Η ωραιότερη υπογραφή, η προδομένη Αυτοδιάθεση

‘Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών‘
«Η ωραιότερη υπογραφή, η προδομένη Αυτοδιάθεση»
15 Ιανουαρίου 2012

15 Ιανουαρίου 1950. 9 π.μ. Οι καμπάνες των εκκλησιών ανάγγελλαν την έναρξη του δημοψηφίσματος. Όσοι πιστοί, όσοι Έλληνες, προσέλθετε. Ο Εθναρχικός σύμβουλος Σάββας Λοϊζίδης σημειώνει: «Πραγματική ιεροτελεστία συνετελείτο εις τους ναούς των πόλεων και των χωρίων, όπου οι Κύπριοι προσήρχοντο δακρύοντες. Και αφού προσεκύνουν τας ιεράς εικόνας, υπέγραφον την προς Ένωσιν αξίωσιν». Κάτω από τους θόλους των εκκλησιών και μέσα σε ατμόσφαιρα ιερής μυσταγωγίας, ο κυπριακός ελληνισμός κατέθετε την ψυχή του στους δέλτους του δημοψηφίσματος, ψηφίζοντας Ένωσιν και μόνον Ένωσιν με τη μάνα Ελλάδα.

Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος ήταν αποστομωτικά και ξεκάθαρα: παρά τις απειλές των Άγγλων προς τους δημόσιους υπάλληλους, 95.7% του λαού (συμπεριλαμβανομένων και πολλών Τουρκοκυπρίων) τάχθηκε υπέρ του ιερού αυτού σκοπού. Οι δήθεν, όμως, δημοκρατικοί Βρετανοί αρνήθηκαν να σεβαστούν αυτή την ρητή εντολή και καταπάτησαν το δικαίωμα του κυπριακού λαού για Αυτοδιάθεση. Ήταν πλέον ξεκάθαρο, πως με τη διπλωματία οι Έλληνες της Κύπρου ήταν αδύνατον να πετύχουν την ελευθερία τους. Η λύση που απέμενε ήταν μία: η ένοπλη εξέγερση. Έτσι, ο λαός της Κύπρου, υπέγραψε με το αίμα του 5 χρόνια μετά, την ίδια αυτή αξίωση κατά τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ, καθώς έδινε ηχηρότατη απάντηση στο ωμό «ουδέποτε» που τόλμησε να ξεστομίσει ο υφυπουργός αποικιών Χόπκινσον, με ένα ελληνικότατο, υπέρλαμπρο «ΤΩΡΑ».

Το Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950, αποτέλεσε κορυφαία εκδήλωση εθνικής αυτογνωσίας. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ που ακολούθησε, υπογράμμισε πως το αίτημα έστεκε το ίδιο. Όμως τα συμφέροντα των «μεγάλων» και η προδοσία από εντόθεν, δεν οδήγησαν την πολυφίλητη Κύπρο στην εκπλήρωση του εθνικού οράματος. Την 19η Φεβρουαρίου 1959 υπογράφτηκαν στο Λονδίνο οι καταστροφικές συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, οι οποίες τερμάτισαν τον ένοπλο αγώνα του κυπριακού λαού. Ο ποθητός στόχος, η Ένωση με το εθνικό κέντρο, το διαχρονικό αίτημα γενεών και γενεών δεν είχε επιτευχθεί. Αντ’ αυτού, προσφέρθηκε στην Κύπρο μια κολοβή ανεξαρτησία, η οποία εμπεριείχε τις βάσεις για τα δεινά που ακολούθησαν.

Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου θυμάται και τιμά μία προς μία τις υπογραφές εκείνων, που απέδειξαν στην απεραντοσύνη του κόσμου πως αν και μικρό σε μέγεθος, αυτό το νησί είναι μεγάλο σε ψυχικό σθένος. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, το δημοψήφισμα του ’50 θα παραμένει ένας φάρος που θα φωτίζει τα σκοτάδια, όπως ακριβώς και οι ψυχές των ηρωομαρτύρων μας, που σιγοτραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο των Ελλήνων, του έδιναν νόημα και υπόσταση, υπογράφοντας με την τελευταία τους πνοή πως τούτη δω η γη είναι Ελλάς. Για τις ψυχές αυτές και μόνον, οφείλουμε να παραμείνουμε επί των επάλξεων αγωνιζόμενοι υπέρ βωμών και εστιών, υπέρ πίστεως και πατρίδας, μέχρι εσχάτων, για την διαφύλαξη της εθνικής μας αξιοπρέπειας και τη διατήρηση της ελληνικότητας της Κύπρου μας.

«Σας εξορκίζω να παραμείνετε πιστοί εις τον Θεόν και την Ελλάδα και να συνεχίσετε αγωνιζόμενοι όλοι ψυχή και δυνάμει διά την Ελευθερία, με μοναδικό και αναλλοίωτο σύνθημα: Την Ένωση και μόνον την Ένωση», Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β΄ (15/01/1950)

ΠΗΓΗ

http://www.efylakas.com/archives/11101