Όταν ο ρόλος της αστυνομίας περιορίζεται βασικά στην προστασία του πολιτικού προσωπικού που είναι εγκλεισμένο στη Βουλή (και γενικότερα, των ισχυρών του περιβάλλοντος της πολιτικής εξουσίας), διερωτάται κανείς εύλογα ποιός προστατεύει την κοινωνία των πολιτών. Ποιός είναι τελικά ο χαρακτήρας του πολιτικού αυτού συστήματος, η διαφορά του από ένα αυταρχικό καθεστώς και ο λόγος ύπαρξής του. Διότι το ίδιο ομολογεί, έτσι, ότι όχι μόνο δεν διαθέτει καμία νομιμοποίηση στην κοινωνία των πολιτών, αλλά και είναι ξεπερασμένο από τις εξελίξεις.
Πριν από όλα, ήθελα να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τη διαδικασία που οδήγησε σε αυτή τη γελοία κατάσταση, διότι πρόκειται κυριολεκτικά για γελοία κατάσταση: τους φαντάζεστε κλεισμένους μέσα στη Βουλή να μην ξέρουν πότε και αν θα μπορέσουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους; να μην ξέρουν αν θα έχουν αρκετό φαγητό για να τους κρατήσει ως που να «απελευθερωθούν» από μια κατάσταση που εκείνοι βέβαια θεωρούν πολιορκίας; Τώρα έχουμε την άμεση απόδειξη ότι αυτό το συμβολικό σύστημα από το οποίο εξαρτάται μια ολόκληρη κοινωνία είναι ψεύτικο και εύθραυστο, ένα ΨΕΜΑ: Τα 600 δισεκατομμύρια ευρώ που σας έχουν κλέψει και βάλει σε ελβετικές τράπεζες, τους είναι εντελώς άχρηστα. Και ο άλλος εκεί πέρα στην Νέα-Υόρκη με το βραχιόλι στο πόδι; ας του βάλουν και μια αλυσίδα «ασορτί» για να γίνει κομψότατος ο πρώην μεγαλύτερος τοκογλύφος του κόσμου! Ξέρουμε ότι η περιουσία της γυναίκας του είναι γύρω στα 55 δισεκατομμύρια ευρώ, για την δικιά του την προσωπική – φαίνεται πως δεν συνήψαν γάμο με κοινότητα περιουσιακών στοιχείων – δεν μας είπαν τίποτα διότι...ακόμα μετράνε!
Εσείς όμως ένα πρόχειρο φαγητό και ένα ποτηράκι κρασί θα τα μοιραστείτε, με αγάπη και φιλία, και απόψε θα είσαστε όλοι στα σπίτια σας με τις οικογένειες σας. Είσαστε στον τόπο σας, στον τόπο που μόνο Έλληνες, χιλιάδες χρόνια γράφουν μια ιστορία συνεχή: ένας τόπος, ένας λαός, μια γλώσσα. Και θα κοιμηθείτε τον ύπνο του δικαίου, χωρίς το φόβο να περάσει κάποιος κλέφτης, αφού ήδη σας τα έχουν κλέψει όλα!!
Να καταλάβουμε, έλεγα, πως έτσι έγινε να ξυπνήσετε ένα πρωί και να μάθετε ότι «χρωστάτε», ότι είσαστε μεγάλοι απατεώνες, όλοι σας, και να το έχει μάθει όλος ο πλανήτης κιόλας. Και συνεπώς σας κάνανε όλους διδάκτορες οικονομίας, εκεί που συζητάγατε για ποδόσφαιρο, για το ένα ή για το άλλο, τώρα μόνο για χρέος, χρεοκοπία, ΔΝΤ και Μνημόνιο μιλάτε. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με αυτά τα θέματα για έναν απλό λόγο: πέρασα όλη τη ζωή μου εκτός συστήματος. Σήμερα δεν έχω τίποτα, δεν μου λείπει τίποτα, δεν χρωστώ τίποτα. Αλλά, κάθε φορά που έχω την ευκαιρία να κοιτάξω ένα ωραίο τοπίο, να ακούσω τα πουλιά μέσα στα δένδρα της πόλης όταν περπατώ – περπατάω πολύ – σβήνω ότι υπάρχει γύρω μου, σταματάω και το απολαμβάνω. Η ψυχή μου είναι γεμάτη από αυτόν τον πλούτο, μόνο, αλλά την ψυχή μου την αισθάνομαι κάθε στιγμή, ξέρω ότι υπάρχει μέσα μου, εξίσου ξέρω ότι κάποτε, μια φορά και ένα καιρό, αυτή τη ψυχή την μοιραστήκαμε όλοι μαζί. Αυτό είναι σοβαρό θέμα, όχι το έργο που σας έβαλαν να παίξετε οι σκηνοθέτες της δυναστικής κομματοκρατίας.
Διάβασα και κατάλαβα τι είναι ακριβώς ένα δημόσιο χρέος: Κατά την εθνική λογιστική υπάρχει έλλειμμα όταν ο κρατικός προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός, δηλαδή όταν οι κρατικές εισπράξεις (εισπράξεις θεωρούνται τα κέρδη) υπολείπονται των δαπανών οπότε ο προϋπολογισμός παρουσιάζει αρνητικό υπόλοιπο. Το κρατικό χρέος αυξάνει κάθε φορά που το δημόσιο έλλειμμα καλύπτεται δια του κρατικού δανεισμού (από Τράπεζες, την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ).
Αυτό λοιπόν που έγινε στην Ελλάδα είναι το εξής: Oι πολιτικοί της δυναστικής κομματοκρατίας δανείστηκαν και έβαλαν εσάς ως εγγυητές εν αγνοία σας. Τα έκρυψαν όλα στην Ελβετία και τώρα σας λένε: εξοφλήστε εσείς τα χρέη μας! Εσείς τους ψηφίσατε, τους εμπιστευτήκατε. Εμπιστευτήκατε τους προδότες της πατρίδας σας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και σε όλο το κόσμο δυσφήμισαν εσάς, όχι τους εαυτούς τους. Πόσες φορές άκουσα από Γάλλους πολίτες: Εμείς, πρέπει τώρα να πληρώσουμε για τους Έλληνες «σου». Και εγώ εξακολουθώ να απαντώ: «εσείς» δεν έχετε καταλάβει ακόμα ότι αυτό το σύστημα σας εκμεταλλεύεται 40 χρόνια, ότι είσαστε δούλοι, σκλάβοι του συστήματος. Τι άλλο έχετε κάνει στην ζωή σας παρά μόνο να σκοτώνεστε στη δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ για να πληρώσετε τα δάνεια των σπιτιών και των αυτοκινήτων σας αρχικά, και εν συνεχεία το διαζύγιο και τη διατροφή για τα παιδιά σας; Το κακό έφτασε αργότερα στην Ελλάδα, για περίπου 20 χρόνια τη γλίτωσαν μπορούμε να πούμε, αλλά ήδη αντιδρούν, ήδη έχουν καταλάβει ότι η ζωή τους αυτή τη στιγμή στηρίζεται από ένα ψέμα. Και δεν τολμώ βέβαια να τους μιλήσω για μουσική και ψυχή, γιατί πολύ φοβάμαι να με κλείσουνε μέσα και το μόνο που θέλω εγώ είναι να την κοπανίσω και να έρθω κοντά σας, εκεί που είναι η θέση μου…
Και αφού είσαστε ένοχοι, σας τιμώρησαν: οι πολιτικοί της δυναστικής κομματοκρατίας και οι συνεταίροι τους της τρόικας υπέγραψαν το «Μνημόνιο». Πάλι μια βαρβαρική λέξη που δεν την ήξερα και που θα την ξεχάσουμε όλοι πολύ σύντομα. Έψαξα, βρήκα, διάβασα: πολλά λόγια για ένα απλό πράγμα. Το σύστημα αυτό θέλει να σας καταστρέψει παντελώς, να σας κόψει τα προς το ζην. Απλούστατα. Μια παρατήρηση όμως: διάβασα κάπου ότι αυτό το μνημόνιο μόνο 172 δικοί σας βουλευτές το υπέγραψαν αντί για τους 180 κατά πλειοψηφία. Άρα το μνημόνιο με το οποίο σας απειλούν πρωί, μεσημέρι και βράδυ είναι αντισυνταγματικό. Έχετε χάσει τη χαρά της ζωής, θέλετε να φύγετε από αυτή την ωραία χώρα στην οποία ζείτε, κάτι για το οποίο σας ζηλεύει όλος ο κόσμος. Σα δεν ντρέπονται! Έτσι στα καλά καθούμενα υποθήκευσαν το μέλλον 10 εκατομμύρια ανθρώπων. Θα έρθει η ώρα της δίκης και για αυτούς. Επί του παρόντος, δεν πιστεύω ότι η «αγανάκτηση» θα προσφέρει κάποια λύση στο πρόβλημα. Χρειάζεται ΠΡΑΞΗ, συνετή, ειρηνική, η «πράξη των πολιτών».
Στις 15 Ιουνίου ο πολίτης Γιώργος Κοντογιώργης έκανε μια «Έκκληση στην κοινωνία των πολιτών». Αυτό το μανιφέστο έχει ήδη μεταφραστεί στα γαλλικά και στα ισπανικά, έχει παρουσιαστεί σε μεγάλες γαλλικές εφημερίδες και θα μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες. Μπορείτε να το διαβάσετε στο ιστολόγιό του (http://contogeorgis.blogspot.com/). Με αυτή την απλή έκφραση «κοινωνία των πολιτών» μας άνοιξε τα μάτια. Είσαστε η κοινωνία των πολιτών, 10 εκατομμύρια άνθρωποι, κληρονόμοι του ελληνικού έθνους, και εκείνοι που σας βασανίζουν, πόσοι είναι; Ποιοί είναι οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι δάσκαλοι, οι γιατροί, οι ταξιτζήδες, οι καθηγητές, οι καταστηματάρχες; εσείς. Είσαστε ο ελληνικός λαός που σηκώνεται κάθε πρωί για να μπορέσει να λειτουργήσει η χώρα σας. Για σας, για τα παιδιά σας, για τα εγγόνια σας. Για τα πιστεύω σας, για την πατρίδα της ελευθερίας, για να συνεχίζετε όλοι μαζί την ιστορία της ελληνικής οικουμένης. Και εκείνη η κοινωνία των πολιτικών κάνει κάτι για να λειτουργήσει η χώρα, ή δρα μόνο για την καταστροφή της; Ποιά από τις δυο κοινωνίες έχει ανάγκη την άλλη; Όταν θα κηρύξουν εκλογές οι πολιτικοί της κομματοκρατίας, δεν έχετε καμία υποχρέωση να πάτε να ψηφίσετε: πρέπει η αποχή να φτάσει το 100%. Είσαστε ελεύθεροι. Άλλωστε, μπορούν να βάλουν στη φυλακή 10 εκατομμύρια ανθρώπους; Εκείνη την ημέρα, λοιπόν, να κάνετε ένα μεγάλο πικνίκ, το «πικνίκ των πολιτών» με τραγούδια και παραδοσιακούς χορούς, τους «χορούς των πολιτών» και αφήστε τους στην Βουλή να χορεύουν τον χορό της Τρόικας! Η αγανάκτηση θα αλλάξει παράταξη! Είδατε ότι το κίνημα τον αγανακτισμένων δεν οδηγεί πουθενά. Είναι στείρο. Και αφού είσαστε η κοινωνία των πολιτών πρέπει να ξαναγεννηθεί η «Δημοκρατία των πολιτών», η μοναδική δημοκρατία που υπήρξε ποτέ. Ακούω συχνά να μιλάνε για «άμεση δημοκρατία», για εμένα όμως αυτό στερείται νοήματος. Είτε υπάρχει δημοκρατία είτε όχι. Στο δεύτερο γράμμα που σας έγραψα έλεγα ότι «το δέντρο της δημοκρατίας βρίσκεται στην Πνύκα, αρκεί να την μαζέψετε. Σε αυτό το μέρος ακριβώς δεν υπήρξε η πρώτη σας εκκλησία; Έχετε πληθώρα εκκλησιών, και δεν είναι για τους κυβερνήτες, είναι για το λαό». Αντί να γεμίσετε τις πλατείες, γεγονός που στο κάτω κάτω ενοχλεί τους άλλους πολίτες που δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν, και που μάλλον ευχαριστεί τους πολιτικούς οι οποίοι «διατηρούν την ψυχραιμία τους», δεν γίνονται θέαμα, γιατί να μην συγκεντρωθείτε μέσα στις εκκλησίες, αφού έχετε εκκλησία σε κάθε γειτονιά; Δεν θα σας ενοχλήσει κανείς. Πάντα σε μια γειτονιά υπάρχει ένας σοφός άνθρωπος που όλοι τον εμπιστεύονται. Αυτός θα γίνει αρχηγός. Μαζί θα συζητήσετε, ήρεμα και ειρηνικά – χωρίς να σκοτωθείτε… Ύστερα όλοι οι αρχηγοί θα συναντηθούν και πάει λέγοντας. Είχατε γεμίσει τα κόμματα και είχατε αδειάσει τις εκκλησίες, τώρα πρόκειται να αδειάσετε τα κόμματα και να γεμίσετε πάλι τις εκκλησίες, τις «εκκλησίες των πολιτών». Ξέρετε τι θέλετε και τι δεν θέλετε. Ξέρετε τί έχετε χάσει και ότι είναι στο χέρι σας να το ξαναβρείτε.
Για να λειτουργήσει καλά όμως αυτή η κοινωνία των πολιτών με την δημοκρατία των πολιτών χρειάζεται και μια «οικονομία των πολιτών», και τούτη πάλι την έχετε έτοιμη. Ο Αριστοτέλης εκθέτει τις απόψεις του για τις σχέσεις μεταξύ οίκου και πόλεως, για τις σχέσεις μεταξύ των μελών ενός οίκου, αλλά και για την οικονομία. Διακρίνει την οικονομία που είναι απαραίτητη για την αυτονομία του οίκου ή του κράτους, την οποία ονομάζει χρηματιστική, από εκείνη που οδηγεί στο κέρδος και την ονομάζει είδος της χρηματιστικής καπηλικόν. Εκθέτει ακόμα τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν σε διάφορες πόλεις, όχι μόνον της Ελλάδας, από τους αρχαιότερους χρόνους μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ. Αυτή τη στιγμή όμως, το οικονομικό σύστημα όπως το γνωρίζει όλος ο κόσμος είναι το δεύτερο, η τοκογλυφία. Σύστημα για το οποίο έλεγε ο Πλάτων ότι ήταν επικίνδυνο, αντίθετό προς τη φύση του ανθρώπου. Εσείς όμως ξέρετε ότι η χώρα σας είναι ο οίκος σας, ο «οίκος των πολιτών», και ως καλοί νοικοκυραίοι αισθάνεστε την ανάγκη να μπει σε τάξη, στην ελληνική τάξη η οποία είναι η μόνη που της ταιριάζει.
Σε όλη την ιστορία του πολιτισμού παρατηρούμε ότι το κύριο πρόβλημα είναι, όταν η κοινωνία βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο, μέχρι δηλαδή να εφαρμοστεί ένα νέο σύστημα. Εσείς, Έλληνες, το πετύχατε αυτό όμως και μάλιστα χωρίς επανάσταση. Μια κοινωνία των πολιτών, με δημοκρατία των πολιτών, και οικονομία των πολιτών δεν είναι ουτοπία για τους Έλληνες, είναι απλώς η ιστορία σας που συνεχίζεται, η ιστορία όλων των Ευρωπαίων.
Από εδώ και πέρα, κάθε φορά που θα θέλετε να πάρετε το αυτοκίνητο σας, να σκεφτείτε αν γίνεται να πάτε κάπου με τα πόδια ή με τις συγκοινωνίες. Εκείνοι που οδηγούν τα λεωφορεία είναι πολίτες σαν και εσάς, δεν είναι πολιτικοί, δεν είναι εχθροί σας, είναι δικοί σας άνθρωποι. Και κάθε φορά που θέλετε να πάτε στο σούπερ μάρκετ, να αναρωτιέστε αν είναι απαραίτητο.
Πολύ σεμνά, πιστεύω πως είμαι σε θέση να μιλήσω. Κοντεύω τα 60, όταν το παιδί μου ήταν μόνο 2 ετών, αναγκάστηκα για σοβαρό λόγο να χωρίσω με τον πατέρα του. Ο δικαστής μου έδωσε την αποκλειστική επιμέλεια του παιδιού μου. Οι γονείς μου, οι οποίοι ήδη με είχαν διώξει μια φορά, μου είπαν: όταν δεν θα έχεις πια προβλήματα, τότε να μας τηλεφωνήσεις. Και επειδή τα προβλήματα μου δεν έπαψαν να υφίστανται, δεν τους τηλεφώνησα. Όταν πέθανε η μητέρα μου, την ημέρα που πήρα το διαζύγιό μου, δεν με ειδοποίησαν τα αδέλφια μου. Με φώναξαν μόνο όταν επρόκειτο να υπογράψω για την κληρονομιά – χωρίς την υπογραφή μου δεν μπορούσαν να πάρουν τίποτε. Και όταν πέθανε ο πατέρας μου, 10 χρόνια μετά από τη μητέρα μου, πάλι δεν με ειδοποίησαν. Ο αδελφός μου, γενικός ταμίας του κράτους, 2 χρόνια μεγαλύτερος μου, πέθανε στην ηλικία των 57 ετών, μάλλον από καρκίνο «του συστήματος». Με ειδοποίησε ένας γείτονάς μου που δουλεύει στο Δημόσιο Ταμείο, ο οποίος συσχέτισε τα επίθετα μας. Το επίθετο “Le Baron” είναι σπάνιο. Και έμαθα εκείνη την ημέρα ότι ο αδελφός μου έμενε μόλις 10 λεπτά από το σπίτι μου!
Σας έλεγα ότι «δεν έχω τίποτε, δεν μου λείπει τίποτε, δεν χρωστώ τίποτε». Ο γιος μου ήταν άριστος μαθητής, όμως προτίμησε να σταματήσει το σχολείο στην ηλικία των 16 ετών για να δουλέψει και να με βοηθήσει να τα βγάλουμε πέρα. Ζήσαμε 4 χρόνια στην Ιταλία και μιλάει ιταλικά σαν Ιταλός, χωρίς γαλλική προφορά. Ξεκίνησε πριν 12 χρόνια πλένοντας τα πιάτα σε ένα ιταλικό οικογενειακό εστιατόριο, και σήμερα έγινε Chef σε αυτό το εστιατόριο. Παίρνει 1900€ το μήνα. Όταν παντρεύτηκε πριν ένα χρόνο, κουμπάρος του ήταν ο εργοδότης του. Ένας γιατρός στην ίδια ηλικία των 29 ετών, στην Γαλλία ζει με 1500€ το μήνα. Όμως, οφείλω να σας πω ότι αν δεν σας είχα γνωρίσει στα νιάτα μου, και δεν μου είχατε μεταβιβάσει το μυστικό του ελληνισμού, μπορεί ο γιος μου κι εγώ να είχαμε πεθάνει.
Απόψε είδα ένα πολύ ωραίο όνειρο: η Ελλάδα είχε γίνει ένα μεγάλο χωριό με μια εκκλησία ψηλά στη κορυφή ενός βουνού. Ήταν μεγάλο Σάββατο. Όπως κατεβαίνατε χαρούμενοι το δρόμο ,για να πάτε να φάτε την μαγειρίτσα στα σπίτια σας, το φως των λαμπάδων χόρευε μέσα στα μάτια σας, χιλιάδες μάτια, αλλά το βλέμμα ήταν ένα, μοναδικό, το βλέμμα των ελλήνων χριστιανών ορθόδοξων, το βλέμμα της ελληνικής ελπίδας, της Ανάστασης, το βλέμμα της ευτυχίας που χώθηκε στα τρίσβαθα της ψυχής μου και με γέμισε ζεστασιά.
Σήμερα το πρωί όταν άνοιξα τα παντζούρια και είδα τη θάλασσα να μου χαμογελάει, τον ήλιο να μου προσφέρει τη χρυσή του κόρη, άκουσα τα πουλιά να με καλημερίζουν, ένιωσα ακτίνες χαράς να φωτίζουν τη ψυχή μου και, πιστέψτε με, αυτή η χαρά δεν έχει καμία σχέση με χρέος, ΔΝΤ, Ε.Ε. και Μνημόνιο. Έχει σχέση με τον άνθρωπο και με τη ζωή. Μόνο. Αποκλειστικά।
Πηγή.
http://simone-le-baron.blogspot.com/
Αναρτήσεις
