Οι νύμφες του Μεγαλέξαντρου

Σαν τη μύγα μες στο γάλα. Ετσι ξεχωρίζουν οι γυναίκες της φυλής των Καλάσα (όπως είναι η σωστή προφορά αυτών που συνήθως ονομάζουμε Καλάς). Γιατί είναι οι μόνες ελεύθερες και ανεξάρτητες γυναίκες, διατηρώντας τις ρίζες της φυλής τους ανάμεσα σε εκατομμύρια γυναίκες μουσουλμάνες που ζουν γύρω τους. Και γι’ αυτό τον λόγο έγιναν ντοκιμαντέρ.

Ζουν σε τρεις στενές κοιλάδες, στο Βορειοδυτικό Πακιστάν. Με όπλο τη γεωγραφική τους απομόνωση κατάφεραν να διατηρήσουν τη θρησκεία τους, τα έθιμα και τον πολιτισμό τους. Στα βουνά του Ινδοκαύκασου – ή Χίντου Κους (Hindu Kush) – μια νησίδα 4.000 ατόμων «διαφορετικών», μέσα σε μια χώρα με 165 εκατομμύρια μουσουλμάνους, βαδίζει, ιδίως χάρη στις γυναίκες της, σε έναν δικό της, αρχέγονο δρόμο.

Η φυλή των Καλάσα είναι πολυθεϊστική: πιστεύει σε θεούς – ανάμεσά τους ο Δίας και η Εστία -, νύμφες και ξωτικά. Μετρά τον χρόνο με δικό της τρόπο. Οι εποχές ορίζονται από τη φύση και τις φάσεις του φεγγαριού και οι εναλλαγές τους γιορτάζονται αναλόγως. Τα χαρακτηριστικά τους είναι εκείνα της ινδοευρωπαϊκής φυλής. Από εκεί προέρχεται και ο θρύλος ότι ενδεχομένως οι ανοιχτόχρωμοι Καλάσα να είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Περήφανη φυλή, ξεχωριστή, αυτόνομη. Σε μια χώρα όπου οι γυναίκες καλύπτουν τα πρόσωπά τους, απαγορεύεται να κυκλοφορούν ακάλυπτες και χωρίς συνοδεία του συζύγου ή άλλου συγγενικού προσώπου, οι γυναίκες των Καλάσα μοιάζουν ουρανοκατέβατες. Γιατί έχουν ακάλυπτο κεφάλι το οποίο κοσμούν με ένα πολύχρωμο καπέλο, φορούν πολύχρωμα φουστάνια και περιδέραια, κυκλοφορούν μόνες και με ακάλυπτο πρόσωπο. Είναι ανεξάρτητες και πολύ πιο ελεύθερες από ό,τι φανταζόμαστε εμείς στη Δύση.

Αυτός ο ιδιαίτερος τρόπος ζωής κέντρισε την περιέργεια της σκηνοθέτιδος Αννέτας Παπαθανασίου. Η γνωριμία της με τον Θανάση Λερούνη, τον πρόεδρο της ΜΚΟ «Έλληνες Εθελοντές» (Hellenic Aid) και τη συνεργάτιδά του, Πίτσας Δρογκάρη, ήταν καθοριστική.

Το σπουδαίο αναπτυξιακό – εκπαιδευτικό έργο του Λερούνη (έχει δημιουργήσει για τους Καλάσα σχολείο, μουσείο, ενώ έκανε την πρώτη γραπτή αποτύπωση της μέχρι τώρα προφορικής γλώσσας τους), ο οποίος είχε εγκατασταθεί στην περιοχή, ήταν το κίνητρο. Και η γνωριμία της μαζί του το «εισιτήριό» της για τη χώρα των Καλάσα και αφορμή για τις «Νύμφες του Hindu Kush», το ντοκιμαντέρ (συμπαραγωγή ΕΡΤ – Modiano AE) με θέμα τις δυναμικές γυναίκες της φυλής και με κεντρική ηρωίδα τη Σασίμ, την πρώτη Καλάσα που σπούδασε στο πανεπιστήμιο (με τη συμβολή του προέδρου της ΜΚΟ)। [Χρήστος Ν।Ε. Ιερείδης, Τα Νέα]

Πηγή.

http://ellas2.wordpress.com/2011/08/24/%CE%BF%CE%B9-%CE%BD%CF%8D%CE%BC%CF%86%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85/#more-24700

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι νύμφες του Μεγαλέξαντρου"

5 δικά μας «αστέρια» στην 5η Διεθνή Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής...

5 «αστέρια» στην Ολυμπιάδα

Στην 5η Διεθνή Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής συμμετέχει η Ελλάδα με 5 μαθητές, που διακρίθηκαν μεταξύ 120 μαθητών ύστερα από δύσκολες εξετάσεις.

Τα μέλη της αποστολής που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 5η Διεθνή Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής

Οι μαθητές-αστέρια που θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα είναι οι... Γιώργος Λιούτας από τα Τρίκαλα, Δέσποινα Παζούλη και Πάρης Τζιτζιμπάσης από τη Δράμα, Στέφανος Τύρος από την Καλαμάτα και Μάνος Βουρλιώτης από την Αθήνα.

Οι 5 μαθητές, ύστερα από συστηματική προετοιμασία που πραγματοποιήθηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και την Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος που εδρεύει στον Βόλο, θα αναχωρήσουν αύριο από την Αθήνα για την Κρακοβία της Πολωνίας όπου θα συμμετάσχουν στη Διεθνή Ολυμπιάδα. Η Ολυμπιάδα Αστρονομίας θα πραγματοποιηθεί από τις 25 Αυγούστου ώς τις 3 Σεπτεμβρίου 2011.

Την αποστολή συνοδεύουν ο καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, Γιάννης Σειραδάκης, ως επικεφαλής της ομάδας, ο καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Λουκάς Ζαχείλας, και η Μαρία Κονταξή, ως παρατηρήτρια, από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Ενα μεγάλο μέρος των εξόδων της προετοιμασίας των μαθητών χορήγησαν το Ιδρυμα Ι. Λάτση και το υπουργείο Πολιτισμού.

Πηγή.

http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/08/5-5.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "5 δικά μας «αστέρια» στην 5η Διεθνή Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής..."

Ἔτσι ἔσφαζαν τοὺς Ἑλληνοκυπρίους…

Γιὰ ἀκόμη μία φορὰ ἔνοιωσα τὸν πόνο αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων.

Καὶ καλά, οἱ νεκροί, εἶτε μέσα ἀπὸ τὸν πόνο, εἶτε ἀκαριαίως, ἔφυγαν…

Αὐτὲς οἱ μᾶνες, οἱ γυναῖκες, οἱ ἀδελφές, τὰ παιδιὰ θὰ μάθουν κάποτε; Ἢ θὰ φύγουν ὅλοι μὲ τὴν πίκρα στὸ στόμα;

Φιλονόη.

Υ.Γ. Μόνον ἕνα κτῆνος μπορεῖ νὰ σφάξῃ αἰχμαλώτους καὶ ὑπὸ λευκὴν σημαία. Καὶ σφάζεις (λέμε τώρα) ὅταν ὑπάρχει λόγος. (Ποὺ κι αὐτὸ ἀμφισβητεῖται. Ἄλλο ὁ πόλεμος κι ἄλλο ἡ σφαγή!) Ἀλλὰ γιατί συζητᾶμε; Ἔτσι δὲν τὸν σὲ ἔμαθαν οἱ προπάτορές του.

Έτσι έσφαζαν τους Ελληνοκύπριους και Έλληνες στρατιώτες οι Τούρκοι στον Αττίλα 2

Ελληνοκύπριοι και Έλληνες στρατιώτες οι οποίοι οπισθοχωρούσαν, όταν έσπασαν οι γραμμές άμυνας κατά τις 14 Αυγούστου 1974 στον Αττίλα 2, δολοφονήθηκαν στην προσπάθεια τους να περάσουν στις υπό τον έλεγχο της Εθνικής Φρουράς περιοχές. Μάλιστα για να εξαφανίσουν τα ίχνη, οι Τούρκοι έκαιγαν τις σορούς!

Τις κτηνωδίες των Τούρκων στρατιωτών σε βάρος Eλληνοκυπρίων και Ελλήνων, αποκαλύπτει η εφημερίδα «Φιλελεύθερος».

Τις πρώτες ώρες μετά την κατάρρευση του μετώπου, τουρκικά άρματα μάχης και πεζικό φαίνεται να επιδόθηκαν σε εκστρατεία εξόντωσης των Ελληνοκυπρίων που βρέθηκαν στο δρόμο προς την Αμμόχωστο.

Πολλοί από τους Ελληνοκυπρίους που δολοφονήθηκαν θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους, ενώ υπήρχαν και άλλοι οι οποίοι έμειναν «διάσπαρτοι» στα χωράφια. Επειδή δεν υπήρχαν συνεργεία παραλαβής των νεκρών ή και των τραυματιών οι οποίοι πέθαναν αργότερα, δόθηκαν οδηγίες να καούν οι νεκροί.

Τη συγκεκριμένη πληροφορία έδωσε πηγή, η οποία θεωρείται αξιόπιστη. Σύμφωνα με τον πληροφοριοδότη, οι νεκροί δεν κάηκαν για λόγους εκδίκησης, αλλά για πρακτικούς λόγους και για σκοπούς αποφυγής μετάδοσης ασθενειών. Κάποια από τα πτώματα είχαν μείνει μέρες εκτεθειμένα, οπόταν αυτό που προείχε για τους αρμοδίους του κατοχικού στρατού ήταν να ξεφορτωθούν τα πτώματα το συντομότερο δυνατό.

Σύμφωνα με όσα μετέφερε ο συγκεκριμένος μάρτυρας, ο οποίος μετά τις 14 Ιουλίου διακινήθηκε στο δρόμο Λευκωσίας-Αμμοχώστου, δόθηκαν οδηγίες στον κατοχικό στρατό να εφοδιάσει στρατιώτες με μπιντόνια καυσίμων με οδηγίες να κάψουν τα σκόρπια πτώματα.

Στο βαθμό που ισχύουν οι πληροφορίες οι οποίες διαβιβάστηκαν ανεπίσημα, εγείρεται το ερώτημα τι απέμεινε από τα πτώματα και τι απέγινε ό,τι απέμεινε ύστερα από το κάψιμο των νεκρών. Γίνεται αντιληπτό, ότι σε περίπτωση που δεν δοθούν πιο σαφείς πληροφορίες, ως προς το πού θάφτηκε ό,τι απέμεινε από τα πτώματα, υπάρχουν αγνοούμενοι που δεν θα βρεθούν ποτέ.

Σημειώνεται πως στο πλαίσιο ετοιμασίας αφιερώματος για τον ταγματάρχη Τάσο Μάρκου, δύο αξιωματικοί (Ανδρέας Στυλιανίδης και Ανδρέας Αντωνιάδης) δήλωσαν πως πολλοί στρατιώτες επιχειρούσαν να περάσουν στις περιοχές που έλεγχε η Εθνική Φρουρά από την πεδιάδα της Μεσαορίας।

Πηγές.

( defencenet)

http://filonohpontou.wordpress.com/2011/08/24/sfagh-2/#more-16147

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ἔτσι ἔσφαζαν τοὺς Ἑλληνοκυπρίους…"

Όταν η ΑΟΖ αφοπλίζει την Τουρκία

Του Νίκου Λυγερού

Την ώρα που μερικοί από τους δικούς μας αναρωτιούνται ακόμα αν η έννοια της ΑΟΖ, όπως την ανέδειξε ο καθηγητής Καρυώτης, έχει κάποια αξία, την ώρα που μερικοί από τους δικούς μας φοβούνται ακόμα και να την θεσπίσουν, η δυναμική της ΑΟΖ όχι μόνο προβληματίζει την Τουρκία, αλλά στην ουσία την αφοπλίζει. Πρόκειται βέβαια, για την ΑΟΖ της Κύπρου, η οποία είναι πολύ μικρότερη από την ΑΟΖ της Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση, οι κινήσεις της Κύπρου το 2003, το 2007 και το 2010 με τις τρεις διακρατικές συμφωνίες διαδοχικά με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ, φέρνουν τα πρώτα χειροπιαστά αποτελέσματα. Ο Lasker έλεγε στο σκάκι, ως παγκόσμιος πρωταθλητής για 27 χρόνια, ότι η καλή κίνηση είναι αυτή που ενοχλεί τον αντίπαλο. Ενώ οι περισσότεροι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ΑΟΖ δεν έχει μεγάλη σημασία σε σχέση με το Casus Belli για τα χωρικά ύδατα και την υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ αποδεικνύει de facto ότι είναι όχι μόνο πιο λειτουργική, αλλά και αποτελεσματικότερη. Η απόφαση της Κύπρου ν' αρχίσει τις γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της ακόμα κι αν αυτή δεν είναι πλήρης (χρειάζονται άλλα τρία κράτη για να ολοκληρωθεί de jure) προκαλεί κινήσεις όχι αγανάκτησης, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά κινήσεις απόγνωσης. Εδώ και χρόνια η Τουρκία δουλεύει για να μην υπάρχει η κρατική κυπριακή οντότητα κι όμως η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δίχως αστερίσκους και υπέγραψε τρεις διακρατικές συμφωνίες, και τώρα έχει επιτέλους την δυνατότητα να υλοποιήσει τον στρατηγικό της σχεδιασμό. Κι αυτό γίνεται σε ένα ανεξάρτητο πλαίσιο από την Ελλάδα. Κατά συνέπεια, μπορούμε να φανταστούμε τη δράση της αν είχε κι ενίσχυση από την Ελλάδα. Πάντως το block 12 είναι μία πραγματικότητα και το ίδιο ισχύει και για τις γεωτρήσεις. Ενώ όταν η Τουρκία κάνει δηλώσεις για τα κατεχόμενα, δεν έχει κανένα νόμιμο στήριγμα και λειτουργεί αποκλειστικά ως υπουργείο τύπου που δεν μπορεί να δράσει (διαβάστε τη συνέχεια...)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν η ΑΟΖ αφοπλίζει την Τουρκία"

Ο «ΟΔΥΣΣΕΑΣ» ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΤΟΥ!

Το Σάββατο 20/8/11 έγινε στην Ιθάκη, στο μπαστούνι της πλατείας, η τοποθέτηση της εικαστικής γλυπτικής σύνθεσης του πανάρχαιου Βασιλιά της «ΟΔΥΣΣΕΑ ΛΑΕΡΤΙΑΔΗ» με την φροντίδα του Συλλόγου Φιλομήρων Ιθάκης & του Δήμου Ιθάκης (Δημοτικής Επιχείρησης).

Το έργο είναι της Ιθακήσιας γλύπτριας ΚΟΡΙΝΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ, το οποίο επελέγει ύστερα από διαγωνισμό.

Στην σχετική εκδήλωση συμμετείχε πλήθος κόσμου ντόπιων και επισκεπτών, οι τοπικές αρχές & πολλοί προσκεκλημένοι. Χαιρετισμούς απεύθυναν οι συνδιοργανωτές και οι εκπρόσωποι των τοπικών φορέων.

Οι οργανωτές ευχαρίστησαν τον παριστάμενο τ. Βουλευτή και νυν Δήμαρχο Κεφαλονιάς κ. Αλέξανδρο Παρίση για την επιτυχή παρέμβαση του στην πολιτεία με την οποία εξασφαλίστηκε το ποσόν των 150.000 ευρώ για το άγαλμα και τον παριστάμενο επίσης εφοπλιστή κ. Παναγιώτη Τσάκο για την χρηματική του δωρεά.

Το γλυπτό που θα κοσμεί από εδώ και πέρα το νησί μας παρουσιάστηκε στο κοινό υπό τους ήχους της μπάντας του Κ.Ο.Ι, βεγγαλικών και σειρήνων από τα Ιθακησιακά πλοία ενώ οι παριστάμενοι σχολίασαν πολύ θετικά την αρτιότητα της εικαστικής σύνθεσης και έως αργά την νύχτα εκατοντάδες φωτογραφίζονταν με φόντο τον «ΟΔΥΣΣΕΑ».

Ακολουθεί ο χαιρετισμός του προέδρου του Συλλόγου μας Σπύρου Αρσένη και πλούσιο φωτορεπορτάζ.

“Είναι σημαντική για το νησί μας Εικοστή Αυγούστου! Είναι σημαδιακή αυτή η ημερομηνία!

Πέρυσι τέτοια μέρα η Αρχαιολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με τους αρχαιολόγους καθηγητές Θανάση Παπαδόπουλο & Σπυρ. Κοντορλή ανακοινώνουν σε επίσημη αρχαιολογική ημερίδα ότι ανακάλυψαν το Οδυσσειακό Παλάτι στην περιοχή «Άγιος Αθανάσιος» της Βόρειας Ιθάκης.

Σήμερα πάλι 20 Αυγούστου εκπληρώνεται το καθήκον και η υποχρέωση των Ιθακησίων προς τον Ομηρικό Ήρωα και ο Οδυσσέας παίρνει την θέση που του αξίζει στην πατρίδα του, στην πατρίδα του νόστου.

Όλοι οι Ιθακήσιοι και για πολλά χρόνια περίμεναν αυτή την ημέρα, να μπει το άγαλμα του πανάρχαιου Βασιλιά τους του Οδυσσέα κάπου στην πόλη τους και πάντα κοντά στην θάλασσα, που τον μάγεψε και την μάγεψε! Κι είναι μια σπουδαία συγκυρία, που ύστερα από μια εβδομάδα από την τοποθέτηση της προτομής του «θείου» Ομήρου στην Ιθάκη (χάρις στη δωρεά του ομογενούς συμπατριώτη μας Γεράσιμου Βαλάτου), ο οποίος τον έκανε γνωστό σε όλη την οικουμένη εδώ και χιλιάδες χρόνια μαζί με την πατρίδα του, τελικά σήμερα ο Οδυσσέας βρίσκει την φυσική του θέση.

Και για όσους λένε ότι καθυστέρησε τον ρωτήσαμε και μας είπε πως και τα αγάλματα θέλουν λεφτά για να γίνουν και μάλιστα περισσότερα όταν είναι από ορείχαλκο.

Το 1993 σαν Δήμαρχος Ιθάκης άνοιξα έναν λογαριασμό στην αγροτική τράπεζα με σκοπό να μαζευτούν χρήματα γι’αυτό τον σκοπό, μαζί με τον Οδυσσέα Κωστόπουλο και τον αείμνηστο Γιάννη Ματαράγκα. Πρώτος και καλύτερος κατέθεσε την συμμετοχή του με ένα εκατομμύριο δραχμές ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος, πού είναι εδώ απόψε προσκεκλημένος μας και τον ευχαριστούμε είναι ο ίδιος που την ίδια εποχή ονομάζει δύο τάνκερ του «Οδύσσεια» & «Ιλιάδα». Ο λογαριασμός αυτός συγκέντρωσε τελικά περί τα 10.000 ευρώ και εδώ να ευχαριστήσουμε τους Ιθακήσιους Ναυτικούς που από το υστέρημα τους βοήθησαν στην συγκέντρωση του ποσού το οποίο κατατέθηκε στον Δημοτικό προϋπολογισμό. Έλειπαν άλλα 46εκ & μισό.

Το 2008 το Επαρχιακό Συμβούλιο Ιθάκης & το Δημοτικό Συμβούλιο ύστερα από έκκληση των Φιλομήρων ΟΜΟΦΩΝΑ ζήτησαν από τα αρμόδια υπουργεία οικονομική συμπαράσταση για το σκοπό αυτό. Κι’ ευτυχώς βρέθηκε εκείνη την εποχή Βουλευτής Κεφαλληνίας & Ιθάκης ο Αλέκος Παρίσης σημερινός Δήμαρχος Κεφαλονιάς ο οποίος πήρε στα σοβαρά το ζήτημα και έπεισε το Υπουργείο Εσωτερικών να δώσει 100.000 ευρώ στο Δήμο Ιθάκης & άλλα 50.000 το Υπουργείο Οικονομικών στο Σύλλογο μας για την κατασκευή του αγάλματος. Ο κ. Παρίσης είναι εδώ απόψε και τον ευχαριστούμε γιατί πιστεύω ότι χωρίς τις δικές του ενέργειες άγαλμα δεν θα βλέπαμε απόψε! Ίσως χρόνια αργότερα.

Τότε με αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Ιθάκης & του Δ.Σ του Συλλόγου μας οργανώθηκε μια κοινή επιτροπή στην οποία συμμετείχε και ο Έπαρχος, η οποία εργάστηκε για να γίνει υλοποιήσιμος ο σκοπός μας. Ο κάθε φορέας ανέλαβε συγκεκριμένες ενέργειες και έτσι μετά τον διαγωνισμό που έγινε το πρώτο βραβείο φιλοτέχνησης και κατασκευής κατέκτησε η συμπατριώτισσα μας γλύπτρια Κορίνα Κασσιανού, που μας παραδίδει απόψε το έργο της το οποίο η επιτροπή το θεωρεί ότι κάλυψε όλες τις προδιαγραφές του διαγωνισμού και τις απαιτήσεις του λαού της Ιθάκης διότι δένει την Στωικότητα με τον Ηρωισμό του δένει την Γή με την Θάλασσα και αναδεικνύει την αρχοντιά και την αέναη πάλη του Βασιλιά της Ιθάκης με τα κύματα του Ποσειδώνα.

Αυτή η Οδυσσειακή σύνθεση θα είναι σημείο αναφοράς για όλους τους ταξιδευτές, σημείο αναφοράς για όλους τους πνευματικούς ανθρώπους του κόσμου και για όλους τους ανθρώπους των τεχνών.

Εδώ θα κάνω μια παρένθεση, εκείνο που σήμερα μας μειώνει τον ενθουσιασμό είναι η κατάσταση του παραλιακού χώρου που τοποθετήθηκε το άγαλμα ενώ αυτός ήταν γνωστός πριν ένα ολόκληρο χρόνο. Δυστυχώς άστοχες ενέργειες της δημοτικής αρχής ματαίωσαν την ανάπλαση του χώρου που εκτός των άλλων θα προστάτευε το έργο τέχνης από τους Βοριάδες του χειμώνα και τη θάλασσα. Ελπίζω σύντομα να αποκατασταθεί ο χώρος και να είναι αντάξιος με τον πολιτισμό του νησιού μας, διότι η θέση αυτή σε λίγο καιρό θα μπει σ’όλους τους τουριστικούς οδηγούς του κόσμου.

Εκτός από το πρώτο βραβείο εδόθησαν άλλα δύο χρηματικά το 2^ο στον κ. Σπύρο Κουγιανό και στον κ. Στάθη Αλεξόπουλο το 3^ο.

Αγαπητοί φίλοι ο Σύλλογος Φιλομήρων, που πήρε ένα μεγάλο βάρος της υλοποίησης αυτού του έργου θέλει να ευχαριστήσει επίσης τον τ. Έπαρχο Ιθάκης κ. Λιβιτσάνη, τον τ. Δήμαρχο Ιθάκης κ. Βασιλόπουλο αλλά και ιδιαίτερα τον Πρόεδρο της Δ.Ε.Α κ. Κωστόπουλο, ο οποίος ξεπέρασε το γραφειοκρατικό τέρας, αλλά και όλα τα μέλη της επιτροπής για την παραδειγματική συνεργασία.

Τέλος ευχαριστούμε την Ιθακήσια γλύπτρια Κορίνα Κασσιανού για το θαυμάσιο έργο που παραδίδει στην Ιθάκη.

Ας βάλουμε τώρα μπροστά για τα αγάλματα της Πηνελόπης και του Τηλέμαχου για να τιμήσουμε το ήθος ΌΛΩΝ των ηρώων της Οδύσσειας!

Τους γνωστούς Λαιστρυγόνες τους αφήσαμε πίσω μας και μπροστά μας φάνηκε ο αποθρώσκων καπνός της Ιθακησιακής Ομηρικής Πατρίδας”
Πηγές।

''ΕΥΧΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙ''

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο «ΟΔΥΣΣΕΑΣ» ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΤΟΥ!"

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ"

Τα αρχαία ελληνικα ονομάτα στη διαχρονικότητα του ελληνισμού

Η συμβολή των αρχαίων ελληνικών ονομάτων
στη διαχρονικότητα του ελληνισμού

Α. Παράγοντες διαχρονικότητος του Ελληνισμού

Γι αυτό και οι κατά καιρούς κατακτητές του Ελληνικού χώρου στο παρελθόν αντελήφθησαν τη σπουδαιότητα και την ισχύ των δύο αυτών συνεκτικών και αναγεννητικών δυνάμεων του Ελληνισμού και επεδίωξαν με ποικίλους τρόπους, άλλοτε βίαιους και άλλοτε υποχωρητικούς αλλά ύποπτους, την άμβλυνση ή και την απάλειψή τους, προκειμένου να επιτύχουν την πλήρη υποταγή των Ελλήνων και τη σταδιακή εν συνεχεία αφομοίωσή τους από τους κατακτητές. Οι προσπάθειές τους όμως δεν απέδωσαν, διότι συνάντησαν την καθολική αντίδραση των Ελλήνων.

Β. Η χρήση αρχαίων Ελληνικών ονομάτων ως βαπτιστικών

Έτσι συναντούμε στην πόλη των Ιωαννίνων και στα γύρω χωριά συχνότατα αρχαία ονόματα όπως Άδωνις, Απόλλων, Ερμής, Νάρκισσος, Ευριπίδης, Θουκυδίδης, Λαέρτης, Πλάτων, κ.τ.λ. ή Διώνη, Ευρύκλεια, Ερατώ, Ηρώ, Ιππολύτη, Κλειώ, Τερψιχόρη, κ.τ.λ. που σε άλλες περιοχές της Ελλάδος σπανίζουν ή είναι τελείως άγνωστα. Σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται σε ένα ή δύο μόνον μέλη της οικογενείας, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την οικογένεια.

 Ενδεικτικώς αναφέρονται τα ονόματα της πατρικής οικογενείας της μητέρας του γράφοντος που κατάγονταν από το Ζαγόρι. Πατέρας: Μιλτιάδης, Μητέρα: Πολυξένη, τέκνα: Αλκιβιάδης, Τηλέμαχος, Κίμων, Ανδρομάχη, Κωνσταντίνος, Ελευθερία. Από τα οκτώ δηλαδή μέλη της οικογενείας μόνον δύο είχαν Χριστιανικό όνομα. Και δεν είναι βέβαια η μόνη περίπτωσις οικογενείας με αυτή την ονομαστική σύνθεση. Το γεγονός αυτό της ευρυτάτης χρήσεως αρχαίων Ελληνικών ονομάτων ως βαπτιστικών δεν είναι τυχαίο, αλλά έχει την εξήγησή του.
Στα σκληρά χρόνια της Τουρκοκρατίας ο βίαιος εξισλαμισμός απειλούσε επικίνδυνα τον Ελληνισμό, ο οποίος για να αμυνθεί έπρεπε να στηριχθεί στις δύο προαιώνιες ρίζες του, τη Χριστιανική του θρησκεία και την Ιστορία του. Και η μεν θρησκεία, εκτός από μερικές περιόδους που καταδιώχθηκε κατά βάναυσο τρόπο από τον κατακτητή, συμπαραστεκόταν στους Έλληνες με την καθημερινή επίκληση του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων, τις αγιογραφίες των οποίων έβλεπαν συνέχεια οι υπόδουλοι στις εκκλησίες τους ή στο εικονοστάσι του σπιτιού τους και ενδυναμώνονταν η πίστη τους.

Όμως, στα χωριά ιδίως, δεν λειτουργούσαν σχολεία, στα οποία ο ραγιάς θα μάθαινε την ένδοξη ιστορία της φυλής του που θα ενίσχυε την εθνική του συνείδηση. Ο παπα-δάσκαλος, που μάζευε τα Ελληνόπουλα στους νάρθηκες των εκκλησιών, πρόσφερε σ΄ αυτά κυρίως τις βασικές γνώσεις, δηλ. γραφή και ανάγνωση. Έτσι τα ονόματα των αρχαίων προγόνων, τα οποία έδιναν οι συνήθως πεπαιδευμένοι ανάδοχοι στους αναδεκτούς τους, καθώς τα άκουγαν οι υπόδουλοι συνέχεια γύρω τους απευθυνόμενοι σε συγγενείς και φίλους, μαζί με τα ελάχιστα ιστορικά στοιχεία, που συμπλήρωναν τη δράση και την προσωπικότητα των ενδόξων Ελλήνων του παρελθόντος, αποτελούσαν μια καθημερινή αναφορά στα παλαιά χρόνια που αναπλήρωνε με τον καλύτερο τρόπο την έλλειψη συστηματικών ιστορικών γνώσεων.

Με αυτόν τον τρόπο υπήρχε ζωντανή η επαφή των ραγιάδων με το μακρινό παρελθόν, η οποία ενίσχυε σημαντικά την εθνική τους συνείδηση, παράλληλα με την τόνωση του θρησκευτικού τους φρονήματος, που επιτυγχάνονταν με την εκπλήρωση των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα γινόταν επιτυχής σύζευξη Ελληνισμού και Χριστιανισμού με την προσθήκη από τον ανάδοχο και δευτέρου ονόματος Χριστιανικού, πλην του κυρίου αρχαίου Ελληνικού, π.χ. Μιλτιάδης και Γεώργιος ή Κλειώ και Ελευθερία, κ.λ.π. Είναι γνωστόν ότι στον εξω νάρθηκα της Μονής των Φιλανθρωπινών στο Νησί της λίμνης των Ιωαννίνων υπάρχει η μοναδική του 16^ου αιώνα στον Ελλαδικό χώρο τοιχογραφία, στην οποία απεικονίζονται, μαζί με άλλους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι εξής επτά σοφοί και φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδος: Πλάτων, Απολλώνιος ο Τυανεύς, Σόλων ο Αθηναίος, Αριστοτέλης, Πλούταρχος, Θουκυδίδης, Χίλων ο Λακεδαιμόνιος.

Πριν δε από κάθε αναγραφόμενο όνομα των σοφών υπάρχει η ένδειξη «ο Έλλην» (π.χ. ο Έλλην Πλάτων, ο Έλλην Απολλώνιος ο Τυανεύς, κ.τ.λ.). Η εικονογραφική συνύπαρξη στον ίδιο εκκλησιαστικό χώρο μορφών αγίων της Ορθοδοξίας με κορυφαίες προσωπικότητες του αρχαίου ελληνικού πνεύματος έχει το λόγο της. Αποδεικνύει, δηλαδή, τη μεγάλη σημασία που ο αγιογράφος του 16^ου αιώνα (1560), εκφράζοντας και το πνεύμα της εποχής του, όπως κάθε μεγάλος καλλιτέχνης, έδινε στην συνταύτιση της αρχαίας σοφίας και της Χριστιανικής πίστεως και στη μεγάλη βοήθεια που οι δύο αυτές δυνάμεις προσέφεραν στο σκλαβωμένο γένος των Ελλήνων για τη συνειδητοποίηση της Εθνικής του ταυτότητος. Διακόσια χρόνια αργότερα και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779), ο αποκληθείς και Εθναπόστολος, προέτρεπε τους Έλληνες να διατηρήσουν την πίστη τους και να μαθαίνουν γράμματα για να γνωρίσουν την προγονική τους αίγλη στις περιοδείες του ανά την Ελλάδα και κυρίως στην Ήπειρο, όπου και υπέστη μαρτυρικό θάνατο. Και οι Έλληνες συνειδητοποίησαν ότι ένα μέσον που θα τους βοηθούσε να διατηρήσουν ζωντανό στη μνήμη τους το λαμπρό παρελθόν τους ήταν να ακούν και να αναφέρουν στις καθημερινές τους συναναστροφές τα ονόματα των παλαιών ενδόξων προγόνων τους, τα οποία οι ανάδοχοι έδιναν στα βαπτιζόμενα παιδιά. Η παράδοση της χρήσεως αρχαίων Ελληνικών ονομάτων ως βαπτιστικών συνεχίζεται στην Ήπειρο μέχρι την εποχή μας. Ενδεικτικώς παρατίθεται κατωτέρω ένας αλφαβητικός πίνακας με τα πιο συνήθη αρχαία ονόματα, ανδρών και γυναικών, τα οποία συναντούμε στην Ήπειρο, και κυρίως στην περιοχή των Ιωαννίνων σήμερα, που στην υπόλοιπη Ελλάδα σπανίζουν . Δεδομένου δε ότι τα αρχαία ονόματα, απλά ή σύνθετα τα περισσότερα, έχουν μια ιδιαίτερη σημασία, ίσως η ετυμολογική τους προέλευση να επιλύσει ορισμένες γλωσσικές ή εννοιολογικές απορίες μας για τα ονόματα φίλων, γνωστών και συγγενών που καθημερινά ακούμε ή χρησιμοποιούμε στις κοινωνικές μας επαφές.

Γ. Αλφαβητικός πίνακας αρχαίων ονομάτων

Αρχαία ονόματα ανδρών

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αγαθοκλής (αγαθός+κλέος) ο έχων καλή φήμη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αγησίλαος (άγω+λαός) ο ικανός ηγέτης

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αθηναγόρας (Αθήναι+αγορά) ο σοφός αγορητής

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αθηνόδωρος (Αθηνά+δώρο) δώρο της Αθηνάς, ο σοφός

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αλέξανδρος (αλέξω:απομακρύνω+ανήρ) ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αλκιβιάδης (αλκή+βία) ο τολμηρότατος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ανδροκλής (ανήρ+κλέος) ο ένδοξος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αριστογένης (άριστος+γένος) ο ευγενής

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αριστόβουλος (άριστος+βουλή) ο άριστος σύμβουλος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αριστοκλής (άριστος+κλέος) ο έχων άριστη δόξα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αριστομένης (άριστος+μένος) ο ανδρειότατος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Δημοσθένης (δήμος+σθένος) η δύναμη του λαού

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Διογένης (Ζευς+γένος) ο Θεογένητος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Διομήδης (Διός+μέδων:άρχων) ο άρχων με θεία δύναμη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Επαμεινώνδας (επί+άμεινον) ο προοδευτικός

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ετεοκλής (ετεός:αληθής+κλέος) ο έχων αληθινή δόξα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ευαγόρας (ευ+αγορεύω) ο καλός ομιλητής

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ευρυβιάδης (ευρύς+βία) ο πολύ αυταρχικός

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ευρυσθένης (ευρύς+σθένος) ο καρτερικότατος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Θεμιστοκλής (θέμις+κλέος) ο ένδοξος υπερασπιστής του δικαίου

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Θουκυδίδης (Θεού+κύδος:δόξα) ο δοξάζων τον θεό

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Θρασύβουλος (θρασύς+βουλεύομαι) ο τολμηρά σκεπτόμενος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ιάσων (ίασις:θεραπεία) ο θεραπευτής

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ίων (ίον:άνθος) ο μενεξεδένιος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Κίμων (χίμων:χειμών) ο θυελλώδης

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Κλέαρχος (κλέος+άρχω) ο ένδοξος άρχων

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Κλεόβουλος (κλέος+βουλή) ο επινοητικότατος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Κλεομένης (κλέος+μένος) ο ένδοξος για τη γενναιότητά του

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Κρίτων (κρίνω) ο ευφυής

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Λέανδρος (λαός+ανήρ) ο ανδρείος του λαού

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μενέλαος (μένος+λαός) η ορμή του λαού

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μιλτιάδης (μίλτος:ερυθρά βαφή) ο αιματώδης, ο ανδρείος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Νεοκλής (νέος+κλέος) η νέα δόξα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ξενοφών : ο ανδρείος ηγέτης των ξένων

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Οδυσσεύς (οδύσσομαι:διώκομαι) ο διωκόμενος υπό των θεών

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ορέστης (όρος+ίσταμαι) ο ορεσίβιος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Πάτροκλος (πατρίς+κλέος) η δόξα της πατρίδος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Περικλής (περί+κλέος) ο ένδοξος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Πολυδεύκης (πολύ+δεύκος:γλεύκος) ο πολύ γλυκός

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Πύρρος (εκ του πυρρός) ο ξανθοκόκκινος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Σόλων (πιθανώς από το ρ. σέλλω:σείω) ο διασείσας το παλαιό, ο ριζοσπάστης

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Σοφοκλής (σοφός+κλέος) ο έχων δόξα σοφού

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Σωκράτης (σώζω+κράτος) ο σωτήρ του κράτους

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Τηλέμαχος (τηλέ: μακριά+μάχομαι) ο αγωνιζόμενος μακράν της πατρίδος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Τιμολέων (τιμή+λέων) ο ισχυρός ως λέων

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Φαίδων (φως) ο λαμπρός καθ’ όλα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Φίλιππος (φιλώ+ίππος) ο αγαπών τους ίππους

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Φοίβος (φάος:φως) ο ακτινοβόλος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Φρίξος (φρίττω) ο τρομακτικός

Αρχαία ονόματα γυναικών

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αγαθόκλεια (αγαθή+κλέος) η έχουσα καλή φήμη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αγαθονίκη (αγαθή+νίκη) η νικήτρια ένδοξης νίκης

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Άλκηστις (αλκή+εστία) η χάρη της οικογενείας

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αλκμήνη (αλκή+μήνη:σελήνη) η ακτινοβολούσα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ανδρομάχη (ανήρ+μάχομαι) η πρόμαχος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αριάδνη (άρι:πολύ+αγνή) η αγνότατη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αρσινόη (άρσις < αίρω+νους) η υψηλόφρων

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Αφροδίτη (αφρός+αναδύω) η αφρογενής, η ωραιοτάτη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Δηϊδάμεια (δήϊος:εχθρός+δαμάζω) η νικήτρια των εχθρών

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Διώνη (εκ του Διός) η θεϊκή

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ερατώ (ερώ:αγαπώ) η αξιολάτρευτη, Μούσα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Εριφύλη (έρι:πολύ+φύλον) η έξοχη των γυναικών

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ευδοξία (ευ+δόξα) η έχουσα καλή φήμη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ευνομία (ευ+νέμω:διανέμω) η δίκαιη χορηγός των αγαθών

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ευρυδίκη (ευρύς+δίκη) η πολύ δίκαιη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ευρύκλεια (ευρύς+κλέος) η πολυένδοξη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ευτέρπη (ευ+τέρπω) η πολύ ευχάριστη, Μούσα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ήβη (ήβη:ακμή) η πάντοτε θαλερή, νέα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ηλέκτρα (ηλέκτωρ:ο ακτινοβολών ήλιος) η ακτινοβολούσα από χάρη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ηρώ (Ήρα) η προσωποποίηση της Θεάς Ήρας

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Θάλεια (θάλλω) η δροσερή, η ωραία, Μούσα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Θέμις (τίθημι>θεσμός) η θεά του Δικαίου, η άκρως δίκαιη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ιοκάστη (ίον+κάζω:στολίζω) η ωραία ως μενεξές

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ιππολύτη (ίππος+λύω) η αρματιλάτις

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ίρις (είρω:αγγέλω) η αγγελιοφόρος των θεών

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ιφιγένεια (ίφι:ισχυρά+γίγνομαι) η πολύ ισχυρή

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Καλλιόπη (κάλλος+ωψ:οφθαλμός) η έχουσα ωραία μάτια

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Καλλιρρόη ( καλώς+ρέω) η δροσερή ως καθαρό νερό

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Κλειώ (κλέος) Η ένδοξη, Μούσα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Κλεονίκη (κλέος+νίκη) η ένδοξη νικήτρια

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Κλεοπάτρα (κλέος+πάτρη) η δόξα της πατρίδος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Λητώ (λανθάνω) η μυστηριώδης

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μελπομένη (μέλπω) η ευφραίνουσα με το άσμα της

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Μυρτώ (μύρτον) η ευχάριστη ως μυρτιά

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ναυσικά (ναυς+καίνυμαι:υμνούμαι) η υμνούμενη από τους ναυτικούς

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Νεφέλη (νέφω:χύνω ύδωρ) η προσφέρουσα ζωογόνον ύδωρ

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Ξανθίππη η ξανθή ιππεύτρια

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Πηνελόπη (πήνη:υφάδι+λέπω:εκτυλίσσω) η καλλιτέχνις υφάντρια

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Πολυξένη (πολύ+ξενία) η πολύ φιλόξενη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Πολύμνια (πολύς+ύμνος) η θεία τραγουδίστρια, Μούσα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Τερψιχόρη (τέρπω+χορός) η τέρπουσα με το χορό της, Μούσα

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Φαίδρα (φαιδρός < φως) η φωτεινή, η λάμπουσα από χάρη

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Φερενίκη (φέρω+νίκη) η νικηφόρος

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Φιλομήλα (φιλώ+μέλος) η φιλόμουσος, η φίλη της αρμονίας

<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Χρυσηϊς (χρυσός) η πολύτιμη, η χρυσαφένεια

Δ. Σύγχρονες απειλές της Ελληνικότητος

Και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου με τον σπάνιο ηρωισμό που επέδειξαν στον επικό αγώνα της Εθνεγερσίας του 1821 δημιούργησαν το Νέο Ελληνικό Κράτος. Ύστερα από 180 χρόνια ελευθέρου βίου της πατρίδος μας θα περίμενε κανείς ότι τα βασικά στοιχεία που καθόρισαν την ιδιαιτερότητά μας ως λαού επί αιώνες θα είναι σήμερα αδιαμφισβήτητα και αδιατάρακτα. Όμως νέοι κίνδυνοι ελλοχεύουν στην εποχή μας, που δεν είναι τόσο ορατοί και απτοί, όπως αυτοί που αντιμετώπισαν οι Έλληνες επί αιώνες, αλλά πιο ύπουλοι και γι αυτό πιο απειλητικοί. Ο ξενόφερτος τρόπος ζωής που επιβάλλεται παγκοσμίως βαθμιαία και μεθοδικά εισέβαλλε τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας, και επηρεάζει σοβαρά την καθημερινότητά μας. Οι Έλληνες σήμερα σκεπτόμαστε, ομιλούμε, ενεργούμε, διασκεδάζουμε, συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με ξένα πρότυπα, που καθημερινώς μας κατακλύζουν και στο σπίτι μας ακόμη μέσω των συγχρόνων μέσων επικοινωνίας, με αποτέλεσμα να χάνουμε σιγά-σιγά, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε πλήρως, τα χαρακτηριστικά που μας διέκριναν ως εθνότητα.

Τα αμιγή Ελληνικά ή Χριστιανικά βαπτιστικά ονόματα τα αντικαθιστούν σήμερα στη χώρα μας, τουλάχιστον φωνητικά, άλλα κακόηχα, συνήθως δισύλλαβα, που δεν έχουν σχέση με την γλώσσα μας, αλλά συνδέονται με τα ονόματα κάποιων «ηρώων», κυρίως «ηρωίδων», της μικρής και μεγάλης οθόνης. Αρχές και ιδανικά παραμερίζονται και αντικαθίστανται από άλλες επιδιώξεις, παραδοσιακοί τρόποι ζωής εκλείπουν, η πίστη μας αρχίζει να αμβλύνεται, ενώ η γλώσσα μας χάνει τον πλούτο που τη χαρακτήριζε «ως τη μητέρα των Ευρωπαϊκών γλωσσών» και φτωχαίνει επικίνδυνα στον καθημερινό λόγο. Κακοποιείται συστηματικά από τα Μ.Μ.Ε., κυρίως το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, ενώ διετυπώθησαν και απόψεις - δυστυχώς από ιθύνοντες - για την επίσημη εξομοίωση της Αγγλικής με την Ελληνική γλώσσα (γεγονός που θα σημάνει την περιθωριοποίηση της μητρικής μας γλώσσας) ή ακόμη και για την αντικατάσταση του Ελληνικού με το Λατινικό αλφάβητο, η οποία ήδη εφαρμόζεται μερικώς στο Διαδίκτυο. Όλοι δηλαδή εκείνοι οι παράγοντες, που επί αιώνες και σε δύσκολες εποχές επέτυχαν τη συνοχή του Ελληνισμού και διετήρησαν την ομοιογένειά του, αρχίζουν σιγά-σιγά να αλλοιώνονται. Η αλλοίωση αυτή εγκυμονεί τεράστιες και ανυπολόγιστες δυσμενείς συνέπειες για τον Ελληνισμό. Αρκετοί συμπατριώτες μας ανησυχούντες σοβαρά εκφράζουν δημοσίως την άποψη ότι η κατάσταση αυτή που παρατηρείται τις 2-3 τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας δεν είναι συμπτωματική, αλλά αποτελεί μέρος ενός γενικωτέρου παγκοσμίου σχεδίου, που αποβλέπει στη βαθμιαία αποδυνάμωση της εθνικής συνείδησης των λαών, η οποία θα επιφέρει ολίγον κατ΄ ολίγον, αλλά αποτελεσματικά, την αφομοίωσή τους μέσα σε μια χοάνη παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας? αναφέρουν μάλιστα και ονόματα συγκεκριμένων προσώπων ή και πολιτικοθρησκευτικών οργανισμών που πρωτοστατούν στην πραγματοποίηση του σχεδίου αυτού. Παρά ταύτα, κι αν ακόμη οι φόβοι αυτοί φαίνονται υπερβολικοί, ενώ η βαθμιαία αλλοίωση και αμφισβήτηση των χαρακτηριστικών μας γνωρισμάτων ως λαού παρουσιάζεται ως φυσιολογικό αποτέλεσμα της εξελίξεως και της «προόδου» των τελευταίων 20-30 ετών, όμως ο κίνδυνος ενός βαθμιαίου αφελληνισμού μας είναι υπαρκτός και αναμφισβήτητος.
Γι αυτό απαιτείται να ενστερνιστούμε όλοι μας, άρχοντες και λαός, την ανάγκη μιας πανελλήνιας προσπάθειας για τη διαφύλαξη και τη διάσωση της γλώσσας, της θρησκείας και του πολιτισμού μας, των στοιχείων δηλαδή εκείνων που αποδεδειγμένα εστήριξαν την Ελληνικότητά μας σε επικίνδυνους και χαλεπούς καιρούς.

Είναι αυτά τα μόνα όπλα που διαθέτουμε στη σημερινή παραζάλη της παγκοσμιοποίησης, τα οποία αν τα χρησιμοποιήσουμε σωστά θα διασφαλίσουμε αποτελεσματικά την ιδιαιτερότητά μας και την υπόστασή μας ως λαού και έθνους. Διαφορετικά, αν την κρίσιμη αυτή εποχή αδιαφορήσουμε κοιτάζοντας ο καθένας μας τη «βόλεψή» του, θα καταντήσουμε όπως λέει ο Κώστας Βάρναλης:

δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα
προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα.

Του Ερρίκου Κολοβού

Φιλολόγου Γυμνασιάρχου
Απόφοιτου Ζωσιμαίας Σχολής



Αλλά τα θαύματα δεν συμβαίνουν σε εφησυχάζοντες και αδρανούντες, ενώ μας περιβάλλουν κίνδυνοι θανάσιμοι για τον Ελληνισμό.Οι προπάπποι μας, λοιπόν, παλεύοντας προς ποικίλες αντιξοότητες και αντιμετωπίζοντας τεράστιους κινδύνους τα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς καθιέρωσαν και τη χρήση των αρχαίων ονομάτων ως βαπτιστικών, πλην των άλλων μέσων που χρησιμοποίησαν, για να διατηρήσουν σε εγρήγορση την εθνική τους συνείδηση. Εκτός από τη γλώσσα και τη θρησκεία ένα άλλο στοιχείο που βοήθησε σημαντικά τον Ελληνισμό να επιβιώσει στους χαλεπούς καιρούς της Τουρκοκρατίας ήταν η γνώση της ιστορίας και του πολιτισμού του καθώς και η τήρηση των παραδόσεών του. Το στοιχείο αυτό στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων εμφανίζεται - πλην των άλλων μέσων ή μεθόδων που χρησιμοποίησαν οι πρόγονοί μας - και με τη συνήθεια να δίδονται στα βαπτιζόμενα παιδιά ονόματα ηρώων από την αρχαία Ελληνική μυθολογία και ιστορία, τα οποία δεν ήταν βέβαια Χριστιανικά ούτε συνέχιζαν το βαπτιστικό όνομα κάποιου αμέσου προγόνου, παππού ή γιαγιάς. Έτσι σε ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο συναντούμε τα ονόματα Αλέξανδρος, Αχιλλεύς, Αριστοτέλης, Αθηνά, Αφροδίτη, Άρτεμις, Οδυσσεύς, Περικλής, Σοφοκλής και άλλα πολλά, παράλληλα βέβαια με τα καθαρώς Χριστιανικά, τα οποία διατηρούσαν άμεση την επαφή με το ένδοξο παρελθόν και συντηρούσαν την ιστορική μνήμη. Ιδιαίτερα στην Ήπειρο, και κυρίως στην περιοχή του Νομού Ιωαννίνων, η συνήθεια αυτή είχε επικρατήσει ευρύτατα με αποτέλεσμα τα βαπτιζόμενα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, να παίρνουν, πλην των ανωτέρω αναφερομένων, και ονόματα αρχαίων θεών, ημιθέων, ηρώων, σοφών, επιφανών πολιτικών και πνευματικών προσωπικοτήτων της Ελληνικής ιστορίας, τα οποία σε αρκετές περιπτώσεις υπερτερούσαν αριθμητικώς των Χριστιανικών ονομάτων. Είναι γενικώς αποδεκτό ότι η γλώσσα και η θρησκεία αποτελούν τους δύο βασικούς παράγοντες που εξασφαλίζουν τη συνοχή και την ομοιογένεια ενός λαού και ταυτόχρονα ενδυναμώνουν την αυτοσυνειδησία και την ιδιαιτερότητά του ως εθνικού συνόλου. Η περίπτωση του Έθνους των Ελλήνων με τη συνεχή παρουσία τους επί τέσσαρες χιλιετίες στον ίδιο σχεδόν χώρο αποδεικνύει περιτράνως τη μοναδική σπουδαιότητα της γλώσσας και την καθοριστική συμβολή της θρησκείας - προ Χριστού και μετά Χριστόν - στην ομαλή και αδιάλειπτη πορεία τους στο χρόνο, στη δημιουργία μιας δυναμικής εθνότητος με κοινά χαρακτηριστικά ( το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον ) και στη γένεση του παγκοσμίως αναγνωρισμένου ως ανεπανάληπτου πολιτισμού τους. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά γνωρίσματα – γλώσσα και θρησκεία – διετήρησαν συμπαγή τον Ελληνισμό στη μακραίωνη ιστορία του και εξασφάλισαν τη συνεχή επιβίωσή του κατά τις ποικίλες ιστορικές περιπέτειές του και τις μακρόχρονες περιόδους υποταγής του σε ξένους λαούς (Ρωμαίους, Φράγκους, Τούρκους).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα αρχαία ελληνικα ονομάτα στη διαχρονικότητα του ελληνισμού"

Η γέφυρα της μνήμης

Νίκος Λυγερός

Έπρεπε να παίξεις το ρόλο σου
στους μαυροσκούφηδες
για να καταλάβεις τη σημασία
της γέφυρας της μνήμης;
Το κείμενο δεν επαρκούσε
για να πάρεις τις εξηγήσεις
που ήθελες τόσο επίμονα
για να δράσεις επιτέλους.
Κι όταν άγγιξες την αλήθεια
και τα όρια της ομορφιάς
τι άλλο αποφάσισες
εκτός από τη διαφυγή;
Είχες ξεχάσει την αξία
αλλά και το κόστος της ελευθερίας
και δεν τόλμησες πια
ν' αγωνιστείς μαζί μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7592-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η γέφυρα της μνήμης"

ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Του Αντωνίου Αντωνάκου

Καθηγητού - Φιλόλογου

Ιστορικού - Συγγραφέως

Επειδή σήμερα υπάρχει όλο και περισσότερο έλλειμμα δημοκρατίας, θεωρώ ότι είναι καλό να αναλύσουμε λίγο τί συνέβαινε στην αρχαία Ελλάδα με την τότε δημοκρατία, να συγκρίνουμε και να προσπαθήσουμε να την μιμηθούμε στα καλά της!

• Ή Αθηναϊκή Δημοκρατία στηριζόταν σε κυβέρνηση νόμων και όχι προσώπων. Το πόσο σημαντική ήταν αυτή ή λεπτομέρεια, φαίνεται από το ότι ό νόμος είναι απρόσωπος και αδιάβλητος, ενώ τα πρόσωπα υπόκεινται σε πειρασμούς. Ό Αριστοτέλης μάλιστα στα «Πολιτικά» (Bekker σελ. 1287α στίχος 32) αναφέρει ότι «άνευ ορέξεως ·νους ο νόμος· εστίν», γι’ αυτό και είναι απρόσωπος.

• Ή ισότητα όλων των Αθηναίων πολιτών απέναντι στον νόμο.

Ή ισότητα αυτή κατοχύρωνε την ισοπολιτεία και πα­ρείχε τον σεβασμό τής αξιοπρέπειας των πολιτών.

• Ή αξιοκρατία, δηλαδή ή εκλογή με κλήρο και για ένα χρόνο των πιο αξίων αρχόντων της δημοκρατίας. Έτσι απεφεύγετο η διαφθορά και ο εκφαυλισμός τους. Προϋπόθεση για την εκλογή: ή ελεύθερη ψηφοφορία.

• Το κράτος δικαίου, μέσα από την δημιουργία πνεύ­ματος ελευθερίας, δικαιοσύνης, πολιτικού ήθους και ευθύ­νης.

• Ή επίγνωση όχι μόνο των δικαιωμάτων άλλα και των υποχρεώσεων τών πολιτών.

• Ή πολιτιστική άνοδος των πολιτών μέσω του θεά­τρου, της μουσικής, της παιδείας, των επιστημών, των τε­χνών κ.λπ.

• Ό παραγωγικός διάλογος μέσω της ανταλλαγής γνω­μών για την επίλυση των θεμάτων.

• Ή πολυφωνία των πολιτικών απόψεων, μέσω της οποίας ένα θέμα επιδέχεται αμφισβήτηση, κριτική, τροπο­ποίηση η αναθεώρηση.

• Ή αναγνώριση και κατοχύρωση όλων των ανθρω­πίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, διότι ό Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του (Ζ, 1317α) ορίζει ότι «βασική αρχή της δημοκρατίας είναι ή ελευθερία, δι­ότι αυτό επαναλαμβάνουν συνήθως, ότι στην δημοκρατία μόνο απολαύουν αυτής τής ελευθερίας, και διότι ο κύριος σκοπός τής δημοκρατίας λέγουν ότι είναι η ελευθερία».

• Ή πειθαρχία της μειοψηφίας στις αποφάσεις της πλειοψηφίας.

ΑΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΙΣΟΤΗΤΟΣ

Άλλες μορφές τής ισότητος και θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας ήσαν: ή «ισονομία», ή «ισηγορία», ή «ισογονία», ή «ισοκρατία», ή «ισοψηφία» και η «ισοτιμία».

Ισονομία ήταν το παλαιότερο όνομα της Δημοκρατίας.

Ισηγορία ήταν το δικαίωμα που είχαν όλοι οι πολίτες να αγορεύουν (ομιλούν) εξ ίσου στην εκκλησία του δή­μου, επιχειρηματολογώντας κα\ αναπτύσσοντας απόψεις για οποιοδήποτε θέμα.

Ισογονία ήταν ή μη διάκριση καταγωγής (ταπεινής ή μη) ή γένους «ενώ εμείς και οι δικοί μας, γεννημένοι αδέλφια όλοι από μία μητέρα, κρίνουμε ανάξιο να είμαστε δεσπότες και δούλοι ο ένας του άλλου. Αντίθετα η φυσική μας ισογονία μάς οδηγεί να ζητούμε και φυσική κατά νόμον ισότητα. (Πλάτωνος Μενέξενος: Stephanus, σελ. 239, κεφ. α στ. 1-3)].

Ισοκρατία σημαίνει ότι το κράτος ανήκε εξ ολοκλήρου σε όλους τους πολίτες». «= Όλοι λοιπόν οι άλλοι σιωπούσαν και μόνον ο Σωκλής ό Κο­ρίνθιος είπε τα έξης: «Άνδρες Λακεδαιμόνιοι, βεβαία ο ουρανός θα χωθεί κάτω από την γη και η γη θα αιωρείται πάνω από τον ουρανό, οι άνθρωποι θα κατοικούν στην θάλασσα και τα ψάρια εκεί πού κατοικούσαν νωρίτερα οι άνθρωποι, αφού εσείς είσαστε έτοιμοι να επαναφέ­ρετε στις πόλεις τυραννικά καθεστώτα, από τα οποία δεν υπάρχει στον κόσμο τίποτε περισσότερο άδικο και περισσότερο αιμοσταγές»] και «ταύτα δ’ αριθμήμεν αι μη μετ’ ισοκρατίας αμάχανον παντί». (Τίμαιος, Αποσπάσματα, σελ. 208).

Ισοψηφία είναι ή ισότης των ψήφων [δια την ισοψηφίαν απελύετο (Διον. Αλ. 7,64)] και κυρίως το ίσον δικαίωμα ψήφου «αριθμουμένων των ψήφων εις το βραχύ ελθείν και εις ισοψηφίαν καταντήσαι» (Σχ. Ευριπ.)

Ισοτιμία σημαίνει ότι τα αξιώματα και οι τιμές ανή­κουν σε όλους: «εν δημοκρατία: ισονομία και ισοτιμία, ωστ6 και τον πένητα και δυσγενή και ευτελή παρρησιάζεσθαι κατά των πλουσίων και των τα πρώτα εχόντων». (Σχόλια στον Δημοσθένη Oration 22, Section 91c, line 5-7).

Η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ

Ή παράμετρος αυτή, της ενεργοποίησης τού πολίτη για συμμετοχή στα κοινά, ήταν τόσο σημαντική, ώστε ό Σόλων, όπως μας πληροφορεί ό Αριστοτέλης στην «Αθη­ναίων Πολιτεία, 8,VIII,5» «Βλέποντας δε την μεν πόλη να στασιάζει συχνά, μερι­κούς δε εκ των πολιτών από αδιαφορία (απέχοντας και) προκρίνοντας να αφήσουν τα πράγματα στην τύχη τους, θέσπισε ειδικό νόμο για αυτούς, κατά τον όποιο, οποίος, ενώ η πόλη ευρίσκεται σε στάση, δεν επεμβαίνει ενόπλως υπέρ μιας των αντιπάλων μερίδων, καταδικάζεται σε στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων και δεν δικαιού­ται στο έξης να μετέχει της διοικήσεως τής πολιτείας.»

Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι ό πολιτικώς αδιάφορος πολίτης, ό όποιος δεν συμμετείχε ενεργώς στα θέματα της πολιτείας, εθεωρείτο «άτιμος», δηλαδή εστερείτο των πο­λιτικών του δικαιωμάτων. Ό Θουκυδίδης επίσης στο β' βιβλίο (40,2) αναφέρει για το ίδιο θέμα: «μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα. αλλ' αχρείον νομίζομεν...». [=Διότι μόνο εμείς θεωρούμε τον εντελώς απέχο­ντα από τα πολιτικά όχι φιλήσυχο αλλά άχρηστο.]

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Ή δημοκρατία γινόταν πράξη σε κάθε περίπτωση που παρουσιαζόταν, όπως για παράδειγμα στο κτίσιμο της πόλεως τού Πειραιώς, οπού δρα ο πρώτος πολεοδόμος της ανθρωπότητας, ό περίφημος Ιππόδαμος ό Μιλήσιος, για τον οποίο μάς πληροφορεί ό Αριστοτέλης: «Ο δε Ιππόδαμος, ο γιος του Ευρυφώντος από την Μίλητο (ο όποιος εφάρμοσε την διαίρεση των πόλεων δια των οδών και διαίρεσε τον Πειραιά), αυτός πρώτος εκ των προσώ­πων, τα οποία δεν ανεμείχθησαν ποτέ στα ζητήματα τα πολιτικά, επεχείρησε να γράψει περί του αρίστου πολιτεύ­ματος. Αυτός λοιπόν ό Ιππόδαμος τον μεν πληθυσμό της πόλεως όρισε σε δέκα χιλιάδες άνδρες, διαιρουμένους σε τρία μέρη. Το ένα τρίτο καθόριζε ως ιερά γη. Το άλλο ως δημόσια γη, το δε τρίτο ως ιδιωτική. Και ιερά ήταν εκείνη εκ των προσόδων της οποίας θα γίνονται οι νενομισμένες θρησκευτικές δαπάνες, δημόσια αυτή από την οποία θα ζήσουν οι πολεμιστές, ιδιωτική δε αυτή που ανήκε στους γεωργούς». [Αριστοτέλους «Πολιτικά», Bekker, page 1267b.]

Αυτός ό σπουδαίος λοιπόν επιστήμων έφτιαξε τον Πει­ραιά, η πολεοδομική μελέτη του οποίου απετέλεσε πρότυ­πο για όλες τις πόλεις της κλασσικής εποχής, χωρίζοντας την γη της πόλεως σε ακριβώς ίσες ζώνες. Κατασκευάσθηκαν «γειτονιές», μικρές ομάδες δηλαδή σπιτιών που γειτνί­αζαν, σε οικόπεδα των 240 τ.μ ακριβώς για κάθε σπίτι. Ή ιδέα αυτή, που εφαρμόσθηκε από τον Ιππόδαμο, ανήκει στον Φαλέα τον Χαλκηδόνιο, ο οποίος, όπως μας πληρο­φορεί ό Αριστοτέλης «Γι’ αυτό και πρώτος ο Φαλέας ο Χαλκηδόνιος εισήγαγε αυτόν τον θεσμό στο πολίτευμα του. Διότι όπως λέγει αυτός, οι περιουσίες τών πολιτών πρέπει να είναι ίσες» (Αριστοτέλους Πολιτικά, Bekker, page 1266α, line 39-40].

Εδώ λοιπόν βλέπουμε την πλήρη εφαρμογή της ισότητος και της δημοκρατίας στην πράξη. Τα. σπίτια έγιναν σε σειρά, με μεσοτοιχία και προσανατολισμό προς νότον. Και όπως έδειξαν οι ανασκαφές, ήσαν κατοικίες για ελεύ­θερους πολίτες. Κάθε σπίτι ήταν μία διώροφη μονοκατοι­κία με καθημερινό, κουζίνα, ξενώνα και αυλή.

ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΟΣ

Ή δημοκρατία έκλεινε την ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, μειώνοντας την κοινωνική ανισότητα: Ό Ευριπίδης στις «Ικέτιδες» είχε πει ότι:

«Υπάρχουν τρεις τάξεις μέσα στο κράτος: Ή μία είναι οι πλούσιοι πολίτες. Από αυτούς δεν βγαίνει κανένα κα­λό και παντοτινός τους πόθος είναι τα (όλο και) πιο πολ­λά. Όσοι είναι φτωχοί και τους λείπει το καθημερινό, αυ­τοί είναι να τους τρέμεις. Τους παρασύρει ό φθόνος και, καθώς τους πλανεύουν τα λόγια μοχθηρών δημαγωγών, πίκρες σαΐτες ρίχνουν στους πλούσιους. Ή μεσαία από τις τρεις μερίδες συγκρατεί τα κράτη, γιατί αύτη φυλάει την τάξη πού θα καθορισθεί».(Είναι η τάξη που η κυβέρνηση σήμερα προσπαθεί να καταστρέψει. Και έχει ξεχάσει ότι καταστρέφοντας την ισορροπία τής κοινωνίας, δυναμιτίζει την δημοκρατική άσκηση τής εξουσίας.)

Ή υπεράσπιση της δημοκρατίας κατοχυρωνόταν από τον νόμο της εισαγγελίας που θέσπισε ό Σόλων, και ο οποίος όριζε ότι κάθε πολίτης μπορούσε να καταγγείλει τον άρχοντα ο οποίος δεν ήταν συνεπής με τα καθήκοντα του, παραμελώντας τα. (Αριστοτέλους Fragment 434).

Δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο, αγαπητοί φίλοι. Τι θα πει πραγματική δημοκρατία και τί όχι το βλέπουμε από την δημοκρατία στην κατοικία τότε και από τις άνισες συγκρίσεις βορείων και δυτικών προαστίων! Από την δυνατότητα καταγγελίας τού άρχοντα και τους πυλώνες τής δημοκρατίας. Τα συμπεράσματα, οι συγκρίσεις και οι αποφάσεις δικές σας.

Βιβλιογραφία: Αντωνίου Α. Αντωνάκου – Κων/νου Σπίνου: «Ελευθερία Λόγου και Δημοκρατία – το θαύμα τής αρχαίας Ελλάδος», εκδόσεις ΑΜΒΕR, 2003।
Πηγή.

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ"