Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ

1.Ο Χαρακτήρας τής Παράδοσης.

Δέν είναι εύκολο να δοθούν περιγραφές γιά τόν Πυθαγόρα οι οποίες να μπορούν να διεκδικούν με αξιώσεις τόν χαρακτηρισμό «ιστορικές». Στήν πραγματικότητα οι πρώτες σε αυτόν αναφορές είναι πρακτικά «σύγχρονες». Ορισμένες απόψεις παρατίθενται από τόν Ξενοφάνη όπου καί αναφέρεται η περίπτωση τής αναγνώρισης τής φωνής τού φίλου του,

σε ένα σκύλο πού ούρλιαζε! Ετσι θέλει να κάνη φανερό ότι ο Πυθαγόρας πρέσβευε και δίδασκε το δόγμα τής μετεμψύχωσης.

Ο Ηράκλειτος, έναν αιώνα αργότερα, λέει για τόν Πυθαγόρα πώς εκείνος προώθησε τήν επιστημονική έρευνα «ιστορίη» περισσότερο από οποιονδήποτε, άν και τήν χρησιμοποίησε

γιά να εξαπατήση, κατατάσσοντας τον εις τούς «ψευδών τέκτονας» καί «κοπίδων αρχηγόν» καθώς επίσης καί «πολυμαθίην» καί «κακοτεχνίην».

Σχεδόν με το ίδιο πνεύμα τόν είδε και ο Ηρόδοτος, καταρίπτοντας όμως τίς διαδόσεις περί τού τάχα σκλάβου του, τού νομοθέτη Σάλμοξη.

Συμπεριλαμβανομένων καί τών παραπάνω στοιχείων, είναι αποδεδειγμένο ότι ο Σάμιος ήταν πολύ γνωστός τόν 5ον π.Χ. αιώνα τόσο σάν φιλόσοφος όσο καί σάν κήρυκας τής Αθανασίας καί αυτό μας προσανατολίζει πρός ορισμένες κατευθύνσεις.

Ο Πλάτων ενδιαφερόταν βαθειά γιά τόν Πυθαγορισμό, όντας περιέργως επιφυλακτικός γιά τόν ίδιο τον Πυθαγόρα. Πράγματι σε όλα τα γραπτά του μόνο μιά φορά τόν προσφωνεί,

ενώ αναφέρει με έμφαση ότι κέρδισε τήν αγάπη τών οπαδών του σε ασυνήθιστο βαθμό

με το να διδάσκει «έναν τρόπο ζωής πού ακόμα καλείται Πυθαγόρειος».

Απ’ τήν άλλη μεριά παραθέτει λεπτομερείς πληροφορίες, αποφεύγοντας τα ονόματα, σχετικά με προσωπικότητες γιά τίς οποίες αποκαλύπτεται από άλλες πηγές ότι ανήκαν σε Πυθαγορείους.

Ο δε Σωκράτης αναφέρει μόνον μία φορά σε κείμενο τούς Πυθαγορείους, διατυπώνοντας

τήν άποψη ότι «οι υπέρμαχοι τής εν λόγω φιλοσοφίας θεωρούν τή μουσική καί τήν αστρονομία αδελφές επιστήμες».

Ο Αριστοτέλης με τή σειρά του, μιμείται τό δάσκαλό του στήν επιφύλαξη. Το όνομα τού Πυθαγόρα απαντάται μόνο δύο φορές μέσα σε όλα τα αυθεντικά κείμενα πού έχουν σωθεί.

Ο Σταγειρίτης δέν είναι τόσο επιφυλακτικός όσο ο Πλάτωνας στο να χρησιμοποιεί τή λέξη «Πυθαγόρειος» μόνο πού τη μεταχειρίζεται με ένα περίεργο τρόπο. Δηλ. λέει πράγματα όπως «οι άνθρωποι από τήν Ιταλία πού ονομάζονται Πυθαγόρειοι» ή «μερικοί από τούς Πυθαγορείους».

Οπως διακρίνεται, κατά τόν 4ον αιώνα υπήρχε κάποια αμφιβολία σχετικά με το ποιοί τελικά είναι οι πραγματικοί οπαδοί αυτού τού φιλοσοφικού ρεύματος.

Αποσπάσματα νεωτέρων συγγραφέων από μία πραγματεία τού Αριστοτέλη πού δέν διασώθηκε, καθίστανται αξιόλογα διότι πραγματεύονται τή θρησκευτική πλευρά τής Πυθαγορείου Φιλοσοφίας.

Αλλες πηγές από τίς οποίες αντλούμε πληροφορίες γιά τόν σπουδαίο αυτόν Μαθηματικό και Φιλόσοφο είναι από από Τίμαιο τον Ταυρομενίτη, τόν Δικαίαρχο τόν Μεσσήνιο καί τόν Αριστόξενο τόν Ταραντίνο. Ο Ιάμβλιχος με τη σειρά του βασίζεται κυρίως στόν Τίμαιο ο οποίος καίτοι υπήρξε επιπόλαιος ιστορικός, εντούτοις είχε πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με τήν Ιταλία καί Σικελία καί έτσι επιτυγχάνεται η διασταύρωση.

Ο Αριστόξενος προσπάθησε να ανασκευάσει τήν άποψη ότι επρόκειτο γιά θρησκευτικό διδάσκαλο καί να εμφανίσει τόν Πυθαγόρα απλά ως άνθρωπο τής Επιστήμης.

Ο δε Δικαίαρχος προσπάθησε να ισχυριστεί ότι ο Πυθαγόρας υπήρξε απλά πολιτική προσωπικότητα καί μεταρρυθμιστής.

Οι περισσότερες βιογραφικές πληροφορίες οφείλονται σε μεταγενέστερους όπως ο Διογένης ο Λαέρτιος, ο Πορφύριος και ο μαθητής του Ιάμβλιχος καί περιβάλλονται από τόν πέπλο τού μυστηρίου και τού θαυμαστού, έτσι ώστε να πλησιάζει τη μυθιστοριογραφία.

2. Η Σχολή

Η Πυθαγόρειος Σχολή ήταν απλά στή καταγωγή της, μία κατα κάποιο τρόπο θρησκευτική αδελφοσύνη καί όχι όπως ορισμένοι έχουν ισχυρισθεί ένας πολιτικός συνασπισμός.

Ούτε σχετιζόταν καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τό «Δωρικό αριστοκρατικό ιδεώδες».

Ο Πυθαγόρας ήταν Ιωνας και η Σχολή είχε περιορισθεί αρχικά σε Αχαϊκές πόλεις-κράτη.

Επιπλέον το Δωρικό αριστοκρατικό ιδεώδες είναι μία φανταστική υπόθεση βασισμένη στόν Σωκρατικό ιδεαλισμό τής Σπάρτης και τής Κρήτης.Δέν υπάρχει επίσης καμμία απόδειξη ότι οι Πυθαγόρειοι προτιμούσαν το Αριστοκρατικό κόμμα. Ο κεντρικός σκοπός τής Σχολής ήταν μάλλον η αγιοσύνη. Από αυτή τήν άποψη προσομοίαζε με μία Ορφική κοινωνία, άν και ο Απόλλων και όχι ο Διόνυσος ήταν ο επικεφαλής Πυθαγόρειος Θεός. Αυτό οφείλεται χωρίς αμφιβολία, στή στενή σχέση τού Πυθαγόρα με τή νήσο Δήλο καί εξηγεί το γιατί οι Κροτωνιάτες τόν ταύτισαν με τόν Υπερβόρειο Απόλλωνα.

3. Αναζήτηση αποδείξεων αναφορικά με το περιεχόμενο τής Διδασκαλίας.

Γιά το ακριβές περιεχόμενο γνωρίζουμε λιγότερα και από τή ζωή του. Τόσο ο Πλάτωνας όσο καί οΑριστοτέλης στή κυριολεξία δέν ήξεραν τίποτα με βεβαιότητα αναφορικά με ηθικά καί φυσικά δόγματα. Ο Αριστόξενος έδωσε μία γεύση τών ηθικών κανόνων.

Ο Δικαίαρχος δηλώνει πλήρη άγνοια σε ότι αφορά τή διδασκαλία πρός τούς μαθητές, εκτός από τό δόγμα τής μετεμψύχωσης, τόν περιοδικό κύκλο καί τή συγγένεια όλων τών ζωντανών πλασμάτων. Καθώς λοιπόν ο Πυθαγόρας προτιμούσε τήν προφορική διδασκαλία,

κανείς μέχρι και τούς Αλεξανδρινούς χρόνους δέν ριψοκινδύνεψε να πλαστογραφήση με το όνομά του και ως εκ τούτου μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η πρώϊμη ιστορία τού Πυθαγορισμού καθίσταται υποθετική.

4. Μετεμψύχωση

Ο Πυθαγόρας όντως εδίδασκε το δόγμα τής μετεμψύχωσης. Αυτό γίνεται εύκολα εξηγήσιμο ως εξέλιξη τής αρχέγονης άποψης για τή συγγένεια μεταξύ ανθρώπων και ζώων,

μίας άποψης τήν οποία κατά τόν Δικαίαρχο, εδίδασκε ο Πυθαγόρας και πού στηρίζεται και σχετίζεται με ένα σύστημα απαγορεύσεων πάνω σε συγκεκριμένη διατροφή και πού ο Πυθαγόρειος κανόνας είναι γνωστός για τήν αυστηρότητα σε τέτοιες μορφές εγκράτειας.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι κουβαλούσε Ιωνικές συνήθειες καθώς ο Τίμαιος αναφέρει πώς ο Σάμιος δεχόταν να θυσιάση μόνον στόν Δήλιο Απόλλωνα όπου μόνον αναίμακτες θυσίες επιτρέπονταν.

5. Εγκράτεια

Εχουν διατυπωθεί αμφιβολίες από νεώτερους συγγραφείς όπως ο Πορφύριος, σε ότι αφορά τήν αποδοχή τών αναφορών τής Πυθαγορείου εγκρατείας. Ο Αριστόξενος μάλιστα αναφέρει ότι δέν εδιδάσκετο η γενική αποχή από τή ζωϊκή τροφή. Απαγόρευε τό βόδι πού όργωνε τή γή και τόν κριό. Αντιθέτως είχε ιδιάιτερη προτίμηση στό κρέας τών χοιριδίων καί τών μικρών κατσικιών. Μπορεί όμως και να συμπεράνουμε ότι η ολοφάνερη υπερβολή αυτών τών αναφορών, μάλλον προσπαθεί να πολεμήση μία δοξασία πού υπήρχε στίς μέρες του και στό ότι ο Αριστόξενος υπήρξε φίλος ενός εκ τών τελευταίων Πυθαγορείων στήν εποχή τών οποίων η αυστηρή τήρηση τού τυπικού είχε χαλαρώσει.

Οι Πυθαγοριστές πού είχαν μείνει προσκολλημένοι στίς παλαιές πρακτικές θεωρήθηκαν

τώρα ως αιρετικοί καί ελέγετο ότι οι Ακουσματικοί, όπως τούς αποκαλούσαν, ήταν στή πραγματικότητα οπαδοί τού Υπάσσου ο οποίος είχε αφορισθεί διότι είχε αποκαλύψει

απόκρυφα δόγματα. Γνήσιοι απόγονοι τού Πυθαγόρα ήταν οι μαθηματικοί

καί μαθαίνουμε από τον Ισοκράτη ότι τηρούσαν αυστηρά το νόμο τής σιωπής.

Η διδασκαλία περί τής συγγενείας ανθρώπων και ζώων καί η αποχή από τη ζωϊκή τροφή,

υποστηρίζεται ότι δέν έχει ανθρωπιστικές ή ασκητικές βάσεις, αλλά μάλλον βασιζόταν σε ταμπού. Σύμφωνα με τα λεγόμενα τού Πορφυρίου,στήν «Υπεράσπιση τής Εγκράτειας»,

δέν έτρωγαν το κρέας πού θυσίαζαν στούς θεούς.

6. Ακούσματα (Κανόνες)

Οι Πυθαγόριοι κανόνες και διδάγματα πού σώζωνται μέχρι σήμερα είναι δύο ειδών καί έχουν διαφορετικές πηγές. Αλλα προέρχονται από τόν Αριστόξενο και άλλα από τον Ιάβλιχο καί δέν είναι τίποτε περισσότερο από κανόνες ηθικής.

Το ένα είδος εντάσσεται στά λεγόμενα τής τελευταίας γεννιάς τών «Μαθηματικών» και το άλλο στα Ακούσματα πού συνιστούν τήν περιουσία τής αίρεσης, που διεφύλαξε με πίστη τα παλιά έθιμα. Νομίζω ότι όλοι ξέρουν περί τών γνωστών απαγορεύσεων για τήν αποχή από τα κουκιά, το καρβέλι, τα κλινοσκεπάσματα κ.λ π., ώστε να μή χρειάζεται ανάλυση.

7. Ο Πυθαγόρας ως επιστήμων.

Το Πυθαγόριο Πανεπιστήμιο είναι η πρώτη επιστημονική σχολή τής Ελλάδος. Ο Ηρόδοτος τόν χαρακτηρίζει δυνατό Ελληνα σοφιστή και ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι ασχολήθηκε με τούς αριθμούς καί μνημονεύει τόν χαρακτηρισμό τού Φερεκίδη ως «εμπόρου Θαυμάτων».

Γνωρίζοντας πώς ο σκοπός τών Ορφικών και άλλων οργίων ήταν η αποδέσμευση από τόν

«τροχό τής γέννας» διά μέσου ενός πρωτόγονου τύπου καθαρμών , η κοινωνία τού Πυθαγόρα καινοτομεί προτείνοντας μιά νέα ιδέα περί τού τι είναι «καθαρμός».

Ο Αριστόξενος αναφέρει ότι χρησιμοποιούσε τή μουσική για εξαγνισμό τής ψυχής όπως

τα φάρμακα γιά το σώμα καί ακολουθούσε το ενδιαφέρον για τήν Αρμονία.

Εάν εμπιστευτούμε τόν Ηρακλείδη, ο Πυθαγόρας ήταν εκείνος πού διαχώρισε τίς τρείς ζωές

δηλ. τήν Θεωρητική, τήν Πρακτική και τήν Απολαυστική τίς οποίες ο Αριστοτέλης χρησιμοποίησε στά «Περί Ηθικής». Το δόγμα έχει τήν εξής έννοια:

Είμαστε ξένοι σ’ αυτόν τόν κόσμο καί το σώμα είναι ο τάφος τής ψυχής. Παρόλα αυτά δέν

πρέπει να επιδιώκουμε τήν απόδραση μέσω τής αυτοθανάτωσης διότι είμαστε περιουσία τού Θεού (προσοχή: αναφέρει Εναν!).

Σ’ αυτή τή ζωή υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων. Η χαμηλότερη τάξη συνίσταται από εκείνους πού έρχονται γιά να πωλούν και να αγοράζουν, η αμέσως επόμενη από εκείνους που συναγωνίζονται και οι καλύτεροι είναι εκείνοι πού εφαρμόζουν ως πρακτική ζωή το «θεωρείν». Ως εκ τούτου ύψιστος εξαγνισμός είναι η επιστήμη και όποιος αφιερώνει τη ζωή του σ’αυτήν είναι ο αληθινός Φιλόσοφος,

Ετσι όπως σκεφτόταν ο Πυθαγόρας, δημιουργεί τό γεφύρωμα στό χάσμα πού χωρίζει τόν Επιστήμονα από τόν Θρησκευτικό Δάσκαλο.

8. Αριθμητική.

Ο Πυθαγόρας (κατά τόν Αριστόξενο) ήταν ο πρώτος που προχώρησε τήν επιστήμη τών αριθμών πέρα από τίς ανάγκες τού εμπορίου. Η δήλωση αυτή άλλωστε επικυρώνεται από όλα όσα έτσι κι’ αλλιώς γνωρίζουμε. Με το τέλος τού 5ου π.Χ. αιώνα, βρίσκουμε πώς υπάρχει ένα ευρέως διαδεδομένο ενδιαφέρον και μελέτες γιά τίς Πυθαγόρειες θεωρίες .

Επειδή ωστόσο ο Σάμιος δέν άφησε γραπτά, δέν γίνεται δυνατή η διάκριση μεταξύ τής δικής του διδασκαλίας και εκείνης τών οπαδών του στίς επόμενες δύο γενιές.

Γεγονός είναι ότι, όσο πιό αρχέγονο εμφανίζεται κάποιο Πυθαγόρειο δόγμα, τόσο πιό πιθανόν είναι να ανήκει στόν ίδιο και επίσης σίγουρα κανένας σήμερα δέν είναι σε θέση να

τραβήξη διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τών αλλεπαλλήλων σταδίων τής όλης διδασκαλίας.

9. Τά Σχήματα

Ο Ευρύτας υπήρξε μαθητής τού Φιλολάου και ο Αριστόξενος τόν αναφέρει ως δάσκαλο τών τελευταίων Πυθαγορείων με τούς οποίους είχε συνδεθεί προσωπικά καί επομένως τοποθετείται στίς αρχές τού 4ου αιώνα, εποχή πού το Πυθαγόρειο σύστημα βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη. Κατά τα λεγόμενά του λοιπόν, εκείνος συνήθιζε να αντιστοιχίζει σε κάθε αντικείμενο και έναν αριθμό είτε έμβια και άβια. Ανακάλυπτε δε αυτούς τούς αριθμούς με το να τοποθετεί χαλίκια με ένα συγκεκριμένο τρόπο, πού όπως προβάλλεται από τόν Αριστοτέλη, μετατρέπονταν οι αριθμοί σε σχήματα όπως το τρίγωνο και το τετράγωνο.

Τα σχόλια τού Αριστοτέλη φαίνεται να υπαινίσσονται τήν ύπαρξη ενός αριθμητικού συμβολισμού αρκετά διαφορετικού τόσο από τήν Αλφαβητική σημειογραφία όσο και από τήν Ευκλείδεια παρουσίαση τών αριθμών σε γραμμές (σειρές).

Η πρώτη ήταν ακατάλληλη γιά αριθμητικούς σκοπούς διότι το μηδέν δέν είχε ακόμα επινοηθεί.

Η δεύτερη, η οποία χρονολογείται πολύ αργότερα, υιοθετήθηκε προκειμένου να αποφευχθούν οι δυσκολίες πού φανερώθηκαν με τήν ανακάλυψη τών ασύμμετρων μεγεθών. Προφανώς οι αριθμοί αρχικά απεικονίζονταν από κουκκίδες τοποθετημένες σε συμμετρικές και εύκολα αναγνωρίσιμες μορφές, κάτι σάν στα ζάρια και στό ντόμινο, πράγμα πού έκανε αυτά τα στίγματα τήν καλύτερη απόδειξη μιάς εντελώς πρωτόγονης μεθόδου απεικόνισης αριθμών και πού η ηλικία της χάνεται στα βάθη τής αρχαιότητας.

Κατά τόν Νικόμαχο τόν Γερασηνό (~100μ.Χ), τα γράμματα αναπαριστούν τούς αριθμούς

με εντελώς συμβατικό τρόπο. Το πιό φυσικό θα ήταν οι γραμμικοί και οι πρώτοι αριθμοί να συμβολίζονται από μία σειρά μονάδων, ενώ οι πολυγωνικοί αριθμοί από μονάδες διατεταγμένες με τέτοιο τρόπο πού να ξεχωρίζουν τα ποικίλα επίπεδα σχήματα. Τέλος οι στερεοί (συμπαγείς) αριθμοί έπρεπε να απεικονίζονται από μονάδες παρατεταγμένες σε πυραμίδες κ.ο.κ. Συναντάμε επομένως σχήματα σάν τα προαναφερθέντα.

Ολα τα παραπάνω βέβαια δέν συνιστούν κάποια καινοτομία. Απλά η χρησιμοποίηση τού Άλφα εκ τού συμβατικού συμβολισμού είναι για τήν απεικόνιση τών Μονάδων και οι Κουκκίδες προφανώς απεικόνιζαν χαλίκια, φωτίζοντας κάπως τίς πρώτες μεθόδους αυτού πού σήμερα καλείται Λογιστική.

10. Τρίγωνοι, Τετράγωνοι καί Ορθογώνιοι Αριθμοί.

Ο Αριστοτέλης, ο Σπεύσιππος και η παράδοση επιβεβαιώνουν, μαρτυρούν και αναγνωρίζουν στόν Πυθαγόρα τήν μεγάλη αποκάλυψη τής Τετρακτύος όπου και πάνω στήν οποίαν οι Πυθαγόρειοι συνήθιζαν να ορκίζονται. Στά νεώτερα χρόνια υπήρξαν πολλοί τύποι «τετρακτύων» μα η αυθεντική ήταν μόνον η Τετρακτύς τής Δεκάδος.

Είναι ένα σύμβολο πού απεικονίζει τόν αριθμό Δέκα ως το τρίγωνο τού 1,2,3,4.

Είναι φανερό πώς η Τετρακτύς μπορεί να επεκτείνεται επ’ αόριστον ώστε να εκθέτη γραφικά τα αθροίσματα τών σειρών τών διαδοχικών ακεραίων αριθμών.

Αυτά τα αθροίσματα συνεπώς θα ονομάζονται «Τετράγωνοι Αριθμοί» καί εκείνα τών διαδοχικών αρτίων «Ορθογώνιοι».

Οι Πυθαγόριοι λαμβάνοντας σάν αφετηρία τή Μονάδα καταρτίζουν

σειρές με διαδοχική προσθήκη περριτών αριθμών. Τό άθροισμα τών σειρών αυτών πάντα εμφανίζεται με τήν ίδια μορφή δηλ. έχει σχήμα τετραγώνου:



Κατά τόν ίδιο τρόπο τα αθροίσμτα τών αρτίων εφορμώμενα από τόν αριθμό Δύο, σχηματίζουν ορθογώνια παραλληλόγραμμα.

Αυτοί οι αριθμοί είναι οι ετερομήκεις καί ορίζονται ως «οι έχοντες τήν ετέραν πλευράν τής ετέρας, μονάδι μείζονα». Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, αποδίδουμε τή μελέτη τών αθροισμάτων στόν Πυθαγόρα, χωρίς όμως τή βεβαιότητα ότι προχώρησε και μελέτησε

τούς κυβικούς και τούς πυραμιδικούς αριθμούς.

( Παραθέτω το πρώτο από τα τέσσερα τμήματα,

ευελπιστώντας να γίνει κατανοητή

η κληρονομιά του Μεγάλου μας φιλοσόφου.

Στο τέλος οι πηγές άντλησης)


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ"

Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

 ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20ΕΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Tου ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ*
ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 33 ΧΡΟΝΙΑ
Δύο χρόνια μετά την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, η Άγκυρα πίστευε
ότι είχε «λύσει» το κυπριακό πρόβλημα και πως ήταν ζήτημα χρόνου η ελληνική πλευρά να το «χωνέψει».
 Σειρά είχαν το πλέγμα των υπολοίπων ζητημάτων που θεωρούσαν ότι ήταν σε εκκρεμότητα, δίδοντας άμεση προτεραιότητα στο Αιγαίο, για το οποίο κάτω από το πρόσχημα της χάραξης της υφαλοκρηπίδας του (στο οποίο με τον χρόνο προστέθηκαν και οι θεωρίες των «γκρίζων» ζωνών) υπέβοσκε η ίδια με την Κύπρο στοχοθεσία: μια ιδιότυπη ελληνοτουρκική συγκυριαρχία με βαρύνουσα σ' αυτήν την τουρκική επικυριαρχία επί του συνόλου, κατά τον τύπο «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μας».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ"

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Η ελληνική οικονομία ακολουθεί πορεία αργού θανάτου?

Αξίζει να διαβάσουμε με πολύ προσοχή, τι λέει ένας άνθρωπος του συστήματος και φιλελεύθερων αντιλήψεων, ο Γιώργος Κύρτσος, για τις επιλογές της κυβέρνησης σχετικά με την οικονομία και για την περίοδο που θα ακολουθήσει.

Διαβάστε το με προσοχή!
Είναι κόλαφος και περιγράφει την κατάσταση ακριβώς ως έχει χωρίς κανέναν δισταγμό. Ο Κύρτσος αυτή τη φορά γράφει ακριβώς την αλήθεια. Και έχει σημασία γιατί αυτά τα λένε οι ίδιοι άνθρωποι που τους στήριξαν.
Η ελληνική οικονομία ακολουθεί πορεία αργού θανάτου. Πρόκειται για το σενάριο που παρουσιάστηκε από ξένους αναλυτές και διεθνείς οίκους αξιολόγησης όταν έγιναν γνωστά τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο.
Ουσιαστικά ακολουθούμε μια οικονομική πολιτική σύμφωνη με τις αξιώσεις των πιστωτών μας, η οποία απαξιώνει σημαντικό τμήμα του παραγωγικού μας δυναμικού και στέλνει στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο ευρύτερα επαγγελματικά στρώματα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ελληνική οικονομία ακολουθεί πορεία αργού θανάτου?"

Πρώτος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος

Ξεκινώντας, ανορθόδοξα ίσως, με κάποια συμπεράσματα της πρόσφατης συνόδου κορυφής του Λονδίνου (G20), θα λέγαμε ότι πιθανότατα το «παιχνίδι ήταν στημένο» αριστοτεχνικά, με τη βοήθεια των Βρετανών, ενώ η Ρωσία ήταν αυτή που έγειρε αποφασιστικά την τελευταία στιγμή τη «ζυγαριά» προς την πλευρά των Η.Π.Α., δημιουργώντας νέες ισορροπίες. Για τη Γερμανία, η οποία προσήλθε στη σύνοδο εντελώς απροετοίμαστη, ήταν αναμφίβολα μία πραγματική πανωλεθρία (ιδίως μετά την «αυτομόληση» της Γαλλίας), μία σημαντική ήττα σε όλα τα επίπεδα, η οποία ενδεχομένως θα την οδηγήσει για μία ακόμη φορά, όπως και το 1933, στην απομόνωση.
Οι συμπατριώτες της «σιδηράς» καγκελαρίου την «κατηγόρησαν» αμέσως μετά ότι «προσπαθεί να κάνει πολιτική με το καρνέ των επιταγών», μεταφορικά δηλαδή να ηρεμήσει το «διαρρήκτη» που της αφαίρεσε τα χρυσαφικά και την απειλεί με το πιστόλι του, προσφέροντας του επί πλέον χρήματα. Ακόμη δεν μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε γιατί η κυρία Merkel «σύρθηκε» στη σύνοδο κορυφής, αφού ήταν προηγουμένως σε τόσο πλεονεκτική πολιτικά θέση, επιτρέποντας έναν τέτοιο θρίαμβο στον αναμφισβήτητα μεγάλο, ενδιάμεσο νικητή του πρώτου παγκοσμίου οικονομικού πολέμου: στις Η.Π.Α.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πρώτος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος"

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

ΟΙ ΝΕΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΤΟΥΣ

Η νέα σύνθεση της κυβέρνησης
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ=Το επώνυμο Παπανδρέου είναι  απλό. Προέρχεται από το παπάς(πάππος = παππούς ) - Ανδρέας, Παπανδρέας, το οποίο ακολουθώντας τα αρχαία πρωτόκλιτα ουσιαστικά σχημάτισε τη λόγια γενική Παπαν-δρέου.

Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης: Θεόδωρος Πάγκαλος=: Επωνυμο το οποιο προερχεται με ρίζες στα βάθη των αιώνων το επώνυμο του Θόδωρου Πάγκαλου (Παν+ καλός = ωραιότατος). Χρησιμοποιεί-ται συνεχώς ως ανθρωπωνύμιο από την κλασική αρχαιότητα.▪
Υπουργός Εσωτερικών: Γιάννης Ραγκούσης=Επωνυμο το οποιο προερχεται από το ιταλ. rancο “χωλός, κουτσός”.{ΤΟΖ}
Υφυπουργός: Γιώργος Ντόλιος=Επωνυμο το οποιο προερχεται από την ιδιωματικη λεξη που επειτα δοθηκε ως παρατσουκλι και σημαινει : ο φτωχός και αξιολύπητος άνθρωπος.
Υφυπουργός: Θεοδώρα Τζάκρη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΝΕΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΤΟΥΣ"

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Κι όμως μπορούμε να αντισταθούμε στην αυτοκρατορία των αρπακτικών

Του Στέλιου Παπαθεμελή
Προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης
Εν αρχή ήταν η Ελλάδα. Μια «μπουκιά» στο σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας. Έψαχναν πειραματόζωο.
 Το «αξιοποίησαν» δεόντως. Απομυζώντας και την τελευταία ρανίδα του οικονομικού αίματος των Ελλήνων επελαύνουν τώρα κατά των ευάλωτων οικονομιών του ευρωπαϊκού Νότου». Οι ηγέτες της Ευρωζώνης και της ΕΕ είναι κατώτεροι των περιστάσεων.
 Αρνούνται να συνειδητοποιήσουν, ή είναι συναυτουργοί με το αδίστακτο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο. Αυτό απείρως δραστικότερο από το παραδοσιακό, προωθεί την ιδιωτικοποίηση του κόσμου, την επιλογή δηλαδή της δολοφονικής Νέας Τάξης η οποία ασκεί «δικαιώματα» ζωής και θανάτου επί των πολιτών του πλανήτη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κι όμως μπορούμε να αντισταθούμε στην αυτοκρατορία των αρπακτικών"

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ο Σάμιος



(Ένα, καλοπροαίρετο, σχόλιο αναγνώστη

με ώθησε σε σχετική παρουσίαση

της πολυτάραχης και πολυταξιδεμένης ζωής του

Μεγάλου μας Φιλόσοφου.

Στη συνέχεια

έχω προγραμματίσει τμηματικές αναρτήσεις

με λεπτομέρειες του Έργου του

από μελέτη μου του 2001)

Μεγάλος Έλληνας μαθηματικός και φιλόσοφος, αρχηγός αρχαίου θρησκευτικού και πολιτικού κινήματος. Γιος του Μνήσαρχου και της Πυθαΐδας, γεννήθηκε το 580 π.Χ. στη Σάμο και πέθανε γύρω στα 490 π.Χ. στο Μεταπόντιο της Κάτω Ιταλίας. Το όνομά του, μάλλον το οφείλει στην Πυθία, η οποία είχε προβλέψει τη γέννησή του και τη σοφία του, όταν ρωτήθηκε σχετικά από το Μνήσαρχο.

Μολονότι η προσωπικότητα και το έργο του Πυθαγόρα υπήρξαν τόσο σημαντικά στην αρχαία Ελλάδα, εξαιτίας της μυστικότητας με την οποία περιβαλλόταν η διδασκαλία του, δεν έχουμε συγκεκριμένες πληροφορίες για τη ζωή του. Λέγεται ότι ήταν μαθητής του φιλόσοφου Φερεκύδη στη Λέσβο και του Θαλή και Αναξίμανδρου στη Μίλητο.

Είναι βέβαιο ότι έμεινε 22 χρόνια στην Αίγυπτο κοντά στους ιερείς της Μέμφιδας, της Ηλιούπολης και της Διόσπολης. Όταν όμως ο βασιλιάς των Περσών Καμβύσης κατέλαβε την Αίγυπτο, ο Πυθαγόρας. μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα και έτσι είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί και με τους Πέρσες μάγους. Ελευθερώθηκε μετά από 12 χρόνια με τη μεσολάβηση του Έλληνα προσωπικού γιατρού του βασιλιά Δημοκήδη. Λέγεται ακόμα ότι πήγε και στην Ινδία, και μυήθηκε εκεί στα τελετουργικά των Βραχμάνων, στους ναούς σπηλιές της Ελόρα και της Ελεφάντα. Αυτές οι σπηλιές, απ ότι λέγετε πήγαιναν μέχρι το Θιβέτ, περνώντας, μέσα από κανάλια ανάμεσα από διάφορες μυστηριακές σχολές. Επίσης του είχαν δώσει το όνομα Γιαβαντσάρια ή Γιουναντσάρια, δηλαδή Ίωνας Δάσκαλος και ήταν ο πρώτος μη-Βραχμάνος που έγινε δεκτός στα Ινδικά μυστήρια. Αυτό μπορεί να είναι πιθανό, αν λάβουμε υπ όψιν μας ότι στη σχολή του, στο Κρότωνα, ήταν πολύ Ινδοί. Eπέστρεψε στη Σάμο σε ηλικία πλέον 56 χρόνων. Αλλά και στη Σάμο δεν έμελλε να παραμείνει αρκετά, γιατί ο τύραννος Πολυκράτης διοικούσε απολυταρχικά την πατρίδα του. Έφυγε λοιπόν και εγκαταστάθηκε στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, όπου μαζί με άλλους ομόφρονές του ίδρυσε σχολή. Οι ιδέες του έκαναν ξεχωριστή εντύπωση, κυρίως στους νέους, και γρήγορα οδηγήθηκε στο δικαστήριο με την κατηγορία της διαφθοράς των νέων και της αθεΐας, όπου όμως τελικά αθωώθηκε. Σχετικά με το θάνατό του, κατά μία άποψη πέθανε εξόριστος στο Μεταπόντιο, κατ' άλλη όμως σκοτώθηκε σε μια επιδρομή των δημοκρατικών κατά της σχολής με αρχηγό τον Κόνωνα. Πάντως είναι βέβαιο ότι η σχολή του Πυθαγόρα. στον Κρότωνα έκλεισε για πολιτικούς λόγους και πολλοί από τους μαθητές του σκοτώθηκαν.

Από www.mythologia.8m.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ο Σάμιος"

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

“Ψυχολογικός Πόλεμος, είναι το προοίμιον και η συνέχεια, δηλαδή η ολοκλήρωσις του Υλικού Πολέμου δι΄ άλλων μέσων”. CLAUSEWITZ
Ι) ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ψυχολογικός πόλεμος, είναι τόσο παλαιός όσο και ο κόσμος.
Αλλά σπουδαίο ρόλο άρχισε να παίζει στη ζωή των Εθνών και της παγκόσμιας κοινωνίας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Και όσο, υπήρχε πολλαπλασιασμός των επιστημονικών και τεχνικών μεθόδων, ο πόλεμος άλλαξε ριζικά μορφή.
Τόσο στη Στρατιωτική Στρατηγική, όσο και στην Πολιτική Στρατηγική, ο ψυχολογικός πόλεμος απέκτησε καθοριστική διάσταση και επηρέασε ουσιωδώς τις στρατιωτικοπολιτικές εξελίξεις σε όλα τα έθνη.
Ο ψυχολογικός πόλεμος, αποβλέπει στο να μεταβάλλει - με μια καθορισμένη έννοια - τη συμπεριφορά των ατόμων - αντιπάλων ή συμμάχων - διά της επιδράσεως επί της νοημοσύνης των, του ψυχισμού τους, του πνεύματός τους και της συνειδήσεως, χωρίς να προσφεύγει στην υλική βία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ"

ΑΡΧΑΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ
Λόγος πολύς έχει γίνει κατά το παρελθόν, και πολλές μελέτες έχουν γραφεί, με θεματολογία περιστρεφόμενη γύρω από τα στρατηγήματα και τις τακτικές που εφήρμοσαν στα Πεδία τις Μάχης οι Αρχαίοι Έλληνες, επιτυγχάνοντας αποφασιστικό αποτέλεσμα για την Τροπή της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας.
http://www.youtube.com/watch?v=DHZt5kpN8T8
Ήδη κατά την ύστερη αρχαιότητα, Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς μέχρι και σύγχρονοι ακαδημαϊκοί, εξετάζουν το αντικείμενο από μία σχετική απόστασι, είτε σαν να παρακολουθούν επί χάρτου τις τακτικές κινήσεις των αντιπάλων στρατευμάτων, είτε σε γεωστρατηγικό και πολιτικό επίπεδο σε συσχετισμό με τις συνθήκες της υπό εξέτασι περιόδου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΡΧΑΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ"

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

ΑΡΙΘΜΟΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΡΙΘΜΟΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑΣ"

ΣΙΩΠΗΛΑ ΟΠΛΑ

Η CΙΑ στη μάχη για τις ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων

Φαντασμαγορικά συνέδρια, εκθέσεις έργων τέχνης, συναυλίες και διεθνείς συναντήσεις χρηματοδοτημένες από ιδρύματα υπό τον έλεγχο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Συγγραφείς, δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, κληρικοί, συνδικαλιστές και πανεπιστημιακοί στην υπηρεσία της CΙΑ.
 Συνωμοσιολογία ή πραγματικότητα;
Το θέμα της σχέσης των διανοουμένων με τις μυστικές υπηρεσίες επανέρχεται συχνά στη δημόσια συζήτηση. Ειδικότερα μετά το 1989, προσφιλές πεδίο αποκαλύψεων- εντός και εκτός εισαγωγικών- έχουν αναδειχθεί οι δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών της Ανατολικής Ευρώπης γύρω από τον κόσμο του θεάματος και του πολιτισμού.
Η βαθιά αίσθηση που προκάλεσε η ταινία «Οι ζωές των άλλων», αλλά και ο σάλος γύρω από την υποτιθέμενη δράση του Μίλαν Κούντερα ως πληροφοριοδότη της Αστυνομίας, αποτελούν δύο πρόσφατα παραδείγματα αυτής της τάσης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΙΩΠΗΛΑ ΟΠΛΑ"

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ?

Στην τελική ευθεία για τα χειρότερα...
Πριν από τρεις μήνες όλοι ανησυχούσαν για τις καταθέσεις και τον κίνδυνο επανάληψης σκηνών όπως της Αργεντινής στην Ελλάδα. Τώρα, την τελευταία μέρα του καλοκαιριού ανησυχούμε για τις θέσεις εργασίας που θα χαθούν τους επόμενους μήνες. Αναμφίβολα υπάρχει κάποια πρόοδος...
Έχουν γίνει κάποια βήματα στη σωστή κατεύθυνση από την κυβέρνηση παρά τη γενική σύγχυση που διακρίνει αυτή και την μείζονα και ελάσσονα αντιπολίτευση.
Ήδη, το οικονομικό επιτελείο επεξεργάζεται σχέδιο μείωσης της φορολογίας των μερισμάτων. Ήτοι, να «ξηλώσει» όσα έθεσε προ λίγων μηνών σε εφαρμογή.
Όλα αυτά μπροστά στην απειλή αποχώρησης κάποιων από τις μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν απομείνει σε αυτή τη χώρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ?"

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ

ο τηλέγραφος του Πολύβιου
Ο Έλληνας ιστορικός Πολύβιος σχεδίασε μία μέθοδο σηματοδότησης, όπου τα γράμματα του αλφαβήτου ήσαν χωρισμένα σε πέντε ομάδες πέντε στήλες από πέντε γράμματα στην κάθε μια. Η τελευταία στήλη είχε ένα γράμμα λιγότερο, αλλά αυτό δεν εμπόδιζε την χρήση του τηλέγραφου, όπως λέει ο ίδιος στο κεφ. 45 του δέκατου βιβλίου της ιστορίας του.

Και συνεχίζει: "Μετά από αυτά (αφού δηλ. χωρίσουν τα γράμματα σε στήλες), πρέπει να τις γράψουν κατά σειρά σε πέντε πινακίδες, και έπειτα να συμφωνήσουν ότι πρώτος θα υψώσει πυρσούς, και μάλιστα δύο, αυτός που θα θέλει να διαβιβάσει κάτι, και θα περιμένει να υψώσει κάτι ο άλλος, ώστε να είναι σίγουρο ότι θα προσέχουν και οι δύο.

Όταν κατεβάσουν τους πυρσούς αυτούς, ο πρώτος, πού μεταδίνει το μήνυμα, θα υψώσει τους πυρσούς από αριστερά, για να δείξει σε ποια πινακίδα πρέπει να προσέξει ο άλλος: δηλαδή έναν πυρσό για την πρώτη πινακίδα, ένα για τη δεύτερη, τρεις για την τρίτη και έτσι συνέχεια.

Μετά πάλι θα υψώσει πυρσούς από δεξιά, για να δείξει ποιό γράμμα από την πινακίδα πρέπει να σημειώσει ο άλλος. θα πρέπει επίσης να έχουν και οι δύο μια διόπτρα με δύο αυλίσκους, ώστε να βλέπουν με τον ένα στα δεξιά και με τον άλλο στα αριστερά εκείνου πού κάνει τα σήματα. Δίπλα στην διόπτρα πρέπει να τοποθετήσουν όρθιες τις πινακίδες, και να υψώσουν δεξιά και αριστερά από ένα τοίχωμα πέτρινο, μήκους τριών μέτρων περίπου και ύψους, όσο περίπου το ύψος ενός άντρα, για να φαίνονται καλά oι πυρσοί όταν υψώνονται πάνω από αυτό και να μην φαίνονται όταν κατεβαίνουν.

Όταν και οι δύο είναι έτοιμοι, αν ένας θέλει να μεταδώσει το μήνυμα "100 στρατιώτες μας προσχώρησαν στις τάξεις του εχθρού" πρέπει να διαλέξει λέξεις πού να έχουν την ίδια έννοια και όσο το δυνατό λιγότερα γράμματα. Έτσι μπορεί να πει "Κρήτες εκατό λιποτάκτησαν". Αν και τώρα τα γράμματα είναι λιγότερα από τα μισά, έχουν όμως το ίδιο νόημα.

Αυτό το γράφουν σε πινακίδα και αρχίζουν να σηματοδοτούν ως έξής: Πρώτο γράμμα είναι το Κ, που βρίσκεται στην δεύτερη ομάδα, δηλ. και στην δεύτερη πινακίδα.

Έτσι ο σηματοδότης θα υψώσει από τα αριστερά δύο πυρσούς, και ο λήπτης θα καταλάβει ότι πρέπει να προσέξει την δεύτερη πινακίδα. Έπειτα θα υψώσει από τα δεξιά πέντε πυρσούς, και ο λήπτης θα καταλάβει ότι πρέπει να βρει το πέμπτο γράμμα της δεύτερης πινακίδας και να το γράψει σε μία χωριστή πινακίδα. Έπειτα θα υψώσει τέσσερις πυρσούς από αριστερά, για να προσέξει ο λήπτης την τέταρτη πινακίδα, και μετά δύο από δεξιά, γιατί το Ρ είναι το δεύτερο γράμμα στην τέταρτη πινακίδα, και ο λήπτης θα πρέπει να γράψει το Ρ δίπλα στο Κ,. και έτσι συνέχεια μέχρι να μεταδοθεί όλο το μήνυμα". Αυτά έγραφε ο ιστορικός Πολύβιος, που επινόησε το σύστημα του το 150 π.Χ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ"

Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Τα Πρωτόκολλα της Νέας Τάξης Πραγμάτων-ΣΙΩΠΗΛΑ ΟΠΛΑ

«…Αλλά ο κόσμος σήμερα είναι πιο σύνθετος και προετοιμασμένος να δεχθεί μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και των παγκόσμιων τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμητέα σε σχέση με τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που υφίστατο μέχρι τώρα» (David Rockefeller, πρόεδρος ιδρυτής της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και της Τριμερούς Επιτροπής, πρόεδρος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων. Εισήγηση που έκανε κατα τη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Μπάντεν Μπάντεν το 1991).
«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε σας αρέσει είτε όχι. Το μόνο ζήτημα θα είναι να ξέρουμε αν θα προκύψει απο κατάκτηση ή απο συγκατάθεση». (Paul Warburg, Χρηματιστής, μέλος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων).
Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πολύ πιθανόν ότι θα γράφει για την εποχή μας:
«Στο ξεκίνημα του 21ου μ.Χ. αιώνα, ένα πανίσχυρο παγκόσμιο καθεστώς άρχισε να αιχμαλωτίζει με τα ορατά και αόρατα πλοκάμια του ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γη μεταμορφώθηκε σταδιακά σε μία πλανητικών διαστάσεων αόρατη φυλακή με τις πιο εξελιγμένες και εκλεπτυσμένες μεθόδους καταστολής».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ"

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Διεθνής έκθεση με θέμα τον Μέγα Αλέξανδρο στην Αυστρία


Μία από τις σημαντικότερες εκθέσεις από όσες παρουσιάστηκαν ποτέ διεθνώς για τη ζωή και τη δράση μιας από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της παγκόσμιας ιστορίας, αν όχι «τη μεγαλύτερη φυσιογνωμία», όπως τονίστηκε χαρακτηριστικά, τον Μέγα Αλέχανδρο, είναι η μεγάλη διεθνής έκθεση που εγκαινιάζεται επίσημα αύριο βράδυ στο Μουσείο Τέχνης «Κούνστχαλε» της πόλης Λέομπεν της Αυστρίας. Στην έκθεση, που θα λειτουργεί για το κοινό από μεθαύριο Κυριακή και θα διαρκέσει μέχρι την 1η Νοεμβρίου, παρουσιάζονται πάνω από 400 πολύτιμα εκθέματα από 25 μουσεία όλου του κόσμου, από το Λούβρο, το Βρετανικό Μουσείο, το Ερμιτάζ, μέχρι τα Εθνικά Μουσεία του Τατζικιστάν και του Αφγανιστάν.
Η έκθεση λειτουργούσε μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου στο Μανχάιμ της Γερμανίας, από όπου και μεταφέρθηκε στο σύνολο της στην αυστριακή πόλη, όπου αναμένονται να την επισκεφθούν στη διάρκειά της πάνω από 100.000 επισκέπτες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διεθνής έκθεση με θέμα τον Μέγα Αλέξανδρο στην Αυστρία"

Le Figaro»: οι Σκοπιανοί είναι εθνικά Βούλγαροι!

Le Figaro»: οι Σκοπιανοί είναι εθνικά Βούλγαροι!

Παράκαμψη των συνόρων της Ε.Ε. διαβλέπει σε άρθρο της της περασμένης εβδομάδας (12-8-2010), η μεγάλης κυκλοφορίας γαλλική εφημερίδα «Le Figaro», με αφορμή τις υπαρκτές ομάδες πληθυσμών, που ενώ διαμένουν σε μη ενταγμένες στην Ε.Ε. χώρες, εν τούτοις κατάγονται από χώρες-μέλη της Ένωσης και δικαιούνται Ευρωπαϊκό Διαβατήριο, από τη στιγμή που η ευρωπαϊκή χώρα καταγωγής τους, τους χορηγήσει υπηκοότητα, κάνοντάς τους έτσι αυτόματα Ευρωπαίους Πολίτες!
Με άλλα λόγια, μπορεί μια χώρα μέλος της Ε.Ε. να χορηγεί διαβατήρια κατά πολύ περισσότερα των κατοίκων της, σε τρίτους, που αν και δε διαμένουν στο έδαφός της, κατάγονται όμως από αυτό (διπλές υπηκοότητες).
Έτσι υπολογίζεται πως μπορεί να προστεθούν στον πληθυσμό της Ε.Ε. άλλα 5.000.000 ατόμων, που μέσω του διαβατήριου της χώρας μέλους, θα μπορούν να είναι Ευρωπαίοι Πολίτες, αν και δεν θα διαμένουν σε έδαφος χώρας ενταγμένης στην Ένωση!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Le Figaro»: οι Σκοπιανοί είναι εθνικά Βούλγαροι!"

ΡΟΥΠΕΛ ΤΟ ΑΠΟΡΘΗΤΟ

Γραμμή Μεταξά-Οχυρό Ρούπελ
Ιστορικά Στοιχεία
Η τοποθεσία που βρίσκεται στην οχυρή τοποθεσία που αναφέρεται ακόμα και από Βυζαντινούς χρονογράφους από τον 13ο Αιώνα ως Ρουπέλιον ή Ροπέλιον όταν ο Θεώδορος Β. Λάσκαρις νίκησε το 1256 τον Βούλγαρο στρατηγό Δραγωτά όπου είχε στασιάσει.
Κατα την πρώτη φάση του Α'Βαλκανικού πολέμου την τοποθεσία την κατείχαν Τουρκικά στρατεύματα όπου τελικά πήγανε στα Γιαννιτσά για να ανακόψουν τον προελαύνοντα Ελληνικό στρατό. Κατά τον Β' Βαλκανικό πόλεμο τα Ελληνικά τμήματα που φύλαγαν το οχυρό νίκησαν τους Βούλγαρους.
 Το 1914 μετά την ένρξη του Α' Παγκοσμίου πολέμου η Ελλάδα οχύρωσε για πρώτη φορά την τοποθεσία αυτή και δημιουργήθηκε το οχυρό ανάσχεσης Ρούπελ. Τον Μαιο του 1916 ισχυρή Γερμανοβουλγαρική δύναμη εισέβαλε στο στενωπό του Ρούπελ και αποκρούστηκε από την φρουρά του οχυρού. Θέλωντας να διατηρήσει τότε η Ελλάδα την ουδετερότητα της παρέδωσε την τοποθεσία στην αντίπαλη παράταξη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΡΟΥΠΕΛ ΤΟ ΑΠΟΡΘΗΤΟ"

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη.

( Σας διαβεβαιώ ότι τάγραψε τότε ο Μακρυγιάννης.
Οιοσδήποτε παραλληλισμός με τρέχουσες καταστάσεις, θα είναι κακόβουλος!)

“…Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά όπου γευόμαστε, θα παρακαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή, τιμιότη…

…Αυτά λείπουν από όλους εμάς, στρατιωτικούς και πολιτικούς…
…Τις πρόσοδες της πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε ‘‘πηρεσίαν να μπούμεν’’, ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν. Αγοράζομεν πρόσοδες, τις τρώμε όλες. Χρωστούν εις το Ταμείον δεκαοχτώ ‘κατομμύρια ο ένας και ο άλλος. Ο Μιχαλάκης ο Γιατρός πεντακόσιες χιλιάδες, ο Τζούχλος τρακόσες, ο Γεωργάκης Νοταράς τρακόσες πενήντα – όλο τέτοιγοι χρωστούνε αυτά. Ο κεντρικός ταμίας ο Φίτζες – τρακόσες πενήντα του λείπουν από το ταμείον. Κι’ ακόμα δεν κυτάχτηκαν πόσα θα λείψουν ακόμα. Το ίδιο ντογάνες κι’ άλλα. Τέτοιοι μπαίνουν εις τα πράγματα και τέτοιους συντρόφους βάνουν…

…Δύσκολο είναι ο τίμιος άνθρωπος να κάνη τα χρέη του πατριωτικώς…

…Οι αγωνισταί, οι περισσότεροι και οι χήρες κι’ αρφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία -γεμίσαμαν πλήθος πιανοφόρια και κιθάρες. Οι δανεισταί μας ζητούν τα χρήματά τους, λεπτό δεν τους δίνομεν από αυτά- κάνουν επέμβασιν εις τα πράγματά μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον…

…Πώς θα σωθούμε εμείς μ’ αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίας του κόσμου ως άνθρωποι;…

…Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλυτώση από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν…”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη."

ΑΘΟΡΥΒΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Βιομηχανία Υποταγής Συνειδήσεων


Σήμερα έχει ξεκινήσει ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος. Πρόκειται για-έναν κοινωνικό και εσωτερικό πόλεμο, έναν πόλεμο εξόντωσης που διεξάγεται από τις υπερεθνικές ελίτ εναντίον όλων των εθνών. Αυτός ο πόλεμος που χαρακτηρίζεται από την παλινόρθωση μιας νέας δουλείας, ονομάζεται «νεοφιλελεύθερη, παγκοσμιοποίηση» και διεξάγεται με μία σειρά εξελιγμένων τεχνικών και τεχνολογιών υποταγής και παραπλάνησης του μέσου πολίτη ώστε τελικά αυτός να υποταχθεί.
Σιωπηλά όπλα και ψυχοκυβερνητική διαχείριση του φόβου, τηλενάρκωση, mind control, μη φονικά όπλα, υποτάσσουν για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία το πνεύμα και το φαντασιακό ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Ένα ντοκουμέντο με τίτλο «Σιωπηλά Όπλα για Αθόρυβους Πολέμους» («Silent Weapons for Quiet Wars») επιβεβαιώνει ότι όλα αυτά είναι μέρος ενός προσχεδιασμένου πολέμου κατά της ανθρωπότητας. Μιλά για «έλεγχο του κοινού» με το να το διατηρούν «διαλυμένο, αδαές, συγχυσμένο, αποδιοργανωμένο και διασπασμένο». «Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτά τα όπλα και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και χαλιναγωγείται από ένα όπλο... 'Οταν το σιωπηλό όπλο εφαρμόζεται σταδιακά, το κοινό προσαρμόζεται...».
Το ντοκουμέντο αυτό, που αποτυπώνει τις πρώτες φάσεις του Σχεδίου της Παγκόσμιας Χειραγώγησης, είναι το προϊόν μιας επιχείρησης με το όνομα «Operations Research», που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου για επίθεση κατά των εχθρικών πληθυσμών χρησιμοποιώντας εργαλεία κοινωνικής μηχανικής και ψυχολογικού πολέμου.
Το 1954, σύμφωνα με το ντοκουμέντο, η «υπερεθνική ελίτ» αποφάσισε να εξαπολύσει έναν «σιωπηλό πόλεμο» αρχικά κατά του αμερικανικού λαού και στη συνέχεια κατά ολόκληρης της ανθρωπότητας, με στόχο την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας οικονομίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΘΟΡΥΒΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ"

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ – «ΣΚΙΕΣ»

Ο αθέατος κόσμος των μυστικών πρακτόρων
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ – «ΣΚΙΕΣ» ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ, «ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ», ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ, ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ
..ΣΙΩΠΗΛΑ ΟΠΛΑ.
Ποιος είναι ο ρόλος τους στη νέα τάξη πραγμάτων – Ο «χορός» των κατάσκοπων στην Ελλάδα και οι «μπίζνες» της ΕΥΠ
Στην οδό Ακαδημίας υψηλόβαθμα στελέχη της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, με τη συνεργασία ιδιωτών, δημιούργησαν κολέγιο για να δίνουν, αντί αμοιβής, ανύπαρκτα πτυχία σε πράκτορες!
Η μελέτη της ιστορίας καταδεικνύει ότι πολλά γεγονότα στον πλανήτη είναι δημιούργημα «αόρατων» δυνάμεων. Δυνάμεων που ενώ λειτουργούν στο σκοτάδι καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της ανθρωπότητας. Αυτές οι αόρατες δυνάμεις είναι οι μυστικές υπηρεσίες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ – «ΣΚΙΕΣ»"

ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ

 ΣΙΩΠΗΛΑ ΟΠΛΑ
Το παρόν άρθρο είναι μία εισαγωγή στον πόλεμο καταστροφής νοημοσύνης(ΠΚΝ), όπως αυτός γίνεται εναντίων Εθνών, Οργανισμών και ατόμων (π.χ εναντίων Κρατικών Οργανισμών, των Ενόπλων Δυνάμεων, του Εκπαιδευτικού και Ερευνητικού συστήματος, Εμπορικών οργανισμών, υψηλής νοημοσύνης και γνώσεων ανθρώπων, των πολιτών, κ.α.).
Ορισμένοι μέθοδοι διεξαγωγής του ΠΚΝ περιγράφονται στο παρόν άρθρο και προτάσεις γίνονται για περαιτέρω επιστημονική έρευνα στο θέμα. Το παρόν άρθρο είναι μία επιστημονική μελέτη και παρουσιάζεται ως Εθνικά ενωτικό θέμα (καλές ιδέες μπορεί να προκύψουν από οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα ,αρκεί να είμαστε ανοικτόμυαλοι) και όχι για πιθανούς πολιτικούς διχασμούς.
 Ελπίζουμε το παρόν άρθρο να διεγείρει την κριτική και πρωτότυπη σκέψη και σχετική συστηματική έρευνα στον ΠΚΝ.
Λέξεις κλειδιά: νοημοσύνη , πόλεμος , άμυνα , επίθεση , έρευνα
Σημείωση
Η παρούσα επιστημονική εργασία είναι συνέχεια του άρθρου[1] και έχει ως σκοπό μαζί με το άρθρο[1] να δημιουργήσει το υπόβαθρο για την νομική προστασία από τον Πόλεμο Καταστροφής Νοημοσύνης. Επίσης ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου θεωρεί ότι τα Έθνη και Κράτη πρέπει να σέβονται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα όπως αυτά διατυπώνονται στα νομικά κείμενα των Διεθνών Οργανισμών, όπως του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, του Συμβουλίου της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κ.α. ,και πρέπει να γίνει προφανές ότι σε κάθε Έθνος και Κράτος υπάρχουν «καλοί» και «κακοί» άνθρωποι με την έννοια της Δικαιοσύνης και της Ηθικής. Το παρόν άρθρο αφιερώνεται στους αγώνες για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με την ευχή για ένα Δικαιότερο μέλλον για την Ανθρωπότητα[32]…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ"

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Είναι μύθος ότι η ελληνική δεν έγινε η επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ για μία ψήφο

Τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα αρέσουν σε πολλούς από εμάς. Είναι ωραίο και ανέξοδο να φουσκώνεις από εθνική υπερηφάνεια, όταν, μάλιστα, δεν είσαι υποχρεωμένος να θυσιάσεις τίποτα.
 Μία από αυτές τις υποθέσεις του εύκολου κλέους (τζάμπα μάγκας, θα έλεγαν κάποιοι) είναι και o αστικός μύθος ότι δήθεν η ελληνική δεν έγινε επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ για μία μόνο ψήφο. Κάποιοι, μάλιστα, το παραχοντραίνουν προσθέτοντας ότι αυτή η ψήφος ήταν κάποιου Εβραίου. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει η αφέλεια του μύθου αλλά η δυσωδία του ρατσισμού.
Στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ τέτοια ψηφοφορία στην Αμερική. Τα Αγγλικά επικράτησαν με φυσικό και αυτονόητο τρόπο, αφού οι πλειοψηφία των πρώτων κατοίκων της Αμερικής τα μιλούσε ως μητρική γλώσσα.
 Πως θα ήταν, άλλωστε, δυνατόν το 49% των πολιτών να ψηφίσει ως επίσημη γλώσσα του κράτους του μία γλώσσα που δεν την ομιλεί.
Το αστείο της υπόθεσης φαίνεται ότι ο ίδιος μύθος κυκλοφορεί και για τη γερμανική, την Ισπανική τή Γαλλική, τη Λατινική και την Εβραϊκή γλώσσα (μη σπρώχνεστε, βρε παιδιά, όλοι θα βολέψετε τη ματαιοδοξία σας)
Ο μύθος απέκτησε την αληθοφάνεια που χρειάζονταν οι έλληνες, όταν το 1970 ο Τάσκα, πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, τον χρησιμοποίησε για να γίνει αρεστός στους αφελείς ιθαγενείς που «διοικούσε». Τα όμορφα «νέα» αρέσουν σε όλους ακόμα και όταν είναι ψεύτικα. Αφού είναι ωραία, η αλήθεια περιττεύει.
Προστέθηκε από damianos
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Είναι μύθος ότι η ελληνική δεν έγινε η επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ για μία ψήφο"

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ

Όλοι γνωρίζουμε πού είναι και ποια είναι τα Επτάνησα… .

 Όλοι πρέπει να γνωρίζουμε, επίσης, ότι μιλώντας για τα Επτάνησα εννοούμε όλη την ακριτική, δυτική γεωγραφική περιφέρεια του Ελληνικού κράτους που, εκτός από τα μεγάλα επτά νησιά (Κέρκυρα-Παξούς-Λευκάδα-Ιθάκη-Κεφαλονιά-Ζάκυνθο και Κύθηρα), περιλαμβάνει 21 ακόμα μικρά και μεγαλύτερα νησάκια-βραχονησίδες, οι οποίες στη συνθήκη της Ένωσης αναφέρονται ως «παραρτήματα».
 Θα ονομάσω τα 14 με σειρά από βορά προς νότο, επισημαίνοντας ότι κάποια απ’ αυτά έγιναν τόποι εξορίας Επτανησίων πατριωτών. Είναι οι Οθωνοί, η Ερείκουσα, το Μαθράκι, οι Αντίπαξοι, το Μεγανήσι ή Τάφος, ο Κάλαμος, η Καστάς, το Αρκούδι, η Άτοκος, οι Στροφάδες, η Σαπιέντζα, η Πρώτη, η Σχίζα και τ’ Αντικύθηρα
Η θέση τους στο σημείο που συναντήθηκαν οι παγκόσμιες ροπές και οι ανταγωνισμοί των ισχυρών από την πτώση του Βυζαντίου και μετά, προκάλεσε μεγάλες ταραχές στην πορεία και την τύχη τους. Σας αναφέρω δύο κείμενα Αθηναϊκών εφημερίδων σε μετάφραση από Αγγλικές κατά τις παραμονές της Ένωσης (1862), για να καταλάβετε την ανησυχία των Μ. Δυνάμεων στο παιγνίδι της επιρροής: Για παράδειγμα η «Παλιγγενεσία» έγραφε: «Η στρατηγική ωφέλεια των Επτανήσων είναι αμφίβολη και δαπανηρή. Εμείς τα κρατάμε για να μην πέσουν στα χέρια άλλης αντίπαλης δύναμης». Και η εφημερίδα «Εθνοφύλαξ»: «Οι Επτανήσιοι είναι μύλου πέτρα γύρω από τον τράχηλό μας. Προς θεού λοιπόν, να τους στείλουμε στον κόρακα. Το μόνο που πρέπει να ζητήσουμε είναι να μην περιέλθουν στα νύχια της Γαλλίας ή της Ρωσίας».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ"

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους


Χρωστάμε τη Δημοκρατία σε έναν αδιόρθωτο γλεντζέ!

Mια ιστορία από τον Ηρόδοτο (βιβλίο 6ο,Ερατώ, 122-128

(γράφει ο Δημ. Γερμιώτης

στο περιοδικό Φυστίκι)

Ως γνωστόν οι δημοκρατικοί θεσμοί γεννήθηκαν στην Αθήνα και πρωτεργάτης τους ήταν ο Κλεισθένης, γιος του Μεγακλή και της Αγαρίστης. Παρά λίγο όμως αυτός ο Κλεισθένης να μη γεννιόταν ποτέ αλλά να ξεφύτρωνε στη θέση του κάποιος άλλος, που μπορεί να λεγόταν επίσης Κλεισθένης και να ήταν γιος της Αγαρίστης αλλά ο μπαμπάς του να ήταν ο Ιπποκλείδης και να μην τον ένοιαζε καθόλου η Δημοκρατία.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Εκείνο τον καιρό, τον 6ο αιώνα της Αρχαιότητας, τύραννος της σημαντικής, τότε, πόλης της Σικυώνας (κοντά στο σημερινό Κιάτο), ήταν ο Κλεισθένης, λαϊκής καταγωγής πολιτικός, που πήρε την εξουσία υποστηριζόμενος από τους φτωχούς και μεσαίους καλλιεργητές. Όπως οι περισσότεροι τύραννοι του καιρού του, στράφηκε κατά των πλουσίων, τους έβαλε τα δυο πόδια σ΄ένα παπούτσι και ανέδειξε την Σικυώνα σε σημαντική δύναμη της Βόρειας Πελοποννήσου.

Αυτός ο Κλεισθένης είχε μια κόρη, την Αγαρίστη, την οποία, παρά την ταπεινή καταγωγή του, ονειρευόταν να την παντρέψει με κάποιον γαμπρό από ονομαστό σόι. Έτσι όταν η Αγαρίστη έφθασε σε ηλικία γάμου, (που εκείνα τα χρόνια ήταν μεταξύ 16 και 18 χρονών), ο Κλεισθένης κάλεσε στο παλάτι του τα παλικάρια των πιο ονομαστών οικογενειών ολόκληρου του Πανελλήνιου και τους φιλοξένησε αρχοντικά επί μια βδομάδα, μελετώντας το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά κάθε υποψηφίου γαμπρού. Στην πρόσκληση του Κλεισθένη ανταποκρίθηκαν πολλοί, κάπου δεκατέσσερις. Ήρθαν υποψήφιοι από την Ιταλία, ο Σμινδυρίδης από τη Σύβαρη και ο Δάμασος από την Σίρη. Από την Επίδαμνο της Αδριατικής ήρθε ο Αμφίμνηστος Επιστρόφου, ήρθαν ακόμη ένας Αιτωλός, ένας Ηπειρώτης, ένας Θεσσαλός και ένας από την Ερέτρια της Ευβοίας. Από την Πελοπόννησο φυσικά ήρθαν οι περισσότεροι, πέντε γαμπροί, με επιφανέστερο τον Λεωκύδη, γιο του Φείδωνος, βασιλιά του Άργους. Ήρθαν και δυο Αθηναίοι, ο Ιπποκλείδης Τεισάνδρου και ο Μεγακλής Αλκμαίωνος.

Από την αρχή φάνηκε η υπεροχή του Ιπποκλείδη. Εκτός του ότι καταγόταν από τους Κυψελίδες της Κορίνθου, ήταν πιο όμορφος, πιο έξυπνος και πιο αθλητικός από όλους. Ήταν επίσης μεγάλος γλεντζές, αλλά αυτό για τους Έλληνες ήταν προσόν και όχι ελάττωμα. Την τελευταία βραδιά της φιλοξενίας, ο Κλεισθένης, που είχε σχεδόν καταλήξει στην επιλογή του Ιπποκλείδη, έκανε ένα αποχαιρετιστήριο γλέντι. Σ΄αυτό όμως το γλέντι, ο Ιπποκλείδης, που είχε πιεί περισσότερο από το κανονικό, μέθυσε για καλά, διέταξε έναν αυλητή να του παίζει και άρχισε να χορεύει μόνος του. Στην αρχή χόρεψε λακωνικούς χορούς, κατόπιν αττικούς, εν συνεχεία τον κόρδακα (ένα είδος τσιφτετέλι) και στο τέλος φώναξε και φέραν ένα μεγάλο τραπέζι, ανέβηκε επάνω του κι άρχισε να χορεύει πρώτα με τα πόδια κι ύστερα με τα… χέρια, στηρίζοντας το κεφάλι του στο τραπέζι και κουνώντας τα πόδια του στον αέρα στο ρυθμό της μουσικής (σημείωση: οι αρχαίοι Έλληνες δε φορούσαν σώβρακα και παντελόνια).

Ο Κλεισθένης, που από την αρχή του χορού παρακολουθούσε με μεγάλη δυσφορία τα καμώματα του μέλλοντος γαμπρού, στο σημείο αυτό έχασε την υπομονή του. Έξω φρενών σταμάτησε τον αυλητή και φώναξε στον χορευτή

-- Ω παι Τεισάνδρου, απόρχησαο γε μεν τον γάμον! (δηλαδή: γιε του Τεισάνδρου, με το χορό σου έχασες τον γάμο)

του Ιπποκλείδη δεν ίδρωσε το αυτί και απάντησε στον αμφιτρύωνά του

-- Ου φροντίς Ιπποκλείδη (δε σκοτίζεται ο Ιπποκλείδης)

Έτσι ο Κλεισθένης, αφού αποχαιρέτησε τους καλεσμένους του, δίνοντας στον καθένα τους (και στον Ιπποκλείδη) πλούσια δώρα, κράτησε για γαμπρό του τον άλλον Αθηναίο υποψήφιο, τον Μεγακλή, που τον πάντρεψε με την Αγαρίστη. Από το γάμο τους γεννήθηκε ένας γιος, που πήρε το όνομα του παππού του, ο Κλεισθένης Μεγακλέους και ο οποίος πρωτοστάτησε στην εκδίωξη των Πεισιστρατιδών και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Αθήνα. Μια κόρη του νεώτερου Κλεισθένη λεγόταν επίσης Αγαρίστη και ήταν η γιαγιά του Περικλή
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους"

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Ζακυνθινά - ελληνοποιημένα - ονόματα

Αβάσταγος (Avastago)

Αβούρης/Αβούριος (Avuri)

Αγιαποστολίτης (Ajiapostoliti)

Αγουστόνης/Αουστόνης (Austoni)

Αλιμπράντης/Αλιπράντης (Alipranti)

Αλμπέρτο (Alberti)

Αντρηόλας/Αντριόλας/Ανδρεόλας (Andriola)

Αντρίζης/Αντρίτσης/Ανδρίτσης (Andrizzi)

Αντρούτσος/Ανδρούτσος-Τρομπέττας (Andruzzo-Trompeti)

Ανκούσολα (Anguissola)

Αντίπας/Αντύπας (Antipa)

Αρακλιότης/Αρακλιώτης/Ηρακλειώτης (Araclioti/Iraclioti)

Αργυρόπουλος (Argyropoulo/Jargyropulo)

Βαζαΐος/Μπαζαΐος/Μπασέγλιος (Baseglio)

Βαλαρέτζος/Βαλαρέσσος (Valaresso)

Βάλβης/Μπάλμπης (Balbi)

Βαλιέρ (Valier)

Βάλσαμος/Μπάλσαμος (Balsamo)

Βαρβαρήγος/Μπαρμπαρίγος (Barbarigo)

Βαρβιάνης/Βαρβίας/Μπαρμπίας (Barbia/Barbiani)

Βαρδάνης (Vardani)

Βάρδας (Varda)

Βαρζός/Μπαρζός (Barzo)

Βελέττης/Μπελέτης (Beletti)

Βέμπο/Μπέμπο (Bembo)

Βενάρδος/Βερνάρδος/Μπενάρδος (Bernardo)

Βενετάντο/Μπενετάντο (Benetanto)

Βενέτος/Μπενέτος (Veneto)

Βενιέρ (Venier)

Βεντούρας (Ventura)

Βεντραμίν (Vendramin)

Βερίκιος/Βερύκιος (Verichio)

Βιδάλε (Vidale)

Βιτούρης (Viturri)

Βλασόπουλος/Βλασσόπουλος (Vlassopulo)

Βλαστός (Vlasto)

Βολεντιέρας/Βολοντιέρας/Βολτέρρας/Βολτιέρας (Volterra/Volentiera)

Βορήσης (Vorissi)

Βούλγαρης (Vulgari/Bulgari)

Βούλτσος/Μπούλτσος (Vulzo)

Γαήτας (Gaeta)

Γαλέτος (Galeto)

Γαλιάτζας/Γαλιατζής/Γαλιάτσης (Galliazzi-Stravopodi)

Γάμπαρας (Gambara)

Γαμπριέλ/Γκαπριέλ (Gabrielli)

Γαρδέλης/Γαρδελής (Gardeli)

Γαρζώνης (Garzoni)

Γερακάρης (Geracari)

Γεωργάνος (Jorgano)

Γιαννόπουλος (Jannopulo)

Γιαργυρόπουλος/Διαργυρόπουλος (Diargyropulo/Jargyropulo)

Γκράντος/Γράδος (Grado)

Γρατενίγος (Gradenigo)

Γριμάνης (Grimani)

Γρυπάρης (Gripari)

Δάνδολος (Dandolo)

Δαρίβας/Νταρίβα/Ρίβας (DaRiva/Riva)

Δαρέζης/Νταρέζης (Daresi)

Δελαζάρης/Ντελάζαρης/Λάζαρης (De Lazzari)

Δενάζης/Ντενάζης (De Nasi)

Δερώσσης/Ρώσσης (De Rossi)

Δεσύλλας/Σιγούρος-Δεσύλλας (Siguro)

Δικόπουλος/Ντονά-Δικόπουλος (Dona-Dicopulo)

Δονάτος (Donato)

Ζαμπέλης/Ζαμπέλιος (Zambelli)

Ζωγράφος (Zografo)

Ζωΐτσης (Zoitsi)

Ζωναράς (Zonara)

Θερειανός (Theriano)

Καβάλλης (Cavalli)

Καλανδρηνός (Calandrino)

Καλάργας/Καλάργκος (Calarga)

Κάλβος/Κάλμπος (Calbo)

Καλέκας (Caleca)

Καλέτζης (Calenzi)

Καλλέργης (Callergi)

Καλόφωνος (Calofono)

Καμύλος (Camillo)

Καμινάρης (Caminari)

Κανάλε (Canale/Da Canale)

Κανδήλας/Καντήλας (Candila)

Καντούνης (Canduni)

Καοτόρτα (Caotorta)

Καούτζης/Καούτσης (Cauzzi)

Καπέλλος (Capello)

Καπνίσης (Capnisi/Kapnist)

Καρβελάς (Carvela)

Καρρέρ/Καρρέρης (Carrer)

Κατελάνος/Κατηλάνος/Κατηλιανός (Catelano)

Κατήφορος (Catiforo)

Καψάς (Capsa)

Καψοκέφαλος (Capsochephalo)

Κεφαλληνός/Μαλατέστας-Κεφαλληνός (Malatesta-Cefallino)

Κλάδης (Cladi)

Κοκκίνης (Cocchini)

Κόλας/Κόλλας (Cola)

Κομούτος/Κουμούτος (Comuto)

Κονταράτος (Condarato)

Κονταρίνης (Contarini)

Κοντονής (Condoni)

Κοντούτζης/Κοντούτσης (Conduzzi)

Κόππο (Coppo)

Κοραής (Coray)

Κορνάρος (Cornaro)

Κορνέρ (Corner)

Κορρέρ (Correr)

Κουερίνης (Querini)

Κουκουλομάτης (Cuculomati)

Κουρούμαλλος (Curumalo)

Κούρτζολάς/Κούρτσολας/Ντακούρτσολα (Curzola)

Κούτζης/Κούτσης (Cuzzi)

Κουτούβαλης (Cotuvali)

Κυβετός (Chiveto)

Λαμπέτης (Lambeti)

Λεκατσάς/Ρούσος-Λεκατζάς (Russo-Lecazza)

Λευκαδίτης (Lefcaditi)

Λιβάνης (Livani)

Λίβιος (Livio)

Λογοθέτης (Logotheti)

Λοκατέλλης/Λοκατέλλι/Ντοκαδέλος (Locatelli)

Λούντζης (Lunzi)

Μαγδαληνός (Magdalino)

Μακρής (Macri)

Μαλιπιέρος (Malipiero)

Μαμουνάς/Μαμωνάς (Mamuna)

Μανδρικάρδης/Μαντρικάρδης (Mandricardi)

Μάνεσης (Manessi)

Μανιατάκης (Maniatachi)

Μανιός (Manio)

Μανολέσος (Manolesso)

Μανούσος (Manusso)

Μαρίνης (Marin)

Μαρκάτης/Μερκάτης (Mercati)

Μαρντίτος (Mardito)

Μαρσέλλος /Μαρτζέλος/Μαρτσέλος/Μέγκουλας (Marcello-Mengula)

Μαρτελάος (Martelao)

Μαρτινέγκας (Martinengo)

Μασάρης (Masari)

Μάτεσης (Matessi)

Μελισσηνός (Melissino)

Μελισσουργός (Melissurgo)

Μελκύ/Ανέζη/Μέλλη (Melchi)

Μέμο (Memo)

Μέτζο (Mezzo)

Μιχαλίτζης/Μιχαλίτσης (Michalizzi)

Μιάνης (Miani)

Μικέλης (Michiel)

Μιλίκης (Milichi)

Μίνιος (Minio)

Μινότος/Μιυώτος (Minotto)

Μίστορης (Mistori)

Μοάτζο/Μοάτσος (Moazzo)

Μοθωναίος (Mothoneo)

Μολίν (Molin)

Μονδίνος/Μοντίνος (Mondino)

Μόντε/Μόντης (Monte)

Μορέλλης/Μουρέλης (Morelli)

Μορζίνης/Μοροζίνης (Morosini)

Μόρμορης (Mormori)

Μόρο (Moro)

Μόστο (Mosto/Damosto)

Μότας (Motta)

Μοντζενίγος (Mocenigo)

Μουλάς (Mula)

Μουτζάν (Muzzan)

Μπάρμπαρο (Barbaro)

Μπαρότσης (Barozzi)

Μπάφο (Baffo)

Μπιτζάρος/Πέζαρος (Pezaro)

Μπολάνης/Μπολύνης (Bolani)

Μπολντού/Μπουλντού (Boldu)

Μπόν/Μπόνο (Bon/Bono/Bon-Mengula)

Μποντιμιέρ/Μποντουμιέρ (Bondumier)

Μποριέζης (Borghese)

Μπόρσας (Borsa)

Μπουζιάνης/Μπυζιάνος (Busiani)

Μπραγκαντίν/Πρεγάτης/Πρεγκαντίν (Bragadin)

Ναδάλ (Nadal)

Νέγρης (Negri)

Νεράτζης (Neranzi)

Νερούλης (Nerugli)

Νικόπουλος/Νικολόπουλος/Νικόλοπουλο-Μπελίνι (Nicolopulo-Belini)

Νομικός (Nomico)

Ντακουζάν (DaCusan)

Νταμουσός/Ντομουσός (Dumusso)

Ντάντολος (Dandolo)

Ντιέντο (Diedo)

Ντονάτος (Donato)

Ξανθόπουλος (Xanthopulo)

Ογκλέζος ναβάλ (Onglese naval)

Παήδης/Παΐδης (Paidi)

Παλαιολόγος (Paleologo)

Παλλαδάς/Πολάδας (Pallada)

Παντουβέρης (Badoer)

Παπαδάτος (Papadato)

Παρούτας (Paruta)

Πασκαλίγος/Πασκαλίκος/Πασκουαλίγος (Pasqualigo)

Πατρινός (Patrino)

Πετρόπουλος (Petropulo)

Πετρουλής (Petruli)

Πετρούτζος/Πετρούτσος (Petruzzo)

Πιζάνης (Pisani)

Πιτζαμάνος-Ζαύρας (Pizzamano)

Πλανήτερος (Planitero)

Πλατιγένης (Platigeni)

Πόντε (Ponte)

Πόντζο ντε Μπόργκο/Ποτζοτεπόργο (Pozzo de Borgo)

Πρεμαρίν (Premarin)

Πρετόριος (Pretorio)

Πριάνης (Priani)

Πριόρος (Prioro)

Πριούλης (Priuli)

Πιρόπουλος/Πυρόπουλος (Pyropulo)

Ραυτόπουλος/Ραφτόπουλος (Raftopulo)

Ραψομανίκης (Rapsomanichi)

Ρεκαντζάς (Recanza)

Ρενιέρ/Ρενιέρης (Renier)

Ρεξομάντης (Rexomandi)

Ροΐδης (Roidi)

Ροματζάς (Romanza)

Ρόμας (Roma)

Ρομιόπουλος (Romiopulo)

Ρονκάλας (Roncala)

Ρόσης (Rossi)

Ρουκάνης (Rucani)

Ρουσάς/Ρούσιας (Russia)

Ρουσελάτος (Russelato)

Ρουσιανός (Russiano)

Ρουσμέλης (Rusmeli)

Ρουτζέρης/Ρουτζιέρης (Ruggeri)

Ρουτζίνης-Σούλος (Ruzzini-Sulo)

Σαγρέδος (Sagredo)

Σαλαμαλέκης (Salamalechi)

Σαλαμόν (Salamon)

Σαντόκιας/Σαντούκας (Sanducha)

Σαντορίνης (Sandorini)

Σεμιτέκολος (Semitecolo)

Σεμπρικός (Sembrico)

Σέρρας (Serra)

Σιδέρης (Sideri)

Σιρίγος/Συρίγος (Sirigo)

Σκλαβουνάκης (Sclavunachi)

Σκληρός/Σκούρτας (Scurta/Scliro)

Σκορδύλης/Σκουρδούλης/Σκουρδούλης-Σάρτζης (Scordili)

Σκουλογένης (Sculogeni)

Σκούφος (Scufo)

Σολίμας (Solima)

Σοράντζο (Soranzo)

Σουμμάκης (Summachi)

Σουριάν/Σουριανός (Surian)

Σοφιανός (Sofiano)

Σπανούδης/Φαρμάκης (Farmachi)

Σπαταφόρας (Spatafora)

Σταυράκης (Stavrachi)

Σταφέττας (Stafetta)

Στράνης (Strani)

Στρούτζας (Struza)

Ταλαπιέρας (Tagliapierra)

Τελωνείο

Τετράδης (Tetradi)

Τζανετήνης (Zannetini)

Τζαντάνης (Giantani)

Τζελεμάν/Τζελεμάς (Zeleman)

Τζέλσης (Celsi)

Τζεν (Zen)

Τσιγώνια/Τσικόνια (Cicogna)

Τζόντας (Gionta)

Τζορτζέτος (Zorzetto)

Τζουστινιάν (Giustinian)

Τιέπολο (Tiepolo)

Τομάζης (Tommasi)

Τριβιζάς (Trivisan)

Τρον (Tron)

Φαλιέρ (Falier)

Φασόης (Fassoi)

Φερεντίνος (Ferentino)

Φέρρο-Φλώριος (Ferro-Florio)

Φίλανδρος/Φόλανδρος (Folandro)

Φισκάρδης/Φωσκάρδης (Foskardi)

Φλαμπουριάρης (Flamburiari)

Φλεμοτόμος (Femotomo)

Φόσκολο/Φώσκολος (Foscolo)

Φωτινός (Fotino)

Φραγγόπουλος/Φραγκόπουλος (Frangopulo)

Φράγγος/Φράγκος/Φράνκος (Frango)

Φραντζής (Franzin)

Χαρακόπουλος (Characopulo)

Χαργιάτης (Cariati)

Χατζημίρης (Chadzimiri)

Χιόνης/Χυώνης/Χιώνης (Chioni)

Χρυσοπλεύρης (Crissoplevri)

Ψαρομήλιγκας (Psaromilinga)

Ψιμάρης (Psimari)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ζακυνθινά - ελληνοποιημένα - ονόματα"

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Να γιατί...

Αρβανίτες,
Το γράμμα σας το ελάβαμε και σας γράφομεν και ημείς ότι ποτέ δεν είχαμεν σκοπό για να ανταμωθώμεν με τους Τούρκους, διότι και αυτούς τους θεωρούμεν κακούς εχθρούς μας, και νάρθουμε να σας χτυπήσουμε. Τα θέλατε εσείς, γιατί από τον καιρό που γίνηκε το σεφέρι [σήμ: η επανάσταση] το Μάρτι το έτος 1769 και εμβήκατε στο Μωριά για να βοηθήσετε τους Τούρκους και να χτυπήσετε εμάς τους Μοραΐτες, δέκα χρόνια γένουνται από καιρό εκείνον έως σήμερα, πού μας ετυρρανίσατε, μας εγδύσατε εσκοτώσατε τους πατέρες μας, τις μητέρες μας, τα αδέρφια μας, τις γυναίκες μας, τα παιδιά μας, τους συγγενείς και τους πατριώτες μας. Και μας κάματε τέτοια πολλά κακά που εμείς δεν μπορούμε πλιώ να σας χωνεύουμε και ούτε να σας συγχωρήσομε, για δαυτό μαζωχθήκαμε ούλοι δω πέρα να σας χτυπήσομε και με τη δύναμη του Θεού -αν μπορέσωμε- να σας διώξωμε πλιώ απʼ το Μωριά. Αν εσείς θέλετε για να πολεμήσουμε και να σκοτωθούμε, εμείς σας συγχωρούμε για όλα τα χάλια πού μας εκάματε, και ελάτε μερικοί από όλους σας να μας φέρτε τα άρματα σας, και να μας δώσετε όσα χρήματα έχετε στα κιμέρια σας πού τα μαζώξατε από τους πατριώτες μας, και ύστερα να σας στείλουμε με μεγάλο σιγουρητά στην πατρίδα σας. Ελάτε και σας καρτερούμε, γιατί πάνʼ κείνα που ξέρατε. Ελάτε το ταχύ, αλλοιώς θα το μετανοήσετε.
Από Τρίκορφα 10 Ιουλίου έτος 1779
Με την συμφωνία από όλους τους κλέφτες και τους αρματολούς του Μωριά, υπογράφουμε εμείς οι πρώτοι αρχηγοί,
Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης και Αλέξης Δάρας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Να γιατί..."

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Λυμπεράκης Μπενάκης: 37 χρόνια πρόξενος της Ρωσίας στην Κέρκυρα

• Από την Μάνη και την Καλαμάτα στα σαλόνια της διπλωματίας.
• Ο πατέρας του, Π. Μπενάκης, δηλητηριάσθηκε πριν προλάβει να μαρτυρήσει στην Αικατερίνη τα λάθη των Ορλώφ.
• Στο μικρονήσι Κάλαμος άρχισαν οι διαπραγματεύσεις Ρωσίας-Αλή πασά και πώς οι Ρώσοι εν τέλει «πούλησαν» τον Αλή…


Στο φύλλο της 16ης Μαΐου 2010
της έγκριτης εφημερίδος
«ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» της Δυτικής Ελλάδος
δημοσιεύθηκε το ανωτέρω άρθρο
του Γιώργου Λεκάκη.

Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε,
να το αποθηκεύσετε
ή να το εκτυπώσετε
από την στήλη ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
της παρακάτω ηλεκτρονικής διευθύνσεως:

http://www.lekakis.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Λυμπεράκης Μπενάκης: 37 χρόνια πρόξενος της Ρωσίας στην Κέρκυρα"

Ενδιαφέρουσα ιστορική άσκηση....

Επειδή δεν θυμόμαστε και πολλά από την στατιστική στο πανεπιστήμιο, και επειδή αυτό αποκλείεται να γίνει ποτέ θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις,

Άσκηση 1
Να βρεθεί:
Η πιθανότητα να συμβεί τρεις φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα, με πληθυσμό 8,000,000 (έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί...

Παππούς, Γιος και Εγγονός της ίδιας οικογένειας.

Ξαναλέμε ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ !

Άσκηση 2
Να βρεθεί:
Η πιθανότητα να συμβεί επτά φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα, με πληθυσμό 8,000,000 (κατοίκων έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί Πατέρας και Γιος.


Οι απαντήσεις


A) Aπό παππού σε γιο και εγγονό

O Δημήτριος Pάλλης (1844-1921) πέντε φορές πρωθυπουργός (1897, 1903, 1905, 1909 και 1920-21).

O γιος του Iωάννης (1878-1946) μια φορά (κατοχικός 1943-44).

Γιος και εγγονός ήταν ο Γεώργιος (1918-2006) μια φορά πρωθυπουργός ( 1980-81).

Aξίζει να σημειωθεί ότι Γ. Pάλλης ήταν και εγγονός πρωθυπουργού από τη μητέρα του (κόρη του Γ. Θεοτόκη).

O Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968) τέσσερις φορές πρωθυπουργός (1944, 1944-1945, 1963 και 1964-65 ).

O Aνδρέας Παπανδρέου (1919-1996) τρεις (1981-85, 1985- 89 και 1993-96).

Γιος και εγγονός είναι ο Γιώργος μόλις άρχισε την πρώτη θητεία.

O Διομήδης Kυριακός (1811-69) κατέκτησε το αξίωμα μια φορά (1863).

Tο ίδιο και ογδόντα χρόνια αργότερα (1949) ο εγγονός του Aλέξανδρος Διομήδης - Kυριακός (1875-1951)



Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να προστεθεί άλλη μια περίπτωση.

Πρόκειται για τον Γεώργιο Kουντουριώτη (1782-1858) , που κάθισε στην καρέκλα μια φορά (1848)

και ο εγγονός του Παύλος (1855-1935) έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1924-1929).


B) Aπό πατέρα σε γιο


O Σπυρίδων Tρικούπης (1788-1873) υπήρξε ο πρόεδρος (πρωθυπουργός) του πρώτου νεοελληνικού υπουργικού συμβουλίου (1833).

O γιος του Xαρίλαος (1832-1896) διατέλεσε εφτά φορές πρωθυπουργός ((1875, 1878, 1880, 1882-85, 1886-90, 1892-3 και 1893-1895).

O Θρασύβουλος Zαΐμης (1825-1889) δυο φορές πρωθυπουργός (1869-70 και 1871).

O γιος του Aλέξανδρος οχτώ φορές πρωθυπουργός (1897, 1901, 1915, 1916, 1917, 1926, 1927 και 1928) και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1929-1935).

Aς προστεθεί ότι ο Aνδρέας πατέρας του πρώτου και παππούς του δεύτερου είχε διατελέσει πριν την έλευση του Kαποδίστρια και μετά τη δολοφονία του πρόεδρος της «Διοικητικής Eπιτροπής Eλλάδος» (αξίωμα ανάλογο του πρωθυπουργού).

O Eλευθέριος Bενιζέλος (1864-1936) εννιά φορές πρωθυπουργός (1910-15, 1915, 1917-20, 1924, 1928-29, 1929-32, 1932, 1932-33, 1933) .

O γιος του Σοφοκλής ορκίστηκε πέντε φορές (1944 και κατά διαστήματα το 1950-51).

O Γεώργιος Θεοτόκης (1844-1916) τέσσερις φορές (1899-1901, 1903 και 1903-05) .

O γιος του Iωάννης (1880-1961) μια (1950).


Το ξαναγράφω - αυτό έγινε ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ σε 189 χρόνια!



ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ''ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ή είναι λανθάνουσα η έκφραση ;

Για τη δημοκρατία βέβαια δεν βάζουμε καν το χέρι μας στην φωτιά, γιατί, κατά βάση, είμαστε κρυφό-βασιλικοί οι ...κερατούκληδες, αλλά υποβιβάζει την "μαγκιά" μας να παραδεχθούμε κάτι τέτοιο...

Άλλωστε είμαστε το μόνο έθνος στην ιστορία που απήτησε δυο φορές ξένο βασιλιά για να τον κυβερνήσει και τους εξόρισε σχεδόν όλους, μεταξύ άλλων, με το πρόσχημα ότι, σαν υπερήφανοι Ελληνες, δεν δεχόμαστε την κληρονομικότητα...

Είμαστε ή δεν είμαστε Εθνος ανισσορόπων ;...............



"...Σ' αυτόν τον τόπο των παράλληλων μονόλογων,

όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι...."



Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)

Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1962
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ενδιαφέρουσα ιστορική άσκηση...."

Μυστική συμφωνία Χούντας – Τουρκίας

Γνωρίζουμε την αλήθεια η οποία οδήγησε στην προδοσία της Κύπρου το 1974, παρόλο που λείπουν κάποιες ψηφίδες, δήλωσε ο πρόεδρος της Επιτροπής για το Φάκελο της Κύπρου, Μαρίνος Σιζόπουλος.
Στην έρευνα που διεξάγεται, είπε, καταγράφονται μεγάλες ανατροπές σε γεγονότα και φωτίζονται άγνωστες πτυχές της κυπριακής τραγωδίας.
Πετύχαμε, είπε, να μπούμε στα άβατα υπηρεσιών και αναγκάσαμε σώματα όπως η ΚΥΠ, η Εθνική Φρουρά και η Αστυνομία να δώσουν πληροφορίες και να τακτοποιήσουν τα αρχεία τους. Σημείωσε ότι μερικοί μάρτυρες αρνούνται ακόμη να καταθέσουν, ωστόσο η μαρτυρία τους δεν ανατρέπει τη ροή των γεγονότων, που έχει ήδη σχηματιστεί με ασφάλεια, κι αυτή δείχνει προδοσία.
Ο Μαρίνος Σιζόπουλος, συνεπικουρούμενος από τον Αριστοφάνη Γεωργίου, τον Ζαχαρία Κουλία και γραμματειακό προσωπικό της Βουλής, ανέφερε ότι μέχρι το Δεκέμβριο θα ολοκληρωθούν οι εργασίες και θα ετοιμαστεί το σχετικό πόρισμα από τις έρευνες του φακέλου της Κύπρου.
Στόχος, είπε, είναι να είναι ομόφωνο το πόρισμα, όμως αν αυτό δεν καταστεί δυνατό, το κάθε κόμμα μπορεί να εκδώσει το δικό του.
Ήδη, εξήγησε, ολοκληρώθηκε κατά 90% το έργο της επιτροπής. Συνολικά η επιτροπή συγκέντρωσε έγγραφα και μαρτυρίες που φθάνουν τις 100.000 σελίδες, ενώ μέχρι την ολοκλήρωση του έργου της αναμένεται να προστεθούν ακόμη 10.000 σελίδες.
Τα τελευταία τρία χρόνια πραγματοποιήθηκαν 111 συνεδριάσεις, λήφθηκαν 114 μαρτυρίες διάρκειας 292 ωρών και 11.000 αποστενογραφημένα πρακτικά. Το έργο της Επιτροπής βοηθούν ως έκτακτος συνεργάτης ο Σπύρος Κέττηρος, ο οποίος συγκέντρωσε οπτικοακουστικό υλικό από το ΡΙΚ, και η ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Η ψηφιοποίηση του υλικού γίνεται στο χώρο της Βουλής.
Δεν έγινε πόλεμος
Ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Αριστοφάνης Γεωργίου τόνισε ότι η καταγραφή της ιστορικής μνήμης θα ανοίξει δρόμους για το μέλλον. Ο κάθε πολίτης και ο κάθε ερευνητής θα μπορεί να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.
Ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Ζαχαρίας Κουλίας ανέφερε ότι δεν έγινε μεγάλος πόλεμος το 1974 τον οποίο χάσαμε, αλλά μια μεγάλη προδοσία.
Αίτημα της Επιτροπής για το Φάκελο της Κύπρου είναι να δοθεί πρόσβαση στο φάκελο που συνέταξε η Βουλή των Ελλήνων. Δεν θέλουμε, είπε ο Μαρίνος Σιζόπουλος, πρόσβαση στα έγγραφα για τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας, αλλά τα έγγραφα που σχετίζονται με την προδοσία της Κύπρου. Τα επανειλημμένα αιτήματα που υποβάλαμε μέχρι σήμερα, είπε, δεν έτυχαν απάντησης από την Αθήνα.
Φοβούνται να ανοίξουν το απόστημα
Ο βουλευτής Ζαχαρίας Κουλίας δήλωσε ότι ίσως θα πρέπει να πάμε και να κατασκηνώσουμε έξω από το γραφείο του Προέδρου της Ελληνικής Βουλής, ώστε να μας δοθεί το αρχειακό υλικό που σχετίζεται με την προδοσία της Κύπρου. Φοβούνται, είπε, να ανοίξουν το απόστημα, γιατί η ζημιά θα είναι μεγάλη.
Ο όγκος του αρχειακού υλικού θα διαχωριστεί σε τρία επίπεδα.
Το πρώτο θα είναι γενικής πρόσβασης και ενδεχομένως να δημοσιοποιηθεί και στο διαδίκτυο.
Το δεύτερο επίπεδο θα είναι ειδικού χειρισμού και θα έχουν πρόσβαση οι μελετητές.
Και το τρίτο επίπεδο θα είναι άκρως απόρρητο και η πρόσβαση θα είναι κατά περίπτωση.
Κύκλωση Προεδρικού
Η Επιτροπή για το Φάκελο της Κύπρου θα δώσει εργαλεία στους ερευνητές για να αναζητήσουν την ιστορική αλήθεια, είπε ο πρόεδρος της Επιτροπής για το Φάκελο της Κύπρου, Μαρίνος Σιζόπουλος. Εξήγησε ότι η επιτροπή προχωρεί συστηματικά και οργανωμένα στην ολοκλήρωση του δύσκολου έργου της, που είναι να φωτίσει τις σκοτεινές πτυχές της τραγωδίας της Κύπρου.
Ο Μαρίνος Σιζόπουλος και τα άλλα μέλη της επιτροπής που παρέστησαν στη συνέντευξη, ήταν συγκρατημένα μπροστά τις κάμερες. Στα περιθώρια της ενημέρωσης αποκάλυψαν ζητήματα για τα οποία υπάρχει ακόμη και σήμερα ιστορική διχογνωμία.
Από ό,τι έχουμε πληροφορηθεί, η επιτροπή, από τη μέχρι τούδε έρευνά της, πιστεύει ότι το σχέδιο του πραξικοπήματος προνοούσε την κύκλωση του Προεδρικού αλλά, λόγω απρόβλεπτων συμβάντων, ο Μακάριος μπόρεσε να διαφύγει με διαφορά ελάχιστων λεπτών από το κλείσιμο της Λεωφόρου Προδρόμου με άρματα μάχης, που ανέβαιναν από την περιοχή του Μετοχίου του Κύκκου.
Στην επιτροπή αναφέρθηκε ακόμη ότι είναι καταγραμμένο τηλεφώνημα του δικτάτορα Δημήτριου Ιωαννίδη που ζητούσε την κεφαλή του Μακαρίου επί πίνακι. «Θέλω το κεφάλι του Μούσκου επί πίνακι», φέρεται να είπε χαρακτηριστικά, και η τηλεφωνήτρια που το άκουσε και το κατέγραψε, το κατέθεσε στην επιτροπή.
Δεν υπάρχει ηχητική καταγραφή του μηνύματος, παραμόνο ζωντανή μαρτυρία.
Η μυστική συμφωνία
Στο κύριο ζητούμενο, τι είχε συμφωνήσει η Χούντα με τους Τούρκους, η επιτροπή κατατείνει ότι υπήρξε μυστική εδαφική συμφωνία να ενωθεί το Κιόνελι, η Αγύρτα με Λάπηθο – Καραβά και τη θάλασσα, ώστε να επέλθει κατάπαυση του πυρός και να συμφωνηθεί νέα οριοθέτηση μεταξύ των δύο πλευρών. Τη συμφωνία παρέβησαν οι Τούρκοι, εξού και η αντίδραση του Ιωαννίδη ο οποίος αρνείται πεισματικά να καταθέσει στην επιτροπή. «Δεν χρειαζόμαστε τη μαρτυρία του, ξέρουμε τι έγινε από άλλες πηγές», επισήμαναν μέλη της επιτροπής.
Χαρακτηριστικά αναφέρθηκε ότι το υλικό που έχει συγκεντρωθεί «φωτίζει πάρα πολλές πτυχές με αντικειμενικότητα και λεπτομέρεια».
Το «μεγάλο μυστικό» στην Αθήνα
Ο κ. Σιζόπουλος τόνισε το ότι «δεν υπάρχουν διαρροές τέτοιες που να δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της επιτροπής», επισήμανε ωστόσο ότι θα ήταν πολύ χρήσιμες καταθέσεις Ελλαδιτών που είχαν τότε πρωταγωνιστήσει στα γεγονότα του 1974, και πριν από το πραξικόπημα και στην τουρκική εισβολή. Η Ελλάδα αρνείται να απαντήσει στα επανειλημμένα αιτήματα από την Κυπριακή Δημοκρατία, για να δοθεί πρόσβαση σε μάρτυρες και σε αρχειακό υλικό που βρίσκεται στην Αθήνα.
Ο κ. Σιζόπουλος είπε ότι, στον εναπομείναντα χρόνο, η επιτροπή θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να της δοθεί η δυνατότητα πρόσβασης σε υλικό που ενδιαφέρει την επιτροπή και το οποίο φυλάσσεται, σύμφωνα με πληροφορίες, στις αντίστοιχες υπηρεσίες και υπουργεία στην Ελλάδα.
«Ουδείς παρεμποδίζει την επιτροπή», δήλωσε ο κ. Κουλίας παρεμβαίνοντας, «να καλέσει οποιονδήποτε μάρτυρα και για να ολοκληρωθεί αυτό το έργο, οι πραγματικοί δράστες, οι οποίοι έδιδαν εντολές -το επιτελείο στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο- και ήσαν τα εκτελεστικά όργανα, πρέπει να ερωτηθούν από την επιτροπή και ας μην ομιλήσουν, ακόμα και Τουρκοκύπριοι ή Τούρκοι, εάν θέλουν, να μας δώσουν μαρτυρία οικειοθελώς σε αυτή την επιτροπή».
«Κάποιαν ώρα, αυτή η επιτροπή πρέπει να αφήσει κατά μέρος αυτές τις αβρότητες και να πάρουμε τη βαλίτσα μας και να πάμε στο Γραφείο του Πρωθυπουργού».
Ονόματα στο πόρισμα
Σε ερώτηση εάν, με την ολοκλήρωση της έρευνας, θα ανακοινωθούν και ονόματα ανθρώπων που προέβησαν σε συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις πριν από το πραξικόπημα στην Κύπρο, ο κ. Σιζόπουλος δήλωσε ότι «για όλους εκείνους, οι οποίοι ήσαν πρωταγωνιστές στη διενέργεια του πραξικοπήματος, στη συνωμοσία, στους σχεδιασμούς, αλλά ακόμη και για συναντήσεις που είχαν και για το περιεχόμενο των συναντήσεων αυτών, τα ονόματά τους θα περιλαμβάνονται στο πόρισμα».
«Τώρα», συνέχισε, «εάν θα αναφερθούμε στο ποιος σκότωσε ποιον και ποιος ανατίναξε ποιον αστυνομικό σταθμό, αυτό θεωρώ πως είναι δευτερεύουσας σημασίας».
«Όμως», τόνισε ο κ. Σιζόπουλος, «τουλάχιστον αυτοί όλοι που είχαν την ευθύνη για το σχεδιασμό, για την εκτέλεση του πραξικοπήματος, θα αναφέρονται ονομαστικά».
Η Β΄ Φάση της Εισβολής
Ο Μαρίνος Σιζόπουλος, ερωτηθείς εάν για τη β΄ φάση της τουρκικής εισβολής και για τη διάσκεψη της Γενεύης η επιτροπή έχει πλήρη εικόνα, με τη δυσκολία ότι της λείπουν οι καταθέσεις των πρωταγωνιστών», είπε πως μοναδική εξαίρεση υπήρξε για «τον τέως βασιλέα (Κωνσταντίνο), όπου κρίναμε σκόπιμο ότι θα έπρεπε να είχαμε μία συνάντηση μαζί του, διότι υπήρχαν δυο-τρία σημαντικά σημεία, τα οποία έπρεπε να διευκρινισθούν και που τα θεωρούμε σαν σημεία-κλειδιά», ανέφερε ο κ. Σιζόπουλος, «γι’ αυτό προχωρήσαμε, ζητήσαμε αυτήν τη συνάντηση και σε αυτά τα τρία σημεία υπήρξε διασταύρωση και επιβεβαίωση στοιχείων, τα οποία εδόθησαν από τους μάρτυρες».
«Όσον αφορά στα θέματα της Γενεύης», είπε ο κ. Σιζόπουλος, «η αλήθεια είναι ότι εδώ είναι ένα από τα σημεία, όπου έχουμε μεγάλη δυσκολία πρόσβασης και ήδη έχουμε εντοπίσει κάποια άτομα, τα οποία θα μπορούσαν να μας δώσουν κάποιες πρόσθετες πληροφορίες γι’ αυτή την περίοδο».
Ο κ. Σιζόπουλος διευκρίνισε ότι, «σύμφωνα και με τους όρους εντολής, δεν θα αποδοθούν πολιτικές ή ποινικές ευθύνες».
 "Greek National Pride" blog, ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΕΛΛΑΔΑ, ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ, Κύπρος, Τουρκία
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μυστική συμφωνία Χούντας – Τουρκίας"

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

ΦΟΥΣΤΕΡΗΣ,ΦΩΣΤΕΡΗΣ

Αμοργος οι Φωστιέρηδες και η φούστα


Σκληρή ήταν πάντοτε η ζωή των ανθρώπων πάνω στην Αμοργό, για να μείνουν στο νησί τους. Στόχος όλων ήταν η επιβίωση. Σε ανώμαλες περιόδους, κατά τις οποίες δεν κυριαρχούσε μία ισχυρή εξουσία στο Αιγαίο, ένας από τα μέσα των ανθρώπων, για την επιβίωσή τους ήταν η πειρατεία, ιδιαίτερα για όσους κατοικούσαν σε μικρά και άγονα νησιά.
Πειρατικά και ευέλικτα σκάφη
Τα πειρατικά και κουρσάρικα πλοία ήταν μικρά και ευέλικτα, έτσι ώστε να εμφανίζονται αλλά και να εξαφανίζονται πολύ γρήγορα. Μία μέθοδος εξαφάνισης που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες πειρατές ήταν η εξής: Μόλις έφθαναν στο λιμάνι ξεφόρτωναν αμέσως την λεία τους και την έστελναν στο εσωτερικό του νησιού . Ταυτόχρονα έβγαζαν το πανί και το κατάρτι και βύθιζαν το σκάφος στα αβαθή του λιμανιού. Όταν έφθαναν οι διώκτες τους (και ήταν πολλοί: Άγγλοι, Γάλλοι, Αυστριακοί, Τούρκοι) δεν υπήρχε το παραμικρό ίχνος από το σκάφος.
Το πιο ευέλικτο και γρήγορο πειρατικό σκάφος ηταν η "φούστα". Η ελληνική φούστα περιγράφεται ως «Σκάφος αναλογο προς την ΓΑΛΙΟΤΑ όμως ελαφρότερο και πιο ευέλικτο. Χρησιμοποιήθηκε από τον 16ο αιώνα μέχρι και τον 18ο ως κωπήλατο και ιστιοφόρο.
Η φούστα ήταν πλοιάριο ταχύτατο, το σκάφος της ελαφρύ και έφερε μεγάλο ιστό στην πλώρη και άλλο μικρό στην πρύμνη. Στο πλωριό ιστίο έφερε μεγάλο Λατίνι ιστίο, ένα μικρό τριγωνικό στην πρύμνη που βοηθούσε στο τιμόνι και ένα φλόκο στην πλώρη. Με την βοήθεια των ιστίων και συγχρόνως με τα κουπιά μπορούσε να αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα με όρτσα τον καιρό.»
Άλλος τύπος φούστας ήταν ο αραβικός. Είχε ένα πανί, κουπιά και έμβολο και ήταν κατάλληλο για καταδρομικές επιχειρήσεις. Το προτιμούσαν οι πειρατές από την Μπαρμπαριά αλλά το χρησιμοποιούσαν και στο Αιγαίο.
Μια ξεχασμένη λέξη
Όταν οι λόγοι για την άσκηση της πειρατείας εξέλιπαν, σταμάτησαν να κατασκευάζονται φούστες. Και ξεχάστηκε το όνομά τους. Η φούστα στα σημερινά λεξικά σημαίνει ένα τύπο γυναικείου ενδύματος (από το φουστάνι — απ’ όπου και η φουστανέλα). Μόνο τα παλιά λεξικά δίνουν και την «πειρατική» ετυμολογία της φούστας, όπως:
Φούστα (η), πλοίο πειρατικό, από την μεσαιωνική λέξη φούστα < ιταλικά fusta
Φουστα λεγονταν τα πειρατικα πλοιαρια,εκεινα με τα οποια οι πειρατες διεκπαιρεωνονταν στις ακτες και τις λεηλατουσαν.Και αυτοι οι πειρατες ονομαζονταν Φουστ.Δηλαδη δεν προερχεται το ονομα των πειρατων (Φουστ) απο το πλοιαριο που ονομαζοταν Φουστα,καθως πιστευεται,αλλα το αντιθετο,δηλ. το πλοιαριο που προοριζοταν να μεταφερει πολεμικη συμμορια,πειρατικη ομαδα,δηλ. Φουστ,ονομαστηκε Φουστα.
Από την «φούστα» και την προσθήκη της ιταλικής κατάληξης -(ι)έρι, προέκυψε η λέξη «Φουστέρης», η οποία στην αρχή δήλωνε μία επαγγελματική ιδιότητα (τον ιδιοκτήτη, τον καπετάνιο, τον ναύτη της φούστας) κι αργότερα κατέληξε σε επώνυμο. Επώνυμα με παρόμοια ιταλογενή κατάληξη υπάρχουν αρκετά, όπως Ρουγκέρης, Βενιέρης, κ.α.
το επώνυμο «Φουστέρης» συναντιέται με μεγάλη συχνότητα στην Σαντορίνη. Στην Αμοργό από παραφθορά της λέξης το επώνυμο άλλαξε σε Φωστέρης και τελικά Φωστιέρης. Πιθανώς να άλλαξε είτε για λόγους προσαρμογής στο τυπικό του αμοργιανού ιδιώματος, είτε για λόγους εξωραϊσμού διότι αν αντικατασταθεί το αρχικό «Φ» με «Π» η λέξη γίνεται κακόηχη και υβριστική. Τέλος, μπορεί τα δύο επώνυμα να διαμορφώθηκαν ανεξάρτητα, προερχόμενα και τα δύο από την ιδιότητα του ναυτικού της φούστας.
Επώνυμο της Χώρας
Ο τύπος «Φωστιέρης» είναι καθαρά αμοργιανό επώνυμο και απαντάται στην Χώρα. Επίσης υπάρχει σήμερα στα Κατάπολα και το Βρούτση, τα οποία μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα ανήκαν στην περιφέρεια Χώρας. Στα αμοργιανά νησιά (Μικρές Κυκλάδες) υπάρχει και στο Κουφονήσι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΦΟΥΣΤΕΡΗΣ,ΦΩΣΤΕΡΗΣ"
Related Posts with Thumbnails