Η απαγωγή του Γερμανού Στρατηγού Κράϊπε, Νικολάου Σηφακάκη

Η ομάδα απαγωγής του Στρατηγού Κράιπε. Από αριστερά καθιστοί:Γρηγόρης Χναράκης, Πάτρικ Λη Φέρμορ και Στάνλεϊ Μος. 'Όρθιοι: Στρατής Σαβιολής, Μανώλης Πατεράκης, Λεωνίδας Παπαλεωνίδας, Γιώργος Τυράκης και Νίκος Κόμης.

Ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ Περιοδικόν μας ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ τεῦχος 27 σελ. 28.

ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ εἰς τὴν γερμανικὴν κατοχήν. Ὅμως, ἡ Κρήτη, ἐξ αἰτίας τῆς γεωγραφικῆς της θέσεως, ἔγραψε τὶς λαμπρότερες σελίδες τῆς σύγχρονης ἱστορίας μὲ τὴν ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ καὶ τοὺς ὑπολοίπους ἀγῶνες της. Οἱ Κρητικοὶ ἀντάρται μάχονταν διὰ τὴν λευτεριά των, σὰν τακτικοὶ στρατιῶται.

Μ

εταξὺ τῶν ἀξιομνημονεύτων, ὡς βαρυνούσης σημασίας ἐκδηλώσεων τῆς ἀντιστάσεως κατὰ τῶν κατακτητῶν ἐν Κρήτῃ, ἦτο καὶ ἡ ἀπαγωγὴ τοῦ Στρατηγοῦ ΚΡΑΪΠΕ.

Οἱ ἐν Κρήτῃ Ἄγγλοι ἀξιωματικοί, συνεργαζόμενοι μετὰ τῶν ἐθνικῶν ἀνταρτικῶν ὁμάδων, ἠθέλησαν νὰ θίξουν τὸ γερμανικὸν γόητρον καὶ νὰ παρουσιάσουν μίαν ἐντυπωσιακὴν δρᾶσιν. Ἐμελέτησαν καὶ ἀπεφάσισαν πρὸς τοῦτο τὴν ἀπαγωγὴν τοῦ Στρατηγοῦ Κράιπε, διοικητοῦ τῶν γερμανικῶν δυνάμεων τοῦ διαμερίσματος Ἡρακλείου.

Τὸν στρατηγόν, ὁ ὁποῖος ἐκινεῖτο συνήθως ἄνευ συνοδείας, μεταξὺ δηλ. κωμοπόλεως Ἀρχανῶν καὶ τῆς βίλλας Ἀριάδνη παρὰ τὴν Κνωσόν, ὅπου διέμενε, παρηκολούθησαν τὰς κινήσεις του μὲ μεμυημένους Κρητικοὺς ἰδιώτας. Καὶ τὴν νύκτα τῆς 27^ης Ἀπριλίου 1944 οἱ λοχαγοὶ Στάνλεϋ Μὸς καὶ Πῆ Φέρμορ, φέροντες στολὰς Γερμανῶν ἀξιωματικῶν, ἐσταμάτησαν εἰς προκαθωρισμένον

σημεῖον τὸ αὐτοκίνητον τοῦ Στρατηγοῦ.

Μὲ ἀστραπιαίαν ταχύτητα, τῇ βοηθείᾳ τῆς ἐκεῖ ἀναμενούσης 12/μελοῦς ὁμάδος ἀνταρτῶν, συνέλαβον τὸν Στρατηγόν, τὸν ὁποῖον, ἀφοῦ ἐφίμωσαν, ἀπέκρυψαν εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῶν ὀπίσω καθισμάτων τοῦ αὐτοκινήτου. Τὴν φύλαξιν καὶ ἀκινητοποίησίν του ἀνέλαβον οἱ γενναῖοι ἀντάρται Πατεράκης-Τυράκης καὶ Σαβιολῆς, οἱ δὲ ὑπόλοιποι ἄνδρες τῆς ὁμάδος παρέλαβον τὸν σωφὲρ καὶ ἐβάδισαν πρὸς καθωρισμένον σημεῖον συναντήσεώς των εἰς Ψηλορείτην.

Ὁ λοχαγὸς Λῆ Φέρμορ ἐφόρεσε τὸ πηλίκιον τοῦ Στρατηγοῦ, ὁ δὲ Στάνλεϋ ἀνέλαβε τὴν ὁδήγησιν τοῦ αὐτοκινήτου καὶ διὰ μέσου τῆς πόλεως Ἡρακλείου περνοῦσαν τὰ φυλάκια, ὁδεύοντες πρὸς Ρέθυμνον.

Οἱ Γερμανοὶ φρουροὶ ἐπὶ τῇ θέᾳ τοῦ αὐτοκινήτου τοῦ Στρατηγοῦ καὶ τοῦ πηλικίου του ἀπέδιδαν στρατιωτικὸν χαιρετισμόν.

Ὅταν προεχώρησαν πρὸς τὰ σύνορα Ρεθύμνης, εἰς προκαθωρισμένον σημεῖον, ὡδήγησαν τὸ αὐτοκίνητον πρὸς τὴν ἀκροθαλασσιάν, ὅπου τὸ ἐγκατέλειψαν, τεχνηέντως δέ, ἀφῆκαν ἀποτυπώματα μόνον πρὸς τὴν θάλασσαν, ὥστε νὰ προδίδεται ἡ διαφυγή του μὲ πλωτὸν μέσον.

Ἀντιθέτως, ἔλαβαν κατεύθυνσιν πρὸς Ψηλορείτην, ὅπου συνηντήθησαν μετὰ τῶν ὑπολοίπων ἀνδρῶν τῆς ὁμάδος. Ἐκεῖθεν, μὲ παντοίας προφυλάξεις ἀπὸ βουνά, σπηλιὲς καὶ μητάτα[1], ἔφθασαν εἰς Πατσόν. Ἐκεῖ προστέθη καὶ ὁ φλογερός ἀντάρτης Γ. Χαροκόπος καὶ ὅλοι μαζὺ ἔφθασαν εἰς Βιλάδενδρο. Μετὰ ἀνέβηκαν εἰς τὰ λημέρια τοῦ Κρυονερίτη, ὅπου εὑρίσκετο ἡ ὁμάδα μας τῶν Ροδακινιωτῶν διὰ τὴν ἐκ τῆς παραλίας τοῦ χωρίου φυγάδευσίν του μετὰ τῶν ἀπαγωγέων καὶ συνοδῶν του μὲ ἀγγλικὴν τορπιλλάκατον εἰς Μέσην Ἀνατολήν. Ἡ παραλία αὐτὴ συνορεύει πρὸς τὰ Σφακιὰ καὶ παρέμεινεν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀφύλακτη παρὰ τῶν Γερμανῶν. Ἐχρησιμοποιεῖτο δὲ ὡς ἐπικοινωνία μετὰ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἐν τῷ μεταξύ οἱ Γερμανοί, ἀντιληφθέντες τὴν πραγματικότητα, ἐκινοῦντο πρὸς ἀνακάλυψιν αὐτοῦ μὲ ἀνιχνευτάς, μὲ ἀεροπλάνα καὶ σκυλιά, περιπολοῦντες, πυρπολοῦντες καὶ ἐκτελοῦντες τοὺς πάντας ἀπὸ ἐκδίκησιν.

Ἐκ τῶν ἀνωτέρω προκύπτει ὅτι οἱ Ἄγγλοι, σύνδεσμοι Ἀξιωματικοί, ἦσαν γενναῖοι καὶ ριψοκίνδυνοι καὶ ἐπίστευαν εἰς τὸν ἀγῶνα καὶ τὴν φιλίαν τῶν Κρητῶν. Οἱ Κρῆτες συνεργάζοντο μὲ τοὺς Ἄγγλους κατὰ τῶν κατακτητῶν καὶ τοὺς ἀπέκρυβαν, μὲ κινδύνους ἐκτελέσεων καὶ πυρπολήσεων τῶν χωρίων των. Μάλιστα εἰς τὰ πυρποληθέντα χωρία ἐδέχοντο καὶ πάλιν τοὺς Ἄγγλους, ἀψηφοῦντες τὰς συνεπείας.

Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ πρέπει νὰ τονισθῇ, ὅτι ὁ Ταγματάρχης Λῆ Φέρμορ, γνώστης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, καὶ μετὰ τοῦ ὁποίου συνεδέθην μὲ φιλίαν - ἔφερε τὸ ὄνομα Μιχάλης καὶ ἐφοροῦσε Κρητικὴν ἐνδυμασίανּ διὰ διαλέξεών του μεταπολεμικῶς εἰς Ἀθήνας καὶ ἀλλαχοῦ ἐξύμνησε τὴν συμπαράστασιν τῶν Κρητῶν, γενικά, διανοουμένων, ἐργαζομένων καὶ βοσκῶν, εἰς μίαν ὑπέροχον ἔξαρσιν πατριωτισμοῦ καὶ αὐτοθυσίας καὶ εἶχε προτείνει νὰ χαραχθῇ καὶ δοθῇ ἕνα εἰδικόν μετάλλιον –βοσκομετάλλιον- διὰ τοὺς βοσκούς, οἱ ὁποῖοι ἦσαν συνάμα βοσκοὶ καὶ ἀτρόμητοι ἀντάρται.

Σημ. ἐκδότου: Δὲν γνωρίζομε λεπτομέρειες τί ἔγινε μετὰ τὴν ἀπαγωγήν. Τὸ εὐχάριστον εἶναι, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Γερμανὸς στρατηγὸς ἐπέζησε καὶ πρὸ 15/ετίας περίπου ἐπισκέφθηκε τὴν Κρήτην. Ἐπίσης ὁ Στρατηγὸς Κράιπε παρουσιάσθηκε ἀπὸ τὴν ἑλληνικήν τηλεόρασιν μαζὺ μὲ τοὺς Ἄγγλους Ἀξιωματικούς καὶ τούς Κρητικούς Ἀντιστασιακοὺς πρὶν ἀπὸ περίπου μίαν 20/ετίαν.

Τόσον, ὅμως, οἱ μεγάλες ἀπώλειες εἰς τὴν Κρήτην ὡς ἀντίποινα, ὅσον καὶ ὅλες οἱ ἀνεκτίμητες θυσίες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἰς ὅλην τὴν ἑλληνικὴν ἐπικράτειαν ἐπῆγαν, δυστυχῶς, χαμέναּ τὶς ἐκαρπώθησαν πλήρως οἱ Ἄγγλοι καὶ λοιποί «σύμμαχοί» μας καὶ ἐμεῖς ὑφιστάμεθα παντοιοτρόπως λίαν καταστρεπτικὰ πλήγματα (κατὰ τὸ κοινῶς εἴμεθα «καρπαζοεισπράκτορες»).

Ἡ Κωνσταντινούπολις, ἡ Κύπρος, ἡ Βόρειος Ἤπειρος, τὸ Αἰγαῖον κ।λπ. ἐπιβεβαιοῦν πλήρως τὴν ἑλληνικὴν παροιμίαν: «ἄν ἔχῃς τέτοιους φίλους, τί τοὺς θέλεις τοὺς ἐχθρούς;».
Πηγή

http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=154:2010-11-22-13-17-02&catid=27:2009-07-31-01-28-48&Itemid=62