Οι Ακρίτες του Ελληνισμού

Οι Έλληνες, λόγω του ανήσυχου πνεύματός τους και της ασίγαστης επιθυμίας τους να ανακαλύπτουν καθετί καινούργιο, γύριζαν και εγκαθίσταντο σε όλον κόσμο.

Μοιράζονταν με τους λαούς που συναντούσαν κάθε είδους γνώση αλλά και κληροδοτούσαν στοιχεία της κουλτούρας, του πολιτισμού και της παράδοσής τους.

Σήμερα μπορούν να μας θυμίσουν αυτήν την εποχή οι ίδιοι οι Ελληνογενείς, που έχουν απομείνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη αλλά και «οι  πέτρες», που στέκουν ακόμα εκεί, αντέχοντας στον χρόνο και «ψιθυρίζοντας» για τον δημιουργό τους.

 

Μία τέτοια περιοχή είναι ο Λίβανος, όπου μετά την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου, βρίθει ελληνικών στοιχείων.  

 

Ακόμα και σήμερα υπάρχει στον Λίβανο ο Ορθόδοξος Ελληνισμός που βροντοφωνάζει πως είναι «οι Ακρίτες του Ελληνισμού»!

 

Σε συνέντευξή του στην Α. Πατσίδου, ο Ιδρυτής και Πρόεδρος του ορθοδόξου κόμματος στον Λίβανο, Ροντρίγκ Ελ Χούρι, αναφέρει:

«Ο πρώτος Άραβας ιστορικὸς Αλ Γιακίντι, ἀπὸ τὸν 8ο αιώνα, σημείωσε ότι σε πόλη της Συρίας και του Λιβάνου, οι Άραβες εισβολείς ήταν υποχρεωμένοι να μιλούν με τους προγόνους μας (αλ-ρουμ), στην ελληνική γλώσσα. Το ίδιο και οι Τούρκοι μετά απ’ αυτούς, αποκαλούσαν τους Έλληνες «Ρουμ» και την ελληνική γλώσσα «ρωμαίκα». 

 

Σε ερώτηση επίσης της δημοσιογράφου σχετικά με την ταυτότητά τους και το κατά πόσο αυτή πολεμάται, απάντησε: «Εμείς εξακολουθούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας Ρούμ (=Έλληνες) και είμαστε εδώ πολύ πριν τους Άραβες. Στα σχολεία, τόσο στην Συρία όσο και στο Λίβανο, προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε ναι μεν Χριστιανοί αλλά καταγόμενοι από τους Άραβες, κάτι που είναι παντελώς ανιστόρητο». 

 

Πολλές πόλεις του Λιβάνου είναι γεμάτες με αρχαία ελληνικά ευρήματα, ανάμεσά τους και η Βύβλος (σημ. Τζεβάιλ), η Τύρος, η Σιδών (σημ. Σαΐντα), η Τρίπολη, η Βυρηττός, κ.α. 

 

Ειδικότερα η Βύβλος, μία από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου, βρίθει του ελληνικού στοιχείου. 

 

Το όνομά της το πήρε από τους Έλληνες, λόγω του εμπορίου παπύρου που διεξήγαγε. 

 

Σε ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν ανακαλύφθηκε μεγάλος ναός ελληνικής τεχνοτροπίας, στον οποίον συνέρεε κατά τα αρχαία χρόνια μεγάλος αριθμός ανθρώπων και από άλλα μέρη εκτός του Λιβάνου. Έχουν ανακαλυφθεί ακόμη θέατρα, ωδεία, κίονες που καθιστούν σαφή την ελληνική επιρροή.

 

Αλλά και η Σιδών αναφέρεται και στον Όμηρο για την περιζήτητη τέχνη των κατοίκων της στην μεταλλουργία, την υφαντουργία και την ναυτιλία. 

 

Απελευθερώθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο, όπως και πολλές άλλες πόλεις, και έπειτα «πέρασε στα χέρια» των Πτολεμαίων και των Σελευκιδών, εποχή κατά την οποία η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή. 

 

Η Τύρος, τέλος, έφτασε στο απόγειο της, όταν αποικήθηκε από τους Φιλισταίους, Κρήτες αποίκους, που εγκαταστάθηκαν στην Μέση Ανατολή και κυρίως στην Παλαιστίνη. 

 

Σε διάστημα τριών αιώνων κατέστη το σημαντικότερο λιμάνι και μέσω των εμπορικών συναλλαγών επέκτεινε τις αποικίες της σε Σικελία, Κύπρο, Αφρική και Ιβηρική χερσόνησο. 

 

Στην κυριαρχία των Περσών στην περιοχή έδωσε τέλος για μία ακόμη φορά ο Μέγας Αλέξανδρος, ο οποίος μετέτρεψε την Τύρο στο βασικό ορμητήριό του στην Μεσόγειο και στο κεντρικό θησαυροφυλάκιο του δημοσίου χρήματος. 

 

Σήμερα στην εν λόγω πόλη διασώζονται αρχαιοελληνικοί ναοί, λουτρά, η ρωμαϊκή και βυζαντινή ακρόπολη, κλπ.

Αυτός ήταν ακόμη ένας σταθμός στο ατέρμονο ταξίδι των Ελλήνων όχι μόνο στην Μεσόγειο αλλά σε όλον τον κόσμο… Όσο και αν αυτό ενοχλεί κάποιους, που προσπαθούν να μας πείσουν οτι ο Ελληνισμός περιορίζεται στα συμβατικά όρια του γνωστού Ελλαδικού χώρου..  

 

Τους Έλληνες «δεν τους χωρούσε ο τόπος» γι αυτό και γυρνούσαν όλον τον πλανήτη. Τα στοιχεία για την εκδοχή αυτή πολλά. Αρκεί να έχουμε το μυαλό μας ανοιχτό και την διάθεση για έρευνα… 

 

ΠΥΓΜΗ.gr 

 

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr