Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Πόλεμος στον πόλεμο! (σκηνή 3η)

Το θεατρικό “Οι νέες Εκκλησιάζουσες” γράφτηκε από τον Νίκο Λυγερό για τις μαθήτριες της Στ’ τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου του Πλακιά Κρήτης, μετά από παραγγελία της δασκάλας τους Αριστέας και του δασκάλου Κάτσιου Κωνσταντίνου. Τα ονόματα των προσώπων είναι αληθινά.


[Όλα τα κορίτσια πλάι-πλάι στέκονται όρθια και κάνουν ένα κύκλο. Κοιτάζουν προς το κέντρο. Δεν έχουν πια κολοκύθια.]
Μαρία: Έθαψαν την Ειρήνη!
Έλλη: Ποιοι;
Μαρία: Αυτοί που μας έκλεψαν τα κολοκύθια μας.
Μελίσσα: Και τώρα που είμαστε πάλι γυναίκες τι θα κάνουμε;
Κατερίνα: Θα κλάψουμε! Τι άλλο!
Μελίσσα: Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο;
Έλλη: Δεν έστειλε τίποτα ο συγγραφέας για μας;
Γεωργία: Έστειλε, έστειλε.
Έλλη: Ε, τότε, τι περιμένουμε; Τι λέει;
Αρετή: Να ξεθάψουμε την Ειρήνη!
Κατερίνα: Τι να κάνουμε λέει;
Μαρία: Αυτό που άκουσες!
Κατερίνα: Δεν είναι δυνατόν ! Δεν μπορούμε να το κάνουμε;
Γεωργία: Και θα την αφήσουμε εκεί, μόνη της ;
Έλλη: Είμαστε μόνο κορίτσια!
Αρετή: Και η Αντιγόνη τι ήταν ;
Μελίσσα: Εμείς θέλουμε να παίξουμε κωμωδία! Τι είναι αυτά που λέτε τώρα;
Γεωργία: Και η κωμωδία αγγίζει σοβαρά θέματα.
Αντριάννα: Αυτό γιατί δεν μας το είπαν από την αρχή;
Μαρία: Και τι θα άλλαζε για σένα;
Αντριάννα: Θα ήθελα να παίξω περισσότερο!
Ιασμή: Κι εγώ!
Κατερίνα: Πάει, τα χάσατε κι εσείς ! Είμαστε μόνο κορίτσια!
Έλλη: Και δεν έχουμε κολοκύθια!
[Ανοίγει ο κύκλος. Η Αρετή παραμένει στο κέντρο.]
Αρετή: Αν οι άλλοι ξέρουν από πόλεμο, εμείς ξέρουμε από Ειρήνη. Θα κάνουμε πόλεμο στον πόλεμο για την Ειρήνη μας!
Κατερίνα: Με τι ;
Γεωργία: Με το θεατρικό μας!
Μελίσσα: Θα μας θάψουν κι εμάς!
Μαρία: Έτσι και η Ειρήνη δεν θα είναι πια μόνη της.
Κατερίνα: Τι παράξενες ιδέες.
Αρετή : Με την κωμωδία μας, θα γίνουμε οι κόρες που δεν απέκτησε η Αντιγόνη.
Μαριάννα: Ήρεμα, κορίτσια, μου σηκώθηκε η τρίχα!
Έλλη: Ποια τρίχα; Πάνε τα κολοκύθια!
Ιασμή: Θέλω κι εγώ να είμαι κόρη της Αντιγόνης...
[Σιωπή]
Μαρία: Θα δυσκολέψουν τα πράγματα...
Γεωργία: Μας αρέσουν τα δύσκολα.
Αρετή: Ποια θα έρθει μαζί μας για να ξεθάψουμε την Ειρήνη;
Όλες μαζί: Εγώ !
Κατερίνα: Τώρα τη βάψαμε...
Μελίσσα: Γιατί το λες αυτό;
Γεωργία: Μάλλον σκέφτηκε την ανάσταση
Κατερίνα: Όχι, όχι.
Γεωργία: Κάτι άλλο παίζει...
Μαρία: Το πουλί της Ειρήνης!
Έλλη: Τι περίεργα που είναι τα πράγματα.
Αντριάννα: Γιατί;
Έλλη: Πρώτα είχαμε κολοκύθι και τώρα θέλουμε πουλί!
Μαρία: Αριστοφανική επιρροή!
Μαριάννα: Από ένα σύμβολο στο άλλο.
Κατερίνα: Και πού λέτε να έθαψαν την Ειρήνη;
Γεωργία: Στο Αιγαίο...
Κατερίνα: Θα πάμε να πνιγούμε...
Μαριάννα: Θα ναυαγήσει η υποθέση....
Μελίσσα: Λέτε να την έθαψαν σε κάποιο νησί;
Ιασμή: Μπορεί, αλλά ποιο να είναι;
Έλλη: Η Μύκονος;
Μαριάννα: Αποκλείεται! Σε φάση κρίσης, αστειεύεσαι!
Έλλη: Μήπως στη Δήλο;
Μελίσσα: Αδύνατον! Απαγορεύεται!
Κατερίνα: Και γιατί;
Μελίσσα: Είναι ανθρώπινη αξία...
Έλλη: Δεν ξέρω, τι να πω;
Αρετή: Στο Καστελόριζο!
Κατερίνα: Δεν γίνεται !
Μαρία: Γιατί όχι!
Κατερίνα: Αφού δεν ανήκει στο Αιγαίο...
Μαρία: Ποιος το λέει αυτό;
Καττερίνα: Ο γείτονας!
Μαρία: Κι εσύ ακούς τι λέει ο γείτονας...
Κατερίνα: Έλα ντε...
Γεωργία: Εκεί θα την έθαψαν.
Ιασμή: Θυμήθηκα κάτι άλλο...
Αντριάννα: Τι πράγμα;
Ιασμή: Μερικοί λένε ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια.
Αντριάννα: Ξέχασαν όμως ποιος τα ψαρεύει...
Ιασμή: Αυτό σκέφτηκα τώρα.
Κατερίνα: Θα πάμε για ψάρεμα;
Γεωργία: Έτσι θα σώσουμε την Ειρήνη.
Έλλη: Κι αν μας πιάσουν;
Μαρία: Τα είπαμε αυτά. Δεν είμαστε κότες.
Μαριάννα: Ούτε αετίνες ειμαστε.
Μαρία: Είμαστε πολλές πάντως.
Έλλη: Και το χελιδόνι ένα!
Γεωργία: Θα κάνουμε το μετέωρο βήμα του πελαργού!
[Εμπρός το κάνουν όλα]
Μελίσσα: Για πόση ώρα;
Μαρία : Όσο κρατάει η αναφορά.
Μελίσσα: Ποια αναφορά;
Μαρία: Στις όρνιθες.
Μαριάννα: Γεμίσαμε πουλιά. Θα το χαρούν στο κοινό...
[όλα κοιτάζουν το κοινό με υποννοούμενο.]
Μαρία: Είδατε, πάλι χαμογέλασαν...
Γεωργία: Περισσότερο οι γυναίκες μάλιστα!
Αρετή: Έχουν μελετήσει καλύτερα τον Αριστοφάνη.
Γεωργία: Σίγουρα.
[Ξαναμπαίνουν στη σειρά. Ίδιο κόλπο με τα πρόσωπα.]
Αρετή: Ένιωσα το πνεύμα του Θανάση!
Μαρία: Μάλλον κάτι θέλει να μας πει...
Μελίσσα: Εκεί που είναι κάτι θα ξέρει...
Κατερίνα: Και σε μας ποιος θα μας το πει;
Γεωργία: Κάτι θα βρει ο συγγραφέας...
Ιασμή: Ένας τόνος είναι η διαφορά μεταξύ γελοίου και γέλιου κι όμως ενώ το γελοίο δεν σκοτώνει, μπορεί να πεθάνεις στο γέλιο.
Αντριάννα: Πες μου ότι είναι ιδέα του, αυτό που είπες..
Γεωργία: Ποιος άλλος;
Μαρία: Ενώ η κοινωνία δεν τους δίνει σημασία, ο Αριστοφάνης μας έδωσε το πνεύμα και ο Θανάσης τον τόνο.
Μελίσσα: Και τι θέλει να πει αυτό;
Αρετή: Το γέλιο είναι ανθρώπινο στοιχείο, έλεγε ο Αριστοτέλης.
Γεωργία: Το γέλιο είναι και ανθρωπιά μας.
Μαριάννα: Και πώς θα τα βγάλουμε πέρα με τους εχθρούς της Ειρήνης;
Μαρία: Θα τους πεθάνουμε στο γέλιο!
Έλλη: Σωστά, δεν πρέπει να τους παίρνουμε στα σοβαρά, αλλιώς χαθήκαμε.
Γεωργία: Όταν θα μας επιτεθούν...
Μαρία: Θα γελάσουμε!
Γεωργία: Και θα τρώμε σοκολατάκια!
Μαριάννα: Τι σοκολατάκια;
Αρετή: Του Λεωνίδα!
Γεωργία: Πόλεμος στον πόλεμο!
Μαρία: Ζήτω η Ειρήνη!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails