Η διπλή ΑΟΖ του Ελληνισμού

Του Νίκου Λυγερού

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί στην Ελλάδα είμαστε τόσο υπέρμαχοι της κυπριακής ΑΟΖ, ενώ εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε ανακηρύξει την ΑΟΖ και δεν έχουμε αρχίσει τις οριοθετήσεις μας ακόμα και με τα κράτη που είναι θετικά προς εμάς. Η εξήγηση είναι απλή. Πρώτον η Κύπρος έχει επίσημα και δηλωμένα κυριαρχικά δικαιώματα λόγω των πράξεών της εντός του Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο βέβαια είναι συμβατό με το Διεθνές Δίκαιο. Δεύτερον, η Κύπρος ανήκει στον Ελληνισμό κατά συνέπεια έχουμε το χρέος να την υποστηρίξουμε ότι αυτό που διεκδικεί είναι δίκαιο. Τρίτον, η Κύπρος ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι είναι το καθήκον μας να έχουμε μια ενεργή άμυνα σε αυτό το πλαίσιο μεταξύ των κρατών – μελών. Τέταρτον, οι ΑΟΖ μας εφάπτονται, πράγμα που σημαίνει πρακτικά, λόγω της ύπαρξης των υδρογονανθράκων μας, ότι η ελεύθερη επικοινωνία μεταξύ μας είναι σημαντική αφού αφορά τα καράβια LNG, το EuroAsia Interconnector, τον αγωγό East – Med. Πέμπτον, κάθε βήμα που κάνει η Κύπρος μέσω της ΑΟΖ της, είναι κι ένα βήμα για την Ελλάδα, αφού θα το ακολουθήσει. Σε αυτό το πλαίσιο η απασχόληση της Ελλάδας για την κυπριακή ΑΟΖ είναι μια επένδυση για την ελληνική ΑΟΖ. Έτσι εμφανίζεται κι ένα γεγονός ακόμα πιο θεμελιακό, αφού είναι η απελευθέρωση της Κύπρου από τον ζυγό της βαρβαρότητας. Η διπλή ΑΟΖ του Ελληνισμού δεν είναι απλώς ένα οικονομικό πλαίσιο, όπου γίνονται μόνο οικονομικές δράσεις, αλλά κι ένα πεδίο δράσης που επιτρέπει στρατηγικές πράξεις μεγάλης εμβέλειας, αφού υποστηρίζει τη μεγάλη στρατηγική του Ελληνισμού. Έτσι τα βήματά μας ακόμα και σε επίπεδο αντιπαράθεσης ακολουθούν μια στρατηγική συμπεριφορά που έχει νόημα για τη θεωρία παιγνίων μιας κι έχουμε ήδη περάσει στο πεδίο της θεωρίας αποφάσεων και ο λόγος είναι απλός. Η διπλή ΑΟΖ του Ελληνισμού βαδίζει μέσα στο χώρο της τοποστρατηγικής και στο χρόνο της χρονοστρατηγικής. Με άλλα λόγια είναι απόλυτα συμβατή με τις ανάγκες μας λόγω της επιλογής: ελευθερία ή θάνατος. Δεν πρέπει λοιπόν να αναλύουμε την κατάσταση με ένα απλοϊκό, παθητικό τρόπο που προκαλεί αναπόφευκτα απογοήτευση σε όποιον τον επεξεργάζεται. Αντιθέτως, ενταγμένο σε όλο αυτό το σκεπτικό, εμφανίζονται στρατηγικά νοητικά σχήματα τα οποία είναι και ανθεκτικά και αποτελεσματικά, αφού λειτουργούν με βάθος χρόνου. Η διπλή ΑΟΖ του Ελληνισμού δεν είναι μια τεχνική λεπτομέρεια, αλλά η μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, συνεπώς οι απλοϊκές προσεγγίσεις είναι καλό να αποφεύγονται για να είμαστε προετοιμασμένοι και σε φάση ετοιμότητας για το άμεσο μέλλον.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=17857&l=gr