ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ

Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΜΑΡΚΕΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΗΛΘΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ-----

ALFA ROMEO--

Το 1910 μία ομάδα Μιλανέζων επιχειρηματιών ίδρυσε την εταιρεία A.L.F.A. (Anonima Lombarda Fabbrica Automobili) (σ.μ. Ανώνυμη Αυτοκινητοβιομηχανία της Λομβαρδίας). Το 1920 ο, επίσης, Μιλανέζος επιχειρηματίας και χρηματοδότης Niccola Romeo αγόρασε μεγάλο μέρος της εταιρείας προσθέτοντας το όνομά του σε αυτήν.

--ASTON MARTIN--
Το 1914 οι Lionel Martin and Robert Bamford ίδρυσαν μία μικρή εταιρεία παραγωγής αυτοκινήτων. Τον επόμενο χρόνο είχαν ήδη ετοιμάσει το πρώτο τους προϊόν που ονόμασαν Aston, και από το όνομα του σχεδιαστή του, Martin.--
AUDI--
Ονομάστηκε από τον ιδρυτή της August Horsch με βάση το λατινικό "Audi" (σ.μ. το επώνυμό του στα λατινικά).

--BENZ--
Το όνομά της προέρχεται από τον ιδρυτή της Karl Benz (1844-1929).
BMW
Αρχικά των λέξεων Bayerische Motoren Werke (σ.μ. Βιομηχανία Κινητήρων της Βαυαρίας) που επισημοποιήθηκαν στις 20 Ιουλίου του 1917. Μέχρι τότε η εταιρεία αποκαλείτο Rapp-Motorenwerke από το όνομα του ιδρυτή της Karl Rapp. Το σήμα της είναι εμπνευσμένο από την κίνηση μίας προπέλας κινητήρα.

BUICK
Επώνυμο του Σκοτσέζου μετανάστη David Dumbar Buick, ιδρυτή της Buick Manufacturing Company η οποία είναι και ο πρόγονος της General Motors.
CADILLAC
Έχει πάρει το όνομά της από τον Γάλλο εξερευνητή Antoine de la Mothe, Sieur de Cadillac που ανακάλυψε το Ντιτρόιτ. Νονός της ο ιδρυτής της Henry Martyn Leland.
CATERHAM
H εταιρεία Caterham Cars Ltd. ιδρύθηκε με έδρα την πόλη Caterham στο Surrey της Αγγλίας.
CHEVROLET
Το 1910 ο William Durant ένας επιτυχημένος αμερικάνος κατασκευαστής ζήτησε από τον Louis Chevrolet, οδηγό αγώνων, να τον βοηθήσει στην κατασκευή και προώθηση ενός νέου αυτοκινήτου. Στις 3 Νοεμβρίου του 1911 η Chevrolet Motor Car Company πήρε σάρκα και οστά. Αν και στηριζόταν κυρίως στον William Durant ο τελευταίος επέλεξε το όνομα του Chevrolet γιατί αφενός μεν του άρεσε και αφετέρου ήθελε να εκμεταλλευτεί την διασημότητα και αναγνωρισιμότητά του.
CHRYSLER
Έχει πάρει το όνομά της από τον μηχανικό Walter P. Chrysler.
CITROEN
Το επώνυμο του ιδρυτή της Andre Citroen, ενός επιτυχημένου βιομήχανου που ασχολείτο με τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και αμέσως μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησε την παραγωγή αυτοκινήτων.
DAIHATSU
Το 1951 ή εταιρεία Hatsudoki Seizo Co. Ltd που είχαν ιδρύσει οι καθηγητές Yoshinki και Turumi από το Πανεπιστήμιο της Οζάκα μετονομάστηκε σε Daihatsu Kogyo Co. Ltd (σ.μ. Κατασκευάστρια Γεννητριών της Οζάκα). Το 1974 άλλαξε το όνομά της σε Daihatsu Motor Company Ltd.
DAIMLER
Έχει πάρει το όνομά της από τον Gottlieb Daimler (1834-1900).
DATSUN
Το 1912 ένας νεαρός Ιάπωνας, ο Masujiro Hashimoto, ίδρυσε την εταιρεία Kwaishinsha Motor Car Company, και παρήγαγε ένα μοντέλο που ονόμασε DAT. Κάθε γράμμα της λέξης DAT ήταν αρχικό ενός από τους συγγενείς του. Το "D" ήταν για τον Kenjoro Den, το "A" για τον Rokuro Aoyama, και το "T" για τον Meitaro Takeuchi. Ο Hashimoto ήθελε με αυτό τον τρόπο να τιμήσει τους συγγενείς του που εκτός των άλλων είχαν χρηματοδοτήσει και το εγχείρημά του. Το 1926 η εταιρεία συγχωνεύθηκε με την Jidosha Seizo. Η νέα εταιρεία ονομάστηκε DAT Jidosha Seizo Company Limited. Το 1930 αποφασίσθηκε να μετονομασθεί σε DATSON (σ.μ.
ο γιός του DAT). Αργότερα το όνομα άλλαξε σε DATSUN.
DELOREAN
Το επίθετο του ιδρυτή της επιχειρηματία και μηχανικού John Zachary Delorean.
DODGE
Το επώνυμο των αδελφών John και Horace Dodge ιδρυτών της εταιρείας.
FERRARI
Το επίθετο του ιδρυτή της Enzo Ferrari (1898-1988).
FIAT
Fabbrica Italiana Automobili Torino (σ.μ. Ιταλική Αυτοκινητιοβιομηχανία του Τορίνο).

FORD
Ο Henry Ford (1863-1947), στην αρχή ίρδυσε την Henry Ford Company το 1901, και αργότερα το 1903 την Ford Motor Company.
JAGUAR
Πήρε το όνομά της από το ζώο Τζάγκουαρ θέλοντας να τονίσει την ταχύτητα και την χάρη της.
JEEP
Ο όρος Jeep προέρχεται από την στρατιωτική ορολογία. Κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου οι μηχανικοί του στρατού αποκαλούσαν έτσι κάθε νέο όχημα που τους ερχόταν για δοκιμή. Το ίδιο γινόταν και στην δεκαετία του '30 όταν εχρησιμοποιείτο ο όρος GP (General Purpose) (σ.μ. Γενικής Χρήσης) ομόηχος με το Jeep. Το όνομα αυτό εμφανίσθηκε την ίδια εποχή και στην σειρά κόμικς του Ποπάι με τον χαρακτήρα Eugene the Jeep που το μόνο που μπορούσε να ξεστομίσει ήταν Jeep - Jeep. Όπως και νάχει όμως καθιερώθηκε στην συνείδηση του κόσμου στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου όταν το όχημα πολλαπλών χρήσεων Willys Quarter-Ton Jeep χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από την αμερικάνικη πολεμική μηχανή.
HONDA
Ο Soichiro Honda (1906-1991) ήταν μηχανικός και ίδρυσε την Honda το 1948. Στην αρχή η εταιρεία παρήγαγε μόνο μοτοσυκλέτες για να περάσει το 1964 και στον χώρο των αυτοκινήτων.
LADA
Lada σε ελεύθερη μετάφραση, στα ρωσικά, σημαίνει "όμορφο, μικρό, αγαπητό".
LAMBORGHINI
Πήρε το 1963 το όνομα του ιδρυτή της εταιρείας Ferrucio Lamborghini.
LANCIA
Ο Vincenzo Lancia σε συνεργασία με τον Claudio Fogolin ίδρυσε την εταιρεία το 1906. Αν και 25 μόλις χρονών ο Lancia ήταν αρκετά έμπειρος καθώς δούλευε για αρκετό καιρό στην FIAT με την οποία μάλιστα είχε λάβει μέρος και σε αγώνες.
LEXUS
Ο πολυτελής κλάδος της Toyota έχει πάρει το όνομά του από την ένωση δύο λέξεων που σύμφωνα με τους ιδρυτές του συμβολίζουν την φιλοσοφία της μάρκας: Luxury (σ.μ. Πολυτέλεια) και Elegance (σ.μ. Κομψότητα).
LIGIER
Χρωστάει το όνομά της στον Γάλλο οδηγό της Formula 1 Guy Ligier.
LINCOLN
Ονομάστηκε έτσι προς τιμή του δολοφονημένου προέδρου των ΗΠΑ, Abraham Lincoln.
MASERATI
Οι τέσσερεις αδελφοί Alfieri, Ettore, Ernesto και Bindo Maserati, ίδρυσαν την εταιρεία το 1914.
LOTUS
Η δεύτερη μάρκα με περιβαλλοντικές ανησυχίες μετά την Jaguar. Ονομάστηκε έτσι από το όνομα του γνωστού φυτού.
MAZDA
Όσοι γνωρίζουν από Ζωροαστρισμό δεν θα έχουν απορίες για την προέλευση του ονόματος της εταιρείας. Ο Ahura Mazda, είναι ο Θεός της Σοφίας και σύμφωνα με την παράδοση κατόρθωσε να ενώσει τους ανθρώπους δίνοντάς τους το χάρισμα της Λογικής. Το όνομα μοιάζει, επίσης, με αυτό του ιδρυτή της εταιρείας Jujiro Matsuda.
MERCEDES
Ο Emil Jellinek επιχειρηματίας και ακόλουθος της Αυστροουγγαρίας στην Γαλλία ο οποίος είχε και τα αποκλειστικά δικαιώματα διάθεσης αυτοκινήτων Daimler στην Αυστρία, την Ουγγαρία, την Γαλλία και τις ΗΠΑ τα μετονόμασε σε Mercedes (το όνομα της κόρης του).
MITSUBISHI
Γιαπωνέζικη λέξη που σημαίνει "τρία διαμάντια" τα οποία άλλωστε είναι και το σήμα της Mitsubishi. Ο ιδρυτής της Yataro Iwasaki ξεκίνησε την επιχειρηματική του δραστηριότητα εκμεταλλευόμενος τρία ατμόπλοια το 1870. Έκτοτε ο αριθμός "τρία" κυριαρχεί στην εταιρεία είτε πρόκειται για στόχους, είτε για στρατηγική, είτε για πολιτικές.
MORRIS
O William Richard Morris (1877-1963), ξεκίνησε την καριέρα του σαν επισκευαστής ποδηλάτων για να περάσει στις μηχανές το 1901 και στα αυτοκίνητα το 1913. Η εταιρεία MG έχει πάρει το όνομά της από τα αρχικά των λέξεων Morris Garage.
NISSAN
Το 1931 η DATSUN αγοράσθηκε από την THE TOBATA IMONO COMPANY και έγινε μέρος της. Δύο χρόνια αργότερα αποσχίσθηκε από την μητέρα εταιρεία, μετέφερε την έδρα της στη Γιοκοχάμα και έγινε η ανεξάρτητη αυτοκινητοβιομηχανία Jidosha Seizo Kabushiki Kaisha. Η χρηματοδότηση της προήλθε από την επενδυτική εταιρεία Nihon Sagyo την οποία διηύθυνε ο Yoshisuke Ayukawa ιδιοκτήτης της TOBATA IMONO. Αυτή η επενδυτική εταιρεία ήταν ήδη γνωστή σε όλη την Ιαπωνία από την σοβαρή της πορεία στο Χρηματιστήριο. Όλοι την γνώριζαν μάλιστα σαν Ni-San από την συντομογραφία της που εμφανίζονταν στον πίνακα των αγοραπωλησιών του Χρηματιστηρίου. Το 1934 η Jidosha Seizo Kabushiki Kaisha μετονομάστηκε σε NISSAN MOTOR COMPANY LIMITED.
OLDSMOBILE
Πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της Ransom Eli Olds (1864-1950). Ο ίδιος έχει δώσει το όνομα του και σε άλλη εταιρεία: τη REO.
OPEL
Το επίθετο του ιδρυτή της Adam Opel που το 1862 μετέτρεψε την βιοτεχνία του σε αυτοκινητοβιομηχανία.
PEUGEOT
Πήρε το όνομά της από τον Jean Jaques Peugeot (1699-1741) και πρόγονός της είναι η εταιρεία με τον πολύ ... κομψό τίτλο Les Fils des Peugeot Freres (σ.μ. Οι γιοί των Αδελφών Πεζό) που ξεκίνησε τις εργασίες της το 1890 με αντικείμενο την παραγωγή γεωργικών εργαλείων. Ο Armand Peugeot κατόρθωσε να αγοράσει ένα νέο πετρελαιοκινητήρα από τον Panhard χάρη στον οποίο εξελίχθηκε στον δεύτερο κατασκευαστή της Γαλλίας.
PORSCHE
Ο Ferdinand Porsche ήταν ένας πολύ γνωστός σχεδιαστής που αν και ξεκίνησε νωρίς την δημιουργική του προσπάθεια έπρεπε να περιμένει 15 περίπου χρόνια για να δει τα σχέδια του να παίρνουν την μορφή ενός αυτοκινήτου παραγωγής.

RENAULT
Ο Louis Renault (1877-1944) με τα αδέλφια του Marcel και Fernand, ίδρυσαν την γαλλική οικογενειακή εταιρεία Renault Freres (σ.μ. Αδελφοί Ρενό) που έμελε να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους ευρωπαίους κατασκευαστές.
ROLLS-ROYCE
Ο Βρετανός μηχανικός Henry Royce φημολογείται πως απογοητευμένος από ένα καινούργιο αυτοκίνητο που είχε αγοράσει αποφάσισε να φτιάξει ένα δικό του. Δημιούργησε την εταιρεία Royce Ltd που προσέλκυσε το ενδιαφέρον του επιχειρηματία C.S.Rolls. Οι δύο εταιρείες συγχωνεύθηκαν το 1906 στην Rolls Royce Ltd..
ROVER
Το όνομα προέρχεται από το ποδήλατο "Rover Safety Cycle" του 1884 που μοιάζει πολύ με τα σημερινά ποδήλατα και ονομάστηκε έτσι γιατί ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του στο θέμα της ασφάλειας. Καλές είναι οι γκραβούρες αλλά για σκεφτείτε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ανέβαιναν στα τόσο επικίνδυνα εκείνα πρώτα ποδήλατα με τις άνισες ρόδες και το μεγάλο ύψος. Το σίγουρο και σταθερό αυτό ποδήλατο ήταν δημιούργημα των Starley και Sutton που αφενός τους έκανε πλούσιους αφετέρου τους έδωσε την ώθηση να περάσουν στην κατασκευή μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων.
SAAB
Η Svenska Aeroplane AB (Aktiebolaget)(Swedish Airplane, Limited) (σ.μ. Σουηδικά Αεροπλάνα ΕΠΕ) ιδρύθηκε το 1937. Κατ' αρχήν όπως φανερώνει το όνομά της κατασκεύαζε κινητήρες για αεροπλάνα για να περάσει το 1944 στην παραγωγή και αυτοκινήτων.
SEAT
Στις 9 Μαίου του 1950 ιδρύθηκε η Sociedad Espanola de Automoviles de Turismo, S.A. (SEAT). Σε ελεύθερη απόδοση το όνομά της σημαίνει ότι και η δική μας ΕΛΠΑ (Ελληνική Λέσχη Περιήγησης και Αυτοκινήτου).
SUBARU
Ένα όνομα με ελληνικό ενδιαφέρον. Στα γιαπωνέζικα Subaru σημαίνει Ένωση. Αποδίδει, όμως, και τον αστερισμό των Πλειάδων, έξι αστεριών στα οποία μεταμορφώθηκαν, σύμφωνα με την μυθολογία, οι κόρες του Άτλαντα. Ο αστερισμός αυτός εμφανίζεται και στο λογότυπο της συγκεκριμένης εταιρείας.
TOYOTA
Πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της Sakichi Toyoda (1894-1952). Στην αρχή λεγόταν Toyoda Automatic Loom Works Ltd. και είχε σαν κύριο αντικείμενο την υφαντουργία και στη συνέχεια (το 1937) Toyota Motor Company.
VAUXHALL
Πήρε το όνομά της από την περιοχή στην οποία έδρευε: το Vauxhall Gardens του Λονδίνου.
VOLKSWAGEN
Σημαίνει στα γερμανικά "αυτοκίνητο του λαού" και πρόκειται για σύνθεση των λέξεων Volks (σ.μ. Λαός) και Wagen (σ.μ. Όχημα). Το πρώτο όχημα της εταιρείας ήταν ο "Σκαραβαίος" και προήλθε από την επιμονή και εμμονή του Αδόλφου Χίτλερ να αποκτήσουν όλοι οι Γερμανοί στην δεκαετία του '30 ένα ραδιόφωνο να ακούν τα διαγγέλματά του και ένα αυτοκίνητο να μετακινούνται.

VOLVO
Στα Λατινικά σημαίνει "Κυλάω" και αυτό το όνομα επέλεξαν οι ιδρυτές της Gustaf Larson και Assar Gabrielsson το 1925.

ZASTAVA

Το πλήρες όνομά της είναι Zavodi Crvena Zastava (σ.μ. Το Εργοστάσιο της Κόκκινης Σημαίας).
http://www.kalamadata.gr/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ"

Ο ζεόλιθος της Ελλάδας

Του Νίκου Λυγερού---
Ο ζεόλιθος της Ελλάδας γίνεται σιγά σιγά μια πραγματικότητα κι αν μερικοί δεν το αντιλαμβάνονται, δεν έχει μεγάλη σημασία, διότι τα πράγματα αλλάζουν και θα το δουν με τα μάτια τους αφού αλλάξουν τα δεδομένα.
Με την πάροδο του χρόνου η Ελλάδα ενημερώνεται για την αξία του ζεόλιθου της Θράκης κι από την Κέρκυρα, στην Κρήτη, στο Καστελλόριζο, στη Ρόδο, στη Μακεδονία και στην Πελοπόννησο, κάθε Έλληνας πολίτης καταλαβαίνει ότι είναι η Ελλάδα του μέλλοντος που έρχεται με το ζεόλιθο.
Αυτό το πέτρωμα μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε πιο αποτελεσματικά το νερό, να καθαρίσουμε τη γη μας από τα βαριά μέταλλα, τις τοξίνες και τις ελεύθερες ρίζες, να σεβόμαστε το περιβάλλον και τους ανθρώπους, έτσι ώστε και οι επόμενοι να μπορούν να ζήσουν σ’ ένα χώρο που δεν θα είναι μολυσμένος πια.
 Ο ζεόλιθος της Ελλάδας είναι μια από τις καλύτερες ποικιλίες σ’ όλο τον πλανήτη και δεν έχει αξιοποιηθεί ακόμα, ενώ η Σερβία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία, κι η Τουρκία έχουν αρχίσει να εκμεταλλεύονται τα δικά τους κοιτάσματα και μάλιστα μερικές φορές κάνοντας χρήση της φήμης του ελληνικού ζεόλιθου λόγω της ποιότητάς του. Λίγο πριν αρχίσει η εξόρυξη του ζεόλιθου μας, έχουν αρχίσει οι συνεταιρισμοί να καταλαβαίνουν την αξία του και στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, την ώρα που όλοι αναζητούν οικονομικές λύσεις για να αναπτυχθούν.
Και ο ζεόλιθος της Ελλάδας αποτελεί μια στρατηγική λύση για τους δικούς μας και γενικότερα για την πατρίδα. Αν επιπλέον φανταστούμε τις θέσεις εργασίας στη Θράκη, στον Έβρο, στα Πετρωτά μπορούμε να βοηθήσουμε και τις εκτιμήσεις μας. Η ενεργοποίηση της Θράκης σε αυτήν την υπόθεση πρέπει να είναι δυναμική και στρατηγική για να είναι αποτελεσματική λόγω αξιοπιστίας.
Και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να προετοιμαστούμε για μια κάθετη εκμετάλλευση του προϊόντος, έτσι ώστε τα οφέλη να είναι καθαρά ελληνικά και κατά συνέπεια εθνικά. Η όλη προσπάθεια εντάσσεται λοιπόν στον ίδιο στρατηγικό σχεδιασμό, όπου βρίσκεται και η ελληνική ΑΟΖ. Η Ελλάδα του μέλλοντος θα στηριχθεί πάνω στο απέραντο γαλάζιο της ΑΟΖ και το βαθύ λευκό του ζεόλιθου για να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα με τις ιδέες της τις δυνάμεις και δεν θα καθίσει να την αποτελειώσει ο ραγιαδισμός και η μιζέρια που μας έχουν πλήξει.
Χρειαζόμαστε εποικοδομητικές λύσεις για την πατρίδα μας και όχι απλώς κατηγορίες επί παντός για να δικαιολογήσουμε το γεγονός ότι δεν γίνεται τίποτα για ν’ αλλάξουν οι καταστάσεις που οι περισσότεροι τις θεωρούν δεδομένες. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, όταν πιστέψουμε στις δυνατότητές μας κι έχουμε τον ορυκτό πλούτο που έχουμε. Η πατρίδα μας δεν είναι μια ψωροκώσταινα αλλά μια πηγή φωτός, η γη του Ελληνισμού που προσφέρει σε όλη την Ανθρωπότητα. Κανένα εμπόδιο δεν μας σταμάτησε όταν βάλαμε ένα στόχο. Και τώρα ο ζεόλιθος της Ελλάδας είναι ένας από τους στόχους μας και θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι μέχρι να δουν οι δικοί μας ζεόλιθο και στο δικό τους χώμα, δηλαδή στη γη μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=12540&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Ο ζεόλιθος της Ελλάδας"

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΣΟΥ

 

Τα επώνυμα διακρίνονται σε πατρωνυμικά ,μητρωνυμικά , ανδρωνυμικά , εθνικά ,επαγγελματικά , παρωνύμια .----
Τα πατρωνυμικα---
Στην αρχαία Ελληνική τα πατρωνυμικά σχηματίζονται είτε απλούστερα με την γενική του ονόματος του πατέρα (Περικλής Ξανθίππου ) είτε με διάφορα παραγωγικά επιθέματα που προσαρτώνται στο όνομα του πατέρα (Κρον-ίδης,Νεστορίδης , Πριαμίδης Κρον-ίων , Ασκληπ-ιάδης ,Λαερτιάδης ,κλπ.) η του γενάρχη (Αιακίδαι , Αλκμαιωνίδαι.)
Στην νέα Ελληνική η πατρωνυμική σχέση εκφράστηκε αρχικά με την γενική του ονόματος του πατέρα ύστερα από τον προσδιορισμό γιος , κόρη κ.λ.π. ο Μιχάλης ο γιος του Μελέτη και έπειτα ο Μιχάλης του Μελέτη.
Η πατρογονική γενική διαφυλάχτηκε σε ορισμένα επώνυμα (Γεώργιος Ιωάννου , Νικόλαος Αντωνίου), στα περισσότερα όμως που κράτησαν τον λαϊκό τους Χαρακτήρα μετατράπηκε σε ονομαστική Αποστόλης (αντί Αποστόλου) ,Αργύρης, Λουκάς κλπ.
Σπανιότερα είναι τα πατρωνυμικά που βασίζονται σε σύνθεση Κωστοσήφης (ο Κώστας του Σήφη) , Πολογιώργης (ο Γιώργος Πολάκης)
Ο κύριος όγκος των πατρωνυμικών ειναι ένα βαπτιστικό όνομα (αλλά δευτερευόντως και οποιαδήποτε άλλη βάση) στο οποίο προστίθενται παραγωγικά επιθήματα (Γεώργιος) Γεωργάκης , Γεωργακάκης , Γεωργακόπουλος , Γεωργαλάς , Γεωργαράκης , Γεωργάς , Γεωργάτος , Γεωργάτσος , Γεωργέλης Γεωργής , Γεωργιάδης , Γεωργιλάς ,Γεωργίου , Γεωργιτσέας , Γεωργίτσης , κλπ ,(Βάγια τα =η γιορτή) Βαγιανός , Βαϊνέλης , (Λαμπρή) Λαμπρινός , Λάμπρος , Λαμπράκης.(Κανάκι , το =χάδι) Κανάκης.
Ορισμένα νεοελληνικά πατρωνυμικά βασίζονται σε βαπτιστικά ξένων γλωσσών από τις οποίες ήρθε σε επαφή η γλώσσα μας :τούρκικα (Μουράτογλου , Μουρατίδης) , αρβανίτικα: (Γκίνης =Γιάννης,Γκιόκας =Γιώργος), βλάχικα : (Ζιάνας =Γιάννης ,Μίσιος και Μίσιας =Μιχάλης ,Σόκος=Θανάσης , Τσέλιος=Στέριος), σλαβικά: (Κόλιας=Νικόλαος , Φίλτσος=Φίλιπος) κλπ.
Μητρωνυμικά

Είναι τα επίθετα που βασίζονται στο όνομα της μητέρας :Κώστας Ελένης , δηλ ο Κώστας της Ελένης. Τα μητρωνυμικά ήταν πολύ σπάνια στην αρχαία Ελλάδα.

Ο Απόλλωνας από την μητέρα του Λητώ ονομαζόταν Λητοϊδης , Λητογενής , Λητόϊτος ενώ Μαιάδας ονομάζονταν ο Ερμής ως γιος της Μαίας.

Τα μητρωνύμια εμφανίζονται σε κοινωνίες που μητροκρατούνται , π.χ. οι Λύκιοι της Μικράς Ασίας όπως μας πληροφορεί ο Ηρόδοτος (1,73) ,και ο Ηρακλείδης ο Ποντικός (C.MULLER , FRAGM. HIST. GRAEK . 2, 217, XV).

Το μητριαρχικό δίκαιο των Λυκίων φαίνεται να συνεχίζεται και στα μεσαιωνικά χρόνια , γιατί ο Νικόλαος Δαμασκηνός (C.MULLER , ό.π. 3,461, CXXIX) αναφέρει ότι (Λύκιοι τάς γυναίκας μάλλον η τους άνδρας τιμώσι και καλούνται μητρόθεν , τας τε κληρονομίας ταίς λείπουσι , ου τοίς υιοίς).

Ως υπολείμματα των Λυκείων θεωρεί ο Σ. Λάμπρος νεοελληνικά μητρωνυμικά που συγκέντρωσε στο Λιβίτσι της Λυκίας και στο Καστελόριζο και πιστεύει ότι τα μητρωνυμικά αυτά μαρτυρούν τη επίδραση του αρχαίου μητριαρχικού δικαίου των Λυκίων στους Έλληνες της Λυκίας .

Οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται το μητρωνυμικό αντί του πατρωνυμικού είναι πολλοί και ποικίλοι αυτό συμβαίνει π.χ. όταν η μητέρα στην κοινωνία λόγω της δραστηριότητας και της προσωπικότητάς της, της καταγωγής της , λόγω μακρόχρονου ξενιτεμού του πατέρα η χηρεία της μητέρας κλπ.

Επίσης ένας καταπιεσμένος σώγαμπρος μπορεί να πάρει το όνομα της γυναίκας του Μάρως (Μάρως η Μαρόπουλος) η της πεθεράς του Λαφαρούς (Γιωρτς τη Λαφαρούς , Πόντος ).

Μητρωνυμικά συναντάμε σε όλες τις περιοχές της Ελλάδος .

Αλλά και στην βυζαντινή περίοδο συναντάμε μητρωνυμικά ονόματα π.χ. Λεόντειος ο Παυλίνης , Ιωάννης ο Βαλεριανής κλπ . Σε βυζαντινά έγραφα συναντούμε επώνυμα , όπως Ιωάννης της Ράπτισας , Λέων της Μαρίας , Δημήτριος της Καλογραίας , Παπά Δημήτριος της Ευδοξίας κλπ.

Στα μητρωνυμικά έχουμε τις εξής κατηγορίες:

1. Μητρωνυμικά που βασίζονται στο βαπτιστικό της μητέρας

:Αγγελίνας , Άννας , Ασημίνας , Βερονίκης, Γαρουφαλιάς , Γερακίνης , Ελένης , Ζαμπέλας , Ζαμπέτας , Κατίνας , Λελούδας , Μυρσίνης , Νικολίτσας , Παγώνας , Σμαραγδής , Σουμέλας , Σπεράντζας ,Τασούλας , Χάϊδος , κλπ.

2. Μητρωνυμικά που βασίζονται στο ανδρωνυμικό της μητέρας ,

που με την σειρά του μπορεί να βασίζεται. α) στο βαπτιστικό του άντρα της:Αλέξαινας , Βασίλαινας , Γιώργαινας κλπ. β) στο παρωνύμιο του άντρα της: Γλαβίνας , Ζωγραφίνας, Καρατζίνας , Παπαδίτσας κλπ.

3. Μητρωνυμικά που βασίζονται στο επάγγελμα της μητέρας η του άντρα της

:Γιατρούδενας , Καλογραίας , Μακαρονούς , Μαμμής , Παπαδιάς , Τσαγκαρίνας , Τσιγαρούς κλπ.

4. Μητρωνυμικά που δηλώνουν την καταγωγή της μητερας

:Αμουργιανής ,Αραπίνης ,Βλάχας , Γυφτούδας , Γύφτσας , Λιάπαινας κλπ.

5. Μητρωνυμικά που δηλώνουν ελάττωμα της μητέρας :Βουβής , Καμπούρας ,Χοντρολένης κλπ.

6. Μητρωνυμικά που δηλώνουν βαθμό συγκενείας :Βάβους , Γιαγιάς , Μαννάκας , Νυφούδης κλπ.

Ανδρωνυμικά

Πρόκειται για ονόματα γυναικών που βασίζονται στο βαπτιστικό , επώνυμο η παρωνύμιο κλπ. Του ονόματος των αντρών τους και αποτελούν μία πρόσθετη επωνυμία κοντά στο βαπτιστικό όνομα.

Από τη βυζαντινή περίοδο είναι γνωστά ορισμένα ανδρωνυμικά σε -εα (Κουβικουλαρέα , Σπαθαρέα , Ανδρονικέα ) και

-ινα (Μαρία Αγγελίνα ), Δούκαινα Παλαιολογίνα κλπ.)

Τα νεοελληνικά ανδρωνυμικά σχηματίζονται με την γενική του ονόματος του συζύγου (η Αγγέλλω του Κακριδά) και με διάφορα παραγωγικά επίθετα , π.χ.-αινα (Κώσταινα , Γιάνναινα , Τζαβέλαινα ) ,-ινα (Θοδωρίνα , Περικλήνα , Λασκαρίνα , Μπουμπουλίνα ) –ου (Νικολού , Παυλού , Μιχαλού , Πεταλού ) , -ισσα (γιάτρισσα , μαστόρισσα = η γυναίκα του γιατρού ,του μάστορα ) κλπ.

Εθνικά

Σύμφωνα με τον Διόνυσο τον Θράκα, (εκδ.G Uhling) (εθνικόν έστιν το έθνους δηλωτικόν, ως Φρύξ , Γαλάτης) τα ονόματα αυτά που σχηματίζονται από ονόματα χωρών πόλεων κλπ. Από τα κλασικά χρόνια και αργότερα μεγάλη χρήση των εθνικών ονομάτων:Εκαταίος ο Μιλήσιος , Απολλώνιος ο Τυανεύς Κόιντος ο Σμυρναίος κλπ.

Τα βυζαντινά παρωνύμια που προϋποθέτουν εθνικό όνομα συγκαταλέγονται ανάμεσα σε άλλα και τα εξής: Αρμενιάκος , Βούλγαρος , Καππαδόκης , Φράγκος , Καλυβίτης ( Τα νεοελληνικά εθνικά επώνυμα σχηματίζονται συνήθως με αρχαιοελληνικά η αρχαιότερης καταγωγής επιθήματα και σπανιότερα με ξένα:

Αθηναίος , Θηβαίος , Κερκυραίος , Μυτιληναίος. -ανός/ιανός Αμοργιανός (Αμοργός) , Καλαματιανός , Κουταλιανός ( Βενετσιάνικα η ιταλικά είναι τα επιθέματα -άνος/-ιάνος και -έζος:Βενετσιάνος , Πρεβεζάνος , Σισιλιάνος ,Γενοβέζος . Σλαβικό είναι το -ιάνος στα Βοστιτσιάνος , Ζαβιτσ(ι)άνος , λατινικό στο Σακαριτσιάνος (Σακαρέτσι Βάλτου)κλπ.

Τούρκικο είναι το επίθεμα -λής /λης:Βελεστινλής , Κοκοσλής (Κοκόσι =Κιλκίς) Δράμαλης , Κόνιαλης (Κόνια =το Ικόνιο) , Μπρούσαλης και Προύσαλης (Προύσα).

Ορισμένα από τα εθνικά πού προσδιορίζουν ξένους λαούς που ήλθαν σε επαφή με τους Έλληνες μπορεί να ήταν αρχικά παρατσούκλια :Αλαμάνος (Αλαμανούς του Βυζαντίου , Γεφύρι της Αλαμάνας κλπ) , Αμερικάνος , (Έλληνας μετανάστης από την Αμερική) , Ατζέμης (Πέρσης) , Βούλγαρος / Βούλγαρης (μεσαιωνικό Βούλγαρης «βυρσοδέψης , επεξεργαστής η πωλητής δέρματος» που δήλωσε και το έθνος των Βουλγάρων ως παραγωγών και εξαγωγέων δέρματος ) , Γερμανός (σημαίνει και ξανθός) , Εγγλέζος/Ιγγλέζης , Ζείμπέκος (τουρκικό φύλο στα περίχωρα της Σμύρνης) , Καραγκούνης (κάτοικος του θεσσαλικού κάμπου) , Καρακατσάνης ,-ος (Σαρακατσάνος).

Εθνικό ως επώνυμο μπορεί να προκύψει με την προσθήκη ενός -ς σ ένα τοπωνύμιο Αϊδίνης ,Βαλαώρας , Γκούρας (Γκούρα Φθιώτιδος) , Γρανίτσας (Γρανίτσα Ιωαννίνων) κλπ. Επαγγελματικά

Δήλωναν αρχικά επάγγελμα η αξίωμα , αλλά γρήγορα καθιερώθηκαν ως επώνυμα , καθώς διευκόλυναν τη διάκριση ατόμων με το ίδιο όνομα σε κλειστές ιδίως κοινωνίες. Εκφέρονται κανονικά στην ονομαστική (Αμπελάς ,Γούναρης ) και σπάνια στη γενική (Ιατρού ,Οικονόμου).

Τα επαγγελματικά ονόματα εμφανίζονται ήδη από τα αρχαία χρόνια (Αιπολός , Βουκόλος , Ακέστωρ <γιατρός> , Ναυπηγός , και πολλαπλασιάζεται στα βυζαντινά χρόνια :Αμπελάς , Λαχανάς ,Ζωναράς ,Καμπανάρης , Γραμματικός ,Παλαιολόγος <που ασχολείται με τα παλιά>.

Μια μεγάλη κατηγορία βυζαντινών επαγγελματικών ονομάτων περιλαμβάνει ονόματα κοσμικών και εκκλησιαστικών αξιωμάτων :

Δομέστικος ,Δούκας , Λογοθέτης , Νοταράς , Σχολάριος <σωματοφύλακας του αυτοκράτορα>.Αρκετά από τα βυζαντινά επαγγελματικά που προσδιορίζουν εκκλησιαστικά αξιώματα διατηρήθηκαν έως σήμερα είτε ως αξιώματα είτε ως επώνυμα χάρη στην εκκλησιαστική παράδοση :Δομέστιχος ,Έξαρχος ,-άκος , -ίδης , -όπουλος , Ευταξίας (ο επί <της ευταξίας> της εκκλησίας).

Τα πιο συνηθισμένα παραγωγικά επιθήματα για τον σχηματισμό των νεοελληνικών επαγγελματικών είναι τα -άρης και ας. -άρης:Αρκουδάρης ,Γελαδάρης. -ας Ασβεστάς, Βαγενάς (βαρελάς).

Τα περισσότερα από τα ξένα επαγγελματικά που πέρασαν στη γλώσσα μας έχουν τούρκικη καταγωγή:

Αλμπάνης -οπουλος και Ναλμπάνης (nalbant πεταλωτής) .Ορισμένα από τα επαγγελματικά τουρκικής προέλευσης δηλώνουν αξίωμα:Βεζίρης , Δερβέναγας , Ζαΐμης , Κεχαγιάς .

Το παραγωγικό επίθημα των επαγγελματικών τουρκικής αρχής είναι το -τζής /-τσής (-ξής ) ,Αλτιντζής -όγλου ,(altinci χρυσοχόος), Πεσμαζόγλου (pestamalci κατασκευαστής και πωλητής πετσετών μπάνιου).

Από τα ξένα επιθέματα επαγγελμάτων εκπροσωπούνται με περιορισμένα παραδείγματα τα ιταλικά -iere (Καροτσιέρης ,Κασιέρης , Μπαρμπέρης.κλπ) και -oro (Σπαγγαδόρος).

Παρονυμια-Παρατσουκλια

Αποτελούν το κύριο όγκο των επωνύμων και προέρχονται από χαρακτηρισμούς των παρονομαζομένων που βασίζονται , σε σωματικές , πνευματικές , ηθικές και άλλες ιδιότητες . Ο Μ.Τριανταφυλλίδης χρησιμοποιεί τον όρο παρατσούκλι.

Την λέξη Παρωνύμιο την συναντάμε και σαν πινόμι , πινομή ,παραγκώμι , προσονείδιν (ποντιακό) , Περιγέλιο ,σουσούμι κλπ.

Οι βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν τις εκφράσεις :την κλήσιν , την επίκ-λησιν , το επίκλην , τουπίκλην , την επωνυμία ,το επώνυμον , την προσηγορία , τούνομα έχων παρωνύμιο φέρων κλπ.

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούν για το παρωνύμιο τον όρο επίθετον.

Το παρωνύμιο ορίζεται από τον Διονύσιο τον Θράκα ως εξής :<παρώνυμον Δε έστι το παρ’ όνομα ποιηθέν , οίον θέων>Τα αρχαία παρωνύμια αναφέρονται σε σωματικές ιδιότητες (Γάστρων ,Γνάθων ,Δόναξ ,Κεφάλων ,Μέτωπος.)Σε ψυχικές ιδιότητες :(Δέξιος , Μαργίτης ,Βίαιος ,Πράος κ.α.) σε παρομοιώσεις με ζώα :(Αμνός , Γρύλος , Δράκων , Ιέραξ , Μέλισσος κ.α.) και φυτά :(Άλατος ,Καρδάμα ,Κρόκος ,κ.α.) στην ημέρα της γέννησης (Ανθεστήριος , Λήναιος , Πανιώνιος , Σωτήριος κ.α.)

Στα βυζαντινά χρόνια και ιδιαίτερα από τον 9ον αιώνα και εξής δημιουργούνται πολλά παρωνύμια που χρησιμοποιούνται ως βυζαντινά και νεοελληνικά οικογενειακά ονόματα :Γρηγόριος ο Πτερωτός ,Βάρδας ο Πλατυπόδης , Βασίλειος ο Πετεινός κ.α.Πολύ γνωστά βυζαντινά παρωνύμια είναι λ.χ. τα :Βαρβάτος , Μυστάκων , Μουρζουφλός .

Η κατάταξη των παρωνυμίων γίνεται με τα εξής κριτήρια:

1. Σωματικές ιδιότητες :Βεργής , Βραχνός ,Ζερβός ,Καμπούρης κ.α.

2. Ψυχικές , πνευματικές ,ηθικές ,και άλλες ιδιότητες : Αγέλαστος , Βιαστικός ,Θλιμμένος , Κοιμήσης , Λεβέντης ,Τεμπέλης , Κατεργαράκος , Νταής , Νυστάζος κ.α.

3.Παρομοιώσεις με ζωα

:Αλεπουδέλης ,Γάτος ,Ζυγούρης ,Λύκος ,Ποντίκης ,Τσάκαλος ,Γκιόνης,Κίρκος κ.α.

4. Παρομοιώσει με φυτά : Βλιτάς ,Γαρούφαλος , Καρπουζάς , Πιπέρης , Ρεβίθης κ.α.

5. Αντικείμενα καθημερινού βίου .Βελέντζας , Δακτυίδης , Κουλούρας , Λαγάνας , Ταγάρης κ.α.

6. Καιρός και χρόνος: Βοριάς ,Γρέκος , Σορόκος ,Κατσιφάρας , Χιόνης κ.α.

7. Συγγένεια και ηλικία :Αφεντάκης , Εγγονόπουλος , Κανακάρης , Ορφανός ,Παπούλιας , Πατέρας –άκης .

8. Φράσεις (που συνήθιζε ο παρονομαζόμενος ,Καλλιώρας ,Καλώστος , Καληνύχτας , Σιαπέρας κ.α.

Ονόματα από τις διάφορες ελληνικές διαλέκτους.

Αμαντος =(Χίος,άμαντος=μαμμόθρεφτος),Βώκος (ποντιακό βώκος =ηλίθιος),Ζυβρακάκης (Κρήτη ζυμπραγός < αρχ.πάταικος), Ροίδης (ρόγι δοχείο με στενό άνοιγμα),Σαχτούρης (μεσν. σακτούρα –είσος καϊκιού), Συγγρός (διαλ.τσιγρός-αδύνατος ,αρρωστιάρης), Τσουδερός (Κρήτη ,τσουρίζω=τσουτσουρίζω, Χουρμούζης (χουρμούζη=είδος μαργαριταριού από το νησί Χορμούζ στην είσοδο του Περσικού κόλπου. Τούρκικα.Ασλάνης,-ιδης,-ογλουΑρβανίτικα. Κέπας =κρεμμύδι , Κριεζής=μαυροκέφαλος, Κριεκούκης =κοκινοκέφαλος, Λέπουρας =λαγός, Μπούκουρας =όμορφος , Μπούρας =γενναίος, Σκούρτης =κοντός , Τσάλας =κουτσός, Φουρίκης =κοτέτσι.

Βλάχικα Γκίζας =μυζήθρα ,Δάλας= ξινόγαλο, Μπίμπας =πάπια, Πίσας=γάτα, Σούρδος =κουφός- βλάκας,Τσάρας=γη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΣΟΥ"

Γεώργιος Σουρής - Κωστής Παλαμάς-Η πραγματικότητα στην οποία έχει περιέλθει ο Ελληνικός λαός

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΈΘΝΟΥΣ--

Είναι πράγματι εντυποσιακή η προωρατικότητα των μεγάλων ποιητών του Έθνους οι οποίοι 1-2 αιώνες πριν με τα ποιήματά τους μπόρεσαν να περιγράψουν με τον ποιο παραστατικό και αντικειμενικό τρόπο την σημερινή πραγματικότητα στην οποία έχει περιέλθει το ο Ελληνικός λαός. Θα παραθέσω δύο ποιήματα από τον Γεώργιο Σουρή και τον Κωστή Παλαμά. Την ερμηνία τους και τα συναισθήματα που προκαλούν τα αφήνω στους αναγνώστες.-----
Φόροι ----
Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχή μας ράχη,
ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα,
σεις το κρασί και τον καπνό να πίνετε μονάχοι,
κ’ εμείς να σας κυττάζωμε με μάτι σαν γαρίδα.
Βαρειά φορολογήσετε και το νερό που τρέχει…
βάλετε φόρους, βάλετε, κι’ η ράχη μας αντέχει…
Ό,τι καλό κι αν έχωμε απάνω μας ας μείνη,
στα πρόσωπά μας ας χυθή του μαρασμού το χρώμα,
μ’ εμάς το ισοζύγιο του έθνους μας ας γίνη,
φορολογήσετε κι’ αυτή τη σάρκα μας ακόμα.
Του κρέατός μας κόβετε καμμιά παχειά λωρίδα,
και τρώγετέ την λαίμαργα μαζί με την πατρίδα.
Ό,τι κι’ αν τρώνε οι πτωχοί, το έθνος ας τα τρώγη,
ό,τι κι’ αν πίνουν οι πτωχοί, το έθνος ας το πίνη,
χορταίνετε σαν Λούκουλλοι μ’ εμάς το σκυλολόγι,
κι’ εμείς θα σας γνωρίζωμε γι’ αυτό ευγνωμοσύνη.
Τέτοιοι χωριάταις πούμαστε αντέχομε εις όλα,
και ούτε τόσο εύκολα τινάζομε τα κώλα.
Πρέπει να είναι οι πολλοί πτωχοί και πεινασμένοι
και οι ολίγοι πάντοτε να βρίσκονται χορτάτοι,
πρέπει να στέκουν οι πολλοί στα σπίτια των κλεισμένοι
και οι ολίγοι να πηδούν απάνω στο Παλάτι.
Πρέπει ο κόσμος ο πολύς να δέχεται τα βάρη,
κι ο λιγοστός απάνω του κανένα να μην πάρη.
Μ’αυτόν τον νόμο έζησε ο κόσμος και θα ζήση,
τη δύναμή του προσκυνά η κάθε κοινωνία,
δεν ειμπορεί καθένας μας βεβαίως να πλουτίση,
γιατί του κόσμου έπειτα χαλά η αρμονία.
Φτώχια και πλούτος!… ζήτημα του καθενός αιώνος,
ιδού το τέλος κι’ η αρχή του φοβερού αγώνος.
Λοιπόν κανένας πρόστυχος κεφάλι μη σηκώση,
για τόσα νομοσχέδια μη βγάλη τσιμουδιά,
εις της πατρίδος τον βωμόν το αιμα του ας δώση,
χωρίς ν’αφήση στεναγμό η μαύρη του καρδιά.
Κι αν τώρα πάλι έπεσε επάνω του ο κλήρος,
πρέπει και πάλι να φανή γενναίος, μάρτυς, ήρως!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ, Ιανουάριος 1883





Γύριζε


«Γύριζε, μὴ σταθῇς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ὁ ψεύτης εἴδωλο εἶν᾿ ἐδῶ, τὸ προσκυνᾷ ἡ πλεμπάγια,
ἡ Ἀλήθεια τόπο νὰ σταθῇ μιὰ σπιθαμὴ δὲ θἄβρῃ.
Ἀλάργα. Μόρα τῆς ψυχῆς τῆς χώρας τὰ μουράγια.
Ἀπὸ θαμποὺς ντερβίσηδες καὶ στέρφους μανταρίνους
κι ἀπὸ τοὺς χαλκοπράσινους ἡ Πολιτεία πατιέται.
Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! Χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.
Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα,
ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,
κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,
τῶν Εὐρωπαίων περιγελᾷ καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.
Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!»

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (1908)



http://hellads.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Γεώργιος Σουρής - Κωστής Παλαμάς-Η πραγματικότητα στην οποία έχει περιέλθει ο Ελληνικός λαός"

Παγκοσμιοποίηση.Είμαστε έτοιμοι να δούμε όσα θα συμβούν;

Είμαστε έτοιμοι για όσα πρόκειται να συμβούν; --

Η οργή στις κοινωνίες όλων των πολιτών μεγαλώνει καθημερινά. ---

Η απαξίωση των πολιτικών σε όλες τις χώρες είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. ---

Το οικονομικό πρόβλημα είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που επίσης διογκώνεται από τα σκοτεινά γραφεία των παγκιοσμιοποιητών.

Η συνταγή που χρησιμοποιείται δείχνει τρία πράγματα:

•ή θα γίνει μία παγκόσμια στρατιωτική σύρραξη,

•ή θα γίνει μία παγκόσμια κοινωνική έκρηξη

•ή θα εμφανιστεί μία παγκόσμια λύση που θα διαγράψει το οικονομικό πρόβλημα.

Η κοινή συνισταμένη και στις τρεις λύσεις, είναι η παγκοσμιοποίηση της πολιτικής, η κοινή παγκόσμια οικονομία - νόμισμα, η κοινή παγκόσμια διαχείριση των κοινωνιών...

Ποιός και πως θα προταθεί να κυβερνήσει;

Με βάση ποιούς νόμους θα γίνεται η παγκόσμια διαχείριση των διαφορετικών κοινωνιών;

Μετά την απαλοιφή της λέξης έθνος, περνάμε πλέον σε μία διεθνή κοινωνία, η οποία θα είναι πανομοιότυπη του πύργου της Βαβέλ.

Τα πολυπληθή κράτη θα εκπροσωπούνται με σχετική επάρκεια σε μία διεθνή κυβέρνηση και θα περνάνε τα συμφέροντά τους. Τα μικρά κράτη απλά θα σβήσουν, αφού θα αναμιχθούν με μετακινούμενους πληθυσμούς.

Ο πολιτισμός θα γίνει ένα πολύχρωμο κοκτέιλ και η θρησκεία θα γίνει ένα συνονθύλευμα δοξασιών όλων των θρησκειών (με έμφαση στο ισλάμ που θέλει - επιβάλει απόλυτα υποταγμένους πολίτες).

Είτε θέλουμε να το πιστέψουμε, είτε όχι, το σχέδιο είναι σε λειτουργία, οι κινήσεις είναι ορατές και τα αποτελέσματα προδιαγεγραμμένα.

Η προτεινόμενη "λύση" της παγκόσμιας σύρραξης φαίνεται να υπερισχύει των άλλων αφού έτσι θα γίνει εφικτή και μία σημαντική μείωση του πληθυσμού του πλανήτη (λιγότεροι άνθρωποι ελέγχονται ευκολότερα).

Το πεδίο σύγκρουσης που επιλέχθηκε -όπως όλα δείχνουν- είναι η Μέση Ανατολή.

Η επόμενη ημέρα θα βυθίσει την ανθρωπότητα σε έναν μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά σκοταδισμό.

Και όμως, όλα μπορούν να ανατραπούν από ένα "τυχαίο γεγονός", έναν "από μηχανής θεό" που ενδέχεται να εμφανιστεί για να καταστρέψει το καλοβαλμένο σχέδιο της παγκοσμιοποίησης.

Ζούμε σε μία περίοδο που είναι άγνωστο πως θα καταγραφεί από τους ιστορικούς του αύριο (αφού είναι γνωστό πως την ιστορία την γράφουν όπως επιθυμούν οι νικητές).

Όμως, είναι γεγονός πως είμαστε παρόντες σε αυτά που συμβαίνουν και θα γίνουμε μάρτυρες μοναδικών ιστορικών γεγονότων.

Η ψυχική και η φυσική μας προετοιμασία είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σε καταστάσεις που θα μας επηρρεάσουν και ίσως να μας καταστρέψουν.

Είμαστε έτοιμοι για την επόμενη ημέρα;

Είμαστε έτοιμοι να δούμε όσα θα συμβούν;

Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα ανθρωπόμορφα αρπακτικά που κατακλύζουν τον πλανήτη;

Είμαστε έτοιμοι να κατανοήσουμε τα γεγονότα που έρχονται καλπάζοντας;

Είμαστε έτοιμοι να θέσουμε νέα όρια φυσικής αντοχής και ψυχικού σθένους στους εαυτούς μας;

http://elladasimera.blogspot.gr/2013/06/blog-post_7396.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παγκοσμιοποίηση.Είμαστε έτοιμοι να δούμε όσα θα συμβούν; "

Η πνευματική εξόντωση του Ελληνικού τρόπου ζωής

Η απεθνοποίηση της Ελληνικής παιδείας-----
Τα κύρια χαρακτηριστικά που συνθέτουν ένα έθνος και διαμορφώνουν αυτό ως συλλογικότητα με συνείδηση του ανήκειν στην συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα είναι κυρίως η γλώσσα, το θρήσκευμα και η ιστορία.---



Οι δεσμοί αυτοί για πολλά χρόνια παρέμεναν ισχυροί και στη σημερινή εποχή ορισμένοι ξενόδουλοι με την δική μας βοήθεια έχουν βαλθεί να διαβρώσουν την εθνική μας αυτοσυνειδησία μεσώ της παιδείας χτυπώντας τους παράγοντες που αναφέραμε παραπάνω.



Ο πρώτος συνεκτικός δεσμός που πρέπει να εξαλειφθεί κατά τούς γραικύλους αυτούς είναι η γλώσσα μας η οποία χαρακτηρίζεται από πολλούς πατρίδα και μητέρα του ανθρώπινου πολιτισμού. Θέλουν να πληγεί εκείνη η γλώσσα που κατά τον Nietzsche << οι θεοί θα επέλεγαν να μιλήσουν με αυτή στους ανθρώπους>> και με τη μόνη γλώσσα που κατά τον Βρεττάκο καταλαβαίνουν οι άγγελοι διότι μιλούν μεταξύ τους με μουσική, και πλησιάζει στο να τα καταφέρει μέσω των δημοφιλέστατων σε πλήθος νεανικού κοινού Greeklish και ναι είναι γεγονός παρά πολλοί μεσώ του φραγκολεβαντίνικου αυτού μορφώματος έχουν ξεχάσει την ορθογραφία και έτσι χάνεται σιγά σιγά η πιο πλούσια γλώσσα στον κόσμο και γίνεται αυτό που φώναζε ο Μέγας Σεφέρης να προλάβουμε: «…γιατί όλα γίνονται στην Ελλάδα σα να μας κινεί ένα θανάσιμο μίσος για τη λαλιά μας.



Το κακό είναι τόσο μεγάλο, που μόνο σαν ένα φαινόμενο ομαδικής ψυχοπάθειας θα μπορούσε να εξηγηθεί. Ίσως οι απωθήσεις που προκάλεσε μια δασκαλοκρατία πολλών αιώνων, έπρεπε να καταλήξουν στις σημερινές μας νευρώσεις. Στα χρόνια μας το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική.

Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι ελληνικά ή ένα οποιοδήποτε ελληνόμορφο εσπεράντο.



Δυστυχώς όλα γίνονται σα να προτιμούμε το εσπεράντο, σα να θέλουμε να ξεκάνουμε με όλα τα μέσα τη γλώσσα μας» […] «Ο Θεός μας χάρισε μια γλώσσα ζωντανή, εύρωστη, πεισματάρα και χαριτωμένη, που αντέχει ακόμα, μολονότι έχουμε εξαπολύσει όλα τα θεριά για να τη φάνε. Έφαγαν όσο μπόρεσαν, αλλά, απομένει μαγιά, που λιγοστεύει και δεν μένει πια καιρός για να μένουμε αμέριμνοι… Αν συνεχίσουμε τον ίδιο δρόμο, αν αφεθούμε μοιρολατρικά στη δύναμη των πραγμάτων, θα βρεθούμε στο τέλος μπροστά σε μια γλώσσα εξευτελισμένη, πολύσπερμη και ασπόνδυλη».

Σχετικά πρόσφατα μάλιστα προσπάθησαν -άλλα δεν τα κατάφεραν ευτυχώς- να εισαχθεί στα σχολεία μας νέα γραμματική η οποία θα μετέτρεπε το αλφάβητο μας σε φωνητικό από τα σύμφωνα θα παρέμενε μόνο το ι, το ο, το α και το ε ενώ ως διφθόγγους θα είχαμε το μπ, το γκ, και το ντ ευτυχώς το υπουργείο έδρασε τάχιστα και απετράπη η έκδοση αυτής της επαίσχυντης γραμματικής και η είσοδος της στα ελληνικά σχολεία.

Βάσει των παραπάνω στοιχείων τεκμαίρεται ότι την ελληνική λαλιά επιβουλεύονται πολλοί και είναι πρέπον να διαφυλαχθεί από το έθνος – κράτος ημών ως κόρη οφθαλμού.



Ο δεύτερος καθοριστικός παράγων που είναι δέον να τρωθεί σύμφωνα με τούς αποδομητές είναι η ορθόδοξη πίστη γιατί χάρη σε αυτή την πίστη διατηρήθηκε ζωντανή η εθνική συνείδηση των Ορθοδόξων Ελλήνων, ως παραδείγματα θα μπορούσαν να ειπωθούν τα παρακάτω, Οι Τουρκοκύπριοι εξισλαμισμένοι τούρκεψαν ενώ οι Καππαδόκες αλλάξαν γλώσσα χωρίς να αλλάξουν εθνική ταυτότητα. Σχετικά με την ορθοδοξία ως στοιχείο ελληνικότητας αρκεί μονάχα να παραθέσουμε τις διατάξεις των πρώτων ελληνικών συνταγμάτων στα οποία διαπρύσιως κηρυττόταν ότι «όσοι κάτοικοι της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν είναι Έλληνες».



Ακόμη σε πολλά ορθόδοξα μοναστήρια υπάρχουν προ της εισόδου των μοναστηριών και στον πρόναο του καθολικού τοιχογραφίες αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Επειδή λοιπόν από τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα ότι η Χριστιανική ορθοδοξία αποτελεί αδιαίρετο στοιχείο της ελληνικότητας και βρίθει μηνυμάτων πνευματικής αντίστασης και ανάτασης και συναποτελεί απειλή με την γλώσσα και την ιστορία μας για τούς επιθυμούντες την εξάλειψη της ελληνικότητας. Η χριστιανική ορθοδοξία κινδυνεύει να τρωθεί με πολλούς τρόπους, αλλά αυτός που μας ενδιαφέρει στο παρόν άρθρο είναι η μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών σε θρησκειολογία αντί να τραπεί σε ομολογιακό μάθημα και φυσικά σε μία εκ των τάξεων του Λυκείου να διδάσκονται η διαφορές της ορθοδοξίας από τα άλλα δόγματα και να εξηγείται γιατί πρέπει να είμαστε περήφανοι που ως Έλληνες είμαστε ορθόδοξοι γιατί στην ορθοδοξία η ελευθερία είναι τρόπος ύπαρξης



Η ιστορία αποτελεί τη συλλογική μνήμη ενός έθνους και το ενοποιεί στις δύσκολες στιγμές του υπενθυμίζοντας στους φορείς της εκάστοτε εθνικής ταυτότητας τι κατάφεραν οι πρόγονοι τούς με σκοπό να το επαναλάβουν και οι ίδιοι όταν χρειαστεί, βεβαίως όταν μιλάς για την ιστορία των Ελλήνων εκεί τα πράγματα διαφέρουν διότι μιλούν για γενναιότητά μιλούν για ανδρεία μιλούν για αρετές και διαπιστώνουν ενθυμούμενοι αυτά πως οι προγονοί τους μεγαλούργησαν είτε με το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τον Μέγα Βασίλειο είτε με τον Αλέξανδρο, το Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα όταν έχεις λοιπόν ως έθνος τέτοιο αντιστασιακό πνευματικά άλλα και πολεμικά παρελθόν οφείλεις όταν σου θίγονται τα όποια συμφέροντα να πολεμήσεις για να τα διατηρήσεις και ασφαλώς δεν συμφέρει τους μεγάλους παίκτες να σου το θυμίζουν.



Παρακολουθήσαμε πριν από ένα μικρό χρονικό διάστημα να αμφισβητούνται τα παραδεδεγμένα ιστορικά γεγονότα του Χορού στο Ζάλογγο και η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από μια βουλευτίνα του Ελληνικού κοινοβουλίου η οποία παριστάνει την ιστορικό όντας πτυχιούχος Γαλλικής φιλολογίας η οποία προ λίγων ετών έγινε γνωστή με αφορμή το εγχειρίδιο ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού στο οποίο έκανε αναφορά περί συνωστισμού στην προκυμαία της Σμύρνης το 1922 και όχι περί σφαγής των Ελλήνων, παλαιότερα ένας άλλος ιστορικός ονόματι Αλκής Αγγέλου ανέφερε σε μελέτη του ότι το κρυφό σχολείο είναι μύθος, η Αγία Λαύρα κατά τους εθνοαποδομητές ιστορικούς δεν υπήρξε κλπ.



Το Αντίβαρο και άτομα όπως ο Γ. Κεκαυμένος, ο Κων/νος Χολέβας και ο Γ. Καραμπελιάς έχουν απαντήσει σε όλες αυτές τις ανιστόρητες αναφορές μεσώ εξαιρετικών βιβλίων και διαφωτιστικών άρθρων με πρωτογενείς ιστορικές πηγές. Βλέποντας όλες αυτές τις προσπάθειες παραχάραξης της ιστορίας δια του εγχειριδίου ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού και συγγραμμάτων όπως αυτών του Κυρίου Αγγέλου μου έρχεται στο μυαλό η ρήση του Μιλάν Κούντερα:

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία. Δε θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.



Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του, θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα. Βλέποντας όλες αυτές τις προσπάθειες πού έχουν ως στόχο την πνευματική εξόντωση του Ελληνικού τρόπου ζωής διακρίνω πολλές φωνές πού είναι εναντίον αυτού του ρεύματος σκέψης και υποστηρίζουν το πρόταγμα του Ρήγα:

Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά.



Δημήτριος Β. Βερδελής

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/8630, Ἀντίβαρο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η πνευματική εξόντωση του Ελληνικού τρόπου ζωής"

Ο Μαίανδρος (μια από τις μορφές της Σβάστικας!)

Ο μύθος και η ερμηνεία του.

Ο Πηλέας, βασιλιάς των Μυρμιδόνων και κοινός θνητός [ο άνθρωπος],

 είδε να χορεύει μια νύχτα η θεά Θέτιδα [το πνεύμα του] και ερωτεύτηκε. 

[ Μια  προφητεία του Προμηθέα  ανάγκαζε την θεά  να παντρευτεί θνητό, ώστε να μη γεννηθεί αυτός που θα ανέτρεπε κάποτε  τον παντοδύναμο Δία.]

Ο Πηλέας μην γνωρίζοντας πώς θα μπορούσε να κατακτήσει ένας θνητός  μια θεά,  ζήτησε  την βοήθεια του Κένταυρου Χείρων [εσωτερικός δάσκαλος, εσωτερικός εαυτός, στον οποίο μαθήτευσαν ο Ηρακλής και αργότερα και ο Αχιλλέας].

Ο σοφός Κένταυρος του δίδαξε μια λαβή με την οποία θα μπορούσε να καταφέρει να πιάσει την θεά .

[ όπως με όλους του μαθητές του ο Χείρων δίδαξε στον Πηλέα  την επίγνωση, και την συνειδητή δράση ]

Αυτή η λαβή [ δράση] ονομάστηκε Χείρώνιος λαβή  και συμβολίζετε με τον γνωστό σε όλους μας μαίανδρο ο οποίος όμως έχει και πολλές παραλλαγές.

 

Ο Χείρωνας έδωσε μια πολύ σημαντική συμβουλή στον άνθρωπο  Πηλέα …

Του είπε λοιπόν ότι την λαβή αυτή δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να την αφήσει ή να την χαλαρώσει, όταν πιάσει την θεά, και να μην επηρεαστεί από οποιαδήποτε μορφή και αν πάρει η θεά  για να τον ξεγελάσει. [ εδώ η διδασκαλεία αναφέρεται  στα πρόσωπα  πράγματα  και γεγονότα της καθημερινής ζωής, τα οποία παίρνουν χιλιάδες δυσάρεστες η ευχάριστες  μορφές, με σκοπό να μας αποπροσανατολίσουν από την επίγνωση του εαυτού μας, και ότι θα πρέπει να είμαστε σε κατάσταση επίγνωσης κάθε στιγμή για να μπορούμε να τρεφόμαστε πνευματικά .

Πράγματι,  η θεά άλλαξε άπειρες  διαφορετικές μορφές όπως σε λιοντάρι, σε φίδι, σε νερό , φωτιά , σε δένδρο μέχρι και σε σουπιά προκείμενου να ξεφύγει από την Χειρώνια λαβή του ανθρώπου .

Ο Πηλέας στον έρωτα [ πάθος]  του για τη θεά ξεπέρασε καρτερικά όλες τις θυμωμένες μεταμορφώσεις της.

Τήρησε όσα του είπε ο δάσκαλος του, και τελικά κατέκτησε την θεά [ την πνευματικότητα ] , και την οποία  παντρεύτηκε.[ ένωση ανθρώπου και πνεύματος ] 

Αργότερα σύμφωνα με το μύθο από αυτόν το γάμο γεννήθηκε και ο Αχιλλέας .

Η Χείρώνιος λαβή καταγράφετε σε εικόνες σε αρχαία  αγγεία στο ύψος της καρδιάς, όπου είναι το κέντρο αλλά και το ισχυρότερο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του ανθρωπίνου οργανισμού, εκεί που είναι η έδρα του συναισθήματος  , εκεί που είναι η πηγή της αγάπης. 

Η Χείρωνιος λαβή συμβολίζετε με την ένωση και των δυο χεριών, και της αριστερής και της δεξιάς σε ένα κοινό σκοπό και στόχο που είναι η ενότητα .

Η οποία ερμηνεύετε αρχικά σαν ικανότητα  συνεργασίας  και  αλληλεγγύης αντιθέτων δυνάμεων, και συνύπαρξης διαφορετικών ιδεολογιών και απόψεων . [ τα δάχτυλα του ενός χεριού αγκαλιάζουν τα δάχτυλα του άλλου χεριού αν και τραβούν συγχρόνως σε αντίθετη κατεύθυνση.]

 Όσο πιο δυνατή η ένωση των δακτύλων, [η αγκαλιά και η ένωση των αντιθέτων ] τόσο πιο δυνατή και η λαβή .

Η  δημοκρατία μπορεί να υπάρξει και βασίζετε  μόνο  στην αρμονία των αντιθέτων όπως έλεγε ο Ηράκλειτος.

 

Αυτή η Χείρώνιος λαβή , είναι και η ισχύς εν τη ενώσει που έλεγε και ο Όμηρος    [ Ιλιάδα ].

Και έχει σαν αποτέλεσμα το πέρασμα  σε ένα ανώτερο υπαρξιακό επίπεδο που είναι να ενωθεί  ο ανθρώπινος εαυτός   με τον πνευματικό εαυτό του.
Συμβολίζει ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ για  την ειρήνη και την αρμονία σε όλο τον πλανήτη και όλους τους πολιτισμούς. 

 Επίσης συμβολίζει και την αρμονία και ισορροπία των αρσενικών και θηλυκών ενεργειών , ή την ένωση του ανθρώπου με την ψυχή του. 

Ο γάμος του Πηλέα με την Θέτιδα δεν είναι αποτέλεσμα νίκης μετά από μάχη , αλλά το αποτέλεσμα από μια μεγάλη και  δυνατή αγκαλιά με βασικό όπλο την…..αποδοχή και την αγάπη . 

Η αγάπη είναι αυτή η οποία ενώνει τους ανθρώπους μεταξύ τους,  και αυτή είναι που κάνει τους ανθρώπους θεούς .

Δεν είναι τυχαίο που την ίδια λαβή χρησιμοποίησε και ο Ηρακλής για να κατακτήσει τον Τρίτωνα που συμβολίζει τα  άγρια ένστικτα του ψυχισμού του ήρωα,  και κρυμμένα κομμάτια του εαυτού του,  τα οποία και αποδέχεται, με αποτέλεσμα την εσωτερική ειρήνη, και εξύψωση του επίσης στην θεότητα .
Ο Τρίτωνας   θα μπορούσε ίσως  να είναι και μια από τις μορφές που πήρε η Θέτιδα στην αγκαλιά του Πηλέα προκειμένου να του ξεφύγει.

Θεομάχος [?] .... δεν είναι αυτός που μάχεται τους θεούς, άλλα αυτός που δρα συνειδητά  και  κατακτά την δική του θεότητα.
Σε κάθε άνθρωπο ξεσπάει η πάλη Θεού κι ανθρώπου, και συνάμα η λαχτάρα της φίλιωσης>>. Ν.Καζανζάκης.

Αυτή η δύναμη της ενότητας που συμβολίζετε και με τον Μαίανδρο, κρατά ενωμένα σε όλο το σύμπαν τα μόρια και τα ηλεκτρόνια, τους  πλανήτες  τα άστρα και τους γαλαξίες , αυτή η δύναμη συγκρατεί τα πάντα και τα κάνει να κινούνται.και να περιστρέφονται.
Για αυτό και οι αρχαίοι Έλληνες τον Μαίανδρο  χρησιμοποιούσαν επίσης και σαν φυλαχτό.

Ο μαίανδρος είναι   η τρίτη δύναμη που ενώνει το αρσενικό με το θηλυκό, τον Πηλέα με την Θέτιδα , που ενώνει όλα τα αντίθετα, τα συνθέτει, και δημιουργεί σε μια συνεχή και αιώνια κίνηση [ η κίνηση και η ροή συμβολίζετε επίσης  με την σβάστικα ] .

Η φύση μας διδάσκει ότι η αληθινή  ομορφιά βρίσκετε στην ένωση των αντιθέτων

 Όταν η μέρα και η νύχτα αγκαλιάζονται, η φύση τραγουδά με τα πιο όμορφα χρώματα.

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/06/blog-post_228.html#ixzz2XcZvFxqi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Ο Μαίανδρος (μια από τις μορφές της Σβάστικας!)"

Η ιστορία του αμερικανικού δολαρίου

(...μάλλον θα έπρεπε να το αναρτήσω και αυτό στα ΒΩΒΑ ΟΠΛΑ;)---

Στις 6 Ιουλίου του 1785 οι Αμερικανοί αποφάσισαν να ορίσουν ως νομισματική τους μονάδα το δολάριο.--- Επί μισό αιώνα και περισσότερο το δολάριο αποτέλεσε αναμφισβήτητα το κυρίαρχο νόμισμα στον πλανήτη.---
Σήμερα, εξακολουθεί να θεωρείται το ισχυρότερο νόμισμα στο κόσμο, αν και πλέον αμφισβητείται ανοιχτά η κυριαρχία του από το ευρώ. Η ιστορία του δολαρίου περιλαμβάνει πολλές χώρες, σε διαφορετικές ηπείρους ενώ η λέξη προέρχεται από το γερμανικό Thaler (συντομογραφία του Joachimsthaler), το νόμισμα που χρησιμοποιήθηκε από το 16ο αιώνα στη Βοημία. Από τη λέξη τάλερ προέρχεται μάλιστα και το ελληνικό «τάλιρο».
Η λέξη δολάριο αναφερόταν αρχικά σε διάφορα νομίσματα χωρών της Κεντρικής Ευρώπης αλλά και ακόμα και στο ισπανικό πέσο και το πορτογαλικό ριάλι. Τα τελευταία ήταν μεγάλα ασημένια νομίσματα με όμοιο βάρος και επεξεργασία και κυκλοφορούσαν ευρέως στις βρετανικές αποικίες της Βόρειας Αμερικής, λόγω της έλλειψης επίσημων βρετανικών νομισμάτων. Έτσι, όταν οι Αμερικανοί κέρδισαν την ανεξαρτησία τους, το 1776, με πρωτοβουλία του Τόμας Τζέφερσον και απόφαση του Κογκρέσου, προτίμησαν να υιοθετήσουν την ονομασία «δολάριο» για τη νομισματική τους μονάδα, αντί της διατήρησης της βρετανικής λίρας. Ήταν η πρώτη φορά που ένα κράτος υιοθετούσε το δεκαδικό νομισματικό σύστημα.
Έως το 1862 κυκλοφόρησαν μονάχα νομίσματα δολαρίου, καθώς οι Αμερικανοί ήταν δύσπιστοι προς τα χαρτονομίσματα, λόγω της διαρκούς τους υποτίμησης κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας. Έτσι, η κυβέρνηση του νεοσύστατου κράτους, αποφάσισε την κοπή μονάχα νομισμάτων. Το 1862, εν μέσω του Εμφυλίου Πολέμου, το Κογκρέσο αποφάσισε να τυπώσει το πρώτο χαρτονόμισμα. Ως το 1975 το δολάριο είχε αντίκρισμα σε ασήμι ή χρυσό, ενώ σήμερα είναι μόνο λογιστικό χρήμα και διαπραγματεύεται ελεύθερα, ακολουθώντας τους κανόνες της προσφοράς και ζήτησης.
Σε κανονική κυκλοφορία υπάρχουν κέρματα με ονομαστική αξία 1¢ (Cent, γνωστό και ως Penny), 5¢ (Nickel), 10¢ (Dime), 25¢ (επισήμως «τέταρτο του δολαρίου», Quarter Dollar, ή απλά Quarter), 50¢ (μισό δολάριο, σπάνιο) και $1 (δολάριο, επίσης σπάνιο). Επίσης κυκλοφορούν χαρτονομίσματα των $1, $2 (σπάνιο), $5, $10, $20, $50 και $100. Χαρτονομίσματα με ονομαστική αξία άνω των $100 ($500, $1.000, $5.000, $10.000 και $100.000) δεν έχουν πλέον αντίκρισμα. Τα χαρτονομίσματα των 500, 1.000, 5.000 και 10.000 δολαρίων έπαψαν να τυπώνονται από το 1946 ενώ το χαρτονόμισμα των 100.000 τυπώθηκε για πρώτη και τελευταία φορά κατά το Μεγάλο Κραχ της δεκαετίας του '30.
Η διάσημη όψη του δολαρίου
Στα δολάρια εκτός από πορτρέτα των αποθανόντων προέδρων της χώρας, τυπώνονται και διάφορα σύμβολα και φράσεις που αντιπροσωπεύουν τις αξίες του αμερικανικού έθνους. Στο χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου, στη μία πλευρά διακρίνεται η σφραγίδα του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ. Στην κορυφή της σφραγίδας απεικονίζεται ένας ζυγός, ο οποίος συμβολίζει την επιδίωξη για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Στο κέντρο υπάρχει το «Τ» των ξυλουργών, ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται για να κόβει σε δύο ίσα μέρη και από κάτω βρίσκεται το «Κλειδί του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ».
Στην άλλη όψη του χαρτονομίσματος υπάρχουν δύο κύκλοι, οι οποίοι από κοινού συνιστούν τη «Μεγάλη Σφραγίδα των ΗΠΑ». Στον αριστερό κύκλο απεικονίζεται μια ημιτελής πυραμίδα, η οποία συμβολίζει το ανολοκλήρωτο έργο των ΗΠΑ. Αντί κορυφής, η πυραμίδα φέρει το φωτισμένο «Μάτι της Θείας Πρόνοιας», το οποίο αποκρυφιστές συνδέουν με τη μυστικιστική οργάνωση των Πεφωτισμένων (Illuminati). Επίσημα, το μάτι είναι σύμβολο του Θείου και αντανακλά το «πιστεύω» του Βενιαμίν Φραγκλίνου, ότι μια ομάδα ανθρώπων, με τη βοήθεια του Θεού, μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Πάνω από το μάτι αναγράφεται η λατινική φράση «ANNUIT COEPTIS», που μεταφράζεται ως «Ο Θεός ευνοεί το έργο μας». Κάτω από την πυραμίδα υπάρχει η φράση «NOVUS ORDO SECLORUM», η οποία σημαίνει «Μια νέα τάξη πραγμάτων έχει αρχίσει». Ο αριθμός 1776 ο οποίος αναγράφεται στη βάση της πυραμίδας (με λατινικά ψηφία), αναφέρεται στο έτος κατά το οποίο οι Αμερικανοί κήρυξαν την ανεξαρτησία τους.
Στο δεξιό κύκλο απεικονίζεται η σφραγίδα του Προέδρου των ΗΠΑ. Σε αυτόν κυριαρχεί η φιγούρα ενός φαλακρού αετού, σύμβολο της νίκης, το οποίο εκ φύσεως δεν φέρει στέμμα. Στο ράμφος του κρατάει ένα λάβαρο με τη λατινική επιγραφή «E PLURIBUS UNUM», που σημαίνει «Από τα πολλά προκύπτει ένα», συμβολίζοντας τις πολλές εθνότητες των ΗΠΑ που συνθέτουν το αμερικανικό έθνος.
Μπροστά από τον αετό εμφανίζεται μια ασπίδα που συμβολίζει την ικανότητα της χώρας να σταθεί μόνη της απέναντι στους εχθρούς της. Ο αετός κραδαίνει με τα νύχια του από τη μία ένα κλαδί ελιάς, που δείχνει ότι η χώρα επιθυμεί την ειρήνη, και από την άλλη 13 βέλη, που συμβολίζουν την ετοιμότητα των ΗΠΑ να πολεμήσουν για να προασπίσουν την ειρήνη. Πάνω από τον φαλακρό αετό απεικονίζεται το άστρο του Δαβίδ με 13 άστρα, που αντιπροσωπεύουν τις 13 αρχικές πολιτείες των ΗΠΑ.
Η προέλευση του συμβόλου «$»
Το παγκοσμίως γνωστό σύμβολο του δολαρίου, το $, είναι νεότερο του ίδιου του νομίσματος και είναι πολλές οι θεωρίες σχετικά με την προέλευσή του. Μία από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες είναι αυτή που υποστηρίζει ότι προέρχεται από τα αρχικά των ΗΠΑ, USA, με τις δυο κάθετες του γράμματος U να τέμνουν το S. Ωστόσο, η πιο ευρέως αποδεκτή θεωρία είναι αυτή που θέλει το σύμβολο $ να προέρχεται από το ισπανικό πέσο (peso). Η συντομογραφία του πέσο ήταν απλά το γράμμα «P», όπου στον πληθυντικό λάμβανε πάνω δεξιά ένα μικρό «s». Σύμφωνα με τη θεωρία, η συντομογραφία αυτή απλοποιήθηκε διατηρώντας μονάχα την κάθετη γραμμή από το Ρ και μεγεθύνοντας το S, πλέον πάνω στην κάθετο.
Το σύμβολο ενίοτε φέρει δύο κάθετες, κάτι που μπορεί να οφείλεται στις δυο πύλες που είχε χαραγμένο επάνω του το ισπανικό πέσο, συμβολίζοντας έτσι τις Ηράκλειες Στήλες και τους άγνωστους κόσμους που βρισκόταν πέρα από αυτές. Οι δύο κάθετες γραμμές του δολαρίου συμβολίζουν τη σταθερότητα του νομίσματος, όπως συμβαίνει με τις οριζόντιες γραμμές στα σύμβολα του Ευρώ (€) και του Γιέν (¥).
Ωστόσο υπάρχει και μια πιο σκοτεινή εκδοχή, η οποία θέλει το σύμβολο $ να προέρχεται από το αρχικό γράμμα της λέξης slave (σκλάβος) και ένα καρφί, καθώς οι σκλάβοι αποτελούσαν μέσο καταμέτρησης πλούτου, πριν την υιοθέτηση του δολαρίου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιστορία του αμερικανικού δολαρίου"

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ & ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ

Γιατί φοβόμαστε τη... γρουσουζιά;
---“Χτύπα ξύλο”, “Πιάσε κόκκινο”, “Ο τυχερός μου αριθμός, ρούχο ή χρώμα”, “Τρίτη και 13″, “πέρασμα κάτω από σκάλα”, “μαύρη γάτα”, “δάγκωσε τη γλώσσα σου”, “κουνήσου από τη θέση σου”.---

Ποιος από μας δεν έχει νιώσει την ανάγκη σε κάποια φάση της ζωής του να κάνει κάτι από τα παραπάνω; Αυτές οι εκφράσεις που τις έχουμε πει ή τις έχουμε ακούσει όλοι μας όταν θέλουμε να μας πάνε καλά τα πράγματα ή να αποτρέψουμε το κακό, γρουσουζιά ή μια άσχημη εξέλιξη, με ένα μαγικό τρόπο. Είναι κομμάτι της κουλτούρας μας και παρόμοιες εκδηλώσεις συναντώνται σε όλους τους πολιτισμούς. Επίσης, συχνά σε όλους μας παρατηρούνται εμβόλιμες σκέψεις όπως επαναλήψεις λέξεων και εικόνων, ή κάποιος ρυθμός, που κολλάνε στο μυαλό και δεν φεύγουν εύκολα.
--Πότε οι προλήψεις αυτές γίνονται πρόβλημα; --



Όλα τα παραπάνω παρά τον καταναγκαστικό χαρακτήρα που παίρνουν ορισμένες φορές, βρίσκονται, ωστόσο, μέσα στα φυσιολογικά πολιτισμικά πλαίσια και δεν συνιστούν παθολογικές συμπεριφορές. Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή χαρακτηρίζεται από α) ιδεοληψίες και β) τελετουργίες (ή καταναγκασμούς).

Ιδεοληψίες

Οι Ιδεοληψίες είναι επίμονες, ανεπιθύμητες ιδέες, παρορμήσεις, αμφιβολίες, εικόνες, που το άτομο τις βιώνει ως εισβολή στη ροή της σκέψης του, ή έχουν ακατάλληλο, ακατανόητο ή δυσφορικό χαρακτήρα.

Η αγγλική λέξη για την ιδεοληψία είναι obsession (από το λατινικό obsidere=πολιορκώ), δηλαδή το πρόβλημα που πολιορκεί τη σκέψη του ατόμου μην αφήνοντας το να ηρεμήσει.

Αυτός που τις έχει:

•Τις θεωρεί ξένες προς τον εαυτό του

•Προσπαθεί να τις αγνοήσει ή να αντισταθεί σ’ αυτές (τις περισσότερες φορές ανεπιτυχώς)

•Αισθάνεται άγχος, δυσφορία, ανασφάλεια.

Αν το μυαλό μας μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ποτάμι, τότε μέσα σ’ αυτό πλέουν κάθε στιγμή πολλές βάρκες ταυτόχρονα που είναι οι σκέψεις. Υπολογίζεται ότι από το μυαλό μας περνάνε ημερησίως αρκετές χιλιάδες σκέψεις. Οι σκέψεις μπορεί να έχουν οποιοδήποτε περιεχόμενο, αλλά δεν σταματούν ποτέ να πλέουν στο ποτάμι του μυαλού.



Οι ιδεοληψίες είναι σκέψεις αρνητικά φορτισμένες, έχουν ως περιεχόμενο τον πυρήνα της ανασφάλειας του κάθε ατόμου, είναι ανεπιθύμητες και προκαλούν συγκεκριμένες σωματικές αντιδράσεις.



Είναι ικανές να δημιουργήσουν αναστάτωση στο ποτάμι και να σπρώχνουν τις άλλες βάρκες εκτός πορείας, καθώς ο άνθρωπος που τις έχει δεν μπορεί να τις ξεφορτωθεί παρά μόνο βραχυπρόθεσμα και μόνο αν εκτελέσει συγκεκριμένες πράξεις.



Τελετουργίες ή Καταναγκασμοί



Όταν εμφανίζονται οι ιδεοληψίες, ακολουθούν οι τελετουργίες (ή καταναγκασμοί). Έτσι ορίζονται συγκεκριμένες πράξεις που ο άνθρωπος αισθάνεται την ακατανίκητη ανάγκη να κάνει, για πάνω από μία ώρα, προκειμένου να μειωθεί το άγχος, η ανησυχία, η δυσφορία ή η αβεβαιότητα που δημιουργούνται από τις ιδεοληψίες. Είναι ένας μαγικός “τρόπος” να απαλλαγεί από την πολιορκία που του γίνεται. Στην πραγματικότητα, μάχεται τον εαυτό του.



Τελικά αυτό που συμβαίνει είναι:



Βραχυπρόθεσμα η δυσφορία καταλαγιάζει, αλλά μακροπρόθεσμα εγκαθίσταται η δυσλειτουργική συμπεριφορά σε απάντηση των ιδεοληψιών και έτσι διαμορφώνεται η ασθένεια. Όταν μια ιδεοληψία εισβάλλει, τότε είναι σαν να ανεβαίνει ο υδράργυρος στο εσωτερικό θερμόμετρο του μυαλού. Μόνο που αντί για πυρετό, η άνοδος του υδραργύρου σημαίνει μεγαλύτερα επίπεδα άγχους, που όσο μεγαλώνουν τόσο επιτείνεται η δυσφορία.



Σωματικά συμπτώματα



Σε ψηλά επίπεδα άγχους, το σώμα απαντά με συγκεκριμένες αντιδράσεις π.χ. ταχυπαλμία, δυσκολία στην αναπνοή, τρέμουλο κ.λ.π., και η μόνη επιλογή γι’ αυτόν ου βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση είναι να βρεθεί ένας γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος που θα επαναφέρει τον υδράργυρο σε ανεκτά επίπεδα. Αυτό επιτυγχάνεται με τις τελετουργίες.



Κάποιες τελετουργίες μπορούν να “ρίξουν” τον πυρετό (=άγχος) γρήγορα, αλλά σε μερικές περιπτώσεις περνάει αρκετός χρόνος μέχρι να γίνει πραγματικότητα το ποθούμενο. Αυτός ο χρόνος μπορεί να κυμαίνεται από λεπτά έως και ώρες και εξαρτάται από τη βαρύτητα και τη χρονιότητα της διαταραχής.



Στη ροή της σκέψης μας, όλοι παρατηρούμε να εισβάλουν μερικές φορές δυσάρεστες ιδέες, οι οποίες μπορούν να εμμένουν για ώρα, ημέρα, ακόμη και εβδομάδες. Ωστόσο, δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία και δεν μας δημιουργούν ανησυχία, επομένως σιγά-σιγά ατονούν και εξαφανίζονται. Ομάδα επιστημόνων που ασχολείται με την ΙΨΔ υποστηρίζει ότι οι ασθενείς μ’ αυτή τη διαταραχή αγχώνονται υπερβολικά και βιάζονται να απαλλαγούν από το συναίσθημα του άγχους-δυσφορίας, ως αποτέλεσμα της νοητικής επεξεργασίας των ιδεών αυτών. Ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει αυτή η επεξεργασία, φαίνεται να οδηγεί ή συμβάλλει στην ασθένεια.



Χαρακτηριστικά σκέψης ιδεοψυχαναγκαστικών ασθενών:



1. Σύντηξη σκέψης-πράξης



Το άτομο πιστεύει ότι οι σκέψεις ισοδυναμούν με πράξεις. Το να σκεφτεί κάτι κακό είναι σαν να το κάνει, δηλαδή το να υπάρχει η ιδεοληπτική σκέψη “Μήπως μαχαιρώσω το παιδί μου” είναι τόσο αδιανόητο όσο και η πράξη.



“Είναι καλύτερα να μην σκέφτομαι κακά πράγματα, γιατί αφού τα σκέφτομαι μπορεί να τα κάνω”



“Αν σκέφτομαι κάτι κακό, μπορεί να χάσω τον έλεγχο και να καταλήξω να το κάνω”



“Το να σκέφτομαι κάτι κακό, είναι τόσο κακό όσο το να το κάνω”



ΣΚΕΨΗ=ΠΡΑΞΗ



2. Υπερεκτίμηση απειλής/Καταστροφολογία



Το άτομο θεωρεί ότι η πιθανότητα να του συμβεί αυτό που φοβάται είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι στην πραγματικότητα. Γίνεται η τρίχα τριχιά …



“Ο κόσμος είναι επικίνδυνος”



“Η κακοτυχία μου είναι μεγαλύτερη απ’ ό,τι στους άλλους”



3. Υπερβολική υπευθυνότητα



Υπερεκτιμάται το κατά πόσο έχει δύναμη ή επιρροή να προκαλέσει κακό ή να προστατεύσει τους άλλους από κακό. “Αν δεν σηκώνομαι το βράδυ να ελέγξω αν ο πατέρας μου αναπνέει στον ύπνο του, θα είμαι εγώ ολοκληρωτικά υπεύθυνη που δεν μπόρεσα να αποτρέψω το κακό”



4. Υπερ-σπουδαιότητα της σκέψης



Πιστεύει ότι και μόνο η παρουσία μιας σκέψης μαρτυρά το τι άνθρωπος είναι. Λόγω του ότι πιστεύει ότι όλες οι σκέψεις είναι σημαντικές, το περιεχόμενό τους δείχνει την ποιότητα του χαρακτήρα του.



“Αν έχω βίαιες ή ανήθικες σκέψεις, σημαίνει ότι είμαι βίαιος ή ανήθικος άνθρωπος”



“Δεν θα είχα αυτές τις σκέψεις αν δεν υπήρχε κάποια αλήθεια σ’αυτές”



“Αν έχω βλάσφημες σκέψεις, σημαίνει ότι δεν πιστεύω στον Θεό”



5. Ανάγκη ελέγχου σκέψης



Πιστεύει ότι είναι δυνατόν και οφείλει να ελέγχει πλήρως τις σκέψεις του, να κυριαρχεί πάνω σ’αυτές.



“Πρέπει να μπορώ να ξεφορτώνομαι τις ανεπιθύμητες ή δυσάρεστες σκέψεις μου”



“Για να γίνω καλύτερος πρέπει να μπορώ να ελέγχω τις σκέψεις μου”



6. Ανάγκη για απόλυτη βεβαιότητα



Πιστεύει ότι είναι εφικτό και απαραίτητο να είναι τελείως βέβαιος ότι τα αρνητικά αποτελέσματα που συνδέονται με τους ιδεοληπτικούς φόβους του δεν πρόκειται να συμβούν.



“Πρέπει να είμαι 100% σίγουρος ότι όλα είναι ασφαλή”



“Αν δεν είμαι απολύτως βέβαιος ότι έχουν τακτοποιηθεί τα πράγματα που με απασχολούν, τότε θα νιώθω δυσάρεστα”



“Συχνά αναζητώ διαβεβαιώσεις ότι οι φόβοι μου είναι υπερβολικοί, για να είμαι σίγουρος”



Συνοψίζοντας:



Ερώτηση: Τι είναι η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή;



Απάντηση: Εισβολή ιδεών που οδηγεί σε καταναγκαστική συμπεριφορά, δηλαδή:



Οι ιδεοληψίες είναι ιδέες που “κολλάνε” στο μυαλό αθέλητα και προκαλούν δυσφορία, ένταση και αναστάτωση επειδή ερμηνεύονται με λάθος τρόπο. Η δυσφορία υποχωρεί μόνον όταν το άτομο προβεί σε κάποια ενέργεια ή πράξη που αισθάνεται την υποχρέωση να κάνει προκειμένου να ανακουφιστεί, δυστυχώς για τον ίδιο μόνο προσωρινά, γιατί η ιδέα επανέρχεται με την ίδια ή περισσότερη ένταση και δυσφορία και άρα πρέπει να ξαναγίνει ο ίδιος κύκλος που δεν τελειώνει.



Εν κατακλείδι:



Οι ιδεοληψίες προκαλούν άγχος και οι τελετουργίες ή οι αποφυγές συμβάλλουν στη βραχυπρόθεσμη μείωσή του και ουσιαστικά στην διαιώνιση του προβλήματος.



[Πηγή boro.gr]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ & ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ"

Χρυσό Μετάλλιο Στην ΚΥΠΡΟ Μέσα Στην Τουρκία

Χρυσό Μετάλλιο Στην Ελένη Αρτυματά Μέσα Στην Τουρκία – Η Κυπριακή Σημαία Στον Ουρανό Της Μερσίνας!

Το χρυσό μετάλλιο στα 200μ γυναικών στους Μεσογειακούς Αγώνες της Μερσίνας κέρδισε η Κύπρια πρωταθλήτρια Ελένη Αρτυματά.

Στον τελικό των 200μ που διεξήχθη το βράδυ της Τετάρτης, η Ελένη Αρτυματά εξασφάλισε την πρώτη θέση με χρόνο 23.18’’, τερματίζοντας δυο μόλις εκατοστά του δευτερολέπτου μπροστά από την Ιταλίδα Λιμπάνια Γκρενό (23.20’’), η οποία εξασφάλισε το αργυρό μετάλλιο.

Το χάλκινο μετάλλιο εξασφάλισε η Τουρκάλα Νιμέτ Καρακούς με 23.40’’.

Η Άννα Ραμόνα Παπαϊωάννου τερμάτισε στην 5η θέση με χρόνο 23.66’’, που αποτελεί ατομικό ρεκόρ. Πρόκειται για το δεύτερο συνεχόμενο χρυσό στα 200μ για την Αρτυματά, η οποία είχε κερδίσει το χρυσό και στους Μεσογειακούς Αγώνες της Πεσκάρα το 2009.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Χρυσό Μετάλλιο Στην ΚΥΠΡΟ Μέσα Στην Τουρκία"

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ

Οι Βλάχοι ----
Τα ιστορικά στοιχεία για τους Βλάχους είναι διάσπαρτα στους Βυζαντινούς χρονογράφους και η ιστορική παρουσία τους έχει πορεία περίπου δύο χιλιάδων χρόνων, με τις ρίζες στα Ρωμαϊκά χρόνια και στον εκλατινισμό των Βαλκανίων (K. Πορφυρογέννητος, Ι. Λυδός). ----
Ως πρώτη γραπτή μαρτυρία της Βλάχικης γλώσσας εκλαμβάνεται αυτή των Βυζαντινών χρονογράφων Θεοφάνη και Θεοφύλακτου (579 μ.Χ.), ενώ η λέξη Βλάχος αναφέρεται για πρώτη φορά το 976 μ.Χ. από τον Κεδρηνό, που μιλάει για "Βλάχους οδίτες" στην περιοχή Καστοριάς - Πρέσπας.
Πάντως, οι Βλάχοι έξω από ελάχιστες περιπτώσεις δεν αυτοαποκαλούνται με αυτό το όνομα, αλλά με το Αrnanji, λέξη που παράγεται από το "Romanus cives" και σχετίζεται με το διάταγμα του Καρακάλα (Edictum Antoninianum), 212 μ.Χ., με το οποίο γενικεύτηκε το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη σε όλους τους κατοίκους των Ρωμαϊκών επαρχιών.
Η λέξη Βλάχος - σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες - ανάγεται στη Γερμανική γλώσσα, που ονομάζει Βάλλους (Walhvolc) τους Λατινόφωνους, και έχει την ίδια ρίζα με τις λέξεις Βαλόνος, Βαλία, Ουαλία κ.τ.λ.
Πέρα από το γενικό όνομα "Βλάχος", οι Λατινόφωνοι της νότιας Βαλκανικής αποκαλούνται και με άλλα ονόματα (Φαρσιαρώτες, Τσίπανιι, Μιγλινιάτς = Μογλενίτες), Καράβλαχοι ή Μαυρόβλαχοι (Monte Negro), Μπιτουλιάνοι, Γραμμουστιάνοι, Μουζικιάρoι ή Τσιμουρεάνοι, Σαρμανιώτες κ.τ.λ.
Ο όρος Κουτσόβλαχος που χρησιμοποιούν οι λόγιοι από τον προηγούμενο αιώνα, και συχνά έχει μειωτικό χαρακτήρα, σχετίζεται με το "Κιουτσούκ Βλαχία", όπως ονόμαζαν οι Τούρκοι την περιοχή Αιτωλοακαρνανίας που ως τα χρόνια του Κοσμά του Αιτωλού είχε πολλούς βλαχόφωνους(επίγραμμα Ευγένιου Αιτωλού).
Μετά την πρώτη μαρτυρία του Κεδρηνού, οι Βλάχοι αναφέρονται επανειλημμένα. Ενδεκτικά:Σιγίλια Βασιλείου Β΄, Κεκαυμένος, Αννα Κομνηνή, Χωνιάτης, Κίνναμος, Χαλκοκονδύλης, Φραντζής, Λατινικές Πηγές, αρχεία Βενετίας, Chanson de Roland, γερμανικό έπος Νιμπελούγκεν, Χρονικό του Μωρέως, Ερωτόκριτος.
Στη συνέχεια η ιστορική παρουσία των Βλάχων είναι έντονη. Δεν υπάρχει ξένος περιηγητής - στα χρόνια της Τουρκοκρατίας - που να μην τους αναφέρει. Ενδεικτικά αναφέρονται τα ονόματα των Pouqueville (Voyage en Grece), Leak (Travels in Northern Greece), Heuzey (1858), Coυzineri (Voyages en Macedoine), Berard - (Τουρκοκρατία και Ελληνισμός) κ.τ.λ., WACE- THOMPSOΝ(Νομάδες των Βαλκανίων).
Το 18ο αιώνα, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (αποσύνθεση οθωμανικής αυτοκρατορίας, αποσχιστικές τάσεις πασάδων, Ορλωφικά, εσωτερικές διαμάχες) μεγάλες βλάχικες πόλεις, όπως η Μοσχόπολη, η Νικολίτσα, το Λινοτόπι, η Γράμμουστα και άλλες καταστράφηκαν ολοσχερώς και οι κάτοικοι διασκορπίστηκαν σε όλες τις κατευθύνσεις:Βιέννη, Βουδαπέστη, Βελιγράδι, Βουκουρέστι, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Νάουσα, Σέρρες, Φιλιππούπολη, Κωνσταντινούπολη κ.α. Χαρακτηριστικά ο Σέρβος Πανεπιστημιακός Dousan Popovic, στο έργο του "ΟCincarina" αναφέρει ότι το 18ο αιώνα οι Σερβικές αγορές κατακλύστηκαν από Βλάχους, οι οποίοι είχαν στα χέρια τους όλο το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο του Βελιγραδίου και δημιούργησαν την αστική τάξη της Σερβίας.
Εξάλλου, η μεγάλη διασπορά των Βλάχων οφείλεται και στις επαγγελματικές τους ενασχολήσεις, καθώς ήταν κυρίως κτηνοτρόφοι, κυρατζήδες και έμποροι, ήταν διαρκώς "καθ΄ οδόν", μεταφορείς όχι μόνο προϊόντων αλλά και ιδεών, σύνδεσμος του Ελλαδικού χώρου με τον ευρύτερο Βαλκανικό και την Ευρώπη. Η προσφορά των Βλάχων στον Ελληνισμό είναι, αποδεδειγμένα, τεράστια σε όλους τους τομείς (αρματωλισμός, επανάσταση, ευεργέτες, οικονομία, γράμματα). Ενδεικτικά αναφέρονται κάποια ονόματα:Ρήγας Βελεστινλής, Γεωργάκης Ολύμπιος, Γιάννης Φαρμάκης, Χατζηπέτρος, Βλαχαβαίοι, όλοι οι ευεργέτες (πλην Συγγρού), Ζάππας, Γ. Σταύρου, Αβέρωφ, Σίνας, Δούμπας, Τοσίτσας και Στουρνάρας, Κωλέτης, Σπυρίδων Λάμπρου, Παπάγος, Σβώλος, Κρυστάλλης και άλλοι που με το αίμα και το πνεύμα τους, το χρήμα και τις δωρεές τους, στέριωσαν οικονομικά το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος και έβαλαν τα θεμέλιά του. Και μια διάσταση στη νεότερη Ελλάδα που δεν είναι πλατιά γνωστή:πολλοί σύγχρονοι καλλιτέχνες έχουν βλάχικη καταγωγή:Κουτσομύτης, Προκόβας, Παπατάκης, Τσιτσάνης, Βίρβος, Καλδάρας, Μητροπάνος, Σγούρος, Μουσαφίρης κ.ά.
Παρά την τεράστια διασπορά και τις αντίξοες συνθήκες και σήμερα ακόμη ζουν χιλιάδες Βλάχοι έξω από την Ελληνική Επικράτεια: Αλβανία, περιοχή Μοναστηρίου - Σκοπίων, Βουλγαρία (όσοι δεν αφομοιώθηκαν) και Ρουμανία, στην οποία κατέφυγαν κάτω από ποικίλες πολιτικές και εθνικιστικές σκοπιμότητες, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας. Και σε αυτές τις χώρες είναι τεράστια η προσφορά τους. Ενδεικτικά αναφέρονται τα ονόματα του Γιώργου Μούρνου που μετέφρασε την Ιλιάδα στη Ρουμανική γλώσσα, και του μεγαλύτερου κωμωδιογράφου της Σερβικής λογοτεχνίας, του Αλκιβιάδη Νούσια, που είναι Βλάχος από την Κλεισούρα της Μακεδονίας, και είναι γνωστός στη Σερβία με το όνομα Βranislav Nushici, καθώς επίσης και των αδελφών Μανάκια, πρωτοπόρων φωτογράφων και κινηματογραφιστών, από την Αβδέλα Γρεβενών, που ένα μεγάλο μέρος του έργου τους υπάρχει στο Μοναστήρι και τα Σκόπια.
Η Βλάχικη Γλώσσα.
Η βλάχικη γλώσσα είναι μια αυτόνομη νεολατινική γλώσσα, ήδη διαμορφωμένη τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ως πρώτη γραπτή μαρτυρία της βλάχικης θεωρείται η φράση "τόρνα, τόρνα, φράτερ", που τη διασώζει ο βυζαντινός χρονογράφος Θεοφύλακτος Σιμοκάτης (7ος αιώνας μ.Χ.).
Για τη γένεση της Βλάχικης γλώσσας η επιστημονική έρευνα έχει δώσει σήμερα απάντηση. Επίσημη γλώσσα του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους - Βυζάντιο ονομάστηκε αιώνες αργότερα - ως τα χρόνια του Ηράκλειου (αρχές 7ου αιώνα μ.Χ.) ήταν η Λατινική.
Από τη λαϊκή λατινική της Βαλκανικής (Latinum Balcanicum) προήλθαν, μετά την "πρωτορωμανική περίοδο" που πέρασαν οι νεολατινικές γλώσσες, και για συγκεκριμένους λόγους, τέσσερις νεολατινικές γλώσσες (η Βλάχικη και η Μογλενίτικη στον άξονα της Εγνατίας, και η Ιστρορουμανική και Δακορουμανική στον άξονα του Δούναβη), όπως ακριβώς, με τον ίδιο τρόπο, από τη δυτική Λατινική προήλθαν οι σύγχρονες νεολατινικές γλώσσες (Ιταλική, Γαλλική, Ισπανική, Πορτογαλική). Έτσι εξηγούνται οι ομοιότητες της Βλάχικης γλώσσας και με αυτές τις Ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως και με τις αντίστοιχες νεολατινικές της Βαλκανικής.
"Αν κάποιος σκύψει με σεβασμό στον πολιτισμό των Βλάχων, όπως αυτός εκφράζεται μέσα και από τη Βλάχικη γλώσσα, θα ανακαλύψει στα τραγούδια, τις παραδόσεις, τα παραμύθια, τις παροιμίες, πλούτο πρωτόγνωρο. Τα τελευταία χρόνια, με ατομική ή συλλογική πρωτοβουλία, βλέπουν το φως ανάλογες εκδόσεις που αναδεικνύουν ένα πλούσιο πρωτογενές υλικό, γλωσσικό, ιστορικό, κοινωνικό, που συνιστά μια έξοχη "προφορική λογοτεχνία".
Τα πρώτα γραπτά δείγματα της Βλάχικης γλώσσας έχουν την αφετηρία τους στα μέσα του 18ου αιώνα, και είναι κυρίως επιγραφές με ελληνικό αλφάβητο και κείμενα λογίων λεξικογράφων, με ελληνικό και λατινικό αλφάβητο.
Η πρώτη γραμματική της Βλάχικης γλώσσας, του Μ. Μπογιατζή, τυπώθηκε το 1813 στη Βιέννη. Για τον εγγραμματισμό της Βλάχικης γλώσσας προτείνει το λατινικό αλφάβητο "καθώς έκαμαν πολύ πρότερον και όλες οι θυγατέρες της Λατινικής". Στην τελευταία Βλάχικη γραμματική των Πανεπιστημιακών Ν. Κατσάνη - Κ. Ντίνα (Θεσσαλονίκη 1990), η βλάχικη γλώσσα καταγράφεται με λατινικά στοιχεία, συμπληρωμένα με στοιχεία του Ελληνικού αλφάβητου.

Η επιλογή βέβαια αλφάβητου, και σήμερα δεν είναι πολύ απλή, γιατί υπάρχουν πολλές παράμετροι (ιστορικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές, πολιτικές) που πρέπει να παρθούν υπόψη. Ηαπροκατάληπτη όμως και χωρίς σκοπιμότητες επιστήμη δεν μπορεί να αρνηθεί ότι μια νεολατινική γλώσσα, όπως η Βλάχικη, μπορεί να εγγραμματιστεί πιο αποτελεσματικά με το λατινικό αλφάβητο.

Η βλάχικη γλώσσα, που κάποτε τη μιλούσαν πλατειές μάζες στα Βαλκάνια, σήμερα - μέρα με τη μέρα - χάνεται. Η γλώσσα συρρικνώθηκε από λόγους όχι φυσικούς, αλλά ιστορικούς και κοινωνικούς. Παρόλα αυτά, η βλάχικη γλώσσα και μέσα στις αντίξοες σύγχρονες ισοπεδωτικές συνθήκες της έντονης αστικοποίησης, της διάλυσης των παλιών κλειστών κοινωνικών δομών, της επικοινωνίας, αποτελεί μια πραγματικότητα.
Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό, και να μην αντιμετωπίζεται η βλάχικη γλώσσα με καμιά απαξιωτική διάθεση, γιατί όπως λέει ο μεγάλος σύγχρονος διανοούμενος Noam Tsomsky δεν υπάρχουν καλές ή κακές γλώσσες, ανώτερες ή κατώτερες, αλλά υπάρχουν γλώσσες αναπτυγμένες ή λιγότερο ή καθόλου ανεπτυγμένες, με τις οποίες επικοινωνούν οι άνθρωποι.
Από σεβασμό και ευαισθησία στον ανθρώπινο πολιτισμό, οι ηχογραφήσεις των τραγουδιών στη βλάχικη γλώσσα, αποτελούν μια μικρή κατάθεση του Συλλόγου Βλάχων Βέροιας, για την καταγραφή και τη διάσωση της βλάχικης γλώσσας.
Οι Βλάχοι της Βέροιας.
Η Βέροια είναι πόλη πολύ παλιά. Ήδη την αναφέρει ο Θουκυδίδης Α 61 "και αφικόμενος ες Βέροιαν". Αργότερα, στην αρχή της Ρωμαιοκρατίας (146μ.Χ.) ήταν η Ιερή πόλη, όπου είχε την έδρα του ο αρχιερέας του κοινού των Μακεδόνων, που σκοπό είχε τη λατρεία της θεάς Ρώμης και του Αυγούστου. Σε αυτήν τελούνταν γιορτές και συνέρχονταν ο αρχιερέας με τους αξιωματούχους του, οι σύνεδροι και πλήθος κόσμου από πολλές περιοχές της Μακεδονίας. Η Βέροια είχε το δικαίωμα να χτίσει ναό των αυτοκρατόρων, για την άσκηση της λατρείας τους.
Φυσικό είναι η Βέροια να είδε εγκατάσταση Ρωμαίων αρχόντων, οικονομικών παραγόντων, ενοικιαστών φόρων και άλλων επίσημων Ρωμαίων, και με δεδομένο ότι όλοι αυτοί μιλούσαν την επίσημη γλώσσα, τη Λατινική, αναπόφευκτο ήταν να μεταδόθηκε αυτή στη Βέροια, και έτσι από την αρχή της Ρωμαιοκρατίας, να εμφανίζονται Λατινόφωνοι σε αυτήν.
Βεβαιωμένο είναι ότι η μαζική εγκατάσταση των Βλάχων στη Βέροια, από τις προαιώνιες Πινδικές τους κοιτίδες, έγινε τη δεύτερη δεκαετία του 19ου αιώνα. Είναι ωστόσο σίγουρο ότι Βλάχοι υπήρχαν στη Βέροια και κατά τη Βυζαντινή περίοδο και κατά την Τουρκοκρατία. Έτσι, γνωρίζουμε ότι το 1350 μ.Χ., ο αρχιτσέλιγκας Μαρτζελάτος βοήθησε το Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιωάννη Καντακουζηνό στην ανακατάληψη της Βέροιας την οποία κατείχε προηγουμένως, για μικρό διάστημα, ο Σέρβος Στέφανος Δουσάν (Γ.Χ. Χιονίδης, Ιστορία της Βέροιας, τόμος 2ος, Βυζαντινοί Χρόνοι, Θεσ/νίκη 1970, σελ. 48 - 49 και 106).
Επίσης, το 1627 αναφέρεται ως κάτοικος της περιοχής ο Μαρτζέλος που, σύμφωνα με το Βλάχο ερευνητή Σ. Λιάκο και τον Α. Βακαλόπουλο, καθηγητή του Α.Π.Θ., ήταν από φάρα Αρβανιτοβλάχικη, που κατέβαινε στα χειμαδιά του κάμπου της Βέροιας - Θεσσαλονίκης κατά προαιώνια παράδοση, και την άνοιξη ανέβαινε για ξεκαλοκαίριασμα στις ορεινές βοσκές (Α. Βακαλόπουλου, Παγκαρπία Μακεδονικής 545, σελ. 637 - 642).
Εξάλλου και ο Τούρκος Περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή αναφέρει ότι ανάμεσα στους κατοίκους της Βέροιας (1668) υπήρχαν και "Λατίνοι" και φυσικό είναι αυτή η πληροφορία να αφορά τους Βλάχους της Βέροιας.
Γύρω από το 1770, μετά την βανδαλικών διαστάσεων καταστροφή της Μοσχόπολης, πολλοί Μοσχοπολίτες - αστοί - εγκαταστάθηκαν και στη Βέροια, ενώ η μαζική εγκατάσταση των Βλάχων στη Βέροια έγινε πενήντα χρόνια αργότερα - όταν ο Αλήπασας χτύπησε τα βλάχικα αρματολίκια, ανέθεσε τα ντερβένια στους Αρβανίτες, αναστάτωσε την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των Βλάχων, υπονόμευσε τα τσελιγκάτα, πρόσβαλε την τιμή τους.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τσελιγκάδες από τα ευημερούντα βλαχοχώρια της Πίνδου και κυρίως από την Αβδέλα, αντί για τη Θεσσαλία, τράβηξαν κατά τη Μακεδονία, και μοίραζαν το χρόνο ανάμεσα στα χειμαδιά της Κασάνδρας και στα βοσκοτόπια του Μπέλες και του Βέρμιου, όπου έφτιαξαν τα "καλύβια" του Μπαντραλέξη, το σημερινό Σέλι, το οποίο ενισχύθηκε και με άλλες οικογένειες από τη Σαμαρίνα και το Περιβόλι. Τα ίδια χρόνια, Βλάχοι κατοίκησαν και το Ξερολείβαδο, και Σελιώτες και Ξερολειβαδιώτες έκαναν και την Ντόλιανη (Κουμαριά). Παράλληλα, στο Ανω Σέλι εγκαταστάθηκε το μεγάλο τσελιγκάτο του Ζέγκα, από τη Φράσιαρη της Νότιας Αλβανίας, πάνω από πενήντα χιλιάδες γιδοπρόβατα.
Για τη μετακίνηση των Βλάχων από τις προαιώνιες εστίες τους της Πίνδου, και την εγκατάσταση στη Βέροια, βασική πηγή είναι η πλούσια προφορική παράδοση, τα βλάχικα τραγούδια που αναφέρονται σε εκείνα τα χρόνια, τα ιστορικά σημειώματα για τους Βλάχους του Α. Παπαβασιλείου, αλλά κυρίως οι αναμνήσεις του Γιώτη Ναούμ που εκδόθηκαν το 1984 από το Γ.Χ. Χιονίδη, με πλούσιες υποσημειώσεις.

Οι Βλάχοι της Βέροιας, το 1878, πρωτοστάτησαν στην εξέγερση του Κολινδρού, με επικεφαλής τους Μπαντραλεξέους, και η οποία κατέληξε στο ολοκαύτωμα "στους Αγίους Πάντες".

Τα χρόνια πέρασαν. Οι αλλαγές στις οικονομικές δομές, η μεγάλη γεωργική ανάπτυξη του κάμπου της Βέροιας, οι πρωτόγονες συνθήκες στην κτηνοτροφία, η εκβιομηχάνιση μετατόπισαν τη ζώη από το βουνό στην πόλη και στους κάμπους, και τα βλάχικα χωριά του Βέρμιου, Σέλι, Ξερολείβαδο, Κουμαριά, εξελίχτηκαν σε ωραία θέρετρα. Σήμερα, στο νομό Ημαθίας, ο κύριος όγκος των Βλάχων κατοικεί στη Βέροια και στη Νάουσα. Ειδικά στη Βέροια, μετά τη δεκαετία του ΄50 προσήλθαν και άλλοι Βλάχοι από τη Μπριάζα, την Αρμάτα, τη Σμίξη, τη Νέβεσκα, το Μπλάτσι κ.ά. Βλάχοι στο νομό, επίσης ζουν και σε πολλά χωριά του κάμπου της Βέροιας, κυρίως Περιβολιώτες και Αρβανιτόβλαχοι.

Οι Βλάχοι αποτελούν ένα δυναμικό στοιχείο του νομού Ημαθίας και διακρίνονται σε όλους τους τομείς:γράμματα, επιστήμες, οικονομία, βιομηχανία, εμπόριο, κτηνοτροφία και εκπροσωπούνται από τρεις συλλόγους Βλάχων (Βέροιας, Νάουσας, Σκυλιτσίου και Περιχώρων) που κάνουν έντονη την παρουσία τους με ποικίλες εκδηλώσεις και κυρίως με τις προσπάθειες για την καταγραφή και τη διάσωση της Βλάχικης γλώσσας.

Τα Βλάχικα Τραγούδια.
Το βλάχικο τραγούδι, λόγω της μεγάλης διασποράς των Βλάχων - καθώς ήταν κυρίως κτηνοτρόφοι, κυρατζήδες, έμποροι - διαφοροποιήθηκε από περιοχή σε περιοχή, και υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία. Ωστόσο, κυριαρχούν δύο τύποι εκτέλεσης. Οένας, ο πιο διαδεδομένος, απαντά στους Βλάχους της Πίνδου, της Γράμμουστας, στα Μπιτόλια, στο Βέρμιο. Ο άλλος στους Αρβανιτόβλαχους, τους Φαρσιαρώτες.
Τα τραγούδια του πρώτου τύπου εκτελούνται γενικά ομοφωνικά, πιο σπάνια ετεροφωνκά ή πολυφωνικά. Η πλειοψηφία των εκτελεστών τραγουδούν τη βασική μελωδία και αυτοί που έχουν καλές φωνές μετακινούνται - πάνω κάτω - από τη βασική μελωδία. Στους Φαρσιαρώτες το πολυφωνικό τραγούδι είναι γενικευμένο, ενώ η ατομική εκτέλεση σχεδόν ανύπαρκτη. Ημελωδία του τραγουδιού διατηρείται από δύο κύριους τραγουδιστές, ενώ οι υπόλοιποι - ο χορός - απλά συνοδεύει (εε ...).

Χαρακτηριστικό των βλάχικων τραγουδιών είναι και οι αντιφωνίες, κυρίως ανδρών - γυναικών. Αυτές ίσως γεννήθηκαν από την ανάγκη να ξεκουράζονται ή να συναγωνίζονται οι δυο ομάδες αυτών που τραγουδούν.

Αν και το ομαδικό - πολυφωνικό τραγούδι στους Βλάχους είναι παραδοσιακό και περίπου γενικευμένο, υπάρχουν όμως περιπτώσεις, κυρίως στα τραγούδια του πρώτου τύπου, που πολλά τραγούδια είναι τραγουδισμένα προσωπικά. Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται ειδκά τα κυρατζίδικα τραγούδια, τα κτηνοτροφικά ( picurarescu cαnticu), και πολλά ερωτικά (di vreare), στα οποία αντανακλάται η μοναχική ζωή των κυρατζήδων και των κτηνοτρόφων.

Τραγούδια αυτού του είδους - μονοφωνικά και διφωνίες - περιέχουν οι ως τώρα ηχογραφήσεις, και ήδη ο Σύλλογος, στη νέα προσπάθειά του, προσανατολίζεται στα πολυφωνικά τραγούδια, που κυρίως τραγουδούσαν οι Βλάχοι.
Η οργανική μουσική επένδυση στα βλάχικα τραγούδια είναι μεταγενέστερη και ακολούθησε τις μελωδίες των τραγουδιών που ήδη υπήρχαν. Η αυτοσχέδια φλογέρα συνόδευε τους κτηνοτροφικούς σκοπούς, ενώ από τα όργανα της σημερινής κομπανίας, πρώτο το βιολί - σύμφωνα με προφορικές παραδόσεις - συνόδευε τα βλάχικα τραγούδια, γιατί μπορούσε να ακολουθήσει τις διακυμάνσεις στις βλάχικες μελωδίες. Αργότερα μπήκε το κλαρίνο και έγινε το κύριο όργανο της κομπανίας που συμπληρώθηκε με λαούτο και ντέφι. Τα χάλκινα όργανα μπήκαν αργότερα, είναι δυτική επίδραση και σχετίζονται με τις στρατιωτικές μπάντες, και απαντούν κυρίως, σε αστικοβιοτεχνικά κέντρα των Βλάχων (Νέβεσκα, Κλεισούρα, Μπιτόλια κ.ά.). Στη Βέροια, τις τελευταίες δεκαετίες, κυριαρχούν τα χάλκινα, που εκτόπισαν τα βιολιά, μια και το τραγούδι υποχώρησε. Παλιότερα, στο γλέντι, όσο υπήρχε το τραγούδι, μονοφωνικό ή πολυφωνικό, τα χάλκινα δεν μπορούσαν να συνοδέψουν. Στις ηχογραφήσεις που έκανε ο Σύλλογος, η μουσική επένδυση είναι με "βιολιά", γιατί όλα τα τραγούδια που περιέχονται είναι παλιότερα από την είσοδο των χάλκινων.
Ο καθηγητής στην έδρα της γλωσσολογίας στο Α.Π.Θ., N. Κατσάνης, σημειώνει ότι τα βλάχικα τραγούδια ελάχιστα μέχρι τις μέρες μας έγιναν αντικείμενο από την φιλολογική επιστήμη στη χώρα μας, όπως δε μελετήθηκε και η σχέση με τα Ελληνόφωνα τραγούδια που επίσης τραγουδούν οι Βλάχοι. Πολλά τραγούδια της Βλάχικης τραγουδιόνταν και στα Ελληνικά, και φυσικό είναι να μην επέζησε η αρχική τους μορφή. Η ρητή μαρτυρία του Κ. Κρυστάλλη ότι μετέφρασε πολλά βλάχικα τραγούδια στην Ελληνική γλώσσα, καθώς και ότι σε πολλά Ελληνόφωνα τραγούδια εξυμνούν τη "Βλάχα την έμορφη ...", οδηγούν σ΄αυτήν τη σκέψη.

Η μελέτη των βλάχικων τραγουδιών από τον αξέχαστο Sam. Baud - Bovy δεν ολοκληρώθηκε λόγω του θανάτου του, και τα τελευταία χρόνια, οι Σύλλογοι Βλάχων έχουν στα αρχεία τους πολύ πλούσιες συλλογές βλάχικων τραγουδιών, που περιμένουν τους λαογράφους, εθνολόγους και μουσικολόγους για την επιστημονική τους προσέγγιση.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
http://clubs.pathfinder.gr/ELLHNIKH_ISTOPIA

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ"

Ο Αριστοτέλης περι βασανιστηρίων

Η Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων καθιερώθηκε στις 26 Ιουνίου 1998, ημερομηνία κατά την οποία το 1987 υπεγράφη η Διεθνής Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων και το 1948 ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ.

Το Διεθνές Συμβούλιο κατά των Βασανιστηρίων, με συμβουλευτικό στάτους στον ΟΗΕ, εδρεύει στην Κοπεγχάγη και επιχορηγείται από την Ε.Ε. και τη δανέζικη κυβέρνηση. Ασκεί το έργο του μέσω του δικτύου των 200 Κέντρων Περίθαλψης και Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Βασανιστήριο είναι σοβαρός πόνος, είτε σωματικός, είτε ψυχικός, μια μέθοδος που χρησιμοποιείται για την εκμαίευση πληροφοριών ή ομολογίας σχετικά με μια πολιτική ή άλλη πράξη, όπου, κατά την άποψή τους, δεν μπορούν να φτάσουν μ' άλλον τρόπο.

Πριν από 2.500 χρόνια, οι Έλληνες είχαν δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις στο παλιό ερώτημα «αν τα βασανιστήρια δικαιολογούνται». Ο Αριστοτέλης και ο Αντιφών αποφάνθηκαν ότι καμιά ομολογία - απόρροια βασανιστηρίων δεν μπορεί να έχει αξία στο δικαστήριο, αφού συνήθως ο βασανιζόμενος λέει αυτά που θέλει ν' ακούσει ο βασανιστής του.

Με πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών, το 1984 υπογράφηκε και το 1987 τέθηκε σε ισχύ, η Διεθνής Σύμβαση για την άμεση κατάργηση των βασανιστηρίων σ' όλον τον κόσμο, επίτευγμα όπου η χώρα μας έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο. Ήδη, με τον «Νόμο Μαγκάκη», τα βασανιστήρια είχαν περάσει ως ιδιώνυμο αδίκημα στην εθνική μας νομοθεσία, λόγω και της δικτατορίας.



[Πηγή sansimera.gr]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Ο Αριστοτέλης περι βασανιστηρίων"

Αναζήτηση νέων υποψηφίων LR

Ν. Λυγερός, O. Rozier

Μέσα στο πλαίσιο της έρευνας για τους αριθμούς Lehmer-Ramanujan, παράλληλα με το θέμα της πιστοποίησης των πρώτων αριθμών LR, έχουμε αρχίσει και μια νέα εκστρατεία με περισσότερη πληροφορική ισχύ για την αναζήτηση νέων υποψηφίων πρώτων αριθμών για να ξεπεράσουμε μερικά τεχνικά όρια. Έτσι εκτός από τους τιτανικούς πρώτους αριθμούς LR που έχουν περισσότερα από 1000 ψηφία-έχουμε βρει ήδη 25 τιτανικούς πρώτους αριθμούς LR και εξετάζουμε ακόμα έναν-μελετούμε εντατικά τους γιγαντιαίους για τους οποίους έχουμε ήδη 3 και εξετάζουμε 16 που έχουμε περισσότερο από 10.000 ψηφία. Σε άλλο επίπεδο με 50.000 ψηφία έχουμε βρει 6 Super γιγαντιαίους που έχουν από 57.125 ψηφία έως 87.368 ψηφία. Η επόμενη κατηγορία αφορά τους ύπερ γιγαντιαίους με περισσότερα από 100.000 ψηφία. Προς το παρόν έχουμε βρει τρεις υποψηφίους με 121.795, 165.374 και 250.924 ψηφία. Ο σκοπός αυτής της εκστρατείας είναι να εμπλουτίσουμε τις υπάρχουσες κατηγορίες και να αποδείξουμε ότι μπορούμε με αυτήν τη μεθοδολογία ν’ αγγίξουμε και το όριο του 1.000.000 ψηφία. Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχουν αυτήν τη στιγμή 65 αριθμοί που ξεπερνούν αυτό το όριο και οι πιο μεγάλοι είναι όλοι του τύπου Mersenne και γενικευμένοι Fermat. Είναι λοιπόν σημαντικό να αποδειχθεί ότι ένας τύπος εντελώς διαφορετικός, όπως είναι οι αριθμοί LR, μπορούν να συνυπάρξουν σε αυτό το επίπεδο. Και αυτός είναι ο στόχος μας με τους νέους υποψηφίους που αναζητούμε σε αυτήν την εκστρατεία.

The Prime Database

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=12482&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αναζήτηση νέων υποψηφίων LR"

Αναζήτησε το ονομα σου στο διαδίκτυο

Σε μια μεγάλη έρευνα του Pew Research Center για το διαδίκτυο βρήκαν ότι περίπου οι μισοί χρήστες του διαδικτύου κάνουν search το όνομά τους. Το ποσοστό αυτό μάλιστα έχει ανοδική τάση!

Η αναζήτηση στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αποδίδει πολλά αποτελέσματα σχετικά με το άτομό τους (συχνές συνωνυμίες κτλ.). Ενδιαφέρον επίσης έχει ότι με την πάροδο των χρόνων παρατηρείται μια χαλαρότερη στάση των χρηστών του διαδικτύου στη βελτίωση του προσωπικού τους προφίλ στον κυβερνοχώρο. Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση ωστόσο, οι νεαροί ενήλικες είναι πολύ πιο προσεκτικοί από ότι οι μεγαλύτεροι στις προσωπικές πληροφορίες που επιτρέπουν να διακινούνται στο διαδίκτυο. Πολύ συχνό είναι επίσης το φαινόμενο οι χρήστες του διαδικτύου να αναζητούν πληροφορίες για πρόσωπα που τους ενδιαφέρουν (π.χ. συναδέλφους, γείτονες, νέες γνωριμίες).

Οι άνθρωποι κάνουν αναζήτηση του ονόματός τους στο διαδίκτυο για πολύ διαφορετικούς λόγους. Η παραπάνω έρευνα διαπίστωσε για παράδειγμα ότι ένας στους δέκα χρήστες του διαδικτύου στην Αμερική χρησιμοποιεί το internet για marketing και επαγγελματική δικτύωση και αυτοπροβολή. Είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλές επαγγελματικές κατηγορίες που «μετράνε» την επαγγελματική τους αναγνωρισιμότητα με τον αριθμό των σχετικών αποτελεσμάτων που βγάζει η αναζήτηση του ονόματός τους. Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η πίεση για αξιοποίηση κάθε μέσου αύξησης της ανταγωνιστικότητας είναι μεγάλη. Στην Αμερική πολλές εταιρείες έχουν κανόνες για το τι είδους προσωπικές πληροφορίες δίνουν τα στελέχη τους στον κυβερνοχώρο.

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που δεν έχουν αμιγώς επαγγελματικά κίνητρα, αλλά περισσότερο ωθούνται από μια ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης. Ο κυβερνοχώρος είναι κυριολεκτικά ένα παράλληλο κοινωνικό σύμπαν όπου ο καθένας μπορεί να «μετρήσει» την υποτιθέμενη κοινωνική του επιρροή στο πλήθος των εμφανίσεων στα αποτελέσματα του search ή στο πλήθος των «φίλων» και «εμφανίσεων» σε διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το facebook, το myspace, το twitter κ.ά.

Μετά από μιάμιση δεκαετία αυξανόμενης εξάπλωσης του διαδικτύου ήδη μιλάμε για «εξάρτηση από το internet». Στην αναθεώρηση του Diagnostic Statistical Manual (5^η έκδοση που θα κυκλοφορήσει το 2013) έχει προταθεί η εξάρτηση από το διαδίκτυο να συνιστά νέα υποκατηγορία στις εξαρτητικές διαταραχές.

Πολλοί άνθρωποι έχουν βρει στον κυβερνοχώρο ένα υποκατάστατο κοινωνικό πεδίο όπου νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια και ευκολία στο να σχετίζονται και να αλληλεπιδρούν. Πολλοί από αυτούς καταφεύγουν ως τη δημιουργία ενός avatar και ζουν μια παράλληλη ζωή. Όπως υπάρχουν άνθρωποι που χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να εμπλουτίσουν ή να επεκτείνουν τα δίκτυά τους, υπάρχουν και άλλοι που τα χρησιμοποιούν ως υποκατάστατα της πολύ περιορισμένης κοινωνικής τους ζωής. Η τελευταία κατηγορία μπορεί να έχει μια ψευδαίσθηση κοινωνικής υπόστασης και επιρροής μετρημένη σε σχετικές με το όνομά τους αναζητήσεις. Οι έρευνες ωστόσο, δείχνουν ότι οι άνθρωποι που αναζητούν το όνομά τους στο διαδίκτυο το κάνουν μια, δυο φορές και πολύ σπάνια με συστηματικό τρόπο, με εξαίρεση κάποιες επαγγελματικές κατηγορίες όπως προαναφέρθηκε.

[Πηγή boro.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αναζήτησε το ονομα σου στο διαδίκτυο "