NIKOΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1883-1957)

Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
Γράφει ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com)
Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες λογοτέχνες, φιλοσόφους και στοχαστές του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στο τουρκοκρατούμενο Ηράκλειο στις 18 Φεβρουαρίου του 1883. Πατέρας του ήταν ο Καπετάν Μιχάλης, αγωνιστής για την ελευθερία της Κρήτης.



Το 1906 αποφοιτεί από τη Νομική Αθηνών με άριστα. Την ίδια χρονιά εμφανίζεται στα ελληνικά γράμματα με κείμενα που εντυπωσιάζουν. Κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και το 1909 καταθέτει διδακτορική διατριβή με θέμα τη Φιλοσοφία του Δικαίου του Νίτσε. Το 1910 εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα, μεταφράζει και γράφει. Το 1912 κατατάσσεται εθελοντής στους Βαλκανικούς Πολέμους. Ταξιδεύει μαζί με τον Άγγελο Σικελιανό ανά την Ελλάδα, για ν’ αποκτήσει «συνείδηση της γης και της φυλής του». Γνωρίζεται με τον Γεώργιο Ζορμπά, τον μετέπειτα μυθιστορηματικό ήρωα (Αλέξης Ζορμπάς). Το 1921-1922 ταξιδεύει σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.







Συγκλονίζεται από τη Μικρασιατική Καταστροφή και συγγράφει την Ασκητική, το λεγόμενο «Κατά Καζαντζάκην Ευαγγέλιο». Το 1924 γνωρίζεται με την Ελένη Σαμίου, την τελευταία σύντροφο της ζωής του. Το 1925-26 ταξιδεύει στη Σοβιετική Ένωση και στη Μέση Ανατολή. Το 1927 δημοσιεύει την Ασκητική και τελειώνει την Οδύσσεια. Συνεχίζει τα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο, γράφοντας και δημοσιεύοντας τις εντυπώσεις του. Εγκαθίσταται στην Αίγινα.



Το 1936 το Ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας απαγορεύει το μυθιστόρημά του Ο Βραχόκηπος. Την ίδια χρονιά μεταφράζει τον Φάουστ του Γκαίτε. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο Καζαντζάκης γράφει αντλώντας θέματα από την ελληνική ιστορία (Μέγας Αλέξανδρος, Στα Παλάτια της Κνωσού, Ιωάννης Καποδίστριας, Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος). Το 1944 τελειώνει το πασίγνωστο βιβλίο του Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 γράφει τα μυθιστορήματα Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται, Οι Αδερφοφάδες, Ο Καπετάν Μιχάλης, Ο Τελευταίος Πειρασμός, Ο Φτωχούλης του Θεού και την Αναφορά στον Γκρέκο. Όλα τους μνημειώδη έργα, που μεταφράστηκαν σ’ όλο τον κόσμο, αν και στο εσωτερικό της χώρας προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις.







Η επίσημη Εκκλησία τοποθετείται χωρίς δεύτερη σκέψη εχθρικά απέναντί του και καταδικάζει τον Τελευταίο Πειρασμό. Το ίδιο κάνει και η παπική Εκκλησία που καταγράφει αυτό το βιβλίο στον «Κατάλογο των Απαγορευμένων Βιβλίων». Το 1957 ο Χριστός Ξανασταυρώνεται γίνεται ταινία από τον Ζυλ Ντασσέν. Στις 26 Οκτωβρίου 1957 ο ασκητής συγγραφέας εκπνέει και καταλήγει σ’ έναν απέριττο τάφο έξω από τα βενετσιάνικα τείχη του Ηρακλείου: «Δε Φοβάμαι τίποτα. Δεν ελπίζω τίποτα. Είμαι ελεύθερος…»











ΈΓΡΑΨΕ

«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευθύς ως γεννηθούμε αρχίζει και η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάνουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιόμαστε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η Αθανασία…



Γιατί η ουσία της ηθικής μας δεν είναι η σωτηρία του ανθρώπου, που αλλάζει μέσα στον καιρό και στον τόπο, παρά η σωτηρία του Θεού, που μέσα από λογής λογής ανθρώπινες μορφές και περιπέτειες είναι πάντα ο ίδιος, ο ακατάλυτος ρυθμός που μάχεται για ελευθερία…



Είμαστε ένα γράμμα ταπεινό, μια συλλαβή, μια λέξη από τη γιγάντια Οδύσσεια» (Ασκητική).







«Οι άνθρωποι διαιρούνται όπως και οι αριθμοί σε ‘άρτιους’ και ‘περιττούς’. Οι πρώτοι είναι ήσυχοι και βέβαιοι για όλα τα πράγματα. Είναι λείοι. Οι άλλοι, πάντοτε ανήσυχοι κι αβέβαιοι, αποζητούν, χωρίς ελπίδα την τελείωση. Είναι γεμάτοι ‘τσουγκριά’ ¾ερωτήματα και προεκτάσεις. Οι τελευταίοι με καταλαβαίνουν και χωρίς να τους εξηγώ το έργο μου. Οι άλλοι, ό,τι και να τους πω, δε θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν…»







«Πώς εζήσαμε τη ράτσα μας, την πίστη των πατέρων, πώς υψώσαμε παντού την ψυχή, πώς εχαιρετήσαμε τη ζωή που υψώνεται σαν σαΐτα της θείας χάρης προς τα ουράνια… πώς διαβάσαμε Δάντη, Βούδα, Ευαγγέλιο. Πώς μιλούσαμε για την Ελλάδα και για τη ζωή…»







«Είμαι για την παράδοση που προσαρμόζεται στην πραγματικότητα σε κίνηση. Η πρώτη εντολή της παράδοσης είναι να ξεπεραστεί. Δεν είμαστε πιστοί στην παράδοση παρά μόνον όταν την ξεπερνάμε».







«Μου δώσατε μιαν κατάρα, άγιοι Πατέρες, σας δίνω εγώ μιαν ευχή: Σας εύχομαι να ‘ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο είναι η δική μου και να ‘στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ».



Ο Καζαντζάκης απευθυνόμενος στους Έλληνες Δεσποτάδες μετά τον άτυπο αφορισμό του από την Εκκλησία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "NIKOΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1883-1957)"

Οι πρώτες εκλογές στην Ελλάδα (1844)

Αθήνα, 3 Σεπτεμβρίου 1843.

Μπροστά από το παλάτι του βασιλιά 'Οθωνα συγκεντρώνεται λαός και στρατός. Εχει ξεσπάσει επανάσταση. Το αίτημα είναι ένα: Η παραχώρηση Συντάγματος, με βάση το οποίο θα κυβερνάται η Ελλάδα.

Ο Οθωνας και οι Βαυαροί του ήρθαν να κυβερνήσουν την χώρα το 1833. Για δέκα χρόνια το καθεστώς ήταν απόλυτη μοναρχία. Ομως οι Ελληνες δεν είχαν αγωνιστεί για την εθνική τους ελευθερία και την πολιτική τους υποδούλωση. Ηδη, πολύ πρώϊμα, στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας του 1827 είχαν ψηφίσει Σύνταγμα που κατοχύρωνε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος ήταν από τα πρώτα της Ευρώπης που είχε κατοχυρώσει αυτό το υπέρτατο δημοκρατικό δικαίωμα.
Η δεκάχρονη απολυταρχική διακυβέρνηση των Βαυαρών οδήγησε στην επανάσταση για την παραχώρηση Συντάγματος. Ο στρατηγός Μακρυγιάννης γράφει στα Απομνημονεύματα του:
«Αφού κατήχησα όλο το κράτος με τις υπογραφές, έκρινα εύλογο να βάλω και πολιτικούς εις την πρωτεύουσα. Κανένας άλλος δεν ήταν να είχα μπιστοσύνη - ο Μεταξάς, ότι έδειξε και χαρακτήρα εις την προεδρία του Μαυροκορδάτου. Τότε ορκιζόμαστε ότι να κάμωμεν Εθνική Συνέλεψη και Σύνταμα, να διοικούμαστε τοιούτως. Κι αν ο Βασιλέας υπογράψη, να είμαστε υπέρ του, αν δεν υπογράψη, να του είμαστε ενάντιοι, ότι θα μας σκοτώση...»

Η επανάσταση για την παραχώρηση Συντάγματος, με αρχηγό τον επικεφαλής του Ιππικού της Αθήνας συνταγματάρχη Δημήτριο Καλλέργη, πέτυχε. Σχηματίστηκε υπερκομματική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Μεταξά, η οποία στις 7 Σεπτεμβρίου 1843 προκήρυξε εκλογές για την συγκρότηση Εθνικής Συνέλευσης που θα ψήφιζε το Σύνταγμα.
Οι εκλογές ορίστηκαν να γίνουν την τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου. Ομως μία σφοδρή κακοκαιρία, που έπληξε την χώρα, ανάγκασε την κυβέρνηση να τις αναβάλει για μία εβδομάδα.
«Η της Γ' Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις» άρχισε τις εργασίες της στις 8 Νοεμβρίου 1843 και διαλύθηκε στις 18 Μαρτίου, αφού περάτωσε το έργο της για το Σύνταγμα. Εκείνη η συνταγματική Εθνοσυνέλευση απαρτίστηκε από 244 αντιπροσώπους 92 εκλογικών περιφερειών. Ανάμεσα τους περιλαμβάνονταν και οι αντιπρόσωποι των περιοχών που παρέμειναν υπόδουλες, δηλαδή της Αρτας, Ασπροποτάμου (Αχελώου), Ηπείρου, Θεσσαλίας, Μακεδονίας, Σουλίου, Κάσου, Κρήτης, Σάμου και Χίου.
Στις 18 Μαρτίου ψηφίστηκε ο εκλογικός νόμος, βάσει του οποίου θα γινόταν η διενέργεια των πρώτων κοινοβουλευτικών εκλογών. Κάθε επαρχία αποτελούσε μία εκλογική περιφέρεια. Επαρχίες με πληθυσμό έως 10.000 κατοίκους είχαν δικαίωμα να εκλέξουν έναν βουλευτή. Εως 20.000 κατοίκους δύο. Εως 30.000 κατοίκους τρεις. Οι πάνω από 30.000 κατοίκους επαρχίες - εκλογικές περιφέρειες εξέλεγαν 4 βουλευτές. Προνομιακά η Υδρα θα εξέλεγε 3, οι Σπέτσες 2 και «οι εν Ελλάδι Ψαριανοί» 2 βουλευτές. Επίσης 1 βουλευτή θα εξέλεγαν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αλλες διατάξεις του εκλογικού νόμου των πρώτων εκλογών του 1844 ανέφεραν ότι:
• Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Εθνος και όχι μόνον την επαρχία από την οποία εκλέγονται.
• Οι βουλευτικές εκλογές διεξάγονται κάθε τρία χρόνια.
• Δικαίωμα εκλέγεσθαι έχουν όλοι οι Ελληνες πολίτες, ηλικίας πάνω από 30 ετών. Δικαίωμα εκλέγειν έχουν όσοι είναι άνω των 25 ετών.
• Η ψηφοφορία είναι καθολική, άμεση και μυστική.
• Τρόπος εκλογής είναι το πλειοψηφικό σύστημα δύο γύρων.
• Οι εκλογές διαρκούν έως 8 ημέρες.
• Η ψηφοφορία θα γίνεται στην μεγαλύτερη εκκλησία κάθε δήμου.
• Η διαλογή των ψήφων θα γίνεται στην πρωτεύουσα κάθε επαρχίας, όπου θα μεταφέρονται σφραγισμένες οι κάλπες.
Αν κι αυτός ο εκλογικός νόμος ήταν ένα από τα προοδευτικότερα νομοθετήματα εκείνης της δύσκολης εποχής, είχε ένα φοβερό μειονέκτημα. Δεν διευκρίνιζε εάν η οκταήμερη περίοδος διαξαγωγής των εκλογών ίσχυε για... όλες ταυτόχρονα τις εκλογικές περιφέρειες.
Το αποτέλεσμα αυτής της ασάφειας είχε ως αποτέλεσμα οι πρώτες βουλευτικές εκλογές να διαρκέσουν... μερικούς μήνες! Οι περισσότερες περιφέρειες έκαναν τις εκλογές τους τον Μάϊο και τον Ιούνιο του 1844. Αλλες ψηφοφορίες και ιδιαίτερα η κρίσιμη εκλογή στην Αθήνα, αναβλήθηκαν πολλές φορές και τελικά έγιναν στις αρχές Αυγούστου.
Η μακρά προεκλογική περίοδος προκάλεσε έξαψη των παθών και των πολιτικών συνωμοσιών. Δημιουργήθηκαν μυστικές εταιρείες για την διάδοση των πολιτικών απόψεων, ιδίως των αντιβασιλικών. Οι μοναχοί του Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα πήραν ανοιχτά θέση εναντίον του βασιλιά και προπαγάνδιζαν σ΄ όλη την επαρχία υπέρ του δημοκρατικού Κ. Ζωγράφου.
Από εκείνη ακριβώς την προεκλογική εκσρτατεία του Κ. Ζωγράφου έχει διασωθεί μία περιγραφή στον Τύπο της εποχής, που αναφέρει και τα εξής:
«Μετά την λαμπράν εν Αιγίω και Πάτρα υποδοχήν του Κ. Ζωγράφου το Σάββατον 29 Απριλίου αναχωρήσαντα εκ Πατρών υπεδέχθησαν εις τα όρια, εις χωρίον Γουργούμισα πλήθος λαού, ιερείς, δημοτικοί σύμβουλοι και πάρεδροι εκφωνούντες με όλον παραδειγματικόν ζήλον "Ζήτω το καύχημα των Καλαβρύτων και της Ελλάδος ο εθνικότατος Ζωγράφος".
«Οταν δε έφτασεν εις το Μεθόριο του δήμου τούτου υπεδέχθη υπό συσσωματομένον ούτως ειπείν τον Δήμον της Νωνάκριδος. Η δημοτική υπαλληλία και οι προκριτότεροι του δήμου τούτου διά την υποδοχήν του εθνικοτάτου πληρεξουσίου των, δεν ημποδίσθησαν ούτε από το εξάωρον απόστημα ούτε από τον σπάνιον της ημέρας ταύτης χειμώνα. Διάβροχα τα ιμάτια των προσύγραναν ενδομύχου αγαλλιάσεως και βαθυτάτης ευγνωμοσύνης δάκρυα.
«Ο αδιάκοπος πυροβολισμός εκ μέρους της συνοδείας του Κ. Ζωγράφου και των δημοτών της Νωνάκριδος, διεκόπη εις το σημείον της συναπαντήσεως των δύο τούτων σωμάτων και τούτου γενομένου ο Σ. Σολιώτης εγχείρισε προς τον εθνικόν άνδρα ψήφισμα ευγνωμοσύνης του δήμου. Κατόπιν προσεφέρθησαν εις τον κ. Ζωγράφον δύο σημαίαι, φέρουσαι, η μεν σταυρόν με την επιγραφήν "Εν τούτω νίκα" αριστερόθεν δεν του σταυρού, την Ελλάδαν.»
Στον προεκλογικό αγώνα περιλαμβάνονταν και οι ξυλοδαρμοί. Μία άλλη περιγραφή της εποχής εκείνης από την Βοιωτία αναφέρει:
«Ο λαός ησθάνθη πλέον την αιχμήν της βίας εις την καρδίαν του. Ο δήμαρχος Χαιρωνείας το εσπέρας της 20ής τρέχοντος υπήγεν εις Δίστομον μετα πολλών δημοτικών υπαλλήνων και χωροφυλάκων, οίτινες παραδοθέντες εις μέθην εξεχύθησαν μέσης νυκτός εις τας αγυιάς, εβίασαν τας οικίας και απέσπασαν τους άνδρας από τας αγκάλας των γυναικών διά μαχαιρών και ξύλων.»
Η κυβέρνηση άλλαξε τρεις φορές κατά την προεκλογική περίοδο. Μετά τον Ανδρέα Μεταξά, έγινε πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Κανάρης και στην συνέχεια ο "αγγλόφιλος" Μαυροκορδάτος, ο οποίος διεκδικούσε την εξουσία. Τότε ένας ένας πολιτικός του αντίπαλος έκανε επανάσταση. Η ένοπλη προεκλογική εξέγερση ξέσπασε στην Ακαρνανία από τον Θεόδωρο Γρίβα, σύμμαχο του "γαλλόφιλου" Κωλέτη. Η αιτία; Διαβάστε το απόσπασμα της εποχής:
«Μέγας τρόμος και ταραχή συνάμα κατέλαβε όλας τας επαρχίας, αίτινες δεν δύνανται παρά να θεωρώσιν ως αυτουργόν των τοιούτων σκηνών το υπουργείον, όπερ προκαλεί διά των πράξεων του τον εμφύλιον πόλεμον. Δεν ήτο ποτέ πρέπον, ώστε αφ' ενός μεν ο Γρίβας να προσκαλείται εις Αθήνας και να αναχωρεί διά το μέρος του και αφ΄ ετέρου να παρακολουθείται βήμα προς βήμα με σωρεία στρατιωτών από τον άσπονδον εχθρόν του, τον Στράτον.»
Αργότερα ξέσπασαν βίαια επεισόδια στην Μάνη ανάμεσα στους Μαυρομιχαλαίους και τους Τζανετάκηδες και στάλθηκε ο στρατηγός Τζαβέλας για να τις αντιμετωπίσει.
Οι βασικοί αντίπαλοι στις πρώτες βουλευτικές εκλογές ήταν δύο:
1. Το "αγγλικό κόμμα" με αρχηγό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο που εξέφραζε τους Φαναριώτες.
2. Το "γαλλικό κόμμα" με αρχηγό τον Ιωάννη Κωλέττη που εξέφραζε τους δυτικοτραφείς διανοούμενους.
Υπήρχε και το "ρωσικό κόμμα", στο οποίο συμμετείχε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης όσο ζούσε, αλλά σ΄εκείνες τις πρώτες εκλογές με αρχηγό τον Κ. Οικονόμου δεν είχε προοπτική εξουσίας. Οι "Ρωσόφιλοι" εξέφραζαν τους πιστούς Ορθόδοξους και τους ξενόφοβους.
Κάποτε τελείωσαν οι εκλογές. Χαρακτηριστική είναι η εξής είδηση που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Αιών":
«Κύθνος 1 Ιουνίου 1844. Ετελείωσε τέλος πάντων η ψηφοφορία της νήσου μας και ο ισόβιος Κυριακίδης τα επήρε εις το χέρι. Εν γένει οι δημόται μας κατεφρόνησαν και τους σταυρούς και τας θέσεις και υποσχέσεις του συνδεύοντές τον με περιφρόνησιν. Οι δε δούλοι του 4-5 αρχοντόπουλα θηρεύοντα τύχην, δεν ηδυνήθησαν να του πωλήσωσι άλλην παρά την ιδικήν των ψήφον καίτοι κατακομματιασθέντες εις τους δρόμους.»
Ποιό ήταν το αποτέλεσμα όλων αυτών; Ο Ιωάννης Κωλέτης, αρχηγός του "Γαλλικού Κόμματος", έγινε ο πρώτος κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Τύπος της Κυριακής»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι πρώτες εκλογές στην Ελλάδα (1844)"

"Στην Αλβανία οι Ορθόδοξοι είναι 24% πληθυσμού"

Είναι γνωστή η προσπάθεια των Αλβανών με "μουσαντένια" απογραφή να δώσουν την εντύπωση ότι η Ελληνορθόδοξη μειονότητα στην Αλβανία είναι πολύ μικρότερη από ότι είναι στην πραγματικότητα.



Ο μητροπολίτης Κορυτσάς, Ιωάννης, ο οποίος έχει σπουδάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, έδωσε συνέντευξη στον Lorenc Vangjeli, για εβδομαδιαίο περιοδικό.



Ο επίσκοπος αναφέρθηκε στα πρόσφατα αποτελέσματα της απογραφής του πληθυσμού και είπε «Είμαστε πολλοί περισσότεροι Ορθόδοξοι από τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στην απογραφή. Οι Ορθόδοξοι σε όλη τη χώρα είναι πάνω από 24 τοις εκατό του πληθυσμού.



Τα παραπάνω αναφέρει το αλβανικό δημοσίευμα που έχει ως τίτλο: «Ο άνθρωπος που έχει κάνει τα περισσότερα για την Αλβανίας, είτε για αλλοδαπούς είτε για Αλβανούς, είναι ο Αρχιεπίσκοπος Γιαννουλάτος. Ποιος το λέει αυτό, ο Μητροπολίτης Κορυτσάς!».



Ο επίσκοπος Ιωάννης τονίζει ότι ο αριθμός των Ορθοδόξων στην Αλβανία είναι από εμπειρική έρευνα που διενεργήθηκε από την Εκκλησία. Ο ίδιος επιμένει ότι η απογραφή δεν είναι μόνο λανθασμένη αλλά και ‘νοθευμένη σκόπιμα’.



Η αποτίμηση αυτή, η οποία δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί, παραμένει στον αέρα, επειδή ο επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν έχει δώσει περαιτέρω στοιχεία γιατί έχει διαστρεβλωθεί το ποσοστό αυτό, το οποίο θα μπορούσε να είναι εθνικό σκάνδαλο, αν ήταν αληθινό, σημειώνει το δημοσίευμα της Respublica.



Μάλιστα ο μητροπολίτης Ιωάννης θα επισημάνει ότι ο εθνικισμός είναι ένα προϊόν το οποίο αναζωογονεί τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές σε λαούς, ενισχύοντας την απογοήτευση και επιτείνει την ηθική και οικονομική κρίση.



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ""Στην Αλβανία οι Ορθόδοξοι είναι 24% πληθυσμού""

ΟΙ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Ενδεικτικός πίνακας ναζιστικών και ταγματασφαλιτικων εγκλημάτων στην Ελλάδα.----

   

17 Οκτώβρη 1941 : οι Γερμανοί κύκλωσαν τα χωριά Ανω και Κάτω Κερδύλλια της επαρχίας Νιγρίτας του Νομού Σερρών και εκτέλεσαν 222 άρρενες κατοίκους από 15 έως 60 χρόνων.

Ξημερώματα της 23-10-1941 : το Μεσόβουνο του Νομού Κοζάνης περικυκλώνεται από 40 αυτοκίνητα με άνδρες της Βέρμαχτ (Γερμανικός Στρατός). Οι Γερμανοί στρατιώτες συγκεντρώνουν όλους τους κατοίκους, διαχωρίζουν τους άντρες ηλικίας 16-69 χρόνων και δίνουν στα γυναικόπαιδα 2ωρη διορία να συγκεντρώσουν «όσα κινητά πράγματα δυνηθώσι». Τη μεταφορά τους στα Κομνηνά θα αναλάβει η χωροφυλακή, οι άντρες της οποίας παρακολουθούν απαθείς τα τεκταινόμενα.
Ακολουθεί η εκτέλεση, «ομαδικώς και δι' αυτομάτων όπλων», όλων των συλληφθέντων αντρών του χωριού. Η αναφορά του νομάρχη κάνει λόγο για 135 εκτελεσθέντες, ενώ αυτή της γερμανικής διοίκησης για 142.

28-29 Σεπτεμβρίου 1941 : Στο διάστημα αυτό, οι Βούλγαροι στρατιώτες εκτελούν στη Δράμα τουλάχιστον 1500 κατοίκους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόνο στο Δοξάτο, στις 29 Σεπτεμβρίου, οι Βούλγαροι εκτέλεσαν τουλάχιστον 200 άνδρες ηλικίας 17-50 ετών.

22-25 Απριλίου 1944 : Γερμανοί μαζί με διάφορους Ταγματασφαλίτες (δηλαδή ένοπλους Έλληνες που συνεργάζονταν με τους Ναζί) όπως η οργάνωση του γερμανόφιλου (απότακτου) συνταγματάρχη Γεωργίου Πούλου, η ΠΑΟ κ.α. περικυκλώνουν το χωριό Μεσόβουνο του Νομού Κοζάνης. Εκτελούν 150 κατοίκους και πυρπολούν όλα τα σπίτια τους.

Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι τα Τάγματα Ασφαλείας αποτέλεσαν οργανικό τμήμα των κατοχικών στρατευμάτων. Χωρίζονταν σε Ευζωνικά τάγματα και Εθελοντικά τάγματα. Τα μέλη τους ονομάζονταν ταγματασφαλίτες (ή Ράλληδες ή Γερμανοτσολιάδες). Γενικοί διοικητές τους ήταν οι Ανώτεροι Αρχηγοί των SS και της (γερμανικής) αστυνομίας στην Ελλάδα, Γιούργκεν Στρουπ και Βάλτερ Σιμάνα.

16 Φεβρουαρίου 1943 :Οι Ιταλικές δυνάμεις μπαίνουν στο χωριό Δομένικο (που είναι κοντά στην Ελασσόνα), συλλαμβάνουν τους 117 άνδρες του χωριού και τους εκτελούν.

1 Μαρτίου 1943: Οι κατακτητές εκτελούν 26 άτομα στη Θεσσαλονίκη στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά.

29 Μαρτίου 1943 : Οι Ιταλοί πυρπολούν πάνω από 200 σπίτια στα Φάρσαλα και εκτελούν 27 άτομα.

Απρίλιος 1943 : Η γερμανόφιλη συμμορία (των Ελλήνων) του Μιχαήλ Παπαδόπουλου (Μιχάλαγα) σκοτώνει 7 στελέχη της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ στα Ίμερα Κοζάνης. Στις δολοφονίες συμμετέχει και ο ταγματάρχης Παπαβασιλείου, μέλος της γερμανόφιλης οργάνωσης ΠΑΟ.

6 Ιουνίου 1943 : Οι Ιταλοί εκτέλεσαν 106 Έλληνες κρατουμένους του στρατοπέδου της Λάρισας.

25 Ιουλίου 1943 : Οι κατακτητές εκτελούν 154 άτομα στην Μουσιώτισα της Ηπείρου.

Αύγουστος 1943 : Οι Γερμανοί εκτελούν στο Κομμένο της Άρτας 317 κατοίκους και καίνε το χωριό. Μεταξύ των θυμάτων ήταν 74 παιδιά κάτω των 10 ετών.

4 Σεπτέμβρη 1943 : Οι Γερμανοί πολιόρκησαν το χωριό Λιγγάδες της Ηπείρου, έβαλαν φωτιά και έκαψαν ζωντανούς 84 κατοίκους, απ' τους οποίους οι 40 ήταν παιδιά κάτω των 10 ετών.

21 Σεπτεμβρίου 1943 : Οι Γερμανοί σκότωσαν 44 κατοίκους του χωριού Ελευθέριον.

30 Νοέμβρη του 1943 : Οι Ταγματασφαλίτες συνέλαβαν 283 ανάπηρους του ελληνοϊταλικού πολέμου και της εθνικής αντίστασης που νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία της Αθήνας και τους εκτέλεσαν.

Δεκέμβριος 1943 : Οι Γερμανοί εκτελούν στα Καλάβρυτα Αχαΐας συνολικά 1104 άνδρες (από 14 χρονών και πάνω). Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου είχαν καταστρέψει 1000 σπίτια. Η συγκεκριμένη ναζιστική κτηνωδία έχει μείνει στην ιστορία.

16 Σεπτεμβρίου 1943 : Πραγματοποιούνται τα ολοκαυτώματα Βιάννου και Ιεράπετρας. Τα ναζιστικά στρατεύματα εκτελούν 451 άτομα στην επαρχία Βιάννου του Νομού Λασιθίου.

Νοέμβριος 1943 : Τα ναζιστικά στρατεύματα σκότωσαν 50 άτομα στο Άργος.

Νοέμβριος 1943 : Οι Γερμανοί σκοτώνουν 118 άτομα στο Μονοδέντρι Λακωνίας μετά από υπόδειξη των Ταγματασφαλιτών της περιοχής ως αντίποινα για την εξόντωση γερμανικής φάλαγγας από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Στη Σπάρτη και τη γύρω περιοχή, με βάση καταλόγους που είχαν συντάξει οι Ταγματασφαλίτες (δηλαδή οι γερμανόφιλοι Έλληνες ρουφιάνοι που εξόντωναν όσους αντιστέκονταν στον κατακτητή), συλλαμβάνονται 550 πατριώτες που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αντάρτες της περιοχής. Οι 400 μεταφέρονται στις φυλακές της Τρίπολης. Στόχος της ομηρείας η κατατρομοκράτηση του λαού, αλλά και η άσκηση εκβιασμού, ώστε συγγενείς και φίλοι κρατουμένων να καταταχθούν στα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας και να συνεργαστούν με τους κατακτητές. Από τους 118 εκτελεσθέντες οι 89 ήταν Σπαρτιάτες. Μέσα στα θύματα υπήρχαν και ανήλικα παιδιά και μια γυναίκα.

3 Δεκεμβρίου 1943 : Τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν 50 πολίτες στην Πάτρα.

5 Δεκεμβρίου 1943 : Τα κατοχικά στρατεύματα απαγχόνισαν 50 κρατουμένους από το στρατόπεδο της Τρίπολης (που ήδη λειτουργούσε ως κέντρο ομηρείας και προμηθείας θυμάτων «προς παραδειγματισμό») στο σιδηροδρομικό σταθμό Ανδρίτσας Άργους.

7 Δεκεμβρίου 1943 : Τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν 40 ομήρους στις φυλακές του Γυθείου Λακωνίας.

Δεκέμβριος 1943 : Στο Νομό Λακωνίας οι Γερμανοί εκτελούν συνολικά 119 άτομα (στην Ανδρίτσα, στον Πασσαβά κ.α.).

3 Ιανουαρίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 30 άτομα στην Πάτρα.

8 Ιανουαρίου 1944 : Εκτελούνται 12 άτομα στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη.

22 Ιανουαρίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν στην Πάτρα 30 άτομα.

Τέλη Ιανουαρίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 50 κομμουνιστές ως αντίποινα για τη δολοφονία του Υφυπουργού Ν. Καλύβα.

Ιανουάριος 1944 : Εκτελέστηκαν 456 όμηροι από τις φυλακές της Τρίπολης.

23 Φεβρουαρίου 1944 : Οι κατακτητές εκτελούν στην Κατερίνη Πιερίας 40 άτομα.

24 Φεβρουαρίου 1944 : Εκτελέστηκαν στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας από τους Γερμανούς 204 αγωνιστές από τις φυλακές της Τρίπολης.

Μάρτιος 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 50 κρατούμενους κομμουνιστές.

31 Μαρτίου 1944 : Οι Γερμανοί σκότωσαν στην Κρανώνα 65 ομήρους.

Μάρτιος-καλοκαίρι 1944 : Εκτελούνται στο Μονοδέντρι Λακωνίας 50 άτομα το Μάρτιο, στη Σπάρτη 244 άτομα τον Απρίλιο-Μάρτιο, στις περιοχές Α. Δημήτριος, Ζούπαινα, Σουστιάνοι (της Λακωνίας) 40 άτομα τον Ιούνιο, στις περιοχές Πάνιτσα -Σκαμνάκι-Γύθειο 77 άτομα το καλοκαίρι.

1941-1944 : Την περίοδο της κατοχής, στο Νομό Λακωνίας εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και τους ταγματασφαλίτες τουλάχιστον 1.270 πατριώτες, σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει ο Γ. Ρουμελιώτης. Ο πραγματικός αριθμός όμως, πρέπει να είναι αρκετά μεγαλύτερος.

1942-1944 : Την περίοδο 1942-1944, οι Εβραίοι της Ελλάδας (και ιδιαίτερα όσοι κατοικούσαν στη Θεσσαλονίκη) υπέστησαν ποικίλες διώξεις από το γερμανικό στρατό κατοχής. Οι εκτοπίσεις Εβραίων στα στρατόπεδα του θανάτου ήταν πολλές. Το πρώτο τρένο που μετέφερε Εβραίους της Θεσσαλονίκης, έφυγε απʼ την πόλη στις 15 Μαρτίου 1943 κι έφτασε στο ΄Αουσβιτς στις 20 Μαρτίου. Από τους πρώτους 2.800 Εβραίους που μεταφέρθηκαν εκεί, οι 2.191 πέθαναν σε θαλάμους αερίων αμέσως μετά την άφιξή τους. Συνολικά περίπου 60,000 Εβραίοι της Ελλάδας εξοντώθηκαν από τους Γερμανούς με δόλιο και βίαιο τρόπο στην περίοδο της κατοχής. Ο ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ εκτιμά ότι ο συνολικός αριθμός των θυμάτων είναι 56.385. Αυτοί οι 56.385 είναι οι Εβραίοι που δολοφονήθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης ή υπέκυψαν σε αργό θάνατο. Ο Χάγκεν Φλάισερ συμπληρώνει ότι «Μαζί με εκείνους τους 2.500 περίπου που πέθαναν στο εσωτερικό της χώρας ή σκοτώθηκαν από αιτίες ʽʽοφειλόμενες στον πόλεμο ή στην Κατοχήʼʼ προκύπτει ένας συνολικός αριθμός ολικών απωλειών από 58.885 Εβραίους…» (Πηγή : Χάγκεν Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστικα. Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, τόμος Βʼ)

5 Απριλίου 1944 : Μονάδες των (γερμανικών) SS πυρπολούν το χωριό Κλεισούρα του Νομού Καστοριάς (θεωρώντας το προπύργιο των ανταρτών του ΕΛΑΣ) και σκοτώνουν 280 κατοίκους του που στη συντριπτική πλειονότητά τους ήταν γυναίκες και παιδιά. Τα SS και οι Βούλγαροι κομιτατζήδες υπό την αρχηγία των Γερμανών διοικητών της Καστοριάς Ράισελ και Χίλντεμπραντ και την καθοδήγηση του Βούλγαρου Κάλτσεφ, άρχισαν να φονεύουν τους κατοίκους με αυτόματα, αμφίστομους πελέκεις και ξιφολόγχες και να πυρπολούν τα σπίτια. Στο πλευρό τους βρίσκεται και ο διαβόητος Μιχάλαγας (Μιχαήλ Παπαδόπουλος) με την ένοπλη συμμορία του. Σπέρνουν το θάνατο χωρίς διάκριση και χωρίς κανένα έλεος. Ξεκοιλιάζανε έγκυες, λογχίζανε βρέφη αβάπτιστα και νήπια, ανήλικες κοπέλες, γέροντες κι οι γερόντισσες. Μέσα στο δίωρο διάστημα που όριζε η διαταγή, μετατρέπουν τα πάντα σε κόλαση σπέρνοντας το αίμα, τη φρίκη και το θάνατο και αφήνοντας πίσω τους 280 θύματα. Ο σφαγέας της Κλεισούρας ήταν ο συνταγματάρχης Karl Schümers (Καρλ Σύμερς), διοικητής του 7ου Συντάγματος της 4ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας των SS.

Πρώτο δεκαήμερο Απριλίου 1944 : Με απόφαση της ηγεσίας των Ταγμάτων Ασφαλείας απαγχονίστηκαν στους Αμπελοκήπους 5 κομμουνιστές ως αντίποινα για τη δολοφονία του λοχαγού των Ταγμάτων Ευζώνων Κ. Μανωλάκου.

24 Απριλίου 1944 : Στο χωριό Κατράνιτσα (Πύργοι) που είναι κοντά στην Πτολεμαΐδα, οι Γερμανοί μαζί με ένοπλες φιλοναζιστικές ελληνικές οργανώσεις σκότωσαν 318 κατοίκους. Η ιστορική κωμόπολη στους πρόποδες του Βερμίου, καταστράφηκε ολοσχερώς από τη ναζιστική βαρβαρότητα. Η σφαγή συνοδεύτηκε από λεηλασία και αρπαγή χιλιάδων γιδοπροβάτων. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο και όταν η τραγωδία ολοκληρώθηκε απέμειναν σωροί ερειπίων που κάπνιζαν και 318 κατακρεουργημένα πτώματα που επί μήνες παρέμειναν άταφα. Επί κεφαλής των δολοφόνων ήταν ο ακροδεξιός αρχισυμμορίτης Μιχάλαγας (Μιχαήλ Παπαδόπουλος) και ο διαβόητος συνταγματάρχης Δημήτριος Χρυσοχόου.

Απρίλιος 1944 : Εκτελούνται στη Λαμία περίπου 150 άτομα και στη Λάρισα 64.

6 Απριλίου 1944 : Εκτελούνται 50 άτομα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

6 Απριλίου 1944 : Οι Ναζί εκτελούν 50 άτομα στη Βέροια.

9 Απριλίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 50 άτομα στην Κόρινθο.

10 Απριλίου 1944 : Εκτελούνται 6 πολίτες στη Λαμία.

14 Απριλίου 1944 : Οι Γερμανοί μαζί με τα Τάγματα Ασφαλείας εκτελούν στο Αγρίνιο 120 άτομα.

24 Απριλίου 1944 : Οι κατακτητές πυρπολούν το Μέτσοβο και σκοτώνουν 150 άτομα.

25 Απριλίου 1944 : Εκτελούνται στον Καρακόλιθο 134 κρατούμενοι των φυλακών Λιβαδειάς.

Απρίλιος 1944 : Στην Εύβοια, ο Ταγματασφαλίτης στρατηγός Παπαθανασόπουλος εκτελεί 64 κατοίκους, στέλνει 370 ομήρους στην Αθήνα και κλείνει στις φυλακές της Χαλκίδας 565.

Απρίλιος-Ιούνιος 1944 : Γερμανοί και Ταγματασφαλίτες καίνε σπίτια και εκτελούν χωρικούς στο Λεβίδι, τον Άγιο Πέτρο και τα Βούρβουρα της Αρκαδίας.

1 Μαΐου 1944 : Στο σκοπευτήριο της Καισαριανής οι Γερμανοί εκτελούν 200 κρατούμενους κομμουνιστές του στρατοπέδου Χαϊδαρίου. Αυτές οι εκτελέσεις έγιναν ως αντίποινα για την επίθεση του ΕΛΑΣ εναντίον Γερμανών στην Πελοπόννησο, στις 27-4-1944, που προκάλεσε τον τραυματισμό 5 Γερμανών και το θάνατο 4, ανάμεσά τους και ο διοικητής της 41ης Γερμανικής Μεραρχίας υποστράτηγος Krech.

2 Μαΐου 1944 : Με απόφαση της ηγεσίας των Ταγμάτων Ασφαλείας εκτελέστηκαν 110 κομμουνιστές ως αντίποινα για τη δολοφονία 2 Γερμανών αξιωματικών.

3 Μαΐου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 57 κρατούμενους από τις φυλακές Χατζηκώστα και 18 γυναίκες από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου.

4 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται 16 δημόσιοι υπάλληλοι.

5 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται στη Χαλκίδα 46 άτομα.

Μάιος 1944 : Στην Πάτρα, οι Ταγματασφαλίτες (με διοικητή το Ν. Κουρκουλάκο που επί χούντας διορίστηκε Διευθυντής της Αγροτικής Τράπεζας) απαγχονίζουν 10 άτομα, μεταξύ των οποίων ήταν και οι Χρ. Χωμενίδης και Δ. Πετρίδης (ιδρυτικά στελέχη της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ).

10 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 92 κομμουνιστές. Ανάμεσά τους ήταν 10 γυναίκες.

11 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται 100 άτομα στη Βοιωτία.

12 Μαΐου 1944 : Απαγχονισμός 24 κρατουμένων από το στρατόπεδο της Λάρισας στον Δοξαρά.

16 Μαΐου 1944 : Εκτέλεση 120 ατόμων από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου.

21 Μαΐου 1944 : Απαγχονισμός 8 ατόμων στο Βόλο από τον ΕΑΣΑΔ (ένοπλη ακροδεξιά οργάνωση γερμανόφιλων Ελλήνων).

23 Μαΐου 1944 : Πυρπόληση του χωριού Λίμνη Αργολίδας και εκτέλεση 86 κατοίκων από Γερμανούς και Ταγματασφαλίτες.

28 Μαΐου 1944 : Οι Ταγματασφαλίτες και οι Γερμανοί εκτελούν 15 άτομα στο Βαθυτόπι Κορινθίας.

31 Μαΐου 1944 : Οι Γερμανοί σκοτώνουν 40 άτομα στο Δασολοφο των Φαρσάλων.

2 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση 22 χωρικών στο Κοντομάρι Κυδωνίας, στην Κρήτη.

6 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση 101 ατόμων από το στρατόπεδο Παύλου Μελά στο δρόμο Θεσσαλονίκης – Κιλκίς. Ανάμεσά τους ο Κώστας Χατζήμαλης, μέλος του ΚΚΕ.

9 Ιουνίου 1944 : Σύλληψη των 1795 Ελληνοεβραίων της Κέρκυρας. Μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα και εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι.

10 Ιουνίου 1944 : Οι άντρες των SS σκοτώνουν 229 άτομα στο χωριό Δίστομο που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του Νομού Βοιωτίας. Επίσης σκοτώνουν 67 πολίτες στα γύρω χωριά, στα χωράφια και τους δρόμους. Η ναζιστική βαρβαρότητα σημείωσε νέο ρεκόρ. Οι δολοφόνοι των SS κατασφάξανε ακόμα και έγκυες γυναίκες, γέροντες, μικρά παιδιά και μωρά. Για αυτό το απάνθρωπο έγκλημα, ο Γερμανός Στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι που ήταν ο υπεύθυνος τιμωρήθηκε μόνο με 15 χρόνια φυλάκιση, από τα οποία εξέτισε μόνο τα 3.

16 Ιουνίου 1944 : Οι Ταγματασφαλίτες εκτελούν στο «Ποτάμι» της Καλαμάτας 30 άτομα, σε αντίποινα για το θάνατο του ταγματάρχη Γεωργαλά. Ανάμεσα στους εκτελεσμένους ήταν 3 γυναίκες.

16 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση στην Αγυιά Χανίων του Βαγγέλη Κτιστάκη, μέλους του ΚΚΕ.

20 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση 27 ατόμων από τα Τάγματα Ασφαλείας στο Καβακλή Θεσσαλίας.

26 Ιουνίου – 2 Ιουλίου 1944 : Εκκαθαριστικές επιχειρήσεις Γερμανών και Ταγματασφαλιτών στην Κυνουρία Αρκαδίας και στο όρος Πάρνωνας εναντίον των ανταρτών του ΕΑΜ. Εκτελούν 202 πολίτες και συλλαμβάνουν άλλους 500.

1 Ιουλίου 1944 : Οι Γερμανοί απαγχονίζουν 50 κρατουμένους του στρατοπέδου Χαϊδαρίου στο Χαρβάτι Αττικής.

2 Ιουλίου 1944 : Εκτέλεση 50 ατόμων στα Σφαγεία της Θεσσαλονίκης.

6 Ιουλίου 1944 : Οι Ταγματασφαλίτες με επικεφαλής τον Ιωάννη Πλυντζανόπουλο πραγματοποιούν μπλόκο στο Περιστέρι. Συλλαμβάνουν περίπου 120 άτομα και εκτελούν 33.

6 Ιουλίου 1944 : Γερμανοί μαζί με Ταγματασφαλίτες εκτελούν 200 άτομα στα Λιόσια Αττικής.

21 Ιουλίου 1944 : Εκτέλεση 50 ομήρων από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου.

24 Ιουλίου 1944 : Σύλληψη περίπου 1700 Εβραίων των Δωδεκανήσων. Στη συνέχεια στάλθηκαν σε στρατόπεδα όπου εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι.

3-22 Ιουλίου 1944 : Οι Γερμανοί μαζί με ένοπλους Έλληνες συνεργάτες τους (Τάγματα Ασφαλείας, Ε.Σ., ΠΑΟ κ.α.) κάνουν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη Βόρεια Πίνδο. Εκτέλεση 161 πολιτών, καταστροφή 4450 οικιών, 5500 καλυβιών, μαντριών και αχυρώνων. Απερίγραπτη λεηλασία και συλλήψεις 427 ομήρων.

31 Ιουλίου 1944 : Οι κατακτητές εκτελούν 59 άτομα στα Καλύβια Αγρινίου.

9 Αυγούστου 1944 : Οι Γερμανοί ανακοίνωσαν ότι εκτέλεσαν 50 άτομα στα βόρεια της Μάνδρας.

13 Αυγούστου 1944 : Οι Γερμανοί μαζί με Ταγματασφαλίτες πραγματοποιούν το μπλόκο της Καλαμαριάς. Εκτελούν 15 κατοίκους, χρησιμοποιώντας κατάλογο ονομάτων που τους έδωσε η Χωροφυλακή.

17 Αυγούστου 1944 : Φθάνει τη νύχτα στην Κοκκινιά το μηχανοκίνητο τμήμα της Αστυνομίας με επικεφαλής το δωσίλογο Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, αυτόματα κτλ Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την περιοχή. Επικεφαλής της τρομερής κτηνωδίας που θα εξελιχθεί σε λίγες ώρες είναι ο Ιωάννης Πλυντζανόπουλος (διοικητής των Ταγματασφαλιτών), ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρος και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς. Οι Γερμανοί αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ό,τι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν γυναικόπαιδα.
Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κόσμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι να υποδεικνύουν (να καταδίδουν) όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη είναι αφόρητη και αρκετοί λιποθυμούν. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους λίγο νερό, κακοποιούνται μπροστά σε όλους. Ο Ταγματασφαλίτης Πλυντζανόπουλος, που φοράει κάσκα και κρατά μαστίγιο, δίνει το γενικό πρόσταγμα. Ο Γ. Σγούρος με το γιο του Θεόδωρο Σγούρο που είναι ντυμένος τσολιάς, παίρνουν θέσεις. Στην πλατεία εμφανίζονται ελάχιστοι ρουφιάνοι Κοκκινιώτες που φορούν μαύρες κουκούλες και έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους (για να μην τους αναγνωρίσουν τα θύματα). Ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος, ως γνήσιοι προδότες υποδεικνύουν στους Γερμανούς ποιους να εκτελέσουν. Οι προδότες Κιρκόρ Μπαταβιάν, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Μπεμπέκογλου, Μεϊμάρης κ.α. αρχίζουν να υποδεικνύουν άτομα. Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά και δίνει το σύνθημα. Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει τους συναγωνιστές του. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Λίγο πριν ξεψυχήσει ψέλλισε : «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»!!!.
Ακολουθεί ο γραμματέας της ΚΟΒ Κιλικιανών του Κ.Κ.Ε., Παναγιώτης Ασμάνης που τον κομμάτιασαν στην κυριολεξία καθώς τον έσερναν για εκτέλεση. Τον σκότωσε ο ίδιος ο Πλυντζανόπουλος.
Οι δοσίλογοι Βακαλόπουλος, Παρθενίου, Τσιμπιδάρος, Τσανακαλιώτης, Τηλέμαχος, Μόρφης (της Ειδικής Ασφάλειας), Μητρόπουλος, Γκίνος μαζί με το λοχαγό Παπαγεωργίου και τον διερμηνέα Ανθόπουλο συνεχίζουν το έργο της ρουφιανιάς με το δάχτυλο τεντωμένο : «Εσύ εκεί, κι εσύ εμπρός σήκω. Εσύ ο κομμουνιστής».
Οι κουκουλοφόροι σαν τα φίδια σέρνονται μέσα στο πλήθος και διαλέγουν και ο δήμιος εκτελεί. Μέχρι να τους πάνε στον τόπο της εκτέλεσης τους βασανίζουν απάνθρωπα. Το Μαρτύριο τελειωμό δεν έχει. Τη στιγμή αυτή ξεχωρίζει ο ηρωισμός του Κώστα Περιβόλα ο οποίος, την ώρα που τον πάνε για εκτέλεση, ορμά πάνω στον Πλυντζανόπουλο και τον πιάνει από το λαιμό, Ο δήμιος προλαβαίνει και τον εκτελεί επί τόπου. Σωρός τα πτώματα, τσουβαλιασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Οι Γερμανοί δίνουν διαταγή στους («Έλληνες») κουκουλοφόρους να σκυλέψουν τους νεκρούς. Τα κτήνη ορμούν πάνω στα κουφάρια των εκτελεσθέντων και αρχίζουν να τους παίρνουν ότι αντικείμενα αξίας είχαν πάνω τους (ρολόγια, δαχτυλίδια , βέρες κ.α.). Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο ανοσιούργημά τους και οι ίδιοι οι Γερμανοί εκτέλεσαν ορισμένους από αυτούς επί τόπου. Ανάμεσα σ΄ αυτούς ήταν και οι προδότες Μπατράνης και Μπεμπέκογλου. Το απόγευμα, περίπου 8000 Κοκκινιώτες όμηροι οδηγούνται στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Τα διάφορα ιστορικά βιβλία αναφέρουν ότι οι εκτελεσθέντες στο μπλόκο της Κοκκινιάς ήταν 300 – 315 άτομα.

Δαμάστα, 21 Αυγούστου 1944 : Οι Γερμανοί εκτέλεσαν στις 21 Αυγούστου 1944 τους 30 πιο μάχιμους άνδρες του χωριού στη θέση «Κερατίδι». Στη συνέχεια εκκένωσαν και ισοπέδωσαν το χωριό.

8 Σεπτεμβρίου 1944 : Εκτελούνται στη Θεσσαλονίκη 8 Εβραίοι.

14 Σεπτεμβρίου 1944 : Οι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών πραγματοποιούν μαζική σφαγή στα Γιαννιτσά, δείχνοντας όλη τους τη βαρβαρότητα. Τα ελληνικά ένοπλα σώματα του Φριτς Σούμπερτ και του γερμανόφιλου Γεωργίου Πούλου συλλαμβάνουν κατοίκους της πόλης. Κάποιους τους εκτελούν σε μια αποθήκη, ενώ τους περισσότερους τους εκτελούν και τους ρίχνουν σε ένα μεγάλο τάφο. Το θλιβερό περιστατικό συνέβη λίγο πριν την απελευθέρωση των Γιαννιτσών, τη στιγμή που όλα τα τμήματα του 30ου και 16ου συντάγματος του ΕΛΑΣ απουσίαζαν από την περιοχή καταδιώκοντας τους Γερμανούς κατακτητές στην υποχώρησή τους. Τότε, οι ένοπλοι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών, με επικεφαλείς τους Πούλο, Σκαπέρδα και Σίαρη βρίσκουν την ευκαιρία και διαπράττουν στα Γιαννιτσά ένα από τα πιο φρικιαστικά κακουργήματά τους. Από τα βαθιά χαράματα μπλοκάρουν την πόλη των Γιαννιτσών και ως το μεσημέρι, με βρισιές, απειλές και ξυλοδαρμούς, συγκεντρώνουν περίπου 3.000 άνδρες από 12-80 ετών στο προαύλιο του Α' δημοτικού σχολείου. Βγάζουν από το πλήθος των συλληφθέντων περίπου 10 μελλοθάνατους τους οποίους βάζουν στο διπλανό οικόπεδο, να ανοίξουν έναν τεράστιο τάφο διαστάσεων 4χ6 και ύψους 2,5 μέτρων και μέχρι το σούρουπο κάτω από την επιστασία του Γερμανού Σούμπερτ σφαγιάζουν μέσα κι έξω από τον σκαμμένο τάφο με πρωτάκουστη θηριωδία. Υπολογίζεται ότι δολοφονήθηκαν 75 με 104 άτομα.

30 Σεπτεμβρίου 1944 : Οι Ιταλοί εκτελούν 49 άτομα στην Παραμυθιά
της Ηπείρου.

Σεπτέμβριος 1944 : Γερμανικές μονάδες μαζί με ένοπλα τμήματα Ελλήνων συνεργατών τους εισέβαλαν στο χωριό Χορτιάτης. Το Τάγμα του Σούμπερτ σκόρπισε τον τρόμο. Συνολικά έκαψαν πυροβόλησαν ή έσφαξαν 146 άτομα, εκ των οποίων οι 109 ήταν γυναίκες. Οι περισσότεροι από τους δολοφονηθέντες κάηκαν ζωντανοί στο φούρνο του χωριού.

 

 

http://www.zougla.gr/blog/article/491493

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"

«Μέγας» Κωνσταντίνος και Χριστιανισμός

Κατά γενική ομολογία, το κομβικό σημείο στο οποίο ο Χριστιανισμός εκτινάχθηκε από το περιθώριο και άνοιξε ο δρόμος για να φέρει τα πάνω κάτω στην παγκόσμια ιστορία (με όλες τις γνωστές συνέπειες), ήταν τα χρόνια κατά τα οποία αυτοκράτορας τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήταν ο Κωνσταντίνος ο Α’. Ως γνωστόν, ο Κωνσταντίνος με το «Διάταγμα τών Μεδιολάνων» (Mediolanum: Το σημερινό Μιλάνο τής Ιταλίας), αναγνώρισε και νομιμοποίησε τον Χριστιανισμό, στα πλαίσια της ανεξιθρησκείας. Ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για την θρησκεία που έκτοτε θα έδειχνε τα δόντια της και με την κάλυψη τής αυτοκρατορικής εξουσίας και θα άλλαζε τον κόσμο -προς το χειρότερο.

Το ερώτημα για τον πολύ κόσμο, όμως, είναι τεράστιο: Τί οδήγησε τον Κωνσταντίνο στην απόφαση αυτή, δεδομένου ότι μέχρι τότε, οι χριστιανοί είχαν αντιρωμαϊκή και αντικρατική συμπεριφορά, ήταν εχθρικοί προς τις άλλες θρησκείες, ενώ δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς, ότι αρνούνταν και την απαιτούμενη λατρεία τού αυτοκράτορα;

Ήταν «θεία φώτιση»; Μια ειλικρινής προσπάθεια τού αυτοκράτορα να επιφέρει την ειρήνη μεταξύ τών υπηκόων τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; Ή μήπως…κάτι άλλο;

Ας τα πάρουμε λοιπόν ένα ένα…

«Θεία φώτιση»
Είναι γνωστή η χριστιανική εκδοχή τής μεταστροφής τού αυτοκράτορα, όταν είδε το περίφημο «Εν τούτω νίκα» στον ήλιο τού καταμεσήμερου, όπου ο Κωνσταντίνος και οι στρατιώτες του, κατά την διάρκεια εκστρατείας, είδαν αυτό το μήνυμα (οι απόψεις διίστανται αν το είδαν στον ύπνο τους ή στον ξύπνιο τους). Το καταπληκτικό με αυτό το μήνυμα, είναι ότι ήταν γραμμένο σε μια γλώσσα (την ελληνική) την οποία ο Ιλλυριός Κωνσταντίνος την αγνοούσε… (Κι εδώ πάντως οι απόψεις διίστανται, καθώς αναφέρεται και η λατινική εκδοχή: «In hoc signo vinces»).

Σύμφωνα με τον χριστιανικό αυτό μύθο (γιατί σαφώς περί μύθου πρόκειται), το μήνυμα «Εν τούτω νίκα», συνοδεύονταν από έναν συνδυασμό τών ελληνικών γραμμάτων «Χ» και «Ρ», τον οποίον οι χριστιανοί, άγνωστο με ποιο σκεπτικό, τον ονομάζουν…φωτεινό σταυρό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Μέγας» Κωνσταντίνος και Χριστιανισμός"

Οι Αρχαίοι Έλληνες Κασσάνδρες προέβλεψαν

Ο Ησίοδος, 850 χρόνια προ Χριστού, κρίνοντας από τη συμπεριφορά τω συμπολιτών του, προέβλεπε: «Θα έρθει καιρός που νομοθέτης θα είναι η βία και η δύναμη. Οι κακοποιοί θα είναι σεβαστοί από όλους. Ο όρκος δεν θα δεσμεύει κανέναν και οι άξιοι δεν θα βρίσκουν καταφύγιο πουθενά».

Δυο-τρεις αιώνες αργότερα, ο μέγας σοφός Σόλων διαπίστωνε την επιβεβαίωση της πρόβλεψης του Ησιόδου: «Τώρα την πόλη τη χαλούν οι ίδιοι οι πολίτες, οι παραδόπιστοι με τα ελαφρά μυαλά τους, και της δημοκρατίας οι κεφαλές, με άδικες βλέψεις, γιατρειά να βάλουν δεν μπορούν στην απληστία τους, παρά την αδικία στην αδικία ποιος θα πλουτίσει».

Και ο ακόμη πιο επίκαιρος Ισοκράτης, με πίκρα διαπίστωνε: «Σε τέτοια αφροσύνη έχουν φθάσει μερικοί ώστε θεωρούν πως η αδικία είναι μεν επονείδιστη, μα από την άλλη είναι ωφέλιμη και συμφέρει στην καθημερινή ζωή. Ενώ η δικαιοσύνη είναι σίγουρα αξιέπαινη, αλλά πιο πολύ ωφελεί όσους δεν την έχουν, παρά όσους την έχουν».

Και να επαναλάβω τις επικαιροποιηθείσες διαπιστώσεις που αποδίδονται επίσης σε αυτόν το μεγάλο υμνητή της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας: «Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε στους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία».

Ο Ισοκράτης επίσης επισήμαινε: «Από παλιά εσείς συνηθίζατε να περιφρονείτε όλους τους άλλους εκτός από εκείνους που συμφωνούσαν με τις επιθυμίες σας. Έτσι έχετε αναγκάσει τους ρήτορες να μην φροντίζουν και να μην σκέπτονται εκείνα που συμφέρουν τον πολίτη, αλλά πώς θα βγάλουν λόγους που θα σας αρέσουν. Και όμως, αν θέλατε να αναζητείτε το συμφέρον των πολιτών, θα έπρεπε να προσέχατε περισσότερο εκείνους που διαφωνούν μαζί σας παρά εκείνους που συμφωνούν για να σας ευχαριστήσουν».

Και ο Λογγίνος, το 100 μ.Χ., με αγανάκτηση κατήγγελλε και προειδοποιούσε: «Ο άμετρος και αχαλίνωτος πλουτισμός με τους απογόνους του (πλεονεξία και τρυφηλότητα) γεννούν την ύβρη, την παρανομία και την αναισχυντία».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Αρχαίοι Έλληνες Κασσάνδρες προέβλεψαν"

ΕΠΙΣΚΥΡΟΣ - Το Αρχαίο Ελληνικό Ποδόσφαιρο

Επίσκυρος:" ό, παιδιά τις, διά σφαίρας", " ό, μέ τά πολλών, σφαιρισμός " (Ησυχ.) {Από το Ομηρικό Λεξικό των LIDDEL & SCOTT}. Δηλαδή " αυτός που παίζει με τη σφαίρα (μπάλλα) " ή " αυτός που παίζει με πολλούς τη σφαίρα (μπάλλα)". Στην αγγλική μετάφραση του ίδιου Λεξικού λέει: Επίσκυρος = Ballgame, football or rugby.

Αν ανατρέξουμε στα Ομηρικά έπη θα βρούμε τις πρώτες πληροφορίες για παιχνίδι με μπάλλα στη λεκάνη της Μεσογείου. Μια παρόμοια αναφορά γίνεται και στον "Θεαίτητο" του Πλάτωνα.

Μεγάλη επιτυχία στην αρχαία Ελλάδα γνώρισε το παιχνίδι « Επίσκυρος » που είχε πάρει το όνομά του από τη γραμμή με σκύρα (σπασμένα κομμάτια πέτρας, πετραδάκια) που χώριζε το γήπεδο.Με λίγα λόγια είχαμε και κεντρική διαχωριστική γραμμή, των δύο μεγάλων περιοχών του γηπέδου.
(Σωκράτης) Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται.

(μτφ): “Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη, εάν την δει κανείς από ψηλά είναι σαν τις σφαίρες (μπάλες) που αποτελούνται από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. Είναι δηλαδή πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα
Πλάτων «Φαίδων» ή περί ψυχής [110b]

Άρα η μπάλα ήταν φτιαγμένη από 12 χρώματα, 12 κομμάτια δέρματος συμβολίζοντας τους 12 Έλληνες Θεούς.

«Φύγετε νεαροί, αυτό το παιχνίδι με την μπάλα φουσκωμένη από αέρα έχει γίνει για μεσήλικες και παιδιά» - Αρριανός ΧΙV 47
"Έριχνε ψηλά την σφαίρα και την γη που έθρεψε πολλούς άρχισε να κτυπά με προικισμένα πόδια και να κάνη στροφές γρήγορες και εναλλασσόμενες, ενώ οι άλλοι νέοι τον ζητωκραύγαζαν και στον ουρανό υψώνονταν δυνατές φωνές." - Οδύσσεια Θ 370 - 375

Μπάλα που βρέθηκε μετά από ανασκαφές στην Σαμοθράκη.

Πληροφορούμεθα λοιπόν από τον αρχαιολόγο Ε. Μπεξή στο περιοδικό ΙΧΩΡ ότι:
Υπήρχε ένα άθλημα με το όνομα "Επίσκυρος".

Το γήπεδο που διεξήγετο ο αγώνας ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη με γραμμές από χαλίκια και η μπάλα ήταν κατασκευασμένη από δερμάτινα κομμάτια ραμμένα μεταξύ τους με εντόσθια ζώων, ενώ στις άκρες του γηπέδου ήταν χαραγμένη μία γραμμή που συμβόλιζε τα δύο τέρματα.

Η μπάλα ήταν φουσκωμένη με αέρια και εξωτερικά ήταν ζωγραφισμένη με ζωντανά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα. Σκοπός ήταν και για τις δύο ομάδες όπως και σήμερα να περάσουν την μπάλα από την απέναντι εστία, το τέρμα.

Εντύπωση προξενεί επίσης η ιατρική(!) παρατήρηση του αθλήματος. Ο μεγάλος γιατρός της ύστερης αρχαιότητος Γαληνός μας δίνει μία καταπληκτική περιγραφή στο έργο του "Περί ασκήσεων με μικρή μπάλα" του παιχνιδιού.

"Όταν οι παίκτες παρατάσσονται σε αντίθετες σειρές και αγωνίζονται, για να εμποδίσουν τον αντίπαλο κρατήσει την μπάλα στο κέντρο, τότε είναι βίαια άσκηση με κρατήματα στους ώμους και λαβές πάλης. Έτσι το κεφάλι και ο λαιμός ασκούνται με τις κινήσεις, τα κρατήματα των ώμων και τα πλευρά και το στήθος και το στομάχι ασκούνται από τα κρατήματα και τις λαβές πάλης με τα χέρια. Σε αυτό το παιχνίδι οι γλουτοί και τα πόδια τεντώνονται βίαια, γιατί αποτελούν την βάση των κινήσεων. Ο συνδυασμός με το τρέξιμο μπροστά και πίσω και τα πηδήματα στα πλάγια, κάθε άλλο παρά μικρή άσκηση είναι όχι μόνο για τα πόδια αλλά και για όλο το σώμα που είναι σε κίνηση."

Εάν δεν αρκούν τα λόγια έχουμε και "κατευθείαν αναμετάδοση" από το αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών αθλητή - ποδοσφαιριστή, ο οποίος προσπαθεί με άψογη τεχνική να κοντρολάρει την μπάλα πάνω στο δεξί του πόδι. Είναι σαφές ότι ο παίκτης δεν πρέπει να πιάσει την μπάλα με τα χέρια του γι’ αυτό τα κρατάει πίσω από την πλάτη του. (Αρχική φώτο).

Μας διασώζονται ακόμη και ονόματα διάσημων «ποδοσφαιριστών» της αρχαιότητος, όπως του Αριστόνικου του Καρυστίου, του Δημοτέλη του Χίου, του Χαιρεφάνη και του Κτησιβίου του Χαλκιδέως.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΙΣΚΥΡΟΣ - Το Αρχαίο Ελληνικό Ποδόσφαιρο"

ΕΞΥΠΝΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ Γραμμική Β'

ΕΞΥΠΝΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Κρήτη: Μάθετε να γράφετε στη Γραμμική Β'!!

Καθηγητής στο Ηράκλειο Κρήτης επιχειρεί τη διάδοση της πρώτης γραφής της ελληνικής γλώσσας, της Γραμμικής Β', φτιάχνοντας μάλιστα και σχετικό λογισμικό!
Ο καθηγητής κ. Μηνάς Τσικριτσής που ασχολείται εδώ και 20 χρόνια με τη μαγεία των αρχαίων γραφών, είχε μια καταπληκτική ιδέα: Να διαδώσει την πρώτη γραφή της Ευρώπης, τη Γραμμική Β', στο χώρο του τουρισμού! Έφτιαξε μάλιστα μαζί με το φίλο του, τον πλαστικό χειρουργό Ανδρέα Μανιό, ένα λογισμικό που δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να πληκτρολογούν ένα όνομα και αυτό αυτομάτως να «μεταφράζεται» στη Γραμμική Β!
Ήρθε μάλιστα σε επαφή με τον πρόεδρο της Ένωσης ξενοδόχων Ηρακλείου κ. Ανδρέα Μεταξά, κι αποφασίστηκε να γίνουν επιμορφωτικά σεμινάρια, λίγων ωρών, σε όσους ξενοδόχους το επιθυμούν προκειμένου οι ενδιαφερόμενοι να έρθουν σε επαφή με τη Γραμμική Β' και αυτή να αξιοποιηθεί ως «εργαλείο» για την τουριστική προβολή του νησιού!
«Έχουμε θησαυρούς που δεν έχουμε αξιοποιήσει» είπε στο MadeinCreta ο κ. Τσικριτσής, «άλλοι λαοί όπως στην Αίγυπτο ακόμα και τις ταμπέλες τους, τις έχουν στην αρχαία γραφή τους».
Και όχι μόνο αυτό. Όποιος έχει επισκεφθεί την Αίγυπτο αποκλείεται να μην έχει επιστρέψει με ένα κόσμημα το οποίο θα φέρει το όνομά του στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να γίνει και με τη Γραμμική Β', για αρχή στα ξενοδοχεία ή σε οποιονδήποτε κλάδο ασχολείται με το τουριστικό προϊόν. Σταδιακά θα αρχίσει να διαδίδεται μια γραφή που χρησιμοποιήθηκε στη Μυκηναϊκή περίοδο από το 17ο ως τον 13ο αι. π.Χ.
"Είναι πολύ σημαντικό οι Κρήτες να μάθουν, να έχουν σχέση, με την πρώτη τους γραφή. Η γραφή είναι ένα στοιχείο που διασώζει τον πολιτισμό και την ιστορία. Να μπορέσουν αυτό να το δείξουν και στον ξένο επισκέπτη. Αν ο ξένος που έρχεται στο νησί, πάει στη ρεσεψιόν και του δώσουν το όνομά του γραμμένο στη Γραμμική Β, δεν θα το πετάξει ποτέ'' καταλήγει ο καθηγητής...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΞΥΠΝΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ Γραμμική Β'"

Oι δέκα πιο εξυπνοι άνθρωποι στη Γη σημερα

Oι δέκα εξυπνότεροι άνθρωποι στη Γη

            

Ο Τέρενς Τάο είναι ο εξυπνότερος άνθρωπος αυτή τη στιγμή στον κόσμο, σύμφωνα με τη λίστα που κατάρτισε και έδωσε στη δημοσιότητα η ιστοσελίδα superscolar.org. Δείτε ποιοι είναι οι υπόλοιποι εννιά που συμπληρώνουν την ξεχωριστή δεκάδα.

Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα θεωρείται έγκυρη και βασίζεται στο IQ που έχει επισήμως καταμετρηθεί καθώς και στα βραβεία και τις διακρίσεις που έχουν κατακτήσει οι δέκα διάνοιες.
Ο Δείκτης Νοημοσύνης (Intelligence Quotient, IQ) είναι ο δείκτης ο οποίος μετρά προσεγγιστικά την ευφυΐα ενός ατόμου σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Το IQ κάθε ατόμου μετράται με διάφορες μεθόδους, οι οποίες περιλαμβάνουν συνήθως τεστ με ερωτήσεις ή διαδικασίες με καθορισμένα αντικείμενα. Παρά τις διαφορές στον σχεδιασμό τους, αυτά τα τεστ μετρούν γενικά την ίδια μορφή ευφυΐας, κυρίως την λογική και επαγωγική σκέψη και όχι και τη φαντασία, την αποφασιστικότητα, τη συναισθηματική νοημοσύνη κλπ που θα έδιναν πιο συνολικά την εικόνα ευφυΐας κάποιου.
Ωστόσο όπως, υπογραμμίζεται , σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύει unitedreporters.gr και από τους συντάκτες της ιστοσελίδας, πως η λίστα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εκληφθεί ως «Ευαγγέλιο», «αφού η έννοια της εξυπνάδας είναι κάτι υποκειμενικό κι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες πέρα από το IQ που καθορίζουν πόσο έξυπνος είναι κάποιος».
Η λίστα των «εγκεφάλων»:
1. Τέρενς Τάο, μαθηματικός
Γεννήθηκε το 1975 στην Αυστραλία. Σύμφωνα με το Smithsonian Online Magazine, ο Τάο διδάχθηκε βασική αριθμητική από την ηλικία των δύο ετών .
Το 1986 σε ηλικία 10 ετών παίρνει μέρος στη Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα και κερδίζει το χάλκινο μετάλλιο, το 1987 το αργυρό και το επόμενο έτος σε ηλικία 13 ετών κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Είναι ο μικρότερος μαθητής που κέρδισε χρυσό μετάλλιο στην ιστορία των Μαθηματικών Ολυμπιάδων. Το 2006 πήρε το βραβείο «Fields» (βραβείο Νόμπελ στα Μαθηματικά). Έχει ασχοληθεί με την Αρμονική Ανάλυση , την Συνδυαστική , Μερικές Διαφορικές εξισώσεις , Αναλυτική Θεωρία Αριθμών.
IQ:230-Ηλικία:36
2. Κρίστοφερ Χιράτα, αστροφυσικός
Ο Κρίστοφερ Χιράτα στα 13 του κέρδισε χρυσό μετάλλιο στην Παγκόσμια Ολυμπιάδα Φυσικής, στα 14 μπήκε στο πανεπιστήμιο και ήδη από τα 16 του δουλεύει στην NASA πάνω σε projects για τον αποικισμό στον Άρη. Σήμερα είναι μόλις, 30 ετών.
IQ:225-Ηλικία:30
3. Κιμ Ουνγκ Γιονγκ, φυσικός
Ο κάτοχος του ρεκόρ του βιβλίου Γκίνες για τις τέσσερις γλώσσες (Κορεάτικα, Γιαπωνέζικα, Αγγλικά και Γερμανικά) που μιλούσε άπταιστα, στην ηλικία των... δύο ετών. Έχει εργαστεί στη NASA ως έφηβος και έχει εκπαιδευτεί στην Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ, από την ηλικία των 8 ετών.
IQ:210 Ηλικία:50
4. Ρίκ Ρόσνερ, σεναριογράφος
Ο Ρόσνερ είναι ο άνθρωπος που γράφει τα κείμενα για το διάσημο σώου του Τζίμι Κίμελ καθώς και για πολλές αμερικανικές εκπομπές. Στο παρελθόν έχει εργαστεί ως γυμνό μοντέλο, στρίπερ και σερβιτόρος με... roller skates.
IQ:190-Ηλικία:52
5. Γκάρι Κασπάροφ, σκακιστής
Πρόκειται για τον νεότερο άνθρωπο που κέρδισε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, στα 22 του χρόνια. Πλέον έχει αποσυρθεί από το άθλημα και βγάζει τα προς το ζην γράφοντας βιβλία και δίνοντας διαλέξεις.
IQ:190-Ηλικία:49
6. Τζέιμς Γουντς, ηθοποιός
Ο πασίγνωστος ηθοποιός έχει κερδίσει τρία βραβεία Emmy και έχει προταθεί δύο φορές για το Όσκαρ.
Ο 65χρονος ηθοποιός γράφτηκε με υποτροφία στα μαθηματικά στο φημισμένο UCLA όταν ήταν ακόμη μαθητής γυμνασίου. Στη συνέχεια όμως τον κέρδισε η έβδομη τέχνη και έστρεψε την πλάτη του σε μια ακαδημαϊκή καριέρα για χάρη του σελιλόιντ.
Έχει συνδέσει το όνομα του με ταινίες όπως τα «Once Upon a Time in America», «Salvador», «Nixon», «Ghosts of Mississippi», κ.α.
IQ:180-Ηλικία:65
7. Πολ Άλεν, επιχειρηματίας
Ο Πολ Άλεν είναι συνιδρυτής της Microsoft και δισεκατομμυριούχος, με μια προσωπική περιουσία που ανέρχεται στα 10 δισ. ευρώ. Είναι ο 48ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο και ένας από τους πιο γενναιόδωρους φιλάνθρωπους της υφηλίου.
IQ:170-Ηλικία:59
8. Τζούντιτ Πόλγκαρ, σκακίστρια
Η νεότερη πρωταθλήτρια σκακιού στην ιστορία. Στα 15 της κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο, παίρνοντας την πρωτοκαθεδρία από τον Μπόμπι Φίσερ, που όταν είχε γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής, ήταν κατά ένα μήνα μεγαλύτερος.
Ο πατέρας της εφάρμοσε πάνω της μια πρωτοποριακή εκπαιδευτική μέθοδο που εξειδικεύεται αποκλειστικά σε ένα πεδίο γνώσης.
IQ:170-Ηλικία:35
9. Σερ Άντριου Γουάιλς, μαθηματικός
Βρετανός καθηγητής του φημισμένου πανεπιστήμιου Πρίνστον ,ο οποίος κατάφερε το 1995 κι έλυσε το «τελευταίο θεώρημα του Φερμά», το αποκαλούμενο και «δυσκολότερο μαθηματικό γρίφο στην ιστορία» που απασχολούσε τους επιστήμονες επί 358 χρόνια. Μόλις.
Έχει κερδίσει 15 διεθνή βραβεία μαθηματικών και επιστήμης .
IQ:170-Ηλικία:59
10. Στίβεν Χόκινγκ, αστροφυσικός
Συγγραφέας 7 βιβλίων και κατά πολλούς, διάδοχος του Αλβέρτου Αϊνστάιν. Έχει κερδίσει 14 διεθνή βραβεία. Σίγουρα, ο πιο αναγνωρίσιμος από τους δέκα της σχετικής λίστας.
IQ:160-Ηλικία:70

Read more: http://www.newsbomb.gr/blogs/story/269221/oi-deka-exypnoteroi-anthropoi-sti-gi#ixzz2HbNxBBWP

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Oι δέκα πιο εξυπνοι άνθρωποι στη Γη σημερα"

Oι Μονάδες μέτρησης στην αρχαία Ελλάδα

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το στάδιο για να μετρούν τις αποστάσεις. Το μήκος του σταδίου διέφερε στις αρχαίες πόλεις και εξαρτιόταν από το μήκος του ποδός.

το αττικό στάδιο είχε μήκος 184,98 μέτρα,
το ολυμπιακό στάδιο 192,27 μέτρα,
το οδοιπορικό στάδιο 157,50 μέτρα.
Αθήνα – Ολυμπία : (660 στάδια)
Ελευσίνα – Ιωλκός : (550 στάδια)
Μεγαλόπολη – Φιγάλεια : (660 στάδια)
Ιδαίον άνδρο στην Κρήτη – Σμύρνη : (2198 στάδια)
Πέλλα – Κέρκυρα : (1350 στάδια)
Κινύρα Θάσου – Καρδαμύλη Χίου : (1700 στάδια)
Δωδώνη – Διόν : (1010 στάδια)

Σα μονάδες μέτρησης μήκους στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούσαν :

1 αιγυπτιακός σχοινός = 40 οδοιπ. στάδια
1 περσικός παρασάγγης = 30 οδοιπ. στάδια
ο δόλιχος = 12 στάδια = 2219 μέτρα ή κατ’ άλλους 24 στάδια, περίπου 5 χιλιόμετρα
1 ιππικόν = 4 στάδια
ο δίαυλος = 2 στάδια.
το στάδιο = 600 πόδες = 185 περίπου μέτρα. (αττικό στάδιο)
το πλέθρο = 100 πόδες = 30,88 μέτρα.
η άμμα = 18,4 μέτρα
1 πήχυς = 1,5 πόδες = 24 δάκτυλοι = 46,32 εκατοστά
1 πυγών = 20 δάκτυλοι = 38,60 εκατοστά
1 πυγμή = 18 δάκτυλοι = 34,74 εκατοστά
1 πους = 16 δάκτυλοι = 30,88 εκατοστά
1 σπιθαμή = 12 δάκτυλοι = 23,16 εκατοστά
1 λιχάς = 0,5 πους = 8 δάκτυλοι = 15,44 εκατοστά
1 παλαιστή ή παλαστή = 4 δάκτυλοι = 7,72 εκατοστά
1 δάκτυλος = 1,93 εκατοστά

Τα κυριότερα μέτρα επιφάνειας ήταν το τετραγωνικό πλέθρο = 950 τετραγωνικά μέτρα. η άρουρα (1/4 του πλέθρου) και ο έκτος (1/6 του πλέθρου).

ΒΑΡΟΣ
Η βάση των μονάδων για την μέτρηση των στερεών ήταν ο κύαθος
1 μέδιμνος = 6 εκτείς
1 εκτεύς = 8 χοίνικες
1 ημίεκτον = 4 χοίνικες
1 χοίνικας = 2 ξέστες
1 ξέστης = 3 κότυλες
1 κοτύλη = 6 κύαθοι
1 μέδιμνος = 79, 488 λίτρα
1 εκτεύς = 13,248 λίτρα
1 ημίεκτον = 6,624 λίτρα
1 χοίνικας = 1,656 λίτρα
1 ξέστης = 0,828 λίτρα
1 κοτύλη = 0,276 λίτρα
1 κύαθος = 0,046 λίτρα
Για τα υγρά (χωρητικότητα) η βάση των μονάδων μέτρησης ήταν και πάλι ο κύαθος
Κύαθος
Ο κύαθος ήταν αρκετά εύχρηστο αγγείο και γι’ αυτόν ο Αθηναίος λέει ότι ήταν το απαραίτητο σκεύος και στις οικίες των πλουσίων και στις καλύβες των φτωχών. Χρησίμευε και ως μέτρο της ενδεδειγμένης από τον οινοχόο αναλογίας μείξεως του οίνου με το νερό. Ο Πολυδεύκης λέει ότι σε πέντε κυάθους οίνου αναλογούν δέκα κύαθοι ύδατος. Κατά το συμπόσιο, ο δούλος, που βρίσκονταν κοντά στον κρατήρα με τον κύαθο στο χέρι, συμπλήρωνε κρασί από τον κρατήρα και έχυνε το μεθυστικό υγρό στο ποτήρι του συνδαιτυμόνος, “κυαθίζων” αυτό, όπως λέει ο Αθήναιος. Κατά την οινοποσία, ο αμφιτρύων όριζε τον αριθμό των κυάθων, τους οποίους ο οινοχόος έπρεπε να χύνει στο ποτήρι του κάθε συνδαιτυμόνος. ο κύαθος χρησίμευε αποκλειστικά ως αντλητήρας και ως δοχείο μεταφοράς του οίνου από τον κρατήρα στο ποτήρι. Είχε μια μακριά κάθετη λαβή για να φθάνει στο βάθος του κρατήρα.
1 μετρητής = 12 χόες
1 χους = 16 ξέστες
1 ξέστης = 2 κοτύλες
1 κοτύλη = 2 ημικότυλα
1 ημικότυλον = 2 οξύβαφα
1 οξύβαφον = 1,5 κύαθοι
1 μετρητής = 39,4 λίτρα
1 χους = 3,28 λίτρα
1 ξέστης = 0,205 λίτρα
1 κοτύλη = 0,1025 λίτρα
1 ημικότυλον = 0,051 λίτρα
1 οξύβαφον = 0,025 λίτρα
1 κύαθος = 0,0171 λίτρα
Η μνα, το τάλαντο, ο οβολός και η δραχμή ήταν αρχικά μονάδες βάρους και αργότερα και νομισματικές μονάδες.
Στην αρχαία Ελλάδα το βάρος μιας ασημένιας δραχμής ποίκιλε κατά τόπους: στο αιγινήτικο ή φειδώνιο σύστημα ζύγιζε 6,06 γραμμάρια, στο φοινικικό-ροδιακό κυμαινόταν από 3,64 έως 7,28 γραμμάρια ενώ στο ευβοϊκό-αττικό σύστημα από 4,366 έως 8,73 γραμμάρια.
1 τάλαντο = 26,6 κιλά
1 μνα = 0,44 κιλά
1 δραχμή = 4,32 γραμμάρια
1 οβολός = 0,72 γραμμάρια
1 τάλαντο = 60 μνες
1 μνα = 100 δραχμές 1 δραχμή = 6 οβολοί

http://eleysis69.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Oι Μονάδες μέτρησης στην αρχαία Ελλάδα"

Κυπριακή ΑΟΖ και διαπραγματεύσεις

Του Νίκου Λυγερού

Μέσω του πλαισίου της κυπριακής ΑΟΖ, υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα στις διαπραγματεύσεις με τις πετρελαϊκές εταιρείες. Πιο συγκεκριμένα βρισκόμαστε στην τελική φάση του δεύτερου γύρου αδειοδότησης. Και οι διαπραγματεύσεις αφορούν τα οικόπεδα 2, 3, 9, 10, 11. Έχει ενδιαφέρον και για τα ελληνικά δεδομένα, ότι η κυπριακή διαπραγματευτική ομάδα είναι ικανή να παλέψει σκληρά σε αυτό το επίπεδο, ενώ ο καθένας μας θα είχε την εντύπωση ότι ένα μικρό κράτος δεν μπορεί να συνομιλεί ισότιμα με τέτοιου τύπου εταιρειών. Βέβαια ο καθένας μας ξεχνά ότι είναι το μικρό κράτος που είναι ιδιοκτήτης των οικοπέδων και οι εταιρείες βρίσκονται σε ένα ανταγωνιστικό πεδίο μεταξύ τους. Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε δυο κατηγορίες. Η πρώτη αφορά την ιταλο-κορεάτικη κοινοπραξία και σχετίζεται πρωτίστως με τα οικόπεδα 2 και 3, αλλά τώρα και το οικόπεδο 9 που αφορούσε αρχικά τη γαλλορωσική κοινοπραξία. Η εξέλιξη παρουσιάζεται ως θετική, αφού τα οικόπεδα 2 και 3 επικοινωνούν και στην ουσία με αυτήν την διπλή ανάθεση σβήνεται το εσωτερικό τους όριο. Επίσης το οικόπεδο 9 που είναι από τα πιο πλούσια σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αναλογικής γεωλογίας, επικοινωνεί και αυτό με το οικόπεδο 2, πράγμα το οποίο επιτρέπει να έχουμε ένα ενιαίο πεδίο δράσης 9-2-3 από την ίδια κοινοπραξία. Με άλλα λόγια έχουμε μια τοπολογική συνέχεια, η οποία ξέρουμε πόσο σημαντική είναι σε τέτοιου τύπου υποθέσεων. Η δεύτερη κατηγορία αφορά την γαλλική εταιρεία και σχετίζεται πρωτίστως με το οικόπεδο 11. Τώρα όμως η πρόσφατη διαπραγμάτευση αφορά και το οικόπεδο 10, το οποίο εφάπτεται στο οικόπεδο 11. Με άλλα λόγια αν συνοψίσουμε τις όλες διαδικασίες και τις συνδυάσουμε με τα δεδομένα του οικοπέδου 12, όπου ερευνά αμερικανική Εταιρεία, τότε καταλαβαίνουμε ότι η μεγάλη εικόνα έχει ως εξής: Τα οικόπεδα 10-11 εφάπτονται στο οικόπεδο 12 το οποίο αγγίζει στο οικόπεδο 9 το σύμπλεγμα 9-2-3 κατά συνέπεια έχουμε μια ακολουθία του τύπου 10-11-12-9-2-3, η οποία εφάπτεται πάνω σε όλες τις ΑΟΖ με τις οποίες έχει υπογράψει μια συμφωνία η Κύπρος, δηλαδή με τις ΑΟΖ Αιγύπτου, του Ισραήλ και του Λιβάνου, πράγμα το οποίο αποτελεί μια αμφίδρομη ενίσχυση και μάλιστα σε διπλό επίπεδο. Θα ήταν καλό αυτές οι κινήσεις να γίνουν κατανοητές και στον ελλαδικό χώρο, για να μην έχουμε να ακούμε πια αυτές τις φοβίες που καταντούν να γίνονται κουραστικές, αφού μας αναγκάζουν να επαναλαμβάνουμε όχι πια επιχειρήματα αλλά ιστορικά δεδομένα που έχουν αλλάξει ριζικά την όλη πορεία της Κύπρου λόγω της ανάπτυξης του στρατηγικού σχεδιασμού που άρχισε με τη θέσπιση της Κυπριακής ΑΟΖ. Αντί λοιπόν να αναρωτιόμαστε πώς θα είναι το μέλλον, αρκεί να μελετήσουμε τα δεδομένα που υπάρχουν πια στην Κύπρο και δεν είναι πια ούτε εκτιμήσεις ούτε ουτοπίες για τον Ελληνισμό. Επίσης όταν είμαστε ενημερωμένοι μπορούμε να βοηθήσουμε κι εμείς στην πορεία των εξελίξεων κι όχι απλώς να περιμένουμε μέσα στην άγνοια ποια θα είναι τα αποτελέσματα που είναι ήδη γνωστά από άλλους.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=11106&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κυπριακή ΑΟΖ και διαπραγματεύσεις"

Η γεωστρατηγική της ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Όταν η Τουρκία δηλώνει ότι θα ανακηρύξει και αυτή ΑΟΖ, έχουμε τους δικούς μας φοβικούς που αναρωτιούνται τι θα κάνουμε. Το γελοίο του ερωτήματος προέρχεται από την απλή απάντηση που δίνει όχι η Ελλάδα, αλλά το ίδιο Δίκαιο της Θάλασσας. Ανακήρυξη μπορεί να γίνει από ένα κράτος, το οποίο έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας. Κατά συνέπεια αν η Τουρκία θέλει όντως να θεσπίσει την ΑΟΖ της και είναι όντως δικαίωμά της, και μάλιστα μονομερώς, όπως το προβλέπει η διαδικασία, πρέπει πρώτα να υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας και πιο συγκεκριμένα να κάνει προσάρτηση σε αυτό. Αυτή η κίνηση όχι μόνο δεν θα προκαλέσει κανένα Casus Belli από την Ελλάδα, αλλά θα είμαστε και ευχαριστημένοι, διότι θα είναι μια έμμεση δικαίωση των θέσεων μας. Αυτή λοιπόν η φοβία δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Από την άλλη πλευρά όταν η Τουρκία δηλώνει οικόπεδα το 2009 και ξανά το 2012, κανένας δεν αναρωτιέται με ποιο δικαίωμα καταπατά τη δική μας θεωρητική ΑΟΖ. Και η απάντηση είναι πολύ απλή. Διότι η Ελλάδα δεν έχει θεσπίσει ΑΟΖ και δεν δηλώνει ούτε καν διεκδικεί ένα δικαίωμα που προέρχεται απλώς και άμεσα από το Δίκαιο της Θάλασσας. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν η απάντηση σε όλα αυτά τα θεωρητικά ερωτήματα είναι απλή και λέγεται: θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Βέβαια αυτό είναι μόνο και μόνο το πρώτο βήμα της όλης διαδικασίας της αξιοποίησης της ΑΟΖ. Η γεωστρατηγική της ΑΟΖ λειτουργεί ως μια κινητήρια δύναμη σε όλο το πλαίσιο του Ελληνισμού και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Και θα ήταν καλό να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η Τουρκία ήταν ενάντια στην ΑΟΖ, πριν καν υπάρξει η έννοια της ΑΟΖ, μέσω του Δικαίου της Θάλασσας. Και έκανε τρομερές και μάταιες προσπάθειες για να περάσουν οι ιδέες της. Όταν όμως κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς δίχως να θεσπίσει την ΑΟΖ της βέβαια, αφού θα έπρεπε να είχε υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο αποφεύγει πάση θυσία, έκανε οριοθετήσεις μέσω της μέσης γραμμής στην Μαύρη θάλασσα και κανένας δεν είπε τίποτα. Ενώ στην ουσία είχε ήδη αποδειχτεί μία διπλωματική ήττα. Το ίδιο γίνεται και τώρα με την Κύπρο που έχει θεσπίσει την ΑΟΖ της από το 2004 δίχως κανένα ουσιαστικό πρόβλημα. Μάλιστα τώρα η Τουρκία φλερτάρει διπλωματικά με μία χώρα που δεν υπάρχει επίσημα για την εθνική της πολιτική, λόγω του μελλοντικού αγωγού φυσικού αερίου που θα περάσει από την Κύπρο, για να τροφοδοτήσει όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εν συντομία, ακόμα και η Τουρκία, ακόμα και με λεονταρισμούς για εσωτερική κατανάλωση καταλαβαίνει ότι η ΑΟΖ δεν είναι πια μια ουτοπία, αλλά ένας αληθινός παράγοντας όχι μόνο οικονομικός, αλλά και γεωστρατηγικός που έχει κατά συνέπεια γεωπολιτικές προεκτάσεις. Ακόμα και να μην είχαμε καθόλου υδρογονάνθρακες και μάλιστα με αποδεδειγμένο τρόπο, πάλι θα ήταν σημαντικό να θεσπίσουμε την ΑΟΖ μας και μάλιστα να κάνουμε και όσες περισσότερες οριοθετήσεις γίνονται. Συνοπτικά, αν η Τουρκία δεν θέλει να κάνει οριοθέτηση μαζί μας, δεν μας απασχολεί καθόλου, θα το κάνουμε μόνο αν αλλάξει γνώμη. Διότι για την πλευρά της δεν θα αλλάξει τίποτα, κι εμείς θα αξιοποιούμε την ΑΟΖ μας μέσω του Ιονίου και Νότια της Κρήτης, όπου βρίσκονται τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=11109&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η γεωστρατηγική της ΑΟΖ"

Οι Ρωσο-τουρκικοι πόλεμοι

Ο Ρωσο-Τουρκικός πόλεμος του 1735-1739 ξέσπασε λόγω των εντεινόμενων διενέξεων που ακολούθησαν τον Μεγάλο Βόρειο πόλεμο και τον Πόλεμο της Πολωνικής Διαδοχής. Κύριο πεδίο των συγκρούσεων ήταν τα εδάφη του Χανάτου της Κριμαίας και η οριστική απώθηση των Τατάρων από την Ουκρανία, όπου διενεργούσαν συνεχείς επιδρομές.




Πίνακας περιεχομένων 

1 Διεθνής κατάσταση στις παραμονές του πολέμου

2 Τα αίτια και οι αφορμές του Πολέμου

3 Πολεμικές επιχειρήσεις (1736-39)

4 Τερματισμός του Πολέμου
Διεθνής κατάσταση στις παραμονές του πολέμου
Το Χανάτο της Κριμαίας στις παραμονές του πολέμου (Τα βόρεια σύνορα δεν ευσταθούν, ήδη η Πολωνία είχε αποχωρήσει από τη νότιο Ουκρανία).Η Ρωσία ήδη από το 1726 είχε συμμαχήσει με την Αυστρία, από κοινού με την οποία είχαν καταφέρει να ανατρέψουν τα γαλλικά σχέδια για επιβολή στον πολωνικό θρόνο του Στανισλάβ Λεστζύνσκυ (Πόλεμος της Πολωνικής Διαδοχής 1733-35), ανεβάζοντας τον δικό τους ευνοούμενο Αύγουστο Γ'. Την ίδια περίοδο η Τουρκία είχε εμπλακεί σε πόλεμο με την Περσία (1730-1736). Έτσι στις παραμονές του πολέμου η Τουρκία δεν μπορούσε να ελπίζει σε κάποια ενίσχυση από τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, ούσα στην πραγματικότητα απομονωμένη.



Τα αίτια και οι αφορμές του Πολέμου [Επεξεργασία]Στόχος της Ρωσίας, ήδη από τα τέλη του 17ου αιώνα, ήταν η εξασφάλιση ασφαλούς εξόδου στη Μαύρη Θάλασσα. Από τη στιγμή όμως που οι περιοχές αυτές βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του Χανάτου της Κριμαίας, το οποίο ήταν φόρου υποτελές και προτεκτοράτο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ο πόλεμος με το Χανάτο και κατά συνέπεια με τους Οθωμανούς ήταν αναπόφευκτος. Την κατάσταση επέτεινε η τάση των Τατάρων να διενεργούν επιδρομές στην Ουκρανία, η οποία από τα μέσα του 17ου αιώνα είχε περάσει υπό τον έλεγχο των Ρώσων. Παράλληλα οι Τάταροι, μαζί με τους Οθωμανούς υποστήριζαν τα μουσουλμανικά πριγκιπάτα του Καυκάσου, εναντίον των Χριστιανών, οι οποίοι με τη σειρά τους ζητούσαν την προστασία της Ρωσίας. Ο πόλεμος ξέσπασε όταν οι Τάταροι διενήργησαν στα τέλη του 1735 μαζική επίθεση στην Ουκρανία και παράλληλα ο ίδιος ο Χάνος των Τατάρων της Κριμαίας επιτέθηκε στις χριστιανικές-ρωσικές θέσεις του Καυκάσου.



Πολεμικές επιχειρήσεις (1736-39)
Τα ρωσικά στρατεύματα, διαιρεμένα σε δύο κύριες στρατιές επιτέθηκαν εναντίον του Χανάτου, με στόχο την κατάληψή του. Η στρατιά του Δνείπερου, υπό την ηγεσία του Στρατάρχη Μπούρκχαρντ Χριστόβ βον Μύνιχ, αρχικής δύναμης 62.000 ανδρών, επιτέθηκε στις 20 Μαΐου του 1736 από τη Δύση, με στόχο τις οχυρώσεις του Περεκόπ και του Μπακχίσαράι, τα οποία κατελήφθησαν μέχρι τις 17 Ιουνίου. Λόγω όμως της έλλειψης εφοδίων αναγκάστηκαν να αναστείλουν τις επιχειρήσεις και να συμπτυχθούν στην Ουκρανία. Τον Ιούλιο του 1737 ο Μούννιχ επιτέθηκε και κατέλαβε τις τουρκικές θέσεις στο Οχάκοφ. Το 1738 αναγκάστηκαν να το εκκενώσουν λόγω μιας επιδημίας. Το 1739 ο Μούννιχ κατάφερε να περάσει το Δνείπερο, να νικήσει τους Τούρκους στο Σταβουχάνυ, να καταλάβει το φρούριο του Χοτίν και στα τέλη Αυγούστου το Ιάσιο.Η στρατιά του Ντον, υπό τον στρατηγό Πέτρο Λάτσι, δύναμης 28.000 ανδρών, και με την υποστήριξη του στολίσκου του Δόν επιτέθηκε, στις 19 Ιουνίου 1736, στο Αζόφ, το οποίο και κατέλαβε. Το 1737, έχοντας φτάσει τη δύναμη των 40.000 ανδρών εισέβαλε στην Κριμαία, κατανίκησε τα ταταρικά στρατεύματα και κατέλαβε το Καρασού-Παζάρ. Τελικά όμως, ελλείψει εφοδίων αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν στην Ουκρανία. Τον Ιούλιο του 1737 η Αυστρία κήρυξε τον πόλεμο στους Οθωμανούς, όμως ηττήθηκαν επανειλημμένα και αναγκάστηκαν να τερματίσουν τον πόλεμο με τη συνθήκη του Βελιγραδίου.



Τερματισμός του Πολέμου 
Η Ευρώπη το 1740, όπου και η ρύθμιση των συνόρων μετά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο.Μετά την αποχώρηση των Αυστριακών από τον πόλεμο, οι Ρώσοι βρέθηκαν τελείως μόνοι εναντίον των Οθωμανών, παράλληλα την περίοδο εκείνη υπήρχε κίνδυνος να ξεσπάσει νέος πόλεμος με τη Σουηδία. Έτσι αναγκάστηκαν να αποδεχτούν τη σύναψη συνθήκης ειρήνης, στις 18 Σεπτεμβρίου του 1739 στη Νύσσα, αρκούμενοι στον έλεγχο του λιμανίου του Αζόφ, το οποίο όμως έπρεπε να αφήσουν ανοχύρωτο, εγκαταλείποντας όλα τα άλλα εδαφικά κέρδη.

Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1806–1812)Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδειαΜετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση Ρωσοτουρκικός Πόλεμος (1806-1812)


Μέρος των Ρωσοτουρκικών πολέμων και των Ναπολεόντειων πολέμων



Ο Ρωσικός στόλος μετά τη Ναυμαχία του Άθω, του Αλεξέι Μπογολιούμποβ (Aleksey Bogolyubov) (1824-96).

Χρονολογία 1806-1812

Τόπος Μολδαβία, Βλαχία, Αρμενία και τα Δαρδανέλια

Έκβαση Νίκη της Ρωσίας

Μαχόμενοι

Ρωσική αυτοκρατορία Οθωμανική αυτοκρατορία

Αρχηγοί

Πρίγκηπας Προζορόβσκι

Πρίγκηπας Μπαγρατιόν

Νικολάι Καμένσκι

Μιχαήλ Κουτουζόβ Σελίμ Γ'

Μαχμούτ Β'

Δυνάμεις

Άγνωστες Άγνωστες

Απώλειες
Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1806-1812 ήταν μία από τις πολλές πολεμικές αναμετρήσεις μεταξύ της Αυτοκρατορικής Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.



Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη]

1 Υπόβαθρο

2 Πρώτες εχθροπραξίες

3 Εκστρατείες 1808-1810

4 Αποτελέσματα

5 Βιβλιογραφία





Υπόβαθρο
Ο πόλεμος ξέσπασε μεταξύ του 1805 – 1806, στη σκιά των Ναπολεόντειων Πολέμων. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενθαρρυμένη από την ήττα της Ρωσίας στη μάχη του Οστερλίτζ (Austerlitz), καθαίρεσε τους Ρωσόφιλους οσποδάρους των υποτελών σε αυτή κρατών της Μολδαβίας (Αλέξανδρος Μουρούζης) και Βλαχίας (Κωνσταντίνος Υψηλάντης). Ταυτόχρονα, οι Γάλλοι σύμμαχοί των Τούρκων κατέλαβαν τη Δαλματία και απειλούσαν να διεισδύσουν στα Παραδουνάβια πριγκιπάτα ανά πάσα στιγμή. Προκειμένου να διασφαλίσει τα Ρωσικά σύνορα ενάντια σε μία πιθανή Γαλλική επίθεση, ένα Ρωσικό στρατιωτικό απόσπασμα 40.000 στρατιωτών προωθήθηκε στη Μολδαβία και τη Βλαχία. Ο Σουλτάνος αντέδρασε αποκλείοντας τα Δαρδανέλια για τα Ρωσικά πλοία και κηρύττοντας τον πόλεμο στη Ρωσία.



Πρώτες εχθροπραξίες
Αρχικά ο τσάρος ήταν διστακτικός να συγκεντρώσει μεγάλες δυνάμεις ενάντια στην Τουρκία ενώ παράλληλα οι σχέσεις με την Γαλλία ήταν αβέβαιες και ο κύριος όγκος του στρατού του ήταν απασχολημένος πολεμώντας τον Ναπολέοντα στην Πρωσία. Μία Οθωμανική επίθεση με στόχο το Βουκουρέστι ανεστάλη εγκαίρως στο Ομπιλέστι (Obilesti) από μία δύναμη 4.500 στρατιωτών διοικούμενες από τον Μιχαήλ Μιλοράντοβιτς (Mikhail Miloradovich) στις 2 Ιουνίου 1807. Στην Αρμενία, το απόσπασμα, δύναμης 7.000 ανδρών, του Κόμη Ιβάν Γούδοβίτς (Count Ivan Gudovich) κατέστρεψε μία μεγάλη τουρκική δύναμη 20.000 ανδρών στη μάχη του Αρπαχάι (18 Ιουνίου). Στο μεταξύ, το Ρωσικό ναυτικό υπό τη διοίκηση του Ντιμίτρι Σενιάβιν απέκλεισε τα Δαρδανέλια και κατέστρεψε τον Οθωμανικό στόλο στη Ναυμαχία των Δαρδανελίων και τη Ναυμαχία του Άθω, εδραιώνοντας τη Ρωσική κυριαρχία στη θάλασσα.



Εκστρατείες 1808-1810 
Σε αυτό το σημείο ο πόλεμος αν δεν υπογράφονταν οι συνθήκες του Τιλσίτ (Peace of Tilsit). Ο Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας, μετά από προτροπή του Ναπολέοντα να υπογράψει ανακωχή με τους Τούρκους, χρησιμοποίησε την παύση των πολεμικών επιχειρήσεων για να μεταφέρει περισσότερους Ρώσους στρατιώτες από την Πρωσία στη Μπεσαράβια. Όταν ο στρατός του Νότου έφτασε τις 80.000 άνδρες και οι εχθροπραξίες ξανάρχισαν, ο εβδομηνταεξάχρονος επικεφαλής διοικητής Προζορόβσκι (Prozorovsky) σημείωσε μικρή πρόοδο για περισσότερο από ένα χρόνο. Τον Αύγουστο του 1809 αντικαταστάθηκε από τον Πρίγκηπα Μπαγρατιόν (Pyotr Bagration) ο οποίος άμεσα πέρασε το Δούναβη και κατέλαβε την επαρχία Δοβρουτσά (Dobruja). Ο Μπαγρατιόν κινήθηκε για να πολιορκήσει την πόλη Σιλίστρια (Silistria), όμως, μαθαίνοντας ότι ο τουρκικός στρατός, δύναμης 50.000 ανδρών, πλησιάζει την πόλη, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Δοβρούτσα και να υποχωρήσει στη Μπεσαράβια.



Το 1810 οι εχθροπραξίες άρχισαν εκ νέου από τα αδέρφια Καμένσκι (Kamensky), τα οποία νίκησαν τις Οθωμανικές ενισχύσεις που κατευθύνονταν προς τη Σιλίστρια και εκδίωξαν τους Τούρκους από το Παζαρντζίκ (Pazardzhik) στις 22 Μαΐου. Η ήττα αυτή των Τούρκων έφερε τη Σιλίστρια σε δεινή θέση και η φρουρά της πόλης παραδόθηκε στις 30 Μαΐου. Δέκα μέρες αργότερα, ο Καμένσκι άρχισε την πολιορκία ενός άλλους ισχυρού οχυρού, αυτού της πόλης Σούμλα (Shumla). Η έφοδος του προς το φρούριο αποκρούστηκε με μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές (Ανάμεσα στούς νεκρούς ήταν ο Εμμανουήλ Παπαδόπουλος Ρώσος Υποστράτηγος, Ελληνικής καταγωγής), ενώ περισσότερη αιματοχυσία επήλθε κατά τη δολοφονική έφοδο στην πόλη Ρους (Rousse), στις 22 Ιουλίου. Το οχυρό της Ρους αντιστάθηκε στις επιθέσεις των Ρώσων μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου, και μετά από τον αιφνιδιασμό ενός μεγάλου Τουρκικού αποσπάσματος και την εκδίωξή του στο Μπατίν (Batyn) από τον στρατό του Καμένσκι στις 26 Αυγούστου. Λίγο αργότερο ο Καμένσκι πέθανε και ο νέος διοικητής, Μιχαήλ Κουτουζόβ (Mikhail Kutuzov), εγκατέλειψε τη Σιλίστρια και άρχισε σταδιακά να υποχωρεί προς το Βορρά.



Αποτελέσματα [Επεξεργασία]Η υποχώρηση του Κουτουζόβ προκάλεσε τον Τούρκο διοικητή, Αχμέτ Πασά (Ahmet Pasha), να οδηγήσει τους 60.000 άνδρες του ενάντια του Ρωσικού στρατού. Η μάχη έλαβε χώρα στις 22 Ιουνίου 1811 κοντά στη Ρους. Παρόλο που η επίθεση αποκρούσθηκε ο Κουτουζόβ διέταξε τις δυνάμεις του να διαβούν τον Δούναβη πίσω στη Μπεσαράβια. Αρκετούς μήνες αργότερα, ένα ξεχωριστό απόσπασμα επέστρεψε μυστικά, αιφνιδιάζοντας τον Αχμέτ Πασά τη νύχτα, στις 2 Οκτωβρίου. Περισσότεροι από 9.000 Οθωμανοί σφαγιάστηκαν εκείνη τη νύχτα, υποχρεώνοντας τον Αχμέτ Πασά να παραδοθεί στον Κουτουζόβ στις 23 Νοεμβρίου.



Σύμφωνα με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, που υπεγράφη από τον Κουτουζόβ στις 28 Μαΐου, οι Τούρκοι εκχώρησαν τη Μπεσαράβια στη Ρωσία (παρόλο που τα εδάφη αυτά άνηκαν στην υποτελή τους Μολδαβία την οποία είχαν υποχρέωση να προστατεύσουν). Η συνθήκη εγκρίθηκε από τον Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας στις 11 Ιουνίου, μόλις δεκατρείς μέρες πριν από την έναρξη της εισβολής του Ναπολέοντα στη Ρωσία.

http://el.wikipedia.org/


Η Μάχη του Σαρίκαμις - (sarı kamış) όπου 90.000 Τούρκοι στρατιώτες πέθαναν από το κρύο σε μια νύχτα κατά το Ρωσο-τουρκικό πόλεμο του 1914

Λίγο πριν από τη μάχη αυτή που έγινε στους ορεινούς όγκους γύρω από την πόλη , οι Τούρκοι του Εμβέρ Πασά έκαψαν και την πατρίδα μας το Τσορμίκ στις 12 και 13 Δεκεμβρίου 1914.


Παρακάτω ακολουθεί μια γλαφυρή περιγραφή της μάχης από το βιβλίο του Χριστόφορου Τσέρτικ ΄΄Στις Επαλξεις του Καρς΄΄

Ανενόχλητα κάτω απ’ τη γραμμή των εφόδων τους συγκεντρώνουν σε μια νύχτα τις μαχητικές μονάδες και το βαρύ πυροβολικό. Συγρόνως φθάνουν τα περίφημα τάγματα των Πλαστουνών (πεζοί Κοζάκοι) του στρατηγού Μπρεζεβάλσκι. Οι Τούρκοι κάνουν αλεπάλληλες εξορμήσεις κατεβαίνοντας προς τα κάτω στη μεριάτου Σαρίκαμίς απ’ το δασώδες ορεινό συγκρότημα του Τσορμίκ (Cermik - Kaynak). Με την κάθε τους εξόρμηση σπάζουν τα μούτρα τους πάνω στις ατσάλινες λόγχες των θεριεμένων Κοζάκων του Μπρεζεβάλσκι. Κι η μάχη βρίσκεται στην αρχή της τραγικής της εξέλιξης. Τα τάγματα των Πλαστουνών κινούνται τη νύχτα μόνον μέσα στα χιόνια και στην παγωνιά. Τη μέρα είναι ακροβολισμένοι στις γωνιές των ακραίων σπιτιών της κωμόπολης προς τη γέφυρα του Γιαγπασάν και αναπαύονται. Ξεθεωμένοι απ’ την κούραση και την ταλαιπωρία κοιμούνται άλλοι, καθιστοί κι’άλλοι ακουμπισμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Έτσι παίρνουν λίγο κουράγιο για να ριχτούν στις νυχτερινές εφόδους κατά της χιονισμένης βουνοπλαγιάς όπου συναντούσαν τους Τούρκους να κατεβαίνουν για την κατάληψη της πόλης. Οι Τούρκοι υπερέχουν αριθμητικά.



Οι ανιχνευτές κάνουν αναφορές τη μια πάνω στην άλλη. Δεν πολυνοιάζεται ο Μπρεζεβάλσκι για την αριθμητική υπεροχή των Τούρκων. Βρίσκεται ο ίδιος στην πρώτη γραμμή σ’ ένα από τα τελευταία σπίτια. Ούτε στιγμή δεν απομακρύνθηκε από το πλευρό των αγαπημένων του Κοζάκων. Κάτω απ’ την πυκνή ομίχλη επιθεωρεί τη γη του πυρός. Είναι πεπεισμένος ότι ο καλύτερος σύμμαχος του ο στρατηγός μορόζ (παγωνιά) τον βοηθάει και του υπόσχεται ότι θα καθήλωση τους Τούρκους πάνω κει στη δασώδη χιονισμένη βουνοπλαγιά. Πιο πολύ όμως στηρίζεται στο υψηλό ηθικό των Κοζάκων, στην αποφασιστικότητα και στην ανδρεία τους.



Κι αρχίζει η μάχη με λύσσα και πείσμα κι’ απ’ τα δύο μέρη.Την είδα και την έζησα από κοντά. Ήταν κάτι το επιβλητικό. Παρακολούθησα την πορεία της από την αρχή ως το τέλος, από 1η ως την 21η του Δεκέμβρη του 1914. Δυο φορές τη μέρα ανέβαινα στο παρατηρητήριο του φίλου αντισυνταγματάρχη Γκρέσσελ και με τεντωμένο μάτι έβλεπα τα κανόνια να ρίχνουν αδιάκοπα, χωρίς ανάπαυλα και δημιουργώντας έτσι μια κόλαση από σίδερο και φωτιά σάρωναν τ’ αντικρινά χαρακώματα των Τούρκων. Τα χιονισμένα υψώματα του Τσορμίκ κυριολεκτικά ανασκάφτηκαν. Από πάνω μας περνούσαν οι οβίδες και οι σφαίρες και τα παραγγέλματα των βαθμοφόρων αντηχούσαν μεσ’ τη νύχτα. –Χτυπάτε παιδιά, μη λυπάστε, μη’ κιοτεύετε. Οι άγριες επιθέσεις των Τούρκων διαδέχονταν η μία την άλλη. Με την κάθε εξόρμηση σπάζει το επιθετικό τους κύμα. Οι Τούρκοι αποδεκατισμένοι απ’ τα σφοδρά πυρά του πυροβολικού που τη μέρα γίνονταν σφοδρότερα, θερίζονται κυριολεκτικά. Ατέλειωτο κύμα τραυματιών και αρρώστων προχωρεί προς τους στρατώνες.



Τους Ρώσους σκοτωμένους οι τραυματιοφορείς τους φορτώνουν στα άλογα ή στις καμήλες, όπως οι ξυλοκόποι φορτώνουν τα κούτσουρα από δυο στα πλευρά και ένα στο σαμάρι. Τα βαριά πυροβόλα, οι ατέλειωτες έφοδοι των Πλαστουνών και Τούρκων κατάντησαν τη μαγευτική κοιλάδα του Σαρίκαμις σε τρομακτική κόλαση. Το πείσμα κι’ από τα δύο μέρη δεν είχε όρια. Δώδεκα φορές σε μια νύχτα ρίχτηκαν οι Τούρκοι απ’ τα προχώματα του αντικρινού δάσους, που ήταν χωμένα μέσα στα χιόνια, για την κατάληψη της πόλης. Πάνω στη μεγάλη γέφυρα ήρθαν με τους Ρώσους στήθος με στήθος. Το άλλα…α.α.α... και τα ουρρά..α..α.......έσμιγαν σε ένα άγριο μουγκρητό ζώου που το σφάζουν... Οι Ρώσοι θεριεμένοι με τις λόγχες γυμνές έπεφταν στους Τούρκους εμποδίζοντας τους να σπάσουν τις γραμμές της πολιορκημένης πόλης. Μάταια ο Ισχάν πασάς περιμένει ενισχύσεις. Μετράει τις ώρες, τις στιγμές, αναμένοντας να του έρθει αποφασιστική ενίσχυση.



Μα ήταν αδύνατο να πάρουν οι Τούρκοι ενισχύσεις, γιατί έπρεπε να διασχίσουν χίλια χιλιόμετρα από δύσβατους ορεινούς όγκους χωρίς συγκοινωνία. Ενώ οι αντίπαλοι τους Ρώσοι, βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση. Κρατάνε γερά τις γραμμές εφοδιασμού, τις σιδηροδρομικές γραμμές Κάρς-Σαρίκαμις και ρίχνουν στη μάχη όλη τη δύναμη των φρουρίων Κάρς και Αλεξανδρούπολης. Είχαν πλεονεκτήματα ελιγμού και έγκαιρης χρήσης των εφεδρειών. Πλευροκοπούμενη η μαχητική παράταξη του 9ου Τουρκικού σώματος του Ισχάν πασά, το σώμα αυτό καθηλώθηκε στις θέσεις του. Τσακισμένο και εξασθενημένο βρίσκεται τώρα μέσα σε λαβίδα των ρωσικών επιθετικών μονάδων. Η αντίσταση των Τούρκων όλο και παραλύει κι’ αρχίζει βαριά να ψυχομαχεί. Μη έχοντας άλλη διέξοδο, στέλνει ο Ισχάν πασάς έναν Τσερκέζο από το άνω Σαρίκαμις (δυο χιλιόμετρα δυτικά του Σαρίκαμις στις Ρωσικές γραμμές) με ολοφάνερη διάθεση γιαπαράδοση του. Οι Τούρκοι λύγισαν.



Στις 20 του Δεκέμβρη, τα πυρά έπαυσαν. Σαν αστραπή διαδόθηκε στην πόλη ότι οι Τούρκοι που έμειναν ζωντανοί, συνθηκολογούν χωρίς όρους. Έβλεπα τις συναρπαστικές μεταπτώσεις της μεγάλης μάχης από κοντά τόσες μέρες με αδιάκοπη αγωνία. Τώρα την ψυχή μου πλημμυρίζει η χαρά. Οι Τούρκοι παραδίδονται. Σούρουπο, βραδιάζει, πέρα απ’ το βουνό προς τη χαράδρα του ‘ Ανω Σαρίκαμις μια πελώρια μακριά γραμμή μαυρίζει. Είναι μυρμηγκιά των Τούρκων αιχμαλώτων. Το καραβάνι βουβό, κατεβαίνει, έρχεται προς το σταθμό, χωρίς συνοδεία... Τρέχαμε όλοι χαρούμενοι μα και περίεργοι να δούμε τους άγριους επιδρομείς. Τότε ήταν που αιχμαλωτίστηκε κι’ ο Τούρκος σωματάρχης Ισχάν πασάς. Μαζί με το επιτελείο του βάδιζε επικεφαλής της φάλαγγας... Μετά βίας οι αξιωματικοί στέκονταν στα πόδια τους μαύροι, άπλυτοι, αξύριστοι,ράκη... Κι’ ο Μπεζεβάλσκι με χαμόγελο υποδέχεται τον Ισχάν πασά στο σταθμό... Και με αυτοκίνητο τον μεταφέρειστο στρατηγείο του, στο μεγάλο πευκόδασος... Εικόνα φρικτού ολέθρου παρουσίαζε κείνες τις μέρες η κοιλάδα του Σαρίκαμις. Κι η γιγαντομαχία του, έριξε βαθιές ρίζες απογοήτευσης σ’ όλη τη μελλοντική έκβαση των Τουρκικών επιχειρήσεων.



Εξω απ’ την αφάνταστη σ’ έκταση καταστροφή των Τούρκων, ο Εμβέρ εξακολουθούσε τις πιέσεις στη γραμμή Μπαρτουζ (Παρτούζ- Gaziler) -Καράουργαν και Μιτζιγκέρτ-Μαμάτζ, τάχα για να προλάβει την καταστροφή του τομέα του Σαρίκαμίς. Ούτε και οι επιτυχίες του Χαλήλμπεη στην Ούρμια άλλαξαν την κατάσταση στο καλύτερο. Γιατί κατά τη μάχη που γίνηκε στην πεδιάδα Χόι-Δίλμαν στο Διαδίν νικήθηκε ολοκληρωτικά. Έτσι μη έχοντας ελπίδα νίκης από πουθενά, οι Τούρκοι οπισθοχώρησαν σε αξιοθρήνητα χάλια. Το όνειρο λοιπόν του Εμβέρ που δημιούργησε την ολέθρια αυτή περιπέτεια διαλύθηκε,σαν σαπουνόφουσκα σε παιγνιδιάρικο φύσημα ενός παιδιού, που αφού πρώτα πληρώθηκε με αμέτρητο ανθρώπινο αίμα.



Το Σαρίκαμις ήταν οι μοιραίος τόπος για την αποτυχία των μεγαλοφυών σχεδίων του και λαμπρό στάδιο για την ανάδειξη του Μπρεζεβάλσκι σε πρώτης τάξεως στρατηγικό ηγέτη, όπου μετά του ανατέθηκε η πρώτη Διοίκηση της «Δρώσης Στρατιάς του Καυκάσου».







* το βίντεο που προβάλλεται είναι από επίκαιρα της εποχής , και το αλιεύσαμε από τουρκική ιστοσελίδα !

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Ρωσο-τουρκικοι πόλεμοι "