Η Ίμβρος, ο δάσκαλος Δανιήλ Δανιηλίδης και η εξωτερική πολιτική των πολιτικών ανδρών της Ελλάδος

«Αυτοί είναι μποστάν-κουρκουλούκ = σκιάχτρο στο χωράφι με τα καρπούζια, που είναι ανίκανο να διώξει ενεργητικά τους εχθρούς». Ανώνυμος Ίμβριος, για τους Έλληνες πολιτικούς.

Το χωριό Αγρίδια

Αρχές του 1994. Ο συνταξιούχος δάσκαλος Δανιήλ Δανιηλίδης από την Αλεξανδρούπολη, ζήτησε οικειοθελώς και αμισθί να τοποθετηθεί από το υπουργείο Παιδείας στην Ίμβρο, για να διδάξει στα τελευταία πέντε Ελληνόπουλα του νησιού τη γλώσσα και την ιστορία της πατρίδας μας. Η είδηση έκανε τον γύρο της Ελλάδος. Δεν μπόρεσε όμως η κακόμοιρη να φτάσει μέχρι τ’ αυτιά της ψυχής και της καρδιάς των ανθρώπων που κυβερνούσαν τότε την χώρα. Η μητέρα πατρίδα προ πολλού είχε εγκαταλείψει τους Ίμβριους στην αναισθησία της τουρκικής αδιαλλαξίας.

Τι ζήτησε ο δάσκαλος; Εξασφάλιση της διαμονής του και την προσωπική του ασφάλεια κατά την εκεί παραμονή του. Και προσέξτε παρακαλώ. Η απόφασή του αυτή δεν ήρθε να επισφραγίσει μια μοναχική ζωή ή μια ανεπιτυχή καριέρα. Εκτός από την οικογένειά του είχε δυο ανθούσες επιχειρήσεις. Το δράμα των προσφύγων και των μειονοτήτων το ήξερε από πρώτο χέρι. Από το 1964 μέχρι το 1971 υπηρέτησε σε σχολεία του Νομού Έβρου, χριστιανικά και μουσουλμανικά, καθώς και στα ελληνικά σχολεία της ομοσπονδιακής Γερμανίας.

Για την περίπτωση της Ίμβρου ο ίδιος θα πει: «Δεν είναι σωστό να αφήνουμε έρμαια των εποίκων τα Ελληνόπουλα. Δεν είναι μόνο η εκμάθηση της γλώσσας. Αν μάθεις γράμματα προχωράς. Δεν μένεις στάσιμος. Υπάρχει μέλλον. Κι αυτό μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για να μη φύγουν κι οι εναπομείναντες Έλληνες από την Ίμβρο ή γιατί όχι και για παλιννόστηση όσων έφυγαν».

Από τον ίδιο, το ιστορικό της εκπαίδευσης στο νησί.

Α. μέχρι το 1922 τα σχολεία είναι ελληνικά

Β. από το 1923 μέχρι το 1940 έγιναν ελληνοτουρκικά. Η συνθήκη της Λωζάνης έδινε την δυνατότητα στους Έλληνες να διευθύνουν οι ίδιοι τα σχολεία τους.

Γ. από το 1941 έως το 1964 έγιναν τουρκοελληνικά.

Δ. από το 1964 μέχρι σήμερα απαγορεύτηκε η διδασκαλία της ελληνικής βάσει (και καθ’ υπέρβαση και παραβίαση) του άρθρου 14 του Νόμου 1151/1927, ειδικού Νόμου περί νήσων.

ΓΝΩΜΕΣ ΙΜΒΡΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ

Έχουμε στοιχεία και αποδείξεις, που όταν η Ίμβρος εχάνετο, όταν οι ταπεινοί Ίμβριοι κατέφευγαν στις Ελληνικές Προξενικές Αρχές της Πόλης για σωτηρία και έλεος, αυτοί μας ειρωνεύοντο. Χρυσ. Ν. Χριστοφορίδης. Πρόεδρος Συλλόγου Ιμβρίων Αθηνών.

Κατ’ αρχήν δεν πρέπει να στηριχτούμε στην συμπαράσταση του Αθηναϊκού κράτους, το οποίο εστιάζει τα προβλήματα του Ελληνικού κράτους και Έθνους στο νέφος, την λειψυδρία και το Μετρό της Αθήνας και ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με το κατεπείγον και ζωτικό θέμα των νησιών Ίμβρος και Τένεδος. Βασίλης Θωμαΐδης. Πρόεδρος Εταιρείας Μελέτης Ίμβρου και Τενέδου.
Αυτοί είναι μποστάν-κουρκουλούκ = σκιάχτρο στο χωράφι με τα καρπούζια, που είναι ανίκανο να διώξει ενεργητικά τους εχθρούς. Ανώνυμος Ίμβριος, για τους Έλληνες πολιτικούς.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΑΠΟ:

Ίμβρος

Σύλλογος Ιμβρίων Αθηνών

Ιμβριακή Ένωση Μακεδονίας-Θράκης
Πηγή
http://www.athriskos.gr/modules/news/article.php?storyid=2222

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ίμβρος, ο δάσκαλος Δανιήλ Δανιηλίδης και η εξωτερική πολιτική των πολιτικών ανδρών της Ελλάδος"

Εκστρατεία καταδίκης της Τουρκίας

Ψήφισμα καταδίκης της Τουρκίας για τα εγκλήματά της στην Κύπρο
Εκστρατεία καταδίκης της Τουρκίας για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στην Κύπρο - Παρακαλούμε ψηφίστε και προωθείστε

Αγαπητοί φίλοι, Το Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια ξεκίνησε εκστρατεία καταγγελίας της Τουρκίας στα Κοινοβούλια των χωρών μελων του ΟΗΕ για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στην Κύπρο και για τα οποία είναι υπόλογη, έχει κριθεί από τα Ευρωπαίκά δικαστήρια και έχει βρεθεί ένοχη. Για να επιτύχουμε το στόχο μας αυτό χρειαζόμαστε και τη δική σας συμπαράσταση ψηφίζοντας θετικά το επισυναπτόμενο ψήφισμα. Το δικό μας πρόβλημα σήμερα μπορεί αύριο να είναι πρόβλημα οποιουδήποτε άλλου.Βασιζόμαστε στη ψήφο σας. Ψηφίστε και προωθείστε το σε γνωστούς φίλους και συνεργάτες ανα τον κόσμο
Η διεύθυνση του ψηφίσματος είναι η πιο κάτω:
Πατήστε εδώ για να ανοίξει το ψήφισμα για να ψηφίσετε:
http://www.petitiononline.com/wcrime74/

Ευχαριστούμε,

Για το Σωματείο
Ιωάννης Σιεκέρσαββας
Γραμματέας
ishekersavvas@cytanet.com.cy
http://agrino.org/kyrenia/welcome_en.utf8.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εκστρατεία καταδίκης της Τουρκίας"

Θρίλερ με τον επαναπατρισμό κλεμμένων αρχαιοτήτων από τις ΗΠΑ ο ρόλος των Σκοπίων

Μέσα από τα χέρια των Σκοπιανών κατάφερε η Ελλάδα την τελευταία στιγμή να αρπάξει έναν σπάνιο καλυκωτό κρατήρα- προϊόν αρχαιοκαπηλίας από την Πιερία- που ανήκε σε ύποπτη αμερικανική συλλογή
«Θρίλερ για γερά νεύρα» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της υπόθεσης επαναπατρισμού δύο πολύτιμων αρχαιοτήτων, προϊόντων αρχαιοκαπηλίας, που επιστράφηκαν στην Ελλάδα: ένα τμήμα μαρμάρινης επιτύμβιας στήλης από την Αττική (410-400 π.Χ.) και ένας χάλκινος καλυκωτός κρατήρας από την Πιερία (340-320 π.Χ.). Μυστικές πληροφορίες, ρίσκο, σκληρές διαπραγματεύσεις με μία από τις μεγαλύτερες συλλέκτριες στον κόσμο, ανατροπές, παρεμβολές και διεκδικήσεις από τα Σκόπια «οργίασαν» στο παρασκήνιο ώσπου τα δύο σημαντικά κομμάτια από τη συλλογή τής Σέλμπι Γουάιτ να ταξιδέψουν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Αθήνα. Το υπουργείο Πολιτισμού και η Σέλμπι Γουάιτ είχαν καταλήξει σε συμφωνία για επιστροφή τού άνω τμήματος επιτύμβιας στήλης από το Πόρτο Ράφτη, της οποίας το κάτω μέρος εκτίθεται στο Μουσείο της Βραυρώνας, καθώς είχε αποδειχθεί πως αποτελεί προϊόν αρχαιοκαπηλίας. Και την τελευταία στιγμή ήρθαν στο φως στοιχεία πως και ο σπάνιος χάλκινος κρατήρας της συλλογής Γουάιτ είχε κλαπεί από βασιλικό τάφο και προερχόταν από το ίδιο εργαστήριο με αντίστοιχο που έχει βρεθεί σε τάφο του 4ου αι. π.Χ. στη Σεβαστή Πιερίας.

«Το ρίσκο ήταν μεγάλο. Αποφασίσαμε να τον διεκδικήσουμε όμως μαζί
με τη στήλη, αλλιώς θα τον χάναμε. Η Σέλμπι Γουάιτ έκανε πίσω αρχικά, ενώ ήδη οι Σκοπιανοί είχαν αρχίσει μέσω Διαδικτύου να εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τη διεκδίκηση του κρατήρα ως προϊόν της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας», εξηγεί στα «ΝΕΑ» άνθρωπος- κλειδί στην υπόθεση.

«Οι Σκοπιανοί εδώ και καιρό προσπαθούν να "χτίσουν" το παρελθόν τους διεκδικώντας ελληνικές αρχαιότητες. Κοσμούν το Κοινοβούλιό τους με ελληνικά και ρωμαϊκά αγάλματα και αγοράζουν κομμάτια από την παράνομη αγορά με προέλευση από τον ευρύτερο χώρο της Μακεδονίας, ανεξαρτήτως της δικής τους εδαφικής δικαιοδοσίας» εξηγεί. Προσθέτει δε πως οι αρχαιοκάπηλοι στη Βόρεια Ελλάδα διευκολύνουν την τακτική των Σκοπιανών, καθώς κρύβουν το εμπόρευμά τους στην άλλη πλευρά των συνόρων και βρίσκουν συχνά ντόπιους αγοραστές.

Το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται όταν το 2007 το υπουργείο Πολιτισμού απέκτησε ατράνταχτα στοιχεία για τη στήλη από το Πόρτο Ράφτη. Το πρόβλημα ήταν όμως ότι οι αρχαιοκάπηλοι είχαν πουλήσει τη στήλη πριν από τουλάχιστον 40 χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει παραγραφεί το αδίκημα τόσο από το ελληνικό ό σο και από το αμερικανικό δίκαιο (δεν ήταν σε ισχύ ούτε η διεθνής σύμβαση της UΝΕSCΟ). «Η πίεση ήταν κυρίως ηθική προς τη Σέλμπι Γουάιτ, η οποία ήθελε να αποφύγει τη δικαστική εμπλοκή» αναφέρουν στα «ΝΕΑ» άνθρωποι που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην υπόθεση. Η χήρα του επιχειρηματία Λέον Λεβί έχει πρωτοκλασάτα κομμάτια στη συλλογή της, «άγνωστης προέλευσης» σε ποσοστό έως και 93%! Είναι δε γνωστή για τα δούναι και λαβείν της με διαβόητους εμπόρους αρχαιοτήτων και διακινητές προϊόντων αρχαιοκαπηλίας, ανάμεσά τους ο Ρόμπιν Σάιμς και ο συνεργάτης του Χρήστος Μιχαηλίδης. Στη βίλα του τελευταίου στη Σχοινούσα εντοπίσθηκαν πρόσφατα αδήλωτες αρχαιότητες. Στην δε έπαυλη της Γουάιτ σε θέρετρο της Ιταλίας σκοτώθηκε ο Μιχαηλίδης, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες (φέρεται να χτύπησε το κεφάλι του σε καλοριφέρ).
Από τη στάνη στην Ατλάντα

Ακόμη τρεις σημαντικές κλεμμένες ελληνικές αρχαιότητες ανεκτίμητης αξίας διεκδικούμε- αν βεβαίως ο φάκελος που βρίσκεται ήδη στον εισαγγελέα δεν χαθεί στα γρανάζια της γραφειοκρατίας.

● Ένα φυσικού μεγέθους μαρμάρινο άγαλμα της Τερψιχόρης (4ος-2ος π.Χ.)

που φυλασσόταν σε στάνη στα Γιάννινα προτού φύγει στο εξωτερικό- αξίας τουλάχιστον 10 εκατ. δολαρίων.

● Έναν μνημειακού μεγέθους πίθο πιθανόν από τη Ρόδο (650-600 π.Χ.).

● Μία ακέραια μινωική πήλινη λάρνακα (14ος αιώνα π.Χ.) με πλούσια γραπτή διακόσμηση (κυρίως θαλάσσια όντα) από την Κρήτη.

Και οι τρεις αρχαιότητες εκτίθενται στο Μichael Carlos Μuseum του Πανεπιστημίου Εmory της Ατλάντας στις Ηνωμένες Πολιτείες.


Το χρονικό των αρπαγών
Δεκαετίες ΄50-΄60: Εντοπίζεται η στήλη (σπασμένη;) στο Πόρτο Ράφτη 1963: Το κάτω τμήμα της εκτίθεται στο Μουσείο Βραυρώνας. Το πάνω τμήμα έχει εξαφανιστεί 1990: Παρουσιάζεται το άνω τμήμα στο Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης 1991: Αναγνωρίζεται από τον καθηγητή Γεώργιο Δεσπίνη ότι συνανήκει με το έκθεμα στο Μουσείο Βραυρώνας 2007: Αρχίζει η διεκδίκηση από το υπουργείο Πολιτισμού Καλυκωτός κρατήρας
2006: Εμφα-νίζεται ο κρατήρας σε έκθεση στο Τενεσί 2007: Αποδεικνύεται πως έργο του ίδιου εργαστηρίου- αν όχι από το ίδιο χέριπροέρχεται από τη Σεβαστή Πιερίας και αρχίζει η διεκδίκησή του 2008: Επιστροφή στην Ελλάδα
Πηγή

http://strymonas.blogspot.com/2011/05/blog-post_6717.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Θρίλερ με τον επαναπατρισμό κλεμμένων αρχαιοτήτων από τις ΗΠΑ ο ρόλος των Σκοπίων"

ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΝ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ. ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡΤΗΝ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙΣ

Σημαία του ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη
με οκτώ οριζόντιες γραμμές
και κυανό σταυρό.Διαστ.: 1,10Χ1,50μ.

ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ, ΞΥΠΝΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ…
Ελλάδα δεν είναι οι πολιτικοί της που έρχονται και παρέρχονται. Ελλάδα δεν είναι ούτε οι παπάδες… (της). Ούτε τα παρακμιακά πρότυπα που προβάλλονται…
Ελλάδα είναι οι Σαλαμινομάχοι οι Μαραθωνομάχοι και αυτοί που θυσιάστηκαν στις Θερμοπύλες.
Είναι οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και πανεπιστήμονες, οι γεννήτορες του γήινου πολιτισμού.
Είναι ο Αλέξανδρος ο Μέγιστος της οικουμένης και η αδούλωτη γενιά του ’21.
Ελλάδα είμαστε όλοι εμείς που έχουμε χρέος και καθήκον να παραδώσουμε στους αγέννητους μια πατρίδα ανώτερη από αυτήν που παραλάβαμε.
Όμως θα τα καταφέρουμε; Πώς να τα καταφέρουμε όταν ταυτίζουμε την Ελλάδα με τους πολιτικούς και τους παπάδες, και με ότι αυτοί πρεσβεύουν;
Βρέθηκα σε μέσο μαζικής μεταφοράς και κάποιος ενώ έβριζε τους πολιτικούς (όπως συμβαίνει πια καθημερινά), είπε: «Ντρέπομαι που πήγα φαντάρος». Μόλις άκουσα μια ηλιθιότητα μεγατόνων. Για να μην την χαρακτηρίσω αλλιώς… Πώς να του έλεγα ότι δεν υπηρέτησε για τον τότε πρωθυπουργό και τους πολιτικούς, αλλά για κάτι άλλο, και πώς να καταλάβαινε…
Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Η γενιά της τρίτης ηλικίας νομίζω ότι έχει ελαφρυντικά, διότι πέρασε από κατοχή, πέρασε από φτώχια και πείνα, πέρασε από την μεγαλύτερη ντροπή, το μέγα αίσχος της νεότερης Ιστορίας μας, τον εμφύλιο. Και μέχρι να μαζέψουν τα κομμάτια τους, τους έφυγε η νιότη τους.
Σήμερα (πάντα κατά την γνώμη μου), τεράστια ευθύνη για το χάλι μας, φέρει η περίφημη γενιά του «ψωμί παιδεία ελευθερία». Η Γενιά με τα τότε οράματα και ιδανικά που νομίζει ότι έριξε την χούντα, και που προς τιμήν της καθιερώθηκε γιορτή και σχολική αργία. Η γενιά του Πολυτεχνείου.
Αυτή είναι η γενιά που κυβερνάει σήμερα!!!
Τι κατάφερε αυτή η γενιά; Και τι Ελλάδα θα παραδώσει στους νέους;
Και αυτοί με την σειρά τους (οι νέοι, τα παιδιά) τι μπορούν να κάνουν (αν θελήσουν να κάνουν κάτι για αυτήν την έρμη πατρίδα) χωρίς οράματα και χωρίς ιδανικά; Ποιος να τους τα εμφυσήσει; Και που να τα βρουν όταν από την ώρα που κατάλαβαν τον εαυτό τους δέχονται συνεχώς διεθνιστικά μηνύματα από παντού…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΝ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ. ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡΤΗΝ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙΣ"

ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΕΚΣΥΧΡΟΝΙΖΟΝΤΑΙ

  Το ναρκωτικό που αναμένεται να σημαδέψει τον εικοστό πρώτο αιώνα δεν θα μπορούσε παρά να κατασκευάζεται και να διακινείται μέσω Ιντερνέτ.

Ο λόγος για το iDoser, τη νέα εθιστική «ουσία» που κάνει θραύση σε όλο τον κόσμο και δεν λαμβάνεται με χάπια, ενέσεις ή εισπνοές, αλλά κυκλοφορεί σε ψηφιακά αρχεία, που οι χρήστες κατεβάζουν εύκολα από το Διαδίκτυο.

Η «δόση» είναι βασισμένη σε ηχητικά κύματα, τα οποία έχουν ενσωματωθεί με ειδική επεξεργασία σε κοινά μουσικά αρχεία .mp3 και πωλούνται ως αρχεία .drg.

Οι χρήστες δεν έχουν παρά να τα αναζητήσουν στις εκατοντάδες ιστοσελίδες-βαποράκια, να τα κατεβάσουν στον υπολογιστή τους και με ένα ειδικό πρόγραμμα, που διατίθεται δωρεάν στο Ιντερνέτ, να τα αποσυμπιέσουν, να τα ακούσουν και να φτιάξουν. κεφάλι στην κυριολεξία, αφού τα ηχητικά αυτά ναρκωτικά δρουν κατευθείαν στον εγκέφαλο.

Όπως εξηγούν οι ειδικοί, πρόκειται για συγκεκριμένα κύματα συχνότητας 3 έως 30 Hertz (τα λεγόμενα "υποηχητικά κύματα") που επηρεάζουν τη λειτουργία του εγκεφάλου προκαλώντας διάφορες αντιδράσεις. Για παράδειγμα, τα κύματα άλφα (τα οποία κυμαίνονται από 7 έως 13 Hertz) έχουν χαλαρωτική δράση, όμως υπάρχουν και άλλα που προκαλούν αντιθέτως υπερδιέγερση και ευφορία.
Ήδη οι αρχές έχουν εντοπίσει αμέτρητες ιστοσελίδες όπου μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να βρουν τη δόση τους. Μάλιστα, υπάρχει και ιστοσελίδα όπου παρέχονται οδηγίες χρήσης του νέου ναρκωτικού για τους αρχάριους και πωλούνται CDs με τραγούδια-«δόσεις».
 Όπως συμβαίνει σε αρκετές περιπτώσεις και με τα κοινά ναρκωτικά, οι πρώτες χαμηλές «δόσεις» παρέχονται δωρεάν, με στόχο την προσέλκυση νέων πελατών. Ακόμα όμως και οι πιο ισχυρές «δόσεις» προσφέρονται σε πολύ χαμηλές τιμές (περίπου 5 ευρώ το τραγούδι), παρά το γεγονός ότι μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν αμέτρητες φορές. Την ίδια στιγμή, στο YouTube μπορεί να βρει κανείς πολλά σχετικά βιντεάκια και να δει νέους να παραληρούν από ευφορία τη στιγμή που δοκιμάζουν το ναρκωτικό της ψηφιακής εποχής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η χρήση των υποηχητικών κυμάτων δεν είναι κάτι καινούργιο για τις αστυνομικές αρχές, οι οποίες στο εξωτερικό τα χρησιμοποιούν ως κατασταλτικά μέσα, για παράδειγμα, στις ντισκοτέκ ώστε να ηρεμούν τη νεολαία.Η χρήση τους έχει πραγματοποιηθεί στο παρελθόν και σε στρατιωτικούς χώρους. Παρ' όλα αυτά, οι κίνδυνοι για την υγεία που σχετίζονται με τη χρήση των cyber-ναρκωτικών δεν έχουν διαπιστωθεί ακόμα. Οι ειδικοί έχουν αρχίσει έρευνες σχετικά με το μέγεθος και τις επιπτώσεις του εθισμού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΕΚΣΥΧΡΟΝΙΖΟΝΤΑΙ"

Πρόλογος του βιβλίου του Ταξιάρχου Χρήστου Κονταρίδη

Του Νίκου Λυγερού

«Ο Οθωμανικός στρατός (1299-1922). Οργάνωση, οπλισμός, τακτικές μάχης και στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις».

Η μελέτη του Ταξιάρχου Χρήστου Κονταρίδη έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό του πλαισίου της εξέλιξης της τουρκικής κρατικής οντότητας, εντάσσοντάς την στη νοόσφαιρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η προσπάθεια δεν αποτελεί αναχρονισμό ακόμα κι αν φαινομενικά μάς εκπλήσσει η προσέγγιση σε πρώτο βαθμό. Αντιθέτως, μελετώντας τη ραχοκοκαλιά της δομή και της οργάνωσης του στρατιωτικού σκέλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αναδεικνύει διαχρονικά στοιχεία τα οποία είναι τα θεμέλια κι η παράδοση του τουρκικού στρατού. Ο Ταξίαρχος Χρήστος Κονταρίδης δεν κάνει το στρατηγικό λάθος μιας ιδανικής μελέτης, η οποία θα εξέταζε πρώτα τη γεωπολιτική αντίληψη, μετά τη γεωστρατηγική άποψη και ύστερα μόνο τη στρατιωτική δομή, διότι κατανόησε ότι η μελέτη του αφορά σε έναν θεσμό που δημιουργήθηκε κι όχι που εκτέλεσε. Έτσι η αναδρομική προσέγγισή του δίνει βάρος στο τακτικό επίπεδο πρώτα και μετά κατασκευάζει τις απαραίτητες προεκτάσεις κι όχι επεκτάσεις, για ν' αγγίξει στη συνέχεια τη στρατηγική μέσω του επιχειρησιακού και της εφοδιαστικής αλυσίδας. Δεν πρόκειται για έναν πολιτισμό που οπλίστηκε για να αμυνθεί, αλλά για ένα όπλο που προκήρυξε ότι είναι πολιτισμός. Έτσι αναφέρεται πρώτα στα όπλα και τις πολεμικές τακτικές των μαχητών του Εμίρη Οσμάν, για να αναλύσει τις σταδιακές αλλαγές και εξελίξεις των διαδόχων έως τον Σουλτάνο Μουράτ Β' (1421-1451). Σε δεύτερη φάση, αναλύει την εδαφική κατάσταση και τον τρόπο διαχείρισής της στην περίοδο που αρχίζει με τον Μωάμεθ Β' Φατίχ (1432-1481) και τελειώνει με τον Μωάμεθ Β΄ Αβτζή (1648-1687). Μέσω αυτής της ανάλυσης, η οποία συμπεριλαμβάνει την απόδειξη της ανικανότητας πολλών Σουλτάνων, διότι δεν είχαν στρατηγική διαχείριση κρίσεων, την ανάμειξη των γενιτσάρων στην πολιτική που προκάλεσε εκφυλισμό του συστήματος, αλλά και τη σύγκριση των στρατιωτικών δομών και ικανοτήτων με την ανάπτυξη της Ευρώπης, ο Ταξίαρχος Χρήστος Κονταρίδης διαχωρίζει, διακρίνει και αναδεικνύει τα αίτια της παρακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το τρίτο και τελευταίο στάδιο της μελέτης αφορά στην περίοδο μεταξύ Σουλτάνου Σλουλεϊμάν Β΄ (1642-1691) και του Μωάμεθ Στ΄ Βαχιντεντίν (1861-1926), για να καταλήξει στον ευρωπαϊκό έλεγχο της στρατιωτικής δομής αλλά και ισχύς και να εξηγήσει τη μεταμόρφωση που θα προκαλέσει ο Μουσταφά Κεμάλ. Ο τελευταίος ερμηνεύεται πλέον ως κοντραπούντο της μελωδίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και παρουσιάζει ήδη στοιχεία αρμονίας που θα διεκδικήσει η Τουρκία μέσω του Νεοθωμανικού δόγματος. Αυτή η νέα σύνθεση του Ταξιάρχου Χρήστου Κονταρίδη δεν μας μαθαίνει μόνο τα μυστικά που καλύπτουν τους καλγιοντζήδες, τους λεβέντες, τους δερβετζήδες, τους γκιονουλουγιάν, τους δελήδες και τους ασχίρηδες, με άλλα λόγια τα συστατικά, αλλά μέσω της κατανόησης και της επινόησής του κατάφερε να μας δείξει τις δομές και τις υποδομές του βαθέως κράτους, ως συνέχεια του στρατιωτικού σκέλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να πάψουμε να ονειροπολούμε και να αποκτήσουμε ένα όραμα!

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7273-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πρόλογος του βιβλίου του Ταξιάρχου Χρήστου Κονταρίδη"

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΠΟΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

1770.—Οι Μανιάται, μένεα πνέοντες διά την επιδειχθείσαν υπό τού Χατζή Οσμάν πασσά θηριωδίαν έναντι τών απεσταλμένων των (3-5-1770), περικυκλώνουν τήν νύχτα παρά τό βουνόν τής Ξινοκαβάλλας τό στρατόπεδον τών Τούρκων καί επιπίπτουν πανταχόθεν εναντίον των, προξενήσαντες είς αυτούς τρομακτικήν πανωλεθρίαν, έν ταυτοχρόνως άλλαι ομάδες κατακόπτουν τήν τουρκικήν οπισθοφυλακήν παρά τήν κοιλάδα τού Βαθέος. Εκ τού έκ 16.000 τουρκικού στρατού μόλις περί τάς 5.000 διεσώθησαν έν κακή καταστάσει είς τόν Μυστράν. Μεταξύ τών φονευθέντων ήσαν ό Χατζή Οσμάν πασσάς καί υπέρ τούς 80 αξιωματικοί του. Είς χείρας τών νικητών περιήλθον άφθονα όπλα καί πολεμοφόδια, δέκα πυροβόλα καί όλαι αί αποσκευαί τού τουρκικού στρατού. Είς τήν επίθεσιν αυτήν έλαβον σπουδαίον μέρος καί περί τάς 2.000 γυναίκες, έκ τών οποίων 10 εφονεύθησαν καί 18 ετραυματίσθησαν.

.

1859.—Τα περίφημα Σκιαδικά. Πολλοί μαθηταί τών έν Αθήναις γυμνασίων και άλλων ανωτέρων σχολών, εμφορούμενοι από πνεύμα ενισχύσεως τής εγχωρίου παραγωγής, επρομηθεύθησαν ψάθινα καπέλλα έκ Σκιάθου καί ενεφανίσθησαν μέ αυτά είς τόν κυριακάτικον περίπατον, πού εγίνετο τότε πρός τό μέρος τού Πολυγώνου (αρχή λεωφόρου Αλεξάνδρας ). Αλλ’ οί υπάλληλοι τών εσαγόντων έκ τού εξωτερικού ψάθινα καπέλλα ωργάνωσαν απειλητικήν διαδήλωσιν εναντίον των καί εκακοποίησαν τινάς έξ αυτών. Οι μαθηταί αντεπετέθησαν μέ μεγάλην ορμήν καί επηκολούθησεν αληθινή σύρραξις. Επενέβη τότε ό διευθυνής τής αστυνομίας, ό οποίος εστράφη κατά τών μαθητών καί, συλλαβών μερικούς έξ αύτών, τούς εφυλάκισε.

Ολίγην ώραν βραδύτερον, συνεκροτήθη ογκωδεστάτη διαδήλωσις όλων τών μαθητών τής πρωτευούσης, οίτινες, περικυκλώσαντες τήν οικίαν τού υπουργού τών Εσωτερικών Προβελεγγίου, εζήτουν τήν άμεσον απόλυσιν τών συλληφθέντων.

Είς τήν μικράν πρωτεύουσαν τής εποχής εκείνης καί τά πλέον ασήμαντα γεγονότα έπαιρναν τεραστίας διαστάσεις. Εκινητοποιήθησαν αμέσως στρατιωτικαί μονάδες καί συνεκλήθη εκτάκτως τό υπουργικόν συμβούλιον, πού, έπειτα από πολλάς αμφιταλαντεύσεις καί δισταγμούς, απεφάσισε τήν απόλυσιν τών συλληφθέντων. Ούτως έληξαν τά Σκιαδικά, τά οποία επί τινάς ώρας έδωσαν είς τήν πρωτεύουσαν όψιν αναρχουμένης πόλεως.

Πηγή

http://eistorias.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΠΟΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ"

Διαχρονικό μήνυμα Κολοκοτρώνη προς επίδοξους κατακτητές

Όταν ο Ιμπραήμ με τον κεχαγιά του έστειλεν εις την Μεσσηνίαν διαταγήν να προσκυνήσουν, διότι άλλως, καθώς ηπείλει, «θ’ ακολουθήση φωτιά και τσεκούρι», ο Κολοκοτρώνης απήντησεν, «όχι από μέρος του, από μέρος του λαού της Μεσσηνίας» :

«Αυτό, όπου μας φοβερίζεις, να μας κόψης και κάψης τα καρποφόρα δένδρα μας, δεν είναι της πολεμικής έργον˙ διατί τα άψυχα δένδρα δεν εναντιώνονται εις κανένα· μόνον οι άνθρωποι, όπου εναντιώνονται έχουνε στρατεύματα και σκλαβώνουν· και έτσι είναι το δίκαιον του πολέμου˙ με τους ανθρώπους και όχι με τα άψυχα δένδρα˙ όχι τα κλαριά να μας κόψης, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια, που μας έκαψες, μόνον πέτρα επάνω στην πέτρα να μη μείνη, εμείς δεν προσκυνούμεν· τι τα δένδρα μας αν τα κόψης και τα κάψης, την γην δεν θέλει την σηκώσης. Και η ίδια η γη, που τα έθρεψε, αυτή η ίδια η γη θα μένη δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη, πάντα πολεμούμε και μην ελπίζης, πως την γην μας θα την κάμης δική σου, βγάλτο από το νου σου».

«Απομνημονεύματα» Γεώργιος Τερτσέτης

Πηγή

http://eistorias.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διαχρονικό μήνυμα Κολοκοτρώνη προς επίδοξους κατακτητές"

ΗΡΩΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ – Καραολής Μιχαλάκης

.Καραολής Μιχαλάκης.

.

Γεννήθηκε στο Παλαιχώρι, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 13 Φεβρουαρίου 1933. Απαγχονίστηκε στις 10 Μαΐου 1956 στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Γονείς : Σάββας και Παναγιώτα Καραολή Αδέλφια : Ανδρέας, Ελένη, Μαρούλα, Νίκη

Ο Μιχαλάκης Καραολής τελείωσε το δημοτικό σχολείο Παλαιχωρίου και αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας. Ήταν κυβερνητικός υπάλληλος και εργαζόταν στο Τμήμα του Φόρου Εισοδήματος. Εντάχθηκε στις τάξεις της ΕΟΚΑ πριν από την 1η Απριλίου 1955, στην ομάδα του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη και προσέφερε ποικίλες υπηρεσίες στον αγώνα.

 Έλαβε μέρος στη διανομή της πρώτης προκήρυξης του Διγενή. Δούλεψε στο τμήμα πληροφοριών της Οργάνωσης, στη μεταφορά και απόκρυψη οπλισμού και ανέλαβε βομβιστικές επιθέσεις εναντίον του εχθρού σε καίρια σημεία της Λευκωσίας. Στη συνέχεια κατατάγηκε στην πρώτη ομάδα εκτελεστικού Λευκωσίας.

 Ως απόφοιτος της Αγγλικής Σχολής έκανε παρέα με αγγλόπαιδες, έπαιζε μαζί τους και δεν κινούσε σε κανένα την υποψία ότι ήταν μέλος της ΕΟΚΑ.

Στις 28 Αυγούστου 1955 ανέλαβε με το συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου την εκτέλεση του αστυνομικού Ηρόδοτου Πουλλή, στενού συνεργάτη των Άγγλων. Ο Παναγιώτου διέφυγε, ενώ ο Καραολής καταζητήθηκε και συνελήφθη, καθώς μεταφερόταν στην περιοχή Κερύνειας, για να ενωθεί με την ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου.

 Προσήχθη στο δικαστήριο και καταδικάστηκε σε θάνατο στις 28 Οκτωβρίου 1955, παρόλο που η σφαίρα που σκότωσε τον Πουλλή προερχόταν από το όπλο του Παναγιώτου. Και αυτό το γνώριζαν οι Άγγλοι.

Προσπάθειες για οργάνωση δραπέτευσής του, πριν την εκτέλεσή του, δεν τελεσφόρησαν και ο Μιχαλάκης Καραολής οδηγήθηκε στην αγχόνη μαζί με τον Ανδρέα Δημητρίου στις 10 Μαΐου 1956. Με τις εκτελέσεις αυτές ο νέος Άγγλος κυβερνήτης της Κύπρου Χάρντιγκ ήθελε να δείξει ότι η Βρετανία ήταν αποφασισμένη να διατηρήσει την κυριαρχία της στην Κύπρο, πατάσσοντας κάθε αντίσταση του Κυπριακού λαού.

Το ψυχικό σθένος και η ελληνική παλληκαριά που επέδειξαν οι Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου, ανεβαίνοντας απτόητοι στο ικρίωμα της αγχόνης, ανύψωσε το γόητρο της ΕΟΚΑ και δημιούργησε ηρωικό προηγούμενο για τους αγωνιστές.

.πηγή: http://www.e-istoria.com/

.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΗΡΩΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ – Καραολής Μιχαλάκης"

Ο ναύσταθμος του αθηναϊκού στόλου

Οι έρευνες στα κατάλοιπα των λιμενικών εγκαταστάσεων του Πειραιά τα οποία διατηρούνται βυθισμένα στη Ζέα και το Μικρολίμανο.
Τους συναντάει κανείς συχνά τα πρωινά στη Ζέα, αλλά και στο Μικρολίμανο. Βουτούν στα μολυσμένα νερά, με βαρύ εξοπλισμό, διπλά και τριπλά γάντια για να μην κινδυνεύουν από τα σκουπίδια του βυθού στην προσπάθειά τους να ερευνήσουν λίγα μόλις μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
 Στην προκυμαία, οι συνάδελφοί τους επικοινωνούν μαζί τους με σύγχρονα συστήματα, ενώ οι φωτογράφοι της ομάδας δεν χάνουν στιγμή από όσα συμβαίνουν.
Είναι η ομάδα του Zea Harbour Project, η οποία διενεργεί το ερευνητικό αρχαιολογικό πρόγραμμα που ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια ο Dr Bjoern Loven, στην προσπάθειά του να μελετήσει τα αρχαία κατάλοιπα των λιμενικών εγκαταστάσεων του Πειραιά, που χρονολογούνται στον 4ο και τον 5ο αιώνα π. Χ. και διατηρούνται βυθισμένα στα λιμάνια της Ζέας και του Μικρολίμανου (Μουνιχία).
 Από το 2002, διεξάγονται ενάλιες ανασκαφές και χερσαίες έρευνες στην περιοχή, φέρνοντας στο φως σημαντικά ευρήματα και προσελκύοντας το ενδιαφέρον κοινού και επιστημόνων απ’ όλο τον κόσμο.
Τα δικά μας γυμνάσια και λύκεια μπορεί να μη φτάνουν ώς εκεί, αλλά εκείνα του εξωτερικού, όπως και πολλοί φοιτητές πανεπιστημίων (από Δανία, Αμερική, Αγγλία, Πολωνία κ. α.) και Ελληνες είναι τακτικοί επισκέπτες. Μαθαίνουν και μάλιστα από πρώτο χέρι για το σπίτι του αθηναϊκού στόλου.
Τεράστιο συγκρότημα
Ο κύριος πολεμικός ναύσταθμος της αρχαίας Αθήνας στον Πειραιά δεν ήταν μικρή υπόθεση. Οι εγκαταστάσεις με τις κιονοστοιχίες και τις επικλινείς κρηπίδες ήταν μεγάλες και εντυπωσιακές και στέγαζαν τριήρεις και άλλα πολεμικά πλοία του αθηναϊκού στόλου. Του στόλου που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην έκβαση των Περσικών Πολέμων και όχι μόνον.
«Ηταν τεράστιο κτιριακό συγκρότημα. Επιβλητικό και μνημειακό. Τρομερό έργο την εποχή εκείνη, σύμβολο για την αθηναϊκή δημοκρατία που φρόντιζαν να το διαφυλάττουν καλά. Ηταν σύμβολο της Αθήνας», είναι τα πρώτα λόγια του Ιωάννη Σαπουντζή, υποδιευθυντή του προγράμματος και του Παναγιώτη Αθανασόπουλου, επίσης αρχαιολόγου και επιστημονικού συνεργάτη, όταν τους συναντήσαμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ναύσταθμος του αθηναϊκού στόλου"

Ό Ίερός Λόχος τό '44 καί ή δράσις του

Ήταν αρχές του Μάη του 1944, όταν ξεκίνησαν μια κοινή επιχείρηση στο Αιγαίο οι Ιερολοχίτες με τους Βρετανούς SBS. Λίγες μέρες πριν, είχε φθασει στην Πλωτή Βάση των Ελλήνων Καταδρομέων ένας Βρετανός Ταγματάρχης των SBS με το τμήμα του και ζήτησε για ενίσχυση έξι Ιερολοχίτες, μεταξύ των οποίων και ένα αγγλομαθή για διερμηνέα. Είχαν σχεδιάσει καταδρομή στην Ίο και στην Αμοργό. Βασικά είχε μαθευτεί ο αμφίβιος τρόπος ενέργειας των Ελλήνων και είχε ενθουσιάσει την ιεραρχία των βρετανικών ειδικών δυνάμεων.

Ο Καλίνσκης, που ήταν τότε ο διοικητής της ελληνικής δύναμης τους διέθεσε και έγιναν οι δύο ενέργειες με απόλυτη επιτυχία. Σην Ίο το βράδυ της 27/28 Απριλίου, βύθισαν ένα καΐκι 35 τόνων ανατίναξαν πυρομαχικά του γερμανικού φυλακίου αφού εξουδετέρωσαν την φρουρά. Ό,τι τρόφιμα βρήκαν στις αποθήκες, τα μοίρασαν στον κόσμο.

Στην Αμοργό προσέγγισαν την νύκτα 30 Απριλίου/1 Μαΐου και "κτύπησαν" τον γερμανικό ναυτικό σταθμό. Διέλυσαν όλα τα μέσα επικοινωνιών και εξουδετέρωσαν την φρουρά. Έξι Γερμανοί σκοτώθηκαν στην συμπλοκή και 2 ξέφυγαν προς τα βουνά. Ό,τι κώδικες και έγγραφα βρήκαν οι Καταδρομείς, τα πήραν μαζί τους. Και κει κατέστρεψαν όλα τα πυρομαχικά και μοίρασαν τρόφιμα στους κατοίκους.

Την πρωτομαγιά, εκείνης της χρονιάς έφθασε στη βάση και ο Τσιγάντες, ο διοικητής του Ιερού Λόχου, με το γιοτ "Ελίκη" ένα όμορφο σκαρί, που πριν από τον πόλεμο βρισκόταν αραγμένο στην Καστέλα όταν δεν ταξίδευε. Ο πόλεμος τό 'φερε να είναι η "ναυαρχίδα" του Ιερού Λόχου. Μετά από τέσσερις ημέρες έφτασε και το Ιο Τμήμα του Ιερού Λόχου από την Κύπρο με ένα άλλο πετρελαιοκίνητο και η δύναμη αυξήθηκε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ό Ίερός Λόχος τό '44 καί ή δράσις του"

Οι εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων

Του Νίκου Λυγερού

Οι εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων συσσωρεύονται σε τρία σημεία τα οποία αποτελούνται από τις έννοιες της επιστήμης, της δημοκρατίας και του ολυμπισμού. Η κάθε μια από αυτές ασχολείται με το πνεύμα, το σύνολο των ανθρώπων και το σώμα. Και οι καινοτομίες δεν ανήκουν αποκλειστικά σε ένα μοναδικό τομέα όπως θα ήταν αναμενόμενο από την κοινή λογική. Διότι οι κινήσεις ζουν σε κάθε πλαίσιο.

Τα νοητικά σχήματα του πνεύματος δημιουργούν τα θεμέλια της σκέψης και οι επεκτάσεις τους τα όριά της. Οι δημοκρατικές αρχές ως βάση των ανθρωπίνων σχέσεων προσφέρουν την ελευθερία της άποψης. Έτσι και οι κινήσεις του σώματος ανοίγουν τους ορίζοντες του δεδομένου όσον αφορά στην πολυπλοκότητά του.

Όλες αυτές οι κινήσεις λειτουργούν μέσα στο χώρο της μνήμης και στηρίζονται πάνω στη διαχρονικότητα των αρχαίων ελληνικών αξιών. Ο συνδυασμός τους επιτρέπει το συναγωνισμό εκτός πολεμολογικού πλαισίου και επικεντρώνεται στην ιδέα και το ιδανικό της ειρήνης.

Επιπλέον ο κάθε τομέας έχει σχέση με την πολυπλοκότητα της πράξης. Στον τομέα του πνεύματος, η πολυπλοκότητα παρουσιάζεται ως δεδομένη και το ίδιο ισχύει και με τον τομέα της δημοκρατίας όταν αφορά μαζικά συστήματα. Στον ολυμπισμό δεν είναι όμως τόσο εμφανές. Ενώ στην πραγματικότητα, οι κανόνες που καθορίζουν ένα άθλημα προσφέρουν ταυτόχρονα ένα πεδίο στην ελευθερία και την καινοτομία. Ένα από τα ομορφότερα παραδείγματα είναι το άλμα εις ύψος με την εφεύρεση του Dick Fosbury.

Το κοινό στοιχείο των εφευρέσεων των αρχαίων Ελλήνων δεν είναι μόνο η αλήθεια, δηλαδή η μη λήθη, αλλά και η ομορφιά της. Δεν είναι μόνο η ομορφιά εκείνου που θυμάται μα η ομορφιά εκείνου που δεν ξεχνά. Είναι η ομορφιά της αντίστασης που μας χαρακτηρίζει. Αυτήν την κληρονομιά μας άφησαν οι προγόνοι μας. Αυτήν την κληρονομιά πρέπει ν’ αφήσουμε και στους απογόνους μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/0893-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων"

Ο Χάρι Πότερ διδάσκει Αρχαία Ελληνικά

Αν υπήρξαν έλληνες αναγνώστες, γνώστες της αγγλικής γλώσσας, που προτίμησαν να διαβάσουν τον «Χάρι Πότερ» στο πρωτότυπο και όχι στην ελληνική μετάφρασή του, για μια πιο... πλήρη απόλαυση, στη Βρετανία υπήρξαν αναγνώστες που τον διάβασαν (και) στα αρχαία ελληνικά! «Αρειος Ποτήρ και η του Φιλοσόφου Λίθος»: αυτός είναι ο τίτλος του μεταφρασμένου στην τιμημένη γλώσσα των προγόνων μας πρώτου βιβλίου της κοσμαγάπητης σειράς της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ , το ....οποίο διαθέτει στη διεθνή αγορά ο εκδοτικός οίκος Βloomsbury. Τα περιορισμένου αριθμού αντίτυπα που έφθασαν στα ελληνικά βιβλιοπωλεία εξαντλήθηκαν γρήγορα.

Την ίδια στιγμή, ενώ η εγχώρια εκπαιδευτική κοινότητα μάλλον αδιαφόρησε απέναντι σε μια έκδοση που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ακόμη για τη διδασκαλία σε σχολεία και πανεπιστήμια, τα πανεπιστήμια του εξωτερικού έσπευσαν να εξασφαλίσουν τα δικά τους αντίτυπα. Και να συστήσουν, μέσω του «Αρείου Ποτήρος», τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό στους σπουδαστές τους. Σαν να τους προσκαλούσαν σε παιχνίδι...

Ο «άθλος» της μετάφρασης

Τρεις ώρες χρειάστηκε για να μεταφράσει την πρώτη παράγραφο του βιβλίου και συνολικά έναν χρόνο για να ολοκληρώσει το έργο του ο άγγλος καθηγητής κ. Αντριου Γουίλσον, ο οποίος έχει σπουδάσει Αρχαία Ελληνικά στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και σήμερα διδάσκει στο Μοντέρνο Σχολείο του Μπέντφορντ. Η... περιπέτειά του ξεκίνησε όταν διάβασε μια αγγελία στην εφημερίδα «Daily Τelegraph» με την οποία ο εκδοτικός οίκος των περιπετειών του μικρού μάγου ζητούσε μεταφραστή του βιβλίου «Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος» στα αρχαία ελληνικά. Αυθόρμητα έγραψε στον εκδοτικό οίκο ότι μπορούσε να αναλάβει τη μετάφραση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Χάρι Πότερ διδάσκει Αρχαία Ελληνικά"

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΛΑΒΡΙΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΛΑΒΡΙΑ"

Ολομέλεια Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος: Δεν αναγνωρίζουμε την Τρόϊκα, ούτε νομιμοποιούμε την παρουσία της στην Ελληνική Δημοκρατία!

Δελτίο τύπου Ολομέλειας Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος

ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Αθήνα, 8/5/2011
Η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδος, η οποία συνήλθε εκτάκτως στις 08-05-2011 στην Αθήνα, με μοναδικό θέμα την συμμετοχή των εκπροσώπων του Δικηγορικού Σώματος, μετά από προφορική πρόσκληση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, σε συνάντηση με αντιπροσωπεία της Τρόϊκα, την Τρίτη 10-05-2011 και ώρα 6 μ.μ., αποφάσισε ότι οι Δικηγόροι αποδέχονται ως συνομιλητή τους μόνο τον Υπουργό Δικαιοσύνης, ως θεσμικό εκπρόσωπο της εκλεγμένης πολιτικής ηγεσίας του τόπου και καθ'ύλην αρμόδιο για τα θέματα του κλάδου τους, με τον οποίο ανέκαθεν βρίσκονται σε απόλυτη συνεργασία για την επίλυση όλων των θεσμικών τους ζητημάτων,αλλά σε καμία περίπτωση δεν δέχονται να συμμετέχουν στη συγκεκριμένη συνάντηση, με συνομιλητές εκπροσώπους της Τρόϊκα, την οποία δεν αναγνωρίζουν ως θεσμικό όργανο, ούτε νομιμοποιούν την παρουσία της στην Ελληνική Δημοκρατία.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ
Πηγή

http://pyrisporos.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ολομέλεια Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος: Δεν αναγνωρίζουμε την Τρόϊκα, ούτε νομιμοποιούμε την παρουσία της στην Ελληνική Δημοκρατία!"

Στα σκαλοπάτια μιας ακόμη πτώχευσης.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΙΣΧΥΕΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Πώς φτάσαμε στα σκαλοπάτια μιας ακόμη πτώχευσης; Είναι αποτέλεσμα μιας διεργασίας των τελευταίων 20-30 ετών;
Ή μιας συλλογικής νοοτροπίας που αρνούμαστε να κοιτάξουμε κατάματα εδώ και 190 χρόνια;
Το δεύτερο υποστηρίζει ο Στέλιος Ράμφος και ξετυλίγει το νήμα της εθνικής μας κακοδαιμονίας από τις απαρχές του νεότερου ελληνικού κράτους, οπότε ξεκινά το εθνικό - υπαρξιακό μας ζήτημα, έως τις μέρες μας.
 Ποιο είναι; Ντύσαμε με το ζόρι Δύση μια χώρα που ζούσε στον δικό της γαλαξία.
Το αποτέλεσμα, μια μασκαράτα που κοροϊδεύει και την κοροϊδεύουν. Πώς το αντιμετωπίζεις; Αναζητώντας την αληθινή σου ταυτότητα.
Η κρίση του μνημονίου είναι μια ευκαιρία. Η εθνική ενηλικίωση, ίσως, το αποτέλεσμά της.
Bιώνουμε άλλη μία κρίση οικονομική, κοινωνική, πολιτική και ατομική. Μάλιστα, συνοδεύεται από τέτοια απογοήτευση που φαίνεται να οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Δηλαδή, δεν διαγράφεται μέλλον. Είναι αυτή μία ειλικρινής δήλωση αδιεξόδου ή ένα υποκριτικό τέχνασμα με σκοπό την άφεση των αμαρτιών μας από αυτούς που ανέκαθεν θεωρούσαμε υπεύθυνους της κακιάς μας μοίρας, δηλαδή τους Aγγλους, τους Αμερικανούς και τώρα τους Γερμανούς;
Με λιγότερα λόγια, θα μπορέσουμε να συγκροτήσουμε έναν υπεύθυνο εαυτό για να πορευτούμε στο μέλλον ή θα εξακολουθήσουμε να ενεργούμε σαν παιδιά, ζητώντας την βοήθεια των μεγαλυτέρων; «Ναι, μόνο που τώρα δεν έχουμε να κάνουμε εμείς με την παρέα μας. Τώρα έχουμε να κάνουμε με Γερμανούς, οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να λυπηθούν κανέναν.
 Αλλά, πάνω από όλα, δεν έχουμε δήλωση αδιεξόδου, έχουμε αίσθημα αδιεξόδου. Αισθανόμαστε σε αδιέξοδο; Οτι το δηλώνουμε είναι δευτερεύον».

Το έχουμε καταλάβει ακριβώς ή για άλλη μια φορά κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας; «Το νιώθουμε, το εισπράττουμε, το πληρώνουμε. Δεν είναι βέβαιο, όμως, ότι το έχουμε καταλάβει ακριβώς. Και δεν το έχουμε καταλάβει ακριβώς επειδή το αντιμετωπίζουμε σαν γεγονός που συμβαίνει τώρα και που υπάρχει εδώ και είκοσι χρόνια. Oμως, στην πραγματικότητα, είναι μια αλήθεια που αρχίζει, τουλάχιστον, από το 1821, δηλαδή, εδώ και 190 χρόνια και, εάν τα πράγματα πάνε καλά, θα λήξει μετά τα 200 χρόνια του νεοελληνικού κράτους».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στα σκαλοπάτια μιας ακόμη πτώχευσης."

Έλληνες και Εθνική Αυτοσυνειδησία

Για την υπεράσπιση μιας ιστορικής αλήθειας σχετικά με την ιστορία της Εθνικής Συνείδησης των Ελλήνων. Ἀραγε μας ονόμασαν οι άλλοι Έλληνες ή αυτοβαπτισθήκαμε εμείς με το όνομα Ἕλληνες;

Παναγιώτης Κ. Δαμάσκος
Δρ. Φιλοσοφίας -Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων
Α. Δ/νσης Δ.Ε. Αθήνας
Τον τελευταίο καιρό έχει εκδηλωθεί έντονη από διαπρεπείς εκπροσώπους των Γραμμάτων και Τεχνών αντιπαράθεση απόψεων για το νόημα του εθνισμού, της εθνικής συνείδησης, της ελληνικότητας των Ελλήνων, του πατριωτισμού τους, της ιστορίας του έθνους τους.
Μπορώ να παραθέσω - καταγράψω, με σειρά χρονική, πολλά τεκμήρια τα οποία εκφράζουν την μακραίωνη ιστορία τη Εθνικής Συνείδησης των Ελλήνων, της αυτογνωσίας τους, της αυτοπεποίθησης για την πορεία τους. Και επιχειρώ αυτή την καταγραφή τεκμηρίων με όση μπορώ βιβλιογραφική ενημέρωση για όσους ενδιαφέρονται να ελέγξουν αυτούς τους ισχυρισμούς.
Με αυτό το σύντομο προοίμιο επιχειρείται η καταγραφή των τεκμηρίων:
1.Για πρώτη φορά περί τα μέσα του 8ου αι. π.Χ. βρίσκουμε σε ομηρικό κείμενο εκφράσεις όπως: «Πανέλληνες και Ἀχαιοί» (Ιλιάδα, Β 530) και «εὐρυχώροιο Ἑλλάδος» (Ιλιάδα Ι, 487) .
2. Το 776 π.Χ. άρχισε η Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, στους οποίους τότε γίνονταν δεκτοί για να λάβουν μέρος στους αγώνες μόνο Έλληνες και να δείξουν τις ατομικές επιδόσεις τους. Και περί το 580 π.Χ. είχε διαμορφωθεί ο θεσμός των Ἑλλανοδικών ( = Ἕλλην +δίκη), που είχαν αρμοδιότητα να υποδέχονται τους προσερχόμενους για συμμετοχή στους αγώνες, να αποφαίνονται για την ελληνικότητά τους και να εγκρίνουν ή όχι τη συμμετοχή τους. Με αυτή την αρμοδιότητα, λοιπόν, το 496 π.Χ. «οἱ Ἑλλανοδίκαι ἔγνωσαν (μεταξύ άλλων) τούς Μακεδόνας Ἕλληνας εἶναι….». Έτσι έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες και ο Αλέξανδρος ο Α΄ βασιλιάς των Μακεδόνων .
3. Το 490 π.Χ. οι Αθηναίοι απέκρουσαν την πρώτη επιδρομή των Περσών (Μήδων) και είχαν 192 νεκρούς, για τους οποίους και έκριναν τιμητικό να στήσουν το γνωστό μνημείο (τον Τύμβο), όπου διαβάζουμε το επίγραμμα: «Ἑλλήνων προμαχοῡντες Ἀθηναῑοι Μαραθῶνι χρυσοφόρων Μήδων ἑστόρεσαν δύναμιν» . ( Οι Αθηναίοι μπροστάρηδες των Ελλήνων ισοπέδωσαν την δύναμη των Περσών)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έλληνες και Εθνική Αυτοσυνειδησία"

Το σπουδαίο βιβλίο, το παλαιότερο χειρόγραφο του Έλληνα φυσικού φιλοσόφου, θα συντηρηθεί

Ο Κλαύδιος στη «Γεωγραφία» είχε συλλέξει τις γεωγραφικές γνώσεις της εποχής του και την είχε εμπλουτίσει με περιγραφές ναυτικών

Το κράτος θα πληρώσει για την Ιερά Μονή Βατοπεδίου, και μάλιστα με ευχαρίστηση. Διότι, με το ποσό των 114.225 ευρώ που θα δώσει, θα συντηρηθεί ένα σπουδαίο βιβλίο: το παλαιότερο σωζόμενο χειρόγραφο με τη «Γεωγραφία» του Κλαύδιου Πτολεμαίου.
Είναι από τους πιο ενδιαφέροντες κώδικες κοσμικού περιεχομένου στο Αγιον Ορος, και στα 296 περγαμηνά φύλλα του περιλαμβάνει τρία έργα.

Τη «Γεωγραφική Υφήγηση» του ονομαστού Ελληνα φυσικού φιλοσόφου, ο οποίος έζησε στην Αλεξάνδρεια κατά την περίοδο 127-151 μ.Χ., τη «Χρηστομάθεια εκ των Γεωγραφικών του Στράβωνος» και τα «Γεωγραφικά» του τελευταίου.

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος στο έργο του «Γεωγραφία» είχε συλλέξει το σύνολο των γεωγραφικών γνώσεων της εποχής του και το είχε εμπλουτίσει με περιγραφές ναυτικών. Ετσι, έχουμε μια σχετικά ακριβή περιγραφή της Ευρώπης, της βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου.

Το κείμενο του έργου σώζεται σήμερα σε δύο χειρόγραφους κώδικες. Ο παλαιότερος είναι της Μονής Βατοπεδίου και φιλοτεχνήθηκε ανάμεσα στα τέλη του 13ου με αρχές του 14ου αιώνα, σύμφωνα με τον διευθυντή Συντήρησης Αρχαίων Μνημείων Νίκο Μίνω, που παρουσίασε το θέμα στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το σπουδαίο βιβλίο, το παλαιότερο χειρόγραφο του Έλληνα φυσικού φιλοσόφου, θα συντηρηθεί"

Πόλεμος στον πόλεμο! (σκηνή 3η)

Το θεατρικό “Οι νέες Εκκλησιάζουσες” γράφτηκε από τον Νίκο Λυγερό για τις μαθήτριες της Στ’ τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου του Πλακιά Κρήτης, μετά από παραγγελία της δασκάλας τους Αριστέας και του δασκάλου Κάτσιου Κωνσταντίνου. Τα ονόματα των προσώπων είναι αληθινά.

[Όλα τα κορίτσια πλάι-πλάι στέκονται όρθια και κάνουν ένα κύκλο. Κοιτάζουν προς το κέντρο. Δεν έχουν πια κολοκύθια.]

Μαρία: Έθαψαν την Ειρήνη!

Έλλη: Ποιοι;

Μαρία: Αυτοί που μας έκλεψαν τα κολοκύθια μας.

Μελίσσα: Και τώρα που είμαστε πάλι γυναίκες τι θα κάνουμε;

Κατερίνα: Θα κλάψουμε! Τι άλλο!

Μελίσσα: Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο;

Έλλη: Δεν έστειλε τίποτα ο συγγραφέας για μας;

Γεωργία: Έστειλε, έστειλε.

Έλλη: Ε, τότε, τι περιμένουμε; Τι λέει;

Αρετή: Να ξεθάψουμε την Ειρήνη!

Κατερίνα: Τι να κάνουμε λέει;

Μαρία: Αυτό που άκουσες!

Κατερίνα: Δεν είναι δυνατόν ! Δεν μπορούμε να το κάνουμε;

Γεωργία: Και θα την αφήσουμε εκεί, μόνη της ;

Έλλη: Είμαστε μόνο κορίτσια!

Αρετή: Και η Αντιγόνη τι ήταν ;

Μελίσσα: Εμείς θέλουμε να παίξουμε κωμωδία! Τι είναι αυτά που λέτε τώρα;

Γεωργία: Και η κωμωδία αγγίζει σοβαρά θέματα.

Αντριάννα: Αυτό γιατί δεν μας το είπαν από την αρχή;

Μαρία: Και τι θα άλλαζε για σένα;

Αντριάννα: Θα ήθελα να παίξω περισσότερο!

Ιασμή: Κι εγώ!

Κατερίνα: Πάει, τα χάσατε κι εσείς ! Είμαστε μόνο κορίτσια!

Έλλη: Και δεν έχουμε κολοκύθια!

[Ανοίγει ο κύκλος. Η Αρετή παραμένει στο κέντρο.]

Αρετή: Αν οι άλλοι ξέρουν από πόλεμο, εμείς ξέρουμε από Ειρήνη. Θα κάνουμε πόλεμο στον πόλεμο για την Ειρήνη μας!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πόλεμος στον πόλεμο! (σκηνή 3η)"

Δελφικές Εορτές

Γιορτές που οργανώθηκαν το 1927 και το 1930 στους Δελφούς, με πρωτοβουλία του ποιητή Άγγελου Σικελιανού και της αμερικανίδας συζύγου του Εύας Πάλμερ - Σικελιανού. Αποσκοπούσαν στην πραγμάτωση του μεγαλόπνοου οραματισμού τού ποιητή περί Δελφικής Ιδέας (συγκερασμός της αρχαίας τραγωδίας, της βυζαντινής μουσικής και της λαϊκής τέχνης), με την ίδρυση μιας νέας αμφικτιονίας, στην οποία θα εκαλούντο εκπρόσωποι της διεθνούς πνευματικής ζωής και θα συνεργάζονταν για την προαγωγή της φιλίας, της ειρήνης και της συναδέλφωσης των λαών.
Οι πρώτες Δελφικές Εορτές άρχισαν στις 9 Μαΐου 1927 και διήρκεσαν τρεις μέρες. Περιλάμβαναν παραστάσεις αρχαίου δράματος με ερασιτέχνες ηθοποιούς («Προμηθεύς Δεσμώτης» του Αισχύλου), γυμνικούς αγώνες, συναυλίες βυζαντινής μουσικής, διαλέξεις και εκθέσεις λαϊκής χειροτεχνίας. Επαναλήφθηκαν την 1η Μαΐου του 1930, όπου παρουσιάσθηκαν οι «Ικέτιδες» του Αισχύλου. Η ερμηνεία της τραγωδίας απέβλεπε στην αναβίωση του αρχαίου τρόπου διδασκαλίας, αλλά η μουσική που συνόδευε τα χορικά βασιζόταν στο βυζαντινό μέλος. Τις ενδυμασίες των ηθοποιών είχε υφάνει η ίδια η Εύα Σικελιανού πάνω σε πρότυπα της λαϊκής τέχνης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δελφικές Εορτές"

Η δημιουργικότητα των Ελλήνων

Του Νίκου Λυγερού

Όλα τα μέσα έχουν κατατρομάξει το λαό μας με την καταστροφολογία τους λες και έγινε καινούρια μόδα. Έτσι οι περισσότεροι δικοί μας έχουν την εντύπωση πια ότι όχι μόνο τίποτα δεν μπορεί να μας σώσει, αλλά ότι οι ίδιοι δεν αξίζουμε τίποτα.
Είναι πραγματικά γελοίο να πιστέψουμε τέτοια προπαγάνδα. Ο ελληνικός λαός υπάρχει εδώ και χιλιετίες και πάντα το βλέμμα μας ήταν ανοιχτό προς τον κόσμο. Πάντα θεωρούσαμε ότι είχαμε ένα ρόλο να παίξουμε όχι στα λεγόμενα κοινά μόνο, αλλά στα κοινά του κόσμου.
Ποτέ δεν ήμασταν πολλοί και συχνά ήμασταν σπάνιοι σε διάφορους τομείς, όπου η καινοτομία και η δημιουργικότητα είναι απαραίτητες.
Ξαφνικά κάθε παρουσία που αφορά τους Έλληνες είναι στην καλύτερη περίπτωση μια θυματολογία, στις άλλες μας εξηγούν ότι δεν είχαμε ποτέ ήρωες, ότι ζούσαμε φιλελεύθερα ακόμα και υπό κατοχή, ότι δεν είχαμε σχέση με τους Αρχαίους, ότι αποτελούμε μια εκφυλισμένη παράσταση του Βυζαντίου.
Και το πρόβλημα το αληθινό είναι ότι οι δικοί μας αρχίζουν και το πιστεύουν. Μας βομβαρδίζουν με ποσότητα και παραγωγικότητα και σιωπούν για την ποιότητα και τη δημιουργικότητα.
Αν εγκλωβιστούμε σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, θα πέσουμε όντως στην παγίδα αυτού του δόγματος. Αλλά πότε ο ελληνισμός ασχολήθηκε με την κοινωνία, για να το κάνει τώρα;
Η απάντηση είναι απλή: ποτέ! Ο Ελληνισμός σχετίζεται με την Ανθρωπότητα και τον Χρόνο. Ζει για την πρώτη και πεθαίνει για τον δεύτερο. Αυτές είναι η οντολογία και η τελεολογία του. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.
Δεν μπορούν απλώς να μας περιορίσουν στον ρόλο του θύματος, για να μας εξοντώσουν νοητικά, διότι το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Το θέμα είναι αποκλειστικά κατά πόσο εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και τους δικούς μας.
 Αντέξαμε γενοκτονία, αντισταθήκαμε σε γενοκτονία μνήμης και τώρα πρέπει να αποδείξουμε στους εαυτούς μας πρώτα ότι αξίζουμε όχι τη μοίρα μας, διότι μπορούμε να τη γράψουμε εμείς, αντί να περιμένουμε από τους άλλους, όταν κοιμόμαστε, αλλά ότι αξίζουμε διότι είμαστε άξιοι για το έργο που παράγουμε για την ανθρωπότητα.
Μας έχουν φλομώσει με αξιολογήσεις που δεν καταλήγουν πουθενά, ενώ κανείς δεν μιλά για αξιολογία λες και είναι μια άγνωστη λέξη ή μάλλον απαγορευμένη στο ελληνικό λεξιλόγιο. Ακόμα και θεσμικά το πλαίσιό μας είναι ξεκάθαρο. Ανήκουμε στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη. Σε αυτό το πλαίσιο παίζουμε, διότι έγινε με την πάροδο του χρόνου πεδίο δράσης. Κι αν μας αμφισβητούν, δεν πειράζει.
Την ελιά την χτυπούν, όταν έχει καρπούς. Δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά ο ίδιος ο Leonardo da Vinci, ο οποίος είχε ως μοναδικό πρότυπο τον Αρχιμήδη. Ας συνεχίσουμε λοιπόν το έργο μας ως Έλληνες κι ας αδιαφορήσουμε για τις κριτικές και τις αδικίες.
Απλώς ας δώσουμε κουράγιο στους συμπατριώτες μας όχι από ελεημοσύνη, αλλά από αγάπη προς τη δημιουργικότητά τους που φέρνει την ομορφιά, τη μόνη που θα σώσει τον κόσμο, όπως έλεγε ο Dostoïevski.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7271-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η δημιουργικότητα των Ελλήνων"

ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

Η ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Μια από τις πολλές ηρωικές μορφές που ανέδειξε η αντίσταση στα χρόνια της Κατοχής ήταν η Λέλα Καραγιάννη. Γεννήθηκε στη Λίμνη Ευβοίας το 1899 και ήταν κόρη του Αθανάσιου Μινόπουλου και της Σοφίας Μπούμπουλη. Παντρεύτηκε τον φαρμακέμπορο Νικόλαο Καραγιάννη στην Αθήνα, με τον οποίο απέκτησε επτά παιδιά.
Από τον Μάιο του 1941, συγκροτεί αντιστασιακή ομάδα και αρχίζει τον αγώνα ενάντια στον κατακτητή. Την απόφασή της ανακοινώνει στην οικογένειά της, της οποίας και τα μέλη ως ιδρυτές αποτελούν τα πρώτα στελέχη: ο σύζυγός της Νικόλαος και τα παιδία τους Ιωάννα, Ηλέκτρα, Γιώργος, Βύρων, Νέλσων, Νεφέλη και Ελένη. Με κέντρο ένα σπίτι στην οδό Φυλής και το φαρμακείο του άντρα της στην Πατησίων, οργανώνει ολόκληρο δίκτυο απόκρυψης, περίθαλψης και φυγάδευσης στρατιωτών οι οποίοι είχαν ξεφύγει από την αιχμαλωσία. Περιέθαλψε Έλληνες φαντάρους που επέστρεφαν από το μέτωπο και περίπου 140 συμμάχους ενώ νοίκιασε τρία σπίτια στα οποία τους έκρυβε.
Αργότερα, με κέντρο την Μονή του Αγίου Ιερόθεου στα Μέγαρα, συγκροτεί την παράνομη οργάνωση "Μπουμπουλίνα" η οποία έχει χαρακτήρα κατασκοπευτικό και στην οποία συμμετέχουν 140 πατριώτες, άνδρες και γυναίκες.
Με την οργάνωση αυτή καταφέρνει να συλλέγει πληροφορίες με άκρα μυστικότητα από το αρχηγείο των Γερμανών, από το Ναυαρχείο, την μυστική αστυνομία και το Ιταλικό φρουραρχείο. Η Λέλα είχε στήσει ολόκληρο δίκτυο χάρη στη συνεργασία της με το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, τον Αρχηγό της Αστυνομίας Άγγελο Έβερτ καθώς και διάφορους αντιφασίστες και αντιναζιστές που υπηρετούσαν μέσα στις υπηρεσίες των στρατευμάτων των κατακτητών, για να της δίνουν πολύτιμες πληροφορίες. Με τη δράση της βυθίστηκαν πολλά πλοία, ανατινάχτηκε το αεροδρόμιο του Τατοϊου και κάηκαν αποθέματα βενζίνης και πυρομαχικών.
Κατορθώνει επίσης να οργανώσει αποδράσεις αιχμαλώτων από το στρατόπεδο Άγγλων αιχμαλώτων της Κοκκινιάς. Για τη φυγάδευσή τους στη Μ. Ανατολή αγοράζει καΐκι, που με καπετάνιο τον Ηλία Χρυσίνη μεταφέρονται οι στρατιώτες στην Αίγυπτο. Από εκεί το καΐκι φέρνει στην Ελλάδα ασυρμάτους και άλλα εφόδια. Σε λίγο καιρό, προστίθενται άλλα δυο καΐκια, με καπετάνιους στο ένα τον Κρητικό Μαμαλάκη και στο άλλο τον Καπετάν Γιαννούλο. Στενοί συνεργάτες της ήταν η Νίκη Χωμενίδου, ο φούρναρης της Κοκκινιάς Παπαβασιλείου, ο υπολοχαγός Κουτρουμπέλης, ο Ηλίας Σκηνίτης.
Στις 23 Οκτωβρίου 1941 συλλαμβάνεται, ύστερα όμως από κράτηση οκτώ μηνών ελευθερώνεται και συνεχίζει τον αγώνα. Το 1944 αναγκάζεται να εισαχθεί στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού και τον Ιούνιου του ίδιου έτους οι Γερμανικές υπηρεσίες έχοντας μάθει για τη δράση της, ετοιμάζονται να τη συλλάβουν. Εκείνη ειδοποιεί τα παιδιά της και όσους συνεργάτες της μπορεί έως τη σύλληψή της στις 11 Ιουλίου του 1944.
Μεταφέρεται στην οδό Μέρλιν όπου και υπόκειται σε πρωτοφανή βασανιστήρια προκειμένου να ομολογήσει, κάτι που δε συνέβη ποτέ. Τα χαράματα της 8ης Σεπτεμβρίου 1944, οδηγήθηκε μαζί με εξήντα γενναίους άνδρες και γυναίκες πατριώτες στο Δαφνί, όπου εκτελέστηκε ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο, εμψυχώνοντας έως την τελευταία στιγμή τους μελλοθανάτους. Η Ακαδημία Αθηνών της απένειμε τιμής ένεκεν "Χρυσούν Μετάλλιον" ενώ η προτομή της έχει στηθεί στην οδό Στουρνάρα।
Πηγή
http://enneaetifotos।blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ"

Ποιός φοβᾶται τόν Μέγα Ἀλέξανδρο;

Πολύς λόγος γίνεται τά τελευταῖα χρόνια γιά τό ποῦ εὑρίσκεται ὁ τάφος ἤ ἡ σορός τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Τό πιθανότερο εἶναι ὅτι κάποιοι γνωρίζουν, ὅπως πολύ πιθανόν εἶναι ὅτι δέν θέλουν νά γίνη γνωστή ἡ θέσις του.
Γιατί; Πότε ἐξαφανίστηκε ὁ τάφος;
Ποιές ἦταν οἱ πολιτικοθρησκευτικές συνθῆκες τῆς ἐποχῆς;
Ποιός εἶχε κίνητρο νά τόν ἐξαφανίση; Ποιοί δέν θέλουν νά ἀλλάξουν τά δεδομένα τῆς Ἱστορίας; Ποιοί δημιουργοῦν ἐμπόδια καί ἐξαφανίζουν στοιχεῖα;
Σήμερα δέν ὑπάρχει καί δέν πρόκειται νά ξαναγεννηθῆ ἕνας Μέγας Ἀλέξανδρος. Ὅμως….μέ ἀφορμή τήν ἐξαφάνισι ἀπό τούς Ἀμερικανούς τοῦ πτώματος; τοῦ Μπίν Λάντεν γεννιοῦνται κάποιες σκέψεις. Οἱ Ἀμερικανοί φοβήθηκαν ἕναν τάφο γιά νά μή γίνη προσκύνημα! Γιά σκεφθῆτε ἄν ἐγίνετο γνωστό ποῦ εὐρίσκεται ὁ τάφος τοῦ Μεγαλυτέρου στρατηλάτου ὅλων τῶν ἐποχῶν;
Μιά καλή προσέγγισις ἀπό τόν Στράβωνα…..
Τι μάθαμε αυτές τις ημέρες με την υποτιθέμενη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν;
Μάθαμε ότι ο Λάντεν ρίφθηκε στην Θάλασσα ώστε να μην γίνει ο τάφος του προσκύνημα.
Εάν αυτό ισχύει τότε μιλάμε για την μέγιστη των ύβρεων καθώς ειδικά εμείς οι Έλληνες ξέρουμε ότι από την αρχαιότητα ακόμη όπως μεταξύ άλλων μας μεταφέρει ο Σοφοκλής στην “ Αντιγόνη”, ένα άταφο πτώμα είναι ένα ατιμασμένο πτώμα. Ακόμη και ο Μέγας Αλέξανδρος έθαψε τον εχθρό του Δαρείο με βασιλικές τιμές, όπως άρμοζε στον μεγάλο βασιληά της Περσίας.
Τι άλλο λοιπόν από βάρβαροι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι αμερικανοί που εξαφάνισαν το πτώμα του εχθρού τους (εάν αυτό ισχύει που δεν το πιστεύουμε); Βάρβαροι, ασεβείς και ξεδιάντροποι, αδίστακτοι, δειλοί και υβριστές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποιός φοβᾶται τόν Μέγα Ἀλέξανδρο;"

Η Μάχη της Γραβιάς

Μετά την ήττα των Ελλήνων στην Αλαμάνα (23 Απριλίου 1821), άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για τους Τούρκους πασάδες Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ προς την Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο. Ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκου είχε αφήσει χωρίς ικανό αρχηγό τους εξεγερμένους ραγιάδες. Ο φόβος κυρίευσε τα ήδη επαναστατημένα κέντρα (Λιβαδιά, Σάλωνα και Αττική), όπου είχε χυθεί αίμα ντόπιων Τούρκων. Όλοι ανέμεναν να ξεσπάσει η χωρίς οίκτο οργή των δύο πασάδων. Η Επανάσταση κινδύνευε σοβαρά ένα μήνα μετά την εκδήλωσή της και σώθηκε χάρη στις στρατιωτικές ικανότητες του Οδυσσέα Ανδρούτσου και τους κακούς υπολογισμούς του Ομέρ Βρυώνη.

Ο ελληνικής καταγωγής αλβανός πασάς, αντί να προελάσει προς τις καταπτοημένες περιοχές της Ανατολικής Στερεάς και να διεκπεραιωθεί το ταχύτερο δυνατό στην Πελοπόννησο, έκρινε ότι έπρεπε να ενισχύσει τις δυνάμεις του, προτού περάσει τον Ισθμό. Θεώρησε ότι με το να προσεταιριστεί του Έλληνες οπλαρχηγούς, τους οποίους γνώριζε από την Αυλή του Αλή Πασά, θα προκαλούσε την παράλυση των Πελοποννησίων ανταρτών. Με αυτή τη λογική είχε προτείνει και στον Αθανάσιο Διάκο να ενταχθεί στις δυνάμεις του, αλλά αυτός είχε αρνηθεί. Ο Ομέρ Βρυώνης δεν είχε αντιληφθεί την έκταση και την έννοια του ελληνικού ξεσηκωμού. Πίστευε ότι επρόκειτο για μια απλή ανταρσία, που θα ήταν εύκολο να κατασταλεί και όχι για τον ξεσηκωμό ενός ολοκλήρου έθνους, που διεκδικούσε την ελευθερία και την αυτοδιάθεσή του.

Την εποχή εκείνη βρισκόταν στην Ανατολική Στερεά ο τρομερός και φοβερός Οδυσσέας Ανδρούτσος, παλιός αρματολός της περιοχής, ο οποίος είχε πέσει σε δυσμένεια του σουλτάνου, ως άνθρωπος του Αλή Πασά. Από το 1818 ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ένθερμος υποστηρικτής του Αγώνα. Ο Ομέρ Βρυώνης βρήκε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να τον προσεταιρισθεί, επειδή γνώριζε πολύ καλά τις στρατιωτικές του ικανότητες. Του έγραψε μια επιστολή ως παλιός φίλος και του ζήτησε τη σύμπραξή του κατά των ελλήνων ανταρτών, με πλήθος υποσχέσεων και δόλωμα την οπλαρχηγία ολοκλήρου της Ανατολικής Στερεάς. Του πρότεινε, μάλιστα, να συναντηθούν στη Γραβιά και συγκεκριμένα σε ένα μικρό πλινθόκτιστο χάνι. Ο Ανδρούτσος απεδέχθη την πρόσκληση κι έσπευσε στην περιοχή με άλλο σκοπό κατά νου.

Αμέσως συγκάλεσε πολεμικό συμβούλιο στο Χάνι της Γραβιάς, με τη συμμετοχή των οπλαρχηγών Δυοβουνιώτη και Πανουργιά. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Ομέρ Βρυώνης θα κατήρχετο στην Πελοπόννησο, όχι δια του Ισθμού, αλλά δια του Γαλαξειδίου. Διαφώνησαν, όμως, ως προς το σχέδιο αντιμετώπισής του. Ο Ανδρούτσος πρότεινε να δώσουν τη μάχη στο Χάνι, ενώ οι Δυοβουνιώτης και Πανουργιάς το έκριναν ακατάλληλο, επειδή ήταν πλινθόκτιστο και ευρίσκετο σε ανοικτό πεδίο. Εν τω μεταξύ, ο Ομέρ Βρυώνης με 9.000 άνδρες πλησίαζε στη Γραβιά και είχε πληροφορηθεί την παρουσία του Ανδρούτσου στο χάνι με μικρή δύναμη. Δεν ανησύχησε, όμως, πιστεύοντας ότι ο Ανδρούτσος θα έκανε αποδεκτή την πρότασή του.

Σε μια δεύτερη σύσκεψη των ελλήνων οπλαρχηγών, που δεν είχαν στη διάθεσή τους πάνω από 1200 άνδρες, λύθηκε η διαφωνία τους. Αποφάσισαν ο μεν Δυοβουνιώτης με τον Πανουργιά να πιάσουν τις γύρω περιοχές, ο δε Ανδρούτσος να χτυπήσει τον εχθρό από το χάνι σε μια οπωσδήποτε παράτολμη ενέργεια. Μαζί του βρέθηκαν 117 άνδρες, που μετέτρεψαν το πλινθόκτιστο κτίριο σε οχυρό με πρόχειρα έργα.

Το πρωί της 8ης Μαΐου 1821, ο Ομέρ Βρυώνης με τον στρατό του πλησίασε σε απόσταση βολής από το χάνι και αμέσως δέχτηκε καταιγισμό πυρών. Κατάλαβε ότι ο παλιός του φίλος δεν πήγε εκεί με φιλικούς σκοπούς, αλλά για να τον πολεμήσει. Πρώτα διέταξε να γίνει επίθεση κατά των ανδρών του Δυοβουνιώτη και του Πανουργιά, τους οποίους διασκόρπισε στα γύρω βουνά, όπως και στη Μάχη της Αλαμάνας. Στη συνέχεια, επικεντρώθηκε στο Χάνι και τον Ανδρούτσο.

Έκανε μια απόπειρα να τον μεταπείσει, στέλνοντας ένα δερβίση ως αγγελιοφόρο. Η αποστολή του ιερωμένου είχε τον λόγο της. Ο Ομέρ Βρυώνης γνώριζε ότι ο Ανδρούτσος ήταν Μουσουλμάνος Μπεκταξής. Ο δερβίσης προχώρησε έφιππος προς το Χάνι, αλλά ξαφνικά δέχθηκε μια σφαίρα στο μέτωπο κι έπεσε άπνους. Οι Οθωμανοί επιτέθηκαν κατά κύματα στο Χάνι. Ο Ανδρούτσος και οι άνδρες του κρατούσαν γερά. Ο Ομέρ Βρυώνης εξεμάνη με την ανικανότητα των αξιωματικών του και διέταξε και νέα επίθεση κατά το μεσημέρι. Και αυτή απέτυχε.

Τις πρώτες ώρες του δειλινού διέταξε κατάπαυση του πυρός, συνειδητοποιώντας ότι είχε διαπράξει ένα ακόμη λάθος. Από υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και υποτιμώντας την ανδρεία των Ελλήνων είχε εκστρατεύσει χωρίς πυροβολικό. Αποφάσισε να αποσύρει προσωρινά τις δυνάμεις του και να διατάξει να του φέρουν κανόνια από τη Λαμία. Ήταν αποφασισμένος το πρωί της επόμενης ημέρας να ισοπεδώσει το Χάνι, με τους αυθάδεις υπερασπιστές του. Την κίνηση αυτή του Ομέρ Βρυώνη μάντεψε ο Ανδρούτσος και γύρω στις δύο τα ξημερώματα της 9ης Μαΐου επεχείρησε με τους 110 άνδρες του ηρωική έξοδο. Οι έξι είχαν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια της ολοήμερης μάχης. Αιφνιδίασαν τις τουρκικές φρουρές που είχαν περικυκλώσει το Χάνι και χάθηκαν μέσα στα σπαρτά.

Η Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς στοίχισε στον Ομέρ Βρυώνη πάνω από 300 νεκρούς και 200 τραυματίες Κυρίως, όμως, προκάλεσε κλονισμό στο ηθικό του στρατού του και τον δικό του δισταγμό για το αν έπρεπε να συνεχίσει την εκστρατεία του। Για λίγο καιρό, τουλάχιστον, ένας σοβαρός κίνδυνος για την Πελοπόννησο εξέλιπε। Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αναγνωρίσθηκε απ' όλους ως αναμφισβήτητος ηγέτης της Ανατολικής Στερεάς.

Πηγή

http://www.sansimera.gr/articles/258

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Μάχη της Γραβιάς"

Τα κολοκύθια της Ειρήνης (σκηνή 2η)

Το θεατρικό "Οι νέες Εκκλησιάζουσες" γράφτηκε από τον Νίκο Λυγερό για τις μαθήτριες της Στ' τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου του Πλακιά Κρήτης, μετά από παραγγελία της δασκάλας τους Αριστέας και του δασκάλου Κάτσιου Κωνσταντίνου. Τα ονόματα των προσώπων είναι αληθινά.

Όλα τα κορίτσια έρχονται στη σκηνή με κολοκύθια.

Έλλη: Είστε σίγουρες ότι όλοι θα καταλάβουν το νόημα;

Μελίσσα: Για τα κολοκύθια, λέω!

Μαριάννα: Ε, άμα δεν το δουν, τι να πω;

Έλλη: Καλά, καλά, μια παρατήρηση έκανα!

Γεωργία: Λοιπόν, τώρα που έχουμε όλες κολοκύθια, θα δείξουμε τον ανδρισμό μας!

Μελίσσα: Τι έκανε λέει;

Γεωργία: Για να υπερασπιστούμε την Ειρήνη, πρέπει να είμαστε γενναίες.

Έλλη: Κι έχουμε ανάγκη τα κολοκύθια;

Αρετή: Αν η κοινωνία μας δεν δει τα κολοκύθια, δεν θα μας πιστέψει!

Αντριάννα: Αν είναι δυνατόν;

Ιασμή: Εξαρτόμαστε από τα κολοκύθια λοιπόν;

Μαρία: Αν ήξερες πόσο, δεν θα τα έτρωγες με τόση αθωότητα…

Κατερίνα: Και τώρα που θα μας δουν με κολοκύθια, δεν θα πουν ότι είμαστε γελοίες;

Αρετή: Μην ανησυχείς, το γελοίο δεν σκοτώνει!

Μαρία: Κι ό,τι δε σε σκοτώνει, σε δυναμώνει.

Κατερίνα: Αφού το λέτε… Φαίνεστε τόσο σίγουρες…

Γεωργία: Η κοινωνία είναι σίγουρη!

Κατερίνα: Κι εμείς τι είμαστε;

Αρετή: Επικίνδυνες βέβαια, αφού θέλουμε την Ειρήνη.

Γεωργία: Για να την προστατέψουμε.

Έλλη: Και γιατί είμαστε επικίνδυνες;

Αρετή: Διότι οπλοφορούμε με σύμβολα!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα κολοκύθια της Ειρήνης (σκηνή 2η)"

Εκπαίδευση εκτός ύλης

Του Νίκου Λυγερού

Στον μαθηματικό στο Καστρί

Όταν η κρατική οντότητα έχει συνθηκολογήσει για τα πάντα, διότι δεν έχει ούτε την πυγμή ούτε την εμβέλεια να καθορίσει την εκπαίδευση, τότε είναι χρέος του δασκάλου να γίνει ακόμα πιο δημιουργικός και να λειτουργήσει εκτός ύλης.
Αυτή η αναρχική προσέγγιση των δεδομένων μπορεί να ξαφνιάσει τους πιο συμβατικούς και να προκαλέσει τους συμβιβασμένους, γι' αυτό και δεν απευθυνόμαστε βέβαια στον θεσμικό δάσκαλο ή καθηγητή, αλλά αποκλειστικά στον δάσκαλο με την σωκρατική του έννοια.
Σε αυτό το νέο πλαίσιο, όπου δεν υπάρχουν νοητικά εμπόδια, ο δάσκαλος μπορεί να χρησιμοποιήσει τα νέα εργαλεία της διδακτικής και τις στρατηγικές μάθησης. Δεν υπάρχει λόγος να μην εκμεταλλευτεί και τα νέα δεδομένα των νευροεπιστημών, τα οποία επιτρέπουν μια μεγαλύτερη απόδοση στην εκμάθηση. Επιπλέον, υπάρχουν τεχνικές προετοιμασίας του πεδίου δράσης μέσω των γνώσεών μας πάνω στα δομικά στοιχεία των παιδιών.
Ενώ στον τομέα της φυσικής αγωγής κάνουμε χρήση αυτών των γνώσεων, η παραδοσιακή εκπαίδευση λειτουργεί ακόμα με παιδιά τα οποία τα εξετάζει ως μαύρα κουτιά.
Η εκπαίδευση εκτός ύλης μπορεί επίσης να βασιστεί πάνω σε όλη την τεχνογνωσία μας όσον αφορά στις ειδικές περιπτώσεις, διότι σε αυτό το πλαίσιο έχουμε ανακαλύψει πιο ανθεκτικές μεθόδους.
Επιπλέον, η εμπειρία μας σε ειδικά μαθήματα, όπου η δομή είναι ανοιχτή για να μπορέσει να αντέξει αποτελεσματικά τον εμπλουτισμό με νέες γνώσεις μέσω της πλάγιας σκέψης και της ιδεοθύελλας, δίνει ένα ολόκληρο πλαίσιο δημιουργικών εφαρμογών.
Γενικότερα, η εκπαίδευση εκτός ύλης επιτρέπει πιο εύκολα την εισαγωγή της δημιουργικότητας, η οποία δεν έχει να υποστεί τους παραδοσιακούς περιορισμούς.
Με αυτόν τον τρόπο το ασύμμετρο ζευγάρι δάσκαλος – μαθητής αποκτά ένα ευρύτερο φάσμα που επιτρέπει πιο δομικές συναλλαγές σε γνωστικό επίπεδο.
Με αυτά τα νέα δεδομένα, ο δάσκαλος μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τα παιδιά και να αναδείξει μαθητές, ενώ οι τελευταίοι θα ήταν καταδικασμένοι απ' το σύστημα.
Κι όσον αφορά στα παιδιά που έχουν ειδικές ανάγκες, η εκπαίδευση εκτός ύλης προσφέρει πολλές δυνατότητες, διότι δεν εγκλωβίζεται σε γνωστικές παγίδες, οι οποίες προέρχονται από μια βούληση κοινωνικοποίησης και απλοποίησης της ουσίας, που οδηγεί αναπόφευκτα στον εκφυλισμό των διδακτικών στόχων.
Η παραδοσιακή προσέγγιση δίνει την εντύπωση ότι παρέχει έργο, ενώ κατεβάζει τα απαιτούμενα. Ενώ το πρόβλημά της είναι καθαρά μεθοδολογικό. Μόνο που υποστηρίζεται από το θεσμό της ύλης και λογοκρίνει κάθε μη συμβατική προσέγγιση.
Η εκπαίδευση εκτός ύλης δεν είναι μόνο μια απελευθέρωση, αλλά μία ελευθερία που αλλάζει όλα τα αρχικά δεδομένα του παιγνίου της διδασκαλίας. Ο δάσκαλος μπορεί να χρησιμοποιήσει δυναμικά την έννοια της ομαδικότητας των μαθητών, για να πετύχει στόχους αδιανόητους σε ατομικό επίπεδο.
Η εκπαίδευση εκτός ύλης είναι δομικά ολιστική, πράγμα που από μόνο του προκαλεί μια αλλαγή φάσης στη στρατηγική της διδακτικής.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7259-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εκπαίδευση εκτός ύλης"