Οι Αρχαίοι Έλληνες Κασσάνδρες προέβλεψαν

Ο Ησίοδος, 850 χρόνια προ Χριστού, κρίνοντας από τη συμπεριφορά τω συμπολιτών του, προέβλεπε: «Θα έρθει καιρός που νομοθέτης θα είναι η βία και η δύναμη. Οι κακοποιοί θα είναι σεβαστοί από όλους. Ο όρκος δεν θα δεσμεύει κανέναν και οι άξιοι δεν θα βρίσκουν καταφύγιο πουθενά».

Δυο-τρεις αιώνες αργότερα, ο μέγας σοφός Σόλων διαπίστωνε την επιβεβαίωση της πρόβλεψης του Ησιόδου: «Τώρα την πόλη τη χαλούν οι ίδιοι οι πολίτες, οι παραδόπιστοι με τα ελαφρά μυαλά τους, και της δημοκρατίας οι κεφαλές, με άδικες βλέψεις, γιατρειά να βάλουν δεν μπορούν στην απληστία τους, παρά την αδικία στην αδικία ποιος θα πλουτίσει».

Και ο ακόμη πιο επίκαιρος Ισοκράτης, με πίκρα διαπίστωνε: «Σε τέτοια αφροσύνη έχουν φθάσει μερικοί ώστε θεωρούν πως η αδικία είναι μεν επονείδιστη, μα από την άλλη είναι ωφέλιμη και συμφέρει στην καθημερινή ζωή. Ενώ η δικαιοσύνη είναι σίγουρα αξιέπαινη, αλλά πιο πολύ ωφελεί όσους δεν την έχουν, παρά όσους την έχουν».

Και να επαναλάβω τις επικαιροποιηθείσες διαπιστώσεις που αποδίδονται επίσης σε αυτόν το μεγάλο υμνητή της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας: «Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε στους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία».

Ο Ισοκράτης επίσης επισήμαινε: «Από παλιά εσείς συνηθίζατε να περιφρονείτε όλους τους άλλους εκτός από εκείνους που συμφωνούσαν με τις επιθυμίες σας. Έτσι έχετε αναγκάσει τους ρήτορες να μην φροντίζουν και να μην σκέπτονται εκείνα που συμφέρουν τον πολίτη, αλλά πώς θα βγάλουν λόγους που θα σας αρέσουν. Και όμως, αν θέλατε να αναζητείτε το συμφέρον των πολιτών, θα έπρεπε να προσέχατε περισσότερο εκείνους που διαφωνούν μαζί σας παρά εκείνους που συμφωνούν για να σας ευχαριστήσουν».

Και ο Λογγίνος, το 100 μ.Χ., με αγανάκτηση κατήγγελλε και προειδοποιούσε: «Ο άμετρος και αχαλίνωτος πλουτισμός με τους απογόνους του (πλεονεξία και τρυφηλότητα) γεννούν την ύβρη, την παρανομία και την αναισχυντία».