ΔΕΝ ΑΡΝΟΥΜΑΙ να πω ότι, μέχρι τώρα, οσάκις εδιάβαζα κείμενα της αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας, αισθανόμουν λίγο αμήχανα διότι οι υπερβολές των προγόνων μας, ιδίως του Ομήρου με τα Έπη του (Ιλιάδα και Οδύσσεια) και του Ησιόδου με την Κοσμογονία του, μου έδιδαν την αίσθηση ενός ανθρώπου που, όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι, δεν μπορούσε να δεχθεί στα σοβαρά εκείνα τα κείμενα που αναφέρονταν σε Γοργόνες και Άρπυιες, Σκύλλες και Χάρυβδες, Κένταυρους και Σφίγγες, Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, Μέδουσες και «Χρυσόμαλλα Δέρατα», Κέρβερους και Λωτοφάγους, Στυμφαλίδες Όρνιθες και Μινώταυρους, Χίμαιρες και Κίρκες κι ό,τι δήποτε άλλο περίεργο μπορούσαν να καταγράψουν οι ευφάνταστοι πρόγονοί μας μέσα στα εκπληκτικά κείμενά τους. Ακόμη περισσότερο δεν μπορούσα να δεχθώ όλα εκείνα τα κείμενα πού αναφέρονταν σε Κρόνους και Ρέες, Τιτανομαχίες και Γιγαντομαχίες, μεταμορφώσεις θεών σε ταύρους, όπως στην αρπαγή της Ευρώπης, Φαέθοντες και Σίσυφους, Μαινάδες και Σατύρους.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να απαριθμήσω εδώ όλα εκείνα τα περίεργα μυθολογικά όντα, που μνημονεύουν στα έργα τους πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς. Είναι ίσως μία ευκαιρία για μία ειδική διδακτορική διατριβή φοιτητού ή για ένα ακόμη βιβλίο του γράφοντος στο μέλλον.
Χρειάζεται, όμως, να καταθέσω ενώπιόν σας τον προβληματισμόν μου, για το πώς ήταν δυνατόν στους αρχαίους Έλληνες προγόνους μας να ασχολούνται με τέτοια «χοντροκομμένα παραμύθια» και μάλιστα να τους παίρνουμε από πάνω και στα σοβαρά. Και τούτο, όταν είναι γνωστόν, ότι τα κείμενα αυτά δεν προορίζονταν για βρέφη, νήπια ή μαθητές των πρώτων σχολικών ετών, αλλά για ηλικιωμένους ανθρώπους με περίσσεια γνώση πραγμάτων και μεγάλη αντίληψη του γύρω κόσμου που τους περιβάλλει!
Τι ήταν, λοιπόν, εκείνο που ανάγκαζε τους προγόνους μας να ασχολούνται με «παραμύθια» ; Και γιατί;
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΝΤΕΙΑΣ
Χωρίς αμφιβολία ο ρόλος της μαντείας στην αρχαιότητα είχε μεγάλη απήχηση στους ανθρώπους. Διάφοροι μάντεις και οιωνοσκόποι, πυθίες και σίβυλλες, χρησμοδότες και χρησμοδότριες, ιερείς ναών και ιέρειες, προφήτες και προφήτισσες, σηματοδότησαν μία εποχή που είχε μεν αρχή, αλλά δεν έχει τέλος!
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα διάφορες κοινωνικές ομάδες καταφεύγουν σε όλους αυτούς τους γραφικούς επαγγελματίες (αστρολόγους, μέντιουμ, κλπ) για να «προβλέψουν» το μέλλον τους, πράγμα που δηλώνει την αδήριτη ανάγκη του ανθρώπου να στηριχθεί στο «άγνωστο» και, μέσω αυτού, στο θείον.
Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που, όσο κι αν διαφωνεί ο γράφων, αντικρύζοντας αυτούς τους ανθρώπους να καταφεύγουν στις διάφορες «καφετζούδες», να προβληματίζεται μ’ αυτό που λέμε ακαταμάχητη, ακατανίκητη, αναγκαστική, αναμφισβήτητη, αναντίρρητη, επιβεβλημένη, επιτακτική και προστακτική την εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου για μία «πρόσβαση» στον τοίχο του άγνωστου μέλλοντός του! Ένα μέλλον άγνωστο, ανείπωτο, ανεξακρίβωτο και μηδέποτε ορατό!..
Ο Όμηρος, για να επιστρέψουμε στους αρχαίους, γνωρίζοντας πολύ καλά την ψυχοσύνθεση του Έλληνος, βάζει τον μάντη Κάλχα (ή Κάλχαντα) από τις Μυκήνες, να διαδραματίζει τον πιο ισχυρό ρόλο μέσα στην Ιλιάδα. Ήταν ο πιο ικανός άνθρωπος στον καιρό του να ερμηνεύει το πέταγμα των πουλιών και γνώριζε καλύτερα από όλους το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Ο Απόλλων του είχε δώσει το χάρισμα να μαντεύει, μιας και ήταν γιος του Θέστορος και, κατά συνέπειαν, απόγονος θεού.
Ο Κάλχας ήταν ο κύριος μάντης της εκστρατείας των Ελλήνων στην Τροία. Αυτός προέβλεψε τον τρόπο με τον οποίον θα εκκινούσαν τα πλοία από την Αυλίδα, που είχαν καθηλωθεί λόγω άπνοιας. Έτσι φθάσαμε στην θυσία της Ιφιγενείας.
Και να ήσαν μόνον αυτές οι προφητείες του Κάλχαντος; Μέσα στο βιβλίο μας «Οι προφητείες του Ελληνισμού» καταγράφουμε τις προρρήσεις και προφητείες όχι μόνον του Κάλχαντος, αλλά και του Τειρεσίου, καθώς και όλων των άλλων αρχαίων Ελλήνων μάντεων και προφητών, που είπαν «πράγματα και θαύματα»!
Και μιας περί Τειρεσίου, λησμονεί κανείς ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ο πιο διάσημος μάντης της εποχής του; Μέσα στον «θηβαϊκό κύκλο» παίζει ακριβώς τον ίδιο ρόλο που διαδραματίζει ο Κάλχας στον Τρωϊκό πόλεμο και δεν ήσαν λίγες οι προρρήσεις του, όπως τουλάχιστον διασώζονται μέσα στα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων μας (Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αίσωπος, Λουκιανός κλπ).
Βεβαίως, για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, μη διανοηθεί κανείς και ρωτήση τον γράφοντα ποια ήταν η πρώτη προφητεία του Τειρεσίου, που ήταν και η αιτία να τυφλωθεί, διότι πολύ φοβούμαι ότι … θα σκανδαλισθή πάσα ανδρική ύπαρξη σ’ αυτόν τον ταλαίπωρο πλανήτη! (Περισσότερα, βεβαίως, στο βιβλίο μας…).
Οι σιαμαίες δίδυμες Abigail και Brittany Hensel έχουν διαψεύσει κάθε ιατρική πρόβλεψη. Οι αδερφές Hensel μοιράζονται το ίδιο σώμα μέχρι τον κορμό. Όταν γεννήθηκαν, πριν από 22 ολόκληρα χρόνια, οι γιατροί πίστευαν πως δεν θα κατάφερναν να επιβιώσουν, καθώς δε γινόταν να χωριστούν χωρίς να χάσει τη ζωή της η μία από τις δύο.
Οι γονείς τους απέκλεισαν αυτό το ενδεχόμενο. Απέκλεισαν ξανά οριστικά το ενδεχόμενο διαχωρισμού, όταν τα κορίτσια άρχισαν να μεγαλώνουν. Παρόλα αυτά εκείνες κατάφεραν να αναπτύσσονται κανονικά, περνώντας στην ενήλικη ζωή!.. Παρόμοιοι άνθρωποι στην αρχαιότητα αποτελούσαν επίκεντρο πολλών θρύλων και παραδόσεων.
.
ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ;
Ας έλθουμε τώρα στο καίριο θέμα μας που είναι, ασφαλώς, οι προφητικές διαστάσεις της Ελληνικής Μυθολογίας μας : Πριν λίγα χρόνια, όταν έκανα τηλεοπτικές εκπομπές στον δίαυλο «Τηλετώρα», είχα αποκαλύψει συγκλονιστικά στοιχεία για την απομυθοποίηση της Ελληνικής Μυθολογίας μέσω ενός συγγράμματος του γνωστού Έλληνος Παιδοχειρουργού κ Χρήστου Οικονομόπουλου.
Τι έκανε ο άνθρωπος αυτός;
Ο γνωστός αυτός επιστήμων, ιδρυτής του μοναδικού στον κόσμο «Μουσείου Μητέρας» (1) έχοντας μίαν εκπληκτικήν εμπειρίαν λόγω των πολλών χειρουργικών επεμβάσεων στις εγκυμονούσες, κατά τον τοκετό, συνέγραψε το συγκλονιστικό έργο : «Οι αντρειωμένοι και η ουρά τους – Ο Διγενής Ακρίτας και τα σπήλαια» (2).
Εις το ως άνω έργο ο Δρ Χρήστος Οικονομόπουλος μιλάει για την «ιατρική ερμηνεία ενός άλυτου μέχρι σήμερα ιστορικού και λαογραφικού θέματος», όπως είναι οι άνθρωποι με ουρές, οι λεγόμενοι «καλαντρειωμένοι» (Διγενήδες) - και όχι μόνον. Αναφέρεται στους «σπηλαϊτες», τους «Κενταύρους» και σε μια πλειάδα ανθρώπων που μνημονεύονται κατά διαφόρους τρόπους στην Μυθολογία μας.
Παραδειγμτικά μόνον να αναφέρουμε ότι ο Χείρων Κένταυρος επιμελείτο ιατρικώς πολλά παιδιά που είχαν διάφορες παθήσεις και ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε τον θεραπευτικό τρίποδα του Απόλλωνος, δηλ. εμεθόδευσε τα τρία σκέλη της θεραπείας των παιδιών, που πάσχουν από μυελομηνιγγοκήλη (3) για να γράψει:
«Ο αριθμός των παιδιών αυτών μέσα σ’ ένα σπήλαιο δεν ξεπερνούσε τον αριθμό 39. Ήταν μία σοφή πρόνοια για την πρόληψη επιδημιών και λοιμωδών νόσων (39 + 1 ο ιερέας του Απόλλωνα = 40 – ο Κανών του Απόλλωνος). Μίμησις των κοινοβίων των λύκων (4).
Όσοι από τους σπηλαϊτες ήρωες διακρίθηκαν για ηρωϊκές πράξεις τους ονόμαζαν «Τρανταεννιούς Τραντέλληνες», ότι δηλ. ήσαν 39 φορές γενναιότεροι και καλύτεροι Έλληνες από τους γηγενείς, π.χ. ο Αχιλλέας, ο Ηρακλής κλπ. (…).
Κάθε φορά που γεννιόταν ένα παιδί με παράλυτα τα κάτω άκρα από μυελομηνιγγοκήλη ο Χείρων Κένταυρος το τοποθετούσε στην είσοδο του σπηλαίου που υπήρχε η αύρα. Κένταυρος σημαίνει παιδί κεντημένο στο κέντρο της ράχης που το τοποθετούσαν στην αύρα που συνήθως παρατηρείται στην είσοδο του Σπηλαίου. Σήμερα το λένε Σπήλιο ή Σπηλιωτάκη ή Γιάννη κλπ, γιατί το σπηλιώνουν…» !!
ΣΗΜΕΡΑ, βεβαίως, οι όποιοι μελετητές ή ιστορικοί ερευνητές, διαβάζοντας την Ελληνική Μυθολογία και προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την εκπληκτική διανοητική ικανότητα των προγόνων μας, προσπαθούν (αφελώς - για να μην πω ανοήτως) να συνδέσουν αυτήν την καταπληκτική ευστροφίαν του πνεύματος των αρχαίων προγόνων μας με … άλλους γαλαξίες και άλλα αστρικά συστήματα (Σείριους κλπ), μη δυνάμενοι να δουν τα εξώφθαλμα και οφθαλμοφανέστατα στοιχεία της προφητικής διαστάσεως της Ελληνικής Μυθολογίας η οποία, από εκείνο τον καιρό, προέλεγε, εμμέσως πλην σαφώς, τι θα συμβεί στο μέλλον!
Όταν, για παράδειγμα, η Ελληνική Μυθολογία μιλούσε από τότε για περίεργα ανθρώπινα όντα, ποιος θα μπορούσε σήμερον να διανοηθεί ότι ανεφέρετο σε παθήσεις ατόμων (Ιανός = σιαμαία αδέλφια, αφού είναι νεογνά με δισχιδές πρόσωπο (διπρόσωπα), Σάτυροι= μικρά παιδιά με πρώϊμη ήβη, Άτλας = άνθρωπος με εγκεφαλοκήλη κλπ, κλπ, κλπ.).
Όσον αφορά τώρα τα όσα γράφονται για διάφορα ανθρωποειδή τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας, ας ρίξουμε μία ματιά στις παρεμβάσεις του επιστημονικού κόσμου στον γενετικό κώδικα του ανθρώπου, που έχουν πλέον την δυνατότητα, δια της κλωνοποιήσεως, να δημιουργήσουν και ανθρώπους - τέρατα! (5), μη αρνούμενοι το γεγονός ότι έχουν πλέον την δυνατότητα να διασταυρώσουν ανθρώπους με ζώα και αντιστρόφως, ώστε να δημιουργηθούν στο μέλλον ανθρωποειδή ή ανθρωπόμορφα όντα που μόνον η Ελληνική Μυθολογία αναφέρει! Ελπίζουμε αυτή η επιστημονική απειλή να μη συμβεί στο μέλλον.
Εάν, τώρα, κάποιος αμφισβητήσει τις προφητικές διαστάσεις της Ελληνικής Μυθολογίας, όσον αφορά σε θέματα σιδερένιων πουλιών (Στυμφαλίδες Όρνιθες) ή σιδερένιων ανθρώπων (Tάλως), σε σχέση με το σήμερα, ας ρίξει μία ματιά στα διάφορα ρομπότ που κατασκευάζουν πλέον οι άνθρωποι και τότε, ασφαλώς, θα δικαιολογήσει πλήρως τον γράφοντα που ομιλεί πλέον ανοιχτά για προφητική και όχι μόνον ιστορική διάσταση της Ελληνικής Μυθολογίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1) Μέσα στο Μουσείο αυτό έχει χιλιάδες δείγματα παιδικών και άλλων βρεφικών αντικειμένων, που σχετίζονται με την ελληνική μητρότητα, αποδεκνύοντας την διαχρονική συνέχεια της φυλής μας από το 1453 μ.Χ. και εδώ.
2) Ανάτυπο από το περιοδικό «Κρητική Εστία», τεύχη 272-285, Αθήνα 1982.
3) Στο έργο του αναπτύσσει τις λεπτομέρειες της θεραπείας.
4) Γράφει ο κ Χρ. Οικονομόπουλος: «Ο λαός έχει παρατηρήσει ότι όταν σε ένα σπήλαιο ζουν πολλοί λύκοι και γίνουν εφτά (7) λυκοφαμελιές, δηλαδή πλησιάσουν τον αριθμό 40, για να μην εκδηλωθή ενδημία λύσσας (αυτό γίνεται κάθε τρία έως τέσσερα χρόνια, γιαυτό θεωρείται το δίσεκτο έτος ότι έρχεται κάθε τέσσερα χρόνια όπως οι ενδημίες της λύσσας δια μέσου των αιώνων που παρέλυαν την γεωργία (αροτρίωση) και την ποιμενική ζωή από την ομαδική υστερία των κατοίκων από την λυσσοφοβία), από ένστικτο η πιο μεγάλη λύκαινα, που την ονομάζει ο λαός «Αντρειωμένη λύκαινα», όταν μένει έγκυος παίρνει συνήθως το πρωτότοκο λυκόπουλο το «Μονόλυκο», όπως λέγεται, μαζί της. Αυτό το Μονόλυκο την συνοδεύει πάντοτε για να το εκπαιδεύση να γίνη πολύ σκληρό και άγριο. Η «Αντρειωμένη λύκαινα» από ένστικτο πηγαίνει σε ένα απόκρημνο γκρεμνό και βρίσκει τον αμάραντο, μία ποσότητα από τον οποίον τρώγει και έτσι αποβάλλει. Ο αμάραντος, ένα από τα 50 είδη των αμαράντων, αυτός φύεται σε κρημνούς, περιέχει σε ελάχιστες ποσότητες κυανούν του τρυπανίου και ινσουλίνη. Έτσι γίνεται μία ενστικτώδης νομοτέλεια περιορισμού των γεννήσεων των λύκων, η δε λυκοφαμελιά δεν ξεπερνάει ποτέ τον αριθμό 39. Οι λύκοι, ως γνωστόν, ζουν κοινωνική ζωήν όπως και οι άνθρωποι…». (σελίς 17).
5) Πριν λίγες ημέρες ένας Ελληνο-Κύπριος γιατρός, ο κ. Ζαβός, έκανε παρόμοια πειράματα, όπως ανέγραψε ολόκληρος ο ελληνικός Τύπος, με την ελπίδα ότι οι έρευνες αυτές θα γίνουν προς όφελος της κοινωνίας και όχι προς ζημίαν των συνανθρώπων μας.
ΥΓ. Το άρθρο αυτό πρώτο-δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Άλφα Ένα» του Σαββατοκύριακου 25-26 Οκτωβρίου 2003.
sakketosaggelos.gr
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
.png)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου