Δέκα τεχνικές για να σας ελέγχουν το μυαλό, Νόαμ Τσόμσκυ

Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.

1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.
Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.
Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.
Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του.
Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990.
Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποιήση)

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.
Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύντονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρ ό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.
Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ.
Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.
Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’ όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’ όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δέκα τεχνικές για να σας ελέγχουν το μυαλό, Νόαμ Τσόμσκυ"

ΑΟΖ και η σημασία του συμπλέγματος Καστελλορίζου

Του Νίκου Λυγερού

Παλαιότερα υπήρχε μια αμφισβήτηση όσον αφορά στη Γαύδο από την πλευρά της Λιβύης, αλλά τώρα, από τότε που κάναμε σεισμικά στη Νότια Κρήτη έως τη μέση γραμμή, ενσωματώσαμε τη δράση της Γαύδου που προσφέρει στην ελληνική ΑΟΖ επιπλέον 2428 Km² χωρίς κανένα πρόβλημα και συνεχίζουμε με συνομιλίες, για να υπογράψουμε μια επίσημη συμφωνία de jure. Με ανάλογο τρόπο, η τριμερής του Καΐρου ενεργοποιεί τη δράση του συμπλέγματος Καστελλορίζου που προσφέρει στην ελληνική ΑΟΖ επιπλέον 20851 km², αφού η ζώνη επαφής της ελληνικής ΑΟΖ με την κυπριακή ΑΟΖ οφείλεται στην ύπαρξή του. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι έχουμε μια αλλαγή φάσης που αφορά άμεσα στην λεκάνη Ηροδότου, η οποία διαθέτει μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Η τριπλή επαφή μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου δεν είναι πια μόνο ένα θεωρητικό σημείο, αποτέλεσμα των υπολογισμών μέσω διαγραμμάτων Voronoi αλλά μια απτή γεωοικονομική πραγματικότητα της έννοιας της ΑΟΖ. Το τριπλό σημείο επαφής θα είναι και σημείο αναφοράς στις τελικές διαπραγματεύσεις, αφού είναι αυτό που θα κλείσει και την τριπλή συμφωνία που θα έρθει να ενισχύσει την υπάρχουσα συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ Αιγύπτου και Κύπρου. Έχουμε λοιπόν τα χειροπιαστά αποτελέσματα μιας δράσης που λειτουργεί σε απόσταση 259 Km και επιτρέπει σε αυτές τις τρεις χώρες να έχουν ένα σημείο επαφής κοινό. Αυτή η νέα δυναμική σε πολιτικό επίπεδο βασίζεται στο υπόβαθρο της τοποστρατηγικής κι όχι μόνο της γεωστρατηγικής, αφού δεν μιλούμε πια για γείτονες αλλά για σχέσεις. Κι αυτές οι σχέσεις μεταξύ των τριών κρατών έχουν αλλάξει όλα τα δεδομένα. Τώρα με τις εξελίξεις στα κοιτάσματα Αφροδίτη και Ονασαγόρα στα θαλάσσια οικόπεδα 12 και 9, εισχωρούμε σε μια νέα φάση ακόμα και για τα ίδια τα ενεργειακά μας θέματα. Σε αυτό το πλαίσιο, η γεωπολιτική θέση της Κύπρου έχει αναβαθμισθεί. Έτσι κι η ύπαρξη του συμπλέγματος Καστελλορίζου λειτουργεί συμμαχικά προς την ίδια κατεύθυνση δίχως πια καμία διπλωματική δικαιολογία. Επίσης το όλο ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι σε φάση άμεσης υποστήριξης διότι όλα αυτά τα δεδομένα είναι καταλυτικά για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι βλέπουμε ότι τα κράτη μέλη ξεκαθαρίζουν τη θέση τους απέναντι στην Τουρκία, αφού θεωρούν ότι είναι απαράδεκτες οι κινήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ. Συνολικά και ολικά, ζούμε μια αλλαγή φάσης και σε αυτή το σύμπλεγμα Καστελλορίζου παίζει ένα θεμελιακό ρόλο.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=17563&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΟΖ και η σημασία του συμπλέγματος Καστελλορίζου"

Ήρθε η ώρα της ελληνικής ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Όλα τα γεγονότα που γίνονται λόγω της κυπριακής ΑΟΖ, δημιουργούν ένα πολύ καλό και δυναμικό timing. Όλες οι αντιδράσεις και οι στάσεις των ξένων χωρών, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αμερική, η Ρωσία, η Γαλλία, η Γερμανία και το Ισραήλ κατά των κινήσεων της Τουρκίας, δείχνουν χειροπιαστά και πρακτικά τη δύναμη του Δίκαιου της Θάλασσας. Έτσι όταν μια χώρα επιλέγει να ανακηρύξει την ΑΟΖ της και να οριοθετήσει τα όριά της μέσω της μέσης γραμμής, μπορεί στη συνέχεια να βρεθούν σύμμαχοι οι οποίοι λόγω κρατικών συμφερόντων αλλά και των εταιρειών τους, που θα υποστηρίξουν τις θέσεις της σε γεωοικονομικό επίπεδο για ν' ακολουθήσει μετά και η γεωπολιτική διάσταση. Η ΑΟΖ λειτουργεί σε αυτές τις περιπτώσεις ως καταλυτικό στοιχείο, αφού επιτρέπει σε άλλες χώρες και ειδικά σε ευρωπαϊκές να κρατήσουν μια θέση σταθερή λόγω του υπόβαθρου. Η τριμερής επαφή που έγινε στο Κάιρο ενισχύει ουσιαστικά το όλο πλαίσιο και δίνει μάλιστα παράδειγμα και για μια άλλη τριμερή επαφή, η οποία θα γίνει στο Τελ Αβίβ. Η σκακιέρα έχει αλλάξει στην Ανατολική Μεσόγειο και όλοι βλέπουν ότι πρόκειται πια για ένα παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος, όπου μπορεί να επιτευχθεί μια ισορροπία Pareto κι όχι μόνο μια ισορροπία Nash. Έτσι τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν κάθε συμφέρον να γίνουν εξορύξεις σε ΑΟΖ κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αποφύγει ολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση την ενεργειακή της εξάρτηση από ξένους παράγοντες. Η Αμερική και η Ρωσία θέλουν να παίξουν στην περιοχή και με τις πετρελαϊκές τους εταιρείες, όπως είναι η Noble, η Gazprombank και Novatec αφού διαχειρίζονται ήδη το οικόπεδο 12 και είναι υποψήφιες στα οικόπεδα 5, 6, 7 και 8. Η Γαλλία μέσω της Total διαχειρίζεται τα οικόπεδα 10 και 11 και είναι υποψήφια συνολικά σε 7 από τα 9 θαλάσσια οικόπεδα που είχαν υποψηφιότητες. Η Γερμανία έχει ανάγκη από πράσινη ενέργεια για να σταματήσει εξ ολοκλήρου το πυρηνικό της πρόγραμμα και η πιο ισχυρή λύση είναι βέβαια το φυσικό αέριο. Και αυτό της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί το μέλλον. Όσον αφορά στην Ιταλία μέσω της ENI βρίσκεται στα θαλάσσια οικόπεδα 2,3 και 9. Κατά συνέπεια αν συνυπολογίσουμε όλα αυτά τα δεδομένα με το ενδιαφέρον που υπάρχει για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι ήρθε η ώρα της υλοποίησης σε πρακτικό επίπεδο με τα στίγματα, τους υπολογισμούς μέσω διαγραμμάτων Voronoi, τον καθορισμό της μέσης γραμμής με την Αίγυπτο και με την Κύπρο αλλά βέβαια και με την Ιταλία, αφού τώρα όλοι οι παίκτες της περιοχής ακολουθούν ένα στρατηγικό μείγμα, διότι οι θεσμικές τους στρατηγικές συγκλίνουν προς τον ίδιο σκοπό, δηλαδή τη στρατηγική αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου με την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Πηγή: http://lygeros.org/articles?n=17562&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ήρθε η ώρα της ελληνικής ΑΟΖ"

Ποιος θέλει να βάλει φωτιά στα Βαλκάνια;

Είναι φως φανάρι πως δεν είναι τυχαία όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Μέση Ανατολή, στις  Ασιατικές χώρες και ευρύτερα. Το σκηνικό, συμφέρει να πάρει διαστάσεις και στα Βαλκάνια. Και βρήκαν το δόλωμα. Την Αλβανία.

Βρήκαν την Αλβανία, βασιζόμενοι σε δύο βασικούς άξονες: στον τρομερό εθνικισμό και μεγαλοϊδεατισμό  των Αλβανών και στο φιλοαμερικανικό πρόσωπό τους.

Το να κάνεις τον τσαμπουκά μέσα σε σερβικό έδαφος, μέσα σ’ ένα γήπεδο που είναι κατακλεισμένο από Σέρβους και λιγοστούς Αλβανούς (δεν ανέλαβε την προσωπική ασφάλειά  τους η αστυνομία), το να προβάλεις  αλυτρωτικούς πόθους με το σύμβολο της μεγάλης Αλβανίας,  διεκδικώντας τα μισά Βαλκάνια, δεν είναι και τόσο εύκολο και τυχαίο. Κάποιος κρύβεται πίσω τους. Κάποιο δάκτυλο τους κατευθύνει.

Κι αυτό το δάκτυλο περίμεναν, για να ξεσπάσουν δημοσίως. Όχι πως μέχρι τώρα έκρυβαν τα ουτοπικά σχέδιά τους.  Απεναντίας. Ερχόντουσαν κάθε χρόνο και κάθε μήνα σε αναβάθμιση, σε τελειοποίηση, σε εγρήγορση.

Στα 24 χρόνια, της λεγόμενης δημοκρατίας στην Αλβανία, παρά τις συναλλαγές, ανταλλαγές, επισκέψεις κλπ, οι σχέσεις των δύο χωρών, Αλβανίας –Ελλάδος,  ήταν πάντα  οξυμένες και πάντα προειδοποιητικά μηνύματα  έστελνε το ΥΠΕΞ Ελλάδος, όπως οι 1561 «σοβαρές» προειδοποιήσεις της κομμουνιστικής Κίνας κατά των Αμερικανών, που παραβίαζαν τον εναέριο χώρο τους.   Το τσάμικο στο επίκεντρο των εκάστοτε αλβανικών κυβερνήσεων με ξέσπασμα την τωρινή εποχή. Οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων, με πρωτεργάτες τους υποψηφίους για το θώκο του Πρωθυπουργού, στις προεκλογικές τους συναντήσεις, ξεστόμιζαν περί αδικιών και περί μεγάλης Αλβανίας. Τα σχολικά βιβλία και όλα τα εγχειρίδια μολυσμένα με εθνικισμό και μεγαλοϊδεατισμό. Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα να περιπλανείται σαν τον Οδυσσέα και να περνά κάθε λίγο και λιγάκι μέσα από τη Σκύλα και τη Χάρυβδη.

Δεν μπορείς ν’ αναφέρεις σ’ ένα γραπτό τα δεινά των Βορειοηπειρωτών, λόγω των τεταμένων σχέσεων, μα κυρίως λόγω του συσσωρευμένου μίσους που ξεσπά ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τους κυβερνήτες, πολιτικούς, αρχηγούς κομμάτων και μέχρι τα μέλη των εθνικιστικών κομμάτων και  συμμοριών.   

Μετά τα γεγονότα του ποδοσφαιρικού αγώνα, ο εθνικισμός και μεγαλοϊδεατισμός μεγάλωσαν πάρα πολύ.  Δεν υπάρχει μέσο ενημέρωσης που να μην προβάλλει την «ανδρεία» των ποδοσφαιριστών, την ιδέα της μεγάλης Αλβανίας, την κακή ποιότητα των σερβικών και ρωσικών προϊόντων, τον κακό  Έλληνα Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, την αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα...

Κομβόι με αυτοκίνητα γυρόφερναν στους δρόμους των αλβανικών πόλεων βρίζοντας και χουχιάζοντας τους Σέρβους και τους χριστιανούς και υμνώντας τους ήρωες ποδοσφαιριστές Αλβανούς.

Τα αλβανικά σόου «πορτοκαλί» και «αλ παζάρ» γελοιοποιούν τους αδύναμους Σέρβους, τους φτωχούς από την κρίση Έλληνες και δοξάζουν, για δύο ώρες, τους λεβέντες ήρωές τους, προβάλλοντας ανοιχτά πια, το χάρτη της μεγάλης Αλβανίας.

Κάθε πρωί, την τελευταία εβδομάδα, δέκα λεπτά προτού οι μαθητές μπουν στις τάξεις θ’ ακουστεί  από το μεγάφωνο ο εθνικός  αλβανικός ύμνος, ανεξαρτήτως που κάποιος είναι κουρασμένος και θέλει την ησυχία του.

Ο εθνικιστής Τζούφι γράφει σε πρωτοσέλιδο πως απειλή για τα Βαλκάνια είναι η Σερβο-ελληνική συμμαχία και όχι η μεγάλη Αλβανία.

Ξέρουν πάρα πολύ καλά το ρόλο τους. Πάντα σε αντεπίθεση. Πάντα να προσκομίσουν οφέλη και όχι να παραχωρήσουν το οτιδήποτε. Να τραβηχτεί ο  όρος «Βόρειος Ήπειρος» ζητούν τώρα. Με κυβερνητικές προειδοποιήσεις. Με τσαμπουκά.

Η Ελληνική Πολιτεία, με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλο, να κοιτάει πώς να εξαντλήσει την τετραετία. Αυτό είναι το ποθούμενο. Τι γίνεται με τα εθνικά θέματα, τι παθαίνουν οι Δερβιτσιώτες και όλοι οι Βορειοηπειρώτες, τι γράφουν τα βιβλία και ιδίως αν υπάρχει ένα εκκρεμές ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου να τα βάλουν επί τάπητος, λίγο τους νοιάζει.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποιος θέλει να βάλει φωτιά στα Βαλκάνια;"

Δεν πείθουν κανέναν τα επιχειρήματα ΜακΓκρέγκορ

Οι συζητήσεις, οι παρεμβάσεις και οι διαμάχες σχετικά με την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα έχουν φουντώσει στο Λονδίνο. Το θέμα έχει επανέλθει αυτήν την περίοδο στην επικαιρότητα περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Διχασμένο εμφανίζεται το αναγνωστικό κοινό της ηλεκτρονικής έκδοσης του Guardian αναφορικά με το θέμα του επαναπατρισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα και με αφορμή άρθρο του Τζόναθαν Τζόουνς, ο οποίος υπερασπίζεται το αίτημα της Αθήνας. 

«Τα ελγίνεια πρέπει να παραμείνουν εδώ που είναι, είναι γελοίο να θέλουμε να γυρίσει πίσω ο χρόνος, τα μάρμαρα φυλάσσονται με ασφάλεια, πείτε στην Ελλάδα και την κ. Κλούνι, ευγενικά, να μας παρατήσουν... Άλλωστε η Ελλάδα είναι ένα αποτυχημένο κράτος, που δεν μπορεί να φροντίσει ούτε τους θησαυρούς που διατηρεί. Απλά ψάξτε στο Google για τις κλοπές έργων τέχνης στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια... και η κατάσταση θα χειροτερέψει»γράφει ένας εκ των αναγνωστών, για να λάβει την αποστομωτική απάντηση: «Πάρα πολλές ψευδο-ελλείψεις ('too many pseudo ellipses...').

Αντίθετοι με το παραπάνω σχόλιο εμφανίζονται και άλλοι αναγνώστες, εκ των οποίων ο ένας γράφει: «Η Ελλάδα δεν είναι αποτυχημένο κράτος και μπορεί να φροντίσει πολύ καλά τους πολιτιστικούς θησαυρούς της. Έχει μουσεία παγκόσμιας κλάσης και άριστους αρχαιολόγους». 

«Μπορούμε να τα στείλουμε πίσω ώστε οι χώρες τους να τα καταστρέψουν, όπως έγινε με αρχαιότητες στο Ιράν, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία, την Αίγυπτο... Ή να τα επιστρέψουμε απλώς για να αισθάνεστε ανώτεροι στην προσπάθειά σας να προκαλέσετε μία διαμάχη» είναι άλλη μία άποψη που διατυπώνεται, η οποία επίσης δεν μένει αναπάντητη από αναγνώστες που στηρίζουν το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης.

Το άρθρο του Τζόουνς

Στο άρθρο του ο Τζόναθαν Τζόουνς υποστηρίζει πως «η υφαρπαγή των Μαρμάρων από τον λόρδο Έλγιν είναι ένας λεκές» στη φήμη της Βρετανίας. Καλεί, δε, τα βρετανικά μουσεία «να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα» και να αντιληφθούν πως «ο ιμπεριαλισμός της τέχνης έχει πεθάνει». 

«Δεν μπορούν πλέον να κρατούν θησαυρούς της τέχνης που αποκτήθηκαν πριν από πολύ καιρό,  υπό αμφίβολες συνθήκες» υποστηρίζει ο Τζόουνς, σημειώνοντας ότι «η βρετανική αυτοκρατορία έχει πεθάνει» και γι' αυτό «τα λάφυρα πρέπει να επιστραφούν».

«Στη Γαλλία» συνεχίζει ο Τζόουνς «όπου τα μουσεία είναι γεμάτα με θησαυρούς, όπως και τα δικά μας, το ταμπού της 'εθνικής κληρονομιάς' τους έχει αρχίσει να αμφισβητείται. Πρέπει να τους ακολουθήσουμε σε αυτό τον δρόμο». 

Τέλος, ο Τζόουνς επικρίνει τη στάση του Βρετανικού Μουσείου, σημειώνοντας ότι αντί να αντιμετωπίζει την Αθήνα σαν εχθρό, θα έπρεπε να έχει αναπτύξει μία σχέση συνεργασίας με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. 

Μετά το αιχμηρό κείμενο που δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση του «Guardian», στο οποίο χαρακτηρίζεται ντροπή για τη φήμη των Βρετανών η πράξη του Έλγιν, αλλά και τα ιδιαίτερα αρνητικά σχόλια που συνόδευσαν τις φωτογραφίες των Γλυπτών που ανέβασε το Βρετανικό Μουσείο στο Instangram, ο διευθυντής του μουσείου αφιερώνει μία ολόκληρη συνέντευξή του στους «Times», προσπαθώντας να πείσει για τα επιχειρήματα της δικής του πλευράς.

Διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου: "Δεν επιστρέφουμε τα Γλυπτά στην Ελλάδα"

Μιλώντας στους δημοσιογράφους ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου, Νιλ ΜακΓκρέγκορ, επανέλαβε την πάγια θέση του μουσείου πως η απόκτηση των διάσημων γλυπτών από τον Λόρδο Έλγιν στις αρχές του 19ου αιώνα ήταν νόμιμη και πως υπήρχε «μέγιστο δημόσιο όφελος» από την παραμονή τους στο Λονδίνο, όπου βρίσκονται στο επίκεντρο του παγκόσμιου πολιτισμού.

«Τα Μάρμαρα θα έχουν το μέγιστο δημόσιο όφελος παραμένοντας στο Βρετανικό Μουσείο», υποστήριξε ο Νιλ ΜακΓκρέκορ, ενώ η Ελενα Κόρκα τόνισε: «Επιφανειακά, τοπικιστικά και άνευ ευαισθησίας τα επιχειρήματα»

«Τα Μάρμαρα θα έχουν το μέγιστο δημόσιο όφελος παραμένοντας στο Βρετανικό Μουσείο, πολύ περισσότερο από το να πάνε σε ένα καινούργιο μουσείο στην Αθήνα», ισχυρίζεται ο Νιλ ΜακΓκρέγκορ, συμπληρώνοντας πως από τη στιγμή που τα Γλυπτά ήρθαν στο Βρετανικό Μουσείο σταμάτησαν να αποτελούν αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες του Παρθενώνα και έγιναν Γλυπτά με δικά τους δικαιώματα.

Σχεδόν το ένα τρίτο των μαρμάρινων ανάγλυφων που κοσμούσαν τον ναό του Παρθενώνα και άλλα κτίρια στην Ακρόπολη των Αθηνών, βρίσκονται στο Λονδίνο, ενώ περίπου ίσως αριθμός παραμένουν στην Ελλάδα, σημειώνει το δημοσιεύμα.

«Πολλά από αυτά δεν υπάρχουν πια. Επομένως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα καλλιτεχνικής οντότητας και πόσο μάλλον αν επιστραφούν στο ερειπωμένο κτίριο από το οποίο προήλθαν» δήλωσε ευθαρσώς. 

Σύμφωνα με το άρθρο της London Evening Standard, το μουσείο βρίσκεται υπό επίθεση εδώ και δεκαετίες από την ελληνική κυβέρνηση, της οποίας οι προσπάθειες για τον επαναπατρισμό των γλυπτών θα εκπροσωπηθούν πλέον από μια ομάδα δικηγόρων που περιλαμβάνει τους Τζέφρι Ρόμπερτσον και Αμάλ Αλαμουντίν.

Στη συνέχεια, το δημοσίευμα αναφέρει και τις εκκλήσεις της UNESCO, προς το Βρετανικό Μουσείο για τη συμμετοχή σε μια «διαδικασία διαμεσολάβησης» προκειμένου να επιλυθεί το ζήτημα.

Μιλώντας όμως στους Times ο ΜακΓκρέγκορ δήλωσε πως το μουσείο ήταν «πάντα έτοιμο για οποιεσδήποτε συζητήσεις» αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν τους αναγνωρίζει ως νόμιμους ιδιοκτήτες, γι' αυτό και οι «συζητήσεις είναι δύσκολες».

Τα γλυπτά δεν θα μπορούσαν να δανειστούν, καθώς η ελληνική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται ούτως ή άλλως για τον δανεισμό τους. «Αυτό είναι λυπηρό γιατί αυτά τα γλυπτά ανήκουν σε όλο τον κόσμο. Η έκθεσή τους σε διαφορετικά μέρη είναι σημαντική».

Τα εκθέματα δεν ανήκουν επισήμως στην Βρετανική κυβέρνηση αλλά στους διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου, που είναι επιφορτισμένοι με την νομική υποχρέωση να παρέχουν το μέγιστο δημόσιο όφελος.

Ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου δήλωσε επίσης πως δεν τίθεται κανένα θέμα επανένωσης, καθώς ένα μεγάλο κομμάτι των Γλυπτών δεν υπάρχει, ενώ χαρακτήρισε προκλητικά τον Παρθενώνα ερειπωμένο κτίριο: «Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία πιθανότητα επαναφοράς καλλιτεχνικής οντότητας, πόσω μάλλον αν επιστραφούν στο ερειπωμένο κτίριο από το οποίο προήλθαν», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Συνέκρινε επίσης τις προσπάθειες διαφύλαξης των Γλυπτών από τους Έλληνες με την κλοπή τους από τον Έλγιν λέγοντας: «Στην πραγματικότητα οι ελληνικές αρχές συνέχισαν τη δουλειά του Λόρδου Έλγιν ακριβώς για τον ίδιο λόγο: για να τα προστατέψουν και να τα μελετήσουν».

«Ο Έλγιν πήρε τα Μάρμαρα για το σπίτι του και όχι για κάποιο μουσείο. Τα κατατεμάχισε, χωρίς να ακολουθήσει τις προδιαγραφές προστασίας των μνημείων», υπενθυμίζει η γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού Ελενα Κόρκα μιλώντας στο «Έθνος», χαρακτηρίζοντας τα επιχειρήματα του διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου «επιφανειακά, τοπικιστικά και άνευ ευαισθησίας»: «Τα επιχειρήματα αυτά δεν δείχνουν σοβαρότητα και δεν πείθουν κανέναν», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Παράλληλα εξηγεί πως «η παγκόσμια κοινότητα, οι μουσειολόγοι και οι εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι τα πολιτιστικά αγαθά που έχουν ιδιαίτερη αξία πρέπει να μπορείς να τα δεις στο σωστό περιβάλλον, γιατί μόνον έτσι μπορείς να καταλάβεις την αξία του ίδιου μνημείου».

Τέλος, η κ. Κόρκα διευκρίνισε πως κανείς δεν αντιλέγει πως τα Γλυπτά του Παρθενώνα αποτελούν παγκόσμια κληρονομιά. «Το αίτημα της διεκδίκησής τους το θέτουμε στο όνομα της παγκόσμιας κοινότητας, τη στιγμή μάλιστα που ανά τον κόσμο λειτουργούν 23 επιτροπές που το υποστηρίζουν», τόνισε με νόημα.

Πηγή: Α. Ανδίρα, in.gr, Αν. Κούκα, Έθνος, Έθνος 2

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δεν πείθουν κανέναν τα επιχειρήματα ΜακΓκρέγκορ"

ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΜΑΡΑΘΩΝΟΜΑΧΩΝ

Ήδη από την προηγούμενη «Κάθε 1η του Μηνός» Οκτωβρίου 2014 είχε αναφερθεί το ζήτημα των σκελετών των Μαραθωνομάχων (πρβλ. και ειδική παραπομπή). Σήμερα το θέμα έχει περάσει τα ελληνικά σύνορα, προσλαμβάνοντας διεθνείς πλέον διαστάσεις. Ένα αγγλόφωνο άρθρο της 25-10-2014 σε ευρύτατης επισκεψιμότητας ιστοχώρο, το οποίο έχει ήδη (René Arnaud on Twitter: "The #quest to recover the fallen soldiers of #Marathon ) και αλλού, αποτελεί μια άνευ προηγουμένου καταγγελία εγκατάλειψης και υποβάθμισης του πιο γνωστού παγκοσμίως αρχαιολογικού χώρου της Ελλάδας με στρατιωτικό και συνάμα πολιτικό - δημοκρατικό περιεχόμενο. Πρωτοφανής και ο παραπέρα στρουθοκαμηλισμός που επιδεικνύει το Υπουργείο Πολιτισμού με την Αρχαιολογική του Υπηρεσία. Ύστερα από αίτημα πολλών αναγνωστών η συγκεκριμένη ιστοσελίδα μεταφράζεται (1-11-2014), ελαφρά συμπληρωμένη και εδώ (εκτός από αλλού, όπως 26-10-2014) στην ελληνική γλώσσα από την προαναφερμένη αγγλόφωνη ιστοσελίδα της 25 October, 2014 - 14:00, όπου είχε τον τίτλο - The quest to recover the fallen soldiers of Marathon:

Η μάχη του Μαραθώνα διεξάχθηκε τέλος καλοκαιριού (12 Αυγούστου ή 12 Σεπτεμβρίου) του 490 π.Χ., μόλις 42 χιλιόμετρα ή 26 μίλια βορειοανατολικά της Αθήνας, σε μια παραθαλάσσιαπεδιάδα που περιβάλλεται από λόφους. Είναι μια από τις πρώτες καταγεγραμμένες μάχες, η οποία έγινε γνωστή λίγα μόλις χρόνια αφότου συνέβη, χάρη στον Ηρόδοτο από την Αλικαρνασσό,αναγνωρισμένου ως «Πατέρα της Ιστορίας».

 Οι μαχητές που συμμετείχαν στη μάχη ήταν περίπου 10.000 Έλληνες πολίτες-στρατιώτες από την Αθήνα, βοηθούμενοι εκ μέρους άλλων 1.000 οπλιτών από τις Πλαταιές, μια μικρή πόλη 60 χιλιόμετρα ή 37 μίλια βορειοδυτικά της Αθήνας (ελάχιστα βορείως της Αττικής, μέσα στη Βοιωτία). Αυτή η δύναμη λέγεται ότι αντιμετώπισε 50.000 ή ακόμα και πάνω από 100.000 Πέρσεςεπαγγελματίες στρατιώτες, οι οποίοι αποβιβάστηκαν στην αμμώδη παραλία του Μαραθώνα μέσα από 600 πολεμικά πλοία. Δέκα ήταν οι Αθηναίοι στρατηγοί (ένας από κάθε «φυλή», διοικώντας ο καθένας περίπου 1000 μαχητές, μεταξύ των οποίων οι μετέπειτα διαπρέψαντες Θεμιστοκλής και Αριστείδης). Κατά την ημέρα πάντως της μάχης του Μαραθώνα ο στρατηγός Μιλτιάδης ήταν που είχε την πρωτοκαθεδρία, απέναντι στους φημισμένους Πέρσες ηγέτες Δάτη και Αρταφέρνη.

Εικόνα: Χάρτης που δείχνει τις κύριες κινήσεις των στρατευμάτων κατά τη διάρκεια της μάχης του Μαραθώνα (πηγή Wikipedia).

 Για αρκετές δεκαετίες, πριν από αυτή τη μάχη, μια ελληνο-περσική σύγκρουση ελάμβανε χώρα, η οποία κατέληξε σε αντίποινα για την υποστήριξη των Ελλήνων προς τους συμπατριώτες τους στην Ιωνία (οι σημερινές παράκτιες περιοχές της Μικράς Ασίας στην Τουρκία), επειδή οι ​​Ίωνες είχαν επαναστατήσει ενάντια στην Περσική Αυτοκρατορία το 499 π.Χ.

Η πολεμική ένταση τροφοδοτήθηκε εξάλλου και από την αντιπαράθεση ανάμεσα στους μοναρχικούς Πέρσες, οι οποίοι προσπάθησαν να καταστρέψουν και να υποτάξουν τους δημοκρατικούς Έλληνες.Η νίκη των ελληνικών πόλεων-κρατών ενάντια στο περσικό μεγαθήριο προσέδωσε στους Έλληνες αυτοπεποίθηση στην ικανότητά τους να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και πίστη για την επιτέλεση των στόχων τους.

 Ήταν μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία. Αξίζει εδώ να σημειωθεί επίσης το γεγονός ότι, λόγω των Ελλήνων της Ιωνίας, το όνομα της Ελλάδας στην αραβική,τουρκική κ.ά. ανατολικές γλώσσες είναι Yunanistan (ως παραφθορά της λέξης Ionanistan - Ιωνανιστάν). Εξάλλου η κατάληξη -σταν υποδηλώνει τη χώρα όπως Αφγανι-στάν, Καζαχ- στάν,Πακι-στάν, Τουρκμενι-στάν, ανάλογο με το -land στα Green-land, Deutsch-land, Eng-land ή New Zea-land).

 Εικόνα: Το Περσικό πεζικό όπως αναπαρίσταται σε ένα διάζωμα στο παλάτι του Δαρείου, Σούσα (πηγή Wikipedia).

 Σύμφωνα με έναν από τους πιο γνωστούς θρύλους, ο δρομέας και Μαραθωνομάχος Φειδιππίδης (ή Φιλιππίδης) έφερε την είδηση της ελληνικής νίκης στην Αθήνα, τρέχοντας τα 42 χιλιόμετρα σε περίπου 3 ώρες. Εισήλθε στην πόλη φωνάζοντας «Νενικήκαμεν» (Έχουμε νικήσει!) και μετά έπεσε νεκρός από την εξάντληση.

Η ιστορία αυτού του θρυλικού γεγονότος έγινε τόσο δημοφιλής, ώστε η διοργάνωση του «μαραθώνιου» δρόμου αποτελεί σήμερα αναπόσπαστο μέρος των αθλημάτων των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, με τις μεγαλύτερες μάλιστα πόλεις του πλανήτη να πραγματοποιούν τις δικές τους αντίστοιχες ετήσιες εκδηλώσεις. Η ακριβής απόσταση έχει καθοριστεί διεθνώς στα 42,195 χιλιόμετρα ή 26 μίλια και 385 γιάρδες.

Εικόνα αριστερά: Ζωγραφική απεικόνιση του δρομέα Φειδιππίδη, τη στιγμή που πληροφορούσε το λαό της Αθήνας για τη νίκη των Ελλήνων επί των Περσών, Luc-Olivier Merson, 1869 (πηγή Wikipedia)

 Ιστορείται ότι κατά τη μάχη του Μαραθώνα έχασαν τη ζωή τους περίπου 6.400 Πέρσες, ενώ οι Έλληνες υπερασπιστές είχαν αντίστοιχα 200 περίπου θύματα (192 Αθηναίους και 11Πλαταιείς). Την ημέρα εκείνη σκοτώθηκε στη μάχη ο αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων Καλλίμαχος και ο στρατηγός Στησίλαος.

 Ένας άλλος νεκρός ήταν ο Κυναίγειρος, αδελφός του διάσημου τραγικού ποιητή Αισχύλου (ο οποίος επίσης αγωνίστηκε στη μάχη, αλλά επέζησε και από την επιγραφή στον τάφο του συμπεραίνεται ότι η συμμετοχή του στη μάχη του Μαραθώνα είχε για τον ίδιο μεγαλύτερη σημασία ακόμα και από τα καλλιτεχνικά του επιτεύγματα). Ύστερα από 2,5 χιλιετίες, ένας Τύμβος που περιείχε τα λείψανα των Αθηναίων στρατιωτών ανασκάφηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.

Μερικά από τα οστέινα λείψανα κατέληξαν σε διάφορεςσυλλογές, όπως το Βασιλικό Μουσείο του Οντάριο στο Τορόντο, ενώ άλλα σκελετικά κατάλοιπα, επαίσχυντα αφέθηκαν σε ένα κοντινό χωράφι, όπου σήμερα βρίσκεται μια κατοικία. Όπως αναφέρεται από τον ιστορικό Παυσανία, σε κοντινή απόσταση βρισκόταν άλλος ένας Τύμβος, όπου είχαν ενταφιαστεί οι πεσόντες σκλάβοι που είχαν συμμετάσχει στη μάχη μαζί με τους Αθηναίους για να κερδίσουν την ελευθερία τους. (Υπήρχε από τότε νόμος στην Αθήνα πως όποιος δούλος συμμετείχε σε μάχη υπέρ της αττικής πόλης γινόταν αυτόματα ελεύθερος Αθηναίος πολίτης).

 Το 1970-1971, τα λείψανα των Πλαταιέων στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στο Μαραθώνα ανασκάφηκαν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής χούντας από τον Γενικό ΕπιθεωρητήΑρχαιοτήτων, εκλιπόντα Σ. Μαρινάτου, ο οποίος τα παρέδωσε στον Γερμανό ανθρωπολόγο (και αξιωματικό των SS), Ε. Μπράιτεγκερ, για «μελέτες» στη Βιέννη (πρβλ. ελληνικές εφημερίδεςτης 22 και 29 Ιουνίου 1972, καθώς και την επιστολή της 22 Σεπτεμβρίου 2014 προς το Δήμο Μαραθώνα). Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, οι σκελετοί των Πλαταιέων Μαραθωνομάχων παραμένουν λησμονημένοι στην Αυστρία (μαζί με ακόμα άγνωστα πόσα - τίς οίδε - παλαιοανθρωπολογικά κατάλοιπα που παραχωρούσε ο τ. Γενικός για "μελέτες" επί μια 10ετία στον Γερμανό επιστήμονα).

Ο Τύμβος των Πλαταιέων (πηγή visitmarathon.gr)

 Σύμφωνα με την προσωπική άποψη του συντάκτη του παρόντος, το επαγγελματικό καθήκον πρέπει να υπερισχύσει και να ληφθούν μέτρα ώστε να διορθωθεί αυτή η κατάσταση κι' αφού επιστρέψουν τα υπολείμματα όσο το δυνατόν περισσότερων πολεμιστών του Μαραθώνα να εναποτεθούν με σεβασμό (και τιμές) στον πεδίο όπου έχασαν τη ζωή τους κατά την υπεράσπιση της Αθήνας και της δημοκρατίας.

Για την επιτυχία ενός παρόμοιου εγχειρήματος, δύο ή τρεις προσωπικότητες από οργανισμούς ή φορείς κάθε γεωγραφικής περιοχής (από κάθε Ήπειρο) είναι αναγκαίο να αναλάβουν δράση για την αντιμετώπιση αυτού του σημαντικού ζητήματος.

Παράλληλα εκφράζεται η ελπίδα πως θα μπορέσουν να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες (κάνοντας ένα βήμα προς τα εμπρός) για να συμβάλουν στην αίσια έκβαση μιας ανάλογης υπόθεσης. Ο Μαραθώνας αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους Έλληνες (μαζί και όλους τους ανθρώπους). Είναι ένα σύμβολο της δημοκρατίας (και της ελευθερίας) που με την ιστορία του μας διδάσκειτη σημασία των συγκεκριμένων αξιών (όχι μόνο) για τη χώρα μας (αλλά και όλο τον κόσμο). Κάρολος Παπούλιας, Πρόεδρος της Ελλάδας
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΜΑΡΑΘΩΝΟΜΑΧΩΝ"

Η συμβολή του Χριστιανισμού

Του Νίκου Λυγερού

Όλοι αναρωτιούνται ποια είναι η θέση της Εκκλησίας της Κύπρου όσον αφορά στην επίλυση του κυπριακού, επειδή η επικοινωνία δεν είναι απαραίτητα και συνεννόηση. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα απ' ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι από εμάς κι αυτό μάλιστα ήδη από την περίοδο της απόρριψης του Σχεδίου Ανάν, της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και της ανακήρυξης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου. Ένα από τα πιο χειροπιαστά παραδείγματα είναι ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος ο οποίος ποτέ δεν φοβάται να μιλήσει έξω από τα δόντια, όταν είναι απαραίτητο για τα εθνικά θέματα. Το είχαμε ζήσει σε προσωπικό επίπεδο ακόμα και βιωματικά, γιατί η στήριξή του στον εθνικό αγώνα ήταν πάντα καταλυτική. Επίσης βλέπουμε ότι την ώρα που οι περισσότεροι χάνονται σ' ένα διπλωματικό λαβύρινθο, η Εκκλησία παραμένει φωτεινή, γιατί ακολουθεί το παράδειγμα του Χριστού και δεν κάνει ποτέ κανένα ύπουλο συμβιβασμό που μπορεί να υποσκάψει την Εθνική οντότητα της πατρίδας μας. Έτσι και σε αυτή τη φάση, όπου επιτέλους λειτουργεί το αποτελεσματικό εργαλείο της κυπριακής ΑΟΖ, η Εκκλησία μας υποστηρίζει ενεργητικά τις εθνικές μας θέσεις, αφού αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για την αιχμή του δόρατος της απελευθέρωσης της Κύπρου. Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται και η ενημέρωση σε τεχνικά και στρατηγικά θέματα που αφορούν άμεσα την κυπριακή ΑΟΖ. Σε κάθε περίπτωση όμως το όλο εγχείρημα εντάσσεται σε μία ενιαία κρατική οντότητα ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν σπαταλούμε χρόνο σε υποθέσεις διπλωματίας που χρησιμοποιούν ένα λεξιλόγιο για να ευχαριστηθούν οι περισσότεροι. Η ουσία είναι απλή για την Εκκλησία μας. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψει εθνικές θέσεις, για να ευχαριστήσει διπλωματικές προσεγγίσεις άνευ περιεχομένου τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Ούτε ο Πρόεδρος της κυπριακής δημοκρατίας ούτε ο Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας μπορεί να επηρεάσει τον Αρχιεπίσκοπο, διότι αυτός ακολουθεί μόνο και μόνο το φωτεινό μονοπάτι του Χριστού δίχως πολιτικό πλαίσιο. Έτσι όσοι είναι υπέρ του Ελληνισμού θα τον έχουν πάντα στο πλευρό τους, όποιοι και να είναι οι αντίπαλοί τους, όσο ισχυροί και να είναι. Είναι ένα σημείο αναφοράς η Εκκλησία μας που λειτουργεί δυναμικότερα με την κυπριακή ΑΟΖ, αφού αυτή υπάγεται στο Δίκαιο της Θάλασσας. Διότι το Δίκαιο και η θάλασσα είναι από τα θεμελιακά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Ελληνισμό εδώ και αιώνες. Στο πεδίο δράσης της Εκκλησίας η κυπριακή ΑΟΖ έρχεται να ενισχύσει τις θέσεις, για να διεκδικήσει το πρέπον που είναι το Δίκαιο, γιατί έχουμε καταλάβει όλοι τι σημαίνει το βιώσιμο και ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε εμείς.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=17543&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η συμβολή του Χριστιανισμού"

Το ηθικό των Ελλήνων και ψηλά το κεφάλι Έλληνες.

 

Το ηθικό των Ελλήνων, η εθνική αυτοπεποίθηση, η ΑΟΖ και οι Κούρδοι.----

Την ημέρα που η Τουρκία θα αποφασίσει να τεντώσει το σχοινί σε Κύπρο και Αιγαίο, την ίδια μέρα θα χάσει το 25% του εδάφους της!----

Τις τελευταίες ημέρες ορισμένα ΜΜΕ, παρουσιάζουν -θέλουμε να ελπίζουμε από άγνοια- τις προκλήσεις της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά και τις «βόλτες» τουρκικών πολεμικών πλοίων στη θάλασσα του Αιγαίου με έναν τρόπο που πλήττεται το ήδη καταρρακωμένο ηθικό του ελλληνικού λαού σε Κύπρο και Ελλάδα.

Να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Οι παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου, βόλτες των τουρκικών κορβετών και φρεγατών στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου και οι αβλαβείς διελεύσεις στις Κυκλάδες και ορισμένες φορές ακόμα και στα ανοικτά των ακτών της Αττικής, είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει.

Ιδιαίτερα δε η παρουσία τουρκικών πολεμικών σκαφών στα ελληνικά χωρικά ύδατα, θα πρέπει ούτως ή άλλως να αντιμετωπίζεται με τους τρόπους που προβλέπονται από τα επιχειρησιακά σχέδια των ένδοξων Ενόπλων μας Δυνάμεων, πάντα μέσα στα πλαίσια που ορίζει το διεθνές δίκαιο.

Όσον αφορά στην ποροκλητική παρουσία του ερευνητικού σκάφους «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ, τη συνοδεία πολεμικών σκαφών, αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με γνώμονα το εθνικό συμφέρον αλλά και τα στρατηγικά συμφέροντα της Κύπρου.

Θα το επαναλάβουμε. Το «παιχνίδι» στην περιοχή της Αν. Μεσογείου παίζεται στο γήπεδο του διεθνούς δικαίου, της πολιτικής, της διπλωματίας, των διεθνών σχέσεων και των συμφωνιών με χώρες και ενεργειακές εταιρείες.

Στο γήπεδο αυτό η Κύπρος, η Κυπριακή Δημοκρατία ως κυρίαρχο κράτος, είναι εξαιρετικά ισχυρή, ενώ από την άλλη πλευρά η Τουρκία απολύτως ανίσχυρη.

Να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι η Τουρκία αποπειράθηκε αλεπάλληλες φορές να ανατρέψει τα δεδομένα στο γήπεδο αυτό. Έκανε διαβήματα σε Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο να ακυρώσουν τις συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ, έκανε αλεπάλληλα διαβήματα σε ΗΠΑ, Ισραήλ, Ιταλία, Γαλλία και Κορέα να αποτρέψουν τις ενεργειακές εταιρείες να υπογράψουν συμφωνίες με την Κυπριακή Δημοκρατία, κίνησε γη και ουρανό για να πείσει την NobleEnergy, την Delek, την TOTALτην KOGAZκαι την ENIνα μην υπογράψουν συμφωνίες, να μην στείλουν ερευνητικά σκάφη και να μην στήσουν εξέδρες στην κυπριακή ΑΟΖ.

Ιδιαίτερα όσον αφορά το Οικόπεδο 12 και την εξέδρα άντλησης της NobleEnergy – Delek, η Άγκυρα έκανε προειδοποιητικές δηλώσεις ότι θα αντιδράσει κάνοντας χρήση στρατιωτικής βίας, σε περίπτωση εγκατάστασής της εκεί.

Η εξέδρα εγκαταστάθηκε και βρικσόμαστε στα τελευταία στάδια πριν την έναρξη της εξόρυξης του φυσικού αερίου.

Τις ημέρες που το ερευνητικό σκάφος-πλατφόρμα Saipem 10000 του κονσόρτσιουμ ENI- KOGAZέπλεε προς το Οικόπεδο 9, όπου εγκαταστάθηκε για να εκτελέσει τις διερευνητικές γεωτρήσεις, η Τουρκία έστειλε στην ευρύτερη περιοχή το δικό της ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός», συνοδευόμενο από δυο φρεγάτες, με σκοπό να εκφοβίσει τους Ιταλούς και τους Κορεάτες και να εκτρέψει με τον τρόπο αυτό το χρονοδιάγραμμα εκμετάλλευσης των ενεργειακών αποθεμάτων αλλά και των ρου των εξελίξεων, όπως αυτές έχουν προδιαγραφεί από τις προαναφερθείσες ενέργειες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Με άλλα λόγια, η Τουρκία, που δεν έχει κανένα απολύτως έρεισμα στο γήπεδο του Διεθνούς Δικαίου, της διπλωματίας, της πολιτικής, των διεθνών σχέσεων και συμφωνιών και των ενεργειακών συμφωνιών, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα άλλο γήπεδο, όπου οι εξελίξεις θα προδιαγράφονται από την στρατιωτική ισχύ και την επιβολή.

Εκεί θέλει να μας εφελκύσει την Κύπρο και την Ελλάδα και στο ζήτημα αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Γιατί μόνο ένας τρελλός ή ένας προδότης θα εγκατέλειπε το γήπεδο που είναι ισχυρός, για να περάσει σε ένα γήπεδο όπου ο αντίπαλος έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει τον στόχο του.

Εννοούμε ότι δεν θα πρέπει να διολισθήσουμε στην πολιτική των κανονιοφόρων και φυσικά δεν ενοούμε ότι θα νικήσει σε έναν ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο, ο οποίος εκτιμούμε ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβεί.

Αλλά και να συμβεί, η Τουρκία δεν θα χάσει μόνο στο πεδίο της μάχης και του ελληνοτουρκικού μετώπου, όπου η Ελλάδα έχει στρατηγικά πλεονεκτήματα, όπως ισχυρότατη αντιαεροπορική άμυνα, S-300, PATRIOT, TORM-1, OSA, ισχυρή πολεμική αεροπορίαμε αεροσκάφη τουλάχιστον ισάξια των τουρκικών και πυραύλους SCALP, υποβρύχια τ. 214, που είναι ίσως τα καλύτερα του κόσμου (ας όψονται εκείνοι οι τουλάχιστον ανόητοι που καθυστέρησαν την παραλαβή τους), επιθετικά ελικόπτερα ΑΗ-64 Απάτσι και πόσα άλλα…

Θα χάσει αυτομάτως τουλάχιστον το ένα τέταρτο του εδάφους της και η τουρκική κυβέρνηση το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Άλλωστε, η Κομπάνι φωτίζει το δρόμο στους Κούρδους, μην το ξεχνάμε αυτό!

Για όλους τους παραπάνω λόγους, στρατηγική ψυχραιμία, ελληνική ευστροφία, εθνική αυτοπεποίθηση και ψηλά το κεφάλι Έλληνες.

Του Σάββα Καλεντερίδη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/11/blog-post_858.html#.VF971MksnsQ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Το ηθικό των Ελλήνων και ψηλά το κεφάλι Έλληνες."

Ευρωπαϊκή ενίσχυση του EuroAsia Interconnector

Του Νίκου Λυγερού
Η ευρωπαϊκή ενίσχυση του EuroAsia Interconnector δεν είναι πλέον μόνο ως Projects of Common Interest αλλά και πρακτική. Τώρα που το πρόγραμμα περνά στο δια ταύτα, μετά από επιλογή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η υποστήριξή του είναι πια χρηματική, πιο συγκεκριμένα το EuroAsia Interconnector είχε ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση μια χορηγία της τάξης των 1.325.000 € και πρόσφατα το αίτημα έγινε αποδεκτό. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ο όλος σχεδιασμός είναι πια ξεκάθαρα ενταγμένος σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Δεν είναι πια ένα έργο μιας τριμερούς κοινοπραξίας σε επίπεδο της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, αλλά μια ολοκληρωμένη πρόταση ευρωπαϊκού επιπέδου. Αυτό αποδεικνύει και την αξία του έργου αλλά και του στρατηγικού σχεδιασμού. Επίσης με αυτό τον τρόπο ξέρουμε ότι τα οφέλη είναι όντως τεράστια. Αρκεί να υπολογίσουμε τη βιωσιμότητα του καλωδίου που είναι της τάξης των πενήντα ετών και να συνυπολογίσουμε ότι το έργο θα κάνει απόσβεση σε μόνο τέσσερα χρόνια. Αυτά τα δεδομένα αποδεικνύουν ότι το όλο πλαίσιο είναι σωστό και αποτελεσματικό, αφού τα οικονομικά οφέλη δείχνουν ότι η βιωσιμότητά του είναι ουσιαστική κι όχι μόνο ένα θεωρητικό μοντέλο. Το EuroAsia Interconnector δεν είναι μόνο ένας γεωστρατηγικός σχεδιασμός, αλλά και γεωοικονομικός που αλλάζει όλα τα δεδομένα της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτά τα χειροπιαστά στοιχεία έρχονται να δικαιώσουν τους επινοητές του αρχικού σχεδιασμού που πρόβλεψαν την επόμενη πραγματικότητα όταν οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει κάτι ακόμα και σε τριεθνές επίπεδο.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=17553&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ευρωπαϊκή ενίσχυση του EuroAsia Interconnector"

Αναλυση των ονομασιών των κεντρικότερων πλατειών στην Αθήνα

Πλατεία Ομονοίας.---
Το παρελθόν της πλατείας όπου χτυπά η καρδιά της πρωτεύουσας, της Ομόνοιας, χαρακτηρίζεται σχεδόν μαρτυρικό αφού το σχήμα και η αισθητική της έχουν τσαλακωθεί ουκ ολίγες φορές.
Οι... περιπέτειες της πλατείας Ομονοίας ξεκινούν από πολύ νωρίς, πριν ακόμη πάρε το όνομα που έχει σήμερα, όταν δηλαδή ονομαζόταν πλατεία Ανακτόρων. Η πλατεία τότε είχε ονομαστεί έτσι καθώς στα πρώτα αρχιτεκτονικά σχέδια των Κλεάνθη και Σάουμπερτ το 1834 ο χώρος αυτός προοριζόταν για την ανέγερση των Ανακτόρων. Οταν τα σχέδια άλλαξαν και τα ανάκτορα αποφασίσθηκε να ανεγερθούν στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα η Παλιά Βουλή, η πλατεία αποτελούσε το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων.
Το 1864 μετονομάστηκε σε Πλατεία Οθωνος προς τιμή του βασιλιά. Το σημερινό της όνομα δόθηκε το 1862, όταν στο χώρο αυτό γιορτάστηκε η συμφιλίωση των δύο αντιμαχόμενων πολιτικών παρατάξεων, των ορεινών και των πεδινών που έδωσαν όρκο «ομονοίας».
Στις αρχές του 19ου αιώνα η πλατεία δενδροφυτεύεται και γίνεται σημείο αναφοράς της κοσμικής κίνησης της πόλης αφού περιμετρικά της πλατείας βρίσκονται μερικά από τα πιο σημαντικά ξενοδοχεία.
Το 1889, στο τέλος της οδού Αθηνάς οικοδομείται το τετραόροφο ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος» σε σχέδια του αρχιτέκτονα Έρνεστ Τσίλερ.
Από το 1954, η πλατεία αποκτά περισσότερο εμπορικό χαρακτήρα με την ολοκλήρωση των εργασιών για την κατασκευή του υπόγειου σταθμού του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου στα πρότυπα των ευρωπαϊκών μητροπολιτικών δικτύων.
Το 1960 τοποθετήθηκαν στην πλατεία συντριβάνια, ενώ το 1990 τοποθετήθηκε το άγαλμα του Δρομέα, έργο του γλύπτη Βαρώτσου άγαλμα το οποίο απομακρύνθηκε με την έναρξη των εργασιών του Μετρό.
Η τελευταία... ανακαίνιση της πλατείας έγινε πριν την Ολυμπιάδα του 2004. Σήμερα μοιάζει με ένα χώρο απέραντου... τσιμέντου με κάποιες σιδηροκατασκευές αμφιβόλου αισθητικής.
Και οι... περιπέτειες της πλατείας δεν τελειώνον εδώ αφού ένα ακόμη σχέδιο ανάπλασης της πλατείας ήδη βρίσκεται στα χαρτιά. Τουλάχιστον, αυτό υπόσχεται περισσότερο πράσινο αλλά και αποκατάσταση της εύρυθμης ζωής στην πλατεία Ομονοίας...

Πλατεία Αμερικής-- Περιβάλλεται από τις οδούς Πατησίων, Μηθύμνης, προεκτ. Λευκωσίας και Σπάρτης.

Παλαιότερα η πλατεία αυτή λεγόταν«Αγάμων». Το όνομα είχε δοθεί από τον λαό επειδή τότε ήταν ερημική και αποτελούσε κέντρο ερωτικών συναντήσεων και επειδή στο «άθλημα» αυτό επιδίδονταν τότε περισσότερο οι άγαμοι. Αρχικά λεγόταν επίσημα και πλατείαΑνθεστηρίων, επειδή στην περιοχή της, όπου τότε δεν υπήρχε κανένα σπίτι, γιορταζόταν η Πρωτομαγιά. Η σημερινή πλατεία Αμερικής, σύμφωνα με την Πράξη Ονοματοθεσίας του Δημοτικού Συμβουλίου, δόθηκε προς τιμή των ΗΠΑ, για τον φιλελληνισμό που επέδειξαν οι κάτοικοί τους.

Ανεξαρτησίας (Βάθης).Η πλατεία αυτή είναι περισσότερο γνωστή ως«Πλατεία Βάθης», όνομα που προέρχεται από παλαιά ονομασία της θέσεως (Βάθη), γιατί από εκεί περνούσε ο δρόμος του Μενιδίου (Αχαρνών) μέσα από την κοίτη του ρέματος του Κυκλοβόρου. Το ρέμα αυτό στη συνέχεια καλύφθηκε και αποτέλεσε την σημερινή οδό Μάρνη. Η πλατεία ονομάστηκε επίσημα«Ανεξαρτησίας» για να τιμηθεί η απελευθέρωση και ανεξαρτησία της Ελλάδας μετά την επανάσταση του 1821. Βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αχαρνών, Μάρνη, Καματερού, Μαιζώνος και Λιοσίων.
Βικτωρίας ---

Βικτωρία Αλεξανδρινή (1819-1901): Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας. Ήταν κόρη του Εδουάρδου, Δούκα του Κέντ και της πριγκίπισσας Λουΐζας Βικτωρίας. Ανέβηκε στο θρόνο σε ηλικία 18 χρονών και έμεινε σ' αυτόν επί 64 χρόνια. Παντρεύτηκε το γερμανό πρίγκιπα Αλβέρτο του Σάξ-Κόμπουργκ-Γκότα το 1840 και απέκτησε πολλά παιδιά. Ήταν ικανή βασίλισσα και θεωρήθηκε σύμβολο της ακμής και της ισχύος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η βασιλεία της σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή και νοοτροπία για τη Μεγάλη Βρετανία (Βικτωριανή εποχή). Στις μέρες της έγινε η ένωση των Επτανήσων (που ήταν υπό Βρετανική προστασία) με την Ελλάδα (1864). Στο θρόνο τη διαδέχθηκε ο γιος της Εδουάρδος, πρίγκηπας της Ουαλίας, ως Εδουάρδος Ζ'. Η πλατεία αυτή λεγόταν άλλοτε πλατεία «Κυριακού» από το Δήμαρχο Αθηναίων Παναγή Κυριάκο (1870-1879), που είχε εκεί κοντά το σπίτι του. Οι εργασίες διαμορφώσεώς της άρχισαν το 1872. Η ονομασία Πλατεία Βικτωρίας δόθηκε προς τιμήν της βασίλισσας της Αγγλίας, οι πολιτικοί όμως αντίπαλοι του Παν. Κυριάκου, τότε δημάρχου, έλεγαν ότι δόθηκε προς τιμήν της … κόρης του Βικτωρίας.

Πλατεία Βεΐκου (Γαργαρέττα) Βεΐκος Λάμπρος (+1827): Σουλιώτης οπλαρχηγός και αγωνιστής του 1821, γιος του επίσης οπλαρχηγού Φώτου Βεϊκου. Όταν ο Αλή Πασάς κατέλαβε το Σούλι (1802) κατέφυγε στην Κέρκυρα, από όπου ξαναγύρισε στην πατρίδα του, για να αγωνιστεί εναντίον του Αλή Πασά. Κατέβηκε κατόπιν στην επαναστατημένη Ελλάδα, μπήκε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και από εκεί στάλθηκε στην Ύδρα για να συγκεντρώσει βοήθεια για τους πολιορκημένους. Αργότερα πολέμησε με τον Καραϊσκάκη και τον Κίτσο Τζαβέλα. Σκοτώθηκε στη μάχη του Αναλάτου (στη σημερινή περιοχή του Αγίου Σώστη της λεωφόρου Συγγρού). Η πλατεία (και η συνοικία) αρχικά ονομάστηκε «Γαργαρέττα» πήρε την ονομασία της από την μεσαιωνική οικογένεια Γαργαρέττα, που είχε κτήματα στην περιοχή της.
Πλατεία Κάνιγγος (σωστότερα «Κάννινγκος») Κάννινγκ, Γεώργιος (Canning 1770-1827):
Περίφημος βρετανός πολιτικός και φιλέλληνας, από το Λονδίνο. Διακρίθηκε ως υπουργός των Εξωτερικών. Την εποχή εκείνη η πολιτική της Αγγλίας, όπως και των άλλων Μεγάλων Δυνάμεων (Ιερά Συμμαχία), ήταν γενικά υπέρ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από φόβο όμως προς την επιρροή της Ρωσίας στην Ελλάδα, ο Κάννιγκ απηύθυνε το 1823 διακοίνωση στην Τουρκία καλώντας την να σεβαστεί τις υποχρεώσεις της προς τους χριστιανούς. Το 1825 διέταξε την κυβέρνηση των Ιονίων Νήσων να θεωρούν τους Έλληνες επαναστάτες ως εμπόλεμους. Δε δέχθηκε πρόταση των Ελλήνων να πάρει υπό την προστασία του τον Αγώνα τους, τους έδωσε όμως υποσχέσεις για τη μεσολάβηση του. Είναι από τους πρωτεργάτες του Πρωτοκόλλου των Μεγάλων Δυνάμεων «Περί ανεξαρτησίας της Ελλάδος», που υπογράφτηκε στο Λονδίνο στις 6 Ιουλίου 1827. Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1827, δηλ. σχεδόν αμέσως μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου αυτού. Μαρμάρινος ανδριάντας του, έργο του Βρετανού γλύπτη Τσάντρεϋ (Chantray) βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία.

Πλατεία Κλαυθμώνος

Το όνομα αυτής της πλατείας οφείλεται στο ότι στην προ του1909 περίοδο, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν μόνιμοι όπως σήμερα, οι απολυμένοι, οι «Παυσανίες» όπως τους έλεγαν, πήγαιναν εμπρός από το Υπουργείο Εσωτερικών που ήταν στην πλατεία αυτή και με κλάματα και θρήνους («κλαυθμούς») παρακαλούσαν να τους ξαναπροσλάβουν.
Δεδομένου ότι τέτοιες απολύσεις συνέβαιναν τακτικά σε κάθε αλλαγή κυβερνήσεως, οι σκηνές αυτές ήταν αρκετά συχνές στην πλατεία. Ανάδοχος της ονομασίας ήταν πάντως ο συγγραφέας και κατόπιν ακαδημαϊκός Δημ. Γρ. Καμπούρογλου, που πρώτος ονόμασε την πλατεία «Κλαυθμώνος» σε ένα χρονογράφημα του στην «Εστία» το 1878.
Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι ο πρώτος χώρος που δεντροφυτεύτηκε στην Αθήνα.
Για το σκοπό αυτό ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος έστειλε τον ειδικό κηποτεχνικό Σμάρατ. Στη δυτική πλευρά της υπήρχαν οι τρεις συνεχόμενες οικίες των Βούρου, Μαστρονικόλα και Αφθονίδου, όπου έμειναν αρχικά οι βασιλείς Όθωνας και Αμαλία μετά τους γάμους τους.
Στα σπίτια αυτά (όσα σώζονται) στεγάζεται σήμερα το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών». Στην πλατεία υπήρχαν επίσης τα κτίρια των Υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών. Πολλές περιπέτειες πέρασε η επίσημη ονομασία της πλατείας. Στο αρχικό σχέδιο της πόλεως των Αθηνών (του von Klentze) λεγόταν «Πλατεία Αισχύλου». Κατόπιν ονομάστηκε «Πλατεία Νομισματοκοπείου» γιατί εκεί ήταν το κτίριο του Νομισματοκοπείου. Στη συνέχεια η πλατεία ονομάστηκε«25ης Μαρτίου», όνομα που κράτησε για πολλά χρόνια. Κατόπιν μετονομάστηκε σε «Πλατεία Δημοκρατίας»και μετά πήρε και επίσημα πλέον το όνομα με το οποίο ήταν πάντοτε γνωστή, «Πλατεία Κλαυθμώνος». Τέλος τον Ιούνιο του 1989 μετονομάστηκε σε «Πλατεία Εθνικής Συμφιλιώσεως» με την αφορμή των αποκαλυπτηρίων του ομώνυμου μνημείου στην πλατεία.

Πλατεία Κολιάτσου

Κολιάτσος Στυλιανός (+ 1878): Στρατιωτικός και πολιτικός που έδρασε στο γ' τέταρτο του 19ου αιώνα. Η οικογένεια Κολιάτσου είχε κτήματα στην περιοχή που είναι σήμερα η πλατεία και η ομώνυμη συνοικία. Ο Στυλιανός Κολιάτσος ήταν αξιωματικός της χωροφυλακής επί Όθωνος και εκλέχτηκε πληρεξούσιος στη Β' Εθνοσυνέλευση (1864)και πολλές φορές βουλευτής. Έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στις συζητήσεις για το Σύνταγμα της χώρας. Διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων από το 1866 έως το 1878 και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου (1866-1874). Βρίσκεται μεταξύ των οδών Πατησίων, Καλλινίκου και Σίφνου.

Πλατεία Κολωνακίου

Η επίσημη ονομασία είναι Πλατεία Φιλικής Εταιρείας. Η ονομασία προέρχεται από κάποιο παλαιό στύλο(κολωνάκι) που υπήρχε εκεί κοντά (υπάρχει και σήμερα στο κηπάριο της πλατείας) και που μάλλον ήταν «αποτρεπτικό» νόσων και θεομηνιών. Ο στύλος (φώτο) αυτός έδωσε το όνομά του στη σημερινή συνοικία, μια από τις καλύτερες της Αθήνας. Πρέπει πάντως να σημειώσουμε ότι η περιοχή του Κολωνακίου πάνω από την Δεξαμενή λεγόταν παλαιότερα «Κατσικάδα», γιατί Λιδωρικιώτες γαλατάδες έβοσκαν εκεί τις κατσίκες τους, στις πλαγιές του Λυκαβηττού.

Πλατεία Κουκάκη



(και όχι Κουκακίου) Κουκάκης Γεώργιος: Εργοστασιάρχης σιδερένιων κρεβατιών, που πρώτος έκτισε σπίτι στην περιοχή αυτή και της έδωσε το όνομά της. Το σπίτι αυτό βρισκόταν στην ανατολική γωνία των οδών Δημητρακοπούλου και Γεωργ. Ολυμπίου και κατεδαφίστηκε στα μέσα του 20ου αιώνα. Η πλατεία σχηματίζεται στη συμβολή των οδώνΒεΐκουτ, Ορλωφ, Ματρόζου και Γεωργ. Ολυμπίου.

istorikathemata.com





ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Αναλυση των ονομασιών των κεντρικότερων πλατειών στην Αθήνα"

Επετειακό φεστιβάλ της Πολιορκίας Αμμοχώστου

Του Νίκου Λυγερού

Μία από τις πιο διάσημες πόλεις της Κύπρου στην παγκόσμια ιστορία είναι η Αμμόχωστος από το 1570. Ως σύμβολο ελεύθερων πολιορκημένων, οι μαχητές της εποχής μας έδειξαν με τις πράξεις τους, τι σημαίνει αυτοθυσία ενάντια στην βαρβαρότητα. Τώρα που έχει αρχίσει η διαδικασία της απελευθέρωσης της Κύπρου μέσω του απέραντου γαλάζιου, είναι καλός ο χρόνος να υπενθυμίσουμε σε όλους όσους ξέρουν για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το 1570 και 1571, ότι δεν ξεχάσαμε τίποτα από την ιστορία μας και συνεχίζουμε τον αγώνα της Χριστιανοσύνης ενάντια στην κατοχή. Διότι είναι η πολιορκία της Αμμοχώστου που καθυστέρησε τον επεκτατισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έδωσε χρόνο στις ευρωπαϊκές χώρες να δημιουργήσουν την περίφημη Ιερή Συμμαχία. Διότι η Αμμόχωστος είναι το ανάλογο από τις Θερμοπύλες και επέτρεψε τη νίκη στην Ναύπακτο που είναι το ανάλογο της Σαλαμίνας. Αντί λοιπόν να σπαταλούμε Χρόνο με παραστάσεις που δεν έχουν κανένα ιστορικό υπόβαθρο, αλλά δικαιολογούνται, υποτίθεται εμπορικά σε χαμηλό επίπεδο, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα επετειακό γεγονός που θα τραβήξει και ποιοτικό τουρισμό λόγω στρατηγικής. Η επετειακή αναπαράσταση της πολιορκίας της Αμμοχώστου μπορεί να γίνει μέσω της θάλασσας και με τα καράβια, με κανόνια, βεγγαλικά, φωτοβολίδες κλπ. Έτσι θα έχουμε ένα ιστορικό θέαμα κατ’ αναλογία με αυτό που γίνεται στην Ναύπακτο ή ακόμα και στο Μεσολόγγι. Δημιουργούμε με αυτόν τον τρόπο ένα διεθνές γεγονός σε ευρωπαϊκό επίπεδο που αρχίζει να λειτουργεί από τώρα στην Αγία Νάπα έως την απελευθέρωσης της Αμμοχώστου μέσω της απελευθέρωσης των Κατεχομένων μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=17542&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Επετειακό φεστιβάλ της Πολιορκίας Αμμοχώστου"

Ενας Κρητικός στους σπουδαιότερους επιστήμονες του κόσμου

Τη λίστα με τους 3.200 σπουδαιότερους επιστήμονες του πλανήτη δημοσίευσε την Τρίτη η εταιρεία Thompson Reuters και πρόκειται για εκείνους που μέσω του έργου, των ερευνών και των δυνατοτήτων τους φαίνεται πως θα επηρεάσουν δραστικά την πορεία της επιστήμης και της ζωής μας τα επόμενα χρόνια.

Ανάμεσα σε αυτούς τους επιστήμονες βρίσκονται και 24 Ελληνες, ενώ, ένας εξ αυτών είναι ο Μανώλης Δερμιτζάκης, ένας Κρητικός που απέκτησε πτυχίο Βιολογίας στην Κρήτη και τώρα εργάζεται στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης.

Οπως αναφέρει το e-kriti, ο Μανώλης Δερμιτζάκης, απέκτησε πτυχίο B.Sc. Το 1995 και M.Sc. Το 1997 στη Βιολογία από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το διδαοκτορικό του το 2001 από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στις ΗΠΑ, όπου μελέτησε την εξελικτική βιολογία και τη γενετική του πληθυσμού των ρυθμιστικών DNA σε θηλαστικά και Δροσόφυλα.

Μετα-διδακτορική εργασία του ήταν στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης στην Ιατρική Σχολή, εστιάζοντας σε συγκριτική ανάλυση του γονιδιώματος και του λειτουργικού χαρακτηρισμού των διατηρημένων μη γονιδιακών στοιχείων. Στο παρελθόν ήταν ανακριτής και ανώτερος ερευνητής στο Wellcome Trust Sanger Institute από τον Απρίλιο του 2004.

Η τρέχουσα έρευνά του εστιάζεται στη γενετική βάση της ρυθμιστικής διακύμανσης και διαφοροποίησης της έκφρασης των γονιδίων στο ανθρώπινο γονιδίωμα, διαδικασίες που διέπουν την μη-κωδικοποίηση της εξέλιξης του DNA.

Εχει συγγράψει περισσότερες από 80 εργασίες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά όπως τοNature, Science και Nature Genetics. Οι εργασίες του έχουν προσελκύσει πάνω από 8500 αναφορές. Η έρευνά του υποστηρίζεται από το Ίδρυμα Louis-Jeantet, τοWellcome Trust, το Ελβετικό Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το NIH.

Εχει προσκληθεί να δώσει κεντρικές ομιλίες στην πιο αριστοκρατική γενετική συνάντηση στον κόσμο και είναι ο διοργανωτής των πολλαπλών μαθημάτων κατάρτισης, συμπεριλαμβανομένης της πορείας Wellcome Trust HapMap και διοργανωτής τουLeena Peltonen στηνΣχολή Ανθρωπιστικών Γονιδιωματικής.

Εχει υπηρετήσει ως αναλυτής στην πιλοτική φάση του ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ(Εγκυκλοπαίδεια του DNA Elements) της κοινοπραξίας και μέλος της ομάδας ανάλυσης του Mouse Genome Sequencing. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάλυση της επέκτασης του (έργο aka HapMap3) HapMap και είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας του έργου 1000 γονιδιώματα.

Υπηρετεί σήμερα στο Διοικητικό Συμβούλιο της Αναθεωρητικής των Συντακτών της Επιστήμης, και είναι ανώτερος συντάκτης στο PLoS Genetics, ενώ είναι καθηγητής στο Τμήμα Γενετικής Ιατρικής και Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου της Γενεύης στην Ιατρική Σχολή.

Δείτε τη λίστα με τους πιο επιδραστικούς επιστήμονες όπως την παρουσιάζει τοellines.com

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ενας Κρητικός στους σπουδαιότερους επιστήμονες του κόσμου"