Η Ίμβρος, ο δάσκαλος Δανιήλ Δανιηλίδης και η εξωτερική πολιτική των πολιτικών ανδρών της Ελλάδος

«Αυτοί είναι μποστάν-κουρκουλούκ = σκιάχτρο στο χωράφι με τα καρπούζια, που είναι ανίκανο να διώξει ενεργητικά τους εχθρούς». Ανώνυμος Ίμβριος, για τους Έλληνες πολιτικούς.

Το χωριό Αγρίδια

Αρχές του 1994. Ο συνταξιούχος δάσκαλος Δανιήλ Δανιηλίδης από την Αλεξανδρούπολη, ζήτησε οικειοθελώς και αμισθί να τοποθετηθεί από το υπουργείο Παιδείας στην Ίμβρο, για να διδάξει στα τελευταία πέντε Ελληνόπουλα του νησιού τη γλώσσα και την ιστορία της πατρίδας μας. Η είδηση έκανε τον γύρο της Ελλάδος. Δεν μπόρεσε όμως η κακόμοιρη να φτάσει μέχρι τ’ αυτιά της ψυχής και της καρδιάς των ανθρώπων που κυβερνούσαν τότε την χώρα. Η μητέρα πατρίδα προ πολλού είχε εγκαταλείψει τους Ίμβριους στην αναισθησία της τουρκικής αδιαλλαξίας.

Τι ζήτησε ο δάσκαλος; Εξασφάλιση της διαμονής του και την προσωπική του ασφάλεια κατά την εκεί παραμονή του. Και προσέξτε παρακαλώ. Η απόφασή του αυτή δεν ήρθε να επισφραγίσει μια μοναχική ζωή ή μια ανεπιτυχή καριέρα. Εκτός από την οικογένειά του είχε δυο ανθούσες επιχειρήσεις. Το δράμα των προσφύγων και των μειονοτήτων το ήξερε από πρώτο χέρι. Από το 1964 μέχρι το 1971 υπηρέτησε σε σχολεία του Νομού Έβρου, χριστιανικά και μουσουλμανικά, καθώς και στα ελληνικά σχολεία της ομοσπονδιακής Γερμανίας.

Για την περίπτωση της Ίμβρου ο ίδιος θα πει: «Δεν είναι σωστό να αφήνουμε έρμαια των εποίκων τα Ελληνόπουλα. Δεν είναι μόνο η εκμάθηση της γλώσσας. Αν μάθεις γράμματα προχωράς. Δεν μένεις στάσιμος. Υπάρχει μέλλον. Κι αυτό μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για να μη φύγουν κι οι εναπομείναντες Έλληνες από την Ίμβρο ή γιατί όχι και για παλιννόστηση όσων έφυγαν».

Από τον ίδιο, το ιστορικό της εκπαίδευσης στο νησί.

Α. μέχρι το 1922 τα σχολεία είναι ελληνικά

Β. από το 1923 μέχρι το 1940 έγιναν ελληνοτουρκικά. Η συνθήκη της Λωζάνης έδινε την δυνατότητα στους Έλληνες να διευθύνουν οι ίδιοι τα σχολεία τους.

Γ. από το 1941 έως το 1964 έγιναν τουρκοελληνικά.

Δ. από το 1964 μέχρι σήμερα απαγορεύτηκε η διδασκαλία της ελληνικής βάσει (και καθ’ υπέρβαση και παραβίαση) του άρθρου 14 του Νόμου 1151/1927, ειδικού Νόμου περί νήσων.

ΓΝΩΜΕΣ ΙΜΒΡΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ

Έχουμε στοιχεία και αποδείξεις, που όταν η Ίμβρος εχάνετο, όταν οι ταπεινοί Ίμβριοι κατέφευγαν στις Ελληνικές Προξενικές Αρχές της Πόλης για σωτηρία και έλεος, αυτοί μας ειρωνεύοντο. Χρυσ. Ν. Χριστοφορίδης. Πρόεδρος Συλλόγου Ιμβρίων Αθηνών.

Κατ’ αρχήν δεν πρέπει να στηριχτούμε στην συμπαράσταση του Αθηναϊκού κράτους, το οποίο εστιάζει τα προβλήματα του Ελληνικού κράτους και Έθνους στο νέφος, την λειψυδρία και το Μετρό της Αθήνας και ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με το κατεπείγον και ζωτικό θέμα των νησιών Ίμβρος και Τένεδος. Βασίλης Θωμαΐδης. Πρόεδρος Εταιρείας Μελέτης Ίμβρου και Τενέδου.
Αυτοί είναι μποστάν-κουρκουλούκ = σκιάχτρο στο χωράφι με τα καρπούζια, που είναι ανίκανο να διώξει ενεργητικά τους εχθρούς. Ανώνυμος Ίμβριος, για τους Έλληνες πολιτικούς.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΑΠΟ:

Ίμβρος

Σύλλογος Ιμβρίων Αθηνών

Ιμβριακή Ένωση Μακεδονίας-Θράκης
Πηγή
http://www.athriskos.gr/modules/news/article.php?storyid=2222