Τό Ολοκαύτωμα τού Αρκαδίου.

Η Μονή στο Αρκάδι Ρεθύμνου

1866.—Ο Τούρκος έν Κρήτη αρχιστράτηγος Μουσταφά πασσάς, θέλων νά εκδικηθή τούς επαναστάτας διά τάς αλλεπαλλήλους ήττας τών πασσάδων Σαβρή καί Γιαχιά, ορμά μέ δύναμιν 12—15।000 στρατού καί 28 πυροβόλα είς τήν επαρχίαν Μυλοποτάμου. Είς τήν εκεί Μονήν τού Αρκαδίου, χρονολογουμένην από τής εποχής τού Ηρακλείου (εκτίσθη πιθανόν τώ 641) καί τιμωμένην επ’ ονόματι τού Κωνσταντίνου, ευρίσκοντο 900 περίπου άνθρωποι, έκ τών οποίων 250 ασθενείς ή τραυματίαι καί 400 γυναικόπαιδα. Η φρουρά απετελείτο έκ 250 ανδρών, υπό αρχηγόν τόν γενναίον έκ Βυτίνης αξιωματικόν Ιωάννην Δημακόπουλον. Παρά τό πλευρόν του ευρίσκοντο καί οί έκ τής ελευθέρας Ελλάδος εθελονταί ανθυπασπιστής τών πυροσβεστών Ξάνθης, Αδαμάντιος Πετρίτσης, Λοντόπουλος, Χαιρέτης, Μορίτσης, Ράλλης, Μιττόφ καί άλλοι. Ηγούμενος τής μονής ήτο ό Γαβριήλ Μάνεσης. Ο Μουσταφά πασσάς ήρχισε σφοδρόν κνονιοβολισμόν κατά τού Αρκαδίου μέ πολιορκητικά πυροβόλα, τά οποία μετέφερεν έκ Χανίων, ταυτοχρόνως δέ, τήν 7ην Νοεμβρίου, προέτεινεν είς τούς εγκλείστους νά παραδοθούν. Αλλ’ ούτοι απέρριψαν τάς προτάσεις του καί, έπειτα από κατανυκτικήν λειτουργίαν είς τόν ναόν, έλαβον τήν απόφασιν νά αποθάνουν υπέρ πίστεως καί πατρίδος. Πρός τούτο ήνοιξαν παρά τήν είσοδον τής μονής καί είς άλλα σημεία υπονόμους, τάς οποίας εγέμισαν μέ πυρίτιδα. Τήν 8ην Νοεμβρίου, οί Τούρκοι ενήργησαν γενικήν επίθεσιν, ήτις απεκρούσθη μέ πολλάς δι’ αυτούς απωλείας. Τήν 9ην Νοεμβρίου, τά πυροβόλα τού Μουσταφά ήνοιξαν μέγα ρήγμα παρά τό ηγουμενείον. Εν τω μεταξύ, ό πρό τής μονής χώρος είχε στρωθή μέ πτώματα Τούρκων. Αλλά καί έκ τών γενναίων υπερασπιστών τής μονής είχον απομείνει μόνον 70. Οι Τούρκοι κατώρθωσαν νά διαρρήξουν τήν σιδηράν θύραν τής μονής καί εισέδυσαν εντός αυτής. Ο ηγούμενος τής μονής Γαβριήλ, συμφώνως πρός τά προαποφασισθέντα, όταν είδε ότι ή μονή είχε πληρωθή Τούρκων, έθεσε πύρ είς τήν πυριτιδαποθήκην. Χριστιανοί καί Τούρκοι ανετινάχθησαν τότε είς τόν αέρα. Οι ευρόντες τον θάνατον εκ των Τούρκων υπερέβησαν τούς δισχιλίους. Εκ των πολιορκουμένων, ελάχιστοι, οίτινες ηγωνίζοντο είς άλλα σημεία τής μονής, κατώρθωσαν, επωφελούμενοι τής συγχύσεως νά διαφύγουν. Οι Τούρκοι κατέσφαξαν 65 γυναικόπαιδα καί 43 τραυματίας, οίτινες είχαν σωθή επίσης έκ τής εκρήξεως. «Η Ιστορία, έγραψε ό Επ. Κυριακίδης, αποκαλύπτεται μετά θαυμασμού ενώπιον τοιούτων γεγονότων καί ό ιστοριογράφος είς τού οποίου τό έθνος ανήκουσιν άνδρες επιτελούντες τοιαύτα, περιστέλει μετά δυσχερείας τήν κατακλύζουσαν αυτόν συγκίνησιν, διότι τοίς ποιηταίς απόκειται ή εξύμνησις αυτών. Έκεί όπου ή επιστήμη σιωπά, έρχεται νά ομιλήση ή τέχνη».

.

.

.

Αφήγηση του διασωθέντος Ανδρέα Εμμ. Μπιρίκου(1)

.
.

.

«Τρίτη μέρα αξέχαστα ήρθανε πρωί πρωί οι Τούρκοι στ’ Αρκάδι την ώρα που λειτουργούσανε. Εγώ ήμουν δίπλα στο μπάρμπα μου το Γούμενο μέσα στην Εκκλησία και έρχεται ο βαρδιάνος και του λέει: «Γούμενε, το «Νίκη» επαίξανε στα Σκουλούφια και πέψε να δεις ανε φαίνωνται οι Τούρκοι». Ως τ’ άκουσεν ο Γούμενος έπεψε ένα ογρήγορο πολεμιστή κι οντεν εγύρισε εφώνιαξε απού τη πόρτα: «Ετοιμαστήτε, οι Τούρκοι όπου να ‘ναι φτάνουνε στο Μοναστήρι». Ετοτεσάς εγίνηκε στο Μοναστήρι μεγάλη φασαρία. Οι άντρες επιάσανε τ’ άρματα κι επήγανε στα μιτιρίζα και τα γυναικόπαιδα είπενε ο Γούμενος και μαζωχτήκανε στα κελλιά και στα Μεσοκούμια. Πολλοί ερρίχνανε μπαλωτές στον αέρα κι εφωνιάζανε «καλώς ωρίσετε».
Πριν κλείσουνε τσοι πόρτες του Μοναστηριού, εβάλανε μέσα ούλα τα ζωντανά κι απόεις εστελιώσανε την πόρτα με μεσοδόκια και πελέκια.
Απής εζώσανε οι Τούρκοι το Μοναστήρι εμήνυσε πάλι ο Πασσάς του Γουμένου να παραδοθούνε και δε μας κάνουνε πράμα, κι όντιμως μερικοί για να δοκιμάσουνε τσοι Τούρκους εβγάλανε στην Χανιώτικη Πόρτα από πάνω ένα Τουρκάκι πούχανε πιασμένο αποβραδύς κι ό,τι ώρα είδανε οι Τούρκοι το κοπέλλι του παίξανε και το σκοτώσανε κι αποκειδά εκαταλάβανε οι Χριστιανοί, είντα τύχη τσ’ ανήμενε.
Την πρώτη μέρα, στσ’ οκτώ του Νοέμπρη τσ’ έντεκα το βράδυ άλε τούρκα (5 μ.μ.) αρχίξανε να παίζουνε καννωνιές στην πόρτα, μ’ αυτή δεν επάθαινε κακό κι εφωνιάζανε οι γ’ εδικοί μας «α δε βαρειούνται, ας χτυπούνε μα κι η πόρτα και τα μπεντένια (τείχη) δεν πέφτουνε».
Το ίδιο βράδυ εξαναμήνυσε ο Πασσάς να παραδοθούνε κι όμως τσοι μαντατοφόρους του αρχίξανε στσοι μπαλωτές και φύγανε.
Τα μεσάνυχτα τσ’ ίδιας μέρας εφέρανε ένα μεγάλο καννώνι κι εστέσασίν το αντίκρυτα στη Χανιώτικη Πόρτα. Ξημερώματα στσ’ εννιά του Νοέμπρη εμάζωξε ο Γούμενος στην εκκλησιά τα γυναικόπαιδα και τσοι πολεμιστές κι εκειά γίνηκε ένα πράμα, που ώστε να ζω θα το θυμούμαι.
Έπαιρνε ο ένας τ’ αλλού συγχώρεση και εσίμωνε και τον εμεταλάβενε ο Γούμενος. Κι απόκειας ο Γούμενος εστάθηκε στην πόρτα τσ’ Εκκλησάς και μίλησε για την Πίστη, για την Πατρίδα, για το μεγάλο αγώνα και τη λευτεριά μας.
Το πρωί αρχίσανε οι Τούρκοι με τη μπουρμπάρδα κι επαίζανε τση πόρτας. Με πέντε – έξε καννωνιές εχαλάσανε την πόρτα. Από το χάλασμα αυτό εμπήκανε και πατήσανε οι Τούρκοι το Μοναστήρι…
Δυο λαγούμια είχανε ανοίξει οι Χριστιανοί, ένα στην ανατολική κι ένα στη δυτική μεριά. Όταν εμπήκαν πολλοί Τούρκοι, έβαλαν φωθιά στο λαγούμι της δυτικής μπάντας, μα δεν επήρενε φωθιά, γιατί είχε βραχεί το μπαρούτι.
Μια ώρα πέρασε από τότες, που μπήκανε οι Τούρκοι στ’ Αρκάδι και βάνει ο Κωστής ο Γιαμπουδάκης φωθιά με μπιστόλα στο μπαρούτι της κρασαποθήκης. Εμούχρωνε μπλειό (άρχισε να νυκτώνει), όταν βγήκε μια λάμψη θεόρατη κι ακούστηκε ένα βρούχος σα να παίξανε χίλια καννώνια, κι εσείστηκε η γης ούλη. Ο Γούμενος είχενε σκοτωθεί στην ταράτσα δυο ώρες πριν. Αυτό τόμαθα από άλλους, που τον ηύρανε…
Ένα μπαϊράκι 36 Λιβαδιώτες, Κρανιώτες και Ζωνιανοί ήσανε σφαλισμένοι στην «Τράπεζα». Οι Τούρκοι των είπαν να παραδοθούν και δε θα πάθουν τίποτα. Σκέφτηκαν: «Και να δώσωμε τα τουφέκια μας κακό και να μη τα δώσωμε, χωρίς φυσέκια είναι άχρηστα. Τότε ας τα δώσωμε και μπορεί να σωθούμε». Άμα τάδωσαν τους έσφαξαν. Στη μεγάλη Τράπεζα φαίνονται ακόμη οι μαχαιριές.
Το βράδυ στση εννιά του Νοέμβρη μπήκε ο τακτικός στρατός στη Μονή. Δόθηκε επίσημος υπόσχεσις ότι δεν θα σκοτωθεί κανείς κι έτσι όσοι ζούσανε στα κελλιά παραδοθήκανε κι ήμαστε ούλοι μαζί 114 ψυχομέτρι. Τσοι εθελοντές ετουφεκίσανε. Εκείνοι που φερθήκανε άγρια στους αιχμαλώτους ήσανε οι ντόπιοι Τούρκοι».
Ο γέρος ετελείωσε τη διήγησή του μ’ ένα βαθύ αναστεναγμό και πρόσθεσε: «Αυτό το κακό και το θρήνος, που έγινε στο Μοναστήρι, θα το διηγούνται χρόνοι και αιώνες».

*Απόσπασμα αφήγησης διασωθέντος Ανδρέα Μπιρίκου από το μνημειώδες έργο του Μητροπολίτη Τιμόθεου Βενέρη «Το Αρκάδι δια των αιώνων».
(1) Ο Ανδρέας Μπιρίκος ή Μπιρικάκης γεννήθηκε στο Πίκρι Ρεθύμνης το 1848. Υπήρξε υποτακτικός (δασκάλι) του Ιερομόναχου της Μονής Αρκαδίου Χρυσάνθου Βογιατζάκη. Θυμάται την επαναστατική κίνηση στη Μονή κατά την επανάσταση του Μαυρογένη και ιδιαίτερα το Αρκαδικό δράμα, καθότι διέμενε τότε στο Αρκάδι με την οικογένειά του. Μετά τη σύλληψή του κατόρθωσε να δραπετεύσει από τη θέση «Μετοχάκι» τη νύχτα της 9 Νοεμβρίου 1866. Πέθανε στο Πίκρι στις 14-12-1932.

.

.

Πηγή: Το κείμενο το βρήκα στην σελίδα του “Scribd” και δυστυχώς δεν έφερε την πρωταρχική πηγή.

.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τό Ολοκαύτωμα τού Αρκαδίου."

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού। Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΣΟΦΙΑ"

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Από το Ελληνικό Αρχείο
Συντάκτης: (Δημήτριος Καραπιστόλης / Dimitrios Karapistolis)
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ"

ΝΙΓΗΡΙΑ: Πετρέλαιο και αίμα

Πετρέλαιο και αίμα με φερόμενη ως συνυπεύθυνη τη Shell.
Βρώµα και δυσωδία. Οχι αυτή που προκύπτει από τη διαδικασία άντλησης του «µαύρου χρυσού», αλλά µια άλλη, πολύ χειρότερη, που επηρεάζει τη ζωή και την επιβίωση περίπου 35 εκατοµµυρίων Νιγηριανών που ......

διαµένουν γύρω από το Δέλτα του ποταµού Νίγηρα.

Μυστικά έγγραφα που χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’90 ήρθαν πρόσφατα στη δηµοσιότητα και αποκαλύπτουν ότι η Shell συνεργαζόταν στενά µε την κυβέρνηση και τον στρατό της Νιγηρίας, χρηµατοδοτώντας επιχειρήσεις για την κατάπνιξη αντιδράσεων πολιτών και ακτιβιστών ενάντια στις δραστηριότητες της εταιρείας στην πλούσια σε πετρέλαιο – αλλά µε πάµπτωχους κατοίκους - χώρα της Αφρικής.
Η εταιρεία φέρεται να διέθετε τεράστια ποσά προκειµένου ο στρατός να διαλύει ειρηνικές διαδηλώσεις ενάντια στη µόλυνση, πραγµατοποιώντας ακόµη και επιδροµές σε ολόκληρα χωριά. Αν και η Shell ποτέ δεν αρνήθηκε ότι οι εργασίες άντλησης πετρελαίου στο ?έλτα του Νίγηρα «ενδέχεται να προκάλεσαν κάποια στιγµή σηµαντική περιβαλλοντική µόλυνση» , ως τώρα αρνούνταν ότι είχε οποιαδήποτε εµπλοκή σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωµάτων.

«H Νιγηρία εξαρτάται από το πετρέλαιό της σε απελπιστικό βαθµό, αν αναλογιστούµε ότι το 84% των εσόδων τής κυβέρνησής της προέρχεται από αυτή τη πηγή» τονίζει ο Μπεν Αµούνουα, ερευνητής επί πετρελαϊκών ζητηµάτων, προσθέτοντας πως « είναι εύλογο οι µεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες και ειδικά η Shell να ελέγχουν ένα µεγάλο µέρος των σχετικών κυβερνητικών αποφάσεων».

Το 1995 η Shell είχε κατηγορηθεί ότι συνεργάστηκε µε τη νιγηριανή κυβέρνηση στην εκτέλεση του συγγραφέα Κεν Σάρο-Σίουα και άλλων ηγετών της φυλής Ογκόνι, οι οποίοι είχαν καταγγείλει τον ρόλο της Shell στην περιοχή.
Τελικά ο πετρελαϊκός κολοσσός κατέβαλε, στο πλαίσιο συµβιβασµού, 11 εκατ. ευρώ σε οκτώ πληγείσες οικογένειες. Ακτιβιστές της φυλής Ογκόνι ανέφεραν ότι χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια της δεκαετίας του ‘90, ενώ αρκετοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, φοβούµενοι νέες επιδροµές του στρατού.

«Η Shell έχει ήδη αίµα στα χέρια της, αφού έχει κατηγορηθεί πολλάκις ως συνυπεύθυνη για την εκτέλεση του συγγραφέα Κεν Σάρο-Σίουα, το 1995» λέει ο Αµερικανός Ερικ Γκούτσους, κύριος ερευνητής σε θέµατα Νιγηρίας στην οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωµάτων «Human Rights Watch». Και τονίζει: «Το καλύτερο πράγµα που συνέβη τα τελευταία χρόνια σε αυτή την πολύπαθη χώρα είναι η γενική αµνηστία που δόθηκε το 2009 σε ένοπλες οµάδες και τους αρχηγούς τους, όταν συµφωνήθηκε να αφήσουν τα όπλα µε αντάλλαγµα µεγάλες χρηµατικές αµοιβές». ?στόσο, όπως καταγγέλλει ο κ. Γκούτσους, « η αµνηστία έλυσε µόνο προσωρινά το πρόβληµα, αφού τη σκυτάλη πήρε η ισλαµική οργάνωση Μπόκο Χαράµ, που συνδέεται µε την Αλ Κάιντα, πραγµατοποιεί επιθέσεις σε πολιτικούς στόχους, όχι µόνο στην πρωτεύουσα Αµπούτζα, αλλά και στον Βορρά της χώρας, ενώ οι νιγηριανοί πολιτικοί συνεχίζουν να βάζουν στην τσέπη τους δολάρια που κανονικά θα προορίζονταν για την κατασκευή σχολείων και την παροχή ιατροφαρµακευτικής περίθαλψης».

Η Shell νίπτει τας χείρας της ισχυριζόµενη ότι οι κάτοικοι ευθύνονται για τη µόλυνση και τη µη αποκατάσταση των διαρροών. Μάλιστα εξέδωσε πέρσι τον Αύγουστο το πόρισµα έρευνας των Ηνωµένων Εθνών σχετικά µε τη µόλυνση από πετρέλαιο στην περιοχή µεταξύ 2007-2010. Οπως επισηµαίνει η µελέτη, η οποία χρηµατοδοτήθηκε από την ίδια την πετρελαϊκή εταιρεία, «το µεγαλύτερο µέρος της µόλυνσης οφείλεται σε δραστηριότητες των τοπικών πληθυσµών που προσπαθούν παράνοµα να κλέψουν πετρέλαιο καταστρέφοντας τους πετρελαιαγωγούς και µόνο το 10% της ρύπανσης στην περιοχή οφείλεται σε αµέλεια και ακατάλληλο εξοπλισµό της Shell».

«Η εταιρεία αποποιείται τις ευθύνες της για τις εκατοντάδες διαρροές πετρελαίου που µολύνουν κάθε χρόνο τη Νιγηρία» ήταν η άµεση και οργίλη ανακοίνωση της ?ιεθνούς Αµνηστίας, η οποία κατέληγε πως «η Shell καταθέτει αναξιόπιστες και παραπλανητικές πληροφορίες, αφού οι δραστηριότητες της εταιρείας στη Νιγηρία εδώ και πάνω από 50 χρόνια άφησαν µια τροµακτική κληρονοµιά περιβαλλοντικής καταστροφής. Το νερό που χρησιµοποιούν οι άνθρωποι για να πιουν και να ψαρέψουν είναι µολυσµένο µε πετρέλαιο, η καλλιεργήσιµη γη έχει καταστραφεί».

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
«Αιµοδοτεί» µε πετρέλαιο τις ΗΠΑ
Η Νιγηρία είναι η 8η μεγαλύτερη εξαγωγός πετρελαίου στον κόσμο, παράγοντας 2.211.000 βαρέλια/ημέρα (το 2,62% της παγκόσμιας παραγωγής). Το Δέλτα του Νίγηρα διαθέτει 606 εγκαταστάσεις και εξέδρες και παρέχει το 40% του ακατέργαστου πετρελαίου που εισάγουν οι ΗΠΑ.

Το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων στην ενδοχώρα της Νιγηρίας, γύρω από τις περιοχές άντλησης πετρελαίου, είναι τα 42 χρόνια. Ανθρωπιστικές οργανώσεις το αποδίδουν στις μολύνσεις του δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης των περιοχών γύρω από το Δέλτα του Νίγηρα.

Μέσα σε 30 χρόνια έχουν διαρρεύσει στην περιοχή 9 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης της Νιγηρίας, από το 1970 ως το 2001 είχαν σημειωθεί πάνω από 7.000 διαρροές, εκ των οποίων οι 1.000 ήταν αποκλειστικής υπαιτιότητας της Shell.

Μόνο στο Δέλτα του Νίγηρα έχουν χυθεί από το 1970 πάνω από 2 εκατ. λίτρα σύμφωνα με έκθεση εμπειρογνωμόνων. Ωστόσο, η Shell υποστηρίζει πως ευθύνεται μόλις για το 2% των περιπτώσεων και ότι το υπόλοιπο 98% οφείλεται σε βανδαλισμούς των αγωγών από τις τοπικές φυλές.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Δόγµα τους το «διαίρει και βασίλευε»

Πόσο έχει αλλάξει η κατάσταση από τη δολοφονία του συγγραφέα Κεν Σάρο-Σίουα το 1995 ως σήμερα;
«Από το 2006 και µετά η Shell πλήρωνε αδρά ένοπλες οµάδες στο – τώρα εγκαταλειµµένο – χωριό Ρουµουέκπε ώστε να διατηρούν εµπόλεµη κατάσταση στην περιοχή για τα επόµενα τρία χρόνια. Σύµφωνα µε τα διαβαθµισµένα έγγραφα που αποκαλύφθηκαν, η Shell συνέχισε να πληρώνει µεγάλα ποσά στις οµάδες αυτές, προκειµένου να κάνουν πράξη το δόγµα της “διαίρει και βασίλευε” και να προκαλέσουν αιµατηρές συγκρούσεις ανάµεσα στις φυλές που κατοικούν στα πέριξ του ?έλτα του Νίγηρα. Παρά το πρόγραµµα αµνηστίας που εκπόνησε η κυβέρνηση της Νιγηρίας το 2009, η Shell συνεχίζει ως σήµερα να χρησιµοποιεί παρόµοιες τακτικές σε άλλες περιοχές του ?έλτα».

Τι πρέπει να γίνει για να επέλθει πολιτική και κοινωνική σταθερότητα στη Νιγηρία;

«Αστυνοµία και στρατός, αντί να επιβάλλουν την τάξη και την ειρήνη, αποτελούν παράγοντες πολιτικής και κοινωνικής αποσταθεροποίησης. Η πολιτική σταθερότητα θα έρθει όταν οι ίδιοι οι κάτοικοι οργανωθούν και πάρουν την κα τάσταση στα χέρια τους, απαιτώντας ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης. Και φυσικά, αντίστοιχα, οι πετρελαϊκές εταιρείες πρέπει να επιδείξουν σεβασµό στην ανθρώπινη ζωή».

Θα αποδοθεί επιτέλους «περιβαλλοντική δικαιοσύνη» στο Δέλτα του Νίγηρα;

«Η καταστροφή ύστερα από 40 χρόνια διαρροών και µολύνσεων δεν εξαφανίζεται εν µια νυκτί. Ο ΟΗΕ που αξιολόγησε τη µόλυνση στην περιοχή Ογκόνιλαντ θεωρεί ότι ο πλήρης καθαρισµός της θα ολοκληρωθεί σε 20-35 χρόνια. Αν δεν επέµβει άµεσα η κυβέρνηση της Νιγηρίας µε τη συνδροµή χωρών όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Ολλανδία, τότε σύντοµα θα ξετυλιχτεί µπροστά µας µια ακόµη µεγαλύτερη ανθρώπινη τραγωδία».

Αναμειγνύονται η βρετανική κυβέρνηση και η εταιρεία ΒΡ στην υπόθεση αυτή;

«Οι επενδύσεις της BP στη Νιγηρία είναι µικρές, αφού η βρετανική εταιρεία δραστηριοποιείται κυρίως στην Ανγκόλα. ?στόσο η ίδια η βρετανική κυβέρνηση ενθάρρυνε τη στρατικοποίηση του δέλτα του Νίγηρα, παρέχοντας όπλα και εκπαιδεύοντας τις νιγηριανές κυβερνητικές δυνάµεις, ενώ ταυτόχρονα αρνήθηκε να καταδικάσει επισήµως την υπερβολική βία που έχουν επιδείξει ως σήµερα πάνω σε πολίτες οι αστυνοµικές δυνάµεις της χώρας».

πηγη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΝΙΓΗΡΙΑ: Πετρέλαιο και αίμα"

Οι κίναιδοι κατά την αρχαιότητα καταδικάζονταν στην εσχάτη των ποινών

Ο ιδρυτής της αθηναϊκής δημοκρατίας, ο Κλεισθένης προς θωράκιση της πολιτείας απέκλειε τους κίναιδους να θέσουν υποψηφιότητα για οποιοδήποτε αξίωμα και για το λόγο θέσπισε σχετικό νόμο.

Οι σύγχρονοι ελληνόφωνοι και μή, με σκοπό να δυσφημήσουν τον Ελληνισμό ή ακόμη οι κίναιδοι, αναζητώντας άλλοθι της διαστροφής τους, κυκλοφορούν τη φήμη ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ροπή προς τον κιναιδισμό! Ψέμα! Οι Αρχαίοι Έλληνες έτρεφαν ιδιαίτερη απέχθεια προς τους κίναιδους, τους οποίους αποκαλούσαν με τ’ όνομά τους, δηλαδή ανδράποδα χωρίς αιδώ, ήτοι ξεδιάντροπους. Εάν κατά τη διάρκεια της θητείας κάποιου εκλελεγμένου αποκαλυπτόταν ότι είναι κίναιδος καταδικαζόταν εις θάνατον με την κατηγορία της προσβολής της δημόσιας αιδούς και για προδοσία και διαφθορά. Η λέξη ομοφυλόφιλος καθιερώθηκε από γερμανό φιλόλογο αφού εδανείσθη ελληνικές λέξεις.

Λάιφ στάιλ και φιλικά προς τη διαστροφή έντυπα κατάφεραν να περάσουν ψευδώς ότι στην αρχαία Ελλάδα για να είναι κάποιος της υψηλής τάξης απαραίτητα έπρεπε να είναι κίναιδος. Όταν το 508 π.χ ο Κλεισθένης καθιέρωσε το δημοκρατικό πολίτευμα οι Πέρσες απειλούσαν την Αθήνα. Ο Κλεισθένης τότε φοβούμενος την προδοσία των διεφθαρμένων και διεστραμένων θέλησε να καθιερώσει ασφαλιστικές δικλείδες αποτροπής της διαστροφής και διαφθοράς. Και σήμερα, που η Τουρκία αποτελεί μόνιμη απειλή και οι πολιτικάντιδες διαγκωνίζονται σε διαφθορά και διαστροφή επιβάλλεται η επαναφορά της νομοθεσίας του Κλεισθένη.

Η νομοθεσία του Κλεισθένη μερίμνησε για την πρόληψη κλοπής χρημάτων από το δημόσιο από αξιωματούχους του κράτους. Έτσι ο νόμος υποχρέωνε τους υποψήφιους βουλευτές να δηλώσουν την οικογενειακή και προσωπική περιούσια τους μέχρι και τα σανδάλια τους. Εάν πρότειναν νόμο και ο νόμος αυτός ετίθετο σε εφαρμογή και στη πορεία διαφαινόταν ότι ο προτείνας απέβλεψε σε προσωπικό του όφελος εγενετο κατάσχεση της περιουσίας του και εάν δεν καλυπτόταν το χρέος δούλευε στα δημόσια έργα μέχρι εξοφλήσεως.

Η αθηναϊκή δημοκρατία ήθελε τους εκλελεγμένους αξιωματούχους να είναι ενάρετοι και να είναι πρότυπα για τη νεολαία. Απαιτούσε από αυτούς όταν αναλάμβαναν τη σκυτάλη της διακυβέρνησης να είναι καλύτεροι από τους προκάτοχούς τους.

Οι Αθηναίοι επένδυαν παρά πολύ στη νεολαία και καλλιεργούσαν στα σχολεία την φιλοπατρία, την εθνική συνείδηση και τον σεβασμό στους δάσκαλους. Η εθνική διαπαιδαγώγηση είχε αποτέλεσμα τη δημιουργία ισχυρού στρατού διότι επανδρώνετο από στρατιώτες που τους χαρακτήριζε η εθνική συνείδηση και στήριζαν τον παραστάτη τους, όπως αναφέρεται και στον όρκο των αθηναίων έφηβων.

Ο οπλίτης που δεν διακατέχεται από εθνική συνείδηση θα γίνει ρίψασπις κοινώς λιποτάκτης! Ωστόσο οι πολιτικάντηδες που κυβέρνησαν και κυβερνούν τον τόπο δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν νέους που να μπορούν να νιώσουν το βάρος του περιεχομένου του όρκου των αθηναίων έφηβων. Τουναντίον, οι εθνομηδενιστές, που έχουν αλλάξει τα φώτα της παιδείας, ετοιμάζουν ριψάσπιδες. Όλοι αυτοί οι κράχτες της νεοθωμανικής εθελοδουλίας επιδιώκουν με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση της παιδείας να απομακρύνουν τους νέους από οτιδήποτε λέγεται εθνικό.

Όλοι αυτοί οι τουρκόπιστοι, νεογραικύλοι λεγόμενοι προοδευτικοί, που στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό της παιδείας και στην απομάκρυνση την νέων από τα εθνικά ιδεώδη, εάν συμβεί στο προσεχές μέλλον νέα εθνική καταστροφή, θα είναι οι ηθικοί αυτουργοί οι οποίοι μεθόδευσαν τον όλεθρο.

Είναι χρήσιμο όλοι αυτοί να γνωρίζουν την πραγματεία πόλεμου του Θουκυδίδη να τη διδάξουν και στους νέους ότι για να εξασφαλισθεί έντιμη ειρήνη πρέπει να ετοιμάζεσαι για πόλεμο. Θα πρέπει οι νέοι μας να εμπεδώσουν ότι το δίκαιο έχει τόσο βεληνεκές όσο και η ισχύς. Όσο πιο δυνατό στρατό έχει πίσω του ένα κράτος τόσο πιο δυνατό είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου ο Θουκυδίδης προέτρεπε για τη δημιουργία νεολαίας με δυνατές αξίες, διότι ο ισχυρός στρατός προϋποθέτει νεολαία με εθνικά ιδανικά. ’Άνδρες πόλη, τείχη και νήες ανδρών κεναί” , εν ολίγοις δηλαδή τον καλόν στρατό δεν τον κάνουν τα υλικά μέσα αλλά οι ΑΝΔΡΕΣ!

Σάββας Πέτρου

Ταγματάρχης ε।α

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι κίναιδοι κατά την αρχαιότητα καταδικάζονταν στην εσχάτη των ποινών"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ

Στο σπουδαίο αυτό βιβλίο ο Κ. Καστοριάδης προσπαθεί να συλλάβει αυτό, που διακρίνει και διαφοροποιεί την αρχαιοελληνική δημιουργία από οποιαδήποτε άλλη μορφή ανθρώπινου πολιτισμού, δηλαδή να αναδείξει τι συνιστά την ελληνική ιδιαιτερότητα. Προς τον σκοπό αυτό ανατρέχει στις πηγές τού ελληνικού πολιτισμού, στα ομηρικά και ησιόδεια έπη, καθώς επίσης στα καταγωγικά κείμενα τού φιλοσοφικού στοχασμού, στούς προσωκρατικούς στοχαστές, Αναξίμανδρο, Ξενοφάνη, Ηράκλειτο και Δημόκριτο.

Η ανάλυσή του αναδεικνύει μια άλλη αντίληψη και πρόταση, που κομίζει ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός: ενώ η κυρίαρχη ερμηνεία (λ.χ. Heidegger, Κ. Παπαϊωάννου) υποστηρίζει, ότι ο αρχαιοελληνικός κόσμος διέπεται από το μέτρο και την αρμονία, από την «αποκάλυψη» τής αλήθειας και τού όντος, ο Κ. Καστοριάδης θεωρεί, ότι ο κόσμος αυτός χαρακτηρίζεται από το μη-νόημα και το μη-ον, ότι δεν έχει ένα προκαθορισμένο νόημα δοσμένο από κάποιο εξωκοινωνικό και εξωανθρώπινο, φυσικό ή υπερβατικό ον. Αυτό σημαίνει, ότι δεν υπάρχει αρμονία, αντιστοιχία ανάμεσα στη σκέψη και στις πράξεις ούτε ανάμεσα στις ανθρώπινες επιθυμίες και το είναι. Δεν υπάρχει αντιστοιχία και αρμονία ανάμεσα στον ανθρώπινο βίο και τον κόσμο των θεών.

Για τούς έλληνες δεν υπάρχει αθανασία τής ψυχής, δεν υπάρχει ένας άλλος μετά θάνατον βίος ανώτερος και οντολογικώς καλύτερος. Ο άνθρωπος είναι θνητός και η λέξη θνητός σημαίνει άνθρωπος. Οι μόνοι αθάνατοι είναι οι θεοί, οι οποίοι, όμως, δεν είναι αιώνιοι ούτε παντοδύναμοι. Ούτε δημιούργησαν τον κόσμο και τον άνθρωπο και συνεπώς δεν ενδιαφέρονται γι΄ αυτόν, δεν είναι υπεύθυνοι γι΄ αυτόν, δεν τού παρέχουν πρότυπα, εντολές, νόημα για τη ζωή του. Δεν είναι πρότυπα ηθικής, αντιθέτως η συμπεριφορά τους είναι μη ηθική. Οι αντιλήψεις αυτές διαφαίνονται ήδη στα μεγάλα ποιητικά κείμενα τού Ομήρου και τού Ησιόδου, τα οποία περιέχουν και τούς μύθους τής αρχαιοελληνικής θρησκείας.

Στον Ησίοδο, λ.χ. στον μύθο τής Πανδώρας, η ελπίς, που μένει στο κουτί, συμβολίζει την πίστη, ότι δεν υπάρχει ελπίδα για το ανθρώπινο γένος. Η ελπίδα εδώ δεν εννοείται υπό την τετριμμένη καθημερινή έννοια, αλλά υπό την οντολογική ή μεταφυσική έννοια, δηλαδή δεν υπάρχει ελπίδα, λύτρωση και ανταμοιβή για τον άνθρωπο από κάποια υπερβατική οντότητα σε κάποια άλλη ζωή.

Επίσης στην ησιόδεια Θεογονία, ο κόσμος αναδύεται από το χάος (από το ρήμα χαίνω, που σημαίνει το κενό), από την άβυσσο, από το ακαθόριστο, από το μη-ον. Χάος είναι η απουσία τάξεως, η απουσία θετικής αντιστοιχίας ανάμεσα από τη μια στις ανθρώπινες προθέσεις - πράξεις και από την άλλη στα αποτελέσματά τους. Το είναι είναι χάος, μη-νόημα, πράγμα, που επιβεβαιώνει και ο Αναξίμανδρος: αρχήν και στοιχείον των όντων... το άπειρον. Το άπειρον εννοείται εδώ, όχι με τη μαθηματική, ποσοτική έννοια αλλά ως το απροσδιόριστο, το μη καθορίσιμο. Ετσι κατά τον Κ. Καστοριάδη οι ελληνικοί μύθοι αποκαλύπτουν μια σημασία τού κόσμου ως μη-νοήματος, την οποία παραλαμβάνουν για λογαριασμό τους οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι.

Ακριβώς, αυτή η πρωταρχική φαντασιακή σύλληψη τού κόσμου ως μη-νοήματος και η απουσία υπερβατικής πηγής τής σημασίας, τού νόμου ή τού κανόνα είναι, που ελευθερώνουν τους έλληνες και τους επιτρέπουν να αποκτήσουν αυτοσυνείδηση, να συγκροτήσουν το δικό τους νόημα, τον δικό τους κόσμο, να δημιουργήσουν θεσμούς και γραπτούς νόμους, να δημιουργήσουν την πολιτική, τη δημοκρατία και τη φιλοσοφία - για πρώτη φορά στην ιστορία. Οι φαντασιακές αυτές δημιουργίες οφείλονται κυρίως στην αμφισβήτηση των κληρονομημένων αντιλήψεων και των υπαρχόντων θεσμών, δηλαδή στην αμφισβήτηση ταυτοχρόνως και στον χώρο τής σκέψεως και στον χώρο τής πράξεως. Η πρώτη δίνει τη φιλοσοφία, η δεύτερη την πολιτική και τη δημοκρατία.

Η αμφισβήτηση στον χώρο τής σκέψεως φαίνεται ήδη στούς πρώτους προσωκρατικούς, Θαλή, Αναξίμανδρο, Ξενοφάνη και συνεχίζεται με τον Ηράκλειτο (στον οποίο ο Κ. Καστοριάδης αφιερώνει μια εξαίρετη ανάλυση) και τούς άλλους φιλοσόφους. Η αμφισβήτηση στον χώρο τής πράξεως συγκροτεί το φαινόμενο των πόλεων, που χαρακτηρίζονται από την απαίτηση δικαιοσύνης και την επίτευξη γραπτών νόμων. Ειδικώς στην Αθήνα έχουμε ένα κοινωνικο-πολιτικό κίνημα, που οδηγεί κατ΄ αρχάς στη νομοθεσία τού Δράκοντα τον 7^ο αιώνα, εν συνεχεία στις μεταρρυθμίσεις τού Σόλωνα στις αρχές τού 6^ου αιώνα και τέλος στην εγκαθίδρυση τής δημοκρατίας με τις μεταρρυθμίσεις τού Κλεισθένη στο τέλος τού 6^ου αιώνα.

Η αμφισβήτηση αυτή είναι ανύπαρκτη στούς άλλους λαούς (Ιουδαίους, Αιγυπτίους, Βαβυλωνίους, Κινέζους κ.λπ), οι οποίοι αποδέχονται την κληρονομημένη σκέψη και την δεδομένη θέσμιση τής κοινωνίας. Εδώ βρίσκεται η ελληνική ιδιαιτερότητα, αυτό, που συγκροτεί και διαφοροποιεί τον ελληνικό πολιτισμό από όλους τους άλλους. Η διαφοροποίηση αυτή γίνεται καλύτερα κατανοητή άν έχουμε υπ’όψιν τη βασική οντολογία τού Κ. Καστοριάδη. Αυτή έχει ως κεντρικό άξονα την ιδέα, ότι η συγκρότηση τής κοινωνίας, κάθε κοινωνίας είναι θέσμιση των κοινωνικών σημασιών της, είναι θέσμιση ενός μάγματος φαντασιακών σημασιών, που ενσαρκώνονται σε δημιουργίες και θεσμούς. Αυτοί οι θεσμοί και αυτές οι σημασίες, είναι που διαφοροποιούν τις κοινωνίες. Η ελληνική κοινωνία συγκροτήθηκε από τις φαντασιακές σημασίες τού μη-νοήματος, από την αμφισβήτηση τής κληρονομημένης παράστασης και θέσμισης τής κοινωνίας, από τη δημιουργία τής φιλοσοφίας, τής πολιτικής και τής δημοκρατίας, από τις φαντασιακές σημασίες τής ελευθερίας, τής ισότητας, τής δικαιοσύνης, τής αυτονομίας, για πρώτη φορά στην ιστορία.

Συνεπώς, η ελληνική ιδιαιτερότητα δεν ανευρίσκεται σε άλλες ιστορικές περιόδους, δυστυχώς έσβησε με τον ενταφιασμό τής δημοκρατίας από τις φάλαγγες τής μακεδονικής μοναρχίας. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει κανενός είδους συνέχεια από την κλασική εποχή στην ελληνιστική ή στη ρωμαϊκή και βυζαντινή, αλλά ρήξη, ρήγμα και τομή.

Το εξαίρετο αυτό βιβλίο τού Κ. Καστοριάδη συνιστάται ιδιαιτέρως και επειγόντως σε μια κατηγορία νεοελλήνων, οι οποίοι συγχέουν (συνειδητώς ή ανεπιγνώστως) τη φιλοσοφία με τη θεολογία, τούς φιλοσόφους με τούς πατέρες τής εκκλησίας, την αρχαιοελληνική ελευθερία και δημοκρατία με το ανελεύθερο θεοκρατικό χριστιανικό Βυζάντιο, διακηρύσσουν δε, ότι το τελευταίο είναι η συνέχεια τού αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Ομως, οι δύο αντιλήψεις και πρακτικές είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, αντιφατικές και εχθρικές. (Γιώργος Ν. Οικονόμου, δρ. Φιλοσοφίας, oikonomouyorgos.blogspot.com. O δρ Οικονόμου σπούδασε Μαθηματικά, Μουσική και Φιλοσοφία। Παρακολούθησε στο Παρίσι τα μεταπτυχιακά σεμινάρια των Κ. Καστοριάδη, J. Derrida, A. Touraine, P. Bourdieu, J. Bouveresse. Έχει Master Φιλοσοφίας τού Πανεπιστημίου τής Σορβόννης και είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφίας τού Πανεπιστημίου Κρήτης).
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ"

Ο Νίκος Λυγερός στη Στρογγύλη

Δείτε φωτογραφίες από την επίσκεψη του Νίκου Λυγερού στη νήσο Στρογγύλη η οποία είναι τόσο σημαντική για το θέμα της ΑΟΖ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Νίκος Λυγερός στη Στρογγύλη"

Πρόβες στο Καστελλόριζο με τον Νίκο Λυγερό

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης μέρας της επίσκεψης του κυρίου Λυγερού στο Καστελλόριζο, ο ίδιος έδωσε σκηνοθετικές οδηγίες στα παιδιά της Σαντραπειας Αστικής Σχολής για το θεατρικό που έχει συγγράψει για τους ίδιους τους μαθητές με τίτλο "Τα βάσανα της Ψωροκώσταινας".
Στη συνέχεια οι μαθητές με τη βοήθειά του εξερευνησαν το τηλεσκόπιο Celestron και έβγαλαν αναμνηστικές φωτογραφίες προκειμένου να τις αποστείλουν στον δωρητή του τηλεσκοπίου τον κύριο Γιάννη Παπαχρήστο από τις Η.Π.Α.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πρόβες στο Καστελλόριζο με τον Νίκο Λυγερό"

Αίγυπτος: Σκότωσαν νεαρό που είχε τατουάζ με τον χριστιανικό Σταυρό

Νοέμβριος 8, 2011.

Οι αιγυπτιακές αρχές δεν έχουν εντοπίσει ακόμη τους δράστες της δολοφονίας του 17χρονου Χριστιανού μαθητή, Αϊμάν Ναμπίλ Λαμπίμπ, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου επειδή είχε στο χέρι του τατουάζ με τον χριστιανικό σταυρό.

Σύμφωνα με μάρτυρες, ο μουσουλμάνος καθηγητής του Λαμπίμπ, πρόσταξε στο μαθητή να καλύψει το σταυρό που είχε στον καρπό του χεριού του και να αποχωρήσει από την αίθουσα του σχολείου, αλλά εκείνος αρνήθηκε.

Στη συνέχεια ο καθηγητής άρχισε να τον επιπλήττει και ο χριστιανός μαθητής έγινε θύμα ξυλοδαρμού από τους συμμαθητές του.

Μετά την τραγωδία, τέθηκαν σε διαθεσιμότητα οι διευθυντής του σχολείου, οι καθηγητές και οι κοινωνικοί λειτουργοί.

Μετά την κηδεία του Αϊμάν, περισσότεροι από 5.000 Κόπτες Χριστιανοί διαδήλωσαν στους δρόμους του Μαλάουι. Ο νεκρός μαθητής χαρακτηρίστηκε από τους Χριστιανούς ως «μάρτυρας του Σταυρού».

--

Μικρές Εκδόσεις Γιῶργος Ἐχέδωρος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αίγυπτος: Σκότωσαν νεαρό που είχε τατουάζ με τον χριστιανικό Σταυρό"