ΕΝΑ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΝΤΙΔΑΝΕΙΩΝ

Στυλογράφος = stylographe στα Γαλλικά, που συντομεύτηκε σε stylo και επέστρεψε έτσι στην Ελλάδα. Καθώς και το style-> στύλος-> μορφή > άγαλμα.
Άλλη μια περίπτωση αντιδανεισμού λέξεων, από τις δεκάδες που έχουν γίνει. paper = χαρτί.. αλλά προέρχεται από την Αρχαία Ελληνική λέξη «πάπυρος” όπως και το γαλλικό papier.
message = το μεσάζον (κάτι που μεσολαβεί κατά την επικοινωνία και τη συνδιαλλαγή μεταξύ δύο ατόμων)… messenger = ο μεσάζων. Κανονικά παλιά αναφερόταν σαν message text (δηλαδή μεσάζον κείμενο) αλλά η λέξη text παραλείπεται πια.
Η γαλλική λέξη προφίλ (profil) προέρχεται από το πρόθεμα προ- και τη λέξη φίλιος, δηλαδή "δικός μου, φιλικός προς εμένα” και σε ελεύθερη μετάφραση θα σήμαινε "πρόλογος για μένα, δηλαδή πριν με γνωρίσεις κατ’ ιδίαν”
Όλες σχεδόν οι ελληνικές προθέσεις (εν-, εξ-, από-, επί-, προ-, παρά-, μετά-, ομο-) έχουν περάσει αυτούσιες στις περισσότερες ξένες γλώσσες, σχηματίζοντας χιλιάδες λέξεις. π.χ. en στα Γαλλικά, in στα Αγγλικά = εν (Ελληνικά) pro, apo κ.ά.
Το Αγγλικό is αποτελεί συντομογραφία του ίστημι, όπως και το γερμανικό ist
night. προέλευση από τη «νύχτα”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΝΑ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΝΤΙΔΑΝΕΙΩΝ"

Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων

Του Νίκου Λυγερού

Στην εφήμερη ζωή μας σπάνια ξέρουμε αν ένας αγώνας αξίζει. Παλεύουμε από ανάγκη δίχως να γνωρίζουμε αν υπάρχει ένα αξιολογικό στοιχείο που αποδεικνύει με έναν αντικειμενικό τρόπο την ορθολογία της στάσης μας.
Η αναγνώριση της γενοκτονίας ανήκει σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις όπου η ανθρωπιά αγγίζει άμεσα την ανθρωπότητα.
Ο αγώνας αυτός έχει αξία ανεξάρτητα από τους αγωνιστές του. Όταν ένας ολόκληρος λαός έπεσε θύμα της απανθρωπιάς, είναι η ίδια η ανθρωπότητα που πληγώθηκε. Το ίδιο ισχύει και για τη γενοκτονία των Ποντίων.
Δεν είναι μόνο ένα τοπικό πρόβλημα που αφορά μια μειονότητα. Ο Πόντος ως ελληνικό στοιχείο και ως ακριτική οντότητα του πολιτισμού μας είναι μια από τις ιδιομορφίες που χαρακτηρίζει την πολλαπλότητά μας.
Συνεπώς δεν πρέπει να απομονώσουμε το Ποντιακό ούτε ως ιστορικό γεγονός ούτε ως στρατηγικό στόχο. Αντιθέτως πρέπει να ενσωματώσουμε την τεχνογνωσία που έχουμε στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το παράδειγμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων είναι και ενδεικτικό και αποτελεσματικό διότι οι ενδιάμεσοι στόχοι που επιτεύχθηκαν δεν οφείλονται σε κρατικούς θεσμούς μα σε lobbies.
Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1987, η Αρμενία ως κράτος ανεξάρτητο δεν υπήρχε ακόμα. Άρα το κρατικό πλαίσιο δεν είναι απαραίτητο και κατά συνέπεια δεν αποτελεί μια δικαιολογία της αδράνειας. Το παράδειγμα της ευρωπαϊκής αναφοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πρόβλημα της Ίμβρου το 2004 είναι θεαματικό διότι πολλοί Έλληνες θεωρούσαν ότι ήταν μόνο και μόνο μια από τις χαμένες πατρίδες. Όμως το πιο αποτελεσματικό παράδειγμα στο προσωπικό επίπεδο είναι ο πρόσφατος κυπριακός αγώνας στον τομέα των μαζικών προσφυγών εναντίον της Τουρκίας. Διότι σε αυτό το επίπεδο κάθε πρόσφυγας συμβάλλει στην έμμεση απελευθέρωση της πατρίδας του μετατρέποντας ένα ηθικό και ανθρώπινο πρόβλημα σε ένα που μπορεί να χαρακτηριστεί ως οικονομικό και στρατηγικό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων"

Πρίαμος και Αχιλλέας – Ικεσία και έλεος

Μια από τις πιο συγκλονιστικές σκηνές -αν όχι η πιο συγκλονιστική- τής Ιλιάδας τού Ομήρου, είναι αυτή που περιγράφεται στην τελευταία ραψωδία (Ω) τού επικού αυτού έργου, όπου ο Πρίαμος μεταβαίνει στην σκηνή τού Αχιλλέα για να ζητήσει το πτώμα τού νεκρού του γιου, Έκτορα.
Περιληπτικά το προηγούμενο ιστορικό: Ο Αχιλλέας, λόγω διένεξής του με τον αρχιστράτηγο Αγαμέμνονα, αρνείται να πολεμήσει. Η απουσία του είναι πλήγμα για τούς Έλληνες και κάνει τούς Τρώες να αναθαρρήσουν. Ο αδελφικός του φίλος Πάτροκλος, τον πείθει να τού δώσει την πανοπλία του, έτσι ώστε να νομίσουν οι Τρώες ότι ο Αχιλλέας μπήκε στην μάχη και να τρομάξουν. Ο Έκτορας, γιος τού βασιλιά τής Τροίας, Πρίαμου, σκοτώνει τον Πάτροκλο, νομίζοντάς τον για τον Αχιλλέα. Γύρω από το νεκρό σώμα τού Πάτροκλου γίνεται μάχη και στο τέλος οι Έλληνες κατορθώνουν να το πάρουν, αλλά ο Έκτορας τού έχει πάρει την πανοπλία. Ο Αχιλλέας θρηνεί τον θάνατο τού φίλου του και ορκίζεται εκδίκηση, επιδιώκοντας μονομαχία με τον Έκτορα. Ο Πρίαμος προσπαθεί ανεπιτυχώς να αποτρέψει τον γιο του από το να βαδίσει προς τον βέβαιο θάνατο. Ο Αχιλλέας κερδίζει την μονομαχία και σκοτώνει τον Έκτορα, παίρνοντας πίσω την πανοπλία του. Ακολούθως, δένει το άψυχο σώμα τού Έκτορα στο άρμα του και το περιφέρει σέρνοντάς το γύρω από τα τείχη τής Τροίας, ενώ στην συνέχεια το μεταφέρει στο ελληνικό στρατόπεδο.
Στην ραψωδία «Ψ» (μετάφραση Νίκου Καζαντζάκη και Ιωάννη Κακριδή), την ώρα που ο Αχιλλέας θρηνεί τον Πάτροκλο, ο συντετριμμένος γέροντας Πρίαμος, συγκεντρώνει όλα τα ψυχικά του αποθέματα και αποφασίζει να επισκεφθεί τον Αχιλλέα και να τον παρακαλέσει να τού παραδώσει το πτώμα τού γιου του…

Μη με κρατάτε, φίλοι, αφήστε με, κι ας με πονάει η καρδιά σας, να βγω απ᾿ το κάστρο μόνος, στ᾿ άρμενα τ᾿ Αργίτικα να φτάσω, και να προσπέσω στον ανήμερο, στον άγριο ετούτον άντρα· μπορεί και να ντραπεί τα χρόνια μου, μπορεί τα γερατιά μου να συμπονέσει ότι είναι γέροντας κι ο κύρης ο δικός του, που τον γεννούσε και τον έθρεφε, βαρύ κακό να γένει στους Τρώες, μα εμένα απ᾿ όλους πότισε τα πιο πικρά φαρμάκια ότι τόσους γιους τρανούς μου εσκότωσε πα στον ανθό της νιότης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πρίαμος και Αχιλλέας – Ικεσία και έλεος"

Ορέστης και Ηλέκτρα (Επεισόδιο 2)

Επεισόδιο 2: Η κατοχή των Μυκηνών και το πένθος της Ηλέκτρας
Του Νίκου Λυγερού

Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου

Μπροστά στον τάφο του Αγαμέμνονα.

Κορυφαίος
Θεοί, πώς μπορείτε να της επιβάλλετε μια τέτοια μοίρα; Σκύβει τη ράχη και υποφέρει το ανυπόφορο. Στην Ηλέκτρα γλυκά. Ηλέκτρα! Την πλησιάζει. Κοιμάσαι;

Ηλέκτρα, ξαπλωμένη
Ξαπλώνω σ’ αυτή τη γη για να νιώθω καλύτερα τον πόνο. Έτσι μπορώ να αισθάνομαι ακόμη την τελευταία ανάσα του πατέρα μου.

Κορυφαίος
Δοκίμασε να ζήσεις, προσπάθησε να ξεχάσεις. Δεν μπορείς να ζεις αιώνια μέσα στη δυστυχία.

Ηλέκτρα, ενώ ανορθώνεται παραμένοντας ωστόσο καθήμενη.
Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω; Η δυστυχία έχει λευκάνει τις νύχτες μου. Και μια μαύρη νύχτα σκότωσε τις ιδέες μου. Η σημαία της κατοχής διαπερνά το πνεύμα μου, όπως ο διπλός πέλεκυς που έσκισε το κρανίο του πατέρα μου.

Κορυφαίος
Ο πόνος σκληραίνει την καρδιά σου. Εσύ, που ήσουνα τόσο γλυκιά πριν …

Ηλέκτρα
Δεν είν’ ο πόνος που σκληραίνει τη καρδιά μου, είναι το αίσθημα της αδυναμίας μπροστά στο πεπρωμένο, το αδυσώπητο πεπρωμένο που συνθλίβει τους ανθρώπους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ορέστης και Ηλέκτρα (Επεισόδιο 2)"

Ηρόδοτος 'απροσδόκητη κι αιφνιδιαστική ευημερία'

«Η πιο συνηθισμένη συνέπεια της απροσδόκητης κι αιφνιδιαστικής ευημερίας ενός λαού είναι να γίνουν οι πολίτες ματαιόδοξοι και αλαζόνες.
 Αντίθετα, τα καλά που αποκτήθηκαν με τη φρόνηση είναι πιο σίγουρα και διατηρούνται περισσότερο από εκείνα που φέρνει η τύχη.
Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι είναι πιο ικανοί να αποκρούσουν την κακοδαιμονία, παρά να φυλάξουν την ευημερία τους.»

Ηρόδοτος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ηρόδοτος 'απροσδόκητη κι αιφνιδιαστική ευημερία'"

Η τύχη των οστών περιπου 10.000 Ελλήνων Μαχητών που έπεσαν στην Αλβανια το 1940-41

Η Πολιτεια θα πρεπει συντομα να μεριμνησει για την εξευρεση μιας πρεπουσας λυσης στο προβλημα της ιδρυσεως στρατιωτικου νεκροταφειου στην Αλβανια, που θα συγκεντρωσει τα διασπαρτα οστα των πεσοντων, που επεσαν μαχομενοι μαχομενοι κατα των Ιταλων.
Οι Γερμανοί νεκροί στην Ελλάδα κατά τον Β΄ ΠΠ, έχουν ταφεί σε δύο Γερμανικά στρατιωτικά Νεκροταφεία, που βρίσκονται στη Ραπεντόσα της Αττικής και στο Μάλεμε της Κρήτης, τα οποία φροντίζουν Γερμανικές οργανώσεις και αρχές. Εκεί αναφέρονται τα ονόματα 15.000 περίπου Γερμανών νεκρών και χαμένων στρατιωτικών. Από αυτό γίνεται σαφές ότι οι Γερμανοί δεν έκαναν «στρατιωτικό περίπατο» στην Ελλάδα, έχοντας πληρώσει σοβαρότατο τίμημα σε νεκρούς.
Το σύνολο των Ελλήνων νεκρών μαχητών το 1940-41, ανήλθε σε περίπου 14.000, εκ των οποίων οι σχεδόν 10.000 έπεσαν στην Αλβανία μαχόμενοι κατά των Ιταλών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η τύχη των οστών περιπου 10.000 Ελλήνων Μαχητών που έπεσαν στην Αλβανια το 1940-41"

Ν.Λυγερούς - Συνέντευξη Ανθρώπων Έργα" 14/5/11

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού
στην εκπομπή του Σταύρου Πλουμιστού
"Ανθρώπων Έργα"
Ράδιο Πολιτισμός, Μέρος 2ο
14/05/2011

http://www.lygeros.org/Interviews/anthrwpwn_erga_20110514.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν.Λυγερούς - Συνέντευξη Ανθρώπων Έργα" 14/5/11"

Τα φαγητά των Αρχαίων Ελλήνων

Πόσο έχουν αλλάξει οι διατροφικές συνήθειες των νεοελλήνων σε σχέση με την αρχαιότητα;
Υπάρχουν σήμερα κοινά φαγητά με τους αρχαίους Αθηναίους;
 Τα παραδοσιακά ελληνικά ποτά και τρόφιμα που είναι γνωστά σε κάθε γωνιά της γης,ήταν εντελώς άγνωστα στην αρχαιότητα. Το ούζο που είναι διάσημο ελληνικό brand name οι αρχαίοι το αγνοούσαν, επειδή δεν γνώριζαν τον τρόπο της απόσταξης.
 Προϊόντα όπως η ζάχαρη, ο καφές, το ρύζι, οι ντομάτες, οι πιπεριές, οι πατάτες δεν υπήρχαν στο καθημερινό τους τραπέζι.

«Οι τροφές των αρχαίων», γράφει ο Σαρλ Πικάρ στο βιβλίο του με θέμα τη ζωή στην κλασική Ελλάδα, «σκοπό είχαν να ερεθίσουν και όχι να βαρύνουν το στομάχι, γι’ αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα». Για τους αρχαίους το καλό φαγητό ήταν ιεροτελεστία και εκείνοι το τιμούσαν δεόντως. Στα συμπόσια τους τα τραπέζια ήταν γεμάτα πολλά φαγητά και το κρασί έρρεε άφθονο, νερωμένο με γλυκό ή θαλασσινό νερό και αρωματισμένο με δενδρολίβανο ή μέλι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα φαγητά των Αρχαίων Ελλήνων"

Εταιρεία απο τα Διαβατά ανταγωνίζεται την Google!

Με τον γίγαντα Google φιλοδοξεί να… αναμετρηθεί μια εταιρεία με έδρα τα Διαβατά. Η εταιρεία Sboing έχει αναπτύξει μια πατέντα GPS-πλοήγησης που δίνει στον χρήστη δεδομένα όχι μόνο για τον δρόμο, αλλά και για τον χρόνο που…

θα χρειαστεί για να διανύσει μια διαδρομή, και σε πολλές περιπτώσεις πέφτει μέσα με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια από τον κολοσσό του ίντερνετ, που έχει στη διάθεσή του δεδομένα εκατοντάδων δορυφόρων.

Η σύλληψη της ιδέας ...είναι αρκετά απλή: κανείς δεν ξέρει καλύτερα τους δρόμους από αυτούς που τους χρησιμοποιούν. Ένας οδηγός-χρήστης του Sboing θα ανεβάσει δεδομένα για τον χρόνο που έκανε για μια διαδρομή, σημειώνοντας στοιχεία για τη μέση ταχύτητα, τις καιρικές συνθήκες και τα κυκλοφοριακά εμπόδια, τσεκάροντας τα σχετικά κουτάκια. Ένας άλλος οδηγός μπορεί απλά από το κινητό του να κατεβάσει τον σχετικό χάρτη και να υπολογίσει πόσο χρόνο θα χρειαστεί, αναλόγως των συνθηκών που επικρατούν.

Τι κίνητρο έχουν οι χρήστες να καταχωρούν δεδομένα από τις διαδρομές που κάνουν; Καταρχάς λαμβάνουν δωρεάν έναν πλοηγό αυτοκινήτου της Sboing. Όσο ανεβάζουν δεδομένα, κερδίζουν πόντους, τους οποίους “εξαργυρώνουν” κατεβάζοντας δωρεάν χάρτες.Σήμερα η εφαρμογή για την είσοδο στην πλατφόρμα της Sboing είναι διαθέσιμη σε κινητά τηλέφωνα που υποστηρίζονται από Windows, ενώ τους επόμενους μήνες θα υπάρχει σε i-phone και Blackberry.

Εφημερίδα Μακεδονία

http://pestanea.blogspot.com/2011/05/google_15.हटमल
Πηγή

http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/05/google.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εταιρεία απο τα Διαβατά ανταγωνίζεται την Google!"

Δείτε τι έλεγαν οι Ρώσοι για την ελληνική αντίσταση και βίντεο από τη παρέλαση στη Μόσχα

Μηνυμα του Ραδιοφωνικου Σταθμου της Μοσχας της 27ης Απριλίου 1942,

“..Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον Μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ητο δυνατόν να γίνει αλλοιώς διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμεν χρόνον διά να αμυνθώμεν.
Ως Ρωσοι και ως άνθρωποι θα σας ευγνωμονούμεν”.

http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=५६९६

Πηγή

http://gdailynews.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δείτε τι έλεγαν οι Ρώσοι για την ελληνική αντίσταση και βίντεο από τη παρέλαση στη Μόσχα"

Eισήγηση του Νίκου Λυγερού 18 Μαΐου

Eισήγηση του Νίκου Λυγερού με θέμα:

"Γενοκτονία των Ποντίων και Στρατηγική Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων".

Σύλλογος Ποντίων Ηλιούπολης Αθηνών " Η Τρυγόνα¨.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011, ώρα: 20.00, Δημοτικό Θέατρο Δημαρχειακού Μεγάρου.

Πρόσκληση: http://www.lygeros.org/Talks/Invit_20110518.jpg

Πρόγραμμα: http://www.lygeros.org/Talks/Programe_20110518.jpg

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Eισήγηση του Νίκου Λυγερού 18 Μαΐου"

Θήρα: ἡ μεγαλυτέρα ἔκρηξις ἡφαιστείου.

Μία πολύ ἐνδιαφέρουσα παρουσίασις γιὰ πολλὰ νέα στοιχεῖα ποὺ ἀλλάζουν τὶς γνώσεις μας γύρω ἀπὸ τὴν μεγάλη ἔκρηξι.
Ὅπως ἐπίσης προστίθονται νέα δεδομένα στοὺς ἐρευνητές τοῦ μέλλοντος. Τὸ πλέον ἐνδιαφέρον παραμένουν οἱ ἀπεικονίσεις.
Φιλονόη.
ΘΗΡΑ 1613 π.Χ.: Η μεγαλύτερη έκρηξη ηφαιστείου που γνώρισε η Ανθρωπότητα

Νέα δεδομένα στη χρονολόγηση της έκρηξης και στις συνέπειές της σε Μινωικό – Αιγυπτιακό Πολιτισμούς.

Συνέντευξη του ηφαιστειολόγου δρ Γιώργου Βουγιουκαλάκη.
Ήταν άνοιξη (κι αυτό αποδεικνύεται από σπόρους και γυρεόκοκκους, που βρέθηκαν στην ηφαιστειακή τέφρα) του 1.613 π.Χ., όταν έγινε η μεγαλύτερη έκρηξη ηφαιστείου, που έχει γνωρίσει η Ανθρωπότητα τα τελευταία τουλάχιστον 10.000 χρόνια, η οποία κατάστρεψε ολοσχερώς τη Θήρα και τα κοντινά νησιά σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων.
Από την έκρηξη σηκώθηκαν παλιρροϊκά κύματα, τα οποία σάρωσαν τις ακτές των κοντινών νησιών και της βόρειας Κρήτης. Αυτά κατέστρεψαν μεν κάποιους παραθαλάσσιους οικισμούς, δεν μπορεί να προκάλεσαν όμως, την έναρξη της παρακμής του Μινωικού Πολιτισμού, σύμφωνα με τον ηφαιστειολόγο δρ Γιώργο Βουγιουκαλάκη, ερευνητή του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (Ι.Γ.Μ.Ε.) και αντιπρόεδρο της Εταιρείας Στήριξης Σπουδών Προϊστορικής Θήρας.
Ο κ. Βουγιουκαλάκης σε συνέντευξη, που παραχώρησε στην «Ελεύθερη Έρευνα» έθεσε υπ’ όψη μας τα νέα επιστημονικά δεδομένα, που προέκυψαν από τη χρήση μεθόδων ραδιενεργού άνθρακα (C 14), δεντροχρονολόγησης και παγοχρονολόγησης, σύμφωνα με τα οποία η έκρηξη έγινε τουλάχιστον 100-150 χρόνια νωρίτερα από τη συμβατική ημερομηνία (1.500 π.Χ.), η οποία είχε βασιστεί σε συγκριτικές μελέτες της τεχνικής των αγγείων και σε Αιγυπτιακές πηγές.
 Πρόσφατα δε, μετά την εξέταση από Πανεπιστήμιο της Δανίας ενός κλαδιού ελιάς, που είχε θαφτεί στην τέφρα της έκρηξης, επαληθεύτηκε τελικά, ότι η έκρηξη έγινε το 1.613 π.Χ. και διήρκεσε μόλις 2-3 εικοσιτετράωρα.

Η δημιουργία και η εξέλιξη του ηφαιστείου της Θήρας.

(Απεικόνιση Ν. Ανδρουλακάκης, Γ. Βουγιουκαλάκης – Ι.Γ.Μ.Ε.).

«Ε.Ε.»: Κύριε Βουγιουκαλάκη, πότε εντοπίζετε την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας;
- Ουσιαστικά, το θέμα της χρονολόγησης της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας έχει ήδη εντοπισθεί το 1.613 π.Χ. με μια απόκλιση μερικών χρόνων πριν ή μετά, που όμως δεν ξεπερνούν την δεκαετία. Η βεβαιότητά μας αυτή, επισφραγίσθηκε με το σπουδαίο νεοανκαλυφθέν εύρημα, δηλαδή ένα κλαδί ελιάς, με ρίζες και φύλλα, που βρέθηκαν στην καλδέρα του ηφαιστείου της Θήρας. Οι προηγούμενες χρονολογήσεις, που είχαν γίνει σε φυτά με μικρή διάρκεια ζωής μας άφηναν κενά, ενώ τώρα μπορούμε πάνω στο ίδιο δείγμα να εφαρμόσουμε μια σειρά από χρονολογήσεις C 14. Παράλληλα όμως με αυτό έγιναν και άλλες έρευνες από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο Κορνέλ, και σε πάρα πολλές θέσεις του Αιγαίου, που επιβεβαίωσαν ως χρονολογία έκρηξης του ηφαιστείου το 1.613 π.Χ., με μια ελάχιστη απόκλιση, όπως είπαμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Θήρα: ἡ μεγαλυτέρα ἔκρηξις ἡφαιστείου."

Ελληνοκύπριοι σε φυλακές και στρατόπεδα της Τουρκίας, σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα της ΚΥΠ

Σχόλιο Σ.Ο.: Όχι, δεν είναι μια φρέσκια είδηση. Αποδελτιώνουμε ένα άρθρο της εφημερίδας ‘Μακεδονία’, ημερομηνίας 10 Μαρτίου 1996. Για να θυμίσουμε στους Έλληνες, Ελλαδίτες και Κύπριους, πως πριν 15 χρόνια, όταν ο ημερήσιος τύπος έκανε αναφορές στην ΚΥΠ, δεν ήταν μόνο για φακέλωμα και παρακολούθηση πολιτών, για χειραγώγηση από το Προεδρικό και υπόνοιες για διάβρωση από την Επαγρύπνηση και τον υπόκοσμο ['Φιλελεύθερος' 18/02/2009]. Η ΚΥΠ, τότε, έκανε και ριψοκίνδυνες αποστολές στα βάθη της Τουρκίας για να ανακαλύψει τους αγνοούμενους μας.

Ναι, πριν 15 χρόνια, μερικά ΜΜΕ ενδιαφέρονταν ακόμη για τους αγνοούμενους. Τα ΜΜΕ μιλούσαν για τον Ντενκτάς άφοβα, δεν λιβάνιζαν την τουρκική ακροδεξιά όπως πράττουν σήμερα με τον Έρογλου. Πριν 15 χρόνια, μέχρι και ο -αξιολάτρευτος των απανταχού Νεοκυπρίων- Γιώργος Βασιλείου, το γύριζε η γλώσσα του και μιλούσε ακόμη κι’ αυτός για τον «Ελληνισμό» που «πρέπει ενωμένος» να διατυμπανίσει στους Τούρκους «ότι είμαστε έτοιμοι να υπερασπίσουμε τα εθνικά μας δικαιώματα». Τότε, πριν 15 χρόνια, που αφού σεβόμασταν περισσότερο εμείς τον εαυτό μας και δεν είμασταν ένα αξιοθρήνητο κράτος που ικετεύει εδώ και εκεί, η Νεολαία των Αρμενίων Ελλάδας δήλωνε «την αμέριστη συμπαράστασή της» σε μας, τον «φίλο κυπριακό λαό»…

εφ. ‘Μακεδονία’ Θεσσαλονίκης
«Ελληνοκύπριοι σε φυλακές και στρατόπεδα της Τουρκίας»
10 Μαρτίου 1996

ΛΕΥΚΩΣΙΑ, 9. (Μακ. Πρακτ.).- Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι κρατούνται σε στρατόπεδα, σε φυλακές, υψίστης ασφαλείας, αλλά και σε ορυχεία στα βάθη της Τουρκίας, όπως αποκαλύπτει άκρως απόρρητο έγγραφο της κυπριακής υπηρεσίας πληροφοριών σύμφωνα με δημοσίευμα του εβδομαδιαίου κυπριακού περιοδικού “Σελίδες”, που υπογράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Παράσχου.

Απόρρητα έγγραφα αναφέρονται σε μαρτυρίες Τούρκων στρατιωτικών, χωροφυλάκων αλλά και πολιτικών κρατουμένων, οι οποίες σε συνάρτηση με επίσημα τουρκικά στοιχεία διαψεύδουν τον Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος δήλωσε πριν από λίγες μέρες ότι όλοι οι αιχμάλωτοι του 1974 εκτελέστηκαν από τους Τουρκοκυπρίους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνοκύπριοι σε φυλακές και στρατόπεδα της Τουρκίας, σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα της ΚΥΠ"

Συμμαχία αστέρων για την Ελλάδα

Ενώνουν τις δυνάμεις τους για εθνικό σκοπό. Οι μεγάλοι αστέρες της Μέκκας του κινηματογράφου που έχουν ελληνική καταγωγή αποφάσισαν να βοηθήσουν τη χώρα μας και να την προβάλουν στο εξωτερικό όπως μόνο αυτοί γνωρίζουν και μπορούν.
Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, ο Τομ Χανκς και η σύζυγός του, Ρίτα Ουίλσον, είναι αυτοί που πήραν την απόφαση να δημιουργήσουν μία κινηματογραφική ταινία με φόντο την Ελλάδα. Στο πλευρό τους γι’ αυτό το «εθνικό σχέδιο» βρέθηκε από την πρώτη στιγμή η Νία Βαρντάλος, που είναι και μία από τις βασικές συνεργάτιδες του ζεύγους Χανκς τα τελευταία χρόνια, αλλά και η Μελίνα Κανακαρίδη. Ωστόσο,

δεν αποκλείεται στην ταινία να δούμε και άλλους ελληνικής καταγωγής ηθοποιούς, όπως η Τζένιφερ Άνιστον και ο Ζακ Γαλυφιανάκης.

Σε μεγάλο τραπέζι που έγινε τις ημέρες του Πάσχα στο σπίτι του Τομ Χανκς και της Ρίτα Ουίλσον παρευρέθησαν μεταξύ άλλων ο Τζιμ Γιαννόπουλος, πρόεδρος της Fox, αλλά και η Κορίνα Τσοπέη. Η ιδέα λοιπόν που έπεσε από τους οικοδεσπότες ήταν να γυριστεί μια ταινία εξ ολοκλήρου στη χώρα μας, όπως το «Mamma Mia». Σύμφωνα με τις ίδιες έγκυρες πηγές, η υπόθεση της ταινίας θα εξελίσσεται στη σημερινή εποχή, αλλά θα αντλεί στοιχεία από την αρχαία μυθολογία και θα έχει έντονη δράση. Σκοπός είναι να έχει πολλά εφέ και η ιστορία της να εξελίσσεται σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Μάλιστα, στην ίδια συζήτηση αναφέρθηκαν και ονόματα Ελλήνων ηθοποιών που θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε αυτήν, όπως ο Σπύρος Φωκάς, ο Νίκος Ψαράς αλλά και ο Αλέξης Γεωργούλης.

Τις επόμενες ημέρες, το ζεύγος Χανκς πραγματοποίησε επαφές, με δύο σπουδαίες ηθοποιούς ελληνικής καταγωγής: τη Νία Βαρντάλος και τη Μελίνα Κανακαρίδη, οι οποίες ανταποκρίθηκαν αμέσως θετικά। Γνωρίζουν, άλλωστε, ότι, όπου βάλουν το χεράκι τους οι Χανκς και Ουίλσον, θα προκύψει σπουδαίο αποτέλεσμα. Όπως φαίνεται, λοιπόν, όλα έχουν βρει τον δρόμο τους, ώστε η χώρα μας να γίνει το μεγάλο σκηνικό για μια μεγάλη χολιγουντιανή ταινία. Οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν μέσα στο καλοκαίρι και αφού οι συντελεστές πραγματοποιήσουν συναντήσεις και στη χώρα μας.
Πηγή

http://strymonas.blogspot.com/2011/05/blog-post_2367.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συμμαχία αστέρων για την Ελλάδα"

Η Υπογραφή της Τελευταίας Ελληνίδας Φαραώ

Η τελευταία ελληνίδα Φαραώ της Αιγύπτου, Κλεοπάτρα η Ζ' φιλοπάτωρ

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Στην τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα ο Γερμανός αρχαιολόγος Otto Rubensohn ανακάλυψε έναν πανάρχαιο τύμβο τριακόσια χιλιόμετρα από την Αλεξάνδρεια. Η περιοχή ονομαζότανε Αμπουσίρ ελ Μελέκ και ο αρχαίος τάφος έκρυβε πλούσιους αρχαιολογικούς θησαυρούς.
Μεταξύ των ευρημάτων υπήρχαν και μούμιες αδιευκρίνιστης χρονολόγησης.
Τότε υπήρχε η «συνήθεια» ό,τι έβρισκαν οι αρχαιολόγοι να το κουβαλούν στην πατρίδα τους.
Έτσι το 1904, μία μούμια έγινε πακέτο από τους εντόπιους με εντολή του αρχαιολόγου και στάλθηκε στο Αιγυπτιακό Μουσείο Βερολίνου (Berliner Ägyptischen Museum).
Ο τότε διευθυντής του γερμανικού μουσείου Dietrich Wildung παρατήρησε πως στο σκληρό χάρτινο περιτύλιγμα της μούμιας ήταν κολλημένο και ένα ασυνήθιστο σκληρό χαρτόνι. Ως ειδικός στην παπυρολογία, η αρχική έκπληξή του μετατράπηκε σε ενθουσιασμό. Το σκληρό χαρτόνι ήταν πάπυρος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Υπογραφή της Τελευταίας Ελληνίδας Φαραώ"

Την Ναυμαχία της Σαλαμίνας θέλουν να αναβιώσουν στο ΓΕΝ.Βρήκαν τρόπο,ψάχνουν λεφτά.

Τι σας γράφαμε προχθές; Ότι ο Α/ΓΕΝ Δ.Ελευσινιώτης εθεάθη στο νησάκι Αη Γιώργης,μεταξύ Πέραμα-Παλούκια,μαζί με το δήμαρχο της Σαλαμίνας. Μάθαμε λοιπόν το λόγο της επίσκεψης,αλλά και το όραμα που έχουν οι δυό τους.

Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορίες, ο δήμαρχος έχει καταφέρει να εξασφαλίσει το νότιο κομμάτι του μικρού νησιού. Εκεί θέλει να φτιάξει ένα μικρό μουσείο που θα έχει θέμα την πιο σημαντική Ναυμαχία της ιστορίας. Αυτή της Σαλαμίνας. Θέλει να τοποθετήσει κι ένα άγαλμα του Θεμιστοκλή.

Η αλήθεια είναι ότι σ΄ αυτή τη γωνιά του πλανήτη που όντως έγινε η σημαντικότερη ναυαμαχία της ιστορίας,τίποτα δεν υπάρχει για να τη θυμίζει. Συνεπώς η ιδέα είναι σωστή και βέβαια βρίσκει απολύτως σύμφωνο τον Α/ΓΕΝ ,ο οποίος είναι "Κουλουριώτης".

Το μέγα θέμα είναι που θα βρθεούν τα χρήματα για να γίνουν όλα αυτά τα ωραία.
Πηγή
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=9&art_id=5449

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Την Ναυμαχία της Σαλαμίνας θέλουν να αναβιώσουν στο ΓΕΝ.Βρήκαν τρόπο,ψάχνουν λεφτά."

ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ Εκδ. "Πελασγός"

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΛΕΞ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

"Κύπρος 1974 - Η Μεγάλη Προδοσία"

Εκδόσεις "ΠΕΛΑΣΓΟΣ - Ιωάν.Χρ.Γιαννάκενας"

Εχθές (10/5/2011) έλαβα από τον Γιάννη Γιαννάκενα, ιδιοκτήτη του Εκδοτικού Οίκου "Εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ" το παρακάτω μήνυμα:

"Αγαπητέ Κώστα,

Με χαρά σε ενημερώνω ότι το "διαμάντι" που συνέγραψες, με τίτλο "ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ", θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή 13-5-2011, κάνοντας πρεμιέρα στην Εκθεση Βιβλίου που ξεκινάει την ίδια ημέρα στο Ζάππειο.

Η Έκθεση του Ζαππείου θα διαρκέσει από την Παρασκευή 13/5 έως και την Κυριακή 29/5. Τα ωράρια είναι γιά τις καθημερινές από 6 μμ. έως 10.30 μμ και Κυριακές από 10.00 πμ έως 10.00 μμ.

Το περίπτερο των Εκδόσεων ΠΕΛΑΣΓΟΣ έχει τον αριθμό 11 και είναι στην αρχή της Έκθεσης.

Επίσης από το Σάββατο 14/5 θα διατίθεται και από το Κεντρ.Βιβλιοπωλείο μου στην Χαρ.Τρικούπη 14, τηλ.210-6440021.

Από την ερχόμενη εβδομάδα θα κυκλοφορήσει σταδιακά και στα Κεντρικά Βιβλιοπωλεία των Αθηνών αλλά και ακολούθως των υπολοίπων πόλεων.

Καλό μας ταξίδι!

Ιωάννης Χρ. Γιαννάκενας

Εκδόσεις "Πελασγός"

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε με μοναδικό σκοπό να βγεί όσο είναι δυνατόν προς τα έξω η αλήθεια γιά το "μαύρο καλοκαίρι" του 1974 στην Κύπρο. Βασίστηκε σε πολυετή έρευνα, διασταύρωση στοιχείων από 80 περίπου βιβλία Ελληνικά και ξένα (συμπ.Τούρκικων πηγών), συνεντεύξεις με βετεράνους....

Διότι οι Έλληνες και στην μητροπολιτική χώρα αλλά και στην Κύπρο πρέπει να μάθουν την αλήθεια μακριά από πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες! Αποδίδονται οι ευθύνες εκεί όπου φαίνεται να υπάρχουν ανεξάρτητα την πολιτικής ή στρατιωτικής "ακτινοβολίας" των προσώπων !!! Γιά τον συγγραφέα δεν υπάρχουν ..."ιερές αγελάδες της πολιτικής"! Υπάρχουν ΜΟΝΟ υπέυθυνοι ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ που επέφεραν απώλεια Εθνικού Εδάφους!

Πηγή

http://hellenicrevenge.blogspot.com/2011/05/1974.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ Εκδ. "Πελασγός""

Ορέστης και Ηλέκτρα (Επεισόδιο 1)

Επεισόδιο 1: Η επιστροφή από την εξορία και η αποστολή του Ορέστη

Του Νίκου Λυγερού

Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου

Μπροστά στην πύλη των Λεόντων στις Μυκήνες. Η ορχήστρα είναι άδεια, φωτισμένη με ένα πολύ ζωηρό φως. Αποπνέει μια αίσθηση ζεστασιάς. Ο Ορέστης και …ο Πυλάδης μπαίνουν στη σκηνή από τα δεξιά. Ο Πυλάδης βρίσκεται πάντα στα δεξιά του Ορέστη. Ο Ορέστης κατευθύνεται προς το κέντρο. Ο Ορέστης φιλά το χέρι του και στη συνέχεια σκύβοντας αγγίζει το χώμα με συγκίνηση.

Ορέστης

Πυλάδη, φίλε μου, ιδού η γη των προγόνων μου. Πάνω σε τούτη τη γη γεννήθηκαν η σκιά και το φως, το έγκλημα και η τιμωρία.

Πυλάδης

Εδώ λοιπόν είν’ η πατρίδα σου;

Ορέστης

Ναι! Χίλιες φορές ναι! Περιμένω αυτή τη στιγμή εδώ και τόσα χρόνια που έχω την εντύπωση πως γεννήθηκα μ’ αυτή τη λαχτάρα· την ώρα της πατρίδας μου, το φιλί της γης μου.

Πυλάδης

Εδώ, ο ήλιος έχει μια σπάνια ένταση.

Ορέστης

Είν’ ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο τρομερός. Αυτός ο κόσμος είναι δεμένος με τον ήλιο όπως ο μύθος με την ιστορία. Αναγνωρίζω την πατρίδα μου από τη μυρωδιά της ζέστης της.

Πυλάδης

Νιώθω τη γεύση του αρώματός της.

Ορέστης

Στη χώρα των ιδεών και των αντιθέσεων, είμαστε ακατάπαυστα πλημμυρισμένοι από φως και πεθαίνουμε, ωστόσο, διψασμένοι. Πάνω σε τούτη τη γη με τον ορίζοντα ώχρας, όπου φύτρωσε το πράσινο του κυπαρισσιού, ο χρόνος δεν κλαίει παρά μόνο σπάνια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ορέστης και Ηλέκτρα (Επεισόδιο 1)"

Η αρχαία μακεδονική πόλη Μένδη

http://visaltis।blogspot।com/2011/05/blog-post_4169।html

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Ο προσφιλής χώρος διεξόδου των Θεσσαλονικέων στη θερινή κυρίως, περίοδο, είναι η Χαλκιδική. Πέρα όμως από τις καταγάλανες και ολοκάθαρες ακτές της, υπάρχουν και χώροι με μεγάλη και σπουδαία ιστορία.

Η πόλη Μένδη της αρχαιότητας ήταν ένας πολύ σημαντικός τόπος αφού πέρα από το εξαιρετικό της κρασί ήταν γνωστή και για την πολιτιστική της ανάπτυξη.

Ο Θουκυδίδης μας πληροφορεί πως η Μένδη ήταν αποικία των Ερετριών που την ίδρυσαν στην χερσόνησο της Παλλήνης, στο δυτικό ή πρώτο πόδι της Χαλκιδικής.

Δεδομένου του ότι οι Χαλκιδείς και Ερετριείς είχαν αποικίες στα μακεδονικά παράλια ήδη από το 1.000 ή 1100 π.Χ., σύμφωνα με την αξιολόγηση των νεότερων ευρήματων, η ίδρυση της πόλης ανάγεται γύρω από την χρονολογία αυτή.

Ο κάτοικος της πόλης λεγόταν Μενδαίος. Η ονομασία της πόλης προέρχεται από το ηδύοσμο φυτό μίνθη ή μίνθα που φύονταν σε αφθονία στην περιοχή (στα λατινικά mentha, εξ ου και η μέντα).
Σχετικά με το όνομα Μένδη, το μεσαιωνικό λεξικό Σουίδα αναφέρει επιπλέον πως έτσι ονόμαζαν οι Αιγύπτιοι τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, υπήρχε μάλιστα και ιερό ‘του Μενδησίου παρ’ Αιγυπτίοις, εν ω άγαλμα τραγοσκελές ήν, ορθόν έχον το αιδοίον.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η αρχαία μακεδονική πόλη Μένδη"

Νέα Υόρκη: Το ομοσπονδιακό δικαστήριο αθώωσε τον Σωκράτη, 2410 χρόνια μετά

Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης αθώωσε το Σωκράτη μετά από 2410 χρόνια. Σε μια ιστορική δίκη, με αρχαιοελληνικά στοιχεία και συνάμα με σύγχρονες αντιλήψεις, δοσμένες με νομικές εκφάνσεις και χιούμορ, εκατοντάδες θεατές είχαν την ευκαιρία να βιώσουν μια εκπληκτική «παράσταση» της αλήθειας, του νόμου και της ελληνικής κληρονομιάς. Τη μεταφορά της δίκης του Σωκράτη, σε μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές δικαστικές αίθουσες της Αμερικανικής Δικαιοσύνης, ανέλαβε το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάση, καταφέρνοντας να πετύχει τη συμμετοχή κορυφαίων δικαστών και διαπρεπών δικηγόρων της νεοϋορκέζικης νομικής ελίτ.
Το δικαστικό σώμα διχάστηκε μπροστά σε χείμαρρο επιχειρημάτων και ρητορικών λόγων από τις δυο πλευρές, αναδεικνύοντας παράλληλα το διαχρονικό σκεπτικισμό για την πολύκροτη δίκη του Σωκράτη, που προβληματίζει κάθε φορά που μεταφέρεται ο χρόνος, ο τόπος και η επικρατούσα κατάσταση της τότε εποχής. Στη δίκη του Μανχάταν, η οποία ουσιαστικά δεν αποτελούσε αναπαράσταση, αλλά μια νέα εκδοχή, εξετάστηκαν όλες οι κατηγορίες που βάρυναν το Σωκράτη το 399 π. χ., με σκοπό να αποφανθούν οι Αθηναίοι αν είναι «ένοχος» ή «αθώος», κατηγορούμενος για «ασέβεια προς τους Θεούς» και για «διαφθορά των νέων».
Κατά τη δίκη, ο Σωκράτης επέδειξε θάρρος, είχε χιούμορ και σε μερικές περιπτώσεις προκαλούσε το δικαστήριο. Η κατηγορούσα αρχή υποστήριξε ότι οι ιδέες του διαφθείρουν τους νέους και αποσταθεροποιούν τους θεσμούς της Πολιτείας, ενώ οι συνήγοροι υπεράσπισης στήριξαν τα επιχειρήματά τους σε κλασσικά ντοκουμέντα και με σύγχρονες διατυπώσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νέα Υόρκη: Το ομοσπονδιακό δικαστήριο αθώωσε τον Σωκράτη, 2410 χρόνια μετά"

Ορέστης και Ηλέκτρα (πρόλογος)

Πρόλογος: Ο τρωικός πόλεμος και η κατάρα των Ατρειδών
Του Νίκου Λυγερού
Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου
Είσοδος του Χορού, κινήσεις συνόλου, πρόσωπα καλυμμένα με μαύρο.

Κορυφαίος

Από πού ν’ αρχίσω; Πώς να εξιστορήσω τη φοβερή συμφορά που έπεσε πάνω στο σπίτι των Ατρειδών. Και ποιος από σας έχει υποφέρει αρκετά για να καταλάβει την αφήγηση τούτη; Χρόνος.
Μόνον οι μάντεις μπόρεσαν να το προβλέψουν: Ο Κάλχας ήξερε να δει τον κίνδυνο, ο Τειρεσίας τον κατάλαβε, η Κασσάνδρα έζησε και τον είδε να πραγματοποιείται. Η προφητεία των αετών ήταν ωστόσο σαφής, μα κανείς άλλος από τον Κάλχα δεν είχε τα μάτια της σοφίας. Όλα ήταν Οργή κι Εκδίκηση. Ιδού γιατί έγινε η τερατώδης θυσία. Οι θεοί είχαν αποφασίσει να κάνουν το γένος των Ατρειδών να υποφέρει όσο κανένα άλλο. Χρόνος.

΄Ετσι οι Έλληνες έπλευσαν πάνω στο αίμα της φτωχής Ιφιγένειας. Και πολέμησαν δέκα χρόνια, ώσπου να χάσουν τους πιο γενναίους άνδρες τους. Ο πόλεμος, οι μάχες, οι αγώνες και οι μονομαχίες όλες οδήγησαν στην πυρά της απελευθέρωσης. Αυτή η φωτιά που λευτερώνει το κορμί από όλες του τις οδύνες και το εξαγνίζει για ν’ αναπαυθεί εν τέλει η σκόνη του μέσα στη γη. Χρόνος.

Δέκα χρόνια αγώνες και πόνοι προσφορά στη δόξα. Όμως η στόφα των ηρώων είναι πάρα πολύ βαριά για τους ζωντανούς, μόνον ο θάνατος είναι ικανός να πετύχει τούτον τον άθλο και σ’ αυτόν ταιριάζει η αθανασία. Σιωπή

Κίνηση του Χορού.

Η γνώση εξασφαλίζει μια αφηρημένη έννοια δύναμης, ακόμη κι η παντογνωσία καταφέρνει να μετατρέψει την πραγματικότητα μόνον με μικρές πινελιές. Ανεπαίσθητες στην αρχή, μα με τον χρόνο αποκτούν ενδιαφέρον. Κι οι θεοί είναι δάσκαλοι σε τούτη την τέχνη. Έτσι κάθε δράση, κάθε πράξη τού Τρωικού Πολέμου είχε και θα έχει συνέπειες στο σύνολο των ανθρώπων που κατοικούν στη γη των θεών που κάποιοι τη λένε Ελλάδα. Τη θυσία θα την ακολουθήσει μια εκδίκηση, την ιεροσυλία μία καταδίκη, το έγκλημα μία τιμωρία. Χρόνος.

Οι μάντεις ό,τι κι αν πουν, δεν θ’ αλλάξουν τίποτε, οι άνθρωποι δεν ακούνε παρά μόνον ό,τι θέλουν ν’ ακούσουν. Και τούτοι οι τελευταίοι, όσο πιο μεγάλοι είναι, τόσο πιο πολύ θαρρούν προστατευμένοι από τη μοίρα. Μα πληρώνουν πολύ ακριβά αυτή την ολέθρια έπαρση, διότι το πεπρωμένο τούς κτυπά με ακόμη μεγαλύτερη βία. Και πολύ συχνά είναι μοιραίο το πλήγμα τούτο. Σιωπή.
Κίνηση του Χορού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ορέστης και Ηλέκτρα (πρόλογος)"

Η Κρήτη μέσα από τα μάτια ενός στρατιώτη της Βέρμαχτ.

Έφτασε στην Κρήτη με τη στολή της Βέρμαχτ, Γενάρη του 1943, αλλά το όπλο του ήταν τα πινέλα και η φωτογραφική μηχανή. Ο Τσέχος στρατιώτης των κατοχικών στρατευμάτων, Ρούντο Σβαρτς, επιστρέφει, μέσα από το έργο του, στην Κρήτη, 67 χρόνια αφότου έφυγε από το νησί.



Ο Ρούντο Σβαρτς όταν έφυγε, το 1944, είχε στις αποσκευές του εκατοντάδες ασπρόμαυρες φωτογραφίες, δεκάδες έργα ζωγραφικής και ένα ημερολόγιο με 388 σελίδες, με σχέδια και ακουαρέλες, όπου κατέγραφε την καθημερινή ζωή, τους αρχαιολογικούς χώρους και τη φύση της Κρήτης, από τη Σούδα μέχρι τη Μεσαρά, τα Μάλια, την Κνωσό και τον Άγιο Νικόλαο.



Τα έργα του φιλοξενούνται στην έκθεση "Ρούντο Σβαρτς- Ένας ζωγράφος με τη στολή της Βέρμαχτ", στο Μουσείο Μπενάκη, που περιμένει τους φιλότεχνους μέχρι τις 29 Μαΐου και σημειώνει ήδη εξαιρετική επιτυχία.





«Ήταν ένας στρατιώτης της Βέρμαχτ που μέσα στον πόλεμο βρίσκει χρόνο να ζωγραφίζει», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αλέξης Καλοκαιρινός, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης και πρόεδρος της Εταιρίας Κρητικών Ιστορικών Μελετών, προσθέτοντας ότι ο Σβαρτς στις περιηγήσεις του στην Κρήτη «καταλήγει να καταγράφει ανθρώπους, μνημεία και φύση , με μια ματιά που δεν την έχουμε ξαναδεί».



Ο Κωστής Μαμαλάκης, επιμελητής Νεότερης Ιστορίας του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης, επισημαίνει ότι «αυτός ο στρατιώτης κατέγραψε καρέ-καρέ, με λεπτομέρειες, φυτά, πορτρέτα, τοπία, με τρόπο που θυμίζει τους περιηγητές του προηγούμενου αιώνα».



Μεγάλο μέρος από το έργο του Σβαρτς δώρισαν οι γιοί του στην Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών, θέλοντας να επιστραφεί η δουλειά του στρατιώτη-ζωγράφου στον τόπο που τον ενέπνευσε। Η πρώτη παρουσίαση των έργων έγινε τον περασμένο Μάιο, στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης.

 Οι γιοι του Ρούντο Σβαρτς, που πέθανε το 1982 στη Γερμανία, υποστηρίζουν πως ο πατέρας τους δεν έριξε ούτε ένα πυροβολισμό στα έξι χρόνια που υπηρέτησε στη Βέρμαχτ και μάλιστα, το τέλος του πολέμου τον βρήκε αιχμάλωτο στη Γιουγκοσλαβία.-
Πηγή
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=5667

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Κρήτη μέσα από τα μάτια ενός στρατιώτη της Βέρμαχτ."

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ: Οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας, η ΕΟΚΑ και οι απαγχονισμοί 1955/59

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Φανούλας Αργυρού

Αποσπάσματα από το κεφάλαιο με τίτλο:

Οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας,

η ΕΟΚΑ και οι απαγχονισμοί 1955/59

Μ16 a department known in the Foreign Office, politely, but not very sincerely, as the Friends - Monty Woodhouse.

(Η ΜΙ6, Μυστική Υπηρεσία Κατασκοπείας Εξωτερικού - British Intelligence, είναι ένα τμήμα γνωστό στο Foreign Office ευγενικά, αλλά όχι με μεγάλη ειλικρίνεια ως οι «Φίλοι») - Ελέχθη από τον Monty Woodhouse, ο οποίος ήταν ο σταθμάρχης της επώνυμης υπηρεσίας στην Τε­χεράνη, την περίοδο 1951 -1955).

Η περίοδος που οι Μυστικές Υπηρεσίες της Βρετανίας πραγματικά είχαν φθά­σει στο ζενίθ των δραστηριοτήτων τους, αναπόφευκτα ήταν εκείνη του Απε­λευθερωτικού Αγώνα 1955 - 59. Με κατασκοπείες, κόντρα κατασκοπείες, προ­σπάθειες να εισχωρήσουν στην οργάνωση ΕΟΚΑ, με στόχο την αποδυνάμωση και κατάρρευση της αφενός και την περισυλλογή όσο το δυνατό περισσοτέ­ρων πληροφοριών για τη δράση της αφετέρου. Το πως οι Βρετανοί του Macmillan κατάφεραν να μας αλυσοδέσουν χειροπόδαρα με τις συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, με την συνεργασία του Ευάγγελου Αβέρωφ και Κων­σταντίνου Καραμανλή (γνωστού ως νονού της Ανεξαρτησίας της Κύπρου) δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα πλήρως. Οι Μυστικές Υπηρεσίες της Βρετανίας (British Intelligence) και η αμερικανική αντίστοιχη - CIA, είχαν έντονα δραστη­ριοποιηθεί τα χρόνια 1955/59 στην απάνθρωπη εξαγορά συνειδήσεων στον ελ­ληνικό χώρο, μέχρι που πέτυχαν το μεγαλύτερο τους επίτευγμα (κατ' ιδίαν ομολογία), και μας επέβαλαν την γάγγραινα της Ζυριχικής «ανεξαρτησίας».

Για το θέμα έγραψε Βρετανός βουλευτής, με το ψευδώνυμο Nigel West. Στο βιβλίο του «Οι φίλοι» αναφέρει και τα εξής:

«Britain's post-war Secret Intelligence Operations: The key to the Cyprus success, which it certainly was, lies in the brilliant work done behind the scenes in Athens by the head of Station, Christopher Phillpotts, and his CIA colleague Al Ulmer. Phillpotts used characteristic initiative to mount a series of highly productive operations of a nature that are still too secret to be disclosed, while Ulmer and his staff bought influence by adding senior members of the Greek administration to the payroll...»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ: Οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας, η ΕΟΚΑ και οι απαγχονισμοί 1955/59"

Όταν η τέχνη αγγίζει το παιδί

Του Νίκου Λυγερού

Ανεξάρτητα αν αυτή η γνώση χρησιμοποιείται πρακτικά, είναι δεδομένο ότι το καλλιτεχνικό στοιχείο είναι απαραίτητο στην ανάπτυξη του παιδιού, όχι βέβαια με την έννοια της τέχνης αλλά με εκείνη της γνωστικής θεωρίας. Η τέχνη προσφέρει στο παιδί νοητικά σχήματα που δεν υπάρχουν στο φυσικό του περιβάλλον. Η μη άμεση πρόσβαση σε αυτά έχει την τάση να παράγει μια ανώνυμη μάζα δίχως ιδιαιτερότητες. Ενώ η τέχνη δίνει έμφαση σε ό,τι είναι διαφορετικό διότι παράγει δημιουργικότητα και εμπλουτίζει το άυλο του πολιτισμού. Εφόσον αποδεχτούμε ότι η τέχνη είναι σημαντική και ότι η πρόσβαση σε αυτή είναι αναγκαία, πρέπει να αναλύσουμε τη φύση της διότι δεν έχει το ίδιο ύφος σε όλες τις τέχνες. Η μουσική δίνει έμφαση στην ερμηνεία την τεχνική που είναι σχεδόν ανύπαρκτη στα εικαστικά. Η εκτέλεση της μουσικής a posteriori της δημιουργίας του έργου δίνει τη δυνατότητα της ανάλυσης της ερμηνείας πράγμα που δεν προσφέρει η απλή συνάντηση με έργα τέχνης. Είναι σίγουρο ότι το θέαμα των πινάκων είναι απαραίτητο για να κατανοήσουν πρακτικά τα παιδιά την εμβέλεια του έργου. Δεν αρκεί η φωτογραφία, η εικόνα του βιβλίου. Οι διαστάσεις του έργου είναι σημαντικές. Άρα είναι πάρα πολύ καλό να πηγαίνουμε με τα παιδιά στα διάφορα μουσεία που εκθέτουν και τα κλασικά και τα σύγχρονα έργα. Πρέπει όμως και να τα ακολουθούμε όπως ο Μέντορας τον Τηλέμαχο αλλιώς κοιτάζουν μόνο την επιφάνεια και δεν αγγίζουν το βάθος του νοήματος, συνεπώς δεν βλέπουν αφού βλέπουμε μόνο ό,τι καταλαβαίνουμε. Χρειάζεται εξάσκηση και το μάτι και ο νους. Τα πιο πολλά χρώματα του έργου είναι αόρατα.

Όμως όλα αυτά δεν αρκούν. Θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο να έχουν πρόσβαση και στον δημιουργό αλλά και στο εργαστήρι του. Λίγοι εκπαιδευτές δίνουν έμφαση σε αυτό το σημείο ενώ όλοι γνωρίζουν ότι είναι ο χώρος της δημιουργίας. Όλα τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ο δημιουργός είναι τα στοιχεία που πρέπει να γνωρίζει όσο το δυνατόν καλύτερα το παιδί για να τον ανακαλύψει και όχι να περιμένει παθητικά την αποκάλυψή του από τον εκπαιδευτή. Επιπλέον η ύπαρξη του δημιουργού μετατρέπει τον δάσκαλο σε ερμηνευτή. Κάθε δάσκαλος ερμηνεύει για τα παιδιά το έργο του δημιουργού δίχως να είναι παντογνώστης όπως πολλοί το θεωρούν εικονικά. Η συνάντηση του παιδιού με τον δάσκαλο και τον δημιουργό στο εργαστήρι του είναι ένας ιδανικός στόχος που πρέπει να επιτευχθεί όταν είναι εφικτός. Αυτή η συνάντηση δίνει τους ρόλους και θέτει τα όρια του καθενός. Το πλαίσιο αυτό λειτουργεί καταλυτικά στην ανάπτυξη των νοητικών δομών του παιδιού που δεν βλέπει πια μονόπλευρα την τέχνη και τότε αυτή μπορεί να το αγγίξει. Η συνάντηση είναι σημαντική αλλά η ουσία είναι το άγγιγμα της τέχνης. Διότι το παιδί δεν είναι πολιτισμός, γίνεται. Και στον τομέα της τέχνης η μάθηση είναι από τους κυριότερους παράγοντες ανάπτυξης. Ο στόχος δεν είναι καλλιτεχνικός, είναι γνωστικός και αφορά όλα τα παιδιά ανεξάρτητα από τις τάσεις που θα έχουν μερικά από αυτά. Η ανάπτυξη θα είναι όντως διαφορετική όμως το καταλυτικό στοιχείο της τέχνης ισχύει για όλα. Αυτό πρέπει να αντιληφθούν οι δάσκαλοι.

Πηγή: http://www.lygeros.org/1083-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν η τέχνη αγγίζει το παιδί"

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΙΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΙΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο λιμός - το πλιάτσικο και η κατάρρευση της αγοράς

Mark Mazower

Στην Ελλάδα του Χίτλερ - Η εμπειρία της Κατοχής-Εκδόσεις Αλεξάνδρεια

«Θα ήθελα να κάνω μια παρέκβαση, για να σας ζητήσω να θυμηθείτε πώς μια ευημερούσα και εργατική πόλη, σχεδόν... χωρίς εξωτερικές αλλαγές, έγινε το κατοικητήριο ορδών από άπορους, λιμοκτονούντες ανθρώπους», έγραφε ο Μπέρτον Μπέρυ, Αμερικανός διπλωμάτης στην Αθήνα. «Φυσικά η απάντηση είναι ο γερμανικός στρατός κατοχής».

Ο στρατός έδειχνε υποσιτισμένος, κουρασμένος, ακόμη και «στα πρόθυρα της λιμοκτονίας», όταν πρωτόφτασε. Παρόλο που η Κατοχή συνεχιζόταν χωρίς ιδιαίτερη βία, οι στρατιώτες έπαιρναν τρόφιμα και επίτασσαν ό,τι ήθελαν. «Οι Γερμανοί ζουν τελευταία με έξοδα της χώρας», έγραψε ένας πληροφοριοδότης που έφυγε τον Ιούλιο. «Δεν έφεραν μαζί τους τρόφιμα για τους άνδρες ούτε και χώρους συσσιτίου. Οι άνδρες απλούστατα έτρωγαν σε εστιατόρια. Οι μονάδες δεν κοιμόνταν σε στρατόπεδα, για να αποφύγουν τους βομβαρδισμούς, αλλά σε σπίτια ιδιωτών. Πολλά απ' αυτά διαρπάχθηκαν εξ ολοκλήρου». Είχαν αναφερθεί Γερμανοί στρατιώτες που σταματούσαν διαβάτες στην πλατεία Ομονοίας και απαιτούσαν να τους δώσουν τα ρολόγια και τα χρυσαφικά τους. Ένας Έλληνας λιμενικός επέστρεψε στο γραφείο του λίγες εβδομάδες αφότου είχε αρχίσει η Κατοχή και διαπίστωσε πως «δεν έχει μείνει τίποτα στο παλιό μου γραφείο. Οτιδήποτε μπορούσε να χρησιμεύσει στις γερμανικές αρχές, γραφεία, καρέκλες, χρηματοκιβώτια κ.λπ., είχε παρθεί απ' αυτούς. Τα υπόλοιπα είχαν καταστραφεί ή χρησιμοποιηθεί για καυσόξυλα».

Όταν η Βέρμαχτ μπήκε στην Ελλάδα, μια σειρά από νίκες σε όλη την Ευρώπη είχε δώσει στο στρατό μια αίσθηση ότι ήταν σχεδόν υπεράνθρωπα ακατανίκητοι. Η συμπεριφορά τους άφηνε ένα νεαρό Αμερικανό στην Αθήνα με το στόμα ανοιχτό. Έγραφε πως το ηθικό και η πειθαρχία είχαν αντικατασταθεί από «μια συντεχνιακή συνειδητοποίηση δύναμης που διαπερνά τον γερμανικό στρατό, από τους στρατηγούς ώς τους ιδιώτες. Όλοι τους φαίνονται να έχουν μια μαζική αίσθηση ακάθεκτης δύναμης (με σχεδόν σαδιστικές αποχρώσεις), η οποία πλάθει μια ψυχολογία που δύσκολα την καταλαβαίνουν οι απέξω».

Ο μουσικολόγος Μίνως Δούνιας ήταν απλώς σοκαρισμένος: «Πού είναι η πατροπαράδοτη γερμανική τιμιότητα; Έζησα δεκατρία χρόνια στη Γερμανία και κανείς δεν με εξαπάτησε. Τώρα ξαφνικά με τη "Νέα Τάξη" έχουν όλοι μετατραπεί σε λωποδύτες. Αδειάζουν τα σπίτια απ' ό,τι τους χτυπήσει στο μάτι. Στο σπίτι του Πιστολάκη έκοψαν από τα μαξιλάρια τα κεντήματα και αφαίρεσαν τα κρητικά κειμήλια από την πολύτιμη συλλογή του σπιτιού. Από τα φτωχόσπιτα της επαρχίας έκλεψαν τα σεντόνια και τις βελέντζες. Από άλλες κατοικίες άρπαξαν ελαιογραφίες και αφαίρεσαν και αυτά ακόμη τα μετάλλινα πόμολα της πόρτας».

Έντονη κριτική στη Βέρμαχτ γινόταν επίσης και από γερμανικές πηγές. Στις 25 Μαΐου ο πληρεξούσιος Άλτενμπουργκ προειδοποιούσε ανήσυχος το Βερολίνο για την «καταστροφική τροφοδοσία» στην Ελλάδα, και έλεγε πως ο στρατός θα έπρεπε να φέρνει τρόφιμα μάλλον στη χώρα παρά να τα παίρνει έξω.

Συμφωνούσε με αυτό και μία έκθεση της Άπβερ, η οποία περιέγραφε μια όχι κολακευτική αντίθεση ανάμεσα στους Βρετανούς που είχαν μοιράσει στοκ τροφίμων προτού αποχωρήσουν στους Ιταλούς, οι οποίοι, απ' ό,τι φαίνεται, μοίραζαν ζυμαρικά και λάδι, και στη Βέρμαχτ που είχε επιδοθεί στην επίταξη κάθε μεταφορικού μέσου και τροφίμου. «Αφού οι γερμανικές δυνάμεις χρειάστηκε να ζήσουν από την ντόπια παραγωγή κατά τη γρήγορη προέλασή τους μέσα στη χώρα», κατέληγε η έκθεση, «πρέπει να χρησιμοποιήσουν [τα αποθέματά τους] για να αποζημιώσουν τους κατοίκους».

Ωστόσο, παράλληλα με το πλιάτσικο των μεμονωμένων στρατιωτών, οι αξιωματικοί του εφοδιασμού προχωρούσαν σε επιτάξεις πολύ μεγαλύτερων ποσοτήτων αγαθών: 25.000 πορτοκάλια, 4.500 λεμόνια και 100.000 τσιγάρα έφυγαν από τη Χίο μέσα στις τρεις πρώτες εβδομάδες της Κατοχής. Το ατμόπλοιο Pierre Luigi, που σαλπάρισε από τον Πειραιά τον Ιούνιο, κουβαλούσε ένα τυπικό φορτίο - εκατοντάδες μπάλες βαμβακερά προϊόντα, λινάρι και σολόδερμα που είχαν κατασχεθεί από ελληνικές αποθήκες για να σταλούν βόρεια, στην Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΙΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"

Οί ίπτάμενοι μαχητές

Τά πρώτα βήματα

Ο Υπολοχαγός Δημ.Καμπέρος Ο Ανθυπολοχαγός Παν. Νοταράς Ο Υπολοχαγός Μιχ. Μουτούσης Ο Εμμ. Αργυρόπουλος επί του Nieuport IV.G "Aλκυών" Bleriot 50 ίππων. Το Henry Farman "Δαίδαλος"

Το θαυμαστό όπλο των αιθέρων, η Πολεμική Αεροπορία, με το δυναμικό παρόν και το λαμπρό μέλλον, έχει να επιδείξει μια ένδοξη ιστορία που περιλαμβάνει συνεχείς αγώνες για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας. Το 1911 η Ελληνική Κυβέρνηση ανέθεσε σε Γάλλους ειδικούς τη δημιουργία της Ελληνικής Αεροπορικής Υπηρεσίας. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας έξι συνολικά Αξιωματικοί στάλθηκαν στη Γαλλία για να εκπαιδευθούν ως χειριστές, ενώ παραγγέλθηκαν τα πρώτα στρατιωτικά αεροπλάνα στο γαλλικό οίκο Farman. Στις 8 Φεβρουαρίου 1912 πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα η πρώτη πτήση από τον αεροπόρο Εμμανουήλ Αργυρόπουλο με αεροπλάνο τύπου Nieuport 50 ίππων. Στη δεύτερη πτήση που εκτέλεσε ο Αργυρόπουλος την ίδια μέρα, πέταξε με τον τότε πρωθυπουργό της χώρας Ελευθέριο Βενιζέλο. Στις 13 Μαϊου 1912 ο Υπολοχαγός Δημήτριος Καμπέρος πραγματοποίησε με το πρώτο στρατιωτικό αεροπλάνο τύπου Henry Farman την πρώτη πτήση του στην Ελλάδα και στη συνέχεια συμμετείχε στα μεγάλα στρατιωτικά γυμνάσια. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους και ενώ είχε αρχίσει ήδη να μελετάται η δημιουργία Ναυτικής Αεροπορικής Υπηρεσίας, ο Καμπέρος μετατρέποντας το πρώτο Henry Farman, στο οποίο είχε δοθεί το όνομα «Δαίδαλος», σε υδροπλάνο πέταξε με μέση ταχύτητα 110 χλμ. την ώρα, επιτυγχάνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Την ίδια εποχή ένας άλλος πρωτοπόρος, ο Αλέξανδρος Καραμανλάκης, επιχειρώντας πτήση από το Παλαιό Φάληρο στην Πάτρα, με αεροπλάνο τύπου Bleriot 50 ίππων, πραγματοποίησε ανεπιτυχή αναγκαστική προσθαλάσσωση στον Κορινθιακό Κόλπο και βρήκε το θάνατο, ανοίγοντας το Πάνθεον των θυσιών της ελληνικής έποποιίας των αιθέρων. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1912 δημιουργήθηκε στη Λάρισα ο «Λόχος Αεροπόρων» από τέσσερις Έλληνες αξιωματικούς αεροπόρους. Η πρώτη πολεμική αεροπορική μονάδα ήταν γεγονός. Πηγ'η http://www.haf.gr/el/hi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οί ίπτάμενοι μαχητές"

12-13 Μαΐου 1821: Η μάχη στο Βαλτέτσι

Ο οπλαρχηγός Αναγνωσταράς στην μάχη στο Βαλτέτσι.

«Τούτες οι μέρες, δώδεκα - δεκατρείς του Μάη, θα δοξάζονται, ως ότου το γένος μας στέκει γιατί ήτον η ελευθερία της Πατρίδος» (Κολοκοτρώνης, «Συμβάντα της Ελληνικής φυλής»).

Η σημασία της μάχης στο Βαλτέτσι είναι μεγάλη και από στρατιωτικής και από πολιτικής απόψεως. Θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος του πολεμικού οικοδομήματος του ‘21.

Ο γέρος του Μοριά θεωρούσε αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχία του αγώνα την απελευθέρωση της Πελοποννήσου, την οποία χρησιμοποιώντας ως βάση και αφετηρία, θα απελευθέρωνε τις άλλες ελληνικές περιοχές.

Η πολιορκία της Τρίπολης, υπήρξε το μεγαλοφυές από πολιτικής και στρατιωτικής άποψης, σχέδιο του Κολοκοτρώνη. Στην πόλη είχε καταφύγει ο μισός τουρκικός πληθυσμός της Πελοποννήσου. Μπορούσε να κυκλωθεί εύκολα και η αδυναμία της να τροφοδοτηθεί την καθιστούσε ευάλωτη.

Μετά την αποτυχημένη πολιορκία της Καρύταινας από τους Έλληνες, το σχέδιό του αυτό βρήκε την σθεναρή αντίδραση πολλών οπλαρχηγών. Βλέποντας ότι είναι ανυποχώρητοι τους φώναξε: «Δεν πάω πουθενά. Αν θέλετε εσείς τραβάτε εγώ θα μείνω εδώ όπου και τα βουνά και τα πουλιά με γνωρίζουν και αν χαθώ είναι προτιμότερο να με φάνε αυτά». Αργότερα με μεγάλη του ευχαρίστηση είδε να έρχονται κοντά του πολλοί οπλαρχηγοί.

Το πρώτο μεγάλο στρατόπεδο, υπό μορφή κλοιού, και με αρχηγό τον Πέτρο Μαυρομιχάλη ήταν πλέον πραγματικότητα.

Από την Γορτυνία εξασφαλίζει 4.000 πολεμιστές από τους καλύτερους του τόπου. Σε ελάχιστο χρόνο οργανώνει, εφοδιάζει, πειθαρχεί, γυμνάζει, εμφυσά στο στρατό του υψηλό φρόνιμα για την πρώτη μεγάλη νίκη των Ελλήνων, η οποία ασφάλισε την λευτεριά μας.

Εξασφαλίζει τον εφοδιασμό του στρατοπέδου με τρόφιμα επιστρατεύοντας τις γυναίκες των γύρω περιοχών, οι οποίες είναι υποχρεωμένες να ζυμώνουν, να ψήνουν και να τροφοδοτούν το στρατόπεδο με ψωμί. Άλλες πάλι δουλεύουν στην Δημητσάνα φτιάχνοντας φυσέκια.

Διαιρεί τις δυνάμεις του σε δύο σώματα. Ένα με έδρα το Χρυσοβίτσι και άλλο με έδρα την Πιάνα. Σχεδιάζει μια μάχη που να φέρει μεταβολή στον εχθρό, να τον αδυνατίσει, πριν τον κλείσει στην Τρίπολη. Ιδανική θέση γι’ αυτό είναι το Βαλτέτσι, θέση δυνατή και κοντινή, το οποίο χρησιμοποιεί ως δόλωμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "12-13 Μαΐου 1821: Η μάχη στο Βαλτέτσι"

Οι βλάχοι αγωνιστές της ελευθερίας

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ Οι βλάχοι αγωνιστές της ελευθερίας


Βλαχάβας Ευθύμιος (1770-1808). Αρματολός των Χασίων. Πρωτοστάτησε για επανάσταση στη Στερεά συνελλήφθη όμως και πέθανε με φρικτά βασανιστήρια από τον Αλή πασά στα Γιάννενα.

Βούλγαρης Ευγένιος (1716-1806). Κληρικός, λόγιος και διδάσκαλος του Γένους. Υπήρξε ο πρώτος σχολάρχης της Αθωνιάδας Σχολής.

Αλέξιος Βλαχόπουλος (1787-1865). Αρματολός από την Πρέβεζα. Πρωταγωνιστής του ’21 και επί δύο έτη υπουργός Πολέμου. Επί Καποδίστρια διετέλεσε υπουργός Στρατιωτικών, και επί Όθωνος υπουργός Ναυτικών.
Γιωργάκης Ολύμπιος (1772-1821). Επιφανής αρματολός του Ολύμπου και μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Αδελφοποιητός του Καραγεώργη της Σερβίας μετείχε στον εθνικό αγώνα των Σέρβων. Σαν συνταγματάρχης του ρωσικού στρατού πολέμησε τον Μέγα Ναπολέοντα. Μετά την ήττα του Δραγατσανίου (1821), περικυκλώθηκε στη μονή Σέκου από τους Τούρκους, και ανατίναξε την πυριτιδαποθήκη πέφτοντας ηρωικά με τους συντρόφους του.

Γκαντέλος Ιωάννης. Αγωνιστής από το Μέτσοβο. Συνελήφθη από το Χουρσίτ πασά το 1822 και απαγχονίστηκε στη Λάρισα.

Γρίβας Θεόδωρος (1792-1862). Από τους διαπρεπέστερους και γενναιότερους πρωταγωνιστές της Εθνεγερσίας του ’21 αλλά και όλων των μετέπειτα επαναστατικών κινημάτων στην Ήπειρο και Θεσσαλία.

Διονύσιος ο Σκυλόσοφος. Δεσπότης από την Αβδέλλα επίσκοπος Λάρισας. Υποκίνησε την πρώτη επανάσταση των Ελλήνων κατά των Τούρκων το 1611, και μπήκε στα Γιάννενα με 800 αγωνιστές. Συνελήφθη και γδάρθηκε ζωντανός.

Δούκας Νεόφυτος (1760-1845). Κληρικός και λόγιος, ένας από τους Μεγάλους Διδάσκαλους του Γένους. Διευθυντής της «Αυθεντικής Σχολής» του Βουκουρεστίου και της Ριζαρείου Σχολής. Με τον Καποδίστρια αναλαμβάνει το τυπογραφείο της Αίγινας, ιδρύει τυπογραφεία στην Αθήνα και εκδίδει αξιόλογα φιλολογικά έργα.

Παναγιώτης Ζήδρος (1630-1750). Πρώτος αρματολός της Πίνδου, που κατάγονταν από χωριό της Πίνδου, αλλά είχε ως έδρα του το Λιβάδι Ελασσόνας.

Ζιάκας Γεώργιος (ή Γεροζιάκας). Περίφημος αρματολός από τα Γρεβενά από τους πιο φημισμένους αγωνιστές. Πήρε μέρος στο κίνημα του Ορλώφ το 1769 και προσπάθησε να το αναπτύξει στα Μακεδονικά βουνά. Για εκδίκηση οι Τούρκοι εξαφάνισαν την οικογένεια του και κάψανε όλα τα χωριά της περιφέρειας του. Απόγονοί του οι Γιαννούλας και Θεόδωρος Ζιάκας επίσης ξακουστοί πολεμιστές.

Κασομούλης Νικόλαος. Από το Πισοδέρι Φλώρινας. Αγωνιστής του 1821, συγγραφέας απομνημονευμάτων, και γνωστός ιστορικός του ’21.

Μανάκης Αναστάσιος (ή Μιχάλογλου ή Ιωαννίτης). Μετσοβίτης έμπορος και μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Ο Αλέξ. Υψηλάντης του είχε αναθέσει να απελευθερώσει τον Αριστείδη Παπά (ή Πωπ) ο οποίος είχε σταλεί στην Σερβία για να ξεσηκώσει τους Σέρβους ενάντια στους Τούρκους. Επίσης σε άλλη περίπτωση μαζί με τον Γιωργάκη Ολύμπιο έσωσαν τους εναπομείναντες Ιερολοχίτες στο Δραγατσάνι. Ακόμη πολέμησε στα Δερβενάκια και στο Μεσολόγγι. Μετά την απελευθέρωση ίδρυσε σχολεία και βιβλιοθήκες στην Αθήνα και την επαρχία, και εφοδίασε με στολές και οπλισμό την αστυνομία της Αθήνας και του Πειραιά.

Μπαντραλέξης Παύλος και Μπαντραλέξης Πέτρος. Βλάχοι Σελιώτες με καταγωγή από την Αβδέλλα, που έπαιξαν τον κύριο λόγο στις μάχες του Κίτρους-Κολινδρού. Στο κίνημα του Κολινδρού συμμετείχαν ως ηγέτες οι Μπαντραλεξαίοι, ο Παναγιώτης Βέρος, ο Σιαφαρίκας και ο καπετάν Σπανοβαγγέλης.

Απ' αυτό το κίνημα, στην ιστορία έμεινε η θυσία από επτά ηρωικές Βλάχες από το Σέλι Ημαθίας οι οποίες το 1878 έπεσαν στο γκρεμό πάνω από το μοναστήρι των Αγ. Πάντων για να μην πιαστούν από τους Τούρκους. Πρώτη έπεσε η Μαρία Μητραντώνη, δεύτερη η Κυράτσα Μπιντιβάνου, τρίτη η Ελένη Τσούλιου, τέταρτη η Βαγγελία Σάντου, πέμπτη η Σουλτάνα Μαρίτσα, έκτη η Μαρία Σιούλα, και τέλος η Κατερίνα Νιώπα. Η τελευταία έπεσε στο γκρεμό μαζί με το γιο της Γιάννη, που τον βρήκαν να θηλάζει από τη νεκρή μάνα του, και ο οποίος επέζησε του δράματος και πέθανε γύρω στα 1930 στη Βέροια σε ηλικία 52 ετών. Την θυσία τους αυτή ο λαός την πέρασε και στο δημοτικό τραγούδι που λέει:
«Φλεβάρης δεν κουσούριασε και ο Μάρτης δεν εμπήκε
και όλη η Βλαχιά συντάγεται να φέρει το Ρωμέϊκο
Στων Άγιων Πάντων βγήκανε ψηλά στο καραούλι…»

Μήσσιος Γκόγκος. Αγωνιστής και ονομαστός αρχιτσέλιγκας. Στις ενέργειές του οφείλει η γενέτειρά του (Περιβόλι) τα προνόμια της αυτοδιοίκησής της.

Μπουκουβάλας Δήμος (1715-1780). Γενάρχης της ονομαστής οικογένειας αρματολών από τα Άγραφα. Πήρε μέρος στο κίνημα του 1769. Αρματολός του Βάλτου, θρυλική μορφή της κλεφτουριάς κατά τον 18ο αιώνα. Τον θάνατό του τον ψάλλει ακόμη ο ελληνικός λαός στο δημοτικό τραγούδι: "Εγέρασα μωρέ παιδιά, σαράντα χρόνια κλέφτης".

Νικόλαος, (Νεομάρτυρας Τρικάλων). Ονομαστός επαναστάτης. Το 1611 ξεσήκωσε κατά των Τούρκων τα βλαχοχώρια της Πίνδου ακόμη κι αυτά τα Γιάννενα. Τελικά πιάστηκε και γδάρθηκε ζωντανός στην πλατεία των Τρικάλων το 1617.

Νικοτσάρας (από το Νίκος Τσάρας). Περίφημος αρματολός του Ολύμπου ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων. Σκοτώθηκε με ενέδρα κοντά στο Λιτόχωρο.

Οικονόμος Κωνσταντίνος ο εξ Οικονόμων (1780-1857). Εμπνευσμένος κληρικός και Διδάσκαλος του Γένους. Συνέβαλε αποφασιστικά στην διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού και υπερασπίστηκε την Ορθοδοξία.

Παπαγιάννης-Ζιώγος. Αγωνιστής από το Μέτσοβο, ο οποίος μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και επέδειξε πλούσια δράση. Συνελήφθη από το Χουρσίτ Πασά και κρεμάστηκε στη Λάρισα.

Πρίφτης Γιάννης. Περίφημος αρματολός της Σαμαρίνας. Κυνήγησε το Μέτζο Χούσο παππού του Αλή πασά, από τη Σαμαρίνα μέχρι το Τεπελένι. Τα κατορθώματά του έγιναν δημοτικό τραγούδι.

Ράγκος Ιωάννης (1790-1865). Αρματολός του Βάλτου, μέλος της Φιλικής Εταιρείας και πρωταγωνιστής της Παλιγγενεσίας του ’21.

Ρήγας Βελεστινλής ή Φεραίος. Πρωτομάρτυρας της ελληνικής ελευθερίας. Γεννήθηκε στο Βελεστίνο από γονείς που κατέβηκαν είτε από το Περιβόλι Γρεβενών, είτε από πολύ παλαιότερη παροικία Βωβουσαίων που υπήρχε στο Βελεστίνο, (πατέρας του φέρεται ο Βωβουσιώτης Ζήσης Ρίζος και μητέρα του από την Γράμμουστα ονόματι Πισιώτα). Ο Ρήγας οραματίστηκε τη Μεγάλη Ελλάδα και ξεσήκωσε και τους υπόδουλους Έλληνες και τους δυνατούς της Ευρώπης. Ανέλαβε δράση στη Μολδαβία και στη Βιέννη, προδόθηκε στην Τεργέστη και με εντολή της Πύλης στραγγαλίστηκε με άλλους επτά συντρόφους του στο Βελιγράδι τον Ιούνιο του 1798.

Σταθάς Γιάννης (1758-1812). Γιος του θρυλικού Δήμου Σταθά, ο οποίος έδρασε κατά το 18ο αιώνα. Το 1807 μαζί με τον Νικοτσάρα κι άλλους Βλάχους καπετάνιους κατέφυγε στη Σκιάθο, όπου αρμάτωσε τα περίφημα "Μαύρα Καράβια" τα οποία έκαναν κουρσάρικες επιδρομές κατά των Τούρκων μέχρι τις μικρασιατικές ακτές. Ήρωας σε δημοτικά τραγούδια.

Σταύρου Γεώργιος. Γεννήθηκε στο Ζαγόρι Ηπείρου. Μυήθηκε από νωρίς στη Φιλική Εταιρεία, κατέβηκε στην Ελλάδα και ενεπλάκη στον Αγώνα του Έθνους. Ο Γ. Σταύρου ίδρυσε την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, και το 1849 ανακηρύχτηκε ισόβιος διοικητής της. Άφησε την περιουσία του για να ιδρυθεί ορφανοτροφείο στα Γιάννενα και σανατόριο στην Αθήνα.

Στορνάρης (ή Στουρνάρης) Νικόλαος (1775 - 1826). Αρματολός και οπλαρχηγός του 1821, ανήκε σε μια από τις πιο ισχυρές αρματολικές οικογένειες της Δυτικής Στερεάς. Τον Ιούλιο του 1821 επικεφαλής άλλων οπλαρχηγών και κατοίκων της επαρχίας Ασπροποτάμου κήρυξε την Eπανάσταση στην Πόρτα, στην Πρέβεντα, στην Καλαμπάκα κ.α. και σύντομα απέκτησε τον έλεγχο της περιοχής. Το 1823 πήγε στο Μεσολόγγι. Πήρε μέρος στη Συνέλευση των οπλαρχηγών της Δυτικής Στερεάς και εκλέχτηκε μέλος του πολεμικού συμβουλίου. Με την προέλαση του Κιουταχή προς το Μεσολόγγι ανέλαβε την αρχηγία των ενόπλων δυνάμεων της πόλης. Παρέμεινε στο Μεσολόγγι όλο το διάστημα της B΄ πολιορκίας ως επικεφαλής σώματος της Φρουράς και σκοτώθηκε κατά την Έξοδο.

Τζήμας Δημήτριος. Αγωνιστής και μέλος της Φιλικής Εταιρείας από το Μέτσοβο με πλούσια δράση. Συνελλήφθη το 1822 και απαγχονίστηκε στη Λάρισα.

Τσάπος Ιωάννης. Αγωνιστής από το Μέτσοβο με μεγάλη δράση. Συνελλήφθη το 1822 από τον Χουρσίτ-πασά και απαγχονίστηκε στη Λάρισα.

Φαρμάκης Ιωάννης. Επιφανές μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Οπλαρχηγός στον Όλυμπο, στην Ανατολική Μακεδονία και στη Χαλκιδική. Ύστερα από την καταστροφή του Δραγατσανίου κλείστηκε με το Γ. Ολύμπιο στη μονή Σέκου. Αντιστάθηκαν 13 μέρες, όλοι οι σύντροφοί του σφάχτηκαν, και αυτός στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου βασανίστηκε και καρατομήθηκε.
Φλώρος Γιάννης. Σαμαρινώτης αρματολός που έδρασε στην Ήπειρο και θυσιάστηκε ηρωικά στην Πελοπόννησο. Γιος του επίσης ξακουστού οπλαρχηγού Φλώρου που είχε πέσει ηρωικά με τα παλικάρια του στην έξοδο του Μεσολογγίου και η θυσία τους έγινε το γνωστό τραγούδι «Παιδιά της Σαμαρίνας».
Χατζηπέτρου Χριστόδουλος. Στρατηγός, αγωνιστής από το Βιτέρνικο Ασπροποτάμου. Έμπορος στη Βιέννη (όπου μάλιστα συναντήθηκε με το Ναπολέοντα και του ζήτησε να επέμβει για να ελευθερώσει την Ελλάδα), Φιλικός και μεγάλος πολέμαρχος στη Θεσσαλία. Προτομή του στήθηκε στα Τρίκαλα όπου και κάθε χρόνο διοργανώνονται οι αθλητικοί αγώνες «Χατζηπέτρεια».
Ακόμη πιθανολογείται πως Βλαχόφωνος ήταν και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με καταγωγή μάλιστα από το χωριό Ζάρκανη της Πρεμετής. Ενδεικτικά αναφέρω τον ιστορικό Ιωάννη Φιλήμων (¨Δοκίμια Ελλην. Επαναστάσεως¨, τόμος Γ΄, σελ. 149) που αναφέρει πως ο Γέρος του Μωριά «έσχεν εκτεταμένην συγγένειαν εν τη επαρχία και επιρροήν ιδίαν επί των λεγομένων Βλαχοποιμένων ταύτης». Επίσης και ο Φραντζής αναφέρει πως ο λαός της Πελοποννήσου τον αποκαλούσε ¨Βλαχοβασιλιά¨ (Επίτομη Ιστορία, τόμος 4, σελ. 131).

Ενώ και ο πατέρας του θρυλικού Οδυσσέα Ανδρούτσου ήταν ο Γεώργιος Βερούσης (γνωστό και καταγεγραμμένο Βλάχικο επίθετο υπό την μορφή Βέρος) ο επονομαζόμενος και Ανδρούτσος. Μάλιστα ο Σωκρ. Λιάκος σε βιβλίο του υποστηρίζει ότι το Ανδρούτσος προέρχεται από την λέξη “Ndreu”=χιονιάς της Βλάχικης γλώσσας, που έτσι λέγεται ο Δεκέμβρης προερχόμενος από αρχαία Πελασγοτυρρηνική λέξη. Από το ¨Ndreu¨ διαμορφώθηκαν στην Βλάχικη οι υποκοριστικοί τύποι Ndreutsu/Ndriutsu/Ndreutsu απ΄ όπου και προήλθε το εξελληνισμένο Ανδρούτσος. Επίσης η μητέρα του ήταν Βλάχα (η Ακριβή Τσαρλαμπά) από τους Καλαρρύτες Ηπείρου. Και ας μην ξεχνάμε ότι οι Βλάχοι έως πριν λίγα χρόνια δεν κάνανε εύκολα μικτούς γάμους, και πολύ περισσότερο στις αρχές του 19ου αιώνα.
Φυσικά όσον αφορά τους δύο τελευταίους δεν υπάρχουν ατράνταχτες αποδείξεις για την Βλάχικη καταγωγή τους, και εδώ περιοριζόμαστε στην απλή αναφορά κάποιων στοιχείων.

http://www.almyros.vlahoi.net/fighters.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι βλάχοι αγωνιστές της ελευθερίας"