Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011
ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΝΕΚΡΩΝ & ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ Δ.Κ.Κ. - Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΤΙΜΑ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΗΣ
Κυριακή 24 Ιουλίου 2011
Η απόσταση και το Καστελλόριζο
Του Νίκου Λυγερού
Από την άλλη πλευρά, το Καστελλόριζο θεωρείται από πολλούς ότι βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας.
Για να απορρίψουμε αυτές τις προκαταλήψεις αρκεί να εξετάσουμε μια φωτογραφία του λιμανιού του νησιού το 1920. Από μονή της αποδεικνύει μέσω της ύπαρξης τριών υδροπλάνων, ότι η απόσταση εξαρτάται όχι από το χώρο αλλά από το χρόνο και την διαχείρισή του.
Με αυτόν τον τρόπο γίνεται κατανοητό ότι το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό, διότι υπήρχε τεχνολογική λύση εδώ και έναν αιώνα, αλλά θέμα πολιτικής βούλησης και υποστήριξης. Κανείς δεν μπορεί να μας πείσει ότι το Καστελλόριζο είναι μακριά, εκτός αν θέλουμε να το πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι. Η τοποθεσία του συμπλέγματος των νησιών προσφέρει πολλές δυνατότητες για πτήσεις, ακόμα και σ' ένα πλαίσιο καθαρής έρευνας και διάσωσης.
Το υδροπλάνο αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με το κλασικό αεροπλάνο, όχι μόνο λόγω της ασύγκριτης διαφοράς μεταξύ λιμανιού και αεροδρομίου.
ΕΣΤ' ΑΝ ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ ΟΔΟΝ ΙΗ"
ΡΗΤΟ: ΕΣΤ' ΑΝ ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ ΟΔΟΝ ΙΗ (Εφόσον πορεύεται τον ίδιο δρόμο)
Νυν τε απάγελλε Μαρδονίω, ως Αθηναίοι λέγουσι εστ\' αν ο ήλιος την αυτήν οδόν ίη τη περ και νυν έρχεται, μήκοτε ομολογήσειν ημέας Ξέρξη αλλά
Ηρόδοτος: VΙΙΙ, 143.
Και τώρα πες στο Μαρδόνιο ότι η απάντηση των Αθηναίων είναι αυτή: Εφόσον ο ήλιος πορεύεται τον ίδιο δρόμο, τον οποίο ακολουθεί και τώρα, εμείς δεν πρόκειται να έλθουμε σε συμβιβασμό με τον Ξέρξη.
Προ της μάχης των Πλαταιών Άνοιξη του 479 π।Χ. ο Μαρδόνιος, στην προσπάθειά του να διαιρέσει τους Έλληνες πρότεινε στους Αθηναίους ειρήνη και πήρε την παραπάνω απάντηση
Πηγή.
Ποῦ εἶναι ἡ ἄλλη Ἑλλάδα; Πέθανε;
Δὲν εἶναι ὁ πλούσιος ποὺ δημιουργεῖ τὶς ἄθλιες εἰκόνες ποὺ ὅλοι μας βλέπουμε πλέον ξεκάθαρα. Εἶναι ἡ ἀπουσία ἤθους, δικαιοσύνης καὶ τιμωρίας. Εἶναι ἡ ἀσυδοσία ποὺ ἔχει καταλάβει μὲ κάθε τρόπο τὴν κοινωνία μας. Εἶναι ἡ Ὕβρις ποὺ δρᾶ, ἀγνοῶντας τὸν ἐρχομὸ τῆς Νεμέσεως.
Εἶναι ἡ λᾶθος ἐπιλογὴ τοῦ δρόμου. Κάπου, κάποτε, κάποιαν στιγμὴ, ὅταν φθάσαμε στὸ σταυροδρόμι μας, ἐκεῖνο τῆς ἐπιλογῆς, διαλέξαμε τὸν εὔκολο δρόμο. Αὐτὸν μὲ τὶς χαρές, τὰ πανηγύρια καὶ τὴν ἀσυδοσία. Μπαίνοντας σὲ αὐτὸν τὸν δρόμο, ξεχάσαμε κάθε ἄλλο χρήσιμο. Ἕνα delede στὴν σκέψι μας, στὴν μνήμη μας, στὴν ταὐτότητά μας. Καὶ μετά, γιὰ νὰ μὴν αἰσθανόμαστε μόνοι μας στὴν κατηφόρα, προσφέροντας δῶρα, καθρεπτάκια καὶ χᾶνδρες, συμπαρασύραμε τὸν κάθε ἕνα ποὺ συναντούσαμε… Ἦταν καλλίτερα (γιὰ ἐμᾶς) ἔτσι…
Δὲν χρειάζεται κάποιος λοιπὸν νὰ εἶναι πλούσιος γιὰ νὰ δρᾶ ὅπως οἱ παρακάτω. Ἀπαιτοῦνται λιγότερα… Κι ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὸ προσωπικό μας σταυροδρόμι.
Φιλονόη.
Πού είναι η άλλη Έλλάδα; Πέθανε;
Mεσημέρι, Κολωνάκι, καφέ στην πλατεία. Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα. Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος μιλάει στο κινητό.
Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο. Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος. Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας.
ΚΥΘΗΡΑ
Στην κορυφή του βουνού είναι χτισμένη χριστιανική εκκλησία η οποία ανήκει στον 7ο αιώνα αλλά γύρω από αυτήν είναι φυτεμένα (…..) στο έδαφος κολώνες και δωρικά κιονόκρανα από τον Aρχαίο ναό της Αφροδίτης!
Εσωτερικά και εξωτερικά παρατηρούμε λείψανα από το Aρχαιότατο και σεμνότατο ιερό της Αφροδίτης χρονολογούμενα από τον -6ο αιώνα. Οι πώρινες κολώνες του ναού άλλες είναι ολόκληρες και άλλες μισές. Υπάρχουν επίσης πώρινα αρχαϊκά κιονόκρανα, μερικοί πώρινοι ογκόλιθοι και μέρος ενός επιστήλιου.
Ο διάσημος αρχαιολόγος Σλήμαν που επισκέφθηκε τα Κύθηρα στο τέλος του περασμένου αιώνα διατύπωσε τη γνώμη ότι ο ναός της Αφροδίτης, ο οποίος θα «παράκμασε» (το παράκμασε και το εξαφανίσθηκε αμέσως παρακάτω, μεταφράστε τα όπως θέλετε...) κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες και σιγά σιγά «εξαφανίσθηκε» μαζί με το άγαλμα της θεάς, θα πρέπει να βρισκόταν στο ίδιο σημείο ή κάπου εκεί κοντά.
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚ
Κίνηση για
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Πάνος Ιωαννίδης
Πρόεδρος
Πέραν των 250 διαμαρτυριών προς το Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης Ελλάδος αγνοήθηκαν!
Στις 20 Ιουλίου 2011, ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, πραγματοποιήθηκε, από ομάδα Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων, έξω από τα γραφεία του ΑΝΤΕΝΝΑ στη Νέα Υόρκη, 5ωρη διαμαρτυρία εναντίον της προβολής της τουρκικής παραγωγής Εζέλ.
Οι διαδηλωτές διαμοίρασαν χιλιάδες φυλλάδια με ενημερωτικές πληροφορίες για το τι συνεχίζει να κάνει ο ΑΝΤΕΝΝΑ 1(Ελλάδος)
Τους διαδηλωτές πλαισίωσαν και πολλοί Ελληνοκύπριοι και Ελληνοκύπριες που ενημερώθηκαν για το θέμα και πήραν φυλλάδια να διανέμουν και οι ίδιοι. Συναντήθηκαν ακόμα και με Ελληνίδες που βρισκόντουσαν στην Νέα Υόρκη για διακοπές που τους είπαν ότι δεν το παρακολουθούσαν αλλά και εφόσον ενημερώθηκαν ότι ήταν γυρισμένο στην κατεχόμενη Κύπρο, δεν θα βλέπουν καθόλου ΑΝΤΕΝΝΑ 1 (Ελλάδος). Οι εν λόγω κυρίες τους είπαν ότι δυστυχώς τα ελληνικά κανάλια έχουν γεμίσει με τουρκικές παραγωγές.
Η διαμαρτυρία ήταν άκρως επιτυχής, κανένα πρόβλημα δεν υπήρξε και η Αστυνομία τους επέτρεψε να σταθούν ακριβώς μπροστά από την κύρια είσοδο του κτιρίου με τα συνθήματά τους που έλεγαν «ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΕΝΝΑ ΕΛΛΑΔΟΣ» και «ΑΙΣΧΟΣ ΣΤΟ ΕΖΕΛ/ΑΝΤΕΝΝΑ», κρατώντας ελληνικές και κυπριακές σημαίες. Φωτογραφικά στιγμιόπυπα από την εκδήλωση στα συνημμμένα.
Τα γραφεία του Αντέννα βρίσκονται στην διάσημη και πολυσύχναστη 5τη Λεωφόρο στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Το κτίριο στο οποίο στεγάζονται ονομάζεται «OlympicTower" (πρώην οίκημα της Ολυμπιακής Αεροπορίας το οποίο χτίστηκε από τον Αριστοτέλη Ωνάση προτού πεθάνει). Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται και ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού, το Ίδρυμα Ωνάση, και πολλές ελληνικές εφοπλιστικές εταιρίες.
Αγνοήθηκαν 250 διαμαρτυρίες προς το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης Ελλάδος
Εν τω μεταξύ πληροφορούμαι ότι το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης της Ελλάδος, έχει αρχειοθετήσει όλες τις επιστολές διαμαρτυριών που έλαβε για το θέμα Εζέλ/ΑΝΤΕΝΝΑ 1 (Ελλάδος) δίχως να απαντήσει σε καμία! Και αυτό κατ΄εντολή του προέδρου του Συμβουλίου Ιωάννη Λασκαρίδη. Ο αριθμός των διαμαρτυριών που έφθασαν μέχρι στιγμής, μόνο στο Ε.Σ. Ραδιοτηλεόρασης Ελλάδος (εκτός εκείνων που στάλθηκαν στον ΑΝΤΕΝΝΑ 1 (Ελλάδος) που είναι κατά εκατοντάδες περισσότερες) ξεπερνούν τις 250! Και όλες μπήκαν στα συρτάρια τους, όπως λέει η σχετική πληροφορία, κατ΄εντολή Λασκαρίδη (και Αντιπροέδρου Αρείου Πάγου ε.τ.)http://www.eklogika.gr/
Εις απάντηση της πιο κάτω δήλωσης στην πρόσφατη ανακοίνωση του ΑΝΤΕΝΝΑ 1 (Ελλάδος) :
"Σε περίοδο ειρήνης, όταν δεν υπάρχουν συγκρουσιακά ζητήματα μεταξύ των λαών της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου, είναι λυπηρό κάποια άτομα να δημιουργούν τέτοιου είδους κλίμα, απλά και μόνο επειδή ένας παραγωγός επέλεξε μια τοποθεσία για να γυρίσει μια σειρά. Ωστόσο αυτά τα συγκεκριμένα άτομα δεν είναι η πλειονότητα του ελληνικού κοινού."
Απαντώ: Η τουρκική εισβολή και κατοχή της μισής μας πατρίδας Κύπρου συνεχίζεται Αυτά τα «κάποια άτομα» είναι 200,000 Ελληνοκυπρίων προσφύγων που ξεριζώθηκαν δια της βίας των όπλων από την κατοχική Τουρκία από τα σπίτια και τη γή τους, ιδιοκτήτες των κατοχικών περιοχών όπου γυρίστηκε η Εζέλ.
Και παραθέτω προς τους κυρίους του ΑΝΤΕΝΝΑ 1 (Ελλάδος) τις δηλώσεις του Έλληνα ΥΠΑΜ κατά την επίσκεψη του στην Κύπρο:
«Η τουρκική απειλή δεν είναι θεωρητική, είναι υπαρκτή. Το βλέπουμε αυτό στο Αιγαίο και στην Κύπρο» τόνισε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Μπελγίτης, ο οποίος είχε στο Γενικό Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς συνάντηση με τον ομόλογό του, στην Κύπρο, Δημήτρη Ηλιάδη"
http://www.philenews.com/el-
Φανούλα Αργυρού
Δημοσιογράφος
Λονδίνο
21.7.2011
Τα αρχαία ελληνικά κύρια ονόματα της φυλής των Αραουκανών της Χιλής
Λέξεις που μοιάζουν εξωτικές, που σε πρώτη θέαση δεν μας ξεδιπλώνουν το θαυμαστό περιεχόμενό τους, ειδικά σε μας τους Έλληνες .
Και όμως , αν εντρυφήσουμε στα λεξικά και στις συνήθειες των λαών αυτών, έρχονται στο φως πολλά στοιχεία, που παραπέμπουν σε πολύ οικίες και γνωστές μας εικόνες , έθιμα και στοιχεία .
Και πάνω απ όλα, προκαλεί τον μελετητή η ομοιότητα των τοπωνυμίων, των ονομάτων, των γλωσσών γενικότερα. Το δωρικό ιδίωμα, που εντοπίζεται στη βάση των ριζών των λέξεων επιβεβαιώνει τις ιστορικές μαρτυρίες, και μάλιστα όσες προέρχονται από επίσημα μέλη των φυλών αυτών .
Και ίσως αποκαλυφθούν ερμηνείες συμπεριφορών ή εθίμων των γενικώς και αδιακρίτως σήμερα αποκαλουμένων ιθαγενών με ελληνοκεντρική θεώρηση . Σε κάθε περίπτωση αφετηρία αυτής της περιπλάνησης, τόσο γοητευτικής και , ελπίζουμε, πλούσιας σ ενδείξεις και σκέψεις, μπορεί να αποτελέσουν τα καθαρά ελληνικά ή ελληνόμορφα τοπωνύμια ή ονομασίες περιοχών, όπως η πόλη Ούε ( Hue = Gue < Γαία ) το Λάος και η ονομασία των νησιών Γαλα πάγος (Λευκός Βράχος ).
Αλυσίδα νησιών
Η ανθεκτικότητα του Αιγαίου δεν σταματούσε εκεί που νόμιζαν όλοι. Οι ιππότες που είχαν έρθει από το νησί της Κύπρου το είχαν ανακαλύψει εδώ κι αιώνες. Κι η αλυσίδα δεν έπρεπε να σπάσει ακόμα κι αν τη χτυπούσαν τα τσεκούρια. Δεν ήταν θέμα αρχής, αλλά αξίας.
Το σπαθί κι η πέτρα ζούσαν μέσα στη θάλασσα πάνω στα νησιά. Βέβαια ο μαθητής δεν έβλεπε τα ίδια και μετρούσε με ακρίβεια τις αποστάσεις, ακολουθώντας τις οδηγίες του δασκάλου. Σιγά σιγά καταλάβαινε καλύτερα τις επιπτώσεις των διαγραμμάτων Voronoi και της τριγωνοποίησης Delaney, ένιωθε όμως ότι εδώ τα πράγματα ήταν διαφορετικά και το συνειδητοποίησε όταν του αποκάλυψε ο δάσκαλος τον πρώτο φασματικό χάρτη. Η αλυσίδα δεν ήταν μία αφηρημένη έννοια, αλλά μία αφαιρετική. Το αόρατο ήταν το φυσιολογικό πεδίο της στρατηγικής εδώ κι αιώνες.
Οι άνθρωποι όμως ήταν πάντα οι ίδιοι και δίχως τα τέρατα, έπεφταν θύματα των κτηνών που επιδίωκαν να τους εξαφανίσουν. Μόνο που η αλυσίδα των δασκάλων δεν είχε σπάσει και προστάτευε τα λιμάνια της ανθρωπότητας. Αυτές οι έννοιες είχαν αρχίσει να εμπεδώνονται από τους μαθητές του και καταλάβαιναν όλο και περισσότερο τις ευθύνες τους απέναντι στους ανθρώπους.
ΔΑΣΕ: Όταν η Γιουγκοσλαβία έθετε θέμα ελληνικής Μακεδονίας
Την Παρασκευή 22 Ιουνίου 1990 στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ) ο τότε γιουγκοσλάβος αντιπρόσωπος εξαπέλυσε από το βήμα της διάσκεψης μία πρωτοφανή στην τελευταία 40ετία, επίθεση κατά της Ελλάδας και έθεσε ανοικτά θέμα ελληνικής Μακεδονίας και χωριστής «μακεδονικής μειονότητας» στην ελληνική Μακεδονία-καθώς επίσης και στη Βουλγαρία και στην Αλβανία.
Τη Δευτέρα 25 Ιουνίου 1990 ο επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στη ΔΑΣΕ απάντησε στη γιουγκοσλαβική επίθεση και στο μνημόνιο κατά της ελληνικής Μακεδονίας, το οποίο διένειμε η γιουγκοσλαβική αντιπροσωπεία στη Διάσκεψη.
Τμήματα αυτής της απάντησης θα παρουσιάσουμε σήμερα, ξεσηκώνοντάς τα από το αρχείο μας.
Σημειώνουμε πως η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και η ανεξαρτοποίηση της πΓΔΜ έγινε ένα χρόνο μετά.
Η απάντηση του Ελλάδας:
«Πιστεύουμε ότι η στιγμή της αλήθειας και η πραγματική ιστορία για το τι συνέβη στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πλησιάζει πολύ γρήγορα. Οι αντιπρόσωποι ίσως να εξεπλάγησαν με τον τόνο και τον όγκο της δραστηριότητας τις πρόσφατες ημέρες, τόσο μέσα, όσο και στην περιφέρεια της Διάσκεψης, γύρω από το μακεδονικό ζήτημα: ένα σχεδόν ξεχασμένο ζήτημα από τον καιρό του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου του 1946 - 49.
"Αυτή, ήταν μια δυσάρεστη στιγμή στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, την οποία οι Έλληνες ολόκληρου του πολιτικού φάσματος αποφάσισαν να την παραδώσουν στην Ιστορία.
Με νόμο της Βουλής, που ψηφίστηκε ομόφωνα πέρσι, ρυθμίστηκαν όλα τα σχετικά ζητήματα. Αλλά ο ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος υπήρξε επίσης μια μαύρη σελίδα στις ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις, γιατί εκείνη την εποχή ορισμένοι ηγεμονιστικοί κύκλοι στη Γιουγκοσλαβία προσπάθησαν να επωφεληθούν από τις εσωτερικές ελληνικές δυσκολίες για να προωθήσουν τις βλέψεις τους στην ελληνική Μακεδονία.
Δυστυχώς, το φάσμα αυτής της τραγικής περιόδου επισείεται πάλι από ορισμένους εξτρεμιστές.
Χωρίς τη γνώση αυτών των γεγονότων, είναι αδύνατο να καταλάβει κανείς τα πραγματικά ζητήματα και τα αληθινά κίνητρα αυτών που παρουσιάστηκαν στη Διάσκεψη αυτή με το κάλυμμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.
Είναι λυπηρό που το γιουγκοσλαβικό μνημόνιο προσπάθησε τόσο κατάφωρα να διαστρέψει την παρουσίαση των ιστορικών γεγονότων για να παραπλανήσει το ακροατήριο.
Για σαράντα χρόνια, η Ελλάδα προτίμησε να παραμείνει σιωπηλή, μολονότι προκλήθηκε επανειλημμένα.
Ο καλύτερος πελάτης των Γερμανών
Απορρόφησε το 15% των εξαγωγών της Γερμανίας, ενώ κατέκτησε το “χάλκινο” μετάλλιο στην αγορά όπλων από τη Γαλλία...Αύξηση 25% του αριθμού εξαγωγών συμβατικών όπλων.
Δείτε τα στοιχεία (Pic)Σε χρυσό πελάτη της Γερμανίας αναδεικνύεται η Ελλάδα, που σύμφωνα με έρευνα του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI) της Στοκχόλμης καταλαμβάνει την πρώτη θέση στην αγορά μεγάλων συμβατικών όπλων.
Συγκεκριμένα, η Ελλάδα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Economist, απορρόφησε το 15% των εξαγωγών της Γερμανίας κατά την περίοδο 2006-2010, αφήνοντας πίσω της τη Νότια Αφρική (11%), την Τουρκία (10%), τη Νότια Κορέα (9%) και τη Μαλαισία (7%).
Ούτε βέβαια η Γαλλία πρέπει να έχει παράπονο, καθώς απορροφήθηκε το 12% της εξαγωγής όπλων, με την Ελλάδα να αναδεικνύεται σε χάλκινη πρωταθλήτρια, μένοντας πίσω από τη Σιγκαπούρη (23%) και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (16%).
Οι δύο μεγαλύτεροι εισαγωγείς όπλων τα τελευταία χρόνια είναι η Ινδία και η Κίνα, καθώς αγόρασαν πάνω από το 80% των όπλων τους και οι δύο συνολικά από τη Ρωσία. Ο τρίτος και ο τέταρτος μεγαλύτερος αγοραστής είναι η Νότιος Κορέα και το Πακιστάν αντίστοιχα, προτιμώντας ωστόσο την αμερικανική αγορά όπλων.
Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι τα τρία τέταρτα των εξαγωγών συμβατικών όπλων σε παγκόσμιο επίπεδο κατά την περίοδο 2006-2010 πραγματοποιήθηκαν από πέντε μόλις χώρες (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Βρετανία, Ρωσία, Γερμανία και Γαλλία).
Σάββατο 23 Ιουλίου 2011
Πολυφωνική μνήμη
Του Νίκου Λυγερού
Οι σελίδες ήταν μια αναγέννηση της πολυφωνικής μνήμης. Δεν ήταν όλοι ίδιοι, ο καθένας είχε το ρόλο του, την παρτιτούρα του, το έργο του, αλλά αυτό είχε νόημα μόνο όταν ήταν όλοι μαζί σαν τις σελίδες ενός βιβλίου, ήταν όλοι δεμένοι για τον ίδιο σκοπό. Όλα βασιζόταν στην ιδέα του συμπληρωματικού και όχι της μίμησης. Οι μαθητές δεν ήταν δάσκαλοι και οι δάσκαλοι δεν ήταν μαθητές, αλλά όλοι τους είχαν τον ίδιο σκοπό. Αυτό επιβεβαίωναν τα δερμάτινα βιβλία. Έτσι λειτουργούσαν το παρελθόν και το μέλλον. Ενώ η μίμηση ήταν μόνο και μόνο παρόν. Οι αξίες δεν είχαν αρχές και οι αρχές δεν είχαν αξίες. Αυτό έγραφε ο κώδικας της ιπποσύνης. Ένας ολόκληρος παράλληλος κόσμος υπήρχε δίπλα από κάθε κοινωνία, για να υποστηρίξει την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αυτό ήταν το διαχρονικό στοιχείο που μάθαινε στους μαθητές του μέσα από τις μάχες και τους αγώνες. Κάθε γνώση του είχε ένα νόημα μέσα στο χρόνο, δίχως να δίνει σημασία στο χώρο. Έμοιαζε με την πέτρα του κρυφού τάφου με τον κώδικα που συναντά τους ζωντανούς μέσα στους αιώνες. Εκείνοι είχαν σταυρούς, μόνο που χρειαζόταν να δουν το όραμα και τον ιππότη για να τους δείξει, με το σπαθί του, την αξία του. Αλλιώς πώς θα μπορούσαν να νιώσουν την πολυκυκλικότητα του χρόνου. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος λόγω της μουσικής και της σιωπής. Όμως για να διαβάσουν τους κώδικες, έπρεπε να μάθουν τη μουσική της σιωπής. Η συμβουλή και η απαίτηση του Leonardo da Vinci δεν είχε αλλάξει με τους αιώνες. Αυτός ήταν ο σκοπός της τάξης του δασκάλου. Μόνο που τώρα η επιλογή του χώρου είχε πάρει ένα άλλο νόημα. Το απέραντο γαλάζιο είχε το βάθος του χρόνου. Και το άλλο βιβλίο είχε πέντε τόμους. Το ίδιο νοητικό σχήμα είχε διασχίσει τους αιώνες. Τα ίδια σήματα και τα ίδια νοήματα. Έπρεπε να δείξει τα θεμέλια μέσα από τα βιβλία και την παράξενη γραφή, διότι δεν μπορούσε να τους δείξει τη χειρολαβή, δίχως να μάθουν για τα τέρατα και τα κτήνη. Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε και πήγε κοντά στη βιβλιοθήκη του για να πάρει τον άλλο κώδικα που έδειχνε την εραλδική των άλλων χρόνων. Η μελέτη των οικοσήμων είναι η κλείδα της ιστορίας της Γαλλίας, έγραφε ο Gérard de Nerval . Κάθε εραλδιστής ήξερε το βάθος αυτής της πρότασης, αλλά ήξερε επιπλέον και τις επιπτώσεις του μέσω των σταυροφοριών… Η πολυσημία ήταν το κλειδί των λέξεων και αυτό το κλειδί ήταν το μόνο που επέτρεπε την ύπαρξη της επαφής μέσα από τις γέφυρες του χρόνου. Ο δάσκαλος διάβασε μερικές σελίδες, εκείνες που περιέγραφαν τη δράση στο Καστελλόριζο… Κι όταν έκλεισε το βιβλίο του, ένα δάκρυ κύλησε πάνω στο μάγουλό του. Δεν το σκούπισε, το άφησε να πέσει πάνω στη γη για να ξέρουν οι δικοί του, όταν τους είχε μέσα του. Δεν είχε ανάγκη να χύσει το κρασί, το δάκρυ ήταν πιο πολύτιμο. Αυτό δεν ήταν η θάλασσα για τη γη. Ένα κομμάτι χρόνου που άγγιζε το χώρο. Κάθισε και πάλι κι άρχισε το νέο σύγγραμμά του.
Μάγιας και Μινωίτες
Ονοματολογία ψαριών απο της αρχαιότητα εώς σήμερα
αβγοτάραχο ωοτάριχος
ΦΕΝΕΟΣ 1943-44 η Φρίκη του ΚΚΕ
Ο Φενεός είναι το θυσιαστήριο του Κόκκινου Θηρίου.
Εδώ, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο χιλιάδες άνθρωποι που το μόνο τους «έγκλημα» ήταν οτι δεν θέλησαν να γίνουν κομμουνιστές και να προδώσουν την πατρίδα και τη θρησκεία τους. Από όλη σχεδόν την Β.Πελοπόννησο, πήραν το δρόμο του μαρτυρίου προς τον Φενεό, όπου τα βασανισμένα σώματα τους ρίχτηκαν στο εκεί βάραθρο ή κατασπαράχτηκαν απο τα αγρίμια, στις πλαγιές και τις χαράδρες του Κακοβουνίου.
Ένα ασύλληπτο δράμα, μιά φρικτή γενοκτονία πού μόνο υπάνθρωποι γεμάτοι μίσος προς την ίδια τη Ζωή μπορούσαν να φανταστούν και να πραγματοποιήσουν. Μαύρες ψυχές τεράτων, που στο όνομα «ενός καλύτερου κόσμου» βασάνισαν, βίασαν, κατακρεούργησαν άνδρες, γυναίκες, παιδιά, βρέφη.
Η ΘΗΡΙΩΔΙΑ ΤΟΥ ΦΕΝΕΟΥ
Οι πρώτοι Εαμοελασίτες θα εμφανιστούν στο οροπέδιο του Φενεού, την άνοιξη του 1943. Οι κάτοικοι στην αρχή θα τους υποδεχτούν πανηγυρικά, γρήγορα όμως θα καταλάβουν τις προθέσεις τους. Βοσκοί και αγρότες, θα αρχίσουν να βλέπουν ανθρώπους, έλληνες, που οι Ελασίτες τους είχαν ως κρατουμένους, να δέρνονται άγρια και να σφαγιάζονται απάνθρωπα. Και όταν κάποιοι τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν, βρήκαν την ίδια τύχη.
ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΒΡΕΤΑΝΟΥΣ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ.......
ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΩΝ ΚΟΜΜΕΝΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ TYPE 209
ΠΕΡΙ ΑΛΟΣ
Πηγή.
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/
Το πείραμα του κινέζικου δωματίου και η ανθρώπινη ψυχολογία
Το «Επιχείρημα του Κινέζικου Δωματίου», ένα φιλοσοφικό ερώτημα-πείραμα που σχεδιάστηκε για να αποδείξει ότι οι μηχανές δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν συνείδηση, αλλά άνετα μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει στους συλλογισμούς του σχετικά με την ανθρώπινη ύπαρξη. Το «πείραμα» αυτό καταλήγει σε ένα συμπέρασμα που είναι απόλυτα σχετικό με τα προηγούμενα.
Το «Επιχείρημα του Κινέζικου Δωματίου» διατυπώθηκε από τον φυσικό Τζον Ρ. Σιρλ το 1980, για να αποδείξει ότι οι υπολογιστές δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν συνείδηση, όσο «έξυπνοι» κι αν καταφέρουν να γίνουν.
Το πείραμα ζητά να φανταστούμε ότι είμαστε κλεισμένοι μέσα σε ένα σφραγισμένο δωμάτιο, στο οποίο δεν υπάρχουν πόρτες και παράθυρα. Το μόνο πράγμα που διαθέτει αυτό το δωμάτιο, είναι δυο λεπτές σχισμές, από τις οποίες δεν μπορεί να περάσει ούτε φως ούτε ήχος, παρά μόνο ένα λεπτό κομμάτι χαρτί. Μέσα στο δωμάτιο, εκτός από εμάς, υπάρχει και ένα βιβλίο, στις σελίδες του οποίου υπάρχουν πολύπλοκοι κανόνες αντιστοιχίας συμβόλων (και οι κανόνες αυτοί, αν θέλουμε, είναι δυνατόν να αλλάζουν από κάποια εξωτερική θέληση, αλλά αυτό δεν επηρεάζει καθόλου τα συμπεράσματα του πειράματος).
Από τη μια, λοιπόν, σχισμή του δωματίου, μπαίνουν χαρτιά, στα οποία επάνω υπάρχουν ζωγραφισμένα άγνωστα και ακατανόητα σύμβολα. Εσύ, που βρίσκεσαι μέσα στο δωμάτιο, κοιτάς τα σύμβολα στο χαρτί, ανοίγεις το βιβλίο και ακολουθείς τους κανόνες του, για να βρεις ποια είναι η σωστή αντιστοιχία. Σε ένα κενό χαρτί ζωγραφίζεις την αντιστοιχία που βρήκες και το τοποθετείς στη δεύτερη σχισμή, που το ρουφάει και το βγάζει έξω.
Ο Σιρλ μας αποκαλύπτει ότι τα σύμβολα στο αρχικό χαρτί είναι ερωτήσεις στα κινέζικα, ή μια οποιαδήποτε άλλη γλώσσα που σύμφωνα με το πείραμα δεν γνωρίζουμε εμείς, ο έγκλειστος δηλαδή του δωματίου. Οι κανόνες είναι έτσι φτιαγμένοι, που η απάντηση (το εξερχόμενο χαρτί με την αντιστοιχία των συμβόλων) είναι πάντοτε μια λογική απάντηση, στα κινέζικα κι αυτή. Σύμφωνα με τον Σιρλ, ο έγκλειστος μέσα στο δωμάτιο δεν πρόκειται να μάθει ποτέ κινέζικα, ούτε να καταλάβει τι γράφουν τα χαρτιά – αλλά και οι «απέξω» δεν θα μάθουν ποτέ αν μέσα στο δωμάτιο υπάρχει μια συνειδητή οντότητα ή ένας αυτόματος μηχανισμός.
Ο σκοπός για τον οποίο ο Σιρλ διατύπωσε αυτό το «νοητικό πείραμα» ήταν να υποστηρίξει ότι δεν θα κατασκευαστεί ποτέ μια συνειδητή τεχνητή νοημοσύνη ή ότι ακόμη και αν κατασκευαστεί, εμείς, οι έξω από το κουτί, δεν θα έχουμε ποτέ τη δυνατότητα να το διαπιστώσουμε.
Διάφοροι διανοητές έχουν αγκαλιάσει το επιχείρημα αυτό σαν ένα από τα δυνατότερα στην ιστορία της σκέψης.
Δεν είναι δύσκολο να βγάλουμε κι εμείς ένα μικρό συμπέρασμα από το «επιχείρημα», σχετικά με τους ίδιους μας τους εαυτούς:
Το γεγονός ότι «εργαζόμαστε» σύμφωνα με τους δεδομένους κανόνες (ή σκεφτόμαστε, αντιδρούμε, απαντούμε, κτλ., διαλέξτε όποιο ρήμα θέλετε), δεν είναι σε καμιά περίπτωση ενδεικτικό ότι διαθέτουμε συνείδηση, ότι καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Άνετα μπορεί να είμαστε «ανύπαρκτοι», «άψυχοι», «ανούσιοι», και ας το κοινωνικό σύνολο να μας θεωρεί αξιότιμα μέλη του, φτάνει να ακολουθούμε τον προγραμματισμό μας…
Όμως, ένα ερώτημα παραμένει: Μια πραγματική νοημοσύνη, τί θα έκανε τελικά αν βρισκόταν μέσα στο «κινέζικο κουτί»; Αν ο ένοικος του κουτιού έχει πραγματική νοημοσύνη, θα ακολουθούσε κι αυτός το πρόγραμμα αιώνια;
Νομίζω ότι εδώ υπάρχει μια σημαντική απάντηση που μας αποκαλύπτει κάτι για την ίδια μας τη φύση:
Είναι σίγουρο ότι μια συνειδητή ύπαρξη, αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να αναρωτιέται τι συμβαίνει. Γιατί πρέπει να κάνει αυτή την ηλίθια και ανόητη εργασία; Ποιος βάζει τα χαρτιά στη σχισμή και ποιος λαμβάνει τις απαντήσεις; Και τα ερωτήματα θα φουντώνουν, θα μετατρέπονται ολοένα σε μια μεγάλη υπαρξιακή αγωνία. Κάποια στιγμή ο συνειδητός ένοικος δεν θα μπορέσει να ανεχτεί άλλο την άγνοια, θα αρχίσει να μουτζουρώνει τα χαρτιά, θα τα σχίζει, δεν θα απαντάει, μέχρι που στο τέλος η αγωνία του θα γίνει τόσο μεγάλη, που θα προσπαθήσει να σπάσει τους τοίχους του «κινέζικου δωματίου» και, ίσως, τελικά, τα καταφέρει! Μόνο τότε θα μπορέσει να αποδείξει ότι είναι κάτι πέρα από ένα απλό μηχανικό σύστημα…
Άρα, το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της συνείδησης, αν δεχτούμε ότι αυτό θα έκανε κάθε πραγματικά συνειδητό πλάσμα, είναι το ξεπέρασμα των ορίων.
Πιστεύω ότι το δυνατότερο «σύστημα ασφαλείας» που μας κρατά δέσμιους σε κάθε είδους φυλακή εντοπίζουμε γύρω μας, είναι ότι δρούμε σχεδόν πάντα με τον αναμενόμενο τρόπο, αντιδρούμε με συγκεκριμένο «πρόγραμμα», είμαστε με λίγα λόγια «τυποποιημένοι». Και «τυποποίηση» σημαίνει έλλειψη εξέλιξης, έλλειψη πειραματισμού και, τελικά, έλλειψη συνείδησης. Χωρίς την επανάσταση απέναντι στην ίδια μας την ουσία, δεν θα βγούμε ποτέ από το «κινέζικο κουτί» μας, δεν θα είμαστε ποτέ πραγματικά ελεύθεροι να ζήσουμε, παρά μόνο θα ζωγραφίζουμε ακατανόητα σύμβολα σε ανόητα χαρτιά, ακολουθώντας κανόνες που δεν έχουν κανένα πραγματικό νόημα…
Mήπως σας θυμίζει κάτι απο την καθημερινότητα μας ;Mήπως όλοι ζούμε σε ενα τεράστιο Κινέζικο δωμάτιο ,οπου καποιος έχει ορίσει τους κανόνες και
τους ακολουθούμε,χωρις ποτε να αναρωτιόμαστε γιατι πρεπει να γίνονται όλα με τον ίδιο τυποποιημένο τρόπο ;
Ο ανθρωπος είναι μια ξεχωριστή,μοναδική και ελέυθερη προσωπικότητα που έχει μπει σ'ενα καλούπι και λειτουργούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο.
Παρατηρείστε γύρω σας, ντύνεστε όπως όλοι, σκέφτεστε όπως όλοι,αντιδράτε όπως όλοι, σαν ρομποτάκια, ακολουθώντας καθημερινά, το ίδιο πρόγραμμα :
Δουλειά, σπίτι, διασκέδαση, υπολογιστής, τηλεόραση και καθόλου χρόνος για σκέψη, αντίληψη της πραγματικότητας και αυτογνωσία.
Μήπως αυτό θέλουνε; Να μην σκεφτόμαστε;
Ή μάλλον να σκεφτόμαστε με τον τρόπο που θέλουν αυτοί.
Τώρα θα μου πείτε ποιοι είναι αυτοί;
Προφανώς οι ίδιοι που βάζουν τα χαρτιά με τα σύμβολα στο δωμάτιο.
Και ποιος ειναι ο τρόπος που θέλουν να σκεφτόμαστε;
Θυμάστε το βιβλίο με τους κανόνες αντιστοιχίας των συμβόλων;
Υπάρχουν όλα εκεί μέσα।
Πηγές.
antidogma
http://www.thermopilai.org/content/peirama-tou-kinezikou-domatiou-kai-e-anthropine-psukhologiaΠλοιάρχου Ιωαννίδη Επικήδειος» Δκτου Ναυτικής Βάσης στην Κύπρο
Σημαίνει ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ.
Ισως να ενδιαφερει καποιους απο εσας. Αλλωστε στην εποχη μας σπανιζουν αυτου του ειδους τα παραδειγματα οπως αυτη η Θυσια του Ηρωα Πλοιαρχου οπως και η Γνησια Εθνικη Αντιδραση του Γυιου του!!! ......και για αυτο υπαρχει και ΘΑ υπαρχει ΕΛΠΙΣ!!!
εκφωνήθηκε στην κηδεία του, 13 Ιουλίου 2011 στον Ιερό Ναό Αγίου Αρσενίου, Λεμεσός από τον γυιο του Νικόλα Ιωαννίδη
«Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερων έστιν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον». Σε αυτή τη φράση του Πλάτωνα συμπυκνώνεται η πεμπτουσία του Ελληνισμού. Με αυτές τις παρακαταθήκες διαιωνίζεται το Γένος μας κι εσύ δεν μπορούσες να αποτελέσεις εξαίρεση.
Ξέρεις πατέρα, μέχρι να υπηρετήσω τη στρατιωτική μου θητεία δεν καταλάβαινα γιατί έλειπες τόσο συχνά. Μετά κατάλαβα πόσο τεράστιος είσαι.
Μια ζωή στην πρώτη γραμμή με τους συναδέλφους και τους ναύτες που αγαπούσες, για να φτιάξεις ένα δυνατό Ναυτικό που να μπορεί να υπερασπιστεί την πατρίδα μας. Μετά βίας σου έβγαζα καμιά κουβέντα για την κατάσταση που επικρατούσε, αλλά απ’ όσα μου έλεγες ήταν διάχυτη η πικρία σου για την αδιαφορία των ανωτέρων να εξοπλίσουν το Ναυτικό μας. «Δεν μπορώ να εκτελέσω την αποστολή μου», έλεγες, γιατί ήξερες πολύ καλά πως «έχομεν Γην και Πατρίδαν, όταν έχομεν πλοία εις την θάλασσαν».
Γι’ αυτό πάλευες, αλλά έβρισκες πόρτες κλειστές. Ωστόσο, αυτή σου την απογοήτευση προσπαθούσες να μην τη μεταφέρεις στο σπίτι και την οικογένειά σου. Μπορεί πολλοί να νόμιζαν ότι ήσουν και μαζί μας αυστηρός, όπως με τη δουλειά σου. Ουδέν αναληθέστερον. Εξάλλου, αν καμιά φορά θύμωνες και φώναζες σ’ εμάς, τα γλυκόλογα και τα πειράγματα της γυναίκας και των παιδιών σου σε ηρεμούσαν αυτοστιγμεί, ίσως και λίγο αργότερα αν ήσουν πολύ θυμωμένος.
Πολλοί μου λένε να είμαι περήφανος για τον πατέρα μου γιατί είναι ήρωας. Μπορεί να μη σου το είπα ποτέ ρητώς, αλλά πάντα ήμασταν περήφανοι για σένα, δε χρειαζόταν να σε δολοφονήσουν στυγνά οι κυβερνώτες, δεν ήταν απαραίτητο να γίνεις κομμάτια για να καυχώμαστε για σένα.
Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011
Δίπλα στο απέραντο γαλάζιο
Κανουν έξωση στους βατραχανθρώπους!
Η Κτηματική Εταιρία Δημοσίου (ΚΕΔ) αποφάσισε να κάνει έξωση στα... ΟΥΚ!
Το Σώμα βατραχανθρώπων των Ειδικών Δυνάμεων του Λιμενικού εδρεύει στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά Αττικής, όπου εδώ και χρόνια οι βατραχάνθρωποι κάνουν την εκπαίδευσή τους στο θαλάσσιο κομμάτι, καθώς και διατηρούν τα γραφεία τους οι αξιωματικοί του σώματος. Τούδε και στο εξής ωστόσο τα «βατράχια» θα μείνουν «άστεγα», γεγονός που θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην εκπαίδευση και την δράση του Σώματος, διότι η διοίκηση της ΚΕΔ προσβλέπει προφανώς σε μεγάλες «μπίζνες» θέλοντας να αξιοποιήσει το ακίνητο και τις γύρω εγκαταστάσεις στην περιοχή του Αγίου Κοσμά με πιο ωφέλιμο τρόπο.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι η εν λόγω απόφαση της ΚΕΔ είχε γίνει εν γνώση του πρώην υπουργού Οικονομικών, κ. Παπακωνσταντίνου, μιας και η ΚΕΔ υπάγεται στο συγκεκριμένο υπουργείο με αποτέλεσμα ο κ. Βενιζέλος να πέσει όχι μόνο από τα σύννεφα άλλα και από την καρέκλα του (στην κυριολεξία) στο άκουσμα της... τραγελαφικής είδησης.
Την ίδια έκπληξη όμως προκάλεσε η απόφαση της ΚΕΔ και στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Χρήστο Παπουτσή, ο οποίος δεν πίστευε στα αυτιά του όταν ενημερώθηκε από τον αρχηγό του Λιμενικού ότι τα ΟΥΚ θα μείνουν χωρίς εγκαταστάσεις λόγω... έξωσης από εταιρεία του Δημοσίου και σήκωσε το τηλέφωνο να ενημερώσει τον πολιτικό προϊστάμενο της ΚΕΔ Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος επίσης δεν γνώριζε τίποτα μιας και η απόφαση είχε ληφθεί επί Παπακωνσταντίνου.
Υ.Γ: Δύσκολοι καιροί για ήρωες.
Έλληνες φοιτητές πήραν την πρώτη θέση σε διαγωνισμό ασφάλειας οχημάτων.
Νέα διάκριση πέτυχε η ομάδα TUC Eco Racing του Πολυτεχνείου Κρήτης σε Διεθνή Διαγωνισμό Οικονομίας Καυσίμου. Παράλληλα, κατέκτησε την πρώτη θέση σε διαγωνισμό ασφάλειας οχημάτων.
Και όλα αυτά χάρη στο ER11, ένα πρωτότυπο μονοθέσιο όχημα, το οποίο διαθέτει κυψέλες καυσίμου υδρογόνου και κινείται με ηλεκτρικό κινητήρα, εκπέμποντας μηδενικούς ρύπους προς την ατμόσφαιρα και παρέχοντας αθόρυβη μετακίνηση. Οπως επισημαίνουν τα μέλη της ομάδας, το Πολυτεχνείο Κρήτης συμμετείχε φέτος, για τέταρτη φορά, στο διεθνή μαραθώνιο οικονομίας καυσίμου Shell Eco Marathon 2011, που πραγματοποιήθηκε (26-28 Μαΐου) στην πίστα Eurospeedway Lausitz, στη Γερμανία. Σ' αυτόν συμμετείχαν 212 ομάδες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων απ' όλο τον κόσμο.
Στη μεγάλη κατηγορία οχημάτων του διαγωνισμού, δηλαδή τα οχήματα πόλης (Urban Concept), στην οποία η ομάδα TUC Eco Racing συμμετείχε με το ER11 (το μόνο ελληνικό ΑΕΙ), πήραν μέρος 64 ομάδες.
Στο νέο όχημα που παρουσίασε η ελληνική ομάδα (εξέλιξη του περσινού μοντέλου), προστέθηκαν αρκετά νέα συστήματα, που στόχο είχαν τόσο την ασφάλεια όσο και τη συνεχή ενημέρωση του οδηγού, όπως η καταγραφή δεδομένων κατά τη διάρκεια του αγώνα από αισθητήρες και η παρουσίασή τους σε οθόνη αφής και η εξέλιξη ενός καινοτόμου ηχητικού συστήματος προειδοποίησης πεζών, δικυκλιστών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Αυτά έφεραν και τη διάκριση καθώς η ομάδα επέστρεψε με ένα ακόμη τρόπαιο, την πρώτη θέση στον Διαγωνισμό Ασφάλειας οχημάτων (ADAC Safety Award).
Η επιτυχία αυτή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, καθώς βρέθηκαν στην πρώτη θέση για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, το οποίο επιτυγχάνεται σπάνια από μία ομάδα.
Ωστόσο, στο όχημα ER11 έγιναν σημαντικές βελτιώσεις και σε άλλους τομείς (ηλεκτρικά και μηχανικά συστήματα), ώστε να αποκτήσει καλύτερη ποιότητα κύλισης και να βελτιωθεί η κατανάλωση καυσίμου.
Και αυτός ο στόχος επετεύχθη, καθώς η ομάδα κατάφερε επίδοση 45 Km/KWh. Βελτίωσε έτσι την περσινή επίδοσή της και κατετάγη τελικά στην 8η θέση της κατηγορίας της.
Η ομάδα του 2011 αποτελείται από τους: Σπανουδάκη Χρόνη, Πιπερίδη Σάββα, Τσινάρη Γιάννη, Ευσταθίου Δημήτρη, Στρατηγό Γιάννη, Πέτρου Τάσσο, Τζανάκη Θάνο και Τσουρβελούδη Νίκο και υποστηρίζεται από το Διατμηματικό Εργαστήριο Εργαλειομηχανών και το Εργαστήριο Ευφυών Συστημάτων και Ρομποτικής του Τμήματος Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης।
Πηγές.
ελευθεροτυπία
http://www.thermopilai.org/content/ellenes-phoitetes-peran-ten-prote-these-se-diagonismo-asphaleias-okhematonΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ
Το ολέθριο μείγμα της κακοδιαχείρισης από ανεπαρκείς ηγέτες σε συνδυασμό με ξένες μεθοδεύσεις έχει διολισθήσει την Ελλάδα σε εκχώρηση μέρους των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στους ξένους δανειστές (και σύγχρονους δυνάστες της).
Η ίδια δεν έχει πλέον τα περιθώρια να ασκήσει αυτόνομη εξωτερική πολιτική, αλλά ούτε και εσωτερική διακυβέρνηση χωρίς αυστηρή επιτήρηση, προερχόμενη από ξένα κέντρα αποφάσεων. Όχι άδικα λοιπόν υποστηρίζεται χωρίς περιστροφές και δισταγμούς η "υποδούλωση" και η "σύγχρονη κατοχή της Ελλάδας".
Χωρίς μάλιστα να έχει χρειαστεί η οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση.
Είναι σαφές ότι οι επιπτώσεις που θα επιφέρει μια πιθανή παρατεταμένη περίοδος αδυναμίας της Ελλάδας (και στο αμυντικό κομμάτι), θα είναι καταστροφικές. Το "ντόμινο των οικονομικών εξελίξεων", ενδέχεται να επιφέρει ολέθριες επιπτώσεις και στα Εθνικά μας θέματα.
Οι ενδείξεις είναι ήδη πολλές και βοούν: Αδυναμία να αναχαιτιστεί η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και στον Έβρο, ατολμία στην οριοθέτηση της Αποκλειστική Οικονομικής Ζώνης στην ζωτική περιοχή του Καστελλόριζου, συνέχιση της υποχωρητικότητας στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, άκρατος ενδοτισμός στις επιταγές του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, προκλητική εγκατάλειψη της ελληνικής μειονότητας στη Β. Ήπειρο καθώς και «κραυγαλέα» αποχή στο Κυπριακό.
Η σημερινή συγκυρία είναι η πλέον κατάλληλη γι’ αυτούς που επιδιώκουν την περαιτέρω αποδυνάμωση του Ελληνισμού και την εκμετάλλευση με μηδαμινό κόστος (την υφαρπαγή και σφετερισμό ουσιαστικά), των φυσικών πόρων που υπάρχουν στο Ελληνικό υπέδαφος και στις Ελληνικές θάλασσες (που ήταν άλλωστε, ευθύς εξαρχής, ο αντικειμενικός στόχος).
Πολωνικά ονόματα
Όταν το επίθετο δεν τελειώνει σε -ska ή -cka, συχνά είναι το πρώτο όνομα που υποδηλώνει το φύλο. Τα ονόματα των κοριτσιών τελειώνουν σε -a (π.χ. Barbara, Ewa, Maria) και των αγοριών σε σύμφωνο (π.χ. Andrzej, Marcin, Tomasz), -i ή -y (π.χ. Antoni, Konstanty, Walery) και περιστασιακά σε -o (e.g. Mieszko), αν και μερικά ονόματα αγοριών τελειώνουν και με -a (Barnaba, Bonawentura). Μερικά είναι παραπλανητικά: Marian είναι όνομα αγοριού.
Οι Πολωνοί συχνά έχουν δύο πρώτα ή Χριστιανικά ονόματα, το ένα από έναν προστάτη άγιο που διαλέχτηκε για το παιδί την μέρα του βαπτίσματος του/της. Τυπικά, και τα δυο ονόματα χρησιμοποιούνται μόνο σε κείμενα και αρχεία.
Η επιλογή του ονόματος επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Στο παρελθόν τα παιδιά ονομάζονταν από βασιλιάδες και πρίγκιπες, εθνικούς ήρωες, πρόγονους ή άλλα οικογενειακά μέλη, ή αγαπημένους χαρακτήρες από βιβλία. Η θρησκεία είναι επίσης σημαντική – ο άγιος του οποίου το όνομα δινόταν σε ένα παιδί, πιστεύεται ότι θα προστατεύει το παιδί σε όλη του τη ζωή.
Σήμερα πολλά ονόματα διαλέγονται από εισαγόμενες σαπουνόπερες (και ακούγονται αρκετά παράξενα, ειδικά όταν συνδυάζονται με ένα συνηθισμένο επίθετο), τραγουδιστές, αθλητές ή άλλες διασημότητες.
Σ’αυτό το ρεύμα, πολλά παιδιά τα τελευταία χρόνια έχουν βαπτιστεί Adam στην τιμή του πρωταθλητή στο ski-jumping Adam Małysz.
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι το παιδί τους πρέπει να έχει ένα σπάνιο, ασυνήθιστο ή να ακούγεται ξένο, όνομα. Είναι δύσκολο να πούμε αν ένας νεαρός/ή Emanuel, Winicjusz, Narcyz, Roger, Betina ή Romanela θα ευχαριστεί τους γονείς του/της όταν μεγαλώσει.
Από την άλλη, πολλά ονόματα κάποτε δημοφιλή και που μετά άρχισαν να θεωρούνται παλαιομοδίτικα, άρχισαν να κερδίζουν πάλι τη συμπάθεια των γονιών. Όλο και πιό συχνά θα βρούμε ένα νεαρό/νεαρή Staś (Stanisław), Kazio (Kazimierz), Władek (Władysław), Antoś (Antoni), Franek (Franciszek), Jaś (Jan), Marysia (Maria), ή Zosia (Zofia).
Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011
Η ιστορία της σιωπής
Του Νίκου Λυγερού
Ο δάσκαλος δεν άφησε το βιβλίο να πέσει. Είχε δώσει την πρώτη μάχη του με τη λήθη. Και τώρα είχε μπροστά του τους πέντε δερμάτινους τόμους. Υπήρχαν λοιπόν, δεν ήταν φήμη. Είχαν χαθεί μέσα στους αιώνες και κανείς πια δεν πίστευε στην ύπαρξή τους. Όμως οι μαθητές του, οι οποίοι δεν ξεχνούσαν τα λόγια του, μόλις ανακάλυψαν ότι οι αναφορές του ζούσαν μέσα στα βιβλία, έψαξαν γι' αυτά ακόμα και στο νέο κόσμο. Δεν ήταν το πρώτο παράδοξο που τους είχε βάλει να λύσουν. Το νέο εμπεριείχε και το παλιό, μόνο που λίγοι το ξέρουν. Δεν ήταν σίγουροι για την αποστολή τους και δεν είπαν τίποτα στην αρχή. Δεν ήθελαν να τον απογοητεύσουν. Δεν γνώριζαν ότι αυτή η έννοια δεν είχε νόημα για τους δασκάλους αφού ξέρουν ότι ξέρουν. Κι έτσι περίμεναν μέρες και μέρες μέσα στην αγωνία. Μόνο όταν έφτασαν στον προορισμό τους θέλησαν να μάθουν για την κατάσταση τους, αλλά δεν τόλμησαν να ανοίξουν το κρυφό δέμα. Έπρεπε να το ακουμπήσει πρώτα ο άλλος. Έτσι έλεγε ο κώδικας της ιπποσύνης. Κι έτσι έγινε δίπλα στο πάρκο. Και το 1764 άγγιξε το παρόν μέσω του γέροντα. Το δέρμα με τις πληγές του είχε προστατέψει το χαρτί, και το χαρτί έφερε στα χέρια του το μήνυμα του πρόσφατου παρελθόντος. Οι επόμενοι είχαν γράψει για τους μεθεπόμενους που προερχόταν από πολύ πιο παλιά, όπως έλεγε ο παράξενος θρύλος. Κανείς πριν το δάσκαλο δεν τους είχε μελετήσει για τις μάχες του νησιού. Δεν ήξεραν για τις θυσίες τους και το παράδειγμα που αποτελούσε. Έτσι δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι ένα νησί ήταν ικανό να αποτρέψει μία αυτοκρατορία, με την πυγμή των ανθρώπων του, δίχως καμία άλλη βοήθεια. Κι όταν έμαθαν για τα γεγονότα δεν επινόησαν την εξήγηση. Η ύπαρξη των δασκάλων ήταν τόσο σπάνια για αυτούς… Δεν χωρούσε στο μυαλό τους ότι όλη η ανθρωπότητα δεν είχε κανένα άλλο στήριγμα. Πάνω στο ξύλινο γραφείο ο δάσκαλος έβαλε τα δέρματα της Ολλανδίας και κράτησε τον πρώτο στο χέρι. Εξέτασε με προσοχή την αφιέρωση. Ήταν γνήσια. Του θύμισε τα κείμενα του κάστρου. Είχαν το ίδιο ύφος. Μόνο το σπαθί πάνω από το τζάκι έλειπε. Το οικόσημo ήταν στη θέση του εδώ κι αιώνες. Κι η πανοπλία αόρατη. Τα γράμματα είχαν το χρώμα της εποχής. Μύριζαν ακόμα, λες κι ήταν στο τυπογραφείο. Έξω άκουγε την κοινωνία του θορύβου, που έσβηνε με τη λήθη. Εκείνος όμως διάβαζε τον πρώτο τόμο. Η παλιά ορθογραφία των γαλλικών, όχι μόνο δεν τον εμπόδιζε, αλλά του θύμιζε το πνεύμα της εποχής, που είχε διασχίσει πριν από αιώνες. Με τις πρώτες σελίδες αναγνώρισε το ύφος του παπά που ήθελε να καταγράψει τα πάντα από το έργο τους. Με αυτόν τον τρόπο γράφτηκε η ιστορία της σιωπής.
Ο ΗΝΙΟΧΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ
Είπαν για τους Ελληνες
Από Αγγλική εφημερίδα.Πραγματικά αξίζει να δοθεί στον λαό αυτόν κάθε βοήθεια. Οφείλει συγχαρητήρια στην Ελλάδα ο κόσμος ολόκληρος.
BOWRA G. Πρύτανης Οξφόρδης. Οι Έλληνες είναι λαός περίπου μυθικός που κατέχει προνομιούχα θέση στην εξέλιξη του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.
ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ. Στην Ελλάδα οφείλουμε το πνεύμα μας και το σύνολο των αρετών μας.
ΒΙΛΑΜΟΒΙΤΣ. Η Ελληνική φυλή στέκεται ψηλότερα από κάθε άλλη, διότι έχει το προσόν να μην έπαψε ποτέ να είναι η μητέρα του πολιτισμού.
BECKEL. Δεν θα υπήρχε μωαμεθανικός πολιτισμός χωρίς τον Μ. Αλέξανδρο.
BLOOMFIELD. Για ό,τι οι άλλοι λαοί θεωρούν αυτονόητο οι Έλληνες έχουν το χάρισμα να απορούν.
ΒΙΝΚΕΛΜΑΝ ΓΙΟΧΑΝ. Γερμανός ιστορικός. Για να γίνουμε αμίμητοι πρέπει να μιμηθούμε την ελληνική αρχαιότητα.
BURY 1. Καθηγητής Πανεπιστημίου Καίμπριτζ. Οφείλουμε στους Έλληνες τα πάντα, Ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποιήσαν την κριτική στα γεγονότα. Θεμελίωσαν την ιστοριογραφία, την ποίηση, τα γράμματα, την τέχνη, την φιλοσοφία, έτσι και την ιστορία.
BRUN JEAN. Οι ρίζες του δέντρου της ζωής και της γνώσης βρίσκονται στη γη της Ελλάδος.
ΒΙΣΜΑΡΚ. Θα κατακτούσαν την υφήλιο αν δεν αλληλοσπαράσσονταν. Αυτό αποδεικνύεται από την ιστορία των Ελλήνων.
ΓΚΑΙΤΕ. Η Ελλάδα για την ανθρωπότητα είναι ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για τον άνθρωπο.
ΓΚΡΟΥΣΕ ΡΕΝΕ. Γάλλος ιστορικός. Η Ευρώπη είναι το σύνολο των χωρών κληρονόμων της Ελληνικής Παιδείας.
Τα επίθετα της Πάρου
1. Ελληνικά –Παλαιοβυζαντινά βυζαντινά π.χ Αγαλλιανός, Αργυρόπουλος, Αρχολέως, Αλισαφής (πριν το 1204).
2. Φραγκο-λεβαντίνικα κυρίως Ισπανικά, Ιταλικά και Βενετικά π.χ. Κουαρτάνος, Τσιγώνιας, Αλιφιέρης, Αλιπράντης (μετά το 1204). Οι Φράγκοι κατέλαβαν την Πάρο το 1260 και προς ασφάλεια έκτισαν τρία κάστρα, στην Παροικιά.
3. Μεταγενέστερα της άλωσης του Μωριά και της Κρήτης από τους Τούρκους. Σε αυτή τη περίοδο κατέφευγαν στις Κυκλάδες πολλές κρητοβενέτικες οικογένειες και οικογένειες του Μωριά. Κρητικές οικογένειες π.χ. Καντιώτης, Κρητικός, Γαβαλάς. Οικογένειες του Μωριά π.χ. Τριπολιτσιώτης, Δημητρακόπουλος, Μωραΐτης, Αναγνωστόπουλος κ.α.
4. Εθνικά ή Πατριδωνυμικά-Toπωνυμιακά. Οικογενειακά ονόματα εννοούμε τα ονόματα εκείνα που φανερώνουν τον τόπο όπου ξενοδούλεψε και έζησε ο παρονομασμένος: Πολίτης από την Πόλη, ή πολύ συχνότερα τον τόπο απ’ όπου ήρθε, το χωριό απ’ όπου μετοίκησε. Οι καταλήξεις των πατριδωνυμικών που ακούμε στην Πάρο είναι οι: -αίος, ήτης, -ίτης, -ιος, -ιώτης. Μεταγενέστερες και νεότερες: -αϊτης, -ιάτης, -άνος, -ηνός, -ινός, -(ια)κός.
5. Επάγγελμα-παρατσούκλι, όπως π.χ. Ράπτης, Μυλωνάς, Χασούρης, Καρποδίνης, Ακάλεστος, Γαλανός, Μαούνης, Μαλαματένιος, κ.α.
• Για τον μεταπλασμό του λέων/Λέων σε λέος-λιός/Λιός. Στην Πάρο κύρια ονόματα Παντελέος (σημ. Παντελαίος και Παντελέων), Κοντολέος (από το επών. Κοντολέων), Αρκολέος ,σημ. Αρκουλής (από το Αρκολέων) και ους. αρχός (από το άρχων)
• Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
• Το νησί της Πάρου το 1125 π.χ. ονομάζονταν Ζάκυνθος μετά την κάθοδο των Δωριέων (1125-1120π.χ.) από τους εκ Ζακύνθου αποίκους που εγκαταστάθηκαν στο νησί σε πρώιμα ιστορικά χρόνια.
• Στο τέλος του 16ου Αιώνα σημειώνεται μια σημαντική κίνηση φυγής κατοίκων της Αττικής σ’ ανεύρεση καλύτερων συνθηκών. Οι κάτοικοι αυτοί ανήκαν σε αθηναϊκές και αρβανίτικες οικογένειες, πολλές από τις οποίες είχαν καταφύγει στην Άνδρο (100 περίπου οικογένειες), στη Σύρο και σ’ άλλα νησιά.
• Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α.
• Μετά τις καταστροφές από τους Τούρκους της Χίου το 1822, της Κάσου και των Ψαρών 1824, εκατοντάδες πρόσφυγες κατακλύζουν το νησί. Και από την Κρήτη έρχονται αρκετοί, που αυτοί έχουν άγριες διαθέσεις. Η άφιξη προσφύγων από τα νησιά διαταράσσουν την κατά παράδοση ζωή των παριανών, με σχετικές παρενέργειες (αναταραχές, συγκρούσεις, λεηλασίες, πειρατείες κ.α) Δίνουν όμως ένα ζωηρό και γρήγορο παλμό στη ζωή τους, τους κρατούν σε διαρκή κίνηση, γονιμοποιούν τις σκέψεις τους, εξελίσσουν ακόμα περισσότερο την πολιτική τους ωριμότητα και επιταχύνουν την αφύπνιση τους.
• Πολλοί από τους Μαρμαριανούς κατάγωνται από τα Σφακιά της Κρήτης. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Απεραθίτες της Νάξου και με τους κατοίκους του Αδάμαντα στη Μήλο.
• Στην Νάουσα τα περισσότερα επώνυμα παραμένουν τα ίδια μέχρι σήμερα με εξέρεση το Τροπολοτσιώτης και το Παφίτης. Δεν απαντούμε σήμερα τα Ευριπιώτης, Γερμάνης, Ηλιόπουλος, Πολυχρόνης, Σφαέλος κλπ. Τον 18ο αιώνα τουλάχιστον τα 17,4% είναι βενετικής κ.α. ιταλικής καταγωγής (οι Κυκλάδες ήταν βενετικής κτ΄΄ησης από το 1204 μέχρι το 1537), το 19,7% τουλάχιστον κρητικής καταγωγής (οι πρόγονοί τους πιθανότατα ήρθαν κατά κύματα κυρίως μετά το 1645-1669 και 1867), το 13,4 πελοποννησιακής καταγωγής (οι πρόγονοί τους ήρθαν στα 1456-1715-1774 και 1821), το 11,4 είναι άλλης παριανής καταγωγής, ενώ για το υπόλοιπο 38,1 το επώνυμό δεν αποτελεί ένδειξη για την καταγωγή.
• Απο τα επώνυμα του Κώστου σε χρήση μέχρι σήμερα Βογιατζής ή Μπογιατζής, Κανάλης (σημ. Κανάλες), Χερουβής (σημ. Χερουβείμ) κ.α. επώνυμα που δεν συναντάμε πιά στον Κώστο είναι τά : Θεοδωρουλάκης, Καλαβρός, Μπαρμπεράκης, Ρωμανός, Τσάκνης, Φιλοκάλαμος, Τούλιος.
• ΘΡΗΣΚΕΙΑ : Η Πάρος από τον τέταρτο πιθανότατα αιώνα ήταν λαός χριστιανικός. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας οι κατακτητές φάνηκαν γενναιόδωροι με την εκκλησία αφού της δόθηκε απόλυτη ελευθερία στην απόκτηση περιούσιας. Εκείνη την περίοδο δόθηκε άδεια για το χτίσιμο και την επισκευή εκκλησιών.
Έτσι η εκκλησία στην Πάρο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας γνώρισε εξαιρετική άνθιση. Όμως, εκτός από τους ορθοδόξους υπήρχαν και καθολικοί στο νησί.
Όμως για να αποφύγουν τις διαφορές οι δυο αυτές μερίδες δημιούργησαν με τον καιρό ένα κλίμα εξαιρετικά αγαθό, που το κύριο γνώρισμά του ήταν οι << Εν Κύριω >> αδελφική συνεργασία. Για πολλά χρόνια οι καθολικοί και οι ορθόδοξοι εξακολουθούν να απευθύνουν έγγραφες αιτήσεις στις προϊστάμενες αρχές του τάγματος που είχε έδρα τη Νάξο.
Για την εκπλήρωση του κοινού πόθου τους ,το 1674 η αίτηση γίνεται αποδεκτή. Το σχολείο του Αγίου Αθανασίου στη Νάουσα είναι Βυζαντινού ρυθμού. Χτίστηκε από μια ορθόδοξη χριστιανική γυναίκα, άνηκε δηλαδή στους ορθόδοξους, οι οποίοι άγνωστο γιατί πούλησαν το ναό στους καθολικούς. Αυτό ίσως να έγινε γιατί εκείνη την εποχή υπήρχε ένας διαρκής πόθος των κατοίκων για την εγκατάσταση των Ιησουιτών και των Καπουκίνων στη Πάρο.
Η ίδρυση σχολείου στη Νάουσα υπό των καθολικών είχε σκοπούς προπαγανδιστικούς και προσηλυτισμού. Ακόμα εκείνη την εποχή δεν υπήρχε καθολική κοινότητα και παιδιά που φοιτούσαν ήταν από ορθόδοξες οικογένειες. Ένας σημαντικός που δίδαξε στην σχολή του Αγίου Αθανασίου ήταν ο Αθανάσιος ο Πάριος. –O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει,
Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμεναι εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γενομένοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικώτεροι των Ορθοδόξων.
A
–Αβαζος:
-Αβιτζής: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτζής Δημήτριος του Ευαγγέλου, 25 ετών, ναυτικός απο τη Νάουσα.
-Αβιτσής: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτσής Ευάγγελος του Γεωργίου, 50 ετών, ναυτικός απο τη Νάουσα.
–Αγαλιανός: Βλέπε Αγαλλιανός
–Αγαλλιανός: Ελληνικό-Παλαιοβυζαντινό επίθετο πριν το 1204. Οικογένεια προκρίτων της Πάρου. Το επώνυμο μαρτυρείται γενικότερα από την πρωτοβυζαντινή εποχή και ειδικότερα στο νησί από τα τέλη του 16ου αιώνα. Μέλη της οικογένειας υπήρξαν δύο ιερομόναχοι (ο Παχώμιος και ο αδελφός του Ιερεμίας) που αναφέρονται ως κτήτορες, ηγούμενοι και ανακαινιστές της Μονής Ταξιαρχών Κουνάδου στη διάρκεια του 17ου αιώνα. Το συγκεκριμένο οικόσημο (λέων όρθιος δεξιόστροφος που κρατά σκήπτρο) βρίσκεται σε επιτύμβια πλάκα στο δάπεδο του καθολικού της μονής και συνοδεύεται από εστεμμένο δικέφαλο αετό. -Θεόδωρος Αγαλλιανός ήταν λόγιος κληρικός που έζησε στην Κωνσταντινούπολη τον 15ο αιώνα μ.Χ. Ίσως επίθετο-παρατσούκλι και να σημαίνει Αγάλιος-Αγαλιανός= ήσυχος, γαλήνιος, Στο Βυζάντιο ένας Αγαλιανός ο ήταν στρατιωτικός στο βαθμό Τρουμάρχης και έπαιξε κάποιο ιστορικό ρόλο.
–Αγγελάκης: καταγωγή από Κρήτη έτος 1854
–Αγγελόπουλος: Λεύκες έτος 1859.
–To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οιογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.
–Άγουρος: Επίθετο παρατσούκλι.
-Σε αφιέρωση του ζεύγους Μαραμανιά στην Ξεχωριανή (29 Μαρτίου 1750), δύο αμπέλια εις την Μακριάμ Λίμνη, σύμπλιον το ένα ο παπα Δημητράκης Άγουρος και εις το άλλο ο Σταμάτης Μονόπατος.
-Πάκτωση της Ξεχωριανής από τον ιερέα Νικήτα Άγουρο την 1 Σεπτ. 1774.
-Σε έγγραφο Τζιπίδου, 7 Σεπτ. 1785, «το κερά Μαρουσάκι γυνή ποτέ Δημητράκη Ρούσσου» πωλεί στον ανιψιό της χωρεπίσκοπο Άγουρο «ένα κομμάτι χωράφι τοποθεμένο εις τα Φυρόγια όπου το έχει από τον μακαρίτη τον άνδρα της Δημητράκη Ρούσσο εις την τοποθεσίαν Αγίαν Τριάδα, σύνορον Ερηνάκι Ιωαννάκη Μαυρουδή θυγάτηρ».
-Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. Επίτροπος ο καπετάν Δημήτρης Άγουρος
-Προικοσύμφωνο Μαρμάρων 3 Νοεμ. 1820 «το χωράφι εις τον Σχίνον, πλησίον Μανόλιος Άγουρος».
–Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Άγουρος Ιωάννης.
–Αθανόπουλος: κάτοικος Λευκών από το 1859
–Αϊβαλιώτης: Πατριδωνύμιο. Ο καταγώμενος από το Αϊβαλή (αρχ. Κυδωνιές) της Μ. Ασίας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Εννέα Ναουσαίοι με το επώνυμο Αϊβαλιώτης είχαν λάβει μέρος στις επιχειρήσεις της Πελοποννήσου το 1821. -κάτοικος Λευκών από το 1859
–Αιγινήτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από Αίγινα έτος 1831. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Έγγραφο του 1879 «και το συμβολαιογραφικόν μου γραφείον και ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου Πάρου Αντώνιου Μαυρομμάτου εδρεύοντος και κατοικούντος εις την αυτην πόλιν της Παροικιάς ενεφανίσθησαν οι συμβαλλόμενοι κύριος Μιχαήλ Ιωάν. Αιγινήτης, γεωργός και Νικόλαος Δημ. Περάκης, μυλωνάς, αμφότεροι κάτοικοι του χωριού Λεύκων του Δήμου Υρίας».
–Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτης *2 (Δημογέρων) Επιστάτης Αγώνος 1821 ¬ Μαρίνα Κυπριανού (Γένος Χαμάρτου) ¬ Τζώρτζης Δελαγραμμάτης *5 (Συμβολαιογράφος) Δήμαρχος Υρίας και Μάρπισσας ¬ Ανδριανή Παπαδοπούλου (Ανιψιά Κύριλλου Παπαδόπουλου) ¬ Βασιλική Δελαγραμάτη ¬ Γεώργιος Κων/νου Ναυπλιώτης (Νομικός κτηματίας, Δήμαρχος Μάρπησσας) ¬ Δελαγραμμάτης Γ. Ναυπλιώτης (Βιομήχανος) ¬ Αργυρώ Κων. Αιγινήτη ¬ Κων/νος Δελαγρ. Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Πολυξένη Ε. Τσακίρη ¬ Δελαγραμμάτης Κων/νος Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Φλωρίτσα Ιακ. Καπούτσου. -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αιγινίτης Δημήτριος του Παναγιώτη, 32 ετών, εργάτης απο Νάουσα, Αιγινίτης Ηλίας του Δημητρίου, 42 ετών, ποιμήν απο τη Νάουσα, Αιγινίτης Ιωάννης του Δημητρίου, 52 ετών, ποιμήν απο τη Νάουσα, Αιγινίτης Μιχαήλ του Δημητρίου, ετών 54, εργάτης απο Νάουσα, Αιγινίτης Παναγιώτης του Δημητρίου, 58 ετών, ποιμήν απο Νάουσα, Αιγινίτης Θεοδόσιος του Παναγιώτη, ετών 31, γεωργός απο Νάουσα, Αιγινίτης Κωνσταντίνος του Παναγιώτη, 27 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα και Αιγινίτης Θεμιστοκλής του Παναγιώτη, ετών 24, εργάτης απο Νάουσα.
–Ακάλεστος: Επίθετο παρατσούκλι. Το Επίθετο Ακάλεστος προέρχεται από την οικογένεια Σιλβέστρου η οποία είναι Βρετανικής καταγωγής και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Αγ. Ειρήνης τα τέλη του 18ου αιώνα. Το βρετανικό επίθετο της οικογένειας ήταν Sylvester. Το επίθετο Ακάλεστος προήρθε από παρατσούκλι.
-Σημαιοφόρος δημοτικού σχολείου Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Νίκος Ακάλεστος.
-Σε φωτογραφεία στην παραλία της Παροικιάς, ο Μιχάλης Ακάλεστος λέει τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα του 1970.
–Ακριβός: -1652 χωρεπίσκοπος Ναούσης Ιερομόναχος Τιμόθεος Ακριβός. – Σε πωλητήριο Νάουσας 26 Δεκ. 1725 «αγορά του παπα-κυρ Τιοθέου Ακριβού από Γεωργάκη Ανδρουτσάνο (Ιταλός) ένα κομμάτι χωράφι όπου έχει ο Ανδρουτσάνος εν τη θέσει του Κολωνίου περιέχει πλησίον το μοναστήριον τος και Ντεμένογο Καλλέργη
-Ακύλλας: -Παροικιά 1952 Μαργαρίτα και Σωσώ Ακύλλα
–Αλεξίου: κάτοικος Λευκών από το 1867
-Αληπράντες: Βλέπε Αλιπράντης. Φραγκο-λεβαντίνικο, προέρχεται από το επίθετο Αλιπράντης1833 στην Μάρπησσα Διά δαπάνις Ανδρέου Αληπράντε.
–Αλιπράντης –Λι(υ)πράντος: Λομβαρδικό και στη συνέχεια Φραγκολεβαντίνικο (Ενετικό) επίθετο, Το οικόσημο της οικογένειας Αλιπράντη είναι ομιλούντο ή φανερό και απεικονίζει την καταγωγή με τον αετό (Λομβαρδία) και με το ξίφος (brand) το σημερινό σύνθετο όνομα Alibrandi.
-Έτος 1651. Το επώνυμο Λυπραντος υπάρχει σε νοταριακά έγγραφα της Νάξου, του έτους 1573. Απ' αυτό προέρχεται και το επώνυμο Αλιπράντης, που συχνά συναντούμε σήμερα στην Πάρο.
- Στη Νάουσα προικοσύμφωνο Δημ. Περδικάκη και Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας, 19 Απρ. 1718) ‘Από δε τά ξωτικά το χωράφι όπου έχει είς του Ζγουράφου τα δύο λιβαδάκια συμπλησιαζόμενα Σακελλάριου Ρούσσου και του χωραφίου βικάριος Γεράρδης.
–Σε έγγραφο Παροικιάς του 18ου αι. «χωράφι Μηγδαληδιά σύμπλιος Αντώνης Γεωργη Λιπράντου.
–Σε προικοσύμφωνο της Νάουσας του Δ. Περδικάκη – Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας 16 Απρ. 1718) «το αμπέλι της Νταμπάκαινας με το χωριό». – επέρασε στον Μιχελή Ντακορώνια»
-Στο προικοσύμφωνο Γλημάκη Αξώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντη (Καστέλλι Ναούσης 21 Ιαν. 1719) «το αμπέλι εν τη θέσει Κουμπαρένιος πλησίων Γεωργάκη Λευκάρου».
-Σε αφιέρωση του ζεύγους Μαραμανιά στην Ξεχωριανή (29 Μαρτίου 1750), ο Σταμάτης Μονόπατος έτερο χωράφι εις τον Άσπρον Ποταμόν, σύμπλιος ο Φραντζέσκος Λιμπράντος εις τον Δραγουλά σύμπλιος η Αγία Κυριακή.
-Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. 3η στήλη εις το Μερσίνι από πάνω του Ανδρέα Λιπράντου.
–Διαθήκη Νικήτα Ν. Σιφάκη (Δραγουλάς, 12 Μαρτίου 1870) «εις την θυγατέρα αυτού Ταρώ, σύζυγον Εμμανουήλ Αλιπράντη, αφήνει μιαν άμπελον εκ ζευγαριών τεσσάρων κατά την θέσιν Καλαμίτσαν του αυτού δήμου Μαρπήσσης.
-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885 υπάρχεουν εγγεγραμμένοι οι, Αλιπράντης Αντώνιος του Σπύρου, 38 ετών, ξυλουργός από τη Νάουσα, Αλιπράντης Ιωάννης του Μιχαήλ, 32 ετών, στρατιώτης από τη Νάουσα, Αλιπράντης Μιχαήλ, νόθος, 51 ετών, ναυτικός, από τη Νάουσα, Αλιπράντης Στάθης του Σπύρου, 48 ετών, ξυλουργός, από τη Νάουσα και Αλιπράντης Γεώργιος του Μιχαήλ, 27 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.
-1931, μπροστά στην Εκατονταπυλιανή, Ελένη Αλιπράντη.
–Αλισάφης: Ελληνικό-παλαιοβυζαντινό επίθετο, πριν το 1204. Το σημ. πατρωνυμικό είναι Μαρμαριανός. Σήμερα γνωστό στον Δραγουλά το Μαρμαρηνός. Το επών. έφερε ο αρχιεπίσκοπος Τήνου Αρσένιος, κουνιάδος του οικονόμου Παροικιάς Νικολάου Αλισαφή. *3 Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισαφή, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισαφή. Οι Άγιοι Ανάργυροι στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα λειβάδια – κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισαφή. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη.
-Ο Πύργος των Αλισαφαίων που κτίστηκε αργότερα του 1469, σημερινές Πεταλούδες, που φανερώνει ότι εκεί θα υπάρχει μεσαιωνικός οικισμός. Ιάκωβος Αλισαφής 1626.
-Οι Άγιοι Ανάργυροι, ναός και γειτονιά της Παροικιάς, κοντά στο ποτάμι. Περιοχή Παροικιάς (Πηγαδάκι) Προικοσύμφωνο Νικολάου Αλιφάφη και Μαρκετάκης Μενδρινού, Μάρμαρα 8 Σεπτ. 1711.
-Ο ναός υπήρξε ιδιοκτησία του ιερέως οικονόμου Μανουήλ Αλιισάφη, ο οποίος στα 1722 πώλησε το μισό περιβόλι του στον κουνιάδο του αφέντη Δεσπότη άγιο Τήνου Αρσένιο Μενδρινό. -Η Ανέλιξη γενεαλογικού κλάδου οικογ. Αλισάφη-Δελαγραμμάτη-Κρίσπη-Μαυρογένη-Γράβαρη (18ος-20ος αι.) –Νικόλαος Ιωαν. Δελαγραμμάτης 1760 Προεστός-Μεγαλοκτηματίας (Πρώτος ξάδερφος Τζώρτζη Συμ. Δελαγραμμάτη: Αλέξανδρος Δελαγραμμάτης *3 (Προεστός-Μεγαλοκτήμονας) ¬ Χαϊδεμένη Αλισαφή ¬ Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Σπύρος Κρίσπης (Προεστός) ¬ Αλέξανδρος Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Προεστός-Κτηματίας) ¬ Εργίνη Κυπραίου ¬ Ιωάννης Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Αξιωμ. Πολεμικού Ναυτικού) ¬ Αναστασία Καραντάμογλου ¬ Κων/νος Κρίσπης ¬ Βαλασίας Δουβαρτζόγλου ¬ Αλεξάνδρα Κρίσπη ¬ Χρήστος Χατζάκος (Αξιωμ. Αεροπορίας).
-Κατάλογος Παροικιάς 24 Μαίου 1818, "εν τω αυτώ σύμπλιος Μαρία Αλισαφή.
–Αλ(ι)φ(ι)έρης: Φραγκολεβαντινοι της Κρήτης. Αλιφιέρης στα λατινικά σημαίνει σημαιοφόρος και σε παρέλαση ο Αλιφιέρης είχε στα αριστερά του και στα δεξιά του κονταροφόρους που ονομάζονταν Κονταράτοι. Αλιφιέρης. Γνωστό ιταλικό όνομα από την οικογένεια ALIGIER. Άλλοι τύποι του ονόματος αυτού είναι Αλιφέρης και Αλφέρης.
-Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείο Παροικίας το 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Κατίνα Αλιφιέρη.
-Σε φωτογραφεία στην παραλία της Παροικιάς, Νίκος Αλιφιέρης λέει τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα του 1970.
–Αλμπάνης: –Καταγραφή περιουσιακών στοιχείων [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] χωράφι Αγία Ελένη σύμπλιος Κουέκος Αλμπάνης.
–Αλσαμαήλ: Οφθαλμίατρος κάτοικος Λευκών, καταγωγή από Συρία, έτος 1990.
–Αμ(o)ιραλής: Oικογένεια με Βενετικές ρίζες. το οικόσημο (δύο άγκυρες διασταυρομένες χιαστί, με ένα άστρο στην κορυφή) ανήκει σε μέλος της οικογένειας που διετέλεσε καθολικός κληρικός 1880.
–Αμο(υ)ργιανός: Πατριδωνύμιο, προερχόμενος από την Αμοργό. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Σε έγγραφο της Πάρου της 31ης Αυγ. 1737 αναφέρεται «αγορά παπα-Μανοέλη Αμοργιανού από Λαυρεντιο Γοδιανό εις ένα χωραφι Μαράθι».
–Προικοσύμφωνο του Θωμά Ραγκούση (Λεύκες, 20Απρ. 1788)γράφει «έτερο χωράφι εις την Καυκάρα όπου το έχει αγορά από τον Μάρκο της Καρδαρούς, σύμπλιον ο Δημήτρης Αμοργινός.
-1866 Ν. Αμουργιανόν δια γαλάκτισμα και ξεσκόνισμα εις την οικία του Χαρ. Γράβαρη στις 5 Μαΐου 1866
-Αμπελάς: -Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Αμπελάς Γ. Νικόλαος.
–Αναγνωστόπουλος: Προέλευση από τον Μωριά. Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη πούλους δηλώνει πρόγονος, γιός κλπ.
-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αναγνωστόπουλος Γεώργιος του Πέτρου, 32 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 60 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Πέτρος του Γεωργίου, 58 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Πέτρου, 27 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Φραγκίσκου, 29 ετών, γεωργιός απο Νάουσα και Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Κωνσταντίνου, ετών 24, υπηρέτης απο Νάουσα.
–Αναπλιώτης: Πατριδωνύμιο, ο καταγόμενος από το Ανάπλι (Ναύπλιο). Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Το 1675 νοτάριος Νάουσας αναφέρεται ο Νικόλαος Αναπλιώτης.
-Ο ιερομόναχος Αμφιλόχιος Λανδαίος, ηγούμενος του Αγίου Αθανασίου της Νάουσας δίδει στον κυρ-Δημήτρη Ρούσσο Περιβολάρη (έγγρ. Νάουσας 27 Ιουνίου 1729) «ένα μαγαντζέ όπου έχει το μοναστήριν του εν τόπου θέση ονομαζόμενον εις την Ρούγαν της Πόρτας του Νταμία πλησιαζόμενον Ανδρέα Αναπλιώτη και Αντωνίου Πολίτη».
– Ο Γεώργιος Αναπλιώτης κάτοικος Νάουσας υπήρξε από τους πρώτους Παριανούς που έλαβαν μέρος στον Αγώνα του 1821, όπως φαίνεται σε έγγραφο Νάουσας στις 3ης Μαϊου 1821.
–Αναστασιάδης: πρόσφυγας έτος 1878
–Ανδρεόπουλος: Επίθετο του Μωριά, Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη πούλους δηλώνει πρόγονος, γιός κλπ. -Έγγραφο έτους 1943.
-Ανδρομανάκος: -Οικία Ανδρομανάκου στην Παροικιά 1927 (σήμερα Splash).
-Ανδρομενάκος: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ανδρομενάκος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 38 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα και Ανδρομενάκος Στυλιανός του Ιωάννη, ετών 44, ναυτικός από τη Νάουσα.
–Ανδρουτσάνο(ς): – Σε πωλητήριο Νάουσας 26 Δεκ. 1725 «αγορά του παπα-κυρ Τιοθέου Ακριβού από Γεωργάκη Ανδρουτσάνο (Ιταλός) ένα κομμάτι χωράφι όπου έχει ο Ανδρουτσάνος εν τη θέσει του Κολωνίου περιέχει πλησίον το μοναστήριον τος και Ντεμένογο Καλλέργη.
–Ανουσάκης: Η παρουσία της οικογένειας Ανουσάκη στον Ντριό είναι κυριαρχική ήδη από την εποχή του 18ου αιώνα ως τις μέρες μας.
-Προικοσύμφωνο Μαν Ανουσάκη και Μαρίας Ταμιράλια, Τσιπίδος 25 Οκτ 1775, «χωράφι στον Αγιο Μαρκούριο συμπλίος Αντωνίου Παπαδόπουλου», «Δίνει της και ένα χωράφι στα Σαντάλια (Νότια του Δριού) σύμπλιος Πετράκης Καντιώτης».
–Αντιπαριώτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από την Αντίπαρο, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν ομαδικά στην Πάρο λόγο κάποιου γεγονότος που τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν το νησί. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Το συναντάμε για πρώτη φορά το 1668 στη Λεηλασία της Παροικιάς.
–Σε έγγραφο Τσιπίδου της 12ης Απριλίου 1712 «αγορά αμπελιού του Ζάνε Αντιπαριώτη».
–Καταγραφή περιουσιακών στοιχείων [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] Αλεξανδρής Αντιπαργιώτης’ χωράφι Μεταξωτού σύμπλιος Άγιος Ευστάθιος
–Αντριότης-Αντριώτης: Πατριδωνύμιο από την Άνδρο. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Σε έγγραφο του Τζιπίδου στις 2 Ιανουαρίου 1707 «εμφυτευτήριον έγγραφον μεταξύ του Νικολάου Ανδριώτη και Δημητρίου Πούλιου». -Στη περιοχή της Νάουσας αναφέρεται στα εξής έγγραφα του 18ου αιώνα. 1. Προικοσύμφωνο «Ιωάννη Αντριώτη μετά της Καλής», Νάουσα, 23 Νοεμβρίου 1724.
-Στην Πέρα Παναγιά στα Μάρμαρα επιγραφή: 1749 Μαρτίου 13 διά εξόδου Αγουστή Αντριότη. Πιθανή καταγωγή αυτού του επιθέτου να είναι η Άνδρος
–Αξ(ι)ώτης: Πατριδωνύμιο απο την Νάξο (Αξά). Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
-Στο προικοσύμφωνο Γλημάκη Αξώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντη (Καστέλλι Ναούσης 21 Ιαν. 1719) «το αμπέλι εν τη θέσει Κουμπαρένιος πλησίων Γεωργάκη Λευκάρου» -Πωλητήριο στην Παροικιά στις 14 Απρ. 1732 και σε διαθήκη Σακελλαρίου Βιτζαρά, Παροικιά, 4 Απρ. 1734: Του αδερφού του Γιαννάκη αφήνει την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου στον Έλιτα με το περιβολάκι και το λιβάδι Βορνά, σύμπλιος Μάρκου Αξιώτη.
–Σε έγγραφο Τσιπίδου της 19ης Φεβρ. 1735 η διαθήκη του Μανώλη Αξιώτη «κτήματα εις την μονήν Αγίου Αντωνίου
-1879 από τη Νάξο. Νικόλαος Αξιώτης, γύφτος (Σιδηρουργός) 20 Μαΐου 1879.
–Σε χειρόγραφο ναού το 1880 Αξώτενα.
-Αποστολόπουλος: -Σε φωτογραφεία της Παροικιάς στη δεκαετία του 1920, εμφανίζετε ο Κ. Αποστολόπουλος να περπατάει μπροστά από τις αποθήκες της Ένωσης.
-Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείο Παροικίας το 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Ευδοκία Κ. Αποστολοπούλου.
-Σε φωτογραφεία του 1955 στην Παροικιά, Μαρία Αποστολοπούλου.
-Σε άγημα στις 15 Αυγούστου 1959 στην Παροικιά, Μαρουσώ Αποστολοπούλου-Φαμέλη.
-Σε άγημα δημοτικού σχολείου Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Τάκης Αποστολόπουλος.
-Αποστόλου: -Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο ειδικός γραμματεύς Αποστόλου Γ. Κωνσταντίνος.
–Αρβανίτης: Πατριδωνύμιο, Μετοίκηση και εγκατάσταση Αρβανιτών στην Πάρο, πιθανως κατά τον 15ο αιώνα, αφού τότε βρίσκεται στο νησί ο Μάρκος του Αρβανίτη, που έδωσε χωράφιν είς ταις Καμάραις διά την ψυχή του το μερδικόν του ήγουν αμπέλι Χωράφιν το 1504. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Αρβανιτίδης: Ποντιακό επίθετο, καταγωγή από Έβρο έτος 1975, Δάσκαλος πρωτοδιόριστος στο Δημοτικό Μαρμάρων.
-Αργουζής: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος, προήλθε από το ιταλικό όνομα Ραγουζής (ιταλ. Ragusino). Ο καταγόμενος από τη Ραγούζα (Ragusa) της ανατολικής Αδριατικής οπού κατάγονται και τα επώνυμα Ραγκούσης και Ραουζαίος. Οικογένεια Αργουζή μέχρι σήμερα στην Πάρο και στη Σίφνο το 1828. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Σε έγγρ. Παροικιάς της 22ας Μαΐου 1818 είναι γνωστός ο Αντώνης Αργουζής, Δάσος σύμπλιος Αντώνη Αργουζή.
-1899, αλευρόμυλος πάνω από το Ασκληπιείο στην Παροικιά, ιδιοκτησίας Οικογένειας Αργουζή.
-Αργίτης: Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αργίτης Φραγκίσκος του Παναγιώτη, 60 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα.
–Αργυρόπουλος: Ελληνικό-Παλαιοβυζαντινό πριν το 1204 *2 Το αρχοντικό του Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτη βρίσκεται στην Τρίτη Βρύση του Μαυρογένη. Κληροδοτήθηκε στο γιο του Νικόλαο Δελαγραμμάτη και ο οποίος στην πάροδο του χρόνου το εκληροδότησε στις δυο από τις κόρες του, Μαρινιώ Ζάννου και Ελέγκω Αργυροπούλου. Χωρίστικε στη μέση λόγω της εκτάσεώς του και αποτέλεσε δύο κατοικίες. Σήμερα η μία ανήκει στην οικογένεια Δρύλη και η άλλη στην οικογένεια Ανδριανής Πατέλη. H παράπλευρη εκκλησία της Βηθλεέμ ανήκε στο αναφερόμενο αρχοντικό. ( Ο τρισέγγονος του Δημήτριος Γιάγκου Αργυρόπουλος, συναισθηματικά συνδεδεμένος, ενδιαφέρεται έως σήμερα με φροντίδα για την εκκλησία. Ο Συμεών Δελαγραμμάτης το 1825 αναφέρεται ενορίτης Αγίας Τριάδος. Η Αγία Τριάδα βρίσκεται πίσω από την Τρίτη βρύση).
–Γιάγκος Δ. Αργυρόπουλος 1891-1968, ιδρυτής και καθηγητής της σχολής Απαγγελίας.
-1910. Επιτροπή Εκατονταπυλιανής, Ιωάννης Δημ. Αργυρόπουλος (Κωστάκης) Έμπορος
-Σε ομαδική φωτογράφηση στην Παροικιά, πρωτομαγιά 1931 αλλά και σε φωτογραφεία του 1935, διακρίνεται η Μαρία Αργυροπούλου- Καρατζίνα.
–Αριανούτσος: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αριανούτσος Αθανάσιος του Ανδρέα, ετών 55 γεωργός, κάτοικος Νάουσας, Αριακούτσος Αναστάσιος του Ιωάννου, 55 ετών, γεωργός από Νάουσα, Αριανούτσος Αντώνιος του Ιωάννη, 40 ετών ναυτικός, από Νάουσα, Αριανούτσος Ανδρέας του Ιωάννη, 43 ετών, ναυτικός από Νάουσα, Αριανούτσος Αντωνάκης του Ιωάννη, 41 ετών, κηπουρός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Βασίλειος του Ανδρέα, 50 ετών, μυλωθρός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Γεώργιος του Ανδρέα, 39 ετών, εργάτης, από τη Νάουσα, κάτοικος Καλύμνου, Αριανούτσος Νικόλαος του Ανδρέα, 52 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Νικόλαος του Μιχαήλ, 35 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, Αριανούτσος Σταύρος του Ιωάννη, 46 ετών, σοβαντζής, κάτοικος Αθήνας, Αριανούτσος Ανδρέας του Νικολάου, 29 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα,
–Αρκάς: Ίσος πατριδωνύμιο Αρκάδι ή Αρκαδία.
-Έγγραφο έτους 1649 στο Μαράθι. –Ο ιερέας Μανοέλης Αρκάς που υπογράφει τη διαθήκη της Καλής Τζανή Χανιώτη στις Λεύκες, 23 Φεβρ. 1729.
– Σε προικοσύμφωνο του Μαν. Αρκά και Λαρέντζας Γεμελιάρης (Λεύκες, 7 Νοεμ. 1757) αναφέρεται «το περιβόλη του Αρχολόγου με δύο πάρτες νερό της στέρνας. -Κατάλογος Παροικιάς 22 Μαίου 1818 "χέρσον Μαράθι σύμπλιος Νικόλαος Αρκάς.
-Αρκάς Ευάγγελος Ν. Τόπος γέννησης Πάρος 1876 Δημοδιδάσκαλος Γ'.
-Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο Σύμβουλος Αρκάς Χρήστος.
-Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 o Αρκάς Πέτρος, ο Αρκάς Μ. Δημήτριος και ο Αρκάς Μιχαήλ.
–Αρκουλής – Αρχωλέον-Αρχολέως: Ελληνικό-Παλαιοβυζαντινό πριν το 1204. Μεταπλασμό του λέων/Λέων σε λέος-λιός/Λιός. Στην Πάρο κύρια ονόματα Παντελέος (σημ. Παντελαίος και Παντελέων), Κοντολέος (από το επών. Κοντολέων), Αρκολέος ,σημ. Αρκουλής (από το Αρκολέων) και ους. αρχός (από το άρχω). Προέλευση από την Κρήτη. Ο TRIVAN στο περίφημο (χρονικό) αναφέρει. Ο Αυτοκράτορας ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ έστειλε το 1182 τον γιό του ΙΣΑΑΚΙΟ με 12 αρχοντόπουλα και άλλους αποίκους στην Κρήτη για να καταβάλουν τους επαναστάτες. Ο στόλος του από 101 Γαλέρες προσορμίστηκε στο Μαύρο Μώλο στην Κίσσαμο κοντά στο ακρωτήριο ΤΡΑΧΙΛΑΣ. Εκεί αποβιβάστηκαν ξεφόρτωσαν όλα τα εφόδια και ο ΙΣΣΑΚΙΟΣ διέταξε να καούν τα πλοία εκτός από ένα που έστειλε στην πόλη για να αναγγείλει στον πατέρα του την αποβίβαση του.
Τα άνωθεν 12 ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΑ όπου ήλθασιν εις την ΚΡΗΤΗΝ μετά των συγγενών αυτών εις τιμής και συντριφίαν του υιού του Βασιλέως οι οποίοι έμειναν εις την ΚΡΗΤΗΝ και εμιρασεν τους τον τόπο αυτής είναι ουτοι οι δώδεκα.ΑΡΚΟΛΕΟΙ.ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΚΑ.ΘΩΜΑΣ,ΚΩΣΤΑΣ,ΑΝΤΩΝΙΟΣ,ΒΛΑΣΙΟΣ,ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ,ΝΙΚΟΛΑΟΣ. ΟΙ ΑΝΩΘΕΝ ΟΝΟΜΑΣΘΗΣΑΝ ΑΡΚΟΛΕΟΙ ,ΔΙΟΤΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΟΨΕ ΛΕΩΝ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΑΤΗΝ,ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΨΙΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ.
ΤΩΝ ΑΡΚΟΛΕΩΝΟΙ ΔΕ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΑΡΚΟΛΕΟΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΝ ΙΣΟΤΗΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΒΑΛΑΔΕΣ ΟΥΤΩΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΩΣΑΝ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΑ ΚΑΘΩΣ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΣ. - Υπάρχει έγγραφο της μονής ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ του ΚΕΦΑΛΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΝ όπου στις 6 Φεβρουαρίου 1642,η ΜΑΡΙΑ μητέρα του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΡΧΟΛΕΟΥ το γένος ΣΚΟΡΔΙΛΗ προσηλώνει τα κτήματα του ΚΕΦΑΛΟΥ και ανακαινίζει τη μονή εκ βάθρων. Κατέστησε ηγούμενο τον αδελφό της ιερομόναχο ΑΝΘΙΜΟ ΣΚΟΡΔΙΛΗ. Στον μητροπολιτικό ναό της ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ των Μαρμάρων στέκεται μεγαλόπρεπης ο τάφος-μνημειο του ΜΑΝΟΥΗΛ ΑΡΧΟΛΕΟΥ έτους 1639 με το ανάγλυφο οικόσημο.
-Στην Πάρο (Μαράθι) έτος 1824. Το επώνυμο είναι παλαιότατο, όπως και η οικογένεια Αρκουλή στην Πάρο (Νάουσα, Λεύκες), βυζαντινής καταγωγής. Από το έπος. Αρκολέον- Αρχολέος
– Άρχος+λέων, γνωστό στην Πάρο από τον 17ο αιώνα.
–Έγγραφο στη Νάουσα, 7 Αυγούστου 1828 «ένα έτερον εις τον Κάμπον ονομαζόμενον της Κουτζούρας πλησίον χωράφι Αννέζας, κόρη Γεωργίου Αρκουλή.
-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αρκουλής Γεώργιος του Αντωνίου, 55 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα, Αρκουλής Γεώργιος του Μιχαήλ, 47 ετών, αλιεύς, από τη Νάουσα, Αρκουλής Δημήτριος του Μπονοφάτσου, 65 ετών, μυλωνάς από τη Νάουσα, Αρκουλής Εμμανουήλ του Μπονοφάτσου, 56 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, Αρκουλής Ηλίας του Μπονοφάτσου, 58 ετών, κηπουρός απο τη Νάουσα, Αρκουλής Ιωάννης του Αντωνίου, 50 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Στυλιανός του Δημητρίου, 46 ετών, έμπορος από τη Νάουσα, κάτοικος Κωνσταντινούπολης, Αρκουλής Ιωάννης του Γεωργίου, 30 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Αντώνιος του Γεωργίου, 26 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Αντώνιος του Δημητρίου, 29 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα, Αρκουλή Δημήτριο του Στέφανου, 37 ετών, υποδηματοποιός από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας και Αρκουλής Ιωάννης του Στέφανου, 40 ετών, υπηρέτης από τον Κώστο, κάτοικος Σύρου.
-Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Αρκουλής Σταμ. Δημήτριος, Αρκουλής Γ. Ιωάννης, ο Αρκουλής Σ. Δημήτριος και ο Αρκουλής Στεφ. Ιωάννης.
–Αρμακόλλας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος. Armacollo = χιαστί, έχω το ντουφέκι διαγώνια
–Αρμάος: Επίθετο επάγγελμα-παρατσούκλι, Φραγκο-λεβαντίνικο, Arma(o)=Όπλο. Καθολικό δόγμα.
-Αρματάς: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμένος ο Αρματάς Αντώνιος του Γεωργίου, 55 ετών, μεταπράτης, κάτικος Σύρου.
–Αρτακηνός: Πατριδωνύμιο, ο καταγώμενος από την Αρτάκη, πόλη της Προποντίδας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Ντεμένεγος Αρτακηνός απαντάται σε προικοσύμφωνο Λευκών της 5ης Νοεμ. 1743.
-Αρφάνης: -Παροικιά 1960 Κατίνα Αρφάνη.
–Άσος: -Στην περιοχή Μάρπησσας. Προικοσύμφωνο Γ. Άσου και Περτουμίας Σκορδίλη (Τζιπίδος 21 Οκτ. 1672) «ακόμη και το χωράφι στην Κερά, σύμπλιο Φραγία Βυτζιμάνου».
–Σε πωλητήριο Τζιπίδου 24 Μαίου 1719, κατά το οποίο ο Ιωάννης Άσος πολέι «ένα σπιτότοπο που έχει εις το Πηγάδι του Τζιπίδου σύμπλιον του χωραφιού του πρωτονοτάριου Στάμενα και μαστρο-Στρατή Άσου και παπα-Θεοδώρου Μεχλέχα.
–Πωλητήριο Τζιπίδου 24 Αυγ. 1757 «πουλεί ο κυρ Γεώργης Νικόλα Κονταράτου ένα χωράφι που έχει εις τα Τζηκούρια σύμπλιος Γεωργάκης Άσος και Γεώργης Ρύκης».
-Στη διαθήκη του ο Δημ. Σιδεράκης (Τζιπίδος 6 Νοεμ. 1771) αφήνει στην κόρη του Μαρία «και το σπίτι οπόυ εχει αγορά από τον μαστρο-Γεώργη Άσο, εις την Ρούγα του Αγίου Ηλία…».
–Προικοσύμφωνο Παροικιάς 12 Νοεμ. 1745 «ένα αμπέλι εις τον Έλιτα έχει την εκκλησίαν Άγιον Γεώργη σύμπλιος Γεωργης Μάρκου Αξιώτης».
–Ασπρόπουλος: Προέλευσης από Μωριά. Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη πούλος δηλώνει πρόγονος, γιος κλπ. Ασπρόπουλος, παρωνύμιο Σαμπάν Αγάς. Βορειοανατολικά του Πηγαδιού του Ζαχαρία. Στις Λεύκες, βρισκόταν το σπίτι του. Ήταν «κτηματίας και ιδιοκτήτης της περιοχής του Κάμπου (νότια των Λευκών)». Αλλά και στις Λεύκες διέθετε κτηματική περιουσία και ζούσε σαν αγάς.
- Έτος 1608. Ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος γνήσιο τέκνο της Αρκαδίας, είχε γεννηθεί στην Αλωνίσταινα, γενέτειρα της μητέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, της Ζαμπίας Κωτσάκη. Σήμερα ανήκει διοικητικά στην επαρχία Μαντινείας. Από το χωριό του ο Δημητρακόπουλος αναγκάσθηκε να εκπατριστεί μετά την αποτυχούσα επανάσταση του Ορλώφ (1770-1774) και να καταφύγει στην Πάρο μαζί με άλλους συμπατριώτες του, που σήμερα φέρουν τα επώνυμα Μωραϊτης, Τριπολιτσιώτης Γραμματικόπουλος, Ασπρόπουλος, Απέναντι από την ανακαινισμένη εκκλησία της Αγ. Παρασκευής στο Τσιπίδο στέκεται, ανακαινισμένο, ένα από τα πρώτα σπίτια του χωριού, ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική του, κτισμένο στις αρχές του 17ου αι., χρονολογία 1608 στην μαρμάρινη παραστάδα κάποιας πόρτας. Σήμερα ιδιοκτησία οικογένειας Ασπρόπουλου με οικόσημο με εκατερωθεν τη χρονολογία 1608.
-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ασπρόπουλος Βασίλειος του Μηνά, ετών 43, υποδηματοποιός από τη Νάουσα και Ασπρόπουλος Δημήτριος του Μηνά, ετών 46, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.
–Ασημακόπουλος: Καταγωγή από Πελοπόννησο ήρθε από την Νάξο το 1990.
–Αστυπαλιώτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από την Αστυπάλαια. –Σε έγγραφο του 18ου αιώνα «χωράφι Καταραμένης πλησίον Νικήτας Αστυπαλιώτης..»
–Ασωνίτης: –Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Ιωάννης Ασωνίτης.
–Ατζήκανος -Ατζίγκανος: -Προέρχεται από το επώνυμο Ατζίγκανος και τούτο από παρών., κατοίκου της Νάουσας. Σε έγγραφο της Πάτμου του 1782 μνημονεύεται μαστρο-Βασίλης Ατζήκανος.
–Αυλήτης: Από την Κορώνη της Πελοποννήσου. Το κενοτάφιο της οικογένειας είναι στον Κώστο, στην κάτω είσοδο του χωριού.
–Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς 25 Ιαν. 1825 αναφέρεται ο Δημητράκης Αυλήτης Κορωνιός. Ο Δημήτρης Αυλήτης (βαρελοποιός) που αναφέρεται στο προικοσύμφωνο, παντρεύτηκε την Ζαμπιώ Πρωτοδίκου. Τα παιδιά τους: Γιάννης, Αντώνης, (άγνωστος υιός;), Γιακουμιώ & Μαρουσώ. Ο Γιάννης (πλοίαρχος & έμπορος στον Κώστο) παντρεύτηκε την Ζαμπέτη Θεοδωρουλάκη, και έκαναν μόνο ένα παιδί, τον Πέτρο. Ο Πέτρος (φαρμακοποιός) παντρεύτητηκε την Άννα Αργυροπούλου, και έκαναν 6 παιδιά: Ιωάννης, Δημήτρης, Ανδρέας, Ζαμπέτη, Δήμητρα και Πηνελόπη. Ο Ανδρέας (φαρμακοποιός) παντρεύτηκε την Αικατερίνη Ναυπλιώτη, και έκαναν ένα μόνο παιδί, τον Πέτρο. O Πέτρος έχει μία κόρη, την Κατερίνα. Εκτός από τον Πέτρο, την σύζυγό μου Βαρβάρα και την κόρη του, δεν υπάρχουν άλλοι Παριανοί με το επίθετο Αυλήτης. Σε κάποια φάση, κάποιος από τους γιούς του Δημήτρη ή του Γιάννη, μετακόμισε στη Νάξο, και υπάρχει ξεχωριστός κλάδος της οικογένειας εκεί.
-Σε φωτογραφεία στην Παροικιά 1927 Ανδρέας Αυλήτης.
-Σε ομαδική φωτογράφιση στην Παροικιά, Πρωτομαγιά 1931, Πηνελόπη Αυλήτη – Αργουζή, Ανδρέας Αυλήτης και Άννα Αυλήτη.
-Σε εκλογικό κέντρο Χειμώνας 1933(?), στη Φράγκα Σκάλα, ιδιοκτησίας τότε Πέτρου Ι. Αυλήτη και Ανδρέας Αυτήτης.
-Παροικιά 1952 Κατίνα Αυλήτου
-Παροικιά 1960, Κατίνα, Ελένη και Λειρίτσα Αυλήτου και Γιάννης Αυλήτης
-Σε άγημα δημοτικού σχολείο Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Πέτρος Αυλήτης.
–Αυλωνίτης: Πατριδωνύμιο, καταγώμενος από την Αυλώνα της Βοιωτίας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
-Σε έγγραφο Ναούσης 10 Αυγ. 1730 αναφέρεται ο Δημητράκης Αυλωνίτης.
B
–Βάγιας: –To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οιογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.
–Βάλβης: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Βάλβης Εμμανουήλ του Γεωργίου, 48 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Μολδαβία).
–Βαλέντζας – Βελέ(ν)τζας: Φραγκο-λεβαντίνικη καταγωγής καθολικού δόγματος.
–Βάλληνδας:1845 Στυλιανός Νικολάου Βάλληνδας (1845 - 1903), γόνος παλαιάς αρχοντικής οικογένειας της Πάρου.
–Βαμβακάρης: Καταγωγή από Σύρο, Καθολικού δόγματος.
–Βάος ή Μπάος: -Ένας από τους ορφανούς νέους ο Αντώνιος Εμμ. Βάος ο Πάριος, τέκνο του αγωνιστεί του 21 Εμμανουήλ Βάου (ή Μπάου), ιερέως και της Καλίτσας η οποία, μετά τον θάνατο του συζύγου της (που επήλθε εξ αιτίας τραύματος που έλαβε αγωνιζόμενος στην εκστρατεία της Χίου το 1828) υπότροφος του Γυμνασίου Αθηνών το 1841.
–Βαρθακοκύλης: Προέλευση από Νάξο.
–Βαρούχας: –Το Πάριον Χρονικόν, μετά την ανακάλυψη του, φυλάχθηκε προσωρινά στο σπίτι του Βαρούχα, ο οποίος ακολούθως , το δώρισε στο Μουσείο της Πάρου. (Ανδρέας Π. Βαρούχας Φολέγανδρος 1853-Αθήνα 1826.
–Βαρριάς: Αριστείδης Βαρριάς Από το 1979 ζει και εργάζεται στην Πάρο ως εκπαιδευτικός και ως γλύπτης, αναζητώντας την αλήθεια του προσώπου, τόσο μέσα από τις διαύλους της διανόησης και της επιστημονικής έρευνας, όσο και μέσα από τους αποκαλυπτικούς δρόμους της τέχνης. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Αρκουλή και έχει δύο γιους. Τα τελευταία χρόνια είναι σύνδεσμος της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα των Βράχων (E.C.O.S.), υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κύκλου Τέχνης Πάρου ( I.P.A.C.) και δίδαξε γλυπτική στο Hellenic International School of Arts ( H.I.S.A.).
–Βασ(σ)άλος: Οικογένεια καταγώμενη απο Μάλτα. Το όνομα ΒΑΣΣΑΛΟΣ προέρχεται από την λατινική λέξη VASSALE που σημαίνει υποτελής (φόρου υποτελής). Για να είναι υποτελής γράφετε το όνομα με ένα σίγμα. Το επώνυμο Βασάλος υπάρχει από τον 13ο αιώνα, στην Κρήτη (και μέχρι σήμερα Βασσάλος και Βασσαλάκης), στη Μήλο και στη Νάξο από το 16ο αιώνα, στην Τήνο τον 18ο αιώνα ως Vassalo, στην Σύρο Μπασσάλου, στη Ζάκυνθο στα 1600 και στη Σαντορίνη γνωστή η οικογ. Κωνσταντίνου Συρίγου-Βασάλου από τον 16ο αιώνα.
–Βασιλειόπουλος: -Νάουσα 1495, Βασιλείοπουλος ιερόταφήτης - αγιοταφήτης.
–Βασιλείου: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βασιλείου Ιωάννης του Βασιλείου, 78 ετών, υποδηματοπώλης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.
–Βατη(ι)μπέλας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης (vatti bella= πήγαινε όμορφη ή Βαθύ όμορφο) καθολικού δόγματος. Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α. Η οικογένεια Βατιμπέλα, ιταλικής καταγωγής, είναι γνωστή στην Πάρο και ιδίως στη Νάουσα από τον 17ο αιώνα.Διατηρούνταν ως τις αρχές του 20ου αιώνα. Μέλη ξεχωριστά αναφέρονται ο παπά-Διονύσιος Βατιμπέλας κα.
–Βατικιώτης: Πατριδωνύμιο από τα Βάτικα της Λακωνίας -1821 στη στήλη πεσόντων του Ηρώου Δραγουλά.
–Βατοπεδινός: Πατριδωνύμιο, προερχόμενος από τη Μονή Βατοπεδίου του Αγ. Όρους. -Σε πωλητήριο Ναούης της 2ας Μαϊου 1712 υπογράφει ο ιερομόναχος Σεραφειμ Βατοπεδινός.
–Βελέ(ν)τζας: Βλέπε Βαλέντζας.
–Βελισσάριος: Επίθετο παρατσούκλι και σημαίνει παλικάρι.
–Βενιέρης: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος. Η οικογένεια Βενιέρη, ενετικής καταγωγής, είναι γνωστή από τον 16ο αιώνα στην Πάρο.
–Βεντουρής: Οικογένεια με ενετικές ρίζες, καθολικού δόγματος, ίσος προερχόμενοι στις Κυκλάδες (Μήλο, Κίμωλο, Πάρο) από τις Κρητηκοβενέτικες οικογένειες. Το οικόσημο τους είναι φανερό – ομιλούμενο και τους συμβολίζει ως λεοντόκαρδους, το V προέρχεται από το ενετικό Venturin, που είναι η γαλάζια πέτρα και συμβολίζει καλοτυχία, τύχη, εύνοια.
–Βερνίκος: Λεύκες, έτος 1873.
-Βλάσης: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βλάσης Αντώνιος του Μάρκου, 58 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα, Βλάσης Μάρκος του Ζαννή, 50 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και ο Βλάσης Μάρκος του Αντωνίου, 30 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.
–Βλαστός: Κρητικής αρχοντικής οικογένειας μια των 12 οικογενειών των αναφερομένων ως Αρχοντόπουλων, ενδεχομένως βυζαντινής προέλευσης. Το οικόσημο των Βλαστών βρίσκεται στη Μονή του Πρ. Ηλία Κρήτης και συνδέεται με τον ανακαινιστή της ιερομονάχου Μητροφάνη Βλαστού. -17ος αιώνας. Ο Γεώργιος Βλαστός, επιδέξιος ζωγράφος και μάλιστα προσωπογράφος, έχει εκτελέσει αρκετά έργα στην Πάρο, στα μέσα του 17ου αἰ..
–Βλαχογιάννης: καταγωγή από Καλαμπάκα Ν. Τρικάλων, έτος 1986, Δήμαρχος Παρίων 2007.
–Βλάχος: –To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οιογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.
–Βιάζης Μπιάζης: Το Βιάζης. Βενετσιάν, προελεύσεως. «το χωράφι εις την Σκαμνιάν πλησίον η κυρά-Μαργαριταράκη Μπιάζη».
–Βίγλας: Πατριδωνύμιο τοπωνύμιο–Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός).
–Βιντζηλαίος: Βλέπε Βιτζηλαίος, Βιντζηλαίος.
–Βιτζαράς – Βιτσαράς – Βουτζαράς - Βιτζορέος: Επίθετο παρατσούκλι, το οικόσημο απεικονίζει το επίθετο της οικογένειας (χέρι που κρατά τρεις βίτσες-βέργες). Πρόκειται για ομίλους οικόσημο. Σήμερα συναντάμε κλάδο της Παριανής οικογένειας και στην Κρήτη όπου είναι ήδη τέσσερις γενιές. Από τις γνωστότερες και πολυπληθέστερες οικογένειες της Παροικίας και της Νάουσας, που έδωσε στην κοινωνία αρκετούς κληρικούς από τον 16ο αιώνα, υπήρξε η οικογένεια.
–Βιτζηλαίος - Βιντζηλαίος: Ήρθαν διωγμένοι από τη Νάξο έτος 1860, προγενέστερη καταγωγή από την Κρήτη και το επίθετο Βιντζηλαιάκης – Βιτζηλαιάκης. Τα Κτήματα της περιοχής του Κάμπου στο Άσπρο Χωριό όπου τα κατέχουν από παλαιά μέχρι σήμερα οι απόγονοι του Γ. Βιτζηλαίου, ναξιακής καταγωγής, γι’ αυτό η περιοχή παλαιότερα καλούνταν «Των Αξώτω».
–Βιτζορέος: Βλέπε Βιτζαράς, Βιτσαράς, Βιτσορέος, Βιτζορέος.
–Βιτσαδάκης-Βουτζ(σ)αδάκης: Το αρχικό επίθετο της Κρητικής (Χανιά) οικογένειας είναι Βουτζ(σ)αδάκης και όπως αρκετά Ναουσαίϊκα επίθετα όπως Βουτζαράς κ.α. άλλαξαν από την τοπολαλειά. Η σημασία του επίθετου έχει κάποια σχέση με πάτο βαρελιού -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βουτζαδάκης Εμμανουήλ του Παναγιώτη, 38 ετών, γεωργός από τη Νάουσα και Βουτσαδάκης Σπύρος του Παναγιώτη, 42 ετών γεωργός από τη Νάουσα.
–Βογιατζής: κλώνος της οικογένειας Μπογιαντζή απο τον Κώστο.
–Βόϊκος: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βόϊκος Νικόλαος του Αναστάσιου, 75 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου και Βόϊκος Παντελής του Νικολάου, 36 ετών, ράπτης από τη Νάουσα, κάτοικος Νάουσας.
–Βουτζ(σ)αράς: Καθολικός ιερέας το 1682 Βλέπει, Βιτζαράς, Βιτσαράς, Βιτζορέος.
–Βρανάς: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν οι, Βρανάς Γουλιέλμος του Πέτρου, 60 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Βρανάς Πέτρος του Γουλιέλμου, 32 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και Βρανάς Λεωνίδας του ----, ετών 34, εργάτης από τη Νάουσα.
Γ
–Γαϊτανόπουλος: –Δημογέροντες αναφέρονται στα 1827 στα Μάρμαρα και στον Δραγουλά ο Γεώργ. Γαϊτανόπουλος, από τη Χίο και στον Τσιπίδο ο Αναστάσιος Βιτζαράς.
–Σε έγγραφή του Βιβλίου Εξόδων και Εσόδων της Αγίας Τριάδος Λευκών αναφέρεται «1862 δια συναισφοράν όπου έβαλε εις τον Γαλαξειδιώτην, 5,40 δρχ».
–Γαλανάκης: καταγωγή από Κρήτη.
–Γαλανός: Το επώνυμο Γαλανός ήταν γνωστό στην Πάρο από τον 17ο αιώνα.
–Διαθήκη της παπαδιάς παπα-Πέτρου Γαλανού (Παροικιά 14 Ιουνίου 1730) «αφήνει του ευλαβεστάτου παπα-κυρ Τζουάνε Κωβαίου ένα χωράφι έχει εις τον Μπόπονα, συμπλίος το Φραγκουλάκι γυνή ποτέ Κωνσταντή Γαλανού».
– Σε έγγραφο Παροικιάς της 6ης Νοεμβρίου 1788, κατά το οποίο ιερομόναχο.
–Γεμελιάρης: Φραγκο-λεβαντίνικο, καθολικού δόγματος, Gemello=δίδυμος.
– Στη περιοχή του Μαραθίου σε έγγραφο του 18ου αιώνα «σύμπλιος Γ. Κονταράτος με αγρόν καλούμενον Ευαγγελίστριας με Ζαννήν Γεμελιάρην».
–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γεμελιάρης Αντώνιος του Ιωάννη, 70 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα και Γεμελιάρης Ανδρέας του Αντωνίου, 37 ετών απο τη Νάουσα, εργάτης. -Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 o Γεμελιάρης Ν. Ιωάννης και ο Γεμελιάρης Γεώργ. Νικόλαος.
–Γεραλής: 1875 Ο ζωγράφος Λουκάς Γεραλής (1875 - 1958) είχε Λευκιανή σύζυγο, την Άννα Γ. Δεσύλλα.
–Γεράρδης - Γεράρδος: –Νικόδημος Γεράρδης 1687.
–Στη Νάουσα προικοσύμφωνο Δημ. Περδικάκη και Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας, 19 Απρ. 1718) ‘Από δε τά ξωτικά το χωράφι όπου έχει είς του Ζγουράφου τα δύο λιβαδάκια συμπλησιαζόμενα Σακελλάριου Ρούσσου και του χωραφίου βικάριος Γεράρδης.
–Προικοσύμφωνο Ιωάννη Βασάλου και Αννέζας (Νάουσα 27 Σεπτ. 1724) «έτερον χωράφι εις τον Ξηροπόταμο πλησίον βικαρίου Γεράρδη, έτερον χωράφι εις την Κατηφόρα πλησίον Ιωάννης Τριαντάφυλλους».
–Γεράρδος: Βλέπε Γεράρδης.
–Γερμανάκος: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γερμανάκος Κωνσταντίνος του Παναγιώτη, 70 ετών, εργάτη από τη Νάουσα και Γερμανάκος Παναγιώτης του Κωνσταντίνου, ετών 43, φούρναρης από τη Νάουσα.
–Γερμανής: –προικοσύμφωνο Φραντζέσκου Γερμανή και Ανθούσας (Νάουσα 9 Νοεμ 1722) «και ένα χωράφι εις την Ψαρομπούτα»ύτα».
–Γερμανός: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γερμανός Παναγιώτης του Στέφανου, ετών 24, σανδαλοποιός από τη Νάουσα.
–Γεωργιάδης: Ηλίας Γεωργιάδης Ιερομόναχος στη Μονό Χριστό του Δάσους 1805.
–Γιαννάκης: καταγωγή από Καλαμπάκα Ν. Τρικάλων.
–Γιατροπούλης: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γιατροπούλης Πέτρος του Ιωάννη, 45 ετών, κηπουρός απο τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.
–Γιόκαρης: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Γιόκαρης Γεώργιος του Νικολάου, 40 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.
–Γκί(γ)κας: Δύο αδέρφια με το επίθετο Παπαδόπουλος από την Δημητσάνα ήρθαν διωγμένοι από τους Τούρκους, για να μην του ανακαλύψουν άλλαξαν τα επίθετα τους, ο ένας αδερφός ονομάσθηκε Νίκας και ο άλλος Γκίκας, έτος 1831.
–Γκιουρτζίδης: –1985 Από παράλια Εύξεινου Πόντου, Σημαίνει ο προερχόμενος από τη Γεωργία, για την ακρίβεια ΓΚΙΟΥΡΓΚΕΤΖΙΣΤΑΝ στα Τούρκικα.
–Γκουρογιάννης: κατάγονται από την Ήπειρο.
–Γκούφας: -Προικοσύμφωνο ο Νικόλας Γκούφας και Αικατερίνης ( Νάουσα 6 Δεκ. 1738). Η Εργινάκη Πενιζέλου δίδει στην κόρη της Αικατερίνα «έτερον χωράφι εις το Μανδράκι»
–Γλέζος: Εθνικό επώνυμο. Δηλώνει τον καταγόμενο από την Αγγλία, Εγγλέζος-Γκλέζος-Γλέζος. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Γληγορόπουλος: -Στη Σμύρνη όπου διαβιούσε πλήθος Παριανών (ως και Σύλλογο είχαν ιδρύσει), ο Νικόλαος Μιχ. Γληγορόπουλος «δι ιδιαιτέρας του ανάγκας» (4 Δεκ. 1830)
–Γλιαρμής: -Έγγραφο στο κατάστιχο Λεβαντή «εις τας 28 Ιαν. 1880 εμβήκαν του Κων. Σιφάκη οι γαιδαροι εις το Τζιμπούκη και το απόκοψε ο αποκοπτής εν πινάκι. Το έλαβα. Μάρτυρες Νικόλαος Παυλάκης, Αντώνιος Γιαρμής, Απόστολος Κεφάλας και Μάρκος Δελέντας».
–Γοράντας: –Προικοσύμφωνο Κυρ. Καλλέργη και Φραγκεσκίνας Γοράντα Νάουσα 17 Δεκ. 1721 «ένα χωράφι εις την Καντηνελιά πλησίων Ιωάννης Πουλάκης και της Κουκουναριάς».
–Γορδιανός: Πατριδωνύμιο, καταγώμενος από το Γόρδιο της Μ. Ασίας.
–Γούναρης: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γούναρης Θεοχάρης του Γεώργιου, 75 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα, Γούναρης Γεώργιος του Θεοχάρη, 30 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα και Γούναρης Αντώνιος του Θεοχάρη, 25 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα.
–Γράβαρης: Φραγκο-λεβαντίνικο καθολικού δόγματος, Gravari (a)= φόρος, φορολόγιση. *3 Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισαφή, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισαφή. Οι Άγιοι Ανάργυροι στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα λειβάδια – κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισαφή. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη. –Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός).
–Γραμματικόπουλος: Προέλευση από Μωριά. Ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος γνήσιο τέκνο της Αρκαδίας, είχε γεννηθεί στην Αλωνίσταινα, γενέτειρα της μητέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, της Ζαμπίας Κωτσάκη. Σήμερα ανήκει διοικητικά στην επαρχία Μαντινείας. Από το χωριό του ο Δημητρακόπουλος αναγκάσθηκε να εκπατριστεί μετά την αποτυχούσα επανάσταση του Ορλώφ (1770-1774) και να καταφύγει στην Πάρο μαζί με άλλους συμπατριώτες του, που σήμερα φέρουν τα επώνυμα Μωραϊτης, Τριπολιτσιώτης Γραμματικόπουλος, Ασπρόπουλος.
–Γράσος: -1742 Φεβρουάριος παπα Γεώργης Γράσος.
–Γρυπάρης: Το επώνυμο Γρυπάρης είναι συνηθισμένο ακόμα και σήμερα στη Σύρο, τη Μύκονο και τη Σίφνο. Στην Πάρο δεν υπάρχει πια. Η οικογένεια Γρυπάρη της Πάρου είναι παλαιοτάτη. Στη Νάουσα, την 1 Δεκεμβρίου 1720, αναφέρεται σε προικοσύμφωνο ο μαστρο Αντώνης Γρυπάρης να παίρνει γυναίκα του την Τζανετενάκη κόρη του Μαστρο Θεόδωρο Ραμπαδιού. Έκτοτε το επώνυμο χάνεται και επανεμφανίζεται στην Πάρο στις αρχές του 19ου αιώνα με τα ονόματα του Νικολάου Π. Γρυπάρη (Σχολής Παροικίας 1829. επίσης ένας Νικόλαος Γρυπάρης σε έγγραφο Ναούσης του 1824 και από τότε πάλι το επώνυμο εξαφανίζεται από το νησί. –Καλλίνικος Γρυπάρης ο χρονικογράφος της εποχής τον Ρώσων στην Πάρο το 1770.
–Γρηγορόπουλος – Καραμπραϊμης: Προέλευση από Μωριά. Στα 1825 ο Δημήτριος Μιχελέτου Γρηγορόπουλος γράφεται και ως Καραμπραϊμης, που δηλώνει, όπως και το πραγματικό του επώνυμο, τον τόπο της καταγωγής του.
Δ
–Δακορώνιας - Ντακορώνιας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος. Πατριδωνύμιο το επίθετο αυτό μαρτυρεί τον τόπο καταγωγής, Κορούνια Ισπανίας (da-Corogna=από την Κορούνια). Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Δαμασκη(ι)νός: -1742 Φεβρουάριος παπα Νικόλαος Δαμασκηνός.
–Δαμίας Νταμίας: Φραγκο-λεβαντίνικης καταγωγής, καθολικού δόγματος. Έγγραφο έτους 1594. η Μονή των Αγίων Μηνά, Βίκτορος και Βικεντίου, του 16ου αιώνα. Κτήτορας στα 1594 φέρεται ο Κρητικός Αντώνιος Νταμίας, του οποίου ο γιος ιερομόναχος Ησαΐας Νταμίας υπήρξε πρώτος ηγούμενος ως τα 1639, έτος αποβιωσείς του. Ακολουθούν άλλοι ηγούμενοι, του 18ο και 19ο αιώνα, από την οικογένεια Δαμία, στην οποία ανήκει μέχρι σήμερα: ιερείς Νάουσας Νικόλαος Δαμίας (+ 1819), Ησαΐας Δαμίας (1780), Νεόφυτος Δαμίας (+1829) και Μάρκος Δαμίας (+ 1828), του οποίου ο γιος Κωνσταντίνος Δαμίας (Αγάς) υπήρξε αγωνιστής του 1821 και ιδιοκτήτης της Μονής και της μεγάλης περιουσίας της.
–Δαμηραλής: –Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δαμηραλής Ζαχαρίας του Γεωργίου 62 ετών παπουτσής. Και ο γιός Δαμηραλής Γεώργιος του Ζαχαρία παπουτσής 26 ετών.
–Δαμιραλιάς:
–Δαμουλάκης: καταγωγή από Μήλο.
–Δαμουλής:
–Δανάμπασης: –1900. Προέρχεται από της Σπέτσες, Ντανάς = Μοσχάρι, Μπάση= Κεφάλι στα Τούρκικα. Νικόλαος Δανάμπασης, Ψαράς από Σπέτσες, Μαριωρή Αιγινίτου από τις Λεύκες της Πάρου.
–Δανιηλοπούλου: καταγωγή από την Ρουμανία, από εύπορη οικογένεια, ήρθαν στην Ελλάδα το 1910 σαν πολιτικοί πρόσφυγες και εγκαταστάθηκαν στην Πλάκα της Αθήνας, το επίθετο τους στην Ρουμανία ήταν Daneilescu και με τον ερχομό τους στην Ελλάδα αλλάξανε και το επίθετο τους, στην Πάρο ήρθαν το 1980.
–D’Anjou: Ιησουίτης ιερομόναχος Νάουσας από την Γαλλία 1592-1648.
–Δα(ε)φερέρας –Ντε Φερερα: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος, πατριδωνύμιο Da- Ferera ίσος Ferrara (Φερράρα) πόλη της Ιταλίας ή Da-Ferrare που σημαίνει o πεταλωτής. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Δελαβ(ί)ύνιας: Φραγκο-λατινικές ρίζες, επίθετο-παρατσούκλι (de le vigna = προς την άμπελο), καθολικού δόγματος.
–Δελαγραμμάτη(κα)ς: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, επίθετο-παρατσούκλι (delagrammatica = από την γραμματική), καθολικού δόγματος. Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α. -*2 Το αρχοντικό του Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτη βρίσκεται στην Τρίτη Βρύση του Μαυρογένη. Κληροδοτήθηκε στο γιο του Νικόλαο Δελαγραμμάτη και ο οποίος στην πάροδο του χρόνου το εκληροδότησε στις δυο από τις κόρες του, Μαρινιώ Ζάννου και Ελέγκω Αργυροπούλου. Χωρίστικε στη μέση λόγω της εκτάσεώς του και αποτέλεσε δύο κατοικίες. Σήμερα η μία ανήκει στην οικογένεια Δρύλη και η άλλη στην οικογένεια Ανδριανής Πατέλη. H παράπλευρη εκκλησία της Βηθλεέμ ανήκε στο αναφερόμενο αρχοντικό. (Ο τρισέγγονος του Δημήτριος Γιάγκου Αργυρόπουλος, συναισθηματικά συνδεδεμένος, ενδιαφέρεται έως σήμερα με φροντίδα για την εκκλησία. Ο Συμεών Δελαγραμμάτης το 1825 αναφέρεται ενορίτης Αγίας Τριάδος. Η Αγία Τριάδα βρίσκεται πίσω από την Τρίτη βρύση). *3 Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισαφή, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισαφή. Οι Άγιοι Ανάργυροι στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα λειβάδια – κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισαφή. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη.
–Δελαπόρτας: Φράγκο-λεβαντίνικη προέλευση della-porta = από την πόρτα, Καθολικού δόγματος.
–Δελατόλας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος, επίθετο-παρατσούκλι (delatore= χαφιές, καταδότης).
–Δελέντας-Δελένδας-Ντελέντα-Τελέντας: Ο πύργος που είναι στο οικόσημο της οικογενειας, συμβολίζει το φέουδο, την κυριαρχία. Στο οικόσημο των Δελέντα δείχνει το φέουδό τους στην περιοχή των Ψωχιανών-Σαρακίνικου (κοντά στις Σωτήρες). Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, Επίθετο-παρατσούκλι (de-lenta=αργός χαλαρός) καθολικού δόγματος.
–Δενέγρης: Φράγκο-λεβαντίνικη προέλευση, επίθετο-παρατσούκλι (De Negro = ο Μαύρος), καθολικού δόγματος.
–Δερζέντας Δαρζέντας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος. Η πρώτη αναφορά στη Πάρο είναι 1680. Καθολικού δόγματος. Γόνος ενετικού οίκου. Στην Πάρο δεν υπάρχει πια το επώνυμο Δερζέντας. Συναντάται, όμως, στη Σαντορίνη, αφιερωτική επιγραφή εικόνας του 1956, που βρίσκεται στον Άγιο Σώστη Οίας.
–Δεσύ(λ)λας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης (πιθανή εκδοχή Da-silla =η καρέκλα) καθολικού δόγματος.
–Δευτερίγος: Όπως μαρτυράτε και πιο κάτω ο πρώτος Δευτερίγος στη Νάουσα ήταν ο Θεόδωρος.
–Δημάκης: –Σε έγγραφο 11 Σεπτ. 1763 του Νικολάου Μαυρογένη της κοκκώνας Αικατερινίτζας [κόρη του Νικ. Ι. Μαυρογένη] συζύγου του δραγομάνου του τουρκικού στόλου Θωμά Δημάκη.
–Δημητρακόπουλος: Προέλευση από Μωριά από το χωριό Αλωνίσταινα. Γενάρχης των Δημητρακοπουλέων της Πάρου Δημητρακόπουλος Παν. Δημήτριος. Το επίθετο συναντάτε για πρώτη φορά στην Παροικιά το 1750; Και στην συνέχεια και στη Νάουσα το 1810.
–Διαληνός & Διαλεινός: Όπως μαρτυράτε και πιο κάτω ο πρώτος Διαλεινός ή Διαληνός στη Νάουσα ήταν ο Πατίστας.
–Διαφοκέρης: Κατάλογος μεταναστών Παροικιάς εις το εξωτερικών του 1912, που διέθεσε ο Παν. Καλλίερος, αναφέρεται ο Αντ. Γ. Διαφοκέρης, που είχε αναχωρήσει για το Κάιρο το 1898 όταν ήταν 23 ετών.
–Δουβαρτζόγλου: Ίσος πρόσφυγας. –Νικόλαος Ιωαν. Δελαγραμμάτης 1760 Προεστός-Μεγαλοκτηματίας (Πρώτος ξάδερφος Τζώρτζη Συμ. Δελαγραμμάτη: Αλέξανδρος Δελαγραμμάτης *3 (Προεστός-Μεγαλοκτήμονας) ¬ Χαϊδεμένη Αλισαφή ¬ Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Σπύρος Κρίσπης (Προεστός) ¬ Αλέξανδρος Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Προεστός-Κτηματίας) ¬ Εργίνη Κυπραίου ¬ Ιωάννης Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Αξιωμ. Πολεμικού Ναυτικού) ¬ Αναστασία Καραντάμογλου ¬ Κων/νος Κρίσπης ¬ Βαλασίας Δουβαρτζόγλου ¬ Αλεξάνδρα Κρίσπη ¬ Χρήστος Χατζάκος (Αξιωμ. Αεροπορίας).
–Δραγάζ(τσ)ης: Φραγκο-λεβαντίνικη καταγωγή, καθολικού δόγματος. Η οικογένεια Δραγάζη προσωρινά διέμενε στις Λεύκες, όπου μέχρι σήμερα είναι σε χρήση το επώνυμο. Στην Πάρο επικρατεί το επών Δραγάτης
–Δραγάτ(τσ)ης: Βλέπε και Δραγάζης Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος, επίθετο-παρατσούκλι, dragante = ναυτικός όρος άκρο-πρύμνιο, καθολικού δόγματος. Έγγραφο έτος 1827
–Δρέττας: Οικία των αδερφών Δρέττα στην Παροικιά, 17ος αιώνας.
–Δρόσος: πρόσφυγας έτος 1898.
–Δρύλης: –Το αρχοντικό του Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτη βρίσκεται στην Τρίτη Βρύση του Μαυρογένη. Κληροδοτήθηκε στο γιο του Νικόλαο Δελαγραμμάτη και ο οποίος στην πάροδο του χρόνου το εκληροδότησε στις δυο από τις κόρες του, Μαρινιώ Ζάννου και Ελέγκω Αργυροπούλου. Χωρίστηκε στη μέση λόγω της εκτάσεώς του και αποτέλεσε δύο κατοικίες. Σήμερα η μία ανήκει στην οικογένεια Δρύλη και η άλλη στην οικογένεια Ανδριανής Πατέλη.
E
–Επιτροπάκης: Πρόσφυγες από την Μ. Ασία. (τους έδωσε η Εκατονταπυλιανή γη στα προσφυγικά που βρίσκονται απέναντι από το άλσος).
–Ευδαίμονος: –Σε φωτογραφεία του 1950(?) της ΣΤ τάξης του Δημοτικού σχολείου Παροικιάς διακρίνεται ο μαθητής Ν. Ευδαίμονος.
–Ευρυπιώτης: Σύμφωνα με τον κύριο Γ. Ευριπιώτη. Η αρχική ονομασία ήταν Νεγρεποντε (έτσι ονομαζόταν η γέφυρα της Χαλκίδας στον Ευριπο) και όταν μετοίκησαν στην Μικρά Ασία –Αϊβαλή ονομάστηκαν κατά το ελληνικότερο Ευριπιωτης. Στην συνέχεια ως έμποροι μετοίκησαν στα νησιά του Αιγαίου = Μυτιληνη-Χιο – Ναξο- Τηνο–Πάρο και στις αρχές του αιώνα στην Ν. Υόρκη (αρχεία Elis island).
Z
–Ζερβάκος: -Φιλόθεος, κατά κόσμο Κωνσταντίνος Παναγιώτου Ζερβάκος γεννήθηκε στα Πάκια Μολάων Λακωνίας το 1884. Από το 1901 έως το 1904 υπηρέτησε ως διδάσκαλος στο Φοινίκι Μολάων. Στις 29 Δεκεμβρίου 1907 εκάρη μοναχός στην Ι. Μονή Λογγοβάρδας Πάρου. Κοιμήθηκε στις 8 Μαΐου 1980.
–Ζουμής: Προέλευση αυτού του επίθετου από Ρωσία. Είναι παρατσούκλι και υπάρχουν δύο εκδοχές. Η 1η λέει ότι οι Ρώσοι στην Πάρο έφτιαχναν ωραίες σούπες (ζουμιά) και η 2η λέει ότι επειδή ως Ρώσοι ήταν πότες, ζήταγαν συνέχεια ποτό (ζουμί).
H
http://paros-onomata.blogspot.com/