ΡΑΔΙΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

RADIO  SYMBAN

867 NEW CANTERBURY ROAD, HURLSTONE PARK, SYDNEY

ΡΑΔΙΟ  ΣΥΜΠΑΝ

http://www.radiosymban.com.au

στην εκπομπή του

Δημήτρη Συμεωνίδη

ΒΙΒΛΙΟ- ΤΕΧΝΗ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Την Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012 και ώρα 11.00 το πρωί ώρα Ελλάδος και ώρα 8.00μμ ώρα Αυστραλίας

Ο  Δρ. Σταύρος Δωρικός

Θα μας παρουσιάσει τα βιβλία του

Το Δίγαμμα F  και το βιβλίο του

Η Ελληνική Ρίζα  των Βάσκων

Λίγα λόγια για το βιβλίο το Δίγαμμα F

«Βασική ιδέα για τη συγγραφή του βιβλίου μας αυτού ήταν να εξοικειωθεί ο έλληνας αναγνώστης με την ιστορία και τα πάθη ενός γράμματος του αρχαιοελληνικού αλφαβήτου, που έχει τις απαρχές του στους χρόνους της γενέσεως της ελληνικής γραφής και είναι παρόν στη γραμμική Α και τη γραμμική Β ακόμη γραφή, και που αργότερα σιγήθηκε υποκατασταθέν σε πολλές περιπτώσεις από χειλικούς, ουρανικούς ή και συριστικούς φθόγγους και βεβαίως και από τη δασεία. Ενός γράμματος που διηγείται, μέσα από τα Ομηρικά Έπη, στα οποία ανιχνεύεται η παρεμβολή του σε χιλιάδες περιπτώσεις και όπου παραμένει ατόφιο, με τις χαρακτηριστικές κατά ελληνική -αρχαιότερη ή νεότερη- διάλεκτο προφορές του, στις γλώσσες του Ησύχιου ή τις ''ιδιόμορφες'' λέξεις της τσακωνικής ή της ποντιακής διαλέκτου ακόμη και σήμερα. Ενός γράμματος, τέλος, που διηγείται, μέσω και των διαχρονικών φθογγικών μετατροπών του την ορθή ορθογραφία της Ελληνικής, που το μονοτονικό σύστημα καταστρέφει και εξαλείφει».

Η Ελληνική Ρίζα των Βάσκων

Στο  βιβλίο οι γνωστοί συγγραφείς, καταπιάνονται με ένα θέμα, που πάντοτε ενεφανίζετο ως ιδιαίτερο αίνιγμα ή πρόβλημα, ιστορικό, γλωσσολογικό, εθνολογικό: την καταγωγή ή καλύτερα την μοναδικότητα και το «ανάδελφον» των Βάσκων. Οι μαρτυρίες στην αρχαιοελληνική Γραμματεία και Μυθολογία, για σχέσεις των Ιβήρων και των κατοίκων της Βασκικής Χώρας με τον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο και Πολιτισμό, αλλά και τις παραδόσεις και τις πεποιθήσεις του Βασκικού λαού για σχέσεις με την Ελλάδα, απετέλεσαν την αφετηρία για την διερεύνηση της γλώσσας των Βάσκων, για την οποία πολλές απόψεις έχουν διατυπωθεί και έχει αναδειχθεί και η γνώμη ότι οι Βάσκοι αποτελούν νησίδα που δεν συνάπτεται γλωσσικώς και πολιτιστικώς με τους λεγόμενους ευρωπαίους και τις προγονικές τους καταβολές.

Δωρικός, Σταύρος

Ο Σταύρος Δωρικός γεννήθηκε στον Αμπελώνα Λαρίσης. Πυρηνικός και Μηχανολόγος Μηχανικός του Πολυτεχνείου του Τουρίνου. Ειδικεύτηκε στην εφαρμογή της Πυρηνικής Ενέργειας στην Ναυτική Πρόωση. Έλαβε μέρος στο Πυρηνικό Ναυτικό Πρόγραμμα της ιταλικής κυβέρνησης και ειδικώτερα στην έρευνα επί των πυρηνικών αντιδραστήρων σκαφών επιφανείας και υποβρυχίων. Διετέλεσε επί σειρά ετών μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Γεωγραφικής Εταιρείας και είναι μέλος του Σωματείου "Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά".
Από ετών ασχολείται με την αποκρυπτογράφηση της Μινωικής Γραμμικής Γραφής Α. Είναι ερευνητής θεμάτων σχετικών με την καταγωγή των πολιτισμών από γλωσσολογικής κυρίως απόψεως και μελέτης των γλωσσών των ιθαγενών λαών της Αμερικής και όχι μόνον.
Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων και εργασίες στον αθηναϊκό περιοδικό και ημερήσιο Τύπο. Είναι μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού "Ιχώρ" από της εκδόσεώς του  Έχει λάβει μέρος σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές επί θεμάτων Ιστορικών, Μυθολογικών,Γλωσσολογικών και καταγωγής Πολιτισμών.

Βιβλιογραφία:

Έχει συγγράψει τα βιβλία:

Βασικοί υγρότοποι της Χώρας(Έκδοση του Υπουργείου Συντονισμού, Υπηρεσία Χωροταξίας και Περιβάλλοντος ,1981)

Θερμομεταλλικές  Πηγές της Χώρας (Έκδοση του Υπ. Ενεργείας και Φυσικών Πόρων,1989)

Μερικά από τα βιβλία του:

           

        

         

    

http://www.radiosymban.com.au

Μπορείτε να ακούσετε το πρόγραμμα από το διαδίκτυο στην παραπάνω διεύθυνση

καθώς και από άλλες συχνότητες στην Αυστραλία

επίσης  μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες μου

για βιβλία

http://hellenicbookclub.blogspot.com

για νομικά θέματα

http://nomika-themata.blogspot.com

και διάφορα ενδιαφέροντα άρθρα στην ιστοσελίδα μου

http://dsymeonidis.blogspot.com

για προσωπική επικοινωνία

dsymeonidis@iprimus.com.au

Δημήτρης Συμεωνίδης

Dimitri Symeonidis

Sydney Correspondent

International Hellenic News Agency

Ανταποκριτής του

Ομογενειακού Πρακτορείου Ειδήσεων της Ελλάδος

Σύδνεϋ , Αυστραλίας

Πρόεδρος Ε.Ε.Ε.Θ. παράρτημα Αυστραλίας

http://www.eeeth.net.au

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΡΑΔΙΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ"

Γεώργιος Σταύρος: ο μεγάλος Ηπειρώτης Ευεργέτης και οικονομολόγος της Νεότερης Ελλάδας

Ο Γεώργιος Σταύρος υπήρξε αναμφίβολα η εμβληματικότερη Ελληνική προσωπικότητα στα οικονομικά και δημοσιονομικά για πάνω από το μισό του 19ου Αιώνα. Γεννήθηκε στην Ήπειρο το 1788 και παρακολούθησε με επιτυχία μαθήματα στα περίφημα σχολεία Των Μπαλάνων και του Καπλάνη. Είχε δάσκαλο τον φημισμένο φιλόσοφο Αθανάσιο Ψαλίδα, ενώ γνώριζε να μιλάει και να γράφει Γερμανικά, Γαλλικά και Ισπανικά. Αγαπούσε την μόρφωση, ήταν φιλότεχνος και προφανώς ένας από τους πιο μορφωμένους Έλληνες της εποχής του.

Ο πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Σταύρος, σημαντικός και επιτυχημένος έμπορος με εμπορικό γραφείο στην Βιέννη, άνηκε στον κύκλο των εμπόρων (Ζωσιμάδες) που στήριξαν τα Ελληνικά γράμματα και την Ελληνική εκπαίδευση. Βρισκόταν σε στενή επαφή με τον Κοραή ενώ χρηματοδότησε την εκτύπωση βιβλίων αλλά και τον περίφημο "Λόγιο Ερμή". Το 1811 ο ο Ιωάννης Σταύρος παραδίδει το εμπορικό του γραφείο στην Βιέννη στο γιο του. Ο Γεώργιος Σταύρος διοίκησε το εμπορικό γραφείο του πατέρα του για περισσότερο από μια δεκαετία με πολύ μεγάλη επιτυχία. Μυήθηκε στην Φιλική εταιρεία και με το ξέσπασμα της επανάστασης εγκαταλείπει την άνετη και πολυτελή ζωή της Βιέννης και κατεβαίνει το 1824 με περιπετειώδη τρόπο στην επαναστατημένη Ελλάδα μεταφέροντας όπλα και πολεμοφόδια στους επαναστάτες, που είχε αγοράσει με δικά του χρήματα.

Ιωάννης Κωλλέτης

Φθάνοντας στο Ναύπλιο σχετίζεται με τον Κουντουριώτη και τον Κωλέττη αλλά αρρωσταίνει από τύφο καθώς η υγιεινή στην πόλη ήταν τότε ανύπαρκτη και οι μεταδοτικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Όταν ανέλαβε από την ασθένεια τοποθετήθηκε γενικός ταμίας του Εκτελεστικού, θέση σημαντικότατη για την εποχή εκείνη. Επέδειξε όμως μεγάλη τιμιότητα και αφιλοκέρδεια κερδίζοντας την εκτίμηση εχθρών και φίλων σε μια εποχή που πολιτικοί και στρατιωτικοί κατεσπάθιζαν με ευκολία τα τελευταία απομεινάρια από το δεύτερο Αγγλικό δάνειο. Συμμετείχε στην αποτυχημένη εκστρατεία του Ιμπραήμ, ανέλαβε να ματαιώσει την προσπάθεια της Γαλλικής Φατρίας να δοθεί το Ελληνικό στέμμα στον Δούκα του Νεμουρ, ενώ συμμετείχε στις προσπάθειες ανακούφισης του Μεσολογγίου ως χίλιαρχος με 50 ενόπλους. Διετέλεσε πληρεξούσιος Ηπείρου στις Εθνοσυνελεύσεις που ακολούθησαν και παρά τα τόσα αξιώματα που είχε δεν δέχθηκε χρήματα από το Δημόσιο ταμείο, με αποτέλεσμα να ζει σε συνθήκες ένδειας και στην αλληλογραφία του να ζητάει δανεικά από τον αδερφό του στην Κέρκυρα. Έγραφε στον αδερφό του: "...Αφ΄ής ήλθα στην Ελλάδα έζησα με την πλέον μεγάλην οικονομίαν. Είναι φρικτόν πράγμα να σου το περιγράψω. έναν οβολόν δεν πήρα από την Πατρίδα την οποία πολλάκις εδούλευσα..."

Η παροιμιώδης εντιμότητα και ανιδιοτέλεια του Σταύρου αλλά και οι γνώσεις του σε οικονομικά και χρηματιστικά θέματα συντέλεσαν ώστε να θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της Επανάστασης. Έτσι όταν ο Καποδίστριας ήρθε στην Ελλάδα, στράφηκε στον Γεώργιο Σταύρος για να τον βοηθήσει να ιδρύσει την πρώτη Ελληνική τράπεζα. Στις 2 Φεβρουαρίου 1828 ιδρύθηκε η Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με μια τριμελή επιτροπή ως διοίκηση μέλος της οποίας ήταν ο Γεώργιος

ο "φοίνικας"

Σταύρος και κόπηκε το πρώτο Ελληνικό νόμισμα της σύγχρονης Ελλάδας, ο φοίνικας. Η τράπεζα αυτή όμως δεν κατάφερε να εδραιωθεί λόγω του ανώμαλου οικονομικού περιβάλλοντος, επέτρεψε όμως στον Σταύρο να γνωριστεί με σημαίνουσες προσωπικότητες Φιλελλήνων όπως ο Γάλλος Ρενύ και ο Ελβετός τραπεζίτης Ευνάρδος.

Χάρις την χρηματοδότηση του Ευνάρδου ο Σταύρος άνοιξε τραπεζιτικό γραφείο στην οδό Αιόλου. Στο γραφείο αυτό ο Σταύρου προεξοφλούσε γραμμάτια με ετήσιο επιτόκιο 8 %, όταν οι τοκογλύφοι της εποχής ζητούσαν 2-3% τον μήνα!! Το τραπεζιτικό γραφείο του Σταύρου έσπασε το μονοπώλιο των κερδοσκόπων σε μια εποχή όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα από το Ναύπλιο στην Αθήνα και η έλλειψη στέγης είχαν καταστήσει τα ενοίκια των σπιτιών στην Αθήνα απλησίαστα. Ένας ολόκληρος μηχανισμός κερδοσκοπίας είχε στηθεί γύρω από εργολάβους που δανείζονταν με τεράστια επιτόκια για να κατασκευάσουν σπίτια τα οποία νοίκιαζαν με υψηλό τίμημα για να εξοφλήσουν τους δανειστές τους. Τον φαύλο αυτό κύκλο είχε σπάσει η έντιμη χρηματιστική δραστηριότητα του Σταύρου, σε σημείο ώστε να τον συκοφαντούν ανώνυμα στον ημερήσιο τύπο της εποχής ότι λαμβάνει τόκο μεγαλύτερο του 8%.

Η μεγαλύτερη υπηρεσία του Σταύρου στην πατρίδα του ήταν αναμφίβολα η μεγάλη συνεισφορά του στην ίδρυση της Εθνικής τράπεζας. Ήδη από το 1836 ο νεαρός βασιλιάς Όθων είχε προσπαθήσει να ιδρύσει την πρώτη τράπεζα προσελκύοντας κεφάλαια από το εξωτερικό, καθώς υπήρχαν τουλάχιστον 15.000 αιτήσεις Ελλήνων προς το Ελληνικό δημόσιο για δάνεια. Μια νέα τράπεζα θα έδινε μια πνοή ανάπτυξης στο μικρό και καχεκτικό οικονομικά, Ελληνικό Βασίλειο. Η ιδέα της τράπεζας αυτής συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση των Άγγλων κυρίως, που επιθυμούσαν με την “Ιονική” των Επτανήσων να ελέγχουν την ελληνική οικονομία. Μετά τις πρώτες αποτυχίες, ο Όθων στράφηκε προς την λύση μιας τράπεζας με Ελληνικά κεφάλαια. Βασικοί του σύμβουλοι ήταν ο Ευνάρδος, ο Ρεμύ, ο Κ. Τισάμενος και ο Γεώργιος Σταύρος.

Έτσι στις 30 Μαρτίου 1841 ιδρύθηκε η Εθνική τράπεζα με αρχικό κεφάλαιο 5.000.000 δρχ και με βασικό της "όπλο" το εκδοτικό προνόμιο για χαρτονομίσματα. Στους πρώτους μετόχους της νέας τράπεζας γράφτηκε ο Βασιλιάς Λουδοβίκος, ο Ζωσιμάς, ο Κ. Τοσίτσας, ο Ιωάννης Μακρυγιάννης, ο Ρήγας Παλαμίδης κ.α Στις 10 Ιανουαρίου 1842, ο Γεώργιος Σταύρος εκλέχθηκε από την Γενική συνέλευση των μετόχων Διευθυντής της νέας τράπεζας με 122 θετικές ψήφους έναντι τριών αρνητικών. Ο Σταύρος με την συνεργασία του Γάλλου τραπεζίτη Lemaitre συνέταξε και το πρώτο καταστατικό της Εθνικής. Η Εθνική τράπεζα μέσα σε λίγα χρόνια απογειώθηκε αυξάνοντας τον κύκλο εργασιών της και ανοίγοντας υποκαταστήματα στις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας.

Μετά την μεγάλη οικονομική κρίση του 1848 και την επιτυχή αντιμετώπιση της από την Εθνική τράπεζα, το συμβούλιο των μετόχων της αποφάσισε να εκλέξει τον Σταύρο ισόβιο διοικητή της, αξίωμα μοναδικό το οποίο απονεμήθηκε στον Σταύρου κατ΄εξαίρεση. Ο Σταύρος συνέχισε να διοικεί την Εθνική τράπεζα με πολύ μεγάλη επιτυχία ως τον θάνατο του το 1869 σε ηλικία 81 ετών. Στα τελευταία 20 χρόνια ο Σταύρος μεγένθυνε τον κύκλο εργασιών της Εθνικής τράπεζας αντιμετωπίζοντας με επιτυχία τις οικονομικές δυσκολίες της δεκαετίας του 1860, όταν η Ελλάδα δοκιμάστηκε από σιτοδείες, από τον αποκλεισμό του Πειραιά λόγω του Κριμαϊκού πολέμου, από την τελική έξωση του Όθωνα και τον σύντομο εμφύλιο ορεινών-πεδινών στα "Ιουνιανά" που παραλίγο να οδηγήσουν στην λεηλασία της Εθνικής τράπεζας. Παρά τις εθνικές αυτές περιπέτειες, η Εθνική τράπεζα δεν αντιμετώπισε προβλήματα ρευστότητας χάρις την προνοητική πολιτική του Σταύρου.

Ο Σταύρος έμεινε ανύπανδρος στην ζωή και κατοικούσε μέσα στην τράπεζα. Κάθε πρωί ξυπνούσε τα βαθιά χαράματα, ξυριζόταν μόνος του και έπαιρνε το λουτρό του. Αμέσως μετά επιθεωρούσε τα γραφεία της τράπεζας για να διαπιστώσει αν όλοι προσήλθαν εγκαίρως. Αμέσως μετά περπατούσε στο κέντρο της Αθήνας, επιθεωρώντας τις βιτρίνες των καταστημάτων, συνομιλώντας με επαγγελματίες αλλά και απλούς λαϊκούς ανθρώπους για να λάβει την οσμή της πιάτσας. Αμέσως μετά επέστρεφε στο γραφείο του και εργαζόταν ως αργά την νύχτα ασχολούμενος και με φιλανθρωπικά δημοτικά αλλά και Εθνικά ζητήματα. Ήταν πρόεδρος του ορφανοτροφείου Χατζηκώστα αλλά και βασικός χρηματοδότης του.

Ο Σταύρος πέθανε στις 31 Μαΐου 1869 από ανακοπή καρδιάς ενώ βρισκόταν μέσα στο κτήριο του καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας. Στην διαθήκη του την μικρή του περιουσία (πολύ μικρή αν αναλογιστεί κανείς ότι υπηρέτησε ως Διοικητής της Εθνικής τράπεζας για 27 συνεχή έτη) την δώρισε ολόκληρη σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και δωρεές, ενώ το πατρικό του σπίτι στα Ιωάννινα και ένα σημαντικό ποσό (40.000 δρχ) διέθεσε και για την ίδρυση ορφανοτροφείου στην ιδιαίτερη πατρίδα του Ήπειρο που τότε ακόμη βρισκόταν υπό Οθωμανική κατοχή. Με τον βίο του και την μεγάλη κοινωνική του συνεισφορά ο Σταύρος απέδειξε πως είναι δυνατόν κάποιος να ασκεί χρηματιστικό επάγγελμα, αλλά και να παραμένει χρήσιμος και ευαίσθητος για το κοινωνικό σύνολο.

Η φιγούρα του Γεώργιου Σταύρου κόσμησε το σήμα της Εθνικής Τράπεζας ως πολύ πρόσφατα, ενώ πορτραίτα του κοσμούν όλα τα υποκαταστήματα της Εθνικής. Επίσης η φυσιογνωμία του έμεινε αξέχαστη όταν ο υπουργός Οικονομικών Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης σε μια δραματική πρωτοβουλία του, διχοτόμησε το νόμισμα στην κρισιμότερη καμπή της Μικρασιατικής εκστρατείας εξασφαλίζοντας την χρηματοδότηση του μετώπου για έξι μήνες. Τότε αντί για δραχμές οι έλληνες συναλλάσονταν με "στέμματα" και σταύρους", ανάλογα με το τμήμα του χαρτονομίσματος που είχαν στην κατοχή τους.

Ι. Β. Δ.

ΠΗΓΕΣ

Επαμεινώνδας Στασινόπουλος, Η Ιστορία της Εθνικής τράπεζας της Ελλάδος

Πώς, από ποιους και πότε ιδρύθηκε η μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα

http://www.almyros.vlahoi.net/evergetes.htm

Ο Ηπειρώτης Γεώργιος Σταύρος, θεμελιωτής της Οικονομικής ανασυγκρότησης του νεοελληνικού κράτους
http://www.istorikathemata.com/2012/01/blog-post_27.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γεώργιος Σταύρος: ο μεγάλος Ηπειρώτης Ευεργέτης και οικονομολόγος της Νεότερης Ελλάδας"

ΙΜΙΑ ΤΟΠΟΣ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟΣ

Στον καιρό της αναμέτρησης του Ελληνισμού μας με ριψάσπιδες πολιτικάντηδες και ψευτοσυμμάχους βαρβάρους δεν πρέπει να ξεχνούμε τους Ήρωες του Γένους μας που δώσανε τα νιάτα τους και χύσανε το Τίμιο Αίμα τους για να κρατήσουνε μακριά μας τους ίδιους βάρβαρους εισβολείς που μας απειλούν και σήμερα. Την Τουρκία αλλά και τα «περιούσια» λυκόρνεα που την ξαμολήσανε εναντίον μας από της πτώσεως της Πόλεως και έως των Ιμίων. Και αν σήμερα η οικονομία επιστρατεύεται σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας, τον Γενάρη του 1996 οι κτηνότουρκοι δολοφόνοι των Βλαχάκου, Γιαλοψού και Καραθανάση επιστρατεύτηκαν για να ανοίξουν την Κερκόπορτα στους εμπόρους των λαών ασελγώντας στο Αίμα και την Μνήμη των Μεγάλων Νεκρών Μας.

Το 1996 οι εχθροί της Ελλάδος και του Ανθρώπου δεν θέλανε να μας κηρύξουνε τον πόλεμο. Ήταν και είναι εξαιρετικά άνανδροι οι ίδιοι και ανίκανοι οι απόβλητοι της μογγολικής στέπας για να βρεθούν μπροστά μας πρόσωπο με πρόσωπο. Ο πλούτος που κρύβουν τα Ίμια και το Αιγαίο ήταν και τότε το έπαθλο που γύρευαν. Όχι το πετρέλαιο στη συγκεκριμένη περιοχή. Κάτι άλλο που κρύβει μονάχα η ελληνική γη, χρήσιμο για μια εθνική άμυνα. Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο το θέλανε ομοίως δίχως μάχη γιατί φοβούνται το ελληνικό ατσάλι.

Και έτσι είπανε να πάνε σε γκρίζες αμφισβητούμενες ζώνες που φέρανε τα τουρκικά συμφέροντα με διεθνείς συμφωνίες και ελληνόφωνες υπογραφές σε Μαδρίτη και Ελσίνκι. Και για να συμβεί η μεγάλη προδοσία οδήγησαν τον Ελληνικό Στρατό σε μια ήττα από το πουθενά άνευ ριπάς και τρία παλικάρια στο υγρό κοιμητήριο του Ελληνικού Αρχιπελάγους. Θέλει πολύ ψυχραιμία η καταγραφή του ζητήματος ακόμα και μέσα από τις λιτές γραμμές ενός προσκλητήριου μνημοσύνης σαν τύχει να το έχεις ζήσει.

Αυτό που συνέβη τότε ήταν μια απάνθρωπη φάρσα σε βάρος των παιδιών που υπηρετούσαμε τις Ένοπλες Δυνάμεις και την Πατρίδα στις επάλξεις μακράν των βρωμερών μεθοδεύσεων των πολιτικάντηδων των Αθηνών. Μια ύβρις μέγιστη με όλη την αρχέτυπη έννοια από τη στιγμή που οι πολιτικές αρχές τάχα του τόπου γνωρίζανε τουλάχιστον από τα μέσα του 1995 το νεοταξικό σχέδιο που θα παιζόταν με τις τουρκικές λόγχες. Και είμαι εξαιρετικά ακριβής στην περιγραφή μου. Πληροφορίες που έχουν φτάσει κυρίως στο διαδίκτυο αλλά και αλλού από κοντινά πρόσωπα κάποιων πρωταγωνιστών το επιβεβαιώνουν. Το ίδιο και η κινητικότητα των μυστικών υπηρεσιών.

Η μεγάλη αρχή της προδοσίας ωστόσο έγινε από τη στιγμή που ανέλαβε τη χώρα ο δικός τους άνθρωπος, ο «περιούσιος» Κ. Σημίτης. Τυχαίο; Δεν νομίζω ότι υπάρχει αφελής να πιστέψει κάτι τέτοιο. Όπως δεν ήταν τυχαία και η καθοδηγούμενη όπως απεδείχθη πρότερη προσάραξη του τουρκικού εμπορικού πλοίου σε ξέρα εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων. Ή μάλλον για να ακριβολογήσω των ελεύθερων ελληνικών χωρικών υδάτων, αφού και τα απέναντι σκλαβωμένα ύδατα ήταν και θα ξαναγίνουν δικά μας. Η προσάραξη έγινε πολύ απλά για να ριχθεί τουρκικό βότσαλο οικειοποιήσεως της περιοχής από τους απόβλητους. Εξ ου και η άρνηση του Τούρκου καπετάνιου να δεχθεί ελληνική βοήθεια.

Μα οι καλοί μας άρπαγες, αυτοί που προσποιούνται τους Έλληνες και τους ταγούς, τι κάνανε θα πει κάποιος καλοπροαίρετος; Κάποιοι είχαν πιάσει τα κανάλια και χαριεντιζόντουσαν περιφέροντας το άχρηστο σαρκίο τους. Κάποιοι άλλοι προετοιμαζόντουσαν να κομματιάσουν τις σάρκες μας και γι’ αυτό το λόγο αλλάξανε τον τόπο του συμβουλίου της κυβερνητικής αντιμετωπίσεως της κρίσης. Και από την άλλη ζητήσανε την πτώση εξ ανέμου της ελληνικής σημαίας ρίχνονταν κατόπιν την ευθύνη στον Ελληνικό Στρατό.

Όμως ο Στρατός μας έκανε το καθήκον του. Το ακούσατε ρε ανερυθρίαστοι πωλητές της Πατρίδος; Ρωτήσατε να σας πουν ποτέ από περιέργεια έστω πόσες μέρες είχαμε κινητοποίηση; Πόσες μέρες δεν βγήκαμε από τους στρατώνες μας με το όπλο έτοιμο και τους αξιωματικούς μας να μας ξεκαθαρίζουν εντίμως πως πάμε για πόλεμο; Πως στις σκοπιές των λόχων είχαμε διπλοσκοπιές και στα φυλάκια τετραπλοσκοπιές;

Σας είπαν ρε προδότες ότι φύγαμε εκείνο το μοιραίο βράδυ του Γενάρη του 1996 δώδεκα το βράδυ για τα προκαθορισμένα σημεία μάχης και μας γυρίσατε πίσω ντροπιασμένους και ορφανούς κατά τρία αδέλφια μας στις έξι το πρωί; Καταλάβατε εσείς της καθεστηκυίας τάξεως ότι είστε, εκτός από προδότες, και δολοφόνοι των Εθνομαρτύρων και Ηρώων Βλαχάκου, Γιαλοψού και Καραθανάση; ΓΙΑΤΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΗΤΤΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΠΟ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ.

Κάτω τα χέρια μολυσμένοι από τις μνήμες των αδελφών μας και από την Ιερή μας Ελλάδα. Οι ψυχές δεν πουλιούνται. Το καθεστώς σας τελείωσε και οι ευθύνες θα αποδοθούν από μια Ελεύθερη και Εθνικοκοινωνική Ελλάδα. Όλοι το Σάββατο 28 Ιανουαρίου στις 7 το βράδυ θα τιμήσουμε την μνήμη των Βλαχάκου, Καραθανάση και Γιαλοψού στην πλατεία Ρηγίλλης έξω από τη Λέσχη Αξιωματικών στην εκδήλωση της Επιτροπής Εθνικής Μνήμης και της Χρυσής Αυγής. Εθνικιστές Πατριώτες έτοιμοι να αναλάβουμε τις τύχες της Ελλάδος κατ’ επιταγή του ελληνικού λαού. ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ.
http://www.youtube.com/watch?v=7IiJs-Fc0Zw

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΙΜΙΑ ΤΟΠΟΣ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟΣ"

38 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ..

Ήταν 27 Ιανουαρίου του 1974 στην Πάφο... Λίγους μήνες πριν την τουρκική εισβολή όταν η καρδιά πρόδωσε τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ! Αλλιώς όλα θα ήταν διαφορετικά. ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΠΑΤΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΓΕΝΗ ΖΩΝΤΑΝΟ!


Ο Γεώργιος Γρίβας, γνωστός και με το ψευδώνυμο Διγενής, ήταν Κύπριος στρατιωτικός. Οργάνωσε και ηγήθηκε του αγώνα των Κυπρίων για ένωση με την Ελλάδα.

Γεννήθηκε στη Χρυσαλινιώτισσα, στη Λευκωσία της Κύπρου, στις 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Αφού τελείωσε το σχολείο του Τρικώμου, πήγε στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (1909-1915), διαμένοντας στην οικία της γιαγιάς του. Το 1916 μπήκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1919 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Πεζικού. Συμμετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία όπου πολέμησε γενναία. Για τη δράση του παρασημοφορήθηκε και προάχθηκε σε υπολοχαγό. Αργότερα, επιλέχθηκε να φοιτήσει στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου. Το 1925 προάχθηκε σε λοχαγό και το 1935 σε ταγματάρχη. Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μετατέθηκε στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Κατά την ιταλική εισβολή εναντίον της Ελλάδας ο Γρίβας μετατέθηκε στο αλβανικό μέτωπο, ύστερα από διαρκή του αιτήματα, όπου και υπηρέτησε ως επιτελάρχης της ΙΙ Μεραρχίας. Κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής ίδρυσε στην Αθήνα την κατασυκοφαντημένη από τους κομμουνιστές Οργάνωση Χ. Το 1946 παραιτήθηκε από την ενεργό υπηρεσία με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη.

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας μετέβη μυστικά στην Κύπρο με το ψευδώνυμο Διγενής και ίδρυσε την ΕΟΚΑ της οποίας ήταν και ο στρατιωτικός αρχηγός (πολιτικός αρχηγός ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος) με στόχο την εκδίωξη των Βρετανών από το νησί και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η Βουλή των Ελλήνων, με το Νόμο 3944 που δημοσιεύτηκε στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως Α 51 στις 20 Μαρτίου 1959, προήγαγε ομόφωνα το Γεώργιο Γρίβα από αντισυνταγματάρχη σε αντιστράτηγο, του απένειμε ειδική σύνταξη, καθώς επίσης και τον τιμητικό τίτλο του "Αξίου Τέκνου της Πατρίδος". Η Ακαδημία Αθηνών απένειμε στο Γρίβα το Χρυσό Μετάλλιο, την ύψιστη τιμή απ' όσες διαθέτει, κατά την πανηγυρική της συνεδρία της 24ης Μαρτίου 1959.

Μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 ο Γρίβας συνέχισε να αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα των εξελίξεων. Αναχώρησε για την Ελλάδα, όπου έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές και του απονεμήθηκε ο βαθμός του στρατηγού εν αποστρατεία. Τον Ιούνιο του 1964 τον ξαναέστειλε η κυβέρνηση Παπανδρέου επικεφαλής 5.000 στρατιωτών και ανέλαβε την αρχηγία των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και στη συνέχεια και της Εθνικής Φρουράς με τη διστακτική συναίνεση του Μακάριου. Το Νοέμβριο του 1967 ελληνοκυπριακές δυνάμεις υπό τις διαταγές του Γρίβα επιτέθηκαν στους Τουρκοκυπρίους στις περιοχές Άγιος Θεόδωρος και Κοφίνου δυτικά της Λάρνακας, ύστερα από εντάσεις και προκλήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, με αποτέλεσμα τον θάνατο 22 Τουρκοκυπρίων και ενός Ελληνοκυπρίου. Η Τουρκία απείλησε να εισβάλει στο νησί και η εισβολή απετράπη μόνο με ανταλλάγματα την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο και την ανάκληση του Γρίβα στην Ελλάδα. Ο Γρίβας αντιστάθηκε σθεναρά σε αυτή την απόφαση. Το καλοκαίρι του 1971, όταν οι σχέσεις του Μακαρίου με τη δικτατορία των Συνταγματαρχών είχαν ενταθεί, επέστρεψε κρυφά στην Κύπρο και ίδρυσε την οργάνωση ΕΟΚΑ Β' με στόχο την συνέχιση του αγώνα για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στο κρυσφήγετο του στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου 1974).

http://www.stoxos.gr/2012/01/38_26.html
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "38 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ.."

Ο καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο είναι Έλληνας

Στις μέρες που το ελληνικό Δημόσιο «βάλλεται» πανταχόθεν -με διάφορους, όχι και τόσο κολακευτικούς, χαρακτηρισμούς για τους υπαλλήλους του- η βράβευση ενός δημόσιου λειτουργού με το Διεθνές Βραβείο για τη Δημόσια Διοίκηση, της Αμερικανικής Εταιρείας Διοικητικής Επιστήμης (ASPA), σίγουρα αποτελεί καλή είδηση, που προκαλεί αισθήματα αισιοδοξίας. Πρόκειται για τον καθηγητή της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, Παναγιώτη Καρκατσούλη, ο οποίος μάλιστα τιμάται για δεύτερη φορά από το εν λόγω αμερικανικό ίδρυμα. Η πρώτη φορά ήταν το 2003, με το βραβείο «Peter Boorsma» από την Southeastern Conference της ΑSPA. Το Διεθνές Βραβείο για τον καλύτερο δημόσιο υπάλληλο στον κόσμο, ο κ. Καρκατσούλη θα το παραλάβει σε ειδική τελετή, τον προσεχή Μάρτιο, στο Λας Βέγκας των ΗΠΑ.

Έχοντας σπουδάσει Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με διδακτορική διατριβή στην Κοινωνιολογία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Bielefeld, της Γερμανίας, η πρώτη επαγγελματική ενασχόληση του Παναγιώτη Καρκατσούλη ήταν με το διοικητικό/ρυθμιστικό φαινόμενο, στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης στην οποία παραμένει, έχοντας διδάξει για περισσότερα από είκοσι χρόνια Δημόσια Πολιτική και Ρυθμιστική Διακυβέρνηση.

Ακολούθως εργάσθηκε, για δύο δεκαετίες, ως ειδικός επιστήμονας στο υπουργείο Προεδρίας.

«Στα χρόνια αυτά προσπάθησα ιδιαίτερα για την ανατροπή των αρνητικών στερεοτύπων για την ελληνική διοίκηση, μέσα από την προώθηση των διοικητικών μεταρρυθμίσεων. Τα ΚΕΠ αποτελούν την πιο γνωστή απ’ αυτές», λέει ο ίδιος.

Από το 2007 και μετά, έχει την ευθύνη του στρατηγικού σχεδιασμού του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Διοικητική Μεταρρύθμιση». Παράλληλα με τις δραστηριότητές του στην Ελλάδα, είχε έντονη δραστηριότητα ως σύμβουλος πολλών κυβερνήσεων και διοικήσεων (22), καθώς και διεθνών οργανισμών (5) επί θεμάτων διοικητικών μεταρρυθμίσεων.

Έχει εκδώσει πέντε βιβλία και έχει δημοσιεύσει περισσότερα από εκατό άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Μελέτες του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες-μεταξύ άλλων- στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ρωσικά, αραβικά, και κινεζικά.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

http://www.sofiatimes.com/index.php?option=com_content&task=view&id=21658&Itemid=85

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο είναι Έλληνας"

Οι ιταμές αξιώσεις των Γερμανών κατακτητών, η απάντηση του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου και η καθαίρεση του (Απρίλιος-Ιούνιος 1941)

Η υπογραφη της ανακωχής από τον Γ. Τσολάκογλου

Στις 20 Απριλίου 1941 ο Διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου και οι διοικητές του Α΄ Σώματος στρατού Παναγιώτης Δεμέστιχας και Β΄Σώματος στρατού Γεώργιος Μπάκος σε συνεργασία με τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα αποφάσισαν να προχωρήσουν σε συνθηκολόγηση με τους επελαύνοντες Γερμανούς. Ήδη η αναχώρηση της Ελληνικής Κυβέρνησης και του Βασιλιά Γεώργιου Β΄ λόγω της επερχόμενης κατάρρευσης, είχε ξεκινήσει στις 18 και ολοκληρώθηκε στις 22 Απριλίου. Η Αθήνα ουσιαστικά είχε καταστεί ανοχύρωτος πόλη. Μια επιτροπή αποτελούμενη από τον Φρούραρχο αθηνών υποστράτηγο Χρήστο Καβράκο, τον νομάρχη Πετζόπουλο και τον Δήμαρχο Αμβρόσιο Πλυτά ανέλαβε να παραδώσει την πόλη στους Γερμανούς.


Η επιτροπή επισκέφθηκε στις 24 Απριλίου τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο και του ζήτησαν να συμμετάσχει στην τελετή παράδοσης της πόλης στον Κατακτητή. Ο Χρύσανθος τους απάντησε ότι

"εις το έργον τούτο ουδεμίαν θέσιν έχει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Νομίζω μάλιστα ότι και εσείς οι άλλοι είσθε πολλοί και θα έφθανεν εις κατώτερος αξιωματικός δια να ειπή στους γερμανούς ότι η πόλις δεν αμύνεται και ότι είναι ελεύθεροι να εισέλθουν. Έργο του Αρχιεπισκόπου είναι όχι να υποδουλώνη, αλλά να απελευθερώνη. Πλην τούτου είναι ενδεχόμενον να συμπεριφερθούν οι Γερμανοί περιφρονητικώς και να στείλουν κανέναν ανθυπολοχαγόν να συνεννοηθή μετά του Αρχιεπισκόπου..."

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθος

Μετά την παράδοση της πόλης στις 27 Απριλίου, απεσταλμένοι των Γερμανών ζήτησαν από τον Χρύσανθο να τελέσει δοξολογία για την έλευση τους στην Αθήνα. Ο Χρύσανθος δεν καταδέχθηκε να απαντήσει καν στην πρόταση και ζήτησε από τους απεσταλμένους να φύγουν αμέσως από την Αρχιεπισκοπή. Την ίδια μέρα αφού δεν τελέστηκε η δοξολογία ο στρατηγός του Δεύτερου Σώματος Στρατού Stumme συνοδευόμενος από τον στρατιωτικό ακόλουθο Klemm επισκέφθηκαν τον Έλληνα Ιεράρχη στο επισκοπικό μέγαρο. Αρχικώς στην συνάντηση επικράτησε σιγή. Για να ανοίξει την συζήτηση ο Χρύσανθος είπε στο Γερμανό στρατηγό ότι φαίνεται κουρασμένος. "Ναι είμαι" απάντησε, "καθώς όλοι οι δρόμοι της Ελλάδας ήταν κατεστραμμένοι από τους άγγλους. Ποιός θα πληρώσει για να ανοικοδομηθούν;"

"Θα πληρώσει αυτός που θα χάσει τον πόλεμο" απήντησε ο Χρύσανθος. Ο Γερμανός στρατηγός είπε στον Χρύσανθο ότι πολλοί Έλληνες μιλούσαν Γερμανικά και ήταν θαυμαστές του Γερμανικού πολιτισμού. Και ο Χρύσανθος του απάντησε: "Υπήρχον πολλοί, οίτινες ήσαν θαυμαστές του Γερμανικού πολιτισμού, αλλά αφ΄ότου η Γερμανία αναιτίως εκήρυξε τον πόλεμον κατά της Ελλάδος θα έμειναν ολίγοι η κανείς. Προσέξατε στρατηγέ μου μην τραυματίσητε την υπερηφάνειαν του Ελληνικού λαού." Η τελευταία πράξη του δράματος για τον Χρύσανθο παίχτηκε στις 30 Απριλίου όταν και σχηματίστηκε η δοσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου και ο Αρχιεπίσκοπος όφειλε να την ορκίσει. Ο Πλάτων Χατζημιχάλης, ο νέος "υπουργός Οικονομικών" επισκέφθηκε τον Χρύσανθο και απαίτησε από αυτόν να ορκίσει την νέα κυβέρνηση την επομένη στις 9 το πρωί. Η απάντηση του Χρύσανθου ήταν σαφής και κάθετη.

"Η Εθνική Κυβέρνησις την οποίαν ώρκισα, εξακολουθεί να υφίσταται και να συνεχίζη τον πόλεμον. Άλλην κυβέρνησιν δεν δύναμαι να ορκίσω. Πλην τούτου δεν γνωρίζω τι εγράφη και υπεγράφη εις το μετά των Γερμανών συμβόλαιον. Εις τοιαύτας δε υπόπτους και αντεθνικάς ενεργείας δεν είναι δυνατόν να δώση η Εκκλησία τον όρκον και την ευλογίαν της. Η Εκκλησία πρέπει να μένη μακράν από τοιαύτα πράγματα."

Η άρνηση του Χρύσανθου να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου σφράγισε και την τύχη του. Ήδη ο Δαμασκηνός είχε απελευθερωθεί από τον περιορισμό στον οποίο είχε τεθεί από την 4η Αυγούστου, είχε μεταφερθεί στην Αθήνα και πίεζε τον "υπουργό Παιδείας" Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο να αναιρέσει την εκλογή Χρύσανθου. Αρχικώς η παύση Χρύσανθου αναβλήθηκε προσωρινά γιατί οι Γερμανοί δεν ήθελαν να ανακινήσουν εκκλησιαστικά ζητήματα και να δώσουν έτσι αφορμή στον Πάπα να επέμβει. Ήδη όμως η Γκεστάπο είχε επισημάνει τον Χρύσανθο ως αντιφρονούντα τον είχε θέσει υπό στενή παρακολούθηση, ενώ ήταν θέμα χρόνου η απομάκρυνση του και η αντικατάσταση του με τον Δαμασκηνό.

Στις 17 Ιουνίου 1941 δημοσιεύτηκε Νομοθετικό Διάταγμα από το υπουργείο Παιδείας με το οποίο η μείζων Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ελλάδος εκαλείτο να αποφανθεί για την εγκυρότητα εκλογής του Χρύσανθου το 1938. Στις 5 Ιουλίου ο Δαμασκηνός είχε εγκατασταθεί στο Αρχιεπισκοπικό μέγαρο,

Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός με τον στρατηγό Τσολάκογλου

ενώ ο Χρύσανθος ετίθετο σε περιορισμό στην οικεία του.Σ’ όλο το διάστημα της Κατοχής ο Χρύσανθος κράτησε τακτική επαφή με την Κυβέρνηση της Μ. Ανατολής, μέσω μυστικού ασυρμάτου, με την ιδιότητα του προεδρεύοντος της «Εθνικής Επιτροπής» για την οργάνωση και προώθηση Ομάδων Εθνικής Αντίστασης. Ο Χρύσανθος βρισκόταν σε επαφή με πολλές αντιστασιακές οργανώσεις όπως η "ΡΑΝ" του στρατηγού Βεντήρη. Μετά το τέλος της Κατοχής υποβάλλει και επίσημα την παραίτησή του από τον θρόνο του στον Βασιλέα των Ελλήνων Γεώργιο τον Β' με το τέλος της Κατοχής. Ο Λογοθετόπουλος στην "απολογία" του μετά την Κατοχή επικάλεστηκε την δικαιολογία ότι ο Δαμασκηνός ως επίσκοπος Κορίνθου είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια του Τσολάκογλου αλλά και με τον ίδιο προσωπικά.

Ι. Β. Δ.

Πηγές

Σπυρίδων Μαρκεζίνης, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους


http://www.e-istoria.com/thi22.html

http://www.istorikathemata.com/2010/10/x-1881-1949.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι ιταμές αξιώσεις των Γερμανών κατακτητών, η απάντηση του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου και η καθαίρεση του (Απρίλιος-Ιούνιος 1941)"

Διεθνής έρευνα στο Αιγαίο για τα αρχαιότερα ναυάγια του κόσμου

Oι Μινωίτες, δεινοί θαλασσοπόροι, εξαφανίστηκαν μυστυριωδώς πριν από περίπου 3.500 χρόνια

---

• Προτείνετέ
• Προσθέστε την είδηση στις «ειδήσεις μου»

• Ακούστε την είδηση

Μεγαλύτερη γραμματοσειρά
Μικρότερη γραμματοσειρά
Η είδηση σε PD
Εκτύπωση

Αποστολή

---

Λονδίνο

Σε συνεργασία με το διάσημο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο του Γουντς Χολ στη Μασαχουσέτη, ερευνητές της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων αναζητούν στο Αιγαίο το πρώτο μινωικό ναυάγιο, που θα ήταν πιθανότατα και το αρχαιότερο ναυάγιο του κόσμου.

Ο φιλόδοξος στόχος τους για τον εντοπισμό ναυαγίων της Εποχής του Χαλκού παραμένει προς το άπιαστος -ορισμένοι, μάλιστα, πιστεύουν ότι θα παραμείνει για πάντα ευσεβής πόθος.

Η έρευνα, ωστόσο, έχει ήδη αποκαλύψει σημαντικά στοιχεία για το αρχαίο εμπόριο στη Μεσόγειο.

Η ομάδα του Μπρένταν Φόλεϊ από τη Μασαχουσέτη (αριστερά στην ένθετη) και του Θεοτόκη Θεοδούλου από την Αθήνα (δεξιά στην ένθετη) ερεύνησε τον περασμένο Οκτώβριο τα νερά γύρω από το νησάκι Δία, λίγο έξω από το Ηράκλειο της Κρήτης. Τη δεκαετία του 1970, ο Ζακ Υβ Κουστώ είχε ανακαλύψει στη Δία τα βυθισμένα ερείπια ενός αρχαίου λιμενοβραχίονα, και διατύπωσε την υποψία ότι το νησί αποτελούσε κάποτε σημαντικό αγκυροβόλιο.

Οι υποψίες του επιβεβαιώνονται τώρα από τη νέα έρευνα, κατά την οποία εντοπίστηκαν πέντε ναυάγια. Δεν ήταν μινωικά, καθώς χρονολογήθηκαν στον 2ο π.Χ. αιώνα μέχρι τον 9ο μ.Χ. αιώνα.

Σε συνδυασμό με άλλα ευρήματα στις απότομες πλαγιές του νησιού, τα ναυάγια αποκαλύπτουν ότι η Δία χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο στην περίπτωση κακοκαιρίας από Έλληνες, Ρωμαίους και Βυζαντινούς ναυτικούς.

Πρόκειται βέβαια για μια σημαντική αρχαιολογική επιτυχία, ωστόσο οι Φόλεϊ και Θεοδούλου ήλπιζαν για κάτι πολύ καλύτερο, το πρώτο ναυάγιο του Μινωικού πολιτισμού, ο οποίος άκμασε την Εποχή του Χαλκού αλλά εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν από περίπου 1.500 χρόνια.

Μέχρι σήμερα, οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει μόνο την τοποθεσία ενός πιθανού μινωικού ναυαγίου. Το 2003, η Ελπίδα Χατζηδάκη της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων ανακάλυψε αγγεία του 1800 π.Χ κοντά στο νησί της Ψείρας, ενός ακατοίκητου νησιού έξω από τις βορειοανατολικές ακτές της Κρήτης. Το ίδιο το πλοίο που μετέφερε τα αγγεία, όμως, ήταν παντελώς άφαντο.

Από το Ουλού Μπουρούν στους Μινωίτες

Η τελευταία έρευνα δεν ήταν η πρώτη που απέβη άκαρπη. Ο Σέλεϊ Ουόσμαν του Πανεπιστημίου Texas A&M, ο οποίος έχει αναζητήσει χωρίς επιτυχία ναυάγια ανάμεσα στην Κρήτη και την Αίγυπτο, σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Nature ότι η ανακάλυψη μινωικών ναυαγίων είναι «σχεδόν αδύνατη».

Όπως εξηγεί, τα ναυάγια αυτά είναι τόσο παλιά ώστε πρέπει να έχουν πλέον θαφτεί κάτω από 3-4 μέτρα ιζημάτων.

Επιπλέον, μεγάλο μέρος του βυθού σε βάθος μικρότερο των 600 μέτρων έχει ισοπεδωθεί από αλιευτικά εργαλεία βυθού, ακόμα και σε περιοχές όπου η χρήση τους απαγορεύεται.

Η ελληνοαμερικανική ομάδα, πάντως, συνεχίζει να ελπίζει, βασιζόμενη κυρίως σε μια προηγούμενη μεγάλη επιτυχία: Το 1982 ανακαλύφθηκε έξω από τις ακτές της Τουρκίας, απέναντι από το Καστελόριζο, το λεγόμενο ναυάγιο του Ουλού Μπουρούν, το οποίο χρονολογήθηκε στον 13ο π.Χ αιώνα, μόλις ένα ή δύο αιώνες μετά την εξαφάνιση των Μινωιτών.

Δέκα χρόνια ανασκαφής έχουν δώσει 17 τόνους πολύτιμων ευρημάτων που προέρχονται από τουλάχιστον 11 πολιτισμούς -ανάμεσά τους, ένας χρυσός σκαραβαίος με το όνομα της Νεφερτίτης και φορτία χαλκού από την Κύπρο.

Παρόλο που η έρευνα του περασμένου Οκτωβρίου δεν πέτυχε τον κύριο στόχο της, ο Μπρένταν Φόλεϊ έχει ήδη συγκεντρώσει το ένα εκατομμύριο από τα 1,8 εκατ. δολάρια που χρειάζεται για να επιστρέψει με την ομάδα του στο Αιγαίο το 2012.

Αυτή τη φορά, οι ερευνητές θα χρησιμοποιήσουν όχι ένα αλλά τρία ρομποτικά βαθυσκάφη, τα οποία θα σαρώσουν επίπεδες περιοχές του βυθού σε βάθος μέχρι 6.000 μέτρα. Αυτές οι περιοχές μεγάλου βάθους, όπως και οι περιοχές από όπου περνούν υποβρύχια καλώδια, δεν έχουν καταστραφεί από συρόμενα αλιευτικά εργαλεία, όπως συμβαίνει στα ρηχά.

Ο Φόλεϊ δηλώνει ότι είναι αποφασισμένος να συνεχίσει τις έρευνες για όσο χρειαστεί: «Θα ήθελα να το κάνω κάθε χρόνο για τα επόμενα 20 με 30 χρόνια, μέχρι να είμαι πια πολύ μεγάλος για να βγαίνω στη θάλασσα» λέει ο ίδιος.

Newsroom ΔΟΛ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διεθνής έρευνα στο Αιγαίο για τα αρχαιότερα ναυάγια του κόσμου"

Tι λέει πραγματικά ο Ισοκράτης για τους μετέχοντες Ελλ. Παιδείας

Πουθενὰ δὲν ἀναφέρει ὁ Ἰσοκράτης (οὒτε ἂλλος Ἓλλην συγγραφεὺς) ὃτι “Ἓλληνὲς εἰσι οἱ μετέχοντες τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας”. Ἡ ρῆσις αὐτὴ, τὴν ὁποίαν κατά κόρον ἐξεμεταλεύθησαν τὰ Μ.Μ.Ε., εἶναι χαλκευμένη, παράφρασις, παρερμηνεία, διαστρεύλωσις τοῦ 50οῦ ἐδαφίου απὸ τὸν “Πανηγυρικὸν” τοῦ Ἰσοκράτους, τὸ ὁποῖον εἰς τὴν πραγματικότητα διατυπώνει, σαφῶς, τελείως αντίθετη ἒννοια. (Γι’ αὐτὸ δὲν ἐπιθυμοῦν κάποιοι νὰ διδάσκωνται τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ εις τὰ σχολεῖα: γιὰ νὰ μποροῦν διάφοροι ἐπιτήδειοι, νὰ ἐρμηνεύουν τὰ ἀρχαῖα κείμενα ὃπως τοὺς βολεύει).

Ὁ Ἰσοκράτης, λοιπὸν, πλέκων τὸ ἐγκώμιον τῆς πνευματικῆς αἲγλης τῶν Ἀθηνῶν, γράφει ἐπὶ λέξει:
“.... ΤΟΣΟΥΤΟΝ Δ’ ΑΠΟΛΕΛΟΙΠΕΝ Η ΠΟΛΙΣ ΗΜΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟ ΦΡΟΝΕΙΝ ΚΑΙ ΛΕΓΕΙΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΩΣΘ΄ ΟΙ ΤΑΥΤΗΣ ΜΑΘΗΤΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ, ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΝΟΜΑ ΠΕΠΟΙΗΚΕ ΜΗΚΕΤΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΔΟΚΕΙΝ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ Η ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ.”

Τὸ ρῆμα “πεποίηκε” καὶ τὸ τὸ ἀπαρὲμφατον “δοκεῖν”, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ Ἰσοκράτης, δὲν ἒχουν τεθῆ τυχαίως. Ὃπως παρατηρεῖ καὶ ὁ σχολιογράφος τῶν Κωδίκων, ὁ Ἰσοκράτης πάντοτε “σαφεῖ τῇ λέξει κέχρηται” (vita 1.10). Σημειωτέον δὲ, ὃτι συνεπλήρωνε καὶ ἐτελειοποιοῦσε τὸν “Πανηγυρικὸ” περισσότερο ἀπὸ δέκα ἒτη, προκειμένου νὰ τὸν ἀπαγγείλη κατὰ τὴν ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα – τὸ 380 π.ν.χ.-, ὃπου, ὡς γνωστὸν, συμμετεῖχον ΜΟΝΟΝ Ἓλληνες.
Τὸ ρῆμα “ποιῶ” σημαίνει κατασκευάζω, φτιάχνω, δημιουργῶ. Τό μέσον (μέση φωνὴ) “ποιούμαι” σημαίνει ὑπολαμβάνω, νομίζω: “συμφορὰν ποιοῦμαι” = θεωρῶ ὡς συμφορὰν (ἀνάλογες σημερινὲς ἐκφράσεις: “περιποιημένη συμπεριφορὰ”, “κατασκευασμεύνη ὑπόθεσις”, “φτιαχτὸ ζήτημα”.
Τὸ δὲ ρῆμα “δοκῶ” σημαίνει ὑποθέτω, νομίζω, φαντάζομαι: δοκεῖ = φαίνεται, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν πραγματικότητα. “Τά δοκούντα –μόνον - τῷ δοκοῦντι εἶναι ἀληθῆ” τονίζει ὁ Πλάτων εἰς τὸν διάλογον “Θεαίτητος” (158 Ε).

Ὁ Ἰσοκράτης λοιπὸν ἁπλῶς διαπιστώνει:
“Ἡ πόλις μας (δηλαδή αἱ Ἀθῆναι, ἡ Ἑλλὰς Ἑλλάδος κατὰ τὸν Θυκυδίδη), τόσον ἒχει ἀφήσει πίσω της (“ἀπολέλοιπε”, “ἐξεπέρασε”) ὡς πρὸς τὴν φρόνησιν τοὺς ἂλλους ἂνθρώπους, ὣστε οἱ μαθηταὶ αύτῆς ἒγιναν διδάσκαλοι ἂλλων καὶ τὸ ὂνομα τῶν Ἑλλήνων πεποίηκε ( = ἐδημιούργησε τὴν πεποιημένην, πλαστὴν ὲντύπωσιν) δοκεῖν εἶναι ( =νὰ φαίνεται ὃτι εἶναι –δίχως ὃμως νὰ εἶναι) χαρακτηριστικὸν ὂχι πιὰ τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας καὶ νὰ ἀποκαλοῦνται Ἓλληνες (δὲν τοὺς ἀποκαλοῦμε ἐμεῖς) μᾶλλον οἱ μετέχοντες τής ἡμετέρας ἐκπαιδεύσεως παρὰ (οἱ μετέχοντες) τῆς κοινῆς φύσεως ( =γεννήσεως, καταγωγῆς).

Δηλαδὴ, κάτι παρόμοιο μὲ αὐτὸ ποὺ γίνεται σήμερα μὲ τοὺς καθηγητὲς ξένων γλωσσῶν. Οἱ μαθηταὶ λένε: “ἡ γαλλίδα”, “ἡ γερμανίδα”, “ὁ ἂγγλος”, κ.ο.κ., ἐννοώντας τοὺς -Ἓλληνες- καθηγητὰς, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν αὐτὲς τὶς γλῶσσες.

Γι’αὐτὸ ἀκριβῶς ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐτακτοποίησε τὸ ἀνεφυὲν πρόβλημα, καθορίζοντας ὡς “ἑλληνίζοντας” (καὶ ὂχι “Ἓλληνας”) τοὺς ξένους τοὺς διδάσκοντας ἑλληνικὰ. Ἒτσι ἒχομε τοὺς “ἑλληνίζοντας” Ἰουδαίους, δηλαδὴ τοὺς ὁμιλοῦντας τὴν Ἑλληνικὴν, καὶ γενικῶς τοὺς συγγραφεῖς, οἱ ὁποῖοι εἰς τὰ κράτη τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς Δύσεως, ὡμιλοῦσαν, ἒγγραφον καὶ ἐδίδασκον τὰ Ἑλληνικὰ.

“Ἑλληνιστὴς” μέχρι σήμερα, εἶναι ὁ ἑλληνόγλωσσος ἀλλοδαπὸς, ὁ καθηγητὴς τῶν Ἑλληνικῶν. Λόγου χάριν, ἡ Γαλλίδα ἑλληνίστρια Ζακλὶν ντὲ Ρομιγὺ, ὁ Ἱσπανὸς ἑλληνιστὴς Φεδερίκο Σαγρέδο, ὁ Ἱσπανὸς ἑλληνιστὴς Χουὰν Κοντὲρχ, καθηγητὴς εἰς τὸ πανεπισήμιο st. Andrews τῆς Σκωτίας, ὁ ὁποῖος ἀναγράφει εἰδήσεις στὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ γλῶσσα, στὸν ἱστοχῶρο του http://www.akwn.net/ κ.ἂ.

Καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξη τυχὸν παρεξήγησις γύρω ἀπὸ τὴν λέξι “μαθηταὶ” (οἱ ταύτης μαθηταὶ γεγόνασι διδάσκαλοι τῶν ἂλλων) διευκρινίζομε ὃτι οἱ μαθηταὶ οἱ ὁποίοι συνέρρεον εἰς τὶς Σχολὲς τῶν Ἀθηνῶν δὲν ἦσαν μόνον Ἓλληνες, ἀλλὰ καὶ ξένοι ἀπὸ Ἀνατολὴ καὶ Δύσι. Αὐτοὶ, γυρίζοντας στὶς πατρίδες των, ἐδίδασκον ἑλληνικὰ ὡς “Ἓλληνες διδάσκαλοι” καὶ μετέπειτα “ἑλληνοδιδάσκαλοι”.
Πηγή
http://ellinon-pnevma.blogspot.com/search?updated-max=2010-04-13T15%3A15%3A00%2B03%3A00&max-results=38

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Tι λέει πραγματικά ο Ισοκράτης για τους μετέχοντες Ελλ. Παιδείας"

Σκίτσα και ποιήματα του Νίκου Λυγερού για τον Φράχτη

Όταν είδες τα σκίτσα

Ν. Λυγερός

Όταν είδες τα σκίτσα
που ζωγράφισαν τα παιδιά
τότε συνειδητοποίησες
πόσο βάρβαρος ήταν ο φράχτης.
Κι εσύ που νόμιζες
ότι έλυσες ένα πρόβλημα
βρέθηκες συμμέτοχος
ενός εγκλήματος πολέμου
δίχως να το αντιληφθείς.
Τώρα όμως που ξέρεις
γιατί είδες τις εικόνες
των επόμενων ανθρώπων
τι θα κάνεις κι εσύ;

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8587-gr.html

Όταν ο φράχτης έγινε μνημείο

Ν. Λυγερός

Όταν ο φράχτης έγινε μνημείο
κανείς δεν το περίμενε
κι όμως βλέποντας τα θύματα
ο καθένας μπορούσε ν' αντιληφθεί
το μέγεθος της βαρβαρότητας.

Πάνω στο φράχτη είδαμε
όχι μόνο τα ονόματα των θυμάτων
αλλά και το δέρμα των κορμιών
όταν το σώμα τους έγινε ένα
με το ατσάλι του συρματοπλέγματος.

Και τώρα ποιος θα τραγουδήσει
τις νεκρές τους ζωές
αφού ακόμα και το ντουντούκ
έπαψε να κλαίει
για να τους θάψει στη μνήμη του.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8590-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σκίτσα και ποιήματα του Νίκου Λυγερού για τον Φράχτη"

Σ.Ο.Κ.: Στρατηγική Ομάδα Κρούσης

Του Νίκου Λυγερού

Η Ελλάδα χρειάζεται μια Στρατηγική Ομάδα Κρούσης. Μπορεί αυτή η έκφραση να ξαφνιάσει ακόμα και τους ειδικούς των ενόπλων δυνάμεων, διότι το δεύτερο σκέλος αφορά συνήθως το τακτικό επίπεδο.  Η εξήγηση είναι απλή, το πρώτο σκέλος δεν επαρκεί. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μόνο ένα  think tank. Κι ο λόγος είναι ότι το θεωρητικό είναι ανίκανο ν’ αλλάξει τις καταστάσεις και σίγουρα τα δεδομένα που απασχολούν το λαό μας. Η Στρατηγική σκέψη είναι απαραίτητη, όπως και ο στρατηγικός σχεδιασμός, αλλά πρέπει να υποστηριχτούν και από τη στρατηγική διαχείριση της κρίσης. Με άλλα λόγια, όλα αυτά είναι απλώς ιδέες όσο δεν υπάρχουν υλοποιήσεις. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ομάδα κρούσης. Από την άλλη πλευρά, κινήσεις σε τοπικό επίπεδο δίχως στρατηγική ακόμα και αν είναι αποτελεσματικές δεν εξασφαλίζουν τίποτα σε ολικό επίπεδο. Η έννοια της Στρατηγικής Ομάδας Κρούσης είναι λοιπόν ένα μείγμα ικανό να διαχειριστεί ένα στρατηγικό mix από την ιδέα έως την υλοποίηση της. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι πολυμετωπικά και οι τοπικές προσεγγίσεις καταρρέουν διότι, μπαίνουν σε ένα πλαίσιο ανταγωνιστικό όταν οι άνθρωποι δεν έχουν πραγματική εικόνα των άλλων προβλημάτων και δεν μπορούν να συνδυάσουν τη θεματολογία. Όταν δεν υπάρχει μία Στρατηγική Ομάδα Κρούσης δεν αντιλαμβανόμαστε τα κοινά στοιχεία που μπορούν να έχουν προβλήματα, όπως το θέμα της αναγνώρισης και της ποινικοποίησης της άρνησης της γενοκτονίας, οι κυπριακές προσφυγές, οι γερμανικές αποζημιώσεις, τα ακριτικά νησιά, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η απόρριψη των φραχτών, η απόδειξη του εθνικού θησαυρού που αποτελούν οι Καραθεοδωρήδες, η εθνική άμυνα, η πολεμική αεροπορία, οι εναλλακτικές ανάπτυξης οικονομίας, η ποιότητα των ελληνικών προϊόντων, η Καρυάτιδα, τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Όντως είναι ελάχιστοι αυτοί που μπορούν να αντιληφθούν την συνεκτικότητα αυτής της θεματολογίας, ειδικά όταν τη συνδυάζουμε με επιστημονικές ανακαλύψεις και με την παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Διότι όλοι μας κοιτάζουμε και λίγοι βλέπουν την πραγματικότητα, για να έχουν αποτελεσματικά οράματα και βέβαια υλοποιήσιμα. Τώρα ο καθένας έχει τα δεδομένα στα εθνικά και οικονομικά θέματα. Οι κατηγορίες δεν αλλάζουν τίποτα. Ο ελληνικός λαός θέλει έργα επί του πρακτέου. Σε κάθε τομέα υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν στην πατρίδα μας μέσω των κινήσεων τους. Αν αυτές λοιπόν είναι συντονισμένες και όχι σπασμωδικές, τότε μπορούμε πραγματικά να βοηθήσουμε τη χώρα δίχως να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Οι Έλληνες δεν είναι πολλοί, αλλά δεν είναι λίγοι. Οι Έλληνες δεν είναι αντιδραστικοί, αλλά αντιστασιακοί. Τόσα χρόνια κατάφεραν να επιζήσουν μετά από γενοκτονίες, καταστροφές, πολέμους και είναι ακόμα εδώ για να προσφέρουν το έργο τους στην Ανθρωπότητα. Η μιζέρια της κοινωνίας δεν αλλάζει τίποτα ούτε καν τη σαθρότητα. Μπορεί να είμαστε άθλιοι, όπως θα έλεγε ο Victor Hugo, αλλά ο λαός μας κατάφερε άθλους. Έχουμε παρελθόν και το μέλλον μας ανήκει, διότι είμαστε ένας λαός του χρόνου. Και η εθνική μας στρατηγική πρέπει να είναι ΣΟΚ και ΚΛΕΟΣ.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8592-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σ.Ο.Κ.: Στρατηγική Ομάδα Κρούσης"