- Πιάνο για τη λατέρνα
Η πρώτη λατέρνα κατασκευάστηκε το 1808 από έναν κατασκευαστή πιάνων στο Bristol της Αγγλίας, ο οποίος έβγαλε τα πλήκτρα και τα αντικατέστησε με έναν κύλινδρο με καρφιά. Κυκλοφόρησε στο Βέλγιο, στη Γαλλία, Βόρεια Ιταλία και στις Ανατολικές Πολιτείες της Αμερικής. Είχε μια εκρηκτική εξάπλωση, ειδικά στις Ελληνικές παροικίες και κέντρα, δηλαδή στη Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Κάιρο, Αλεξάνδρεια, Σμύρνη, Βουκουρέστι κ.λπ., με τεχνίτες Έλληνες Ορθόδοξους και καθολικούς και αρκετούς Αρμένιους, που έγραψαν Ελληνική και Ευρωπαϊκή μουσική.
Η ελληνική λατέρνα
Η λατέρνα εξαπλώθηκε γρήγορα στα σοκάκια, σε ταβέρνες, πανηγύρια και σπίτια και γράφτηκαν Σμυρναίικα, δημοτικά, ρεμπέτικα, κανταδόρικα, Εθνικά εμβατήρια, ακόμη και πόλκες, μαζούρκες, βαλσάκια και ταγκό, πολλά από τα οποία είναι ανέκδοτα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές του αιώνα υπήρχαν γύρω στις 5000 λατέρνες στην Κωνσταντινούπολη, Αθήνα και Πειραιά, ένας αριθμός εντυπωσιακός, γιατί σε σχέση με τον τότε πληθυσμό είχε την ίδια πυκνότητα ανά κάτοικο που έχουν σήμερα τα πιάνα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιστορία της λατέρνας"

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ (ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ)

Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π. Χ. αιώνα, δηλαδή του Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας της Ελλάδας ΜΑΣ

(Αναφέρεται εδώ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής)

Ο νόμος απαιτούσε τα εξής:

1) Να είναι Έλλην πολίτης
2) Nα κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία
3) Nα ΜΗΝ είναι κίναιδος(ομοφυλόφιλος) και
4) Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.

Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής. Αν ο κύριος αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα. Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ. Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα η ποινή ήταν :

AΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ !!! ( 5ος π.Χ. ΑΙΩΝΑΣ -- ΧΡΥΣΟYΣ ΑΙΩΝ )

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ (ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ)"

Σωτηρία για τους πολεμιστές της Πάρου

Μοναδικού ενδιαφέροντος αρχαίο νεκροταφείο στην Παροικιά της Πάρου, όπου έχουν αποκαλυφθεί δύο πολυανδρία (ομαδικές ταφές) του 8ου π.Χ. αιώνα αλλά ως τώρα δεν ήταν επισκέψιμο για το κοινό πρόκειται να συντηρηθεί και να αναδειχθεί έπειτα από απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού.



Στη θέση Βίτζι και επί του παραλιακού δρόμου βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος, τα ταφικά μνημεία του οποίου έχουν υποστεί μεγάλες φθορές εξαιτίας της έκθεσής τους στις καιρικές συνθήκες. Με το δεδομένο μάλιστα ότι βρίσκεται δυο-τρία μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας το αρχαίο νεκροταφείο πλημμυρίζει συχνά και μετατρέπεται σε βάλτο, παρά τις αντλίες που λειτουργούν διαρκώς.
Μια πολεμική συμπλοκή στην οποία υπήρξαν 140 περίπου νεκροί σήμανε την έναρξη της χρήσης του χώρου. Σύμφωνα με τις τελετουργίες της εποχής τα οστά τους κάηκαν και στη συνέχεια φυλάχθηκαν σε αμφορείς, που τοποθετήθηκαν όλοι μαζί σε δύο πολυανδρία.
«Η μοναδικότητά τους έγκειται στο γεγονόςότι είναι τα παλαιότερα που έχουν εντοπισθεί στον ελληνικό χώρο, αποτυπώνοντας ακριβώς τα ταφικά έθιμα που αναφέρονται στα ομηρικά έπη» λέει η κύρια ανασκαφέας του χώρου κυρία Φωτεινή Ζαφειροπούλου, επίτιμη έφορος Αρχαιοτήτων σήμερα, μιλώντας στο «Βήμα online».
Προσθέτει μάλιστα ότι «πρόκειται για ένα δραματικό εύρημα, διότι οι άντρες αυτοί ήταν στην ακμή τους, από 16 ως 31 ετών και διότι η ομαδική ταφή τους έγινε χωρίς να υπάρχουν πολλά κτερίσματα, πράγμα εντελώς ασυνήθιστο για την αρχαιότητα».
Εξαιρετικό εύρημα αποτελούν εξάλλου δύο από τα τεφροδόχα αγγεία των νεκρών καθώς περιλαμβάνουν καταπληκτικές παραστάσεις αποδεικνύοντας την ύπαρξη υψηλής ποιότητας καλλιτεχνικών εργαστηρίων στην Πάρο εκείνης της εποχής.
Στο ένα απεικονίζονται σκηνές από τα ομηρικά έπη και στο δεύτερο, που θεωρείται και σημαντικότερο, σκηνές συντεταγμένης μάχης _ όπου εμφανίζονται για πρώτη φορά και σφενδονιστές _. κάτι που. όπως λέει η κυρία Ζαφειροπούλου. σημαίνει και την ύπαρξη οργανωμένης πόλης.
Οπως αποδείχθηκε μάλιστα από τις ανασκαφές, ο χώρος με τα πολυανδρία είχε ιερό χαρακτήρα για τους ανθρώπους της εποχής καθώς έγινε τόπος απόδοσης τιμών στους νεκρούς προγόνους. Στη συνέχεια όμως το νεκροταφείο επεκτάθηκε ενώ παρέμεινε σε λειτουργία ως τους Ρωμαϊκούς χρόνους.
Μαρμάρινες οστεοδόχοι με το όνομα του νεκρού από την Κλασική εποχή και μαρμάρινες σαρκοφάγοι με επιγραφές και ανάγλυφο διάκοσμο από τη Ρωμαϊκή έχουν έρθει επίσης στο φως.
Το νεκροταφείο εντοπίσθηκε το 1982 όταν ο Δήμος Πάρου θέλησε να κατασκευάσει πολιτιστικό κέντρο σε εκείνη την περιοχή και έκτοτε συνέχισε να ανασκάπτεται ως το 2003.
Σήμερα είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος και οι εργασίες που θα γίνουν σε αυτόν περιλαμβάνουν τη συντήρηση όλων των μαρμάρινων ευρημάτων που βρίσκονται επί τόπου (σαρκοφάγοι, επιτύμβιες στήλες κλπ.) αλλά και των σκελετικών καταλοίπων.
Επίσης θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα των υδάτων που αναβλύζουν, θα γίνει νέος ηλεκροφωτισμός, αποκατάσταση της περίφραξης, διαμόρφωση πρόσβασης στον χώρο, δημιουργία περαιπάτου για τους επισκέπτες, ενώ θα τοποθετηθούν νέες μεγάλες ενημερωτικές πινακίδες.

Πηγή: Μαρία Θέρμου, Εφημερίδα "Το Βήμα"

Ἔρρωσο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σωτηρία για τους πολεμιστές της Πάρου"