«Οι Συστημένες» Πέτρες. Bλήματα των Αρχαίων Ελλήνων σφεντονιστών...

 Η σφεντόνα χρησιμοποιήθηκε ως σαν όπλο πολέμου και στην Αρχαία Ελλάδα. Το

ενδιαφέρον είναι πως στα βλήματα πέτρες που έχουν βρεθεί σήμερα παρατηρούμε
ότι υπάρχουν επιγραφές συνήθως ανάγλυφες και όχι χαραγμένες...

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr1Ned2lsK0Ef3HKYgOY9n7eqCQwFdIKoqUIYSRy9ZMVvKB0goOrCKQAImjqvCtn2gXuT9wSx0Yhr3EffoXFVqk5hGFxM5_Jf4yMwGffoPvK8ywEek09CkfPvA_Q01isGN2FrP7jwV4Qo/
60/oi-systhmenes-petres-blhmata-twn-arxaiwn-ellhnwn-sfentonistwn.jpg

Ο λόγος που κάτι καταγράφεται σε ένα τόσο μικρό και ίσως ασήμαντο στα μάτια
μας αντικείμενο είναι για να μεταδώσει μία πληροφορία; Σε ποιον; Μα σε
εκείνον για τον οποίο προορίζεται το ίδιο το βλήμα.

Οι αρχαιολόγοι με βάση το υλικό που έχουν στα χέρια τους έχουν καταχωρήσει
αυτά τα μηνύματα / πληροφορίες σε πέντε κατηγορίες.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi23WBx3cUV_eQuB5q45Ln9LIni6T51e0hIUt3ASjQR96rEIx2FCGEONt5qKVoYwL-DKnU0IIhPY_zC82iy7vrnqNzvlnpwFIhOctVN6L5OJH5d24qbWHJXZ8C5DS1dFp2YkbAn7VWG764/
00/Slinger.jpg

Η πρώτη κατηγορία εμπεριέχει επιγραφές εντολές ή επιφωνήματα με σκοπό είτε
να δώσουν ένα πρόσταγμα στο βλήμα που πετούν ή να μεταφέρουν έναν μήνυμα σε
εκείνον που θα δεχθεί το πλήγμα.

Συνήθως πρόκειται για προστακτικές ρημάτων όπως οι παρακάτω που απευθύνονται
με μία διάθεση ειρωνείας στο θύμα: δέξαι, λαβέ, πρόσεχε, τρώγε (δηλ. φάτην),
κύε (δηλ. μείνε έγκυος εφόσον σε διαπέρασε το βλήμα).

Εκφράσεις όπως πυρί (δηλ. στην πυρά, στο διάολο), τρωγαλίον (γλυκό κέρασμα),
νίκα (νίκη), αισχρόν δώρον (δυσάρεστο δώρο), αίμα και προστακτικές όπως ὗσε
(δηλ. βρέξε), φαίνε (εμφανίσου) και βασκε
(βιασου) αναφέρονται στο ίδιο το βλήμα θυμίζοντας τα μηνύματα που έγραφαν με
κιμωλία οι Αμερικανοί στις βόμβες που έριχναν στη διάρκεια του Δευτέρου
Παγκοσμίου Πολέμου.

Μεγαλύτερη ειρωνική διάθεση και χιούμορ έχουν βλήματα που αναγράφουν πάνω
επιφωνήματα πόνου, όπως παπαῖ, δηλαδή «άουτσ!!!»

Στο σημείο αυτό δεν παρατηρούμε τίποτα άλλο παρά μία πολύ απλή εφαρμογή
ψυχολογικού πολέμου. Αντιλαμβάνεστε τα συναισθήματα που ενδεχομένως να
ένιωθε κάποιος όταν μέσα στον πόνο του διάβαζε και το «συστημένο μήνυμα».

(Το ρημα Βασκω στην αρχαια Ελληνικη γλωσσα ειναι βιαζωμαι στην νεοελληνικη.
Απο που πηραν οι Βασκοι το ονομα τους;)

Apostolos Moussatos

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Οι Συστημένες» Πέτρες. Bλήματα των Αρχαίων Ελλήνων σφεντονιστών..."

Το ρήγμα της Ανατολίας

Το ρήγμα της Ανατολίας και ο κίνδυνος ισχυρών σεισμών που μπορεί να δώσει

 

Πριν από ενάμιση χρόνο η Le Monde είχε δημοσιεύσει την έρευνα 50 επιστημόνων στο πλαίσιο του προγράμματος SHARE για περιοχές της Ευρώπης που βρίσκονται στο κόκκινο με κίνδυνο εκδήλωσης
 

σεισμικών φαινομένων ακόμα και 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, η οποία είχε προκαλέσει  αίσθηση σε όποιον την είχε διαβάσει.
Μεταξύ των περιοχών αυτών ήταν και εκείνες τις οποίες διαπερνά το επονομαζόμενο Ρήγμα της Ανατολίας, το οποίο, σύμφωνα με τους επιστήμονες μπορεί να δώσει σεισμό μέχρι και 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.
Το ρήγμα που διασχίζει τις βόρειες περιοχές της Τουρκίας και φθάνει στην Ανατολία, ενώ τμήμα του καταλήγει στο βόρειο Αιγαίο κάτω από τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη μέχρι τις ακτές των Σποράδων, είναι το πιο ενεργό στην Ευρώπη κι έχει προκαλέσει καταστροφικότατες δονήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ξεκινώντας από εκείνη στο Γκανός (δυτική Τουρκία) το 1912, έως τον σεισμό στο Ερζιντσάν (ανατολική Ανατολία) το 1939. Οι πιο πρόσφατες δονήσεις χρονολογούνται από το 1999, κοντά στο Ιζμίτ και το Ντιζτσέ, ανατολικά της Κωνσταντινούπολης. Αμφότερες είχαν ένταση άνω των 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και είχαν προκαλέσει χιλιάδες θύματα—στην περίπτωση δε του Ιζμίτ συνολικά 20.000 νεκρούς.
Η σεισμική δόνηση των 6,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που έγινε το πρωί του Σαββάτου μεταξύ Λήμνου και Σαμοθράκης ανησυχεί τους κατοίκους αλλά και τους επιστήμονες οι οποίοι παρακολουθούν το φαινόμενο. Ο Μάρκο Μπόνχοφ του Γερμανικού Κέντρου για τις Γεωεπιστήμες του Πότσνταμ κι η ομάδα του είχαν μελετήσει  τη σεισμική δραστηριότητα της ζώνης αυτής αναλύοντας τα ποιοτικά στοιχεία από 835 μικρο-σεισμούς που καταγράφηκαν εκεί από το 2006 έως το 2010.
Σύμφωνα με τα πορίσματα της ανάλυσής τους, ένα τμήμα του ρήγματος, μήκους μόλις 30 χλμ, που κείται σε βάθος μόνον λίγων χλμ στο αρχιπέλαγος των Πριγκιπονήσων φαίνεται να αποτελεί το σημείο σύγκλισης και απορρόφησης των τεκτονικών εντάσεων. Εάν όμως αυτό το σημείο χαλαρώσει και ξεσπάσει βίαια, τότε ενδέχεται να δώσει μία σεισμική δόνηση άνω των 7 Ρίχτερ ακριβώς στα πόδια της Κωνσταντινούπολης ή ακόμη και στο τέλος του ρήγματος που φθάνει στο βόρειο Αιγαίο.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας κ. Ευθύμιο Λέκκα, από το 1999 ήταν συχνό θέμα συζήτησης μεταξύ σεισμολόγων και γεωλόγων ότι το συγκεκριμένο ρήγμα μπορεί να δώσει ανά πάσα στιγμή έναν ισχυρό σεισμό, ενώ δεν αποκλείεται να ενεργοποιηθούν και γειτονικά ρήγματα.

seleo.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το ρήγμα της Ανατολίας "

Τα ανθρωποειδή τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας

Πολλοί, διαβάζοντας την Ελληνική Μυθολογία, σπεύδουν να δικαιολογήσουν την υπερβολική εξυπνάδα του Έλληνα συνδέοντάς την με ...άλλους γαλαξίες! ---Κι όμως!… Ουδείς μέχρι τώρα διείδε τις προφητικές διαστάσεις των κειμένων ενός Ομήρου ή ενός Ησιόδου, που προετοίμαζαν τον άνθρωπο για το τι θα συμβεί στο μέλλον!.. Διάφοροι μάντεις και οιωνοσκόποι, πυθίες και σίβυλλες, χρησμοδότες και χρησμοδότριες, ιερείς ναών και ιέρειες, προφήτες και προφήτισσες, σηματοδότησαν μία εποχή που είχε μεν αρχή, αλλά δεν έχει τέλος!.. 

 

 

 

ΔΕΝ ΑΡΝΟΥΜΑΙ να πω ότι, μέχρι τώρα, οσάκις εδιάβαζα κείμενα της αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας, αισθανόμουν λίγο αμήχανα διότι οι υπερβολές των προγόνων μας, ιδίως του Ομήρου με τα Έπη του (Ιλιάδα και Οδύσσεια) και του Ησιόδου με την Κοσμογονία του, μου έδιδαν την αίσθηση ενός ανθρώπου που, όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι, δεν μπορούσε να δεχθεί στα σοβαρά εκείνα τα κείμενα που αναφέρονταν σε Γοργόνες και Άρπυιες, Σκύλλες και Χάρυβδες, Κένταυρους και Σφίγγες, Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, Μέδουσες και «Χρυσόμαλλα Δέρατα», Κέρβερους και Λωτοφάγους, Στυμφαλίδες Όρνιθες και Μινώταυρους, Χίμαιρες και Κίρκες κι ό,τι δήποτε άλλο περίεργο μπορούσαν να καταγράψουν οι ευφάνταστοι πρόγονοί μας μέσα στα εκπληκτικά κείμενά τους. Ακόμη περισσότερο δεν μπορούσα να δεχθώ όλα εκείνα τα κείμενα πού αναφέρονταν σε Κρόνους και Ρέες, Τιτανομαχίες και Γιγαντομαχίες, μεταμορφώσεις θεών σε ταύρους, όπως στην αρπαγή της Ευρώπης, Φαέθοντες και Σίσυφους, Μαινάδες και Σατύρους.

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να απαριθμήσω εδώ όλα εκείνα τα περίεργα μυθολογικά όντα, που μνημονεύουν στα έργα τους πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς. Είναι ίσως μία ευκαιρία για μία ειδική διδακτορική διατριβή φοιτητού ή για ένα ακόμη βιβλίο του γράφοντος στο μέλλον.

 

 

Χρειάζεται, όμως, να καταθέσω ενώπιόν σας τον προβληματισμόν μου, για το πώς ήταν δυνατόν στους αρχαίους Έλληνες προγόνους μας να ασχολούνται με τέτοια «χοντροκομμένα παραμύθια» και μάλιστα να τους παίρνουμε από πάνω και στα σοβαρά. Και τούτο, όταν είναι γνωστόν, ότι τα κείμενα αυτά δεν προορίζονταν για βρέφη, νήπια ή μαθητές των πρώτων σχολικών ετών, αλλά για ηλικιωμένους ανθρώπους με περίσσεια γνώση πραγμάτων και μεγάλη αντίληψη του γύρω κόσμου που τους περιβάλλει!

Τι ήταν, λοιπόν, εκείνο που ανάγκαζε τους προγόνους μας να ασχολούνται με «παραμύθια» ; Και γιατί;

 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΝΤΕΙΑΣ

 

Χωρίς αμφιβολία ο ρόλος της μαντείας στην αρχαιότητα είχε μεγάλη απήχηση στους ανθρώπους. Διάφοροι μάντεις και οιωνοσκόποι, πυθίες και σίβυλλες, χρησμοδότες και χρησμοδότριες, ιερείς ναών και ιέρειες, προφήτες και προφήτισσες, σηματοδότησαν μία εποχή που είχε μεν αρχή, αλλά δεν έχει τέλος!

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα διάφορες κοινωνικές ομάδες καταφεύγουν σε όλους αυτούς τους γραφικούς επαγγελματίες (αστρολόγους, μέντιουμ, κλπ) για να «προβλέψουν» το μέλλον τους, πράγμα που δηλώνει την αδήριτη ανάγκη του ανθρώπου να στηριχθεί στο «άγνωστο» και, μέσω αυτού, στο θείον.

Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που, όσο κι αν διαφωνεί ο γράφων, αντικρύζοντας αυτούς τους ανθρώπους να καταφεύγουν στις διάφορες «καφετζούδες», να προβληματίζεται μ’ αυτό που λέμε ακαταμάχητη, ακατανίκητη, αναγκαστική, αναμφισβήτητη, αναντίρρητη, επιβεβλημένη, επιτακτική και προστακτική την εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου για μία «πρόσβαση» στον τοίχο του άγνωστου μέλλοντός του! Ένα μέλλον άγνωστο, ανείπωτο, ανεξακρίβωτο και μηδέποτε ορατό!..

Ο Όμηρος, για να επιστρέψουμε στους αρχαίους, γνωρίζοντας πολύ καλά την ψυχοσύνθεση του Έλληνος, βάζει τον μάντη Κάλχα (ή Κάλχαντα) από τις Μυκήνες, να διαδραματίζει τον πιο ισχυρό ρόλο μέσα στην Ιλιάδα. Ήταν ο πιο ικανός άνθρωπος στον καιρό του να ερμηνεύει το πέταγμα των πουλιών και γνώριζε καλύτερα από όλους το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Ο Απόλλων του είχε δώσει το χάρισμα να μαντεύει, μιας και ήταν γιος του Θέστορος και, κατά συνέπειαν, απόγονος θεού.

Ο Κάλχας ήταν ο κύριος μάντης της εκστρατείας των Ελλήνων στην Τροία. Αυτός προέβλεψε τον τρόπο με τον οποίον θα εκκινούσαν τα πλοία από την Αυλίδα, που είχαν καθηλωθεί λόγω άπνοιας. Έτσι φθάσαμε στην θυσία της Ιφιγενείας. 

Και να ήσαν μόνον αυτές οι προφητείες του Κάλχαντος; Μέσα στο βιβλίο μας «Οι προφητείες του Ελληνισμού» καταγράφουμε τις προρρήσεις και προφητείες όχι μόνον του Κάλχαντος, αλλά και του Τειρεσίου, καθώς και όλων των άλλων αρχαίων Ελλήνων μάντεων και προφητών, που είπαν «πράγματα και θαύματα»!

Και μιας περί Τειρεσίου, λησμονεί κανείς ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ο πιο διάσημος μάντης της εποχής του; Μέσα στον «θηβαϊκό κύκλο» παίζει ακριβώς τον ίδιο ρόλο που διαδραματίζει ο Κάλχας στον Τρωϊκό πόλεμο και δεν ήσαν λίγες οι προρρήσεις του, όπως τουλάχιστον διασώζονται μέσα στα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων μας (Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αίσωπος, Λουκιανός κλπ). 

Βεβαίως, για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, μη διανοηθεί κανείς και ρωτήση τον γράφοντα ποια ήταν η πρώτη προφητεία του Τειρεσίου, που ήταν και η αιτία να τυφλωθεί, διότι πολύ φοβούμαι ότι … θα σκανδαλισθή πάσα ανδρική ύπαρξη σ’ αυτόν τον ταλαίπωρο πλανήτη! (Περισσότερα, βεβαίως, στο βιβλίο μας…).

 

 

 

Οι σιαμαίες δίδυμες Abigail και Brittany Hensel έχουν διαψεύσει κάθε ιατρική πρόβλεψη. Οι αδερφές Hensel μοιράζονται το ίδιο σώμα μέχρι τον κορμό. Όταν γεννήθηκαν, πριν από 22 ολόκληρα χρόνια, οι γιατροί πίστευαν πως δεν θα κατάφερναν να επιβιώσουν, καθώς δε γινόταν να χωριστούν χωρίς να χάσει τη ζωή της η μία από τις δύο.

Οι γονείς τους απέκλεισαν αυτό το ενδεχόμενο. Απέκλεισαν ξανά οριστικά το ενδεχόμενο διαχωρισμού, όταν τα κορίτσια άρχισαν να μεγαλώνουν. Παρόλα αυτά εκείνες κατάφεραν να αναπτύσσονται κανονικά, περνώντας στην ενήλικη ζωή!.. Παρόμοιοι άνθρωποι στην αρχαιότητα αποτελούσαν επίκεντρο πολλών θρύλων και παραδόσεων.

.

 

ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ;

 

Ας έλθουμε τώρα στο καίριο θέμα μας που είναι, ασφαλώς, οι προφητικές διαστάσεις της Ελληνικής Μυθολογίας μας : Πριν λίγα χρόνια, όταν έκανα τηλεοπτικές εκπομπές στον δίαυλο «Τηλετώρα», είχα αποκαλύψει συγκλονιστικά στοιχεία για την απομυθοποίηση της Ελληνικής Μυθολογίας μέσω ενός συγγράμματος του γνωστού Έλληνος Παιδοχειρουργού κ Χρήστου Οικονομόπουλου.

Τι έκανε ο άνθρωπος αυτός; 

Ο γνωστός αυτός επιστήμων, ιδρυτής του μοναδικού στον κόσμο «Μουσείου Μητέρας» (1) έχοντας μίαν εκπληκτικήν εμπειρίαν λόγω των πολλών χειρουργικών επεμβάσεων στις εγκυμονούσες, κατά τον τοκετό, συνέγραψε το συγκλονιστικό έργο : «Οι αντρειωμένοι και η ουρά τους – Ο Διγενής Ακρίτας και τα σπήλαια» (2).

Εις το ως άνω έργο ο Δρ Χρήστος Οικονομόπουλος μιλάει για την «ιατρική ερμηνεία ενός άλυτου μέχρι σήμερα ιστορικού και λαογραφικού θέματος», όπως είναι οι άνθρωποι με ουρές, οι λεγόμενοι «καλαντρειωμένοι» (Διγενήδες) - και όχι μόνον. Αναφέρεται στους «σπηλαϊτες», τους «Κενταύρους» και σε μια πλειάδα ανθρώπων που μνημονεύονται κατά διαφόρους τρόπους στην Μυθολογία μας. 

Παραδειγμτικά μόνον να αναφέρουμε ότι ο Χείρων Κένταυρος επιμελείτο ιατρικώς πολλά παιδιά που είχαν διάφορες παθήσεις και ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε τον θεραπευτικό τρίποδα του Απόλλωνος, δηλ. εμεθόδευσε τα τρία σκέλη της θεραπείας των παιδιών, που πάσχουν από μυελομηνιγγοκήλη (3) για να γράψει:

 

«Ο αριθμός των παιδιών αυτών μέσα σ’ ένα σπήλαιο δεν ξεπερνούσε τον αριθμό 39. Ήταν μία σοφή πρόνοια για την πρόληψη επιδημιών και λοιμωδών νόσων (39 + 1 ο ιερέας του Απόλλωνα = 40 – ο Κανών του Απόλλωνος). Μίμησις των κοινοβίων των λύκων (4).

Όσοι από τους σπηλαϊτες ήρωες διακρίθηκαν για ηρωϊκές πράξεις τους ονόμαζαν «Τρανταεννιούς Τραντέλληνες», ότι δηλ. ήσαν 39 φορές γενναιότεροι και καλύτεροι Έλληνες από τους γηγενείς, π.χ. ο Αχιλλέας, ο Ηρακλής κλπ. (…).

Κάθε φορά που γεννιόταν ένα παιδί με παράλυτα τα κάτω άκρα από μυελομηνιγγοκήλη ο Χείρων Κένταυρος το τοποθετούσε στην είσοδο του σπηλαίου που υπήρχε η αύρα. Κένταυρος σημαίνει παιδί κεντημένο στο κέντρο της ράχης που το τοποθετούσαν στην αύρα που συνήθως παρατηρείται στην είσοδο του Σπηλαίου. Σήμερα το λένε Σπήλιο ή Σπηλιωτάκη ή Γιάννη κλπ, γιατί το σπηλιώνουν…» !!

 

ΣΗΜΕΡΑ, βεβαίως, οι όποιοι μελετητές ή ιστορικοί ερευνητές, διαβάζοντας την Ελληνική Μυθολογία και προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την εκπληκτική διανοητική ικανότητα των προγόνων μας, προσπαθούν (αφελώς - για να μην πω ανοήτως) να συνδέσουν αυτήν την καταπληκτική ευστροφίαν του πνεύματος των αρχαίων προγόνων μας με … άλλους γαλαξίες και άλλα αστρικά συστήματα (Σείριους κλπ), μη δυνάμενοι να δουν τα εξώφθαλμα και οφθαλμοφανέστατα στοιχεία της προφητικής διαστάσεως της Ελληνικής Μυθολογίας η οποία, από εκείνο τον καιρό, προέλεγε, εμμέσως πλην σαφώς, τι θα συμβεί στο μέλλον!

 

Όταν, για παράδειγμα, η Ελληνική Μυθολογία μιλούσε από τότε για περίεργα ανθρώπινα όντα, ποιος θα μπορούσε σήμερον να διανοηθεί ότι ανεφέρετο σε παθήσεις ατόμων (Ιανός = σιαμαία αδέλφια, αφού είναι νεογνά με δισχιδές πρόσωπο (διπρόσωπα), Σάτυροι= μικρά παιδιά με πρώϊμη ήβη, Άτλας = άνθρωπος με εγκεφαλοκήλη κλπ, κλπ, κλπ.).

Όσον αφορά τώρα τα όσα γράφονται για διάφορα ανθρωποειδή τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας, ας ρίξουμε μία ματιά στις παρεμβάσεις του επιστημονικού κόσμου στον γενετικό κώδικα του ανθρώπου, που έχουν πλέον την δυνατότητα, δια της κλωνοποιήσεως, να δημιουργήσουν και ανθρώπους - τέρατα! (5), μη αρνούμενοι το γεγονός ότι έχουν πλέον την δυνατότητα να διασταυρώσουν ανθρώπους με ζώα και αντιστρόφως, ώστε να δημιουργηθούν στο μέλλον ανθρωποειδή ή ανθρωπόμορφα όντα που μόνον η Ελληνική Μυθολογία αναφέρει! Ελπίζουμε αυτή η επιστημονική απειλή να μη συμβεί στο μέλλον.

 

Εάν, τώρα, κάποιος αμφισβητήσει τις προφητικές διαστάσεις της Ελληνικής Μυθολογίας, όσον αφορά σε θέματα σιδερένιων πουλιών (Στυμφαλίδες Όρνιθες) ή σιδερένιων ανθρώπων (Tάλως), σε σχέση με το σήμερα, ας ρίξει μία ματιά στα διάφορα ρομπότ που κατασκευάζουν πλέον οι άνθρωποι και τότε, ασφαλώς, θα δικαιολογήσει πλήρως τον γράφοντα που ομιλεί πλέον ανοιχτά για προφητική και όχι μόνον ιστορική διάσταση της Ελληνικής Μυθολογίας.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

 

1) Μέσα στο Μουσείο αυτό έχει χιλιάδες δείγματα παιδικών και άλλων βρεφικών αντικειμένων, που σχετίζονται με την ελληνική μητρότητα, αποδεκνύοντας την διαχρονική συνέχεια της φυλής μας από το 1453 μ.Χ. και εδώ.

2) Ανάτυπο από το περιοδικό «Κρητική Εστία», τεύχη 272-285, Αθήνα 1982. 

3) Στο έργο του αναπτύσσει τις λεπτομέρειες της θεραπείας. 

4) Γράφει ο κ Χρ. Οικονομόπουλος: «Ο λαός έχει παρατηρήσει ότι όταν σε ένα σπήλαιο ζουν πολλοί λύκοι και γίνουν εφτά (7) λυκοφαμελιές, δηλαδή πλησιάσουν τον αριθμό 40, για να μην εκδηλωθή ενδημία λύσσας (αυτό γίνεται κάθε τρία έως τέσσερα χρόνια, γιαυτό θεωρείται το δίσεκτο έτος ότι έρχεται κάθε τέσσερα χρόνια όπως οι ενδημίες της λύσσας δια μέσου των αιώνων που παρέλυαν την γεωργία (αροτρίωση) και την ποιμενική ζωή από την ομαδική υστερία των κατοίκων από την λυσσοφοβία), από ένστικτο η πιο μεγάλη λύκαινα, που την ονομάζει ο λαός «Αντρειωμένη λύκαινα», όταν μένει έγκυος παίρνει συνήθως το πρωτότοκο λυκόπουλο το «Μονόλυκο», όπως λέγεται, μαζί της. Αυτό το Μονόλυκο την συνοδεύει πάντοτε για να το εκπαιδεύση να γίνη πολύ σκληρό και άγριο. Η «Αντρειωμένη λύκαινα» από ένστικτο πηγαίνει σε ένα απόκρημνο γκρεμνό και βρίσκει τον αμάραντο, μία ποσότητα από τον οποίον τρώγει και έτσι αποβάλλει. Ο αμάραντος, ένα από τα 50 είδη των αμαράντων, αυτός φύεται σε κρημνούς, περιέχει σε ελάχιστες ποσότητες κυανούν του τρυπανίου και ινσουλίνη. Έτσι γίνεται μία ενστικτώδης νομοτέλεια περιορισμού των γεννήσεων των λύκων, η δε λυκοφαμελιά δεν ξεπερνάει ποτέ τον αριθμό 39. Οι λύκοι, ως γνωστόν, ζουν κοινωνική ζωήν όπως και οι άνθρωποι…». (σελίς 17).

 

5) Πριν λίγες ημέρες ένας Ελληνο-Κύπριος γιατρός, ο κ. Ζαβός, έκανε παρόμοια πειράματα, όπως ανέγραψε ολόκληρος ο ελληνικός Τύπος, με την ελπίδα ότι οι έρευνες αυτές θα γίνουν προς όφελος της κοινωνίας και όχι προς ζημίαν των συνανθρώπων μας.

 

ΥΓ. Το άρθρο αυτό πρώτο-δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Άλφα Ένα» του Σαββατοκύριακου 25-26 Οκτωβρίου 2003.

sakketosaggelos.gr

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ανθρωποειδή τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας"

Μινωΐτες θαλάσσιοι βιολόγοι 3.500 χρόνια πριν

Οι αρχαίοι Κρήτες της μινωικής περιόδου είχαν τόσο εξειδικευμένη γνώση για τους θαλάσσιους οργανισμούς και τους έχουν απεικονίσει με τέτοια τελειότητα σε διάφορες παραστάσεις, ώστε μετά από 3.500 χρόνια τουλάχιστον, οι σημερινοί επιστήμονες της θαλάσσιας βιολογίας να μπορούν να ταξινομήσουν με τη σύγχρονη επιστημονική γνώση ανά είδος και γένος.---

Ταυτόχρονα χρησιμοποιούσαν θαλάσσια όστρακα σε θρησκευτικές τελετουργίες και είχαν πολύ σημαντική συμβολική βαρύτητα στον μινωικό πολιτισμό. Αυτά είναι μερικά από τα ερευνητικά αποτελέσματα του ομότιμου καθηγητή Θαλάσσιας Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Τάσου Ελευθερίου, που για τον θαυμαστό πολιτισμό των Μινωιτών, μιλώντας από την πλευρά του ερευνητή των θετικών επιστημών και ειδικά του θαλάσσιου βιολόγου και με τη μακρόχρονη ερευνητική εμπειρία που διαθέτει, τονίζει:



«Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τις απεικονίσεις των Μινωιτών, στα αγγεία, στις τοιχογραφίες, στα κοσμήματα και στους σφραγιδόλιθους, είναι πως οι απεικονίσεις τους έφτασαν στην τελειότητά τους την περίοδο που ονομάζεται “θαλάσσιος ρυθμός”, γύρω στα 1550 π.Χ., κατά τη διάρκεια του οποίου δημιούργησαν έναν πολύ μεγάλο αριθμό αντικειμένων που τα είχαν διακοσμήσει με θαλάσσιους οργανισμούς.



Υπάρχει ένας νατουραλισμός στην απεικόνιση των οργανισμών αυτών και έχει γίνει με τέτοια λεπτομέρεια και ευαισθησία που μας επιτρέπει 3.500 χρόνια μετά να μπορούμε να προσδιορίζουμε τους οργανισμούς αυτούς σύμφωνα με τα μοντέρνα συστήματα επιστημονικής ταξινόμησης, με διπλή ονοματολογία, σε γένος και είδος. Για παράδειγμα σπάρος αοράτους (χρυσός) ή σκουμπρί κ.λπ.



Αυτό μπορεί να γίνει γιατί έχουν απεικονίσει ειδικά χαρακτηριστικά του κάθε θαλάσσιου οργανισμού με πλήρη ακρίβεια και αυθεντική χρωματολογία. Για το εύρος και την ποσότητα αυτών των παραστάσεων ο κ. Ελευθερίου αναφέρει:



«Οι απεικονίσεις αυτές που έχουν διασωθεί είναι γύρω στις εκατό, με διαφορετικό βαθμό διατήρησης η καθεμία. Στις παραστάσεις αυτές συμπεριλαμβάνονται ψάρια, χταπόδια, αργοναύτες (είδη χταποδιού που στην περίοδο της αναπαραγωγής τους παράγουν ένα κέλυφος λεπτό στο οποίο εναποθέτει τα αβγά μέχρι να εκκολαφθούν και να απελευθερωθούν, ενώ μετά το κέλυφος απορρίπτεται απ’ τον οργανισμό). Ακόμη, υπάρχουν σουπιές, δελφίνια, κυνηγοί, τσιπούρες, μπαρμπούνια, αχινοί, τρίτωνες κ.λπ.



Οι παραστάσεις αυτές είναι πολλές φορές απεικονίσεις μόνο ενός οργανισμού. Αλλες φορές όμως περιβάλλεται ο οργανισμός από ένα συνολικότερο σκηνικό με αφηγηματικό σκοπό. Δηλαδή αναπτύσσεται μια θαλασσινή σύνθεση με το ειδικό περιβάλλον του οργανισμού. Πολλοί οργανισμοί που εμφανίζονται σε αυτές τις παραστάσεις έχουν βρεθεί και σαν φυσικοί οργανισμοί μέσα στα ανάκτορα των Μινωιτών, σε νεκροταφεία, σε ιερά, κ.λπ. Αυτοί οι οργανισμοί είναι κυρίως τα σκελετικά μέρη διαφόρων μαλακίων, αχιβάδες, κυδώνια, τρίτωνες κ.λπ.».



Όστρακα – τελετές



Για τη σχέση της θρησκείας, των τελετών και των θαλάσσιων οργανισμών ο ίδιος ερευνητής δηλώνει: «Είναι ενδιαφέρον ότι βρέθηκαν διάφορα από αυτά τα κελύφη στα ιερά θησαυροφυλάκια της Κνωσσού μαζί με τα διάφορα ιερά αντικείμενα, καθώς και αγαλματίδια, όπως ένα αγαλματίδιο της θεάς των Οφεων, για τις θρησκευτικές ανάγκες και τις τελετουργικές διαδικασίες των Μινωιτών.



Μάλιστα πολλά κελύφη βρέθηκαν χρωματισμένα με ανεξίτηλα χρώματα αλλά με μεγάλη καλλιτεχνία.



Τα θαλασσινά όστρακα πρέπει να είχαν μια ιδιαίτερη σημασία στον πολιτισμό και στη θρησκεία, διότι εκτός από τη χρήση αυτών των οργανισμών για τη διατροφή των ανθρώπων είχαν και μια ευρύτερη πολιτιστική συμβολική χρήση. Αυτό γίνεται εμφανές και από την παρουσία των οστράκων αυτών μέσα σε τάφουςπρωτομινωικών νεκροταφείων όπου διακρίνεται ο συμβολικός τους χαρακτήρας σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο των Μινωιτών.



Φαίνεται πως από τη μινωική εποχή μέχρι σήμερα υπήρξε μία πολύ μικρή αλλαγή στην πανίδα και στη χλωρίδα του θαλάσσιου οικοσυστήματος της Κρήτης και γενικότερα του Αιγαίου. Πρέπει όμως να προσθέσουμε πως τα τελευταία χρόνια αυτό έχει ανατραπεί με τη μαζική εισβολή θαλάσσιων οργανισμών από την Ερυθρά Θάλασσα μέσω της διώρυγας του Σουέζ, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και των συνθηκών μέσα στη διώρυγα του Σουέζ.



Μετά την απεικόνιση των θαλάσσιων οργανισμών και κυρίως τις απεικονίσεις χταποδιών, που ήταν ένα θέμα ευρείας επιλογής από τους προοδευτικά μετά τον θαλάσσιο ρυθμό καθώς πάμε στην υστερομινωική περίοδο, αρχίζει η τεχνοτροπία του νατουραλισμού και του ιμπρεσιονισμού να αλλάζει. Η απεικόνιση γίνεται σχηματική με τελείως παραμορφωμένα χαρακτηριστικά και η έμφαση δίνεται σε ορισμένα όργανα του οργανισμού όπως τα μάτια».*



[Παναγιώτης Γεωργούδης, Ελευθεροτυπία]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μινωΐτες θαλάσσιοι βιολόγοι 3.500 χρόνια πριν"

Ποια ήταν τα δημοφιλέστερα επαγγέλματα των αρχαίων Ελλήνων

Μία ξενάγηση που έγινε στις 18 Μαΐου 2014, ημερομηνία που κάθε χρόνο γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Μουσείων, είχε έναν σκοπό:
Να αναδείξει τα επαγγέλματα των αρχαίων Ελλήνων, καθώς τα περισσότερα χαράχθηκαν μαζί με τα ονόματα αυτών που τα ασκούσαν. Γιατί οι πιο πολλές επιγραφές με αναφορά σε εργασίες του παρελθόντος -οι οποίες δεν διαφέρουν και πολύ από τις σημερινές- είναι αναθήματα (αφιερώματα) τεχνιτών που ζητούσαν τη συνδρομή της Αθηνάς Εργάνης, προστάτιδας της βιοτεχνίας και της χειρωνακτικής εργασίας.
Με τίτλο «Εργαζόμενοι στην Αρχαιότητα», η περιήγηση πραγματοποιήθηκε σε επιλεγμένα εκθέματα του Μουσείου, κάποια από τα οποία είχαν βγει από τις αποθήκες τους. Αυτά ήταν τα πιο δημοφιλή επαγγέλματα των αρχαίων Ελλήνων
Κναφεύς (βαφέας), τέκτων(αρχιτέκτων ή ξυλουργός), ναυπηγός, κιθαρωδός, ψαράς, πλύντρια, κεραμεύς είναι μερικά από τα επαγγέλματα που εντοπίστηκαν μετά από έρευνα σε επιγραφές οι οποίες βρίσκονται είτε στο Επιγραφικό είτε στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αφιερώματα εργατών και τεχνιτών από το τελευταίο τέταρτο του 6ου αι. π. Χ. και τις αρχές του 5ου αι. π. Χ., τα οποία ανέθεταν στους θεούς και κυρίως στην Αθηνά Εργάνη ως ευχαριστήρια για τη συνδρομή και την προστασία της. Μια δήλωση εργασίας που φαίνεται ότι αποτελούσε κι ένα είδος διαφήμισης της τέχνης τους.
Κεραμείς και γλύπτες κατέχουν ιδιαίτερη θέση μεταξύ των αναθημάτων. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει το όνομα του γλύπτη Ηγία, δασκάλου του Φειδία, γνωστού κυρίως από τη φιλολογική παράδοση, με την επιγραφή του Μουσείου να αποτελεί ίσως τη μοναδική ενεπίγραφη αναφορά σε αυτόν. Κι άλλες αναθηματικές βάσεις αναφέρουν ονόματα γλυπτών που διέπρεψαν στην αρχαιότητα, όπως του Αριστίωνα από την Πάρο, του Ονάτα από την Αίγινα και του Αρχέρμου από τη Χίο.
Πολλοί, όπως οι παραπάνω, ήταν ιδιαίτερα φημισμένοι, με αμοιβές που σίγουρα έφταναν στα ύψη, δυστυχώς όμως τα έργα τους χάθηκαν, εκτός από ελάχιστα που συνδέθηκαν με τις βάσεις τους. Γι' αυτό και ο εντοπισμός των ονομάτων τους είναι τόσο σημαντικός.
πηγη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποια ήταν τα δημοφιλέστερα επαγγέλματα των αρχαίων Ελλήνων "

Το timing της Ελληνικής Προεδρίας

Του Νίκου Λυγερού

Το timing της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εξαιρετικά πρόσφορο και θετικό για το θέμα της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και ειδικά όσον αφορά στη θέσπισή της. Το 2004, η Κύπρος θέσπισε την ΑΟΖ της αφού εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι εκμεταλλεύτηκε το ευρωπαϊκό πλαίσιο για να εδραιώσει την απόφασή της αλλά και για να επικυρώσει την οριοθέτηση της ΑΟΖ της με την Αίγυπτο που είχε υπογράψει το 2003. Η πατρίδα μας μετά το 1982 και το 1995 δεν έχει κάνει κανένα επίσημο βήμα, αλλά με τον Νόμο των Υδρογονανθράκων 2289/1995 και την τροπολογία του 4001/2011, ξεκίνησε μια στρατηγική de facto που της επέτρεψε να κάνει συμφωνία με την εταιρεία PGS για σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης. Έχει επίσης συμφωνήσει με την Ιταλία το 2013 για την αρχή των διαβουλεύσεων περί οριοθέτησης των ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Με άλλα λόγια, υπάρχουν πια αντικειμενικά στοιχεία, τα οποία μάλιστα θα ενισχυθούν με την τεμάχιση των blocks. Και αυτά τα στοιχεία αποτελούν τα θεμέλια για το πέρασμα στο στάδιο de jure. Αυτό το στάδιο, μετά από την έκθεση της ευρωπαϊκής επιτροπής, την ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και την απόφαση για οικονομική στήριξη του EuroAsia Interconnector, είναι πλέον πεδίο δράσης που μπορεί να ενεργοποιηθεί εντός της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν υπάρχει κανένας λόγος γι’ αυτή την καθυστέρηση. Όλοι οι ενδιαφερόμενοι είναι πια ενημερωμένοι για τις προθέσεις μας και πρέπει τώρα να το αξιοποιήσουμε προς όφελος της πατρίδας μας. Επίσης σε συνεργασία με την Κύπρο και τις εξελίξεις στον τομέα των υδρογονανθράκων, πρέπει να συντονιστούμε για να έχουμε μία ενιαία εξωτερική πολιτική του Ελληνισμού. Γι’ αυτούς τους λόγους θεωρούμε ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το timing της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15345&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το timing της Ελληνικής Προεδρίας"

Η ελληνική γλώσσα είναι η παλαιότερη από όλες τις σημερινές ευρωπαϊκές γλώσσες.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ

Ολοι γνωρίζουμε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η παλαιότερη από όλες τις σημερινές ευρωπαϊκές γλώσσες. Παρ' όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να καθορίσουμε την ακριβή της ηλικία, είναι πάντως πολύ αρχαιότερη απ' ότι μας εδίδαξαν στο σχολείο.
Αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί από τους πίνακες που για χιλιάδες χρόνια ήταν θαμμένοι στην ελληνική γη και αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα (ο τελευταίος πίνακας βρέθηκε στο Δισπηλιό της Καστοριάς και χρονολογήθηκε τουλάχιστον στο 5000 π.Χ).
Αυτό το στοιχείο μάς έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε και πολλά πράγματα για την απαρχή της ελληνικής γλώσσας. 'Οπως έλεγαν και οι αρχαίοι 'Ελληνες «άγει εις φως την αλήθεια ο χρόνος», είναι βέβαιον ότι οι πολλές και διάφορες παραποιήσεις ή λανθασμένες θεωρίες συντελούν στην αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας και ήδη αυτό έχει αρχίσει να επαληθεύεται.

Δεν είναι μόνο γνωστό αλλά και προφανές ότι όλες οι τέχνες και οι επιστήμες γεννήθηκαν, αναπτύχθηκαν και ακόμα διευθύνονται απ' το αγνό ελληνικό λεξιλόγιο. Η ελληνική γλώσσα τροφοδοτεί όλες εκείνες τις υψηλής πνευματικότητας λέξεις που μπορούν να εκφράσουν όλες τις αφηρημένες έννοιες.
Χωρίς καμμία εξαίρεση σε όλες τις ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) γλώσσες η συντριπτική πλειοψηφία της καθημερινής ομιλίας εμπεριέχει ελληνικής προελεύσεως λέξεις. Αναφέρομαι σε χιλιάδες λέξεων που στο πρώτο άκουσμα δεν μπορούν να αναγνωριστούν ως ελληνικές λόγω της αλλοίωσης που έχουν υποστεί στο χρόνο ή λόγω του ότι προέρχονται από αρχαιοελληνικές λέξεις ή ονόματα που οι σύγχρονοι 'Ελληνες αδυνατούν να αναγνωρίσουν.
Η "λεξιλογική ανάλυση", που είναι η ετυμολογική και ιστορική ανάλυση μιας λέξεως, φανερώνει τον αρχαίο αλλά οικείο ελληνικό λόγο. Πολλές φορές, αυτές οι ελληνικές "Πρωτολέξεις", αυθεντικές δηλαδή λέξεις, επιστρέφουν στην ομιλούμενη ελληνική γλώσσα ως ξένες. Είναι τα λεγόμενα αναδάνεια.
Υπάρχει μία μεγάλη κατηγορία λέξεων, που διά της δικής τους ιστορίας, αποκάλυψαν την άγνωστη προϊστορία. Αυτή είναι η ιστορία που δεν έχει επίσημα καταγραφεί ως τώρα και που συνήθως είναι συγκεχυμένη με την μυθολογία. Η τελευταία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συμβολική και συνεπώς η πιό αγνή ιστορική αλήθεια.

Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι όχι μόνο οι ελληνικές λέξεις αλλά και η ελληνική μυθολογία - ιστορία έχουν εμπλουτίσει τις δυτικές γλώσσες με όρους και νοήματα, των οποίων, τις περισσότερες φορές αγνοούμε την ελληνική τους προέλευση.
Ονόματα όπως Ιβηρία, Ιταλία, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Ισπανία, Κέλτες, Λισαβώνα, Ρώμη, Ιρλανδία έχουν ελληνική προέλευση.
Λέξεις όπως "zante-ζάντες" που προέρχεται από την λέξη "άντυγες", τις ρόδες των αρχαιοελληνικών αρμάτων.
Από το ρήμα "κορέω = καθαρίζω" προέρχονται οι λέξεις "cure", "sheriff", ο αρχαίος "τόρνος = κύκλος, περοφέρεια" έδωσε το όνομά του στον "τουρισμό", "tournament", "tourney".
Σε λέξεις όπως "palace", "gondola", "dollar" η διήθηση των μελωδικών ελληνικών ήχων προκαλεί κατάπληξη και συνάρπαση.
Πως η ελληνική λέξη "ναύκληρος", που στα Λατινικά προφερόταν "nauclerus" κατέληξε "nocher" στα Γαλλικά;
Πως ο χαρακτηρισμός "βάρβαρος" κατέληξε "brave" στα αγγλικά και "bravo" στα Ιταλικά;
Πως η λέξη "ελεημοσύνη", κατέληξε "alms" στα αγγλικά;
Πως η λέξη "βαλάνειον", κατέληξε στα Γερμανικά "bad" και ονόμασε την, διάσημη για τα ιαματικά της λουτρά, πόλη baden baden;

Η ανθρωπογεωγραφία μάς βοηθά να εξηγούμε πώς οι διαφορετικές εκφράσεις ήχων εξαρτώνται από την στοματική κοιλότητα, τις φωνητικές δομές και την αναπνοή, που είναι εξαρτημένες απ' το κλίμα. Ψάχνοντας βαθύτερα, θα βρούμε ότι οι πρόγονοί μας, απο πολύ παλαιά έδιναν πλήρεις εξηγήσεις γιά το φαινόμενο αυτό.
Ο Πλούταρχος, ο Διογένης, ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, ο Πλάτωνας είχαν όλοι τους γράψει περί αυτού.

Εδώ, θα αναφέρω μόνο μία ενδεικτική αξιοπρόσεκτη αναφορά από τον "Κρατύλο". Σωκράτης: «Τα μικρά ονόματα έχουν μεταβληθεί. Χάριν ευφωνίας προστίθωνται ή αφαιρούνται μερικά γράμματα ... αξιώνουν τη μετατροπή γιά να τα κάνουν ομορφότερα ... αλλάζουν στον χρόνο ...». Δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι παλαιότερα, η ελληνική γλώσσα εκφράζονταν προφορικά.
Οι 'Ελληνες, ως ναυτικός λαός «πολλαχή κατά θάλλατταν πλανώμενοι, γλώτταν την ελληνικήν επέβαλον». Είναι γνωστό ότι, με τον καιρό, οι ακουστικοί ήχοι έτειναν να γίνουν σύντομοι και οξείς.
Η ίδια μετατροπή έλαβε χώρα και στα ελληνικά τοπωνύμια: Taormina αντί Ταυρομένιον, Yalta αντί Αιγιαλός, Agd αντί Αγάθη, Durazzo αντί τού Δυρράχιον, Ambourias αντί Εμπόρειον. H Νεάπολη έγινε Napoli στην Ιταλία, Napoul στην Γαλλία και Nabel στην Τυννησία.
Γι' αυτό οι ιστορικοί, πολύ συχνά, αναγνωρίζουν τους ανθρώπους που ζούσαν σ' ένα μέρος μελετώντας γλωσσολογικά τα ονόματα των περιοχών.

Το ταξίδι στις ελληνικές λέξεις έγινε συναρπαστικό όπως η γλώσσα περνά από τη μιά χώρα στην άλλη, από τη μία γενιά στην άλλη, η προφορά αλλάζει και μερικές φορές το ίδιο κάνει και το νόημα των λέξεων.
Γιά παράδειγμα "πυρρός μανδύας" έγινε στα Λατινικά "birrum mantellum" και στα Ιταλικά κατέληξε να εκφράζει τον αστυνομικό, "sbirro", λόγω της κόκκινης στολής.
Οταν το καπέλο προσαρτήθηκε στον "μανδύα", στα Γαλλικά έγινε "beret".
Η αναπαραγωγή των ισχυρών ελληνικών "πρωτολέξεων" απ' τον Ευρωπαϊκό λόγο, έλαβε χώρα σταδιακά διαμέσω ποικίλων φάσεων και σταθμών στην Λατινική γλώσσα και σε άλλες γλώσσες εξίσου.
Η κορύφωση όλων των εποχών ήταν η εποχή του Αυγούστου όταν χιλιάδες ελληνικών λέξεων διείσδυσαν στο Λατινικό λεξιλόγιο.
Πολύ υλικό απ' το ελληνικό λεξιλόγιο εξόρμησε γιά μιά ακόμα φορά στην δύση όταν το Ευαγγέλιο και άλλα θρησκευτικά κείμενα μεταφράστηκαν στα Λατινικά, Γερμανικά, Αγγλικά, κατ' ευθείαν από το ελληνικό πρωτότυπο.
Είναι αυτό που αποκαλείται εκκλησιαστικό λεξιλόγιο απ' το οποίο πολύς, απ' τον επίσημο και καθημερινό, λόγο διείσδυσε στις δυτικές γλώσσες. Η απαρχή όλων αυτών των εισροών χάνεται στα βάθη της ιστορίας, όταν οι 'Ελληνες, σαν εφευρέτες και πρωτοπόροι, πλημμύρησαν με την διαλεκτική τους ποικιλία, τις πτωχές γειτονικές γλώσσες της εσπερίας, του υπερβορέα, της ανατολής και του νότου.
Αυτό το συμπέρασμα, πηγάζει από τα τελευταία αποδεικτικά στοιχεία που πολλαπλασιάζονται χρόνο με το χρόνο. Με την χρήση υπολογιστών, οι τελευταίες ανακαλύψεις της αρχαιολογίας, γλωσσολογίας και της χειρογραφολογίας, πείθει την σύγχρονη επιστήμη γιά το τί ήταν γνωστό, όχι μόνο στους 'Ελληνες συγγραφείς αλλά και στους Λατίνους. Συγγραφείς σαν τον Κικέρωνα, τον Τάκιτο, τον Κοϊντιλιανό και τον Τυραννίωνα, στα έγγραφά τους αναφέρουν σαφώς περί της Ρωμαϊκής Διαλέκτου «ότι εστίν εκ της Ελληνικής» ή «Aeolica ratione est sermo noster simillibus» (η γλώσσα μας είναι πολύ κοντινή με την Αιολική διάλεκτο).

Παλαιότεροι και σύγχρονοι επιστήμονες, συγγραφείς και ερευνητές γνωρίζουν ότι η μητέρα γλώσσα όλων των δυτικών γλωσσών (και όχο μόνο) είναι η ελληνική. Αλλά αυτό είναι μιά άλλη ιστορία ...!

Ο Ινδός καθηγητής γλωσσολογίας, πρόεδρος του "Ελληνικού Κύκλου" και διευθυντής του Ινδικού Υπουργείου Παιδείας κ. Sacramborty (ομιλεί 22 γλώσσες), ανεκοίνωσε χωρίς επιφύλαξη ότι η ελληνική γλώσσα δεν προέρχεται από τα Σανσκριτικά, αλλά το εντελώς αντίθετον.
Το επίσημο περιοδικό του Ελληνοϊνδικού Ομίλου, ονομάζεται "Πελασγία" και η εφημερίδα τους "Samelan" που σημαίνει "Σελήνη" από τη "Σεμέλη", την μητέρα του Διονύσου.
Ο Διόνυσος ήταν ο πρώτος που τα αρχαία χρόνια κατοίκησε την Ινδία. Από την "Ελληνική Ακαδημία της Βασκονίας", τα συμπεράσματα των επιστημονικών τους ερευνών, έρχονται το ένα μετά το άλλο. Πρόεδρος της επιστημονικής κοινότητας είναι ο Βάσκος ελληνιστής και καθηγητής των ανατολικών γλωσσών, Frederico Sagredo (Βραβείο Ομήρου το 1989 από το ίδρυμα Ωνάση). '
Εχουν συμπεράνει ότι η καλούμενη Βασκική γλώσσα έχει ελληνική προέλευση. Συμπεριλαμβάνει, όχι μόνο ρίζες, αλλά και ολόκληρες Πρωτοελληνικές, Πελασγικές λέξεις. Μετά από προσωπικές, επίμονες, εργαστηριακές και χρονοβόρες μελέτες στη σύγκριση των ελληνικών με τις 5 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές γλώσσες, μία ελληνικά ομιλούσα Ευρώπη μου αποκαλύφθηκε, «Ελλάδος φθόγγον χέουσα», Αισχύλος. Από τα απλά κύτταρα των ελληνικών πρωτοτύπων μέχρι τους πολυκυτταρικούς οργανισμούς των συγχρόνων λεξιλογίων, σχεδόν όλοι οι σύνδεσμοι, οι προθέσεις και οι καταλήξεις είναι ελληνικές.
Οι σύνθετες και οι παράγωγες λέξεις είναι οι στρόφυγγες που πλημμυρίζουν τις δεξαμενές όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών. Τελικά, έχουμε βγάλει το συμπέρασμα ότι πίσω από κάθε ελληνική λέξη βρίσκεται μιά άλλη παλαιότερη!
Γιά τον επιστημονικό ερευνητή, η πίστη ότι η ελληνική γλώσσα είναι πάντα παρούσα «ουκ ην καιρός ότε ουκ ήν», δυναμώνει μέρα με τη μέρα. Ο δανεισμός απ' τον αστείρευτο θησαυρό της ελληνικής γλώσσας δεν έχει ποτέ σταματήσει και ούτε πρόκειται διότι νέες ιδέες, νοήματα, αντικείμενα και καταστάσεις γεννιούνται συνεχώς.
Παραθέτω σαν παράδειγμα δύο νέες λέξεις: Ευβίωση = Καλή ζωή, Τανατόνωση= ο ασθενής που γιά σύντομο χρονικό διάστημα πεθαίνει και επανέρχεται στην ζωή. Η ελληνική γλώσσα, λόγω της ελαστικότητάς της και της μαθηματικής της φύσεως, έχει το μοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισμα να περιγράφει αναλυτικά ή συνθετικά όλα τα επουσιώδη νοήματα, λεπτομέρειες και συμπλέγματα.
Τα φρούτα της πλαστικότητας της ελληνικής γλώσσας είναι το λεξιλόγιο και τα κύρια ονόματα. Από τα πιό γνωστά και σπουδαία ονόματα στα πιό διακεκριμένα και σπάνια, όπως αναφέρονται στα αρχαία κείμενα. Για να πειστεί κάποιος μπορεί να ρίξει μιά ματιά σε δύο valumes της "Ιστορικής Βιβλιοθήκης" του Απολλοδώρου, στην απόκρυφη Ελληνική Γενεαλογία.
Δεν είμαι πρόθυμη να εκφράσω ευχολογίες αλλά είναι απολύτως αναγκαίον να απαριθμήσω, όσο το δυνατόν πιό γρήγορα, αυτόν τον άγνωστο και παραμελημένο θησαυρό της ελληνικής Ονοματολογίας. Αυτό πρέπει να γίνει, όχι μόνο γιά να θαυμάσουμε τη μοναδική ποικιλία αλλά και τη σοφία των αρχαίων ελληνικών ονομάτων.
Παρατηρώντας την αναγνώριση ενός προσώπου με το όνομά του, την προβολή της προσωπικότητάς του εξ ονόματος, καταλαβαίνουμε τις σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες που ισχυρίζονται ότι ο ήχος τού ονόματος ενός ατόμου «το εφ' ώ τις καλείται», επηρεάζει την προσωπικότητα κάποιου, ανακινώντας κυτταρικές μνήμες.
 Μιά περίπτωση που αποδεικνύει την ιστορική αξία των ελληνικών ονομάτων είναι η εξής: Είναι γνωστό ότι οι Kalash κάτοικοι του Αφγανιστάν ισχυρίζονται ότι κατάγονται από τους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι ελληνικές τους ρίζες μπορούν να βρεθούν στο λεξιλόγιό τους, στα έπιπλά τους, στην ζωγραφική τους, στη μουσική τους ή και στο ρουχισμό τους. Παρ' όλα αυτά, έχουμε παραμελήσει το πιό σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο, το όνομά τους (Κάλας) που ως τώρα θεωρούνταν Ινδικό. Αυτό συνέβει διότι δεν έχουμε διαιωνίσει ως τις μέρες μας το αρχαίο Μακεδονικό όνομα. Μπορεί να βρεθεί μόνο στο βιβλίο Ε/44,5/Πολυαίνου Στρατηγήματα: «... Οταν ο Μέμνων επετέθει στους Κυζικηνούς, φόραγε στο κεφάλι του την Μακεδονική περικεφαλαία. Βλέποντάς τον από τα τείχη της πόλεως, οι Κυζικηνοί τον πέρασαν γιά Κάλας, φίλο τους και σύμμαχο ...». Τό Κάλας είναι ελληνικό όνομα και όχι Ινδικό όπως νομίζαμε.
Τα ελληνικά ονόματα συνθέτουν την εικόνα, την ψυχή, την ταυτότητα και την ιστορία του έθνους μας.

*η 'Αννα Τζιροπούλου-Ευσταθίου είναι φιλόλογος και τακτικό μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας του Μπιλμπάο

Greek Surnames

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ελληνική γλώσσα είναι η παλαιότερη από όλες τις σημερινές ευρωπαϊκές γλώσσες. "

Δήλος: το ιερό νησί της αρχαίας Ελλάδας

Είναι ο τόπος γέννησης του Απόλλωνα και της Άρτεμης, κατά τη μυθολογία.
Σε απόσταση αναπνοής από την κοσμική Μύκονο, η Δήλος είναι το ιερό νησί της αρχαίας Ελλάδας, ένας τόπος επιβλητικός,γυμνός από βλάστηση, αλλά εξαιρετικά λαμπρός κάτω από το φως του ηλίου.
Αυτό, όμως, που τον κάνει έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας, είναι το ότι είναι ο μοναδικός στην Ελλάδα όπου έχουν βρεθεί ιδιωτικές κατοικίες σε θαυμάσια κατάσταση.
Ναοί, θέατρα, στάδια, γυμναστήρια και άλλες μνημειακές κατασκευές και κτίρια έχουν ανακαλυφθεί σε πολλά μέρη. Επίσης, σε μερικές περιοχές, όπως π.χ. στην Πέλλα και στην Ερέτρια, έχουν βρεθεί θεμέλια οικιών και μωσαϊκά δάπεδα, αλλά δυστυχώς τα σπίτια τα ίδια δεν σώζονται καθ’ ύψος.
Στη Δήλο, αντιθέτως, διατηρούνται θαυμάσια και μας δίνουν σχεδόν μια πλήρη εικόνα της αρχιτεκτονικής, της εσωτερικής διαρρύθμισης, των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν, της διακόσμησης των τοίχων, της ύδρευσης, του αποχετευτικού συστήματος κλπ.

Απογειώθηκε όταν την πήραν οι Αθηναίοι
Όλα τα σπίτια της Δήλου είναι του 2ου και των αρχών του 1ου αιώνα π.Χ, όταν οι Ρωμαίοι την παραχώρησαν στην Αθήνα, εκείνοι έδιωξαν τους κατοίκους και την απογείωσαν οικονομικά. Όπως είναι φυσικό, υπήρχαν μεγάλα και μικρά σπίτια, σπίτια πατρικίων και σπίτια πληβείων, τα μεν δίπλα στα δε, αδιακρίτως.
Αν και δεν φαίνεται να υπήρχε ένας ενιαίος τύπος ιδιωτικής κατοικίας, τα περισσότερα σπίτια, ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα και πιο πλούσια, ακολουθούσαν ένα βασικό πλάνο, με διάφορες παραλλαγές. Άλλωστε το πλάνο μιας κατοικίας επιβαλλόταν συχνά από τις ιδιομορφίες του εδάφους, από το δρόμο από τον οποίο οροθετούνταν και από τα όμορα κτίσματα.
Η Δήλος ήταν στην αρχαιότητα ονομαστή για την πανελλήνια λατρεία του Δήλιου Απόλλωνα που ασκούνταν εκεί και από τις ανασκαφές που έγιναν, τα σπίτια, οι πλακόστρωτοι δρόμοι, οι ναοί και τα δημόσια οικοδομήματα που σώθηκαν μας δίνουν μια μοναδική εικόνα της αρχαίας ελληνικής πόλης στο σύνολό της.

Βραχώδες και άγονο νησί, βρίσκεται ανάμεσα στα νησιά Μύκονο και Ρηνεία με μήκος 5 χιλιόμετρα και πλάτος 1300 μέτρα. Το μεγαλύτερο ύψωμά της είναι το γρανιτικό βουνό Κύθνος, που στους πρόποδες του βρισκόταν η αρχαία πόλη της Δήλου που οι ανασκαφές την έφεραν ολόκληρη στο φως.

Η μυθολογία λέει ότι φανερώθηκε (δηλώθηκε) μ' ένα χτύπημα της τρίαινας του Ποσειδώνα στην επιφάνεια της θάλασσας και έπλεε για πολύ καιρό, μέχρι που ο Δίας την έδεσε στο βυθό της θάλασσας με μία διαμαντένια αλυσίδα για να καταφύγει εκεί η Λητώ και να γεννήσει κάτω από μια φοινικιά τα δυο θεϊκά παιδιά, την Άρτεμη πρώτα και τον Απόλλωνα ύστερα.
Στα προϊστορικά χρόνια τη Δήλο την κατοίκησαν μινωικοί οικιστές από την Κρήτη και Μυκηναίοι και Δωριείς από τη Στερεά Ελλάδα. Στα ιστορικά όμως χρόνια κάτοικοί της ήταν Ίωνες, οπότε και διακρίθηκε η Δήλος σαν κέντρο πανιωνίων εορτών που γίνονταν προς τιμή του Απόλλωνα.
Οι ανασκαφές στη Δήλο, που άρχισαν στα 1873 και σχεδόν συνεχίστηκαν μέχρι τις μέρες μας, έφεραν στο φως ένα πλήθος μνημεία και ευρήματα που ανήκουν σε μια από τις πέντε περιοχές της Δήλου που είχαν κατοικηθεί.

  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δήλος: το ιερό νησί της αρχαίας Ελλάδας "

Εκφράσεις από τα Αρχαία Ελληνικά που χρησιμοποιούμε σήμερα

Μπορεί η επαφή των νεοελλήνων με την αρχαιοελληνική παράδοση και γλώσσα να είναι εξαιρετικά προβληματική, ωστόσο υπάρχουν λέξεις και εκφράσεις που πέρασαν αυτούσιες στην καθημερινότητά μας και ευτυχώς μας θυμίζουν το δοξασμένο παρελθόν.

Αιδώς Αργείοι: όταν θέλουμε να καταδείξουμε αισθήματα ντροπής αναφερόμενοι σε κάποιον άλλο.

Ειπώθηκε από τον Στέντορα (σε έντονο ύφος) προς τους Αργείους κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, με σκοπό να τους ανυψώσει το ηθικό όταν ο Αχιλλέας αποχώρησε από τη μάχη. (Ομήρου Ιλιάδα – Ε 787)

Αντίπαλον δέος: όταν αναφερόμαστε σε ισχυρό αντίπαλο. (Θουκυδίδης – Γ 11)

Από μηχανής θεός: μη αναμενόμενη βοήθεια – λύση – συνδρομή σε κάποιο πρόβλημα ή δύσκολη κατάσταση. Προέρχεται από θεατρικό τέχνασμα στην αρχαία Ελλάδα που χρησιμοποιούσαν οι τραγικοί ποιητές όταν ήθελαν να δώσουν διέξοδο στη πλοκή του έργου και στο οποίο κατά τη διάρκεια της παράστασης εμφανιζόταν ένας Θεός επάνω σε εναέρια κατασκευή (γερανός).

Αρχή άνδρα δείκνυσι: όταν οι πράξεις – έργα χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο στον οποίο αναφερόμαστε. (Βίας ο Πριηνεύς – Σοφοκλής…. Αντιγόνη 62)

Ασκός του Αιόλου: σε περιπτώσεις επικείμενων δεινών – καταστροφών. Ο Αίολος έδωσε έναν ασκό στον Οδυσσέα ο οποίος περιείχε ανέμους. Όταν λοιπόν οι σύντροφοι του Οδυσσέα άνοιξαν τον ασκό, απελευθερώθηκαν οι άνεμοι και παρέσυραν το πλοίο στο νησί των Λαιστρυγόνων. (Ομήρου Οδύσσεια Κ 1-56)

Αχίλλειος πτέρνα: αδύνατο σημείο. Η φράση προέρχεται από το μύθο του Αχιλλέα, σύμφωνα με τον οποίο, όταν τον βύθιζε στο αθάνατο νερό η μητέρα του, επειδή τον κρατούσε από τη φτέρνα, στο συγκεκριμένο σημείο του σώματός του παρέμεινε θνητός.

Βίος αβίωτος : ζωή ανυπόφορη. (Χίλων Ο Λακεδαιμόνιος)

Γαία πυρί μειχθήτω: σε περιπτώσεις καταστροφής, όταν θέλουμε να δώσουμε έμφαση.

Γη και ύδωρ: υποδηλώνει περιπτώσεις υποταγής , πλήρους υποχώρησης, παράδοσης άνευ όρων. Η φράση προέρχεται από τον Ηρόδοτο, σύμφωνα με τον οποίο οι Πέρσες απεσταλμένοι ζήτησαν από τους Σπαρτιάτες γη και ύδωρ σε ένδειξη υποταγής. (Ηροδότου Ιστορία V 17-18)

Γόρδιος δεσμός: αναφέρεται σε περιπτώσεις δύσκολων προβλημάτων (άλυτων). Η φράση λέγεται σε περιπτώσεις δύσκολων καταστάσεων, όπως αυτή που αντιμετώπισε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν προσπάθησε να λύσει ένα πολύπλοκο κόμπο, το «γόρδιο δεσμό» τον οποίον σύμφωνα με τον χρησμό όποιος τον έλυνε θα γινόταν κυρίαρχος της Ασίας. (Αρριαννού 11 3)

Δαμόκλειος σπάθη: απειλητικές καταστάσεις Η φράση προέρχεται από επεισόδιο που συνέβη μεταξύ του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου και του Δαμοκλή, ενός αυλικού κόλακα , όταν ο πρώτος θέλοντας να δείξει στο Δαμοκλή πόσο επικίνδυνο ήταν το αξίωμα του τυράννου τον έβαλε να καθίσει στο θρόνο, ενώ από πάνω του κρεμόταν ξίφος σε μια τρίχα αλόγου.

Διέβην τον Ρουβίκωνα: σε περιπτώσεις που λαμβάνεται μία παράτολμη απόφαση. Η φράση αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα ο οποίος όταν το 49 π.Χ. αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο στην Ιταλία, πέρασε με το στρατό του τον ποταμό Ρουβίκωνα κατευθυνόμενος προς την Ρώμη.

Δούρειος Ίππος: αναφέρεται σε περιπτώσεις δολιότητας, ή δώρων τα οποία υποκρύπτουν δόλο. Η φράση προέρχεται από τον Όμηρο και αναφέρεται κατά την περίοδο των Τρωικών πολέμων τότε που οι Έλληνες ενώ χάρισαν στους Τρώες ξύλινο άλογο μεγάλων διαστάσεων ως αφιέρωμα στους Θεούς, στο εσωτερικό του ήταν κρυμμένοι ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, οι οποίοι άνοιξαν τις πύλες της Τροίας στους υπόλοιπους Έλληνες (Ομήρου Οδύσσεια λ 529)

Δρακόντεια μέτρα: αναφέρεται σε περιπτώσεις λήψης αυστηρών – σκληρών μέτρων Η φράση προέρχεται από τον Δράκοντα (7ος αιώνας π.Χ) αρχαίο νομοθέτη των Αθηνών, ο οποίος ήταν γνωστός για τους αυστηρούς και σκληρούς νόμους που επέβαλε.

Eξ απαλών ονύχων: αναφέρεται στην νηπιακή ηλικία κυριολεκτικά, ή σε παλαιότερη χρονική περίοδο μεταφορικά. Η φράση χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τη νηπιακή ηλικία κατά την οποία ο άνθρωπος έχει μαλακά νύχια.

Έπεα πτερόεντα: αερολογίες, αβάσιμα επιχειρήματα. Ομηρική έκφραση βασισμένη στην αντίληψη ότι τα λόγια όταν εκστομίζονται τα παίρνει ο αέρας. (Ομήρου Ιλιάδα Α 201)

Επί ξυρού ακμής: στην κόψη του ξυραφιού, σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, σε κρίσιμο σημείο. Ομηρική φράση η οποία ειπώθηκε από το Νέστορα στο Διομήδη στην προσπάθειά του να τον παροτρύνει για συμμετοχή στον πόλεμο εναντίον των Τρώων. (Ομήρου Ιλιάδα Κ 173)

Εκατόμβη: Θυσία με πολλά θύματα, μεγάλη απώλεια. Εκατόμβη στην αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν την θυσία κατά την οποία γινόταν προσφορά από εκατό βόδια στους θεούς. (Ομήρου Ιλιάδα Α 65)

Ες αύριον τα σπουδαία: Αργότερα θα ασχοληθούμε με τα σοβαρά ζητήματα – θέματα, αναβολή. Τη φράση είπε ο Θηβαίος Αρχίας, όταν έλαβε το γράμμα που τον προειδοποιούσε ότι κινδυνεύει από τον Πελοπίδα. (Πλουτάρχου Πελοπ. 10)

Ή ταν ή επί τας: Ή θα την φέρεις νικητής (ασπίδα) ή θα σε φέρουν επάνω της νεκρό……………..ή θα επιτύχουμε, ή θα αποτύχουμε. Τη φράση έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα για τον πόλεμο. (Πλουτάρχου Λακεδαιμ. Αποφθ.16)

Ήξεις αφήξεις: Λέγεται όταν κάποιος αλλάζει συνεχώς γνώμη. Η φράση προέρχεται από το χρησμό του μαντείου των Δελφών « ήξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω». Η θέση του κόμματος πριν ή μετά το αρνητικό μόριο ου, καθορίζει και τη σημασία του χρησμού.

Κέρβερος: Σκληρός, ανυποχώρητος. Προέρχεται από το ομώνυμο τέρας που φύλαγε τον Άδη και δεν επέτρεπε την είσοδο.

Κέρας Αμαλθείας: Παραπέμπει σε πλούτο – αφθονία υλικών αγαθών. Η φράση προέρχεται από περιστατικό όπου η Αμάλθεια έτρεφε το μικρό Δία με κέρατο κατσίκας γεμάτο γάλα και μέλι.

Και συ τέκνον Βρούτε: Φράση που απευθύνεται σε πρόσωπα που προδίδουν την εμπιστοσύνη μας.Την είπε ο Καίσαρας, όταν αναγνώρισε τον Βρούτο ανάμεσα στους δολοφόνους του.

Κόπρος του Αυγείου: Συγκεντρωμένες ατασθαλίες – καταστάσεις οι οποίες δύσκολα διορθώνονται. Η φράση προέρχεται από άθλο του Ηρακλή, κατά τον οποίο καθάρισε την κοπριά από τους στάβλους του Αυγείου.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: Λέγεται για όσους υπερηφανεύονται και καυχώνται για ανεπιβεβαίωτα κατορθώματα και καλούνται να αποδείξουν ότι λένε την αλήθεια. Η φράση προέρχεται από Αισώπειο μύθο σύμφωνα με τον οποίο κάποιος ισχυριζόταν ότι κάποτε στη Ρόδο έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα και του ζήτησαν να το επαναλάβει λέγοντάς του την παραπάνω φράση. (Αισώπου Μύθοι «Ανήρ Κομπαστής»)

Mηδένα προ του τέλους μακάριζε: Μην βιάζεσαι να μακαρίσεις κάποιον πριν το τέλος. Με αυτή τη φράση σχολίασε ο Σόλωνας τους θησαυρούς του Κροίσου, όταν ο τελευταίος τους έδειξε με υπερηφάνεια. (Ηροδότου Ι 32 7)

Κύκνειο άσμα: Η τελευταία ενέργεια – πράξη – έργο κάποιου. Προέρχεται από το τελευταίο τραγούδι του κύκνου πριν το θάνατό του. (Πλάτωνος Φαίδων 84 Ε)

Ιστός της Πηνελόπης: Λέγεται για έργο που δεν τελειώνει. Η φράση είναι από τον Όμηρο όπου στην Οδύσσεια αναφέρεται στην Πηνελόπη η οποία ύφαινε ένα ύφασμα την ημέρα και το ξήλωνε τη νύχτα, θέλοντας να ξεγελάσει τους μνηστήρες μέχρι να γυρίσει ο Οδυσσέας από την Τροία. (Ομήρου Οδύσσεια τ 149)

Κουτί της Πανδώρας: Εμφάνιση πολλών δεινών ταυτόχρονα. Η φράση προέρχεται από τη μυθολογία, σύμφωνα με την οποία ο Δίας για να τιμωρήσει τους ανθρώπους έδωσε στην Πανδώρα ως δώρο ένα κιβώτιο γεμάτο με όλες τις συμφορές, με αποτέλεσμα μόλις το άνοιξε να βγουν όλα τα δεινά, εκτός από την ελπίδα.

Ο κύβος ερρίφθη: Η απόφαση έχει ληφθεί. Τη φάση είπε ο Καίσαρας όταν αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο. Οι λατινομαθείς ευρωπαίοι το λένε στα λατινικά alea jacta est.

Προκρούστειος Κλίνη: Προσαρμογή κάποιας κατάστασης βάσει συμφέροντος. Προέρχεται από τον μυθικό κακούργο Προκρούστη ο οποίος έδενε τα θύματά του σε κρεβάτι κι έπειτα τους έκοβε ή εξάρθρωνε τα πόδια, προκειμένου να τους φέρει σε ίσο μήκος με το κρεβάτι.

Μέμνησο των Αθηναίων: Μην ξεχνάς αυτόν που πρόκειται να εκδικηθείς.Τη φράση έλεγε καθημερινά ένας υπηρέτης στο Δαρείο (κατόπιν εντολής του) υπενθυμίζοντας ότι έπρεπε να τιμωρήσει τους Αθηναίους, διότι συμμετείχαν στην πυρπόληση των Σάρδεων. (Ηροδότου V 105)

Μερίς του λέοντος: Το μεγαλύτερο μερίδιο. (Αισώπου μύθοι «Λέων και αλώπηξ»)

Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας: Όταν λέγονται ήδη γνωστά πράγματα. Η φράση λέγεται διότι στην Αθήνα η γλαύκα, η κουκουβάγια, ήταν γνωστή, σαν σύμβολο της Αθήνας και εικονιζόταν παντού, όπως στις στροφές των σπιτιών, στα νομίσματα κ.λ.π. (Αριστοφάνη, Όρνιθες, 301)

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εκφράσεις από τα Αρχαία Ελληνικά που χρησιμοποιούμε σήμερα"

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα «Απαγορεύεται η βαρβαρότητα» 17/05/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα «Απαγορεύεται η βαρβαρότητα» 17/05/2014 "

Ν. Λυγερός - Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού. 19/05/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός - Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού. 19/05/2014 "

Όταν ο Θαλής ο Μιλήσιος "έστριψε" ποτάμι για τον Κροίσο!

Γάλλος σπηλαιολόγος ανακάλυψε εκτροπή ποταμού για πολεμικούς σκοπούς από τον Θαλή τον Μιλήσιο για λογαριασμό του βασιλιά Κροίσου, το 550 π.Χ.
«Μόλις ανακάλυψα μία απίστευτη σήραγγα στην Τουρκία, στην περιοχή της Καππαδοκίας. Πρόκειται για ένα έργο εκτροπής ενός μεγάλου ποταμού για να δημιουργηθεί ένα πέρασμα και να γίνει δυνατή η διάβασή του.
Είναι πιθανότατα αυτό που ο περιγράφει ο Ηρόδοτος αποδίδοντάς το στον Θαλή, και μέσω του οποίου ο βασιλιάς Κροίσος πέρασε για να επιτεθεί στον πέρση γείτονά του, τον Κύρο Β', το 550 π.Χ.», λέει ο γάλλος σπηλαιολόγος Ερίκ Ζιλί.
Ο Ζιλί θεωρεί πως βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη. Είχε εντοπίσει για πρώτη φορά το 1984 δύο ανοίγματα σε ένα χαμηλό βουνό της Καππαδοκίας και συνέχισε την έρευνα διαβάζοντας Ηρόδοτο αλλά και τώρα, με τις νέες τεχνολογίες, αξιοποιώντας και τις δορυφορικές εικόνες που προσφέρει το Google Earth.
Το όρος Αργαίος (στα τουρκικά Ερσιγέκ) βρίσκεται δίπλα σε έναν μεγάλο ποταμό, τον μεγαλύτερο της Μικράς Ασίας. Είναι ο Άλυς κατά τους αρχαίους, ο Κιζιλιρμάκ (Κόκκινο Ποτάμι) κατά τους Τούρκους.
Οι διαστάσεις της στοάς είναι εντυπωσιακές: 9 μέτρα φάρδος και 177 μήκος. Κατά τις εκτιμήσεις του σπηλαιολόγου πρέπει να χρειάστηκε να μετακινηθούν 12.800 τόνοι μπάζα. Η υπόγεια σήραγγα αποτελεί ένα σχεδόν τέλειο ημικύκλιο. Ο ποταμός έμπαινε στο ένα άνοιγμα και έβγαινε από το άλλο.
Όπως λέει μάλιστα ο Ζιλί στην εφημερίδα «Le Figaro», διακρίνονται ακόμη σε μερικά σημεία τα σημάδια σε κόγχες όπου ήταν τοποθετημένα τα λαδοφάναρα.
Στο ερώτημα γιατί ο Κροίσος δεν έφτιαξε γέφυρες αντί να σκάψει στοά, η απάντηση κατά τον γάλλο σπηλαιολόγο είναι ότι τα εδάφη της Καππαδοκίας καλύπτονται από εύθραυστη ηφαιστειακή τέφρα που δεν είναι καλό οικοδομικό υλικό - είναι γνωστό άλλωστε ότι πολλά σπίτια είναι φτιαγμένα σε σκαμμένο βράχο. Ταυτόχρονα, το ποτάμι αυτό πλημμυρίζει και φουσκώνει πολύ συχνά με τρόπο που καταστρέφει τις γέφυρες.
Πάντως ο Ζιλί θεωρεί πιθανόν το τούνελ να ήταν ήδη ανοιγμένο και απλώς ο Θαλής να είχε την ιδέα της αξιοποίησής του για την εκτροπή του ποταμού. Ο σπηλαιολόγος βρίσκεται τώρα σε αναζήτηση χρηματοδότησης προκειμένου να φτιάξει ένα γαλλοτουρκικό ολοκληρωμένο σχέδιο περαιτέρω ερευνών. Μέχρι τότε κρατάει την ακριβή τοποθεσία μυστική.
Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι ούτε ο δήμαρχος της γειτονικής πόλης δεν τα γνώριζε όλα αυτά. Κανείς δεν τολμούσε να εισέλθει στη σήραγγα, λόγω των νυχτερίδων και της έντονης δυσοσμίας.
Η αφήγηση του Ηροδότου
Ο Ηρόδοτος αφηγήθηκε τα της εκτροπής του ποταμού Άλυος στις «Ιστορίες» του. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια του πολέμου ανάμεσα στον Κροίσο, βασιλιά της Λυδίας, και στον Κύρο, αυτοκράτορα της Περσίας. Εκείνη την εποχή ο Κροίσος είχε κοντά του, ως στρατιωτικό σύμβουλο, τον φημισμένο έλληνα μαθηματικό Θαλή τον Μιλήσιο.
Αυτός ήταν που πρότεινε στον Κροίσο να εκτραπεί ο Αλυς ποταμός προκειμένου να περάσουν τα λυδικά στρατεύματα. Το τούνελ που ανακάλυψε ο Ερίκ Ζιλί θα μπορούσε να είναι αυτό που περιγράφει ο Ηρόδοτος λέγοντας:
«Όταν ο Κροίσος έφτασε στις όχθες του Αλυος, κατά τη γνώμη μου πέρασε από τις γέφυρες που βλέπουμε εκεί σήμερα. Αλλά, αν πρέπει να πιστέψουμε τους περισσότερους Έλληνες, ο Θαλής ο Μιλήσιος ήταν αυτός που του άνοιξε τον δρόμο.
Ο Κροίσος, λένε, ήταν σε αμηχανία γιατί οι γέφυρες που υπάρχουν σήμερα δεν υπήρχαν τότε. Ο Θαλής, που βρισκόταν στο στρατόπεδο, εξέτρεψε τον ποταμό που κυλούσε στα αριστερά του στρατοπέδου, έτσι ώστε να περάσει από τα δεξιά.
Άρχισε να σκάβει πάνω από το στρατόπεδο ένα κανάλι σε σχήμα καμπύλης προκειμένου ο ποταμός να βρεθεί πίσω από το στρατόπεδο, ενώ ήταν μπροστά».
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν ο Θαλής ο Μιλήσιος "έστριψε" ποτάμι για τον Κροίσο! "

Ο ΜΕΓΑΣ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΔΥΟΜΙΣΗ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Για μια ακόμη φορά ο Μέγας Θουκυδίδης συνδέει το παρόν με το παρελθόν δείχνοντας ότι η συνέχεια αυτής της φυλής δεν είναι μόνο στο αίμα, αλλά  στην απαράλλακτη νοοτροπία.

"…Εσείς εί­στε η αιτία του κακού (σ.σ. απευθυνόμενος στους Αθηναίους πολίτες), γιατί θεσπίσατε κακούς για το αγώνισμα (σ.σ. εννοεί την πολιτική) κανόνες και συνηθίζετε να είστε θεατές των λόγων και ακροατές των πράξεων. Όταν εξετάζετε τα όσα πρέπει να γίνουν, νομίζετε ότι μπορούν να γίνουν μόνο και μόνο επειδή σας το ανέπτυξαν με ωραία λόγια κι όταν εξετάζετε τα όσα έχουν συμβεί τα κρίνετε πε­ρισσότερο με βάση τα όσα ακούτε από επιτήδειους ρήτορες, παρά με τα όσα είδατε να γίνονται μπροστά στα μάτια σας.  Είστε οι πρώτοι και καλύτεροι στο να γοητεύεστε με καινούργια σχήματα λόγου και στο ν’ αντιδράτε σε δοκιμασμένα επιχειρήματα."

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΜΕΓΑΣ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΔΥΟΜΙΣΗ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ"

Το «ελληνόμετρο» της φαντασίας μας και οι ελληνικές αρετές - Μια αυτοεξέταση με οδηγό τον Αριστοτέλη

 

Στις καλές εποχές, τότε που το δανεικό χρήμα είχε πλάσει έναν φανταστικό κόσμο, που τον πήραμε για δικό μας δημιούργημα, οι λέξεις "πατρίδα", "έθνος", "ελληνικότητα", είχαν εξαφανιστεί στη διαδρομή Αράχωβα - Μύκονος. Τώρα, που η ονειροφαντασία μας χάθηκε και πάει, ψάχνουμε απεγνωσμένα να εντοπίσουμε τα χνάρια της πραγματικότητας. Στα τυφλά ψάχνουμε και, όταν δεν βρίσκουμε σημείο σταθερό να γαντζωθούμε, καταφεύγουμε στο «ελληνόμετρο».

Και για να παρηγορηθούμε, επικαλούμαστε ένδοξους προγόνους και επινοούμε «ανθέλληνες» εχθρούς που μας κατατρέχουν και προσπαθούν να μας αλλοτριώσουν. Που αν τους εξοντώσουμε, θα λάμψει πάλι η αδαμάντινη ελληνική ψυχή, την οποία "προσπαθούν να απογυμνώσουν, για να μας υποτάξουν". Τι είναι, όμως, αυτό που φοβόμαστε πως θα μας αφαιρέσουν; Ποιες αρετές των λαμπρών προγόνων μας είχαμε τάχα, που τώρα προσπαθούμε να διαφυλάξουμε; Πόσο μοιάζει το δικό μας σύστημα αξιών  με το δικό τους;

Η καρδιά του αρχαίου ελληνικού κόσμου είναι η Αρετή. Η επιδίωξή της ήταν που γέννησε όλα όσα σήμερα θαυμάζουμε: το ελεύθερο πνεύμα, την γενναιότητα στον πόλεμο, την υπεροχή στις τέχνες και στα γράμματα σε καιρό ειρήνης, την οικονομική ανάπτυξη, τη δημοκρατία, τις επιστήμες. Θα ήταν ανοησία να ισχυριστεί κανείς πως όλοι οι αρχαίοι ήταν ενάρετοι. Δεν ήταν, αλλά θαύμαζαν εκείνους που ήταν, γνώριζαν καλά την αξία τους και απέβλεπαν σε αυτούς με δέος!

Η λέξη «αρετή»  έχει τις ρίζες της στο θέμα του ρήματος αραρίσκω, που σημαίνει ενώνω, συνάπτω, τακτοποιώ. Στα ομηρικά χρόνια ήταν συνώνυμη με την ανδρεία και την υπεροχή. Απλά πράγματα! Όταν όμως η εποχή των βασιλιάδων πέρασε και οι μικροκτηματίες έγιναν ταυτόχρονα εύποροι νοικοκυραίοι και επιχειρηματίες, και στη συνέχεια πολεμιστές που προστάτευαν τον τόπο τους και ενεργοί πολίτες, η αρετή απέκτησε νέο νόημα. Έγινε σύνθετη, όπως και η και η ζωή αυτών των ανθρώπων.

Ποιες ήταν λοιπόν οι αρετές που χαρακτήριζαν τον αξιοθαύμαστο Έλληνα της κλασικής εποχής; Ρώτησα τον Αριστοτέλη και μου είπε!

Περί Αρετών και Κακιών

Ο Αριστοτέλης ορίζει την Αρετή, ως την παγιωμένη εκείνη ψυχική διάθεση του ανθρώπου που τον ωθεί στην αναζήτηση κι επιλογή της μέσης οδού σε κάθε ζήτημα, και τον κρατά σε σταθερή πορεία μέσα σε αυτήν, χωρίς παρεκκλίσεις. Οι λειτουργίες της ψυχής εναρμονίζονται μεταξύ τους και καθιστούν τον άνθρωπο ευτυχή, στον βαθμό που έχει κατακτήσει τις αρετές που αντιστοιχούν σε κάθε μία από αυτές τις λειτουργίες.Για τον λόγο αυτό, χρειάζονται όλες.

Ακολουθώντας την τριμερή διάκριση της ψυχής του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης αναλύει κάθε μία αρετή μαζί με το αντίθετό της, που ονομάζει κακία.

Λογιστικό μέρος (νόηση)

Αρετή της νόησης είναι η φρόνηση. Ο ενάρετος άνθρωπος φρονεί (δηλ. συλλογίζεται) με σύνεση, εξετάζει με ψυχραιμία όλα τα δεδομένα και καταλήγει σε ορθές αποφάσεις. Αναγνωρίζει τις δυνατότητες και τις αξιοποιεί, ενώ χρησιμοποιεί με σύνεση τα αγαθά του. Στον αντίποδα, ο άφρων είναι αμαθής, άπειρος, ασυγκράτητος και αδέξιος.

Θυμοειδές μέρος (συναίσθημα)

Αρετή του συναισθηματικού μέρους της ψυχής είναι η πραότης, που επιτρέπει στον άνθρωπο να υποφέρει ψύχραιμα τις αστοχίες και τις παραλείψεις και να μην στρέφεται εύκολα προς την τιμωρία. Ο πράος δεν αφήνεται στις παρορμήσεις της οργής, ελέγχει την έμφυτη τάση προς τη φιλονικία και εκφράζεται με ήπιο τρόπο. Όποιος δεν διαθέτει αυτή την αρετή, αποκαλείται οργίλος, με κύριο γνώρισμα τα ξεσπάσματα οργής με την παραμικρή αφορμή και την τάση για εκδίκηση. Ο οργίλος είναι ευμετάβλητος, πικρόχολος και παρασύρεται από την οργή του και σε σπουδαία και σε ασήμαντα ζητήματα.

Αρετή του θυμοειδούς είναι και η ανδρεία. Ο ανδρείος δεν καταβάλλεται από τους φόβους, κυρίως εκείνους που αφορούν τον θάνατο. Είναι γενναίος όταν τον βρίσκουν συμφορές και τολμά  σε καταστάσεις κινδύνου. Πάνω απ’ όλα, προτιμά έναν έντιμο θάνατο από μία ζωή ατιμωτική, δεν αποφεύγει τους κόπους και επιδιώκει τη νίκη. Το αντίθετο είναι ο δειλός, ο άνανδρος, ο μαλθακός, που υποτάσσεται σε κάθε είδους εξευτελισμό, όταν κινδυνεύει το «τομάρι»του.

Επιθυμητικό μέρος (επιθυμίες, ορέξεις του σώματος)

Αρετή του κατώτερου μέρους της ψυχής, είναι ησωφροσύνη. Σώφρων (σῶς +φρήν «με σώας τας φρένας»), είναι ο ισορροπημένος, ο κόσμιος, ο ευπρεπής. Αυτός που έχει κατακτήσει αυτή την αρετή δεν θαυμάζει τις σωματικές εκείνες ηδονές που είναι φαύλες, δηλαδή ασήμαντες, ανωφελείς και χυδαίες. Επιπλέον απεχθάνεται την ατιμία και στέκεται με την ίδια αξιοπρέπεια μπροστά στα μικρά και στα μεγάλα της ζωής. Αντίθετο της σωφροσύνης είναι η ακολασία. Ο ακόλαστος επιλέγει να σύρει τον εαυτό του σε κάθε βλαβερή ηδονή και σπαταλά τη ζωή του σε επιπολαιότητες και ασήμαντες ασχολίες. Καταντά δε αναιδής, άτακτος, αγενής και ασυνεπής.

Η δεύτερη αρετή που αφορά το επιθυμητικό είναι η εγκράτεια, με την οποία ο ενάρετος άνθρωπος υποτάσσει στη λογική σκέψη κάθε επιθυμία που τον ωθεί σε φαύλες απολαύσεις. Ο εγκρατής είναι καρτερικός και υπομένει την φυσική ένδεια και την θλίψη. Η έλλειψη εγκράτειας είναι η «ακρασία». Ο ακρατής, ενώ μπορεί να είναι σώφρων σε κάποιο βαθμό και να μην προτιμά (όπως ο ακόλαστος παραπάνω) τις ταπεινές ηδονές, ωστόσο δεν έχει τη δύναμη να αντισταθεί, όταν αυτές παρουσιάζονται. Έτσι, εκτός από τα χαρακτηριστικά του ακόλαστου είναι επίσης νωθρός και ανόητος και υποφέρει κάθε φορά που μεταμελείται.

Πίσω και πάνω απ'όλα αυτά 

Τον κατάλογο ολοκληρώνουν τρεις αρετές που αποτελούν τη βάση όλων των άλλων και αφορούν και τα τρία μέρη της ψυχής.

Μία είναι η δικαιοσύνη, που απαιτεί την απονομή στον καθένα «κατ’αξίαν», ό, τι ακριβώς αξίζει. Ούτε παραπάνω ούτε λιγότερο. Ο δίκαιος άνθρωπος είναι ευσεβής, σέβεται τους γραπτούς και άγραφους νόμους τηρεί τις συμφωνίες, σέβεται τους νεκρούς. Τη δικαιοσύνη ακολουθούν η οσιότητα, η αλήθεια, η πίστη και η μισοπονηρία (μίσος για την πονηρία). Ο άδικος άνθρωπος, είναι ασεβής ως προς τα θεία, πλεονέκτης ως προς τον εαυτό του και υβριστής ως προς τους άλλους, καθώς δεν διστάζει να παρασύρει και τους συντρόφους του σε ενέργειες που επιφέρουν ντροπή. Είναι ακόμα αλαζόνας, ψεύτης, επίορκος, μισάνθρωπος, υποκριτής και κακοήθης.

Αρετή της ψυχής συνολικά, είναι και η ελευθεριότητα. Ο ελευθέριος άνθρωπος είναι αυτός που ενεργεί και μιλά όπως ταιριάζει σε ελεύθερο άνθρωπο. Είναι γενναιόδωρος και ξοδεύει με ευχαρίστηση τα χρήματά του σε έργα αξιέπαινα. Προσφέρει εκεί που πρέπει και δεν παίρνει από εκεί που δεν πρέπει. Έχει περιποιημένη εμφάνιση, τακτοποιημένο και καθαρό σπιτικό, φέρεται με ευγένεια και αγαπά το ωραίο. Αντίθετα, τον τον ανελεύθερο άνθρωπο χαρακτηρίζει η αισχροκέρδεια και η τσιγκουνιά. Από τη μία καμαρώνει για τα άδικα κέρδη του και από την άλλη δεν ξοδεύει ούτε για όσα είναι απαραίτητα ή ξοδεύει ελάχιστα και με κακό τρόπο. Είναι, λοιπόν, φιλάργυρος, δούλος του χρήματος, γεμάτος άγχος, αναξιοπρεπής και χωρίς μέτρο στη ζωή του.

Η τρίτη αρετή όλων των μερών της ψυχής είναι η μεγαλοψυχία. Ο μεγαλόψυχος αντιμετωπίζει αξιοπρεπώς και με γενναιότητα και τη δυστυχία, αλλά και την ευτυχία. Δεν θεωρεί πως η ζωή καθαυτήν είναι υπέρτατη αξία. Είναι απλός στους τρόπους, γενναίος, φιλαλήθης και καθόλου εκδικητικός. Ο μικρόψυχος, από τη άλλη, αποβλακώνεται όταν είναι ευτυχής και απολαμβάνει δόξα και τιμές, ενώ με την ελάχιστη δυστυχία οδύρεται σαν να ήρθε το τέλος του κόσμου. Ερμηνεύει κάθε μικρή παράλειψη ως εσκεμμένη πράξη εναντίον του, εκδηλώνει ταπεινή συμπεριφορά και γίνεται γκρινιάρης, μίζερος και απαισιόδοξος.

Τι είχαμε, τι χάσαμε;

Οι ελληνικές αρετές, που φοβόμαστε πως θα μας στερήσουν, δεν είναι πια κοντά μας. Κάποιες μεταβλήθηκαν φυσιολογικά, και προσαρμόστηκαν στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες. Κάποιες τις εγκαταλείψαμε γιατί μας κούραζαν ή δεν μας βόλευαν. Κάποιες δεν γνωρίζαμε καν ότι υπάρχουν.

Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι πως αν ο Αριστοτέλης αντίκριζε το κομμάτι εκείνο της δικής μας εν Ελλάδι κοινωνίας, που κυριεύεται από τον φόβο και διψά για βία και εκδίκηση, που καρπώνεται χωρίς αιδώ τους κόπους των άλλων, που απαιτεί εκείνα που δεν αξίζει, που αποφασίζει για την τύχη του απερίσκεπτα για να μετανιώσει λίγα λεπτά αργότερα, που είναι ανοιχτοχέρης με τους ανάξιους και βάζει τρικλοποδιά στους άξιους, που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, αλλά κλαίει τη μοίρα του νυχθημερόν, φοβάμαι πως με τίποτα δεν θα πίστευε πως αντικρίζει Έλληνες!

  ~ Αθηνά Ταρλά

   Πηγή: http://skepteon.blogspot.gr

Αντικλείδι ,  http://antikleidi.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το «ελληνόμετρο» της φαντασίας μας και οι ελληνικές αρετές - Μια αυτοεξέταση με οδηγό τον Αριστοτέλη"

»Κανείς δεν ανακάλυψε το κώνειο που θα τον απαλλάξει από τους Έλληνες»!

Απίθανα και απροσδόκητα επίκαιρος ο Γερμανός φιλόσοφος! Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο “Η Γέννηση της Τραγωδίας” (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15, ο Φρειδερίκος Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερη μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο ίδιος είναι πολύ μπροστά από την εποχή του…

Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε το σχετικό χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "»Κανείς δεν ανακάλυψε το κώνειο που θα τον απαλλάξει από τους Έλληνες»!"

Κιβωτός Ελληνισμού - Kivotos of Hellenism

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κιβωτός Ελληνισμού - Kivotos of Hellenism "

Οι Έλληνες ειναι αυτόχθων πληθυσμός στην Κριμαία

 Β. Πούτιν: «Οι Έλληνες αυτόχθων πληθυσμός στην Κριμαία – -Ήταν εκεί πολύ πριν από όλους μας»! ----

Στο πλαίσιο συζήτησης για το θέμα των εθνικών μειονοτήτων της Κριμαίας, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε σήμερα ότι αν είναι να αναγνωριστεί το δικαίωμα του αυτόχθονος πληθυσμού σε οποιαδήποτε μειονότητα η πρώτη από αυτές θα πρέπει να είναι οι Έλληνες, οι οποίοι«βρίσκονταν εκεί πριν από εμάς και εσάς»!----

Αναφερόμενος στο ζήτημα της αναγνώρισης των Τατάρων της Κριμαίας ως αυτόχθονα πληθυσμό της χερσονήσου ο πρόεδρος Β. Πούτιν δήλωσε ότι η συζήτηση θα πρέπει να γίνει με πολλή προσοχή.

Την ίδια στιγμή, σε αντιπαράθεση στους Τουρκοτατάρους που έφθασαν στην Κριμαία μόλις το 14ο αιώνα είπε ότι, «για παράδειγμα, οι Έλληνες θα μπορούσαν να... ζητήσουν μία τέτοια κατάσταση πιο ήρεμα».

Ο Ρώσος ηγέτης μίλησε, σήμερα την Παρασκευή, στη Μόσχα σε μια συνάντηση με τους εκπροσώπους της κοινότητας των Τατάρων της Κριμαίας, ενώπιον πολλών ξένων μέσων ενημέρωσης.

«Οι Έλληνες ήταν εκεί πολύ πριν από εμάς και εσάς», συμπλήρωσε τη δήλωσή του σε πολύ σοβαρό τόνο ο πρόεδρος Πούτιν!

Όπως αναφέρει το Ukrinform, οι κριμαϊκές αρχές έχουν απαγορεύσει τις μαζικές διαδηλώσεις στη χερσόνησο μέχρι τις 6 Ιουνίου.

Την ερχόμενη Κυριακή οι Τάταροι της Κριμαίας ήθελαν να κάνουν συγκέντρωση στην Συμφερόπολη για να σηματοδοτήσουν την 70η επέτειο από την απέλαση των Τατάρων της Κριμαίας από τον Στάλιν. Βέβαια αυτή η συγκέντρωση δεν πρόκειται πλέον να γίνει.

http://sfairika.gr/site/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Έλληνες ειναι αυτόχθων πληθυσμός στην Κριμαία"

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην "Ορεστιάδα τηλεόραση". 15/05/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην "Ορεστιάδα τηλεόραση". 15/05/2014 "

Τι έτρωγαν οι Έλληνες το 1600 π.Χ.;

Ο αρχαιολόγος Χρίστος Ντούμας αφήνει για λίγο στην άκρη τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο Ακρωτήρι της Θήρας και μας μιλά για τις νοστιμιές που απολάμβαναν οι πρόγονοί μας 3.500 χρόνια πριν σε μια ομολογουμένως απολαυστική κουβέντα.

Αποφλοίωση φάβας με αρχαίες μυλόπετρες
Αφορμή η συμμετοχή του στις Μέρες Γευσιγνωσίας του Μουσείου Μπενάκη (9-11/5) και συγκεκριμένα στην εκδήλωση-συζήτηση «Γευσίπλους - Χαρτογραφώντας τον γαστρονομικό πολιτισμό του Αιγαίου» (Παρασκευή, 6 μ.μ., αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς). Εκεί, ο διευθυντής της ανασκαφής του Ακρωτηρίου και ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών θα παρουσιάσει στο κοινό την ιστορική και αρχαιολογική διάσταση του πολιτισμού και της γαστρονομίας του Αιγαίου.
Βρίσκουμε σοφή τη σύνδεση της γαστριμαργίας με τον πολιτισμό στη... νόστιμη αυτή διοργάνωση, που, εκτός από έκθεση παραγωγών και γευσιγνωσίες, περιλαμβάνει πολλά χάπενινγκ, εκδηλώσεις αλλά και Φεστιβάλ Γαστριμαργικού Κινηματογράφου.
Την τιμητική τους έχουν οι Κυκλάδες και το Αιγαίο και κάπου εδώ μπαίνει ο κ. Ντούμας, που μας «ξεναγεί» στις βρώσιμες πρώτες ύλες που φύλαγαν στις κουζίνες τους οι κάτοικοι της προϊστορικής Σαντορίνης: πρώτες ύλες που τόσο καλά διατήρησε η τέφρα του ηφαιστείου...

Αγγείο με ρόβη
«Βρήκαμε πολλά κατάλοιπα καρπών, μέσα σε δοχεία που φυλάσσονταν στα σπίτια. Καθώς έπεσε η τέφρα απανθρακώθηκαν και έτσι διατηρήθηκαν», εξηγεί ο Χρ. Ντούμας. «Οι καρποί αυτοί ήταν προϊόντα καλλιεργειών -γι' αυτό και έχουμε γνώσεις για τις καλλιέργειες εκείνης της εποχής.
Βρήκαμε φάβα, φακές, κριθάρι-, σε ένα μάλιστα πιθάρι γεμάτο τέφρα βρήκαμε αποτυπώματα αμύγδαλων. Εντοπίσαμε επίσης πολλά κουκούτσια ελιών θρυμματισμένα, άρα μιλάμε για παραγωγή λαδιού. Βρήκαμε και ένα πιθάρι με σαλιγκάρια, αν και τα συγκεκριμένα ήταν εισαγωγής! Επρόκειτο για κρητικά σαλιγκάρια».
Βρήκαν όμως και πάρα πολλούς σπόρους από σύκα: «Αυτή ήταν η ζάχαρή τους. Και βέβαια, το σύκο ήταν το καθαρτικό τους!» (χαμογελάει).
- Βρήκατε και υπολείμματα ψαριού;
«Μέσα σε πιθάρια εντοπίσαμε αποξηραμένα ψάρια και κόκαλα ψαριών. Μάλιστα, καθώς σκάβαμε σε βαθιά στρώματα, για τα θεμέλια των στύλων του στεγάστρου, βρήκαμε γάρον (garum κατά τους Ρωμαίους). Πρόκειται για μια πάστα από ψάρι, λιχουδιά για τους Ρωμαίους.
Η αριστοκρατία απολάμβανε το καλύτερο μέρος του ψαριού, ενώ η "πλέμπα" και ο στρατός χρησιμοποιούσαν τα κεφάλια, τις ουρές, τα πτερύγια. Βρήκαμε ένα τέτοιο πιθαράκι και επρόκειτο για σημαντική ανακάλυψη μιας και απέδειξε ότι 1.500 χρόνια πριν τους Ρωμαίους, το έφτιαχναν στη Θήρα. Είναι βέβαια χαρακτηριστικό ενός λαού που ζει με και από τη θάλασσα...»
- Κρέας έτρωγαν;

Κρατευτές σουβλακιών
«Βρήκαμε άφθονα κόκαλα από αιγοπρόβατα (που αποτελεί βασικό είδος κτηνοτροφίας και σήμερα στα νησιά), ελάχιστα βοοειδή (στα νησιά δεν μπορούν να εκθρέψουν μεγάλα ζώα) και πολύ λίγο κυνήγι (κουνέλια, αποδημητικά πουλιά). Βρήκαμε όμως πάρα πολλά κατάλοιπα από αχινούς, αχιβάδες, κυδώνια και άλλα παρεμφερή θαλασσινά».
- Έχουμε ιδέα πώς τα μαγείρευαν ολ' αυτά;

Κατάλοιπα ψαριών
«Ξέρουμε πως είχαν τριποδικές χύτρες -που σημαίνει ότι, αν μη τι άλλο, έβραζαν. Γιαχνί πάντως δεν νομίζω πως έφτιαχναν, αφού δεν είχαν ντομάτες. Σήμερα μπορεί να μιλάμε για τα περίφημα σαντορινιά ντοματάκια, όμως οι ντομάτες μας ήρθαν από την Αμερική! Βρήκαμε επίσης ταψιά και φορητά τριποδικά φουρνάκια: φωτιά από πάνω, φωτιά από κάτω και ταψάκι με καπάκι και πορτούλα. Ενα είδος γάστρας με πόδια».
- Τι σας εξέπληξε πιο πολύ από αυτά που ανακαλύψατε;

Πιθάρι με σαλιγκάρια
«Οι Κρατευτές: πάνω τους έψηναν σουβλάκια. Είχαν εγκοπές αλλά και τρυπούλες για να κυκλοφορεί ο αέρας και να μην σβήνουν τα κάρβουνα. Ηταν πολύ εργονομικοί. Στην άκρη τους είχαν το σχήμα κεφαλής κριαριού. Και εξσφάλιζαν και ένα υγιεινό ψήσιμο, αφού το λίπος έπεφτε».
- Δηλαδή, το σουβλάκι είναι δικό μας έδεσμα... Κι όμως, κάποιοι σήμερα νομίζουν ακόμα πως είναι τουρκικής προέλευσης.
«Το σουβλάκι κατάγεται από το Αιγαίο. Οι Τούρκοι ήρθαν το 1453 μ.Χ. Κάποτε είχα μια κουβέντα με έναν διαπρεπή Τούρκο αρχαιολόγο, τον ελληνιστή Εκρέμ Ακουργκάλ. Και του έλεγα ότι έχουμε δανειστεί κι εμείς πολλά από την τουρκική κουζίνα.
Φερνοντάς του ως παράδειγμα τον κεφτέ. Και μου λέει: "Είστε αφελής. Οι Τούρκοι όταν ήρθαν εδώ ήταν νομάδες. Δεν είχαν κουζίνα. Απλώς υιοθέτησαν τη βυζαντινή κουζίνα. Ας μην κοροϊδευόμαστε: η λέξη "κεφτές" δεν είναι τούρκικη. Είναι η βυζαντινή λέξη "κοπτόν κρέας...". Και πράγματι, θυμάμαι ακόμα τη μαμά μου και τη γιαγιά μου να κόβουν γρήγορα και σταυρωτά το κρέας με δύο κοφτερά μαχαίρια κάνοντας το κιμά!».
- Οι ανασκαφές του Ακρωτηρίου αποτελούν τα παλαιότερα τεκμήρια για το τι έτρωγαν οι Έλληνες;
«Όχι. Υπάρχουν σκόρπια ευρήματα και από τη νεολιθική εποχή (5η και 4η χιλιετία π.Χ.) σε Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη. Όμως στο Ακρωτήρι, χάρη στο ηφαίστειο, πρώτη φορά βρέθηκαν τόσο πολλά μαζεμένα -και τόσο καλά διατηρημένα.
Σκεφθείτε πως στις λάβες της Σαντορίνης υπάρχουν εγκλείσματα φυτών όπως τα φοινικόδεντρα ή οι ελιές που χρονολογούνται 60.000 χρόνια πριν από σήμερα. Και αποκαλύπτουν ένα κλίμα που δεν διαφέρει από το σημερινό. Στα πρώιμα ιστορικά χρόνια, την 5η, 4η ή 3η χιλιετία π.Χ., ο άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν την ίδια αυτή άγρια χλωρίδα».
Η περίφημη μεσογειακή διατροφή έχει πολύ μακρινές ρίζες τελικά...

 ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τι έτρωγαν οι Έλληνες το 1600 π.Χ.;"