Πέτρος Γιάλλουρος

Η Μ Ε Ρ Α Τρίτη ήταν το 1956 η 7η Φεβρουαρίου. Λίγο πριν από τις 9 π.μ., στη συμβολή των οδών Ερμού και Κυπριανού της Αμμοχώστου, έξω από το κατάστημα τροφίμων Καψουράχη, απέναντι από το φαρμακείο Μίκη Μιχαηλίδη, Εγγλέζος /υπαξιωματικός, μέλος εποχούμενης σε ανοικτό λαντρόβερ περιπόλου της στρατιωτικής αστυνομίας, σκόπευσε με αυτόματο Στεν, πυροβόλησε και σκότωσε τον επικεφαλής μαθητικής διαδήλωσης, άοπλο, δεκαεπτάμισι χρονών μαθητή του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου Πέτρο Γιάλλουρο, από το Ριζοκάρπασο.

Την επόμενη μέρα, Τετάρτη 8.2.1956, η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» της Λευκωσίας έγραφε στην πρώτη σελίδα: «Ο μαθητής του Γυμνασίου Αμμοχώστου Πέτρος Γιάλλουρος εφονεύθη χθες την πρωίαν βληθείς υπό σφαίρας εις το στήθος. Κλείσιμο καταστημάτων και απεργίαι εις ένδειξιν διαμαρτυρίας διά τον φόνον του μαθητού».

Η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της ίδια μέρας έγραφε: «Ο άριστος των μαθητών της Αμμοχώστου επυροβολήθη χθες και εφονεύθη υπό δυνάμεων ασφαλείας κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Η σφαίρα διέτρησε τον πνεύμονα του ατυχούς μαθητού. Προτού εκπνεύσει ανεφώνησε: «ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ». Όλα τα καταστήματα Βαρωσίων έκλεισαν εις ένδειξιν πένθους. Λιμενεργάται ηρνήθησαν να εκφορτώσουν στρατιωτικόν υλικόν. Η κηδεία του φονευθέντος μαθητού εγένετο αυθημερόν εις Ριζοκάρπασον»…

Ξ Α Ν Θ Ο Σ γαλανομάτης, ηγετική μορφή των αγωνιζομένων μαθητών, της Αλκίμου Νεολαίας ΕΟΚΑ στην Αμμόχωστο, σημαιοφόρος του σχολείου ο Γιάλλουρος. Στη μαθητική εκδρομή – προσκύνημα, του καλοκαιριού του 1955 στη μητέρα Ελλάδα, με τη στολή και το πηλήκιο του Γυμνασίου, σημαιοφόρος με τη Γαλανόλευκη κατά την τελετή κατάθεσης στεφάνου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου 20 Αυγούστου 1955. Στη φωτογραφία της λεβεντιάς, παραστάτες του σημαιοφόρου Γιάλλουρου, με τις στολές τους επίσης οι μαθητές και μαθήτριες Νάπα Κυριακίδου Δημητρίου, Αντώνης Αντωνιάδης, Χριστάκης Χριστοφίδης, Μαρία Κώστα Πρέζα. Στη σελίδα 126 του νέου βιβλίου του Δημήτρη Λεβέντη «Η ζωή και ο θάνατος του Πέτρου Γιάλλουρου».

Στο ίδιο βιβλίο, σελ.28, γράφει για την εκδρομή στην Ελλάδα, τη διαμονή στο Γυμνάσιο Αμαρουσίου, μαζί με μαθητές από τη Λάπηθο, την Πόλη Χρυσοχούς και την Πάφο, μεταξύ των οποίων κι ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Κι έγραψε ο Γιάλλουρος στον πατέρα του: «Μόλις πάτησα το Άγιο χώμα της Ελλάδος, μια βαθειά συγκίνησις με κατακυρίευσε και δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, αφ’ ενός λόγω του ότι πατούσα στην Ελεύθερη Πατρίδα, αφ’ ετέρου διότι σκέφτηκα ότι η ιδιαιτέρα μας πατρίς Κύπρος έμενε υπόδουλη κάτω από τον βαρύ ζυγό των Άγγλων, ενώ έπρεπε να είναι κι αυτή ένα κομμάτι της Ελεύθερης Ελλάδος»…
Την Κυριακή έγινε στη Φανερωμένη της Λευκωσίας πεντηκοστό τέταρτο Εθνικό Μνημόσυνο του πρώτου νεκρού μαθητή Ήρωα της ΕΟΚΑ.

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πέτρος Γιάλλουρος"

Η ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΒΡΕΤΑΝΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ

του Κορνήλιου Χατζηκώστα*

Το υφιστάμενο καθεστώς των βρετανικών Bάσεων είναι διάτρητο από νομική άποψη, και για αυτό μπορεί να προσβληθεί στα διεθνή δικαστήρια. Η αμφισβήτηση του νομικού καθεστώτος των Bάσεων πηγάζει, κυρίως, από το γεγονός ότι οι αποικίες είναι παράνομες, και αφού οι «κυρίαρχες», όπως λέγονται, βρετανικές Bάσεις είναι κατάλοιπο της βρετανικής αποικιοκρατίας, συνεπώς δεν μπορούν να σταθούν στη σύγχρονη νομική πραγματικότητα. Αυτή, τουλάχιστον, είναι η άποψη μερίδας επιφανών νομικών, οι οποίοι τεκμηριώνουν την άποψή τους με νομικά επιχειρήματα.

Αυτή, όμως, η αμφισβήτηση του νομικού καθεστώτος των Bάσεων δεν θα υπήρχε, στην περίπτωση που γινόταν αποδεκτό το σχέδιο Ανάν. Το περιβόητο σχέδιο, εκτός του γεγονότος ότι είχε σωρεία προνοιών, οι οποίες καθιστούσαν τους Ελληνοκυπρίους ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, αφού τους περιόριζε σωρεία δικαιωμάτων και μάλιστα βασικών, που δεν είναι του παρόντος, περιείχε και άλλες πρόνοιες, σκοπός των οποίων ήταν η αναβάθμιση του καθεστώτος των Βάσεων. Οι πρόνοιες αυτές ήσαν προσεκτικά διατυπωμένες, ώστε να μην προκαλούν εκ πρώτης όψεως τους αναγνώστες του σχεδίου, αλλά ικανές να εδραιώσουν με νομικά πλέον ερείσματα το καθεστώς και να αποκρούσουν την οποιαδήποτε αμφισβήτησή του.

Το γεγονός ότι ο κυπριακός λαός δεν αποδέχθηκε το σχέδιο Ανάν, αφήνει ανοικτό από μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας το ενδεχόμενο προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τη διευθέτηση διαφορών σε ό,τι αφορά τις βρετανικές Βάσεις. Εκτός της διαδικασίας αυτής, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να προχωρήσει και στη διαδικασία της αποαποικιοποίησης, όπως προβλέπεται από τον ίδιο τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Τα μέσα αυτά, για την αποκατάσταση των σοβαρών προβλημάτων που δημιουργεί η παρουσία των βρετανικών Bάσεων στον τόπο μας, δεν θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε στην περίπτωση που κάναμε αποδεκτό το σχέδιο Ανάν, γιατί οι πρόνοιές τους διαλαμβάνουν σαφώς τη νομιμοποίηση του καθεστώτος. Το Σχέδιο Ανάν, μάλιστα, ως πρωτογενές δίκαιο, θα αποτελούσε απόκλιση του ευρωπαϊκού κεκτημένου, και αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να γίνει η όποια προσαρμογή, στο θέμα αυτό, της κυπριακής νομοθεσίας με το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Η προσφυγή της Κύπρου στο Διεθνές Δικαστήριο, σύμφωνα με τους ίδιους νομικούς κύκλους, θα μπορεί να αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι η Βρετανία ως εγγυήτρια δύναμη δεν τήρησε τις συμβατικές υποχρεώσεις όταν η ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας απειλήθηκε από την τουρκική εισβολή. Ακόμα, η προσφυγή μπορεί να αναφέρεται στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας των Bάσεων, αλλά και στην καταγγελία της Συμφωνίας Εγκαθίδρυσης, αφού αυτή πλέον βρίσκεται σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο.

Πέραν της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο, η Κυπριακή Δημοκρατία νομιμοποιείται, επίσης, αφού δεν υιοθετήθηκε το Σχέδιο Ανάν, να προχωρήσει στην αποαποικιοποίηση, χρησιμοποιώντας το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Οι βρετανικές Bάσεις αποτελούν αποικιακό κατάλοιπο, κάτι το οποίο δεν γίνεται αποδεκτό από το διεθνές δίκαιο. Η Κυπριακή Δημοκρατία, σύμφωνα με τους ίδιους νομικούς κύκλους, μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να αποκολλήσει από τη βρετανική δέσμευση τους Κύπριους πολίτες οι οποίοι ζουν στο έδαφος των Βάσεων. Αυτό, όπως παρατηρούν, μπορεί να γίνει με την ακόλουθη λογική: Στον κυπριακό λαό αναγνωρίστηκε, έστω με τον τρόπο που αναγνωρίστηκε, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης το 1960. Εξαιρέθηκαν, όμως, του δικαιώματος αυτού οι περιοχές των βρετανικών Bάσεων, κάτι που μπορεί να αποκατασταθεί σήμερα, έστω και αργά.

Είναι γνωστό, νομικά και πολιτικά τεκμηριωμένο, ότι το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας που ελέγχεται από τις βρετανικές στρατιωτικές Bάσεις εξαιρείται από την κυπριακή επικράτεια που καλύπτεται από τη Συνθήκη Προσχώρησης στην Ε.Ε. Κατά συνέπειαν, το έδαφος της κυπριακής Πολιτείας που ελέγχεται από τις βρετανικές Bάσεις δεν θα αποτελεί ευρωπαϊκό έδαφος. Το γεγονός αυτό επηρεάζει αρνητικά τα συμφέροντα των Κυπρίων πολιτών, οι οποίοι κατοικούν στις περιοχές των βρετανικών Bάσεων.

Μπορούμε να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα των αρνητικών επιπτώσεων και την εγκυρότητα των βρετανικών υποσχέσεων, αν θυμηθούμε τις πολλές περιπτώσεις αυθαίρετης σύλληψης Κυπρίων πολιτών από όργανα των βρετανικών Bάσεων, την κράτηση Κυπρίων πολιτών χωρίς δικαστικό ένταλμα για χρονικό διάστημα πολύ πέραν του μέγιστου που ορίζεται από το κυπριακό Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (μέχρι και 4 ημέρες), τη συνέχιση της «δικαστικής» διαδικασίας την ώρα που ο «κατηγορούμενος» μεταφερόταν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο με κάταγμα πλευράς από ενέργειες οργάνων των Bάσεων μέσα στην αίθουσα του «δικαστηρίου» (υπόθεση Χειμώνα), την έξω από κάθε γνωστή νομική πραγματικότητα διαδικαστική συμπεριφορά τριμελούς Εφετείου (υπόθεση Σιαμπέτα) και τόσες άλλες περιπτώσεις κατάφωρης παραβίασης βασικών αρχών δικαίου, για τις οποίες ηχεί ακόμα στ’ αφτιά μας η προκλητική δικαιολογία ανώτατου αξιωματούχου των Bάσεων: «Εδώ είναι στρατιωτική Bάση και δεν ισχύουν όλα αυτά»!

Η βρετανική Κυβέρνηση, εκτός του ότι δεν ανταποκρίθηκε στις συμβατικές της υποχρεώσεις για αποτροπή της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, δεν ανταποκρίθηκε, επίσης, ούτε και στην υποχρέωσή της, που απορρέει από τη Συμφωνία Εγκαθίδρυσης, για καταβολή αποζημίωσης προς την Κυπριακή Δημοκρατία για τη χρήση των βρετανικών Bάσεων. Η βρετανική Kυβέρνηση, μέχρι στιγμής, έδωσε στην Kυπριακή Δημοκρατία μόνο 10 εκατομμύρια λίρες για την περίοδο από 1960 – 1965, ενώ έκτοτε δεν τήρησε τη δέσμευσή της για διαπραγμάτευση του θέματος των οφειλών τους ανά πέντε έτη. Tο πρόσχημα των Bρετανών, για να μην προσέλθουν έκτοτε σε διαπραγμάτευση για το θέμα των χρημάτων που θα έπρεπε να δίνουν στην Kυπριακή Δημοκρατία ανά πενταετία, ήταν ότι οι Tουρκοκύπριοι δεν συμμετείχαν στην Kυβέρνηση!

Έχει, βεβαίως, βαρύτατες ευθύνες η βρετανική κυβέρνηση που δεν προσέρχεται σε διαπραγμάτευση για το ποσό που θα πρέπει να καταβάλει εξαιτίας της χρήσεως των βάσεών τους στο νησί. Όμως, και η δική μας πλευρά φαίνεται ότι δεν είναι άμοιρη ευθυνών, γιατί εξ όσων φαίνεται δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής σοβαρά διαβήματα για την ανάληψη της υποχρέωσης αυτής των Bρετανών. H δικαιολογία για την αδράνεια αυτή όλων των κυπριακών κυβερνήσεων, είναι φυσικά ότι δεν είναι ώρα να τεθεί ένα τέτοιο ζήτημα και ο λόγος που προβάλλεται είναι η μόνιμη επωδός της κρισιμότητας στην οποία βρίσκεται το Kυπριακό. Tο θέμα, όμως, είναι ότι το Kυπριακό βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση εδώ και σαράντα χρόνια.

H τακτική αυτή ακολουθείται, προφανώς για να μην εξοργίσουμε τη Bρετανία ώστε να ταχθεί εναντίον μας σε ζητήματα που αφορούν στο κυπριακό. Πότε, όμως, ήταν υπέρ μας η βρετανική κυβέρνηση και πόσο απέδωσε η πολιτική μας αυτή; H απάντηση είναι ότι η πολιτική μας αυτή δεν απέδωσε, και τα αποτελέσματά της τα βλέπουμε κάθε τόσο μπροστά μας….

* Δημοσιογράφος, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

http://www.elkeda.gr/index.php?option=com_

http://antistasi.org/?p=24370

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΒΡΕΤΑΝΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ"

Η επιστροφή του λεβέντη της Κυθρέας Τα οστά του Χρίστου Χριστίδη και άλλων 23 αγνοούμενων εντοπίστηκαν στο Μπέι Κιόι

ΤΟΥΛΟΥΚΑ ΠΑΡΠΑ

Οτραγικός επίλογος μιας ακόμη ανθρώπινης ιστορίας που άρχισε το καλοκαίρι του 1974, θα γραφτεί στην προσφυγιά με δάκρυα θλίψης, στην κηδεία του Χρίστου Χριστίδη στην εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο νέο κοιμητήριο Λευκωσίας, το ερχόμενο Σάββατο, στις 11.00 το πρωί. Τα [ λείψανα του λεβέντη της Κυθρέας με ρίζες από το Δίκωμο εντοπίστηκαν πρόσφατα και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DΝΑ.
Όπως αναφέρει ο εκ των ανιψιών του Λέανδρος Χριστίδης, ο θείος του συνελήφθη το πρωινό της 15ης Αυγούστου 1974 στη Βώνη, μαζί με άλλους εννέα πολίτες και 35 στρατιώτες. Όλοι τους είχαν εγκλωβιστεί από την προηγουμένη ημέρα στη Βώνη και είχαν φιλοξενηθεί σε δύο σπίτια. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των γυναικών που τους είχαν φιλοξενήσει, η ομάδα αυτή των 45 συλληφθέντων διετάχθηκε από τρεις γνωστούς ενόπλους Τουρκοκυπρίους από τα γειτονικά χωριά Επηχώ και Μπέι Κιόι, να περπατήσει σε πορεία προς το χωριό Επηχώ. Από τότε χάθηκαν τα ίχνη τους και ήσαν όλοι τους καταγεγραμμένοι στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έλαβε η ΔΕΑ (Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων) από την τουρκοκυπριακή πλευρά, το 2005 Τουρκοκύπριοι αρχαιολόγοι βρήκαν σε αρχαίο τάφο - σπηλιά κοντά στο τουρκικό χωριό Μπέι Κιόι τα λείψανα 24 ανθρώπων.

Το 2006 παρέδωσαν σε σωρό τα λείψανα στη ΔΕΑ. Η ταυτοποίηση των οστών με την μέθοδο του DΝΑ που ακολούθησε, κατέδειξε ότι αυτά ανήκαν σε ανθρώπους της ομάδας των 45 που συνελήφθησαν και αγνοούντο. Ένας από αυτούς και ο Χρίστος Χριστίδης. Με μια ανατριχιαστική λεπτομέρεια. Όλα τα κρανία έφεραν δύο τρύπες, γεγονός που αποκαλύπτει ότι όλοι τους δολοφονήθηκαν με δύο σφαίρες στο κεφάλι και ακολούθως τα σώματά τους πετάχτηκαν στη σπηλιά.

Σύμφωνα πάντα με την έρευνα που διενήργησε ο Λέανδρος Χριστίδης, ο μέχρι πρόσφατα αγνοούμενος θείος του γεννήθηκε το 1906 στην Κυθρέα. Ήταν ο μεγαλύτερος από τα έξι παιδιά του Παύλου Χατζηχρίστου από την ενορία Συρκανιά της Κυθρέας και της Μαρίτσας, το γένος Σαββίδη, από το Δίκωμο. Όταν αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, μετέβη στη Μασσαλία της Γαλλίας, όπου παρακολούθησε μαθήματα Ηλεκτρολογίας. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση εμπορίου και του νερόμυλου στη Συρκανιά της Κυθρέας, αφού ο πατέρας του είχε πεθάνει νέος. Σε κατοπινό στάδιο αγόρασε και τον μεγάλο νερόμυλο που βρισκόταν πλησίον της πηγής του Κεφαλόβρυσου.

Εκτός από το άλεσμα σιταριού στο νερόμυλο του Κεφαλόβρυσου, είχε διαμορφώσει και χώρο εκεί όπου εμφιάλωνε γκαζόζες, τις οποίες πωλούσε.

Το 1956 μαζί με τους αδελφούς του Γιώργο και Σάββα Χριστίδη (μετέπειτα δήμαρχο Κυθρέας) απεφάσισαν τη μετατροπή του νερόμυλου σε σύγχρονο ηλεκτροκίνητο εργοστάσιο αλευροποιίας και έτσι δημιουργήθηκε η πολύ γνωστή, μέχρι το 1974, επιχείρηση αλευροποιίας των Αδελφών Χριστίδη στον Κεφαλόβρυσο Κυθρέας.

Αναφέρει ο Λέανδρος Χριστίδης για τον θείο του: «Σε όλη τη ζωή του υπήρξε ένας φιλήσυχος και πολύ εργατικός άνθρωπος. Διετέλεσε για πολλά χρόνια επίτροπος στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας της Κυθρέας. Παντρεύτηκε τη θεία Άννα, το γένος Πετράκη από τη Θετόκου της Κυθρέας. Δεν απέκτησαν παιδιά. Παιδιά τους όμως ήσαν όλοι εμείς, τα 13 τους ανίψια, στα οποία είχαν μεγάλη αγάπη. Η θεία Άννα πέθανε από ασθένεια λίγα χρόνια πριν το 1974».

τις τραγικες εκεινες μερες
Για το τι έγινε εκείνες τις μαύρες μέρες του 1974 που οδήγησαν στον χαμό του λεβέντη της Κυθρέας, αναφέρει ο Λέανδρος Χριστίδης: «Χαράματα της 14ης Αυγούστου 1974, η Κυθρέα συγκλονιζόταν από τις εκρήξεις των βομβών των τουρκικών αεροπλάνων που σφυρoκοπούσαν την αμυντική γραμμή της Εθνικής Φρουράς στη γειτονική Μια Μηλιά. Οι δύο αδελφοί, Χρίστος και Σάββας, έκλεισαν προσωρινά, όπως πίστευαν, τον αλευρόμυλο που τότε εργαζόταν νυχθημερόν για να καλύψει τις έκτακτες ανάγκες που είχαν προκύψει από το κλείσιμο των αλευρομύλων της Λευκωσίας που ευρίσκοντο κοντά στην πράσινη γραμμή. Αποφάσισαν να φύγουν μαζί προς την Αγκαστίνα μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση, όπως νόμιζαν. Όταν όμως περάσαμε από το σπίτι του, ο θείος Χρίστος είχε ήδη αναχωρήσει. Στην Αγκαστίνα δεν τον βρήκαμε. Όπως μάθαμε αργότερα, μετέφερε κάποιους γείτονες στη Βώνη, καθυστέρησαν εκεί και εγκλωβίστηκαν από τον προελαύνοντα τουρκικό στρατό.

Αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να αναπαύσει την ψυχή του θείου Χρίστου και όλων των άλλων που δολοφονήθησαν βάναυσα από τους Τούρκους, είναι η υπόσχεση όλων εμάς ότι θα επιμείνουμε μέχρι τέλους για την επιστροφή μας στην γενέθλια γη της Κυθρέας. Για να ανεγείρουμε εκεί στην πλατεία Κεφαλόβρυσου ένα μνημείο στη μνήμη όλων αυτών των ανθρώπων, που τόσο άδικα και βάρβαρα έχασαν τη ζωή τους το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974».
http://www.philenews.com/
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/02/23.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η επιστροφή του λεβέντη της Κυθρέας Τα οστά του Χρίστου Χριστίδη και άλλων 23 αγνοούμενων εντοπίστηκαν στο Μπέι Κιόι"

Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (ΕΣΤΙ ΜΕΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η…ΚΥΠΡΟΣ)

Ιωάννης Σ. Φριτζαλάς

Γεωπολιτικός-ιστορικός ερευνητής

Η Ελλάς ως αδιάσπαστος εθνική οντότης, έχει το προνόμιο να διαθέτει δύο τεραστίας σημασίας προπύργια, τόσο σε όρους γεωγραφικούς όσο και σε πνευματικούς. Το πρώτο είναι τα βόρεια σύνορά της που ορίζονται από την Ήπειρο, την Μακεδονία και την Θράκη (σημείωσις: όλη αυτή η έκτασις αποτελούσε την Αρχαία Θράκη του Ομήρου), ενώ το δεύτερο είναι η περιοχή που ορίζεται από τις υψίστης γεωπολιτικής σημασίας νήσους Κρήτη και Κύπρο. Αυτά τα δύο προπύργια, υπό την προϋπόθεσι διαμορφώσεως εθνικής συλλογικής στρατηγικής, εξασφαλίζουν τόσο την εθνική μας συνοχή, όσο και τα γεωπολιτικά μας συμφέροντα, καθιστώντας αυτόν τον φύσει και θέσει ενιαίο και αδιάσπαστο ελληνικό χώρο εν δυνάμει πανίσχυρο. Οι τελείως εσφαλμένες όμως, σε βαθμό εθνικής μειοδοσίας πολιτικές των κατ’ ευφημισμόν αντιπροσώπων του Ελληνισμού, τουλάχιστον κατά τις τελευταίες έξι δεκαετίες, εκτός των άλλων φρόντισαν να διασπάσουν την ενότητα του συγκεκριμένου χώρου επιβάλλοντας στους νόες τόσο ημών των Ελλαδιτών όσο και των Ελλήνων άδερφών μας της Κύπρου την άποψι πως «η Κύπρος κείται μακράν».

Η επί 37 συναπτά έτη αιμορροούσα μεγαλόνησος έχει επανέλθει τους τελευταίους μήνες στο επίκεντρο των παγκοσμίων γεωπολιτικών τεκταινομένων, λόγω των υποθαλασσίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που ανακαλύφθησαν εντός της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Είναι λοιπόν η νήσος μίας «σύγχρονης Αφροδίτης», η οποία ενεδύθη την χρυσοποίκιλτη εσθήτα της θεάς του (ορυκτού) πλούτου, που κρύβει επιμελώς ο «Όλυμπος» των 12+1 … οικοπέδων της Α.Ο.Ζ. της. Το γεγονός αυτό έχει καταστήσει την Κύπρο μας θέλγητρο των μεγάλων γεωπολιτικών παικτών, οι οποίοι μεταφέρουν τα «ασπρόμαυρα τετράγωνα» της γεωστρατήγικής τους στην Ανατολική Μεσόγειο, με αποτέλεσμα την ραγδαία αναβάθμισι της αξίας και του ρόλου της νήσου στο διεθνές γίγνεσθαι.

Η αναβάθμισις αυτή βεβαίως δεν ετελέσθη εξ αίφνης και αβίαστα, αλλά αντιθέτως είναι το αποτέλεσμα μίας πολιτικής με στρατηγική και πνεύμα ελληνικόν. Η πολιτική αυτή ασκήθηκε από τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος ως γνήσιος Έλλην αποφάσισε να αγωνιστεί εναντίον των σκοτεινών σχεδίων που επιθυμούσαν την αναίμακτη τουρκοποίησι της μεγαλονήσου. Με το απαράμιλλο σθένος, την ανδρεία και το πολιτικό όραμα που χαρακτήριζαν ανέκαθεν κάθε μεγάλο Έλληνα ηγέτη, συνέβαλε τα μέγιστα στην καταψήφισι και απόρριψι του επαίσχυντου σχεδίου Ανάν το 2004, ενώ το ίδιο έτος προχώρησε στην ανακήρυξι της κυπριακής ΑΟΖ, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την εκκίνησι των διαδικασιών οριοθετήσεως της με τα εμπλεκόμενα παράκτια κράτη, πλην της Ελλάδος που προς το παρόν το αποφεύγει. Συνεπώς, 28 έτη μετά την μονομερή ανακήρυξι του ψευδοκράτους-ΤΔΒΚ (15 Νοεμβρίου 1983) από τον Ραούφ Ντενκτάς, η Τουρκία αντιμετωπίζει μία κατάστασι που ενδεχομένως δεν ανέμενε, απλώς και μόνον επειδή ένας ηγέτης και ο ελληνόψυχος λαός του επέλεξαν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν αυτά που εδικαιούντο.

Το διακύβευμα στην περιοχή είναι τεράστιο, τόσο από οικονομικής όσο και από γεωπολιτικής απόψεως, σε βαθμό που η Τουρκία έχει φανεί διατεθειμένη να αναλάβει το ρίσκο ακόμα και μίας πολεμικής συρράξεως. Για αυτό τον λόγο αδημονεί και πιέζει, σε αγαστή συνεργασία με την ηγεσία του ψευδοκράτους, να επιτευχθεί η συμφωνία που θα προβλέπει την δημιουργία διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, γεγονός που θα της αποφέρει φυσικά τεράστια κέρδη από την συνεκμετάλλευσι των κοιτασμάτων. Η Τουρκία σαφώς εξακολουθεί να ασκεί την στρατήγική της, όπως θα έπραττε οποιοδήποτε σοβαρό κράτος που προσπαθεί να εξασφαλίσει τα συμφέροντά του. Αυτή η στρατηγική, όμως, δεν θα είχε καμμία αξία και κανένα αντίκτυπο αν δεν είχε αρωγούς την ελλαδική μειοδοσία και την υποχωρητική τακτική της αμφιλεγόμενης κυπριακής ηγεσίας. Η αλήθεια είναι πως η θέσις της γείτονος είναι πολύ δυσχερής, παρ’ ότι θέλει να δείξει την εικόνα μίας αμέμπτου και παντοδύναμης χώρας. Και θα γίνεται ολοένα και πιο δυσχερής όσο θα πλησιάζουμε τον Ιούλιο του 2012, οπότε και η Κύπρος αναλαμβάνει την προεδρία της Ε.Ε. για το δεύτερο εξάμηνο του έτους. Πρέπει λοιπόν να είμεθα προετοιμασμένοι και να αναμένουμε πολύ έντονες και ασφυκτικές πιέσεις από την πλευρά των ηγεσιών Τουρκίας και ψευδοκράτους προς επίτευξιν των παραλόγων επιδιώξεών τους, καθώς θα είναι ανυπέρβλητη η διπλωματική αποτυχία που θα προκληθεί από το εν λόγω γεγονός, καθώς για την Τουρκία δεν υφίσταται Κυπριακή Δημοκρατία.

Όσον αφορά την Μητέρα Ελλάδα, η κατάστασις μόνο ως ζοφερά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Η Τουρκία έχει πλέξει μία θηλιά γύρω από τον λαιμό της ανίσχυρης και εξουθενωμένης Πατρίδος μας, καθώς οι δεδομένες νεο-οθωμανικές της επιδιώξεις εκφράζονται πλέον και από τις ούτως ή άλλως προϋπάρχουσες επεκτατικές βλέψεις των βορείων γειτόνων μας (Αλβανία, Σκόπια) που σαφέστατα καθοδηγούνται και επηρεάζονται από την τουρκική ηγεσία. Δυστυχώς «η γείτονα» έχει επιβάλλει πλήρως τις θέσεις της στην Ελλάδα, οι κατ’ ευφημισμόν ηγέτες της οποίας αρνούνται να ανακηρύξουν και να οριοθετήσουν την ελληνική Α.Ο.Ζ., συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του νευραλγικού νησιωτικού συμπλέγματος που γνωρίζουμε ως Καστελόριζο (Ρω, Μεγίστη, Στρογγύλη). Ένα τέτοιο γεγονός θα συνέτεινε στην ενοποίησι του νοτίου προπύργιού μας, θα περιόριζε και θα εγκλώβιζε ασφυκτικώς την Τουρκία, καθώς θα την απέκλειε από οιασδήποτε μορφής οικονομική εκμετάλλευσι στο Αιγαίο Πέλαγος και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Διανύουμε λοιπόν μία ιστορική συγκυρία που λίαν συντόμως θα φέρει σύσσωμο τον Ελληνισμό προ των ευθυνών του. Μας προσφέρεται μία ιστορική ευκαιρία για την άσκησι συλλογικής δράσεως και ενιαίας στρατηγικής ελλαδικού και κυπριακού Ελληνισμού που θα περιορίσουν την Τουρκία στην ενδοχώρα της, απαξιώνοντας την γεωπολιτική της ισχύ και ανατρέποντας τα σχέδια της να καταστεί ισχυρά περιφερειακή δύναμις. Είναι στην ευχέρειά μας να την εγκλωβίσουμε στις παράλογες απαιτήσεις της και να μετατρέψουμε τα νεο-οθωμανικά της όνειρα σε νεοβυζαντινούς εφιάλτες. Αυτή η ευκαιρία πρέπει πάσει θυσία να αξιοποιηθεί, πριν η Τουρκία δημιουργήσει ένα νέο κυπριακό ζήτημα και τετελεσμένα γεγονότα, με μία φερ’ ειπείν απρόσμενη (όπως αυτή του Αττίλα;) εισβολή στην Μεγίστη, στην Θράκη ή σε κάποιο νησί του Ανατολικού Αιγαίου.

Εύλογη και αναμενόμενη η απορία: Πώς θα μπορούσαμε να επιτύχουμε όλα αυτά; Λίαν συντόμως θα κληθούμε να αποφασίσουμε την οδό που θα ακολουθήσουμε στο σταυροδρόμι της ελληνικής ιστορίας: Η πρώτη είναι η οδός της αρετής που θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεσι μία πνευματική επανάστασι, η οποία θα μας βοηθήσει να επανεύρουμε τον έαυτό μας και την εθνική μας ταυτότητα. Αναγεννώντας πρωτίστως την ίδια μας την ύπαρξι, θα αναλάβουμε εν τέλει τις ευθύνες που μας αναλογούν ως πολίτες, θα εκδιώξουμε τα στρατευμένα φερέφωνα που έχουν υπονομεύσει την ενότητα Ελλάδος-Κύπρου και έχουν δεσμεύσει την εθνική μας ανεξαρτησία και θα ορίσουμε τους αντιπροσώπους που θα αναλάβουν να ισχυροποιήσουν την Πατρίδα μας ως ενιαία οντότητα. Επιπροσθέτως, θα προστατεύσουμε την Κύπρο μας, ειδικώς τώρα που αντιμετωπίζεται σαν ένα γιγάντιο χρυσορυχείο, αναδεικνύοντας τον τεραστίας σημασίας, για την ελληνική ιστορία, πολίτισμό της και διακηρύσσοντας γενικώς με κάθε τρόπο πως «εστίν ούν Ελλάς και η Κύπρος». Τα φωτεινά παραδείγματα του πρωτοστατούντος στους αγώνες υπέρ του Έθνους κυπριακού Ελληνισμού, αποδεικνύουν πως αυτή την οδό ακολούθησε τόσο ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, όταν «πήρε την ανηφοριά», όσο και ο αθάνατος Τάσσος Παπαδόπουλος που ενέπνευσε μία «ουτοπία». Αυτή και μόνο η οδός οδηγεί στην ανάκτησι των απολεσθέντων, της αξιοπρεπείας μας, της εθνικής μας υπερηφανείας και σταδιακώς στην ισχυροποίησι της ενιαίας Πατρίδος μας, τόσο σε πνευματικό όσο και σε οικονομικό-γεωπολιτικό επίπεδο.

Η δεύτερη οδός είναι αυτή της κακίας που θα την έχουμε συνειδητώς ακολουθήσει αν δεν αφουγκραστούμε τις κραυγές αγωνίας που εκπέμπει η Ελλάς. Συνέπεια της επιλογής αυτής της οδού θα είναι η πλήρης αποδόμησις, ο κατακερματισμός, η καταστροφή και η περαιτέρω συρρίκνωσις του Ελληνισμού. Η γενιά μας θα καλυφθεί από τα πιο βαριά πέπλα της αιωνίου λήθης, καταδικασμένη από την ίδια την ιστορία. Η επιλογή είναι δική μας!

http://antifonitis.gr/online/?p=2696
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (ΕΣΤΙ ΜΕΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η…ΚΥΠΡΟΣ)"

38 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ..

Ήταν 27 Ιανουαρίου του 1974 στην Πάφο... Λίγους μήνες πριν την τουρκική εισβολή όταν η καρδιά πρόδωσε τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ! Αλλιώς όλα θα ήταν διαφορετικά. ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΠΑΤΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΓΕΝΗ ΖΩΝΤΑΝΟ!


Ο Γεώργιος Γρίβας, γνωστός και με το ψευδώνυμο Διγενής, ήταν Κύπριος στρατιωτικός. Οργάνωσε και ηγήθηκε του αγώνα των Κυπρίων για ένωση με την Ελλάδα.

Γεννήθηκε στη Χρυσαλινιώτισσα, στη Λευκωσία της Κύπρου, στις 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Αφού τελείωσε το σχολείο του Τρικώμου, πήγε στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (1909-1915), διαμένοντας στην οικία της γιαγιάς του. Το 1916 μπήκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1919 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Πεζικού. Συμμετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία όπου πολέμησε γενναία. Για τη δράση του παρασημοφορήθηκε και προάχθηκε σε υπολοχαγό. Αργότερα, επιλέχθηκε να φοιτήσει στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου. Το 1925 προάχθηκε σε λοχαγό και το 1935 σε ταγματάρχη. Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μετατέθηκε στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Κατά την ιταλική εισβολή εναντίον της Ελλάδας ο Γρίβας μετατέθηκε στο αλβανικό μέτωπο, ύστερα από διαρκή του αιτήματα, όπου και υπηρέτησε ως επιτελάρχης της ΙΙ Μεραρχίας. Κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής ίδρυσε στην Αθήνα την κατασυκοφαντημένη από τους κομμουνιστές Οργάνωση Χ. Το 1946 παραιτήθηκε από την ενεργό υπηρεσία με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη.

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας μετέβη μυστικά στην Κύπρο με το ψευδώνυμο Διγενής και ίδρυσε την ΕΟΚΑ της οποίας ήταν και ο στρατιωτικός αρχηγός (πολιτικός αρχηγός ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος) με στόχο την εκδίωξη των Βρετανών από το νησί και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η Βουλή των Ελλήνων, με το Νόμο 3944 που δημοσιεύτηκε στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως Α 51 στις 20 Μαρτίου 1959, προήγαγε ομόφωνα το Γεώργιο Γρίβα από αντισυνταγματάρχη σε αντιστράτηγο, του απένειμε ειδική σύνταξη, καθώς επίσης και τον τιμητικό τίτλο του "Αξίου Τέκνου της Πατρίδος". Η Ακαδημία Αθηνών απένειμε στο Γρίβα το Χρυσό Μετάλλιο, την ύψιστη τιμή απ' όσες διαθέτει, κατά την πανηγυρική της συνεδρία της 24ης Μαρτίου 1959.

Μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 ο Γρίβας συνέχισε να αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα των εξελίξεων. Αναχώρησε για την Ελλάδα, όπου έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές και του απονεμήθηκε ο βαθμός του στρατηγού εν αποστρατεία. Τον Ιούνιο του 1964 τον ξαναέστειλε η κυβέρνηση Παπανδρέου επικεφαλής 5.000 στρατιωτών και ανέλαβε την αρχηγία των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και στη συνέχεια και της Εθνικής Φρουράς με τη διστακτική συναίνεση του Μακάριου. Το Νοέμβριο του 1967 ελληνοκυπριακές δυνάμεις υπό τις διαταγές του Γρίβα επιτέθηκαν στους Τουρκοκυπρίους στις περιοχές Άγιος Θεόδωρος και Κοφίνου δυτικά της Λάρνακας, ύστερα από εντάσεις και προκλήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, με αποτέλεσμα τον θάνατο 22 Τουρκοκυπρίων και ενός Ελληνοκυπρίου. Η Τουρκία απείλησε να εισβάλει στο νησί και η εισβολή απετράπη μόνο με ανταλλάγματα την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο και την ανάκληση του Γρίβα στην Ελλάδα. Ο Γρίβας αντιστάθηκε σθεναρά σε αυτή την απόφαση. Το καλοκαίρι του 1971, όταν οι σχέσεις του Μακαρίου με τη δικτατορία των Συνταγματαρχών είχαν ενταθεί, επέστρεψε κρυφά στην Κύπρο και ίδρυσε την οργάνωση ΕΟΚΑ Β' με στόχο την συνέχιση του αγώνα για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στο κρυσφήγετο του στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου 1974).

http://www.stoxos.gr/2012/01/38_26.html
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "38 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ.."

Προδότες του Αγώνα, σκότωσαν το Δήμο Ηροδότου

Σα σήμερα, συμπληρώνονται 55 χρόνια από τη θυσία του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Δήμου Ηροδότου. Ο ήρωας, έπεσε από αγγλικές σφαίρες στις 21 Ιανουαρίου 1957, όμως η προδοσία, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της ΕΟΚΑ, παραμόνευε για τη φυσική εξόντωση των αγωνιστών.

Ο Δήμος Ηροδότου γεννήθηκε στο Φοινί (Λεμεσός) το 1923 και ήταν έγγαμος με τέσσερα παιδιά. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ τον Οκτώβριο του 1955 και ανέλαβε την ευθύντη του συνδέσμου και της τροφοδοσίας της ομάδας Φοινιού-Πλατρών. Ο Ηροδότου διατηρούσε κρύπτες στις οποίες φύλαγε τον οπλισμό της Οργάνωσης, ενώ φιλοξενούσε στο σπίτι του τους αντάρτες.

Λόγω του ότι ήταν ηλεκτρολόγος σε χώρο, που οι Άγγλοι είχαν επιτάξει για τη διαμονή των στρατιωτών (το ξενοδοχείο Park Hotel στις Πλάτρες), συνέλλεγε πολλές και σημαντικές πληροφορίες για τον εχθρό. Ακόμα, μεταξύ άλλων, ο ήρωας συμμετείχε σε επίθεση των ανταρτών εναντίον του Park Hotel και σε δυο επιχειρήσεις ανατίναξης του ελικοπτέρου του Κυβερνήτη Χάρτινγκ.

Διπλή προδοσία και θάνατος του αγωνιστή.

Στις 21 Ιανουαρίου του 1957, ο Δήμος Ηροδότου έλαβε πληροφορίες ότι η ομάδα του Ομόδους προδόθηκε, και έσπευσε στην περιοχή για να ειδοποιήσει τους αντάρτες. Όταν ο αγωνιστής αναχώρησε για το Όμοδος από το Park Hotel, οι προδότες υπέδειξαν στον εχθρό το Δήμο Ηροδότου, τον ανέκοψαν έξω από το χωριό Μανδριά, τον κυνήγησαν και τον σκότωσαν. Τα παιδιά του, Ηρόδοτος, Μάριος, Χάρης και Δημούλα, ορφάνεψαν από το χέρι της προδοσίας…

Ο επικός αγώνας του 1955, προδόθηκε. Από την αρχή, μέχρι το τέλος του.

Τα παιδιά της ΕΟΚΑ, έδωσαν τη ζωή τους, όμως κάποιοι υπονόμευσαν τον Αγώνα. Κάποιοι κοιλιόδουλοι, συμφεροντολόγοι, που αργότερα φυγαδεύτηκαν από τον εχθρό στην Αγγλία, κάρφωναν πισώπλατα τα παιδιά του Διγενή.

Γι΄αυτό, όταν μνημονεύουμε φιλολογικά το Δήμο Ηροδότου, οφείλουμε να θυμίζουμε, πως οι αγγλικές σφαίρες που ορφάνεψαν τα παιδιά του ήρωα, κατευθύνονταν από τους προδότες του Αγώνα. Και όχι να παραλείπεται, όπως έπραξε ο Υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Λουκά στις επετειακές εθνικές εκδηλώσεις στο Φοινί (29.03.2009)…

Γιατί, ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν ολοκληρώθηκε, επειδή κάποιοι τον υπέσκαψαν και μας επέβαλαν τις Συμφωνίες της Ζυρίχης. Και άλλοι, τον υποσκάπτουν σήμερα, για να μας «αδελφοποιήσουν» με τον κατακτητή.

Τα παιδιά του Διγενή δεν ησυχάζουν. Δε συμβιβαζόμαστε με την επαναπροσέγγιση του ΑΚΕΛ, δεν ανεχόμαστε τη Διζωνική των Ναινέκων, δεν αντέχουμε την τουρκική ντροπή στον Πενταδάκτυλο.

Αιωνία σου η μνήμη, ήρωα Δήμο Ηροδότου! [Παναγιώτης Π।

Πηγή]

http://ellas2.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Προδότες του Αγώνα, σκότωσαν το Δήμο Ηροδότου"

Η ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ - 17/01/1975

Η αποικιοκρατία δεν τέλειωσε ποτέ στο νησί μας και με κάθε ευκαιρίαπου τους δίνεται μας το αποδεικνύουν. Τι και αν η Κύπρος μετά το 1960 είναι "ανεξάρτητη", οι αποικιοκράτες μετονομάστηκαν σε κυρίαρχες βάσεις και κατέχουν μέχρι και σήμερα Ελληνικό έδαφος.

Τον Ιανουάριο του 1975, μόλις πέντε μήνες μετά την ολοκλήρωση της τουρκικής εισβολής, ο Κυπριακός Ελληνισμός βρίσκεται σε αναβρασμό. Τούρκοι κάτοικοι της Κύπρου, μεταφέρονται μέσω της βρετανικής βάσης Ακρωτηρίου στην Τουρκία και από εκεί στα κατεχόμενα εδάφη μας. Τότε ολόκληρη η Κύπρος ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ την άμεση διάλυση και απομάκρυνση των παράνομων βάσεων από το νησί.

Στις 16/1/1975, η Ολομέλεια της Βουλής της Κύπρου, αποφάσισε ομόφωνο ψήφισμα ότι «η Βρετανία πλέον δεν είναι νοητό να διατηρεί και να νέμεται βάσεις και διευκολύνσεις εν Κύπρω». Την επόμενη μέρα όλες οι Κυπριακές εφημερίδες προβάλουν στην πρώτη τους σελίδα την απόφαση της Βουλής. Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατούσε στην Κύπρο εκείνη την εποχή, το κύριο άρθρο της εφημερίδας "Χαραυγή", του "προοδευτικού" ΑΚΕΛ.

«Έξω ΑΜΕΣΩΣ οι Βρετανοί από την Κύπρο. Να φύγουν και αυτών αμέσως τα στρατεύματα. Να διαλυθούν οι βάσεις τους και να επιστρέψουν στον δικαιούχο λαό τα κυπριακά εδάφη, που διά της βίας κατακράτησαν και τα ονόμασαν κυρίαρχα...».

Την ίδια μέρα 17/1/1975, η μαχητική ακόμα τότε, νεολαία πρωτοστατεί σε δυναμική εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από την βάση των βρετανών στο Ακρωτήρι. Μαθητές 16-17 χρονών παιδιά, άοπλοι μπροστά στην πύλη της στρατιωτικής βάσης, απαιτούσαν το αυτονόητο. ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΧΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. Τότε οι υπηρέτες του στέμματος μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την λαϊκή οργή του Κυπριακού Ελληνισμού, έσυραν στην "μάχη" τεθωρακισμένο άρμα μάχης κατά των μαθητών.

Στην προέλαση του το βρετανικό τεθωρακισμένο, παρέσυρε στο πέρασμα του, και σκότωσε έναν διαδηλωτή. Τον Πανίκο Δημητρίου*. Έναν 17χρονο μαθητή, πρόσφυγα από τον σκλαβωμένο Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου. Ένα νέο, που το μόνο που ζητούσε ήταν το δίκιο του. Το βάρβαρο βρετανικό καθεστώς παρέμεινε πιστό στις παραδώσεις του, σκοτώνοντας νέα αμούστακα παιδιά που το μόνο τους "όπλο" ήταν η γαλανόλευκη που υπηρετούσαν.

Σήμερα 37 χρόνια μετά την θυσία του ήρωα πλέον Πανίκου Δημητρίου, το θέμα των βάσεων έχει ξεχαστεί. Η πολιτική ηγεσία του τόπου, συμβιβασμένη με τις βρετανικές ορέξεις, όχι μόνο δεν διεκδικεί την απομάκρυνση τους, αλλά είναι έτοιμη να υπογράψει την οριστική παραμονή των βάσεων για πάντα στο νησί. Το προσπάθησαν το 2004, με το σχέδιο Ανάν, να μετατρέψουν την Κύπρο μας σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο με τις βάσεις να χαρίζονταν για πάντα στου Βρετανούς.

Οι προσπάθειες τους συνεχίζονται και σήμερα, με τον ίδιο τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, να υπόσχεται στους βρετανούς ότι μέχρι τα "our children and grandchildren" δεν θα διεκδικήσουμε ποτέ τις βάσεις πίσω. Είδαμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να καταδικάζει τους ελληνόψυχους νέους που διαδήλωσαν της αρχή της χρονιάς στο ίδιο σημείο όπου θυσιάστηκε ο Πανίκος Δημητρίου.

Δυστυχώς βλέπουμε πόσο εύκολα αλλάζουν οι καιροί χάριν του χρήματος. Τι και αν αυτός ο τόπος, "βιάστηκε" από άγγλους και τούρκους. Οι ξεπουλημένοι πολιτικοί ηγέτες του τόπου τους έχουν ανάγει σε καλύτερους τους φίλους, εις βάρος του κυπριακού Ελληνισμού.

Πάγια θέση μας στην Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. είναι η άμεση αποχώρηση των βρετανικών βάσεων από το νησί. Δεν ξεχνάμε τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν το 1974 και τον μαύρο Ιούλη οι βρετανοί, όπου βοηθούσαν τους τούρκους εισβολής, προδίνοντας τις θέσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Δεν ξεχνάμε τα 80 χρόνια αγγλικής σκλαβιάς που πέρασε ο τόπος, με εκατοντάδες Έλληνες της Κύπρου, να σκοτώνονται από αγγλικό χέρι.

Πώς να ξεχάσουμε τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Τα ολοκαυτώματα. Τους απαγχονισμούς. Που ποτέ η Βρετανία δεν ζήτησε, έστω ένα συγνώμη. Αν 'τα αυτού, η βασίλισσα Ελισάβετ, είναι κάτοχος του χρυσού κλειδιού της πρωτεύουσας μας. Η πλήρης ταπείνωση για τις ψυχές των ηρώων μας. Ντρέπονται για το χάλι μας σήμερα κι από τα μνήματα μας φωνάζουν: "ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ". Κι αν αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι βρετανοί, πιο απλά "BRITISH GO HOME".

*Πανίκος Δημητρίου
Ο Πανίκος Δημητρίου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 10 Φεβρουαρίου 1957. Οι γονείς του Γιώργος και Κωσταντία Δημητρίου κατοικούσαν, πριν από την τουρκική εισβολή και κατοχή, στον τον Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου. Ο Πανίκος ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας και είχε άλλα 4 αδέλφια. Το σπίτι που πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του και τα πρώτα μαθητικά του χρόνια ήταν στην οδό Εσπερίδων 193 στον Άγιο Μέμνονα.

Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο της ενορίας του με άριστα και μετά φοίτησε για 5 χρόνια στο Α' Γυμνάσιο Αρρένων Αμμοχώστου, στο πρακτικό τμήμα, γιατί το όνειρό του ήταν να σπουδάσει αρχιτέκτονας. Ήταν ένα ήσυχο παιδί που δεν δημιουργούσε ποτέ προβλήματα στην οικογένειά του και στο σχολείο του. Μόνη του έγνοια ήταν να είναι καλός μαθητής και να γίνει ένας έντιμος πολίτης και ένας καλός επιστήμονας.

Τα όνειρά του όμως σταμάτησαν με την Τουρκική εισβολή. Όπως όλοι οι άλλοι συμπολίτες Αμμοχωστιανοί έτσι και ο Πανίκος με την οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγαπημένο του Άγιο Μέμνονα και την αγαπημένη του Αμμόχωστο και να εγκατασταθεί στην πόλη της Λεμεσού μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά του. Στη Λεμεσό φοίτησε στην έκτη τάξη στο Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού μέχρι της 17/1/1975, ημέρα του Θανάτου του.


Το έθνος πια δεν παίζει, έξω από την Κύπρο Τούρκοι και Εγγλέζοι.

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

ΠΗΓΕΣ
http://www.drasis-kes.org/general-articles/epeteiaka/item/223-i-apoikiokratia-den-teleiose-pote

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ - 17/01/1975"

Η ωραιότερη υπογραφή, η προδομένη Αυτοδιάθεση

‘Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών‘
«Η ωραιότερη υπογραφή, η προδομένη Αυτοδιάθεση»
15 Ιανουαρίου 2012

15 Ιανουαρίου 1950. 9 π.μ. Οι καμπάνες των εκκλησιών ανάγγελλαν την έναρξη του δημοψηφίσματος. Όσοι πιστοί, όσοι Έλληνες, προσέλθετε. Ο Εθναρχικός σύμβουλος Σάββας Λοϊζίδης σημειώνει: «Πραγματική ιεροτελεστία συνετελείτο εις τους ναούς των πόλεων και των χωρίων, όπου οι Κύπριοι προσήρχοντο δακρύοντες. Και αφού προσεκύνουν τας ιεράς εικόνας, υπέγραφον την προς Ένωσιν αξίωσιν». Κάτω από τους θόλους των εκκλησιών και μέσα σε ατμόσφαιρα ιερής μυσταγωγίας, ο κυπριακός ελληνισμός κατέθετε την ψυχή του στους δέλτους του δημοψηφίσματος, ψηφίζοντας Ένωσιν και μόνον Ένωσιν με τη μάνα Ελλάδα.

Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος ήταν αποστομωτικά και ξεκάθαρα: παρά τις απειλές των Άγγλων προς τους δημόσιους υπάλληλους, 95.7% του λαού (συμπεριλαμβανομένων και πολλών Τουρκοκυπρίων) τάχθηκε υπέρ του ιερού αυτού σκοπού. Οι δήθεν, όμως, δημοκρατικοί Βρετανοί αρνήθηκαν να σεβαστούν αυτή την ρητή εντολή και καταπάτησαν το δικαίωμα του κυπριακού λαού για Αυτοδιάθεση. Ήταν πλέον ξεκάθαρο, πως με τη διπλωματία οι Έλληνες της Κύπρου ήταν αδύνατον να πετύχουν την ελευθερία τους. Η λύση που απέμενε ήταν μία: η ένοπλη εξέγερση. Έτσι, ο λαός της Κύπρου, υπέγραψε με το αίμα του 5 χρόνια μετά, την ίδια αυτή αξίωση κατά τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ, καθώς έδινε ηχηρότατη απάντηση στο ωμό «ουδέποτε» που τόλμησε να ξεστομίσει ο υφυπουργός αποικιών Χόπκινσον, με ένα ελληνικότατο, υπέρλαμπρο «ΤΩΡΑ».

Το Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950, αποτέλεσε κορυφαία εκδήλωση εθνικής αυτογνωσίας. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ που ακολούθησε, υπογράμμισε πως το αίτημα έστεκε το ίδιο. Όμως τα συμφέροντα των «μεγάλων» και η προδοσία από εντόθεν, δεν οδήγησαν την πολυφίλητη Κύπρο στην εκπλήρωση του εθνικού οράματος. Την 19η Φεβρουαρίου 1959 υπογράφτηκαν στο Λονδίνο οι καταστροφικές συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, οι οποίες τερμάτισαν τον ένοπλο αγώνα του κυπριακού λαού. Ο ποθητός στόχος, η Ένωση με το εθνικό κέντρο, το διαχρονικό αίτημα γενεών και γενεών δεν είχε επιτευχθεί. Αντ’ αυτού, προσφέρθηκε στην Κύπρο μια κολοβή ανεξαρτησία, η οποία εμπεριείχε τις βάσεις για τα δεινά που ακολούθησαν.

Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου θυμάται και τιμά μία προς μία τις υπογραφές εκείνων, που απέδειξαν στην απεραντοσύνη του κόσμου πως αν και μικρό σε μέγεθος, αυτό το νησί είναι μεγάλο σε ψυχικό σθένος. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, το δημοψήφισμα του ’50 θα παραμένει ένας φάρος που θα φωτίζει τα σκοτάδια, όπως ακριβώς και οι ψυχές των ηρωομαρτύρων μας, που σιγοτραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο των Ελλήνων, του έδιναν νόημα και υπόσταση, υπογράφοντας με την τελευταία τους πνοή πως τούτη δω η γη είναι Ελλάς. Για τις ψυχές αυτές και μόνον, οφείλουμε να παραμείνουμε επί των επάλξεων αγωνιζόμενοι υπέρ βωμών και εστιών, υπέρ πίστεως και πατρίδας, μέχρι εσχάτων, για την διαφύλαξη της εθνικής μας αξιοπρέπειας και τη διατήρηση της ελληνικότητας της Κύπρου μας.

«Σας εξορκίζω να παραμείνετε πιστοί εις τον Θεόν και την Ελλάδα και να συνεχίσετε αγωνιζόμενοι όλοι ψυχή και δυνάμει διά την Ελευθερία, με μοναδικό και αναλλοίωτο σύνθημα: Την Ένωση και μόνον την Ένωση», Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β΄ (15/01/1950)

ΠΗΓΗ

http://www.efylakas.com/archives/11101

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ωραιότερη υπογραφή, η προδομένη Αυτοδιάθεση"

Ένας έφηβος αγνοούμενος σε ομαδικό τάφο

Ο Αντρέας Ζαχαρία Σάββα κατατάχτηκε ως εθελοντής στην Ε.Φ. λίγους μήνες πριν από το πραξικόπημα

ΤΟΥΧΡΗΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

Μέχρι πριν από λίγο καιρό βρισκόταν στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων. Για 37 χρόνια, η μαυρόασπρη μορφή του είχε τη δική της θέση ανάμεσα στο φωτογραφικό μωσαϊκό της πιο τραγικής πτυχής της τουρκικής εισβολής του 1974. Ώσπου, μόλις πρόσφατα, τα αδέλφια του -μια και οι γονείς του έφυγαν από τη ζωή με τον καημό του παιδιού τους- ενημερώθηκαν για την… ανεύρεση και του δικού τους ανθρώπου.

Ο Αντρέας Ζαχαρία Σάββα από τη Δορά Λεμεσού ταυτοποιήθηκε με οστά, τα οποία είχαν βρεθεί σε ομαδικό τάφο μεταξύ της Βώνης και του τουρκοκυπριακού χωριού Επηχώ. Ένας αρχαίος τάφος, όπου ρίχθηκαν μετά την εκτέλεσή τους, 25 συνολικά Ελληνοκύπριοι στρατιώτες. Όταν αργότερα κάποιοι Τούρκοι τυμβωρύχοι προφανώς σύλησαν τον τάφο και βρήκαν τους νεκρούς, μετέφεραν τα οστά τους σε άλλο χώρο και τα παρέδωσαν όταν άρχισε η διαδικασία της ταυτοποίησης.

Έτσι βρέθηκε, μαζί με τους άλλους συναδέλφους του στρατιώτες, ο Αντρέας Σάββα. Τα αδέλφια του αναμένεται εντός των ημερών να κληθούν να παραλάβουν τα οστά του, τα οποία θα μεταφερθούν στη γενέτειρά του που περιμένει να τον υποδεχτεί -ήρωα πλέον της Δοράς, το μοναδικό θύμα της κοινότητας από την τραγωδία του ’74- για να του κάνει την ταφή με όλες τις τιμές που αρμόζουν σε έναν ήρωα. Ένα αγροτόπαιδο που, με την αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο του χωριού του, βοηθούσε τον πατέρα του στα χωράφια της οικογένειας, ήταν ο Αντρέας Σάββα.

Έφηβος, πριν ακόμα συμπληρώσει τα 17, κατατάχτηκε ως εθελοντής στην Εθνική Φρουρά.
Ήταν η πολύ ταραγμένη περίοδος, λίγους μήνες πριν από το πραξικόπημα που άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή.

Το αμούστακο παιδί κατατάχτηκε στο 241 Τάγμα Πεζικού, το οποίο αναπτύχθηκε στην περιοχή της Κλεπίνης, όταν οι Τούρκοι άρχισαν την από θαλάσσης και αέρος επέλασή τους στην Κύπρο.
Το πρωί της 10ης Αυγούστου 1974, στη διάρκεια της εκεχειρίας, ο έφηβος στρατιώτης πήγε με 12ωρη άδεια στο σπίτι της θείας του Μαρίτσας Αναστασίου στη Λεμεσό, όπου συναντήθηκε με τον πατέρα του και τον αδελφό του Χαρίλαο.

Έμεινε εκεί μέχρι το απόγευμα, όταν επέστρεψε με ταξί στη Λευκωσία και στη συνέχεια στο Τάγμα του, στην Κερύνεια.

Μνημείο τιμής για τον 17χρονο ήρωα

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣτη διακρίβωση της τύχης του Αντρέα και θέλοντας να κρατηθεί άσβεστη η μνήμη του έφηβου αγνοούμενου, η κοινότητα της Δοράς προχώρησε πριν από τέσσερα χρόνια στη δημιουργία πάρκου με μνημείο τιμής και θύμησης για το αμούστακο παιδί που βρέθηκε, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, στην πρώτη γραμμή του πολέμου.

Η αρχική ιδέα για να γίνει κάτι, ώστε να μην ξεχαστεί ο Αντρέας, ξεκίνησε από συμμαθητές του από το δημοτικό σχολείο, όταν σε κάποια συνεστίασή τους η απουσία του ήταν κάτι περισσότερο από αισθητή. Μετά από συνεννόηση και με τα αδέλφια του και έχοντας και τη σύμφωνη γνώμη του Συνδέσμου Αποδήμων και του Κοινοτικού Συμβουλίου, προχώρησαν οι διαδικασίες με την εξασφάλιση του χώρου στην αυλή της εκκλησίας.

Με οικονομική ενίσχυση του Υπουργείου Παιδείας αλλά και της Εκκλησίας διαμορφώθηκε το πάρκο και στήθηκε το μνημείο το οποίο, μαζί με τα οστά του ήρωα, που σε λίγες μέρες θα δεχτεί στα σπλάχνα της η γη της Δοράς, θα κρατήσει άσβεστη τη μνήμη και τη θυσία του 17χρονου παλικαριού.

Μαρτυρίες για τις τελευταίες τους στιγμές

ΣΤΙΣ14 Αυγούστου, το Τάγμα, στο οποίο υπηρετούσε ο Αντρέας, κτυπήθηκε ανελέητα από την τουρκική αεροπορία. Οι στρατιώτες διατάχθηκαν να αναδιπλωθούν στην περιοχή Βώνης-Κυθρέας. Το βράδυ της ίδιας μέρας ο 17χρονος στρατιώτης, μαζί με άλλους 36 ταλαιπωρημένους συναδέλφους του, βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι της Φρόσως Δημητρίου στη Βώνη. Πέταξαν από πάνω τους τα στρατιωτικά ρούχα, τα έκαψαν για να μην αποτελούν εύκολο στόχο και φόρεσαν πολιτικά. Η Βώνη είχε περικυκλωθεί από τους Τούρκους και οι 37 στρατιώτες, καταλαβαίνοντας ότι η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη, άφησαν την τελευταία μαρτυρία για την ύπαρξή τους. «Αν μας συλλάβουν οι Τούρκοι, να παραδώσεις αυτό τον κατάλογο στον Ερυθρό Σταυρό, ώστε να γνωρίζουν…», είπαν στη γυναίκα που τους φιλοξενούσε και της έδωσαν σε μια κόλλα χαρτί τα στοιχεία τους: όνομα, ηλικία, τόπος καταγωγής… Ξημερώνοντας της Παναγίας και μη αντέχοντας άλλο την πολιορκία τους, δύο από την ομάδα των στρατιωτών, μετά από συνεννόηση με αξιωματικό τους, βγήκαν στο χωριό με σκοπό να κατασκοπεύσουν την περιοχή και να αναζητήσουν κατάλληλο τόπο διαφυγής τους. Επιστρέφοντας όμως λίγο αργότερα, αντιλήφθηκαν ότι πάνοπλοι Τούρκοι είχαν ήδη περικυκλώσει το χώρο. Δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν. Καλύφθηκαν σε κοντινή απόσταση και παρακολουθούσαν με την ψυχή στο στόμα. Οι Τούρκοι πυροβολούσαν ανελέητα το σπίτι ώσπου πιάστηκαν αιχμάλωτοι οι 35 στρατιώτες, ανάμεσα στους οποίους και ο 17χρονος Αντρέας Σάββα.

Ήταν 8:30 το πρωί της 15ης Αυγούστου. Στις μαρτυρίες της Φρόσως Δημητρίου, που είναι καταγραμμένες στα αρχεία των αρμόδιων υπηρεσιών, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι ανάμεσα στους Τούρκους που συνέλαβαν και με τα πόδια οδήγησαν τους 35 στρατιώτες στο χωριό Επηχώ, ήταν και Τουρκοκύπριοι κάτοικοι γειτονικών χωριών οι οποίοι και κατονομάστηκαν. Αργότερα κλήθηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη και έδωσαν καταθέσεις, στις οποίες όμως είχαν αρνηθεί κάθε ανάμειξη.

Τις δικές τους σημαντικές μαρτυρίες, για τις τελευταίες στιγμές που θεάθηκαν ζωντανοί οι 35 στρατιώτες του 241 Τάγματος Πεζικού, κατέθεσαν με την επιστροφή τους από τις φυλακές των Αδάνων, οι άλλοι δύο συνάδελφοί τους που από την κρυψώνα τους είχαν δει τη σύλληψη και τη μεταφορά των 35 από τους Τούρκους। Οι ίδιοι, αν και είχαν γλυτώσει εκείνη την ημέρα, ωστόσο πιάστηκαν από τους Τούρκους την επόμενη μέρα και μαζί με εκατοντάδες άλλους Ελληνοκυπρίους μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι στην Τουρκία, απ’ όπου επέστρεψαν το φθινόπωρο του 1974, κουβαλώντας, στο σώμα και την ψυχή τους, τις δικές τους σκληρές εμπειρίες.
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ένας έφηβος αγνοούμενος σε ομαδικό τάφο"

«Προς τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου παραινετικός»

του Δημήτρη Στεργιούλη
Επίτιμου Διευθυντή
2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου
«ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ»

Λίαν προσφάτως ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε ότι : « αν υπάρχει βούληση πολιτική τότε είναι εφικτό να διευθετηθεί το κυπριακό σε μικρό χρονικό διάστημα».
Εκ πρώτης όψεως συμφωνούμε απόλυτα με τον κ. Νταβούτογλου, γιατί η έλλειψη πολιτικής βούλησης καθιστά , αν όχι άλυτο, οπωσδήποτε, όμως, δυσεπίλυτο το κυπριακό πρόβλημα.
Ας πάρουμε όμως με τη σειρά τα πράγματα. Ομιλούμε σήμερα για κυπριακό πρόβλημα. Αναντίλεκτα όλα τα πολιτικά προβλήματα, από την εποχή που οι άνθρωποι επέλεξαν την κοινωνική ζωή και δράση, για ευκολότερη αντιμετώπιση των βιολογικών αναγκών τους σε πρώτο στάδιο, αλλά δευτερογενώς και στην ικανοποίηση των κοινωνικών τοιούτων, είναι ανθρώπινα δημιουργήματα. Κατά συνέπεια προβληματικές καταστάσεις που δημιουργούνται με υπαιτιότητα των ανθρώπων, οι άνθρωποι και τις επιλύουν.
Και τώρα προβάλλει το ερώτημα: Ποιος είναι ο γεννήτωρ του κυπριακού προβλήματος; Εν προκειμένω δεν θα παίξουμε την κολοκυθιά. Οι Έλληνες να ισχυρίζονται ότι το πρόβλημα το δημιούργησε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και οι Τούρκοι να ρίχνουν το λίθο του αναθέματος στην Ελληνική και Ελληνοκυπριακή πλευρά, επικαλούμενοι το πραξικόπημα του 1974 , που ανέτρεψε το Μακάριο.
Από το φαύλο κύκλο, δεν φταίω εγώ ,αλλά εσύ και το αντίστροφο, μας βγάζει ο κορυφαίος των διεθνών οργανισμών ήγουν η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε., αλλά και το Συμβούλιο Ασφαλείας αυτού του οργανισμού.
Ο ανωτέρω οργανισμός με επανειλημμένα ψηφίσματά του έχει καταδικάσει την Τουρκία για την παράνομη εισβολή των στρατευμάτων της στην Κύπρο, έχει καταδικάσει την Τουρκία για την παράνομη, και επί 37 χρόνια τώρα, κατοχή του 38% του κυπριακού εδάφους, έχει καταδικάσει την Τουρκία για τον παράνομο εποικισμό του κυπριακού βορρά. Διεθνή δικαστήρια έχουν καταδικάσει τον Αττίλα για καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου και σφετερισμό των Ελληνοκυπριακών περιουσιών.
Εκ των ανωτέρω συνεπάγεται ότι η συμμόρφωση της Τουρκίας προς τις επιταγές του Ο.Η.Ε. λύνει το κυπριακό πρόβλημα «αυθωρεί και παραχρήμα» . Επομένως ποια πλευρά δεν επιδεικνύει πολιτική βούληση για επίλυση του κυπριακού; Σαφέστατα η Τουρκία και ειδικά ο επί των Εξωτερικών Υπουργός της , ο οποίος έχει την εντύπωση ότι ασκεί εξωτερική πολιτική με φλιναφήματα και μεγαλοστομίες και με καταπάτηση των ψηφισμάτων του Ο.Η.Ε. για την Κύπρο.
Όσον αφορά στους νεολογισμούς ότι στην επίλυση του κυπριακού θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι πραγματικότητες, ότι αυτό θα πρέπει να επιλυθεί λίαν συντόμως από διεθνή διάσκεψη και ότι η όποια λύση θα πρέπει να ενταχθεί ως πρωτογενές δίκαιο στο ευρωπαϊκό τοιούτο είναι προφανές ότι αποτελούν πρωτόφαντους διεθνείς νομικισμούς ενταγμένους σε πρωτάκουστους διπλωματικούς ακροβατισμούς, επινοημένους από την Αγγλία, την οδαλίσκη της διεθνούς πολιτικής σκηνής.
Στον κ. Νταβούτογλου συνιστούμε να «συνέλθει εις εαυτόν». Τι θέλει δηλαδή. Να απεμπολήσουν οι Ελληνοκύπριοι τα απαράγραπτα δίκαιά τους και να ξεπουλήσουν στον Αττίλα την πατρογονική τους γη, τα ιερά και τα όσια της φυλής τους, την ίδια τους την ιστορία; Είναι ποτέ δυνατόν ένας λαός, που έχει το δίκαιο με το μέρος του, δίκαιο που του το αναγνωρίζουν διεθνείς οργανισμοί , να το απεμπολήσει και να δεχθεί για την πατρίδα του λύση κείμενη εκτός του πλαισίου της διεθνούς νομιμότητας;
Αν έτσι νομίζει τότε είναι μικρόνους και μακριά νυχτωμένος. Όσο κι αν πασχίζει, όσο κι αν απειλεί άλλοτε συγκαλυμμένα και άλλοτε απροκάλυπτα , όσο κι αν πατρονάρεται και υποστηρίζεται από τους Άγγλους , τελικά ματαιοπονεί.
Και για να μην τρέφει αυταπάτες και φρούδες ελπίδες τούτο του λέμε.
Δεν πρόκειται να βρεθεί Ελληνοκύπριος που θα υπογράψει την νομιμοποίηση του Αττίλα, πολλώ δε μάλλον το ξεπούλημα της Κύπρου στους Τούρκους . Κι αν έχει κατά νου τον πόλεμο ο Νταβούτογλου και ως απειλή τον επισείει επί των κεφαλών μας τούτο μόνο του λέμε :
«Δεν μας βαραίνει ο πόλεμος γιατ’ έγινε πνοή μας»
Πριν κρηπιδώσω τα γραφόμενα μου δεν μπορώ να μη σχολιάσω τη δήλωση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στο πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή με την οποία κατηγορεί την Ελληνοκυπριακή Διοίκηση , όπως αρέσκεται να αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία , «ότι έχει σφετεριστεί σε διεθνές επίπεδο τον τίτλο του κυπριακού κράτους».
Κύριε Νταβούτογλου,
Παραλογίζεσθε. Δεν αντιλαμβάνεσθε ότι «τοιαύτα ισχυριζόμενος» αποδεικνύεσθε γελοίος; Τα πράγματα είναι απλά. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο, ισότιμο και πλήρες μέλος της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Αν σφετεριζόταν η Κυπριακή Δημοκρατία τον τίτλο του κυπριακού κράτους σε διεθνές επίπεδο, οι Άγγλοι θα είχαν «κουνήσει γη και ουρανό» για να αποκατασταθεί, εν προκειμένω , η διεθνής νομιμότητα. Αντιληφθείτε επιτέλους ότι παρόμοιοι ισχυρισμοί σάς καθιστούν γελοιοδέστερο του γελοίου. Το δικό σας εξάμβλωμα στο κυπριακό βορρά είναι ανυπόληπτο διεθνώς και τυγχάνει μόνον της δικής σας αναγνώρισης.
Σας κατανοώ ότι άγχεσθε που η Κυπριακή Δημοκρατία αναλαμβάνει οσονούπω την προεδρία της Ε.Ε. Μου είναι όμως ακατανόητο ότι δεν καταβάλλετε καμία προσπάθεια απόκρυψης του άγχους και του άλγους σας
Πάντως οφείλω ।να σας διαβεβαιώσω ότι σε όλους τους φωνητικούς τόνους και χρωματισμούς και για εκατόν ογδόντα ημέρες μέσα στο 2012 και σε όλα τα επίπεδα της Ε.Ε. θα καταγγέλλεσθε ως παράνομος εισβολέας και βέβηλος λεηλάτης της Μεγαλονήσου. Χείρες δε Κυπρίων θα θέσουν την ταφόπλακα στους οραματισμούς σας για ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ίνα πληρωθεί το ρηθέν : «Έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά».-

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Προς τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου παραινετικός»"

«Σώστε την πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου»

Με την έκκληση «Σώστε την πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου», το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αμερικής (Archaeological Institute of America), ο μεγαλύτερος και παλαιότερος οργανισμός της Βορείου Αμερικής που ασχολείται με τον συναρπαστικό κόσμο της αρχαιολογίας, ζητά τη βοήθεια του κοινού για την προστασία των κυπριακών μνημείων.


Αφορμή στάθηκε η συζήτηση που θα διεξαχθεί μεταξύ 17 και 20 Ιανουαρίου 2012 στη Συμβουλευτική Επιτροπή του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την Πολιτιστική Ιδιοκτησία σχετικά με την ανανέωση, ή όχι, του Μνημονίου Συνεργασίας με την Κυπριακή Δημοκρατία, συμφωνία που θα βοηθήσει στην προστασία της πλούσιας αρχαιολογικής κληρονομιάς της χώρας.


Οι πολίτες μπορούν να βοηθήσουν στέλνοντας το σχόλιό τους στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.regulations.gov/#!documentDetail;D=DOS-2011-0135-0002 γράφοντας τις παρατηρήσεις τους ή ακολουθώντας ένα πρότυπο κειμένου, όπως αναγράφεται στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου (www.archaeological.org/cpac/templates).


Η λεηλασία των αρχαιολογικών χώρων καταστρέφει τα δεδομένα, εμποδίζοντας την έρευνα των αρχαίων καταλοίπων και διαστρεβλώνοντας την ανασύσταση του παρελθόντος. Όπως αναφέρει με έμφαση το αμερικανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, η κατανόηση της ιστορίας εξαρτάται από την ικανότητά μας να ανακτούμε, να μελετούμε και να ερμηνεύουμε αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία και αντικείμενα, η προστασία των οποίων είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ανάπτυξη της αρχαιολογικής γνώσης και τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς.


Η συμφωνία δεσμεύει τα μέλη που την υπογράφουν ως προς τον τερματισμό της εισαγωγής στο αμερικανικό έδαφος υλικού από παράνομη διακίνηση αρχαιοτήτων, αποτρέποντας με αυτό τον τρόπο την καταστροφή των αρχαιολογικών δεδομένων.


Σημειώνεται, ότι το Ινστιτούτο απευθύνει παρόμοια έκκληση και για την πολιτιστική κληρονομιά του Περού, καθώς η Επιτροπή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα ασχοληθεί και με το Μνημόνιο Συνεργασίας που αφορά τη χώρα των Ίνκας.


Πηγή: Εφημερίδα "Express"

http://erroso.blogspot.com/2012/01/blog-post_02.html#ixzz1iPZGR7Fw

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Σώστε την πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου»"

Πραγματοποιήθηκε η γιορτή του Δημοτικού Σχολείου στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο

Σε συγκινητική ατμόσφαιρα έγινε η καθιερωμένη χριστουγεννιάτικη γιορτή του κατεχόμενου Δημοτικού Σχολείου Ριζοκαρπάσου. Τα εγκλωβισμένα παιδιά, εξέφρασαν με το δικό τους ξεχωριστό ιδιαίτερο τρόπο το χριστουγεννιάτικο πνεύμα, ενώ στη συνέχεια, με ιδιαίτερη χαρά, παρέλαβαν τα δώρα τους από τους εκπροσώπους των Οργανωμένων Γονιών Δημοτικής Εκπαίδευσης (ΟΓΔΕ). Σε σύντομο χαιρετισμό του, ο Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Χρύσανθος Πιερή εξέφρασε την αγάπη και τη συμπαράσταση του, έδωσε τις ευχές της Οργάνωσης για Καλά Χριστούγεννα στους εγκλωβισμένους γονείς και τα παιδιά τους και ευχήθηκε ο νέος χρόνος να φέρει την πολυπόθητη λευτεριά στην Κύπρο.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ - Α। Βικέτος

http://www.sofiatimes.com/index.php?option=com_content&task=view&id=21507&Itemid=98

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πραγματοποιήθηκε η γιορτή του Δημοτικού Σχολείου στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο"

ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ΚΥΠΡΟ

Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Βικτώρια Νούλαντ δήλωσε πως οι δύο Υπουργοί (ΥΠΕΞ, Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή.-Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χ. Κλίντον),συζήτησαν τις διμερείς σχέσεις των χωρών τους, όπως και την επικείμενη κυπριακή προεδρία της ΕΕ, όπως και το Ιράν. «Οπως ίσως γνωρίζετε, η Κύπρος πρόσφατα αποφάσισε να αφαιρέσει τη σημαία της από ιρανικής ιδιοκτησίας πλοία κι αυτό ήταν κάτι που προφανώς καλωσορίστηκε από τις ΗΠΑ». Όταν ο Τούρκος δημοσιογράφος αποκάλεσε την κ. Μαρκουλλή «Υπουργό Εξωτερικών της ελληνικής Κύπρου», η κ. Νούλαντ είπε: «Γνωρίζετε ότι την Κύπρο την αποκαλούμε Κύπρο»।
http://www।philenews.com/digital/
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/12/blog-post_8120.html#.TvWUaFa1u5Q

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ΚΥΠΡΟ"

Οι Βρετανοί διατηρούν τις βάσεις και με τη δική μας ανοχή

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Εάν η Κύπρος είχε γονατίσει και το μαύρο χρήμα για το “ΝΑΙ” στο ΑΝΑΝ είχε πιάσει τόπο;

ΠΡΙΝ από μερικά χρόνια είχα πάρει συνέντευξη από έναν επιφανή Γάλλο γερουσιαστή, μεγάλο φίλο της Κύπρου. Μεταξύ άλλων του ζήτησα την άποψή του για την παρουσία βρετανικών «κυρίαρχων βάσεων» στο νησί. Ο Γάλλος πολιτικός εξεπλάγη όχι μόνο για τη παρουσία των βάσεων, αλλά, πολύ περισσότερο, για την ανεκδιήγητη ανοχή που ως Κύπριοι επιδεικνύαμε έναντι των Βρετανών. «Είναι πρωτοφανές και αδιανόητο», μου είπε, «ένα κράτος-μέλος της ΕΕ, η Βρετανία, να επιμένει να διατηρεί ''κυρίαρχες βάσεις'' σε ένα άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ, στην Κύπρο. Πώς ανέχεστε μιαν τέτοια κατάσταση»;
Τι να του απαντούσε κανείς; Ότι καμία σχεδόν κυβέρνηση, πλην του μ. Τάσσου, δεν είχε συγκροτημένη και αποφασιστική πολιτική για το θέμα των βάσεων; Ανέκαθεν, όλες οι κυβερνήσεις και κόμματα κανοναρχούν την ίδια ηλίθια και κωμική θέση: «Όσο το Κυπριακό παραμένει άλυτο, δεν χρειάζεται να ανοίξουμε δεύτερο μέτωπο με τη Βρετανία».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ενταχθεί και εκείνη η ανεπίτρεπτη δήλωση του Προέδρου Χριστόφια, μετά την υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης, με τον τότε Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν, ότι: Τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα ασχοληθούν με το θέμα των βάσεων. Καθ’ ομολογίαν όλων και πρώτου του Δ. Χριστόφια, η Βρετανία θεωρείται ο κακός δαίμονας της Κύπρου. Άσκησε και εδώ την αδίστακτη πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Δεν χώνεψε ποτέ ότι μία δράκα αμούστακων αλλ’ ωραίων Ελλήνων νέων αντιπαρατάχθηκαν προς 40.000 πάνοπλους στρατιώτες της ΑΕ της βασίλισσας Ελισάβετ, κατά τον απελευθερωτικόν αγώνα της ΕΟΚΑ. Και, φυσικά, η Βρετανία συνέβαλε μεγάλως στην επιβολή του δοτού Συντάγματος της Ζυρίχης, που Βρετανοί νομικοί και συνταγματολόγοι χαρακτήρισαν ως «τραγέλαφο» και «έκτρωμα». Η Βρετανία δεν αποχώρησε ποτέ από την Κύπρο αλλά παραμένει στερρώς, στο έδαφος διά των βάσεων και, δυστυχέστατα, στα μυαλά αρκετών Κυπρίων.

Οι βάσεις θεωρούνται από το Λονδίνο κρίσιμης στρατιωτικής σημασίας επειδή βρίσκονται σε μια ύψιστης προτεραιότητας γεωπολιτική περιοχή του κόσμου. Πρόσφατα, για πολλοστή φορά, οι Βρετανοί φρόντισαν να μας το θυμίσουν, με δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Φίλιπ Χάμοντ και του Διοικητή των βάσεων. Ο Χάμοντ είπε (15/12/2011) στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι οι βάσεις προσφέρουν στη χώρα του δύο πλεονεκτήματα: Προσαρμοστικότητα και την προκεχωρημένη θέση τους, ιδιαίτερα αν ληφθούν υπόψη η «αραβική άνοιξη», που μετατρέπεται σε «αραβικό χειμώνα» και η ανακάλυψη κολοσσιαίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή μας. Εξάλλου, ο Διοικητής των βάσεων, σε συνέντευξή του στο ΚΥΠΕ (20/12/2011), ήταν ξεκάθαρος: Η Βρετανία δεν προτίθεται, ούτε σύντομα ούτε στο μέλλον, να εγκαταλείψει τις βάσεις της στην Κύπρο. Γιατί; Διότι, λέγει ο Βρετανός υπουργός Άμυνας, συμβάλλουν σημαντικά «στην εθνική ασφάλεια του Ην. Βασιλείου και θα εξακολουθήσουν να κάνουν το ίδιο και στο μέλλον».

Όλες οι κυπριακές κυβερνήσεις εκδηλώνουν έναντι της Βρετανίας έναν απερίγραπτο πολιτικό ψοφοδεϊσμό। Ακόμα και το δήθεν αντιιμπεριαλιστικό και αντιαποικιοκρατικό ΑΚΕΛ. Ενώ όλοι συμφωνούν ότι οι βάσεις είναι αποικιοκρατικό κατάλοιπο, επιβληθέν διά της βίας, που αντιμάχεται τα συμφέροντα της Κύπρου, αποφεύγουν μια μεθοδική αντιμετώπιση του ζητήματος. Ακόμα και μετά την ένταξή μας στην ΕΕ, αυτός ο πρωτοφανής και εξωφρενικός αναχρονισμός γίνεται ανεκτός. Και με περισσή ανευθυνότητα εξαποστέλλεται προς λύση και αντιμετώπιση «στα παιδιά και στα εγγόνια μας», κατά τον Πρόεδρο Χριστόφια. Αφού, λοιπόν, οι Βρετανοί δεν ενοχλούνται καν, γιατί να εγκαταλείψουν τις δήθεν «κυρίαρχες βάσεις» τους;
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Βρετανοί διατηρούν τις βάσεις και με τη δική μας ανοχή"

Βάσεις μέχρι τα… Grandchildren-Ξεσηκώνονται κατά των βάσεων οι κάτοικοι της Δυτικής Λεμεσού

• Έντονη δυσφορία προκαλεί η πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας για το καθεστώς των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο.
  
• Οι κάτοικοι ξεσηκώνονται και είναι έτοιμοι για δυναμικές κινητοποιήσεις.
  
• Ζητούν άμεση παρέμβαση από το κράτος και κάνουν λόγο για καθεστώς εγκλωβισμού.

Έντονη αντίδραση στις αποφάσεις των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο και κατ' επέκταση του Υπουργείου Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, προβάλλουν οι κάτοικοι των δυτικών περιοχών της Λεμεσού, που ζουν κάτω από το καθεστώς των Βάσεων.Το κλίμα πυροδότησαν οι δηλώσεις του διοικητή των Βάσεων ότι η Βρετανία δεν προτίθεται, ούτε άμεσα, ούτε στο μέλλον να εγκαταλείψει την Κύπρο.

Ζούμε υπό το καθεστώς των εγκλωβισμένων λένε οι κάτοικοι και καλούν την κυβέρνηση να παρέμβει άμεσα.Παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοι είχαν λάβει διαβεβαιώσεις ότι πολύ σύντομα θα μπορούν να αξιοποιήσουν τις περιουσίες τους, οι δηλώσεις των Βρετανών προκαλούν έντονη δυσφορία μεταξύ των επηρεαζόμενων κοινοτήτων.Ζούμε σε μια ευρωπαϊκή χώρα στην οποία σε ορισμένες περιοχές λειτουργεί κάτω από απαράδεκτο καθεστώς, υποστηρίζουν οι επηρεαζόμενοι, δηλώνοντας έτοιμοι να κατέλθουν σε δυναμικές κινητοποιήσεις.Σύμφωνα με τους κατοίκους έχει ζητηθεί συνάντηση με την υπουργό εξωτερικών, η οποία αναμένεται να διευθετηθεί με την νέα χρονιά.

Βάσεις μέχρι τα… Grandchildren

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης έδωσε ο Διοικητής των Βρετανικών Βάσεων στο ΚΥΠΕ
Ο Air Vice Marshal GE Stacey παρουσιάζει τις σχέσεις Κυπριακής Δημοκρατίας-Βάσεων περίπου ως… μέλι γάλα, ενώ υποστηρίζει πως δεν έχει υπόψιν του οποιαδήποτε τέλη που πρέπει να καταβάλλουν οι Βάσεις, πέραν τους λογαριασμούς ρεύματος…
Η Βρετανία δεν προτίθεται, ούτε άμεσα ούτε στο μέλλον, να εγκαταλείψει τις στρατιωτικές βάσεις που διατηρεί στην Κύπρο, δήλωσε ο Διοικητής των Βρετανικών Βάσεων Air Vice Marshal GE Stacey, ο οποίος πρόσθεσε παράλληλα ότι το Λονδίνο, στο πλαίσιο μιας συμφωνημένης λύσης στο Κυπριακό, είναι διατεθειμένο να υποβάλει εκ νέου την πρότασή του για παραχώρηση μέρους των Βάσεων στην Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία. Σε συνέντευξή του στη Μαρία Μάιλς στο ΚΥΠΕ, ο Διοικητής ανέφερε ακόμα ότι τα οφέλη από τον εντοπισμό ορυκτού πλούτου στην περιοχή των Βρετανικών Βάσεων (ΒΒ) προορίζονται για τον κυπριακό λαό, ενώ για τη Συνθήκη Εγγυήσεων περιορίστηκε να πει ότι η οποιαδήποτε τροποποίησή της αφορά τα συμβαλλόμενα μέρη. Σημείωσε την καλή συνεργασία που υπάρχει μεταξύ των ΒΒ και των Αρχών της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ), καθώς και τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι Αρχές των Βάσεων για βελτίωση των σχέσεών τους με τις παραπλήσιες κοινότητες.

Σφίγγουν το ζωνάρι, αλλά μένουν
Πώς έχει διαφοροποιηθεί ο ρόλος των ΒΒ τις τελευταίες δεκαετίες; Ποια η σημασία των Βάσεων για το Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ), με δεδομένο ότι η Βρετανία σήμερα δεν έχει στη διάθεσή της τις στρατηγικές εγκαταστάσεις που είχε στο παρελθόν στο εξωτερικό;
Ο ρόλος των ΒΒ δεν έχει διαφοροποιηθεί, ουσιαστικά έχουν επέλθει πολύ λίγες αλλαγές στον ρόλο που διαδραματίζουν οι Βάσεις. Παρόλο που ο αριθμός του προσωπικού έχει μειωθεί, οι Βάσεις συνεχίζουν να έχουν έναν πολύ σημαντικό επιχειρησιακό ρόλο.

Υπάρχουν οποιαδήποτε σχέδια, άμεσα ή μελλοντικά, να εγκαταλείψετε τις ΒΒ στην Κύπρο;
Οχι.
Πώς επηρεάζουν τη λειτουργία των ΒΒ οι περικοπές δαπανών που προωθεί το Λονδίνο;
Όλοι μας σφίγγουμε το ζωνάρι. Ωστόσο, οι ΒΒ συνεχίζουν να είναι ένα σημαντικό μέρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων και της στρατιωτικής υποδομής του ΗΒ.

Ισχύει η πρόταση
Σε περίπτωση συμφωνημένης λύσης στο Κυπριακό, ισχύει ακόμα η πρόταση του Λονδίνου, που υπέβαλε σε σχέση με το σχέδιο Ανάν, για να παραιτηθεί από την κυριαρχία που ασκεί σε μέρος της Βάσης Ακρωτηρίου και της Βάσης Δεκέλειας; Υπάρχει πρόθεση να τροποποιηθεί η συγκεκριμένη πρόταση ώστε να γίνει πιο εύκολα αποδεκτή στις δύο πλευρές;
Η Κυβέρνηση του ΗΒ είναι δεσμευμένη να υποστηρίζει την υπό τα Ηνωμένα Εθνη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού και έχει επαναλάβει την πρότασή της να εγκαταλείψει την κυριαρχία της επί κάποιων εδαφών των ΒΒ ως μέρος μιας επιτυχούς διαδικασίας επίλυσης του προβλήματος.

Ποια η σημασία και πόσο επίκαιρη είναι σήμερα η προτεινόμενη τροποποίηση της παραγράφου 3, του Παραρτήματος Α της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης, που αφορά τη θαλάσσια περιοχή, όπως αυτή σημειώνεται στο σχέδιο Ανάν, έχοντας υπόψη τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα των υδρογονανθράκων;
Έσοδα από τον ορυκτό πλούτο στην περιοχή των ΒΒ ήδη καταλήγουν στην ΚΔ. Έχουμε επανειλημμένως δηλώσει ότι τα οφέλη από τον εντοπισμό ορυκτού πλούτου στην περιοχή είναι για τον κυπριακό λαό.

Τα προνόμια των Βάσεων
Εκτιμάτε ότι η Συνθήκη Εγγυήσεων θα πρέπει να συνεχίσει να ισχύει ως έχει; Εάν όχι, πώς θεωρείτε ότι θα πρέπει να τροποποιηθεί;
Το θέμα αυτό αφορά τα συμβαλλόμενα μέρη στη Συνθήκη Εγγυήσεων.

Το ΗΒ έχει εξασφαλίσει άνευ προηγουμένου - κάποιοι θα έλεγαν απαράδεκτα - προνόμια για τις ΒΒ μέσω των Συνθηκών του 1960. Είστε διατεθειμένος να αποποιηθείτε αυτών των δικαιωμάτων ή τουλάχιστον κάποιων εξ αυτών και με ποιο τίμημα;
Εκτιμώ την αξία των υφιστάμενων εγκαταστάσεων και πάντοτε προτιμώ να λειτουργώ με βάση τη συνεργασία και όχι την αντιπαράθεση. Πιστεύω ότι οι υφιστάμενες διευθετήσεις λειτουργούν καλά.

Κατά καιρούς οι ΒΒ επικρίθηκαν για τη χρήση των εγκαταστάσεών τους από μη βρετανικά αεροσκάφη. Πώς απαντάτε σε αυτές τις επικρίσεις;
Η Βρετανία διατήρησε τις Κυρίαρχες Βρετανικές Περιοχές το 1960 ώστε να επιτρέπουν στο ΗΒ να ανταποκριθεί στις στρατιωτικές του ανάγκες. Αυτή παραμένει και σήμερα η λειτουργία των ΒΒ, η οποία είναι ζωτικής σημασίας. Συνεχίζουμε να διασφαλίζουμε ότι η χρήση όλων των εγκαταστάσεών μας (περιλαμβανομένης και της χρήσης εγκαταστάσεων από αεροσκάφη) γίνεται αυστηρά, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της βρετανικής κυβέρνησης προς την ΚΔ σε ό,τι αφορά αυτά τα θέματα.

Συνεργασία
Σε ποιο βαθμό το Μνημόνιο Συναντίληψης, που υπέγραψαν Λευκωσία και Λονδίνο, έχει εφαρμοστεί σε ό,τι αφορά θέματα που σχετίζονται με τις ΒΒ, π.χ. συνεργασία αστυνομίας και θέματα ασφάλειας;
Πάντοτε προσπαθούμε να συνεργαζόμαστε πλήρως, π.χ. προσφέραμε βοήθεια στην ΚΔ μετά την έκρηξη στο Μαρί και καταβάλαμε κάθε προσπάθεια να μειώσουμε την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στις Βάσεις. Σύντομα θα τερματίσουμε τις επιχειρήσεις ανεμοπλοΐας στο διάδρομο προσγείωσης στο Kingsfield, ώστε να συμβάλουμε στη μελλοντική ανάπτυξη του αεροδρομίου της Λάρνακας. Είμαστε σε τακτική επαφή με τις Αρχές της ΚΔ για θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Στόχος μου είναι να αποφεύγονται οι οποιεσδήποτε εκπλήξεις.

Τα Κόκκινα Βέλη
Τα Κόκκινα Βέλη συνεχίζουν να έρχονται στην Κύπρο για εκπαίδευση ή οι επανειλημμένες διαμαρτυρίες σάς έχουν αναγκάσει να αλλάξετε πορεία;
Τα Κόκκινα Βέλη, καθώς και πολλά άλλα αεροσκάφη του ιδίου τύπου, πραγματοποιούν εκπαιδευτικά γυμνάσια στην Κύπρο εδώ και αρκετό καιρό. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί τα Κόκκινα Βέλη θα πρέπει να διαχωρίζονται από τα υπόλοιπα αεροσκάφη και να επικρίνονται, αφού αυτό που κάνουν είναι απλά εκπαιδευτικά γυμνάσια, κάτι που γίνεται και με άλλα σμήνη. Ωστόσο, σίγουρα εργαζόμαστε σκληρά κάθε χρόνο με τις τοπικές κοινότητες για να αντιμετωπίσουμε τις ανησυχίες τους και να μειώσουμε την όποια αναστάτωση προκαλείται και να εξεύρουμε τρόπους με τους οποίους τα Κόκκινα Βέλη ενδεχομένως να μπορούν να υποστηρίξουν έργα για τις κοινότητες.

Δεν γνωρίζει…
Έχετε πληρώσει στην ΚΔ τα τέλη που αφορούν ακίνητη περιουσία, λιμάνια και υπηρεσίες κοινής ωφελείας; Υπάρχουν άλλα τέλη που το ΗΒ οφείλει να καταβάλει στην ΚΔ; Εάν ναι, γιατί δεν έχουν καταβληθεί οι όποιες οφειλές;
Πληρώνουμε όλους τους λογαριασμούς μας για την παροχή ηλεκτρισμού, καθώς και όλους τους άλλους λογαριασμούς μας। Για παράδειγμα, μετά την έκρηξη στο Μαρί, κάναμε ό,τι ήταν δυνατό, ώστε να μειώσουμε την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος. Δεν γνωρίζω εάν υπάρχουν οποιαδήποτε τέλη που πρέπει να πληρωθούν.
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Βάσεις μέχρι τα… Grandchildren-Ξεσηκώνονται κατά των βάσεων οι κάτοικοι της Δυτικής Λεμεσού"

Καλύτερο Πολιτικό Ντοκιμαντέρ: «Οι εγκλωβισμένοι στην Κύπρο»

Αναγνώριση της παραγωγού του Αθηνάς Κρικέλη στην Νέα Υόρκη.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης επέλεξε το φιλμ «Οι εγκλωβισμένοι στην Κύπρο», που γύρισε η δημοσιογράφος και παραγωγός Αθηνά Κρικέλη, ως το Καλύτερο Πολιτικό Ντοκιμαντέρ Ηνωμένων Πολιτειών και Διεθνώς για το 2011.

Η Αθηνά Κρικέλη, διευθύντρια της εδρεύουσας στην Νέα Υόρκη τηλεοπτικής εταιρείας «Ελλοπία» και ανταποκρίτρια της Ελληνικής Υπηρεσίας της «Φωνής της Αμερικής» στην ίδια Αμερικανική μεγαλούπολη, θα παραλάβει το επίζηλο βραβείο σε ειδική τελετή πού θα γίνει στις Κάννες το 2012.

Να σημειωθεί ότι το ντοκιμαντέρ «Οι εγκλωβισμένοι στην Κύπρο» διακρίθηκε ανάμεσα σε 30 χιλιάδες συμμετοχές.

Η κυρία Κρικέλη, μόλις πληροφορήθηκε την τιμητική διάκριση που της έγινε, δήλωσε έκδηλα συγκινημένη: «Είναι μια δικαίωση για τους εγκλωβισμένους, ένα εισιτήριο για να γνωρίσει ο κόσμος την ιστορία τους. Δυστυχώς η υπόθεσή τους δεν χωρούσε στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό κι έτσι οι άνθρωποι αυτοί επέλεξαν να ζήσουν φυλακισμένοι στα δικά τους χώματα, μετά την τουρκική εισβολή, παραμένοντας ελεύθεροι πολιορκημένοι». [Γιώργος Μπίστης, Πηγή]

http://ellas2.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Καλύτερο Πολιτικό Ντοκιμαντέρ: «Οι εγκλωβισμένοι στην Κύπρο»"

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ Η ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ ΤΟΥ «ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΑΝ»

Τι περιλαμβάνεται στο «Πρόσθετο Πρωτόκολλο στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης» του Σχεδίου Ανάν, για τις Αγγλικές Βάσεις και την Κυπριακή ΑΟΖ

Είναι σατανικός ο τρόπος που σκέπτονται οι ισχυροί, και ανάλογης ηθικής τα μέσα που μεταχειρίζονται για να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Δεν μετάνιωσα ποτέ που ακολούθησα τη συμβουλή του Επίχαρμου «μέμνασ’ απιστείν» («να θυμάσαι να αμφιβάλλεις»), γράφοντας εδώ κατά καιρούς, «καλύτερα καχύποπτος παρά αφελής».

Υποτίθεται ότι το «Σχέδιο Ανάν» θα έδινε λύση στο χρονίζον ζήτημα του Κυπριακού, με αμοιβαίες παραχωρήσεις, που δεν θα έβλαπταν όμως σοβαρά τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων. Στην Κύπρο, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί της Βουλής -πλην του Τάσσου Παπαδόπουλου- είχαν ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Σχεδίου, με τον κ. Χριστόφια να αλλάζει θέση μόνον όταν διαπίστωσε πως και οι οπαδοί του ΑΚΕΛ δεν επρόκειτο να το αποδεχθούν.

Στην Ελλάδα, υπήρξαν πολιτικοί που το υποστήριζαν τόσο ένθερμα, αλλά και με εκβιαστικά διλήμματα, που το μόνο που δεν μας είπαν ότι αν κατά το Δημοψήφισμα στην Κύπρο δεν γινόταν αποδεκτό, μπορεί και να μας… βομβάρδιζαν. Ευτυχώς, βρέθηκε ο Έλληνας πολιτικός που είπε το όχι και το Σχέδιο μ’ εκείνη του τη μορφή απορρίφθηκε.

Η έναρξη των πετρελαϊκών ερευνών στην ΑΟΖ της Κύπρου ξαναφέρνει το θέμα στην επικαιρότητα, και αποδεικνύεται ότι στο Σχέδιο Ανάν (που στην πραγματικότητα ο Ανάν ούτε που διάβασε τις 10.000 σελίδες του, διότι καταρτίσθηκε από τον λόρδο Χάνεϊ με τη σύμπραξη Κυπρίων συμπαθούντων την Βρετανία) παραχωρούσε ΑΟΖ και στις βρετανικές βάσεις.

Προσέξτε, τι περιλαμβάνεται στο «Πρόσθετο Πρωτόκολλο στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης» του Σχεδίου Ανάν, που αναφερόταν στις Αγγλικές Βάσεις: «Η Κύπρος δεν θα απαιτήσει, ως μέρος των χωρικών δάτων της, τα ύδατα μεταξύ των γραμμών οι οποίες περιγράφονται στην έκθεση που αναφέρεται στο Πρόσθετο Πρωτόκολλο …» (εννοεί τα ύδατα εμπρός στις Βάσεις) και ότι «το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίσει να απολάβει πλήρους και ανεμπόδιστης πρόσβασης για οποιοδήποτε σκοπό στα ύδατα μεταξύ των υδάτων τα οποία η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα διεκδικήσει…».

Η Κύπρος δηλαδή, δεχόταν τον καθορισμό «νέων συνόρων» (σύμφωνα με το κείμενο), τα οποία ούτε η ίδια θα καθόριζε, αλλά πρόσωπο που θα διόριζε η Βρετανία, μετά την αποδοχή του Σχεδίου. Και δεσμευόταν η Κύπρος να μη θέσει ενώπιον διεθνούς δικαστηρίου οποιαδήποτε αντίρρησή της, αποδεχόμενη πλήρως την χάραξη των συνόρων των βρετανικών βάσεων από την ίδια την Βρετανία!

Η Κύπρος επομένως, παραχωρούσε -και μάλιστα χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα- μέρος της ΑΟΖ της στην Βρετανία, και τώρα δεν θα μιλούσαμε για κυπριακές έρευνες, αλλά για κυπρο-βρετανο-τουρκικές! Κι αυτό διότι με το Σχέδιο Χάνεϊ, δεν θα μπορούσαν να γίνουν έρευνες χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Τουρκοκυπρίων, δηλαδή της Άγκυρας.

Στους ιστορικούς του μέλλοντος ανατίθεται η αναζήτηση των κινήτρων με τα οποία οι πολιτικοί εκβίαζαν τον κυπριακό λαό να δεχθεί το Σχέδιο, και τον ελλαδικό να μη του συμπαρασταθεί. Δεν καταλάβαιναν τι έλεγαν ή καταλάβαιναν πολύ καλά;

Το θετικό στοιχείο της υπόθεσης είναι, ότι το ένστικτο των Ελλήνων -Ελλαδιτών και Κυπρίων- για μια ακόμη φορά οδήγησε στη σωστή απόφαση. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, μικρός στο μπόι, αποδείχθηκε τεράστιος στο πολιτικό και εθνικό ανάστημα. Με άξιο συμπαραστάτη του τότε, τον Βάσσο Λυσσαρίδη. Πόσο λείπουν από την ελλαδική πολιτική σκηνή!

ΠΗΓΕΣ : Ο Μακεδών

http://kostasxan.blogspot.com/2011/10/blog-post_8178.html 

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ Η ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ ΤΟΥ «ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΑΝ»"

Τα Οκτωβριανά του 1931-Ένας αγώνας ένωσης με τη μητέρα πατρίδα.

ΤΑ «Οκτωβριανά» υπήρξαν η σημαντικότερη στην ιστορία της αγγλοκρατούμενης από το 1878 Κύπρου, μέχρι την έκρηξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, το 1955. Οι αιτίες για το ξέσπασμα της λαϊκής οργής πολλές: Η συνεχιζόμενη «συνταγματική φάρσα» του Νομοθετικού Συμβουλίου, η οικονομική κρίση, η αυταρχικότητα του κυβερνήτη Στορρς, μια σειρά νόμων που προκάλεσαν ένταση (εκπαιδευτικό, ποινικός κώδικας, «νέο δασμολόγιο»), η πάγια υπεροπτική βρετανική στάση που απέρριπτε όλα τα κυπριακά αιτήματα. Η αφορμή δόθηκε με την αιφνιδιαστική παραίτηση (17 Οκτωβρίου) από το Νομοθετικό Συμ-βούλιο του μητροπολίτη Κιτίου Νικοδήμου Μυλωνά, βουλευτή Λευκάρων, ο οποίος στις20 Οκτωβρίου εκφώνησε δύο εμπρηστικούς λόγους στη Λεμεσό:
«Εν ονόματι του Θεού και λαού κηρύττω την ένωσιν μετά της μητρός Ελλάδος και την ανυπακοήν και ανυποταξίαν εις τους ανόμους νόμους του ανηθίκου, φαύλου, και επονειδίστου καθεστώτος, όπερ καλείται “Αγγλικόν καθεστώς”.»
 Ο πύρινος λόγος του Νικοδήμου και οι συγκεντρώσεις της Λεμεσού, ήταν ο σπινθήρας για όσα ακολούθησαν στη Λευκωσία. Μάλιστα, ο Στορρς στην έκθεσή του για τα γεγονότα αναφέρει: «Η εν Λευκωσία βιαιοπραγία εφάνη ότι είχεν εν μέρει παρακινηθή υπό ανταγωνιστικού αισθήματος προς την Λεμεσόν.» (!!!) Την Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 1931, κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης και των διογκωμένων πληροφοριών που έφθαναν από τη Λεμεσό για το μέγεθος της λαϊκής εξέγερσης, παραιτήθηκαν και οι υπόλοιποι Έλληνες βουλευτές, ακολουθώντας τελικά τον Νικόδημο. Μια μεγάλη συγκέντρωση επιδοκίμασε τις βουλευτικές παραιτήσεις και επευφήμησε τον Οικονόμο της Φανερωμένης Διονύσιο Κυκκώτη, που ευλόγησε την ελληνική σημαία και τους διαδηλωτές. Χωρίς τίποτε να προδικάζει το τι θα επακολουθούσε, το πλήθος κατευθύνθηκε από το κέντρο της Λευκωσίας προς το Κυβερνείο.  Η μικρή αστυ-νομική φρουρά αιφνιδιάστηκε και αποδείχθηκε ανεπαρκής. Λίγο πριν τα μεσάνυκτα η λαϊκή οργή εκτονώθηκε απροσδόκητα και ανεξέλεγκτα με τον εμπρησμό του κτηρίου-συμβόλου της Αποικιοκρατίας. Η αποτέφρωση του Κυβερνείου αποτελεί ένα μοναδικό για την κυπριακή ιστορία ξέσπασμα του λαού, που για λίγες ώρες απελευθερώθηκε από τις συσσωρευμένες απογοητεύσεις και το δεσποτισμό 53 χρόνων αποικιακής διακυβέρνησης, σπάζοντας τα δεσμά της «νομιμόφρονος πολιτικής».
Ποιοι ήταν αυτοί; Γράφει ο Στορρς: «Τα πλήθη της καταστροφής απετελούντο μεγάλως εκ χυδαίου όχλου και μαθητών. Η πλειονοψηφία ευυπολήπτων πολιτών είτε δεν έλαβε μέρος ή, διά να αποφύγη το στίγμα της προδοσίας, επευφήμει διά την ένωσιν».
Αν και ο Στορρς γνώριζε άριστα ελληνικά, δεν είχε καταλάβει απολύτως τίποτε… Για τον αντίκτυπο των «Οκτωβριανών» σημειώνει ο Άγγλος ιστορικός Ρόμπερτ Χόλλαντ, κορυφαίος ειδικός για την αποικιακή βρετανική ιστορία:
«Η κυπριακή εξέγερση του 1931 και ο εμπρησμός του Κυβερνείου αποτέλεσαν το πιο ταπεινωτικό κτύπημα που υπέστησαν οι Βρετανοί σε όλες τις Αποικίες του Στέμματος τα χρόνια του μεσοπολέμου και, σε μια βαθύτατη θεώρηση, δεν ανέλαβαν ποτέ πλήρως από το πλήγμα στο νησί».
Άραγε, το «πλήγμα του αγώνα της ΕΟΚΑ» πότε θα το ξεπεράσουν οι Βρετανοί και οι Κύπριοι νοσταλγοί της αποικιοκρατίας;
Πότε οι Νεοκύπριοι κυβερνώντες θα πάψουν να απεμπολούν ανερυθρίαστα το Έθνος μας. Πότε θα σταματήσουν το μεθοδευμένο αφελληνισμό της Νήσου μας, που έχουν θέσει προ πολλού σε εφαρμογή;
Γεώργιος  Χ.
Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης
Τομέας Ιδεολογικού Αγώνα
ΠΗΓΗ
http://antistasi.org/?p=21531

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα Οκτωβριανά του 1931-Ένας αγώνας ένωσης με τη μητέρα πατρίδα."