"Να βομβαρδίσουν και τον κατοχικό στρατό στη Κύπρο".Άρθρο του Σ.Καλενετερίδη

Του ΣΑΒΒΑ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗ

Έχουν αρχίσει οι βομβαρδισμοί στη Λιβύη, υπό το πρόσχημα της προστασίας των αμάχων από το καθεστώς του Καντάφι.

Το μέγεθος των ανθρωπίνων απωλειών από τις προσπάθειες του καθεστώτος του Καντάφι να ελέγξει τους εξεγερμένους και τους 'εξεγερμένους' πολίτες της Λιβύης, είναι λίγο-πολύ γνωστό.

Πάντως, σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει καν τις χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους της εισβολής, τους 200 χιλιάδες πρόσφυγες της κατοχής, των οποίων την περιουσία συνεχίζουν να σφετερίζονται οι βάρβαροι Τούρκοι, στον οποίο σφετερισμό συμμετέχουν σε πολλές περιπτώσεις οι συνένοχοί τους Βρετανοί και Εβραίοι.

Σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει τη βαρβαρότητα των 40 χιλιάδων νεκρών του Κουρδιστάν, των 4.500 χιλιάδων καμένων και κατεστραμένων κουρδικών χωριών, των 5 εκατομμυρίων εκτοπισμένων Κούρδων από τις εστίες τους των 5 και 6 χιλιάδων ετών, εκτοπισμένοι από ένα βάρβαρο φύλλο που εισήλθε στην Ανατολή πρν από 950 χρόνια και καταστρέφει ακατάπαυστα λαούς και πολιτισμούς.

Η θετική στάση της ελληνικής κυβέρνησης, αν μας λογαριάζει πια κανείς, απέναντι στην επίθεση στη Λιβύη θα είχε νόημα αν στηριζόταν στη θέση ότι η διεθνής κοινότητα θα επιβάλλει έστω και αργά δικαιοσύνη, αν χρειαστεί με τον ίδιο τρόπο, αποκαθιστώντας την τάξη στην Κύπρο και το Κουρδιστάν.

Να δηλώσουν σύσσωμα λοιπόν τα κόμματα και η κυβέρνηση της Ελλάδος ότι αναμένουν από εκείνους που βομβαρδίζουν τη Λιβύη, να πράξουν το ίδιο εναντίον της Τουρκίας, που διέπραξε και συνεχίζει να διαπράτει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος στην Κύπρο και το Κουρδιστάν και είναι έτοιμη να διαταράξει την ειρήνη και τη σταθερότητα στο Αιγαίο, διατηρώντας το μεγαλύτερο στόλο αποβατικών παγκοσμίως για καθαρά επιθετική χρήση εναντίον των ελληνικών νησιών. Με άλλα, καθαρά, λόγια, για να κάνουν απόβαση και να καταλάβουν ελληνικά νησιά.

Μήπως οι βομβαρδισμοί θα πρέπει να αρχίσουν από εκεί, με τη βύθιση αυτού του αποβατικού στόλου, που απειλεί καθημερινώς τα ελληνικά νησιά και την Ειρήνη στην περιοχή;

infognomonpolitics.blogspot.com/2011/03/blog-post_2328.html

http://www.onalert.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ""Να βομβαρδίσουν και τον κατοχικό στρατό στη Κύπρο".Άρθρο του Σ.Καλενετερίδη"

Επιβεβαιώνεται ο Πλάτων για την χαμένη Ατλαντίδα !

Αμερικανοί επιστήμονες ισχυρίζονται οτι εντόπισαν τη θέση της χαμένης πόλης Ατλαντίδα, την οποία είχε καταπιεί τσουνάμι, πριν από χιλιάδες χρόνια. Αν όντως τα ευρήματα είναι η Ατλαντίδα τότε ο Πλάτωνας είχε δίκιο.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η Ατλαντίδα για την οποία έχει κανει αναφορά ο Πλάτωνας, ήταν τελικά εκεί που σήμερα βρίσκεται ο μεγαλύτερος βαλτότοπος της Ευρώπης, στη νότια Ισπανία.

“Αυτή είναι η δύναμη των τσουνάμι” δήλωσε ο αρχαιολόγος Ρ. Φρόιντ στο Reuters. “Παρόλο που είναι δύσκολο να το συλλάβουμε το κύμα αυτό μπορεί να φτάσει μέχρι και 60 μίλια μέσα στη στεριά. Αυτό έγινε και εδώ” αναφέρει ο ερευνητής του πανεπιστημίου του Χάρτφονρτ, ο οποίος με την ομάδα του ψάχνει εδώ και χρόνια την πραγματική θέση της Ατλαντίδας.

Για τις έρευνες, η ομάδα χρησιμοποίησε δορυφορικές φωτογραφίες που θεωρούν ότι μπορεί να δείχνουν την βυθισμένη πόλη και την εντοπίζουν βόρεια του Κάδιθ στην Ισπανία. Συγκεκριμένα ισχυρίζονται ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται θαμμένη στον πυθμένα του βάλτου της Δόνα Άνα.

Για την εξερεύνηση της περιοχής, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ραντάρ, ψηφιακούς χάρτες και υποβρύχιο εξοπλισμό. Ο Φροιντ έχει βρει επίσης στην περιοχή πόλεις - “μνημεία”, δηλαδή πόλεις που θεωρεί οτι πρόσφυγες από την Ατλαντίδα έχτισαν σε ανάμνηση της κατεστραμμένης πατρίδας τους.

Σημειώνεται ότι ο έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα πριν από 2.600 χρόνια. Την περιέγραψε ως ένα νησί μπροστά πριν τις “Στήλες του Ηρακλέους”, το όνομα με το οποιό ήταν γνωστά τα Στενά του Γιβραλτάρ στον αρχαίο κοόσμο.

Ο “μύθος της Ατλαντίδας” έιναι μία από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες που έχουν απασχολήσει την επιστήμη της αρχαιολογίας. Η μόνη αναφορά για την πόλη μας δίνεται από τον Πλάτωνα ο οποίος αναφέρει ότι η πόλη “σε μία μόνο ημέρα και νύχτα... εξαφανίστηκε μέσα στα βάθη της θάλασσας”. Ο Πλάτωνας είχε πει επίσης ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται απέναντι από την πόλη της "Γκαντάρα", το αρχαίο όνομα του σημερινού Κάδιθ.

Τα ευρήματα της έρευνας θα παρουσιαστούν στο National Geographic Channel στην εκπομή “Αναζητώντας την Ατλαντίδα”.

Το ντοκιμανταίρ “ταξιδέυει” στην Τουρκία καθώς επίσης και σε Κρήτη και Σαντορίνη πριν καταλήξει στη νοτια Ισπανία, πέρα από το Γιβραλτάρ. Εδώ έχουμε εικόνα από υποβρύχιες έρευνες που μας δείχνουν σχηματισμούς φτιαγμένους από ανθρώπινο χέρι, που χρονολογούνται στον Αιώνα του Χαλκού.

Εκεί, στο Δέλτα του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, οι επιστήμονες μας δείχνουν τα απομεινάρια μίας πόλης χτισμένης σε βαθμίδες.

Το πιο συναρπαστικό σημείο του ντοκιμανταίρ είναι όταν η κάμερα δειχνει το πιο ενδιαφέρον εύρημα που έχει να κάνει με την Ατλαντίδα: Πάνω σε πέτρα είναι χαραγμένη η μορφή ενός πολεμιστή που “φυλάει” την είσοδο της πόλης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Επιβεβαιώνεται ο Πλάτων για την χαμένη Ατλαντίδα !"

Σαπφώ: «Η Θύελλα»

[ Στη λεσβιακή διάλεκτο η λέξη Σαπφώ είναι η αντίστοιχη λέξη της αττικής διαλέκτου σοφή (πρβλ. την αντίστοιχη λατινική λέξη sapientia = σοφία.) Σαπφώ-Ψάπφα είναι παράγωγο της ρίζας σαπ- εξ ου το σήπομαι-σαπίζω, που η πρώτη σημασία του ήταν ωριμάζω· άρα Σαπφώ είναι η ώριμη σοφία.]

Πριν αναλύσουμε την θυελλώδη Σαπφώ, επί τέλους θα τονίσουμε, ότι είναι λάθος ο χαρακτηρισμός της μεγάλης ποιήτριας ως ομοφυλόφιλης. ΗΣαπφώ ήταν παντρεμένη με τον Κερκύλα, κόρη της ήταν η Κλεΐς, αλλά ερωτεύθηκε παθιασμένα τον Φάωνα, για το χατήρι του οποίου και αυτοκτόνησε, πέφτοντας στα αφρισμένα κύματα του ακρωτηρίου Λευκάτας.

Έχει μεγάλη σημασία, το ότι η Σαπφώ είναι σύγχρονη του Σόλωνος, γιατί γεννήθηκε στην Ερεσό το 630 π.Χ. και πέθανε το 570 π.Χ., ενώ ο Σόλων γεννήθηκε το 640 π.Χ. και πέθανε το 560 π.Χ.. Ο μεγάλος νομοθέτης, που πρόφθασε να ζήσει και να υμνήσει τη μεγάλη Σαπφώ, ήταν αυτός που θέσπισε τον Νόμο εναντίον της Ομοφυλοφυλίας (που υπήρχε και από παλιά), έναν νόμο ιδιαίτερα σκληρό, που αφαιρούσε και το δικαίωμα του λόγου δια παντός («Μήτε λέγειν μήτε γράφειν εξείναι τοις ηταιρηκόσιν») και επί πλέον οδηγούσε στον θάνατο («καταγνωσθέντος αυτού εταιρείν θανάτω ζημιούσθω».) Είναι παραφροσύνη λοιπόν να νομίζουμε, ότι ο Σόλων, που θέσπισε αυτόν τον εξοντωτικό νόμο εναντίον της ομοφυλοφιλίας, θα υμνούσε μία εκτός νόμου ανόητη ομοφυλόφιλη ως: «Μελιχρόν καύχημα των Λεσβίων, ιερά δεκάτη των Μουσών, καλή, Έθνους μουσόληπτον, παιδαγωγόν και ποιήτριαν». Ο Δήμος των Αθηναίων θα ξεσηκωνόταν εναντίον του και θα απαιτούσε την ποινή του θανάτου για τον ίδιον.

Την ύμνησαν επίσης ο Στράβων, ο Αλκαίος, ο Λουκιανός. Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει η γνώμη του συντηρητικού Πλάτωνος, που είναι νεώτερος, αλλά ύμνησε γενναιόδωρα την Σαπφώ, ως δεκάτη μούσα: «Εννέα τινές φασιν τας μούσας είναι. Εγώ δε φημί Λεσβίαν Μούσαν την δεκάτην.» Το περίφημο αυτό επίγραμμα του Πλάτωνος έχει εξαιρετική σημασία, διότι ως νομοθέτης ο Πλάτων στο μνημειώδες έργο του «Νόμοι» (636 και επομ., 835-841) καταδικάζει τελεσίδικα τον ομοφυλοφιλικό έρωτα ως αφύσικο, απορρίπτει ακόμη και τον θεσμό των κοινών συσσιτίων, ανησυχώντας μήπως και τα συσσίτια γίνουν η αιτία να παρασυρθούν και να διαφθαρούν οι νέοι.

Για την Σαπφώ όλα τα πάθη, οι πόθοι, οι ζήλειες και χωρισμοί δεν είναι παρά ύμνοι στον έρωτα και στο πάθος. Η έμπνευση των μεγάλων και δυνατών έργων της είναι ο ξέφρενος Έρωτας προς τους άνδρες, που αγάπησε και την αγάπησαν. Και οι άρρωστοι από την έλλειψη του έρωτα χριστιανοί, όπως και οι Ρωμαίοι, που εκτόξευσαν τις συκοφαντίες εναντίον της Σαπφούς, έπρεπε να μπουν στο μικροσκόπιο του Φρόυντ, χαρακτηριζόμενοι ως μανιακοί και πάσχοντες από το «Σαπφικό Σύνδρομο», γιατί η μεγάλη μας ποιήτρια απέχει πάρα πολύ από τις αισχρές κατηγορίες. [«Έπειτα πως δεν ντρέπεσθε, να έχετε τόσες ποιήτριες όχι για τίποτε χρήσιμο, άπειρες πόρνες; ...Και η μεν Σαπφώ γύναιον πορνικόν, ερωτομανές, και την εαυτής ασέλγειαν άδει.» (Τατιανός: «Προς Έλληνας», παρ. 33-34, βλ. «Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα της Ορθοδοξίας».]

«...Έρως δ’ ετίναξέ μοι φρένας ως άνεμος κατ’ όρος δρυσίν εμπίπτων...»

Τι είχε λοιπόν τόσο προκλητικό αυτή η μεγάλη ποιήτρια, που ξεσήκωσε το μένος τόσο των κατώτερων συγχρόνων της όσο και κάθε σύγχρονου μισογύνη; Μα απλούστατα η Σαπφώ ήταν μία διάσημη γυναίκα, η κορωνίς της Λογοτεχνίας στο πιο δύσκολο είδος της: Στην Ποίηση. Και ακόμη χειρότερα: Είχε φήμη, όνομα και την καλύτερη Σχολή της εποχής, ενώ η δύναμη των έργων της ξεσήκωνε τον φθόνο των ανδρών, που αδυνατούσαν να την φθάσουν. Η Σαπφώ, που σαν γνήσια Ελληνίδα λάτρευε το Κάλλος, τίποτε το ωραίο δεν άφησε απ’ έξω. Ύμνησε την ομορφιά ανδρών αλλά και γυναικών.

Αυτό το τελευταίο θεωρήθηκε ως αφοριστικό στοιχείο πρώτα από τους Ρωμαίους, που διασκέδαζαν πνιγμένοι στο αίμα του Κολοσσαίου, και ύστερα από τις ορδές των χριστιανών, που ήταν υποσιτισμένοι ερωτικά και την μισούσαν θανάσιμα. Φόρτωσαν την γυναικεία ομοφυλοφιλία στην Σαπφώ και όχι στην «αγία» πόρνη Μαρία την Αιγυπτία η στην αυτοκράτειρα Σίσσυ, την καταδίκασαν, γιατί ύμνησε την Ατθίδα, την Ανακτορία, την Μεγάρα, την Τελέσιππα, την Γοργώ, την Γύριννα, την Δίκα, την Κυδρώ, την Γογγύλη, την Σελήνη, όπως ύμνησε τον Άδωνι, την Αφροδίτη τα άστρα, την φεγγαρόλουστη θάλασσα, την ασημένια Σελήνη.

Η Σαπφώ και ο Αλκαίος στη Μυτιλήνη (Sir Lawrence Alma-Tadema, 1881.)

Η Σαπφώ κατάφερε να αποσπάσει την Ποίηση από το βαρύ επικό της ύφος και να γίνei η θεμελιώτρια του λυρικού τραγουδιού, αφού και μέχρι σήμερα τα λυρικά τραγούδια περιέχουν δικά της λόγια. Διοχετεύει το δυνατό της πάθος με απλότητα, χωρίς να «φτειασιδώνei» τα ποιήματά της. Σ αὐτὸ το σημείο μοιάζει με τον Οδυσσέα, που, μόλις αντικρύζει την Ναυσικά, την επαινεί λέγοντας: «Οι γονείς σου πρέπει να είναι περήφανοι για σένα, γιατί είσαι λεπτή σαν λυγαριά.» Όλες οι νεαρές κοπέλλες και σε όλους τους πολιτισμούς ανταποκρίνονται κατά 95% σ’ αυτήν την περιγραφή. Αντίθετα στα ανατολίτικα ποιήματα υμνούν ατέλειωτα την κοπέλλα για τα φτειασίδια της, τα στολίδια της, τα βραχιόλια της, τα σκουλαρίκια της, τα βαμμένα φρύδια της, τα δαχτυλιδωτά μαλλιά της, τους στρογγυλούς γοφούς, τα μεταξωτά, που τυλίγουν το κορμί της –και πάει λέγοντας.

Η Σαπφώ δεν χρειάζεται τίποτα. Με μία λέξη της πυροδοτεί το πάθος, την τρέλλα του έρωτα, την μαγεία της ομορφιάς. Στοχεύει στην καρδιά χωρίς «φετίχ», χωρίς «τοτέμ». Πόσους επηρέασε αυτή η γυναίκα; Όλους τους μεγάλους. Τον Πίνδαρο, τον Βακχυλίδη, τον Θέογνι, τον Οβίδιο, τον Οράτιο, τον Κάτουλο, τον Λογγίνο, την «Παλατινή Ανθολογία». Την έβαλαν στο μάτι και οι κωμωδιογράφοι Αντιφάνης, Άμφις, Έφιππος. Στην νεώτερη Ποίηση επηρέασε τον λόρδο Βύρωνα, τον Λεοπάρντι («Σημειώσεις του Μάλτε Λάουρ Μπίργκε»). Ενέπνευσε τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Οδυσσέα Ελύτη. Την Σαπφώ υπερασπίστηκαν μεγάλοι φιλόλογοι όπως οι Βέλκερ, Κλάιν, Σρίφτ, Ρέιναχ, Βιλαμόβιτς, που προσπάθησαν να αποκαταστήσουν ηθικά την μεγάλη ποιήτρια όλων των εποχών.

Η Σαπφώ είναι έμπλεη παθών, έχει πληθωρική δύναμη του πνεύματος, που ξεπετιέται σαν χείμαρρος μέσα από τα δυνατά της έργα. Πως λοιπόν να μην τρέπει σε φυγή τους ανελεύθερους ανθρώπους της Ρώμης και του Χριστιανισμού;

Αγγελική Ρέτουλα

http://freeinquiry.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σαπφώ: «Η Θύελλα»"

Μινωικός πολιτισμός

Μέρος τρίτον

Η ταφή των νεκρών από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (3650-2000 π.Χ.) γινόταν σε κυκλικά ταφικά κτίρια, τους θολωτούς τάφους, σε περιοχές -που συνήθως αποτελούσαν και χώρους λατρείας- απομακρυσμένες από τους οικισμούς. Κάθε γένος είχε στην κατοχή του έναν τάφο τον οποίο χρησιμοποιούσε για αρκετούς αιώνες. Οι νεκροί τοποθετούνταν ανάσκελα με τα πόδια μαζεμένα σε λάρνακες, ξύλινα φέρετρα ή ρηχούς τάφους. Μετά το τέλος της ταφής, προς τιμήν του νεκρού γίνονταν τελετουργικές πόσεις, ενώ τα κύπελλα που χρησιμοποιούνταν σπάζονταν και σκορπίζονταν κοντά στον τάφο.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Η οικονομία της Κρήτης σε όλη τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού έμεινε προνομισματική, είχε δηλαδή ως βάση τις ανταλλαγές προϊόντων και όχι τα νομίσματα. Οι βασικοί οικονομικοί πόροι ήταν η γεωργία, η κτηνοτροφία και το εμπόριο των βιοτεχνικών προϊόντων. Κατά τη διάρκεια της Ανακτορικής Περιόδου, τα ανάκτορα είχαν τον πλήρη έλεγχο της οργάνωσης του εμπορίου. Οι εμπορικές ανταλλαγές με μακρινές χώρες εξυπηρετούνταν από τους εμπορικούς σταθμούς που είχαν ιδρύσει οι Μινωίτες σε σπουδαία λιμάνια της Μεσογείου. Τα κυριότερα προϊόντα που εισήγαγαν ήταν τα μέταλλα, οι πολύτιμοι λίθοι, το ελεφαντόδοντο, καθώς και πολυτελή αντικείμενα ανατολικής και αιγυπτιακής προέλευσης. Όπως ήταν αναμενόμενο, λόγω της γεωργικής και κτηνοτροφικής οικονομίας, προϊόντα εξαγωγής ήταν τα γεωργικά προϊόντα, η ξυλεία και τα προϊόντα βιοτεχνίας.

ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗ
Στον τομέα των τεχνών ο μινωικός πολιτισμός γνώρισε πολυποίκιλη ανάπτυξη. Η μεταλλουργία έκανε την εμφάνισή της στο χώρο του Αιγαίου την Τελική Νεολιθική Εποχή 3500 π.Χ. Η έλλειψη, ωστόσο, μεταλλευμάτων της κρητικής γης οδήγησε σε αναζήτηση χαλκού, κασσίτερου και χρυσού σε άλλες χώρες, χάρη στο εμπορικό δαιμόνιο και στην άριστα οργανωμένη ναυτιλία. Βαρύνουσας σημασίας ήταν ο τομέας της μεταλλουργίας, η χρυσοχοΐα. Ο χρυσός και το ασήμι χρησιμοποιούνταν ως πρώτες ύλες για την κατασκευή κοσμημάτων, όπλων και τελετουργικών σκευών. Η τέχνη της χρυσοχοΐας έφτασε στο απόγειο της την περίοδο 1900-1450 π.Χ., ενώ αποτελούσε απόδειξη κύρους των ανώτερων κοινωνικών τάξεων. Κατά την Προανακτορική, Πρωτομινωική Περίοδο αναπτύχθηκαν οι τέχνες της σφραγιδογλυφίας, της λιθοτεχνίας, της κατεργασίας φαγεντιανής και της κεραμικής. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η σύσταση του υλικού κατασκευής της φαγεντιανής. Το μείγμα αποτελούνταν από κονίαμα, χαλαζία, αμμόλιθο ή πυριτόλιθο και διάλυμα ανθρακικού νατρίου, το οποίο ψηνόταν αφού τοποθετούνταν σε ειδικά καλούπια στους 870°C. Το αποτέλεσμα ήταν η στερεοποίηση του υλικού, το οποίο θύμιζε ελεφαντόδοντο. Στην Προανακτορική, Μεσομινωική I Περίοδο οι τοιχογραφίες έκαναν δυναμικά την εμφάνισή τους. Οι πολύχρωμες παραστάσεις εμφανίστηκαν ως διακόσμηση σε ανάκτορα και πολυτελείς επαύλεις και ακολουθούσαν την τεχνική της νωπογραφίας. Η ζωγραφική τεχνοτροπία πέρασε από διάφορα στάδια, τα οποία χαρακτηρίζονταν από τη χρήση διαφορετικών χρωμάτων κάθε φορά. Ξεκίνησε στη Μεσομινωική I με απλή διχρωμία, πέρασε στην πολυχρωμία της Μεσομινωικής II και συνέχισε την ίδια περίοδο καταλήγοντας στη χαρακτηριστική τριχρωμία κόκκινου, μαύρου και λευκού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μινωικός πολιτισμός"

Βρισκόμαστε κατηγορούμενοι από τους... Σκοπιανούς, στη Χάγη!

Εκεί μας κατάντησαν οι αστικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ: να συρόμαστε στα δικαστήρια από τους ψευτομακεδόνες Σκοπιανούς, οι οποίοι οικειοποιούνται τα ιστορικά μας σύμβολα, αντί να τους καθίζουμε εμείς στο σκαμνί για τους αλυτρωτισμούς τους της κακιάς ώρας. Αλλά, όταν δεν τους χτυπάμε, αποθρασύνονται! Από τις 21 ως τις 31 Μαρτίου, εκδικάζεται λοιπόν στη Χάγη η προσφυγή των Σκοπίων εναντίον της χώρας μας, για το βέτο που άσκησε το 2008 η Αθήνα στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, στο Βουκουρέστι. Οι Σκοπιανοί φωνάζουν για δήθεν παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995, λέγοντας ότι η Αθήνα είχε δεσμευτεί να μη θέσει προσκόμματα στην ενταξιακή τους πορεία στο ΝΑΤΟ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς.
Ομόφωνη... πόρτα στα Σκόπια
Φυσικά, δεν έχουν πάτημα. Βέτο δεν υπήρξε. Απειλή άσκησης δικαιώματος αρνησικυρίας, ναι, υπήρξε, αλλά μέχρι εκεί. Μπροστά σε αυτή την απειλή, οι σύμμαχοί μας (και οι «σύμμαχοί» μας) έκαναν πίσω και απρόθυμα, ψήφισαν όπως ψήφισαν και ΟΜΟΦΩΝΑ. Φυσικά, οι Σκοπιανοί δεν πάνε πουθενά... Ας στραφούν κατά όλων των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ ή της Συμμαχίας στο σύνολό της. Όμως, το πρόβλημα βρίσκεται αλλού: αντί να κατηγορούμε εμείς τους Σκοπιανούς για τη χρήση εκ μέρους τους των εθνικών μας συμβόλων, την οικειοποίηση της ιστορίας μας και τους γελοίους όσο και εξωφρενικούς αλυτρωτισμούς τους (βλέπετε χάρτες που «περιλαμβάνουν» τη Θεσσαλονίκη στα... Σκόπια!), βρισκόμαστε και... κατηγορούμενοι! Και αυτό γιατί οι αστικές ελληνικές κυβερνήσεις από το 1995 και μετά, δεν έκαναν το στοιχειώδες: να φτιάξουν έναν ογκώδη φάκελο, με τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στα Σκόπια (βλέπετε σφαγή Αλβανόφωνων στο Λούμποτεν, το 2001, για την οποία ουδείς Σλαβόφωνος τιμωρήθηκε, αλλά και απόκρυψη στατιστικών για τους χιλιάδες Ελληνόφωνους των Σκοπίων), τους αλυτρωτισμούς της κακιάς ώρας και την οικειοποίηση της ελληνικής ιστορίας, προωθούσαν «οικονομικές συμφωνίες», νομίζοντας ότι έτσι μπορούν να εξαγοράσουν τον κάθε Γκρουέφσκι, ο οποίος σημειωτέον, μας προέκυψε και γενίτσαρος...
Πήραν το μάθημα;
Ελπίζουμε οι «πρωτάρηδες» και πάσης φύσεως ενδοτικοί στο ελληνικό ΥΠΕΞ και στην ελληνική κυβέρνηση γενικότερα, να πήραν το μάθημα. Γιατί όπως και να το κάνεις, είναι εξευτελιστικό να σε «σέρνουν» στα δικαστήρια οι άνευ ταυτότητας και «ξυπόλυτοι» γείτονες. Άσχετα αν δεν τους βγει, όπως είναι το πιθανότερο, η παρτίδα, μιας και είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να επικαλούνται το διεθνές Δίκαιο... Από εκεί και πέρα: άσχετα από το ότι η ελληνική πλευρά θα παρουσιάσει τις ελληνικές θέσεις, εκθέτοντας τα πολλά «ανομήματα» των Σκοπιανών, καλό θα ήταν να γίνουμε πιο αποφασιστικοί, όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιους γείτονες. Αλλιώς, θα υποστούμε και άλλες ταπεινώσεις.
www.elkosmos.gr
eglimatikotita.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Βρισκόμαστε κατηγορούμενοι από τους... Σκοπιανούς, στη Χάγη!"

Οι Θεοί των Σεισμών στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία

Οι ρίζες του Αρχαιοελληνικού Πολιτισμού συνδέονται με τις συνέπειες των κλιματικών αλλαγών. Η ελληνική μυθολογία δεν είναι παρά ένα περίβλημα που κρύβει τους θησαυρούς μιας μυστηριακής θρησκείας όπου οι πρώτοι φιλόσοφοι έκρυψαν τη γνώση τους των μεγάλων νόμων του φυσικού κόσμου. Μεγάλο τμήμα της Ελληνικής Μυθολογίας ταυτίζεται με την γεωλογική εξέλιξη του Ελλαδικού χώρου, με αποτέλεσμα να έχει και μία φυσικογεωλογική ή γεωμυθολογική διάσταση.

Πολυετής ερευνητική δραστηριότητα έχει δείξει ότι η Θεογονία του Ησιόδου, τα έργα του Ομήρου και των άλλων συγγραφέων, αντιπροσωπεύουν την φυσικο-γεωλογική εξέλιξη του Αιγαιακού και Περι-Αιγαιακού χώρου για το χρονικό διάστημα μεταξύ 18.000 και 6.000 χρόνια πριν από σήμερα κυρίως. Η μυθολογία δεν ήταν παρά το πραγματικό κεφάλαιο της ιστορίας της Ελλάδας.

Η παρουσία της Γης σαν πρωτογενές στοιχείο-ύλη και θεότητα εμφανίζεται στις τρεις βασικές πηγές της ελληνικής μυθολογίας (Χθόνια, Ησίοδος, Ορφική). Στις άλλες μυθολογίες-θρησκείες, που επηρέασαν τον λεγόμενο ευρωπαϊκό πολιτισμό, η παρουσία της Γης (στοιχείο και θεότητα) είναι διαφορετική και όχι πρωταρχική (Γερμανοσκαδιναβική: Ελλα, Βίβλος, Κοράνι). Μπορούμε να θεωρήσουμε την “Χθόνια” θεογονία-κοσμογονία σαν την ποιο αρχαϊκή, ως προς τα αναφερόμενα πρόσωπα (θεότητα) και στοιχεία που εν τούτοις συμπλέκονται με την εξέλιξη άλλων θεογονιών. Σύμφωνα, λοιπόν, με την χθόνια παράδοση, εν αρχή υπήρχε η Μητέρα-Γη, υποχθόνια προσωπικότητα που κυριαρχούσε στους Δελφούς.

Στις περισσότερες περιπτώσεις μαχών, η Μεγάλη Μητέρα Γαία παίζει ένα διαχρονικό και συνήθως κυρίαρχο ρόλο, πάντα πίσω από τα δρώμενα. Περιγράφεται από ορισμένους ως εμπαθής και σκανδαλοποιός επειδή προτρέπει τους Τιτάνες να επιτεθούν κατά του συζύγου της με τη γνωστή επίθεση του γιου τους Κρόνου εναντίον του πατέρα του Ουρανού. Ύστερα, γεννάει τους Γίγαντες που τους εξωθεί εναντίον του εγγονού της, Δία. Κατά την Τιτανομαχία, οι Γίγαντες με την προτροπή και πάλι της Γαίας, τίθενται στο πλευρό του Δία.

Από το γάμο του Ουρανού με τη Γη γεννήθηκαν οι τερατόμορφοι Γίγαντες που είχαν ανθρώπινο κορμί και φιδίσια πόδια. Βασιλιά είχαν τον Ευρυμέδοντα, που τους ξεσήκωσε και τους παρέσυρε σε άγριο πόλεμο κατά των Θεών. Ήθελαν να τους εξοντώσουν και να γίνουν αυτοί κυρίαρχοι της πλάσης, του ουρανού και της γης, να καθίσουν και να στήσουν αυτοί το βασίλειό τους στον Όλυμπο. Κι επειδή ήταν όλοι τους, οι Γίγαντες, άγριοι πολεμιστές, ο πόλεμος που άναψε ανάμεσα σ’ αυτούς και τους Θεούς, ήταν εξίσου άγριος και τρομερός. Λένε, πως ολόκληρα βουνά ξερίζωναν και τα πετούσαν στους Θεούς, ενάντια στα θεϊκά παλάτια.

Ο Δίας, νικητής κατά των Τιτάνων χρειάστηκε να αγωνιστεί σκληρά, για να εξασφαλίσει τον Ολύμπιο θρόνο. Ομόφωνα οι αρχαίοι συγγραφείς τοποθετούν το πεδίο της μάχης των Γιγάντων και των θεών στο δυτικό τμήμα της Χαλκιδικής. Εκεί, σε μακρινή απόσταση από τον Όλυμπο, βρισκόταν το πεδίο της Φλέγρας, δηλαδή τόπος της φωτιάς , μια περιοχή άγρια. Πρόκειται για τη σημερινή Κασσάνδρα της Χαλκιδικής.
Στην πρώτη γραμμή του στρατοπέδου των θεών ήταν ο Δίας και η Αθηνά. Επεμβαίνουν όμως και άλλες θεότητες: η Ήρα, ο Απόλλωνας, ο Ήφαιστος, η Άρτεμη, ο Ποσειδώνας, η Αφροδίτη, η Εκάτη αλλά και οι Μοίρες. Και κάθε ένας από τους θεούς και κάθε μια απ’ τις θεές ερχόταν σε συμπλοκή με έναν ή περισσότερους Γίγαντες. Οι γνωστότεροι Γίγαντες ήταν: ο Πορφυρίων, ο Αλκυονεύς, ο Εγκέλαδος, ο Εφιάλτης, ο Εύρυτος, ο Κλυτίος, ο Πολυβότης, ο Πάλλας, ο Ιππόλυτος, ο Γρατίων, ο Άγριος και ο Θόων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Θεοί των Σεισμών στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία"

ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΤΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗΣ

Όλα τα προβλήματα της Ελλάδας ξεκινούν από την απροθυμία μας να καταλάβουμε τη διαφορά μεταξύ στρατηγικής και τακτικής
Ο Κόσμος του Αύριο»
Έχετε προσέξει τις συζητήσεις για τη χρεοκοπία της χώρας μας; Όλοι λένε πράγματα που ακούγονται λογικά αλλά τελικά μετά από ένα χρόνο, πολλούς πόνους και αρκετές θυσίες ακόμη κανείς δεν μας έχει δώσει ένα πειστικό (έστω και στα λόγια) σχέδιο για να ξεφύγουμε από την κρίση.
Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει επειδή οι Έλληνες είναι σχεδόν όλοι τακτικιστές και γι’ αυτό δεν μπορούμε να δούμε πέρα από τον άμεσο ορίζοντά μας. Η τακτική ενδιαφέρεται για το μικρό, το τοπικό ή το βραχυχρόνιο κι εδώ τα πάμε μια χαρά. Αλλά είμαστε σκράπες στη στρατηγική που ασχολείται με το μεγάλο, το γενικό και το μακροχρόνιο.
Για να δούμε την κατάσταση κατάματα λοιπόν ας ξεφύγουμε από την τακτική (Πως θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία) και ας γυρίσουμε στη Στρατηγική (Πως θα φτιάξουμε την οικονομία μας).
Ήδη από το 1985 πληροφορηθήκαμε από τα πιο επίσημα χείλη (τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου) πως δεν μπορούμε να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. Αλλά συνεχίσαμε όπως κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες να αγοράζουμε από τους ξένους πολύ περισσότερα από όσα τους πουλάγαμε.
Κάποια από τα δανεικά που παίρναμε για να καλύψουμε τη διαφορά έγιναν μισθοί και συντάξεις που κίνησαν την οικονομία οπότε τα φάγαμε όλοι μαζί. Κάποια άλλα έγιναν μίζες και καταθέσεις στο εξωτερικό που τα έφαγαν μόνο μερικά λαμόγια.
Τώρα μας έκοψαν τα δανεικά και αντί να δούμε το στρατηγικό μας πρόβλημα αρχίσαμε τις τακτικές ασυναρτησίες. Διαλέγετε και παίρνετε:
Να φέρουν πίσω τα κλεμένα τα λαμόγια
Να πληρώσουν οι πλούσιοι
Να κηρύξουμε στάση πληρωμών
Εγώ σας λέω πως με κάποιο θαύμα γίνονται όλα αυτά και καταφέρνουμε να πληρώσουμε μέρος των χρεών μας και μας χαρίζουν το υπόλοιπο. Μετά τι κάνουμε; Το πραγματικό (στρατηγικό) μας πρόβλημα είναι πως παράγουμε λιγότερα από όσα καταναλώνουμε και αυτό θα συνεχίσει να βρίσκεται μπροστά μας μαζί με την ανάγκη μας για δανεικά.
Να καταναλώνετε μόνο ελληνικά ακούω κάποιον να μου φωνάζει. Δεν είναι όμως έτσι για 3 λόγους:

1. Ακόμη και το σπόρο για τις ντομάτες τον εισάγουμε. Αυτά που νομίζετε για ελληνικά προϊόντα έχουν πολύ εισαγόμενη αξία μέσα τους.
2. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που δεν παράγουμε και χρειαζόμαστε απ’ έξω (αυτοκίνητα, πετρέλαιο, φάρμακα κ.λπ.).
3. Έχει σκεφθεί κανείς γιατί αγοράζουμε ξένα προϊόντα αντί για ελληνικά; Συχνά επειδή έχουν καλύτερη ποιότητα και φθηνότερη τιμή. Αγοράζοντας ακριβότερα ελληνικά απλώς μειώνουμε το βιοτικό μας επίπεδο. Ας το αποφασίσουμε λοιπόν από δω και μπρος να είμαστε φτωχότεροι αλλά ανεξάρτητοι.
Καταλήγουμε λοιπόν εκεί που ξεκινήσαμε. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να παράγουμε περισσότερα και καλύτερα πράγματα. Διαφορετικά ετοιμαστείτε να γίνουμε πολύ πολύ φτωχότεροι.
Αυτό όμως είναι δύσκολο στη χώρα που τα προβλήματα αντιμετωπίζονται πάντοτε με το: Άσε τι έπρεπε να γίνει. Τώρα πες μου τι κάνουμε (εννοείται για να κουκουλώσουμε τις δυσκολίες και να μην ασχοληθούμε ποτέ με αυτό που πρέπει πραγματικά να γίνει).
Ακόμη δυσκολότερο φυσικά γίνεται το θέμα στη χώρα που ο καθένας περιμένει να πληρώσουν για την κρίση μόνο οι άλλοι και να καταργηθούν όλα τα δικά τους προνόμια για να μείνουν άθικτα τα δικά του.
Λυπάμαι αλλά δεν τα βλέπω καθόλου καλά τα πράγματα.
http://blogs.in.gr/blogger/post/?aid=1231100209&cid=660

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΤΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗΣ"

ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ: ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ G THΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Είναι δύσκολο στη σύγχρονή μας προσωρινότητα, όπου ζούμε με τόσες ηθικο - πολιτικο - οικονομικές κρίσεις, τόσους φόβους και τόσα πάθη, να μπορούμε πάντα να ξεχωρίζουμε ορισμένους όρους, έστω και απλούς, ξεκάθαρα, ξελαμπικαρισμένα. Ίσως ένας αναγνώστης θα τον έλεγε «ανελλήνιστο», αλλά μέσα στα τόσα βάσανα τής καθημερινότητας έρχονται στιγμές, που νομίζω, πως γίνεται εύκολο να μπερδέψει κάποιος τον μαθηματικό όρο «πηλίκον», το αποτέλεσμα δηλαδή τής διαίρεσης δύο αριθμών, με την λέξη «πηλήκιο», που είναι ένα στρατιωτικό κάλυμμα κεφαλής, έστω και αν είναι τούτος ο παγκόσμιος στοχαστής Νο 79 τού 2010. Δύο άλλες λέξεις, που επίσης εύκολα μπορεί να μπερδέψει κάποιος είναι η λέξη «κλειτορίς» και η λέξη «κληρωτίς». Ακόμα και η Google τις μπερδεύει, τουλάχιστον στον τομέα των images! Παρακαλώ πολύ όμως, δώστε πάρα πολλή μεγάλη προσοχή και δείξτε φρόνηση τώρα, διότι εκτός από το ερωτικό, επίσης υπάρχει και το γαστριμαργικό «σημείο G». Αμέ... Τι, παίζουμε; Από πού νομίζετε βγήκε το «τα φάγαμε μαζί»; Αρχαία κληρωτίς ή κληρωτίδα ή κληρωτήριον. Στο Μουσείο λοιπόν τής Αρχαίας Αγοράς στη Στοά Αττάλου υπάρχει μία κληρωτίς ή κληρωτίδα ή ένα κληρωτήριον. Με παρόμοιες κληρωτίδες οι αρχαίοι Αθηναίοι στην εποχή τής αυθεντικής τους δημοκρατίας, πρωτοκαθιέρωσαν μια μορφή τυχαίας επιλογής πολιτών από τον δήμο των Αθηναίων, για να υπηρετούν εθελοντικά είτε ως ένορκοι είτε σε άλλα δημόσια αξιώματα. Οι κληρωτίδες αυτές κατασκευάζονταν από ξύλο ή πέτρα και στην επιφάνειά τους χαράζονταν από πέντε έως έντεκα στενές στήλες από εγκοπές ή διάκενα, συχνά ευθυγραμμισμένα σε πενήντα οριζόντιες σειρές ή συστοιχίες. Tοποθετούσαν δε μέσα στα διάκενα τούτα, ορειχάλκινα πινάκια στοιχείων αναγνώρισης, τα οποία έφεραν οι πολίτες, που εθελοντικά υπηρετούσαν ως ένορκοι ή σε άλλα δημόσια αξιώματα. Πινάκιο στοιχείων αναγνώρισης με το όνομα «Αρχίλοχος Φαληρεύς». Οι Αθηναίοι λοιπόν, χρησιμοποιούσαν παρόμοιες κληρωτίδες γιά την εφαρμογή τής αυθεντικής τους δημοκρατίας. Κάθε κληρωτίδα ή κληρωτήριον έφερε στην αριστερή πλευρά έναν χοανοειδή σωλήνα, τον οποίο γέμιζαν με διαφορετικά χρωματισμένες μπάλες. Όταν έμπαιναν σε λειτουργία, ο μηχανισμός τού χοανοειδή σωλήνα, οι χρωματιστές αυτές μπάλες καθόριζαν τυχαία ποιές σειρές εγκοπών θα επιλέγονταν. Καθόριζε δηλαδή τυχαία η κάθε κληρωτίδα ποιές συστοιχίες Αθηναίων πολιτών θα υπηρετούσαν εθελοντικά είτε ως ένορκοι είτε σε άλλα δημόσια αξιώματα. Βλέπουμε λοιπόν, στην πρακτική εφαρμογή τής αυθεντικής δημοκρατίας των Αθηναίων, ένα τεράστιο απόθεμα γνώσης γιά τις στοχαστικές διακυμάνσεις και την επίδραση τής τύχης στο δημιουργικό έργο τής φύσης. Γνώριζαν, πώς να χρησιμοποιούν στοχαστικές διακυμάνσεις και την επίδραση τής τύχης έναντι των κινδύνων, που πάντα απειλούσαν την αυθεντική δημοκρατία τους. Κληρωτίδες με μηχανισμό χοανοειδή σωλήνα και χρωματιστές μπάλες. Γνώριζαν δηλαδή, ότι η διαπλοκή μεταξύ των εξουσιών είναι κίνδυνος μέγας. Αν η διαπλοκή τούτη δεν ελεγχόταν μέσω τής τύχης, ήταν θέμα χρόνου να φτάσει στη δικαστική εξουσία και άρα να αλλοιώσει παντελώς τη δημοκρατία. Όταν αυτοί, οι οποίοι εξουσιάζουν, διαπλέκονται με εκείνους, που βρίσκονται εκεί για να τους ελέγχουν, είναι θέμα χρόνου όλοι μαζί να ελέγξουν και τούς δικαστές, για να συνεχίσουν τα εγκλήματά τους. Έτσι, οι Έλληνες νομοθέτες δημιούργησαν μια δυναμική, που δεν επέτρεπε στις εξουσίες να διαπλέκονται. Η δυναμική τούτη εξασφαλιζόταν όχι μόνον από τον απλό διαχωρισμό των εξουσιών, αλλά και από τη διαφορετικότητα στον τρόπο στελέχωσής τους. Ένα μέγιστο λοιπόν μυστικό τής λειτουργίας τής αυθεντικής δημοκρατίας των Αθηναίων κρύβεται, στο ότι τα δύο κύρια όργανα εξουσίας της -η εκτελεστική και η νομοθετική- στελεχώνονταν με διαφορετικό τρόπο. Οι στρατηγοί, που έφεραν την εκτελεστική εξουσία, την οποία σήμερα φέρει π.χ. ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί εκλέγονταν, ενώ οι βουλευτές, οι οποίοι έλεγχαν αυτήν την εξουσία, κληρώνονταν. Εκλέγονταν δηλαδή οι αντιπρόσωποι και κληρώνονταν οι εκπρόσωποι τού δήμου των πολιτών. Οι διαφορές μεταξύ αυτών των ιδιοτήτων είναι ασύλληπτα μεγάλες. Δεν έχουν καμμία σχέση μεταξύ τους σε ό,τι αφορά τη διαδικασία επιλογής και τη λίστα των προσόντων, που απαιτεί η κάθε ιδιότητα, για να αποδώσει, όπως απαιτεί η ομαλή λειτουργία τής αυθεντικής δημοκρατίας. Έρως πολιτικός, πολιτική παιδεία και τύχη είναι τα βασικά συστατικά, που απαιτούνται γιά την εύρεση τού σημείου G τής ομαλής λειτουργίας τής αυθεντικής δημοκρατίας. Διότι ούτε ελέω θεού ούτε ελέω τεχνοκρατίας επιτρέπεται η επιβολή πολιτεύματος. Ας το καταλάβουν επιτέλους αυτό όσοι ενδιαφέρονται γιά την επαναφορά μιάς έστω στοιχειώδους ιδιότητας τού πολίτη (πολιτειότητας) σε εμάς, τους πειθήνιους πλέον υπηκόους τής παγκόσμιας πολυαρχίας, που μας κυβερνά όλους μας και τους εξουσιαστές και τους εξουσιαζομένους. Δρ. Νικόλαος Κ. Γεωργαντζάς (*) (*) Ο δρ. Γεωργαντζάς είναι καθηγητής Συστημικής Δυναμικής στο πανεπιστήμιο Fordham τής Νέας Υόρκης. http://www.freeinquiry.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ: ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ G THΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"

Μια ευκαιρία να αρχίσει η ανασύνταξη της κοινωνίας και της χώρας!!!

Ο Gerhard από την Γερμανία...!
Ο Gerhard από την Γερμανία, ο Franchua από την Γαλλία, ο Mario από την Ιταλία και ο
Johan από την Ολλανδία, ευχαριστούν από καρδιάς όλους εμάς τους Έλληνες για την
προτίμηση που δείχνουμε στα εθνικά τους προϊόντα, και κατά επέκταση στη διασφάλιση
των θέσεων εργασίας των.
Και σαν επιβράβευση μας συμβουλεύουν να πουλήσουμε τον Παρθενώνα, και τα νησιά μας,
σπρώχνοντας μας στο Δ.Ν.Τ. για να λύσουμε τα οικονομικά μας προβλήματα.
Αντίθετα ο Νίκος από την Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος από τις Σέρρες,ο γαμπρός μας ο Γιάννης,
ο γιος μας, ο Θοδωρής, ακόμα και εμείς οι ίδιοι, βγαίνουμε στην ανεργία για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Για την προτίμηση μας στα ξένα προϊόντα, και στα ξένα Super Markets (Lidl, Aldi, Carrefour, Dia).
Φανταστείτε πόσα δισεκατομμύρια ευρώ πηγαίνουν κάθε χρόνο στον Gerhard, στον Franchua,
στον Mario και στον Johan. Και αυτό γιατί, ή από άγνοια ή από ωχαδερφισμό δεν αγοράζουμε
Ελληνικά προϊόντα. Και μιλάμε για απλά πράγματα, καθημερινά. Όπως γάλα, τυρί, κασέρι, γιαούρτι,
σαπούνια, χαρτιά υγείας, μακαρόνια, μπύρες, αναψυκτικά, ποτά, μαρμελάδες, τσιγάρα, σοκολάτες,
παγωτά, μπισκότα, οδοντόκρεμες....
Τόσο απλά...
Φανταστείτε τώρα ότι όλοι οι Έλληνες αγοράζουν μόνο Ελληνικά ζυμαρικά και η βιομηχανία Μέλισσα, για παράδειγμα, λόγω αυξημένης ζήτησης, θα πρέπει να διπλασιάσει την παραγωγή της. Σίγουρα θα χρειαστεί περισσοτέρους εργάτες, υπαλλήλους, οδηγούς, αποθηκάριους, περισσότερους μηχανικούς, ίσως χημικούς, σίγουρα περισσότερο σιτάρι (αγρότες).
Σίγουρα κάποιους παρά πάνω υπαλλήλους θα πρέπει να προσλάβει.
Σ’αυτούς τους νεοπροσλαμβανόμενους φανταστείτε λέει, να είναι το παιδί σας, που ψάχνει δουλειά ή,
ακόμα και εσείς οι ίδιοι.
Και όλα αυτά επειδή αγοράζατε μακαρόνια Μisko, η Μέλισσα, και όχι μακαρόνια Barilla η μακαρόνια Lidl.
Τυχαίο; Δεν νομίζω!!!
Στο τέλος ας το δούμε και εγωιστικά:
Τρώει ο Ιταλός μακαρόνια Μέλισσα;
Πίνει καφέ Λουμιδη;
Πίνει ο Γερμανός μπύρα Mythos;
Τρώει λουκάνικα Τζουμαγιάς;
Πίνει ο Ολλανδός γάλα Μεβγάλ;
Τρώει κασέρι Τρικαλινό;
Πίνει ο Γάλλος Ελληνικό κρασί η τσίπουρο;

Ε τότε γιατί να παίρνουμε εμείς τα δικά τους προϊόντα;
Για να μειώνουμε την ανεργία τους;
Μπορεί τα ξένα μερικές φορές να είναι φθηνότερα και τα ελληνικά ακριβότερα. Όταν, όμως, αγοράζουμε ελληνικά, τα χρήματα αυτά ξαναγυρίζουν σε εμάς διπλά και τρίδιπλα. Ειδικά τα δύσκολα χρόνια που έρχονται λόγω Δ.Ν.Τ.
Επειδή οι πολιτικοί μας δεν θέλουν, αλλά και δεν μπορούν επίσημα, λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης,
να μποϋκοτάρουν τα ξένα προϊόντα, ας κάνουμε εμείς μόνοι μας μια προσπάθεια να αλλάξουμε
τις αγοραστικές μας συνήθειες, είναι απλό:
Από αύριο προτιμάμε Ελληνικά προϊόντα αλλά και Ελληνικά super markets.
Τα Ελληνικά προϊόντα τα αναγνωρίζουμε από το barcode . Σε όλα τα Ελληνικά προϊόντα, στο barcode τους, τα τρία πρώτα νούμερα είναι 5-20.

Αντί λοιπόν για παγωτά Algida η Ηaagen-Dazs αγοράστε Έβγα, Κρι Κρι, Δέλτα.
Αντί βούτυρα Αdoro, Lurpak, προτιμήστε Βιτάμ, Αγνό, Κέρκυρας.
Αντί προσούτο και σαλάμια Lidl, πάρτε Νίκας, Υφαντής, creta farm έδεσμα.
Αντί μπύρες,Carlsverk, Bud, Stella Artois υπάρχουν οι Mythos, Βεργίνα, Fix, Alfa.
Aντί Νoutela υπάρχει η Μerenta.
Αντί γάλατα Νουνού, Βερόπουλου, Lidl, προτιμήστε Αγνό, Μεβγάλ, Ολυμπος, Κουκάκη.
Αντί ουίσκι, βότκα, αγοράστε κονιάκ, τσίπουρο, ούζο, Ελληνικά κρασιά.
Αντί σόδα Tuborg, Perrier, Εvian, έχουμε Σουρωτή, Δουμπιά, Ξινό νερό.
Αντί coca cola, fanta, sprite υπάρχουν αναψυκτικά ΕΨΑ, ηβη, Νιγρίτα, Lux.
Αντί ζυμαρικά Barilla και Lidl προτιμήστε ΑΒΕΖ, Μέλισσα, Mίσκο.
Αντί οδοντόκρεμες Colgate, Aim υπάρχουν kolynos, aquafresh, oulodent.
Aντί χαρτί υγειάς και κουζίνας Lidl και zewa αγοράστε Diana softex.
Αντί καθαριστικά Ava, Azax, υπάρχουν τα planet, trylet, Εύρηκα...
Επομένως όταν κάνετε την επόμενη αγορά σας, σκεφτείτε ότι προτιμώντας τα ελληνικά προϊόντα, βοηθάτε μεσοπρόθεσμα την επαγγελματική σας εξέλιξη ή, την επαγγελματική εξέλιξη αγαπημένων σας προσώπων.

Πηγη.

infognomonpolitics.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μια ευκαιρία να αρχίσει η ανασύνταξη της κοινωνίας και της χώρας!!!"

Μινωικός πολιτισμός

Μέρος δεύτερον
ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ
Η πυραμίδα της κοινωνικής ιεραρχίας στη μινωική Κρήτη είχε ως εξής:
• Οι βασιλείς ήταν εκπρόσωποι των θεοτήτων. Η εξουσία τους συγκεντρωνόταν κυρίως γύρω από το θρησκευτικό στοιχείο, το οποίο, όπως επιβεβαιώνεται από τα πλούσια σε αριθμό ευρήματα, διαδραμάτιζε καίριο ρόλο στην κοινωνική ζωή. Ο βασιλιάς, λοιπόν, ήταν μια ηγετική μορφή, που είχε διοικητική, νομοθετική αλλά κατεξοχήν θρησκευτική εξουσία.
• Οι ευγενείς και οι συγγενείς της βασιλικής οικογένεια, είχαν το ρόλο του συμβουλευτικού σώματος του βασιλιά.
• Το ιερατείο αποτελούνταν από άνδρες και γυναίκες που διαχωρίζονταν σε διάφορους βαθμούς εξουσιαστικής δύναμης.
• Οι επαγγελματίες τεχνίτες, οι γραφείς και οι υψηλοί αξιωματούχοι ανήκαν στο ανακτορικό προσωπικό και λόγω της εξειδίκευσής τους είχαν ιδιαίτερα προνόμια.
• Οι άνθρωποι στις πόλεις ασχολούνταν με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη βιοτεχνία, τη ναυτιλία και το εμπόριο.
• Οι οικιακοί βοηθοί και οι δούλοι ήταν απαραίτητοι, όπως γίνεται αντιληπτό από τις ανάγκες που προέκυπταν από την κοινωνική οράνωση της μινωικής κοινωνίας.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Η θρησκεία στη ζωή των Μινωιτών βρισκόταν στην κορυφή της κοινωνικής τους ζωής. Τα πρώτα θρησκευτικά στοιχεία εμφανίστηκαν την Προανακτορική Περίοδο. Τη βάση της λατρευτικής τους πίστης αποτελούσε η θεά της γονιμότητας ή η μεγάλη μητέρα, συνοδευόμενη από το μύθο που ακολουθούσε τον κύκλο της γέννησης και του θανάτου του εραστή της θεάς. Συμβολικά, τα δύο γεγονότα που αφορούν την αρχή και το τέλος της ζωής συμπίπτουν με τον κύκλο της ζωής στη φύση. Δηλαδή, η άνοιξη με τη γέννηση των νέων βλαστών και την αναπτέρωση από την καταστολή και ο χειμώνας με το τέλμα της ψύξης- θανάτου της φύσης. Υπεύθυνο για όλα τα θρησκευτικά θέματα ήταν το ιερατείο. Στα καθήκοντά του ανήκαν: Οι τελετουργίες, οι οποίες συχνά είχαν σκοπό την πρόκληση της γέννησης του θεού(εραστή θεάς)-της ζωής στη φύση, αλλά και τη θεοφάνεια, την εμφάνιση της θεάς στους ανθρώπους μέσω εκστατικού χορού, ο οποίος οδηγούσε στον οραματισμό της. Οι θυσίες, οι οποίες ήταν αναίμακτες αλλά και αιματηρές, θυσιάζοντας ζώα -κυρίως ταύρους- αλλά και ανθρώπους, όπως φαίνεται από ενδείξεις πρόσφατης μαρτυρίας ευρήματος στην περιοχή των Αρχανών. Οι εξορκισμοί, οι οποίοι ήταν μέρος μαγικών τελετών με σκοπό την ίαση ασθενειών και την άρση άλλων δυσκολιών της ζωής. Τέλος, οι θρησκευτικές πομπές, οι οποίες είχαν χαρακτήρα επίδειξης πολύτιμων αντικειμένων λατρείας και προσφοράς προς τους θεούς. Το μεγαλύτερο μέρος των θρησκευτικών πληροφοριών οφείλεται στην τέχνη, χάρη στο μεγάλο αριθμό λατρευτικών αντικειμένων και τοιχογραφιών που σώζονται. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα ρυτά, τα οποία ήταν τελετουργικά αγγεία που χρησιμοποιούνταν στις θυσίες. Το πιο γνωστό ρυτό είναι η ταυροκεφαλή -σπουδαίο κατασκεύασμα της λιθοτεχνίας- της Υστερομινωικής II Περιόδου (1500-1550π,Χ.).
Το αγγείο γέμιζε με το απαραίτητο υγρο απο μια οπή στον τράχηλο και άδειαζε από μια άλλη από το ρύγχος.
Σε αυτό το χαρακτηριστικό σύμβολο της μινωικής θρησκείας βασίζονται τα ταυροκαθάψια, το γνωστό επικίνδυνο θρησκευτικό αγώνισμα κατά το οποίο ο αγωνιζόμενος -ο ταυροκαθάπτης- έπρεπε με λαβή να πιαστεί από τα κέρατα του ταύρου, ύστερα με ευελιξία να πηδήξει πάνω από την πλάτη του για να προσγειωθεί τελικά στο πίσω μέρος του ζώου.
http://www.dimos-pylou-nestoros.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μινωικός πολιτισμός"

Μόνιμα Στελέχη και Επιστήμονες του Ελληνικού Στρατού ετοιμάζουν τον πρώτο Έλληνα Ρομποτικό πολεμιστή

Κώστας Αττιάς - Μια μικρή, συμπαγής και αποφασισμένη ομάδα από μόνιμα στελέχη και επιστήμονες που υπηρετούν τη θητεία τους προσφέροντας με έναν ιδιαίτερο τρόπο στο κοινωνικό σύνολο είναι η αιχμή του δόρατος της προσπάθειας του Ελληνικού Στρατού που εκμεταλλεύεται τις ιδιαίτερες γνώσεις που έχουν αποκτήσει στη νανοτεχνολογία και στη ρομποτική ικανοποιώντας την «δίψα» τους για τη δημιουργία νέων πρωτοποριακών κατασκευών παρέχοντας τους στο μέτρο του δυνατού το “πεδίο μάχης” που χρειάζεται για να ξεδιπλώσουν τις ικανότητες τους και που δύσκολα μπορεί να βρεθεί σε άλλον φορέα, ιδιωτικό ή δημόσιο, στην Ελλάδα.

Το τρίπτυχο μικρές, έξυπνες και πάνω απ’ όλα χαμηλού κόστους συσκευές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τις ένοπλες δυνάμεις σε πολλές εφαρμογές είναι ο γνώμονας της επιτυχίας σε κάθε στάδιο σχεδίασης, κατασκευής και δοκιμής-εφαρμογής. Όπως λένε πηγές του ΓΕΣ:
«Οι συσκευές αυτές μπορούν να κατασκευασθούν πολύ εύκολα, και το προσωπικό σε μικρό χρόνο να μπορεί να εκπαιδευτεί στην αποτελεσματική επιχειρησιακή (και όχι μόνο) αξιοποίηση τους. Τέτοιου είδους συσκευές στο σύγχρονο πεδίο της μάχης αποτελούν παράγοντα πολλαπλασιασμού της μαχητικής ισχύος, αφού η χρησιμοποίηση τους μπορεί να δώσει σε δεδομένη στιγμή σημαντικό τακτικό πλεονέκτημα. Πιθανή δε απώλεια τους έχει αμελητέο κόστος, αφού δεν διακινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές ή ακριβά οπλικά συστήματα».
Στα μέχρι τώρα επιτεύγματα της ομάδας προσμετρούνται η δημιουργία μη επανδρωμένου ρομποτικού αεροσκάφους και συσκευές για την εκπαίδευση δυτών, ενώ στόχος είναι ο Ελληνικός Στρατός να μπει στην πρωτοπορία της παγκόσμιας τεχνολογίας, καθώς σε όλο τον κόσμο το βάρος αμυντικών οργανισμών, εταιρειών κατασκευής αμυντικού υλικού αλλά και ερευνητικών ιδρυμάτων εστιάζεται στην ανάπτυξη μη επανδρωμένων οχημάτων, ρομποτικών οχημάτων μάχης, δικτύων αισθητήρων και συστημάτων αυτόματης σκόπευσης.


Ξεναγός με πλεονεκτήματα
Το μεγάλο ατού της ομάδας όμως είναι πως ήδη οι εφαρμογές της αναπτύσσονται και “εκτός στρατοπέδων” και, αν έχετε βρεθεί στο Ρέθυμνο ή το Σαραντάπορο, οι πιθανότητες είναι πως χωρίς να το γνωρίζετε έχετε εξυπηρετηθεί από επιτεύγματα της ομάδας αυτής. Δημιουργίες του Ελληνικού Στρατού αποτελούν το Σύστημα Αυτόματης Ξενάγησης Μουσείων, το οποίο έχει εφαρμοστεί στο Στρατιωτικό Μουσείο Ρεθύμνου, καθώς και η νέα ηλεκτρονική εγκατάσταση προς υποστήριξη του συστήματος Ήχος και Φως, του Στρατιωτικού Μουσείου Σαρανταπόρου (Χάνι Χατζηγώγου). Το εκπληκτικό μάλιστα είναι πως ο Ελληνικός Στρατός κατάφερε να δημιουργήσει νέα ηλεκτρονική εγκατάσταση προς υποστήριξη του συστήματος Ήχος και Φως, το οποίο έχει κατασκευαστεί το 1972 με κόστος μόλις 675 ευρώ, όταν το αιτούμενο κόστος από ιδιωτική εταιρεία για την επισκευή του συστήματος έφτανε τα 9.700 ευρώ! Μάλιστα το σύστημα είναι και «πράσινο» καθώς έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί με ηλεκτρική ενέργεια από φωτοβολταϊκό σύστημα που από μόνο του αποτελεί ακόμα ένα κίνητρο λόγω των συχνών επισκέψεων του μουσείου από μαθητές σχολείων για να κεντριστεί το ενδιαφέρον των μαθητών. Οικολογική είναι και η κατανάλωση ενέργειας, αφού το παλιό σύστημα ήθελε 1700W/220V έναντι μόλις 14W/12V του νέου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μόνιμα Στελέχη και Επιστήμονες του Ελληνικού Στρατού ετοιμάζουν τον πρώτο Έλληνα Ρομποτικό πολεμιστή"

Νήμα 7.000 ετών σε ελληνικό σπήλαιο

Το απανθρακωμένο τμήμα νήματος της νεολιθικής εποχής από το Σπήλαιο Δράκαινα της Κεφαλλονιάς.

Το απανθρακωμένο τμήμα νήματος

της νεολιθικής εποχής από το Σπήλαιο

Δράκαινα της Κεφαλλονιάς.

Ένα ιδιαίτερα σπάνιο -τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα- εύρημα κρυβόταν στο εσωτερικό σπηλαίου της Κεφαλλονιάς. Η εργαστηριακή εξέταση μάζας χώματος από το σπήλαιο αποκάλυψε στα έκπληκτα μάτια των ερευνητών ένα απανθρακωμένο νήμα μήκους μόλις ενός χιλιοστού, η ηλικία του οποίου υπολογίζεται ότι φτάνει τα 7.000 χρόνια!

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, το μικροσκοπικό αυτό εύρημα, που προέρχεται από το Σπήλαιο Δράκαινα του νησιού του Ιονίου, είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς δείχνει ότι οι άνθρωποι των νεολιθικών χρόνων στην Ελλάδα μπορούσαν να γνέθουν κλωστές και να υφαίνουν υφάσματα. Μαζί με το νήμα εντοπίστηκαν, επίσης, απανθρακωμένα διατροφικά κατάλοιπα (οστά, σπόροι και άλλα φυτικά υπολείμματα) που χρονολογούνται στα τέλη της 6ης χιλιετίας π.Χ.

Το Σπήλαιο Δράκαινα -αθέατη βραχοσκεπή στη σημερινή του κατάσταση- βρίσκεται στο Φαράγγι του Πόρου, τουριστικό θέρετρο στη νοτιοανατολική ακτή της Κεφαλλονιάς. Το αρχαιολογικό πρόγραμμα μελέτης των προϊστορικών επιχώσεων του Σπηλαίου ξεκίνησε το 2004 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδος, υπό τη διεύθυνση της αρχαιολόγου δρος Γεωργίας Στρατούλη και με τη συμμετοχή πολλών ερευνητών και φοιτητών από ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια.

Τα απομεινάρια υφασμάτων συγκαταλέγονται στα ευρήματα, που, αν και δε φαίνονται τόσο σημαντικά στο ευρύ κοινό, ωστόσο συναρπάζουν τους αρχαιολόγους. Ο λόγος; Η εύθραυστη φύση τους είναι ιδιαίτερα σπάνια παγκοσμίως. Τα αρχαιότερα νήματα που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα εντοπίστηκαν στο Νάχαλ Χεμάρ, στο Ισραήλ (7η χιλιετία π.Χ.) και στο Καταλχόγιουκ, στην Τουρκία (6.000 π.Χ.).

Το νήμα από το Σπήλαιο Δράκαινα, σύμφωνα με την εργαστηριακή ανάλυση που έγινε στο Centre for Textile Research in Copenhagen, φαίνεται να προέρχεται από φυτική πρώτη ύλη (κατά πάσα πιθανότητα λινάρι, τσουκνίδα ή κάνναβις). Επιπλέον αναλύσεις, αυτήν τη φορά με ακτίνες Χ, θα γίνουν εντός του 2011 στο Synchrotron Facility της Γκρενόμπλ, προκειμένου να προσδιοριστεί ποια ήταν ακριβώς η φυτική ύλη που χρησιμοποιήθηκε.

Από ιερό... μαντρί

Οι ανασκαφές που διεξήχθησαν στο Σπήλαιο της Κεφαλλονιάς από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδος έφεραν στο φως αρχαιολογικές επιχώσεις που μαρτυρούν τη χρήση του από τη νεότερη νεολιθική (μέσα 6ης χιλιετίας) έως την πρώιμη εποχή του χαλκού (μέσα 3ης χιλιετίας). Υστερα από μακρά περίοδο εγκατάλειψης, το Σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε εκ νέου από το τέλος του 7ου αιώνα έως τις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ. ως ιερό των Νυμφών και του θεού Πάνα. Στη σύγχρονη εποχή, το Σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε ως μαντρί.

Η μελέτη των ευρημάτων που έχουν έρθει στο φως (εργαλεία και διατροφικά κατάλοιπα), σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα αρχαιομετρικών, παλαιοοικολογικών και πετρογραφικών ερευνών, στοχεύουν στην ανασύνθεση της βιογραφίας της θέσης και στην κατανόηση της σημασίας του Σπηλαίου για τις νεολιθικές κοινότητες.

Πηγή: ΧΡΥΣΑ ΝΑΝΟΥ, Εφημερίδα "Αγγελιοφόρος"

http://erroso.blogspot.com/2011/03/7000.html#ixzz1GwZHxLtq

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νήμα 7.000 ετών σε ελληνικό σπήλαιο"

Τα νήματα στη γεωπολιτική αρένα

Ποιοί πραγματικά κινούν τα νήματα στη γεωπολιτική αρένα;

Ο Αμερικανός υπερσυντηρητικός δημοσιογράφος και αναλυτής Glenn Beck, υποστήριξε πρόσφατα πως ο George Soros έπαιξε σημαντικό υπόγειο ρόλο στα γεγονότα της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με τον Beck, ο ριζοσπαστικός σοσιαλισμός των ΗΠΑ, που στηρίζει ο Soros, σε συνεργασία με την Μουσουλμανική Αδελφότητα, κατάφεραν να ρίξουν τον Μουμπάρακ.
Ο Alex Jones όμως, διαφωνεί. Και όπως λέει, αν και ο Soros έπαιξε κάποιο ρόλο, δεν είναι ο μοναδικός που κινεί τα νήματα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Είναι ένας μόνο ανάμεσα σε πολλούς, που συμμετέχουν σε ένα παγκόσμιο επιχειρηματικό καρτέλ, το οποίο κυριαρχεί στα οικονομικά πράγματα όλων των χωρών, και επηρεάζει τα εσωτερικά τους.
Όπως λέει ο Jones, αν και ο Beck έχει κάποιο δίκιο, μάλλον ξεχνάει το πλούσιο παρελθόν του αμερικανικού πενταγώνου σε παρεμβάσεις σε ξένα κράτη.
 Η CIA και ο αμερικανικός στρατός έχουν εδώ και δεκαετίες, χρηματοδοτήσει και δημιουργήσει διάφορες ισλαμικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των Ταλιμπάν.
Αυτό που σήμερα διαδραματίζεται, είναι μια πολύπλοκη σειρά προσπαθειών αποσταθεροποίησης των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής, και ίσως η πρόκληση ενός μεγάλου πολέμου.
Ο Glenn Beck έχει δίκιο να μιλά για μια «Νέα Παγκόσμια Τάξη», αλλά έχει άδικο όταν τα ρίχνει όλα στον Soros. Οι μεθοδευτές αυτής της νέας τάξης είναι πολλοί, και μεταξύ τους συμπεριλαμβάνονται οι πλέον πλούσιοι άνθρωποι, που ανέκαθεν κυριαρχούσαν στη γεωπολιτική σκακιέρα. Προκειμένου να πετύχουν τη παγκόσμια κυριαρχία, είναι αναγκαίο για αυτούς να ελέγξουν τη Μέση Ανατολή και τη Κεντρική Ασία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα νήματα στη γεωπολιτική αρένα"

Μινωικός πολιτισμός

Μέρος πρώτον

0 μινωικός πολιτισμός τοποθετείται χρονικά από τα τέλη της Νεολιθικής Εποχής μέχρι τις αρχές της Εποχής του Σιδήρου (3200-1000 π.Χ.). Η ονομασία αυτή οφείλεται στον ανασκαφέα της Κνωσού σερ Άρθουρ Έβανς, ο οποίος είχε ως έναυσμα το όνομα του βασιλιά του νησιού, γνωστό και από τη μυθολογία ως Μίνωα.

Η περίφημη τοιχογραφία με τις Γαλάζιες Κυρίες, όπως ονομάστηκαν, από το ανάκτορο της Κνωσού, έργο του 1600 π.Χ. περίπου.

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
Οι πρώτες έρευνες εντοπισμού του μινωικού πολιτισμού στο χώρο της Κνωσού ξεκίνησαν από τον Μίνω Α. Καλοκαιρινό το Δεκέμβριο του 1878. Μια προσπάθεια χωρίς αποτέλεσμα διενήργησε ο Ερρίκος Σλίμαν το 1883, για να έρθει ο σερ Άρθουρ Έβανς να ξεκινήσει με επιτυχία τις έρευνες το 1894 -καθώς το 1898 η Κρήτη ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη Κρητική Πολιτεία και οι αρχαιότητες κτήμα της Πολιτείας-, φτάνοντας στο επιστέγασμα των ανακαλύψεων το 1900. Ο ίδιος συνέχισε με την αρωγή του Πέντλμπερι τις ανασκαφές μέχρι το 1932. Μείζονος σημασίας έργο του Έβανς ήταν η αναστήλωση τμημάτων του ανακτόρου της Κνωσού και των γειτονικών κτιρίων. Από τότε οι ανασκαφές συνεχίζονται από την Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή και την ΚΓ. Ε.Π.Κ .

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ ΤΗΣ ΚΝΩΣΟΥ

ΑΝΑΚΤΟΡΑ
Τα ανάκτορα αποτελούσαν το κέντρο οργάνωσης της ζωής στην Κρήτη. Με κόμβο το ανάκτορο της Κνωσού, έχουν ανακαλυφθεί σημαντικού βεληνεκούς ανάκτορα, όπως της Φαιστού, της Ζάκρου και των Μαλλίων, των οποίων η κατασκευή τοποθετείται γύρω στο 1900 π.Χ. Η μορφή του ανακτόρου της Κνωσού, όπως σώζεται μέχρι σήμερα -η οποία ανήκει στη Β' Ανακτορική Περίοδο-, δεν ήταν ίδια σε όλη τη διάρκεια της μακρόπνοης Μινωικής Περιόδου. Υπέστη, όπως και τα άλλα ανάκτορα, δύο μεγάλες καταστροφές, πιθανότατα από μεγάλης έντασης σεισμικές δονήσεις. Η πρώτη μεγάλη καταστροφή συνέβη περίπου το 1700 π.Χ., τα ανάκτορα χτίστηκαν ξανά σε μικρό χρονικό διάστημα ακόμη πιο λαμπρά, διανύοντας την αναπτυσσόμενη πορεία τους. Η δεύτερη καταστροφή έγινε γύρω στο 1450 π.Χ., οπότε τα ανάκτορα καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, εκτός από το ανάκτορο της Κνωσού που κατοικήθηκε μέχρι και τη μυκηναϊκή κυριαρχία.

ΚΝΩΣΟΣ
Το ανάκτορο της Κνωσού βρίσκεται πέντε χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ηρακλείου, πάνω στο λόφο της Κεφάλας δίπλα στον οποίο ρέει ο ποταμός Καίρατος. Το συγκρότημα απλώνεται σε μια έκταση 22.000 τ.μ. Η οικοδόμηση του ανακτόρου στηρίχτηκε σε μια περίπλευρη οργάνωση πολυώροφων κτιρίων σε τέσσερις πτέρυγες γύρω από μια κεντρική αυλή με διαστάσεις 50 επί 25 μέτρα περίπου, η οποία διοχέτευε φως και αέρα στα ανακτορικά κτίρια. Διέθετε τρεις εισόδους που βρίσκονταν στη βόρεια, στη δυτική και στη νότια πλευρά του. Στα δυτικά υπήρχαν οι αίθουσες τελετών, πλήθος αποθηκών μακρόστενα δωμάτια με αποθηκευτικά πιθάρια-, τα θησαυροφυλάκια, τα ιερά και η αίθουσα του θρνου. Στο νοτιοδυτικό τμήμα αναπτυσσόταν η δυτική αυλή, η είσοδος που οδηγούσε στο Διάδρομο της Πομπής, και στα νότια βρισκόταν το νότιο Πρόπυλο. Στην ανατολική πτέρυγα ήταν τα βασιλικά διαμερίσματα, οι βασιλικές αποθήκες και διάφορα εργαστήρια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τουαλέτα, στην οποία οδηγούσε ο διάδρομος που ενωνόταν με το διαμέρισμα της βασίλισσας. Η έκπληξη έγκειται στη σύνδεση της τουαλέτας με αποχετευτικό σύστημα, το οποίο χρονολογείται από την Παλαιοανακτορική Περίοδο (19ος-1600 π.Χ.), συνιστώντας την παλαιότερη κατασκευή αποχέτευσης στην Ευρώπη. Στη βόρεια πλευρά υπήρχαν το τελωνείο, καθαρτήριες δεξαμενές εξαγνισμού και ένα θέατρο, το οποίο ήταν χώρος δημόσιων συνεστιάσεων και εορτασμών.

Αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό των μινωικών πόλεων ήταν η απουσία οχυρωματικών έργων, σε αντίθεση με τα αμυντικά συστήματα που συναντώνται στις πόλεις του Αιγαίου και της ηπειρωτικής Ελλάδας της ίδιας εποχής (Εποχή του Χαλκού). Εύλογα προκύπτει το συμπέρασμα ότι η ασφάλεια για τους κατοίκους του νησιού ήταν κατοχυρωμένη, καθώς και ότι για μακρό χρονικό διάστημα επικρατούσε εσωτερική ειρήνη. Η ειρηνική κοινωνική διαβίωση φυσικά ευνοούσε την ανάπτυξη του νησιού, όπως μαρτυρεί και η προέλευση υλικών από τα οποία κατασκευάστηκαν πολλά από τα διασωθέντα αρχαιολογικά ευρήματα. Χάρη στη μεγάλης εμβέλειας εμπορική δραστηριότητα εισήγαγαν ελεφαντόδοντο από τη Συρία, κασσίτερο από τη Μικρά Ασία και το Αφγανιστάν και χαλκό από την Κύπρο, στοιχεία που αποτελούν αδιάσειστα τεκμήρια της Pax minoica, της λεγόμενης μινωικής θαλασσοκρατορίας.
http://www.dimos-pylou-nestoros.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μινωικός πολιτισμός"

Α. Διπλαράκου: Ελληνίδα Μις Ευρώπη (1930).

Η Αθήνα ξενυχτά για την υποδοχή της. Εισέβαλε, μεταμφιεσμένη, στο Άγιο Όρος

Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε σήμερα για τα σύγχρονα καλλιστεία ομορφιάς. Ορισμένοι τα θεωρούν ένα, ακόμα, θέαμα, ενώ άλλοι ένα χαζό θέαμα. Σίγουρα, όμως, δεν είχαν πάντα την ίδια απήχηση στην Ελληνική κοινωνία. Τα καλλιστεία ομορφιάς στην Αθήνα του 1930 ήταν ένα μέγιστο πολιτικό γεγονός και η Μις Ελλάς κουβάλαγε στις όμορφες πλάτες της την «τιμή» του Έθνους.
Ο πρώτος διαγωνισμός έγινε το 1929. Το πόσο σοβαρή υπόθεση ήταν για τη ζωή των Αθηναίων φαίνεται και από το ότι τα πρώτα χρόνια τα καλλιστεία τα διοργάνωνε η «Ένωσις των Συντακτών». Η πρώτη Μις Ελλάς ήταν η Ασπασία Καρατζά, εγγονή του αγωνιστή του 1821, Παναγιώτη Καρατζά, η οποία μάλιστα διακρίθηκε στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό, στο Παρίσι, όπου κατέλαβε τη δεύτερη θέση. Τον επόμενο χρόνο ο κόσμος είναι περισσότερο ενημερωμένος γύρω από τα καλλιστεία. Ο ίδιος ο Δήμαρχος των Αθηναίων Σπυρίδων Μερκούρη (ο παππούς της Μελίνας) πήρε μέρος στην επιτροπή για την ανάδειξη της Μις Ελλάς, ενώ, κατά τον Δημ.Λαμπίκη, ο δήμαρχος προώθησε την εκλεκτή του Αλίκη Διπλαράκου. Μάλιστα, λέγεται ότι η Αλίκη παρακολουθούσε τα καλλιστεία ως θεατής και τελικά έμαθε ότι επιλέχτηκε να διαγωνιστεί. Όταν προσπάθησε να αρνηθεί την πλησίασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (παραβρισκόταν και αυτός στο διαγωνισμό!!) Αλέξανδρος Ζαΐμης και της δήλωσε ότι επιβάλλεται να διαγωνιστεί, γιατί η συμμετοχή της είναι εθνική υπόθεση. Λίγους μήνες αργότερα θα στεφθεί στο Παρίσι ως Μις Ευρώπη και οι εφημερίδες της εποχής παραληρούν από εθνικό ενθουσιασμό. Εφημ. Καθημερινή: «…(η διάκριση της Διπλαράκου) συμβολίζει την επάνοδον της σύγχρονης Τέχνης εις τα αιώνια και άφθαστα πρότυπα της Αρχαίας Ελληνικής παράδοσης…. είναι πανηγυρική αναγνώριση της ελληνικής ευγενίας…η δις Διπλαρακου είναι ένα άγαλμα που ήλθε στον κόσμο για να αναστήση τον κόσμο του Φειδίου».
Κατά την επιστροφή της στην Αθήνα χιλιάδες κόσμου βγήκαν στους δρόμους για να την δουν. Η Πειραιώς γέμισε με κόσμο για να δουν τη Διπλαράκου να περνά. Εκείνη τη νύχτα η Αθήνα, με επίκεντρο την οδό Ερμού, δεν κοιμήθηκε και η γαλανόλευκη κυμάτιζε στα χέρια των “ευτυχισμένων” Ελλήνων (ποιος είπε ότι τούτο το έθνος δεν έχει συνέχεια και συνέπεια;). Η Εθνική χαρά ήταν απερίγραπτη και, όταν στη συνέχεια θα καταλάβει τη δεύτερη θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό, η υπόθεση της Διπλαράκου θα πάρει διαστάσεις μύθου
Η Αλίκη Διπλαράκου πρέπει να ήταν ένας ενδιαφέρον και μορφωμένος χαρακτήρας. Μίλαγε άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά (ασύλληπτο εφόδιο για μια γυναίκα της εποχής της), ενώ περιόδευσε στις ΗΠΑ δίνοντας διαλέξεις για τον Αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Το «ιδιαίτερον του χαρακτήρα της» φαίνεται και από το ότι κατάφερε να μεταμφιεστεί ως άνδρας και να παραβιάσει το άσυλο του Αγίου Όρους. Είναι μια από τις ελάχιστες γυναίκες που το επιχείρησαν και το πέτυχαν στη χιλιόχρονη ιστορία του Αγίου Όρους. Η συντηρητική κοινωνία της Αθήνας έτσι και αλλιώς την αντιπαθούσε. Μετά την “εισβολή” στο Άγιο Όρος το όνομα Διπλαράκου έγινε συνώνυμο του Σατανά
Η Ελληνίδα καλλονή παντρεύτηκε δύο φορές. Απέκτησε τον τίτλο της Λαίδης, Λαίδη Άλις Ράσελ, (ο δεύτερος σύζυγος της ήταν ο σερ Τζον Ράσελ, Δούκας του Μπέντφορντ). Απέκτησε τρία παιδιά και έφυγε από τη ζωή το 2002

Γιώργος Σωτ. Δαμιανός

http://www.24grammata.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Α. Διπλαράκου: Ελληνίδα Μις Ευρώπη (1930)."

ΕΛΛΑΔΑ από την απαράδεκτη συναινετικότητα, κυλάμε στην εύκολη παράδοση.

Το ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ δημοσίευσε την ακόλουθη συν΄νετυεξη – διακήρυξη του Βασ. Μαρκεζίνη.
Απλά την ναποδεχόμαστε απολύτως και σας συνιστούμε να τη μελετήσετε.

Με την προειδοποίηση ότι, «από την απαράδεκτη συναινετικότητα, κυλάμε στην εύκολη παράδοση» ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης παρεμβαίνει στις πολιτικές εξελίξεις με τη συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής».
Ο γνωστός ακαδημαϊκός, απαντώντας στις ερωτήσεις που θέσαμε υπόψη του, περιγράφει το δυσμενές πλαίσιο που διαμορφώνεται για τα εθνικά ζητήματα, υποβάλλει προτάσεις και απευθύνεται προς την κοινή γνώμη, με το μήνυμα ότι το μνημόνιο δεν σημαίνει και αποδοχή απεμπόλησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Συνέντευξη στο Νίκο Μελέτη
Τέσσερα χρόνια μιλάτε και γράφετε με κεντρικό μοτίβο την ιδέα ότι η εξωτερική μας πολιτική δεν είναι ελληνική αλλά ξενοκίνητη. Πού στηρίζετε αυτήν τη μελαγχολική σκέψη;
Σε τέσσερα επιχειρήματα.
Πρώτον: στο γεγονός ότι, ενώ η Αμερική μάς χαρακτηρίζει συνεχώς «στρατηγικούς εταίρους», δεν παύει ούτε στιγμή να κινείται εναντίον των συμφερόντων μας.
Θυμηθείτε τον ρόλο της στα Ιουλιανά, στη δικτατορία, στην επιχείρηση της Κύπρου το ‘74, στην προσπάθεια να εμποδίσει τον ερχομό του Ανδρέα το ‘81, στον πόλεμο κατά της Σερβίας, στη βοήθεια προς την πΓΔΜ (ακόμα και στη σύνταξη των επιστολών των Σκοπιανών προς την ελληνική κυβέρνηση), στην αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου (με όλες τις συνέπειες που αυτή μπορεί να έχει μια μέρα για εμάς), στις συνεχείς προσπάθειες να εμποδίσει τις πρωτοβουλίες μας στο πεδίο των αγωγών, στα εμπόδια που έθεσε στην πρόθεσή μας να προμηθευτούμε ρωσικούς οπλισμούς. Θυμηθείτε, λοιπόν, αυτές και τόσες άλλες περιπτώσεις και θα δείτε πόσο αφερέγγυα, κυνική και αδίστακτη είναι η «φίλη» αυτή χώρα στις δημόσιες σχέσεις της.
Οποιος θεωρεί άδικη αυτή την κρίση, ας διαβάσει την Wikileaks για να δει τους Αμερικανούς μέσα από τα δικά τους λόγια!
Δεύτερον: φοβάμαι όμως ακόμη περισσότερο εκείνους τους Ελληνες – πολιτικούς, δημοσιογράφους και κρατικά επιδοτούμενους (απαράδεκτο σε στιγμές μεγάλης φτώχειας) οργανισμούς (ως, π.χ., το ΕΛΙΑΜΕΠ) που πείθουν τον εαυτό τους ότι συμφέρει την πατρίδα τους να είναι οι ίδιοι αρεστοί (αν όχι, ίσως, και υποχωρητικοί) στους Αμερικανούς.
Οι κυνικά διακείμενοι θα μπορούσαν να διατυπώσουν τη γνώμη ότι οι φαντασιώσεις αυτές δεν διαφέρουν και τόσο από την εγκληματική άγνοια του συμφέροντος της πατρίδας μας, αλλα ας το αφήσουμε αυτό γι’ άλλη συζήτηση.

Τρίτον: φοβάμαι την αυξανόμενη λαιμαργία των Τούρκων, ορατή σε όλα τα σύγχρονα πεδία δράσης τους και γνωστή υπό το όνομα «νεο-οθωμανισμός», η οποία λαμβάνει τρομακτική υποστήριξη από τους Αγγλοσάξoνες.
Τέλος, με ανησυχεί η (επιτυχημένη) επικοινωνιακή πολιτική της παρούσας κυβέρνησης, η οποία χρησιμοποιεί την οικονομική κρίση τόσο ως μοχλό εκφοβισμού και πειθάρχησης των δυστυχούντων συμπολιτών μας όσο και ως δικαιολογία για μια πιθανή απεμπόληση των εθνικών δικαιωμάτων μας. Και αν τολμήσει κάποιος να διατυπώσει άλλη σκέψη, αμέσως θα τον «λεκιάσουν» ως φιλοπόλεμο. Αυτή δεν είναι δημοκρατία, είναι τρομοκρατία!
Αναφέρεστε σε κάτι συγκεκριμένο;
Σε δύο χτυπήματα που προβλέπω ότι θα έλθουν απανωτά.
Το πρώτο το προβλέπω εδώ και καιρό. Αναφέρομαι στη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. Το δεύτερο είναι το μειονοτικό «θέμα» στη Θράκη, το οποίο σιγά σιγά μεταμορφώνεται σε «πρόβλημα» πρώτου μεγέθους, αν και λίγοι το καταλαβαίνουν και ακόμη λιγότεροι θέλουν καν να το σκέφτονται!
Για περισσότερες λεπτομέρειες ως προς το πρώτο θέμα, παραπέμπω στο αποκαλυπτικό άρθρο των κ. Λυγερού και Κωνσταντακόπουλου στον «Κόσμο του Επενδυτή» της 27ης Νοεμβρίου 2010, σχετικά με «άκρως απόρρητο» κείμενο του υπουργείου Εξωτερικών, το περιεχόμενο του οποίου και ο δημόσια μη γνωστός τρόπος γενέσεώς του, όμως, είναι ενδεικτικά του πώς δουλεύει (ή δεν δουλεύει) το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Επιπλέον, η υβριστική αντίδραση του εκπροσώπου του τελευταίου αποδεικνύει -για πολλούς- ότι ο συντάκτης του κειμένου ευθαρσώς προειδοποίησε τους διαπραγματευτάς μας για τους κινδύνους που συνεπάγονται για τα εθνικά συμφέροντα αυτά που συζητούν με τους Τούρκους.
Για το «Θρακικό Πρόβλημα» παρατηρώ τρία πράγματα.
Πρώτον: το θέμα των μειονοτικών ομάδων της Θράκης -και υπενθυμίζω ότι είναι τρεις, όχι μία- όπως άλλωστε και το θέμα της πΓΔΜ, το έχουμε κάνει πιο δυσχερές εμείς οι Ελληνες, είτε με το να αφήνουμε την κατάσταση να χειροτερεύει μόνη της με την πάροδο του χρόνου είτε με το να ενεργούμε οι ίδιοι με κομματικά ή προσωπικά κριτήρια. Περαιτέρω, με το να φοβόμαστε να αναγνωρίσουμε σε μειονοτικές ομάδες δικαιώματα που επιβάλλουν όχι μόνο οι διεθνείς μας υποχρεώσεις αλλά και ο ίδιος ο πολιτισμός μας και συγχρόνως να είμαστε εξαιρετικά ενδοτικοί στις δραστηριότητες του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής.
Δεύτερον: δεν βλέπω, αλλά και αμφιβάλλω εάν υπάρχουν σχέδια για το μέλλον, όταν οι Τούρκοι, έχοντας (με τη βοήθειά μας) «λύσει» τα προβλήματά τους στο Αιγαίο, στρέψουν την προσοχή τους στη Θράκη, όπως μας έχει ήδη προειδοποιήσει ο κ. Νταβούτογλου.
Είναι αίσχος πλην όμως αληθές το να πει κανείς ότι μια τέτοια εξέλιξη (εμμέσως) ενθαρρύνεται από το ελληνικό κράτος το οποίο συνεχώς: (α) παραχωρεί τις εξουσίες του σε θεσμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης χωρίς να διασφαλίσει ότι ακραίοι κύκλοι που κινούνται στους κόλπους και των κομμάτων δεν θα τους μετατρέψουν σε θεσμούς «αυτονομίας» ειδικά σε περιοχές που τους ευνοεί η συγκέντρωση πληθυσμού, (β) παραβλέπει τη δημογραφική εξέλιξη στην περιοχή, η οποία ΔΕΝ ευνοεί τους Ελληνες χριστιανούς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΑΔΑ από την απαράδεκτη συναινετικότητα, κυλάμε στην εύκολη παράδοση."

Ο Έλληνας φαντάρος, σύμβολο των Αμερικανών στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Είναι ίσως η διασημότερη φωτογραφία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, τραβηγμένη από τον σπουδαίο Γιουτζίν Σμιθ. Δείχνει καλύτερα από κάθε άλλη τη γενναιότητα και το θάρρος του ανώνυμου Αμερικάνου φαντάρου που πολέμησε για την ελευθερία. Με το τσιγάρο να κρέμεται μάγκικα στα χείλη, και με ένα βλέμμα που τσακίζει κόκαλα, αυτός ο στρατιώτης έγινε το σύμβολο της μεγαλύτερης γενιάς των Αμερικάνων. Αυτός ο στρατιώτης, όμως, δεν είναι Αμερικανός, είναι ο Έλληνας Ευάγγελος Κλωνής!
Ο Ευάγγελος Κλωνής γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο της κοινότητας Πάστρας (της Κεφαλονιάς) το 1916. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας φτωχής οικογένειας που συνολικά θα αποκτούσε οκτώ. Παράτησε το σχολείο στην Τρίτη Δημοτικού.

Στα 14 του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου δούλευε ο μεγαλύτερος αδερφός του. Εκεί δούλεψε σαν εισπράκτορας στο λεωφορείο ενός άλλου Κεφαλλονίτη, του Γεράσιμου Αρσένη: Φορούσε την άσπρη του στολή και έκοβε τα εισιτήρια. Ότι έβγαζε το έστελνε στη μητέρα του, αλλά τα λεφτά ήταν λίγα. Μια μέρα, όταν ήταν 16 χρονών, το λεωφορείο είχε σταματήσει στον Πειραιά, και ο Βαγγέλης είδε κάτι ναύτες να μεταφέρουν ψώνια σ' ένα καράβι.

 Ο Βαγγέλης πήγε αμέσως στον Αρσένη, του έδωσε τις εισπράξεις της ημέρας και του είπε: «Εγώ φεύγω. Πες στη μάνα μου ότι θα της στείλω λεφτά από την Αμερική». Και πήγε στο κρεοπωλείο, και φορτώθηκε ένα κομμάτι κρέας, και μπήκε σκυφτός στο καράβι, και κρύφτηκε στα αμπάρια.
Μετά από αρκετές περιπέτειες και με τη βοήθεια του καπετάνιου (ήταν κι αυτός κεφαλλονίτης) ο Βαγγέλης κατέληξε στο Λος Άντζελες.
Στο Λος Άντζελες έπιασε δουλειά στο ανθοπωλείο ενός άλλου κεφαλονίτη, του Σπύρου Στεφανάτου (ο οποίος σήμερα ζει στην Κεφαλονιά -είναι 94 χρονών). Η πόλη όμως δεν του άρεσε -είχε πολύ κόσμο, και δεν είχε συνηθίσει. Μετακόμισε στο Ντένβερ του Κολοράντο, όπου δούλευε σαν πιατάς σε ένα εστιατόριο, και κάποια στιγμή πήρε και μια δικιά του καντίνα με χοτ-ντογκ και τα πούλαγε στο δρόμο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Έλληνας φαντάρος, σύμβολο των Αμερικανών στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο."

Η ουσία της Αρχαίας Ελληνικής θρησκείας

Αναδημοσίευση από το περιοδικό "Ιδεοθέατρον", τεύχος 24. Το κείμενο έχει γραφτεί από τον Π. Αναγνώστου.

Να κατανοήσουμε την ουσία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας είναι πολύ δύσκολο, διότι αυτή ήταν η εκδήλωση των κατά καιρούς ακμασάντων και κανονικώς λειτουργησάντων Μυστηρίων. Δυνάμεθα όμως να εξετάσουμε το υλικό το οποίο μας παρέχει η προμυθική περίοδος του Ελληνισμού και κυρίως η Ελληνική Μυθολογία, η οποία κατά πάσα πιθανότητα πηγάζει εκ της Πελασγικής.

Η αρχική Πελασγική θρησκεία ήταν κατά βάση φυσιολατρική, θεοποιούμενων των φυσικών δυνάμεων και νόμων. Έπλασαν τους θεούς καθ' ομοίωσιν των ανθρώπων. Καθ' όσον δε αναπτύσσετο η διάνοια των αρχαίων Ελλήνων, στους θεούς αυτούς έβλεπαν συμβολικώς τους εργάτες όχι μόνο της φυσικής αλλά και της ηθικής τάξεως.

Τοιουτοτρόπως η Δήμητρα, η Γη μήτηρ, από θεά των φυτών και της χορηγού του σίτου εγένετο η ευρέτρια και προστάτις της γεωργίας και αργότερα στα Ελευσίνια μυστήρια ο μύθος αυτής και τα εν αυτοίς δρώμενα εσυμβόλιζαν εκτός των φυσικών γεγονότων, άλλα γεγονότα σχέσιν έχοντα με την ανθρώπινη ψυχή.
Κατά τον Σπ. Νάγο, τα μυστήρια της Ελευσίνος υπήρξαν τα θεμέλια του διαφωτισμού" της ανθρωπίνης ψυχής, τα υποδείξαντα σε αυτήν το φως της σωτηρίας. η εικόνα της παλαιούσης προς το σκότος ψυχής διετυπώθη στα μυστήρια της Ελευσίνος εν πληρεστάτη περιγραφή. Η δε αποκάλυψη των μέσων με σκοπό να νικήσει κάποιος το σκότος υπεδείχθη υπό τούτων πλήρως και ιδού γιατί οι μυηθέντες ωμολόγησαν ότι ο μυηθείς στα Ελευσίνια άνθρωπος θα έχει μετά θάνατον ευδαιμονία.

Να κατανοηθούν τα απόρρητα Μυστήρια δεν ήταν δυνατόν αν ο επιθυμών τούτο δεν ήταν μυημένος σε αυτά και κατάλληλος ψυχικώς για την κατανόησή τους. Η μύηση ήταν δια σειράς δοκιμασιών βαθμιαία από βαθμού σε βαθμό με προϋπόθεση από του κατωτάτου, του εξαγνισμού και της καθ άρσεως, μέχρι του ανωτάτου, στον όποιον ο μεμυημένος ελέγετο επόπτης, δηλαδή κατείχε την εξ εποπτείας Γνώση.

Η παλαιά θρησκεία θεωρούσε θεούς και ανθρώπους αδιακρίτως ως παράγοντες της παγκοσμίου θείας φύσεως συνεξελισσομένους, τους μεν θεούς ως νόμους αύτης, τους δε ανθρώπους ως δημιουργήματα αυτής, εξελισσόμενους δι' αυτών σε θεία κατάσταση.

Αλλά τι είναι φύση; ερωτά ο Θαλής το 600 και ποια η αρχή του σύμπαντος; Απεφάνθη δε ότι αρχή του παντός είναι το ύδωρ.

Ο Αναξίμανδρος το 570 είπε ότι είναι το άπειρον. Ο Ηράκλειτος το 500 το πυρ. Ο Εμπεδοκλής το 450 ο αήρ, η γη και το ύδωρ. Ο Αναξαγόρας διεκήρυξε ότι ο νους είναι η αρχική ουσία, εκ της οποίας τα πάντα προέρχονται. Τέλος ο Λεύκιππος διετύπωσε την θεωρία των ατόμων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ουσία της Αρχαίας Ελληνικής θρησκείας"

Το μυστικό της ηχητικής των αρχαίων θεάτρων

Η ηχητική των αρχαίων θεάτρων που θαυμάζουμε σήμερα εξασφαλιζόταν με τα αντηχούντα αγγεία που βρίσκονταν κάτω από τα σκαλιά του κοίλου και τα σκηνικά άλλαζαν σχεδόν αυτόματα, όπως αποδεικνύει η πρόσφατη ανασκαφική έρευνα στο Αρχαίο Θέατρο του Δίου. Η τεχνολογία του Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου, και ιδιαιτέρως το Θέατρο του Δίου, έχει απασχολήσει τον αρχιτέκτονα, καθηγητή του ΑΠΘ Γιώργο Καραδέδο, ο οποίος θα παρουσιάσει τα συμπεράσματα της έρευνάς του απόψε στις 7.00 στο πλαίσιο των διαλέξεων των Φίλων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (Τοσίτσα 1).
Ο ίδιος μας είπε ότι «τα αντηχούντα αγγεία τοποθετούνταν σύμφωνα με έναν μαθηματικό υπολογισμό σε κόγχες κάτω από τα σκαλιά του κοίλου, διηρημένα σε αγγεία τέταρτης, πέμπτης, όγδοης και διπλής όγδοης, σύμφωνα με τις αντηχήσεις τους στις διάφορες νότες. Οταν η φωνή των ηθοποιών, περιβάλλοντας τα αγγεία, που είναι στον ίδιο τόνο με αυτήν, προκαλεί την αντήχησή τους, γίνεται πιο δυνατή, πιο καθαρή και πιο μεγαλεπήβολη».
Ολα ξεκίνησαν όπως φαίνεται από την εισαγωγή των μαθηματικών και της θεωρίας των αριθμών από τους Πυθαγόρειους στην αρχιτεκτονική. Τότε χρησιμοποίησαν γεωμετρικές χαράξεις στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό των κτιρίων και ειδικότερα των θεάτρων. «Ειδικά ο σχεδιασμός των θεάτρων επηρεάστηκε σημαντικά από την ακουστική, η οποία διαμορφώνεται σε επιστήμη από τον Αριστόξενο τον Ταραντίνο. Ο Βιτρούβιος στο πέμπτο βιβλίο του αναλύει την αρμονική θεωρία του Αριστόξενου και παραθέτει μουσικό διάγραμμα του Αριστόξενου. Το διάγραμμα αυτό δεν έχει σωθεί. Είναι όμως εύκολο να το αναπαραστήσουμε με βάση τις περιγραφές του Βιτρούβιου. Ο Αριστόξενος μας δίνει τις ακριβείς θέσεις και τις προδιαγραφές των “ηχείων”, δηλαδή των αντηχούντων αγγείων».
Εκτός από τις αρχαίες πηγές, «σύγχρονες ακουστικές έρευνες αποδεικνύουν ότι στα αρχαία θέατρα έχουν εφαρμοστεί βασικές αρχές σχεδιασμού που εξασφαλίζουν ηχοπροστασία, ακουστική ζωντάνια, διαύγεια και καταληπτότητα του θεατρικού λόγου. Μια από τις βασικότερες αρχές είναι η ενίσχυση της φωνής με έγκαιρες, θετικές ηχοανακλάσεις επάνω σε στοιχεία του θεάτρου (δάπεδο ορχήστρας, πρόσοψη κτιρίου σκηνής, λογείο), για την εξασφάλιση ενός φυσικού, αυτοδύναμου (παθητικού) μεγαφώνου, που αναπληρώνει τις ενεργειακές απώλειες, κυρίως στα υψηλότερα καθίσματα του κοίλου».

Αναπαράσταση του μουσικού διαγράμματος του Αριστόξενου για τη θέση των αντηχούντων αγγείων με βάση την περιγραφή του Βιτρούβιου
Το θέατρο ως λόγος και τέχνη εξελίχθηκε μαζί με το κτίριο της σκηνής, τη σκηνογραφία και την τεχνολογική υποστήριξή της. Οι «σκηνικοί αγώνες» απαιτούσαν τέσσερις έως πέντε παραστάσεις την ημέρα. Επρεπε λοιπόν τα σκηνικά να αλλάζουν γρήγορα και εύκολα. Τα θέατρα διέθεταν «θύρες», μεγάλα ανοίγματα στο κτίριο της σκηνής, τα οποία καλύπτονται με ζωγραφισμένους ξύλινους πίνακες ή υφασμάτινα πετάσματα. Για την αυτόματη αλλαγή των σκηνικών αναφέρεται πως είχαν την «περίακτο», μια πρισματική περιστρεφόμενη κατασκευή. Είχαν επίσης το «εκκύκλημα» το «ημικύκλιο» και το «στροφείο», κυλιόμενες εξέδρες, τη «μηχανή» ή «κράδη» και την «γέρανο» για τη μεταφορά στον αέρα ανθρώπων ή των «από μηχανής θεών» και το «θεολογείο», εξέδρα στην οποία κάθονταν οι θεοί για να μιλήσουν με τους θνητούς. Για την αναπαράσταση καιρικών φαινομένων είχαν το «κεραυνοσκοπείο» και το «βρονείο», καθώς και τη «χαρώνεια κλίμακα», υπόγειο διάδρομο για την άνοδο και κάθοδο στον κάτω κόσμο των χθόνιων θεών και των φαντασμάτων.

Η σύγχρονη έρευνα για τον αρχαίο μηχανολογικό εξοπλισμό των θεάτρων καταλήγει σε αντικρουόμενες απόψεις, υποστηρίζει ο κ. Καραδέδος, γιατί βασίζεται σε ελλιπή δεδομένα. «Στο πρόσφατα ανασκαμμένο Θέατρο του Δίου, όμως, παρά την κακή κατάσταση διατήρησής του, σώθηκαν αρκετά στοιχεία, τα οποία τεκμηριώνουν τη θέση και εν μέρει τη λειτουργία αρκετών από τους θεατρικούς μηχανισμούς, όπως των “περιάκτων”, του “θεολογείου”, της “γέρανου”, της “χαρώνειας κλίμακας”, του “κεραυνοσκοπείου”, καθώς και ανασυρόμενης αυλαίας χωρισμένης σε τρία τμήματα».
www.artmag.gr

http://www.24grammata.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το μυστικό της ηχητικής των αρχαίων θεάτρων"