Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Ένα ενδιαφέρον Άρθρο....

Άποψη: Τις αιτίες να κοιτάμε, όχι τις αφορμές

Του Θ. Π. Τάσιου

Οι γραμμές που ακολουθούν είναι απόκριση στο εξαίρετο άρθρο του Ν. Ξυδάκη στην «Κ» της 9ης Δεκεμβρίου. Εξαίρετο, διότι κυρίως αντιδιαστέλλει τις Αιτίες απ’ τις Αφορμές των φαινομένων της νεανικής βίας των τελευταίων ημερών.

Αυτές τις Αιτίες παρακαλώ να μου επιτραπεί να επισχολιάσω – διότι με πνίγει η μοδάτη υμνολόγηση της ανήκουστης Βίας (πάλι;), αποσιωπώντας τους τεράστιους κινδύνους που απειλούν τα λαϊκά συμφέροντα εξαιτίας αυτού του απολιτικού κατήφορου.

Αντί λοιπόν για τη φυγομαχική (και προκλητικώς έωλη) κραυγή «όλα στη χώρα με εξοργίζουν – άρα ζήτω η επανάσταση», ας πάρουμε ένα - ένα τα προβλήματα κι ας αποπειραθούμε να τα λύσουμε συστηματικά – χωρίς αυτοκαταστροφικούς (βαλκανιοειδείς) αψικορισμούς.

Επισημαίνει, λοιπόν, ο κ. Ξυδάκης, πρώτον, ότι η «δύσθυμη, παραχαϊδεμένη νεολαία είναι στριμωγμένη ανάμεσα σ’ ένα ξεχαρβαλωμένο λύκειο, σ’ ένα ευτελισμένο πανεπιστήμιο και σ’ ένα συνοφρυωμένο επαγγελματικό μέλλον». Ενώ, απ’ την άλλη, εμείς «οι γονείς δεν προσφέρουμε στα παιδιά μας κανένα αξιακό πλαίσιο, διότι δεν το διαθέτουμε ούτε εμείς».

Γιατί άραγε είναι (κατά μέσον όρο) τάχα ξεχαρβαλωμένο το λύκειο, το σχολείο γενικότερα;

Διότι ίσως αφήσαμε τη ζωτική Ανάσα της Κοινωνίας στα χέρια δασκάλων, κάμποσοι απ’ τους οποίους είναι κακομορφωμένοι (βλέπε το χάλι των πανεπιστημίων δικών μας ή της… Πρίστινα), όλοι είναι κακοπληρωμένοι (στην Κύπρο παίρνουν ακριβώς τα διπλά – άρα προσέρχονται στο λειτούργημα οι καταλληλότεροι), και κάμποσοι είναι ατάλαντοι (η Παιδεία θέλει έρωτα, δεν γίνεται με το μαγγάνι).

Εμπρός λοιπόν να συντάξουμε ένα συστηματικό 10ετές αναπτυξιακό πρόγραμμα «ξε-ξεχαρβάλωσης» του λυκείου – αυτό θα πει ουσιώδης πολιτική Πράξη.

Κι εν τω μεταξύ, να πάψουμε να παίζουμε τη δημοκρατία θέατρο με τη φαρισαϊκή ανοχή των «καταλήψεων» απ’ τ’ ανήλικα – συρμός που αναστέλλει την πολιτική μόρφωση των παιδιών, με θεαματικές πράξεις βίας.

Στο κάτω - κάτω, τι διάβολο κάνουν οι Σύλλογοι των γονέων τους;

Γιατί λουφάρουν και δεν εκστρατεύουν για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων των σχολείων; Να, λοιπόν, μια σπουδαία πολιτική δράση για την Ανάκαμψη.

Γιατί άραγε (κατά μέσον όρο, πάλι) είναι τάχα εξευτελισμένο το ελληνικό πανεπιστήμιο;

Διότι, πρώτα - πρώτα, εμείς οι «πανεπιστημιακοί» δεν είμαστε επαρκώς αφοσιωμένοι στο διδακτικό και το ερευνητικό μας καθήκον.

Εμπρός λοιπόν να δημοσιοποιήσουμε:

(i) τ’ αποτελέσματα των κρίσεων των φοιτητών για τη διδακτική ικανότητα του καθενός μας

(ii) τ’ αποτελέσματα των κρίσεων αξιολόγησης του επιστημονικού έργου μας.

Κι αν σκοντάψουμε στη συνδικαλιστική άρνηση μερικών από μας;

Τότε τα πολιτικά κόμματα θα μας θυμίσουν το κοινωνικό μας καθήκον και θα συνέλθουμε. (Λες;).

Δεύτερον, η ακουόμενη αθλιότητα του ελληνικού πανεπιστημίου (πέραν απ’ τις κληρονομούμενες αθλιότητες του ξεχαρβαλωμένου λυκείου), προέρχεται κι απ’ την ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ του ελληνικού λαού όταν, επί 30 χρόνια τώρα, τον πληροφορούμε ότι οι κομματικές νεολαίες αφενός, και οι βίαιες μειονότητες αφετέρου, εμποδίζουν τον εκσυγχρονισμό των σπουδών, αρνούνται την «εντατικοποίηση» (την οποία όμως έχουν ήδη εφαρμόσει στη δουλειά τους όσοι συνομήλικοί τους δεν έχουν την τύχη να σπουδάζουν), παρεμποδίζουν τσαμπουκάδικα τη διοίκηση του πανεπιστημίου, βρωμίζουν απερίγραπτα το σύμπαν (κι όλα αυτά, θρασυδείλως πίσω απ’ το άσυλο των… επιστημονικών ιδεών – σκέτη νεοελληνική παράκρουση δηλαδή).

Και δεν αισχύνονται.

Ούτε αυτοί, ούτε τα ΜΜΕ που κατά καιρούς τους θαυμάζουν, ούτε ο «αγνός» (αλλά νυσταλέος) λαός μας, που δεν βλέπει πώς σαρακοφαγώνεται το μέλλον του απ’ αυτά τα τερτίπια.

Τι κάνουμε για όλα τούτα;

Λοιπόν, η Βουλή των Ελλήνων (όχι βέβαια το ανήμπορο υπουργείο Παιδείας) αναλαμβάνει να στήσει, να συζητήσει και να ψηφίσει έναν νέο πανεπιστημιακό Νόμο, ο οποίος ντόμπρα και κατάματα θα αντιμετωπίζει τούτα τα εμπειρικώς διαπιστωμένα και κακοφορμισμένα καρκινώματα.

Μα, κι αν η Βουλή δεν το κάνει;

Απάντηση: Τότε ο Λαός, οι ψηφοφόροι, θα την αναγκάσουν, πιέζοντας έναν - έναν τους βουλευτές. Μα κι αν ο Λαός συνεχίσει να αδιαφορεί, ασχολούμενος μόνον με τη Σλαβομακεδονία ή με το ήθος ανεκπαίδευτων βοηθητικών αστυνομικών (σάμπως ποιο ελληνικό σινάφι είναι επαρκώς εκπαιδευμένο), τότε;

Τότε θα έχει αποδειχθεί ότι ισχύει η επόμενη παράγραφος.

Ο κ. Ξυδάκης, στο τέλος του άρθρου του, έβαλε το δάχτυλό του στην ίδια τη ρίζα του κακού.

Και διαπίστωσε ότι εμείς οι ενήλικες είμαστε αγχωμένοι, άπληστοι και απνευμάτιστοι, και δεν προσφέρουμε κανένα ΑΞΙΑΚΟ πλαίσιο – τόμπολα!

Άλλωστε, οι αχτύπητες ευρωπαϊκές πρωτιές μας (στα μπαχτσίσια, στην αισχροκέρδεια, στα οδικά ατυχήματα, στα πολιτικά σκάνδαλα, στη σκουπιδολαγνεία, στην ντόπα, στη φοροδιαφυγή κ.λπ.), έχουν προ πολλού υποδείξει αυτό το γενικευμένο έλλειμμα Αξιών που μας κατατρύχει – ως Λαό εννοώ.

Όλα τα σινάφια, κι όλες τις στάθμες – και ιδίως τους άρχοντες (άσε βέβαια που εμείς οι ίδιοι τους παράγουμε).

Κι αυτό το χάλι το αναγνωρίζουμε χαμηλόφωνα στις μεταξύ μας καθημερινές κουβέντες – αλλά δεν το παραδεχόμαστε φωναχτά.

Φωναχτά λέμε πως φταίνε μόνο οι «ηγέτες».

Λάθος διάγνωση δηλαδή – και επομένως και λάθος θεραπείες…

Υποστηρίζω, δυστυχώς, ότι αυτή ακριβώς η αξιακή μειονεξία μας, χαλαρώνει επικίνδυνα την κοινωνική συνοχή, μολύνει τη νέα γενιά (θέμα καίριας σημασίας), μειώνει την αποδοτικότητα της δημόσιας Διοίκησης (λούφα και… άρνηση μετεκπαίδευσης), υπονομεύει την οικονομία (προφανώς, λόγω των τεράστιων «εσωτερικών απωλειών» του συστήματος) και αποθαρρύνει την επιχειρηματικότητα…

Και λοιπόν; Τι κάνουμε για τούτη τη θεμελιακή αρρώστια;

Πρώτον, την αναγνωρίζουμε σταράτα (το δυσκολότερο όλων: διότι επικρατεί η μεταφυσική παπαρδέλα «ο λαός είναι αγνός, το… σύστημα τον διαφθείρει»!).

Και δεύτερον, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (σε συνεργασία με τα κόμματα;) συντάσσει ένα 15ετές πρόγραμμα Ηθοπαιδείας, με προβολή ζωτικών Κοινωνικών Παραδειγμάτων, με συνεχή υποστήριξη απ’ την τηλεόραση, με οργανωμένη καλλιέργεια του κυκλώματος Αυτενέργειας / Ευθύνης («παίγνια») των εφήβων κ.λπ. (Την πρόταση αυτή την έχω πολύ λεπτομερέστερα αναλύσει πρόσφατα πάλι). Και έτσι, αργά και σταδιακά, ίσως να ξενερίσουμε…

Κι αν ούτε τούτο το μεγαλεπήβολο δεν γίνει;

Μα, τότε δεν θέλει εξυπνάδα για να κάνεις πρόβλεψη του μέλλοντός μας.

Όσο στρουθοκάμηλοι κι αν είμαστε, έχουμε ήδη καταλάβει όλοι τι μας περιμένει, μα δεν το ’μολογάμε.

Το κακό είναι που δεν θα ζούνε όσοι σήμερα αποπροσανατολίζουν τον Λαό με τις ασκήσεις επανάστασης τρεις φορές τον μήνα επί 30 χρόνια τώρα – ούτε όσοι κατά καιρούς μας διευθύνουν (κατά την τσέπη τους).

* Ο κ. Θ. Π. Τάσιος είναι καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ένα ενδιαφέρον Άρθρο...."

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΧ?

ALEX "ΘΕΛΩ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ"
ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
Δικαιοσύνη ...
Ο καθένας περνάει τα βράδια του όπως μπορεί και όπως του αρέσει.
Εγώ δεν έχω και πολλές επιλογές. Συνήθως δουλέυω μέχρι αργά, και μετά κάθομαι στο σπίτι. Μερικές φορές κλαίω.
Για όλα αυτά που έκαναν σε μας και πολύ περισσότερο γι'αυτό που έκαναν στον Αλεξ. Κάποιες φορές πηγαίνω σε συναυλίες - είναι η δουλειά μου άλλωστε.
Την Τετάρτη είδα την συναυλία με τους μαθητές του Δημοτικού Ωδείου, με το τίτλο "Αν δεν υπάρχει ραγιάς, δε φυτρώνει πασάς" (συμφωνώ απολύτως ). Τώρα, το Σάββατο, είπαμε να δούμε την βραδιά ποίησης.
Δεν έφτασα μέχρι το θέατρο. Ακριβώς κάτω από το σπίτι μου, ανταμώθηκα με τον αλβανό Νάσο, και την φάρα του.
Μόλις με είδε έκανε μεταβολή, αλλά οι υπόλοιποι άρχισαν να βρίζουν και να τον ενθαρρύνουν. Πήγαιναν προς τα μπαράκια στην Κυριώτισσα. Βραδυνή έξοδο με τις γκόμενες τους, κανονικά. Η δικαιοσύνη αποφάσισε ότι αυτός με τα άλλα τέσσερα αποβράσματα χτύπησαν το γιό μου μέχρι θανάτου, τον πέταξαν σαν σκυλί, (μετά τι έγινε, και που πήγαν το κορμί του Αλέξανδρου, μάλλον πρέπει να το βρώ μόνη μου, δεν ασχολείται κανείς) και τώρα με 4 ώρες στην κουζίνα του γηροκομείου ο Νάσος εκτίει την "ποινή" του.
Ηταν βλέπετε ανήλικος. Τώρα η κοινωνία πασχίζει να τον κάνει σωστό άνθρωπο. Το πιστέυετε; Εγώ όχι. Αλλά εμένα με εξοργίζει το γεγονός ότι εγώ είμαι υποχρεωμένη να παραμένω υπόδειγμα πολίτη, αντικρίζωντας τον δολοφόνο του γιού μου.
Μην τυχόν να του πώ κάτι, η ακόμη χειρότερα,να κάνω. Οι κανόνες και οι ακριβοί δικηγόροι προστατέυουν τον "κακόμοιρο" τύπο, καταδικασμένο για παραβατική συμπεριφορά, λόγω της οικογενειακής του κατάστασης.
Πατέρας αλκοολικός ( πως δουλέυει, απορώ ), στην μητέρα απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα, αλλά τελικά στρογγυλοκάθεται, και έβγαλε την πράσινη κάρτα ( πολύ θα ήθελα να μάθω, ποιός της την έδωσε), η αδελφή εδώ και πολλά χρόνια κάνει το αρχαιότερο επάγγελμα, τα αδέλφια του αγνωστο τι κάνουν.
Βασικά και εγώ είμαι μετανάστρια. Και νιώθω κορόιδο. Τι την θέλουνε την σωστή νομοταγή συμπεριφορά, αν τελικά ο Νάσος, ο Στέλιος, ο Λευτέρης και ο Βασίλης είναι πιο πολύτιμοι από εμάς; Τι πρέπει να κάνω εγώ; Δεν τιμώρησαν αυτούς, εμένα καταδίκασαν να τους βλέπω και να μην μπορώ ούτε να πω κάτι.... και όποιος με κρίνει, ας δώσει πρώτα το παιδί του για σφαγή σ'αυτούς και μετά ας έρθει να το συζητήσουμε επί ίσοις όρους.
Πολύ πίκρα, αλλά αν το διαβάζει και κάποιος άλλος νιώθω κάποια ανακούφιση.Τα δικαστήρια με τους ενήλικες ( μητέρες, παππούδες, γιαγιάδες κλπ. ) πάνε για το φθινόπωρο. Πιο νωρίς δεν θα έχει καθαρογραφεί η δικογραφία. Τα δικαστήρια εδώ είναι υπόθεση. Να, μεθάυριο πάλι έχουμε τον Χίο, έκανε έφεση (και πήρε και δύο αναβολές).
Οι άλλες δικάσιμες ακόμα δεν ορίστηκαν, θα τα γράψω αργότερα.Και μακάρι να μπορούσα να γράψω για κάτι καλό.....
Posted by Natela ALEX CASE at Saturday, March 28, 2009
Tuesday, February 3, 2009

Αλεξ - τρία χρόνια μετά....
Σήμερα 3 Φεβρουαρίου συμληρώνονται 3 χρόνια από τον άδικο χαμό του γιού μας Αλέξανδρου Μεσχισβίλι.
Μετά απ' ότι περάσαμε αυτά τα 3 χρόνια δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι στην σημερινή κοινωνία απουσιάζουν εντελώς οι ηθικοί κανόνες και ότι οι υπάρχοντες νόμοι χρειάζονται αναδιάρθρωση.
Ομως κανείς δεν προλαβαίνει να αχοληθεί με αυτά, επικαλούμενος τα πολλαπλά "καθημερινά σοβαρά προβλήματα" που σίγουρα είναι πιο σημαντικά για όλους εκτός απο εμάς. Την αβάσταχτη πίκρα την έχουμε συνηθίσει βλέποντας εδώ και 3 χρόνια τους δολοφόνους του γυιού μας σε σχεδόν καθημερινή βάση. Και τι να κάναμε; Αφού η πολιτεία αποφάσισε ότι δεν μπορεί να τους περιορίσει ούτε στο ελάχιστο, δεν μπορέσαμε να φέρουμε και ιδιαίτερη αντίδραση.
Στο κάτω-κάτω το έχουμε ξαναπεί,το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας, αλλά της κοινωνίας ολόκληρης, η οποία δέχτηκε να συνυπάρχουν σε ένα απλό σχολείο συμμαθητές του θύματος και θύτες. Μέχρι το τέλος του δικαστηρίου αποφεύγαμε να κάνουμε προσωπικά σχόλια και να περιγράφουμε λεπτομέρειες της δίκης για να μην μας κατηγορήσουν για απόπειρα επηρέασης της κοινής γνώμης.
Βασικά μας κατηγόρησαν έτσι και αλλιώς, αλλά αυτό θα το αναλύσουμε αργότερα. Δεν μπορούμε σήμερα να σχολιάσουμε την δικαστική απόφαση γιατί δεν γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες. Δεν ήμουν παρούσα επειδή γνώριζα με ποιούς έχουμε να κάνουμε και τι θα επακολουθήσει. Ετσι, μετά την ανακοίνωση της απόφασης είχαμε μόνο σπασμένες βιβλιοθήκες και καρέκλες από μέρους των δολοφόνων και όχι τα κρανία μας. Αλλωστε τα χέρια τους είναι συνηθισμένα σε κάτι τέτοια.
Οπως πάντα, ακολούθησε ρεσιτάλ ¨ερμηνειών" από τα ΜΜΕ.
Μάλιστα στο χθεσινοβραδυνό δελτίο της ΕΤ3 ειπώθηκε οτι η μεταφορά του Αλέξανδρου στο ακατοίκητο σπίτι δεν προέκυψε από την ακροαματική διαδικασία. Μάλλον έτσι τους είπανε οι συνήγοροι της αποτυχημένης υπεράσπισης.
Ξέρετε πόσοι μάρτυρες δεν παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο και πόσοι "μάσησαν" τα λόγια τους επειδή φοβηθήκανε, και αυτό φαινόταν κιόλας; Πού να προκύψει κάτι αν ξέρεις ότι ο γυιός σου, ο εγγονός σου, η ανιψιά σου αυτόματα γίνετε στόχος της περιβόητης συμμορίας και των φιλαράκων τους μόλις θα πεις δύο λόγια παραπάνω;
Και κάτι άλλο. Αύριο οπωσδήποτε θα μάθουμε αν μπορούμε να κατονομάσουμε όλους τους παράγοντες αυτής της τραγωδίας, και του απίστευτου κύματος συκοφαντίας που ακολούθησε, για να είμαστε πιο σαφείς.
Δεν συμφωνώ με τον "μοναχικό λύκο" ο οποίος πέρυσι επισήμανε ότι δεν γράψαμε τίποτε για τις 3 Φεβρουαρίου.
Οτι και να γράψουμε, τον Αλέξανδρο δεν πρόκειται να τον γυρίσουμε πίσω.
Και εμείς δεν τον σκεφτόμαστε μια φορά τον χρόνο, αλλά κάθε μέρα. Δεν θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε την εύνοια της κοινής γνώμης. Είδαμε και ξαναείδαμε πως χειραγωγείται η λεγόμενη "κοινή γνώμη", προκειμένου να βγάλουν λεφτά οι "κίτρινοι" δημοσιογράφοι.
Αλλά νιώθουμε και κάποια ανακούφιση γιατί δεν υπάρχει πλέον κανένα πιο απίστευτο , πιο ανήθικο ψέμα που δεν ειπώθηκε για εμάς. Μόνο χάνοντας το βάρος της υπόληψης αποκτάς πραγματική ελευθερία.
Επομένως δεν φοβόμαστε πλέον τίποτα.
Ευτυχώς που δίπλα μας έμειναν οι φίλοι που μας γνωρίζουν πολύ καλά, και συχνά πυκνά λαμβάνουμε μυνήματα υποστήριξης από αγνώστους ( και αυτούς τους θεωρούμε φίλους). Μάλλον δεν έχει στερέψει η λογική στον κόσμο ακόμα....Σας αφήνουμε. Σήμερα είναι δύσκολη μέρα. Και θα ακολουθήσουν πολλές τέτοιες μέρες....
Posted by Natela ALEX CASE
Sunday, November 9, 2008


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΧ?"

ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Γιαγκουλας, Γιαγκος, Γιαγκουδης, Γιακουλης, επωνυμο που ανηκει στην κατηγορια των πατρονυμικων προερχομενο απο το βαπτιστικο ονομα Γιαννης, Ιωαννης το οποιο χρησιμοποιειται σαν αρχικη ριζα με διαφορες παραγωγικες καταληξεις με 40 περιπου παραλλαγες.
Γιαννακουλας, Γιαννακουλης, Γιαννακουλακος, Γιαννακουρος, Γιαννακουδακος, Γιαννακος, Γιαννακακης, επωνυμα τα οποια ανηκουν στην κατηγορια των πατρωνυμικων προερχομενο απο το βαπτιστικο ονομα Γιαννης, Ιωαννης το οποιο χρησιμοποιειται σαν αρχικη ριζα με διαφορες παραγωγικες καταληξεις με 40 περιπου παραλλαγες.
Δουμας, Δουμανης, Δουμανιδης, Δουμανογλου, Δομανης, Ντουμανης, Τουμανης, επωνυμα προερχομενα απο την τουρκικη λεξη duman=καπνος.
Δουλγερης, Δουλγεριδης, Ντουλγερης, επωνυμα προερχομενα απο την τουρκικη λεξη dulger=μαραγκος, χτιστης.
Καρπαδακης, Καρπαθακης, επωνυμα τα οποια ανηκουν στην κατηγορια των εθνικων. Ο προερχομενος απο την Καρπαθο με την καταληξη –ακης που προσδιοριζει την Κρητη.
Κουρουγεωργακης, επωνυμο συνθετο αποτελουμενο απο την τουρκικη λεξη kuru=σκληρος, τραχυς και το βαπτιστικο ονομα Γεωργιος με την υποκοριστικη καταληξη –ακης.
Πετριδης, Πετρακης, Πετρακος, Πετρακουδης, Πετρης, Πετρος, Πετρουδης, Πετρουσης Πετρουνελα, επωνυμο το οποιο ανηκει στην κατηγορια των πατρονυμικων. Προερχεται απο το βαπτιστικο ονομα Πετρος=ψαρας απο την Καπερναουμ, ενας απο τους δωδεκα μαθητες του Χριστου και αναφερεται ως ο κορυφαιος, ο προκριτος μεταξυ των αποστολων. Ο ιδιος απαρνηθηκε τρεις φορες τον Δασκαλο του και εορταζει μαζι με τον αποστολο Παυλο στις 29 Ιουνιου.
Ντουλγερης, επωνυμα προερχομενα απο την τουρκικη λεξη dulger=μαραγκος, χτιστης.
ΝτουμανηςΔουμανης, Δουμανιδης, Δουμανογλου, Δομανης, Τουμανης, επωνυμα προερχομενα απο την τουρκικη λεξη duman=καπνος.
Τουμανης, Δουμανης, Δουμανιδης, Δουμανογλου, Δομανης, Ντουμανης, επωνυμα προερχομενα απο την τουρκικη λεξη duman=καπνος.
Τσελιος, επωνυμο βλαχικο το οποιο ανηκει στην κατηγορια των πατρωνυμικων προερχομενο απο το βαπτιστικο ονομα Στεργιος.
Ζανταλτζης, Ζαντες, Ζαδες, Ζαδογλου, επωνυμα τα οποιο προερχονται απο την τουρκικη λεξη zade=γονος με την ελληνοποιηση προστεθηκε και η καταληξη –τζης.
Χρυσος,Χρυσαφης,Χρυσαφενιος,Επώνυμο που προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα χρυσος=πολύτιμη πέτρα. Προερχεται απο παρατσουκλι στα προερχόμενα ονόματα από την περιβάλλουσα φύση, πολύτιμοι λίθοι, μέταλλα όπως διαμάντι=Διαμαντής, μάλαμα=Μάλαμας, σμαράγδι=Σμαραγδής, ασήμι=Ασημής, Ασημίνα, κλπ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΤΟΥΡΚΙΑ=ΕΟΚ?

Τέσσερα χρόνια αφ΄ότου η ΕΕ έδωσε στην Τουρκία το «πράσινο φώς» για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και οι ενδείξεις προς το παρόν δηλώνουν ότι η είσοδός της στην Ευρώπη είναι ακόμα πολύ μακριά...
Ποια είναι η πρόοδος που έχει σημειώσει η Τουρκία τόσο σε εσωτερικό όσο και διεθνές επίπεδο;
Η Ελλάδα βέβαια που έδωσε την υποστήριξή της στη γείτονα χώρα, την γνωρίζει πολύ καλά. Δεν γνωρίζουμε βέβαια ακριβώς πόσο ολοκληρωμένη καταγραφή της χώρας είχε γίνει από τους Ευρωπαίους πριν την αρχή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Πιστεύουμε όμως ότι σε γενικές γραμμές, η κατάσταση της χώρας αυτής είναι αρκετά γνωστή, οπότε οι αμφιβολίες για το αν θα καταφέρει να φτάσει στον επιθυμητό στόχο είναι εύλογες σε μεγάλο βαθμό….Και όταν λέμε «επιθυμητό στόχο» εννοούμε την πρόοδο που πρέπει να σημειώσει για να φτάσει τα δεδομένα μιας Ευρωπαικής χώρας.
Μιας χώρας χωρίς τις έντονες αντιθέσεις που χαρακτήριζαν την Τουρκία μέχρι τις 3.10.05 και που συνεχίζουν δυστυχώς να την χαρακτη-ρίζουν ακόμα. Και οι αντιθέσεις αυτές δεν περιορίζονται μονάχα στις πολιτικές ιδεολογίες και τους θρησκευτικούς φανατισμούς αν και απ΄αυτά απορρέουν πολλά προβλήματα.
Η κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας, παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά μιας τριτοκοσμικής χώρας. Τα μεγάλα αστικά κέντρα διαθέτουν όλα τα «κομφόρ» του πολι-τισμού, όπως μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες με πλήρη σύγχρονο εξοπλισμό, πολυτέλειες, καταστήματα με δυτικές φίρμες, εμπορικά κέντρα, εταιρείες με σύγχρονες εγκαταστάσεις.
Η τουρκική ελίτ είναι γλωσσομαθής , ταξιδεύει και διαβιεί σε πολυτελή σπίτια. Όμως αυτές οι εικόνες δεν συνιστούν ολόκληρη την Τουρκία εννοείται.
Διότι λίγα χιλιόμετρα έξω από τα αστικά κέντρα που προβάλλουν το εναρμονισμένο προς τα δυτικά πρότυπα πρόσωπο της Τουρκίας, λυπάσαι κυριολεκτικά τον άνθρωπο.
Βλέπεις συνοικίες ολόκληρες από παράγκες χτισμένες πάνω στη λάσπη. Το μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής περιφέρειας και των έσω της, αποτελείται από χωματόδρομους. Οσο απομα-κρύνεται κανείς από τα αστικά κέντρα, τόσο περισσότερους γαιδάρους και κάρα θα δεί και όλο σπανιότερα, οχήματα και λεωφορεία.
Οι συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων στις( ουκ ολίγες) περιοχές αυτές, αγγίζουν την αθλιότητα.
Μόνο οι συσκευές πλυντηρίων τους έλειπαν που δώρισε πρόσφατα ο Ερντογάν, όταν αρκετές περιοχές δεν έχουν κάν συνδεθεί με δίκτυο ύδρευσης…Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Τουρκίας, ζεί κάτω από τέτοιες συνθήκες..
Φυλα-κισμένοι μέσα στις προλήψεις, στερημένοι από κάθε προοπτική προόδου. Μακριά από το φώς, τη γνώση, την πληροφόρηση που δικαιούται ο σημερινός πολιτισμένος άνθρωπος να απολαμβάνει.
Με τι προυποθέσεις ν΄αναπτύξουν αυτοί οι άνθρωποι κρίση που θα τους επιτρέψει κάποια στιγμή να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον;
Και πότε θα γεφυρωθούν τόσο μεγάλες αντιθέσεις αφού για την ώρα δεν έχει σημειωθεί καμιά αξιόλογη πρόοδος;
Πότε και πώς θα διαχειριστεί η Τουρκία τα λεπτά ζητήματα των εθνικών μειονοτήτων ή θα αρχίσει να κατανοεί τα ανθρώπινα δικαιώματα από μόνη της, χωρίς ξένες παρεμβάσεις; Μακάρι το μέλλον να διαψεύσει τις αμφιβολίες μας, αλλά για την ώρα η Τουρκία απέχει πολύ από τον ευρωπαικό δρόμο….
της Ελίνας Γαληνού
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟΥΡΚΙΑ=ΕΟΚ?"

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

“Ερωτησούλες για τον Θεό”

Έτσι για να σκεφτούμε λίγο,

από ένα τραγούδι κάποιου αργεντινού ινδιάνου,

του Atahualpa Yupanqui.

“Preguntitas Sobre Dios”

Atahualpa Yupanqui

“Ερωτησούλες για τον Θεό”

Un día yo pregunté:

Μια μέρα ρώτησα:

"Abuelo, ¿dónde está Dios?"

Παππού που βρίσκεται ο Θεός;

Un día yo pregunté:

Μια μέρα ρώτησα

"Abuelo, ¿dónde está Dios?"

Παππού που βρίσκεται ο Θεός;

Mi abuelo se puso triste

Ο παππούς έδειξε θλιμμένος

y nada me respondió.

Και τίποτα δεν μου είπε

Mi abuelo murió en los campos,

Ο παππούς μου πέθανε στα χωράφια

sin rezo ni confesión

Χωρίς προσευχές και άφεση αμαρτιών

y lo enterraron los indios,

Και τον έθαψαν οι Ινδιάνοι

flauta de caña y tambor.

Με καλαμένιο φλάουτο και ταμπούρλο



Al tiempo yo pregunté,

Μετά από καιρό ρώτησα

"Padre, ¿qué sabes de Dios?"

Πατέρα τι ξέρεις για τον Θεό;

Al tiempo yo pregunté,

Μετά από καιρό ρώτησα

"Padre, ¿qué sabes de Dios?"

Πατέρα τι ξέρεις για τον Θεό;



Mi padre se puso serio

Ο πατέρας μου εσοβάρεψε

y nada me respondió.

Και δεν μου απάντησε τίποτα

Mi padre murió en la mina,

Ο πατέρας μου επέθανε στο ορυχείο

sin doctor ni protección

Χωρίς γιατρό και προστασία

color de sangre minera

Με το αίμα του ίδιο χρώμα

tiene el oro del patrón.

με το χρυσάφι του αφέντη



Mi hermano vive en los montes

Ο αδερφός μου ζει στα βουνά

y no conoce una flor.

Και δεν ξέρει τι πάει να πει λουλούδι

Mi hermano vive en los montes

Ο αδερφός μου ζει στα βουνά

y no conoce una flor.

Και δεν ξέρει τι πάει να πει λουλούδι



Sudor, malaria y serpiente

Ιδρώτας, μαλάρια και φίδια

es la vida del leñador.

Είναι η ζωή του ξυλοκόπου

Y que naide le pregunte

Και κανείς δεν τον ρωτάει

si sabe dónde está Dios.

Αν ξέρει που βρίσκεται ο Θεός

Por su casa no ha pasado

(γιατί) από το σπίτι του δεν έχει περάσει

tan importante señor.

Τέτοιος σπουδαίος αφέντης

Por su casa no ha pasado

(γιατί) από το σπίτι του δεν έχει περάσει

tan importante señor.

Τέτοιος σπουδαίος αφέντης



Yo canto por los caminos

Εγώ τραγουδάω στους δρόμους

y cuando estoy en prisión.

Και όταν είμαι στην φυλακή

Yo canto por los caminos

Εγώ τραγουδάω στους δρόμους

y cuando estoy en prisión.

Και όταν είμαι στην φυλακή

Oigo las flores del pueblo

Ακούω τα λουλούδια του χωριού

que canta mejor que yo.

Που τραγουδάνε καλύτερα από μένα



Hay un asunto en la tierra

Είναι κάτι πάνω στην γη

más importante que Dios

Πιο σπουδαίο από τον Θεό

y es que naide escupa sangre

Και αυτό είναι πως κανείς δεν φτύνει αίμα

pa' que otro viva mejor.

Για να ζει καλύτερα ένας άλλος



Que Dios vela por los hombres,

Γιατί ο Θεός νοιάζεται για τους ανθρώπους

tal vez sí, y tal vez no,

Μπορεί ναι, μπορεί και όχι

pero es seguro que almuerza

Αλλά είναι σίγουρο ότι τρώει

en la mesa del patrón.

Στο τραπέζι του αφεντικού.



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "“Ερωτησούλες για τον Θεό”"

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

ΟΙ ΕΚΑΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.

Πολύ επιτυχημένη ανταπόκριση σε στατιστική έρευνα.
Ίσως η μεγαλύτερη παραγωγή έρευνας στην Ελλάδα σε συνεργασία με το BBC.
Ρωτούν τους Έλληνες να ψηφίσουν ποιοι είναι οι εκατο πιο μεγάλοι Έλληνες ολων των εποχων
Α-πα-ρά-δε-κτο!
Χρειάζεται πολύ κουράγιο για να αποδεχθούμε ότι οι Νεοέλληνες είναι ανίδεοι εις τα περί των προγόνων τους, δηλαδή ανάξιοι να τους κρίνουν, έτι δε περισσότερο να ψηφίζουν για αυτούς.??
Εσείς πιστεύετε ότι εάν σταθεί ερευνητής στην πλατεία Συντάγματος και ρωτήσει τους περαστικούς, με ελληνική υπηκοότητα, σε ποιον αιώνα έζησε ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Όμηρος, ο Αισχύλος, ο Αλέξανδρος, ποιοι ήταν οι επτά σοφοί της αρχαιότητας και τι έργο άφησε ο καθένας από αυτούς για τις επόμενες γενιές, θα βρεθεί έστω και ένας να απαντήσει?
Εγώ αμφιβάλλω. Αυτοί, οι νεοέλληνες, ψηφίζουν σήμερα για να όλους μας!
Είναι τουλάχιστον εθνική επιπολαιότητα, να επιτρέπουμε αποτελέσματα και συμπεράσματα από αμαθείς και δη Έλληνες.
Όταν η συντριπτική πλειονότητα δεν γνωρίζει τα έργα του Πλάτωνα και του κάθε Πλάτωνα, με ποιο κριτήριο θα τους ψηφίσει ή έστω θα τους απορρίψει?
Ίσως η έρευνα θα έπρεπε να τιτλοφορείται «οι 100 μεγαλύτεροι Έλληνες όλων των εποχών, μέσα από τα μάτια του Νεοέλληνα». Έτσι…για την υποκειμενικότητα του πράγματος!.
Για όποιον έχει και την παραμικρή αμφιβολία γύρω από το «πλαστό» του αποτελέσματος αυτής της έρευνας, προτείνουμε μία παράλληλη έρευνα.
Μετά την πλατεία Συντάγματος εάν πάμε στην κεντρική πλατεία του Παρισιού ή Λονδίνου και ρωτήσουμε Γάλλους και Άγγλους, το: ποιον νομίζουν ως τον πιο μεγάλο Έλληνας όλων των εποχών?.
Τα αποτελέσματα θα είναι τελείως διαφορετικά. Οι νεοέλληνες πολιτικοί και πολλοί άλλοι (όχι ότι δεν υπάρχουν μεταξύ τους ορισμένοι μεγάλοι Έλληνες) θα καταποντιστούν, γιατί η λάμψη τους είναι τοπικού και όχι παγκόσμιου χαρακτήρα. Αμφιβάλλω αν συμπεριληφθούν στην εκατοντάδα.
Οι περισσότεροι σημερινοί Έλληνες δυστυχώς είναι πάρα πολύ αδύναμοι για να σηκώσουν στους ώμους τους και να εξάγουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Κακώς έχει δοθεί τέτοια δημοσιότητα σε θέμα το οποίο θα δεσμευτεί από μια τελείως άσχετη απόφαση, που θα γίνει, δυστυχώς, ευρύτατα γνωστή και που δεν θα ανταποκρίνεται σε αντικειμενικά, επιστημονικά και διαχρονικά επιχειρήματα και προϋποθέσεις.
Ειναι επισης κατευθυνομενη λογω του οτι γινεται με το τηλεφωνο η με εμαιλ.
Δηλαδη οργανωμενοι ομαδοποιημενοι Ελληνες ψηφιζουν και κατευθυνουν το αποτελεσμα που αυτοι θελουν σε ατομα που θελουν να αναδειξου.
Ψηφισαν οπαδοι ομαδων να βγαλουν ποδοσφαιριστη ,οπαδοι κομματων κ.λ.π
Σε ποια θεση ειναι ο Λεωνίδας, ο ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης, ο.........,ο........,ο........,και τοσοι αλλοι Ελληνες παγκοσμιου βεληνεκους?
Αρχαία ελληνικά μεγαθήρια που έθεσαν τις βάσεις για την κοινωνία και τις επιστήμες της ανθρωπότητας ανά τους αιώνες.!
Άνθρωποι αξεπέραστοι που δεν θα ξεχαστούν ποτέ όσο υπάρχει ανθρώπινο γένος.
Ήδη έχουν ψηφίσει 38.472 άτομα.
Η ασχετοσύνη ψηφίζει ποδοσφαιριστές, καλαθοσφαιριστές, δικτάτορες, μη Έλληνες, επιχειρηματίες, σημερινούς ηθοποιούς και, και, και...
Γιατί εγώ πρέπει να σκύβω το κεφάλι και να ντρέπομαι.?
Σαν υστερόγραφο:
Βέβαια έχουμε και τους Άγγλους που αντίστοιχα ψήφισαν τον Μπέκαμ περισσότερο από τον Σαίξπηρ, στην Ρωσία ο Στάλιν ο σφαγέας βγήκε 3ος και στην Γερμανία ο Χίτλερ τα πήγε πολύ καλά.
Η ιστορία όμως των παραπάνω ξεκίνησε πριν 700 χρόνια.
Η δική μας, η γραπτή, πριν 2.700 χρόνια.
Οξύμωρη η σύγκριση της Αμαθείας……..

Αυτοι ειναι οι ψηφισθεντες 100 μεγαλυτεροι ελληνες ολων των εποχων
Αγγελόπουλος Θεόδωρος, Άγνωστος Στρατιώτης, Αισχύλος, Ανδρόνικος Μανόλης, Αριστοτέλης, Αριστοφάνης, Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, Αρχιμήδης,
Βαμβακάρης Μάρκος, Βασίλειος Β' Βουλγαροκτόνος, Βέγγος Θανάσης, Βελουχιώτης Άρης, Βενιζέλος Ελευθέριος, Βουγιουκλάκη Αλίκη.
Γκάλης Νίκος, Γλέζος Μανόλης, Γλύκατζη Αρβελέρ Ελένη,
Δήμας Πύρρος, Δημόκριτος, Διάκος Αθανάσιος, Δραγούμης Ίων,
Ελύτης Οδυσσέας, Επίκουρος, Ευκλείδης, Ευριπίδης,
Ζαγοράκης Θοδωρής,Ηράκλειτος, Ηρόδοτος,
Θαλής ο Μιλήσιος, Θεμιστοκλής, Θεοδωράκης Μίκης, Θεοτοκόπουλος Δομίνικος, Θουκυδίδης.
Ιουστινιανός, Ιπποκράτης,
Καβάφης Κωνσταντίνος, Καζαντζάκης Νικόλαος, Καζαντζίδης Στέλιος, Κάλλας Μαρία, Καποδίστριας Ιωάννης, Καραθεοδωρή Κωνσταντίνος, Καραϊσκάκης Γεώργιος, Καραμανλής Κωνσταντίνος, Καστοριάδης Κορνήλιος, Κλεισθένης, Κολοκοτρώνης Θεόδωρος, Κοραής Αδαμάντιος, Κοσμάς ο Αιτωλός, Κουν Κάρολος,
Λαζόπουλος Λάκης, Λαμπράκης Γρηγόρης, Λεωνίδας, Λοϊζος Μάνος.
Μακρυγιάννης Ιωάννης, Μαργιωρής Νικόλαος, Μέγας Αλέξανδρος, Μέγας Κωνσταντίνος, Μελάς Παύλος, Μερκούρη Μελίνα, Μεταξάς Ιωάννης, Μητρόπουλος Δημήτριος, Μπελογιάννης Νικόλαος, Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα, Μουζάλα Έλενα,
Νανόπουλος Δημήτριος,
Ξυλούρης Νίκος.
Όθων, Όμηρος,
Παλαιολόγος Κωνσταντίνος, Παλαμάς Κωστής, Παναγούλης Αλέξανδρος, Παξινού Κατίνα, Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος, Παπαδόπουλος Γεώργιος, Παπαθανασίου Βαγγέλης, Παπανδρέου Ανδρέας, Παπανδρέου Γεώργιος, Παπανικολάου Γεώργιος, Περικλής, Πλαστήρας Νικόλαος, Πλάτωνας, Πλήθων Γεμιστός Γεώργιος, Πραξιτέλης, Πυθαγόρας.
Ρίτσος Γιάννης,
Σεφέρης Γεώργιος, Σημίτης Κώστας, Σολωμός Διονύσιος, Σόλωνας, Σοφοκλής, Σωκράτης,
Τρικούπης Χαρίλαος, Τσιτσάνης Βασίλης,
Φειδίας, Φεραίος Ρήγας, Φίλιππος της Μακεδονίας, Φλωράκης Χαρίλαος,
Χατζιδάκις Μάνος, Χορν Δημήτριος,
Ωνάσης Αριστοτέλης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΕΚΑΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ."

ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Αηδόνης, Αηδώνης, Αηδονόπολος: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο αποδίδεται σε σωματική ιδιότητα (καλή φωνή).
Αρκούλης, Αρκάλης, Αρκαλάκης: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη arkali=ισχυρός
Βενετικίδης: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των εθνικών. Προέρχεται από τη Βενετία η οποία και έγινε πηγή ονομάτων. Βενετία, Βενετσάνος, Βενετά. Με την κατάληξη –ιδης που προσδιορίζει Πόντο.
Ευγενίδης: Επώνυμο προερχόμενο από το ευγενής ή από το βαπτιστικό όνομα Ευγένιος, Ευγενικός. Με την κατάληξη –ιδης που προσδιορίζει Πόντο.
Καρακάσης, Καρακασόγλου, Καρακασίδης: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη karakas=μαυροφρύδης.
Καρακούσης: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη karakus=αετός
Καρεντζός, Καρεζός, Καρέζης: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη garaz=μισός.
Λουκάκης, Λουκάς, Λουκίδης: Επώνυμο πατρωνυμικό προερχόμενο από βαπτιστικό όνομα Λουκάς, Λουκάς ο Ευαγγελιστής. Καταγόταν από την Αντιόχεια και τον μύησε στον Χριστιανισμό ο Απόστολος Παύλος.
Μαντζιούνης: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη magun=μαντζούνι ή από την τουρκική λέξη mangur=φανερός, ορατός
Μαρκίδης: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Μάρκος με την κατάληξη –ιδης που προσδιορίζει Πόντο.
Ντέκας, Ντέγκας: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη denk=ισόρροπος, ισόβαρος.
Πισματσκά, Πισμάνης, Πεσματζής, Πεσματζόγλου: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη pisman=μετανοημένος.
Πούρος: Ο Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός (1774-1853) λεγόταν αρχικά Πούρος και Μπούρος. Προερχόμενη από την τουρκική λέξη burgu=τρυπάνι=Μπούργος, Πούργος, Πουργής.
Ρούκας, Ρούκης: Επώνυμο προερχόμενο από την σλαβική λέξη ruka=χέρι.
Τσόβρας: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη corba=τσορβάς.
-πουλος: Η κατάληξη αυτή βρίσκεται σε όλη την Ελλάδα, όπως και στον Πόντο (πβ. Οικονομίδη, σ. 213 και Παπαδοπούλου, σ. 16), αλλά και σε μεσαιωνικά κείμενα επώνυμα γυναικών –πουλος εν Πόντω, Αθήνα, 43 (1931), σ. 211. Βρίσκουμε στην μεσαιωνική γλώσσα στα επώνυμα Γαβριηλόπουλος, Αργυρόπουλος, Φραγκόπουλος.
-τζης:Η κατάληξη αυτή συναντάται σε επαγγελματικά επώνυμα Λυρατζής, Φαναρτζής (Μαν. Τριανταφυλλίδης). Το πιο παραγωγικό επίθεμα των επαγελματικών τουρκικής αρχής. Αλτιντζής (altinci=χρυσοχόος), Γεωργαντζής (yorganci=παπλωματάς), Δεβετζής (deveci=καμηλιέρης) (Χαρ. Συμεωνίδης).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

GREEK PATRIOTISM


Ανδρέας Κάλβος

Ο Ανδρέας Κάλβος (1792-1867) ήταν ποιητής και πολυσχιδής λόγιος. Καταγόταν από τη Ζάκυνθο. Πρωτότοκος γιος του κερκυραίου γιατρού Ιωάννη Κάλβου και της ζακυνθινής αριστοκράτισσας Αδριανής Ρουκάνη. Οι γονείς του χώρισαν όταν αυτός ήταν 13 χρόνων. Η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και ο πατέρας με τα 2 παιδιά αναχώρησε και εγκαταστάθηκε στο Λιβόρνο.


Ο Ανδρέας Κάλβος ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Φλωρεντία, όπου γνώρισε τον Ούγκο Φώσκολο. Ο Φώσκολο βοήθησε πολύ τον Κάλβο,. Και αργότερα όταν ο ποιητής πήγε στο Λονδίνο πάλι από τον Φώσκολο θα φιλoξενηθεί.. Εκεί στο Λονδίνο θα αρχίσει να παραδίδει μαθήματα ελληνικής και ιταλικής γλώσσας και να συγγράφει. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση του ’21, ο ποιητής πήγε αμέσως στο Ναύπλιο για να υπηρετήσει τον αγώνα. Το 1827 πήγε στην Κέρκυρα, όπου ανέπτυξε πολυετή και ποικίλη συγγραφική και διδακτική δραστηριότητα. Αναχώρησε πάλι για το Λονδίνο όπου και πέθανε το 1867.


Ο ΒΩΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ


Τρέξατε, αδέλφια, τρέξατε,
ψυχαί θερμαί, γενναίαι
εις τον βωμόν τριγύρω
της πατρίδος αστράπτοντα
τρέξατε πάντες.


Ας παύσωσ' η διχόνοιαι
που ρίχνουσι τα έθνη
τυφλά, υπό τα σκληρότατα
νύχια των αγρύπνων
δολίων τυράννων.


Τρέξατ' εδώ· συμφώνως
τους χορούς ας συμπλέξωμεν,
προσφέρων ο καθένας
λαμπράν θυσίαν, πολύτιμον
εις την πατρίδα.


Εδώ ας καθιερώσωμεν
τα πάθη μας προθύμως·
τ' άρματα ημείς αδράξαμεν
μόνον δια 'να πληγώσωμεν
του Οσμάν τα στήθη.


Εδώ πάντα τα πλούτη μας
ας χύσωμεν· εν όσω
γυμνόν σπαθί βαστούμεν,
μας φθάνουσι τα φύλλα
τίμια της δάφνης.


Κ' ύστερ', αφ' ού συντρίψωμεν
τον έχθιστον ζυγόν,
άλλα όχι αβέβαια πλούτη
θέλει μας δώσει πάλιν
η ελευθερία.


Πάντα όσα εις την καρδίαν μας
είναι ακριβή, δεν πρέπουσιν
εις άνδρας 'που τρομάζουν
έμπροσθεν εις ανόητον
βάρβαρον σκήπτρον.


Ούτε η ζωή δεν πρέπει.
Τρέξατε, αδέλφια, τρέξατε·
συμμέτρως εχορεύσαμεν,
σύμμετρα ας αποθάνωμεν
δια την πατρίδα.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "GREEK PATRIOTISM"

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΟΥΣ

ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΔΑΞΩ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΕ ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΟΥΣ;

Δεν πρόκειται σήμερα να σας παρουσιάσω κάποια μέθοδο ελληνικής γλωσσικής διδασκαλίας στους τουρκόφωνους! Δεν είμαι γλωσσολόγος, αλλά ούτε και φιλόλογος. Όμως ως διερμηνέας-μεταφραστής της τουρκικής γλώσσας θα ήθελα να προσπαθήσω να σας αναπτύξω, στα περιορισμένα χρονικά όρια αυτής της ομιλίας, τις σκέψεις μου σχετικά με αυτά που πιστεύω ότι είναι καλό να γνωρίζουν οι διδάσκοντες τη ελληνική γλώσσα σε μαθητές –εκπαιδευόμενους/ες των ΣΔΕ ή άλλων σχολείων, οι οποίοι έχουν ως μητρική γλώσσα την τουρκική.
Η τριβή μου με την τουρκική προέρχεται κυρίως από την μεταφραστική εργασία και ζωντανή διερμηνεία (simultan) και από τη διδασκαλία της. Αυτά μου δίνουν συνεχώς την ευκαιρία να κάνω σκέψεις για τη σχέση των δύο γλωσσών (ιστορική και γλωσσολογική), αλλά και να διαπιστώνω συνεχώς νέα πράγματα από την οπτική γωνία του διδάσκοντα αλλά και του διδασκομένου. Και αυτού που διδάσκεται ελληνικά έχοντας την τουρκική γλώσσα ως μητρική, αλλά και αυτού που διδάσκεται τουρκικά έχοντας ως μητρική την ελληνική.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Γλώσσες-μειονοτικές γλώσσες – γλώσσες εν διωγμώ
Είναι γνωστό ότι η γλώσσα είναι ο τρόπος που εκφράζει τον κόσμο του ο κάθε λαός. Είναι γεγονός ιστορικό, πολιτισμικό, αξιακό, αλλά και θρησκευτικό. Εκφράζει όλο τον κόσμο, το είναι, την πίστη ενός ανθρώπου. Αυτό φυσικά ισχύει για όλους τους λαούς της γης.
Εντός της επικράτειας ενός κράτους σπάνια μιλιέται μία μόνο γλώσσα. Υπάρχει η επίσημη γλώσσα που μιλιέται από την πλειοψηφία, η κυρίαρχη γλώσσα, αλλά και οι γλώσσες ή η γλώσσα της μειοψηφίας. (παραδείγματα από Ρουμανία-Βουλγαρία). Από τα λίγα κράτη στον κόσμο που έχουν περισσότερες από τη μία επίσημες γλώσσες: η Ελβετία με 4 επίσημες γλώσσες. H Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν είχε επίσημη γλώσσα.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα «Το Βήμα», 27.1. 2006, σελ. Α59 Από τις 140.000 γλώσσες που μιλήθηκαν πάνω στη γη έχουν σήμερα απομείνει περίπου 7.000. Και πιστεύεται ότι στα τέλη του 21ού αιώνα μόνο 6000 γλώσσες θα έχουν απομείνει.
Συνήθως εξαφανίζονται οι μειονοτικές γλώσσες. Υπάρχουν γλώσσες, αλλά και ιδιώματα των γλωσσών που απειλούνται, είτε για λόγους πολιτικούς είτε για λόγους θρησκευτικούς, αλλά και για λόγους κοινωνικούς και πολιτιστικούς. Και ξεκινώντας από το δεύτερο: Λίγοι νέοι μιλούν σήμερα το ιδίωμα της Σαμοθράκης. Το ίδιο και τα κριτικά που δεν έχουν τη διάδοση που είχαν παλαιότερα. Το ίδιο και με την ποντιακή διάλεκτο.
Δυστυχώς ακόμη και σήμερα σε πολλά κράτη, όπου η γλωσσική έκφραση της μειοψηφίας θεωρείται απειλή, αλλά και πολλές φορές διασπαστική ενέργεια, η δημόσια χρήση πολλών γλωσσών τελεί υπό διωγμό.
Θύμα της πολιτικής κατάστασης των τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα υπήρξε η ελληνική ως μειονοτική γλώσσα των Ελλήνων της Τουρκίας –αλλά και άλλες μειονοτικές γλώσσες- και πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές. Τώρα η κατάσταση παρουσιάζει σχετική βελτίωση, όχι μόνο για την ελληνική, αλλά και για την κουρδική, που μέχρι πρότινος ήταν υπό απαγόρευση. Φυσικά παραμένει ακόμη εν διωγμώ η αραμαϊκή, η γλώσσα των αυτοχθόνων χριστιανών της Νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Από την άλλη πλευρά των συνόρων στο δικτατορικό καθεστώς του Ιράκ επίσης τελούσαν υπό διωγμό όλες σχεδόν οι μειονοτικές γλώσσες.
Κατά την περίοδο της χούντας στην Ελλάδα η τουρκική ως μειονοτική γλώσσα-αλλά και άλλες μειονοτικές γλώσσες- πέρασαν επίσης δύσκολες στιγμές. Κατά τις περιόδους εντάσεων Ελλάδας-Τουρκίας (οι περισσότερες εντάσεις είχαν δημιουργηθεί κατά την δικτατορία) είχε απαγορευθεί δια νόμου στα ελληνόπουλα της Πόλης η ελληνική γλώσσα στα διαλείμματα των μαθημάτων στα ελληνικά σχολεία της Πόλης καθώς και η κυκλοφορία ελληνικών σχολικών βιβλίων και η λειτουργία των ελληνικών τυπογραφείων. Κατά τη δικτατορία δεν ήταν λίγες και οι φορές που και οι μητρικές γλώσσες των μουσουλμάνων της Θράκης τελούσαν και αυτές υπό απαγόρευση στους χώρους του σχολείου.
Σήμερα σε απόλυτη ελευθερία χρησιμοποιείται η τουρκική γλώσσα από την μειονότητα στην εκπαίδευση, στην κοινωνική ζωή, αλλά διδάσκεται και σε πέντε συνολικά πανεπιστημιακές σχολές της πατρίδας μας ως υποχρεωτικό γλωσσικό μάθημα. Η Τουρκική μαζί με την ελληνική είναι η επίσημη γλώσσα της εκπαίδευσης στα μειονοτικά σχολεία.
Η καθιέρωση, όμως, ρητά και επίσημα της τουρκικής γλώσσας ως μητρικής για το σύνολο της μειονότητας με το ελληνοτουρκικό Μορφωτικό Πρωτόκολλο του 1968 πάλι επί χούντας καταδίκασε τη γλώσσα των Πομάκων και των Τσιγγάνων και έστεψε αναγκαστικά τους μειονοτικούς πληθυσμούς προς την τουρκική. Παράλληλα καταδίκασε και τα βλάχικα, αλλά και το σλαβικό ιδίωμα στη δυτική Ελλάδα. Η διδακτορία με πρόσχημα τον ψυχρό πόλεμο, αλλά και την δήθεν γλωσσική ομοιογένεια του έθνους προκάλεσε την απόλυτη κυριαρχία μίας μόνο γλώσσας για τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Θράκης με ό, τι αυτό συνεπάγεται Ακόμη και τώρα οι μη τουρκόφωνοι μειονοτικοί μαθητές έχοντας διαφορετικές μητρικές γλώσσες, την πομακική και τη ρομανί αρχίζοντας το σχολείο είναι αντιμέτωποι με δύο άλλες ξένες γλώσσες, την τουρκική και την ελληνική.
Οι μειονοτικές γλώσσες σε μία ευνομούμενη δημοκρατία πρέπει να προστατεύονται και να καλλιεργούνται με κάθε τρόπο.
Ιστορική σύνδεση ελληνικής-τουρκικής γλώσσας
Δε θα πάω χρονικά πολύ πίσω, αν και η γειτονία μεταξύ ελλήνων τούρκων έχει προϊστορία 800 έως 1000 ετών. Άρα και η γλωσσική γειτονία, η γλωσσική συνύπαρξη.
Οι δύο γλώσσες, η ελληνική και η τουρκικά δεν είναι και τόσο ξένες η μία από την άλλη και σαφώς ακολουθούν και την πορεία των λαών που τις μιλούν. Με άλλα λόγια γνωρίζονται πάρα πολύ καλά. Η τουρκική γλώσσα είναι νεώτερη από την ελληνική (7ος) και χρησιμοποιεί από το 1927 το λατινικό αλφάβητο.

Θα ξεκινήσω από το 1839 που εκδίδεται η πρώτη εφημερίδα της Πόλης, ο Οθωμανικός Μηνύτωρ, που κυκλοφορεί δίγλωσση το έτος αυτό. Η εφημερίδα αυτή όχι μόνο είχε εκδοθεί στα ελληνικά και στα τουρκικά αλλά ήταν και η επίσημη ή ημιεπίσημη εφημερίδα της Οθωμανικής Κυβέρνησης. Είχα προαναφερθεί στο γεγονός της μη ύπαρξης επίσημης γλώσσας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Το 1851 εκδόθηκε από έλληνες η πρώτη γραμματική της τουρκικής γλώσσας και συγγραφέας αυτής αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Αδοσίδης.
Υπάρχουν αλληλοεπιδράσεις στους γειτονικούς λαούς: γενικά στον πολιτισμό, στα ήθη και τα έθιμα, ακόμη και στα θρησκευτικά έθιμα , στις παραδόσεις, στον μουσικό πολιτισμό, στις τέχνες αλλά και στην διατροφική κουλτούρα. Αλληλοδανειζόμαστε μουσικές συνθέσεις, αλληλοεπηρεαζόμαστε από διατροφικές συνήθειες και το ίδιο συμβαίνει φυσικά και στο γλωσσικό πολιτισμό. Και οι γλώσσες αλληλοδανείζονται αφομοιώνουν και συνθέτουν. Αυτό συνέβη με την ελληνική και την τουρκική. Και έδωσαν και πήραν.
Τουρκόφωνοι της Θράκης
Οι μουσουλμάνοι της Θράκης ανήκουν στη μόνη, από το ελληνικό κράτος, επίσημα αναγνωρισμένη μειονότητα. Ζουν στα μέρη αυτά εδώ και πάρα πολλούς αιώνες, έχουμε δηλ. κοινή πατρίδα. Με τη Συνθήκη της Λοζάνης το 1923, εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, παρέμειναν στην περιοχή και συγκρότησαν τη μουσουλμανική μειονότητα. Τα 2/3 της μειονότητας έχουν ως μητρική τους γλώσσα την τουρκική, οι υπόλοιποι την πομακική ενώ λιγότεροι από το 1/20 έχουν ως μητρική τη ρομανί.
Γιατί έχουν γλωσσικές αδυναμίες οι μουσουλμάνοι της Θράκης και δεν μπορούν ν α μάθουν καλά ελληνικά;
Πολλοί αναφέρονται στην αδυναμία έκφρασης στα ελληνικά των μειονοτικών ομάδων στη Θράκη που έχουν ως μητρική την τουρκική, αλλά και την πομακική. Επικρατεί η άποψη ότι οι τουρκόφωνοι της περιοχής από πρόθεση δεν μαθαίνουν, δεν επιθυμούν να μάθουν και έτσι δε μιλούν καλά τα ελληνικά. Και τα διάφορα αυθαίρετα συμπεράσματα δίνουν και παίρνουν. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Ζώντας σε ορεινές και αγροτικές περιοχές και ασχολούμενοι όλη μέρα με αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες, σε περιβάλλον σχετικά κλειστό, δίχως να έχουν την στοιχειώδη μόρφωση, μακριά πολλές φορές από τα κέντρα που συμβιώνουν διαφορετικοί πολιτισμοί και γλώσσες, οι άνθρωποι αυτή είναι αδύνατο να μάθουν και να μιλούν σωστά και καλά την ελληνική γλώσσα.Αν σ΄ αυτά προστεθεί η σχολική διαρροή, η ελλιπής διδασκαλία της ελληνικής στα μειονοτικά δημοτικά, αλλά και ο παραδοσιακός τρόπος ζωής με τους σχετικά αυστηρούς περιορισμούς των γυναικών, τότε καταρρίπτεται το επιχείρημα της δήθεν άρνησης της εκμάθησης της ελληνικής που προβάλλεται πολύ συχνά.
Η ελληνική γι αυτούς τους ανθρώπους είναι η γλώσσα της διοίκησης, της ανώτερης εκπαίδευσης, των αρχών και των έξω-μειονοτικών συναλλαγών και εφόσον αυτά δεν αγγίζουν τους αγροτικούς πληθυσμούς των τουρκόφωνων φυσικά είναι δύσκολη και η εκμάθηση της ελληνικής. Ας φέρω ένα παράδειγμα. Η γιαγιά μου είχε γεννηθεί στον Άγιο Γεώργιο της Βιζύης. Μετά το 1922 μετανάστευσε στην Κων/πολη. Πάντα την ερωτούσα: γιατί δεν ξέρεις τουρκικά γιαγιά; Η σταθερή της απάντηση: δεν τα ξέρω παιδί μ΄, δεν τα χρειαζόμασταν!.
Είναι η γλώσσα συνδεδεμένη με εθνική ταυτότητα και εθνική συνείδηση;
Τις περισσότερες φορές πιστεύω πως όχι. Οι Σέρβοι και οι Κροάτες και οι Βόσνιοι ενώ μιλούν την ίδια γλώσσα έχουν διαφορετική εθνική συνείδηση. Το ίδιο οι Γκαγκαβούζοι του βόρειου Έβρου και της Μολδαβίας. Έχουν ως μητρική γλώσσα την τουρκική, αλλά δεν αισθάνονται Τούρκοι.
Το ίδιο και οι τουρκόφωνοι πόντιοι (πολλοί από την περιοχή της Τσάλκας της Γεωργίας) και οι Καππαδόκες που ενώ μιλούσαν τα τουρκικά αισθάνονται έλληνες.
Το ίδιο και οι Αρμένιοι της Κωνσταντινούπολης. Πολλοί είναι τουρκόφωνοι, αλλά όχι Τούρκοι.
Οι Έλληνες Εβραίοι της Θεσσαλονίκης μιλούν ισπανικά και ελληνικά, ανήκουν όμως στο εβραϊκό έθνος
Θα μπορούσα ν αναφερθώ σε πολλά άλλα παραδείγματα φυσικά Όπως για τα βλάχικα, τα αρβανίτικα και τα πομάκικα. Οι βλάχοι σήμερα αισθάνονται έλληνες, όπως και οι αποκαλούμενοι αρβανίτες της Βοιωτίας και του Έβρου.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου η γλώσσα ταυτίζεται και με συγκεκριμένο έθνος και με συγκεκριμένη εθνική συνείδηση. Αυτό συμβαίνει-όχι φυσικά πάντα- τις περισσότερες φορές σε περιπτώσεις διωγμών και σε περιπτώσεις άμυνας απέναντι στην κυρίαρχη γλώσσα και
Αυτό συνέβη με τους έλληνες, αλλά και με άλλους λαούς της διασποράς της διασποράς οι οποίοι προσπαθούν να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα μέσω της γλώσσας. (Έλληνες της Αμερικής)

· ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Διδάσκοντας ελληνικά σε τουρκόφωνους: γλωσσολογικά, διδακτικά και άλλα θέματα
Φυσικά δεν απαιτείται η γνώση της τουρκικής για να διδάξεις την ελληνική σε τουρκόφωνους. Κάτι που θα ήταν παράλογο. Είναι όμως επιβεβλημένο να γνωρίζουν το ιστορικό υπόβαθρο της παρουσίας της τουρκικής γλώσσας στον ελληνικό χώρο, την ιστορική σχέση και την αλληλεπίδραση των δύο γλωσσών και των λαών που τις ομιλούν. Πάνω απ΄ όλα απαιτείται εκτίμηση της γλωσσικής διαφορετικότητας και η αποδοχή και ο σεβασμός της γλώσσας ως ισότιμης με αυτήν που θέλουμε να διδάξουμε.
Πριν από λίγες μέρες σε μία κοινωνική εκδήλωση άκουσα το εξής: «ααα μου λέει ο συνομιλητής μου .. ξέρετε τούρκικα; Ναι, απαντώ. Ναι αλλά αυτή η γλώσσα συνεχίζει με στόμφο «δεν είναι ικανή να εκφράσει όλα, τα πάντα που εκφράζει η ελληνική και οι άλλες γλώσσες, έχει ελλείψεις, δεν έχει τους κατάλληλους όρους να εκφράσει και να εκφραστεί», νομίζοντας προφανώς ότι η γλώσσα αυτή είναι όπως αυτές των ιθαγενών της Αυστραλίας ! Τα επιχειρήματα μου περί του αντιθέτου δεν φάνηκε να τον πείθουν, έπεσαν στο κενό.
Η Τουρκική γλώσσα
Ανήκει στις αλταϊκές γλώσσες. Έχει εντελώς διαφορετική δομή, συγγενεύει με την μογγολική, έχει ομοιότητες μες την Ουγγρική.

Είναι η «συγκολλητική» γλώσσα, δέχεται καταλήξεις μόνο στο τέλος των λέξεων
Δεν έχει άρθρα και γένη
Το ρήμα βρίσκεται πάντα στο τέλος της πρότασης
Έχει σχετικά απλό συντακτικό
Έχει αρκετές δομικές ομοιότητες με την αρχαία ελληνική
Φωνήεντα-σύμφωνα
Το Θ και το Δ είναι σχεδόν αδύνατο να το προφέρουν οι τουρκόφωνοι
Έχει την φωνηεντική αρμονία, άγνωστη στην ελληνική
Έχει φωνήεντα ü,ö,ı που δεν υπάρχουν στην ελληνική
Μεταξύ δύο συμφώνων παρεμβάλλεται πάντα ένα φωνήεν Σταύρος-istavros, Spor - s-i-por
Τα ρήματα
Το ρήμα βρίσκεται στο τέλος της πρότασης και ολόκληρη παράγραφος μπορεί να είναι και ολόκληρη πρόταση
Η χρήση της αιτιατικής, το αντικείμενο
Η ανυπαρξία άρθρων στην τουρκική και ο τρόπος σχηματισμού της αιτιατικής πτώσης στην τουρκική γλώσσα, προκαλούν δυσκολίες στην κατανόηση της ελληνικής αιτιατικής από ομιλούντες την τουρκική
Βλέπω τον άνθρωπο,
βλέπω την θάλασσα
βλέπω το σπίτι
Adam ı görüyorum
Deniz i görüyorum
Ev i görüyorum
Στα τουρκικά η παραπάνω αιτιατική (αντικείμενο) σχηματίζεται με τον ίδιο τρόπο προσθέτοντας κατάληξη i στο τέλος της λέξης, ενώ στα ελληνικά κάθε φορά είναι διαφορετική γιατί υπάρχει το άρθρο. Αυτό είναι και μία από τις βασικές δυσκολίες για τους τουρκόφωνους που μαθαίνουν την ελληνική
Μετοχές
H τουρκική κρατάει τη δομή της αρχαίας ελληνικής όσον αφορά τις μετοχές ο ερχόμενος, ο τρώγων, ο ομιλών, κ.ά.
Η μετατροπή της μετοχής σε δευτερεύουσα πρόταση κατά τη διδασκαλία της ελληνικής ενδέχεται να δυσκολέψει τη διαδικασία εκμάθησης.
Κοινές λέξεις, δάνεια αντιδάνεια και η χρησιμότητά τους κατά την εκπαιδευτική διαδικασία.
Ψάχνουμε τα κοινά σημεία, τις κοινές λέξεις σε όλους τους τομείς. Είναι ένας καλός τρόπος προκειμένου οι εκπαιδευόμενοι να ενδιαφερθούν και να αγαπήσουν την ελληνική που διδάσκονται και να διαπιστώσουν τη σχέση των δύο γλωσσών.
Θρησκεία
Καθημερινότητα
Ονόματα-Επώνυμα
Ονόματα φαγητών-γλυκισμάτων
Όροι φυσικής-χημείας-βιολογίας-ιατρικής
Ξεκινώντας από τα ιερά πρόσωπα της θρησκείας που δίδονται ως κύρια ονόματα στην Τουρκία και στις αραβικές χώρες, αλλά και εν μέρει στους χριστιανούς, μπορούμε να έχουμε θαυμάσια αφορμή για να «γεφυρώσουμε» τις δύο γλώσσες :
Ιsa-Ιησούς ,Musa-Μωϋσής, Ibrahim-Αβραάμ, Meryem-Μαρία, -Yusuf-Ιωσήφ Ilyas-Ηλίας, Yunus- Iωνάς,
Σημερινά ελληνικά επώνυμα με τουρκική ρίζα, σημερινά τουρκικά επώνυμα και ονόματα με ελληνική ρίζα
Mουρατίδης -Μurat
Ζεραφέτης – Zarif-Zerafetli
Καρακάσης – Karakaş
Καραμπατζάκης- Κarabacak
Καραμπεάζης- Kara Beyaz
Κιρμιζής - Kırmızı
Κότσης-Koç
Σμαίλης-Ismail
Mihailoğlu-Μιχαηλίδης
Tanaşoglou-Αθανασιάδης
Κοçoğlu-Κωστόπουλος
Καθημερινότητα-κοινές λέξεις
Baba -Μπαμπάς
Haram-χαράμι
Hatır-χατίρι
Kavga- Καυγάς
Keyif- Κέφι
Merak- μεράκι
Mum (κερί) mumya -Μούμια
Soy- σόι
Tiryaki- θεριακλής
Αθλητής- atlet
Ανοιχτήρι -anahtar
Αυθέντης - efendi
Αυλή -avlu
Γιαλός -yalı
Εργάτης- ırgat
Εσείς - siz
Σοφός – sufi
Φανάρι –fener
Φούρνος - fırın
Χάρτης-harita
Τσαμπουκάς-sabıka
Αττική σύνταξη. Η τουρκική γλώσσα έχει την αττική σύνταξη:
τα παιδία παίζει
Çocuklar oynuyor
Πολλές λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά έχουν ρίζες τουρκικές. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την τουρκική γλώσσα, όπως φαίνεται και από τα παραπάνω παραδείγματα. Χαρακτηριστική είναι και η παραγωγική κατάληξη τζής- ( ουσιαστικά - επαγγελματικά), που χρησιμοποιείται και στις δύο γλώσσες.
Η ρήση «Μία γλώσσα ένας άνθρωπος» εκφράζει πιστεύω με τον καλύτερο τρόπο την αξία της γλωσσικής διαφορετικότητας. Γνωρίζεις τη γλώσσα, μπαίνεις στον πολιτισμό και στη σκέψη ενός άλλου ανθρώπου, ενός άλλου λαού. Αυτό είναι και ο σκοπός της γλωσσικής ποικιλίας-και πολυμορφίας που καλούμαστε να μεταδώσουμε διδάσκοντας την ελληνική, αλλά και διδασκόμενοι μία άλλη γλώσσα, ίσως την τουρκική.
Σήμερα η ΕΕ παροτρύνει τους πολίτες των χωρών μελών με διάφορα προγράμματα και με κίνητρα να καλλιεργούν την εκμάθηση των γλωσσών και συν τοις άλλοις όλων των μειονοτικών γλωσσών.
Όπως συμβιώνουν οι άνθρωποι, έτσι θα πρέπει να συμβιώνουν και οι γλώσσες. Ο γλωσσικός εθνικισμός[1] που ταλαιπώρησε επί αιώνες την περιοχή της ΝΑνατολικής Ευρώπης αφήνει πλέον τη θέση του στη συνύπαρξη των γλωσσών και κατ’ επέκταση στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών.
Αντώνιος. Χατζόπουλος, Εισήγηση στην Ημερίδα ΣΔΕ, Δράμα 17.2.2006
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΟΥΣ"

Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΝΙΚΑ

Μην τα παρατάς πολύ γρήγορα!
Η επιµονή είναι ισχυρότερη από τη βία - Πλούταρχος
Ο νικητής δεν είναι εκείνος που κερδίζει πάντα.
Ο νικητής είναι εκείνος που προσπαθεί πάντα.Η διαφορά µεταξύ νικητή και νικηµένου είναι, πως παρά το γεγονός ότι και οι δύο τους προσπαθούνκαι πέφτουν, ο νικητής ορθώνει το παράστηµά του και συνεχίζει, ενώ ο νικηµένος µένει πεσµένος στοέδαφος και σταµατά την προσπάθεια.
Τόσο ο νικητής όσο και ο νικηµένος, έχουν την ίδια αφετηρία.Ξεκινούν µαζί την προσπάθεια. Η ζωή σφυρίζει την έναρξη του αγώνα και για τους δύο. Η ανηφόρα είναι κοινή – τις περισσότερες τουλάχιστον φορές.
Μαζί ξεκινούν να ανηφορίζουν. Κάπου όµως στη διαδροµή, σκοντάφτουν. Πέφτουν κάτω, χτυπούνε, τραυµατίζονται. Ξανασηκώνονται και συνεχίζουν.Σε λίγο, ξαναπέφτουν και τότε είναι που φαίνεται η διαφορά.
Ο νικηµένος έχει απογοητευθεί, έχει δειλιάσει, έχει παραλύσει και θα µείνει πεσµένος! Θα σταµατήσει την προσπάθεια. Ο νικητής θα σηκωθεί, θα τινάξει τη σκόνη από πάνω του, θα πάρει µια βαθιά ανάσα και θα συνεχίσει µέχρι τοτέλος.
Η βασική και ουσιώδης διαφορά, εντοπίζεται στο αν θα συνεχιστεί η προσπάθεια. ∆εν βρίσκεται µόνοστις ικανότητες και στις τεχνικές. Η διαφορά βρίσκεται στο κουράγιο και στη λεβεντιά να συνεχιστεί η ανηφορική διαδροµή µέχρι το τέλος της.
Στην ψυχική δύναµη που σε ωθεί να τερµατίσεις. Στη διαύγεια να φτάσεις στο στόχο σου.Μήπως κάπως έτσι δεν ζούµε και τις ζωές µας; Κάποιοι από µας συνεχίζουν, κάποιοι άλλοι βγαίνουν στην πρόωρη σύνταξητων ελπίδων και των ονείρων τους.
Πεθαίνουν στα 25, αλλά τους θάβουν στα 80! Πόσο άδικο, άσκοπο και θλιβερό είναι αυτό το σενάριο!
Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωµα στην αξιοπρέπεια του να προσπαθήσει και να αγωνιστεί. Ο καθένας από εµάς µπορεί να δώσει τις µάχες του και να τις κερδίσει, ή να τις χάσει. Αυτό δεν έχει και τόση σηµασία.
Αυτό που έχει σηµασία, αυτόπου κάνει τη διαφορά ανάµεσα στον νικητή και στον νικηµένο είναι η προσπάθεια και όχι το αποτέλεσµα. Είναι ο θρίαµβος της διαδροµής και όχι µια νίκη που µπορεί να αποδειχθεί «Πύρρειος».
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας άνθρωπος που έψαχνε απεγνωσµένα να βρει την επιτυχία. Σε κάποιο σηµείο της αναζήτησής του συναντάει στο δρόµο του ένα γκουρού.
Ο άνθρωπος ρωτάει τον γκουρού : «Κατά που πέφτει η επιτυχία ;»
Ο ρασοφόρος σοφός µε τη µακριά γενειάδα δεν µιλάει, αλλά δείχνει µε το δάχτυλό του προς µια κατεύθυνση πέρα µακριά.
Ο άνθρωπος, κατενθουσιασµένος µε την προοπτική µιας γρήγορης και εύκολης επιτυχίας, τρέχει γρήγορα προς την κατεύθυνσηαυτή.
Ξαφνικά, ακούγεται ένα ηχηρό «Πλατς!»
Ο άνθρωπος επιστρέφει λασπωµένος, βρεγµένος, κουτσαίνοντας και ζαλισµένος, έχοντας την υποψία ότι δεν κατάλαβε καλά την απάντηση. Επαναλαµβάνει την ερώτησή του στον γκουρού, ο οποίος και πάλι δείχνει σιωπηλά προς την ίδια κατεύθυνση.
Υπάκουος ο άνθρωπος ξαναφεύγει προς το ίδιο µέρος. Τούτη τη φορά το «πλατς» ξεκουφαίνει, κι όταν πια εκείνος σέρνεται πίσω είναι καταµατωµένος, διαλυµένος και εξοργισµένος. «Σε ρώτησα πώς πάνε στην επιτυχία», ουρλιάζει στον γκουρού,«Ακολούθησα την κατεύθυνση που µου έδειξες και αυτό που πέτυχα είναι τα χάλια που έχω!
Τέρµα οι υποδείξεις µε το δάχτυλο!Μίλα!»Και τότε µόνο, πράγµατι, µιλάει ο γκουρού, και λέει αυτά : «Η επιτυχία είναι προς τα εκεί. Ακριβώς λίγο µετά το πλατς».
Μην έχετε ψευδαισθήσεις φίλοι µου, πάντα υπάρχει ένα ή και περισσότερα «πλατς» πριν βρείτε το µονοπάτι της επιτυχίας.
Ο Τσόρτσιλ είπε ότι «Ο απαισιόδοξος το µόνο που βλέπει σε κάθε ευκαιρία είναι τα εµπόδια, ενώ ο αισιόδοξος το µόνο που βλέπει είναι η ευκαιρία». Είναι αυτό που τόσο περιγραφικά, λυρικά και ανθρώπινα περιέγραψε ο εθνικός µας ποιητής,∆ιονύσιος Σολωµός
Ο ποιητής µίλησε για «αρετή και τόλµη».
Χρειάζεται τόλµη, αρετή, λεβεντιά, τσαγανό και αξιοπρέπεια γιανα περάσεις τα «πλατς» της ζωής και να βρεθείς στο µονοπάτι της ευηµερίας, της επιτυχίας και της προκοπής.
Από το βιβλίο του Άκη Αγγελάκη, «Ιστορίες που δυναµώνουν την ψυχή», Εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΝΙΚΑ"

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

HEALTH by …ANCIENT GREEK!


«Aρχαία Eλληνικά κατά δυσλεξίας»

H εκμάθηση της Aρχαίας Eλληνικής, εκτός από μέσο διατήρησης της γλωσσικής παράδοσης, αποτελεί όπλο κατά της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών, φαινόμενα που κάνουν έντονα την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα τριετούς έρευνας του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου και του Iνστιτούτου Διαγνωστικής Ψυχολογίας. Tα παιδιά που διδάσκονται μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών αποκτούν σημαντικό πλεονέκτημα, έναντι αυτών που δεν παρακολουθούν, στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων και εικόνων καθώς και στη δοκιμασία συναρμολόγησης αντικειμένων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας.

«Mαθαίναμε περισσότερα γράμματα όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο» λέει στην «K» ο 67χρονος Γιώργος Kαραντινός, συνταξιούχος μαθηματικός, ο οποίος εξομολογείται ότι «μέχρι σήμερα εξακολουθώ να χρησιμοποιώ όλους τους τόνους και τα πνεύματα σε όλα μου τα χειρόγραφα». Παράλληλα παραδέχτηκε ότι «όταν τα παιδιά μου έπρεπε να μάθουν τη χρήση τόνων και πνευμάτων στη γλώσσα, δυσκολεύτηκαν αρκετά, ενώ εμένα μου φαινόταν περίεργη η υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν για να μάθουν Aρχαία Eλληνικά». Oι σημερινοί μαθητές έρχονται σε επαφή με την Aρχαία Eλληνική γλώσσα στην πρώτη τάξη του γυμνασίου όπου κάνουν και την πρώτη τους γνωριμία με την... ψιλή, τη δασεία και την περισπωμένη. «Θα ξέραμε καλύτερα την αρχαία γλώσσα αν την μαθαίναμε από μικρότερη ηλικία, ενώ θα αποκτούσαμε καλύτερη αίσθηση της σύγχρονης γλώσσας και της ορθογραφίας» εκτιμά ο 17χρονος Γιώργος Δημητρίου, μαθητής B΄ Λυκείου, ο οποίος θέλει να σπουδάσει Φυσική. Kαι ο δύο κάνουν λόγο για την ευκολία με την οποία μαθαίνει ένα άτομο το πολυτονικό σύστημα σε νεαρή ηλικία, ενώ η έρευνα του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο. H εκμάθηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα της μελέτης, συμβάλλει στη βελτίωση της ψυχοεκπαιδευτικής ανάπτυξης του παιδιού σε καίριους τομείς, όπως είναι οι αντιληπτικές και οπτικές ικανότητες, λειτουργίες που συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της δυσλεξίας. H έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 50 (αγόρια και κορίτσια) παιδιά ηλικίας 6 έως 9 ετών, τα οποία φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία της Aττικής και ανήκαν σε οικογένειες με κοινό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ παρακολουθούσαν παρόμοιες εξωσχολικές δραστηριότητες. Oι δύο ομάδες ήταν απόλυτα «συμβατές» μεταξύ τους, με μοναδική διαφορά ότι η μία παρακολουθούσε δύο ώρες εβδομαδιαίως μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών. Tα παιδιά αξιολογήθηκαν πριν από την έναρξη του σχολικού έτους και μετά την ολοκλήρωσή του, και τα αποτελέσματα ήταν τα προαναφερόμενα.

Aξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι μετά την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος, που δεν συνοδεύτηκε από καμία απολύτως επιστημονική μελέτη, καταγράφηκε μεγάλη αύξηση κρουσμάτων μαθησιακών διαταραχών.

Tης AλεξανδραςKασσιμη«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (29/05/2004)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "HEALTH by …ANCIENT GREEK!"

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

GREECE LAST NAMES

Εθνικά Ονόματα
Σύμφωνα με τον Διόνυσο τον Θράκα (εκδ.G Uhling) (εθνικόν έστιν το έθνους δηλωτικόν, ως Φρύξ , Γαλάτης) τα ονόματα αυτά που σχηματίζονται από ονόματα χωρών πόλεων κλπ.
Από τα κλασσικούς χρόνους και αργότερα μεγάλη χρήση των εθνικών ονομάτων: Εκαταίος ο Μιλήσιος , Απολλώνιος ο Τυανεύς Κόιντος ο Σμυρναίος κλπ.
Τα βυζαντινά παρωνύμια που προϋποθέτουν εθνικό όνομα συγκαταλέγονται ανάμεσα σε άλλα και τα εξής: Αρμενιάκος , Βούλγαρος , Καππαδόκης , Φράγκος , Καλυβίτης (
Τα νεοελληνικά εθνικά επώνυμα σχηματίζονται συνήθως με αρχαιοελληνικά η αρχαιότερης καταγωγής επιθήματα και σπανιότερα με ξένα:
Αθηναίος , Θηβαίος , Κερκυραίος , Μυτιληναίος. -ανός/ιανός Αμοργιανός (Αμοργός) , Καλαματιανός , Κουταλιανός ( Βενετσιάνικα η ιταλικά είναι τα επιθέματα –άνος/-ιάνος και –έζος: Βενετσιάνος , Πρεβεζάνος , Σισιλιάνος ,Γενοβέζος .
Σλαβικό είναι το –ιάνος στα Βοστιτσιάνος , Ζαβιτσ(ι)άνος , λατινικό στο Σακαριτσιάνος (Σακαρέτσι Βάλτου)κλπ.
Τούρκικο είναι το επίθεμα –λής /λης:Βελεστινλής , Κοκοσλής (Κοκόσι =Κιλκίς) Δράμαλης , Κόνιαλης (Κόνια =το Ικόνιο) , Μπρούσαλης και Προύσαλης (Προύσα).
Ορισμένα από τα εθνικά πού προσδιορίζουν ξένους λαούς που ήλθαν σε επαφή με τους Έλληνες μπορεί να ήταν αρχικά παρατσούκλια : Αλαμάνος (Αλαμανούς του Βυζαντίου , Γεφύρι της Αλαμάνας κλπ) , Αμερικάνος , (Έλληνας μετανάστης από την Αμερική) , Ατζέμης (Πέρσης) , Βούλγαρος / Βούλγαρης (μεσαιωνικό Βούλγαρης «βυρσοδέψης , επεξεργαστής η πωλητής δέρματος» που δήλωσε και το έθνος των Βουλγάρων ως παραγωγών και εξαγωγέων δέρματος ) , Γερμανός (σημαίνει και ξανθός) , Εγγλέζος/Ιγγλέζης , Ζείμπέκος (τουρκικό φύλο στα περίχωρα της Σμύρνης) , Καραγκούνης (κάτοικος του θεσσαλικού κάμπου) , Καρακατσάνης ,-ος (Σαρακατσάνος).
Εθνικό ως επώνυμο μπορεί να προκύψει με την προσθήκη ενός -ς σ’ένα τοπωνύμιο Αϊδίνης ,Βαλαώρας , Γκούρας (Γκούρα Φθιώτιδος) , Γρανίτσας (Γρανίτσα Ιωαννίνων) κλπ. Επαγγελματικά
Δήλωναν αρχικά επάγγελμα η αξίωμα , αλλά γρήγορα καθιερώθηκαν ως επώνυμα , καθώς διευκόλυναν τη διάκριση ατόμων με το ίδιο όνομα σε κλειστές ιδίως κοινωνίες.
Εκφέρονται κανονικά στην ονομαστική (Αμπελάς ,Γούναρης ) και σπάνια στη γενική (Ιατρού ,Οικονόμου).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "GREECE LAST NAMES"

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Ανδρικόπουλος, Ανδρικίδης, Ανδριάς, Ανδριανόπουλος, Ανδρέου, Ανδριανάκος, Ανδριτσάνος, Ανδρούτσος, Ανδρούλης, Ανδρουλιδάκης, Ανδρουτσέλης: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Ανδρέας.
Γκουραμάνης: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των εθνικών. Σύνθετο αποτελούμενο από το γκούρας, το οποίο προέρχεται από τοπωνύμιο (Γκούρα Φθιώτιδας) με παραγωγική κατάληξη –ανης συνήθης στα εθνικά προερχόμενα επώνυμα.
Γραικός, Γραικιώτης: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των εθνικών. α) Το επώνυμο συνήθως δινόταν σε ελληνικές οικογένειες που ήταν εγκαταστημένες σε διαφορετικής εθνότητας πλληθυσμούς. β) Ίσως προέρχεται από την σερβική λέξη greki = έμπορος. Η κατάληξη –ιώτης συνηθίζεται στα εθνικά οικογενειακά ονόματα (Γιαννιώτης, Καβαλιώτης κλπ)
Δράκος, Δράκουλας, Δρακουλάκης: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι από ιδιότητες ανθρώπων από τον δράκο, τον ισχυρό, τον ανδρείο.
Θεοδωρακάκης, Θεοδωράκης, Θεοδωρακόπουλος, Θεοδωράτος, Θεοδωρίδης, Θεοδωρίκος, Θεοδώρου: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Θεόδωρος.
Καραλής: Επώνυμο προερχόμενο 1) από το σλάβικο κράλης=τίτλος βασιλιά. Συνηθίζεται στην Μυτιλήνη.
2) Από το καρα αλής = ο ναύαρχος των Τούρκων στην καταστροφή της Χίου.
Κούτσικος, Κουτσούκης, Κουτσούκος, Κουτσουκάκης, Κουτσουκέλης, Κουτσουκίδης, Κουτσούκουγλου, Κιουτσούκης. Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη kucuk = μικρός.
Λιοντάκης, Λιόντος, Λιόντης, Λιόντας: Επώνυμο προερχόμενο από το βυζαντινό βαπτιστικό όνομα Λεόντιος το οποίο με την κατάληξη –ακης προσδιορίζει Κρήτη.
Μπουτζέλης: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη but=μηρός, μπούτι και την τουρκική λέξη zil=κρόταλο, κουδουνάκι.
Ναούμ: Επώνυμο με εβραϊκή καταγωγή προερχόμενο από το ναχούμ = παρηγορηθείς.
Νιάγκου: Επώνυμο από συγχώνευση, προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Ιωάννης=Γιάννης=Γιάγκος=Νιάγκος=Νιάκος=Νάκος=Νάκας.Απαντάται συχνά σε Ήπειρο και Μακεδονία.
Πέππας: Επώνυμο με αρβανίτικη καταγωγή προερχόμενο από το ελληνικό Πέτρος ή το ιταλικό Giuseppe.
Σουκούλης, Σουκούρης, Σουκουριάδης, Σουκούρογλου: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη sokur = τυφλός, μονόφθαλμος.
Τσιότσης, Τσιότσιας: Επώνυμο προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Χρυσόστομος, Χρύσιος.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ηδη πριν τέσσερεις δεκαετίες είχα καταγγείλει τον «επωνυμικό χαμαιλεοντισμό» των γυναικών, δηλαδή την απώλεια τού από τη γέννησή τους επωνύμου με τον εκάστοτε γάμο τους και απόκτηση του επωνύμου του συζύγου, ωσάν να έχουν απορροφηθεί στην προσωπικότητα και την οικογένειά του, και είχα ζητήσει τη διατήρηση από τη γυναίκα διά βίου του αρχικού επωνύμου της, ώστε να παύσει το σκάνδαλο εις βάρος των έγγαμων γυναικών να έχουν το ίδιο επώνυμο εφεξής με τους συγγενείς του συζύγου των και όχι με τους ιδικούς των γονείς και αδελφούς.
Το ηθικότατο αυτό αίτημα βρήκε ικανοποίηση επιτέλους με το άρθρο 15 του νόμου 1329/1983, και από τότε οι γυναίκες διατηρούν το επώνυμό τους και αφού τελέσουν γάμο.Το σύστημα όμως επωνύμου, όπως το είχα προτείνει από το 1960, περιέχει και ρύθμιση του επωνύμου των τέκνων, εξασφαλιστική ακέραια της ισότητας ανδρών και γυναικών, δηλαδή εκφραστική τιμής και προς το πατρικό επώνυμο και προς το μητρικό επώνυμο, άρα και προς τη μητρική οικογένεια και προς την πατρική οικογένεια, όπως και δηλωτική της ισότιμης συγγένειας προς τις οικογένειες και των δύο γονέων, άρα και της αλήθειας ως προς τη βιολογική προέλευση των τέκνων.
Αλλά, στη ρύθμιση του επωνύμου των τέκνων, τη θεσπισμένη από εικοσαετίας, η αρμόδια επιτροπή δεν ευδόκησε να υιοθετήσει ακέραια ό,τι από τεσσαρακονταετίας επρότεινα, και εισηγήθηκε θεσμό πολλαπλά ελαττωματικό, δηλαδή και από ηθική άποψη και από άποψη πρακτική, μάλιστα και από άποψη σεβασμού προς το Σύνταγμα.
Ο ελαττωματικός αυτός θεσμός ισχύει και σήμερα, και ορίζει ότι πρέπει να δηλώνουν οι μελλόνυμφοι ενώπιον συμβολαιογράφου, ή του λειτουργού της τέλεσης του γάμου, αν το κάθε τέκνο τους θα λάβει το πατρικό επώνυμο ή το μητρικό επώνυμο ή και τα δύο, και ότι, αν παραλείψουν τη δήλωση, θα λάβει το πατρικό επώνυμο. Η πλειοψηφία της αρμόδιας Επιτροπής παρασύρθηκε στο νομοθετικό αυτό σφάλμα, κατ' επίκληση της ελευθερίας επιλογής επωνύμου ως δικαιώματος δήθεν των γονέων, δηλαδή κατά παρανόηση της ουσίας και της ελευθερίας και του επωνύμου. Αγνοήθηκε, ότι ελευθερία δεν σημαίνει αυθαιρεσία και ψευδολογία, ότι με το επώνυμο δηλώνονται οι γονείς και ότι δεν επιλέγει κανείς τους γονείς του.
Ο σφαλερός αυτός θεσμός παροτρύνει τους μελλόνυμφους να ταπεινώσουν την οικογένεια του ενός με την επιλογή του επωνύμου της οικογένειας του άλλου, και άρα να προκαλέσουν και τη συνεπόμενη δυσαρέσκεια μεταξύ των δύο οικογενειών, αλλά και να ημιψευσθούν ως προς την καταγωγή των μελλοντικών τέκνων, με την αποσιώπηση της μιας από τις δύο πάντοτε ρίζες τους. Παρασυνέπεια, εξάλλου, είναι η συγκεχυμένη κατάσταση, από την κοινωνική λειτουργία του επωνύμου, καθώς το επώνυμο άλλων θα είναι πατριαρχικού συστήματος, άλλων μητριαρχικού συστήματος, άλλων μικτού συστήματος, ώστε να μην ενέχει σαφήνεια το επώνυμο του ενός και του άλλου προς επισήμανση των συγγενειών του.
Υπάρχει όμως και παράβαση του Συντάγματος, καθώς ο άστοχος αυτός θεσμός ενέχει μάλλον διαβουκόληση των γυναικών, μάλιστα ως προς ιερό δικαίωμα για την αναγνώριση της μητρότητας, καθώς
1) ορίζει απόκτηση από κάθε τέκνο του πατρικού επωνύμου, αν δεν προηγηθεί του γάμου δήλωση των μελλονύμφων επιλογής τυχόν του μητρικού επωνύμου, και αυτό θα συμβαίνει πάντοτε σχεδόν, αφού οι πλείστοι μελλόνυμφοι αποφεύγουν φυσικά να προβούν στη διχαστική των οικογενειών τους δήλωση αυτή επιλογής, και
2) χειροτερεύει την παλαιότερη κατάσταση, αφού με τη διατήρηση από τη μητέρα τού προ του γάμου επωνύμου της θα συμβαίνει σχεδόν πάντοτε να διαφέρει το επώνυμο της μητέρας από το επώνυμο των τέκνων της, ό,τι συνέβαινε πριν μόνο σε περίπτωση διαζυγίου της.
Είναι λυπηρό, ότι προ εικοσαετίας δεν εισακούσθηκε στην αρμόδια Επιτροπή για τη μεταρρύθμιση του Οικογενειακού Δικαίου η συνηγορία της καθηγήτριας Αλίκης Μαραγκοπούλου-Γιωτοπούλου υπέρ της θεσπίσεως ακέραιου του ιδικού μου συστήματος επωνύμου, χαρακτηρισμένου άλλωστε και από τον διάσημο Γάλλο καθηγητή Jean Carbonnier στο σύγγραμμά του, ως άριστα ρυθμιστικού του ζητήματος καθορισμού του επωνύμου. Κατ' αυτό, κάθε τέκνο αποκτάει δυαδικό επώνυμο, καθώς και δύο έχει γονείς, δηλαδή με σύνθεση του επωνύμου της μητέρας και του επωνύμου του πατέρα το κορίτσι, με σύνθεση του επωνύμου του πατέρα και του επωνύμου της μητέρας το αγόρι, ώστε να τιμάται η αρχή της ισότητας, και ως προς το προβάδισμα του ενός ή του άλλου προσδιορισμένο από φυσικόν παράγοντα, όπως είναι η διαφορά του φύλου των τέκνων, και όχι αυθαίρετα.
Με το ισοτιμικό αυτό σύστημα επωνύμου ικανοποιείται η αξιοπρέπεια και η ευαισθησία των γυναικών ως συζύγων και ως μητέρων αλλά και των ανδρών ως συζύγων και ως πατέρων, ενώ και λέγεται η αλήθεια για τη βιολογική προέλευση των τέκνων, ενώ επιπλέον και υπάρχει πάντοτε ημισύμπτωση επωνύμου των ετεροθαλών αδελφιών, καθώς και είναι ημι-αδέλφια, ενώ και αποτρέπονται οι τόσο ενοχλητικές συχνά ομοεπωνυμίες, καθώς ολοένα και παράγονται καινούργια επώνυμα με τη σύζευξη κάθε φορά του πρώτου από τα δύο συστατικά του πατρικού προς το πρώτο από τα δύο συστατικά του μητρικού επωνύμου, ώστε και να συνεχίζεται σε γενεές επόμενες το αρχικό πατρικό επώνυμο στις περιπτώσεις αδιάπτωτης αρρενογονίας, το αρχικό μητρικό επώνυμο στις περιπτώσεις αδιάπτωτης θηλυγονίας.
Και είναι λυπηρόν επίσης, ότι γίνεται ανεκτή επί ολόκληρη εικοσαετία η τήρηση του αμαρτωλού αυτού και διαβουκολητικού των γυναικών θεσμού ελεύθερης δήθεν επιλογής επωνύμου των τέκνων, και η αντίστοιχη παραβίαση της συνταγματικά θεσπισμένης αρχής της ισότητας ανδρών και γυναικών.Ας μου επιτραπεί να ζητήσω από τον αρμόδιο υπουργό Δικαιοσύνης πρωτοβουλία για να παύσει έστω η καθημερινή αυτή παράβαση του Συντάγματος.
Υπάρχει από χρόνια κατατεθειμένο στο υπουργείο Δικαιοσύνης από εμέ τον ίδιον Σχέδιο Νόμου, και είμαι πάντοτε πρόθυμος να συμπράξω, εφόσον μου ζητηθεί, ώστε να παύσει επιτέλους η προκείμενη παράβαση του Συντάγματος και προπάντων να αποκτήσουμε ως ελληνικό έθνος το καλύτερο στην οικουμένη σύστημα επωνύμου, υπόδειγμα και για τις νομοθεσίες των άλλων εθνών, πριν χάσουμε τυχόν την ευχέρεια της αυτονομοθεσίας και στο θέμα του επωνύμου, από τις ισοπεδωτικές «Οδηγίες» των Βρυξελλών.
Δεν ήταν κακός δημαγωγός ο Περικλής, όταν διακήρυχνε: «Χρώμεθα γαρ πολιτεία ου ζηλούση τους των Πέλας νόμους, μάλλον δε αυτοί παράδειγμα όντες».
Αρθρο του Κ.Ι. ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΥ Ακαδημαϊκού
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/05/2003

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"
Related Posts with Thumbnails