Μπορεί στη χώρα μας να γίνεται έρευνα για ένα αυτοκίνητο καινοτόμο και υψηλής τεχνολογίας, που ειδικοί κατασκευαστές στον προηγμένο κόσμο θα ζήλευαν; Και όμως ναι!
Ο Καποδίστριας είναι πράγματι ο τελεσιουργός της επιτυχίας της Ελληνικής Επαναστάσεως και ο δημιουργός της ελεύθερης ελληνικής πολιτείας. Με τη μεγαλουργό δράση του βρήκαν δικαίωση τελικά οι άμετρες θυσίες του ελληνικού λαού και οι έξοχα ηρωικοί αγώνες της ηθικής πρωτοπορίας του. Υπολογίζεται ότι εξοντώθηκε στα εννέα χρόνια της Επαναστάσεως το έν τρίτον του ενεργού πληθυσμού και ότι καταστράφηκαν τα δύο τρίτα του πάγιου κεφαλαίου της ελευθερωμένης τελικά χώρας. Χωρίς, όμως, τη σωστική δράση του Καποδίστρια, θα είχαν παραμείνει θλιβερά μάταιες οι θυσίες του ελληνικού λαού και ηθικά τρόπαια μόνο οι έξοχοι αγώνες του.
Ο «ψυχολογικός πόλεμος» της Τουρκίας και η γενικευμένη σύρραξη με την Ελλάδα 
Το πείραμα που ακολουθεί, με τους πιθήκους, είναι ένα από μια σειρά πειραμάτων του καθηγητή Μίλγκραμ.
«Σε ένα κλουβί που έχουμε κλεισμένους 10 πίθηκους, κρεμάμε ένα τσαμπί μπανάνες. Όλοι οι πίθηκοι τρέχουν να πιάσουν το τσαμπί. Ένας από τους πιθήκους, ο πιο γρήγορος, φτάνει πρώτος στο τσαμπί. Εκείνη τη στιγμή, καταβρέχουμε με νερό με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, που έχουν μείνει πίσω.
Αυτός που έτρεξε πρώτος και έπιασε το τσαμπί, τρώει τις μπανάνες και το ευχαριστιέται πολύ. Οι υπόλοιποι προσπαθούν να στεγνώσουν και να ξεπεράσουν το σοκ από το κατάβρεγμα.
Μετά από 1-2 ώρες, η κατάσταση της ομάδας των…πιθήκων επανέρχεται στο φυσιολογικό. Βέβαια, οι 9 που έφαγαν το κατάβρεγμα (και δεν έφαγαν μπανάνες), κοιτούν με κάποια ζήλια τον έναν που και τις μπανάνες έφαγε και το κατάβρεγμα το γλίτωσε.
Επαναλαμβάνουμε την ίδια ενέργεια, δηλαδή κρεμάμε ένα τσαμπί μπανάνες στο κλουβί. Τρέχουν όλοι, αλλά ο ίδιος πίθηκος, ο οποίος όπως είπαμε είναι ο γρηγορότερος καταφέρνει και πάλι να φτάσει πρώτος στο τσαμπί.
Εμείς ξανακαταβρέχουμε με πολλή πίεση τους υπόλοιπους, ενώ ο πρώτος τρώει επιδεικτικά τις μπανάνες που “ κέρδισε δίκαια”, αφού ήταν ο γρηγορότερος. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο 2-3 φορές.
Κάποια φορά, καθώς ξεκινάει ο γρήγορος να πιάσει το τσαμπί που τοποθετήσαμε εκ νέου, τον πιάνουν οι υπόλοιποι εννιά και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο.
Βρίσκεται λοιπόν το τσαμπί στη θέση του για κάποια ώρα, χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Κάποια στιγμή, ο γρήγορος ξαναπροσπαθεί να τρέξει προς το τσαμπί, αλλά οι υπόλοιποι τον ξαναπλακώνουν στο ξύλο, γιατί φοβούνται το κατάβρεγμα.
Μετά από μερικά ξυλοφορτώματα, ο γρήγορος “ μαθαίνει το μάθημά του” και δεν ξαναπροσπαθεί. Μπορεί να προσπαθήσει και κάποιος άλλος, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: ξύλο από τους υπόλοιπους. Εδώ ξεκινάει το ενδιαφέρον της υπόθεσης.
Βγάζουμε από το κλουβί έναν από τους εννιά πιθήκους, αυτούς που καταβρέχαμε, όχι αυτόν που έφτανε πρώτος στο τσαμπί και βάζουμε έναν καινούριο πίθηκο, αντικαταστάτη.
Ο καινούριος πίθηκος, με το που βλέπει το τσαμπί με τις μπανάνες το οποίο φυσικά δεν ακουμπάει πλέον κανένας από τους “ έμπειρους” της ομάδας ορμάει να το πιάσει. Οι υπόλοιποι εννιά, συμπεριλαμβανομένου και του παλιού “ γρήγορου”, τον βουτάνε και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο.
Ο παλιός “ γρήγορος” μπορεί και να χαίρεται που τρώει και κάποιος άλλος ξύλο. Ο καινούριος δεν ξέρει γιατί τρώει ξύλο, αφού δεν είχε την εμπειρία του καταβρέγματος.
Μαθαίνει όμως πολύ γρήγορα ότι αν ξεκινήσει να πιάσει το τσαμπί, αυτό συνεπάγεται ξύλο από τους υπόλοιπους. Έτσι, ξαναβρισκόμαστε σε κατάσταση “ ισορροπίας” μέσα στο κλουβί, δηλαδή υπάρχει ένα τσαμπί μπανάνες το οποίο δεν πάει να πιάσει κανείς. Ξανά-αλλάζουμε έναν από τους παλιούς 8 πιθήκους (όχι τον παλιό “ γρήγορο” και όχι τον νέο ξυλοφορτωμένο) με έναν αντικαταστάτη.
Όπως καταλαβαίνετε, γίνεται η ίδια ιστορία της προηγούμενης παραγράφου, μέχρι να τους αλλάξουμε όλους (τελευταίο βγάζουμε τον παλιό “ γρήγορο”, τον πρώτο που έφαγε ξύλο στην αρχή της ιστορίας).
Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε ένα τσαμπί μπανάνες, μέσα σε ένα κλουβί με 10 πιθήκους, από τους οποίους κανείς δεν τρέχει να το πιάσει, και κανείς δεν ξέρει γιατί (δεδομένου ότι κανένας τους δεν ήταν στην αρχική ομάδα που έφαγε το κατάβρεγμα)».
Μια άλλη εκδοχή του πειράματος από τον κ. Νάσο Κόκκινο.
Έχουμε λοιπόν 10 νέους πιθήκους στο κλουβί και ένα τσαμπί μπανάνες άθικτο. Στη “ συλλογική” μνήμη των οποίων είναι εγγεγραμμένο ότι το “ κοινωνικά πρέπον” είναι να μην ακουμπάμε το τσαμπί γιατί το απαγορεύει ο νόμος. Όποιος προσπαθεί να το πλησιάσει, τις τρώει.
Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι αυτός που πάει να πιάσει τις μπανάνες εξ ενστίκτου, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τιμωρείται έτσι σκληρά αλλά και οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουν γιατί του τις βρέχουν, αφού κανένας τους δεν έχει βιώσει τις δύσκολες μέρες στο κλουβί με τα κυνηγητά και τα καταβρέγματα.
Η ζωή κυλάει ήρεμα στο κλουβί, με τις μπανάνες κρεμασμένες σε μια γωνιά που κανένας πίθηκος δεν τολμάει να τις ακουμπήσει. Οι μπανάνες έχουν γίνει πλέον “ ιερές μπανάνες”. Δεν αποτελούν για την ομάδα προϊόν τροφής αλλά ταμπού.
Ας δούμε τώρα τι θα συμβεί στην ομάδα αν εφαρμόσουμε ένα είδος μνημονίου, σαν και αυτό που έχουμε εδώ με την τρόικα. Αν δηλαδή αρχίσουμε να περικόπτουμε την τροφή στους πιθήκους, με άλλα λόγια να πέσει πείνα στη ομάδα και το τσαμπί με τις μπανάνες θα αρχίζει να χάνει την άγια λάμψη του και να φαίνεται πάλι σαν λύση τροφής στην ομάδα.
Όσο θα κλείνουμε την στρόφιγγα του “ μνημονίου” τόσο το μάτι των πιθήκων θα γυαλίζει περισσότερο… ώσπου κάποιο βράδυ, κάποιος πεινασμένος και εξαθλιωμένος πίθηκος θα την κάνει. Θα την πέσει στο τσαμπί.
Κακός χαμός, σίγουρα κάποιοι θα τον πάρουν είδηση αμέσως, μάλλον αυτοί που δεν κοιμόντουσαν αλλά σχεδίαζαν με ποιο τρόπο θα την πέσουν εκείνοι στις μπανάνες. Ο μάγκας να τρέχει μπροστά με το τσαμπί και 2-3 να τον καταδιώκουν. Ο κλέφτης όμως έχει βάλει ήδη την μισή μπανάνα στο στόμα.
Και φαΐ και τσαμπί και τρεχαλητό δεν γίνεται, τον προλαβαίνουν οι υπόλοιποι και αρχίζει η πάλη. Ενώ ο δόλιος παραβάτης περιμένει να τον σαπίσουν στο ξύλο, να τον διαμελίσουν ανοίγει τα μάτια και βλέπει τους καταδιώκτες του να έχουν πάρει το τσαμπί και να τρώνε ήσυχοι ήσυχοι τις μπανάνες μαζί με κάποιους που βρέθηκαν κοντά και ξύπνησαν από την φασαρία.
Απ´ αυτή την μέρα και μετά ο “ ιερός κανόνας” έχει χαθεί. Χρειάζεται το πείραμα να ξαναστηθεί από την αρχή……χρειάζεται μάνικα!
Κάθε ομοιότητα με φυσικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική…
Το πείραμα με τους πιθήκους που δημοσίευσα είναι ένα από μια σειρά πειραμάτων του καθηγητή Μίλγκραμ.
από το capital
Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού Φιλολόγου Ιστορικού-Συγγραφέως
Από το περιοδικό ‘ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ’
Tο Άγαλμα τής Ελευθερίας, τού οποίου η επίσημη ονομασία είναι «Η Ελευθερία φωτίζοντας τον κόσμο» (αγγλιστί «Liberty enlightening the World» γαλλιστί «la Liberte eclairant le monde»), είναι ένα κολοσσιαίο άγαλμα πάνω στην ομώνυμη νησίδα και μέσα στο άνω τμήμα τού Κόλπου τής Νέας Υόρκης. Το άγαλμα αυτό στήθηκε σε ανάμνηση τής φιλίας τών λαών τών ΗΠΑ και τής Γαλλίας.
Το συνολικό του ύψος είναι 93 μέτρα (302 πόδια) μαζί με το βάθρο, και κατά την εκδοχή τής εγκυκλοπαίδειας Britannica παρουσιάζει μια γυναίκα να κηρύττει την ελευθερία. Η γυναίκα αυτή κρατάει έναν πυρσό στο υψωμένο δεξί της χέρι και μια ενεπίγραφη πλάκα στο αριστερό όπου αναγράφεται η ημερομηνία 4 Ιουλίου 1776. Ένας ανελκυστήρας ανεβάζει έως το ύψος τού εξώστη και μια ελικοειδής σκάλα οδηγεί σε μιαν εξέδρα παρατηρήσεως πάνω στο στέμμα που φοράει η Ελευθερία. 0 πυρσός που κρατάει βρίσκεται σε 93 μέτρα ύφος πάνω από την επιφάνεια τής θαλάσσης. Στην βάση τού αγάλματος βρίσκεται το Αμερικανικό Μουσείο της Μεταναστεύσεως (American Museum of Immigration).
Την πρόταση για την κατασκευή τού αγάλματος διατύπωσε ένας Γάλλος ιστορικός, ο Εντουάρ ντε Λαμπουλάϊγ, μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο. Συγκεντρώθηκε ένας ικανός αριθμός χρημάτων με εισφορές τού γαλλικού λαού και το έργο άρχισε στη Γαλλία το 1875, υπό την διεύθυνση του γλύπτη Φρεντερίκ-Ωγκύστ Μπαρτολντί.
Το άγαλμα κατασκευάστηκε από φύλλα χαλκού, που σφυρηλατήθηκαν με το χέρι για να πάρουν το επιθυμητό σχήμα και συναρμολογήθηκαν πάνω σε έναν σκελετό από τέσσερα γιγάντια χαλύβδινα υποστηρίγματα, τον οποίο είχε σχεδιάσει ο διάσημος από την κατασκευή τού Πύργου τού Άιφελ, Αλεξάντρ-Γκυστάβ Άιφελ.
Το 1885 το περατωμένο άγαλμα, που είχε ύψος 46 μέτρα περίπου (151 πόδια και 1 ίντσα) και ζύγιζε 225 τόνους, αποσυναρμολογήθηκε και φορτώθηκε για να μεταφερθεί στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Το βάθρο, που κατασκευάστηκε μέσα από τα τείχη τού φρουρίου Γουντ στη νησίδα Μπέντλο, περατώθηκε αργότερα. Το άγαλμα στήθηκε στο βάθρο του και στις 28 Οκτωβρίου 1886 αφιερώθηκε στον πρόεδρο Κλήβελαντ.
Την διαχείριση και φροντίδα τού αγάλματος είχε στην αρχή η Επιτροπή Φάρων, επειδή ο φωτεινός πυρσός θεωρήθηκε ως είδος φάρου για τους ναυτιλλομένους. Επειδή όμως το φρούριο Γουντ εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται από τον αμερικανικό στρατό, το άγαλμα μεταφέρθηκε το 1901 στο υπουργείο τών Στρατιωτικών.
Το 1924 ανακηρύχθηκε εθνικό μνημείο. Το 1937 το φρούριο Γουντ αποστρατιωτικοποιήθηκε και το υπόλοιπο νησί ενσωματώθηκε στο μνημείο ως περιβάλλων χώρος. Το 1956 το νησί Μπέντλο μετονομάσθηκε σε «Νησί της Ελευθερίας» (Liberty Island) και το 1965 προστέθηκε στο συγκρότημα η γειτονική νησίδα ‘Ελις, άλλοτε σταθμός μεταναστών. Η συνολική έκταση τού χώρου τού μνημείου έφθασε έτσι τα 23,63 εκτάρια.
Είπαμε ανωτέρω ότι κατά την εκδοχή τής εγκυκλοπαίδειας «Britannica» το άγαλμα παρουσιάζει μια γυναίκα να κηρύττει την ελευθερία, υπονοώντας ότι η γυναίκα αυτή είναι προσωποποιημένη η Ελευθερία.
Αποκρύπτουν όμως συστηματικά ότι και σε αυτό το σημείο η αθάνατος Ελλάς έχει δώσει για μία ακόμη φορά τα φώτα της. Πράγματι αυτός που σχεδίασε το άγαλμα τής ελευθερίας κάπου αλλού είχε δει την μορφή αυτή. Και η μορφή αυτή είναι η μορφή τού Φωτοφόρου Απόλλωνος – Ηλίου.
Ναι αγαπητοί φίλοι. 0 Φωτοφόρος Απόλλων απεικονίζεται με αυτήν ακριβώς την μορφή. Και ευτυχώς για μας η αθάνατη ελληνική γη τής Κορινθίας μας διέσωσε αυτή την εικόνα για να μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε την αλήθεια.
Η μορφή τού Φωτοφόρου Απόλλωνος βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο τής Κορίνθου, περνά όμως απαρατήρητη για τον επισκέπτη που δεν είναι υποψιασμένος. Βρίσκεται σε μία τρίπτυχη πλάκα μαζί με άλλες δύο παραστάσεις. Η μία, στο αριστερό τμήμα, απεικονίζει έναν Άγγελο, μορφή όμοια και ίδια με αυτήν της Χριστιανικής πίστεως, και είναι κατά τους αρχαιολόγους η μορφή τής θεάς Εκάτης. Στο δεξιό τμήμα απεικονίζεται ρόδακας. Και στην μέση ω τού θαύματος!!! Η μορφή τού Φωτοφόρου Απόλλωνος, ίδια με αυτήν του αγάλματος της Ελευθερίας! Η πνευματική ιδιοκτησία είναι πασιφανές σε ποιόν ανήκει.
Λέγεται από ανθρώπους τής Κορίνθου που γνωρίζουν ότι ο διευθυντής της Αμερικανικής Αρχαιολογικής αποστολής, σώφρων και έντιμος άνθρωπος, έχει δηλώσει ότι οι Αμερικανοί πρέπει να έρχονται να προσκυνούν στον χώρο τού Μουσείου όπου η μορφή τού Φωτοφόρου Απόλλωνος, διότι είναι η πηγή τού εθνικού τους συμβόλου.
Αν όντως είναι έτσι εύγε στον άριστο άνδρα. Πάντως αποφάσισα να αποκαλύψω στους συνέλληνες το θέμα και κυρίως στους ομογενείς μας τών ΗΠΑ, για να ενημερώσουν τους Αμερικανούς ότι το εθνικό τους σύμβολο, το οφείλουν στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Δεν θα είναι εξ άλλου οι μόνοι.
Όλα σχεδόν τα σύμβολα είναι Ελληνικά. Οι τούρκοι πήραν την ημισέληνο από το νόμισμα τών Βυζαντίων που απεικόνιζε την νίκη τους επί τού Φιλίππου σε μία νύχτα που το χάσικο φεγγάρι με το αστέρι ενεφανίσθησαν με την ίδια ακριβώς απεικόνιση στον ουρανό.
0 Αδόλφος Χίτλερ οικειοποιήθηκε την περίφημη «τετραγάμμα», την κοσμούσα το ιμάτιο τής Αθηνάς τού Παρθενώνος, ένα από τα κατ’ εξοχήν ωραιότερα σύμβολα τών Ελλήνων και τού έδωσε μιαρή χροιά ονομάζοντας το «σβάστικα» και κάνοντας το σύμβολο τού ναζισμού. Οι σκοπιανοί οικειοποιήθηκαν το αστέρι τής Βεργίνας, οι δε υπόλοιποι βόρειοι γείτονές μας τον Δικέφαλο Αετό τού Βυζαντίου.
Στις ημέρες μας όμως οι Έλληνες δεν γνωρίζουν και δεν θυμούνται. Η παγκοσμιοποίηση έχει παίξει καλά το παιχνίδι της. Άλλοτε αποκρύπτει, άλλοτε παραποιεί, άλλοτε διαστρεβλώνει τα γεγονότα. Απλό παράδειγμα, και δεν είναι το μόνο, αποτελεί ο γλυπτός διάκοσμος τού Παρθενώνος, έργο τού Φειδία. Έχουμε φθάσει σήμερα σε τέτοιο σημείο διαστρεβλώσεως, που τα γλυπτά τού Παρθενώνος είναι γνωστά παγκοσμίως με τον όρο ελγίνεια μάρμαρα. Τα περίφημα γλυπτά τού Παρθενώνος, τα γλυπτά τού Φειδία, δεν είναι γνωστά με το όνομα τού δημιουργού αλλά με το όνομα τού κλέφτη.
Θέλουν κομμάτι της Ελλάδας δικό τους!Συνεχίζουν να προκαλούν οι Αλβανοί, με την ολοένα αυξανόμενη προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας. Τελευταίο κρούσμα τα νέα σχολικά βιβλία της Γεωγραφίας και της Ιστορίας, στα οποία λογίζεται ως Αλβανία η Ήπειρος, όλη η Βορειοδυτική Ελλάδα, η Φλώρινα και η Καστοριά! Παράλληλα, σε αυτά τα μέρη, σύμφωνα πάντα με τα νέα βιβλία «αιμοσταγείς Έλληνες έκαναν εθνοκάθαρση σε βάρος των Τσάμηδων»!
Ήδη το θέμα προκαλεί τις έντονες αντιδράσεις των Βορειοηπειρωτών, που ζητούν να δράσει άμεσα η Ελληνική Κυβέρνηση. Μάλιστα, όπως σημειώνουν κάποιοι, πρέπει να πάρει γρήγορες αποφάσεις και να καταργήσει τα βιβλία η Διακρατική Επιτροπή των Υπουργείων Παιδείας των δυο χωρών, που έχει συσταθεί εδώ και αρκετά χρόνια, από την εποχή Αρσένη!
«ΑΔΙΚΑ ΠΡΟΣΑΡΤΗΘΗΚΑΝ!»
Σύμφωνα με το βιβλίο Γεωγραφίας, οι περιοχές, που έμειναν εκτός του Αλβανικού κράτους, είναι όλη η Βορειοδυτική Ελλάδα, οι Νομοί Φλώρινας, Καστοριάς , Γρεβενών, Ιωαννίνων, Άρτας, Πρέβεζας, Θεσπρωτίας και το βόρειο τμήμα της Αιτωλοακαρνανίας!
Αναλυτικότερα, αναφέρεται: «Είναι αλβανικές περιοχές που αδίκως προσαρτήθηκαν στο ελληνικό κράτος το 1913 από το Συμβούλιο των Πρεσβευτών. Οι ιστορικές εξελίξεις, οι μαζικές βίαιες μετακινήσεις των αυτοχθόνων αλβανικών πληθυσμών και η έλλειψη επίσημων στοιχείων δυσκολεύουν των προσδιορισμό των αλβανικών περιοχών στην Ελλάδα και κυρίως των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων των συγκεκριμένων περιοχών. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται στη Βορειοδυτική Ελλάδα, νότια της “ Μακεδονίας” και νοτιοανατολικά της Αλβανίας μέχρι τον κόλπο της Άρτας και αποτελείται από τις περιοχές Τσαμουριά, Φλώρινα, κ.λπ.».
Η ΙΣΤΟΡΙΑ…
Στο βιβλίο ιστορίας υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για την Τσαμουριά, όπου σημειώνεται, ότι βρίσκεται το νοτιοδυτικό μέρος της Κάτω Αλβανίας!
«Η επέλαση των Ελλήνων το 1913 στην Τσαμουριά σημαδεύτηκε από βαρβαρότητες που ανάγκασαν χιλιάδες Τσάμηδες να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Οι Έλληνες κατακτητές επιτάχυναν την εκδίωξη των Τσάμηδων και των υπολοίπων Αλβανών, με στόχο τον αφανισμό του αλβανικού εθνικού στοιχείου από τις περιοχές που είχαν καταλάβει. Με τον καθορισμό των συνόρων το 1913 αποκόπηκαν από τον εθνικό κορμό όχι μόνο η περιοχή των Ιωαννίνων, αλλά σχεδόν ολόκληρη η Τσαμουριά, οι επαρχίες Φιλιατών, Ηγουμενίτσας, Παραμυθιάς, Μαργαριτίου, Πάργας και Πρέβεζας, καθώς και οι περιοχές της Φλώρινας, της Καστοριάς και των χωριών του Γράμμου».
«Ο ΠΥΡΡΟΣ ΑΛΒΑΝΟΣ»!
Τα παιδιά των Αλβανών διδάσκονται ακόμη πως έχουν το ίδιο DΝΑ με τον βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου και την Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Τα αρχαία Ηπειρωτικά φύλα, όπως οι Θεσπρωτοί, οι Χάονες, οι Μολοσσοί κ.ά. είναι… Ιλλυρικής και όχι Ελληνικής προέλευσης και για αυτό ο βασιλιάς Πύρρος, η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα και πολλοί άλλοι ανήκουν στο… πάνθεον των Αλβανών ηρώων.
Ήδη ο βουλευτής Αχαΐας της Ν.Δ. κ. Μιχάλης Μπεκίρης έχει καταθέσει σχετική ερώτηση στην υπουργό Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου. Κάτι που πρέπει άμεσα να κάνουν και οι Ηπειρώτες βουλευτές.
***
Φαίνεται, πως μετά τις φήμες, ότι θα γιορτάσουν την «γενοκτονία των Τσάμηδων» στην Θεσπρωτία, την απαγόρευση να φαίνεται ο Ορθόδοξος Σταυρός σε όσους τον φορούν και τη νέα τρομοκρατική οργάνωση, που θέλει να χτυπήσει Ελληνικές πόλεις (σχετικά για όλα αυτά είχε γράψει ο «Π.Λ.») οι Αλβανοί προκαλούν ανοιχτά και πάλι. Κάτι που γίνεται με την ανοχή της Κυβέρνησης Μπερίσα. Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να δράσει άμεσα, εν όψει και της ενταξιακής πορείας της Αλβανίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από το φύλλο της 7ης Δεκεμβρίου 2010 έως και της 25ης Ιανουαρίου 2011
της εφημερίδος «ΧΡΟΝΟΣ» Κομοτηνής
δημοσιεύθηκε σειρά 8 άρθρων
του Γιώργου Λεκάκη
με θέμα την βουλγαρική Κατοχή στην Ξάνθη
στην ολοσέλιδη στήλη του «Χρονοτοπία».
Από το βιβλίο «Η μαύρη Βίβλος των βουλγαρικών εγκλημάτων εις την Ανατολικήν Μακεδονίαν και Δυτικήν Θράκην 1941-1944», έκδ. της εκθέσεως καθηγητών των Πανεπ. Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Αθήναι, 1945.
Τα άρθρα μπορείτε να τα διαβάσετε,
να τα αποθηκεύσετε
ή να τα εκτυπώσετε
ζητώντας τα στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:
http://www.lekakis.com/index.php?option=com_content&view=article&id=95&Itemid=116
Ο Μουμία Αμπού Τζαμάλ έγινε πρόσφατα 56 χρόνων, αλλά δεν το γιόρτασε. Θανατοποινίτης, που τα τελευταία... μισά χρόνια της ζωής του (τα 28 από τα 56) ξοδεύονται στο «πράσινο μίλι» μιας ομοσπονδιακής φυλακής έξω από το Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνιας, δεν ενδιαφέρεται για γενέθλια αλλά για τη ζωή του.
Το ανώτατο δικαστήριο θα αποφαίσει για τη ζωή τού επί 28 χρόνια θανατοποινίτη Μουμία Αμπού Τζαμάλ. Αφροαμερικανός, πρώην Μαύρος Πάνθηρας, δημοσιογράφος στρατευμένος στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης των μαύρων, ενοχλητικός πολιτικός ακτιβιστής και οδηγός ταξί για βιοπορισμό, ο Μουμία οδηγείται αυτές τις μέρες και πάλι ενώπιον των λευκών δικαστών του, σε μια νέα δίκη που άρχισε την περασμένη Δευτέρα για να κρίνει οριστικά αν θα εκτελεστεί στην ηλεκτρική καρέκλα ή αν θα σαπίσει ως ισοβίτης στο κελί του.
Η περιπέτεια του ξεκίνησε το 1981, όταν συνελήφθη ως δολοφόνος ενός λευκού αστυνομικού της Φιλαδέλφειας, σε μια ένοπλη συμπλοκή μαύρων και αστυνομικών στους δρόμους της πόλης. Δικάστηκε από αμιγώς λευκό δικαστήριο κάτω από εξαιρετικά αμφίβολες συνθήκες «δίκαιης δίκης» και το 1982 του επιβλήθηκε θανατική ποινή. Με ισχυρά στοιχεία ότι ο Μουμία υπήρξε θύμα αστυνομικής σκευωρίας, υποκινούμενης από το άσβεστο ρατσιστικό μίσος των μεσοαστών Αμερικανών, αναπτύχθηκε μια διεθνής εκστρατεία υποστήριξης του μαύρου αγωνιστή, αθροίζοντας κάπου 30.000 υπογραφές πολιτών όλου του κόσμου, που ζητούν σήμερα να μπει ακόμη μία και μοναδική υπογραφή, εκείνη του αμερικανού προέδρου Ομπάμα, για να δοθεί χάρη σε έναν άνθρωπο που δεν θέλει -και δεν πρέπει- να γίνει μάρτυρας του αντιρατσιστικού αγώνα στις ΗΠΑ.
Η νέα δίκη, που άρχισε με κατάμεστη την αίθουσα στο εφετείο της Φιλαδέλφειας και με μεγάλες διαδηλώσεις (με διεθνείς συμμετοχές) στην πόλη, είναι η τελευταία από μια σειρά άλλες δίκες, που απάλλασσαν ή επικύρωναν την αρχική θανατική καταδίκη. Το σημαντικό είναι ότι αυτή τη φορά, εκείνος που κρίνεται δεν είναι ο Μουμία αλλά το πανίσχυρο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Απόδειξη του νομικού μπλεξίματος της υπόθεσης, αυτό το «παράδοξο» διαμορφώθηκε σχεδόν αυτονόητα όταν το 2001 υπήρξε απόφαση εφετείου που διατηρούσε την ενοχή του Μουμία αλλά ακύρωνε τη θανατική ποινή, επιβάλλοντας ισόβια κάθειρξη. Ακολούθησε έφεση επί της απόφασης εκείνης, και το 2008 ξανάγινε εφετείο στη Φιλαδέλφεια, που διατήρησε την απόφαση του 2001. Κανονικά, εδώ θα έπρεπε να μπει τελεία. Οι συγγενείς του θύματος, η «Αδελφότητα Αστυνομικής Τάξης» της Φιλαδέλφειας, καθώς και δημοτικοί σύμβουλοι και ο κυβερνήτης της Πενσυλβάνιας, άσκησαν νέα έφεση, κι αυτή τη φορά ήταν το Ανώτατο Δικαστήριο που κλήθηκε να αποφασίσει. Τον Ιανουάριο του 2010, αποφάσισε. Εξομοίωσε την υπόθεση Μουμία με μια άλλη, γνωστή ως υπόθεση Σπίσακ, επίσης με θάνατο αστυνομικού και επιβολή θανατικής ποινής, και κάλεσε το εφετείο της Φιλαδέλφειας να αναθεωρήσει την απόφαση του 2008. Με άλλα λόγια, αυτό που κρίνεται σήμερα στη νέα δίκη του Μουμία είναι αν οι δύο υποθέσεις ταυτίζονται, δηλαδή αν το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε σωστά πέρυσι τον Ιανουάριο.
Η νέα δίκη θα κρατήσει πολύ. «Απόφαση δεν αναμένεται αν δεν περάσουν εβδομάδες ή και μήνες» γράφει ο τοπικός τύπος. Οι δικηγόροι είναι κυνικότεροι: όποια απόφαση κι αν υπάρξει, ο Μουμία θα μείνει μέσα πολύ καιρό ακόμη, διότι «οι εφέσεις είναι αυτονόητες». Στο μεταξύ τα χρόνια τρέχουν. Θανατοποινίτης ή ισοβίτης, ο Μουμία -σύμβολο και θύμα των ρατσιστικών ενοχών της χώρας του- έχει μετατραπεί σε όμηρο της αμερικανικής Δικαιοσύνης, αυτής που πάνω του στηρίζει άλλοθι που δεν της αξίζουν.
ΠΗΓΗ.
28η Ὀκτωβρίου
Παγκόσμια ἡμέρα κινουμένων σχεδίων!!
Εθνική Τράπεζα Ελλάδος
Συμμέτοχος καί πρωτοπόρος στήν «ἀναδόμηση» τῆς νεολαίας μας, ἡ «ΕΘΝΙΚΗ» Τράπεζα Ἑλλάδος, στό περιοδικό της «Ἐθνική Παίδων» ὑπενθυμίζει στά παιδιά μας ὅτι μέσα στόν Ὀκτώβριο μιά σημαντική ἡμερομηνία πού δέν πρέπει νά ξεχάσουν εἶναι ἡ 28η Ὀκτωβρίου, ἡ παγκόσμια ἡμέρα κινουμένων σχεδίων!! (συνοδεύεται καί ἀπό ἀνάλογο παιδαγωγικό σκίτσο τοῦ Μίκυ Μάους σελ. 9 -( 11 στο pdf)
Καί γιά νά συμπληρώσουν τή διαπαιδαγώγηση τῆς νεολαίας καί τή μύησή της στίς ἀνατολικές Παραθρησκεῖες στίς σελίδες 22-23 ἐνημερώνουν τά παιδιά πόσο χρήσιμη εἶναι ἡ ΓΙΟΓΚΑ γιά τή σωματική καί πνευματική τους ἀνάπτυξη.
Κατά τά ἄλλα ἡ κρίση δέν εἶναι μόνο οἰκονομική, ἀλλά πρωτίστως κρίση ἀξιῶν, λένε ὁμόφωνα ὅλοι οἱ ταγοί τοῦ Ἔθνους μας.
Μήπως τουλάχιστον θἄπρεπε νά πᾶνε μερικά emails διαμαρτυρίας στούς κυρίους αὐτούς;
(ethnikipaidon@nbg.gr)
Μπορεί να εξυπηρετήσει δύο πλοία ταυτόχρονα χρησιμοποιώντας τέσσερις σταθμούς αναπλήρωσης στη θάλασσα/ καυσίμου στη θάλασσα (RAS/FAS) σε δύο πλαίσια. Τα πλαίσια με καλώδια σταθερού εφελκυσμού είναι ικανά να μεταφέρουν στερεά και υγρά φορτία, συμπεριλαμβανομένων καυσίμων και γλυκού νερού. Ο μέγιστος ρυθμός μεταφοράς καυσίμου Diesel είναι 650t/h.
«Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣκαθηγητής VolkmarWeiss δήλωσε ότι ο βαθμός νοημοσύνης των Τούρκων βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο μεταξύ των λοιπών ευρωπαϊκών λαών.
Όταν η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν πλέον γεγονός στις ο7.00 την 21ης Ιουλίου 1974, το πολεμικό συμβούλιο υπό την προεδρία του Φαίδωνα Γκιζίκη και την συμμετοχή του "πρωθυπουργού" Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου και του ταξίαρχου Ιωαννίδη, έδωσε διαταγές στον Αρχηγό στρατού Αντιστράτηγο Γαλατσάνο, στον Αρχηγό Ναυτικού Αντιναυαρχο Πέτρο Αραπάκη, στον αρχηγό Αεροπορίας Παπανικολάου και στον Αρχηγο Ενόπλων Δυνάμεων Γρηγόριο Μπονάνο για γενική επιστράτευση και άμεση ενίσχυση της Άμυνας της Κύπρου. Συγκεκριμένα σύμφωνα με το Πόρισμα της Βουλής των Ελλήνων που συστάθηκε στις 21/2/1985 για να ανοίξει τον «Φάκελλο της Κύπρου, συμφωνήθηκε οτι:
2. Τρία υπερσύγχρονα υποβρύχια θα έπλεαν στην Κύπρο σε μια προσπάθεια παρακόλλησης της απόβασης των Τούρκων
Όσον αφορά την επέμβαση των υποβρυχίων την διαταγή Αραπάκη για μεταφορά τους στην Κύπρο ανακάλεσε ο ΑΕΔ Παπανικολάου με το σκεπτικό ότι τα χρειαζόταν στο Αιγαίο για να αμυνθεί σε περίπτωση επίθεσης είτε από Ανατολάς είτε από Βορρά. Νέα απόπειρα του Αραπάκη στις 22.7.1974 να σταλλούν τα υποβρύχια, χωρίς ενημέρωση του ΑΕΔ αυτή την φορά, ανακλήθηκε (από ποιόν; δεν αναφέρει το Πόρισμα) το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου υπό το πρόσχημα της συμφωνίας εκεχερείας και της έναρξης τριμερών διαπραγματευσεων στην Γενευη.
Τα υπερσύγχρονα αεροπλάνα τύπου FANTOMS βρίσκονταν στο αεροδρόμιο Καστελίου Κρήτης πλήρως εξοπλισμένα και έτοιμα για επέμβαση. Η διαταγή για επέμβαση τους στάλθηκε δύο φορές στις 22.7.1974 από τον Στρατηγό Μπονάνο και ανακλήθηκε 2 λεπτά μετά. Η ανάκληση οφειλόταν κατά τον ΑΕΔ Παπανικολάου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Στρατηγό Φάνη Γκιζίκη στον οποίο ο Μπονάνος τηλεφωνούσε για να επιβεβαιώσει τις διαταγές που έδινε. Ο Γκιζίκης σε κατάθεση του στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής αρνήθηκε κατηγορηματικά το γεγονός.
Μια άλλη πολύ κρίσιμη πληροφορία είναι ότι το ΑΕΔ (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων) (Μπονάνος) ως τις 08.40 το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974 δεν έδινε έγκριση στο ΓΕΕΦ (Γενικό επιτελείο Εθνοφρουράς) για άρξη του πυρός και ανάσχεση της εισβολής, αντίθετα καθησύχαζε ότι πρόκειται για άσκηση του Τουρκικού στρατού και συνιστούσε αυτοσυγκράτηση, όρο άγνωστο μέχρι τότε στην στρατιωτική ορολογία. Αυτό την στιγμή που τα αποβατικά πλοία των Τούρκων ήταν ορατά με γυμνό μάτι από την στεριά τις τελευταίες ώρες της 19ης Ιουλίου. Οι Τούρκοι έτσι κέρδισαν τουλάχιστον μια μέρα χωρίς να παρενοχληθούν στην απόβαση τους. Σύμφωνα με τον έγκυρο ερευνητή Κώστα Χατζηαντωνίου "...η μη εκμετάλευση αυτής της νύχτας θα αποδειχθεί μοιραία....". 
Οι τέσσερις συμμετείχαν στην ιστορική σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς υπό την προεδρία του Γκιζίκη στις 22 Ιουλίου 1974, όπου παρέδωσαν την εξουσία στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κάποια χρόνια μετά, ο αντιναύαρχος Αραπάκης και ο αντιστράτηγος Μπονάνος εξέδωσαν βιβλία όπου περιγράφουν τα τραγικά αυτά γεγονότα από την σκοπιά τους. Αξίζει να τα διαβάσετε....
Οι τέσσερις αυτοί αρχηγοί των όπλων (Μπονάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου, Γαλατσάνος), πρωταγωνιστές της Χούντας του 1973, αποστρατευθηκαν λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση του Αττίλα 2 με βαθμό επί τιμή, απολαμβάνοντας την σύνταξη και όλα τα υπόλοιπα προνόμια των συνταξιούχων στρατιωτικών.... Ο ταξίαρχος Ιωαννίδης καταδικάστηκε δις εις θάνατον που μετατράπηκαν σε ισόβια δεσμά.... Να σημειωθεί ότι το "άνοιγμα" του Φακέλου της Κύπρου και ο καταλογισμός ευθυνών που θα προέκυπταν, αποτέλεσε συνηθισμένη πολιτική απειλή για τον Ανδρέα Παπανδρέου κατά της Νέας Δημοκρατίας του Κ. Μητσοτάκη για όλη την διετία 1987-1988. Γιατί άραγε...
Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
