Ώρα για το νέο μεγάλο ΟΧΙ των Ελλήνων

28^η Οκτωβρίου 2011

Ώρα για το νέο μεγάλο ΟΧΙ των Ελλήνων

       Ο επικείμενος εορτασμός της Εθνικής Επετείου της 28^ης Οκτωβρίου τροφοδοτεί, ειδικά φέτος, ένα πλήθος μελαγχολικών σκέψεων, που θα πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά όλους τους Έλληνες. Το 1940, ο ιταλογερμανικός φασι-στικός άξονας επιχείρησε να επιβάλλει  τα οικονομικοπολιτικά του σχέδια με παγκόσμιο πόλεμο, του οποίου οι συνέπειες ήταν ιδιαίτερα καταστροφικές για την Ελλάδα, που υπέστη τη φρικτή δοκιμασία μιας ωμής γερμανικής κατοχής. Φαίνε-ται ότι οι επιπτώσεις του πρώτου παγκόσμιου πολέμου που είχε προηγηθεί, δεν είχε συνετίσει αρκετά τα οικονομικά συμφέροντα εκείνης της εποχής.  Σήμερα η Ελλάδα ζει υπό την απειλή μιας νέας κατοχής γερμανικού τύπου με ευρωπαϊκή νομιμοποίηση. Η ιστορία δεν είναι καινούργια. Είναι ενοχλητικά επαναλαμ-βανόμενη. Κάποτε οι Ευρωπαίοι, με το πρόσχημα της απελευθέρωσης των Αγίων Τόπων, κατέλαβαν την Ελλάδα για δύο περίπου αιώνες. Αργότερα, την ανακατέλαβαν ως τμήμα τουρκικής κτήσης, έστω και για μικρό διάστημα. Και όταν φάνηκε να ωριμάζουν οι συνθήκες για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, μια ευρωπαϊκή «Ιερή Συμμαχία» θέλησε να εμποδίσει τις όποιες λυτρωτικές για την Ελλάδα επαναστατικές εξελίξεις, και μάλιστα λυσσαλέα.  Ήρθε όμως κάποτε το πλήρωμα του χρόνου για να γίνει η Ελλάδα ελεύθερο κράτος. Και τότε, μια ευρωπαϊκή αντιβασιλεία αρχικά και ευρωπαϊκή βασιλεία στη συνέχεια άρχισαν να καθορίζουν εν πολλοίς τις τύχες της. Από τα χρόνια του Αγώνα ακόμα, επιβλή-θηκε, για να καθιερωθεί έκτοτε συστηματικά, η εύκολη και ύποπτη λύση των ασφυκτικών εξωτερικών δανεισμών. Μόλις το 1843, πριν ακόμα οι Έλληνες προ-λάβουν να δείξουν πόσο «άχρηστοι, τεμπέληδες και καλοπερασάκηδες» είναι, άρχισαν τα όργανα του σωφρονισμού: περικοπές εισοδημάτων, απολύσεις υπαλ-λήλων, αβάστακτοι φόροι και «μνημόνιο». Ναι, μνημόνιο. Δεν είναι εύκολο να έχει ένας λαός τέτοια ηλιοφάνεια, τόσο καλό κλίμα και τόσο φωτεινή πολιτιστική παράδοση και να μένει ατιμώρητος. Άλλωστε οι τιμωροί του αισθάνονταν και συνεχίζουν να αισθάνονται «ανώτεροι» των Ελλήνων, αφού καταφέρνουν να είναι οικονομικά πιο «ανταγωνιστικοί». Το πώς βέβαια το κατάφεραν είναι μια άλλη ιστορία: εξαπλώθηκαν ως αποικιοκράτες σε όλο τον κόσμο, απομυζώντας τον ιδρώτα φτωχότερων λαών για πολλές-πολλές δεκαετίες, κι έτσι έγιναν ισχυ-ρότεροι και υπολογίσιμοι. Ενώ οι κουτοί  Έλληνες έμειναν με την παλαιά δόξα των δικών τους αρχαίων αποικιών, οι οποίες όμως, αν και «αναχρονιστικές» αφού ιδρύθηκαν αιώνες προ Χριστού, λειτούργησαν ως αυτοτελείς τοπικές κοινωνίες, και όχι ως οικονομικοί αιμοδότες των μητροπόλεων, όπως οι μεταγενέστερές τους ευρωπαϊκές. Κάτι παραπάνω ήξεραν, ως φαίνεται, οι προηγμένοι Ευρωπαίοι! Και γι’ αυτό, όταν κάποτε οι Έλληνες, καλώς ή κακώς, επιχείρησαν μια επιστροφή στη διαχείριση της τύχης ανθρώπων και τόπων που παλαιότερα τους ανήκαν, οι αδέκαστοι ευρωπαίοι χωρίς άλλο, δίκην παγκοσμίων χωροφυλάκων, τους «επανέ-φεραν στην τάξη» πάραυτα. Όπως άλλωστε επιχειρούν και σήμερα!

        Πριν μερικά μόλις χρόνια, ήταν η Γιουγκοσλαβία που πλήρωσε το τίμημα της δικής της γεωπολιτικής ιδιαιτερότητας με αδίστακτο σε βάρος της πόλεμο και βομβαρδισμούς, που εξυπηρετούσαν αλλότριες οικονομικοπολιτικές βλέψεις και έγιναν στο όνομα, τάχα, της αποκατάστασης της παγκόσμιας ηθικής τάξης. Μέχρι τότε η Ελλάδα  ήταν απλώς ένα μαύρο πρόβατο που «υπέθαλπε», δήθεν, τη διεθνή τρομοκρατία και τους παγκόσμιους τρομοκράτες. Κι ας ήταν «συνεπέ-στατη» στις …υποχρεώσεις της να προμηθεύεται από τη διεθνή αγορά πανάκριβα εξοπλιστικά συστήματα, για την αντιμετώπιση μιας μόνιμης εξ ανατολών απειλής, την οποία η ευρωπαϊκή διπλωματία ανεχόταν, αν όχι ενθάρρυνε. Τώρα όμως, ευτυχώς, … η Ελλάδα αναβαθμίστηκε σε ‘’χοίρο’’ (“PIG”):  αποκαλύφθηκε επιτέλους ότι είναι ο πλέον εύθραυστος κρίκος της αλυσιδωτής παγκόσμιας οικονομίας, που με την ενοχλητική κατοχή του 2% της «κοινής» ευρωπαϊκής περι-ουσίας κινδυνεύει να ...τινάξει στον αέρα το οικοδόμημα του παγκόσμιου καπι-ταλισμού, που συγκεντρώνει τον πλούτο της γης στα χέρια ολίγων εξαθλιώ-νοντας τους πολλούς, με «παραγωγικά του μέσα» πλασματικές χρηματικές αξίες και υπεραξίες, ένα ύποπτο τραπεζικό σύστημα, την αόρατη λειτουργία των λεγόμενων «αγορών» και τη δράση αδηφάγων τοκογλυφικών μηχανισμών.

       Ας βομβαρδιστούν λοιπόν οι Έλληνες οικονομικά, ας γίνουν το διεθνές πειραματόζωο που δέχεται τα πυρά μιας εξουθενωτικής οικονομικής τιμωρίας, για να παραδειγματιστεί και να «συνετιστεί» η παγκόσμια κοινωνία της εργασίας. Αφού μάλιστα είναι απείθαρχοι, ασυνεπείς και ανίκανοι να ξεπληρώσουν τα επαχθή δάνεια του ανυπόληπτου Κράτους τους, ας τους πάρουμε για εγγύηση τις ζωές και την Πατρίδα, ξαναβάζοντας μάλιστα τους ίδιους σε καθεστώς επιτρο-πείας τύπου οθωνικής αντιβασιλείας. Τέτοιοι που είναι, τέτοια τους αξίζουν....

       Όχι πως οι Έλληνες δεν έχουμε ευθύνες, και μάλιστα τεράστιες. Τέτοιος ισχυ-ρισμός θα ήταν ανιστόρητος. Ευθυνόμαστε πάρα πολύ και για πάρα πολλά: από τα σκουπίδια στους κοινόχρηστους χώρους και τις τηλεοράσεις μας, μέχρι την ανοχή ή συμμετοχή μας στη διαφθορά, τη διαπλοκή και τη φοροδιαφυγή. Κυρίως όμως ευθυνόμαστε για τη διαχρονική κατάντια των πολιτικών μας πραγμάτων, που με την ανοχή μας κατέληξαν να είναι επιρρεπή και επιτήδεια σε δολοφονίες Καποδιστριών και φυλακίσεις Κολοκοτρώνηδων, ανίσχυρα και απρόθυμα να αποτρέψουν την ευνοιοκρατία, τις αθέμιτες συναλλαγές, τη θεοποίηση του προ-σωπικού οφέλους σε βάρος του κοινού καλού. Απεμπολήσαμε εθνικές αρχές και αξίες και συμβιβαστήκαμε με την αποδοχή πολιτικών που απαξιώνουν συνειδητά την αξιοκρατία και επιτρέπουν την ατιμωρησία πράξεων και προσώπων που ζημιώνουν τα δημόσια συμφέροντα για ιδιοτελείς σκοπούς. Αφήσαμε να παρει-σφρήσουν στην καθημερινότητά μας και να παγιωθούν εν οίκω και εν δήμω οι επικίνδυνες εκφυλιστικές συνήθειες του εφησυχασμού και του ωχαδερφισμού. Δεν διαμαρτυρηθήκαμε σοβαρά και όσο έπρεπε για τις αγκυλώσεις μιας ατελέσφορης γραφειοκρατίας, που μας ταλανίζει αφόρητα, εξυπηρετώντας κατά κανόνα πελα-τειακές σχέσεις και άνομα συμφέροντα. Δεν πήραμε πρωτοβουλίες για να διευ-ρύνουμε τη δημοκρατία μας με συνειδητή συμμετοχή σε κοινωνικά κινήματα ενερ-γών πολιτών. Γυρίσαμε την πλάτη στην ελληνική παιδεία και στις πατρογονικές μας παραδόσεις, περιφρονήσαμε την καλλιέργεια του πολιτισμού μας και εθιστή-καμε στο κυνήγι του ευδαιμονισμού. Αδιαφορήσαμε για την επικράτηση και παγίωση του λαϊκισμού στα δημόσια ήθη της Χώρας, ανεχθήκαμε την επικίνδυνη δράση πολλών κρατικοδίαιτων μετριοτήτων και αποποιηθήκαμε των ευθυνών μας να συντηρούμε οι ίδιοι υψηλόφρονες και βιώσιμες ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον, εναποθέτοντάς τες σε τρίτους που δεν άξιζαν της εμπιστοσύνης μας. Επιτρέψαμε με ελαφρά καρδία το σταδιακό εκμαυλισμό του δημόσιου βίου και δεν αντισταθήκαμε σε πάμπολλες αντιδημοκρατικές πολιτικές και κομματικές απρέ-πειες και εγκληματικές μεθοδεύσεις, που σήμερα καλούμαστε να  πληρώσουμε πανάκριβα, με πανωτόκια και εφάπαξ.

            Όλα όμως αυτά που μας βαρύνουν και μας έχουν βυθίσει στην κατήφεια και την απελπισία, συνιστούν αποκλειστικά δική μας υπόθεση και οι Έλληνες, όπου γης, θα αγωνιστούμε για να βρούμε το δρόμο μας, με όποια αυτόβουλη και οικειοθελή θυσία απαιτηθεί. Δεν έχουμε καμιά ανάγκη από ξένους τοποτηρητές και πάτρωνες της παγκοσμιοποίησης, ούτε εκχωρούμε σε κανέναν τις ζωές μας και την Πατρίδα μας. Όποιος τις επιβουλεύεται, ζωές και Πατρίδα,  ας έρθει να τις πάρει μόνος του. Πριν όμως το αποφασίσει, ας συμβουλευτεί πρώτα την Ιστορία, που σίγουρα θα του υπενθυμίσει ότι «ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υπομένει» ή πιο ευγενικά: Εδώ είναι Βαλκάνια …… και ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, θυμάται καλά ότι δεν εκχώρησε ποτέ σε κανέναν ηγέτη ή ηγετί-σκο του το δικαίωμα παραίτησης από τα κυριαρχικά δικαιώματα της Χώρας, ούτε βεβαίως και από τις δίκαιες αξιώσεις για γερμανικές αποζημιώσεις λόγω των πολλαπλών ζημιών που υπέστη κατά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Και θα καταφέρει τελικά μόνος του αυτός ο λαός,  καθ’ υπέρβαση της ύποπτης δουλοπρέπειας  των πολιτικών του ταγών, καλλιεργώντας και προβάλλοντας παντού τις αξίες του διαχρονικού πολιτισμού του, να εμπνεύσει και πάλι στους παραπληροφορημένους ευρωπαίους πολίτες και στην ευρωπαϊκή διανόηση την ίδια συμπάθεια και διά-θεση υποστήριξης που απέσπασε από αυτούς, ερήμην των κυβερνήσεών τους, πριν και κατά την Επανάσταση του 1821. Κάτι τέτοιο το έχουμε απόλυτη ανάγκη ιδιαίτερα σήμερα που, όπως όλα δείχνουν, επίκειται σύντομα μια νέα επανάσταση των Ελλήνων: Μια καταλυτική επανάσταση πνευματικού και εθνικού αφυ-πνισμού, αξιακών επαναπροσδιορισμών και σθεναρής  κοινωνικής αντίστασης στο παγκόσμιο οικονομικό δόγμα «οι πτωχοί πτωχότεροι και οι πλούσιοι πλου-σιότεροι», που οδηγεί όλη την υφήλιο σε εκρηκτικό αδιέξοδο.

        Οι καθιερωμένες λοιπόν εκδηλώσεις της 28^ης Οκτωβρίου και ο εορτασμός του ιστορικού ΟΧΙ ας γίνουν φέτος ευκαιρία για να διατρανώσουμε όλοι οι Έλληνες, δημόσια και μαζικά, από κάθε γωνιά της Ελλάδας και προς κάθε κατεύθυνση, ότι δεν παραδινόμαστε αμαχητί σε καμιά νέα, οικονομικής ή άλλης φύσεως, γερμανική ή διαφορετικής προέλευσης και επινόησης κατοχή. Και από αυτό το προσκλητήριο αντίστασης ας απουσιάσουν μόνον όσοι, προσχηματικά και κακο-προαίρετα, απορρίπτουν αυτές τις θέσεις ως «λυρικές», στείρες, κοντόφθαλμες και «εθνικιστικές». Ας απουσιάσουν μόνον εκείνοι που εθελοτυφλούν, ενώ θίγονται η υπερηφάνεια, η αξιοπρέπεια και η φιλοτιμία των Ελλήνων και εξυφαίνονται ύπο-πτα σχέδια εθνικής υποτίμησης ή και αφανισμού τους. Ας απουσιάσουν και οι κάθε λογής μειοδότες που συνεχίζουν να ενδιαφέρονται μόνον υπέρ «πάρτης», αδιαφορώντας για το διεθνή διασυρμό της χώρας μας.

Δεν τους χρειαζόμαστε! Εμείς, οι αποφασισμένοι να αμυνθούμε υπέρ πάτρης, είμαστε οι περισσότεροι. Και σε κάθε προσπάθεια κατάργησης ή απεμπόλησης Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων απαντάμε με ένα ηχηρό οκτωβριανό                                                                            ΟΧΙ !

Γιώργος Π. Κωστούρος

Πολιτικός Μηχανικός

Νεμέα 22-10-2011

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ώρα για το νέο μεγάλο ΟΧΙ των Ελλήνων"

Η δολοφονία της γλώσσας οδηγεί στη λαϊκή υποταγή

‘Olympia.gr’
«Η δολοφονία της γλώσσας οδηγεί στη λαϊκή υποταγή»

…Ο Δρόμος είχε τη δική του ιστορία, ήταν μια λέξη μοναχά “Ελευθερία”

Ο στόχος κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος είναι η υποταγή της πλειοψηφίας μέσω της στέρησης γνώσης και έκφρασης. Σε αυτό το πλαίσιο δράσης, το υπερόπλο που ονομάζεται γλώσσα πρέπει να παραμείνει κτήμα μιας Ελίτ. Οι μάζες πρέπει να στερηθούν τον τρόπο δημιουργικής και ελεύθερης έκφρασης ώστε η νόηση και η παιδεία τους να είναι απόλυτα ελεγχόμενες και στείρες. Γι’ αυτό παραδοσιακά κάθε προοδευτική κίνηση είχε ως βασικό αίτημα την παιδεία, όχι ως προς τα κονδύλια αλλά το δικαίωμα ελευθερης διακίνησης της Γνώσης.

Το φαινόμενο ελέγχου της ανθρώπινης επικοινωνίας είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Στην Ελλάδα όμως ο χώρος της παιδείας ήταν ανέκαθεν στο στόχαστρο για συγκεκριμένους λόγους που επικεντρώνονται στη ιδιαίτερη φύση της Ελληνικής γλώσσας:

Η Ελληνική κατέχει την πρώτη θέση στο βιβλίο Γκίνες με 5,000,000 λέξεις και άνω των 80 εκατομμυρίων λεκτικών τύπων. Αντίστοιχα η Αγγλική έχει μόλις 490,000 λέξεις. Ακόμα και βάσει του μοντέρνου λεξικού Webster, η Αγγλική γλώσσα φαίνεται να έχει δανειστεί πάνω από 40,000 Ελληνικές λέξεις. Φανταστείτε ότι από όλες τις Σλαβικές διαλέκτους μαζί έχει δανειστεί μόλις 34 (!) ενώ λ.χ από την Τουρκική 57. Αντίστοιχη και μεγαλύτερη είναι η επιρροή στην Γαλλική, που οδήγησε τον Γάλλο ιστορικό J.P. Vernant να δηλώσει ότι “οι Έλληνες μας εφηύραν” (1997).

Η ίδια πολιτική ακρωτηριασμού Εθνικών γλωσσών όπως είπαμε είναι παγκόσμια πρακτική εμπνευσμένη από την απάνθρωπη ιμπεριαλιστική Βρεταννική αποικιοκρατία που συνεχίζεται από την πλανητική πλέον αυτοκρατορία του καπιταλισμού. Ο άμεσος στόχος είναι εμφανής: Η αποδυνάμωση της ανθρώπινης έκφρασης και σκέψης δημιουργεί τον ιδεατό υπήκοο του νέου καθεστώτος όπου αυτοσκοπός είναι η ταύτιση της ευτυχίας όχι με τη δημιουργία αλλά την κατανάλωση. Ποιά πολυεθνική άραγε δεν θα ονειρευόταν ένα παγκόσμιο πελατολόγιο όπου η διανομή των προϊόντων της θα γινόταν χωρίς αντίδραση ή αμφισβήτηση;

Εκεί αποσκοπούσαν και οι εγκάθετοι της “διανόησης” με αριστερή προβιά που προσπάθησαν έντεχνα να συκοφαντήσουν την εκάστοτε Εθνική γλώσσα προσδίδοντας της ταξικό χαρακτήρα: Ο πλούτος της γλώσσας ταυτίστηκε με τον ταξικό πλούτο ενώ ο σωστός προλετάριος έπρεπε να χρησιμοποιεί την απλοποιημένη “προλεταριακή” γραμματική. Τι γελοίος τρόπος για την ηλιθιοποίηση και υποδούλωση της πλειοψηφίας!  Το επιχείρημα όχι μόνο αυτοαναιρείται με μια μελέτη της Ποντιακής ή της Κυπριακής διαλέκτου (τι πλούτος) αλλά και από την φύση της ταξικής πάλης με Μαρξιστική ή άλλη προσέγγιση.

Ο ίδιος ο Στάλιν το 1950 διαβλέποντας τη σύνδεση καπιταλισμού – εκφυλισμού της γλώσσας έγραψε:

“Δεν υπάρχει γλώσσα ταξική, γλώσσα του λαού παρά μόνον γλώσσα εθνική. Υπαρχει δημοτική που πρέπει σταδιακά να παραμεριστεί προς όφελος της ιστορικής εθνικής γλώσσας” και συμπληρώνει ” Ισχυρίζονται (οι εγκάθετοι) πως κάθε ταξική γλώσσα έχει την ταξική γραμματική της ήτοι προλεταριακή γραμματική και αστική γραμματική. Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Στην εθνική γλώσσα υποτάσσονται οι διάλεκτοι ως κατώτερες μορφές“. (Περί Γλωσσολόγων, 28/7/1950).

Ιδιαίτερα γλώσσες όπως η Ελληνική και η Κινέζικη, οι μόνες ζώσες εδώ και 4,000 χρόνια σύμφωνα με τον Ισπανό ιστορικό Francisco Adrados, αποτελούν μήτρα δημιουργίας ευρύτερου πλέγματος γλωσσών που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη Μητρική. Κατά τον Adrados οι περισσότερες γλώσσες του πλανήτη σήμερα θεωρουνται κρυφοελληνικές γεγονός που αποδεικνύεται από τα τμήματα Ελληνικών σπουδών ανά τον κόσμο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ιμπεριαλιστικού σχεδιασμού είναι η περίπτωση της Ινδίας και των Σανσκριτικών. Τα Σανσκριτικά είναι η μήτρα των 150 και πλέον διαλέκτων που ομιλούνται στην Ινδία και θα μπορούσε να είναι η ενωτική Λαϊκή γλώσσα, όπως ακριβώς έγινε στο Ισραήλ με την αρχαία Εβραϊκή). Εκεί ανέλαβε δράση ο βαρώνος Θωμάς Μακώλαιυ (Thomas Babington Macaulay, 1800 – 1859) ο αποκαλούμενος Πάπας της Βρεταννικής παιδείας των Ινδιών. Οργάνωσε την παιδεία της κατεχόμενης χώρας με σκοπό την κατασκευή μιας ελίτ Ινδών Εξευρωπαϊσμένων κλώνων. “Μιας τάξης ανθρώπων που θα είναι οι ενδιάμεσοι φορείς μεταξύ ημών, των επικυριάρχων και των εκατομμυρίων που διοικούμε“. Ένα “Κολωνάκι” λοιπόν με σκοπό να δυτικοποιήσει παιδεία, συνήθειες και ήθη.

Αυτό ακριβώς το Κολωνάκι (με την ομώνυμη έδρα μάλιστα!) που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, για το οποίο διατέθηκαν πακτωλοί χρημάτων με σκοπό την αντίστοιχη εξευτελιστική διάβρωση. Επιστρατεύτηκαν απίστευτες περσόνες τύπου Κωστόπουλου για να περάσουν ένα life – style γκλαμουριάς και αγαμίας με όπλο την αμορφωσιά. Το “θέλω να γίνω σιτάρ“, αστείρευτη πηγή γέλιου στις παλιές Ελληνικές ταινίες έγινε επίσημη γλώσσα του Αθηναϊκού νεοαστικού κράτους και προωθήθηκε στους ιθαγενείς με χάντρες (πολύχρωμα εξώφυλλα) και τσόντα. Καρπαζοεισπράκτορες και λοβοτομημένοι Αυνάνες καθιερώθηκαν σαν status symbol με κοινό παράγοντα την ακρωτηριασμένη δυνατότητα έκφρασης και άφθονο χρήμα. Αποτέλεσμα;

Σύμφωνα με πρόσφατη μέτρηση της Alco για το Ινστιτούτο επικοινωνίας, το 64,8% των κατοίκων της Αττικής χρησιμοποιεί ξενικές λέξεις στην καθημερινή του ομιλία! Το ποσοστό πέφτει αισθητά στην επαρχία, αλλά είπαμε, γεωγραφικό το “Κολωνάκι” των συμπλεγματικών.

Ποιά Αριστερά; Το υπόβαθρο αυτής της εξαθλίωσης είχε θεμελιωθεί νωρίτερα βέβαια με τις απίστευτες ενέργειες του 1910 αλλά κυρίως του 1976 όπου η Ελληνική Δεξιά έδειξε το απεχθές της πρόσωπο ακρωτηριάζοντας την Ελληνική γλώσσα με την προκλητική ανοχή της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που από θεματοφύλακας της ελεύθερης και ποιοτικής παιδείας, έγινε δεκανίκι του καπιταλισμού ακυρώνοντας αγώνες δεκαετιών. Το “ψωμί, παιδεία, ελευθερία” έγινε “φεράρι για τους πρυτάνεις, κλειστό πανεπιστήμιο και φασισμός στα ιδρύματα”. Το ταγάρι της Πόπης Τσουκάτου (αντιφασιστική, αντιιμπεριαλιστική πρωτοβουλία) έγινε Λουί Βιτόν και βόλτες μεταξύ Μυκόνου και Κολωνακίου. Powered by Siemens.

Το έγκλημα έγινε με την συνενοχή των καπηλευτών της γενιάς του Πολυτεχνείου και οδήγησε τον Κορνήλιο Καστοριάδη να δηλώσει αηδιασμένος: 

“Αν δεν θέλετε κύριοι του υπουργείου να κάνετε φωνητική ορθογραφία τότε πρέπει να αφήσετε τους τόνους και τα πνεύματα γιατί αυτοί που τους βάλανε ήξεραν τι έκαναν. Δεν υπήρχαν στα αρχαία Ελληνικά γιατί απλούστατα υπήρχαν μέσα στις ίδιες τις λέξεις. Αυτά τα κτήνη, τα τετράποδα που έκαναν αυτές τις μεταρρυθμίσεις δεν ξέρουν τι είναι γλώσσα. Η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων είναι η κατάργηση της ορθογραφίας που τελικά είναι η καταστροφή της συνέχειας. Ήδη τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη γιατί αυτοί είναι γεμάτοι από τον πλούτο των αρχαίων Ελληνικών. Δηλαδή πάμε να καταστρέψουμε ότι χτίσαμε. Αυτή είναι η δραματική μοίρα του σύγχρονου Ελληνισμού”. Βόλος, 1989.

Επιμένουμε σε αυτή τη χώρα να ζούμε σε έναν μίζερο μικρόκοσμο με μίζερες επιδιώξεις που συνεπάγονται μίζερα όνειρα. Έτσι και στο θέμα της ΕΕ δεν έχουμε αντιληφθεί ότι είμαστε ένα παράρτημα μιας πολυεθνικής που αν θέλει να έχει τη στοιχειώδη ευημερία για τους πολίτες της πρέπει να αγωνιστεί για το εδώ μαγαζί και όχι για τις ιδεοληψίες ή τα κομματικά συμφέροντα του καθενός. Τρανταχτό παράδειγμα των αρλεκίνων που στέλνουμε στην Ευρωβουλή (και φαίνεται μας αντιπροσωπεύουν επάξια) είναι η αντίδραση των Ελλήνων ευρωβουλευτών στην πρόταση Ισπανών (!!) συναδέλφων τους να ψηφιστεί η Αρχαία Ελληνική ως επίσημη γλώσσα της ΕΕ. Την αγνόησαν επιδεικτικά και τις τρεις φορές που κατατέθηκε!

Ναι μεν ο επερχόμενος παγκόσμιος πολιτισμός αποσκοπεί στην επιβολή μιας παγκόσμιας γλώσσας, είναι όμως στο χέρι μας, στην καθημερινότητα μας να δράσουμε όχι ως ανάχωμα αλλά ως δημιουργοί και ενεργοί φορείς ενός πολιτισμού βασιζόμενου στην Ανθρωπιστική παιδεία που μας έχουν στερήσει. Και ο αγώνας αυτός είναι απλός, καθημερινός και όμορφος.

Διαβάστε επίσης: Γλώσσα: το ανίκητο υπερόπλο

Πηγές:

Αντώνης Κουνάδης, Η Ελληνική γλώσσα ανά τον κόσμο: παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Εφημερίδα “Το Παρόν”

“Ενδιάμεση Περιοχή”, τ. 12, 1999

Δημήτρης Κιτσίκης, “Για μια παγκόσμια Γλώσσα”, π. Τρίτο Μάτι, τ.168

ΠΗΓΗ

http://www.efylakas.com/archives/10154 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η δολοφονία της γλώσσας οδηγεί στη λαϊκή υποταγή"

Το θέμα της ΑΟΖ είναι υπερκομματικό

Του Νίκου Λυγερού

Λίγο ή πολύ τώρα ο ελληνικός λαός γνωρίζει το θέμα της ΑΟΖ. Και αυτό οφείλεται στο έργο των ανθρώπων σαν τον καθηγητή Καρυώτη και τον κύριο Κασσίνη. Και γι' αυτό το λόγο πρέπει να τους είμαστε υπόχρεοι. Αναγνωρίζουμε τώρα ότι η ΑΟΖ μας επιτρέπει να ακυρώσουμε το πρόβλημα του Casus Belli για τα 12ΝΜ και να αποφύγουμε την παγίδα της υφαλοκρηπίδας με τα αβέβαια αποτελέσματα στο Διεθνές Δικαστήριο. Με άλλα λόγια, η ΑΟΖ ως στρατηγική κίνηση προσφέρει μια διέξοδο για την Ελλάδα και μάλιστα της δίνει την δυνατότητα να βρει μια οικονομική και πρακτική λύση μέσω των διακρατικών συμφωνιών. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας που δεν προέρχεται από τα κόμματα είναι ότι αρχίζει να γίνεται ελκυστική και προς αυτά. Κατά συνέπεια, είναι αναμενόμενο να τοποθετηθούν πάνω στο θέμα της ΑΟΖ. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η τοποθέτηση δεν μπορεί να παραμείνει θεωρητική, αλλιώς δεν θα είχε καμιά αξία. Έτσι η ΑΟΖ μετατρέπεται ξαφνικά σε αξιολογικό κριτήριο για τα κόμματα. Το καθένα πρέπει να πάρει θέση κι αν υπάρξουν εκλογές θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη αυτή η θέση. Λέμε συχνά ότι τα προγράμματα των πολιτικών είναι ταυτόσημα. Θα πρέπει να το δούμε και σ' αυτό το σημείο. Ζήσαμε το ανάλογο και στην Κύπρο το 2004 με το Σχέδιο. Όποιο και να ήταν το κόμμα στο οποίο ανήκε ο καθένας ήταν σεβαστό, αλλά δεν είχε καμιά σημασία πρακτικά. Το μόνο που ήταν σημαντικό ήταν η θέση του σε σχέση με το Σχέδιο. Αν τώρα η ΑΟΖ της Κύπρου είναι τόσο δυναμική και έχει αυτό το στρατηγικό βάθος που απέκτησε τα τελευταία χρόνια με τις διακρατικές συμφωνίες είναι διότι η Κύπρος είναι ένα πλήρες κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλιώς δεν θα είχε αυτές τις δυνατότητες. Τώρα η Ελλάδα βρίσκεται σε μια ανάλογη φάση σε σχέση με την ΑΟΖ. Δεν έχει σημασία σε ποιο κόμμα ανήκει ο καθένας, αλλά αν η ΑΟΖ ανήκει στην Ελλάδα. Η θέσπιση της ΑΟΖ εξαρτάται μόνο από εμάς και αυτό θυμίζει τον αφορισμό του Επίκτητου: θεώρησε τον εαυτό σου ως ελεύθερο ον ή ως σκλάβος, όλα εξαρτώνται από σένα. Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσει τα δικαιώματά της μέσα από το πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας: 137 χώρες του κόσμου το έχουν κάνει ήδη. Δεν πρέπει να μας σταματούν οι φοβίες, ούτε οι πολιτικές σκοπιμότητες. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να γονατίσει και είναι ελεύθερη να αποφασίσει για το μέλλον της. Σε αυτό ανήκει και η ΑΟΖ.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7986-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το θέμα της ΑΟΖ είναι υπερκομματικό"

John Perkins: «Η Ελλάδα έχει πέσει θύμα οικονομικών δολοφόνων»

Η πρόθεση επιμήκυνσης της αποπληρωμής του χρέους θα συνοδευτεί από παραίτηση της Ελλάδας σε πολλούς τομείς, λέει ο πρώην «οικονομικός δολοφόνος» Τζον Πέρκινς

‘Ελευθεροτυπία

Συνέντευξη του Τζων Πέρκινς στον Νίκο Κατζηλάκη

Υπήρξε «οικονομικός δολοφόνος». Προσέγγιζε αρχηγούς κρατών που ήθελαν να εφαρμόσουν κοινωνικές πολιτικές, χρησιμοποιώντας τον πλούτο των χωρών τους προς όφελος των πολιτών. Θέλοντας να ακυρώσει τις προθέσεις τους, προς όφελος των αμερικανικών τραπεζικών οργάνων και των πολυεθνικών εταιρειών, της «εταιρειοκρατίας», όπως τη χαρακτηρίζει, είτε τους δωροδοκούσε είτε τους προειδοποιούσε για συνέπειες.

Σε περίπτωση που οι ηγέτες αρνούνταν να ενδώσουν, αντιμετώπιζαν απόπειρες δολοφονίας ή πραξικοπήματα, ένα σχέδιο που είδαμε να επαναλαμβάνεται εδώ και δεκαετίες στη Λατινική Αμερική από τη δεκαετία του ‘50 και έπειτα.

Μεταμελημένος και αναστατωμένος από την εχθρότητα μεγάλου μέρους της παγκόσμιας κοινότητας κατά των ΗΠΑ, όπως δηλώνει, τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να μιλήσει δημόσια για τον μηχανισμό τον οποίο υπηρέτησε.

Ο Τζον Πέρκινς, στη συνέντευξη που ακολουθεί, δηλώνει πως «δεν υπάρχει αμφιβολία» ότι η Ελλάδα έχει πέσει θύμα των «οικονομικών δολοφόνων», με απώτερο στόχο «τη θέσπιση ενός παγκόσμιου κεντρικού τραπεζικού συστήματος» και ενός «παγκόσμιου νομίσματος». Κατά τον Πέρκινς, η επίθεση στη Λιβύη έχει τους ίδιους στόχους μιας και «τα άτομα που υποστηρίζουμε στη Λιβύη, υποσχέθηκαν να δημιουργήσουν μια Κεντρική Τράπεζα που θα συνεργαστεί με τις κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Ε.Ε. διατηρώντας το δολάριο ως νόμισμα συναλλαγής πετρελαίου».

* Κύριε Πέρκινς, έχει η περίπτωση της Ελλάδας ομοιότητες με τη δράση των οικονομικών δολοφόνων;

**Η Ελλάδα χτυπήθηκε από οικονομικούς δολοφόνους, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ξεκίνησε με την Ισλανδία πριν από δύο χρόνια και έφτασε σε εσάς, στην Ιρλανδία και άλλες χώρες. Εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση της Ελλάδας, τέθηκε σε μια κατάσταση με υπέρογκο χρέος και η οικονομία της βρίσκεται σε τέλμα. Η όλη συζήτηση γίνεται για την επαναχρηματοδότηση του χρέους.

Η Ελλάδα θα παραιτηθεί

Η πρόθεση για επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους θα συνοδευτεί από παραίτηση της Ελλάδας σε πολλούς τομείς. Είναι μια συνηθισμένη τεχνική των οικονομικών δολοφόνων ώστε να φέρουν μια χώρα στα χέρια της «εταιρειοκρατίας».

Δεν έχω αμφιβολία ότι θα υπήρξαν παρασκηνιακές προσπάθειες να επιτευχθούν συμφωνίες μεταξύ Ελλήνων πολιτικών, επιχειρηματιών και της τραπεζικής κοινότητας, δοσοληψίες ή και απειλές. Και όπως είδαμε με την υπόθεση Στρος-Καν, στείλανε ένα πολύ ισχυρό μήνυμα στην Ελλάδα, την Ισλανδία, την Ιρλανδία και σε όσους ηγέτες σκέφτονται να σταθούν απέναντι στην «εταιρειοκρατία».

**Δεν είναι ξεκάθαρο σε πολύ κόσμο το πώς λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός. Θεωρητικά έχουμε ένα δυτικό πολιτικό και τραπεζικό σύστημα, αλλά και διάφορα φόρα όπου οι ηγέτες αυτού συνευρίσκονται συζητώντας. Είναι αυτή μία ενδοδυτική ή ενδοτραπεζική υπόγεια σύγκρουση ή κάτι άλλο;

* Ο κόσμος αλλάζει πολύ γρήγορα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ΗΠΑ χάνουν τη δύναμή τους. Η δύναμη όλο και περισσότερο υπεισέρχεται στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Για να διατηρήσουν τη δύναμή τους, είτε στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τη Μ. Ανατολή ή την Κίνα, βασίζονται σε ένα παγκόσμιο κεντρικό τραπεζικό σύστημα και ένα σταθερό νόμισμα που θα χρησιμοποιείται παγκοσμίως, ώστε να το πετύχουν.

Την ίδια στιγμή, υπάρχει τρομερή πίεση για αλλαγή. Στη Λατ. Αμερική, την τελευταία δεκαετία έχουν εκλεγεί 10 πρόεδροι που σε διαφορετικούς βαθμούς αντιστέκονται στην «εταιρειοκρατία», και σε χώρες όπου στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ελέγχονταν από στυγνούς δικτάτορες, βοηθούμενοι από τη CIA. Επίσης, η Μ. Ανατολή εκρήγνυται και η Κίνα δυναμώνει.

Οπότε υπάρχει μεγάλη αντίσταση παγκοσμίως. Και λόγω αυτού, το status quo, το κατεστημένο, πεισμώνει, στυλώνει τα πόδια του. Οπότε αυτή τη στιγμή η «εταιρειοκρατία» κάνει τα πάντα να υπονομεύσει οποιαδήποτε χώρα θα μπορούσε να την απειλήσει και συγχρόνως να θεσπίσει ένα παγκόσμιο νόμισμα, το δολάριο, σίγουρα βλέπουμε μια αποδυνάμωση του ευρώ ως αποτέλεσμα, και επίσης να θεσπίσει ένα παγκόσμιο κεντρικό τραπεζικό σύστημα.

* Οπότε θα λέγατε ότι αυτή η εξέλιξη αποτελεί τα πρώτα δείγματα ενός είδους φασισμού;

* Είναι ένας όρος, αλλά ο κίνδυνος εδώ είναι ότι συνδέουμε τον φασισμό με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Στις ΗΠΑ έχουμε μια δυσκολία στη χρήση του όρου κομμουνισμός ή σοσιαλισμός επειδή είναι συνδεδεμένος με τον Στάλιν. Η Ευρώπη δεν έχει την ίδια παράδοση. Αλλά σίγουρα οι πολυεθνικές κυβερνούν. Δεν είναι απλώς μια συνεργασία κυβερνήσεων και εταιρειών.

Σήμερα οι πολυεθνικές εταιρείες ελέγχουν τον κόσμο. Λίγο παλαιότερα, θρησκευτικές οργανώσεις είχαν αυτή τη δύναμη, αργότερα τη σκυτάλη πήραν κυβερνήσεις, και κάποιες ήταν φασιστικές, κάποιες δημοκρατικές, άλλες δικτατορικές, οι οποίες ανταγωνίζονταν για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις αγορές. Αλλά σήμερα, οι κυβερνήσεις αντικαταστάθηκαν από τις εταιρείες, οι οποίες εξαγοράζουν τους πολιτικούς. Κανείς δεν μπορεί να εκλεγεί σε σημαντικό πολιτικό πόστο στις ΗΠΑ χωρίς τη χρηματοδότησή τους. Ελέγχουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, και στην πραγματικότητα παίρνουν τις αποφάσεις. Εάν κάποιος τους στέκεται εμπόδιο, τον καταστρέφουν με διάφορους τρόπους.

**Παραφράζοντας, λοιπόν, λέτε ότι έχουμε μια παρακμή της Δημοκρατίας.

* Υπάρχει μια τέτοια προσπάθεια. Από την άλλη, η Δημοκρατία δυναμώνει στη Λατ. Αμερική και κατά τη γνώμη μου υπάρχει αυτή τη στιγμή μια λαϊκή προσπάθεια εκδημοκρατισμού στη Μ. Ανατολή, η οποία βρίσκει μεγάλες αντιστάσεις. Ακόμη και στις ΗΠΑ βλέπουμε κόσμο να αντιδρά στις οικονομικές αλλαγές και κινήματα που προσπαθούν να επαναθεσπίσουν τη Δημοκρατία. Η «εταιρειοκρατία», λοιπόν, έχει μεγάλες δυσκολίες να διατηρήσει τη δύναμή της ή να αποκτήσει περισσότερη. Υπάρχουν λοιπόν πολλά κινήματα και αντικινήματα παγκοσμίως.

Κάντε ό,τι το Εκουαδόρ

* Υπάρχει συζήτηση στην Ελλάδα για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου ώστε να ελεγχθεί πόσο από το χρέος είναι απεχθές, στα πρότυπα αυτού που θέσπισε ο Ραφαέλ Κορέα στο Εκουαδόρ. Ποια είναι η γνώμη σας;

* Συμφωνώ απολύτως με τη θέσπιση αυτού. Και βλέπουμε την Ισλανδία να αντιστέκεται σθεναρά, η οποία έπειτα από δημοψήφισμα αρνήθηκε να πληρώσει το χρέος της. Ο Ραφαέλ Κορέα, τον οποίο σέβομαι πολύ ως ηγέτη, είναι μεγάλο πρόβλημα για τις ΗΠΑ διότι είναι καπιταλιστής, έχει διδακτορικό οικονομίας από αμερικανικό πανεπιστήμιο, είναι πολύ δύσκολο για μας να τον αποκαλέσουμε κομμουνιστή.

Το χρέος του Ισημερινού δημιουργήθηκε από υποστηριζόμενους από τη CIA δικτάτορες τη δεκαετία του ‘70. Το χρέος είναι του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, των δικτατόρων, αλλά όχι του λαού του Ισημερινού. Οπότε ο Κορέα αντιστέκεται σθεναρά, και φυσικά πριν από έναν χρόνο η CIA προσπάθησε να τον ανατρέψει ανεπιτυχώς.

Το ίδιο έγινε στην Ονδούρα με τον πρόεδρο Σελάγια, ο οποίος προσπάθησε να κάνει κάτι παρόμοιο, αλλά ανατράπηκε. Οι λαοί πρέπει να στηρίξουν ηγέτες που θα αντισταθούν και που θα αναπτύξουν συμμαχίες με χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια προβλήματα. Εάν η Ελλάδα ενεργήσει μόνη, θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες. Αλλά εάν συμμαχήσει με την Ιρλανδία, την Ισλανδία, τη Βενεζουέλα, το Εκουαδόρ, την Αργεντινή, χώρες της Λατ. Αμερικής και της Αφρικής, θα ενισχύσει τη θέση της.

* Πώς κρίνετε την υπόθεση της σύλληψης του Ντομινίκ Στρος-Καν;

* Δεν έχω εσωτερική πληροφόρηση, αλλά γνωρίζω ότι η ζωή του καταστράφηκε. Πιθανότατα δεν θα μπορέσει να κατέβει στις προσεχείς γαλλικές προεδρικές εκλογές. Δεν ξέρουμε την αλήθεια για το κατά πόσον είναι ένοχος ή όχι, δεν έγινε δίκη. Γνωρίζω όμως ότι καταδεικνύει πόσο εύκολο είναι να καταστρέψεις έναν δημόσιο αξιωματούχο. Οπως έχω γράψει στα βιβλία μου, άτομα όπως ο πρόεδρος των ΗΠΑ, αλλά και όλοι οι σημαντικοί πολιτικοί ανά τον κόσμο, είναι εξαιρετικά ευάλωτοι.

Με σφαίρα ή με… Μόνικα

Παλαιότερα, τον καιρό του Τζον Κένεντι για παράδειγμα, έπρεπε να πυροβολήσεις έναν πρόεδρο για να τον δολοφονήσεις. Ολοι ήξεραν ότι ο Κένεντι είχε εξωσυζυγικές ερωτικές σχέσεις, αλλά ήταν αποδεκτό, οπότε έπρεπε να τον ρίξουν με μια σφαίρα. Ξεκινώντας όμως με τον Κλίντον, και τη σχέση του με τη Μόνικα Λεβίνσκι, άρχισαν οι δολοφονίες «προσωπικότητας». Και τώρα με τον επικεφαλής του ΔΝΤ, βλέπουμε ότι ένα άτομο μπορεί να καταστραφεί ολοκληρωτικά απλώς λόγω μιας κατηγορίας. Δεν ξέρουμε αν αυτή η κατηγορία είναι αληθινή ή όχι, αλλά δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή μιας και η πολιτική του καριέρα καταστράφηκε ανεξαρτήτως αλήθειας.

* Εικάζεται ότι η υπόθεση έχει να κάνει με τον «ανταγωνισμό» δολαρίου-ευρώ και ότι ο Στρος-Καν είναι υποστηρικτής του ευρωπαϊκού νομίσματος. Εχει βάση η εικασία κατά τη γνώμη σας;

* Σίγουρα μπορεί να συμβαίνει αυτό. Οι ΗΠΑ είναι εξαιρετικά προστατευτικές με το δολάριο, πιστεύω ότι είναι ο βασικός λόγος που κάνουμε πόλεμο στη Λιβύη. Ο Καντάφι προσπαθούσε να πείσει τις αφρικανικές χώρες να ιδρύσουν ένα παναφρικανικό νόμισμα, το «χρυσό δηνάριο», και να πουλάει πετρέλαιο σε αυτό το νόμισμα αντί του δολαρίου, όπως κάναμε πόλεμο στον Σαντάμ ο οποίος ήθελε να πουλάει το πετρέλαιο σε άλλο νόμισμα. Είναι απόλυτα πιθανό.

Δεν έχω εσωτερική πληροφόρηση, αλλά λέω ότι τα άτομα που υποστηρίζουμε στη Λιβύη υποσχέθηκαν να δημιουργήσουν μια Κεντρική Τράπεζα που θα συνεργαστεί με τις κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Ε.Ε. διατηρώντας το δολάριο ως νόμισμα συναλλαγής πετρελαίου. Και φαίνεται ότι οι αποκαλούμενοι αντάρτες εργάζονται για να προστατέψουν τα συμφέροντα της «εταιρειοκρατίας», τα οποία απειλούσε ο Καντάφι.

Είναι δύσκολο να συμπαθήσεις τον επικεφαλής του ΔΝΤ, το οποίο είναι ένα εργαλείο των οικονομικών δολοφόνων. Οπότε δεν συμπάσχω με τον Στρος-Καν ως πρόεδρο του ΔΝΤ. Αλλά το ανησυχητικό είναι ότι δεν καταστρέφεις κάποιον πολιτικά απλώς με μια κατηγορία χωρίς να έχει αποδειχτεί τίποτε.

Οι επιπλοκές όμως από την αδυναμία ενός προσώπου σε θέση ισχύος είναι πολύ επικίνδυνες διότι σημαίνει ότι όποιος βρίσκεται σε παρόμοιες θέσεις εξουσίας πρέπει να έχει υπ’ όψιν του ότι εάν ενοχλήσει την «εταιρειοκρατία», μπαίνει σε κίνδυνο. *

ΠΗΓΗ

http://www.efylakas.com/archives/9014 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "John Perkins: «Η Ελλάδα έχει πέσει θύμα οικονομικών δολοφόνων»"

Πάνω από όλα οι Τούρκοι σέβονται τη βία

‘Φιλελεύθερος’
«Μάριος Ευρυβιάδης: Η βία στις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις»

Η κλιμακούμενη με υπαιτιότητα της Τουρκίας κρίση της χώρας αυτής με το Ισραήλ και ποια τα κίνητρα και οι στόχοι της Άγκυρας, είναι ίσως το κυριότερο ερώτημα που απασχολεί την περίοδο αυτή πολλές δυτικές πρωτεύουσες πέραν των άμεσα ενδιαφερομένων κρατών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Η πιο πρόσφατη κλιμάκωση άρχισε με τη δημοσιοποίηση στις 2 Σεπτεμβρίου της Έκθεσης Ρalmer του ΟΗΕ αναφορικά με τα γεγονότα γύρω από το Μαβί Μαρμαρά, το τουρκικό πλοίο που ήταν επικεφαλής ανθρωπιστικού δήθεν στολίσκου που αποπειράθηκε τον περασμένο χρόνο να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας. Οι Ισραηλινοί αντέδρασαν και δέκα από τους Τούρκους ακτιβιστές που επιτέθηκαν στους Ισραηλινούς σκοτώθηκαν. Κατά την Έκθεση, ναι μεν το Ισραήλ χρησιμοποίησε υπέρμετρη βία, ναι μεν το Ισραήλ έπρεπε να εκφράσει τη λύπη του δημόσια για το γεγονός αυτό, ναι μεν έπρεπε να πληρώσει αποζημιώσεις στα θύματα, αλλά οι πράξεις του Ισραήλ, δηλαδή ο αποκλεισμός της Γάζας και η χρήση βίας σε αυτοάμυνα, ήταν καθόλα νόμιμη.

Το γεγονός αυτό εξαγρίωσε τους Τούρκους που δεν μπορούν να διανοηθούν, πόσο δε μάλλον να χωνέψουν ότι η Έκθεση δικαίωνε το Ισραήλ. Ας υπογραμμισθεί εδώ ότι κάθε άλλο παρά φιλικός προς το Ισραήλ υπήρξε ο οργανισμός του ΟΗΕ όλα αυτά τα χρόνια.

Ωστόσο, αυτό που κατά την εκτίμηση μου έκανε τους Τούρκους, «Τούρκους», ήταν το παρασκήνιο γύρω από την Έκθεση και η κατά τους Τούρκους συνέργεια, συνωμοσία καλύτερα, μεταξύ Ουάσιγκτον και Ιερουσαλήμ και μεταξύ του εβραϊκού λόμπυ στις ΗΠΑ και τον ελεγχόμενο από τους Εβραίους διεθνή Τύπο (όπως επανειλημμένως έχει δημόσια δηλώσει ο Ερντογάν).

Η συγκεκριμένη Έκθεση υπήρξε έτοιμη εδώ και μήνες αλλά η Τουρκία δεν επέτρεπε τη δημοσιοποίησή της διότι δεν την δικαίωνε. Εκτός από τα δύο ανεξάρτητα μέλη στην Επιτροπή του ΟΗΕ συμμετείχαν ένας Ισραηλινός και ένας Τούρκος που συνεχώς έβαζε βέτο. Έμμεσα αλλά ενεργά συμμετείχε και η Ουάσιγκτον μέσω της οποίας η Τουρκία πίεζε και εξασφάλιζε τη μη δημοσιοποίηση της Έκθεσης, πιστεύοντας ότι στο τέλος το «ειδικό» βάρος της με την Ουάσιγκτον θα της επέτρεπε να κάνει το δικό της.

Εδώ χρειάζεται μια εξαιρετικά σημαντική ιστορική παρένθεση. Με τις πλάτες της Ουάσιγκτον σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο μέχρι και τα συγκεκριμένα γεγονότα, η Τουρκία έπαιρνε πάντα ό,τι ήθελε. Το πόσο κακομαθημένο παιδί της Ουάσιγκτον (και της Δύσης) υπήρξε η Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια είναι σχεδόν αδύνατο να κατανοηθεί διότι πάντα είτε κλαψούριζε, είτε απειλούσε, είτε εκβίαζε και πάντα η Ουάσιγκτον την εξυπηρετούσε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν υπηρετούσα στην πρεσβεία της Κύπρου στην Ουάσιγκτον τη δεκαετία του 1980 έναν Αμερικανό διπλωμάτη να μου λέει:

«Η διαφορά σας με την Τουρκία είναι η εξής: μας ζητάτε εκατό πράγματα, ανταποκρινόμαστε στο ένα και μας ευχαριστείτε δεόντως και υπερβολικά. Με τους Τούρκους, ικανοποιούμε τα 99 αιτήματα και έρχονται και μας βρίζουν για το ένα που έμεινε ανικανοποίητο».

Το ζήτημα των ελληνο-τουρκικών σχέσεων και της Κύπρου αποτελεί κλασικό παράδειγμα της ικανοποίησης όλων των τουρκικών αιτημάτων. Όποτε είχε να κάνει επιλογή η Ουάσιγκτον επέλεγε να ικανοποιήσει την Άγκυρα. Και μιλώντας για Εκθέσεις, ίσως αξίζει εδώ να θυμίσουμε την ξεχασμένη Έκθεση του 1965 του Μεσολαβητή του ΟΗΕ Galo Ρlaza για την Κύπρο, που η Ουάσιγκτον ουσιαστικά (μαζί με τους σφογγοκωλάριούς της, τους Εγγλέζους) ακύρωσε αφού πολέμησε με δόντια και με χέρια τη μη δημοσιοποίησή της επειδή «έθιγε» την Άγκυρα (μια πραγματικά χαμένη και ξεχασμένη ευκαιρία για επίλυση του Κυπριακού που οι ιδεοληπτικοί των χαμένων ευκαιριών αγνοούν διότι τους χαλάει τη σούπα).

ΤΟ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ Ως το πιο κακομαθημένο παιδί της Δύσης, η Τουρκία εισέπραξε αθροιστικά από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι πρόσφατα από τη Δύση, υπό τη μορφή άμεσης βοήθειας, δάνεια (δανεικά και αγύριστα), χαριστικές πιστώσεις και πλεονάζον στρατιωτικό υλικό, ένα ποσό που ξεπερνά κατά πολύ τα 100 δισ. δολάρια. Αυτό είναι χωρίς προηγούμενο και ξεπερνά ακόμα και τη βοήθεια προς το Ισραήλ. Χωρίς την αρωγή και στήριξη της Δύσης, η Τουρκία σήμερα θα ήταν κάτι μεταξύ Αιγύπτου (υπερπληθυσμός) και Πακιστάν (πραξικοπήματα). Χωρίς επίσης την αρωγή και στήριξη των ΗΠΑ σε συνεργασία με το Ισραήλ η εικόνα της Τουρκίας σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετική και δεν θα μπορούσε μια «εξαγνισμένη» Άγκυρα να αγνοεί το γενοκτονικό της παρελθόν, να κατέχει την Κύπρο, να σφάζει Κούρδους κατά το δοκούν, και να αυτοπροβάλλεται ταυτόχρονα ως μοναδικός παράγων διεθνούς ηθικής.

Ο τερματισμός της τουρκικής ψευδαίσθησης

ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ περίπτωση της Έκθεσης Ρalmer οι Τούρκοι πνέουν μένεα κατά της Ουάσιγκτον και συγκεκριμένα της Χίλαρι διότι όχι μόνο δεν συνέτισε τους Ισραηλινούς αλλά συνωμότησε μαζί τους σε μια καθόλα «εβραϊκή συνωμοσία». Η συνωμοσία αυτή ήταν η διαρροή της Έκθεσης Ρalmer στην εβραϊκών συμφερόντων μεγάλη αμερικανική εφημερίδα «Νew Υork Τimes» που τερμάτισε όλο το παρασκήνιο και την τουρκική ψευδαίσθηση ότι η Τουρκία, στο τέλος της ημέρας, είναι πιο σημαντική για τις ΗΠΑ χώρα από το Ισραήλ.

Οι Αμερικανοί βέβαια προσπάθησαν να κατευνάσουν τους Τούρκους με παραχωρήσεις/διευκολύνσεις στον πόλεμο κατά των Κούρδων όπου βλέπουμε μια έξαρση των επιθέσεων της τουρκικής αεροπορίας που δεν είναι δυνατή χωρίς την άμεση στήριξη του αμερικανικού στρατού. Αλλά η προσπάθεια του Μέγα Μάγιστρου Νταβούτογλου να βάλει σφήνα μεταξύ Ουάσιγκτον και Ιερουσαλήμ έπεσε στο κενό. Έτσι άρχισαν οι έντονες αντιδράσεις Ερντογάν - Γκιουλ- Νταβούτογλου στις 2 Σεπτεμβρίου, μέρα δηλαδή που η δημοσιοποίηση της Έκθεσης έγινε αναπόφευκτη λόγω της διαρροής που προηγήθηκε. Η δημοσιοποίηση της Έκθεσης και η ταυτόχρονη άρνηση της Ουάσιγκτον να συστρατευθεί με τη Μεγάλη (Βuyuk) Τουρκία προκάλεσε το «ξεσάλωμα» των Τούρκων.

Πώς θα πορευθεί η Άγκυρα στη συνέχεια; Ας κρατήσουμε μια εκτίμηση ενός Ισραηλινού διπλωμάτη που υπηρετούσε στην Άγκυρα τη δεκαετία του 1950: “Αbove all, the Τurks respect force and the more brutalityitisexpressed, the better theylike, appreciate and understand it”. Μετάφραση: «Πάνω από όλα οι Τούρκοι σέβονται τη βία και όσο πιο κτηνωδώς εκφράζεται, τόσο περισσότερο τους αρέσει, την εκτιμούν και την κατανοούν».

ΠΗΓΗ

http://www.efylakas.com/archives/10163

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πάνω από όλα οι Τούρκοι σέβονται τη βία"

Δελτίο Τύπου ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ (Ν. Λυγερός)

Λέρος, 27 - 30 Οκτωβρίου 2011

Ο Νίκος Λυγερός θα βρίσκεται στη Λέρο όπου θα πραγματοποιήσει διάλεξη με θέμα Μαθηματικά και Νοημοσύνηστο Κινηματοθέατρο Λακκίου και Masterclasses στον Πύργο Μπελλένη στα Άλιντα, στη Βιβλιοθήκη της Παναγιάς του Κάστρου και στην Έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης και με τη στήριξη επιχειρηματιών με καταγωγή από τη Λέρο, οι οποίοι επιχορηγούν εξ ολοκλήρου την διεξαγωγή των Masterclasses.

Τα μαθηματικά και η νοημοσύνη συσχετίζονται θετικά δίχως αυτό όμως να σημαίνει ότι συνυπάρχουν κοινωνικά. Τα πρώτα χρησιμοποιούνται ως φίλτρο και η δεύτερη θεωρείται επικίνδυνη. Όμως όταν βρισκόμαστε εκτός κοινωνικού πλαισίου, τα μαθηματικά και η νοημοσύνη λειτουργούν ως μοναδικοί και ουσιαστικοί παράγοντες της εξέλιξης της ανθρωπότητας.

Στην πραγματικότητα, τα μαθηματικά ως εργαλείο είναι η προέκταση της ανθρώπινης σκέψης που έχει ως πυρήνα την ανοικτή δομή που ονομάζουμε νοημοσύνη. Με την έννοια της ανάδρασης, τα μαθηματικά επιτρέπουν στη νοημοσύνη να ελέγχει την εξέλιξη της οργάνωσής της. Τα πιο πρόσφατα μαθηματικά με τη θεωρία του χάους, τα δυναμικά συστήματα, τη μορφοκλασματική ανάλυση διαμορφώνουν ακόμα και τη γνώμη μας περί σκέψης. Διότι η γραμμική της προσέγγιση δεν ισχύει πια εφόσον υπάρχουν ήδη πολύπλοκα δίκτυα, νευρωνικά δίκτυα, παράλληλες μηχανές που λειτουργούν όχι μόνο πολυτοπικά αλλά και ολιστικά. Σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί να τεμαχιστεί η πληροφορία. Συνεπώς, τα μαθηματικά της σκέψης παράγουν και τη σκέψη των μαθηματικών.

Η μεθοδολογία της επινόησης μπορεί να μην είναι αντικειμενική και να εξαρτάται άμεσα από τον εγκέφαλό μας και τη δομή του, όχι όμως και το αποτέλεσμα διότι αυτό ανήκει μέσω της οργάνωσής του σ’ ένα παγκόσμιο πλαίσιο. Μπορεί, βέβαια, να μην υπάρχουν αλλού όλα τα αποτελέσματα της μαθηματικής σκέψης, αυτό δε σημαίνει όμως ότι παύουν να ισχύουν. Τα διαστήματα του Ευκλείδη, του Riemann ή του Lobatchevsky δεν έχουν τις ίδιες ιδιότητες και όμως υπάρχουν στην πραγματικότητα και μάλιστα σε απλές οντότητες. Αν και διαφορετικά δομικά, τα διαστήματα αυτά λειτουργούν με αξιωματικές που δεν διαφέρουν ως νοητικά σχήματα. Με άλλα λόγια, υπάρχει μια ενότητα και λειτουργική και οργανωτική.

Δεν πρέπει λοιπόν να επικεντρωθούμε στις διαφορές, αλλά στα κοινά σημεία που επιτρέπουν τη θεμελίωση ιδεών. Με τα οπτικά μαθηματικά όπως και με τα γνωστικά μαθηματικά βρισκόμαστε στην κοινή τομή των μαθηματικών και της νοημοσύνης. Ενώ σε άλλους τομείς των μαθηματικών υπάρχουμε μόνο μέσω της σκέψης και όχι της νοημοσύνης. Σε αυτούς τους τομείς το τεχνικό υπερτερεί και η προέκταση του πυρήνα μάς δίνει μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Αυτό το φαινόμενο προέρχεται από τη συσσώρευση αποτελεσμάτων που αναδιπλώνουν νοητικούς κόσμους με επαγωγικούς τρόπους.

Από την άλλη, υπάρχει νοημοσύνη που δεν εξαρτάται από τα μαθηματικά, τουλάχιστον έτσι νομίζουμε εκ πρώτης όψης. Η μελέτη της λειτουργίας της όμως, ειδικά όταν η νοημοσύνη δεν είναι ανθρώπινη, μας επιτρέπει ν' ανακαλύψουμε στοιχεία που υπάγονται και πάλι στα μαθηματικά. Τα τελευταία λειτουργούν ως μια νοητική πλατφόρμα που προσφέρει πολλαπλές δυνατότητες. Και αν δεν τις εξετάσαμε όλες, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.

Τα μαθηματικά παρουσιάζονται ως ένα εργαλείο της σκέψης αλλά και ως ένας κόσμος όπου η επανάσταση της σκέψης ζει. Με τη μη κοινωνικότητά τους είναι φαινομενικά απόλυτα, ενώ στην πραγματικότητα μέσω της ουσίας αγγίζουν βαθιά αυτό που ονομάζουμε άνθρωπος.

Πρόγραμμα:

Διάλεξη στο Κινηματοθέατρο Λακκίου: 27 Οκτωβρίου, ώρα 20:30

Masterclass στον Πύργο Μπελλένη στα Άλιντα

Masterclass στη Βιβλιοθήκη της Παναγιάς του Κάστρου

Masterclass στην Έδρα της Ιεράς Μητρόπολης

Για περισσότερες πληροφορίες: Βίκυ Τσατσαμπά . κίν. 6945381022

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δελτίο Τύπου ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ (Ν. Λυγερός)"

Πάρτε με πίσω στην Κωνσταντινούπολη!

Επίθεση Βυζαντινών με χρήση «υγρού πυρός»

του Έντουαρντ Λούτβακ
Δεν είναι δυνατό να προχωρήσει μια αυτοκρατορία ενώ υφίσταται οικονομική κρίση, αυξανόμενα ελλείμματα, υπέρμετρες φιλοδοξίες στην εξωτερική πολιτική. Η Αμερική χρειάζεται επειγόντως σοβαρή στρατηγική συμβουλευτική. Οι ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ η Ρώμη, και η υιοθέτηση των στρατηγικών της επιλογών -της ανηλεούς αυτοκρατορικής επέκτασης, της κυριαρχίας επί ξένων λαών και της αδίστακτης χρήσης του ολοκληρωτικού πολέμου- το μόνο που θα φέρει είναι η επιτάχυνση της παρακμής τους.

Βουλγαρική αποστολή στην Κωνσταντινούπολη,σε επίσημη ακρόαση
από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα (αρχές 9ου αι.)

Καλύτερα να κοιτάξουν οι ΗΠΑ προς το μέρος της ανατολικής εκδοχής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: του Βυζαντίου, που υπήρξε κατά οκτώ αιώνες μακροβιότερο της προκατόχου του.
Η Αμερική χρειάζεται σήμερα να ανακαλύψει εκ νέου τα συστατικά στοιχεία της μεγαλειώδους βυζαντινής στρατηγικής.
Ευτυχώς, οι Βυζαντινοί είναι πολύ ευκολότερα προσβάσιμοι από τους Ρωμαίους, που δεν άφησαν σχεδόν κανένα γραπτό ντοκουμέντο για τη στρατηγική τους και τις τακτικές τους. Διαθέτουμε μόνο ψήγματα από τον Βεγέτιο (Publius Flavius Vegetius Renatus) που όμως γνώριζε λίγα για τη διοίκηση ή τον πόλεμο.
Οι Βυζαντινοί από την άλλη κατέγραφαν τα πάντα: ποιες τεχνικές πειθούς χρησιμοποιούσαν, το πώς συνέλεγαν πληροφορίες ή ασκούσαν κατασκοπία, τη γεωστρατηγική τους σκέψη, τα τακτικά τους «δόγματα», τις επιχειρησιακές τους τεχνικές. Είναι τα πάντα καταγεγραμμένα πεντακάθαρα σε σωσμένα βυζαντινά στρατιωτικά εγχειρίδια και σε ένα μέγιστο έργο για τη διοίκηση του κράτους.
Δαπάνησα τα τελευταία είκοσι χρόνια μελετώντας αυτά τα κείμενα, ώστε να καταγράψω μια πλήρη μελέτη για τη «μεγάλη στρατηγική» των Βυζαντινών. Αν επιθυμούν να παραμείνουν μεγάλη δύναμη, καλά θα έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες να ενστερνιστούν τα παρακάτω επτά βυζαντινά διδάγματα:
1. Απέφευγε κατά το δυνατό τον πόλεμο, με κάθε τρόπο, σε οιεσδήποτε συνθήκες. Ταυτόχρονα όμως συμπεριφέρσου λες κι ο πόλεμος μπορεί να ξεκινήσει ανά πάσα στιγμή. Να διατηρείς πάντα σε πλήρη ετοιμότητα τις ένοπλες δυνάμεις σου, αλλά να μη σπεύδεις ποτέ στο πεδίο της μάχης. Κύριος στόχος της πολεμικής σου ετοιμότητας είναι η αποτροπή της ένοπλης σύγκρουσης.
2. Συνέλεγε πληροφορίες για τον εχθρό, και τις νοοτροπίες του, και παρακολούθα εκ του σύνεγγυς διαρκώς τις κινήσεις του. Η προσπάθειά σου μπορεί να μην αποδεικνύεται πάντα πολύ παραγωγική, αλλά σπανίως είναι άχρηστη.
3. Να μάχεσαι με ρώμη, αμυντικά και επιθετικά, αλλά να αποφεύγεις τη σύγκρουση, ιδίως τη σύγκρουση μεγάλης κλίμακας, εκτός αν οι συνθήκες είναι εξαιρετικά ευνοϊκές. Μη σκέφτεσαι σαν τους Ρωμαίους, που αντιλαμβάνονταν την αποτροπή ως επουσιώδες εξάρτημα της χρήσης της στρατιωτικής τους ισχύος. Εντωμεταξύ να χρησιμοποιείς τη στρατιωτική σου ισχύ σε όσο το δυνατό μικρότερες δόσεις. Παράλληλα βοήθα τους πρόθυμους να πειστούν -και βλάψε μόνο όσους δεν είναι ακόμα έτοιμοι να το κάνουν.
4. Αντί για ολοκληρωτικό πόλεμο ή κατοχή ξένων εδαφών, να προτιμάς πιο ευέλικτους πολεμικούς χειρισμούς, αστραπιαίες επιθέσεις και παρελκυστικές επεμβάσεις που βλάπτουν τον εχθρό και ακολουθούνται πάντα από ταχεία αποχώρηση. Σκοπός δεν είναι η καταστροφή του αντιπάλου: κάθε σημερινός αντίπαλος μπορεί να γίνει αυριανός σύμμαχος. Ακόμα κι η ύπαρξη πολλών εχθρών μπορεί να είναι προτιμότερη από την ύπαρξη ενός και μόνου αντιπάλου, εφόσον διατηρείς τη δυνατότητα να πείσεις τους εχθρούς σου να στραφούν ο ένας εναντίον του άλλο.
5. Πάσχιζε να τελειώνεις τους πολέμους διαμέσου της σύναψης πολυμερών συμμαχιών, που αλλάζουν το συσχετισμό δύναμης. Η διπλωματία είναι ακόμα πολυτιμότερη εν καιρώ πολέμου από ότι εν καιρώ ειρήνης. Απόρριψε, όπως το έκαναν οι Βυζαντινοί, το ανόητο αξίωμα πως «όταν μιλούν τα όπλα, οι διπλωμάτες σιωπούν». Πολυτιμότεροι σύμμαχοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν καλά τον εχθρό σου ή/ και είναι εξοικειωμένοι να μάχονται εναντίον του.
6. Συντομότερος δρόμος προς τη νίκη είναι η υπονόμευση. Είναι μάλιστα τόσο πολύ φθηνότερη σε σχέση με τον πόλεμο, που αξίζει πάντα τον κόπο να επιχειρηθεί, ακόμα και στους εχθρούς που εμφανίζονται ως αδιάλλακτοι και ακλόνητοι. Θυμήσου: ακόμα και οι πιο θρησκόληπτοι φανατικοί μπορούν να διαφθαρούν. Όπως πολλές φορές ανακάλυψαν οι Βυζαντινοί, οι θρησκόληπτοι ζηλωτές είναι επίσης εξαιρετικά ευφάνταστοι στο να εφευρίσκουν θρησκευτικούς λόγους για να ξεχάσουν τις ίδιες τους τις «αποστολές» («εφόσον ούτως ή άλλως η επικράτηση του ισλάμ είναι νομοτελειακή…»).
7. Όπου δεν αρκεί η διπλωματία κι η υπονόμευση και ο πόλεμος εμφανίζεται αναπότρεπτος, να χρησιμοποιείς στρατιωτικές μεθόδους και τακτικές που εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες του αντιπάλου. Απόφευγε την εξάντληση των μάχιμων δυνάμεών σου και χρησιμοποίησε μεθόδους που ροκανίζουν υπομονετικά την ισχύ του αντιπάλου. Αυτό βέβαια ίσως να χρειαστεί πολύ χρόνο. Αλλά δε χρειάζεται βιασύνη, αφού ούτως ή άλλως, μόλις εξουδετερώσεις τον αντίπαλό σου, θα βρεθεί κάποιος άλλος να πάρει τη θέση του. Τα πάντα ρει: ηγέτες, πολέμαρχοι και αντίπαλα έθνη έρχονται και παρέρχονται. Μόνο η αυτοκρατορία είναι αιώνια -εκτός βέβαια αν βαλθεί να αυτοϋπονομευτεί.
ΠΗΓΗ
http://www.arkoleon.com/?p=670 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πάρτε με πίσω στην Κωνσταντινούπολη!"

Σκόπια: Και στις Βρυξέλλες μας λένε «Σκοπιανούς»

Σκόπια.

Οι διακρίσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συνεχίζονται. O πρόεδρος της Επιτροπής, Krisian Hedberg, ο οποίος κατά τα άλλα είναι φίλος της χώρα μας, προς το παρόν μας αντιμετωπίζει ως «Σκοπιάνους», ενώ γίνεται χρήση σε διάφορες μορφές η λέξη ‘Σκόπια’, όπως ‘σκοπιανοί επισκέπτες’, ‘οι εκπρόσωποι των Σκοπίων’, ‘τα όργανα των Σκοπίων’ κλπ.

Τα παραπάνω αναφέρει ο δημοσιογράφος Γκόραν Μομιρόφσκι αναφερόμενος σε αλλαγή της στάσης των Βρυξελλών, σε σχετική αναφορά του στην τηλεόραση ‘Κανάλ 5’.

Σήμερα στις Βρυξέλλες η Αλεξάνδρα Κας Γκράνιε αρνήθηκε ότι κάνει διάκριση στη γλώσσα των Σκοπίων.

Και όμως στα τριάντα πέντε κεφάλαια που αναφέρονται για τη χώρα μας η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεχίζει τις διακρίσεις σχετικά με το όνομα της χώρας μας  που αναφέρεται ως ‘Σκόπια’ και τη γλώσσα μας χωρίς όνομα .

Μετά το ‘καλωσόρισμα’ της σκοπιανής αντιπροσωπείας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ζήτησε η πρώτη να εκδώσει μια επίσημη ανακοίνωση αν άλλαξε  για την Επιτροπή και η ονομασία της χώρας μας.

Σε προηγούμενες συνεδριάσεις της μεικτής επιτροπής για τη χώρα μας και τα θεσμικά της όργανα χρησιμοποιούσε τα ονόματα «Μακεδονία» και «μακεδονική γλώσσα» ή το πλήρες όνομα που είναι καταχωρημένο στα Ηνωμένα Έθνη (FYROM)  και η φράση που χρησιμοποιείται τελευταία για τη χώρα μας είναι ‘Σκόπια’.

Μετά το περιστατικό  αυτό,  η αντιπροσωπεία μας απείλησε ότι λόγω των προσβολών που δέχθηκε θα αποχωρήσει από τη συνεδρίαση, αν χρησιμοποιηθεί πάλι η λέξη «Σκόπια» για το κράτος μας.

Οι υπάλληλοι των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων δεν απάντησαν στο αίτημα αυτό και μετά από ένα διάλειμμα ο πρόεδρος Krisian Hedberg, ζήτησε συγνώμη και εξήγησε ότι χρησιμοποιεί ασυνείδητα τον όρο ‘Σκόπια’.

--

Πηγή: Канал 5 Телевизија

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σκόπια: Και στις Βρυξέλλες μας λένε «Σκοπιανούς»"

Δεν είναι πατριωτισμός, είναι ο αναδυόμενος ισλαμοφασισμός.

Ξεκλήρισαν τους Χριστιανούς της Ανατολής και έκαναν τρεις Γενοκτονίες.
Τώρα επιχειρούν να κάνουν πολιτισμική Γενοκτονία εναντίον των Κούρδων.

Οι Κούρδοι είναι 20 εκατομμύρια και ανθίστανται. Δεν θέλουν να γίνουν Τούρκοι, θέλουν να παραμείνουν αυτό που είναι, Κούρδοι, οι Καρδούχοι του Ξενοφώντα.

 

 Η Τουρκία με το πείσμα του Γενοκτόνου, επιμένει στην πολιτική της αφομοίωσης και της πολιτισμικής Γενοκτονίας.
Χθες, σε επίθεση του ΡΚΚ, έχασαν τη ζωή τους 25 άνδρες, σε μια μάχη που νίκησε ο καλύτερος, ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει και το δίκιο με το μέρος του.
Η τουρκική κοινωνία, ανώριμη και βουτηγμένη στις ενοχές των Γενοκτονιών και στον ισλαμοφασισμό, αντί να δείξει την αποφασιστικότητά της να απαιτήσει από το τουρκικό κράτος και την κυβέρνηση να μπει τέλος στον κύκλο του αίματος και να βρεθεί πολιτική λύση στο Κουρδικό Ζήτημα, ξεχύνεται στους δρόμους και αντιδρά με όρους ενός στυγνού ισλαμικού φασισμού.
Κοιτάξτε με προσοχή τις φωτογραφίες που ακολουθούν, παρατηρείστε τα χαρακτηριστικά ενός λαού που παραληρεί  (με εξαίρεση τους συγγενείς θυμάτων του πολέμου, οι αντιδράσεις των οποίων είναι κατανοητές) και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας.
Εμείς από την πλευρά μας να σημειώσουμε ότι στην Τουρκία, με την υποστήριξη της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ γεννιέται ένας μεταμοντέρνος ισλαμοφασισμός, ο οποίος μελλοντικά θα αποτελέσει σοβαρότατη απειλή για τις γειτονικές χώρες και λαούς και ίσως για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Υπό την έννοια αυτή, η νίκη των Κούρδων θα αποτελέσει ήττα του ισλαμοφασισμού και μια μεγάλη νίκη για την ανθρωπότητα!

http://www.mikres-ekdoseis.gr/2011/10/blog-post_20.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δεν είναι πατριωτισμός, είναι ο αναδυόμενος ισλαμοφασισμός."

Ν.Λυγερός "ΑΟΖ, Τα θεμέλια της ελληνικής θάλασσας" 19/10/11

Εισήγηση του Νίκου Λυγερού
με θέμα: "ΑΟΖ, Τα θεμέλια της ελληνικής θάλασσας"
Ανεξάρτητη Ομάδα Πολιτών Καλλιθέας
Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη, Μεγίστης 18- 20, Καλλιθέα
Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν.Λυγερός "ΑΟΖ, Τα θεμέλια της ελληνικής θάλασσας" 19/10/11"

H ελληνική γλώσσα, η γλώσσα του κόσμου

«Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα» βιβλίο Γκίνες).
«Η Ελληνική γλώσσα με τη μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια» (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft).
«Η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και. στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική» (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως «άμιλλα», «θαλπωρή» και «φιλότιμο». Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει. Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι». Το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά. Επιπλέον, η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι εκπληκτικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες. Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα = γή) + έχων). Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή = φωνή + θέω =τ ρέχω.
Είναι πραγματικά ενδιαφέρον ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει ως ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας.
Η λέξη «ωραίος» προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Η λέξη «ελευθερία», «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πας όπου αγαπάς.
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση (=γιατρειά).
Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία. Η Ελληνική γλώσσα μάς λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο. Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα. Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Ως εκ τούτου, δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι η ελληνική γλώσσα χαίρει της αγάπης, εκτίμησης και του θαυμασμού όλου του κόσμου. Η κατανόηση και εκμάθηση δε, της αρχαίας ελληνικής γλώσσας βοηθάει στον τρόπο σκέψης, αλλά και στην καλύτερη γνώση και ομιλία της νεοελληνικής.
Ωστόσο, η ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, Θάλεια Δραγώνα μιλώντας στις21.6.2011 σε ραδιοφωνική εκπομπή του ΣΚΑΙ (βλ. βίντεο) για το νέο Δημοτικό Σχολείο, είπε ότι «από την Α΄ και τη Β΄ Δημοτικού τα παιδιά θα μαθαίνουν αγγλικά για να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν και άλλες γλώσσες εκτός από την ελληνική, η οποία είναι μία μικρή γλώσσα σε παγκόσμιο επίπεδο γιατί λίγοι άνθρωποι μιλάνε Ελληνικά».
Σε επόμενη ερώτηση του δημοσιογράφου, γιατί δεν διδάσκονται και τα αρχαία Ελληνικά στην Α΄ Δημοτικού, η απάντηση της κας Δραγώνα ήταν πως… «πρόκειται για νεκρή γλώσσα, η διδασκαλία της οποίας δεν έχει νόημα σε μικρή ηλικία»!
Σημειώνω ότι η Θάλεια Δραγώνα αποτέλεσε προσωπική επιλογή της Υπουργού Παιδείας, Αννας Διαμαντοπούλου, η οποία έχει παραβρεθεί και συμμετάσχει στην περιβόητη «Λέσχη Μπίλντερμπεργκ», ενός βασικού οργάνου της παγκοσμιοποίησης, της Νέας Τάξης πραγμάτων και εκ των πραγμάτων, της συρρίκνωσης των εθνικών συνόρων, της διαστρέβλωσης της ιστορίας, της κατάργησης των παραδόσεων, ηθών και εθίμων και της εξαφάνισης της ελληνικής γλώσσας…
 ΠΗΓΗ
http://www.arkoleon.com/?p=882

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "H ελληνική γλώσσα, η γλώσσα του κόσμου"

Της τα έδωσα της Πατρίδος και τα δύο !

Σαν ελάχιστη προσφορά στη μνήμη των αγωνιστών του 1940, η παρακάτω ιστορία που δημοσιεύεται στο τεύχος του Οκτωβρίου της Ναυτικής Ελλάδος।

Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατέια Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν οπόταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε. Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστόλη της σημαίας. Τότε το Υπουργείο Ναυτικού ήταν εκεί και η σημαία κυμάτιζε ακόμα στο κτήριο. Σήμερα είναι άλλες υπηρεσίες του Ναυτικού.

Τότε πάντα κάθε πρωί, θα θυμούνται οι παλιοί, γινόταν έπαρση σημαίας και σταματούσαν τα πάντα, όπως και στη δύση του ηλίου γινόταν υποστολή. Ήταν στιγμές ωραίες , απίθανες που ζούσαν τότε οι άνθρωποι. Το άγημα αποδόσεως τιμών στο χώρο του, και ακούμε το σαλπιγκτή να δίνει το σύνθημα για την υποστολή της σημαίας. Το άγημα παρουσιάζει όπλα. Ο αξιωματικός χαιρετά και παίζεται ο Θούριος. ¨Ολοι οι παριστάμενοι εκεί και οι περαστικοί, οπώς και εγώ σταθήκαμε σε στάση προσοχής. Αποδίδεις με αυτό τον τρόπο την τιμή στο ιερό μας σύμβολο, στη γαλανόλευκη σημαία. Εκείνη τη στιγμή που ο αρμόδιος αξιωματικός χαιρετά, η ματιά του πέφτει λοξά και βλέπει κάτι παράξενο, και η ψυχή του ταράζεται, για αυτό που θα σας πώ παρακάτω. Τελειώνοντας η διαδικασία της υποστολής της σημαίας, οι διαβάτες συνεχίζουν το δρόμο τους, ενώ εγώ παρέμεινα από συνήθεια λίγο ακόμα. Τότε βλέπω το νεαρό αξιωματικό να κατευθύνεται θυμωμένος πρός ένα γεροδεμένο πλανόδιο καστανά. Βλέπετε τότε η πλατεία ήταν κενή και στις γωνίες ήταν πάντα στιλβωτές ( λούστροι ) και καστανάδες που μας λείπουν τώρα. Και του είπε : << γιατί δεν σηκώθηκες όρθιος για να τιμήσεις τη σημαία μας. Δεν έχεις φιλότιμο κλπ >>. Ο άνθρωπος έμεινε βουβός, εγώ παρακολούθησα έντρομος και φοβερά συγκλονισμένος το τι έγινε. Μετά βλέπω τον καστανά ότι έγινε κατακόκκινος και άρχισε να τρέμει. Ήθελε να φωνάξει, αλλά βλέπω με έκπληξη ότι συγκρατείται, σκύβοντας το κεφάλι του άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Όμως συνέρχεται γρήγορα σκουπίζει τα δάκρυα του και με πολλή δύναμη των χεριών του ( αυτά ήταν γερά ) στυλώνει το σώμα του δυνατά, σπρώχνει τον πάγκο του με τα κάστανα μπροστά και φωνάζει με όλη την ψυχή του, στο νεαρό αξιωματικό δυνατά <<πώς να σηκωθώ κύριε Της τα έδωσα της Πατρίδας και τα δύο>> και σηκώνει τα μπατζάκια του παντελονιού οπού φάνηκαν δύο πόδια κομμένα πάνω από το γόνατα. Και ξαναρχίζει να κλαίει. Ο κόσμος όπως και εγώ γύρω του κλαίει και χειροκροτεί, όμως περισσότερο απο όλους κλαίει ο νεαρός αξιωματικός.

Έχουν περάσει περίπου 60 χρόνια. Ποιος ξέρει τι γίνεται. Εκείνη τη στιγμή έγινε κάτι το αλησμόνητο, φοβερή σκηνή για Όσκαρ. Ο αξιωματικός σκύβει και αγκαλιάζει και φιλά τον καστανά, και στη συνέχεια στέκεται ευθυτενής μπροστά στον ήρωα και φέρνει το δεξί του χέρι στην άκρη του γείσου του πηλικίου του και τον χαιρετά στρατιωτικά. Του απονέμει <<τας κεκανονισμένας τιμάς>> που δεν μπόρεσε εκείνος τυπικά να αποδώσει στη σημαία μας, γιατί της χάρισε και τα δύο πόδια στα βορειοηπειρώτικα βουνά μας για να μπορεί να κυμματίζει σήμερα ψηλά η κυανόλευκη σημαία σε λεύτερη πατρίδα. Και οι άλλοι, οι πολλοί να μπορούν να πηγαίνουν με γρήγορο βήμα στις ειρηνικές απασχολήσεις τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι περνούν μπροστά απο έναν ήρωα του αλβανικού μετώπου, τον Έλληνα ήρωα πολεμιστή, όποιο επάγγελμα και να χει. Άλλοι δεν μιλούν, άλλοι όμως ειρονεύονται.Γι αυτό οι νέες γενιές πρέπει να μάθουν, να διδαδαχθούν απο την οικογένεια και το Σχολείο για το Επος του 1940.

Για το καλό της Πατρίδας μας.

ΔΗΜΗΤΡΙΣ ΝΤΟΥΛΙΑΣ

ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ Π।Ν।εα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Της τα έδωσα της Πατρίδος και τα δύο !"