Το ναπάλμ του Βυζαντίου.

Άγνωστη παραμένει ακόμα και σήμερα η ακριβής σύσταση που είχε το «υγρόν πυρ».
Ηταν ένα από τα πιο τρομερά όπλα που φτιάχτηκαν ποτέ. Ωστόσο τα μυστικά συστατικά και η τεχνολογία που απαιτείτο για να παρασκευαστεί το «υγρόν πυρ» έχουν νικήσει πολλά επιστημονικά μυαλά από τον 12ο αιώνα ως σήμερα.

Το υγρόν πυρ ήταν ένα πύρινο μείγμα που εκτοξευόταν από τα πλοία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τον 7ο αιώνα. Η φωτιά «κολλούσε» στη σάρκα και δεν μπορούσε να σβηστεί με νερό. Το θανατηφόρο αυτό παρασκεύασμα είχε δημιουργηθεί από μια οικογένεια χημικών και μηχανικών από την Κωνσταντινούπολη και η μυστική συνταγή πέθανε μαζί τους. Ο Τζον Χάλντον του Πανεπιστημίου του Πρίνστον έχει ωστόσο μια ιδέα:
υποπτεύεται ότι επρόκειτο για κάποιο υγρό με βάση το πετρέλαιο το οποίο είχε τροποποιηθεί ώστε να έχει ενισχυμένη δράση. Πιστεύει ότι τα βασικά συστατικά του ήταν ένα εξαιρετικά εύφλεκτο ελαφρύ αργό πετρέλαιο γνωστό ως νάφθα και η ρητίνη πεύκου, η οποία είναι κολλώδης και θα πρέπει να έκανε το μείγμα να καίει περισσότερο και για πιο πολλή ώρα.

Το μυστήριο του υγρού πυρός δεν περιοριζόταν όμως μόνο στα συστατικά του. «Οταν οι εχθροί κατάφερναν να πάρουν στα χέρια τους κάποια τμήματα του εξοπλισμού, απλώς δεν μπορούσαν να βρουν πώς έπρεπε να τα χρησιμοποιήσουν για να αναπαραγάγουν τα ίδια αποτελέσματα» εξηγεί ο κ. Χάλντον. Οι ιστορικοί έχουν το ίδιο πρόβλημα, συμπεραίνουν όμως ότι μια χάλκινη αντλία ίσως ρύθμιζε την πίεση του καυτού πετρελαίου το οποίο στη συνέχεια εκτοξευόταν από ένα στόμιο και αναφλεγόταν. Το 2002 μια εκπομπή του τηλεοπτικού καναλιού National Geographic έκανε μια αναπαραγωγή χρησιμοποιώντας ένα μείγμα ελαφρού αργού πετρελαίου και ρητίνης πεύκου. Η φλόγα τους κατέστρεψε ένα πλοίο μέσα σε μερικά λεπτά.
Οι αβεβαιότητες παραμένουν, εφόσον το μυστικό δεν γράφτηκε ποτέ και πουθενά, όμως η ισχύς του υγρού πυρός είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. «Ηταν οπωσδήποτε ένα αποτελεσματικό όπλο τρομοκρατίας» λέει ο κ. Χάλντον.

Condiffe Jamie Βήμα

Το "Υγρό Πύρ" (7ος αιώνας μ.Χ.)

Απεικόνιση χρήσης του υγρού πυρός, στο χειρόγραφο Σκυλίτζη.

Το υγρό πυρ (λεγόμενο επίσης πυρ θαλάσσιον, μηδικόν πυρ, πολεμικόν πυρ, πυρ λαμπρόν, πυρ ρωμαϊκόν ή πυρ σκευαστόν) και γνωστό στους Δυτικούς ως ελληνικό πυρ (Λατ. ignis graecus, αγγλ. Greek fire) ήταν ένα εμπρηστικό όπλο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που εφευρέθηκε τον ύστερο 7ο αιώνα μ.Χ. απο τον Έλληνα εφευρέτη Καλλίνικο. Εκτοξευόμενο από καταπέλτες, αλλά κυρίως από πεπιεσμένους σίφωνες, το υγρό πυρ είχε την ιδιότητα να μην σβήνει στο νερό. Ως εκ τούτου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόκρουση των αραβικών πολιορκιών της Κωνσταντινούπολης, και σε αρκετές ναυτικές συμπλοκές με τους Άραβες και τους Ρως. Περιβαλλόταν με άκρα μυστικότητα, με αποτέλεσμα να αγνοούμε σήμερα την ακριβή σύστασή του. Το βυζαντινό υγρό πυρ δεν πρέπει να συγχέεται με παρόμοιες εμπρηστικές ουσίες που χρησιμοποίησαν οι Άραβες και άλλα κράτη, και που στη διεθνή βιβλιογραφία συνήθως αναφέρονται συλλογικά ως «ελληνικό πυρ».

Εμπρηστικές ουσίες, βασιζόμενες σε θειάφι, πίσσα ή πετρέλαιο, χρησιμοποιήθηκαν για πολεμικούς σκοπούς αιώνες πριν την εφεύρεση του υγρού πυρός. Η χρήση εμπρηστικών βελών και δοχείων με εύφλεκτες ουσίες ανάγεται στους Ασσυρίους τον 9ο αιώνα π.Χ., και ήταν ευρέως διαδεδομένη και στον ελληνορωμαϊκό κόσμο.
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ακόμα και τη χρήση πρωτόλειων φλογοβόλων κατά την πολιορκία του Δηλίου το 424 π.Χ. Στη θάλασσα, επί Αναστασίου Α΄ ο βυζαντινός στόλος φέρεται να χρησιμοποίησε μια θειούχα ουσία, που εφήυρε ο Αθηναίος φιλόσοφος Πρόκλος, για να νικήσει το στόλο του στασιαστή στρατηγού Βιταλιανού το 515 μ.Χ.

Σύμφωνα με την αφήγηση του χρονογράφου Θεοφάνη του Ομολογητή, το υγρό πυρ εφευρέθηκε περί το 672 μ.Χ., από έναν μηχανικό από την Ηλιόπολη της Συρίας (σημ. Μπάαλμπεκ) ονόματι Καλλίνικο, ο οποίος κατέφυγε στη βυζαντινή πρωτεύουσα από την αραβοκρατούμενη πατρίδα του. Η αυθεντικότητα και ακρίβεια της αφήγησης είναι αμφίβολες, καθώς ο Θεοφάνης αναφέρει τη χρήση πυρφόρων και σιφονοφώρων πλοίων μερικά χρόνια πριν την υποτιθέμενη άφιξη του Καλλίνικου στη Κωνσταντινούπολη. Εάν δεν οφείλεται σε απλή χρονολογική σύγχυση, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο Καλλίνικος απλώς εισήγαγε μια βελτιωμένη έκδοση ενός ήδη υπάρχοντος όπλου. Ο ιστορικός Τζέημς Πάρτινγκτον (James R. Partington) επίσης πιστεύει ότι η ανακάλυψη του υγρού πυρός δεν ήταν το έργο ενός ανθρώπου, αλλά μιας ομάδας «χημικών στη Κωνσταντινούπολη οι οποίοι είχαν κληρονομήσει τις ανακαλύψεις της Αλεξανδρινής χημικής σχολής».

Ο ιστορικός του 11ου αιώνα Γεώργιος Κεδρηνός όντως αναφέρει ότι ο Καλλίνικος καταγόταν απο την Ηλιόπολη της Αιγύπτου, και όχι της Συρίας, αλλά οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές απορρίπτουν την πληροφορία αυτή ως λανθασμένη. Ο Κεδρηνός επίσης αναφέρει ότι οι απόγονοι του Καλλίνικου, ονομαζόμενοι «Λαμπροί», κατείχαν το μυστικό της παραγωγής του υγρού πυρός και συνέχιζαν να το κατέχουν επί των ημερών του. Και αυτή η ιστορία θεωρείται μάλλον απίθανη από τους ιστορικούς, σχετιζόμενη μάλλον με τη ονομασία «πυρ λαμπρόν» που δινόταν συχνά στο υγρό πυρ.

Η εφεύρεση του υγρού πυρός ήρθε σε μια κρίσιμη για το Βυζάντιο στιγμή. Εξασθενημένοι από δεκαετίες πολέμων με τους Σασσανίδες, οι Βυζαντινοί στάθηκαν ανίκανοι να αναχαιτίσουν την επέλαση των νεοφώτιστων αράβων πολεμιστών του Ισλάμ. Εντός μιας γενιάς, η Συρία, η Αίγυπτος και η Μεσοποταμία έπεσαν στα χέρια των Αράβων, που περί το 672 εξαπέλυσαν την πρώτη τους μεγάλη επίθεση κατά της ίδιας της Κωνσταντινούπολης. Εκεί το υγρό πυρ χρησιμοποιήθηλε για πρώτη φορά με εξαιρετικά αποτελέσματα ενάντια στον αραβικό στόλο. Η χρήση του συνέβαλε τα μέγιστα στην απόκρουση των δύο αραβικών πολιορκιών της πρωτεύουσας. Οι αναφορές στη χρήση του σε ναυμαχίες κατά των Αράβων αργότερα είναι σποραδικές, αλλά συνέβαλε σε αρκετές βυζαντινές νίκες, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της επανακατάκτησης τους 9ο και 10ο αιώνες. Η ουσία χρησιμοποιήθηκε και στις εμφύλιες συγκρούσεις της περιόδου, κυρίως κατά τη θεματική εξέγερση του 727 και την εξέγερση του Θωμά του Σλάβου το 821–823. Και στις δύο περιπτώσεις, οι στόλοι των στασιαστών ηττήθηκαν από τον κεντρικό στόλο της Κωνσταντινούπολης με τη χρήση του υγρού πυρός. Εξέχουσα θέση κατέχει το υγρό πυρ και στις συγκρούσεις με τους Ρως και τις επιδρομές τους κατά της Αυτοκρατορίας.

Η σημασία του υγρού πυρός κατά τον αγώνα του Βυζαντίου με τους Άραβες οδήγησε στη δημιουργία ενός μύθου που του απέδιδε θεϊκή προέλευση. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος (945–959) στο έργο του Προς τον ίδιον Υιόν Ρωμανόν (De Administrando Imperio), προειδοποιεί το γιο και διάδοχό του, Ρωμανό Β΄, να μην αποκαλύψει ποτέ το μυστικό της παρασκευής του στους ξένους, λέγοντας ότι «καὶ αὐτὸ απὸ τοῦ Θεοῦ δι' ἀγγέλου τῷ μεγάλῳ καὶ πρώτῳ βασιλεῖ Χριστιανῷ, ἁγίῳ Κωνσταντίνῳ ἐφανερώθη καὶ ἐδιδάχθη» και ότι ο άγγελος του παρήγγειλε όπως «ἐν μόνοις τοῖς Χριστιανοῖς καὶ τῇ ὑπ' αὐτῶν βασιλευομένῃ πόλει κατασκευάζηται, ἀλλαχοῦ δε μηδαμῶς, μήτε εἰς ἔτερον ἕθνος τὸ οἱονδήποτε παραπέμπηται, μήτε διδάσκηται» (13.73–84). Προσθέτει δε ότι μια φορά, ένας στρατηγός που δωροδωκήθηκε ώστε να παραδώσει την ουσία σε εχθρικά χέρια, κάηκε από ουράνιο πυρ καθώς έμπαινε σε μια εκκλησία. Όπως καταδεικνύει και το τελευταίο περιστατικό, οι Βυζαντινοί δεν μπόρεσαν να αποφύγουν περιστατικά όπου το μυστικό τους όπλο έπεσε στα χέρια των εχθρών τους: οι πηγές καταγράφουν τουλάχιστον μία αιχμαλωσία πυρφόρου πλοίου από τους Άραβες το 827, και οι Βούλγαροι κυρίεψαν αρκετούς σίφωνες και την ίδια την ουσία το 812/814. Καθώς όμως τα μυστικά της παρασκευής και χρήσης του παρέμεναν ανέπαφα, δεν μπόρεσαν να αντιγράψουν το πλήρες σύστημα. Οι Άραβες όντως αργότερα χρησιμοποίησαν ουσίες παρόμοιες με το υγρό πυρ, αλλά δεν ποτέ δεν χρησιμοποίησαν σίφωνες, παρά μόνο καταπέλτες και χειροβομβίδες.

Το υγρό πυρ συνέχισε να αναφέρεται στις πηγές έως και τον 12ο αιώνα. Η Άννα Κομνηνή δίνει μια ζωντανή περιγραφή μια ναυμαχίας – πιθανώς φανταστικής – μεταξύ των Βυζαντινών και των Πιζανών το 1099. Κατά τις πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης από την Δ΄ Σταυροφορία το 1203/1204 όμως, παρά την παρουσία πρόχειρων πυρπολικών, καμία πηγή δεν αναφέρει τη χρήση υγρού πυρός. Φαίνεται ότι είχε πλέον εγκαταληφθεί, είτε επειδή το μυστικό της σύστασής του είχε χαθεί, είτε επειδή το Βυζάντιο είχε χάσει την επαφή του με τις περιοχές – τον Καύκασο και τις ανατολικές ακτές του Εύξεινου – από όπου αντλούσε τις πρώτες ύλες για την παρασκευή του.


Γενικά χαρακτηριστικά

Εικόνα: Χειροβομβίδες που γεμίζονταν με υγρό πυρ. Φρούριο των Χανίων, 10ος και 12ος αι. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα

Όπως δείχνουν και οι προειδοποιήσεις του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου, τα συστατικά και η διαδικασίες παραγωγής αλλά και εξαπόλυσης του υγρού πυρός ήταν άκρως απόρρητα μυστικά. Η μυστικότητα που το περιέβαλλε ήταν τόση, που η σύνθεση του υγρού πυρός χάθηκε, και έκτοτε αποτελεί αντικείμενο διαφόρων εικασιών. Ανά τους αιώνες, η αναζήτηση της χαμένης αυτής φόρμουλας έχει μονοπολήσει σχεδόν την έρευνα γύρω από το υγρό πυρ. Εντούτοις, το υγρό πυρ πρέπει να γίνει αντιληπτό ως ένα ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα αποτελούμενο από διάφορα επιμέρους κομμάτια, τα οποία ήταν όλα απαραίτητα για την αποτελεσματική του δράση. Πέραν της φόρμουλας της εμπρηστικής ουσίας καθ' εαυτής, το σύστημα περιλάμβανε τους πυρφόρους δρόμονες, τη συσκευή που θέρμαινε και έθετε υπό πίεση την ουσία, το σίφωνα που την εξαπέλυε, και την ειδική εκπαίδευση των χειριστών του συστήματως, των λεγόμενων σιφωναρίων. Οι διάφοροι χειριστές και τεχνίτες του συστήματος είχαν κατά πάσα πιθανότητα γνώση μόνο ενός επιμέρους εξαρτήματος, εξασφαλίζοντας ότι κανένας εχθρός δεν θα μπορούσε με μιας να αποκτήσει πλήρη γνώση του.
Έτσι εξηγείται πως όταν το 814 οι Βούλγαροι πήραν τις πόλεις Μεσημβρία και Δεβελτό και βρήκαν εκεί 36 σίφωνες και ποσότητες της εμπρηστικής ουσίας, στάθηκαν ανίκανοι να τα χρησιμοποιήσουν.

Οι πληροφορίες για το υγρό πυρ είναι αποκλειστικά έμμεσες, βασιζόμενες σε διάφορες αναφορές στα βυζαντινά στρατιωτικά εγχειρίδια και σε ιστορικά έργα όπως την Αλεξιάδα και δυτικοευρωπαϊκά χρονικά, που όμως συχνά είναι ανακριβή. Στην Αλεξιάδα, η Άννα Κομνηνή παρέχει (XIII.3.6) μια συνταγή για μια εμπρηστική ύλη, που η βυζαντινή φρουρά του Δυρραχίου χρησιμοποίησε το 1108 κατά των Νορμανδών. Συχνά έχει ερμηνευθεί ως μια, μερική έστω, συνταγή για το υγρό πυρ:
Τοῦτο δὲ τὸ πῦρ ἀπὸ τοιούτων μηχανημάτων αὐτοῖς διεσκεύαστο. Ἀπὸ τῆς πεύκης καὶ ἄλλων τινῶν τοιούτων δένδρων ἀειθαλῶν συνάγεται δάκρυον εὔκαυστον. Τοῦτο μετὰ θείου τριβόμενον ἐμβάλλεταί τε εἰς αὐλίσκους καλάμων καὶ ἐμφυσᾶται παρὰ τοῦ παίζοντος λάβρῳ καὶ συνεχεῖ πνεύματι, κᾆθ' οὕτως ὁμιλεῖ τῷ πρὸς ἄκραν πυρὶ καὶ ἐξάπτεται καὶ ὥσπερ πρηστὴρ ἐμπίπτει ταῖς ἀντιπρόσωπον ὄψεσι.

Δυτικές αναφορές στο περίφημο ignis graecus είναι επίσης γενικά αναξιόπιστες, καθώς αποδίδουν την ονομασία αυτή αδιακρίτως σε κάθε είδους εμπρηστικές ουσίες. Οι μόνες βέβαιες πληροφορίες που περιγράφουν το υγρό πυρ και τη συμπεριφορά του είναι:

• Η ουσία συνέχιζε να καίει στο νερό, και, σύμφωνα με ορισμένες ερμηνείες, αναφλεγόταν στην επαφή του με τον νερό. Επιπλέον, όπως αναφέρεται σε αρκετές πηγές, μπορούσε να σβηστεί μόνο από ορισμένες ουσίες όπως άμμο, που του στερούσε οξυγόνο, δυνατό ξύδι, και ούρα, προφανώς μέσω κάποιας χημικής αντίδρασης.
• Όπως φαίνεται και από το όνομά του αλλά και από περιγραφές, ήταν υγρό και όχι κάποιας μορφής βλήμα.
• Στη θάλασσα, συνήθως εκτοξευόταν από σίφωνες, αν και κεραμικά δοχεία και βομβίδες γεμισμένες με υγρό πυρ ή παρόμοιες ουσίες επίσης χρησιμοποιούνταν.
• Η εκτόξευση του υγρού πυρός συνοδευόταν από πολύ θόρυβο («βροντή») και καπνό.

Θεωρίες περί σύστασης

Η πρώτη, και για πολύ καιρό πιο διαδεδομένη, θεωρία σχετικά με τη σύσταση της εμπρηστικής ύλης ήταν ότι το κύριο συστατικό ήταν νιτρικό κάλιο, ουσιαστικά δηλαδή ότι το υγρό πυρ ήταν μια πρώιμη μορφή πυρίτιδας. Η θεωρία αυτή προήλθε από την περιγραφή έντονου θορύβου και καπνού κατά την εκτόξευση, καθώς και από την απόσταση στην οποία μπορούσε να εκτοξευθεί το όπλο, που ερμηνεύτηκαν ως προϊόντα εκρηκτικής αντίδρασης. Από την εποχή του ολλανδού ιστοριοδίφη Ισαάκ Βόσσιους, πολλοί ερευνητές υποστήριξαν τη θέση αυτή, και πρωτίστως η λεγόμενη "Γαλλική Σχολή" το 19ο αιώνα, που περιελάμβανε το διάσημο χημικό Μαρσελέν Μπερτελό. Έκτοτε η θεωρία αυτή έχει απορριφθεί, καθώς το νιτρικό κάλιο δεν φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε για πολεμικούς σκοπούς στην Ευρώπη ή τη Μέση Ανατολή πριν τον 13ο αιώνα, και απουσιάζει πλήρως από τα έργα των Αράβων, των πλέον εξεχόντων χημικών του μεσογειακού κόσμου, πριν από την περίοδο αυτή. Επιπλέον, η φύση του προτεινόμενου μίγματος δεν συμβαδίζει με τα χαρακτηριστικά της δια σίφωνος εκτοξευόμενης ουσίας των βυζαντινών πηγών.
Μια δεύτερη άποψη, βασιζόμενη στο γεγονός ότι το υγρό πυρ δεν έσβηνε στο νερό – σύμφωνα δε με ορισμένες πηγές το νερό την έκανε να καίει πιο έντονα – θεώρησε ότι η εμπρηστική ουσία βασιζόταν σε ένα μίγμα με βάση τη μη εσβεσμένη άσβεστο. Αν και ο άσβεστος ήταν γνωστός στους Βυζαντινούς και στους Άραβες, η θεωρία αυτή καταρρίπτεται από λογοτεχνικά και εμπειρικά στοιχεία. Ένα μίγμα βασισμένο στην άσβεστο θα πρέπει να έρθει σε επαφή με νερό για να αναφλεγεί, ενώ τα Τακτικά του αυτοκράτορος Λέοντα Στ΄ καταγράφουν ότι η ουσία συχνά χυνόταν απευθείας στο κατάστρωμα εχθρικών πλοίων. Ομοίως, ο αυτοκράτορας αναφέρει τη χρήση βομβίδων, πράγμα που ενισχύει την άποψη ότι η επαφή με νερό δεν ήταν απαραίτητη για να ανάψει η ουσία του υγρού πυρός. 

Επιπλέον, ο C. Zenghelis διεξήγαγε μια σειρά πειραμάτων που απέδειξαν ότι τα αποτελέσματα της αντίδρασης ασβέστου-νερού θα ήταν αμελητέα υπό πραγματικές συνθήκες στη θάλασσα. Μια άλλη παρόμοια θεωρία πρότεινε την πιθανότητα ο Καλλίνικος να είχε ανακαλύψει το φωσφορούχο ασβέστιο, το οποίο όταν έλθει σε επαφή με νερό παράγει την εξαιρετικά εύφλεκτη φωσφίνη, η οποία αναφλέγεται αυτόματα. Και εδώ όμως εκτεταμένα πειράματα απέτυχαν να προσεγγίσουν την περιγραφόμενη ένταση του υγρού πυρός.

Αν και η παρουσία ασβέστου ή/και νιτρικού καλίου στο μίγμα δεν μπορεί να αποκλειστεί, είναι φανερό πως δεν αποτελούσαν το κύριο συστατικό. Οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές συμφωνούν ότι το υγρό πυρ βασιζόταν στο πετρέλαιο, κατεργασμένο ή μη. Οι Βυζαντινοί είχαν εύκολη πρόσβαση σε ακατέργαστο πετρέλαιο από τις φυσικές πηγές στην ανατολική ακτή του Εύξεινου Πόντου (λ.χ. οι πηγές γύρω από το Τμουτορακάν που αναφέρονται και από τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο) ή σε διάφορες άλλες περιοχές στη Μέση Ανατολή. Είναι ενδεικτικό ότι μια από τις ονομασίες του υγρού πυρός ήταν «μηδικό πυρ», και ότι ο ιστορικός Προκόπιος ο Καισαρεύς καταγράφει ότι το ακατέργαστο πετρέλαιο ήταν γνωστό ως «νάφθα» ή «μηδικό έλαιο».

Υπάρχει επίσης και ένα λατινικό χειρόγραφο του 9ου αιώνα, φυλασσόμενο στο Βόλφενμπυττελ (Wolfenbüttel) της Γερμανίας, που αναφέρει τα συστατικά μιας ουσίας που μοιάζει να είναι το υγρό πυρ, καθώς και τη λειτουργία των σιφώνων για την εκτόξευσή του. Αν και το κείμενο περιέχει διάφορες ανακρίβειες, αναφέρει ξεκάθαρα τη νάφθα ως το κύριο συστατικό. Διάφορες ρητίνες πιθανότατα προστίθενταν ως πηκτικό (η Στρατηγική έκθεσις και σύνταξις του Νικηφόρου Φωκά αναφέρει το υγρό πυρ ως «πυρ κολλητικόν») και για να αυξήσουν τη διάρκεια και ένταση της καύσης.

Την ελληνική ιδιωματική φράση πήραν τα μυαλά του αέρα την λέμε και στις μέρες μας. Εκείνη την εποχή όμως αυτό σήμαινε κάτι άλλο. Το υγρό πυρ εξαπολυόταν με διαφόρους μηχανισμούς. Στην πλώρη των πλοίων των βυζαντινών υπήρχε ένα μπρούτζινο λιοντάρι μέσα από το ανοιχτό στόμα του οποίου εξακοντίζονταν μακριά το φονικό υγρό. Για να γίνει αυτό δυνατό, στο κεφάλι του λιονταριού κατέληγαν δύο σωλήνες, ο ένας εξόδου του υγρού πυρός και ο άλλος εισόδου του αέρα όπου με χειροκίνητη αντλία γινόταν κατάθλιψη αυτού. Επομένως, για να εξακοντιστεί μακριά το υγρό πυρ, έπρεπε προηγουμένως τα "μυαλά" (κεφάλι) του λιονταριού να πάρουν αέρα...

ellinikoarxeio.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το ναπάλμ του Βυζαντίου."

Συνέντευξη Ν.Λυγερού Ράδιο1 Π.Κρητικός, Ρόδος 26/9/12

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη Ν.Λυγερού Ράδιο1 Π.Κρητικός, Ρόδος 26/9/12"

ΑΟΖ ενάντια στον ραγιαδισμό

Του Νίκου Λυγερού

Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι βέβαια μια οικονομική έννοια, αλλά όπως έχει ένα στρατηγικό υπόβαθρο, αποτελεί και μια αντεπίθεση στον ραγιαδισμό και αυτό σε πολλαπλό επίπεδο. Υπάρχουν άτομα στην πατρίδα μας που έχουν τόσα προσωπικά συμφέροντα τοπικά, που αδιαφορούν παντελώς αν η Ελλάδα θα αποκτήσει ΑΟΖ. Υπάρχουν άλλα που θέλουν να μην έχει για να συνεχίσουν τις κομπίνες. Και υπάρχουν άλλα που ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος επιλέγουν τη θέση τους. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και αυτοί που ενώ γίνονται προσπάθειες ουσιαστικές για να θεσπιστεί η ελληνική ΑΟΖ προσπαθούν να μας πουν ότι δεν γίνεται τίποτα. Έχουν φτάσει μάλιστα στο επίπεδο να κατηγορούν την ίδια τους την ηγεσία στα κατώτερα στελέχη του κόμματός τους και να τους συμβουλεύουν να μην ασχολούνται με το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ, διότι είμαστε όλοι ξεπουλημένοι και δεν θα γίνει ποτέ η ΑΟΖ και μάλιστα η επιτροπή ιδρύθηκε για να βουλωθεί το στόμα των μελών της και να μην υπάρχει άλλη ενημέρωση σε επιστημονικό επίπεδο. Κάνουν όμως μια λανθασμένη εκτίμηση. Όλες οι προσπάθειες που γίνονται από τα κόμματα, από τα κινήματα και τις νεολαίες θα καρποφορήσουν, διότι η ελληνική ΑΟΖ είναι πια όχι μόνο ένα όραμα για την Ελλάδα, αλλά ένας στρατηγικός σκοπός. Και δεν μιλούμε βέβαια μόνο για τη θέσπιση γι' αυτό το λόγο υπάρχουν αναφορές και στους ξένους ηγέτες για να μάθουν και αυτοί ότι η Ελλάδα θα αλλάξει καθεστώς, θεσπίζοντας την ΑΟΖ της και αρχίζοντας τις απαραίτητες οριοθετήσεις. Οι επαφές με τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Αλβανία δεν έχουν τίποτα το τυχαίο. Αν λοιπόν υπάρχουν άτομα που δεν πιστεύουν στην ελληνική ΑΟΖ είναι απλώς θέμα νοητικής υστέρησης και θα αλλάξουν γνώμη στη συνέχεια. Είναι όμως απαράδεκτο να προσπαθείς να επηρεάσεις την νεολαία σου λέγοντάς της να κοιτάζει άλλα θέματα, την ώρα που ξέρουμε ότι είναι αυτή που θα επωφεληθεί ειδικά από την ελληνική ΑΟΖ λόγω των θέσεων εργασίας που θα δημιουργήσουμε. Κι όταν έχουμε ανθρώπους που ήρθαν μαζί μας ακόμα και στη Γαύδο, μετά το Καστελλόριζο για να δουν από κοντά το απέραντο γαλάζιο της πατρίδας, δεν μπορείς εύκολα να τους πείσεις να αφήσουν το θέμα της ΑΟΖ σε άλλους και ειδικά σε άτομα που έχουν ήδη πολιτικές απολαβές. Όταν είσαι μια επιτροπή άτυπη και άμισθη, το μόνο που έχει σημασία είναι το έργο σου και αυτό μπορεί να το σταματήσει μόνο και μόνο το αποτέλεσμα που περιμένει τόσο καιρό η πατρίδα μας. Με την ΑΟΖ καταπολεμούμε έναν πολιτικό ραγιαδισμό δίχως να κάνουμε πίσω αλλιώς δε θα ήμασταν μαχητές της.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=10314&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΟΖ ενάντια στον ραγιαδισμό"

Η ΣΥΝΧΡΟΝΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.

Η παγκοσμιοποίηση άλλαξε τα πάντα. ----Τον τρόπο που σκεπτόμαστε, που επικοινωνούμε, που ταξιδεύουμε , άλλαξε τον τρόπο ακόμα, που γευόμαστε. ----Γιατί αν κάποτε πιστεύαμε σε έναν θεό πλάστη και ζαχαροπλάστη, η Παγκοσμιοποίηση τον αντικατέστησε από ένα πολυμήχανο μίξερ, το οποίο διακηρύττει πως τα πράγματα, δεν είναι ποτέ άσπρα ή μαύρα. Είναι κρέμ μπρουλέ.




Στον Δυτικό κόσμο του σήμερα, κορωνέικες ελιές τορπιλίζουν τις πύλες βουτύρου της Βαυαρίας, αριστοκράτισσες κρέμες γάλακτος κόπτονται στη θέα του σαγηνευτικού καρδάμου και τηγανιτές πατάτες ωρύονται σαν ξεσαλωμένες φαν στα πόδια μιας rock&roll βουβαλίσιας μπριζόλας. Και ω! πρωτοφανές! επαναστατικό! ... Το Pinot noir είναι τώρα «οk» να πίνεται με πίτσα, το Chardonnay «cool» να συνοδεύει ψάρι τροπικό με wasabi, η καπνιστή πέστροφα είναι πολύ «underground» όταν συναντήσει το Πόρτο... Και κάπως έτσι, κυρίες και κύριοι, το πρωί μας βρήκε στις όχθες του κοσμοπολίτικου δυτικού πολιτισμού…



Η γιαγιά μου πάντα έλεγε πως ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Δεν είχε άδικο. Ο άνθρωπος την ημέρα που επήλθε η παγκοσμιοποίηση, όρμησε πειναλέα πάνω στις απολαύσεις που απλώθηκαν μπροστά του. Έτσι, ερωτεύτηκε παράφορα τον βασιλικό της Ιταλίας, σαγηνεύτηκε από τα μπαχαρικά της Ανατολής, κοκκίνισε από ντροπή μπροστά στην Γαλλική κουζίνα και τα προκλητικά αρώματά της, αγάπησε με αγνότητα την Ιαπωνία και τις ευθείς, καθαρές γεύσεις της. Η κουζίνα σήμερα, μοιάζει πολύχρωμη και δεν γνωρίζει κανόνες. Και πάλι όμως, ένα ερώτημα τριγυρίζει στο μυαλό πολλών από μας… Είναι πράγματι τόσο αυθεντικά πολύχρωμη ή, η plasma τηλεόραση τα δείχνει όλα πολύχρωμα; Δηλαδή κάπως σαν να λέμε, στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;



Δεν ξέρω για εσάς, όμως εμένα αυτός ο καταιγισμός πληροφοριών σε τιμή προσφοράς, συχνά μου προκαλεί ναυτία. Όχι γιατί δεν απολαμβάνω τον γαλλικό καφέ μου με ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης. Ούτε γιατί με ενοχλεί ο ξένος γείτονας. Όμως γιατί η υπόθεση μυρίζει από μακριά. Η κακοφωνία μεταξύ σημερινής πραγματικότητας και εικονικής πραγματικότητας μας τοποθετεί σε ένα περιβάλλον ανεξέλεγκτου ανταγωνισμού και αυτό σχεδόν ποτέ δεν είναι προς όφελος των καταναλωτών. Ποια είναι η πραγματικότητα και ποια η εικονική;



Κάτω από την εικόνα που θέλει να ζούμε σε μια κοινωνία πλουραλιστική και πολύ-πολιτισμική, η ξενοφοβία και ο τοπικισμός βρίσκονται σε έξαρση, και η άκρα δεξιά βρίσκει για άλλη μια φορά έδαφος για να ξεφυτρώσει. Γιατί περνούν όλα έτσι αβίαστα από τον πολτοποιητή που λέγεται παγκοσμιοποίηση, που μόνο επιφανειακά τελικά προωθεί τον διάλογο μεταξύ πολιτισμών; Που αποστειρώνει την βαθύτερη και ουσιαστική κατανόηση του Άλλου; Που διαφημίζει τον γύρο και όχι τον Καζαντζάκη, την φόρμουλα και όχι τον Γκαίτε, το γαλλικό κρασί και όχι τον Μπωντλαίρ;



Η Πολιτισμική Διπλωματία δεν θα πάψει ποτέ να τοποθετεί τους Δούρειους Ίππους της, στις αυλές μας. Οι πάμπλουτοι Ρώσοι και Κινέζοι, θα συνεχίσουν να ρίχνουν στα κρυφά κόκα κόλα, στο πανάκριβο κρασί τους. Αλλά εσύ, όπως λέει η φίλη μου η Ελένη, - «Μη ζορίζεσαι αν δεν σου αρέσει η μοριακή κουζίνα, αν δεν τρως σούσι ή ακόμα κι αν θες να φας σκουμπρί με μπύρα. Δεν τρώμε για να είμαστε “in”».



Αν τα πάθη και οι αδυναμίες μας, μας κάνουν κάθε μέρα ευάλωτο στόχο, τότε μια είναι η λύση. Η προσωπική αναζήτηση της ποιότητας.



Κάποτε ένας διάσημος γευσιγνώστης - δημοσιογράφος οίνου, ρωτήθηκε για το ποιό είναι το καλύτερο κρασί που έχει πιεί ποτέ στη ζωή του. Εκείνος, απάντησε: «Μια ρετσίνα που ήπια κάποτε σε ένα ελληνικό νησί δίπλα σε μια πανέμορφη γυναίκα»...!



[Αναδημοσίευση από tvxs.gr]



Τμήμα ειδήσεων defencenet

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΣΥΝΧΡΟΝΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ."

Γενοκτονική πολιτική κατά του Κουρδικού Λαού.

Τουρκία:Παράταση της Εντολής για Χερσαίες Επιχειρήσεις στο Νότιο Κουρδιστάν

Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία κατά τις επιδρομές της κατά Κουρδικών χωριών του Νότιου Κουρδιστάν χρησιμοποιεί βόμβες διασποράς και βόμβες φωσφόρου.Η χρήση των βομβών αυτών έχει ενταθεί απο το 2008 και ένθεν Το Τουρκο-ισλαμοφασιστικό καθεστώς συνεχίζει να επικαλείται τη χρήση πυροµαχικών διασποράς πρός εξυπηρέτηση της γενοκτονικής πολιτικής κατά του Κουρδικού Λαού μη υπογράφοντας την Σύμβαση για τα Όπλα Διασποράς – η οποία απαγορεύει την παραγωγή, αποθήκευση, χρήση και εξαγωγή βομβών διασποράς

Το Υπουργικό Συμβούλιο της Τουρκίας θα ζητήσει την έγκριση από το Τουρκικό κοινοβούλιο την παράταση για ένα ακόμη χρόνο της εντολής που επιτρέπει στις Τουρκικές Ένοπλες δυνάμεις να διεξάγουν χερσαίες επιχειρήσεις κατά Κούρδων Μαχητών του PKK στο έδαφος του Νοτίου Κουρδιστάν και οποία λήγει στις 17 Οκτωβρίου ανέφερε ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς .Η Πρώτη συνεδρίαση του Τουρκικού Κοινοβουλίου αναμένεται να διεξαχθεί την 1 Οκτωβρίου και αυτή η πράξη θα αποτελέσει βασική προτεραιότητα της
Η πρώτη απόφαση για διασυνοριακές επιχειρήσεις ελήφθηκε στις 17 του Οκτώβρη του 2007 . Στις 21 Φλεβάρη, 2008 διεξήχθη η πρώτη στρατιωτική επιχείρηση στις 29 Φλεβάρη του ιδίου μήνα αποσύρθηκαν κατόπιν εντονότατης Αμερικανικής παρέμβασης και παρά τους τουρκικούς ισχυρισμούς, όπως αποκάλυψαν τα wikileaks ο μηχανισμός της Τουρκικής προπαγάνδας είχε δώσει πολύ ευρεία διάσταση στα αποτελέσματα της Επιχείρησης τα οποία κατά αμερικανικές πηγές ήταν πενιχρά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γενοκτονική πολιτική κατά του Κουρδικού Λαού."

ΕΠΙΣΚΥΡΟΣ - Το Αρχαίο Ελληνικό Ποδόσφαιρο.

(Επιτύμβια στήλη 4ος αιών π.Χ. , Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών)

Επίσκυρος:" ό, παιδιά τις, διά σφαίρας", " ό, μέ τά πολλών, σφαιρισμός " (Ησυχ.) {Από το Ομηρικό Λεξικό των LIDDEL & SCOTT}. Δηλαδή " αυτός που παίζει με τη σφαίρα (μπάλλα) " ή " αυτός που παίζει με πολλούς τη σφαίρα (μπάλλα)". Στην αγγλική μετάφραση του ίδιου Λεξικού λέει: Επίσκυρος = Ballgame, football or rugby.

Αν ανατρέξουμε στα Ομηρικά έπη θα βρούμε τις πρώτες πληροφορίες για παιχνίδι με μπάλλα στη λεκάνη της Μεσογείου. Μια παρόμοια αναφορά γίνεται και στον "Θεαίτητο" του Πλάτωνα

Μεγάλη επιτυχία στην αρχαία Ελλάδα γνώρισε το παιχνίδι « Επίσκυρος » που είχε πάρει το όνομά του από τη γραμμή με σκύρα (σπασμένα κομμάτια πέτρας, πετραδάκια) που χώριζε το γήπεδο.Με λίγα λόγια είχαμε και κεντρική διαχωριστική γραμμή, των δύο μεγάλων περιοχών του γηπέδου.

(Σωκράτης) Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται.

(μτφ): “Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη, εάν την δει κανείς από ψηλά είναι σαν τις σφαίρες (μπάλες) που αποτελούνται από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. Είναι δηλαδή πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα
Πλάτων «Φαίδων» ή περί ψυχής [110b]

Αρα η μπάλα ήταν φτιαγμένη από 12 χρώματα, 12 κομμάτια δέρματος συμβολίζοντας τους 12 Έλληνες Θεούς. 

«Φύγετε νεαροί, αυτό το παιχνίδι με την μπάλα φουσκωμένη από αέρα έχει γίνει για μεσήλικες και παιδιά» - Αρριανός ΧΙV 47

"Έριχνε ψηλά την σφαίρα και την γη που έθρεψε πολλούς άρχισε να κτυπά με προικισμένα πόδια και να κάνη στροφές γρήγορες και εναλλασσόμενες, ενώ οι άλλοι νέοι τον ζητωκραύγαζαν και στον ουρανό υψώνονταν δυνατές φωνές." - Οδύσσεια Θ 370 - 375

 

Μπάλα που βρέθηκε μετά από ανασκαφές στην Σαμοθράκη.

Πληροφορούμεθα λοιπόν από τον αρχαιολόγο Ε. Μπεξή στο περιοδικό ΙΧΩΡ ότι:
Υπήρχε ένα άθλημα με το όνομα "Επίσκυρος".

Το γήπεδο που διεξήγετο ο αγώνας ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη με γραμμές από χαλίκια και η μπάλα ήταν κατασκευασμένη από δερμάτινα κομμάτια ραμμένα μεταξύ τους με εντόσθια ζώων, ενώ στις άκρες του γηπέδου ήταν χαραγμένη μία γραμμή που συμβόλιζε τα δύο τέρματα.

Η μπάλα ήταν φουσκωμένη με αέρια και εξωτερικά ήταν ζωγραφισμένη με ζωντανά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα. Σκοπός ήταν και για τις δύο ομάδες όπως και σήμερα να περάσουν την μπάλα από την απέναντι εστία, το τέρμα.

Εντύπωση προξενεί επίσης η ιατρική(!) παρατήρηση του αθλήματος. Ο μεγάλος γιατρός της ύστερης αρχαιότητος Γαληνός μας δίνει μία καταπληκτική περιγραφή στο έργο του "Περί ασκήσεων με μικρή μπάλα" του παιχνιδιού.

"Όταν οι παίκτες παρατάσσονται σε αντίθετες σειρές και αγωνίζονται, για να εμποδίσουν τον αντίπαλο να κρατήσει την μπάλα στο κέντρο, τότε είναι βίαια άσκηση με κρατήματα στους ώμους και λαβές πάλης. Έτσι το κεφάλι και ο λαιμός ασκούνται με τις κινήσεις, τα κρατήματα των ώμων και τα πλευρά και το στήθος και το στομάχι ασκούνται από τα κρατήματα και τις λαβές πάλης με τα χέρια. Σε αυτό το παιχνίδι οι γλουτοί και τα πόδια τεντώνονται βίαια, γιατί αποτελούν την βάση των κινήσεων. Ο συνδυασμός με το τρέξιμο μπροστά και πίσω και τα πηδήματα στα πλάγια, κάθε άλλο παρά μικρή άσκηση είναι όχι μόνο για τα πόδια αλλά και για όλο το σώμα που είναι σε κίνηση."

Εάν δεν αρκούν τα λόγια έχουμε και "κατευθείαν αναμετάδοση" από το αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών αθλητή - ποδοσφαιριστή, ο οποίος προσπαθεί με άψογη τεχνική να κοντρολάρει την μπάλα πάνω στο δεξί του πόδι. Είναι σαφές ότι ο παίκτης δεν πρέπει να πιάσει την μπάλα με τα χέρια του γι αυτό τα κρατάει πίσω από την πλάτη του. (Αρχική φώτο).

Μας διασώζονται ακόμη και ονόματα διάσημων «ποδοσφαιριστών» της αρχαιότητος ,όπως του Αριστόνικου του Καρυστίου, του Δημοτέλη του Χίου, του Χαιρεφάνη και του Κτησιβίου του Χαλκιδέως.

Πηγή: ellinikoarxeio

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΙΣΚΥΡΟΣ - Το Αρχαίο Ελληνικό Ποδόσφαιρο."

Σαν σημερα εφυγε" ο θρυλικός Νικηταράς ο Τουρκοφάγος

25 Σεπτεμβρίου 1849: "Εφυγε" ο θρυλικός Νικηταράς ο Τουρκοφάγος.----Νικήτας Σταματελόπουλος (1782 – 1849): Ήρωας του '21, γνωστός τοις πάσι με το προσωνύμιο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος.




Γεννήθηκε το 1782 στο χωριό Τουρκολέκα Μεγαλόπολης και ήταν γιος του κλέφτη Σταματέλου Τουρκολέκα και της Σοφίας Καρούτσου, αδελφής της γυναίκας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Κατά μία άλλη εκδοχή, γεννήθηκε το 1784 στο χωριό Νέδουσα Μεσσηνίας. Σε ηλικία 11 χρονών βγήκε στο κλαρί με την ομάδα του πατέρα του και στη συνέχεια εντάχθηκε στο σώμα του πρωτοκλέφτη Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, του οποίου αργότερα παντρεύτηκε την κόρη Αγγελίνα.



Η ανδρεία και τα σωματικά του προσόντα τον οδήγησαν το 1805 στη ρωσοκρατούμενη τότε Ζάκυνθο. Εκεί εντάχθηκε στο ρωσικό τάγμα, που πολέμησε τον Ναπολέοντα στην Ιταλία. Αργότερα, επέστρεψε στη Ζάκυνθο για να υπηρετήσει αυτή τη φορά τους Γάλλους, που είχαν καταλάβει το νησί. Στις 18 Οκτωβρίου 1818, ενώ βρισκόταν στην Καλαμάτα, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Με τον θείο του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Παπαφλέσσα συνέβαλε στην προετοιμασία του Εθνικού Ξεσηκωμού και στις 23 Μαρτίου 1821 μπήκε στην Καλαμάτα μαζί με τους άλλους στρατιωτικούς αρχηγούς.



Από την αρχή ενστερνίσθηκε το στρατηγικό σχέδιο του Κολοκοτρώνη για την κατάληψη της Τριπολιτσάς και πήρε μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις για την κατάληψη του διοικητικού κέντρο των Οθωμανών στην Πελοπόννησο. Διακρίθηκε στη Μάχη του Βαλτετσίου (12 Μαΐου 1821), ενώ αποφασιστική ήταν η συμβολή του στη Μάχη των Δολιανών (18 Μαΐου 1821), όπου ανέδειξε στο έπακρο τις στρατιωτικές του ικανότητες. Επικεφαλής μόλις 600 ανδρών κατανίκησε τον στρατό του Κεχαγιάμπεη που ανήρχετο σε 6.000 άνδρες και σχεδόν τον αποδεκάτισε. Γι' αυτόν τον πραγματικό του άθλο, οι συμπολεμιστές του τον ονόμασαν «Τουρκοφάγο».



Μέχρι το τέλος του Αγώνα ο Νικηταράς ήταν στην πρώτη γραμμή, πολεμώντας είτε στην Πελοπόννησο είτε στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, όπου συνεργάστηκε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Γεώργιο Καραΐσκάκη. Πήρε μέρος στην Άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821) και ήταν από τους λίγους αρχηγούς που αρνήθηκε να συμμετάσχει στη διανομή των λαφύρων.



Διακρίθηκε στη Μάχη του Αγιονορίου (26-28 Ιουλίου1822), που αποτελείωσε τη στρατιά του Δράμαλη δύο μέρες μετά τη Μάχη στα Δερβενάκια. Η ανιδιοτέλεια του ανδρός φάνηκε για μία ακόμη φορά, όταν από το πλήθος των λαφύρων της μάχης πείστηκε να δεχθεί ένα πανάκριβο σπαθί, το οποίο αργότερα προσέφερε στον έρανο για την ενίσχυση του Μεσολογγίου. Κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου τάχθηκε στο πλευρό του Κολοκοτρώνη, αλλά φρόντισε πάντα να επιδιώκει τον συμβιβασμό και τη συνεννόηση.



Μετά την Απελευθέρωση τάχθηκε στο πλευρό του Καποδίστρια κι έγινε ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Κυβερνήτη. Πήρε μέρος στην Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους (1829), ως πληρεξούσιος του Λεονταρίου. Επί Όθωνος περιέπεσε σε δυσμένεια, επειδή υποστήριζε το αντιπολιτευόμενο Ρωσικό Κόμμα. Προφυλακίστηκε το 1839 ως αρχηγός συνωμοτικής ομάδας, αλλά στη δίκη του (11 Σεπτεμβρίου 1840), αθωώθηκε ελλείψει στοιχείων. Εντούτοις, η κράτησή του παρατάθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία του και σχεδόν να τυφλωθεί. Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 και αποτραβήχτηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά.



Μετά την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστρατήγου και έλαβε μία τιμητική σύνταξη, η οποία ήταν ο μόνος πόρος της ζωής του. Το 1847 διορίσθηκε μέλος της Γερουσίας και δύο χρόνια αργότερα, στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών. Ο Νικηταράς απέκτησε δύο κόρες κι ένα γιο, τον Ιωάννη Σταματελόπουλο, που ακολούθησε καριέρα στρατιωτικού. Άφησε Απομνημονεύματα, τα οποία υπαγόρευσε στον εθνικό δικαστή Γεώργιο Τερτσέτη.



[Αναδημοσίευση από sansimera.gr]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σαν σημερα εφυγε" ο θρυλικός Νικηταράς ο Τουρκοφάγος"

H γενετική σύσταση των Ελλήνων

Η γενετική σύσταση των Ελλήνων μελετήθηκε με την ανάλυση του πολυμορφισμού DNA δεικτών των αυτοσωμάτων, του χρωμοσώματος Υ και του μιτοχονδριακού DNA.

Οι γενετικοί δείκτες του χρωμοσώματος Υ και του mtDNA παρουσιάζουν μονογονεϊκό τρόπο κληρονόμησης, δηλαδή πατρικό και μητρικό, αντίστοιχα.
Επιλέχθηκαν για αιμοληψία άτομα των οποίων ο τόπος γέννησής τους ήταν ο ίδιος με αυτόν των γονέων και των τεσσάρων παππούδων και γιαγιάδων τους.


Τα άτομα αυτά προέρχονταν από διάφορες περιοχές της χώρας: Ανατολική Μακεδονία, Κεντρική Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλία, Κεντρική Ελλάδα, Πελοπόννησο, Χίο και Κρήτη. Συνολικά μελετήθηκαν 824 άτομα, από τα οποία 394 ήταν άνδρες.

Στα αυτοσώματα όλων των ατόμων εξετάστηκαν δύο μινιδορυφορικοί (D1S80 και D17S5) και δέκα μικροδορυφορικοί (D2S1328, TPO, D3S1358, D9S926, D11S2010, THO1, vWF, FES, D16S310 και D18S848) DΝΑ δείκτες.

Στο χρωμόσωμα Υ των ανδρών αναλύθηκαν ο δείκτης YAP (μέλος της οικογένειας Alu) και οι επτά μικροδορυφορικοί δείκτες DYS19, DYS390, DYS391, DYS392, DYS393, DYS389I και DYS389II. Τέλος στο mtDNA αναλύθηκε ο πολυμορφισμός της αλληλουχίας στις δύο υπερ-μεταβλητές περιοχές HVRI και HVRII του βρόχου εκτόπισης.

Η μελέτη έγινε με τη βοήθεια της αλυσιδωτής αντίδρασης της πολυ-μεράσης και κατόπιν ανάλυση των προϊόντων PCR σε πηκτές αγαρόζης ή ακρυλαμίδης, ή με ανάλυση της πρωτοδιάταξης των προϊόντων PCR (για το mtDNA).

Όλες οι αναλύσεις έδειξαν, όπως ήταν αναμενόμενο, μεγάλο βαθμό γενετικής ποικιλομορφίας. Κατά την ανάλυση των αυτοσωματικών δεικτών βρέθηκαν συνολικά 122 αλληλόμορφα, μερικά από τα οποία δεν ανιχνεύτηκαν σε άλλους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.

Ο μέσος βαθμός ετεροζυγωτίας για τους δώδεκα δείκτες κυμαίνονταν από 0,621 έως 0,789. Δε διαπιστώθηκε απόκλιση από το ισοζύγιο Hardy-Weinberg και την ισορροπία σύνδεσης.

Η εκτίμηση της πληθυσμιακής διαφοροποίησης έδειξε ότι δεν υπάρ-χει γενετική ετερογένεια μεταξύ των Ελληνικών πληθυσμιακών δειγμάτων (από τις διάφορες περιοχές της χώρας), αν και κάποιοι δείκτες είναι ικανοί να διακρίνουν μερικά ζευγάρια πληθυσμιακών δειγμάτων.

Η σύγκριση των συχνοτήτων των αλληλομόρφων των γενετικών δεικτών που αναλύθηκαν ανάμεσα στον Ελληνικό και σε άλλους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς επιβεβαιώνει τη γενική διαπίστωση ότι στην Ευρώπη παρατηρείται γενετική ομοιογένεια. Μόνο ο δείκτης ΤΗΟ1 φαίνεται να μπορεί να διακρίνει τον Ελληνικό από τους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.

Κατά την ανάλυση των μικροδορυφορικών δεικτών του χρωμοσώματος Υ βρέθηκε μεγάλος αριθμός απλοτύπων, οι περισσότεροι σε ένα μόνο άτομο. Η τιμή της μέσης γονιδιακής απόκλισης για τους επτά δείκτες κυμαίνονταν από 0,47 έως 0,75.

Η ανάλυση έδειξε επίσης ότι τα Ελληνικά πληθυσμιακά δείγματα είναι ομοιογενή. Η ανάλυση της πρωτοδιάταξης των περιοχών HVRI και HVRII του mtDNA έδειξε ότι η διακριτική ικανότητα του πολυμορφισμού αυτών των περιοχών είναι 96%.

Ο μέσος αριθμός διαφορών ανάμεσα σε δύο απλότυπους έχει τιμή 7,6. Και από την ανάλυση αυτή προέκυψε ότι ελάχιστο ποσοστό της γενετικής διαφοροποίησης οφείλεται σε διαφορές μεταξύ των Ελληνικών πληθυσμιακών δειγμάτων. Πάλι τα φυλογενετικά δένδρα έδειξαν μικρή γενετική απόσταση από άλλους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.

Τα αποτελέσματα της ανάλυσης αποτελούν μια τράπεζα δεδομένων με γονιδιακές συχνότητες από τον Ελληνικό πληθυσμό και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πληθυσμιακές-εξελικτικές μελέτες, σε ιατροδικαστικές περιπτώσεις και να συσχετιστούν με ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα.

Κουβάτση Αναστασία
Τομέας Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας, Τμήμα Βιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης,

...e-mail: akouvats@bio.auth.gr Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "H γενετική σύσταση των Ελλήνων "

Νέα δυναμική στην ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού
Οι εξελίξεις στο θέμα  ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δείχνουν μια νέα δυναμική. Η αναγκαιότητα της θέσπισης και οι απαιτήσεις που προκαλεί, δημιουργούν ένα θετικό κλίμα όχι μόνο προς τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στα υποψήφια, όπως είναι η Αλβανία. Και ο λόγος είναι απλός, η θέσπιση είναι η αρχή της διαδικασίας κι όχι το τέλος, κατά συνέπεια το πρέπον είναι ταυτόχρονα με την προετοιμασία της, να ενεργοποιήσουμε τις επαφές μας με τα κράτη που συνορεύουν μαζί μας, όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ και ειδικά με αυτά που έχουν μια θετική τάση λόγω των δικών τους συμφερόντων για την εξόρυξη των δικών τους υδρογονανθράκων. Επιπλέον η παρουσία της νορβηγικής εταιρείας PGS, ειδική στις σεισμικές έρευνες, δείχνει ότι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι πια θεωρητικό. Στο πολιτικό επίπεδο, είναι όλο και περισσότερα τα κόμματα και τα κινήματα που τάσσονται υπέρ της δημιουργίας της ελληνικής ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, εμπεδώνεται η ιδέα ότι η ΑΟΖ είναι ένα υπερκομματικό θέμα, διότι είναι αποκλειστικά εθνικό και δεν συμβαδίζει με πολιτικάντικες σκοπιμότητες, οι οποίες είναι βέβαια αναπόφευκτες σε μια δημοκρατία. Η ουσία όμως είναι να μπουν όλοι οι Έλληνες σε αυτή τη διαδικασία, διότι η ΑΟΖ ανήκει σε αυτούς, όπως είναι οι υδρογονάνθρακες και βέβαια οι θέσεις εργασίας που παράγουν. Αυτή η αλλαγή φάσης προετοιμάζεται από τη νέα δυναμική, η οποία λειτουργεί παράλληλα με τη θέληση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επενδύσει στην Αρκτική και στην Ανατολική Μεσόγειο για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες. Είναι λοιπόν σημαντικό να έχουμε το σωστό timing και να μην καθυστερούμε πια την εκκίνησή μας. Αυτό είναι απαραίτητο για να είμαστε έγκαιρα έγκυροι σε ό,τι αφορά τα προγράμματα του ηλεκτρικού καλωδίου και του αγωγού φυσικού αερίου. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν πρέπει να ενισχύσουμε τις προσπάθειές μας και τις πιέσεις μας, έτσι ώστε η κυβέρνηση να μην θεωρεί ότι κάνει μια ριψοκίνδυνη πολιτική κίνηση, αλλά αντιθέτως ότι εκπροσωπεί τη θέληση του ελληνικού λαού σε υπερκομματικό επίπεδο. Το ίδιο ισχύει και για τις διπλωματικές εξωτερικές μας σχέσεις. Έχει γίνει αντιληπτό από τώρα ότι η καθυστέρηση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ θα αποτελέσει πολιτικό κόστος. Συνεπώς αυτή η αλλαγή έχει αλλάξει τα παλαιότερα δεδομένα, διότι τώρα ο ελληνικός λαός ξέρει ότι έχει έναν πλούτο που δεν εκμεταλλεύεται, ενώ δέχεται συνεχώς πιέσεις οικονομικής φύσης δίχως να μπορεί να αντισταθεί σε πρακτικό επίπεδο. Έτσι δεν κατανοεί γιατί πρέπει να κάνει άσκοπες θυσίες, ενώ υπάρχει μια ξεκάθαρη στρατηγική που του επιτρέπει όχι μόνο να αποφεύγει αυτές τις δυσκολίες, ν’ αλλάξει την εικόνα του στο εξωτερικό, αλλά και να του δώσει προοπτικές για το μέλλον του και για τα παιδιά του. Τώρα δείχνει τη θέλησή του και με την υπογραφή του. Αυτή είναι η νέα δυναμική.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=10313&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νέα δυναμική στην ΑΟΖ"

Τα αρχαία ελληνικά μαθηματικά είναι αιώνια.

Είναι εκπληκτικό πόσες από τις σημαντικές εξελίξεις των μαθηματικών της σύγχρονης εποχής έχουν την προέλευση τους σε εργασίες που έγιναν δύο χιλιετηρίδες πριν, από τους αρχαίους Έλληνες. Όπως άρεσε να λέει ο διάσημος γεωμέτρης του Χάρβαρντ Τζούλιαν Λόουελ Κούλιτζ (Julian Lowell Coolidge), που έζησε στις αρχές του αιώνα μας: Τότε στη γη κατοικούσαν γίγαντες.

Εξ άλλου ότι γνωρίζομεν γύρω από το επιστημονικόν έργον της αρχαίας Ελλάδος αποδεικνύει ότι, ακόμη και αν οι Έλληνες ήντλησαν έκτος της μητρός πατρίδος τα στοιχεία της γνώσεως, ούτοι μετεσχημάτισαν ταύτα τόσον βαθέως και τα ανέπτυξαν περαιτέρω κατά τρόπον τόσον πρωτότυπον, ώστε δεν είναι δυνατόν ν’ αρνηθώμεν ότι ολόκληρος η επιστημονική των δημιουργία αποτελεί αποκλειστικήν και αναπαλλοτρίωτον πνευματικήν ιδιοκτησίαν των, τόσον μάλλον, καθ' όσον δεν υπάρχει εις το ελληνικόν πνεύμα κανένα ιδιαίτερον γνώρισμα ή γεγονός, πού να μη ευρίσκεται εις πλήρη συμφωνίαν προς ότι άλλο γνωρίζομεν γύρω από την ιδιοφυΐαν αυτής της προνομιούχου φυλής της φύσεως. (G. Loria)

Το γεγονός ότι από όλους τους λαούς εκείνης της εποχής οι Έλληνες έκριναν ότι οι γεωμετρικές αλήθειες πρέπει να επαληθεύονται με λογική απόδειξη και όχι μόνο με πειραματικές μεθόδους, ονομάζεται πολλές φορές ελληνικό μυστήριο. Οι μελετητές έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν το ελληνικό μυστήριο και παρόλο που καμιά ερμηνεία δεν είναι από μόνη της ικανοποιητική. (Howard Eves)

Σε όλα τα ανατολικά μαθηματικά, δεν βρίσκουμε πουθενά νά έχει γίνει απόπειρα νά δοθεί αυτό πού ονομάζουμε απόδειξη. Δεν προβάλλανε καμιά επιχειρηματολογία, παρά μόνο δίνανε εντολές εφαρμογής ορισμένων κανόνων: «Κάμε έτσι, κάμε αυτό». Αγνοούμε με ποιόν τρόπο έβρισκαν τα θεωρήματα.

 Για παράδειγμα, πως φτάσανε οι Βαβυλώνιοι στο θεώρημα του Πυθαγόρα; Έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για νά εξηγηθεί ο τρόπος με τον οποίο οι Αιγύπτιοι και οι Βαβυλώνιοι πορίζονταν τα εξαγόμενα τους. Όλες όμως οι ερμηνείες πού έχουν δοθεί είναι υποθετικής φύσης. Ολόκληρος ο ανατολικός τρόπος σκέψης φαίνεται εξαρχής παράξενος και διόλου ικανοποιητικός γι' αυτούς πού έχουν εκπαιδευτεί με την αυστηρά δομημένη συλλογιστική του Ευκλείδη. (Dirk J Stuik)

Η φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη στη Δύση, εκπηγάζουν από την ίδια παρόρμηση. Αρχικά, τα δύο είδη σκέψης ταυτίζονταν. Η ώρα και των δύο έφτασε γύρω στην αλλαγή του έβδομου προς τον έκτο προχριστιανικό αιώνα, όταν το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων, «εκείνων των αληθινά υγιών» κατά τον Νίτσε, άρχισε να υπερβαίνει τις ως τότε πεποιθήσεις και να κοιτά γύρω του τόσο με κατάπληξη όσο και με διάθεση για έρευνα.

Τα πρώτα ερωτήματα που έθεσε δεν αφορούσαν το νόημα του ανθρώπινου μοναχικού ή κοινωνικού βίου. Αφορούσαν τις ιδιότητες και τις απαρχές του εξωτερικού Κόσμου, αφορούσαν τη Φύση ως το σύνολο όσων αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις. Όμως, το Ελληνικό πνεύμα συνέλαβε ή, πολύ περισσότερο, διείδε τη Φύση, οργανική ή ανόργανη, ως έμβιον Όλον, ως κινούμενο αρθρωτό Όλον, ως Σύμπαν. (Erwin Schrodinger)

H ελληνική γεωμετρία υπήρξε αυτό το αδιάφθορο πρότυπο, πρότυπο που προτείνεται όχι μόνο σε κάθε γνώση που αποβλέπει στην τελειότητα του αλλά και απαράμιλλο πρότυπο των τυπικών χαρακτηριστικών της ευρωπαϊκής νόησης…Αυτές οι κολόνες, αυτά τα κιονόκρανα, αυτά τα επιστύλια, αυτοί οι θριγκοί με τις υποδιαιρέσεις τους, και οι διακοσμήσεις που γέρνουν χωρίς ποτέ να φεύγουν από την θέση τους και την άρμοση τους, με κάνουν να σκέφτομαι εκείνες τις αρθρώσεις της καθαρής επιστήμης, όπως τις είχαν συλλάβει οι Έλληνες, ορισμούς, αξιώματα, προτάσεις, θεωρήματα, συμπεράσματα, πορίσματα, προβλήματα…Δηλαδή ορατή η μηχανή του πνεύματος. (Πωλ Βαλερύ)

Εκείνος, ο όποιος κατανοεί τον Αρχιμήδη και τον Απολλώνιον, θαυμάζει ολιγώτερον τας επινοήσεις των νεωτέρων μεγάλων ανδρών. (Leibniz)

Τα αρχαία ελληνικά μαθηματικά είναι αιώνια. Τον Αρχιμήδη θα τον θυμούνται όταν ο Αισχύλος θα έχει ξεχαστεί, γιατί οι γλώσσες πεθαίνουν, ενώ οι μαθηματικές αλήθειες είναι παντοτινές. Η «αθανασία» ίσως να είναι μία λέξη ανόητη, αλλά -αν σημαίνει κάτι- αυτό το διεκδικεί πολύ περισσότερο ο μαθηματικός, παρά οιοσδήποτε άλλος άνθρωπος. (J.H. Hardy)

ΠΗΓΗ.

http://grmath4.phpnet.us/index.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα αρχαία ελληνικά μαθηματικά είναι αιώνια."

ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΙ......

---Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους.

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος

---Άνδρες πόλις και ού τείχη, ουδέ νήες ανδρών κεναί.
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός
μτφρ: η πόλη [και η δύναμή της] είναι οι άντρες και όχι τα τείχη ούτε τα άδεια πλοία

---Τα περί τας μάχας εκβαίνοντα παράλογα.
Πολύβιος, 203-120 π.Χ., Αρχαίος ιστορικός

---Μέγα το της θαλάσσης κράτος.
Περικλής, 495-429 π.Χ., Ο επιφανέστερος αρχαίος Αθηναίος ηγέτης
(Είναι και στο θυρεό του Πολεμικού Ναυτικού)

---Πόλεμος γαρ σχολείον αρετής εστί
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος


---Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος
μτφρ: όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση υλικών αγαθών

---Ειρήνη ανά γην κουροτρόφος.
Ησίοδος, 7ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
μτφρ: η ειρήνη τρέφει γιους στον κόσμο

---Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς αιρετώτερος.
Δημοσθένης, 384-322 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας

---Έστιν ο πόλεμος ουχ όπλων το πλέον, αλλά δαπάνης.
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός
απόδοση: το πλεονέκτημα στον πόλεμο δεν το δίνουν τα όπλα αλλά τα χρήματα που δαπανώνται

---Ποθεινόν εστι υγίεια νοσούσι καί πολεμουμένοις ειρήνη.
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός
μτφρ: Λαχταρούν την υγεία αυτοί που είναι άρρωστοι, και αυτοί που πολεμούν την ειρήνη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΙ......"

Υπογραφές υπέρ της θέσπισης της Ελληνικής ΑΟΖ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Υπογραφές υπέρ της θέσπισης της Ελληνικής ΑΟΖ"

Στηρίξτε τα ελληνικά προϊόντα.

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ

Λίγο έως πολύ, νομίζω πως όλοι έχουν αντιληφθεί την μεγάλη οικονομική κρίση που εξελίσσεται σε όλο τον κόσμο. Δεν θα προχωρήσω σε αναλύσεις των αιτιών και ούτε σε προβλέψεις επιδείνωσης, που λίγο πολύ όλοι τις αναμένουν...

Αντίθετα κρίνω πολύ σημαντικό να δώσω μια κρίσιμη σύσταση που μπορεί να εμποδίσει σε ένα βαθμό την επιδείνωση που όλοι περιμένουμε.

Στηρίξτε τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, γιατί έτσι θα στηρίξετε τις θέσεις εργασίας σας και θα δημιουργήσετε θέσεις εργασίας για συμπατριώτες σας!!!

Σκεφτείτε μερικά απλά παραδείγματα αλλαγών και τις επιπτώσεις τους:

a.. Αντί για τυρί gouda ψωνίστε Λογάδι Ηπείρου ή Μακεδονικό Τυρί. Λιώνουν το ίδιο καλά στην πίτσα και στα τοστ.

b.. Αντί για Coca Cola, Pepsi Cola, αγοράστε αναψυκτικά Lux, Εψα.

c.. Αντί για Heineken και Amstel, αγοράστε Kraft, Βεργίνα ή προτιμήστε ελληνικά κρασιά.

d.. Αντί για μακαρόνια Barilla, Misco που παράγονται από πολυεθνική, αγοράστε μακαρόνια Μέλισσα.

e.. Αντί για .. προσούτο, αγοράστε ελληνικά αλλαντικά.

f.. Αντί για σκληρό τυρί Δανίας, αγοράστε ελληνικά κεφαλοτύρια (παράδειγμα Γκλίτσα, Όλυμπος).

g.. Αντί για γάλα εισαγωγής Βερόπουλου και Lidl αγοράστε γάλα, ΑΓΝΟ,

ΜΕΒΓΑΛ, Όλυμπος, ΔΕΛΤΑ.

h.. Αντί για Ουίσκυ, αγοράστε τσίπουρο, ούζο, τσικουδιά.

i.. Αντί για σοκολάτες Nestle, αγοράστε σοκολάτες ΙΟΝ.

j.. Αντί για ταξίδια εκτός Ελλάδας, προτιμήστε φέτος την Ελλάδα και μόνο!!

k.. Αντί για Marlboro, Camel των αγαπημένων αμερικάνων, αγοράστε ΚΑΡΕΛΙΑ, ΣΕΚΑΠ.

Δείτε τις επιπτώσεις τους:

1.. Όταν αγοράζετε προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών, αποδυναμώνετε τις ελληνικές παραγωγές. Αποδυναμώνοντας Ελληνικές Παραγωγές, βοηθάτε στην επιδείνωση της ανεργίας. Αντίθετα ενισχύοντας Ελληνικές Παραγωγές σε τόσο δύσκολους καιρούς, βοηθάτε την διατήρηση και αύξηση θέσεων εργασίας!!

2.. Όταν αγοράζετε εισαγόμενα προϊόντα, ουσιαστικά δίνετε ένα 50% των χρημάτων σας σε εργοστάσια άλλων χωρών που απασχολούν αποκλειστικά αλλοδαπούς.

Σκεφτείτε επίσης ότι αν η κάθε Ελληνική Οικογένεια στρέψει 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα, τότε για κάθε χίλιες oικογένειες, θα αυξηθεί άμεσα η ζήτηση ελληνικών προϊόντων κατά 500.000 ευρώ και θα δημιουργηθεί μια τελική κυκλοφορία χρήματος ισοδύναμη με περίπου 4.500.000 ευρώ στην αγορά!!





Ή πιο απλά, 1000 οικογένειες μπορούν να δημιουργήσουν 100-150 θέσεις

εργασίας τουλάχιστον!!!

Αλλάζοντας απλά την κατανάλωση από προϊόντα

πολυεθνικών και από εισαγόμενα προϊόντα. Τελικά σκεφτείτε ότι αν όλοι

μας υιοθετήσουμε μια τέτοια συνήθεια, τότε 1.000.000 οικογένειες θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε στην πρόσληψη 100,000-150.000 συμπατριωτών μας!!!

Επομένως όταν κάνετε την επόμενη αγορά σας, σκεφτείτε ότι ίσως να

βοηθάτε μεσοπρόθεσμα την επαγγελματική σας εξέλιξη ή την επαγγελματική

εξέλιξη αγαπημένων σας προσώπων.

Αγαπητοί Συμπατριώτες ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!

Αγοράστε μόνο Ελληνικά προϊόντα τα οποία θα ξεχωρίζετε από τον αριθμό στο BAR CODE....

TA EΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ 520

ΚΑΘΕ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΜΕΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ.

(Τα 3 πρώτα ψηφία δείχνουν την χώρα προέλευσης)

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μαυρίκος οικονομολόγος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στηρίξτε τα ελληνικά προϊόντα."

ΕΛΛΑΔΑΡΑ νεοελληνων.

«Ημουν για χρόνια θεληματάρης στο Καστρί»------Αποκαλυπτικό της κατάστασης που επικράτησε στην Ελλάδα επί δεκαετίες είναι δημοσίευμα του ιστοχώρου «tovima.gr» το οποίο αφορά τον Γιώργο Κατσιφάρα, επί πολλά χρόνια υπουργό και στενό φίλο του Ανδρέα Παπανδρέου.--- Η «επαγγελματική» του διαδρομή, όπως αποτυπώνεται στο ρεπορτάζ, συνδέεται και με την τρέχουσα συζήτηση για τις συντάξεις και το ασφαλιστικό μας σύστημα… Υπενθυμίζεται, πριν μπούμε στην ουσία, ότι κάποτε είχε δηλώσει πως δεν θα τον γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκαιτοικίας του αν δεν υπήρχε ο μακαρίτης ο Ανδρέας…
Ακολουθεί το πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα, με εμάς να μην μπορούμε να κρατηθούμε από το να αναρωτηθούμε, μήπως αυτό έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση. Αποκλείεται να μην τα γνώριζαν αυτά τον παλιό-καλό καιρό όταν ο συμπαθής – ως άνθρωπος – μακαρίτης πρώην υπουργός ήταν στο απόγειο της δόξας του:

Η ζωή του Γιώργου Κατσιφάρα είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα. Οχι απαραιτήτως πολιτικό. Είναι μια ιστορία με πολιτική, χρήματα και σεξ, μια επιτομή της ιστορίας της χώρας μας. Γεννημένος στο Καλέντζι της Αχαΐας, ο Γεώργιος Κατσιφάρας είχε το εφόδιο που χρειαζόταν ένας νεαρός που τελείωσε το γυμνάσιο στην επαρχία του και ταξίδεψε στην πρωτεύουσα για να βρει μια δουλειά εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Το μέσον, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ήταν ο Γεράσιμος, μακρινός συγγενής του Κατσιφάρα αλλά κυρίως συμπατριώτης κι αυτός του Γεωργίου Παπανδρέου, του οποίου ήταν προσωπικός οδηγός. Ένας από τους συμπαθέστερους επαγγελματίες παρατρεχάμενους των πολιτικών ηγετών της εποχής, ο Γεράσιμος ανέλαβε την επιχείρηση τακτοποίησης του Κατσιφάρα που έπρεπε κάπου να βρει στέγη και τροφή.
Μπροστά ο Γεράσιμος, πίσω ο Κατσιφάρας, φθάνουν ένα πρωί στο σπίτι και Γραφείο του Γ. Παπανδρέου. Ο Γεράσιμος τον παρουσιάζει στον Γέρο και προτείνει να τον τακτοποιήσουν προσωρινά στο Καστρί. Ο Γέρος εγκρίνει την ένταξη του Κατσιφάρα στην ομάδα βοηθών του και η ζωή του Κατσιφάρα αλλάζει…
«Ημουν για χρόνια θεληματάρης στο Καστρί» θα αφηγείται χρόνια αργότερα ο πολλάκις εν συνέχεια διατελέσας υπουργός. Πώς αξιολογείται και η, αν υπάρχει, δημόσια προσφορά του Κατσιφάρα είναι ένα ερώτημα για τους μελετητές της μικρής ιστορίας, που είναι και η πιο συναρπαστική. Αν τώρα μας βλέπει από ψηλά, θα μας χαμογελά, ίσως και να θέλει να μας αφηγηθεί πώς έγινε διευθυντής τραπέζης και συνταξιοδοτήθηκε χωρίς ποτέ να εργασθεί σε τράπεζα.

Ο Κατσιφάρας διορίστηκε υπάλληλος της τότε ΕΤΒΑ το 1964, μετά την εκλογική νίκη του Γ. Παπανδρέου. Αποσπάστηκε αμέσως στο Γραφείο του υπουργού τότε Ανδρέα Παπανδρέου. Τον καιρό της Αποστασίας που ακολούθησε η ΕΤΒΑ τον άφησε ατύπως απεσπασμένο στην Ενωση Κέντρου, δηλαδή στην οικογένεια Παπανδρέου. Η δικτατορία τον απέλυσε και ο Κατσιφάρας έφυγε στον Καναδά για να επιστρέψει με τον Α. Παπανδρέου μετά την πτώση της δικτατορίας. Η κυβέρνηση Καραμανλή επανέφερε τον Κατσιφάρα στην ΕΤΒΑ, όπως και όλους τους άλλους.
Ακολούθησε μια επταετία κατά την οποία ο Κατσιφάρας ήταν τυπικά υπάλληλος της τραπέζης αλλά εργαζόταν στο Γραφείο του Α. Παπανδρέου. Το 1981 προ των εκλογών έκανε μια εθελουσία έξοδο η ΕΤΒΑ. Ο Κατσιφάρας πήρε σύνταξη διευθυντή τραπέζης χωρίς να εργασθεί ποτέ σε τράπεζα.
Αντίο Γιώργο, η πολιτική πιάτσα θα σε θυμάται πάντοτε…
 http://www.defence-point.gr/news/?p=58559

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΑΔΑΡΑ νεοελληνων."

Ένα πιάνο έχει 88 κόπανους

Του Νίκου Λυγερού

Ένα πιάνο έχει 88 κόπανους και μ’ αυτούς είναι ικανό να δημιουργήσει μουσική που αποτελεί

μια προσφορά για τη μνήμη μας και γενικότερα για την ανθρωπότητα όταν ο συνθέτης είναι μια

ιδιοφυΐα. --Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό. --Γιατί η κοινωνία χρειάζεται τόσους πολλούς κόπανους,

ενώ 88 αρκούν για να παράγουν έργο; Είναι θέμα βούλησης ή βουλιμίας; Είναι απαραίτητοι στο

κοινωνικό έργο; Είναι θέμα πολιτικής απόφασης; Γιατί να χρειαζόμαστε άτομα που δεν ξέρουν

τι είναι μόδα ή ψυχολογικές ασθένειες; Γιατί να ακούμε αυτήν την κακοφωνία που ονομάζεται

άποψη από τους άσχετους; Γιατί να υποστούμε αυτήν την έλλειψη νοημοσύνης λόγω ελευθερίας

της έκφρασης ενώ είμαστε εκτός πιανιστικού επιπέδου; Κάθε διευθυντής ορχήστρας ξέρει να

διαχειρίζεται αυτά τα προβλήματα, διότι διαβάζει την παρτιτούρα και δεν υπάρχει λόγος να

ακούει επιπλέον θόρυβο. Γιατί λοιπόν πρέπει να υποστούμε αυτόν το θόρυβο λόγω της θέσης

του και λόγω της έντασής του; Και η σιωπή έχει τα πλεονεκτήματά της. Επιπλέον γιατί να πάει

άχρηστο το μάθημα του Ludwig Wittgenstein; Ειδικά όταν έλεγε ότι όταν δεν γνωρίζεις το θέμα

πρέπει να το βουλώνεις. Είχε ζήσει σ’ ένα σπίτι όπου το πιάνο δεν ήταν μόνο του αλλά με άλλα

έξι. Άρα ήξερε με μεγάλη ακρίβεια τα όρια του κόπανου.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=10283&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ένα πιάνο έχει 88 κόπανους"

"Διαίρει και βασίλευε"

"Διαίρει και βασίλευε": Η βασική αρχή χειραγώγησης της κοινωνίας
Βασική αρχή για να χειραγωγήσεις την κοινωνία είναι η αρχή «διαίρει και βασίλευε». Είναι παλιά αυτή η «συνταγή» και απολύτως αποτελεσματική. Στρέφεις ένα μέρος της κοινωνίας εναντίον του άλλου, «ποδοσφαιροποιείς» κοινωνικές ή επαγγελματικές τάξεις και το πεδίο είναι ελεύθερο να κάνεις ό,τι θέλεις την ώρα που οι άλλοι θα παίζουν το παιγνίδι των «καλών» και των «κακών».
Προκαλεί εντύπωση τι έχει γίνει στη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια, με χλιαρές αντιδράσεις της κοινωνίας, η οποία ΣΥΝΟΛΙΚΑ έπρεπε να προστατεύσει την τιμή, την αξιοπρέπεια και τα καλώς εννοούμενα κεκτημένα πολλών δεκαετιών.
Προφανώς κι έπρεπε ν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα στον τρόπο λειτουργίας του το κράτος και ν αποβληθούν όσοι το λεηλάτησαν-με παραδειγματικές τιμωρίες- αλλά μάλλον δε σταθήκαμε, ούτε εμείς, στο ύψος των περιστάσεων. Άρχισε ο επιμερισμός των ευθυνών για την κρίση. Φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, φταίνε οι ιδιωτικοί, φταίνε οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι τυφλοί, οι κουφοί, οι νέοι, οι ηλικιωμένοι κλπ. Αυτός έπαιρνε πολλά, εκείνος έπαιρνε λίγα, ο άλλος έτσι, ο άλλος αλλιώς.
Την ίδια ώρα που η κοινωνία δυστυχώς «ψάρωνε» στο δόλωμα του, «τις πταίει» και της διερεύνησης του, ποιοι ήταν αυτοί που «τα φάγανε μαζί»- πολλοί θιασώτες του Παγκάλειου αποφθέγματος βρέθηκαν- οι «οδοστρωτήρες» έκαναν απερίσπαστοι τη δουλειά τους. Μόλις το πράγμα ζόριζε πετούσαν και το «μπαμπούλα» της εξόδου απ το ευρώ και καθάριζαν. Απ το 2001 άπαντες οι Έλληνες καταριούνταν το ευρώ διότι εκτόξευσε το κόστος ζωής, διότι το «κατοστάρικο έγινε ευρώ», διότι διέλυσε την ανταγωνιστικότητα μας, διότι, διότι., και ξαφνικά οι ίδιοι ανακάλυψαν τη γοητεία του υπό την καθοδήγηση των πρώην υπαλλήλων του ΔΝΤ, που έφτασαν μέχρι την πρωθυπουργία της χώρας.
Δε χρειάζονται νομίζω ειδικές γνώσεις, παρά μια ανάγνωση των τριάντα άρθρων της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Ελληνικού Συντάγματος για να διαπιστώσει κάποιος την ωμή βία, που ασκείται στη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια. Κανονικός Αρμαγεδών, αλλά η «δουλειά» προχωρά, αφού εξακολουθούμε να αντιδρούμε «συντεχνιακά», ωσάν να φταίνε μεμονωμένα οι φαρμακοποιοί, οι τραγουδιστές, οι στρατιωτικοί, οι καθηγητές κοκ.
Στη βουλή η κυβέρνηση νομοθετεί ό,τι της υπαγορεύουν οι τραπεζικές συμμορίες του ΔΝΤ και της ΕΚΤ και τα «παπαγαλάκια» του τύπου πετούν το δόλωμα του «κάτι φαίνεται να αλλάζει». Την ίδια στιγμή ο «κυρίαρχος λαός» εξακολουθεί να πληρώνει ως βουλευτή, αυτόν τον ανεκδιήγητο άνθρωπο, που παρίστανε τον πρωθυπουργό να διδάσκει στο Χάρβαρντ «την αντιμετώπιση των οικονομικών κρίσεων»!!! και οι βουλευτές συνεχίζουν να νομοθετούν ανενόχλητοι σα να μη συμβαίνει τίποτα.
Κάπου εδώ θίχτηκαν οικονομικά και οι δικαστές. Κι αντέδρασαν- δικαίως- προειδοποιώντας ότι θα καταφύγουν στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, διεκδικώντας τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα τους. Πολύ καλά θα το κάνουν, μόνο που έπρεπε να το κάνουν πολύ νωρίτερα, όταν στη βουλή νομοθετούσαν οι πολιτικοί μας καθ υπαγόρευση των ξένων νεοαποικιοκρατών τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, όλων ανεξαιρέρως των επαγγελματικών και κοινωνικώς ομάδων, καταδικάζοντας πολλές μελλοντικές γενιές Ελλήνων. Έπρεπε και όφειλαν οι εκπρόσωποι της δικαστικής εξουσίας να τους προστατέψουν.
Επιχειρήματα, όπως τα περί «αξιοπρεπούς διαβίωσης», πρέπει να διατυπώνονται με μεγάλη προσοχή, διότι προκαλούν το «κοινό αίσθημα». Η «αξιοπρεπής διαβίωση» δεν είναι προνόμιο των δικαστών ή οποιουδήποτε άλλου. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Έπρεπε να ξέρουν ότι επιστήμονες με ρόλο λειτουργών αμείβονται με 600 ευρώ μηνιαίως και εκατομμύρια συμπολιτών μας δεν έχουν καν το κατοχυρωμένο απ τη Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δικαίωμα στην εργασία. Βλέπετε πως «ανατροφοδοτείται» αυτόματα αυτό που περιγράφτηκε πριν;
Ο ένας στρέφεται κατά του άλλου. Το να βάλει-σημειολογικά- η πρόεδρος των δικαστών και εισαγγελέων την τήβεννο, για να δηλώσει εμφαντικά προς την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία-κατά δήλωσή της- την απόγνωση των συναδέλφων της για τις μισθολογικές μειώσεις που υφίσταται ο κλάδος, είναι σίγουρα σημαντικό. Θα ήταν απείρως σημαντικότερο αν έβαζε τα «γουνάκια» ή την «τήβεννο», να μιλήσει για την «αναξιοπρεπή διαβίωση» ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Αυτή τη στιγμή οποιοσδήποτε διεκδικεί με συντεχνιακή νοοτροπία και «παπικό» στόμφο τα δικά του δίκαια, μόνο αντιπαθής κοινωνικά γίνεται. Όλοι μας είμαστε θύματα μιας παρατεταμένης βίαιης επίθεσης, που ξεκάθαρα στοχεύει στην πλήρη διάλυση του κοινωνικο-οικονομικού ιστού.
Δυστυχώς, αυτό που λανθάνει της προσοχής και μάλλον είναι το βασικότερο όλων, είναι ότι βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε κρίση ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ, ΕΘΝΙΚΗ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ. Με τα παρόντα δεδομένα και την προδιαγεγραμμένη πολιτική θα ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΟΛΗ η ελληνική κοινωνία. Υπάρχει ήδη δημογραφική αλλοίωση, ανοίγουν μέτωπα εθνικά, ενώ δραστηριοποιούνται πλέον οργανώσεις που τις γνωρίζαμε να δρουν σε χώρες του Τρίτου Κόσμου (π.χ γιατροί χωρίς σύνορα, γιατροί του κόσμου κλπ).
Ορισμένοι δεν έχουν, δυστυχώς, καταλάβει πως, είτε έχεις κάποιες καταθέσεις που σε κρατούν «ζωντανό» ακόμα, είτε έχεις μια σίγουρη-πενιχρή έστω-σύνταξη ή μισθό κανείς δε θα γλιτώσει. Κάθε κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα που αντιδρά κατά μόνας και με τη δική της συντεχνιακή λογική, απλά εξυπηρετεί το «διαίρει και βασίλευε».
Νομίζω πως η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας μας απεχθάνεται-λόγω προϊστορίας- το «βασίλευε», αλλά στο «διαίρει» δυστυχώς έχουμε κακή προηγούμενο. Εδώ που φτάσαμε «νικητές» και «ηττημένοι», «επιβιώσαντες» και «διασωθέντες» δε θα υπάρξουν. Μια γενικευμένη κοινωνική ανάφλεξη θα κάψει τα «ξερά» μαζί με τα «χλωρά».
Πληροφορούμενος τα περί Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, τα σχεδιαζόμενα ενεργειακά πάρκα ανά την επικράτεια, την εκποίηση ακινήτων που αδυνατούν να συντηρήσουν πλεόν οι κάτοχοι τους, σε συνδυασμό με τη σταθερά αυξανόμενη μετανάστευση του ανθρώπινου-επιστημονικού δυναμικού της χώρας με ζώνουν «μαύρα φίδια». Το πρόβλημα δεν είναι μεμονωμένο των φαρμακοποιών, των γιατρών, των δικαστών, των πανεπιστημιακών ή των ενστόλων. Κάτι σοβαρότερο φαίνεται να διακυβεύεται και όσο χρόνο αναλωνόμαστε με τα «συντεχνιακά» μας κεκτημένα, κάποια στιγμή θα ζούμε σε μια χώρα που θα βρεθεί σε κανένα «χρονοντούλαπο της ιστορίας».
Προσωπικά απ το πολιτικό προσωπικό της χώρας που εκπροσωπεί τις δυο απ τις τρεις εξουσίες είμαι πλήρως απογοητευμένος. Είναι τραγικά ανεπαρκές (στην καλύτερη των περιπτώσεων). Η εναπομείνασα τρίτη εξουσία με παρουσίες, όπως αυτή της εκπροσώπου της, αδυνατεί να πείσει πως είναι το μοναδικό στήριγμα του βαλλόμενου, πανταχόθεν, Έλληνα. Ας βγουν, επιτέλους, να μιλήσουν αυτοί οι δικαστές ως θεσμός,-με τήβεννο ή όχι είναι αδιάφορο αλλά με ψυχή- όχι στ όνομα των συναδέλφων τους, και της «αξιοπρέπειας» τους, που προσμετράται σε ευρώ, αλλά στ όνομα των παιδιών τους, που σίγουρα καλούνται να ζήσουν τον ίδιο εφιάλτη με τα παιδιά όλων των Ελλήνων.
ΥΓ. μήπως πρέπει να επέμβει τελικά η Διεθνής Αμνηστία στην Ελλάδα, όταν απροκάλυπτα παραβιάζονται κάποια απ τα άρθρα της Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;
ΑΡΘΡΟ 1
‘Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.
ΑΡΘΡΟ 8
Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.
ΑΡΘΡΟ 23
Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.
Όλοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας. Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.
ΑΡΘΡΟ 25
Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. ‘Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του,εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.
Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. ‘Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα,απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.
ΑΡΘΡΟ 30
Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.
[Του Μιχάλη Τζανάκη από olympia.gr]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ""Διαίρει και βασίλευε""

Τσόκαρα και καριόλες

Του Νίκου Λυγερού

Όποιος δεν έχει δει ποτέ τσόκαρα και καριόλες, δεν μπορεί να πιστέψει ότι υποδήματα και άμαξες μπορεί να θεωρούν ότι έχουν άποψη. Στην αρχή νομίζει ότι ακούει ένα παραμύθι, αλλά σιγά-σιγά κατανοεί ότι ο συνδυασμός των δύο είναι θεαματικός. Τα τσόκαρα πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ερωτήσεις και οι καριόλες απαντήσεις. Αυτός ο διάλογος φαντάζει εξωπραγματικός, αλλά όσο παράξενος κι αν είναι θέλει να φανεί ρεαλιστικός. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι τα επιχειρήματα του ενός αγγίζουν τις πεποιθήσεις του άλλου. Σημασία έχει ότι το παράλογο δεν στέκει ακόμα κι αν τα υποδήματα κι οι άμαξες προχωρούν χωρίς κανένα πρόβλημα στον κόσμο τους. Το πρόβλημα είναι το κοινό που βλέπει αυτό το θεατρικό, νομίζει ότι αφορά την πραγματικότητα. Ενώ στην ουσία, και τα δύο αποκτούν νόημα μόνο όταν τα βάζουμε και όταν καθόμαστε πάνω, αλλιώς και τα δύο είναι κενά. Όταν λοιπόν δίνουμε αξία στα λεγόμενά τους ξεχνάμε ότι είναι ένα θέατρο του παραλόγου και ότι ο σκηνοθέτης δεν είναι ο Ιονέσκο. Κατά συνέπεια η παράσταση δεν έχει το απαιτούμενο επίπεδο. Ελπίζουμε απλώς ότι το κοινό δεν θα δυσανασχετήσει γρήγορα με αυτήν την επιθεώρηση, αλλιώς τα τσόκαρα και οι καριόλες δεν θα προλάβουν να φύγουν από τη σκηνή εγκαίρως.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=10280&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τσόκαρα και καριόλες"

Κινητικότητα και Εκκίνηση

Του Νίκου Λυγερού

Έχουμε συνηθίσει στις διπλωματικές δηλώσεις κάθε κυβέρνησης που προσπαθούν να μας πείσουν μέσω μιας τεχνητής κινητικότητας ότι υπάρχει διάθεση εκκίνησης, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Επιπλέον, όταν αυτές οι δηλώσεις προέρχονται από τους ειδικούς του διπλωματικού σώματος, κατανοούμε άμεσα ότι δεν έχουν καμιά υπόσταση. Μας θυμίζουν τότε τη φιλολογία δίχως φιλοσοφικό υπόβαθρο που προσπαθεί να μας πείσει μέσω μιας έντεχνης ρητορικής ότι ο ωραίος λόγος έχει μια αξία, ενώ ξέρουμε όλοι ότι είναι ψεύτικος και δεν έχει σκοπό την αλήθεια. Ξεχνούν όμως ότι ο ελληνικός λαός γνωρίζει τι σημαίνει ανάγκη και δεν ζει πια σε μια φούσκα ακόμα και αν αυτή είναι οικονομική. Κατά συνέπεια δεν τον ενδιαφέρει πια η κινητικότητα, αλλά περιμένει χειροπιαστά αποτελέσματα. Κι αυτό αφορά ειδικά τον τομέα των υδρογονανθράκων, όπου παίζει βέβαια ένα τεράστιο ρόλο η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κατά συνέπεια η καθυστέρηση της θέσπισής της θα αποτελέσει ένα πολιτικό κόστος. Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ αυτό είναι γνωστό στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο της χώρας, υπάρχουν άτομα που δεν έχουν ιδέα για το θέμα και νομίζουν ότι μπορούν να εκφράζονται με τον παραδοσιακό τρόπο, ενώ τα δεδομένα έχουν αλλάξει ριζικά. Τώρα ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά την οικονομική κατάσταση της χώρας και ξέρει βέβαια τις δυνατότητες που έχει η πατρίδα μας στον τομέα των υδρογονανθράκων, επιπλέον βλέπει την σταθερή πολιτική της Κύπρου και τις εξελίξεις που άλλαξαν τα δεδομένα ακόμα και μετά την έκρηξη που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του ηλεκτρισμού της. Πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουν ότι ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να μείνει αδρανής την ώρα που βλέπει ότι οι μεγάλες εταιρείες κι οι στρατηγικοί επενδυτές έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για την Ανατολική Μεσόγειο και κάνουν ήδη επαφές με την Ελλάδα, ειδικά για τα υποψήφια κοιτάσματα. Με άλλα λόγια, βρίσκονται ήδη σε φάση ετοιμότητας, δηλαδή στο χώρο της στρατηγικής, ενώ βρισκόμαστε σε φάση αναμονής, δηλαδή στο χώρο της τακτικής. Αυτή η κατάσταση πρέπει ν' αλλάξει σύντομα, διότι η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Επιστημονικό υλικό και στρατηγικό υπάρχει ήδη συνεπώς δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Το υπόβαθρο της πολιτικής απόφασης είναι έτοιμο, διότι η ενημέρωση έχει γίνει ήδη. Όσοι δεν το ξέρουν, ας το μάθουν τώρα για να είναι πιο σοβαροί και να προχωρήσουμε πιο αποτελεσματικά. Ο ελληνικός λαός αξιολογεί τις κινήσεις κι όχι την κινητικότητα. Δίχως εκκίνηση, δηλαδή δίχως θέσπιση της ΑΟΖ, όσα λέγονται δεν είναι τίποτα. Η θέσπιση είναι η αρχή της ελληνικής ΑΟΖ και του μέλλοντος της πατρίδας μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=10276&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κινητικότητα και Εκκίνηση"

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΡΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ.

ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ.--------
ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΡΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ
«...Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ' ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος,

κι αφ' ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.

Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών,

όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά....»



Αριστοτέλης, 384 – 322 π.Χ., Φιλόσοφος

Απόσπασμα από το «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΡΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ."

Η ελκυστικότητα της Ανατολικής Μεσογείου

Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός, Α. Φώσκολος

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Τουρκία με την Κύπρο, δεν είναι θεωρητικές και αυτό είναι το παράδοξο, αφού δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη αυτού του κράτους. Αυτό σημαίνει ότι δέχεται τις πιέσεις της στρατηγικής της Κύπρου λόγω της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κι όπως οι μεγάλες εταιρείες δεν θέλουν να εμπλακούν σε τουρκικές προσφορές, όπου οι παραχωρήσεις δεν γίνονται σε τουρκικά οικόπεδα, αναγκάζεται η ίδια να ασκεί πιέσεις πάνω σε αυτές. Σε γενικότερο πλαίσιο η Τουρκία πιέζει για να μην γίνουν συμφωνίες εδώ και χρόνια απλώς, αναγκάζεται να το αποδεχθεί τουλάχιστον σε στρατηγικό επίπεδο ότι δεν καταφέρνει να πετύχει ουσιαστικά αποτελέσματα, ακόμα κι αν λέει διάφορα σε προφορικό επίπεδο. Χρησιμοποιεί ειδικά την αδράνεια και την καθυστέρηση της Ελλάδας, για να προβάλει παράξενα και αυθαίρετα επιχειρήματα. Γι’ αυτό το λόγο, δεν έχει νόημα να προωθούμε τη γενικολογία ότι θα υπογράψουμε συμφωνίες με όλα τα κράτη, διότι η Κύπρος αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση κι ένα ισχυρό αντιπαράδειγμα σε αυτού του είδους προτάσεων σε διπλωματικό επίπεδο. Πρέπει να αντληθούμε όλοι μας ότι, θέλουμε δεν θέλουμε, η Ανατολική Μεσόγειος είναι πλέον ιδιαίτερα ελκυστική όσο αφορά στην εκμετάλλευση υδρογονανθράκων κατά συνέπεια οι μεγάλες εταιρείες κι οι στρατηγικοί επενδυτές θα ψάξουν κάθε άνοιγμα στην περιοχή. Είναι θέμα στρατηγικής κι ό,τι και να πει η διπλωματία, δεν θα αλλάξει τίποτα. Το μόνο που έχει σημασία είναι να παίξουμε σοβαρά και ορθολογικά, για να αξιοποιήσουμε τους υδρογονάνθρακες που ανήκουν στην Ελλάδα. Δεν αρκεί λοιπόν να θεσπίσουμε την ΑΟΖ, πρέπει να προχωρήσουμε στις οριοθετήσεις μέσω απαραιτήτων βελτιώσεων της νομοθεσίας, έτσι ώστε να έχουμε στην διάθεσή μας μεγάλα οικόπεδα ικανά να εμπεριέχουν κοιτάσματα ακόμα και της τάξης μεγέθους του Λεβιάθαν, για να προσελκύσουμε στρατηγικές επενδύσεις υψηλού επιπέδου που θα βοηθήσουν την Ελλάδα μας και θα ανακουφίσουν τον ελληνικό λαό. Με αυτό τον τρόπο, θα μειώσουμε σοβαρά το μέγεθος της ανεργίας και θα καταφέρουμε να ενώσουμε αποτελεσματικά τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου μέσω της στρατηγικής διαχειρίσεις των υδρογονανθράκων μας. Και αυτό πρέπει να γίνει πάντα σε εθνικό επίπεδο δίχως καμία εθνική παραχώρηση, διότι είναι το μέλλον της πατρίδας μας και δεν έχουμε δικαίωμα να πάρουμε κάτι από τα παιδία μας. Επιπλέον πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ανατολική Μεσόγειος δεν έχει τις αντίξοες κλιματικές συνθήκες της Ανταρτικής. Κατά συνέπεια αποτελεί μια ορθολογική προτίμηση για τους στρατηγικούς επενδυτές. Μόνο που πρέπει να είμαστε κι εμείς επαγγελματίες στις συμφωνίες μας και στις συμβάσεις μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=10274&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ελκυστικότητα της Ανατολικής Μεσογείου"

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Η ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ

Στην Έφεσο έζησε και έγραψε ο «γλυκός και μελαγχολικός» ποιητής Καλλίνος, (ίσως ο Καρυωτάκης της εποχής), στον οποίο οφείλονται οι πρώτες Ελεγείες της ελληνικής λογοτεχνίας, και μια ματιά διαφορετική απέναντι στην πραγματικότητα, ματιά που οι συμπολίτες του τη θεωρούσαν διεισδυτική μεν, επιβλαβή για τους νέους δε.
Στην Έφεσο έζησε και ο μεγάλος ποιητής Ιππόνακτας, στον οποίο οφείλονται οι πρώτες σάτιρες, αφού φαίνεται ότι αυτός επινόησε (αν και είχαν τελείως άλλον χαρακτήρα από τον μετέπειτα λαϊκό σατυρικό χαρακτήρα του Αριστοφάνη και των συναφών).

 Ο Ιππόνακτας ήταν κουτσός, καμπούρης και κακάσχημος, οι συμπολίτες του τον κορόιδευαν και τον θεωρούσαν τέρας,, κι εκείνος με τη σειρά του κορόιδεψε και ειρωνεύτηκε όλους τους συμπολίτες του, επώνυμους και ανώνυμους, κατέδειξε τη γελοιότητα τους, την αφελή πίστη τους στους θεούς, την πονηριά τους και τον εγωισμό τους και τη μισαλλοδοξία τους, χαρακτήριζε την κοινωνία τους «σάπια», και έλεγε ότι ζούσε «εξόριστος ανάμεσα τους».Όλοι τον μισούσαν, γιατί έβγαζε τα άπλυτά τους στη φόρα, και στο τέλος τους αντάμειψε όταν αυτοκτόνησε μέσα σε μια γενική ευχαρίστηση για τον θάνατό του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ"