Η πνευματική εξόντωση του Ελληνικού τρόπου ζωής

Η απεθνοποίηση της Ελληνικής παιδείας-----
Τα κύρια χαρακτηριστικά που συνθέτουν ένα έθνος και διαμορφώνουν αυτό ως συλλογικότητα με συνείδηση του ανήκειν στην συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα είναι κυρίως η γλώσσα, το θρήσκευμα και η ιστορία.---



Οι δεσμοί αυτοί για πολλά χρόνια παρέμεναν ισχυροί και στη σημερινή εποχή ορισμένοι ξενόδουλοι με την δική μας βοήθεια έχουν βαλθεί να διαβρώσουν την εθνική μας αυτοσυνειδησία μεσώ της παιδείας χτυπώντας τους παράγοντες που αναφέραμε παραπάνω.



Ο πρώτος συνεκτικός δεσμός που πρέπει να εξαλειφθεί κατά τούς γραικύλους αυτούς είναι η γλώσσα μας η οποία χαρακτηρίζεται από πολλούς πατρίδα και μητέρα του ανθρώπινου πολιτισμού. Θέλουν να πληγεί εκείνη η γλώσσα που κατά τον Nietzsche << οι θεοί θα επέλεγαν να μιλήσουν με αυτή στους ανθρώπους>> και με τη μόνη γλώσσα που κατά τον Βρεττάκο καταλαβαίνουν οι άγγελοι διότι μιλούν μεταξύ τους με μουσική, και πλησιάζει στο να τα καταφέρει μέσω των δημοφιλέστατων σε πλήθος νεανικού κοινού Greeklish και ναι είναι γεγονός παρά πολλοί μεσώ του φραγκολεβαντίνικου αυτού μορφώματος έχουν ξεχάσει την ορθογραφία και έτσι χάνεται σιγά σιγά η πιο πλούσια γλώσσα στον κόσμο και γίνεται αυτό που φώναζε ο Μέγας Σεφέρης να προλάβουμε: «…γιατί όλα γίνονται στην Ελλάδα σα να μας κινεί ένα θανάσιμο μίσος για τη λαλιά μας.



Το κακό είναι τόσο μεγάλο, που μόνο σαν ένα φαινόμενο ομαδικής ψυχοπάθειας θα μπορούσε να εξηγηθεί. Ίσως οι απωθήσεις που προκάλεσε μια δασκαλοκρατία πολλών αιώνων, έπρεπε να καταλήξουν στις σημερινές μας νευρώσεις. Στα χρόνια μας το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική.

Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι ελληνικά ή ένα οποιοδήποτε ελληνόμορφο εσπεράντο.



Δυστυχώς όλα γίνονται σα να προτιμούμε το εσπεράντο, σα να θέλουμε να ξεκάνουμε με όλα τα μέσα τη γλώσσα μας» […] «Ο Θεός μας χάρισε μια γλώσσα ζωντανή, εύρωστη, πεισματάρα και χαριτωμένη, που αντέχει ακόμα, μολονότι έχουμε εξαπολύσει όλα τα θεριά για να τη φάνε. Έφαγαν όσο μπόρεσαν, αλλά, απομένει μαγιά, που λιγοστεύει και δεν μένει πια καιρός για να μένουμε αμέριμνοι… Αν συνεχίσουμε τον ίδιο δρόμο, αν αφεθούμε μοιρολατρικά στη δύναμη των πραγμάτων, θα βρεθούμε στο τέλος μπροστά σε μια γλώσσα εξευτελισμένη, πολύσπερμη και ασπόνδυλη».

Σχετικά πρόσφατα μάλιστα προσπάθησαν -άλλα δεν τα κατάφεραν ευτυχώς- να εισαχθεί στα σχολεία μας νέα γραμματική η οποία θα μετέτρεπε το αλφάβητο μας σε φωνητικό από τα σύμφωνα θα παρέμενε μόνο το ι, το ο, το α και το ε ενώ ως διφθόγγους θα είχαμε το μπ, το γκ, και το ντ ευτυχώς το υπουργείο έδρασε τάχιστα και απετράπη η έκδοση αυτής της επαίσχυντης γραμματικής και η είσοδος της στα ελληνικά σχολεία.

Βάσει των παραπάνω στοιχείων τεκμαίρεται ότι την ελληνική λαλιά επιβουλεύονται πολλοί και είναι πρέπον να διαφυλαχθεί από το έθνος – κράτος ημών ως κόρη οφθαλμού.



Ο δεύτερος καθοριστικός παράγων που είναι δέον να τρωθεί σύμφωνα με τούς αποδομητές είναι η ορθόδοξη πίστη γιατί χάρη σε αυτή την πίστη διατηρήθηκε ζωντανή η εθνική συνείδηση των Ορθοδόξων Ελλήνων, ως παραδείγματα θα μπορούσαν να ειπωθούν τα παρακάτω, Οι Τουρκοκύπριοι εξισλαμισμένοι τούρκεψαν ενώ οι Καππαδόκες αλλάξαν γλώσσα χωρίς να αλλάξουν εθνική ταυτότητα. Σχετικά με την ορθοδοξία ως στοιχείο ελληνικότητας αρκεί μονάχα να παραθέσουμε τις διατάξεις των πρώτων ελληνικών συνταγμάτων στα οποία διαπρύσιως κηρυττόταν ότι «όσοι κάτοικοι της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν είναι Έλληνες».



Ακόμη σε πολλά ορθόδοξα μοναστήρια υπάρχουν προ της εισόδου των μοναστηριών και στον πρόναο του καθολικού τοιχογραφίες αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Επειδή λοιπόν από τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα ότι η Χριστιανική ορθοδοξία αποτελεί αδιαίρετο στοιχείο της ελληνικότητας και βρίθει μηνυμάτων πνευματικής αντίστασης και ανάτασης και συναποτελεί απειλή με την γλώσσα και την ιστορία μας για τούς επιθυμούντες την εξάλειψη της ελληνικότητας. Η χριστιανική ορθοδοξία κινδυνεύει να τρωθεί με πολλούς τρόπους, αλλά αυτός που μας ενδιαφέρει στο παρόν άρθρο είναι η μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών σε θρησκειολογία αντί να τραπεί σε ομολογιακό μάθημα και φυσικά σε μία εκ των τάξεων του Λυκείου να διδάσκονται η διαφορές της ορθοδοξίας από τα άλλα δόγματα και να εξηγείται γιατί πρέπει να είμαστε περήφανοι που ως Έλληνες είμαστε ορθόδοξοι γιατί στην ορθοδοξία η ελευθερία είναι τρόπος ύπαρξης



Η ιστορία αποτελεί τη συλλογική μνήμη ενός έθνους και το ενοποιεί στις δύσκολες στιγμές του υπενθυμίζοντας στους φορείς της εκάστοτε εθνικής ταυτότητας τι κατάφεραν οι πρόγονοι τούς με σκοπό να το επαναλάβουν και οι ίδιοι όταν χρειαστεί, βεβαίως όταν μιλάς για την ιστορία των Ελλήνων εκεί τα πράγματα διαφέρουν διότι μιλούν για γενναιότητά μιλούν για ανδρεία μιλούν για αρετές και διαπιστώνουν ενθυμούμενοι αυτά πως οι προγονοί τους μεγαλούργησαν είτε με το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τον Μέγα Βασίλειο είτε με τον Αλέξανδρο, το Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα όταν έχεις λοιπόν ως έθνος τέτοιο αντιστασιακό πνευματικά άλλα και πολεμικά παρελθόν οφείλεις όταν σου θίγονται τα όποια συμφέροντα να πολεμήσεις για να τα διατηρήσεις και ασφαλώς δεν συμφέρει τους μεγάλους παίκτες να σου το θυμίζουν.



Παρακολουθήσαμε πριν από ένα μικρό χρονικό διάστημα να αμφισβητούνται τα παραδεδεγμένα ιστορικά γεγονότα του Χορού στο Ζάλογγο και η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από μια βουλευτίνα του Ελληνικού κοινοβουλίου η οποία παριστάνει την ιστορικό όντας πτυχιούχος Γαλλικής φιλολογίας η οποία προ λίγων ετών έγινε γνωστή με αφορμή το εγχειρίδιο ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού στο οποίο έκανε αναφορά περί συνωστισμού στην προκυμαία της Σμύρνης το 1922 και όχι περί σφαγής των Ελλήνων, παλαιότερα ένας άλλος ιστορικός ονόματι Αλκής Αγγέλου ανέφερε σε μελέτη του ότι το κρυφό σχολείο είναι μύθος, η Αγία Λαύρα κατά τους εθνοαποδομητές ιστορικούς δεν υπήρξε κλπ.



Το Αντίβαρο και άτομα όπως ο Γ. Κεκαυμένος, ο Κων/νος Χολέβας και ο Γ. Καραμπελιάς έχουν απαντήσει σε όλες αυτές τις ανιστόρητες αναφορές μεσώ εξαιρετικών βιβλίων και διαφωτιστικών άρθρων με πρωτογενείς ιστορικές πηγές. Βλέποντας όλες αυτές τις προσπάθειες παραχάραξης της ιστορίας δια του εγχειριδίου ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού και συγγραμμάτων όπως αυτών του Κυρίου Αγγέλου μου έρχεται στο μυαλό η ρήση του Μιλάν Κούντερα:

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία. Δε θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.



Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του, θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα. Βλέποντας όλες αυτές τις προσπάθειες πού έχουν ως στόχο την πνευματική εξόντωση του Ελληνικού τρόπου ζωής διακρίνω πολλές φωνές πού είναι εναντίον αυτού του ρεύματος σκέψης και υποστηρίζουν το πρόταγμα του Ρήγα:

Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά.



Δημήτριος Β. Βερδελής

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/8630, Ἀντίβαρο