Τα πιο συνηθισμένα επίθετα και ονόματα σε ολο τον κοσμο.

Τα πιο συνηθισμένα επίθετα και ονόματα σε κάθε χώρα της Ευρώπης.--Ποια κυριαρχούν στην Ελλάδα και ποια είναι τα μακρύτερα επίθετα στην χώρα μας! ------

Ήταν ένας Παπαδόπουλος, ένας Γκαρσία και ένας Ρόσι. Κάπως έτσι θα μπορούσε να ξεκινάει το κλασικό ανέκδοτο στο οποίο πρωταγωνιστεί πάντα (και) ένας Έλληνας.----

Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα επίθετα που χαρακτηρίζουν τους λαούς της Ευρώπης;

Στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1,26% του πληθυσμού ονομάζεται Smith.

Στην Ισπανία περίπου το 3,5% του πληθυσμού ονομάζεται Garcia (1.378.000 άνθρωποι). 

Στη Σουηδία τα πρώτα 18 πιο κοινά ονόματα τελειώνουν σε –sson, με πιο συνηθισμένο το "Johansson", το οποίο μεταφράζεται ως ο γιος τού Γιόχαν.

Το επώνυμο Martin φέρουν από την άλλη, περίπου 240.000 άτομα στη Γαλλία. Η προέλευση του ονόματος μπορεί να προέρχεται από τον πιο δημοφιλή Γάλλο άγιο, τον Αγ. Μαρτίνο.

Εντύπωση προκαλεί ότι το επίθετο Μίλλερ (Müller) πρωταγωνιστεί τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ελβετία. Το επώνυμο σημαίνει ελληνιστί, "μυλωνάς".

Μόνο στη Γερμανία υπάρχουν στον τηλεφωνικό κατάλογο περισσότεροι από 500.000 "Μίλλερ" ή το 1,2% του πληθυσμού. Επιπλέον βρίσκει κανείς 40.000 άτομα που φέρουν κάποια παραλλαγή του συγκεκριμένου ονόματος.

Ο συγκεκριμένος χάρτης δημιουργήθηκε από τους υπεύθυνους του φόρουμ GeoCurrents.

Ακόμα ένας για τα μικρά ονόματα (τα αντρικά):

 
Ακολουθεί αντίστοιχος χάρτης για τις Ηνωμένες Πολιτείες:

 
Κυριαρχούν τα Jones, Smith, Anderson, Davis, Lee, Johnson, Garcia, Taylor, Davis, Williams και Thompson.

Και τέλος, αν αναρωτιέστε σχετικά με το ποιο είναι το πιο μακροσκελές ελληνικό επώνυμο σήμερα, το μπλογκ του Νίκου Σαραντάκου, έχει την απάντηση.

Στον πίνακα των μακρύτερων επωνύμων του καταλόγου του ΟΤΕ δεν υπάρχει κανένα δεκασύλλαβο, και ένα μόνο εννιασύλλαβο, όπως γράφει ο Ν. Σαραντάκος: Παπατριανταφυλλόπουλος (22 γράμματα).

Εννιά συλλαβές έχει και το Χατζηπαπαθεοδωρίδης (δεν είναι στον πίνακα που ακολουθεί, αλλά γκουγκλίζεται), αλλά χάνει στην ισοβαθμία αφού έχει μόνο 19 γράμματα.

Ενδεικτική λίστα:
1  ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ 22
2 ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ 22
3  ΚΙΟΥΤΣΟΥΚΑΛΤΙΝΤΖΙΟΓΛΟΥ 22
4 ΓΚΙΟΥΖΕΛΣΕΚΕΡΤΖΙΟΓΛΟΥ 21
5 ΚΑΛΕΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ 21
6 ΚΙΟΥΤΣΟΥΚΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ 21
7 ΚΟΥΤΣΟΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ 21
8 ΚΟΥΤΣΟΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ 21
9 ΜΑΣΤΡΟΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ 21
10 ΜΑΣΤΡΟΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ 21
11 ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ 21
12 ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ 21
13 ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ 21
14 ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ 21
15 ΦΡΑΓΚΟΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ 21
16 ΦΡΑΓΚΟΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ 21
17 ΑΘΑΝΑΣΟΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ 20
18 ΒΑΣΙΛΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ 20
19 ΒΑΣΙΛΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 20
20 ΓΚΙΟΥΖΕΛΣΕΚΕΡΤΣΟΓΛΟΥ 20
21 ΔΙΑΚΟΥΜΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ 20
22 ΔΙΑΚΟΥΜΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ 20
23 ΚΟΤΣΙΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ 20
24 ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ 20
25 ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 20
26 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΜΑΝΟΛΑΚΗΣ 20
27 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ 20
28 ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ 20
29 ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΜΑΝΟΥΚΟΓΛΟΥ 20
30 ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ 20
31 ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 20
32 ΠΑΠΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ 20
33 ΠΑΠΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ 20
34 ΣΠΥΡΟΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ 20
35 ΣΠΥΡΟΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ 20
36 ΤΣΑΓΚΑΡΟΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΗΣ 20
37 ΤΣΑΚΟΥΛΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ 20
38 ΤΣΑΚΟΥΛΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ 20
39 ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ 20

Το μακρύτερο ελληνικό επίθετο φέρεται πάντως πως το είχε ένας Έλληνας μετανάστης στην Αμερική που ονομαζόταν Γλαύκος Παπαθεοδωροκομουντουρονικολουκόπουλος. 16 συλλαβές, 37 γράμματα.

Πηγή: http://e-didaskalia.blogspot.com/2014/02/blog-post_9507.html#ixzz3N1OWPXMt

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα πιο συνηθισμένα επίθετα και ονόματα σε ολο τον κοσμο."

Η ευρωπαϊκή ασπίδα της Ελλάδας

Του Νίκου Λυγερού

Εδώ και αιώνες ο Ελληνικός πολιτισμός μέσω του Ελληνισμού έχει επηρεάσει τα θεμέλια της Ευρώπης μέσω του Ουμανισμού. Και λόγω της τοποθεσίας μας χρονοστρατηγικά είμαστε οι Ακρίτες της Ευρώπης, με την έννοια που υπήρχαν και στο Βυζάντιο. Κι όλες τις πολιορκίες, τις κατοχές και τις βαρβαροκρατίες που δεχτήκαμε ανά τους αιώνες τις ξεπεράσαμε λόγω της ανθεκτικότητας του Ελληνισμού μέσα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Κι όσοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουμε ανατολίτικο ύφος, είναι απλώς οι ραγιάδες στους οποίους λείπει το οθωμανικό σύστημα, ενώ δεν το έχουμε καμιά ανάγκη. Διότι από την αρχή και ουσιαστικά πριν καν την ύπαρξη της Ευρώπης, είμαστε σε αυτόν τον κόμβο, γιατί είμαστε η διαφορά που κάνει τη διαφορά με την Μικρασία. Η ήπειρός μας είναι η Ευρώπη. Και αυτή αποτελεί το υπόβαθρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία έχουμε ενσωματώσει από το 1981 κι έχουμε ενισχύσει μέσω του Δικαίου της Θάλασσας από το 1995. Αυτό είναι το φυσιολογικό μας πλαίσιο εδώ και δεκαετίες, διότι είναι το υπόβαθρό μας εδώ και αιώνες. Επιπλέον ως λαός του Χρόνου και της θάλασσας, έχουμε επιλέξει τοποστρατηγικά ένα άνοιγμα λόγω Κωνσταντινούπολης, μια γωνία λόγω Αίμου και μια μορφοκλασματική λόγω των νησιών. Έτσι για να έχουμε διάρκεια στον Χρόνο, αξιοποιούμε την ευρωπαϊκή ασπίδα, αφού είμαστε η αιχμή του δόρατος, σε πολλαπλό επίπεδο, διότι ο Ελληνισμός πάντα πάλευε ενάντια στη βαρβαρότητα και αυτό από την Αρχαιότητα. Έτσι η σύγχρονη κατάσταση δεν είναι κάτι το καινούργιο, αλλά η αιωνόβια συνέχεια του παρελθόντος και γι' αυτόν το λόγο γράφουμε ιστορία με τις πράξεις μας και δεν μας αγγίζουν τα τεχνάσματα της μόδας, αφού είμαστε της Χρονοστρατηγικής.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18206&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ευρωπαϊκή ασπίδα της Ελλάδας"

ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΑΠΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΗΣ:-----

ΔΑΝΕΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ---
 Σωφρόνης Χατζησαββίδης---

1. Η ελληνική γλώσσα και ο γλωσσικός δανεισμός----

Θα αποτελούσε κοινοτοπία να υποστηριχθεί ότι ο ελληνικός πολιτισμός, τουλάχιστον τους τελευταίους αιώνες, ενέχει στοιχεία τόσο από πολιτισμούς της Ανατολής όσο και της Δύσης. Πρόκειται για μια πραγματικότητα, η οποία γίνεται εμφανής στην καθημερινή ζωή και στη συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτών, καθώς επίσης και στη νεοελληνική Τέχνη, στη θρησκευτική λατρεία και σε μια σωρεία άλλων εκδηλώσεων. Η τεκμηρίωση όμως αυτών των εμφανώς διακριτών στοιχείων προϋποθέτει, εκτός της ερευνητικής διαδικασίας, και τη γνώση ανάλογων πολιτισμικών στοιχείων προερχομένων από τους πολιτισμούς της Ανατολής και της Δύσης, κάτι που δεν είναι πάντα εφικτό.
Ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό στοιχείο, στο οποίο μπορούν να διερευνηθούν δάνεια στοιχεία από άλλους πολιτισμούς, είναι η γλώσσα. Η ελληνική γλώσσα ομιλήθηκε και ομιλείται από εκατομμύρια ανθρώπους σε μια χρονική διάρκεια που ξεπερνά τις τρεις χιλιετίες. Μέσα σ΄ αυτήν τη χρονική περίοδο οι ομιλητές της ήρθαν σε επαφή, είτε ως κατακτητές είτε ως κατακτημένοι είτε ως έμποροι είτε ως διανοούμενοι είτε απλώς ως αποδέκτες μιας διαφορετικότητας, με διάφορους πολιτισμούς τόσο της Δύσης όσο και της Ανατολής. Ήταν φυσικό λοιπόν η ελληνική γλώσσα να “μπολιαστεί” και με στοιχεία των άλλων γλωσσών, με τις οποίες οι ομιλητές της ήρθαν και έρχονται σε επαφή. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται στη Γλωσσολογία δανεισμός· η ίδια όμως ονομασία δίνεται και στη διαδικασία με την οποία ένα γλωσσικό στοιχείο περνά από τη μια γλώσσα στην άλλη. Ανεξάρτητα πάντως από την ονομασία που δίνεται, ο δανεισμός αποτελούσε και αποτελεί και σήμερα ένα φυσιολογικότατο στοιχείο εμπλουτισμού και ανανέωσης της γλώσσας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, βάση για υφολογικές διαφοροποιήσεις. Ο δανεισμός μπορεί να αφορά όλα τα επίπεδα της γλώσσας: το φωνητικό, το φωνολογικό, το μορφολογικό, το συντακτικό, το σημασιολογικό και ιδιαίτερα το λεξιλογικό. Ο δανεισμός, σύμφωνα με το μοντέλο του Betz, διακρίνεται σε εξωτερικό και εσωτερικό.
Μετά από όλα αυτά τα προκαταρκτικά, θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε -χρησιμοποιώντας κατά κύριο λόγο δημοσιευμένες έρευνες γλωσσολόγων-τα δάνεια στοιχεία που δέχτηκε η ελληνική γλώσσα από γλώσσες της Ανατολής και της Δύσης και θα κλείσουμε με τη σημερινή κατάσταση του γλωσσικού δανεισμού της ελληνικής.

2. Γλωσσικά δάνεια της ελληνικής

2. 1. Δάνεια από ανατολικές γλώσσες
Οι Έλληνες ήρθαν από πολύ νωρίς σε επαφή με λαούς που ζούσαν στην Ασία και στη βορειοανατολική Αφρική. Ιδίως τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες, λόγω της τεράστιας εξάπλωσης του ελληνισμού σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ασιατικής και της αφρικανικής ηπείρου, η ελληνική γλώσσα δανείστηκε αρκετές λέξεις από την εβραϊκή, τη σημιτική, την περσική και την αιγυπτιακή γλώσσα και παλαιότερα από τη γλώσσα των Φοινίκων, πολλές από τις οποίες στη συνέχεια έπαψαν να χρησιμοποιούνται ή αφομοιώθηκαν πλήρως από το φωνολογικό και μορφολογικό σύστημα της ελληνικής. Μετά το 15^ο αι. η επίδραση της τουρκικής, λόγω της τουρκικής κατάκτησης και της μακρόχρονης συμβίωσης των Ελλήνων με τους Τούρκους, υπήρξε δραστική στην ελληνική γλώσσα και έδωσε στη νέα ελληνική ένα μεγάλο αριθμό γλωσσικών δανείων. Πηγή μικρής έκτασης δανεισμού υπήρξε τους τελευταίους αιώνες και η ρομανές.

2.1.1 Δάνεια από την τουρκική

Η τουρκική γλώσσα δάνεισε στην ελληνική πάρα πολλά γλωσσικά στοιχεία, τα περισσότερα από τα οποία έχουν προσαρμοστεί σήμερα στη φωνητική και τη μορφολογία της ελληνικής.
Στον τομέα της Φωνητικής παραμένουν ορισμένοι φθόγγοι, κυρίως σε διαλέκτους της νεοελληνικής, όπως είναι η ποντιακή και η καππαδοκική. Στην ποντιακή διατηρούνται από μεγάλης ηλικίας ομιλητές το κλειστό πισινό φωνήεν της τουρκικής [µ ] και το κλειστό μπροστινό φωνήεν της τουρκικής [y], καθώς και η σειρά των δασέων κλειστών συμφώνων. Οι ίδιοι φωνηεντικοί φθόγγοι υφίστανται και στην καππαδοκική, σε μερικά ιδιώματα μάλιστα της οποίας εφαρμόζεται και η “αρμονία φωνηέντων”.
Στον τομέα της Μορφολογίας η τουρκική δάνεισε στην ελληνική ορισμένα επιθήματα, από τα οποία επιβιώνουν στη σημερινή ελληνική τα εξής: α) -λης (τουρκ. -li/lι), π.χ. παραλής, μουστακαλής, προυσαλής, β) -τζης (τουρκ. -ci/cι), π.χ. τενεκετζής, ταξιτζής, κουλουρτζής, γ) -λίκι (τουρκ. -lik/lιk), π.χ. χαρτζιλίκι, δασκαλίκι, προεδριλίκι.
Στον τομέα της Σύνταξης η επίδραση της τουρκικής, λόγω προφανώς της εντελώς διαφορετικής συντακτικής δομής των δύο γλωσσών, υπήρξε μηδαμινή. Εκείνο που δανείστηκε η ελληνική από την τουρκική είναι ορισμένες φράσεις, των οποίων οι ελληνικές εκδοχές αποτελούν στη σημερινή ελληνική στερεότυπες εκφράσεις, όπως οι παρακάτω: βάζω στο χέρι ... (τουρκ. ele geç irmek), έρχεται στο κεφάλι μου ... (τουρκ. bas ιna gelior), πάτησε πόδι (τουρκ. ayak diredi), έμεινε στη μέση (τουρκ. yarιda kaldι), βρίσκω τον μπελά μου (τουρκ. belâ sι bulmak).
Στον τομέα του Λεξιλογίου τα δάνεια της ελληνικής από την τουρκική είναι πάρα πολλά. Αυτά ανήκουν κυρίως στους εξής τομείς: α) μαγειρική (γιαλαντζί, κεφτές, μεζές, ντοντουρμάς, μπουγάτσα, κεμπάπ) , β) ενδυμασία και επίπλωση (γιακάς, σοφάς, σόμπα, τσέπη, μαγκάλι, ντιβάνι), γ) αντικείμενα καθημερινής χρήσης (φλιτζάνι, τσακμάκι, καπάκι, τσάντα), δ) ιδιότητες ανθρώπων (καραβανάς, μανάβης, μουσαφίρης, νταγλαράς, τσοπάνος, νταντά, γουρσούζης, μπεκρής). Τέλος πάρα πολλά επώνυμα Ελλήνων πολιτών αποτελούν κατασκευές λέξεων τουρκικής προέλευσης, όπως π.χ. ΚάλφαςΣεφέρης
Βουδούρης

2.1.2. Δάνεια από τη ρομανές (τσιγγάνικα)

Η ρομανές (ή ρομανί) είναι η γλώσσα που μιλούν οι Ρομ (Τσιγγάνοι και Γύφτοι) σε όλη την υφήλιο. Οι διάφοροι διάλεκτοι και τα ιδιώματα της ρομανές που μιλούν σήμερα οι Ρομ προέρχονται κατά βάση από τα σανσκριτικά και ορισμένες γλώσσες της βόρειας Ινδίας (παντζάμπι, χίντι, νεπάλι κ. ά.)· πρόκειται, δηλαδή, στην ουσία για μια ανατολική γλώσσα, η οποία λόγω της μακρόχρονης συμβίωσής των ομιλητών της με άλλους λαούς δανείστηκε πολλά γλωσσικά στοιχεία από τις γλώσσες των λαών αυτών, αλλά και δάνεισε επίσης αρκετά γλωσσικά στοιχεία.
Στον τομέα της Φωνητικής και της Φωνολογίας οι επιδράσεις- αν μπορούμε να τις ονομάσουμε επιδράσεις- γίνονται εμφανείς στο λεγόμενο “γύφτικο ύφος”, το γλωσσικό δηλαδή ύφος που χρησιμοποιούν ορισμένες φορές ομιλητές της νέας ελληνικής για χιουμοριστικούς και περιπαικτικούς λόγους. Το ύφος αυτό συνίσταται στην εκφορά προφορικού λόγου της νεοελληνικής με μετατροπή των συμφωνικών φθόγγων της νέας ελληνικής [δ], [θ], [γ], [j] σε [d], [th], [g] και [ï ] αντίστοιχα και των φωνηεντικών φθόγγων [e] και [ο], όταν βρίσκονται σε άτονη θέση, σε [i] και [u].
Στον τομέα του Λεξιλογίου δέχτηκαν έντονη επίδραση από τη ρομανές οι συνθηματικές γλώσσες και τα περιθωριακά ιδιώματα της νέας ελληνικής (αργκό, καλιαρντά), ενώ η κοινή νέα ελληνική δανείστηκε έναν περιορισμένο αριθμό λέξεων, τα οποία μάλιστα χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον από ορισμένες ομάδες ομιλητών στον καθημερινό προφορικό λόγο. Ιδιαίτερα στα καλιαρντά (ιδίωμα των ομοφυλόφιλων της Ελλάδας, το λεξιλόγιο του οποίου κατέγραψε ο Ηλ. Πετρόπουλος) ένας αριθμός λέξεων και φράσεων, που φτάνει σε ποσοστό περίπου το 15% του συνόλου των καταγραμμένων λέξεων και φράσεων, προέρχονται από τη ρομανές. Ειδικά στην κοινή νέα ελληνική πέρασε ένας μικρός αριθμός λέξεων και φράσεων, ορισμένες από τις οποίες παρατίθενται παρακάτω:
πουρό, πουρή, πουρός, πούρεψα από τη λέξη της ρομανές [puró ] ή [phuró ]=γέρος
τζαστός, τζάσε, θα τζάσω, να τζάσω; από τη λέξη της ρομανές [dzav] ή [dZ av]=φεύγω
χάφτω, το έχαψα, θα το χάψει από τη λέξη της ρομανές [xav]=τρώω
μπουτ από τη λέξη της ρομανές [but]=πολύ
Όλα τα γλωσσικά δάνεια από τη ρομανές που αναφέρθηκαν φαίνεται ότι είναι πρόσφατα. Πιθανόν όμως να υπήρχαν και σε παλαιότερες περιόδους της ιστορίας της ελληνικής γλώσσας, κάτι που δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί.

2.1.3. Δάνεια από την αραβική και περσική

Η σημερινή νέα ελληνική περιέχει ένα μικρό αριθμό γλωσσικών δανείων από την αραβική και περσική γλώσσα. Τα δάνεια αυτά αφορούν αποκλειστικά τον τομέα του λεξιλογίου, και εκείνο που θεωρείται επιστημονικά το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότερες από τις λέξεις αυτές πέρασαν στη νέα ελληνική μέσω της τουρκικής, η οποία περιέχει μεγάλο αριθμό δάνειων λέξεων από την περσική και την αραβική, και στα νεότερα χρόνια μέσω ευρωπαϊκών γλωσσών, όπως της γαλλικής και της ισπανικής. Ορισμένες από τις λέξεις που είναι πολύ πιθανόν ότι πέρασαν στην ελληνική κατά τα βυζαντινά χρόνια (πριν από την τουρκική κατάκτηση) είναι οι παρακάτω: αραβικής προέλευσης: αμιράς, δράμι, ζάρι, καραβάνι, Κοράνιο - περσικής προέλευσης: αγγαρεία και ταφτάς.

Οι περσικές και αραβικές λέξεις που είναι βέβαιο ότι πέρασαν μέσω της τουρκικής ή και μέσω ευρωπαϊκών γλωσσών στη σημερινή νέα ελληνική και τις διαλέκτους της είναι πολύ περισσότερες από τις προηγούμενες. Αναφέρω ορισμένες από τις πιο κοινές στη χρήση τους: άλγεβρα, αλκαλικός, αμιράς, ζενίθ, καραβάνι, μιναρές, μαγαζί, παζάρι τσόφλι, χασίσι, χημεία (αραβικές), αχούρι, ντιβάνι, μπόλικος, παπούτσι, τραχανάς (περσικές.).

2.1.4. Δάνεια από άλλες ανατολικές γλώσσες.

Άλλες γλώσσες της Ανατολής που έδωσαν έναν περιορισμένο αριθμό λεξιλογικών δανείων είναι η εβραϊκή, οι γλώσσες της Ινδίας και πολύ λίγες λέξεις έδωσαν η κινεζική και η ιαπωνική. Εβραϊκής προέλευσης είναι οι λέξεις βερζεβούλης, Σάββατο, σατανάς και πολλές λέξεις της εκκλησίας (αλληλούια, αμήν, χερουβείμ κτλ.), καθώς και κύρια ονόματα (Ιωάννης, Μαρία κτλ.), ινδικής προέλευσης θεωρούνται οι λέξεις γιόγκα, ζούγκλα, μαχαραγιάς, παγόδα, πιτζάμα, ιαπωνικής οι λέξεις κιμονό και χαρακίρι και κινεζικής οι λέξεις τσάι και μανδαρίνος. Εδώ θα πρέπει να προστεθούν και ορισμένες ρωσικής προέλευσης λέξεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται ευρέως στη νέα ελληνική και τις διαλέκτους της, όπως μαζούτ, μπολσεβίκος, προβοκάτσια, τσάρος, φράξια κτλ..

Οι εβραϊκής προέλευσης λέξεις πέρασαν στην ελληνική την περίοδο των πρώτων χριστιανικών χρόνων και διατηρήθηκαν κυρίως μέσω της γλώσσας της χριστιανικής εκκλησίας, ενώ οι δάνειες λέξεις ινδικής, ιαπωνικής και κινεζικής προέλευσης πέρασαν τα νεότερα χρόνια και αποκλειστικά σχεδόν μέσω των ευρωπαϊκών γλωσσών. Ένα μέρος των λέξεων ρωσικής προέλευσης πέρασε στην ελληνική το 19^ο αι., λόγω της επαφής και τω σχέσεων των Ελλήνων με την τσαρική Ρωσία, ενώ ένα άλλο μέρος λέξεων που συνδέεται με το κομμουνιστικό καθεστώς πέρασε στη νέα ελληνική κυρίως την περίοδο του μεσοπολέμου και αργότερα.

2. 2. Δάνεια από δυτικές γλώσσες

Παρακάτω θα δούμε τα δάνεια που δέχτηκε η ελληνική γλώσσα από τις γλώσσες των λαών που ζούσαν και ζουν στη δυτική Ευρώπη και στην Αμερική. Η διαδικασία του γλωσσικού δανεισμού από δυτικές γλώσσες αρχίζει ήδη από τα μέσα του 2^ου αι. π.Χ., όταν οι Ρωμαίοι κατακτητές καταλαμβάνουν τα ελληνιστικά κράτη. Η παραμονή των Ρωμαίων ήταν μακρόχρονη και η λατινική γλώσσα έγινε, με την πάροδο των χρόνων, γλώσσα της διοίκησης του απέραντου ρωμαϊκού κράτους και αργότερα του βυζαντινού κράτους. Από το 16^ο έως το 19^ο αι., περίοδος της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα, η μόνη δυτική γλώσσα που ασκεί κάποια επίδραση στη νέα ελληνική είναι η βενετσιάνικη. Μετά την απελευθέρωση του ελληνικού κράτους και μέχρι σχεδόν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η κυρίαρχη στην Ευρώπη γαλλική γλώσσα αφήνει πολλά ίχνη στη νέα ελληνική και πολύ λιγότερα η ιταλική. Τις τελευταίες όμως δεκαετίες η αγγλοαμερικανική είναι αυτή η οποία αποτελεί την κύρια πηγή δανεισμού της νέας ελληνικής. Εδώ θα πρέπει να τονιστεί και η διαφορά στη διαδικασία εισαγωγής των δανείων ανάμεσα στην περίοδο μέχρι το 19^ο αι. και την περίοδο από το 19^ο αι. έως σήμερα. Ενώ, δηλαδή, παλαιότερα ο γλωσσικός δανεισμός ήταν το αποτέλεσμα που προέκυπτε από την αναγκαστική διγλωσσία, στην οποία βρίσκονταν οι ομιλητές της ελληνικής (ελληνικά-τουρκικά, ελληνικά-λατινικά), τα τελευταία 150-180 χρόνια ο γλωσσικός δανεισμός είναι το αποτέλεσμα της πολιτισμικής και κοινωνικοοικονομικής υπεροχής κάποιων κρατών έναντι της Ελλάδας, που επιφέρει αυτόματα και γλωσσική υπεροχή. Η διαδικασία αυτή διευκολύνεται και από άλλους παράγοντες, όπως είναι η δημιουργία εθνικών κρατών και η υιοθέτηση επίσημων εθνικών γλωσσών, η ανάπτυξη των συγκοινωνιακών μέσων και πιο πρόσφατα η ανάπτυξη των Μ.Μ.Ε.

2.2.1. Δάνεια από την αγγλοαμερικανική

Οι σχέσεις της ελληνικής με την αγγλική γλώσσα αρχίζουν ήδη από τα τέλη του 18^ου αι. με τους Άγγλους περιηγητές, οι οποίοι επισκέπτονται την τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, και συνεχίζονται και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 με τους Άγγλους φιλέλληνες αλλά και μετά από αυτήν, μέσω της επιρροής που ασκούσε η αγγλική εξάπλωση τόσο με τις αποικίες όσο και με τα νέα πρότυπα που δημιούργησε η βασικά αγγλικής προέλευσης βιομηχανική επανάσταση. Ο γλωσσικός δανεισμός όμως της ελληνικής από την αγγλική υπήρξε τότε μηδαμινός. Ο αριθμός των γλωσσικών δανείων από την αγγλική μεγαλώνει κάπως στις αρχές του 20ου αι. με τη διάδοση του ποδοσφαίρου και των ειδικών όρων που το συνοδεύουν (γκολ, κόρνερ, σέντερ φορ κτλ.), αλλά και με την αθρόα μετανάστευση Ελλήνων στις Η.Π.Α. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η επίδραση της αγγλοαμερικανικής στη νέα ελληνική αυξάνεται συνεχώς λόγω των φιλικών σχέσεων που αναπτύχθηκαν μεταξύ Ελλάδας και Η.Π.Α. σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Έτσι, τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται στην Ελλάδα μια αθρόα εισαγωγή επιστημονικών, πολιτιστικών και ιδεολογικών προϊόντων αγγλοαμερικανικής προέλευσης, άγνωστων στους Έλληνες, τα οποία εισάγονται επενδυμένα με την ορολογία της γλώσσας στην οποία γεννήθηκαν και εισάγονται χωρίς γλωσσικό φιλτράρισμα (προσαρμογή) στην ελληνική γλώσσα. Εκείνο που μπορούμε να παρατηρήσουμε στη σημερινή ελληνική γλώσσα, είναι ένα διπλό στρώμα αγγλοαμερικανικών γλωσσικών δανείων: το ένα που προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από την αγγλική αφορά δάνειες λέξεις που εισήλθαν πριν από την πολιτικοοικονομική ανάπτυξη των Η.Π.Α.· το δεύτερο, που προέρχεται κυρίως από την αγγλική εκδοχή που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί, αφορά γλωσσικά δάνεια που εισήλθαν και εισέρχονται στην ελληνική γλώσσα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και είναι πολύ περισσότερα από τα αντίστοιχα δάνεια του πρώτου στρώματος. Παραδείγματα του πρώτου στρώματος δάνειων λέξεων από την αγγλική που επιβιώνουν στη σημερινή ελληνική γλώσσα είναι οι λέξεις γκολ<goal, γιοτ κ. ά. , ενώ του δεύτερου στρώματος που προέρχονται από την αγγλοαμερικανική είναι οι λέξεις κόμικςκ.ά.
Στον τομέα της Φωνητικής και της Φωνολογίας η επίδραση της αγγλοαμερικανικής είναι ανύπαρκτη, αν εξαιρέσει κανείς την επιλογή ορισμένων ομιλητών της νέας ελληνικής, οι οποίοι για λόγους αστεϊσμού ή για λόγους που σχετίζονται με ένα προσποιητό ύφος Αμερικανού ομιλητή της ελληνικής χρησιμοποιούν φθόγγους της αγγλοαμερικανικής.
Στον τομέα της Μορφολογίας και της Σύνταξης παρουσιάζονται ορισμένες φορές στον προφορικό και στο γραπτό λόγο ομιλητών της ελληνικής, οι οποίοι έζησαν και σπούδασαν σε αγγλόφωνες χώρες, περιορισμένης έκτασης παρεμβολές (interferences), οι οποίες όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν δάνεια.
Στον τομέα του Λεξιλογίου ο δανεισμός αφορά όλους σχεδόν τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα όμως η νέα ελληνική έχει δανειστεί λέξεις στους εξής τομείς: α) αθλητισμός (π.χ. βόλεϊ, μπάσκετ, πόλο, ράλι, σέρφιγκ, χόκεϊ, γκολ, κόρνερ, ταϊμάουτ, ματς, πέναλτι, σκορ, σπορ κτλ.), β) τεχνολογία (ερ κοντίσιον, κάμερα, όφσετ, ραντάρ, σκάνερ, φαξ, τζιπ, τόνερ, τούνελ, κομπιούτερ, μόνιτορ κτλ.), γ) μόδα (λουκ, πουλόβερ, τζάκετ, μίνι, μάξι, νάιλον, τρενσκότ κτλ.), δ) τέχνη και διασκέδαση (γουέστερν, θρίλερ, κλόουν, μιούζικαλ, μπλουζ, ντραμς, ποπ, σίριαλ, σκετς, στέρεο, χιούμορ, χόμπι κτλ.), ε) οικονομία (εμπάργκο, σπόνσορας, στοκ, τράνζιτ, τσεκ κτλ.)
Εκτός από τις δάνειες λέξεις, η νέα ελληνική έχει πάρει από την αγγλοαμερικανική ένα μεγάλο αριθμό στερεοτύπων εκφράσεων, ορισμένες από τις οποίες είναι οι παρακάτω: αγώνες καλής θελήσεως


2.2.2. Δάνεια από τη γαλλική
Οι σχέσεις των Γάλλων με τους Έλληνες αναπτύχθηκαν κυρίως μετά τη Γαλλική Επανάσταση, όταν η πνευματική ζωή της Γαλλίας έγινε πηγή άντλησης φιλελεύθερων ιδεών από τους Έλληνες διανοούμενους. Η Γαλλία, και ιδιαίτερα το Παρίσι, έγινε κατά το 18^ο ,αλλά πολύ περισσότερο το 19^ο και το πρώτο μισό του 20ου αι., πόλος έλξης των Ελλήνων λογίων. Η απελευθέρωση του 1821 και η επακολουθήσασα ίδρυση του νεοελληνικού κράτους συνέπεσε με την κυριαρχία της γαλλικής γλώσσας σε διεθνές επίπεδο, με αποτέλεσμα η διαμορφούμενη επίσημη κρατική ελληνική γλώσσα να δανειστεί γλωσσικά στοιχεία από τη γαλλική για να επενδύσει έννοιες και αντικείμενα του υλικού πολιτισμού, για τα οποία η αρχαία ελληνική δε διέθετε αντίστοιχους όρους. Έτσι, καταρχήν η εισβολή δανείων από τη γαλλική έγινε για εξυπηρέτηση κάποιων αναγκών επικοινωνίας. Παράλληλα όμως, λόγω του κύρους που συνόδευε τη γαλλική το 19^ο αι., έγινε η δεύτερη γλώσσα των μορφωμένων, η μοναδική διδασκόμενη ξένη γλώσσα στα ελληνικά σχολεία μέχρι και τη δεκαετία του 1950 και η γλώσσα των “σαλονιών”, η γλώσσα δηλαδή που προσέδιδε κύρος σε όσους τη μιλούσαν. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι διεθνείς πολιτικοοικονομικές συνθήκες μείωσαν την κυριαρχία της γαλλικής ως διεθνούς γλώσσας. Στα πλαίσια αυτά μειώθηκε και η επίδρασή της στη νέα ελληνική προς όφελος της αγγλοαμερικανικής. Σήμερα τα δάνεια που δέχεται η νέα ελληνική από τη γαλλική είναι πολύ περιορισμένα και αφορούν πολύ ειδικούς τομείς.
Στον τομέα της Φωνητικής και της Φωνολογίας η γαλλική δεν επηρέασε το φωνητικό και φωνολογικό σύστημα της ελληνικής. Από ορισμένους ομιλητές, γνώστες της γαλλικής χρησιμοποιούνται κατά την εκφορά γαλλικής προέλευσης λέξεων τις οποίες δανείστηκε η ελληνική, φθόγγοι του γαλλικού φωνητικού συστήματος, π.χ. μπλεÞ μπλO , γκαράζÞ γκαράZ . Οπωσδήποτε αυτά τα περιθωριακά φαινόμενα δε δίνουν τη δυνατότητα να μιλήσουμε για δανεισμό της ελληνικής φωνητικών στοιχείων από τη γαλλική.
Στον τομέα της Μορφολογίας η γαλλική, σε αντίθεση προς την αγγλοαμερικανική, άσκησε κάποια επίδραση στη νέα ελληνική, προφανώς λόγω της πολύχρονης σχέσης των δύο γλωσσών, δανείζοντας ορισμένα επιθήματα στην ελληνική, τα οποία χρησιμοποιούνται και σε λέξεις με βάση ελληνική λέξη. Τα επιθήματα αυτά είναι τα εξής: α) -εξ (γαλ. -ex), π.χ. ντούμπλεξ, τέλεξ αλλά και αφρολέξ, στρωματέξ, β) -ερί (γαλ. -erie), π.χ. καροσερί αλλά και ουζερί, γ) -έρα (γαλ. -ier/iè re), π.χ. καφετιέρα, κρουαζιέρα αλλά και αλατιέρα, ψηστιέρα, δ) -έ (γαλ. -é ), π.χ. ντεφορμέ, πανέ αλλά και αγορέ, κυριλέ.
Στον τομέα του Λεξιλογίου οι κύριοι τομείς στους οποίους δανείστηκε η ελληνική από τη γαλλική είναι οι εξής: α) ενδυμασία (π.χ. ζακέτα, καμπαρντίνα, μαγιό, ταγέρ, καρό, γκαρνταρόμπα, δαντέλα, μακιγιάζ, μπιζού), β) χρώματα (π.χ. μπλε, καφέ, μπορντό, ροζ), γ) διακόσμηση (π.χ. αμπαζούρ, σαλόνι), δ) μαγειρική (π.χ. εκλέρ, κρέπα, μπον φιλέ, ορντέβρ), ε) τέχνη και διασκέδαση (βεντέτα, αφίσα, κολάζ, μπαλάντα, ρεσιτάλ, ντοκιμαντέρ, σουξέ, πιόνι, φαβορί), στ) αθλητισμός (γκραν πρι, μποξέρ, σκι, τουρνουά), ζ) τεχνολογία (π.χ. καλοριφέρ, κοντέρ, μοτέρ, ρουλεμάν, καρμπιρατέρ).
Τέλος, η ελληνική πήρε κάποιες φράσεις της γαλλικής, τις οποίες προσάρμοσε μεταφράζοντάς τες στην ελληνική. Ορισμένες από αυτές τις εκφράσεις είναι οι εξής: έλαβε χώρα (γαλ. a eu lieu ), κατά πάσα πιθανότητα (γαλ. selon toute probabilité ), πήρε διαστάσεις (γαλ. a pris des dimensions), παίρνω ενεργό μέρος (γαλ. prendre une part active).

2.2.3. Δάνεια από τη λατινική

Η λατινική είναι η γλώσσα που επικράτησε από τα μέσα του 2^ου αι. π.Χ. έως και την τουρκική κατάκτηση του 16^ου αι. μ.Χ. στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και σε περιοχές της ανατολικής Ασίας. Το ανατολικό τμήμα του ρωμαϊκού κράτους, το οποίο μετεξελίχθηκε σε βυζαντινό κράτος, είχε μέχρι τον 6^ο αι. μ.Χ. ως επίσημη γλώσσα τη λατινική, η οποία αργότερα αντικαταστάθηκε από τη μεσαιωνική ελληνική. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ήταν επόμενο η ελληνική γλώσσα να δανειστεί πληθώρα γλωσσικών στοιχείων από τη λατινική, ένας μεγάλος αριθμός των οποίων επιβιώνει και στη σημερινή ελληνική γλώσσα.
Στον τομέα της Φωνητικής, της Φωνολογίας και της Σύνταξης οι επιδράσεις είναι ανύπαρκτες, αν εξαιρέσει κανείς τη συμβολή της λατινικής στη διαφοροποίηση της ελληνικής γλώσσας κατά τη μεσαιωνική περίοδο.
Στον τομέα της Μορφολογίας η ελληνική δανείστηκε από τη λατινική ορισμένα επιθήματα, μερικά από τα οποία επιβιώνουν στη σημερινή ελληνική: α) -άτος (λατ. -atus), π.χ. πιπεράτος, καρυδάτος, β) -άριος (λατ. -arius ), π.χ. βιβλιοθηκάριος, σχολάριος, γ) -ίσιος (λατ. -ensis), π.χ. βουνίσιος, καμπίσιος, δ) -πουλο (λατ. -ullus), π.χ. αρχοντόπουλο.
Στον τομέα του Λεξιλογίου επιβιώνει στη σημερινή ελληνική ένας αρκετά μεγάλος αριθμός δανείων από τη λατινική, τα οποία μάλιστα έχουν προσαρμοστεί στη μορφολογία της ελληνικής· τα δάνεια αυτά αφορούν τους έξής τομείς: α) μήνες (Ιανουάριος, Φεβρουάριος κτλ.), β) διοίκηση και στρατός (πρίγκιπας, καγκελάριος, κάστρο, φουσάτο), γ) αντικείμενα σπιτιού (κούπα, κανάτα, κουρτίνα, σκάλα, πόρτα), δ) τρόφιμα (μαρούλι, γαρδούμπα, μούστος), ε) αντικείμενα γραφής (κώδικας, πένα, μεμβράνη).
Παραμένουν επίσης στη σημερινή ελληνική ορισμένες εκφράσεις της λατινικής, οι οποίες έχουν αποκτήσει ειδική στερεοτυπική σημασία, όπως ad hoc, sine qua non, in medias res, casus belli κ.ά.

2.2.4. Δάνεια από την ιταλική και τη βενετσιάνικη

Οι Βενετοί εμφανίζονται στο Βυζάντιο στις αρχές του 13^ου αι. και κατέχουν ένα μεγάλο μέρος του μέχρι την τουρκική κατάκτηση, ενώ μέχρι το 17^ο αι. κατέχουν τα Ιόνια νησιά. Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα είναι κυρίαρχοι στη Μεσόγειο Θάλασσα. Από τις σχέσεις αυτές η ελληνική γλώσσα δανείστηκε ορισμένα γλωσσικά στοιχεία, από τα οποία επιβιώνουν στη σημερινή ελληνική λέξεις κυρίως του ναυτικού λεξιλογίου, όπως αρμάδα, πόρτο, κουβέρτα κ.ά.
Οι σχέσεις των Ελλήνων με τους Ιταλούς χρονολογούνται από το 16^ο αι., όταν πολλοί Έλληνες λόγιοι κατέφυγαν στην Ιταλία, η οποία αποτελούσε την εποχή εκείνη το πνευματικό κέντρο της Αναγέννησης. Οι σχέσεις αυτές συνεχίστηκαν και τον 20ο αι. μέσω της κυριαρχίας των Ιταλών στα Δωδεκάνησα αλλά και μέσω των πολιτικοοικονομικών και μορφωτικών σχέσεων της Ιταλίας με την Ελλάδα. Η επίδραση των ιταλικών στα ελληνικά αφορά κυρίως τον τομέα του Λεξιλογίου και έχει επηρεάσει πάρα πολλούς τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας, αλλά κυρίως τους εξής τομείς: α) τέχνη και μόδα (βάρδος, βιόλα, κομπανία, φούγκα, παντελόνι, φούστα, κονσέρτο, σόλο), β) ναυσιπλοΐα (κάβος, πουνέντης, αμπάρα, καναβάτσο, μπαρκάρω, κουμαντάρω, σινιάλο), γ) συγγένεια και επαγγέλματα (κουνιάδος, κουμπάρος, μπαρμπέρης, μαραγκός, πιλότος, ταπετσιέρης, τορναδόρος), δ) τρόφιμα ( γκαζόζα, μουστάρδα, καραμέλα, κομπόστα, κρέμα, πάστα, σαλάτα, κουφέτο, περγαμόντο, σαλάμι).
Μεγαλύτερη επίδραση, όπως ήταν φυσικό, από τη βενετσιάνικη και την ιταλική δέχτηκαν τα διάφορα ιδιώματα των Επτανήσων και των Δωδεκανήσων, καθώς και η κατωϊταλική διάλεκτος.

2.2.5. Δάνεια από άλλες δυτικές γλώσσες

Τα γλωσσικά δάνεια από άλλες δυτικές γλώσσες είναι περιορισμένα και αφορούν μόνο τον τομέα του Λεξιλογίου. Έτσι, ανάμεσα στις λέξεις που δανείστηκε η ελληνική γλώσσα από τη γερμανική είναι το μάρκο, η μπίρα, το ντίζελ και το σνίτσελ, από την ισπανική οι λέξεις μαλαγάνα, καστανιέτες, παρέα, ταμπάκο και χούντα .




3. Η σημερινή κατάσταση
Η ελληνική γλώσσα δέχτηκε γλωσσικά στοιχεία από γλώσσες της Ανατολής και της Δύσης σε όλες τις περιόδους της ιστορίας της, διαδικασία η οποία συνεχίζεται και σήμερα. Λόγω όμως της ανάπτυξης των Μ.Μ.Ε., της δυνατότητας για εύκολη μετακίνηση από χώρα σε χώρα αλλά και λόγω της διαφαινόμενης κυριαρχίας της αγγλοαμερικανικής σε όλους σχεδόν τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, η διαδικασία του γλωσσικού δανεισμού παρουσιάζει προφανώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά που παρουσίαζε ο δανεισμός της ελληνικής γλώσσας από άλλες γλώσσες παλαιότερα. Ο δανεισμός από την αγγλοαμερικανική απλώνεται ταυτόχρονα σε όλη την επικράτεια και χρησιμοποιείται ευρύτατα στον προφορικό λόγο-ιδίως των νέων-αλλά και στο γραπτό λόγο, είναι δραστικότατος σε ορισμένους εξειδικευμένους επιστημονικούς τομείς (πληροφορική, αεροναυτική, οικονομία, φυσική, χημεία, ιατρική κ.ά.) και χρησιμοποιείται συχνά και για υφολογικούς λόγους. Παρόλα αυτά δε φαίνεται προς στιγμή να επηρεάζει τη δομή της νέας ελληνικής, ο δε αριθμός των πραγματικά δίγλωσσων με ισότιμη γνώση της αγγλοαμερικανικής και της ελληνικής είναι σχετικά μικρός.
Γενικά η αγγλοαμερικανική κάνει σήμερα έντονη την παρουσία της στο νεοελληνικό λόγο, γεγονός που μας επιτρέπει να πούμε ότι το “γλωσσικό κέντρο βάρους” της νέας ελληνικής κλίνει σήμερα προς τη Δύση, η οποία αντιπροσωπεύεται από την αγγλοαμερικανική.

4. Συμπεράσματα-Εκτιμήσεις

Η ελληνική γλώσσα, όπως είδαμε προηγουμένως, βρίσκεται εδώ και είκοσι δύο αιώνες σε μια διαδικασία άλλοτε αναγκαστικού και άλλοτε εθελούσιου δανεισμού. Μετά από μια δραστική επίδραση από μια δυτική γλώσσα, τη λατινική, που κράτησε από το 2ο αι. π.Χ. έως και τον 6^ο αι. μ.Χ., πέρασε σε μια εξίσου δραστική επίδραση από μια ανατολική γλώσσα, την τουρκική, που κράτησε από το 15^ο έως τις αρχές του 19ου αι. μ.Χ., ενώ τους δύο τελευταίους αιώνες δέχτηκε και δέχεται δραστικές γλωσσικές επιδράσεις από δύο δυτικές γλώσσες, αρχικά τη γαλλική και στη συνέχεια την αγγλοαμερικανική. Όλο αυτό το διάστημα των είκοσι δύο αιώνων δέχτηκε μικρότερης έκτασης επιδράσεις και από άλλες ανατολικές και δυτικές γλώσσες. Όλες αυτές οι επιδράσεις “μπόλιασαν” την ελληνική γλώσσα κυρίως με λέξεις αλλά δεν άλλαξαν τη φυσιογνωμία της, γιατί μπορεί να κλόνισαν-άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο-, αλλά δεν επηρέασαν άμεσα τη φωνολογική και μορφοσυντακτική δομή της ελληνικής γλώσσας. Αντίθετα μάλιστα, πολλά από τα παλαιότερα γλωσσικά δάνεια αφομοιώθηκαν από την ελληνική γλώσσα με τέτοιο τρόπο, ώστε σε πολλές περιπτώσεις να μην φαίνεται ότι πρόκειται για δάνεια. Λειτούργησε δηλαδή η ελληνική γλώσσα ως ένα αποτελεσματικό χωνευτήρι γλωσσικών δανείων από ανατολικές και δυτικές γλώσσες, ώστε να μην είναι δυνατό σήμερα να διακρίνουμε-αν εξαιρέσει κανείς το σύγχρονο δανεισμό από την αγγλοαμερικανική-μια δυτικού ή ανατολικού τύπου φυσιογνωμία της νέας ελληνικής γλώσσας.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Α. (1994) Νεολογικός δανεισμός της νεοελληνικής.- Θεσσαλονίκη.
Ανδριώτης, Ν. (1983³ ) Ετυμολογικό Λεξικό της κοινής νεοελληνικής.-Θεσσαλονίκη: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών.

Bell, A. (1993) The Language of News Media.-Oxford: Blackwell.
Contossopoulos, Ν.(1978) L’ influence du franç ais sur le grec.-Athènes .
Hagè ge, C. H πνοή της γλώσσας.-Αθήνα: Κάτοπτρο.

Haugen, E. (1950) “The analysis of linguistic borrowing” Language 26, pp. 210-231.

Γιανίδης, Ε. (1969² ) Γλώσσα και ζωή.-Κάλβος: Αθήνα.

Kappler, M. (1997) “Ü ber die Funktion der Turzismen im griechischen Journalismus” Zeitschrift fü r Balkanologie 33/1, pp. 26-38.

Κοντοσόπουλος, Ν. (1981) Διάλεκτοι και ιδιώματα της νέας ελληνικής.-Αθήνα.

Μπόγκας, Ευ. (1951) “Τα εις την τουρκικήν, περσικήν και αραβικήν δάνεια της ελληνικής” Αθηνά 55, σσ. 67-113.

Πετρόπουλος, Η. (1971) Καλιαρντά.-Αθήνα: Δίγαμμα.

Πετρούνιας, Ε. (1991) “Νεοελληνικό επίθημα -αρία από τα βενετσιάνικα και συγγενικά. Πολλαπλές πηγές δανεισμού και αναδανεισμός” στο Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα 11.-Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη, σσ. 53-69.
Σετάτος, Μ. (1990) “Ελληνική και Τουρκική (μερικές περιπτώσεις δανεισμού)” στο Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα 11.-Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυρ/δη, σσ. 129-139.
Symeonidis, Ch. (1971-1972) “Lautlhere der tü rkischen Lehnwö rter im neugriechischen Dialekt des Pontos” in Αρχείον Πόντου 31, pp. 19-234.
Συμεωνίδης, Χ. (1972-73) “Ποντιακά έτυμα ανατολικής προέλευσης. Συμβολή πρώτη (Α-Λ)”, Αρχείον Πόντου 32, σσ. 311-336.
Symeonidis, Ch. (1997) “Tü rkisch-griechische phraseologische Isoglossen anhand von Bezeichnungen fü r menschliche Kö rperteile und Organe” Zeitschrift fü r Balkanologie 33/1, pp. 76-90.
Τζιτζιλής, Χρ. (1995) “Λεξικό: συμπλήρωση υπάρχοντος ή σύνταξη νέου ενιαίου λεξικού;” Αρχείον Πόντου 46, σσ. 34-46.
Tzitzilis, Ch. (1997) “Die tü rkischen Elemente im Neugriechischen verglichen mit den tü rkischen Elementen in anderen Balkansprachen” Zeitschrift fü r Balkanologie 33/1, pp. 101-112.
Τομπαϊδης, Δ. (1990) Ελληνικά επώνυμα τουρκικής προέλευσης.-Αθήνα: Επικαιρότητα.
Τσοπανάκης, Αγ. (1994) Νεοελληνική Γραμματική.-Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη-Εστία.
Χαραλαμπάκης, Χ. (1992) “Μεταφραστικά δάνεια της νέας ελληνικής από ευρωπαϊκές γλώσσες” στο Νεοελληνικός λόγος.-Αθήνα: Νεφέλη, σσ. 327-344.
Χατζησαββίδης, Σ. (1985) Φωνολογική ανάλυση της ποντιακής διαλέκτου (ιδίωμα της Ματσούκας).-Θεσσαλονίκη.
Χατζησαββίδης, Σ. (1995) “Ελληνική-Ρομανές (τσιγγάνικα): μερικές περιπτώσεις αμοιβαίου δανεισμού” στο Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα 16.-.Θεσσαλονίκη, σσ. 585-596.
Χατζησαββίδης, Σ. (1998)

“Ο μη ακροαματικός σχεδιασμός (referee design) στον ελληνικό λόγο μαζικής επικοινωνίας” στο Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα.18.- Θεσσαλονίκη, σσ. 501-512.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΑΠΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ"

Όταν παράγεις έργο

Του Νίκου Λυγερού

Όταν παράγεις έργο, δεν φοβάσαι τις αξιολογήσεις, γιατί γνωρίζεις την αξία σου και συνεχίζεις ακάθεκτος. Διότι ο ρόλος σου είναι ξεκάθαρος αν αγαπάς τον λαό σου και την πατρίδα σου. Κι αν έχεις βάλει στόχο να τους προσφέρεις την ύπαρξη της ελληνικής ΑΟΖ, όπου και να βρίσκεσαι δεν έχει σημασία, αφού ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Και κάθε εμπόδιο είναι ένας τρόπος να ξεπεράσεις τα προσωπικά σου προβλήματα και να αφοσιωθείς στα εθνικά θέματα που σ’ απασχολούν επί του πρακτέου λόγω Ελληνισμού. Αν λοιπόν ασχολείσαι ήδη με θέματα σαν την ελληνική ΑΟΖ, τον ελληνικό ζεόλιθο, την ελληνική καινοτομία, μην σταματάς τίποτα. Κι αν δεν είχες σκεφτεί ποτέ αυτά τα θέματα έως τώρα, έχεις την ευκαιρία να μπεις σε αυτό το πλαίσιο για να βοηθήσεις πραγματικά την πατρίδα. Διότι χωρίς να ξέρεις οι άλλες δραστηριότητές σου δεν είχαν την αποτελεσματικότητα που επεδίωκες. Τώρα όμως ξέρεις και μπορείς άνετα να ενημερωθείς για την αξία και τις προοπτικές που προσφέρουν η ΑΟΖ, ο ζεόλιθος και η καινοτομία. Με αυτόν τον τρόπο μπορείς να συμβάλεις στον εθνικό αγώνα και να προωθήσεις το μέλλον των παιδιών μας. Αλλιώς δεν είναι ανάγκη να μας υποσχεθείς όλες τις άλλες λεπτομέρειες που προβλέπεις, διότι απλά, δεν μας αγγίζουν. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο το πλαίσιο και όλα εξαρτώνται από σένα για να είμαστε μαζί σου, όπου και να είσαι. Αλλιώς όπως και να είσαι, κάνε ό,τι θες γιατί δεν μας αφορά. Πριν μερικά χρόνια ο ελληνικός λαός δεν ήξερε καθόλου αυτά τα θέματα και όποιος πολιτικός ήθελε μπορούσε να τον κοροϊδέψει, χλευάζοντας τους ειδικούς. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει κι ο λαός μας ξέρει καλά αυτά τα θέματα και βρίσκεται σε ετοιμότητα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18190&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν παράγεις έργο"

Όταν όλοι ασχολούνται με το ανούσιο

Του Νίκου Λυγερού

Όταν όλοι ασχολούνται με το ανούσιο, έχουν την εντύπωση ότι κάνουν και κάτι. Μόνο και μόνο επειδή συμφωνούν και αυτό ευχαριστεί την ύπαρξή τους. Άλλοι θέλουν την καρέκλα τους κι άλλοι θέλουν να την κρατήσουν. Μιλούν μάλιστα σοβαρά για τον εαυτό τους κι έχουν και υπόληψη, λες και δεν ήταν τίποτα πριν, λες και δεν υπήρχαν καν. Και θέλουν να πιστέψουμε ότι όντως ασχολούνται με τα δικά μας θέματα. Ενώ τα δικά μας είναι απλά και δεν αφορούν καμιά κυβέρνηση, αλλά μόνο την πατρίδα μας. Θέλουμε εδώ και καιρό ξεκάθαρες πράξεις που δεν χωρούν καμιά αμφισβήτηση από κανέναν. Θέλουμε την θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και τις απαραίτητες επίσημες οριοθετήσεις. Θέλουμε να προωθηθεί ο γύρος αδειοδότησης, γιατί είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο που θα ανακουφίσει το λαό μας. Θέλουμε να αξιοποιήσουμε τον ελληνικό ζεόλιθο και να προωθήσουμε την κάθετη ανάπτυξή του για τη Θράκη μας. Θέλουμε την απελευθέρωση των Κατεχομένων, γιατί είναι απαράδεκτη η βαρβαρότητα της κατοχής. Θέλουμε τα 12 ΝΜ για την κυριαρχία μας. Θέλουμε την καινοτομία, ως αιχμή του δόρατος για την πατρίδα μας, για να μην φεύγουν πια τα παιδιά μας. Θέλουμε μια Ελλάδα που να μην ντρέπεται, γιατί είναι η κοιτίδα του Ελληνισμού, που αποτελεί δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα. Αυτά θέλουμε και όποιος είναι ικανός να μας βοηθήσει σε αυτό το έργο, θα είμαστε μαζί του. Αλλιώς ας πάει εκεί πού ξέρει.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18163&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν όλοι ασχολούνται με το ανούσιο"

Σύγχρονες ελληνικές εφευρέσεις και ανακαλύψεις

by ellas

Πώς μπορεί μία καινοτομία να μας αλλάξει την ζωή; Όταν ακούμε τόσο «βαρύγδουπες» φράσεις, μας έρχονται αμέσως στο μυαλό μνημειώδεις εφευρέσεις και ανακαλύψεις που στέλνουν τον άνθρωπο στο διάστημα, θεραπεύουν τον καρκίνο ή μετατρέπουν παλιοσίδερα σε χρυσάφι. Ωστόσο, η ζωή και η καθημερινότητά μας επηρεάζονται και από απλά πράγματα που μπορούν να την κάνουν ευκολότερη ή πιο διασκεδαστική.

Και αν βιαστείτε να πείτε ότι οι σημαντικότερες ελληνικές πατέντες ανήκουν στην αρχαία Ιστορία μας, είναι γιατί συχνά δεν ενημερωνόμαστε για τα καινοτόμα ελληνικά «λιθαράκια» στην σύγχρονη ζωή. Μπορεί οι χάρτες, τα συστήματα ύδρευσης, οι καταπέλτες, οι γεωμετρικές εφαρμογές να έκαναν «διάσημους» τους αρχαίους ημών, αλλά έχουν και οι… σύγχρονοι ημών την χάρη τους.

Επιστημονικές καινοτομίες

Ξεκινώντας την «περιήγηση» των ελληνικών καινοτομιών, αναιρούμε τα όσα είπαμε προηγουμένως και παραθέτουμε επιστήμονες και ερευνητές που όντως αξίζουν βαρύγδουπες δηλώσεις θαυμασμού.

- Τεστ Παπ – Γεώργιος Παπανικολάου

Αρχίζουμε από τα… SOS, καθώς δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε την ιατρική εξέταση που εξέλιξε ο μεγάλος Έλληνας επιστήμονας Γεώργιος Παπανικολάου τον περασμένο αιώνα και μπήκε στην ιατρική ρουτίνα κάθε γυναίκας. Το τεστ Παπ αποτέλεσε σταθμό στην διάγνωση του καρκίνου της μήτρας, καθώς μέχρι τότε ο έλεγχος μπορούσε να γίνει μόνο με επώδυνες μεθόδους που περιλάμβαναν τομή των γεννητικών οργάνων. Η πρώτη εφαρμογή του τεστ έγινε το 1923, ενώ ο Έλληνας ερευνητής τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Αμερικανικής Εταιρίας Καρκινολογίας το 1952 για την προσφορά του στην Ιατρική.

- Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή

Κορυφαίος Έλληνας μαθηματικός της σύγχρονης εποχής, ο Κ. Καραθεοδωρή διακρίθηκε παγκοσμίως και συνέβαλε με τα θεωρήματα και τις αποδείξεις του στον Λογισμό των Μεταβολών, που ουσιαστικά έδωσε τις βάσεις για την Θεωρία της Σχετικότητας κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Ο ίδιος ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, που όπως αποκαλύφθηκε το 2005 είχε ανταλλάξει τουλάχιστον δέκα επιστολές με τον Έλληνα επιστήμονα, του είχε επανειλημμένως εκφράσει τον θαυμασμό του. «Αν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εξηγήσετε ακόμα και τους κανονικούς μετασχηματισμούς θα βρείτε έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Αν όμως λύσετε και το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα χέρια. Πίσω από αυτό υπάρχει κρυμμένο κάτι που είναι αντάξιο του ιδρώτα των καλυτέρων», είχε γράψει ο Αϊνστάιν στον Καραθεοδωρή το 1916.

- Η πιο πρόσφατη «αναγνώριση» – Δημήτριος Χριστοδούλου

Το «ασιατικό Νόμπελ» κατέκτησε ο Έλληνας μαθηματικός Δημήτριος Χριστοδούλου την περασμένη εβδομάδα. Το Shaw Award για τις μαθηματικές επιστήμες μοιράστηκε ο Έλληνας που διδάσκει Γεωμετρία στην Ζυρίχη τα τελευταία δέκα χρόνια, με τον Αμερικανό φίλο του, Ρίτσαρντ Χάμιλτον. Μαζί άλλωστε θα μοιραστούν το ένα εκατομμύριο δολάρια που συνοδεύει το τρόπαιο. Σύμφωνα με το Ίδρυμα των βραβείων Shaw, ο Δημήτριος Χριστοδούλου βραβεύεται για το εξαιρετικά καινοτόμο ερευνητικό του έργο στην εφαρμοσμένη Γεωμετρία.

Οι κάδοι που κάνουν την (οικολογική) διαφορά

Ένας κάδος που στέκεται σαν δέντρο, σας μιλά, ανοίγει αυτόματα την ειδική υποδοχή και δέχεται τα απορρίμματά σας σχεδίασε η ελληνική εταιρία Soukos Robots που εδρεύει στην Λάρισα. Ήδη η θεσσαλική πόλη, το Κιλκίς, η Καβάλα, το Χαλάνδρι, η Ηλιούπολη και πολλοί ακόμα δήμοι της Αττικής και όλης της Ελλάδας έχουν προχωρήσει στην τοποθέτηση των κάδων αυτοματοποιημένης συγκομιδής απορριμμάτων της εταιρίας. Η πρωτοποριακή στήλη ανιχνεύει αυτόματα την κίνηση, και έτσι, όταν πλησιάσετε με τα απορρίμματά σας, ανοίγει ειδική υποδοχή και με αυτοματοποιημένες φωνητικές οδηγίες τοποθετείτε τα σκουπίδια. Ειδικός μηχανισμός ωθεί προς τα μέσα τον αέρα ώστε να μην βγαίνουν προς τα έξω μυρωδιές, ενώ στην συνέχεια, μέσα στην στήλη, τα απορρίμματα συμπιέζονται ώστε να μειωθεί μέχρι και 80% ο όγκος τους. Ταυτόχρονα, όλη η εγκατάσταση μπορεί να χρησιμεύσει ως στήλη με φως για το βράδυ ή να μεταμορφωθεί σε δέντρο, χάρη στην ειδική υποδοχή για… φοίνικα στην κορυφή της.

Οι Έλληνες που «ξύπνησαν» την Fiat και την Mercedes

Κόντρα στην αντίληψη ότι η χώρα μας μένει σταθερά πίσω από τις τεχνολογικές εξελίξεις, οι Έλληνες ερευνητές του Ινστιτούτου Μεταφορών (Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης) ανέλαβαν πριν από περίπου δέκα χρόνια να… αυξήσουν το IQ των αυτοκινήτων. Σε συνεργασία με άλλους ευρωπαϊκούς φορείς αλλά και μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες, «έχτισαν» στα εργαστήρια της χώρας μας το σύστημα AWAKE, που εκτιμά την ενάργεια του οδηγού. Με άλλα λόγια, δημιούργησαν μια εφαρμογή που ανιχνεύει το πότε ο οδηγός νυστάζει ή οδηγείται στον ύπνο λόγω κούρασης και τον προειδοποιεί ώστε να αποφευχθεί το σχεδόν βέβαιο ατύχημα. Η υπνηλία κατά την οδήγηση είναι υπεύθυνη περίπου για το 10-20% των οδικών ατυχημάτων και γι’ αυτό, αρκετές εταιρίες παραγωγής αυτοκινήτων, όπως η Fiat και η Mercedes έσπευσαν να εφοδιάσουν τα μοντέλα τους με την πρωτοποριακή εφαρμογή.

MegaPlast

Η εταιρία που αποδεικνύει ότι οι ελληνικές πατέντες πουλάνε (κυρίως) στο εξωτερικό έχει την έδρα της στο Ηράκλειο της Κρήτης και ασχολείται με την έρευνα και την παραγωγή συσκευασίας για ευπαθή προϊόντα. Συγκεκριμένα, η MegaPlast έχει λανσάρει το ειδικό υλικό AirOPlast Flex, το οποίο είναι ιδανικό για την μεταφορά φορτίων όπως τρόφιμα, ποτά και κατεψυγένα προϊόντα που χρειάζονται επαρκή αερισμό κατά την μεταφορά της. Η MegaPlast εξάγει σε όλη την Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στην Λατινική Αμερική, στην Νότια Αφρική, στην Ιαπωνία και συνεχώς διευρύνει τους επιχειρηματικούς της ορίζοντες, επενδύοντας πάντα στην καινοτομία. Μήπως θα έπρεπε να βρει μιμητές;

Προϊόντα Κορρές

Από το παλιότερο Ομοιοπαθητικό Φαρμακείο της Αθήνας και την ίδρυση της Korres το 2005 μέχρι σήμερα, η εταιρία φυσικών προϊόντων κατάφερε να γίνει ένα από τα πιο αξιόλογα και αξιόπιστα ονόματα στον τομέα της, απλώνοντας την φήμη της σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό που κάνει την Korres να ξεχωρίζει είναι η επένδυσή της στην εφαρμοσμένη εργαστηριακή έρευνα ουσιών, ώστε να επιτυγχάνονται νέες φόρμουλες ευεξίας και αντιγήρανσης, χωρίς την προσθήκη χημικών ουσιών όπως mineral oil, σιλικόνες και parabens. Αντ’ αυτών, η εταιρία προτιμά τα φυσικά –και κατά προτεραιότητα ελληνικά- βότανα και απ’ ό,τι όλα δείχνουν, κερδίζει την μάχη.

Η «ελληνικότητα» των Blackberry

Η γνωστή εταιρία τηλεπικοινωνιών Research In Motion, στην οποία οφείλονται οι συσκευές BlackBerry που έχουν κατακλύσει τον κόσμο και αποτελούν το αντίπαλο δέος των iPhones έχει… ελληνικές ρίζες. Ο ιδρυτής της εταιρίας, Mike Lazaridis, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από Έλληνες γονείς και μετανάστευσαν στον Καναδά όταν ο Lazaridis ήταν πέντε ετών. Πλέον, ο Καναδός επιχειρηματίας θεωρείται ο 17ος πλουσιότερος άνδρας της βορειοαμερικανικής χώρας και ανάμεσα στους 700 πλουσιότερους του πλανήτη. Η RIM τα τελευταία δεκαπέντε περίπου χρόνια έχει λανσάρει προγράμματα όπως mail server software, spam firewall υπηρεσίες, αλλά και τα γνωστά smartphones BlackBerry και τα tablet PCs PlayBook.

Η πράσινη ενέργεια έχει χρώμα… γαλανόλευκο

Αυτοκίνητο πόλης που τροφοδοτείται με υδρογόνο. Οικολογικές γεννήτριες ηλεκτρικής ενέργειας που μετατρέπουν τα σπίτια σε… ανακυκλωτές ενέργειας. Εφαρμογές της νανοτεχνολογίας που μοιάζει με άγνωστη γλώσσα για εμάς και θα περιμέναμε να αναπτύσσονται στην Ελβετία ή την Γερρμανία. Κι όμως, όλα τα παραπάνω projects ανήκουν στην εταιρία Tropical Green Technologies, που μελετά αργά αλλά σταθερά τα προϊόντα και τις τεχνολογίες του μέλλοντος. Το 2008 βραβεύθηκε από τον Bill Gates και το ερευνητικό κέντρο της Microsoft για τα προϊόντα της, ενώ κάθε χρόνο συμμετέχει σε διεθνείς εκθέσεις, όπου προβάλλεται η… ελληνική πλευρά της οικολογίας.

Ο Σήφης Σηφάκης και το «Νόμπελ» της Πληροφορικής

Ο ελληνισμός της διασποράς συνεχίζει να μας χαρίζει αφορμές υπερηφάνειας, παρ’ ότι συχνά αντιμετωπίζεται με αδιαφορία. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι ο Σήφης Σηφάκης, ο οποίος το 2008 κατέκτησε το Βραβείο Τούρινγκ, δηλαδή το αντίστοιχο «Νόμπελ» του τομέα της Πληροφορικής. Ο Έλληνας επιστήμονας που ζει και εργάζεται στην Γαλλία είναι υπεύθυνος μαζί με δύο συναδέλφους του για το «Model Checking», μια πρωτοποριακή διαδικασία ανίχνευσης σφαλμάτων σε πολύπλοκα συστήματα hardware και software. Ο Σήφης Σηφάκης μεταξύ άλλων ίδρυσε το ερευνητικό εργαστήριο Verimag στην Γκρενόμπλ της Γαλλίας και έχει διατελέσει διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας.

Ο Μιχαήλ Δερτούζος και τα τρία “w”

Μεγαλωμένος στην Αθήνα, ο Μιχαήλ Δερτούζος άφησε την Ελλάδα για να γίνει βασικό στέλεχος του ΜΙΤ και διευθυντής του Εργαστηρίου των επιστημών της Πληροφορικής στις ΗΠΑ στα μέσα του περασμένου αιώνα. Ο Έλληνας καθηγητής έγινε γνωστός για την επιμονή του να συνδυάζει την τεχνολογία με τον ανθρωπισμό. Αυτό που λίγοι γνωρίζουμε είναι πως ο Δερτούζος, που απεβίωσε το 2001 είναι ο βασικός υπεύθυνος για τα τρία γράμματα που πληκτρολογούμε κατά κόρον καθημερινά στους υπολογιστές μας. Αυτός ήταν που «έφερε» το “www” του παγκόσμιου ιστού στο Εργαστήριό του και, όπως έχει αναφέρει και ο εφευρέτης του World Wide Web Consortium, Tim Berners-Lee «Αν δεν ήταν ο Μιχάλης, όλο αυτό δεν θα υπήρχε καν. Ήταν μια πηγή ενθουσιασμού, ικανοτήτων, διορατικότητας και εμπειρίας…».

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σύγχρονες ελληνικές εφευρέσεις και ανακαλύψεις"

Ο ζεόλιθος της Θράκης δεν είναι πολιτικάντικος

Του Νίκου Λυγερού

Ο ζεόλιθος της Θράκης δεν είναι πολιτικάντικος. Κι αν υπάρχουν μίζεροι πολιτικοί και κομματόσκυλα που προσπαθούν να καθυστερήσουν ή να σταματήσουν την αξιοποίησή του από την πατρίδα μας, απλώς θα φάνε τα μούτρα τους. Διότι η Θράκη έχει ανάγκη από το ζεόλιθο, για ν’ αλλάξει και η ζωή για να αποκτήσει προοπτικές σοβαρές. Δεν έχουμε καθόλου ανάγκη από χρωματιστούς βουλευτές που δεν ξέρουν τι τους γίνεται και δεν έχουν ακόμα ενημερωθεί για το ζεόλιθο επειδή είναι τόσο απασχολημένοι να διατηρούν καλές γειτονικές σχέσεις. Το να έχουμε ραγιάδες και σε τοπικό επίπεδο δεν μας προβληματίζει, αφού πάντα ήταν έτσι σε όλη την ιστορία μας. Απλώς είναι καλό να ξέρουμε ότι είναι ανίκανοι να βοηθήσουν την πατρίδα μας. Έτσι οι δικαιολογίες που βρίσκουν είναι πάντα γελοίες, γιατί δεν βασίζονται πάνω σε γνώσεις, αλλά μόνο και μόνο σε πολιτικάντικες σκοπιμότητες με το υπόβαθρο βέβαια της ασχετοσύνης. Ο ζεόλιθος της Θράκης είναι μία πηγή ζωής για όλους τους Θρακιώτες και κατ’ επέκταση για όλους τους Έλληνες σε δεύτερη φάση. Δεν είναι δυνατόν να δίνουμε σημασία σε διάφορα λαμόγια του κατά Λουκά που νομίζουν ότι μπορούν να επηρεάσουν ένα εθνικό θέμα. Διότι ο ζεόλιθος της Θράκης είναι ένα εθνικό θέμα, όπως είναι και η ΑΟΖ. Και χαιρόμαστε που προχωράνε οι διαδικασίες αδειοδότησης και ότι ενδιαφέρονται ελληνικές εταιρείες για την αξιοποίησή του. Η Περιφέρεια έχει δώσει το θετικό της στίγμα και το ίδιο και οι Δήμοι που έχουν άμεση σχέση με τις τοποθεσίες των κοιτασμάτων. Αυτοί παράγουν ουσιαστικό έργο και για τους δικούς τους αλλά και για όλους τους Έλληνες. Ας περάσουμε λοιπόν στην τελική φάση για να δούμε επιτέλους τον ζεόλιθο της Θράκης να βοηθάει τον λαό μας και την πατρίδα μας σε πρακτικό επίπεδο πια.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18134&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ζεόλιθος της Θράκης δεν είναι πολιτικάντικος"

Το δίγωνο Θράκη – Πελοπόννησος

Του Νίκου Λυγερού

Αν εξετάσουμε τοποστρατηγικά τη Θράκη μπορούμε να την ταυτίσουμε με την έννοια της γωνίας, όταν το κέντρο της ως αιχμή είναι βέβαια η Κωνσταντινούπολη. Στο ίδιο πλαίσιο, αν εξετάσουμε το νότιο μέρος των Βαλκανίων, θα εντοπίσουμε μια άλλη γωνία που αποτελείται από την Πελοπόννησο. Ο συνδυασμός των δύο μέσω της ηπειρωτικής Ελλάδας δημιουργεί τοποστρατηγικά ένα δίγωνο. Η συνειδητοποίηση αυτής της οντότητας έχει επιπτώσεις σε επίπεδο στρατηγικής. Αν κοιτάξουμε την άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1453 μέσω της άλωσης της Αδριανούπολης και του Διδυμοτείχου, τότε βλέπουμε ότι έγινε από την εσωτερική γωνία κι όχι από την εξωτερική. Αν δούμε την απελευθέρωση της Πελοποννήσου του 1821, αλλά και την προηγούμενη που άρχισε το 1669, τότε έγινε με την εξωτερική γωνία. Η κάλυψη του διγώνου δίνει ένα χρονοστρατηγικό πλαίσιο, όπου δημιούργησε ένα πεδίο ηρωισμού που θα παίξει με διπλό τρόπο ενάντια στη βαρβαρότητα. Το δίγωνο έχει τη θάλασσα προστασία και ως ιστορικό υπόβαθρο ενώνει δεδομένα που φαινομενικά είναι ανεξάρτητα αλλά οντολογικά συνδεδεμένα μέσω τελεολογίας που συσχετίζεται με τη Μεσόγειο μέσω της Κρήτης. Με αυτή την σύνθεση το πεδίο μάχης εξελίσσεται ριζικά σε μια υπερδομή του Χρόνου.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=17983&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το δίγωνο Θράκη – Πελοπόννησος"

ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

ΤΑ ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ------

Τα γνήσια μανιάτικα ονόματα δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη κατάληξη πριν το 1600. Ιδιαίτερα όσα είναι γνήσια επώνυμα και όχι πατρωνυμικά. ------

1) Γιατί τα από το βυζαντινό -άκιος προερχόμενα σε -άκης (και -άκος μεταγενέστερα) μανιάτικα ονόματα είναι πριν το 1600 πατρωνυμικά, και όχι επώνυμα.

Περίπου το ίδιο συμβαίνει σε άλλες Ελληνικές «ατόφιες» περιοχές όπως η Αθήνα (τότε), το Μεσολόγγι, ο Μιστράς, το Ναύπλιο. Τελευταίοι που «κόλλησαν» το -άκης είναι οι Κρητικοί κι οι Αρβανίτες της Β. Ελλάδας (Θράκη κ.λ.π.) γι’ αυτό και το διατηρούν μιας και ενώθηκαν τελευταίοι με την Ελλάδα και το «κόλλησαν» αργότερα στα ονόματα τους ομαδικά.

Το -άκιος είναι βαφτιστικό αυτών πού λέγονταν «Ρωμιοί» δηλ. των απογόνων των κατοίκων του Ελλαδικού χώρου απ' το 212 ως τον 10ο αιώνα μ.Χ.

Από κει κι ύστερα γίνεται βαφτιστικό και πατρωνυμικό και από κει πατρωνυμικό και επώνυμο με τη μορφή του -άκης και -άκος. Το -άκος το πρόσθεσαν οι Μανιάτες μετά το ‘21 μιας και τόχαν κι αυτό σε μικρότερη κλίμακα και εναλλακτικά με το -άκης για να δείξουν ιδιαίτερη καταγωγή, αφού και το παλιό τους -άκης το είχαν ήδη από παλιά ή αντιγράψει απ' αυτούς πολλοί άλλοι.

Έτσι πολλοί πού το όνομα τους ήταν σε -άκης το άλλαξαν σε -άκος. Αυτό συνέβαινε μέχρι και το 1960 (π.χ. ο Μιχαλιόλας έγινε μετά το 1930 Μιχαλολιάκος και «επέστρεψε» στο Μιχαλόλιας μετά το 1960. Ο Μπόφος έγινε Μποφάκος και «επέστρεψε» στο Μπόφος τώρα τελευταία.

Ο Μουσούρος έγινε Μουσουράκος και ξανάγινε Μουσοϋρος ή Κάσσης (το παλιότερο του) μετά το 1970. Ο Γιατράκης τόκαμε Γιατράκος μετά το 1880 και το κρατά. Ο Λεοντακιανάκης τόκαμε Λεοντακιανάκος (δύο αδέρφια γράφονται ο ένας έτσι ο άλλος αλλιώς) . Ο Στρατογιαννάκης τόκαμε Στρατογιαννάκος και πλήθος άλλοι.

Επειδή όμως και οι κάτοικοι της Λακεδαίμονας είχαν από παλιά το –άκης, όπως κι οι Μανιάτες, για να μοιάσουν κι αυτοί με τους Μανιάτες, θαύμαζαν, ζήλευαν ή φοβόντουσαν τους άγριους ορεσίβιους — μην ξεχνάμε ότι οι Μανιάτες λεγόντουσαν, στην Επανάσταση του 1821 και πριν, επίσημα Σπαρτιάτες (η σημερινή Σπάρτη δεν υπήρχε) και συνοίκησαν κι αυτοί στην νέα Σπάρτη (1834 κ.ε.), μιας και η παροιμία τους αυτών των ίδιων λέει «ΟΙ Μανιάτες στη Βουλή κι οι Σπαρτιάτες; στη βοσκή», έπιασαν κι αυτοί και κάνανε τα ονόματά τους (με πιο φανατισμό απ' τους ίδιους τους Μανιάτες) τώρα στον εικοστό αιώνα κι αυτοί σε —άκος. Ιδιαίτερα η πλευρά των Μπαρδουνοχωριών —Βόρ. Γυθείου— Β. Ταϋγέτου και Σπάρτης.

Έτσι οι σε -άκος πλήθυναν στη Λακωνία, χωρίς όμως όσοι τόχαν νάνε Μανιάτες, παρά μόνο σε πολύ μικρό ποσοστό. Αντίθετα στους Μέσα Μανιάτες (κι όσους απ' τους Σπαρτιάτες τάχαν πριν από το 1821) διατηρήθηκε και το -άκης εξ ίσου με το -άκος.

Αλλά στη Μέσα Μάνη όπως είπαμε το -άκης ήταν πατρωνυμικό και τόχαν όλοι. Τα πραγματικά ονόματά τους ήταν σε άλλες καταλήξεις που θα πούμε αμέσως μετά την επόμενη παράγραφο.

Τα οικογενειακά των Μανιατών όλων ήταν σε -ιάνος (ιταλόμορφα). Χωρίς κανείς να γράφεται στα χαρτιά έτσι, ανήκει σε μία (με στενή ή ευρεία έννοια) οικογένεια πούχει καταλήξεις σε -ιάνος (θηλ. -άνιζα) (Νικλιάνος, Τσουλιάνος. Μιχαλακιάνος. Μπαθριάνος. Ρικιάνος. Γιαννουκιάνος. Ζερβακιάνος). Το -ιάνος σημαίνει σύνολο ανθρώπων πούχουν συγγένεια εξ αίματος (άσχετο αν πολλοί «κολλούσαν» με τον καιρό, λόγω συμμαχίας ή αγχιστείας (= σώγαμπροι). Έτσι·. όλοι οι Μανιάτες οποιοδήποτε επώνυμο κι αν έχουν η οικογενειακή τους κατάληξη είναι -ιάνος, όσο κι αν διευρυνθεί γενεαλογικά.

Μιχαλίτσης, το μέλος της οικογένειας: Μιχαλιτσιάνος.
Δρακουλάκος, το μέλος της οικογένειας: Δρακουλιάνος.
Λεφατζής. το μέλος της οικογένειας: Λεφαγγιάνος.
Κάσσης. το μέλος της οικογένειας: Καχιάνος.
Μπράτης, το μέλος της οικογένειας: Μπραϊτιάνος.
Καγιάλες. το μέλος της οικογένειας: Καγιαλιάνος.
Αρμυράντες, το μέλος της οικογένειας: Αρμυραντιάνος.
Λιόπουλος, το μέλος της οικογένειας:Λιοπουλιάνος.

Οι συνοικισμοί πάλι πούχουν το όνομά τους από οικογένειες έχουν κατάληξη σε -ιάνικα: Κριελιάνικα. Σκαφιδιάνικα, Μερμηγκιάνικα. Νομίζω ότι όπου υπάρχουν στον Ελλαδικό χώρο τόποι ή χωριά με τέτοια κατάληξη μαρτυρούν μανιάτικη παρουσία εκεί.

2) Το —έας είναι παλαιά μανιάτικη κατάληξη (πριν το 1600 υπήρχε κι αλλού ίσως.) . Είναι αποκλειστικά σχεδόν μανιάτικη σήμερα. Όπου υπάρχει άνθρωπος σε —έας είναι Μανιάτης 99%. Συναντιέται συχνότερα μετά το 1800 στη Μεσσηνιακή Μάνη πριν ήταν εναλλακτικό με το —άκης. Στη Μέσα Μάνη σπανιότερο μετά το 1800. Το —έας προέρχεται από περιγραφικό (μεγεθυντικό σωματικών ή άλλων γνωρισμάτων) επίθετο, όπως π.χ. Αχειλαρέας (αυτός πούχει μεγάλα χείλη) , Κοιλαρέας, Παδαρέας, Μυταρέας κλπ. Έτσι έχομε το Καβλέας, Χορταρέας κλπ. και μετά, τα πατρωνυμικά Χρηστέας, Χριστοδουλέας, Σαραντέας πού γίνονται μετά και καταληκτικά επιθέτων (αν και το —έας είναι μεγεθυντικό, ενώ το -άκιος σμικρυντικό ωστόσο εναλλάσσονται) :Βαχαβιολέας, Κουρέας (από το Κούρος = κόκορας), Αρκουδέας, Κατσουλέας κλπ.

3) Τα σε —όγιαννης δείχνουν σίγουρη μεσομανιάτικη καταγωγή. Οι υπόλοιποι Ελλαδίτες έχουν την ίδια κατάληξη άλλα με άλλο τονισμό (-όγιαννης). Φραγκόγιαννης, Βαβουλόγιαννης, Βιτσιλόγιαννης, Γιωργουλόγιαννης, Λυκόγιαννης, Αγριόγιαννης, Λιόγιαννης, Ψουρόγιαννης, Κλεφτόγιαννης, Καλογερόγιαννης κλπ. (Πρβλ. τα Κεφαλογιάννης, Βαρδινογιάννης, Τσιρογιάννης, Κοντογιάννης).

4) Τα σε -όλιας δείχνουν σίγουρη μανιάτικη καταγωγή (τα μη μανιάτικα είναι σε -ολιάς). Το β’ συνθετικό είναι Λίας = Ηλίας (εκτός Μάνης είναι Λιάς). Έτσι: Μπουρόλιας. Πετρόλιας, Μιχαλόλιας κλπ. Τα σε -όκωτσος -όπετρος κλπ. γίνονται ανάλογα: Κουφόπετρος, Πηλόκωτσος κι όχι Κουφοπέτρος.

5) Τα σε -όδημας (β' συνθ. είναι Δήμας) το ίδιο με τα προηγούμενα: Γιαννακόδημας Χουλόδημας, Παπαδόδημας κλπ. πρβλ.
εκτός Μάνης: Μπρεδήμας, Κατσαδήμας.

6) Τα σε -όγγονας είναι όλα μανιάτικα σίγουρα όσο κανένα άλλο (β' συνθετικό: όγγονας): Παπαδόγγονας, Δημαρόγγονας, Λιακόγγονας.

7) Τα σε -έλος. Μοιάζουν με άλλα ανάλογα εκτός Μάνης π.χ. των νησιών): Ταυραντζέλος, Μπαθρέλος, Καπαρέλος, Κατσιβαρδέλος (ας σημειωθεί ότι μόνο η κατάληξη είναι ιταλόμορφη η υπόλοιπη ρίζα Ελληνική).

8) Τα σε -άρος είναι χαρακτηριστικά μανιάτικα: Καλονάρος (Καλονιοί), Λαουνάρος, Κατσικάρος, Τσιμπιδάρος, Καπερνάρος, Τορνάρος, Σκανταλάρος, Αντώναρος, Κουτριγάρος, Καναβάρος, Κοντράρος.

Μερικά είναι παρατσούκλια που δίνονταν λόγω ομοιότητας με διάσημους άντρες.

9) Σε -ούρος (μη έχοντας όμως σχέση ή ρίζα τους με ιταλικά) : Κουμουνδούρος, Μουσούρος, Γιαννακούρος και Φατούρος, Φερεντούρος, Πατσούρος (που έχουν ιταλική ρίζα).

10) ιταλοκατάληκτα σε -ούτσος (χωρίς ιταλική ρίζα): Μαυρούτσος, Καρλούτσος.

11) Σε -ώτσος: Κοτρώτσος, Βρώτσος.

12) Σε -άτσος: Κουβάτσος.

13) Σε –ούνος: Μπουφούνος, Τσατσαρούνος.

14) Σε -ούζος: Κωσταντούζος, Αραούζος κλπ.

15) ιταλόμορφα: Κοβορίνος, Μπαλίνης, Κάσσης(;), Δεκούλος, Αλετουράνος, Μονέδας, Μαντούβαλος(;), Ρίτσος(;), Καντήρος(;), Ρόζος, Βεντίκος(;), Μπουρίκος(;), Σάσσαρης, Μαγγιόρος, Μπαλιτσάρης(;), Τσαπατσάρης(;), Βαραμέντης, Δραγουμάνος, Ντουρέκας(;), Μέντισης(=Γιατράκης).

16) Ξενικά: Νίκλος, Γαλλάκος, Γουλλιέρμος, Μόσκοβος, Ντούβας, Νέγκας, Μπράτης, Σκλαβούνος, Αρναούτης, Αρβανίτης, Καντραμπασιάνος, Σερεμετάκης, Καούρης, Μπραίμης, Κασίμης, Μπερδέσης(;), Καραντάνης, Μπιράκος(;), Μουσούλης, Αχριάνης, Σαλούφας(;), Χασανάκος, Σμαηλιάνος, Καραμαλής, Μουσταφάς, Κιοπέης, Μπουραζάνης(:), Νταϊφάς, Καραμάνης, Σαλίχος, Κατσίρης, Μορφίρης(;), Μποντίλας, Μποζαγριέγος, Σιβίλιας, Κατελάνος, Αρμυράντες(;), Μπουδιγάδες (μετά Βουδιγάρης), Κάρλες, Καγιάλες, Κατσαφάδος, Κατραμάδος.

17) Βυζαντινά: Κοσμάς, Πόθος, Πάτρος (Πάτρων), Μόφορης, Δεμέστιχας, Γερακάρης, Μεσίσκλης, Λυμπέρης, Παντελέος, Καπηλωρύχος(;).

18) Σε -αίος: Κουτσιλαίος, Κοτιλαίος, Γιαμπαίος.

19) Τα σε -όπουλος είναι πατρωνυμικά, αλλά σπανιότατα επίθετα: Γεωργόπουλος, Μιχαλόπουλος, Δικαιόπουλος. Θάλεγε κανείς ότι ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα τα πατρωνυμικά -όπουλος έγιναν επίθετα, στην Μάνη «δεν πρόφτασαν» να γίνουν.

Κανένα από τα ξενικά επώνυμα δεν σημαίνει ξενική καταγωγή παρά μόνο σε σπανιότατες περιπτώσεις. Έδιναν ξενικό ή Ελληνικό παρατσούκλι σε ντόπιους Μανιάτες, επειδή έμοιαζαν στο παρουσιαστικό ή ήταν οπαδοί με κάποιον διάσημο άντρα έλληνα ή ξένο της εποχής τους (π.χ. Κουμουνδούρος, Μουσούρος, Καλλέργης). Αυτό συμβαίνει ως και σήμερα.

Από το βιβλίο του Κυριάκου Δ. Κάσση «Μοιρολόγια της Μέσα Μάνης Α’» Αθήνα 1979.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ "

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν χάρτες της υφηλίου?

1.      Η ανακάλυψη των χαρτών του Πιρί Ρέις απέδειξε ότι οι αρχαιότατοι Έλληνες γνώριζαν όλη την υφήλιο *

2.      Η ανακάλυψη του «χάρτη του Ζήνωνος» (1380) απέδειξε ότι οι αρχαίοι είχαν εξερευνήσει τις χώρες του Αρκτικού κύκλου , αφού σ'αυτόν παρουσιάζονται όρη της Γροιλανδίας , που επισημάνθηκαν μόλις το 1947-49.

3.      Το ίδιο ισχύει και για την Ανταρκτική , όπως απέδειξε η εύρεση του χάρτη που σχεδίασε το 1737 ο Γάλλος ακαδημαϊκός Φιλίπ Μπυά , ως αντίγραφο πανάρχαιων Ελληνικών χαρτών . Σ'αυτόν η Ανταρκτική παρουσιάζεται να αποτελείται από δύο νησιά , πράγμα πουανακαλύφθηκε μόλις το 1958.

* Ο Πιρί Ρέις , Τούρκος ναύαρχος του 16ου αιώνα , κατάρτησε ένα παγκόσμιο άτλαντα χρησιμοποιώντας χάρτες που κατείχε ένας Ισπανός ( που μετείχε στα 3 ταξίδια του Κολόμβου , ο οποίος οδηγήθηκε από χάρτες των αρχαίων Ελλήνων ) και οκτώ παγκόσμιους χάρτες (που οι Αραβες ονόμαζαν Ζοφεριγιέ) οι οποίοι σχεδιάστηκαν την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Οι χάρτες αυτοί παρουσιάζουν τα δυτικά παράλια της Ευρώπης και Αφρικής , τα ανατολικά της Νοτ. Αμερικής και την παραλιακή γραμμή της Ανταρκτικής.

Οι χάρτες αυτοί :

·        Έχουν σχεδιαστεί με την μέθοδο της Γεωγραφικής προβολής , που υποτίθεται οτι εφευρέθηκε κατά τον 20ον αιώνα.

·        Αναφέρουν τις σωστές αποστάσεις μεταξύ Ευρώπης - Αφρικής και Αμερικής , οι οποίες μετρήθηκαν μόνο κατά τον 18ο αιώνα.

·        Έχουν τον Νότιο παγωμένο Ωκεανό που ανακαλύφθηκε τον 18ο αιώνα , όπως θα ήταν χωρίς πάγους .

·        Παρουσιάζουν την Ανταρκτική που ανακαλύφθηκε το 1830 , σημειώνοντας τα βουνά της με τα ύψη τους που ακόμα δεν έχουν υπολογιστεί .

·        Η Υδρογραφική Υπηρεσία των ΗΠΑ επιβεβαίωσε την γνησιότητα των χαρτών στους οποίους έδωσε ηλικία 5000 ετών.

(οι χάρτες του Πιρί Ρέις που διασώθηκαν βρίσκονται σήμερα στο εθνικό μουσείο της Τουρκίας)

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Γεωργίου Γεωργαλά "Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΑΠΛΩΣΙΣ ΤΩΝ ΑΙΓΑΙΩΝ" εκδόσεις ΤΟΤΕ από όπου προέρχονται και τα παραπάνω σχόλια.

 Πάνω : Αποκατάσταση του χάρτη 

Κάτω : Φωτογραφία του χάρτη όπως βρέθηκε

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν χάρτες της υφηλίου?"