ΙσλAμ - ΤζιχAντ - Σαρία : Τρεις έννοιες, που αγνοούμε!

Τη στιγμή που η χώρα μας βρίσκεται υπό την πίεση των εδώ μουσουλμανικών οργανώσεων, υπό την πίεση της Τουρκίας και του Ερντογάν, αλλά και λοιπών εγχώριων, δήθεν, προοδευτικών δυνάμεων και πειθαναγκάζεται να ανεγείρει το περίφημο μουσουλμανικό τέμενος, ελάχιστοι είναι εκείνοι, που γνωρίζουν τι σημαίνει Ισλάμ, Τζιχάντ και Σαρία.

Τρεις όροι, που έγιναν ευρύτερα γνωστοί, στη χώρα μας, κυρίως, μετά τις μουσουλμανικές εξεγέρσεις, στις βορειαφρικανικές χώρες.

Με τον όρο Ισλάμ, αναφερόμαστε στη μονοθεϊστική θρησκεία, η οποία διαμορφώθηκε με το κήρυγμα και τη δράση του Προφήτη Μωάμεθ (Μουχάμαντ), στις αρχές του 7ου αιώνα.
Η αραβική λέξη «Ισλάμ» (αραβικά: إسلام ) σημαίνει «υποταγή» και χρησιμοποιείται, από τους μουσουλμάνους, ως «υποταγή στον Θεό» και εκείνοι που αποδέχονται την θρησκεία του Ισλάμ (τη στάση υπακοής, εξάρτησης και αφοσίωσης στον Θεό) ονομάζονται μουσλίμ (muslim), που σημαίνει «υποταγμένος», δηλαδή: «υποταγμένος στον Ύψιστο».

Το Ισλάμ δεν έχει, μόνο, θρησκευτική, αλλά και πολιτική υπόσταση, όπως και άλλες θρησκείες.
Ο διεθνής, πλέον, σήμερα, όρος Τζιχάντ ή Ντζιχάντ (αραβικά:جهاد,IPA:/ʤɪhæːd/) είναι αραβική λέξη, που σημαίνει, γενικά, αγώνας, προσπάθεια, το να μοχθεί κανείς με όλες του τις δυνάμεις ή να αντιμάχεται οποιανδήποτε αντικείμενο αποδοκιμασίας. 

Όταν συνοδεύεται από τη φράση "φι σαμπίλ Αλλά[χ]", ( في سبيل الله),  η oποία αποδίδεται "για τον δρόμο του Θεού", αποκτά ιδιαίτερο νόημα και σημαίνει τον αγώνα για τον Θεό [αποτελεί ένα από τα κεντρικά δόγματα του Ισλάμ και αναφέρεται, ορισμένες φορές, ως ο έκτος πυλώνας του, χωρίς, όμως, να κατέχει, πραγματικά, μία τέτοια θέση].

Ως θρησκευτικό καθήκον, η τζιχάντ θεωρείται, πως ενισχύει την πίστη και αποτελεί ανάλογο της αφοσίωσης του μοναχού στην υπηρεσία του Θεού, όπως ισχύει στον Χριστιανισμό.                                                                                                     

Σε ορισμένα χαντίθ, αναφέρεται ως «μοναχισμός του Ισλάμ», «πράξη αγνής αφοσίωσης», καθώς και μία από τις «πύλες του παραδείσου».

Με τον όρο Σαρία - (Shari'a) – ο δρόμος προς την πηγή ύδατος από το ρήμα
> "shara'a" (شرع), που, σύμφωνα με το Λεξικό του Ιερού Κορανίου του Αμπντούλ Μανάν Ομάρ, σχετίζεται με την ιδέα ενός συστήματος θείου νόμου, μιας ατραπού πίστης και πρακτικής - εννοείται ο ισλαμικός θρησκευτικός κώδικας
διαβίωσης.

Είναι εμπνευσμένη από το Κοράνιο και χρησιμοποιείται ως αναφορά στο ισλαμικό δίκαιο, αλλά και τον ισλαμικό τρόπο ζωής, γενικότερα.

Οι οπαδοί της Σαρία είναι ενάντια στο Σύνταγμα κάθε χώρας, δεδομένου ότι, γι΄ αυτούς, ο μόνος νόμος, το μόνο κανονιστικό πλαίσιο, τον οποίο σέβονται, είναι η
Σαρία.

Και τούτο, γιατί η Σαρία βασίζεται στο Κοράνι, το οποίο οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν, ότι είναι ο μόνος αληθινός λόγος του θεού- Αλλάχ, όπως αυτός τον υπαγόρευσε στο προφήτη του, τον Μωάμεθ.

Η Σαρία υπαγορεύει, ότι οι Μουσουλμάνοι πρέπει να διεξάγουν Τζιχάντ, στο διηνεκές, μέχρις ότου ο Οίκος του Πολέμου [Dar Al Harb], όπου δεν ισχύει η
Σαρία, περιέλθει στη κυριαρχία του Οίκου του Ισλάμ [ Dar Al Islam] ή του Οίκου
της Υποταγής, όπου εφαρμόζεται η Σαρία.                                                        

Αναλόγως των συνθηκών, η Σαρία επιβάλλει και κατευθύνει, τόσο τον βίαιο αγώνα         [ τρομοκρατία], όσο και το προ-βίαιο Τζιχάντ, γνωστό και ως κλεφτό - Τζιχάντ, υπό την
έννοια της διεισδύσεως κάποιου σ ΄ένα χώρο, χωρίς να γίνει αντιληπτός.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι, στο πλαίσιο της επιβολής της Σαρία, προβλέπεται ειδική τακτική της βαθμιαίας και της, βήμα προς βήμα, καθιέρωσής της, όπως παρατηρούμε στην Αίγυπτο - πράγμα, που επιχείρησε ο Μόρσι και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι -, αλλά και στη Τουρκία, από τον Ερντογάν, με τις γνωστές αντιδράσεις.

Σύμφωνα με την αρχική διακήρυξη των Αδελφών Μουσουλμάνων, στο Ισλάμ, πρέπει να
δοθεί ηγεμονικός ρόλος, σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας.                           

Σκοπός τους είναι να εγκαθιδρύσουν ένα Ισλαμικό Χαλιφάτο, όπου θα εκτείνεται,
από τον παρόντα μουσουλμανικό κόσμο, σε ολόκληρο τον παρόντα κόσμο.                  

Επίσης, επιδιώκουν να ανατρέψουν όλες τις μη ισλαμικές κυβερνήσεις, όπου αυτές υπάρχουν, και να εγκαταστήσουν τον Ισλαμικό Νόμο [Σαρία].

''Ο Θεός είναι ο σκοπός μας.
Το Κοράνι είναι το Σύνταγμα μας,
O Προφήτης είναι ο αρχηγός μας, 

O αγώνας [Τζιχάντ] είναι ο τρόπος μας και 

O θάνατος, για χάρη του Θεού, είναι η υψηλότερη φιλοδοξία μας'', αναφέρουν οι
Αδελφοί Μουσουλμάνοι.

Στην ουσία, η Σαρία είναι μια αυταρχική ιδεολογία, η οποία ελέγχει κάθε πλευρά της ζωής ενός ανθρώπου.                                                                                                

Οι οπαδοί της, στην ουσία, συνωμοτούν, σε μια ξένη χώρα, προκειμένου να ανατρέψουν το καθεστώς της και να καταργήσουν το Σύνταγμα, επιβάλλοντας τον λόγο του Ισλάμ.

Υπό την δική τους οπτική, όποιο νομικό σύστημα δημιούργησε ο άνθρωπος είναι παράνομο, δεδομένου ότι, μόνον, ο Αλλάχ δημιουργεί τον νόμο και τον παρέδωσε, στους ανθρώπους, μέσω του Ισλάμ.

Η Σαρία έχει κάνει την εμφάνισή της σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, όπως Λονδίνο,
Βρυξέλλες, κάποιες γειτονιές του Παρισιού, ακόμη και σε συνοικίες της Χάγης.

Τα πλέον χαρακτηριστικά και ακραία δείγματα εφαρμογής της Σαρία, στη καθημερινή
ζωή, εμφανίζονται στη Σαουδική Αραβία και το Αφγανιστάν.

Η ποινή του θανάτου μπορεί να επιβληθεί, αν οι πιστοί μουσουλμάνοι θεωρούσαν, ότι κάποιος παραβαίνει κάποιον από τους άγραφους νόμους του Ισλάμ.

Θάνατος, που εκτελείται δια αποκεφαλισμού, λιθοβολισμού ή εκτελεστικού αποσπάσματος και ακολουθείται από σταύρωση.

Την ώρα , λοιπόν, που οι περισσότεροι μουσουλμάνοι, είτε είναι φανατικοί είτε όχι, τάσσονται υπέρ της Σαρία, το Ισλάμ εξαπλώνεται στην Ευρώπη με γοργούς ρυθμούς και απειλεί τα δημοκρατικά καθεστώτα, αφού το Ισλάμ δεν τα αποδέχεται και εφαρμόζει τις δικές του κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και εν γένει διοικητικές νόρμες.

Ταυτόχρονα, αρκετές οργανώσεις, που ελέγχονται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους,
κάνουν την εμφάνισή τους, τόσο στην ΕΕ, όσο και στις ΗΠΑ, προβάλλοντας, με κάθε
τρόπο, το αίτημα τους, για ανέγερση τζαμιών και εξάπλωση του Ισλάμ, σε όλον τον
πλανήτη.

Ποιές οι επιπτώσεις, στην ζωή του δυτικού κόσμου;;

Σύντομα θα το δούμε......

Πηγή: Επίκαιρα τεύχος 198

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην Έ. Χαραλάμπους και στη Β. Νιούλικου. Πρώτο πρόγραμμα ΡΙΚ, 15/01/2015

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην Έ. Χαραλάμπους και στη Β. Νιούλικου. Πρώτο πρόγραμμα ΡΙΚ, 15/01/2015 "

Αποστολή του Ν Λυγερού στα Μικρά Κατεχόμενα. Κερύνεια 18/1/15

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αποστολή του Ν Λυγερού στα Μικρά Κατεχόμενα. Κερύνεια 18/1/15"

Το Κοσμολογικό Επιχείρημα για την ύπαρξη του Θεού

[…] το Επιχείρημα του Αρχικού Αιτίου, γνωστό και ως Κοσμολογικό Επιχείρημα, βασίζεται μόνο στο εμπειρικό γεγονός ότι το σύμπαν υπάρχει, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του συγκεκριμένα δεδομένα για τη μορφή του.

Το Επιχείρημα του Αρχικού Αιτίου δηλώνει ότι τα πάντα έχουν προκληθεί από κάτι άλλο που προηγήθηκε. Δεν υπάρχει τίποτα αυθύπαρκτο, τίποτα που να δημιουργήθηκε χωρίς κάποιο αίτιο. Επειδή γνωρίζουμε ότι το σύμπαν υπάρχει, μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι η παρούσα μορφή του αποτελεί την κατάληξη μιας ολόκληρης σειράς αιτίων και αποτελεσμάτων. Αν ακολουθήσουμε αυτή τη σειρά προς τα πίσω, θα φτάσουμε στο πρωτογενές αίτιο, στο ποιητικό αίτιο. Το ποιητικό αίτιο, όπως υποστηρίζει το Επιχείρημα του Αρχικού Αιτίου, είναι ο Θεός. Εντούτοις, όπως και το Τελεολογικό Επιχείρημα, αυτό το επιχείρημα έχει δεχτεί πολλές επικρίσεις.

Κριτική του Επιχειρήματος του Αρχικού Αιτίου

Αντιφατικό

Το Επιχείρημα του Αρχικού Αιτίου ξεκινά με την υπόθεση ότι το κάθε πράγμα έχει προκληθεί από κάτι άλλο, στη συνέχεια όμως αντιφάσκει λέγοντας ότι ο Θεός ήταν το ποιητικό αίτιο. Υποστηρίζει τόσο ότι δεν μπορεί να υπάρξει αναίτιο αίτιο, όσο και ότι υπάρχει ένα αναίτιο αίτιο: ο Θεός. Προκαλεί από μόνο του την ερώτηση: «Και ποιο είναι το αίτιο του Θεού;». Κάποιος που έχει πειστεί από το Επιχείρημα του Αρχικού Αιτίου μπορεί να αντιπαρατάξει ότι δεν εννοούσε ότι τα πάντα έχουν αίτιο, αλλά ότι τα πάντα εκτός από το Θεό έχουν αίτιο. Ούτε κι αυτό όμως λέει τίποτα. Αν η σειρά των αιτίων και των αιτιατών πρόκειται να σταματήσει σε κάποιο σημείο, γιατί πρέπει να σταματήσει στο Θεό; Γιατί να μη σταματήσει νωρίτερα, στην εμφάνιση του ίδιου του σύμπαντος, ας πούμε;

Δεν αποτελεί απόδειξη

Το Επιχείρημα του Αρχικού Αιτίου θεωρεί ότι αίτια και αιτιατά δεν θα μπορούσαν να ακολουθούν μια άπειρη σειρά αιτιών σε μια ατέρμονη συλλογιστική ακολουθία. Μια πορεία, δηλαδή, στο παρελθόν που δεν έχει τέλος. Θεωρεί ότι υπήρχε ένα ποιητικό αίτιο που προκάλεσε τη δημιουργία όλων των άλλων πραγμάτων. Είναι όμως απαραίτητο να έγινε πράγματι έτσι; Αν χρησιμοποιούσαμε ένα παρόμοιο επιχείρημα για το μέλλον, τότε θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιο τελικό αποτέλεσμα που δεν αποτελεί αίτιο για τίποτα περαιτέρω. Παρ' όλο όμως που είναι πράγματι δύσκολο να φανταστούμε μια ακολουθία αιτίων και αιτιατών που κινούνται σε μια μελλοντική πορεία ως την αιωνιότητα, η σκέψη φαίνεται εύλογη, ακριβώς όπως δεν υπάρχει ο μέγιστος αριθμός, αφού πάντοτε μπορούμε να προσθέτουμε τη μονάδα σε οποιονδήποτε αριθμό και να τον

κάνουμε μεγαλύτερο. Αν είναι δυνατόν να υπάρχει ατέρμονη ακολουθία, γιατί να μην μπορούν αίτια και αιτιατά να εκτείνονται και στο παρελθόν επ' άπειρον;

Συμπέρασμα και περιορισμοί

Ακόμα κι αν αντικρούσει κανείς αυτά τα δύο αντεπιχειρήματα, δεν αποδεικνύεται ότι το ποιητικό αίτιο είναι ο Θεός που περιγράφουν οι Θεϊστές. Όπως συμβαίνει και με το Τελολογικό Επιχείρημα, το Επιχείρημα του Αρχικού Αιτίου παρουσιάζει σοβαρούς περιορισμούς.

Πρώτον, το αρχικό αίτιο θα πρέπει να ήταν μάλλον εξαιρετικά ισχυρό για να μπορέσει να δημιουργήσει και να θέσει σε κίνηση τη σειρά των αιτίων και των αποτελεσμάτων που ως κατάληξη είχαν την ύπαρξη ολόκληρου του σύμπαντος στη σημερινή του μορφή.

Μπορεί λοιπόν κανείς να ισχυριστεί μάλλον δικαιολογημένα ότι το επιχείρημα φανερώνει την ύπαρξη ενός ιδιαίτερα ισχυρού, αν όχι παντοδύναμου, Θεού.

Το επιχείρημα όμως αυτό δεν παρέχει κανένα στοιχείο ούτε ότι ο Θεός είναι παντογνώστης ούτε ότι είναι πανάγαθος. Καμιά απ' αυτές τις ιδιότητες δεν είναι απαραίτητες για το αρχικό αίτιο. Και όπως συνέβη με το Τελολογικό Επιχείρημα, ούτε ο υποστηρικτής του Επιχειρήματος του Αρχικού Αιτίου θα μπορούσε να ξεπεράσει το πρόβλημα ότι ένας παντοδύναμος, παντογνώστης και πανάγαθος Θεός είναι δυνατόν να ανέχεται τόσο κακό πάνω στη γη.

Nigel Warburton, Φιλοσοφία: Τα βασικά ζητήματα

(Εκδόσεις Περίπλους, 1999, σελ. 33-36)

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Κοσμολογικό Επιχείρημα για την ύπαρξη του Θεού"

Από την ερμηνεία στη νοόσφαιρα

Του Νίκου Λυγερού

Ακόμα κι αν έχουμε δύο θεωρίες ισόμορφες όσον αφορά στα αποτελέσματα, μπορούμε να έχουμε δύο διαφορετικές ερμηνείες. Η ιδέα όμως είναι ότι αυτές οι ερμηνείες μπορούν να επηρεάζουν τη νοόσφαιρα του καθενός. Έτσι μπορούμε να επιλέξουμε την ερμηνεία μέσω στρατηγικής. Και ο λόγος είναι απλός. Η ερμηνεία επιτρέπει την αλλαγή στη νοόσφαιρα και έτσι μπορείς να προετοιμαστείς για το μέλλον. Μέσω αυτής της προετοιμασίας, ουσιαστικά αλλάζεις την ίδια σου την νοόσφαιρα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αλλάζεις και την πραγματικότητα με άλλη νοόσφαιρα. Έτσι δημιουργούμε ένα παράδοξο, αφού οι θεωρίες που είναι ισόμορφες λόγω αποτελέσματος δημιουργούν ένα πεδίο δράσης διαφορετικό και το πεδίο μάχης λόγω ερμηνείας αλλάζει όλα τα δεδομένα. Με αυτόν τον τρόπο υπάρχει μια ανατροπή που μπορεί να φέρει νέο αποτέλεσμα, γιατί η προετοιμασία είναι διαφορετική. Όταν σε μια ταινία βάζουν βιολιά, για να είναι συγκινητική, μπορεί να ξέρεις ότι αυτό ισχύει, την ώρα που ακούς τα πρώτα βιολιά, να χαμογελάσεις και να μην συγκινηθείς, γιατί γνωρίζεις από πριν ότι πρόκειται για τέχνασμα. Η γνώση σου επιτρέπει μια αντίσταση στη δράση και κατά συνέπεια, είναι δυνατό να διαφοροποιηθεί η όλη συμπεριφορά σου λόγω στρατηγικής επιλογής. Έτσι μπορείς να ετοιμαστείς να νικήσεις και να νικήσεις όντως λόγω προετοιμασίας δίχως να παραβιάσεις λογικό παράδοξο.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18524&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Από την ερμηνεία στη νοόσφαιρα"

Η ΑΟΖ δεν είναι για τα κόμματα

Του Νίκου Λυγερού

Μπορεί να βάλει κάθε κόμμα την ΑΟΖ στο πρόγραμμά του, ακόμα κι αν είναι παντελώς άσχετο με το θέμα. Αυτό δεν μας πειράζει αφού σε κάθε περίπτωση δεν ποντάρουμε στα κόμματα για να γίνει η ελληνική ΑΟΖ. Επί της ουσίας είναι ο ίδιος ο λαός που θα την αποκτήσει με τη θέλησή του. Και την κατάλληλη στιγμή, οι εκπρόσωποί του θα συμφωνήσουν. Απλώς δεν είναι ανάγκη να εκτεθείς όταν δεν ξέρεις καθόλου το θέμα. Διότι δεν είναι μια μικρή και τυπική ενημέρωση που επαρκεί για ν' αλλάξει η ηττοπάθεια και το πάθος σου για το μίζερο. Έτσι μιλήσουν δεν μιλήσουν τα κόμματα για την ΑΟΖ μας, οι επίμονοι Έλληνες συνεχίζουν ακάθεκτα τον αγώνα τους κι όσοι θέλουν ας έρθουν μαζί τους, αλλά δεν πρόκειται να περιμένουν κανέναν. Γιατί μερικοί δεν έχουν μάθει ακόμα ότι η θέσπιση γίνεται μονομερώς, ότι οι οριοθετήσεις είναι ανεξάρτητες, ότι οι έρευνες και οι γεωτρήσεις δεν έχουν ανάγκη από όλες τις οριοθετήσεις για να ξεκινήσουν κι ότι τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα που βρίσκονται στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης υπάρχουν ήδη. Κι όταν λένε ότι ασχολούνται τα κόμματα με τις θέσεις εργασίας, ενώ δεν ξέρουν ότι ένας σταθμός υγροποίησης με όλα τα εξαρτήματά του απασχολεί 100.000 ανθρώπους, καταλαβαίνουμε αμέσως πόσο ειδικοί είναι. Γι' αυτόν το λόγο, ας μιλάνε όλα τα κόμματα πια για την ΑΟΖ, με τον δικό τους τρόπο, από τον πιο σχετικό έως τον πιο άσχετο, δεν μας ενοχλεί. Αντιθέτως έτσι φαίνεται καλύτερα ότι η ΑΟΖ είναι μια υπερκομματική οντότητα που ανήκει στο εθνικό επίπεδο. Η ΑΟΖ είναι η εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας, απλώς, για να γίνει θέλει κότσια και στρατηγική κι αυτά τα στοιχεία τα έχουν μόνο οι επίμονοι Έλληνες.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18487&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΟΖ δεν είναι για τα κόμματα"

Αποστολή του Ν. Λυγερού στις νήσους Κλείδες. Μικρά Κατεχόμενα, Κύπρος. 17/01/15

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αποστολή του Ν. Λυγερού στις νήσους Κλείδες. Μικρά Κατεχόμενα, Κύπρος. 17/01/15"

ΑΟΖ ενάντια στον κομματισμό

Του Νίκου Λυγερού

Το κοίτασμα Ταμάρ αποδείχθηκε ότι είχε φυσικό αέριο το 2009 και πέρασε στο εμπορικό στάδιο το 2013, δηλαδή σε 4 χρόνια και παρόλο που υπάρχει αυτό το απτό παράδειγμα με την ΑΟΖ του Ισραήλ, βλέπουμε ότι ακόμα και τώρα οι άσχετοι του τομέα της ενέργειας και των υδρογονανθράκων θέλουν να μας πείσουν ότι χρειάζονται μια δεκαετία. Μια απλή ανάγνωση των δεδομένων της ιστορίας, δίχως καν τεχνικές γνώσεις επιτρέπει την απόρριψη επιχειρημάτων ασχετοσύνης που βέβαια ξεχνούν λόγω άγνοιας ή εντέχνως τα οικονομικά οφέλη που αποτελούν οι πωλήσεις σεισμικών χαρτών και τα bonus υπογραφής που δημιουργούν έσοδα πριν το συμβόλαιο και την ώρα της υπογραφής για άδεια έρευνας δίχως να έχει γίνει καμία γεώτρηση. Και εδώ έχουμε το απτό παράδειγμα της Κύπρου. Όμως φαίνεται ότι η επικοινωνία είναι πολύ επιλεκτική, όταν οι πληροφορίες ενοχλούν απλοϊκές προσεγγίσεις που δεν εμπεριέχουν στρατηγικές αναλύσεις που προέρχονται από τα δεδομένα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης λες και παραμένουν άγνωστα σε μερικούς. Όταν έχεις για μοντέλο μιας ολόκληρης χώρας ένα απλό σπίτι, όταν μπερδεύεις μικροοικονομία με μακροοικονομία, νομίζεις ότι η μικροπολιτική σου είναι και μακροπολιτική. Ενώ τα βασικά στοιχεία της υψηλής στρατηγικής δείχνουν ότι έχει τη δυνατότητα να ανατρέψει δεδομένα της στρατηγικής και της τακτικής, γιατί έχουμε αλλαγή κλίμακας που προκαλεί αλλαγή φάσης. Η ΑΟΖ δεν χωράει μέσα σε μια κομματική προσέγγιση γιατί η τελευταία δεν έχει την εμβέλεια της πρώτης.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18471&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΟΖ ενάντια στον κομματισμό"

Το σαράκι της ζηλοτυπίας και του φθόνου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το σαράκι της ζηλοτυπίας και του φθόνου"

Το σύμβολο της πόλης της Αθήνας

Πόσο γνωρίζετε για την κουκουβάγια, το σύμβολό της Αθήνας;

Αλήθεια, τι γνωρίζετε για το σύμβολο της πόλης των Αθηνών (αλλά και του παλιού Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων); Οι περισσότεροι από εμάς ελάχιστα και ας περάσαμε τα σχολικά μας χρόνια χαζεύοντας τη συγκεκριμένη εικόνα στα βιβλία μας. Η κουκουβάγια, λοιπόν, ή αλλιώς Αthene noctua, αποτελεί σύμβολο σοφίας και είναι το έμβλημα της θεάς Αθηνάς. Είναι ίσως ο πιο γνωστός εκπρόσωπος της τάξης των Γλαυκόμορφων στη χώρα μας και το πιο φωτογενές είδος. Εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της είναι τα μεγάλα μάτια (της επιτρέπουν να βλέπει στο σκοτάδι), η ικανότητα αθόρυβης πτήσης (για να αιφνιδιάζει το θήραμά της) και η ικανότητα να στρέφει το κεφάλι της έως και 270 μοίρες!

Trivial
Εννέα διαφορετικά είδη Γλαυκόμορφων συναντάμε στην Ελλάδα. Τα εξής: Τυτώ, Γκιώνης, Μπούφος, Σπουργιτόγλαυκα, Κουκουβάγια, Χουχουριστή, Νανόμπουφος, Βαλτόμπουφος, Αιγωλιός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το σύμβολο της πόλης της Αθήνας"

Νέα Εικονομαχία;

Του Νίκου Λυγερού

Μερικές φορές πρέπει να κρατιέσαι γερά, για να αντέξεις αυτά που ακούς. Διότι ενώ ξεπεράσαμε την εικονομαχία εδώ και αιώνες και μάλιστα από τότε θεωρείται αίρεση αυτή η τάση που είχε επηρεαστεί από τον ισλαμισμό όπου απαγορεύεται η ανθρώπινη παράσταση του θείου. Έτσι οι βυζαντινές εικόνες μας χαρακτηρίζουν συνεχόμενα και μάλιστα μας αναγνωρίζουν στο εξωτερικό και μ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί λοιπόν ακούμε και τώρα μερικούς να θέλουν να τις βγάλουν από τους δημόσιους χώρους και τα σχολεία; Η Ελλάδα δεν είναι ένα κράτος όπου υπάρχει διαχωρισμός. Με άλλα λόγια η πίστη μας είναι ενσωματωμένη και στη θεσμική ζωή μας. Γιατί λοιπόν να αφαιρέσουν τις εικόνες; Για να πάνε τα πράγματα κατά διαόλου; Γιατί αυτή η μανία εναντίον των χαρακτηριστικών μας; Τι να κάνουμε είμαστε έτσι εδώ και αιώνες και ζούμε αυτό το συνεχές από το Βυζάντιο. Τι έγινε τώρα και όλα αυτά θα γίνουν παράνομα; Έχει ενδιαφέρον που ζούμε σε μια εποχή, όπου θέλουμε για λόγους σεβασμού του θρησκευτικού να βάλουμε ακόμα και τζαμιά. Και ταυτόχρονα, θέλουν να φύγουν οι εικόνες. Μα αυτές οι εικόνες είναι το παρελθόν και το μέλλον. Είναι συμπυκνωμένη ιστορία του πολιτισμού μας, πώς λοιπόν θα αποδεχτούμε αυτούς τους εκφοβισμούς και τις απειλές. Είναι δυνατόν από μόνοι μας, σε μια περίοδο που ετοιμαζόμαστε για την επέτειο των 200 ετών της Εθνικής Επανάστασης κατά τη βαρβαρότητα της Τουρκοκρατίας, να βγάλουμε αυτό που δεν κατάφεραν να σπάσουν ούτε οι χειρότεροι κατακτητές μας; Δεν γίνεται, γιατί είμαστε αυτές οι εικόνες.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=18481&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νέα Εικονομαχία;"

Αντίσταση ενάντια στην αντιδραστικότητα

Του Νίκου Λυγερού

Οι αντιδραστικοί συχνά θεωρούν ότι είναι και αντιστασιακοί, ενώ δεν έχουν βέβαια το υπόβαθρο αφού χρειάζεται ιστορία. Η αντίδραση δεν έχει ανάγκη από τίποτα εκτός από την ύπαρξη ενός αντικειμένου πάνω στο οποίο θα δράσει. Γι' αυτόν το λόγο το μεταμοντέρνο είναι αντιδραστικό κι όχι αντιστασιακό. Επίσης όταν δεν πιστεύεις στους ήρωες, στις θυσίες, στους αγώνες πώς θα μπορούσες να είσαι όντως αντιστασιακός. Έτσι πολλοί νομίζουν ότι μια παρέα είναι μια ομάδα, ότι μια συμμορία, μια ομάδα κρούσης, ένα κόμμα, είναι επαναστατικό κίνημα. Όλα αυτά βέβαια είναι γελοία, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν επειδή το γελοίο δεν σκοτώνει. Αυτό όμως δεν αλλάζει απολύτως τίποτα γιατί δεν επηρεάζει την ιστορία. Απλώς είναι κρίμα που επηρεάζουν άτομα που πιστεύουν σε αυτό το κενό και σπαταλούν το χρόνο τους με το ανούσιο. Γιατί η αντίσταση είναι κάτι άλλο και θέλει ενότητα και στρατηγική, όχι φρουφρού και αρώματα. Γιατί όταν η ιδεολογία σου είναι ανύπαρκτη αφού δολοφόνησες την ουτοπική, δεν μπορείς παρά να προσφέρεις ένα έγκλημα ειρήνης με στόχο να πεθάνει η μνήμη. Το πρόβλημα είναι ότι ο Ελληνισμός είναι της μνημοσύνης και δεν σηκώνει ούτε τις επιθέσεις του κενού. Γι' αυτόν το λόγο δυσκολεύει τους κοινωνικούς που δεν είναι ανθρώπινοι. Γι' αυτό επέλεξε το μέρος της Ανθρωπότητας και όχι την κοινωνία της λήθης και της αδιαφορίας. Έτσι όταν γεμίζεις το πρόγραμμα σου με κενό, γιατί δεν έκανες ποτέ τίποτα, ποιον νομίζεις ότι πείθεις. Στην ουσία, αποκλειστικά, τους άλλους αντιδραστικούς που θα σου την φέρουν όταν βρεθούν μαζί σε ανταγωνιστικό πλαίσιο αντιδραστικότητας. Ενώ η αντίσταση παράγει το ανθρώπινο μέλλον.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18465&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αντίσταση ενάντια στην αντιδραστικότητα"

Το έπος του απέραντου γαλάζιου

Του Νίκου Λυγερού

Το έπος του απέραντου γαλάζιου δεν είναι ένα μυθιστόρημα ή ένα έργο επιστημονικής φαντασίας, αλλά η ιστορία της ελληνικής ΑΟΖ. Ένα από τα σπουδαία της περιόδου που διανύουμε δεν είναι απαραίτητα αυτό που νομίζουμε, διότι μετά από μερικές μέρες μπορεί και να μην έχει πια καμιά σημασία, γιατί είναι θέμα εφημερίδων κι όχι βιβλίων ούτε ιστορίας. Γι’ αυτόν το λόγο έχει νοητικό ενδιαφέρον να υπολογίσουμε τι θα λένε στο μέλλον για αυτή την περίοδο. Και το πιο απίστευτο είναι ότι δεν θα μιλούν βέβαια για πολιτική. Στην ουσία, ακόμα και η επόμενη κοινωνία θα λέει ότι τότε έγινε η ΑΟΖ, επειδή το επέλεξε ο ελληνικός λαός. Διότι αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα. Αν η προετοιμασία που κάναμε είναι η αρχή του έπους που αναζητά η πατρίδα μας κι αν η παρτίδα έχει αρχίσει πάνω στη σκακιέρα της γεωπολιτικής. Γιατί μερικοί από τους δικούς μας δεν το έχουν κατανοήσει ακόμα. Ενώ θα έπρεπε να αντιληφθούν ότι είναι σπάνιες οι εποχές που δημιουργούν ένα έπος και μάλιστα εθνικό. Γιατί όταν ξέρεις ότι συμβάλλεις στον αγώνα του με το έργο σου, σου δίνει μια τεράστια δύναμη και σου επιτρέπει να ξεπερνάς κι εσύ αδιανόητα εμπόδια για να υλοποιηθεί ένας στόχος που αποτελεί όραμα για τον λαό μας. Το ερώτημα που πρέπει να θέσει στον εαυτό του ο καθένας μας είναι το εξής: κατά πόσο συνέβαλα στη δημιουργία αυτού του έπους θα λέω στους δικούς μου μετά από χρόνια. Διότι το έπος και να ανήκει σε μια εποχή, αφήνει μια απήχηση διαχρονική. Και τώρα που μπήκαμε στην περίοδο που συμπίπτει με τα 200 χρόνια της Εθνικής Επανάστασης, το έπος του απέραντου γαλάζιου είναι η συνέχεια της για τον Ελληνισμό που θέλει την απελευθέρωση.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18453&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το έπος του απέραντου γαλάζιου"

Διαχείριση του ύδατος στην ελληνική αρχαιότητα

Τμήμα εγκαταστάσεων του Πεισιστράτειου υδραγωγείου-Αθήνα

    Πώς δεν έλεγαν το νερό – νεράκι στην αρχαία Αθήνα     

    Η διαχείρισή του στην αρχαιότητα γινόταν με τον πλέον ορθολογικό τρόπο    

Συστήματα δεξαμενών που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με υπόγειες σήραγγες, υδραγωγεία που μετέφεραν νερό από τα γύρω βουνά, πολύ μεγάλο αριθμό πηγαδιών, κρήνες και γενικότερα υδραυλικά έργα μάστευσης και μεταφοράς των υδάτων έχει αποκαλύψει η αρχαιολογική σκαπάνη στην πόλη της Αθήνας.

Αγωγός υδρεύσεως από το Πεισιστράτειο υδραγωγείο

 Στην Αρχαϊκή και την Κλασική εποχή δεν υπήρχε ελληνική πόλη χωρίς τα στοιχειώδη: υδραγωγείο, δίκτυο διανομής και κρήνη. Ειδικοί νόμοι εξάλλου όριζαν την χρήση όλων αυτών. «Το “λεπτόγεω” της Αττικής και οι ιδιαίτερα περιορισμένες βροχοπτώσεις είχαν οδηγήσει τους κατοίκους στην εξαντλητική αξιοποίηση όλων των υδάτινων πόρων, αρχικά από
τοπικές πηγές και στην συνέχεια, όταν αυτές δεν επαρκούσαν, από τις πιο απομακρυσμένες», είπε η αρχαιολόγος κυρία Έφη Λυγκούρη στην ημερίδα του υπουργείου Πολιτισμού «Νερό – Περιβάλλον – Πολιτισμός».

Αρχαία πηγάδια που ανασκάφηκαν στο κέντρο της Αθήνας στο πλαίσιο της κατασκευής του Μετρό

 Σε μία εποχή που το νερό, παρότι στον προηγμένο κόσμο παραμένει εύκολα προσβάσιμο, θεωρείται ήδη “αγαθό εν ανεπαρκεία” η διαχείρισή του στην αρχαιότητα γινόταν με τον πλέον ορθολογικό τρόπο. Τα ποτάμια της Αττικής αρχικώς, ο Κηφισός και ο Ιλισός που όμως δεν είχαν συνεχή ροή, ο χείμαρρος Ηριδανός που γινόταν ορμητικός μόνον ύστερα από δυνατές βροχοπτώσεις αλλά και πηγές όπως η Κλεψύδρα πάνω στην Ακρόπολη και η Καλλιρρόη δίπλα στον Ιλισό τροφοδοτούσαν με νερό την πόλη της Αθήνας.

Η ΚΛΕΨΎΔΡΑ -ΑΘΉΝΑ ΑΚΡΌΠΟΛΗ  

 Τα αποθέματά τους όμως δεν επαρκούσαν, έτσι οι Αθηναίοι προχώρησαν στην συστηματική αξιοποίηση των επιφανειακών πηγών και στην υδρομάστευση των υπογείων υδάτων καθώς και στην μεταφορά τους από απομακρυσμένες πηγές που βρίσκονταν στις πλαγιές των βουνών. Από την εποχή του Σόλωνα εξάλλου κάθε σπίτι της Αθήνας είχε πηγάδι στην αυλή του, μόνον στην αθηναϊκή Αγορά μάλιστα έχουν ανασκαφεί σήμερα 400 πηγάδια. 

ΑΘΗΝΑ Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ 4 αι π.Χ.  ΣΧΕΔΙΟ Ι. ΤΡΑΥΛΟΣ 1961

«Στην Σολώνεια Νομοθεσία υπήρχαν νόμοι που προέβλεπαν το βάθος της εκσκαφής και την απόσταση που έπρεπε να έχουν τα πηγάδια μεταξύ τους καθώς και τα μέτρα που έπρεπε να λαμβάνονται για την εξασφάλιση και την αποφυγή μολύνσεών του. Ειδική επιτροπή με επικεφαλής τον μοναδικό αιρετό άρχοντα που ονομαζόταν “ο των κρηνών επιμελητής” φρόντιζε εξάλλου για την αυστηρή τήρηση των νόμων», είπε η κυρία Λυγκούρη. 

Αργότερα η διαχείριση του ύδατος περνάει και στους Νόμους του Πλάτωνα, ο οποίος φαίνεται να έχει ως πρότυπό του τα δίκτυα για την αποχέτευση και περισυλλογή των νερών που έχουν βρεθεί στην περιοχή της Αρχαίας Αγοράς.

 Στην ίδια νομοθεσία όμως προβλέπεται και ο εξωραϊσμός του περιβάλλοντος μέσω του ύδατος. Οι κρήνες δηλαδή, που τροφοδοτούνται από πηγές, πρέπει να κοσμούνται με φυτά και ωραία οικοδομήματα, τα ιερά πρέπει να τροφοδοτούνται με νερά για να ποτίζονται τα ιερά άλση που τα περιβάλλουν αλλά και οι ναοί το ίδιο για να είναι όμορφοι όλες τις εποχές του έτους.

 Η παρατεταμένη ξηρασία της Αττικής που άρχισε από τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. οδήγησε στην δημιουργία υπόγειων δεξαμενών που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με αγωγό. Οι δεξαμενές παρείχαν νερό για πλύσιμο αλλά και το πόσιμο, που η άντλησή του γινόταν από ξεχωριστό πηγάδι. «Πολύπλοκα και πολυδαίδαλα τέτοια συστήματα έχουν ανασκαφεί στην Αθήνα αποδεικνύοντας την σημαντική τεχνογνωσία σε υδραυλικά έργα των Αθηναίων ήδη από τον 6ο πΧ. αιώνα», όπως είπε η αρχαιολόγος. Ένα τέτοιο έργο έχει ανασκαφεί στην ανατολική πλαγιά του Αγοραίου Κολωνού, όπου βρίσκεται ο ναός του Ηφαίστου ενώ ένα ακόμη βρέθηκε από τον Ντέρπφελντ το 1892-1898 στη βόρεια πλαγιά του Αρείου Πάγου. 

Η κατασκευή των μεγάλων υδραγωγείων υπήρξε ωστόσο έργο τυράννων: Το Ευπαλίνειο όρυγμα ήταν έργο του Πολυκράτη της Σάμου, το υδραγωγείο της Νάξου ήταν έργο πιθανώς του Λύγδαμι, επίσης υπήρχε η κρήνη του Θεαγένη στα Μέγαρα ενώ η Εννεάκρουνος με το αντίστοιχο υδραγωγείο στην Αθήνα δημιουργήθηκε από τους Πεισιστρατίδες. 

Τμήμα του Πεισιστράτειου υδραγωγείου μάλιστα αποκαλύφθηκε 1995 στην ανασκαφή για το σταθμό του μετρό «Ευαγγελισμός» στην Βασιλίσσης Σοφίας. Ο αγωγός αυτός αποτελεί τη βασική αρτηρία του υδραγωγείου που μετέφερε νερό στην Αθήνα από τις πηγές του Ιλισού στον Υμηττό, οι οποίες τοποθετούνται πάνω από το δήμο Παπάγου κοντά στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο.

Ο ναός του Απόλλωνα Ζωστήρα στην παραλία του Αστέρα της Βουλιαγμένης -Μ ια τεράστια δεξαμενή της αρχαϊκής εποχής ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια των εργασιών που εκτελούνται για την κατασκευή της νέας εισόδου της πλαζ του «Αστέρα» της Βουλιαγμένης

 Παρόμοιου τύπου ήταν ο αγωγός (530-520 π. Χ.) που τροφοδοτούσε με νερό την κρήνη της Αρχαίας Αγοράς, η οποία έχει ταυτισθεί με την Εννεάκρουνο. Την κρήνη κατασκεύασαν οι Πεισιστρατίδες για να εξωραΐσουν την πόλη και από το πλήθος των αρχαίων αναφορών αποδεικνύεται ότι αποτελούσε ένα από τα πλέον φημισμένα οικοδομήματα, που καταλάμβανε κεντρικό τμήμα της Αγοράς.

 Τμήμα του υδραγωγείου που κατασκεύασε εξάλλου ο Κίμων θεωρείται και ο αγωγός, που έχει ανακαλυφθεί πίσω από την Ποικίλη Στοά ενώ στην εποχή του Κίμωνα χρονολογεί η αρχαιολόγος και τους αγωγούς που βρέθηκαν στην ανασκαφή του μετρό μπροστά στη Βουλή. 
Στο πλαίσιο των εγγειοβελτιωτικών έργων της αρχαία Αθήνας εντάσσεται όμως η αποστράγγιση της ευρύτερης περιοχής του Κεραμεικού αλλά και η διευθέτηση της κοίτης του Ηριδανού. Ένας από τους λόγους άλλωστε που οι Αθηναίοι στην αρχαιότητα είχαν ιδρύσει τα Γυμνάσιά τους έξω και μακριά από την πόλη φαίνεται ότι ήταν η εξασφάλιση του νερού, που ήταν αναγκαίο για το λούσιμο των νέων που γυμνάζονταν σε αυτά.

Τμήμα του Ηριδανού με εγκαταστάσεις χρήσης ύδατος  

 Έτσι το Γυμνάσιο της Ακαδημίας ιδρύθηκε κοντά στην τότε όχθη του Κηφισού, το Γυμνάσιο του Λυκείου ακριβώς δίπλα στον Ιλισό, όπως και το Γυμνάσιο του Κυνοσάργους. 

«Η έλλειψη του νερού στην Αττική οδήγησε τους κατοίκους της να μελετήσουν την ροή των ποταμών και τη διείσδυση της βροχής μέσα στη γη και να ανακαλύψουν που κρύβονται τα νερά ώστε να τα αντλήσουν αποκτώντας έτσι μία ξεχωριστή τεχνογνωσία. Έτσι ανέπτυξαν έναν πολύ μεγάλο υδροτεχνολογικό πολιτισμό, όπως αποδεικνύεται από τα έργα τους. 

Όμως παρά την αγωνιώδη τους προσπάθεια για την εξεύρεση του άριστου αγαθού κατά τον Πίνδαρο, το διέθεταν απλόχερα για τον εξωραϊσμό της πόλης τους αλλά κυρίως των δημοσίων κτιρίων και των ιερών τους, που ιδρύθηκαν μέσα σε πυκνόφυτα άλση και κοντά σε ποτάμια και πηγές», κατέληξε η κυρία Λυγκούρη.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διαχείριση του ύδατος στην ελληνική αρχαιότητα"

Η ελληνική σκακιέρα

Του Νίκου Λυγερού

Η ελληνική σκακιέρα δεν είναι μόνο η ξηρά, αλλά και το απέραντο γαλάζιο, διότι με την ελληνική ΑΟΖ αλλάζουν όλα τα δεδομένα του παρελθόντος. Κι αν μερικοί δεν βλέπουν ακόμα τη συμβολή της στην ένωσή μας με την Κύπρο, θα το αντιληφθούν με την οριοθέτηση και οι ίδιοι θ’ αρχίσουν να μιλούν για την ΑΟΖ του Ελληνισμού, η οποία έχει το μεγαλύτερο εμβαδόν στη Μεσόγειο Θάλασσα. Έτσι οι Έλληνες δεν δημιουργούν μόνο επιφάνειες και γήπεδα, αλλά πιο πολύ πεδία δράσης σαν τις σκακιέρες, όπου δεν παίζουν τα ζάρια αλλά μόνο η στρατηγική σκέψη. Και αυτή βρίσκεται σ’ ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο που βλέπουμε πόσο ουσιαστικό είναι όταν υπάρχουν ανατολίτικες προσεγγίσεις στην περιοχή. Επιπλέον από την αρχή το ξέρουμε, το σκάκι βασίζεται στην προστασία του σταυρού. Αυτός είναι ο ρόλος όλων των κομματιών και των πιονιών, όπου και να βρίσκονται πάνω στη σκακιέρα. Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει όλοι μας να μάθουμε, σ’ όποιο χώρο και να βρισκόμαστε, ότι θα αγωνιστούμε πάνω στην ίδια σκακιέρα κι αν οι θυσίες μας και οι ιδιότητές μας είναι διαφορετικές, ο στόχος παραμένει ο ίδιος, γιατί έχουμε μια πατρίδα, μια αποστολή, ένα όραμα. Συνεχίζουμε το έργο του Ελληνισμού που βασίζεται πάνω στα θεμέλια της θάλασσας και του Δικαίου με την ενέργεια της νοημοσύνης. Έτσι η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει η χώρα των μίζερων, αλλά το πέρασμα και η πηγή. Δημιουργούμε μέλλον με τις πράξεις μας, όχι για να πούμε ότι τις κάναμε, αλλά για να γίνουν, επειδή είναι αναγκαίες για την εξέλιξη της συνέχειας. Δεν είμαστε μόνο αυτοί που είμαστε, είμαστε κι αυτοί που ήταν και που θα είναι, γιατί ακολουθούμε μια πολυκυκλική χρονοστρατηγική.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18448&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ελληνική σκακιέρα"

Όταν είσαι στη Θράκη

Του Νίκου Λυγερού

Όταν είσαι στη Θράκη είναι απαράδεκτο να μην μιλάς για τον ζεόλιθο που θα αλλάξει τα δεδομένα της μιζέριας, είναι απαράδεκτο να μην αναφερθείς στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, να μην προωθήσεις την ενεργοποίηση του τρένου. Γιατί αν νιώθεις τους Θρακιώτες και τους αγαπάς πραγματικά, πρέπει να ξέρεις ότι όταν ήταν παιδιά χωρίς γνώσεις, το μόνο που ήθελαν ήταν να φύγουν από τη Θράκη, όμως με την πάροδο του Χρόνου και με την παρέμβαση των Δασκάλων, πολλά από αυτά τα αθώα παιδιά έγιναν Δίκαιοι που προστατεύουν τη Θράκη, που την θέλουν ελεύθερη και όχι στο περιθώριο. Γιατί ξέρουν για την αξία της και πώς συνδέεται με το Βυζάντιο. Έτσι όταν βρίσκεσαι στη Θράκη, θέλω να σκεφτείς ότι πολλοί είναι δικοί σου, γιατί ξέρουν ότι παλεύεις για τα δικαιώματα του Ελληνισμού, γιατί ξέρουν πόσο αγαπάς τα κάστρα και την ιστορία, γιατί γνωρίζουν ότι για σένα τα μουσεία δεν είναι νεκρά. Επειδή η Θράκη έχει παράδοση για την προστασία του Ελληνισμού κι αν μερικοί έπεσαν στην παγίδα του ραγιαδισμού, είναι απλώς γιατί δεν έβλεπαν τις προοπτικές που έχει ο τόπος τους. Αλλά τώρα δεν υπάρχει πια καμιά δικαιολογία. Διότι ξέρουμε για το μέγεθος και την ποιότητα του ζεόλιθου. Και οι Θρακιώτες περιμένουν πώς και πώς την τελική άδεια για ν' αρχίσει η εξόρυξη του ελληνικού ζεόλιθου. Για ν' απαλλαγούν από άλλες απαράδεκτες πιέσεις και να δουν με τα μάτια τους ότι η Θράκη ανήκει στο μέλλον της Ελλάδας. Χάρη στους ανθρώπους που το παλεύουν από τότε που ξύπνησαν.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18337&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν είσαι στη Θράκη"

                              TO ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Κάθε καρυδιάς καρύδι, σε επίπεδο ηγεσίας, συγκεντρώθηκε χθες στο Παρίσι για να διαδηλώσει το φόβο του από τον ισλαμικό φονταμενταλισμό, ή να υποκριθεί τη συμπαράστασή του προς τη Δύση αλλά, παράλληλα, και να την νουθετήσει, όπως ο κ. Νταβούτογλου.

Η εξουσία, όταν ασκείται στο ανώτατο επίπεδο, δεν συγκινείται από τη δολοφονία αθώων ανθρώπων.

Εκατομμύρια Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι έχασαν τη ζωή τους στη δεύτερη δεκαετία του αιματηρού 20ού αιώνα σε μια εκδήλωση ακραία γενοκτονίας από το τουρκικό κράτος και δεν ίδρωσε το αυτί κανενός.

Δεν ιδρώνει και σήμερα.

Το ίδιο επαναλήφθηκε πολλές φορές από το Βιετνάμ μέχρι τις ημέρες μας με τις επεμβάσεις των Δυτικών δυνάμεων σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.

Δεκαεπτά, συνολικά, άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Γαλλία τις τελευταίες ημέρες εξαιτίας του θρησκευτικού φανατισμού.

Εκδηλώσεις σαν τις χθεσινές δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα.

Οι ρίζες του είναι βαθιές.

Η ιστορία είναι γεμάτη ατυχήματα αλλά και επαναλαμβάνεται.

Αν το Βυζάντιο ήταν σε μερικές περιπτώσεις περισσότερο ευέλικτο και δεν περιφρονούσε τους νομάδες της Αραβικής σήμερα χερσονήσου, κι αν δεν εμφανιζόταν ο Μωάμεθ την κρίσιμη εκείνη περίοδο, ο αραβικός κόσμος θα μιλούσε ελληνικά και η θρησκεία του θα ήταν επίσης διαφορετική.

Η ιστορία, όμως, δεν γράφεται με τα αν.

Ο Μωάμεθ εμφανίστηκε και οι Άραβες τον αποδέχτηκαν ως προφήτη.

Οι συνθήκες του βίου του, ο κόσμος στον οποίο απευθυνόταν και, αργότερα, η σταδιακή συνειδητοποίηση των Αράβων ως ευρύτερης ομάδας με κοινά συμφέροντα, διαμόρφωσαν μια παράδοση και μια θεολογία, το Ισλάμ.

Η ανάγκη επέκτασης των Αράβων πέραν της χερσονήσου τους, έπρεπε να εμψυχώσει τους μαχητές και να τους πείσει ότι αν πεθάνουν για την επικράτηση της θεϊκής αλήθειας όπως εκφράστηκε από τον Μωάμεθ, θα πάνε στον παράδεισο όπου θα απολαύσουν το μέλι και το γάλα, παρέα με όμορφες κορασίδες (σούρα 47, 15, βλ. και 43,72-73. 55,46-56 εξ. 56,12-37.77,41-44).

Το αραβικό Ισλάμ επεκτάθηκε, έφθασε μέχρι τη Γαλλία, πολιόρκησε και απείλησε να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, υποχώρησε στη συνέχεια και διαμόρφωσε τα σημερινά εθνικά κράτη του.

Το περιεχόμενο της θρησκείας του, όμως, είναι το ίδιο.

Η κατάκτηση, διά της βίας, του κόσμου των απίστων, περιλαμβάνεται στη θεολογία του.

Έχει όμως και πολλές τάσεις και αιρέσεις.

Όλοι οι μουσουλμάνοι δεν ασπάζονται το μαχητικό και βίαιο Ισλάμ.

Δεν είναι όμως λίγοι αυτοί που το αποδέχτηκαν και αγωνίζονται για την επικράτησή του σε όλον το χώρο του κόσμου των απίστων.

Όλοι οι μουσουλμάνοι δεν είναι βίαιοι τζιχαντιστές, αλλά οι τζιχαντιστές λειτουργούν στο όνομα του Ισλάμ.

Η σύγχρονη αναβίωση του ισλαμικού φονταμενταλισμού οφείλεται στη Δύση, και κυρίως στις ΗΠΑ.

Στην αρχή για να υπονομεύσουν την παρουσία της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν, στη συνέχεια για να ανατρέψουν τα αραβικά κοσμικά καθεστώτα.

Σήμερα τα πράγματα δεν ελέγχονται.

Φαινόμενα σαν και αυτά των Δίδυμων Πύργων και της Charlie Hebdo θα τα συναντούμε συχνά.

Η αμφισβήτηση και της Δυτικής πολιτικής και των Δυτικών αξιών είναι έντονη, ακόμη και στο εσωτερικό των Δυτικών, λεγόμενων, κοινωνιών.

Ο πόλεμος, γιατί περί αυτού πρόκειται, οδηγεί ανθρώπους σε απόγνωση και σε αναζήτηση καταφυγίου στη Δύση.

Ακόμη και στο περιθώριο των Δυτικών κοινωνιών ζουν καλύτερα απ’ ό,τι στις εμπόλεμες περιοχές της πατρίδας τους.

Η ροή των προσφύγων δεν πρόκειται να σταματήσει.

Ο παραλογισμός της Δύσης είναι ότι επεδίωξε συνειδητά την ένταση της ροής αυτής με την υπονόμευση των κοσμικών καθεστώτων τους και στη συνέχεια με τις στρατιωτικές επεμβάσεις ή την ενθάρρυνση φυλετικών ή θρησκευτικών αντιπαραθέσεων.

Η επικράτηση, επίσης, πολυπολιτισμικών αντιλήψεων στις Δυτικές χώρες, έχει διαμορφώσει στο εσωτερικό τους μια κρίσιμη μάζα πολιτών που υπερασπίζεται όχι απλώς το δικαίωμα οποιουδήποτε να εισέλθει σ’ αυτές ως μετανάστης, αλλά ακόμη και δολοφονικές εκδηλώσεις όπως αυτή του Παρισιού.

Η ώσμωση της Ευρώπης με την Ασία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή είναι αναπόφευκτη.

Μια διαφορετική κοινωνία διαμορφώνεται σιγά-σιγά, και τα πολιτικά προτάγματα αρχίζουν να μεταβάλλονται.

Το φαινόμενο δεν μπορεί να ελεγχθεί.

Το σημείο ισορροπίας του αναζητείται.

Ακόμη και το «βεστφαλικό κράτος», το κράτος δηλαδή που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη μετά την Ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648, ήταν αποτέλεσμα αιματηρότατων θρησκευτικών πολέμων.

Οι θρησκείες ήταν και παραμένουν το άλλοθι των πολιτικών και κοινωνικών ιστορικών μεταβολών.

Ο Διαφωτισμός, η Γαλλική Επανάσταση, η Βιομηχανική Επανάσταση, η ανάδυση του εμπορίου και της αστικής τάξης ενίσχυσαν το ευρωπαϊκό κρατικό δημιούργημα το οποίο πλέον αμφισβητείται.

Δεν είναι οι πολιτικοί που ανοίγουν καινούριους δρόμους αλλά οι άνθρωποι του πνεύματος.

Τα κρατικά και πολιτειακά μορφώματα ακολουθούν πνευματικές και πολιτισμικές διεργασίες που συντελούνται επί μακρόν στις κοινωνίες.

Με αυτήν την έννοια, η Ευρώπη βρίσκεται σε πνευματική παρακμή και το αποτέλεσμα της παρακμής αυτής θα είναι η κρίση και στην πολιτειακή της συγκρότηση.

Το κράτος έθνος ( το «βεστφαλικό κράτος», όπως είπαμε) αμφισβητείται, και το ευρύτερο ευρωπαϊκό μόρφωμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί να βρει το στίγμα της.

Τα τείχη δεν είναι λύση, ούτε και μπορούν να υψωθούν.

Αλλά και η ελεύθερη προσπέλαση αλλάζει τη σύνθεση των πληθυσμών, εισάγει πολλές κουλτούρες στις Δυτικές κοινωνίες.

Η Ευρώπη, όμως, σε αντίθεση με την Αμερική, είναι περισσότερο ανελαστική στην αφομοίωσή τους.

Ή, καλύτερα, μπορεί να τις αφομοιώσει ως έναν βαθμό ο οποίος φαίνεται να ξεπερνιέται.

Ακροδεξιές εθνικιστικές επιλογές είναι σχεδόν βέβαιον ότι θα υπάρξουν, αλλά η αποτελεσματικότητά τους θα είναι περιορισμένη.

Η απογοήτευση και από αυτές τις επιλογές θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη κρίση.

Το ίδιο και με τις αριστερές επιλογές.

Η εγκατάσταση στις Δυτικές χώρες ανεξέλεγκτου αριθμού μεταναστών θα οξύνει το οικονομικό πρόβλημα και το φαινόμενο της ανεργίας.

Σε ανάλογες περιπτώσεις, στην αρχαία εποχή, οι λαοί οδηγούνταν σε αποικισμούς (τέτοιοι ήταν οι ελληνικοί αποικισμοί) και στη νεότερη εποχή στην αποικιοκρατία.

Και από τις δύο επιλογές προέκυψαν λύσεις.

Στις ημέρες μας η μόνη λύση που διαφαίνεται είναι η παγκόσμια κινητικότητα όσων έχουν τη δυνατότητα αυτή.

Στην ελληνική περίπτωση, η αλλαγή της σύνθεσης ενός γηρασμένου και μη ανανεούμενου πληθυσμού δημιουργεί και άλλα, οξύτερα προβλήματα.

Όλα αυτά δεν είναι η περιγραφή ενός παραμυθιού που εξελίσσεται στο μέλλον, αλλά η πραγματικότητα που βιώνουμε και θα βιώσουμε στο προσδόκιμο όριο της ζωής μας.

Και το ερώτημα είναι: ασχολούνται με αυτά οι πολιτικοί μας;

Τα πρόσωπα που διεκδικούν την ψήφο μας σε όλ

α τα κόμματα έχουν το διανοητικό εκτόπισμα και την πολιτική ευελιξία για να τα αντιμετωπίσουν; 

Έγραψε ο Παντελής Σαββίδης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Αρώματα και γεύσεις". Αθήνα, 12/01/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Αρώματα και γεύσεις". Αθήνα, 12/01/2014 "

Η στρατηγική ανάκαμψη της Ελλάδας

Του Νίκου Λυγερού

Η στρατηγική ανάκαμψη της Ελλάδας δεν έρχεται με υποσχέσεις, αλλά με πράξεις. Με συμμαχικές συμφωνίες κι όχι με λόγια. Η αλλαγή φάσης με την Αίγυπτο και ταυτόχρονα με το Ισραήλ μέσω της Κύπρου είναι ένα γεγονός πάνω στο οποίο πρέπει να πατήσουμε για να πετύχουμε χειροπιαστές οριοθετήσεις ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Κύπρο, για να αφήσουμε πίσω τις μίζερες προσεγγίσεις, που δεν πιστεύουν στην ριζοσπαστική αλλαγή σε γεωπολιτικό επίπεδο που προετοιμάζει η Ελλάδα. Σημασία δεν έχει αν δεν το πιστεύουν κάποιοι, γιατί στο τέλος θα το ζήσουν σαν εμάς και θα λένε μάλιστα ότι ήταν φυσιολογικό και αναμενόμενο κι ότι θα έπρεπε να είχε γίνει και πιο πριν, δίχως βέβαια να επισημαίνουν ότι οι ίδιοι δεν έκαναν απολύτως τίποτα γι’ αυτό το θέμα. Ο γύρος αδειοδότησης που άρχισε πρέπει να συνεχίσει για να ενισχύσει πρακτικά και οικονομικά την Ελλάδα, για να προχωρήσουμε ταυτόχρονα και στην θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Αυτά τα δεδομένα είναι ισχυρά και σταθερά και πρέπει να υλοποιηθούν για να ζήσουμε αυτήν την καινοτομία για την πατρίδα μας. Είναι εθνικές επιλογές κι όχι κομματικές. Είναι στρατηγικό μείγμα κι όχι παραταξιακό τέχνασμα. Γιατί θέλουμε μια Ελλάδα που παίζει τον ρόλο της και χρονοστρατηγικά. Γιατί αυτή είναι η Ελλάδα του μέλλοντος. Είναι ενέργειες που πρέπει να γίνουν ανεξαρτήτως από τις διαθέσεις του καθενός. Διότι είναι υψηλή στρατηγική απαραίτητη και αποτελεσματική λόγω ανθεκτικότητας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=18436&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η στρατηγική ανάκαμψη της Ελλάδας"

Οι Έλληνες δεν γονατίζουν

Του Νίκου Λυγερού

Οι Έλληνες δεν γονατίζουν γιατί είναι γκρινιάρηδες, ξεροκέφαλοι, αντιδραστικοί κι όταν έρχονται αυταρχικά συστήματα να τους καταπατήσουν αντιστέκονται, γιατί δεν ήταν ποτέ καλοί μαθητές της βαρβαρότητας. Αυτό το μάθημα δεν μπαίνει στο μυαλό μας με τίποτα, όσο σκληροί και αν είναι οι δικτάτορες, όποιο χρώμα κι αν έχουν, γιατί όλοι τους έχουν διαπράξει γενοκτονίες και ξέρουμε ακριβώς πώς λειτουργούν. Πολλοί προσπάθησαν σε διάφορες εποχές, αλλά ο Ελληνισμός είναι διαχρονικός και δεν τα έβγαλαν πέρα μαζί του. Δεν ακολουθούμε αρχές, παρακολουθούμε αξίες. Και τους νόμους μας τους θέλουμε ανθρώπινους, για να προστατεύουν τους αθώους, και όχι θεσμικούς για να καταπατούν τους δίκαιους. Έτσι αν χρειάζεται αγώνας για να μην περάσουν οι βαρβαρότητες, θα τον δώσουμε έως το τέλος, έως στη νίκη. Δεν φοβόμαστε κανένα εχθρό της πατρίδας και κανένα ραγιά. Ας το ξέρουν όλοι οι υποψήφιοι που θέλουν να το παίξουν τραβεστί, γιατί δεν είναι χαμαιλέοντες και φαίνεται η πραγματική τους υπόσταση. Έτσι τίποτα δεν μας απασχολεί πάρεξ γλώσσα και ελευθερία, όπως έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός. Κι αν μερικοί θεωρούν ότι οι Έλληνες προχωρούν με το σταυρό στο χέρι, να ξέρουν ότι έχουν δίκιο. Απλώς να μην ξεχνούν ότι στο άλλο έχουν σπαθί, γιατί το Βυζάντιο δεν είναι απλώς μια ανάμνηση, αλλά ένας δεσμός που ποτέ δεν ξεχάσαμε κι ούτε πρόκειται να ξεχάσουμε. Συνεχίζουμε λοιπόν ακάθεκτα, ασταμάτητα, χωρίς καμία παύση, γιατί ο αγώνας μας είναι η απελευθέρωση του Ελληνισμού από κάθε καταπατητή κάθε κατεχόμενο της βαρβαρότητας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18429&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Έλληνες δεν γονατίζουν"

Ενάντια στην κοινωνική μιζέρια

Του Νίκου Λυγερού

Δεν πρόκειται να μας επηρεάσουν οι ειδικοί της κοινωνικής μιζέριας που προσπαθούν να μας απασχολήσουν με τα προβλήματα της διπλανής πόρτας, ενώ αυτά τα κανονίζουμε ήδη μεταξύ μας και αυτό σε ανθρώπινο επίπεδο δίχως να έχουμε ανάγκη από κοινωνικές παρατάξεις που είναι η μία πιο ακραία από την άλλη. Δεν είναι η κοινωνία που μας μαθαίνει να είμαστε ανθρώπινοι, αλλά η Ανθρωπότητα και ο Χρόνος. Αντιθέτως οι κοινωνικές παρατάξεις παροτρύνουν στην αδιαφορία και τη λήθη. Ενώ είμαστε της μνημοσύνης. Έτσι όταν προσπαθούν μερικοί να μας χώσουν κοινωνικά μοντέλα, πάντα μεταμοντέρνα, ξεχνούν ότι είμαστε του Ελληνισμού και ότι έχουμε μία παράδοση λόγω πίστης και ανθρωπιάς. Και γι’αυτόν το λόγο δεν περιμένουμε καμιά καθοδήγηση για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, αφού δεν πιστεύουμε στις αρχές αλλά μόνο στις αξίες. Έτσι βλέπουμε αμέσως όταν κάποιος δεν έχει αξίες αλλά μόνο αρχές και ξέρουμε ότι έχει μέσα του στοιχεία αυταρχικού συστήματος και του λέμε ντόμπρα και σταράτα ότι δεν θα περάσουν, γιατί είμαστε αναρχικοί με όλα τα συστήματα που προσπαθούν να μας μάθουν βίαια την κοινωνική ευτυχία, αφού γνωρίζουμε ότι ταυτόχρονα θα καταπατήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν θέλουμε μια κοινωνία του 1984 ή του Fahrenheit 451. Είμαστε άνθρωποι των βιβλίων κι όχι των φυλλαδίων, θέλουμε περιεχόμενα κι όχι προγράμματα. Δεν πρόκειται λοιπόν να ξεχάσουμε την πατρίδα μας και τους αγώνες μας. Δεν πρόκειται να λησμονήσουμε ότι είμαστε ένας λαός που γέννησε Άγιους και ήρωες, επειδή αυτά δεν συμπίπτουν με τα μεταμοντέρνα μοντέλα του κενού. Είδαμε κι άλλα συστήματα πιο ισχυρά, που κατέρρευσαν, δίχως ν' αφήσουν τίποτα, γιατί οι μίζεροι δεν γράφουν ιστορία.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18427&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ενάντια στην κοινωνική μιζέρια"

Στρατηγικές πράξεις

Του Νίκου Λυγερού

Στρατηγικές πράξεις χρειαζόμαστε για να πετύχουμε την αναγνώριση των γενοκτονιών, όπου και να βρισκόμαστε στον κόσμο, από την Ελλάδα στην Αυστραλία μέσω Ευρώπης και Αμερικής. Δεν αρκεί να ζητούμε παθητικά, πρέπει να διεκδικούμε ενεργητικά. Δεν αρκεί να λέμε ότι υποφέρουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα, πρέπει να παλεύουμε για να τα αλλάξουμε. Μπορούμε και το έχουμε αποδείξει και στο παρελθόν, αρκεί να το θέλουμε. Κι εμείς το θέλουμε. Επίσης φέτος με την επέτειο για τα εκατό χρόνια της γενοκτονίας των Αρμενίων έχουμε ένα αποτελεσματικό πλαίσιο για να δράσουμε επί του πρακτέου για την τριάδα γενοκτονιών, όπου και να βρισκόμαστε πάνω στον πλανήτη. Είναι κατάλληλο το πλαίσιο για να δημιουργηθούν συμμαχίες μεταξύ των θυμάτων και να πετύχουμε ακόμα περισσότερες αναγνωρίσεις από κράτη και διεθνείς θεσμούς. Διότι αυτήν την περίοδο όλοι και όλες θα ακούσουν με πιο έντονο τρόπο για την επέτειο και δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες για έλλειψη ενημέρωσης. Επίσης θα υπάρξουν και διαμάχες, αφού το σύστημα της προπαγάνδας της Τουρκίας θα προσπαθήσει να πείσει τους πάντες ότι δεν υπήρξε ποτέ αυτή η γενοκτονία και αυτή η διαδικασία θα μας δώσει το πεδίο δράσης της αντεπίθεσης της μνημοσύνης. Όλοι οι μαχητές της ειρήνης ξέρουν ότι δεν πρέπει ν’ αποδεχθούμε καμία λήθη. Έτσι κάθε προσπάθειά τους, θα μας δώσει την ευκαιρία να δώσουμε απαντήσεις ιστορικές που θα ενισχύσουν όλες τις γενοκτονίες. Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει όλοι να προετοιμαστούμε για να συμμετέχουμε ενεργά σε αυτήν τη διεθνή αποστολή που οφείλουμε στην Ανθρωπότητα για τα εγκλήματα που έχει υποστεί από τις κοινωνίες της λήθης.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18399&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στρατηγικές πράξεις"