Συνωστισμὸς λοιπόν;
Μεταφέρω ἀπὸ τὸ ἱστολόγιον Ἐθνικιστικὴ Ἔνωσις Ἑλλάδος:
«Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη.
Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας
να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα…»
Mαρία Ρεπούση, Ιστορία ΣΤ’ δημοτικού.
Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια, Αθήνα, εκδ. ΟΕΔΒ, 2006, σελ. 100
Αὐτὸς ὁ ῥεπούσιος «συνωστισμός» πολὺ μᾶς τάραξε… Μᾶς ἔκανε νὰ θέλουμε νὰ γυρίσουμε τὸν χρόνο πίσω, νὰ πάρουμε στὰ χέρια μας ὅλους αὐτοὺς ποὺ πλήρωσαν μὲ τὸ ἀδικοχυμένο αἷμα τους τὶς «μπίζνες» τῶν ξεπουλητάδων μας, καὶ νὰ τοὺς φέρουμε ἐμπρὸς στὰ μάτια αὐτοῦ τοῦ ἁρπακτικοῦ.
Ὄχι διότι θὰ καταλάβαινε κάτι.. Ἐντεταλμένη κι αὐτὴ, ὅπως τόσοι καὶ τόσοι… Ἁπλῶς γιὰ νὰ τὸ βουλώσῃ… Διότι πολλὰ μᾶς τὰ εἶπαν καὶ περισσότερα μᾶς τὰ ἔκαμαν…
Περὶ «συνωστισμοῦ» εἰκόνες λοιπόν:
Ζήσαμε.. Θυμόμαστε…. Δὲν μισοῦμε ἀλλὰ καὶ δὲν ξεχνοῦμε.
Αὐτὸ γιὰ κάθε ῥεπούσιο ἔκτρωμα ποὺ ἐξακολουθεῖ καὶ ἀναπνέει τὸν δικό μας ἀέρα। Γιὰ ὅσο ἀκόμη…
Πηγή.
Φιλονόη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου