Η Ελλάς, στα 190 χρόνια που υφίσταται ως κράτος, προδόθηκε και πληγώθηκε πολλές φορές.
Όχι μόνο από φίλους και συμμάχους, αλλά και από τα ίδια τα παιδιά της. Δυστυχώς, ο Εφιαλτισμός και ο Νενεκισμός (από τον προσκυνημένο στον Ιμπραήμ, Νενέκο) είναι μέσα στα γονίδια μας.
Ομοίως κι ο ταγματασφαλιτισμός.
ΚΑΠΟΙΟΙ ιστορικοί -προγενέστεροι εμού- ονόμασαν την Επανάσταση του 1821 «προδομένη Επανάσταση».
Αλλά η Επανάσταση -παρά την ύπαρξη και τότε πολλών προδοτών- προδίδεται στον παρόντα καιρό. Αρχικά ασημαντοποιήθηκε η διδασκαλία της στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Ακολούθως ήλθε η σκύλευση και σήμερα καταφθάνει η γελοιοποίηση. Δεν θα μιλήσω για ασέβεια. Διότι «οι κατ' ουρανόν πτύοντες τα εαυτών πρόσωπα πτύουσι».
ΣΕ ΛΙΓΟ θα μας πουν ότι δεν υπήρξε καν Επανάσταση· ήταν ένα απλό «ανεμογκάστρι». Γιατί απλούστατα δεν υπήρχε έθνος που να την κάνει. Κι ότι αυτοί που ονομάστηκαν Ελληνες ήταν ένα «φύραμα» ανθρώπων που έλαβε την ονομασία αυτή από «νονούς» του εξωτερικού.
Συνεπώς, αυτό που μορφοποιήθηκε σε κράτος την 1η Ιανουαρίου 1822 με το Σύνταγμα της Επιδαύρου ήταν «βαφτιστικός» του ευρωπαϊκού φιλελληνισμού, δηλαδή καρπός μιας υπέρμετρης λατρείας προς την αρχαία Ελλάδα. Έχει, άλλωστε, λεχθεί ότι η Επανάσταση μας ήταν ένα είδος «θυγατρικής εταιρίας» της Γαλλικής Επαναστάσεως.
ΔΕΝ θα αμφισβητήσω τις ξενικές επιρροές. Αλλά, αν δεν υπήρχε η ενθαδική μαγιά, δεν θα γινόταν ποτέ ο επαναστατικός άρτος. Ακούγεται συχνά ότι οι τότε επαναστατημένοι έμαθαν τη λέξη Έλλην - Έλληνες μετά. Δηλαδή, πρώτα έγιναν κράτος και μετά Έλληνες. Όταν η σοφιστική υποκαθιστά την επιστήμη, μπορείς να αποδείξεις οτιδήποτε. Για παράδειγμα, μπορείς να αποδείξεις -και μάλιστα βάσει μαρτυριών- ότι ο Γκέμπελς δεν αυτοκτόνησε, αλλά ότι ζει και αυτός μας οδηγεί.
ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ σοβαροί. Χωρίς την προΰπαρξη έθνους, καμιά Επανάσταση δεν θα γινόταν.
Για να επαναστατήσεις πρέπει να υπάρχεις ως σύνολο με βαθιές καταβολές αυτοσυνειδησίας. Από το τίποτε δεν παράγεται τίποτε. Παράδειγμα, η παρούσα πολιτική και πνευματική μας ανυπαρξία.
Ο αρχαίος φιλόσοφος Ξενοφάνης έχει δια τυπώσει μια αρχή που είναι κανόνας στη Φυσική και την ανθρώπινη ζωή: «Ουδ' αν το μη ον ποιήσαι τι ούτε υπό του μη όντος γένοιτ' αν τι». Τη φράση αυτή διεθνοποίησε ο Ρωμαίος σατιρικός ποιητής του Α' μ.Χ. αιώνος Πέρσιος, με τη δική του απόδοση: «Ex nixilo nihil» (Εκ του μηδενός παράγεται μηδέν).
Πώς, λοιπόν, αν η εθνική υπόσταση του επαναστατημένου λαού ήταν μηδενική, θα μπορούσε να προκύψει εθνικό κράτος; Το γεγονός ότι στον παρόντα καιρό επιδέξια μηδενικά επιπλέουν και κυριαρχούν είναι ίσως το μόνο ισχυρό αντεπιχείρημα.
ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ απέκτησα την ικανότητα να βλέπω όχι το παρελθόν αλλ' ίσως καλύτερα το παρόν και το μέλλον. Αυτή την πολιτική της εθνοκτονίας την είχα καταγγείλει συχνά με τα άρθρα μου στον Ελεύθερο Τύπο σε παλαιότερη εποχή. Θα μπορούσα σήμερα τα λεγόμενα για το 1821 να τα θεωρήσω αποκυήματα νοσηρής φαντασίας ή τεχνουργήματα μιας ηροστράτειας (από αυτόν που έκαψε το ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο για να δοξασθεί τ΄όνομά του) δοξομανίας ή λοξομανίας. Όχι, πρόκειται για μια ευρύτερη συνωμοσία, που σκοπεί στην υπονόμευση των πνευματικών και ηθικών θεμελίων του ελληνικού λαού. Πρόκειται για μια πολιτική που «πλασάρισε» ο μισέλληνας Άγγλος πολιτικός λόρδος Λοντόντερι διαρκούντος του Αγώνος: «Η Ελλάς πρέπει να καταστεί όσο γίνεται λιγότερο επικίνδυνη, ο δε λαός της να γίνει μικρόψυχος, όπως τα έθνη του Ινδοστάν». Προφανώς, για να είναι ευκολοκυβέρνητος.
Ο ΛΑΟΣ όμως αυτός δεν έγινε ευκολοκυβέρνητος παρά τα 400 και πλέον χρόνια δουλείας. Τη μαρτυρία για τον πόθο του προς εθνική αποκατάσταση από τα πρώτα χρόνια της δουλείας παρέχει ο Τούρκος ιστορικός Αχμέτ Δζεβδέτ μπέης με τα ακόλουθα: «Η προς επανάστασιν ροπή των Ελλήνων είναι υπόθεσις παλαιά. Όταν ο σουλτάνος Μωάμεθ Β' ο Πορθητής εκυρίευσε την Πάλιν, ήτο φυσικόν ότι εις τας καρδίας των ηττηθέντων και υποταγέντων Ελλήνων έμεινεν ο προς επανάκτησιν της ανεξαρτησίας και της κρατικής εξουσίας πόθος».
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΕΣ ισχύει το αρχαίο λεχθέν: «Πενθείν ου χρη· Νέμεσις γαρ».
του Σαράντου Καργάκου
.png)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου