Πως μας αφαίρεσαν το "εργαλείο σκέψης": Τα Αρχαία Ελληνικά!

Ο βασικός λόγος που τα ελληνόπουλα δεν μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά στο σχολείο είναι διότι το υπουργείο παραπαιδείας εδώ και δεκαετίες έχει θέσει ως σκοπό του να μην διδάσκεται σωστά η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα.

Η γλώσσα είναι εργαλείο σκέψεως. Όσο πιό πολλές λέξεις χρησιμοποιούμε, όσο πιό αφηρημένες έννοιες συλλαμβάνουμε, όσο πιό καλή σύνταξη προτάσεων οικοδομούμε, τόσο περισσότερο ακονίζουμε την σκέψη μας. Όποιος δεν χρησιμοποιεί σωστά την γλώσσα, δεν μπορεί να μεταφέρει τις σκέψεις του στον έξω κόσμο. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους γύρω του, δεν μπορεί να ενεργήσει γρήγορα.

Αυτός μάλλον πρέπει να είναι ο σκοπός του υπουργείου παραπαιδείας για να διδάσκει με τέτοιο βασανιστικό τρόπο την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα στα δύσμοιρα ελληνόπουλα. Επιβάλλει στους μαθητές να μαθαίνουν αμέτρητους τύπους, καταλήξεις και κανόνες. Αυτό αποτελεί σαδομαζοχιστική τάση. Μετά 3 χρόνια διδασκαλίας οι Έλληνες μαθητές δεν μπορούν να καταλάβουν τί θέλει να πει ένα απλό Αρχαίο Κείμενο. Και ακόμη χειρότερα: Οι μαθητές δεν μπορούν να γράψουν ένα απλό κείμενο στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, αλλά ούτε και να μιλήσουν Αρχαία Ελληνικά.

Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο βασικός σκοπός εκμαθήσεως μίας γλώσσης, το να γράφεις, το να σκέφτεσαι και το να μιλάς με αυτή την γλώσσα. Και όχι απλώς να γνωρίζεις τους γραμματικούς κανόνες και το συντακτικό.

Γιατί λοιπόν τα ελληνόπουλα δεν μαθαίνουν την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα; Διότι απλούστατα το υπουργείο παραπαιδείας δεν ακολουθεί κανόνες διδασκαλίας που ισχύουν για όσους μαθαίνουν μία ξένη γλώσσα ή κανόνες που ακολουθούνται για τα νήπια. Για παράδειγμα όποιος πηγαίνει σε ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών για να μάθει την αγγλική γλώσσα, μετά από 3-4 μαθήματα ο καθηγητής ζητά από τον μαθητή να προφέρει κάποιες λέξεις. Να συντάξει μία απλή πρόταση, πχ «This is a cat». Του ζητά να συντάξει μία μικρή παράγραφο με την χρήση της αγγλικής γλώσσης.

Δηλαδή από τις πρώτες εβδομάδες ένας καθηγητής ξένων γλωσσών προσπαθεί να χρησιμοποιήσει όλους τους αισθητήρες του εγκεφάλου για να κάνει τον μαθητή να μιλήσει την ξένη γλώσσα. Οι καλοί καθηγητές ξέρουν ότι ο μαθητής πρέπει να διαβάζει δυνατά μία λέξη για να μαθαίνει την προφορά της, να την αντιγράφει σωστά για να μαθαίνει την ορθογραφία της, και να σχηματίζει προτάσεις έτσι ώστε η γλωσσική του μνήμη να συμπλέκει συνεχώς λέξεις με εικόνες για να αρχίσει ο μαθητής να σκέφτεται στην ξένη γλώσσα αντί απλώς να μεταφράζει από την μητρική του γλώσσα το νόημα που θέλει να εκφράσει.

Άρα το βασικό κλειδί για να μάθουμε μία γλώσσα είναι από την πρώτη ημέρα ει δυνατόν, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε!! Πότε επιτέλους θα κατανοήσει το υπουργείο παραπαιδείας ότι με την διδασκαλία ατελείωτων συντακτικών και γραμματικών κανόνων δεν πρόκειται ποτέ να μιλήσεις μία γλώσσα; Ακόμη και αν κάποιος μαθητής απομνημονεύσει όλους τους γραμματικούς κανόνες η ψυχολογία διδάσκει ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα τους ξεχάσει. Οτιδήποτε δεν χρησιμοποιείς, το ξεχνάς.

Γιατί δεν σκέπτονται οι κύριοι του υπουργείου παραπαιδείας πώς τα νήπια μαθαίνουν τα Νέα Ελληνικά; Μήπως οι μητέρες στέκονται πάνω από την κούνια τους και αρχίζουν να τους μαθαίνουν τις χρονικές καταλήξεις των ρημάτων; Προφανώς όχι. Αρχίζουν και τους προφέρουν λέξεις τις οποίες τα βρέφη σιγά-σιγά συνδυάζουν στο μυαλό τους με εικόνες, αντικείμενα, μορφασμούς προσώπων κλπ. Τα νήπια δεν καταλαβαίνουν αφηρημένες έννοιες αλλά κατανοούν αντικείμενα όπως τόπι, νερό, μαμά, κούκλα, κ.α.

Έτσι ακριβώς θα μάθουν και τα ελληνόπουλα τα Αρχαία Ελληνικά, συνδυάζοντας λέξεις με αντικείμενα και εικόνες.

Στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια εισήλθαν πολλοί ξένοι, νόμιμοι και παράνομοι. Ωρισμένοι από αυτούς έμαθαν τα Νέα Ελληνικά σε πολύ καλό επίπεδο. Πώς τα έμαθαν; Μήπως με την μέθοδο του υπουργείου παραπαιδείας; Μήπως άρχισαν να μαθαίνουν συντακτικό και γραμματική; Ή μήπως η πρώτη λέξη που έμαθαν ήταν «δουλειά»; Οι ξένοι άρχισαν να μαθαίνουν μικρές προτάσεις όπως «θέλω δουλειά», «ψάχνω για σπίτι», «πού είναι το ταχυδρομείο;», «ήρθε ο λογαριασμός της ΔΕΗ» κλπ. Έτσι άρχισαν οι ξένοι να μαθαίνουν την νεοελληνική γλώσσα.

Έτσι θα μάθουν και τα ελληνόπουλα την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα. Πρέπει να την μιλήσουν. Αυτό το έγκλημα έχει διαπράξει το υπουργείο παραπαιδείας. Δεν επιβάλλει στο αναλυτικό πρόγραμμα την ΟΜΙΛΙΑ της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης μέσα στην σχολική τάξη. Όταν ένας μαθητής αρχίζει να επαναλαμβάνει «τίς βούλεται αγορεύειν;» τότε αρχίζει να μαθαίνει Αρχαία Ελληνικά. Στην αρχή δεν χρειάζεται ανάλυση υποκειμένου, αντικειμένου, ρήματος και απαρεμφάτου. Αυτά θα γίνουν πολύ αργότερα, για όσους ενδιαφέρονται.

Οι περισσότεροι Έλληνες αγρότες είναι αγράμματοι, δεν ξέρουν τί σημαίνει απαρέμφατο, και όμως μιλούν τα Νέα Ελληνικά. Δεν χρειάζονται ατελείωτοι γραμματικοί κανόνες για να μιλήσει κάποιος την Αρχαία Ελληνική. Απαιτείται να την χρησιμοποιεί στην ομιλία του. Απαιτείται η καθημερινή χρήση της Αρχαίας μας Γλώσσης στην οικία, στο σχολείο, στην εργασία. Μικρές προτάσεις στην αρχή, με απλά νοήματα.

Δεν είναι δυνατόν τα νήπια, οι ξένοι που μαθαίνουν Νέα Ελληνικά, και όσοι Έλληνες διδάσκονται ξένες γλώσσες να ακολουθούν αυτή την βασική μέθοδο διδασκαλίας, ενώ οι μαθητές των Ελληνικών σχολείων να διδάσκωνται ανουσίους γραμματικούς κανόνες, επειδή έτσι αρέσει σε κάποιους ημιμαθείς γραφειοκράτες του υπουργείου παραπαιδείας. Και φυσικά μετά από ένα χρόνο, αφού τελειώσουν το λύκειο, οι μαθητές δεν θυμούνται τίποτε. Και το χειρότερο είναι ότι δεν δύνανται να συντάξουν ούτε μία πρόταση στα Αρχαία Ελληνικά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι πηγαίνουν να δώσουν εξετάσεις για ένα πτυχίο σε μία ξένη γλώσσα, εκτός από το να διαβάσουν ένα κείμενο και να το αναλύσουν, τους ζητούν να γράψουν ένα κείμενο και να δώσουν μία προφορική συνέντευξη. Όμως αυτό δεν ισχύει στις εξετάσεις για τα Αρχαία Ελληνικά. Επί δεκαετίες δεν ζητείται από τους μαθητές να γράψουν ένα κείμενο στα Αρχαία Ελληνικά ούτε να δώσουν συνέντευξη στα Αρχαία Ελληνικά. Κάτι που το κάνουν όσοι δίνουν εξετάσεις για μία ξένη γλώσσα ακόμη και από το πρώτο τρίμηνο διδασκαλίας.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πως μας αφαίρεσαν το "εργαλείο σκέψης": Τα Αρχαία Ελληνικά!"

Πρωτοπόροι οι Αρχαίοι Έλληνες: Πρώτες Εγχειρήσεις Αλλαγής Φύλου

Eμείς οι Έλληνες, είμαστε πρωτοπόροι όχι μόνον στο χώρο της Φιλοσοφίας, αλλά και στο χώρο της Επιστήμης και Έλληνες ήταν οι Ιατροί που πραγματοποίησαν για πρώτη φορά στην Παγκόσμια Ιστορία, εγχείρηση αλλαγής φύλου. Αυτό, το βεβαιώνει και το περιγράφει και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης.-----

Ήταν γνωστό και περιγραφόταν σε αρχαία κείμενα, η ομοφυλοφιλία, η αμφι-φυλοφιλία, ο ερμαφροδιτισμός και άλλων ειδών ‘ιδιαιτερότητες’ – όπως τώρα τείνομε να ονομάζομε καταστάσεις που παλαιότερα αποκαλούσαμε ‘ανωμαλίες’. Η Ιατρική και η Ψυχιατρική αναλύουν, ερμηνεύουν, κατανοούν, τις προαναφερόμενες καταστάσεις, που έχουν πολλές αιτίες όπως: ορμονική ανωμαλία, βιασμός κατά την παιδική ηλικία, περιέργεια, κακές επιρροές, γονικές καταπιέσεις, λάθη συμπεριφοράς γονιών, εσφαλμένη παιδεία και ανατροφή των παιδιών κ.α. Κατανοητές οι αιτίες που οδήγησαν κάποια άτομα στην ομοφυλοφιλία, όμως ακατανόητη και απαράδεκτη είναι η προκλητική συμπεριφορά, από όπου κι αν προέρχεται αυτή, πόσο μάλλον όταν με αυθάδη τις περισσότερες φορές τρόπο, επιχειρείται η προβολή των σεξουαλικών προτιμήσεων και ιδιαιτεροτήτων, όταν δεν αποτελούν πρότυπο προς μίμηση.

Τις Φύσης, πού προφανώς πάντα υπήρχαν, εμείς οι Έλληνες, όχι μόνον τις εντοπίσαμε, αλλά και τις διορθώσαμε, ή τουλάχιστον επιχειρήσαμε να τις διορθώσομε. Η Πρώτη Εγχείρηση Αλλαγής Φύλου Στον Κόσμο έγινε από αρχαίους Έλληνες στην Επίδαυρο, καθώς σε αρχαία κείμενα, περιγράφονται χειρουργικές επεμβάσεις για αλλαγή ή διορθωτική φύλου. Η πρώτη αναφερομένη εγχείρηση αλλαγής φύλου πραγματοποιήθηκε στην αρχαία Επίδαυρο γύρω στο 120 π.Χ. και περιγράφεται από πολλούς συγγραφείς με πρώτο τον Διόδωρο τον Σικελιώτη (Βιβλίο 32, κεφ. 11, παρ.1-4). «…μία νέα και ορφανή γυναίκα από την Επίδαυρο, η οποία ονομαζόταν Καλλώ, είχε το χαρακτηριστικό σημείο των γυναικών άτρητο και από κάποιο εκ γενετής συρίγγιο έβγαζε τα περιττά υγρά του σώματος (δηλαδή τα ούρα). Η γυναίκα αυτή όταν έφτασε στην ακμή της ηλικίας της, παντρεύτηκε κάποιον από τους πολίτες και έμεινε μαζί του για δύο χρόνια παντρεμένη, χωρίς όμως να έχει ποτέ ερωτική κατά φύσιν επαφή με τον σύζυγό της, αλλά αναγκαζόταν να υπομένει μόνο την παρά φύσιν επαφή. Όμως, παρουσίασε φλεγμονή στην περιοχή των γεννητικών της οργάνων, η οποία συνοδευόταν από φρικτούς πόνους, με αποτέλεσμα να κληθούν πολλοί γιατροί. Κανείς όμως από αυτούς, δεν μπορούσε να υποσχεθεί ότι θα την θεραπεύσει, εκτός από έναν φαρμακοπώλη, ο οποίος έκανε τομή στο φλεγμένο και πρησμένο σημείο, με αποτέλεσμα να προβάλουν ανδρικά γεννητικά όργανα, δίδυμοι γεννητικοί αδένες (όρχεις) και ανδρικό μόριο που ήταν άτρητο. Ενώ λοιπόν όλοι είχαν μείνει κατάπληκτοι, ο φαρμακοποιός βοηθούσε για τα υπόλοιπα βλαφθέντα μέρη. Έτσι, έκανε μία τομή στην άκρη του ανδρικού γεννητικού οργάνου, έφθασε στον ουρητήρα και τοποθέτησε εκεί, μία αργυρή τεχνητή ουρήθρα, από την οποία έβγαζε τα περιττά υγρά. Στη συνέχεια, τράβηξε και σύρραψε το σημείο του συριγγίου. Και επειδή με αυτόν τον τρόπο, του απέδωσε την υγεία, απαιτούσε διπλό μισθό… Διότι έλεγε ότι αυτός παρέλαβε μία νοσούσα γυναίκα και παρέδωσε έναν υγιή νεανίσκο! Η δε Καλλώ, άφησε την γυναικεία αμφίεση, φόρεσε ανδρική εσθήτα και αφού προσέθεσε στο όνομά της και ένα «Ν», το άλλαξε σε «Κάλλον».

Στο ίδιο κείμενο, υπάρχει και δεύτερο περιστατικό, την «περίπτωση της Ηραϊδος, που διασώζει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (Διοδ. Σικελ.32,10, 2-). «Ένας Μακεδών που κατοικούσε στις Άβες της Αραβίας, νυμφεύθηκε μία γηγενή γυναίκα και γέννησε έναν γιό, που είχε το όνομά του και μία κόρη, που ωνομάσθη Ηραϊς. Ο γιος του πέθανε σε μικρή ηλικία, ενώ την Ηραϊδα, όταν έφθασε σε ώρα γάμου, την προίκισε και την πάντρεψε με κάποιον Σαμιάδη, ο οποίος όμως έφυγε μακριά, προτού συμπληρώσουν έναν χρόνο μαζί. Τότε λένε, ότι η Ηραϊς, έπαθε μία παράδοξη και τελείως απίστευτη ασθένεια, διότι αισθάνθηκε ισχυρό πόνο στο υπογάστριο. Ένα τοπικό οίδημα και υψηλός πυρετός, ώθησαν τους ιατρούς να δουν τι γίνεται στον τράχηλο της μήτρας. Αφού με διάφορες θεραπείες προσπαθούσαν να καταστείλουν τις φλεγμονές, μετά από μία εβδομάδα έγινε ρήξη της επιφανείας του δέρματος και από τα γυναικεία όργανα της Ηραϊδος έπεσε ανδρικό μόριο με διδύμους γεννητικούς αδένες (όρχεις). Αυτό το συμβάν έγινε χωρίς να είναι παρών κάποιος από τους ιατρούς ή τους άλλους παρευρισκομένους, εκτός από τη μητέρα της και δύο υπηρέτριες. Όλοι έμειναν άφωνοι, φρόντισαν την Ηραϊδα και αποσιώπησαν το γεγονός. Αυτή, όταν της πέρασε η ασθένεια, φορά γυναικείο φόρεμα και φερόταν σαν καλή παντρεμένη νοικοκυρά. Επειδή όσοι γνώριζαν θεωρούσαν ότι είναι ερμαφρόδιτη, και επειδή κατά τη συμβίωσή της με τον άνδρα της δεν ήθελε την κατά φύσιν επαφή, θεώρησαν ότι έπρεπε να μιλήσει αυτή για την αρσενική της συμπεριφορά. Όταν γύρισε ο Σαμιάδης και ζήτησε από τη γυναίκα του, εκείνη δεν τόλμησε να τον αντικρίσει στα μάτια από ντροπή και ο Σαμιάδης, το έφερε βαρέως. Ο Σαμιάδης πήγε στο δικαστήριο τον πατέρα της, ζητώντας αποζημίωση για το παράδοξο της συμπεριφοράς της. Κατά τη συνεδρίαση των κριτών, και αφού ελέχθησαν πολλά για το αμφισβητούμενο σώμα, και επειδή οι δικαστές δεν ήξεραν αν έπρεπε να δικαιώσουν τον άνδρα της γυναίκας ή τον πατέρα της κόρης, τελικά αποφάσισαν ότι έπρεπε να ακολουθήσει τον άνδρα της για να μάθει την αλήθεια. Τότε, με θυμό αυτή έλυσε την εσθήτα δείχνοντας το ανδρικό μόριο και με δεινοπαθούσα φωνή, ρώτησε αν κάποιοι αναγκάζουν να ζουν μαζί άνδρας με άνδρα (αποκαλύπτοντας τον λόγο που απέφευγε τον σύζυγό της». «Η Ηραϊς, μετονομάσθηκε σε Διόφαντο, κι όπως ο πατέρας της, συγκαταλέχθηκε δε στους ιππείς. Όμως, όταν παρατάχθηκε μαζί με τον βασιλιά, αναγκάστηκε να φύγει από την πόλη, διότι έγινε γνωστός ένας παλαιότερος χρησμός, που ως τότε αγνοείτο, ο οποίος έλεγε ότι ο βασιλιάς των Αβών, θα σφαχθεί όταν γεννηθεί ο δίμορφος».

Τα ίδια γεγονότα, αναφέρουν εκτός από τον Διόδωρο, ο Φώτιος (Κώδιξ 244 σελ. 378b) και ο Ποσειδώνιος (Fragment 85, 84-108). Αυτοί και άλλοι ακόμα ιστορικοί, μας διαβεβαιώνουν ότι ένα τόσο σπουδαίο ιατρικό επίτευγμα, όπως η πρώτη εγχείρηση αλλαγής φύλου στον κόσμο, έγινε από τους αρχαίους Έλληνες, πιστοποιώντας για μια ακόμα φορά, ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν πρωτοπόροι και σ’ αυτόν τον τομέα.



Μαίρη Παπανδρέου
http://chrispic-ligapola.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4578.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πρωτοπόροι οι Αρχαίοι Έλληνες: Πρώτες Εγχειρήσεις Αλλαγής Φύλου "

Θεατρικό μυθιστόρημα του Ν. Λυγερού: "Ο Σιδηρόχρονος". 15/05/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Θεατρικό μυθιστόρημα του Ν. Λυγερού: "Ο Σιδηρόχρονος". 15/05/2014 "

Εκκληση προς όλους τους Έλληνες!

 

 

 

 Η ΘΡΑΚΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ  ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ--
ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΝΕΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ---

Προς: Τους Έλληνες συμπολίτες μας---

Είναι γνωστό σε όλους πως το κράτος μας κάνει εδώ και χρόνια τα πάντα για να σώσει την αγαπημένη μας πατρίδα. ---Για να το επιτύχει αυτό έχει επιλέξει την οδό της οικονομικής μας εξαθλίωσης και παράλληλα της ψυχολογικής και ηθικής. Κάνει δηλαδή τα πάντα, για να μην κάνει τίποτα.

Την ίδια ώρα λοιπόν ,που στην ίδια χώρα οι περισσότεροι απογυμνώνονται οικονομικά (χάνοντας όλο και περισσότερα  στηρίγματα), σε κάποιους άλλους  χαρίζονται απλόχερα (με σχετική αμοιβαιότητα πάντα) χρηματικά πακέτα διόλου ευκαταφρόνητα τη σήμερον ημέρα.

Τώρα πολύ εύλογα θα αναρωτιέστε, ποιοι μπορεί να είναι αυτοί που καρπώνονται αυτά τα απλόχερα χαρισμένα δώρα. Κοιτάζοντας όμως κανείς για λίγο πια  το δέντρο και όχι το δάκτυλο, τότε χωρίς μεγάλη δυσκολία ξεκινά να αναζητά τον χρηματοδότη και όχι τον παραλήπτη.

Συνάδελφοι! Μπορεί για κάποιους από εσάς να είναι πολύ σημαντικό,  το ποια παράταξη θα κερδίσει τις εκλογές  ή το ποιος συνάδελφος θα μας αντιπροσωπεύσει στα εκπαιδευτικά συμβούλια. Για μένα όμως σημαντικότερο όλων αυτών είναι το κάτω από ποια σημαία θα ξυπνήσει αύριο η οικογένειά μου και κάτω από ποια σημαία θα αναπαύονται οι παππούδες μου.

Κύριοι και κυρίες, κατάγομαι από την Θράκη, από την πόλη της Κομοτηνής. Εκεί από την 14 Μαΐου του 1920 τιμούμε και γιορτάζουμε κάθε χρόνο την απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό. Ξέρετε,  μετά από τα παρακάτω , δεν θα 'ναι υπερβολή να δηλώσω πως ακόμη και μέχρι σήμερα ,το έτος 2013, ο τόπος μου διέπεται από κάποιας μορφής τουρκοκρατία.

Η Θράκη κατοικείται σήμερα από περίπου 350.000 ανθρώπους, Έλληνες, πολίτες. Γύρω στους 120.000 από αυτούς είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Αυτοί λοιπόν αποτελούν και τη γνωστή ελληνική μουσουλμανική μειονότητα. Οι 60.000 από τους 120.000 είναι οι τουρκοφανείς (κοινωνική ομάδα που διασπάται σε αρκετές μικρότερες υποομάδες). Γύρω στους 20.000 είναι οι Ρομά και  40.000 οι Πομάκοι.

Εδώ και πολλές δεκαετίες η τουρκική αλυτρωτική πολιτική, με την κρατική ανοχή-προδοσία, στα πλαίσια μιας ανύπαρκτης (κυρίως από την απέναντι πλευρά) ελληνοτουρκικής φιλίας, θέτει τις βάσεις και σπέρνει τους σπόρους της πολύ μεθοδικά, έτσι ώστε την στιγμή του θέρους να μαζέψει ευκολότερα πολύ περισσότερους καρπούς.

Έτσι λοιπόν ακόμα και η πιο καλόβουλη προσπάθεια ερμηνείας των κινήσεων της Τουρκίας στη Θράκη, είναι αδύνατον και ουτοπικό να μην καταλήξει στις προ πολλών ετών μελετημένες και σταδιακά υλοποιημένες και υλοποιούμενες βλέπεις των γειτόνων.

Το σχέδιο έχει ως εξής. Τουρκοποίηση του συνόλου του μουσουλμανικού πληθυσμού, δημιουργία θρακικού ζητήματος ( καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως του αυτοπροσδιορισμού), αίτημα για συνδιοίκηση, ανεξαρτητοποίηση και τελικά προσάρτηση. Και όλα αυτά, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, μόνο με την χρήση δημοψηφισμάτων.

Ποιο είναι λοιπόν το μέσο για να επιτευχθεί το σχέδιο; Η μη τουρκοφανής μουσουλμανική μειονότητα, η οποία ανέκαθεν και συστηματικά κακοποιείται από σύσσωμο το ελληνικό κράτος και αντιμετωπίζεται σαν κάτι ξένο, προβληματικό και εχθρικό.

Η λυσσαλέα και απρόσκοπτη γειτονική προπαγάνδα για την εμφύτευση τουρκικής συνείδησης στη μειονότητα και η παράλληλη και συστηματική αδιαφορία-κακοποίηση- προδοσία από μέρους της ελληνικής πολιτείας, σπρώχνουν όλο και πιο επικίνδυνα κοντά τη μειονότητα στην αγκαλιά της «μητέρας» Τουρκίας.

Επειδή είμαι λοιπόν και του επαγγέλματος γνωρίζω πως τα παραδείγματα είναι αυτά που μένουν. Παραπάνω μίλησα για χαρισμένα πακέτα χρημάτων από κάποιους σε  κάποιους άλλους και μάλιστα σας προκάλεσα να αναζητήσετε τον πομπό και όχι τον δέκτη.

500 ευρώ μηνιαίως είναι το ποσό που παρέχει ο ζάμπλουτος Τούρκος επιχειρηματίας Ομάρ Μπαμπά  για κάθε παιδί που εγκαταλείπει το ελληνικό σχολείο για να φοιτήσει σε ιδιωτικό μουσουλμανικό ιεροσπουδαστήριο, χάριν της ορθότερης εκμάθησης του Ισλάμ κάτω από τη σκέπη βέβαια της τουρκικής κυβέρνησης.

1000 ευρώ ετησίως για κάθε κεφάλι ανήλικου κοριτσιού που θα φορά την παραδοσιακήτούρκικη μαντίλα (η οποία θεωρείται χρόνια τώρα παρωχημένη στην γείτονα) παρέχει άτυπα το τουρκικό προξενείο.

Το πομακόπουλο που ουδεμία σχέση έχει με την τούρκικη κουλτούρα και γλώσσα καλείται να μάθει δίχως άλλη επιλογή  τρείς άγνωστες προς αυτό γλώσσες, από την πρώτη κιόλας δημοτικού. Και αυτό γιατί η ελληνική πολιτεία δείχνει να μην αναγνωρίζει το πομάκικο κομμάτι της μουσουλμανικής μειονότητας και με τη βία σπρώχνει το μικρό παιδί στην σύγχυση, στην αμάθεια και έπειτα στην τουρκοποίηση καθώς μέσα στα μειονοτικά σχολεία οι γλώσσες που διδάσκονται είναι τα τούρκικα, τα αραβικά και τα ελληνικά( καμία αναφορά στα πομάκικα).

Εδώ και χρόνια προσφέρονται δωρεάν δορυφορικά πιάτα (συνδεδεμένα άμεσα με τα τούρκικα ραδιοτηλεοπτικά μέσα) κυρίως στα ορεινά χωριά της Θράκης (πομακοχώρια) όπου μέχρι σήμερα το σήμα των ελληνικών δικτύων δεν έχει φτάσει ή είναι ανεπαρκές.

Στο κέντρο της Κομοτηνής εδώ και κάποια χρόνια δεσπόζει ,κάτω από τη σκέπη ενός νεόκτιστου και πολυτελούς κτηρίου, η μεγαλοπρεπής τούρκικη τράπεζα Ζιράατ Μπανκ η οποία δανείζει, επιλεκτικά σε μουσουλμάνους αλλά και συλλόγους που φωνάζουν ότι είναι τούρκικοι,   με χαμηλά επιτόκια 3% ενώ οι ελληνικές με 14%. Αποτέλεσμα αυτών είναι ο χριστιανός να πουλά και ο μουσουλμάνος (η τράπεζα στην ουσία) να αγοράζει γη.

Ο εγκληματικός (όχι μόνο για τη Θράκη) Καλλικράτης μετέτρεψε τους δήμους της Κομοτηνής σε τέσσερις, με αποτέλεσμα να μην ισχύει πλέον η κοινωνική ισορροπία στους πληθυσμούς των νέων δήμων και έτσι δυο από τους τέσσερις δήμους να έχουν για άρχοντα μουσουλμάνο, εκλεκτό εννοείται του τουρκικού προξενείου και έτοιμο να λειτουργήσει προς όφελος  του.

Η επίσης εγκληματική κομματική λίστα έφερε επικίνδυνα αποτελέσματα στην περιοχή. Τα κόμματα που είχαν αξιώσεις στην περιοχή είχαν ως πρώτο όνομα στη λίστα μουσουλμάνο ( εκλεκτό του προξενείου) με αποτέλεσμα δύο από τους τρείς βο«υ»λευτές του νομού Ροδόπης να είναι  τελικά από τους παραπάνω «εκλεκτούς».

Όπως φαίνεται τα παραδείγματα είναι πολλά και τα συναντά κανείς καθημερινά και σε όλα τα κομμάτια της κοινωνίας της Θράκης. Το ζήτημα είναι ότι εφόσον το επίσημο κράτος εδώ και δεκαετίες  κάνει τα πάντα για να μην κάνει τίποτα, ο κλήρος πέφτει μόνο σε εμάς τους πολίτες. Εύλογα θα διερωτάται κανείς τι μπορεί να κάνει για να βοηθήσει. Το λιγότερο αλλά συνάμα σημαντικότατο που μπορεί να κάνει κάποιος από εδώ είναι αρχικά να ενημερωθεί για το ζήτημα και έπειτα να μεταλαμπαδεύσει το ζήτημα ως «ιεραπόστολος» και να το γνωστοποιήσει σε όσο το δυνατό περισσότερους συμπολίτες μας.

Στόχος δεν είναι η ελληνοποίηση των Πομάκων. Στόχος είναι η συνειδησιακή τους αφύπνιση. Όταν ο Πομάκος νιώσει Πομάκος τότε αυτόματα θα νιώσει και θα είναι Έλληνας!

Για περισσότερες πληροφορίες για το ζήτημα επισκεφθείτε την σελίδα των Πομάκων zagalisa.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Εκκληση προς όλους τους Έλληνες! "

Το αληθινό… παραμύθι του Κάστρου της Νάξου

Δούκες, πριγκίπισσες, οικόσημα, σταυροφορίες, μάχες, μυστικά περάσματα και κρύπτες… Ένα αληθινό “παραμύθι”, που ζωντανεύει μεμιάς στην Καστροπολιτεία της Νάξου. Εικόνες και μυστικά που διατηρούνται ανεξίτηλα στο πέρασμα των αιώνων, χάρη στους ελάχιστους εναπομείναντες απογόνους Ενετών.
Το Κάστρο της Νάξου κατασκευάστηκε το 1207 από τον Ενετό Μάρκο Σανούδο, ο οποίος μαζί με τους συντρόφους του κατέλαβε δεκαεφτά νησιά του Αιγαίου, ανακηρύχτηκε δούκας και όρισε ως έδρα του δουκάτου τη Νάξο.
Ο μεσαιωνικός οικισμός του κάστρου δεν ήταν μόνο τόπος κατοικίας αλλά και διοικητικό, εκπαιδευτικό και θρησκευτικό κέντρο των Ενετών κατακτητών.
Για χρόνια, το Κάστρο πολιορκήθηκε, όμως άντεξε μέχρι σήμερα… Τα ξύλα του πύργου των ευγενών οικογενειών της Βενετίας, οι πέτρες, μια κρύπτη που δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί αρχίζουν να εξιστορούν ένα παραμύθι γεμάτο μυστήριο.
Αμέσως μόλις περάσει ο επισκέπτης την Τρανή Πύλη του κάστρου της Νάξου δίπλα στον πύργο της Απεραθίτισσας, αντικρίζει τα αρχοντικά σπίτια που κατοικούνται από καθολικούς, απόγονους των Ενετών, ενώ στα σοκάκια του υπάρχουν διάσπαρτα μαγαζιά κάθε είδους, καφενεδάκια και ταβέρνες.
“Το Κάστρο της Νάξου είναι το μοναδικό βενετσιάνικο κάστρο επί ελληνικού εδάφους. Τα κτίρια παραμένουν υψηλού επιπέδου, συντηρούνται ενώ κατοικείται ανελλιπώς από την εποχή που χτίστηκε.
Οι ελάχιστοι εναπομείναντες κάτοικοι είναι απόγονοι Ενετών και Γάλλων ευγενών που αφίχθησαν στη διάρκεια της Δ’ Σταυροφορίας και λίγο αργότερα”.
Αυτό δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο 66χρονος Νικόλαος Μιχαήλ Λοράνδος Καραβίας Ντελα Ρόκα Μπαρότσι, όπως είναι το πλήρες όνομα του -ή Νίκος Καραβίας- ένας από τους πέντε, αυτή τη στιγμή, εναπομείναντες Ενετούς, μόνιμους κατοίκους του Κάστρου.
Ξεδιπλώνοντας το “κουβάρι” των αναμνήσεων, ο κ. Καραβίας αναφέρει πως μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα το Κάστρο της Νάξου ήταν “γκέτο, όπου κατοικούσε η πολιτιστική και οικονομική ελίτ του νησιού.
Έμεναν μορφωμένοι βουλευτές, προύχοντες και γερά στελέχη του τόπου”.
“Ο τόπος άρχισε μετά το 1910 να ανοίγει. Εμείς που γεννηθήκαμε λίγο πριν το ’50, σαν παιδιά προλάβαμε και ζήσαμε αυτή την ατμόσφαιρα.
Γνωρίσαμε την Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλίνων που πήγαιναν τα κορίτσια για να μορφωθούν, τους καθολικούς παπάδες, τις ποιητικές βραδιές τις λεγόμενες βεγγέρες. Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει εικόνες ανεξίτηλες στο μυαλό μας. Και ζωντανεύουν αφού ζούμε σ’ αυτούς τους χώρους”.

Μπορεί για τους περισσότερους όλα τα παραπάνω να θυμίζουν παραμύθι, καθώς πολλές ιστορίες που συνέβησαν στο Κάστρο συνδυάζονται με δούκες και πριγκίπισσες, όμως για τους μόνιμους κατοίκους του είναι απλώς η ιστορία της ζωής τους.
“Θυμάμαι τη μαμά μου να ετοιμάζεται για έναν χορό και τη γιαγιά μου να της λέει: ‘Πρόσεχε το βραχιόλι της βυζαντινής πριγκίπισσας’… Ήταν ένα κόσμημα, κειμήλιο της οικογένειας, το οποίο πριν από 700 χρόνια το φορούσε μια πριγκίπισσα.
Ή θυμάμαι τα κουταλάκια που έκαναν δώρο οι νονές στα μωρά για να φάνε το πρώτο τους φαγητό. Είχαν πάνω το οικόσημο της οικογένειας…” προσθέτει ο κ. Καραβίας.
Στην Καστροπολιτεία, τα αρχοντικά εξακολουθούν να συντηρούνται από τους ελάχιστους μόνιμους κατοίκους, σε μια προσπάθεια να μην καταστραφούν στο πέρασμα των ετών.
Οι επισκέπτες της Καστροπολιτείας της Νάξου, Έλληνες και ξένοι, προσπαθούσαν κρυφά να δουν μέσα από τα παράθυρα των αρχοντικών.
Τους “έκαιγε” να μάθουν τον τρόπο ζωής αυτών των ανθρώπων. Κι όταν οι ιδιοκτήτες έβγαιναν στην πόρτα, κάποιοι ντροπιασμένοι το έβαζαν στα πόδια. Άλλοι, πιο τολμηροί, τους ζητούσαν να δουν το εσωτερικό του σπιτιού. Και οι απόγονοι των Ενετών συνήθως αναλάμβαναν ρόλο ξεναγού.

“Με το που έφυγαν από τη ζωή οι γονείς μου, άρχισε να μου μπαίνει στο μυαλό ότι έχουν αξία τα πράγματα της οικογένειας, αλλά και των υπολοίπων οικογενειών.
Κάποια αρχοντικά έπεσαν στα χέρια νέων κληρονόμων, οι οποίοι δεν ήθελαν άλλο τα παλιά αντικείμενα. Κι έτσι τα έκαιγαν. Φουστάνια, καπέλα, παπούτσια, καθρέφτες… Τα πάντα.
Ό,τι μπορούσα το βουτούσα, αφού όλα είχαν το ‘άρωμα’ των ευγενών που κατοικούσαν στο νησί. Με αυτά και μ’ εκείνα, σκέφτηκα να μετατρέψω το πατρικό μου σε μουσείο” συμπληρώνει ο κ. Καραβίας, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης, ιδρυτής και διευθυντής του Ενετικού Μουσείου.
Τα παλιά αντικείμενα που βρίσκονται εκτεθειμένα στις διάφορες αίθουσες του σπιτιού συνεχίζουν να μιλούν για περασμένους καιρούς.
Όπως το κρεβάτι μπροστά από την ταξιδιωτική κασέλα και δίπλα στην μπαλκονόπορτα που βγάζει μπροστά σ’ ένα πανόραμα της Πορτάρας, της Παλιάς Αγοράς και όλης της προκυμαίας.
Τα σερβίτσια που βρίσκονται στρωμένα στο τραπέζι, αλλά και η μυστική καταπακτή που οδηγεί απευθείας στη θάλασσα, με τους ιδιοκτήτες να είναι απολύτως προετοιμασμένοι για καταστάσεις πολιορκίας.
“Οι Βενετσιάνοι διάλεγαν σημεία στρατηγικά για τα κάστρα τους, όχι γιατί ήταν ρομαντικοί, αλλά γιατί είχαν τον απόλυτο έλεγχο. Ήταν θέμα στρατηγικής.
Ήθελαν να είναι προστατευμένοι σε ώρα ανάγκης και γι αυτό φρόντιζαν να έχουν όλα τα απαραίτητα για καταστάσεις πολιορκίας. Είχαν μυστικές εισόδους, υπόγειους δρόμους διαφυγής. Είχαν τούνελ, περάσματα, υπόγειες αποθήκες για σιτηρά και νερό, τα οποία τα χρησιμοποιούσαν μόνο σε περιπτώσεις ανάγκης” καταλήγει ο κ.Καραβίας.
Από το συγκεκριμένο αρχοντικό, στο παρελθόν έχουν περάσει αρκετοί επώνυμοι και σημαντικές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων οι ηθοποιοί Πολ Νιούμαν και Ζαν Μορό, μέλη της οικογένειας Ροκφέλερ, Γάλλοι πρεσβευτές, Νορβηγοί συγγραφείς και πολλοί άλλοι. [ΑΠΕ-ΜΠΕ, real.gr]
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το αληθινό… παραμύθι του Κάστρου της Νάξου"

«Οι Συστημένες» Πέτρες. Bλήματα των Αρχαίων Ελλήνων σφεντονιστών...

 Η σφεντόνα χρησιμοποιήθηκε ως σαν όπλο πολέμου και στην Αρχαία Ελλάδα. Το

ενδιαφέρον είναι πως στα βλήματα πέτρες που έχουν βρεθεί σήμερα παρατηρούμε
ότι υπάρχουν επιγραφές συνήθως ανάγλυφες και όχι χαραγμένες...

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr1Ned2lsK0Ef3HKYgOY9n7eqCQwFdIKoqUIYSRy9ZMVvKB0goOrCKQAImjqvCtn2gXuT9wSx0Yhr3EffoXFVqk5hGFxM5_Jf4yMwGffoPvK8ywEek09CkfPvA_Q01isGN2FrP7jwV4Qo/
60/oi-systhmenes-petres-blhmata-twn-arxaiwn-ellhnwn-sfentonistwn.jpg

Ο λόγος που κάτι καταγράφεται σε ένα τόσο μικρό και ίσως ασήμαντο στα μάτια
μας αντικείμενο είναι για να μεταδώσει μία πληροφορία; Σε ποιον; Μα σε
εκείνον για τον οποίο προορίζεται το ίδιο το βλήμα.

Οι αρχαιολόγοι με βάση το υλικό που έχουν στα χέρια τους έχουν καταχωρήσει
αυτά τα μηνύματα / πληροφορίες σε πέντε κατηγορίες.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi23WBx3cUV_eQuB5q45Ln9LIni6T51e0hIUt3ASjQR96rEIx2FCGEONt5qKVoYwL-DKnU0IIhPY_zC82iy7vrnqNzvlnpwFIhOctVN6L5OJH5d24qbWHJXZ8C5DS1dFp2YkbAn7VWG764/
00/Slinger.jpg

Η πρώτη κατηγορία εμπεριέχει επιγραφές εντολές ή επιφωνήματα με σκοπό είτε
να δώσουν ένα πρόσταγμα στο βλήμα που πετούν ή να μεταφέρουν έναν μήνυμα σε
εκείνον που θα δεχθεί το πλήγμα.

Συνήθως πρόκειται για προστακτικές ρημάτων όπως οι παρακάτω που απευθύνονται
με μία διάθεση ειρωνείας στο θύμα: δέξαι, λαβέ, πρόσεχε, τρώγε (δηλ. φάτην),
κύε (δηλ. μείνε έγκυος εφόσον σε διαπέρασε το βλήμα).

Εκφράσεις όπως πυρί (δηλ. στην πυρά, στο διάολο), τρωγαλίον (γλυκό κέρασμα),
νίκα (νίκη), αισχρόν δώρον (δυσάρεστο δώρο), αίμα και προστακτικές όπως ὗσε
(δηλ. βρέξε), φαίνε (εμφανίσου) και βασκε
(βιασου) αναφέρονται στο ίδιο το βλήμα θυμίζοντας τα μηνύματα που έγραφαν με
κιμωλία οι Αμερικανοί στις βόμβες που έριχναν στη διάρκεια του Δευτέρου
Παγκοσμίου Πολέμου.

Μεγαλύτερη ειρωνική διάθεση και χιούμορ έχουν βλήματα που αναγράφουν πάνω
επιφωνήματα πόνου, όπως παπαῖ, δηλαδή «άουτσ!!!»

Στο σημείο αυτό δεν παρατηρούμε τίποτα άλλο παρά μία πολύ απλή εφαρμογή
ψυχολογικού πολέμου. Αντιλαμβάνεστε τα συναισθήματα που ενδεχομένως να
ένιωθε κάποιος όταν μέσα στον πόνο του διάβαζε και το «συστημένο μήνυμα».

(Το ρημα Βασκω στην αρχαια Ελληνικη γλωσσα ειναι βιαζωμαι στην νεοελληνικη.
Απο που πηραν οι Βασκοι το ονομα τους;)

Apostolos Moussatos

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Οι Συστημένες» Πέτρες. Bλήματα των Αρχαίων Ελλήνων σφεντονιστών..."

Το ρήγμα της Ανατολίας

Το ρήγμα της Ανατολίας και ο κίνδυνος ισχυρών σεισμών που μπορεί να δώσει

 

Πριν από ενάμιση χρόνο η Le Monde είχε δημοσιεύσει την έρευνα 50 επιστημόνων στο πλαίσιο του προγράμματος SHARE για περιοχές της Ευρώπης που βρίσκονται στο κόκκινο με κίνδυνο εκδήλωσης
 

σεισμικών φαινομένων ακόμα και 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, η οποία είχε προκαλέσει  αίσθηση σε όποιον την είχε διαβάσει.
Μεταξύ των περιοχών αυτών ήταν και εκείνες τις οποίες διαπερνά το επονομαζόμενο Ρήγμα της Ανατολίας, το οποίο, σύμφωνα με τους επιστήμονες μπορεί να δώσει σεισμό μέχρι και 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.
Το ρήγμα που διασχίζει τις βόρειες περιοχές της Τουρκίας και φθάνει στην Ανατολία, ενώ τμήμα του καταλήγει στο βόρειο Αιγαίο κάτω από τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη μέχρι τις ακτές των Σποράδων, είναι το πιο ενεργό στην Ευρώπη κι έχει προκαλέσει καταστροφικότατες δονήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ξεκινώντας από εκείνη στο Γκανός (δυτική Τουρκία) το 1912, έως τον σεισμό στο Ερζιντσάν (ανατολική Ανατολία) το 1939. Οι πιο πρόσφατες δονήσεις χρονολογούνται από το 1999, κοντά στο Ιζμίτ και το Ντιζτσέ, ανατολικά της Κωνσταντινούπολης. Αμφότερες είχαν ένταση άνω των 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και είχαν προκαλέσει χιλιάδες θύματα—στην περίπτωση δε του Ιζμίτ συνολικά 20.000 νεκρούς.
Η σεισμική δόνηση των 6,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που έγινε το πρωί του Σαββάτου μεταξύ Λήμνου και Σαμοθράκης ανησυχεί τους κατοίκους αλλά και τους επιστήμονες οι οποίοι παρακολουθούν το φαινόμενο. Ο Μάρκο Μπόνχοφ του Γερμανικού Κέντρου για τις Γεωεπιστήμες του Πότσνταμ κι η ομάδα του είχαν μελετήσει  τη σεισμική δραστηριότητα της ζώνης αυτής αναλύοντας τα ποιοτικά στοιχεία από 835 μικρο-σεισμούς που καταγράφηκαν εκεί από το 2006 έως το 2010.
Σύμφωνα με τα πορίσματα της ανάλυσής τους, ένα τμήμα του ρήγματος, μήκους μόλις 30 χλμ, που κείται σε βάθος μόνον λίγων χλμ στο αρχιπέλαγος των Πριγκιπονήσων φαίνεται να αποτελεί το σημείο σύγκλισης και απορρόφησης των τεκτονικών εντάσεων. Εάν όμως αυτό το σημείο χαλαρώσει και ξεσπάσει βίαια, τότε ενδέχεται να δώσει μία σεισμική δόνηση άνω των 7 Ρίχτερ ακριβώς στα πόδια της Κωνσταντινούπολης ή ακόμη και στο τέλος του ρήγματος που φθάνει στο βόρειο Αιγαίο.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας κ. Ευθύμιο Λέκκα, από το 1999 ήταν συχνό θέμα συζήτησης μεταξύ σεισμολόγων και γεωλόγων ότι το συγκεκριμένο ρήγμα μπορεί να δώσει ανά πάσα στιγμή έναν ισχυρό σεισμό, ενώ δεν αποκλείεται να ενεργοποιηθούν και γειτονικά ρήγματα.

seleo.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το ρήγμα της Ανατολίας "

Τα ανθρωποειδή τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας

Πολλοί, διαβάζοντας την Ελληνική Μυθολογία, σπεύδουν να δικαιολογήσουν την υπερβολική εξυπνάδα του Έλληνα συνδέοντάς την με ...άλλους γαλαξίες! ---Κι όμως!… Ουδείς μέχρι τώρα διείδε τις προφητικές διαστάσεις των κειμένων ενός Ομήρου ή ενός Ησιόδου, που προετοίμαζαν τον άνθρωπο για το τι θα συμβεί στο μέλλον!.. Διάφοροι μάντεις και οιωνοσκόποι, πυθίες και σίβυλλες, χρησμοδότες και χρησμοδότριες, ιερείς ναών και ιέρειες, προφήτες και προφήτισσες, σηματοδότησαν μία εποχή που είχε μεν αρχή, αλλά δεν έχει τέλος!.. 

 

 

 

ΔΕΝ ΑΡΝΟΥΜΑΙ να πω ότι, μέχρι τώρα, οσάκις εδιάβαζα κείμενα της αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας, αισθανόμουν λίγο αμήχανα διότι οι υπερβολές των προγόνων μας, ιδίως του Ομήρου με τα Έπη του (Ιλιάδα και Οδύσσεια) και του Ησιόδου με την Κοσμογονία του, μου έδιδαν την αίσθηση ενός ανθρώπου που, όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι, δεν μπορούσε να δεχθεί στα σοβαρά εκείνα τα κείμενα που αναφέρονταν σε Γοργόνες και Άρπυιες, Σκύλλες και Χάρυβδες, Κένταυρους και Σφίγγες, Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, Μέδουσες και «Χρυσόμαλλα Δέρατα», Κέρβερους και Λωτοφάγους, Στυμφαλίδες Όρνιθες και Μινώταυρους, Χίμαιρες και Κίρκες κι ό,τι δήποτε άλλο περίεργο μπορούσαν να καταγράψουν οι ευφάνταστοι πρόγονοί μας μέσα στα εκπληκτικά κείμενά τους. Ακόμη περισσότερο δεν μπορούσα να δεχθώ όλα εκείνα τα κείμενα πού αναφέρονταν σε Κρόνους και Ρέες, Τιτανομαχίες και Γιγαντομαχίες, μεταμορφώσεις θεών σε ταύρους, όπως στην αρπαγή της Ευρώπης, Φαέθοντες και Σίσυφους, Μαινάδες και Σατύρους.

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να απαριθμήσω εδώ όλα εκείνα τα περίεργα μυθολογικά όντα, που μνημονεύουν στα έργα τους πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς. Είναι ίσως μία ευκαιρία για μία ειδική διδακτορική διατριβή φοιτητού ή για ένα ακόμη βιβλίο του γράφοντος στο μέλλον.

 

 

Χρειάζεται, όμως, να καταθέσω ενώπιόν σας τον προβληματισμόν μου, για το πώς ήταν δυνατόν στους αρχαίους Έλληνες προγόνους μας να ασχολούνται με τέτοια «χοντροκομμένα παραμύθια» και μάλιστα να τους παίρνουμε από πάνω και στα σοβαρά. Και τούτο, όταν είναι γνωστόν, ότι τα κείμενα αυτά δεν προορίζονταν για βρέφη, νήπια ή μαθητές των πρώτων σχολικών ετών, αλλά για ηλικιωμένους ανθρώπους με περίσσεια γνώση πραγμάτων και μεγάλη αντίληψη του γύρω κόσμου που τους περιβάλλει!

Τι ήταν, λοιπόν, εκείνο που ανάγκαζε τους προγόνους μας να ασχολούνται με «παραμύθια» ; Και γιατί;

 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΝΤΕΙΑΣ

 

Χωρίς αμφιβολία ο ρόλος της μαντείας στην αρχαιότητα είχε μεγάλη απήχηση στους ανθρώπους. Διάφοροι μάντεις και οιωνοσκόποι, πυθίες και σίβυλλες, χρησμοδότες και χρησμοδότριες, ιερείς ναών και ιέρειες, προφήτες και προφήτισσες, σηματοδότησαν μία εποχή που είχε μεν αρχή, αλλά δεν έχει τέλος!

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα διάφορες κοινωνικές ομάδες καταφεύγουν σε όλους αυτούς τους γραφικούς επαγγελματίες (αστρολόγους, μέντιουμ, κλπ) για να «προβλέψουν» το μέλλον τους, πράγμα που δηλώνει την αδήριτη ανάγκη του ανθρώπου να στηριχθεί στο «άγνωστο» και, μέσω αυτού, στο θείον.

Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που, όσο κι αν διαφωνεί ο γράφων, αντικρύζοντας αυτούς τους ανθρώπους να καταφεύγουν στις διάφορες «καφετζούδες», να προβληματίζεται μ’ αυτό που λέμε ακαταμάχητη, ακατανίκητη, αναγκαστική, αναμφισβήτητη, αναντίρρητη, επιβεβλημένη, επιτακτική και προστακτική την εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου για μία «πρόσβαση» στον τοίχο του άγνωστου μέλλοντός του! Ένα μέλλον άγνωστο, ανείπωτο, ανεξακρίβωτο και μηδέποτε ορατό!..

Ο Όμηρος, για να επιστρέψουμε στους αρχαίους, γνωρίζοντας πολύ καλά την ψυχοσύνθεση του Έλληνος, βάζει τον μάντη Κάλχα (ή Κάλχαντα) από τις Μυκήνες, να διαδραματίζει τον πιο ισχυρό ρόλο μέσα στην Ιλιάδα. Ήταν ο πιο ικανός άνθρωπος στον καιρό του να ερμηνεύει το πέταγμα των πουλιών και γνώριζε καλύτερα από όλους το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Ο Απόλλων του είχε δώσει το χάρισμα να μαντεύει, μιας και ήταν γιος του Θέστορος και, κατά συνέπειαν, απόγονος θεού.

Ο Κάλχας ήταν ο κύριος μάντης της εκστρατείας των Ελλήνων στην Τροία. Αυτός προέβλεψε τον τρόπο με τον οποίον θα εκκινούσαν τα πλοία από την Αυλίδα, που είχαν καθηλωθεί λόγω άπνοιας. Έτσι φθάσαμε στην θυσία της Ιφιγενείας. 

Και να ήσαν μόνον αυτές οι προφητείες του Κάλχαντος; Μέσα στο βιβλίο μας «Οι προφητείες του Ελληνισμού» καταγράφουμε τις προρρήσεις και προφητείες όχι μόνον του Κάλχαντος, αλλά και του Τειρεσίου, καθώς και όλων των άλλων αρχαίων Ελλήνων μάντεων και προφητών, που είπαν «πράγματα και θαύματα»!

Και μιας περί Τειρεσίου, λησμονεί κανείς ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ο πιο διάσημος μάντης της εποχής του; Μέσα στον «θηβαϊκό κύκλο» παίζει ακριβώς τον ίδιο ρόλο που διαδραματίζει ο Κάλχας στον Τρωϊκό πόλεμο και δεν ήσαν λίγες οι προρρήσεις του, όπως τουλάχιστον διασώζονται μέσα στα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων μας (Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αίσωπος, Λουκιανός κλπ). 

Βεβαίως, για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, μη διανοηθεί κανείς και ρωτήση τον γράφοντα ποια ήταν η πρώτη προφητεία του Τειρεσίου, που ήταν και η αιτία να τυφλωθεί, διότι πολύ φοβούμαι ότι … θα σκανδαλισθή πάσα ανδρική ύπαρξη σ’ αυτόν τον ταλαίπωρο πλανήτη! (Περισσότερα, βεβαίως, στο βιβλίο μας…).

 

 

 

Οι σιαμαίες δίδυμες Abigail και Brittany Hensel έχουν διαψεύσει κάθε ιατρική πρόβλεψη. Οι αδερφές Hensel μοιράζονται το ίδιο σώμα μέχρι τον κορμό. Όταν γεννήθηκαν, πριν από 22 ολόκληρα χρόνια, οι γιατροί πίστευαν πως δεν θα κατάφερναν να επιβιώσουν, καθώς δε γινόταν να χωριστούν χωρίς να χάσει τη ζωή της η μία από τις δύο.

Οι γονείς τους απέκλεισαν αυτό το ενδεχόμενο. Απέκλεισαν ξανά οριστικά το ενδεχόμενο διαχωρισμού, όταν τα κορίτσια άρχισαν να μεγαλώνουν. Παρόλα αυτά εκείνες κατάφεραν να αναπτύσσονται κανονικά, περνώντας στην ενήλικη ζωή!.. Παρόμοιοι άνθρωποι στην αρχαιότητα αποτελούσαν επίκεντρο πολλών θρύλων και παραδόσεων.

.

 

ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ;

 

Ας έλθουμε τώρα στο καίριο θέμα μας που είναι, ασφαλώς, οι προφητικές διαστάσεις της Ελληνικής Μυθολογίας μας : Πριν λίγα χρόνια, όταν έκανα τηλεοπτικές εκπομπές στον δίαυλο «Τηλετώρα», είχα αποκαλύψει συγκλονιστικά στοιχεία για την απομυθοποίηση της Ελληνικής Μυθολογίας μέσω ενός συγγράμματος του γνωστού Έλληνος Παιδοχειρουργού κ Χρήστου Οικονομόπουλου.

Τι έκανε ο άνθρωπος αυτός; 

Ο γνωστός αυτός επιστήμων, ιδρυτής του μοναδικού στον κόσμο «Μουσείου Μητέρας» (1) έχοντας μίαν εκπληκτικήν εμπειρίαν λόγω των πολλών χειρουργικών επεμβάσεων στις εγκυμονούσες, κατά τον τοκετό, συνέγραψε το συγκλονιστικό έργο : «Οι αντρειωμένοι και η ουρά τους – Ο Διγενής Ακρίτας και τα σπήλαια» (2).

Εις το ως άνω έργο ο Δρ Χρήστος Οικονομόπουλος μιλάει για την «ιατρική ερμηνεία ενός άλυτου μέχρι σήμερα ιστορικού και λαογραφικού θέματος», όπως είναι οι άνθρωποι με ουρές, οι λεγόμενοι «καλαντρειωμένοι» (Διγενήδες) - και όχι μόνον. Αναφέρεται στους «σπηλαϊτες», τους «Κενταύρους» και σε μια πλειάδα ανθρώπων που μνημονεύονται κατά διαφόρους τρόπους στην Μυθολογία μας. 

Παραδειγμτικά μόνον να αναφέρουμε ότι ο Χείρων Κένταυρος επιμελείτο ιατρικώς πολλά παιδιά που είχαν διάφορες παθήσεις και ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε τον θεραπευτικό τρίποδα του Απόλλωνος, δηλ. εμεθόδευσε τα τρία σκέλη της θεραπείας των παιδιών, που πάσχουν από μυελομηνιγγοκήλη (3) για να γράψει:

 

«Ο αριθμός των παιδιών αυτών μέσα σ’ ένα σπήλαιο δεν ξεπερνούσε τον αριθμό 39. Ήταν μία σοφή πρόνοια για την πρόληψη επιδημιών και λοιμωδών νόσων (39 + 1 ο ιερέας του Απόλλωνα = 40 – ο Κανών του Απόλλωνος). Μίμησις των κοινοβίων των λύκων (4).

Όσοι από τους σπηλαϊτες ήρωες διακρίθηκαν για ηρωϊκές πράξεις τους ονόμαζαν «Τρανταεννιούς Τραντέλληνες», ότι δηλ. ήσαν 39 φορές γενναιότεροι και καλύτεροι Έλληνες από τους γηγενείς, π.χ. ο Αχιλλέας, ο Ηρακλής κλπ. (…).

Κάθε φορά που γεννιόταν ένα παιδί με παράλυτα τα κάτω άκρα από μυελομηνιγγοκήλη ο Χείρων Κένταυρος το τοποθετούσε στην είσοδο του σπηλαίου που υπήρχε η αύρα. Κένταυρος σημαίνει παιδί κεντημένο στο κέντρο της ράχης που το τοποθετούσαν στην αύρα που συνήθως παρατηρείται στην είσοδο του Σπηλαίου. Σήμερα το λένε Σπήλιο ή Σπηλιωτάκη ή Γιάννη κλπ, γιατί το σπηλιώνουν…» !!

 

ΣΗΜΕΡΑ, βεβαίως, οι όποιοι μελετητές ή ιστορικοί ερευνητές, διαβάζοντας την Ελληνική Μυθολογία και προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την εκπληκτική διανοητική ικανότητα των προγόνων μας, προσπαθούν (αφελώς - για να μην πω ανοήτως) να συνδέσουν αυτήν την καταπληκτική ευστροφίαν του πνεύματος των αρχαίων προγόνων μας με … άλλους γαλαξίες και άλλα αστρικά συστήματα (Σείριους κλπ), μη δυνάμενοι να δουν τα εξώφθαλμα και οφθαλμοφανέστατα στοιχεία της προφητικής διαστάσεως της Ελληνικής Μυθολογίας η οποία, από εκείνο τον καιρό, προέλεγε, εμμέσως πλην σαφώς, τι θα συμβεί στο μέλλον!

 

Όταν, για παράδειγμα, η Ελληνική Μυθολογία μιλούσε από τότε για περίεργα ανθρώπινα όντα, ποιος θα μπορούσε σήμερον να διανοηθεί ότι ανεφέρετο σε παθήσεις ατόμων (Ιανός = σιαμαία αδέλφια, αφού είναι νεογνά με δισχιδές πρόσωπο (διπρόσωπα), Σάτυροι= μικρά παιδιά με πρώϊμη ήβη, Άτλας = άνθρωπος με εγκεφαλοκήλη κλπ, κλπ, κλπ.).

Όσον αφορά τώρα τα όσα γράφονται για διάφορα ανθρωποειδή τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας, ας ρίξουμε μία ματιά στις παρεμβάσεις του επιστημονικού κόσμου στον γενετικό κώδικα του ανθρώπου, που έχουν πλέον την δυνατότητα, δια της κλωνοποιήσεως, να δημιουργήσουν και ανθρώπους - τέρατα! (5), μη αρνούμενοι το γεγονός ότι έχουν πλέον την δυνατότητα να διασταυρώσουν ανθρώπους με ζώα και αντιστρόφως, ώστε να δημιουργηθούν στο μέλλον ανθρωποειδή ή ανθρωπόμορφα όντα που μόνον η Ελληνική Μυθολογία αναφέρει! Ελπίζουμε αυτή η επιστημονική απειλή να μη συμβεί στο μέλλον.

 

Εάν, τώρα, κάποιος αμφισβητήσει τις προφητικές διαστάσεις της Ελληνικής Μυθολογίας, όσον αφορά σε θέματα σιδερένιων πουλιών (Στυμφαλίδες Όρνιθες) ή σιδερένιων ανθρώπων (Tάλως), σε σχέση με το σήμερα, ας ρίξει μία ματιά στα διάφορα ρομπότ που κατασκευάζουν πλέον οι άνθρωποι και τότε, ασφαλώς, θα δικαιολογήσει πλήρως τον γράφοντα που ομιλεί πλέον ανοιχτά για προφητική και όχι μόνον ιστορική διάσταση της Ελληνικής Μυθολογίας.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

 

1) Μέσα στο Μουσείο αυτό έχει χιλιάδες δείγματα παιδικών και άλλων βρεφικών αντικειμένων, που σχετίζονται με την ελληνική μητρότητα, αποδεκνύοντας την διαχρονική συνέχεια της φυλής μας από το 1453 μ.Χ. και εδώ.

2) Ανάτυπο από το περιοδικό «Κρητική Εστία», τεύχη 272-285, Αθήνα 1982. 

3) Στο έργο του αναπτύσσει τις λεπτομέρειες της θεραπείας. 

4) Γράφει ο κ Χρ. Οικονομόπουλος: «Ο λαός έχει παρατηρήσει ότι όταν σε ένα σπήλαιο ζουν πολλοί λύκοι και γίνουν εφτά (7) λυκοφαμελιές, δηλαδή πλησιάσουν τον αριθμό 40, για να μην εκδηλωθή ενδημία λύσσας (αυτό γίνεται κάθε τρία έως τέσσερα χρόνια, γιαυτό θεωρείται το δίσεκτο έτος ότι έρχεται κάθε τέσσερα χρόνια όπως οι ενδημίες της λύσσας δια μέσου των αιώνων που παρέλυαν την γεωργία (αροτρίωση) και την ποιμενική ζωή από την ομαδική υστερία των κατοίκων από την λυσσοφοβία), από ένστικτο η πιο μεγάλη λύκαινα, που την ονομάζει ο λαός «Αντρειωμένη λύκαινα», όταν μένει έγκυος παίρνει συνήθως το πρωτότοκο λυκόπουλο το «Μονόλυκο», όπως λέγεται, μαζί της. Αυτό το Μονόλυκο την συνοδεύει πάντοτε για να το εκπαιδεύση να γίνη πολύ σκληρό και άγριο. Η «Αντρειωμένη λύκαινα» από ένστικτο πηγαίνει σε ένα απόκρημνο γκρεμνό και βρίσκει τον αμάραντο, μία ποσότητα από τον οποίον τρώγει και έτσι αποβάλλει. Ο αμάραντος, ένα από τα 50 είδη των αμαράντων, αυτός φύεται σε κρημνούς, περιέχει σε ελάχιστες ποσότητες κυανούν του τρυπανίου και ινσουλίνη. Έτσι γίνεται μία ενστικτώδης νομοτέλεια περιορισμού των γεννήσεων των λύκων, η δε λυκοφαμελιά δεν ξεπερνάει ποτέ τον αριθμό 39. Οι λύκοι, ως γνωστόν, ζουν κοινωνική ζωήν όπως και οι άνθρωποι…». (σελίς 17).

 

5) Πριν λίγες ημέρες ένας Ελληνο-Κύπριος γιατρός, ο κ. Ζαβός, έκανε παρόμοια πειράματα, όπως ανέγραψε ολόκληρος ο ελληνικός Τύπος, με την ελπίδα ότι οι έρευνες αυτές θα γίνουν προς όφελος της κοινωνίας και όχι προς ζημίαν των συνανθρώπων μας.

 

ΥΓ. Το άρθρο αυτό πρώτο-δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Άλφα Ένα» του Σαββατοκύριακου 25-26 Οκτωβρίου 2003.

sakketosaggelos.gr

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ανθρωποειδή τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας"

Μινωΐτες θαλάσσιοι βιολόγοι 3.500 χρόνια πριν

Οι αρχαίοι Κρήτες της μινωικής περιόδου είχαν τόσο εξειδικευμένη γνώση για τους θαλάσσιους οργανισμούς και τους έχουν απεικονίσει με τέτοια τελειότητα σε διάφορες παραστάσεις, ώστε μετά από 3.500 χρόνια τουλάχιστον, οι σημερινοί επιστήμονες της θαλάσσιας βιολογίας να μπορούν να ταξινομήσουν με τη σύγχρονη επιστημονική γνώση ανά είδος και γένος.---

Ταυτόχρονα χρησιμοποιούσαν θαλάσσια όστρακα σε θρησκευτικές τελετουργίες και είχαν πολύ σημαντική συμβολική βαρύτητα στον μινωικό πολιτισμό. Αυτά είναι μερικά από τα ερευνητικά αποτελέσματα του ομότιμου καθηγητή Θαλάσσιας Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Τάσου Ελευθερίου, που για τον θαυμαστό πολιτισμό των Μινωιτών, μιλώντας από την πλευρά του ερευνητή των θετικών επιστημών και ειδικά του θαλάσσιου βιολόγου και με τη μακρόχρονη ερευνητική εμπειρία που διαθέτει, τονίζει:



«Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τις απεικονίσεις των Μινωιτών, στα αγγεία, στις τοιχογραφίες, στα κοσμήματα και στους σφραγιδόλιθους, είναι πως οι απεικονίσεις τους έφτασαν στην τελειότητά τους την περίοδο που ονομάζεται “θαλάσσιος ρυθμός”, γύρω στα 1550 π.Χ., κατά τη διάρκεια του οποίου δημιούργησαν έναν πολύ μεγάλο αριθμό αντικειμένων που τα είχαν διακοσμήσει με θαλάσσιους οργανισμούς.



Υπάρχει ένας νατουραλισμός στην απεικόνιση των οργανισμών αυτών και έχει γίνει με τέτοια λεπτομέρεια και ευαισθησία που μας επιτρέπει 3.500 χρόνια μετά να μπορούμε να προσδιορίζουμε τους οργανισμούς αυτούς σύμφωνα με τα μοντέρνα συστήματα επιστημονικής ταξινόμησης, με διπλή ονοματολογία, σε γένος και είδος. Για παράδειγμα σπάρος αοράτους (χρυσός) ή σκουμπρί κ.λπ.



Αυτό μπορεί να γίνει γιατί έχουν απεικονίσει ειδικά χαρακτηριστικά του κάθε θαλάσσιου οργανισμού με πλήρη ακρίβεια και αυθεντική χρωματολογία. Για το εύρος και την ποσότητα αυτών των παραστάσεων ο κ. Ελευθερίου αναφέρει:



«Οι απεικονίσεις αυτές που έχουν διασωθεί είναι γύρω στις εκατό, με διαφορετικό βαθμό διατήρησης η καθεμία. Στις παραστάσεις αυτές συμπεριλαμβάνονται ψάρια, χταπόδια, αργοναύτες (είδη χταποδιού που στην περίοδο της αναπαραγωγής τους παράγουν ένα κέλυφος λεπτό στο οποίο εναποθέτει τα αβγά μέχρι να εκκολαφθούν και να απελευθερωθούν, ενώ μετά το κέλυφος απορρίπτεται απ’ τον οργανισμό). Ακόμη, υπάρχουν σουπιές, δελφίνια, κυνηγοί, τσιπούρες, μπαρμπούνια, αχινοί, τρίτωνες κ.λπ.



Οι παραστάσεις αυτές είναι πολλές φορές απεικονίσεις μόνο ενός οργανισμού. Αλλες φορές όμως περιβάλλεται ο οργανισμός από ένα συνολικότερο σκηνικό με αφηγηματικό σκοπό. Δηλαδή αναπτύσσεται μια θαλασσινή σύνθεση με το ειδικό περιβάλλον του οργανισμού. Πολλοί οργανισμοί που εμφανίζονται σε αυτές τις παραστάσεις έχουν βρεθεί και σαν φυσικοί οργανισμοί μέσα στα ανάκτορα των Μινωιτών, σε νεκροταφεία, σε ιερά, κ.λπ. Αυτοί οι οργανισμοί είναι κυρίως τα σκελετικά μέρη διαφόρων μαλακίων, αχιβάδες, κυδώνια, τρίτωνες κ.λπ.».



Όστρακα – τελετές



Για τη σχέση της θρησκείας, των τελετών και των θαλάσσιων οργανισμών ο ίδιος ερευνητής δηλώνει: «Είναι ενδιαφέρον ότι βρέθηκαν διάφορα από αυτά τα κελύφη στα ιερά θησαυροφυλάκια της Κνωσσού μαζί με τα διάφορα ιερά αντικείμενα, καθώς και αγαλματίδια, όπως ένα αγαλματίδιο της θεάς των Οφεων, για τις θρησκευτικές ανάγκες και τις τελετουργικές διαδικασίες των Μινωιτών.



Μάλιστα πολλά κελύφη βρέθηκαν χρωματισμένα με ανεξίτηλα χρώματα αλλά με μεγάλη καλλιτεχνία.



Τα θαλασσινά όστρακα πρέπει να είχαν μια ιδιαίτερη σημασία στον πολιτισμό και στη θρησκεία, διότι εκτός από τη χρήση αυτών των οργανισμών για τη διατροφή των ανθρώπων είχαν και μια ευρύτερη πολιτιστική συμβολική χρήση. Αυτό γίνεται εμφανές και από την παρουσία των οστράκων αυτών μέσα σε τάφουςπρωτομινωικών νεκροταφείων όπου διακρίνεται ο συμβολικός τους χαρακτήρας σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο των Μινωιτών.



Φαίνεται πως από τη μινωική εποχή μέχρι σήμερα υπήρξε μία πολύ μικρή αλλαγή στην πανίδα και στη χλωρίδα του θαλάσσιου οικοσυστήματος της Κρήτης και γενικότερα του Αιγαίου. Πρέπει όμως να προσθέσουμε πως τα τελευταία χρόνια αυτό έχει ανατραπεί με τη μαζική εισβολή θαλάσσιων οργανισμών από την Ερυθρά Θάλασσα μέσω της διώρυγας του Σουέζ, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και των συνθηκών μέσα στη διώρυγα του Σουέζ.



Μετά την απεικόνιση των θαλάσσιων οργανισμών και κυρίως τις απεικονίσεις χταποδιών, που ήταν ένα θέμα ευρείας επιλογής από τους προοδευτικά μετά τον θαλάσσιο ρυθμό καθώς πάμε στην υστερομινωική περίοδο, αρχίζει η τεχνοτροπία του νατουραλισμού και του ιμπρεσιονισμού να αλλάζει. Η απεικόνιση γίνεται σχηματική με τελείως παραμορφωμένα χαρακτηριστικά και η έμφαση δίνεται σε ορισμένα όργανα του οργανισμού όπως τα μάτια».*



[Παναγιώτης Γεωργούδης, Ελευθεροτυπία]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μινωΐτες θαλάσσιοι βιολόγοι 3.500 χρόνια πριν"

Ποια ήταν τα δημοφιλέστερα επαγγέλματα των αρχαίων Ελλήνων

Μία ξενάγηση που έγινε στις 18 Μαΐου 2014, ημερομηνία που κάθε χρόνο γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Μουσείων, είχε έναν σκοπό:
Να αναδείξει τα επαγγέλματα των αρχαίων Ελλήνων, καθώς τα περισσότερα χαράχθηκαν μαζί με τα ονόματα αυτών που τα ασκούσαν. Γιατί οι πιο πολλές επιγραφές με αναφορά σε εργασίες του παρελθόντος -οι οποίες δεν διαφέρουν και πολύ από τις σημερινές- είναι αναθήματα (αφιερώματα) τεχνιτών που ζητούσαν τη συνδρομή της Αθηνάς Εργάνης, προστάτιδας της βιοτεχνίας και της χειρωνακτικής εργασίας.
Με τίτλο «Εργαζόμενοι στην Αρχαιότητα», η περιήγηση πραγματοποιήθηκε σε επιλεγμένα εκθέματα του Μουσείου, κάποια από τα οποία είχαν βγει από τις αποθήκες τους. Αυτά ήταν τα πιο δημοφιλή επαγγέλματα των αρχαίων Ελλήνων
Κναφεύς (βαφέας), τέκτων(αρχιτέκτων ή ξυλουργός), ναυπηγός, κιθαρωδός, ψαράς, πλύντρια, κεραμεύς είναι μερικά από τα επαγγέλματα που εντοπίστηκαν μετά από έρευνα σε επιγραφές οι οποίες βρίσκονται είτε στο Επιγραφικό είτε στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αφιερώματα εργατών και τεχνιτών από το τελευταίο τέταρτο του 6ου αι. π. Χ. και τις αρχές του 5ου αι. π. Χ., τα οποία ανέθεταν στους θεούς και κυρίως στην Αθηνά Εργάνη ως ευχαριστήρια για τη συνδρομή και την προστασία της. Μια δήλωση εργασίας που φαίνεται ότι αποτελούσε κι ένα είδος διαφήμισης της τέχνης τους.
Κεραμείς και γλύπτες κατέχουν ιδιαίτερη θέση μεταξύ των αναθημάτων. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει το όνομα του γλύπτη Ηγία, δασκάλου του Φειδία, γνωστού κυρίως από τη φιλολογική παράδοση, με την επιγραφή του Μουσείου να αποτελεί ίσως τη μοναδική ενεπίγραφη αναφορά σε αυτόν. Κι άλλες αναθηματικές βάσεις αναφέρουν ονόματα γλυπτών που διέπρεψαν στην αρχαιότητα, όπως του Αριστίωνα από την Πάρο, του Ονάτα από την Αίγινα και του Αρχέρμου από τη Χίο.
Πολλοί, όπως οι παραπάνω, ήταν ιδιαίτερα φημισμένοι, με αμοιβές που σίγουρα έφταναν στα ύψη, δυστυχώς όμως τα έργα τους χάθηκαν, εκτός από ελάχιστα που συνδέθηκαν με τις βάσεις τους. Γι' αυτό και ο εντοπισμός των ονομάτων τους είναι τόσο σημαντικός.
πηγη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποια ήταν τα δημοφιλέστερα επαγγέλματα των αρχαίων Ελλήνων "

Το timing της Ελληνικής Προεδρίας

Του Νίκου Λυγερού

Το timing της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εξαιρετικά πρόσφορο και θετικό για το θέμα της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και ειδικά όσον αφορά στη θέσπισή της. Το 2004, η Κύπρος θέσπισε την ΑΟΖ της αφού εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι εκμεταλλεύτηκε το ευρωπαϊκό πλαίσιο για να εδραιώσει την απόφασή της αλλά και για να επικυρώσει την οριοθέτηση της ΑΟΖ της με την Αίγυπτο που είχε υπογράψει το 2003. Η πατρίδα μας μετά το 1982 και το 1995 δεν έχει κάνει κανένα επίσημο βήμα, αλλά με τον Νόμο των Υδρογονανθράκων 2289/1995 και την τροπολογία του 4001/2011, ξεκίνησε μια στρατηγική de facto που της επέτρεψε να κάνει συμφωνία με την εταιρεία PGS για σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης. Έχει επίσης συμφωνήσει με την Ιταλία το 2013 για την αρχή των διαβουλεύσεων περί οριοθέτησης των ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Με άλλα λόγια, υπάρχουν πια αντικειμενικά στοιχεία, τα οποία μάλιστα θα ενισχυθούν με την τεμάχιση των blocks. Και αυτά τα στοιχεία αποτελούν τα θεμέλια για το πέρασμα στο στάδιο de jure. Αυτό το στάδιο, μετά από την έκθεση της ευρωπαϊκής επιτροπής, την ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και την απόφαση για οικονομική στήριξη του EuroAsia Interconnector, είναι πλέον πεδίο δράσης που μπορεί να ενεργοποιηθεί εντός της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν υπάρχει κανένας λόγος γι’ αυτή την καθυστέρηση. Όλοι οι ενδιαφερόμενοι είναι πια ενημερωμένοι για τις προθέσεις μας και πρέπει τώρα να το αξιοποιήσουμε προς όφελος της πατρίδας μας. Επίσης σε συνεργασία με την Κύπρο και τις εξελίξεις στον τομέα των υδρογονανθράκων, πρέπει να συντονιστούμε για να έχουμε μία ενιαία εξωτερική πολιτική του Ελληνισμού. Γι’ αυτούς τους λόγους θεωρούμε ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το timing της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15345&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το timing της Ελληνικής Προεδρίας"

Η ελληνική γλώσσα είναι η παλαιότερη από όλες τις σημερινές ευρωπαϊκές γλώσσες.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ

Ολοι γνωρίζουμε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η παλαιότερη από όλες τις σημερινές ευρωπαϊκές γλώσσες. Παρ' όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να καθορίσουμε την ακριβή της ηλικία, είναι πάντως πολύ αρχαιότερη απ' ότι μας εδίδαξαν στο σχολείο.
Αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί από τους πίνακες που για χιλιάδες χρόνια ήταν θαμμένοι στην ελληνική γη και αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα (ο τελευταίος πίνακας βρέθηκε στο Δισπηλιό της Καστοριάς και χρονολογήθηκε τουλάχιστον στο 5000 π.Χ).
Αυτό το στοιχείο μάς έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε και πολλά πράγματα για την απαρχή της ελληνικής γλώσσας. 'Οπως έλεγαν και οι αρχαίοι 'Ελληνες «άγει εις φως την αλήθεια ο χρόνος», είναι βέβαιον ότι οι πολλές και διάφορες παραποιήσεις ή λανθασμένες θεωρίες συντελούν στην αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας και ήδη αυτό έχει αρχίσει να επαληθεύεται.

Δεν είναι μόνο γνωστό αλλά και προφανές ότι όλες οι τέχνες και οι επιστήμες γεννήθηκαν, αναπτύχθηκαν και ακόμα διευθύνονται απ' το αγνό ελληνικό λεξιλόγιο. Η ελληνική γλώσσα τροφοδοτεί όλες εκείνες τις υψηλής πνευματικότητας λέξεις που μπορούν να εκφράσουν όλες τις αφηρημένες έννοιες.
Χωρίς καμμία εξαίρεση σε όλες τις ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) γλώσσες η συντριπτική πλειοψηφία της καθημερινής ομιλίας εμπεριέχει ελληνικής προελεύσεως λέξεις. Αναφέρομαι σε χιλιάδες λέξεων που στο πρώτο άκουσμα δεν μπορούν να αναγνωριστούν ως ελληνικές λόγω της αλλοίωσης που έχουν υποστεί στο χρόνο ή λόγω του ότι προέρχονται από αρχαιοελληνικές λέξεις ή ονόματα που οι σύγχρονοι 'Ελληνες αδυνατούν να αναγνωρίσουν.
Η "λεξιλογική ανάλυση", που είναι η ετυμολογική και ιστορική ανάλυση μιας λέξεως, φανερώνει τον αρχαίο αλλά οικείο ελληνικό λόγο. Πολλές φορές, αυτές οι ελληνικές "Πρωτολέξεις", αυθεντικές δηλαδή λέξεις, επιστρέφουν στην ομιλούμενη ελληνική γλώσσα ως ξένες. Είναι τα λεγόμενα αναδάνεια.
Υπάρχει μία μεγάλη κατηγορία λέξεων, που διά της δικής τους ιστορίας, αποκάλυψαν την άγνωστη προϊστορία. Αυτή είναι η ιστορία που δεν έχει επίσημα καταγραφεί ως τώρα και που συνήθως είναι συγκεχυμένη με την μυθολογία. Η τελευταία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συμβολική και συνεπώς η πιό αγνή ιστορική αλήθεια.

Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι όχι μόνο οι ελληνικές λέξεις αλλά και η ελληνική μυθολογία - ιστορία έχουν εμπλουτίσει τις δυτικές γλώσσες με όρους και νοήματα, των οποίων, τις περισσότερες φορές αγνοούμε την ελληνική τους προέλευση.
Ονόματα όπως Ιβηρία, Ιταλία, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Ισπανία, Κέλτες, Λισαβώνα, Ρώμη, Ιρλανδία έχουν ελληνική προέλευση.
Λέξεις όπως "zante-ζάντες" που προέρχεται από την λέξη "άντυγες", τις ρόδες των αρχαιοελληνικών αρμάτων.
Από το ρήμα "κορέω = καθαρίζω" προέρχονται οι λέξεις "cure", "sheriff", ο αρχαίος "τόρνος = κύκλος, περοφέρεια" έδωσε το όνομά του στον "τουρισμό", "tournament", "tourney".
Σε λέξεις όπως "palace", "gondola", "dollar" η διήθηση των μελωδικών ελληνικών ήχων προκαλεί κατάπληξη και συνάρπαση.
Πως η ελληνική λέξη "ναύκληρος", που στα Λατινικά προφερόταν "nauclerus" κατέληξε "nocher" στα Γαλλικά;
Πως ο χαρακτηρισμός "βάρβαρος" κατέληξε "brave" στα αγγλικά και "bravo" στα Ιταλικά;
Πως η λέξη "ελεημοσύνη", κατέληξε "alms" στα αγγλικά;
Πως η λέξη "βαλάνειον", κατέληξε στα Γερμανικά "bad" και ονόμασε την, διάσημη για τα ιαματικά της λουτρά, πόλη baden baden;

Η ανθρωπογεωγραφία μάς βοηθά να εξηγούμε πώς οι διαφορετικές εκφράσεις ήχων εξαρτώνται από την στοματική κοιλότητα, τις φωνητικές δομές και την αναπνοή, που είναι εξαρτημένες απ' το κλίμα. Ψάχνοντας βαθύτερα, θα βρούμε ότι οι πρόγονοί μας, απο πολύ παλαιά έδιναν πλήρεις εξηγήσεις γιά το φαινόμενο αυτό.
Ο Πλούταρχος, ο Διογένης, ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, ο Πλάτωνας είχαν όλοι τους γράψει περί αυτού.

Εδώ, θα αναφέρω μόνο μία ενδεικτική αξιοπρόσεκτη αναφορά από τον "Κρατύλο". Σωκράτης: «Τα μικρά ονόματα έχουν μεταβληθεί. Χάριν ευφωνίας προστίθωνται ή αφαιρούνται μερικά γράμματα ... αξιώνουν τη μετατροπή γιά να τα κάνουν ομορφότερα ... αλλάζουν στον χρόνο ...». Δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι παλαιότερα, η ελληνική γλώσσα εκφράζονταν προφορικά.
Οι 'Ελληνες, ως ναυτικός λαός «πολλαχή κατά θάλλατταν πλανώμενοι, γλώτταν την ελληνικήν επέβαλον». Είναι γνωστό ότι, με τον καιρό, οι ακουστικοί ήχοι έτειναν να γίνουν σύντομοι και οξείς.
Η ίδια μετατροπή έλαβε χώρα και στα ελληνικά τοπωνύμια: Taormina αντί Ταυρομένιον, Yalta αντί Αιγιαλός, Agd αντί Αγάθη, Durazzo αντί τού Δυρράχιον, Ambourias αντί Εμπόρειον. H Νεάπολη έγινε Napoli στην Ιταλία, Napoul στην Γαλλία και Nabel στην Τυννησία.
Γι' αυτό οι ιστορικοί, πολύ συχνά, αναγνωρίζουν τους ανθρώπους που ζούσαν σ' ένα μέρος μελετώντας γλωσσολογικά τα ονόματα των περιοχών.

Το ταξίδι στις ελληνικές λέξεις έγινε συναρπαστικό όπως η γλώσσα περνά από τη μιά χώρα στην άλλη, από τη μία γενιά στην άλλη, η προφορά αλλάζει και μερικές φορές το ίδιο κάνει και το νόημα των λέξεων.
Γιά παράδειγμα "πυρρός μανδύας" έγινε στα Λατινικά "birrum mantellum" και στα Ιταλικά κατέληξε να εκφράζει τον αστυνομικό, "sbirro", λόγω της κόκκινης στολής.
Οταν το καπέλο προσαρτήθηκε στον "μανδύα", στα Γαλλικά έγινε "beret".
Η αναπαραγωγή των ισχυρών ελληνικών "πρωτολέξεων" απ' τον Ευρωπαϊκό λόγο, έλαβε χώρα σταδιακά διαμέσω ποικίλων φάσεων και σταθμών στην Λατινική γλώσσα και σε άλλες γλώσσες εξίσου.
Η κορύφωση όλων των εποχών ήταν η εποχή του Αυγούστου όταν χιλιάδες ελληνικών λέξεων διείσδυσαν στο Λατινικό λεξιλόγιο.
Πολύ υλικό απ' το ελληνικό λεξιλόγιο εξόρμησε γιά μιά ακόμα φορά στην δύση όταν το Ευαγγέλιο και άλλα θρησκευτικά κείμενα μεταφράστηκαν στα Λατινικά, Γερμανικά, Αγγλικά, κατ' ευθείαν από το ελληνικό πρωτότυπο.
Είναι αυτό που αποκαλείται εκκλησιαστικό λεξιλόγιο απ' το οποίο πολύς, απ' τον επίσημο και καθημερινό, λόγο διείσδυσε στις δυτικές γλώσσες. Η απαρχή όλων αυτών των εισροών χάνεται στα βάθη της ιστορίας, όταν οι 'Ελληνες, σαν εφευρέτες και πρωτοπόροι, πλημμύρησαν με την διαλεκτική τους ποικιλία, τις πτωχές γειτονικές γλώσσες της εσπερίας, του υπερβορέα, της ανατολής και του νότου.
Αυτό το συμπέρασμα, πηγάζει από τα τελευταία αποδεικτικά στοιχεία που πολλαπλασιάζονται χρόνο με το χρόνο. Με την χρήση υπολογιστών, οι τελευταίες ανακαλύψεις της αρχαιολογίας, γλωσσολογίας και της χειρογραφολογίας, πείθει την σύγχρονη επιστήμη γιά το τί ήταν γνωστό, όχι μόνο στους 'Ελληνες συγγραφείς αλλά και στους Λατίνους. Συγγραφείς σαν τον Κικέρωνα, τον Τάκιτο, τον Κοϊντιλιανό και τον Τυραννίωνα, στα έγγραφά τους αναφέρουν σαφώς περί της Ρωμαϊκής Διαλέκτου «ότι εστίν εκ της Ελληνικής» ή «Aeolica ratione est sermo noster simillibus» (η γλώσσα μας είναι πολύ κοντινή με την Αιολική διάλεκτο).

Παλαιότεροι και σύγχρονοι επιστήμονες, συγγραφείς και ερευνητές γνωρίζουν ότι η μητέρα γλώσσα όλων των δυτικών γλωσσών (και όχο μόνο) είναι η ελληνική. Αλλά αυτό είναι μιά άλλη ιστορία ...!

Ο Ινδός καθηγητής γλωσσολογίας, πρόεδρος του "Ελληνικού Κύκλου" και διευθυντής του Ινδικού Υπουργείου Παιδείας κ. Sacramborty (ομιλεί 22 γλώσσες), ανεκοίνωσε χωρίς επιφύλαξη ότι η ελληνική γλώσσα δεν προέρχεται από τα Σανσκριτικά, αλλά το εντελώς αντίθετον.
Το επίσημο περιοδικό του Ελληνοϊνδικού Ομίλου, ονομάζεται "Πελασγία" και η εφημερίδα τους "Samelan" που σημαίνει "Σελήνη" από τη "Σεμέλη", την μητέρα του Διονύσου.
Ο Διόνυσος ήταν ο πρώτος που τα αρχαία χρόνια κατοίκησε την Ινδία. Από την "Ελληνική Ακαδημία της Βασκονίας", τα συμπεράσματα των επιστημονικών τους ερευνών, έρχονται το ένα μετά το άλλο. Πρόεδρος της επιστημονικής κοινότητας είναι ο Βάσκος ελληνιστής και καθηγητής των ανατολικών γλωσσών, Frederico Sagredo (Βραβείο Ομήρου το 1989 από το ίδρυμα Ωνάση). '
Εχουν συμπεράνει ότι η καλούμενη Βασκική γλώσσα έχει ελληνική προέλευση. Συμπεριλαμβάνει, όχι μόνο ρίζες, αλλά και ολόκληρες Πρωτοελληνικές, Πελασγικές λέξεις. Μετά από προσωπικές, επίμονες, εργαστηριακές και χρονοβόρες μελέτες στη σύγκριση των ελληνικών με τις 5 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές γλώσσες, μία ελληνικά ομιλούσα Ευρώπη μου αποκαλύφθηκε, «Ελλάδος φθόγγον χέουσα», Αισχύλος. Από τα απλά κύτταρα των ελληνικών πρωτοτύπων μέχρι τους πολυκυτταρικούς οργανισμούς των συγχρόνων λεξιλογίων, σχεδόν όλοι οι σύνδεσμοι, οι προθέσεις και οι καταλήξεις είναι ελληνικές.
Οι σύνθετες και οι παράγωγες λέξεις είναι οι στρόφυγγες που πλημμυρίζουν τις δεξαμενές όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών. Τελικά, έχουμε βγάλει το συμπέρασμα ότι πίσω από κάθε ελληνική λέξη βρίσκεται μιά άλλη παλαιότερη!
Γιά τον επιστημονικό ερευνητή, η πίστη ότι η ελληνική γλώσσα είναι πάντα παρούσα «ουκ ην καιρός ότε ουκ ήν», δυναμώνει μέρα με τη μέρα. Ο δανεισμός απ' τον αστείρευτο θησαυρό της ελληνικής γλώσσας δεν έχει ποτέ σταματήσει και ούτε πρόκειται διότι νέες ιδέες, νοήματα, αντικείμενα και καταστάσεις γεννιούνται συνεχώς.
Παραθέτω σαν παράδειγμα δύο νέες λέξεις: Ευβίωση = Καλή ζωή, Τανατόνωση= ο ασθενής που γιά σύντομο χρονικό διάστημα πεθαίνει και επανέρχεται στην ζωή. Η ελληνική γλώσσα, λόγω της ελαστικότητάς της και της μαθηματικής της φύσεως, έχει το μοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισμα να περιγράφει αναλυτικά ή συνθετικά όλα τα επουσιώδη νοήματα, λεπτομέρειες και συμπλέγματα.
Τα φρούτα της πλαστικότητας της ελληνικής γλώσσας είναι το λεξιλόγιο και τα κύρια ονόματα. Από τα πιό γνωστά και σπουδαία ονόματα στα πιό διακεκριμένα και σπάνια, όπως αναφέρονται στα αρχαία κείμενα. Για να πειστεί κάποιος μπορεί να ρίξει μιά ματιά σε δύο valumes της "Ιστορικής Βιβλιοθήκης" του Απολλοδώρου, στην απόκρυφη Ελληνική Γενεαλογία.
Δεν είμαι πρόθυμη να εκφράσω ευχολογίες αλλά είναι απολύτως αναγκαίον να απαριθμήσω, όσο το δυνατόν πιό γρήγορα, αυτόν τον άγνωστο και παραμελημένο θησαυρό της ελληνικής Ονοματολογίας. Αυτό πρέπει να γίνει, όχι μόνο γιά να θαυμάσουμε τη μοναδική ποικιλία αλλά και τη σοφία των αρχαίων ελληνικών ονομάτων.
Παρατηρώντας την αναγνώριση ενός προσώπου με το όνομά του, την προβολή της προσωπικότητάς του εξ ονόματος, καταλαβαίνουμε τις σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες που ισχυρίζονται ότι ο ήχος τού ονόματος ενός ατόμου «το εφ' ώ τις καλείται», επηρεάζει την προσωπικότητα κάποιου, ανακινώντας κυτταρικές μνήμες.
 Μιά περίπτωση που αποδεικνύει την ιστορική αξία των ελληνικών ονομάτων είναι η εξής: Είναι γνωστό ότι οι Kalash κάτοικοι του Αφγανιστάν ισχυρίζονται ότι κατάγονται από τους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι ελληνικές τους ρίζες μπορούν να βρεθούν στο λεξιλόγιό τους, στα έπιπλά τους, στην ζωγραφική τους, στη μουσική τους ή και στο ρουχισμό τους. Παρ' όλα αυτά, έχουμε παραμελήσει το πιό σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο, το όνομά τους (Κάλας) που ως τώρα θεωρούνταν Ινδικό. Αυτό συνέβει διότι δεν έχουμε διαιωνίσει ως τις μέρες μας το αρχαίο Μακεδονικό όνομα. Μπορεί να βρεθεί μόνο στο βιβλίο Ε/44,5/Πολυαίνου Στρατηγήματα: «... Οταν ο Μέμνων επετέθει στους Κυζικηνούς, φόραγε στο κεφάλι του την Μακεδονική περικεφαλαία. Βλέποντάς τον από τα τείχη της πόλεως, οι Κυζικηνοί τον πέρασαν γιά Κάλας, φίλο τους και σύμμαχο ...». Τό Κάλας είναι ελληνικό όνομα και όχι Ινδικό όπως νομίζαμε.
Τα ελληνικά ονόματα συνθέτουν την εικόνα, την ψυχή, την ταυτότητα και την ιστορία του έθνους μας.

*η 'Αννα Τζιροπούλου-Ευσταθίου είναι φιλόλογος και τακτικό μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας του Μπιλμπάο

Greek Surnames

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ελληνική γλώσσα είναι η παλαιότερη από όλες τις σημερινές ευρωπαϊκές γλώσσες. "

Δήλος: το ιερό νησί της αρχαίας Ελλάδας

Είναι ο τόπος γέννησης του Απόλλωνα και της Άρτεμης, κατά τη μυθολογία.
Σε απόσταση αναπνοής από την κοσμική Μύκονο, η Δήλος είναι το ιερό νησί της αρχαίας Ελλάδας, ένας τόπος επιβλητικός,γυμνός από βλάστηση, αλλά εξαιρετικά λαμπρός κάτω από το φως του ηλίου.
Αυτό, όμως, που τον κάνει έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας, είναι το ότι είναι ο μοναδικός στην Ελλάδα όπου έχουν βρεθεί ιδιωτικές κατοικίες σε θαυμάσια κατάσταση.
Ναοί, θέατρα, στάδια, γυμναστήρια και άλλες μνημειακές κατασκευές και κτίρια έχουν ανακαλυφθεί σε πολλά μέρη. Επίσης, σε μερικές περιοχές, όπως π.χ. στην Πέλλα και στην Ερέτρια, έχουν βρεθεί θεμέλια οικιών και μωσαϊκά δάπεδα, αλλά δυστυχώς τα σπίτια τα ίδια δεν σώζονται καθ’ ύψος.
Στη Δήλο, αντιθέτως, διατηρούνται θαυμάσια και μας δίνουν σχεδόν μια πλήρη εικόνα της αρχιτεκτονικής, της εσωτερικής διαρρύθμισης, των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν, της διακόσμησης των τοίχων, της ύδρευσης, του αποχετευτικού συστήματος κλπ.

Απογειώθηκε όταν την πήραν οι Αθηναίοι
Όλα τα σπίτια της Δήλου είναι του 2ου και των αρχών του 1ου αιώνα π.Χ, όταν οι Ρωμαίοι την παραχώρησαν στην Αθήνα, εκείνοι έδιωξαν τους κατοίκους και την απογείωσαν οικονομικά. Όπως είναι φυσικό, υπήρχαν μεγάλα και μικρά σπίτια, σπίτια πατρικίων και σπίτια πληβείων, τα μεν δίπλα στα δε, αδιακρίτως.
Αν και δεν φαίνεται να υπήρχε ένας ενιαίος τύπος ιδιωτικής κατοικίας, τα περισσότερα σπίτια, ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα και πιο πλούσια, ακολουθούσαν ένα βασικό πλάνο, με διάφορες παραλλαγές. Άλλωστε το πλάνο μιας κατοικίας επιβαλλόταν συχνά από τις ιδιομορφίες του εδάφους, από το δρόμο από τον οποίο οροθετούνταν και από τα όμορα κτίσματα.
Η Δήλος ήταν στην αρχαιότητα ονομαστή για την πανελλήνια λατρεία του Δήλιου Απόλλωνα που ασκούνταν εκεί και από τις ανασκαφές που έγιναν, τα σπίτια, οι πλακόστρωτοι δρόμοι, οι ναοί και τα δημόσια οικοδομήματα που σώθηκαν μας δίνουν μια μοναδική εικόνα της αρχαίας ελληνικής πόλης στο σύνολό της.

Βραχώδες και άγονο νησί, βρίσκεται ανάμεσα στα νησιά Μύκονο και Ρηνεία με μήκος 5 χιλιόμετρα και πλάτος 1300 μέτρα. Το μεγαλύτερο ύψωμά της είναι το γρανιτικό βουνό Κύθνος, που στους πρόποδες του βρισκόταν η αρχαία πόλη της Δήλου που οι ανασκαφές την έφεραν ολόκληρη στο φως.

Η μυθολογία λέει ότι φανερώθηκε (δηλώθηκε) μ' ένα χτύπημα της τρίαινας του Ποσειδώνα στην επιφάνεια της θάλασσας και έπλεε για πολύ καιρό, μέχρι που ο Δίας την έδεσε στο βυθό της θάλασσας με μία διαμαντένια αλυσίδα για να καταφύγει εκεί η Λητώ και να γεννήσει κάτω από μια φοινικιά τα δυο θεϊκά παιδιά, την Άρτεμη πρώτα και τον Απόλλωνα ύστερα.
Στα προϊστορικά χρόνια τη Δήλο την κατοίκησαν μινωικοί οικιστές από την Κρήτη και Μυκηναίοι και Δωριείς από τη Στερεά Ελλάδα. Στα ιστορικά όμως χρόνια κάτοικοί της ήταν Ίωνες, οπότε και διακρίθηκε η Δήλος σαν κέντρο πανιωνίων εορτών που γίνονταν προς τιμή του Απόλλωνα.
Οι ανασκαφές στη Δήλο, που άρχισαν στα 1873 και σχεδόν συνεχίστηκαν μέχρι τις μέρες μας, έφεραν στο φως ένα πλήθος μνημεία και ευρήματα που ανήκουν σε μια από τις πέντε περιοχές της Δήλου που είχαν κατοικηθεί.

  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δήλος: το ιερό νησί της αρχαίας Ελλάδας "

Εκφράσεις από τα Αρχαία Ελληνικά που χρησιμοποιούμε σήμερα

Μπορεί η επαφή των νεοελλήνων με την αρχαιοελληνική παράδοση και γλώσσα να είναι εξαιρετικά προβληματική, ωστόσο υπάρχουν λέξεις και εκφράσεις που πέρασαν αυτούσιες στην καθημερινότητά μας και ευτυχώς μας θυμίζουν το δοξασμένο παρελθόν.

Αιδώς Αργείοι: όταν θέλουμε να καταδείξουμε αισθήματα ντροπής αναφερόμενοι σε κάποιον άλλο.

Ειπώθηκε από τον Στέντορα (σε έντονο ύφος) προς τους Αργείους κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, με σκοπό να τους ανυψώσει το ηθικό όταν ο Αχιλλέας αποχώρησε από τη μάχη. (Ομήρου Ιλιάδα – Ε 787)

Αντίπαλον δέος: όταν αναφερόμαστε σε ισχυρό αντίπαλο. (Θουκυδίδης – Γ 11)

Από μηχανής θεός: μη αναμενόμενη βοήθεια – λύση – συνδρομή σε κάποιο πρόβλημα ή δύσκολη κατάσταση. Προέρχεται από θεατρικό τέχνασμα στην αρχαία Ελλάδα που χρησιμοποιούσαν οι τραγικοί ποιητές όταν ήθελαν να δώσουν διέξοδο στη πλοκή του έργου και στο οποίο κατά τη διάρκεια της παράστασης εμφανιζόταν ένας Θεός επάνω σε εναέρια κατασκευή (γερανός).

Αρχή άνδρα δείκνυσι: όταν οι πράξεις – έργα χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο στον οποίο αναφερόμαστε. (Βίας ο Πριηνεύς – Σοφοκλής…. Αντιγόνη 62)

Ασκός του Αιόλου: σε περιπτώσεις επικείμενων δεινών – καταστροφών. Ο Αίολος έδωσε έναν ασκό στον Οδυσσέα ο οποίος περιείχε ανέμους. Όταν λοιπόν οι σύντροφοι του Οδυσσέα άνοιξαν τον ασκό, απελευθερώθηκαν οι άνεμοι και παρέσυραν το πλοίο στο νησί των Λαιστρυγόνων. (Ομήρου Οδύσσεια Κ 1-56)

Αχίλλειος πτέρνα: αδύνατο σημείο. Η φράση προέρχεται από το μύθο του Αχιλλέα, σύμφωνα με τον οποίο, όταν τον βύθιζε στο αθάνατο νερό η μητέρα του, επειδή τον κρατούσε από τη φτέρνα, στο συγκεκριμένο σημείο του σώματός του παρέμεινε θνητός.

Βίος αβίωτος : ζωή ανυπόφορη. (Χίλων Ο Λακεδαιμόνιος)

Γαία πυρί μειχθήτω: σε περιπτώσεις καταστροφής, όταν θέλουμε να δώσουμε έμφαση.

Γη και ύδωρ: υποδηλώνει περιπτώσεις υποταγής , πλήρους υποχώρησης, παράδοσης άνευ όρων. Η φράση προέρχεται από τον Ηρόδοτο, σύμφωνα με τον οποίο οι Πέρσες απεσταλμένοι ζήτησαν από τους Σπαρτιάτες γη και ύδωρ σε ένδειξη υποταγής. (Ηροδότου Ιστορία V 17-18)

Γόρδιος δεσμός: αναφέρεται σε περιπτώσεις δύσκολων προβλημάτων (άλυτων). Η φράση λέγεται σε περιπτώσεις δύσκολων καταστάσεων, όπως αυτή που αντιμετώπισε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν προσπάθησε να λύσει ένα πολύπλοκο κόμπο, το «γόρδιο δεσμό» τον οποίον σύμφωνα με τον χρησμό όποιος τον έλυνε θα γινόταν κυρίαρχος της Ασίας. (Αρριαννού 11 3)

Δαμόκλειος σπάθη: απειλητικές καταστάσεις Η φράση προέρχεται από επεισόδιο που συνέβη μεταξύ του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου και του Δαμοκλή, ενός αυλικού κόλακα , όταν ο πρώτος θέλοντας να δείξει στο Δαμοκλή πόσο επικίνδυνο ήταν το αξίωμα του τυράννου τον έβαλε να καθίσει στο θρόνο, ενώ από πάνω του κρεμόταν ξίφος σε μια τρίχα αλόγου.

Διέβην τον Ρουβίκωνα: σε περιπτώσεις που λαμβάνεται μία παράτολμη απόφαση. Η φράση αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα ο οποίος όταν το 49 π.Χ. αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο στην Ιταλία, πέρασε με το στρατό του τον ποταμό Ρουβίκωνα κατευθυνόμενος προς την Ρώμη.

Δούρειος Ίππος: αναφέρεται σε περιπτώσεις δολιότητας, ή δώρων τα οποία υποκρύπτουν δόλο. Η φράση προέρχεται από τον Όμηρο και αναφέρεται κατά την περίοδο των Τρωικών πολέμων τότε που οι Έλληνες ενώ χάρισαν στους Τρώες ξύλινο άλογο μεγάλων διαστάσεων ως αφιέρωμα στους Θεούς, στο εσωτερικό του ήταν κρυμμένοι ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, οι οποίοι άνοιξαν τις πύλες της Τροίας στους υπόλοιπους Έλληνες (Ομήρου Οδύσσεια λ 529)

Δρακόντεια μέτρα: αναφέρεται σε περιπτώσεις λήψης αυστηρών – σκληρών μέτρων Η φράση προέρχεται από τον Δράκοντα (7ος αιώνας π.Χ) αρχαίο νομοθέτη των Αθηνών, ο οποίος ήταν γνωστός για τους αυστηρούς και σκληρούς νόμους που επέβαλε.

Eξ απαλών ονύχων: αναφέρεται στην νηπιακή ηλικία κυριολεκτικά, ή σε παλαιότερη χρονική περίοδο μεταφορικά. Η φράση χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τη νηπιακή ηλικία κατά την οποία ο άνθρωπος έχει μαλακά νύχια.

Έπεα πτερόεντα: αερολογίες, αβάσιμα επιχειρήματα. Ομηρική έκφραση βασισμένη στην αντίληψη ότι τα λόγια όταν εκστομίζονται τα παίρνει ο αέρας. (Ομήρου Ιλιάδα Α 201)

Επί ξυρού ακμής: στην κόψη του ξυραφιού, σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, σε κρίσιμο σημείο. Ομηρική φράση η οποία ειπώθηκε από το Νέστορα στο Διομήδη στην προσπάθειά του να τον παροτρύνει για συμμετοχή στον πόλεμο εναντίον των Τρώων. (Ομήρου Ιλιάδα Κ 173)

Εκατόμβη: Θυσία με πολλά θύματα, μεγάλη απώλεια. Εκατόμβη στην αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν την θυσία κατά την οποία γινόταν προσφορά από εκατό βόδια στους θεούς. (Ομήρου Ιλιάδα Α 65)

Ες αύριον τα σπουδαία: Αργότερα θα ασχοληθούμε με τα σοβαρά ζητήματα – θέματα, αναβολή. Τη φράση είπε ο Θηβαίος Αρχίας, όταν έλαβε το γράμμα που τον προειδοποιούσε ότι κινδυνεύει από τον Πελοπίδα. (Πλουτάρχου Πελοπ. 10)

Ή ταν ή επί τας: Ή θα την φέρεις νικητής (ασπίδα) ή θα σε φέρουν επάνω της νεκρό……………..ή θα επιτύχουμε, ή θα αποτύχουμε. Τη φράση έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα για τον πόλεμο. (Πλουτάρχου Λακεδαιμ. Αποφθ.16)

Ήξεις αφήξεις: Λέγεται όταν κάποιος αλλάζει συνεχώς γνώμη. Η φράση προέρχεται από το χρησμό του μαντείου των Δελφών « ήξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω». Η θέση του κόμματος πριν ή μετά το αρνητικό μόριο ου, καθορίζει και τη σημασία του χρησμού.

Κέρβερος: Σκληρός, ανυποχώρητος. Προέρχεται από το ομώνυμο τέρας που φύλαγε τον Άδη και δεν επέτρεπε την είσοδο.

Κέρας Αμαλθείας: Παραπέμπει σε πλούτο – αφθονία υλικών αγαθών. Η φράση προέρχεται από περιστατικό όπου η Αμάλθεια έτρεφε το μικρό Δία με κέρατο κατσίκας γεμάτο γάλα και μέλι.

Και συ τέκνον Βρούτε: Φράση που απευθύνεται σε πρόσωπα που προδίδουν την εμπιστοσύνη μας.Την είπε ο Καίσαρας, όταν αναγνώρισε τον Βρούτο ανάμεσα στους δολοφόνους του.

Κόπρος του Αυγείου: Συγκεντρωμένες ατασθαλίες – καταστάσεις οι οποίες δύσκολα διορθώνονται. Η φράση προέρχεται από άθλο του Ηρακλή, κατά τον οποίο καθάρισε την κοπριά από τους στάβλους του Αυγείου.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: Λέγεται για όσους υπερηφανεύονται και καυχώνται για ανεπιβεβαίωτα κατορθώματα και καλούνται να αποδείξουν ότι λένε την αλήθεια. Η φράση προέρχεται από Αισώπειο μύθο σύμφωνα με τον οποίο κάποιος ισχυριζόταν ότι κάποτε στη Ρόδο έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα και του ζήτησαν να το επαναλάβει λέγοντάς του την παραπάνω φράση. (Αισώπου Μύθοι «Ανήρ Κομπαστής»)

Mηδένα προ του τέλους μακάριζε: Μην βιάζεσαι να μακαρίσεις κάποιον πριν το τέλος. Με αυτή τη φράση σχολίασε ο Σόλωνας τους θησαυρούς του Κροίσου, όταν ο τελευταίος τους έδειξε με υπερηφάνεια. (Ηροδότου Ι 32 7)

Κύκνειο άσμα: Η τελευταία ενέργεια – πράξη – έργο κάποιου. Προέρχεται από το τελευταίο τραγούδι του κύκνου πριν το θάνατό του. (Πλάτωνος Φαίδων 84 Ε)

Ιστός της Πηνελόπης: Λέγεται για έργο που δεν τελειώνει. Η φράση είναι από τον Όμηρο όπου στην Οδύσσεια αναφέρεται στην Πηνελόπη η οποία ύφαινε ένα ύφασμα την ημέρα και το ξήλωνε τη νύχτα, θέλοντας να ξεγελάσει τους μνηστήρες μέχρι να γυρίσει ο Οδυσσέας από την Τροία. (Ομήρου Οδύσσεια τ 149)

Κουτί της Πανδώρας: Εμφάνιση πολλών δεινών ταυτόχρονα. Η φράση προέρχεται από τη μυθολογία, σύμφωνα με την οποία ο Δίας για να τιμωρήσει τους ανθρώπους έδωσε στην Πανδώρα ως δώρο ένα κιβώτιο γεμάτο με όλες τις συμφορές, με αποτέλεσμα μόλις το άνοιξε να βγουν όλα τα δεινά, εκτός από την ελπίδα.

Ο κύβος ερρίφθη: Η απόφαση έχει ληφθεί. Τη φάση είπε ο Καίσαρας όταν αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο. Οι λατινομαθείς ευρωπαίοι το λένε στα λατινικά alea jacta est.

Προκρούστειος Κλίνη: Προσαρμογή κάποιας κατάστασης βάσει συμφέροντος. Προέρχεται από τον μυθικό κακούργο Προκρούστη ο οποίος έδενε τα θύματά του σε κρεβάτι κι έπειτα τους έκοβε ή εξάρθρωνε τα πόδια, προκειμένου να τους φέρει σε ίσο μήκος με το κρεβάτι.

Μέμνησο των Αθηναίων: Μην ξεχνάς αυτόν που πρόκειται να εκδικηθείς.Τη φράση έλεγε καθημερινά ένας υπηρέτης στο Δαρείο (κατόπιν εντολής του) υπενθυμίζοντας ότι έπρεπε να τιμωρήσει τους Αθηναίους, διότι συμμετείχαν στην πυρπόληση των Σάρδεων. (Ηροδότου V 105)

Μερίς του λέοντος: Το μεγαλύτερο μερίδιο. (Αισώπου μύθοι «Λέων και αλώπηξ»)

Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας: Όταν λέγονται ήδη γνωστά πράγματα. Η φράση λέγεται διότι στην Αθήνα η γλαύκα, η κουκουβάγια, ήταν γνωστή, σαν σύμβολο της Αθήνας και εικονιζόταν παντού, όπως στις στροφές των σπιτιών, στα νομίσματα κ.λ.π. (Αριστοφάνη, Όρνιθες, 301)

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εκφράσεις από τα Αρχαία Ελληνικά που χρησιμοποιούμε σήμερα"