ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΤΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗΣ

Όλα τα προβλήματα της Ελλάδας ξεκινούν από την απροθυμία μας να καταλάβουμε τη διαφορά μεταξύ στρατηγικής και τακτικής
Ο Κόσμος του Αύριο»
Έχετε προσέξει τις συζητήσεις για τη χρεοκοπία της χώρας μας; Όλοι λένε πράγματα που ακούγονται λογικά αλλά τελικά μετά από ένα χρόνο, πολλούς πόνους και αρκετές θυσίες ακόμη κανείς δεν μας έχει δώσει ένα πειστικό (έστω και στα λόγια) σχέδιο για να ξεφύγουμε από την κρίση.
Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει επειδή οι Έλληνες είναι σχεδόν όλοι τακτικιστές και γι’ αυτό δεν μπορούμε να δούμε πέρα από τον άμεσο ορίζοντά μας. Η τακτική ενδιαφέρεται για το μικρό, το τοπικό ή το βραχυχρόνιο κι εδώ τα πάμε μια χαρά. Αλλά είμαστε σκράπες στη στρατηγική που ασχολείται με το μεγάλο, το γενικό και το μακροχρόνιο.
Για να δούμε την κατάσταση κατάματα λοιπόν ας ξεφύγουμε από την τακτική (Πως θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία) και ας γυρίσουμε στη Στρατηγική (Πως θα φτιάξουμε την οικονομία μας).
Ήδη από το 1985 πληροφορηθήκαμε από τα πιο επίσημα χείλη (τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου) πως δεν μπορούμε να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. Αλλά συνεχίσαμε όπως κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες να αγοράζουμε από τους ξένους πολύ περισσότερα από όσα τους πουλάγαμε.
Κάποια από τα δανεικά που παίρναμε για να καλύψουμε τη διαφορά έγιναν μισθοί και συντάξεις που κίνησαν την οικονομία οπότε τα φάγαμε όλοι μαζί. Κάποια άλλα έγιναν μίζες και καταθέσεις στο εξωτερικό που τα έφαγαν μόνο μερικά λαμόγια.
Τώρα μας έκοψαν τα δανεικά και αντί να δούμε το στρατηγικό μας πρόβλημα αρχίσαμε τις τακτικές ασυναρτησίες. Διαλέγετε και παίρνετε:
Να φέρουν πίσω τα κλεμένα τα λαμόγια
Να πληρώσουν οι πλούσιοι
Να κηρύξουμε στάση πληρωμών
Εγώ σας λέω πως με κάποιο θαύμα γίνονται όλα αυτά και καταφέρνουμε να πληρώσουμε μέρος των χρεών μας και μας χαρίζουν το υπόλοιπο. Μετά τι κάνουμε; Το πραγματικό (στρατηγικό) μας πρόβλημα είναι πως παράγουμε λιγότερα από όσα καταναλώνουμε και αυτό θα συνεχίσει να βρίσκεται μπροστά μας μαζί με την ανάγκη μας για δανεικά.
Να καταναλώνετε μόνο ελληνικά ακούω κάποιον να μου φωνάζει. Δεν είναι όμως έτσι για 3 λόγους:

1. Ακόμη και το σπόρο για τις ντομάτες τον εισάγουμε. Αυτά που νομίζετε για ελληνικά προϊόντα έχουν πολύ εισαγόμενη αξία μέσα τους.
2. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που δεν παράγουμε και χρειαζόμαστε απ’ έξω (αυτοκίνητα, πετρέλαιο, φάρμακα κ.λπ.).
3. Έχει σκεφθεί κανείς γιατί αγοράζουμε ξένα προϊόντα αντί για ελληνικά; Συχνά επειδή έχουν καλύτερη ποιότητα και φθηνότερη τιμή. Αγοράζοντας ακριβότερα ελληνικά απλώς μειώνουμε το βιοτικό μας επίπεδο. Ας το αποφασίσουμε λοιπόν από δω και μπρος να είμαστε φτωχότεροι αλλά ανεξάρτητοι.
Καταλήγουμε λοιπόν εκεί που ξεκινήσαμε. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να παράγουμε περισσότερα και καλύτερα πράγματα. Διαφορετικά ετοιμαστείτε να γίνουμε πολύ πολύ φτωχότεροι.
Αυτό όμως είναι δύσκολο στη χώρα που τα προβλήματα αντιμετωπίζονται πάντοτε με το: Άσε τι έπρεπε να γίνει. Τώρα πες μου τι κάνουμε (εννοείται για να κουκουλώσουμε τις δυσκολίες και να μην ασχοληθούμε ποτέ με αυτό που πρέπει πραγματικά να γίνει).
Ακόμη δυσκολότερο φυσικά γίνεται το θέμα στη χώρα που ο καθένας περιμένει να πληρώσουν για την κρίση μόνο οι άλλοι και να καταργηθούν όλα τα δικά τους προνόμια για να μείνουν άθικτα τα δικά του.
Λυπάμαι αλλά δεν τα βλέπω καθόλου καλά τα πράγματα.
http://blogs.in.gr/blogger/post/?aid=1231100209&cid=660