Ο Όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Στο άρθρο αυτό στόχος μου είναι να θυμίσω όχι τις ανδραγαθίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ούτε τα πολεμικά και πολιτιστικά του κατορθώματα. ---Αυτά είναι καταγραμμένα και καταξιωμένα από την ιστορία.-- Σκοπός μου είναι να θυμίσω τις προθέσεις και τα οράματα του μεγάλου στρατηλάτη, αν οι βιογράφοι του ορθά διέσωσαν τα λόγια του ή έστω το πνεύμα των λόγων που εκφώνησε στην Ώπη της Ασίας, ένα χρόνο προτού πεθάνει.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, Έλληνας βασιλεύς της Μακεδονίας, ήταν γιος του Φιλίππου Β΄και της Ηπειρώτισσας Ολυμπιάδας. Από το γένος του πατέρα του η καταγωγή του  έφτανε στον Ηρακλή και από τη γενιά της μητέρας του οι ρίζες του έφταναν στον Αχιλλέα. Είχε σπουδαίους δασκάλους, με σπουδαιότερον από όλους τον Αριστοτέλη. Από την ηλικία των 16 ετών ο Φίλιππος του εμπιστευόταν την διαχείριση του κράτους, όταν ο ίδιος βρισκόταν σε εκστρατείες. Ήταν 18 ετών ο Αλέξανδρος, όταν δολοφονήθηκε ο Φίλιππος και 20 ετών, όταν ανέλαβε ως βασιλεύς πλέον της Μακεδονίας  Αλέξανδρος Γ,  να εκστρατεύσει εναντίον της Περσίας, διότι την εποχή εκείνη οι Πέρσες όριζαν όλη την Ασία σχεδόν. Δεν θα σταθούμε στις  νίκες του που οδήγησαν στην κατάλυση της Περσικής Αυτοκρατορίας, ούτε στις πορείες του που τον οδήγησαν ως τα βάθη της Βακτριανής. Ούτε θα θυμίσουμε το πόσο συνέβαλε στην αφύπνιση του πνεύματος λαών που ζούσαν στο σκοτάδι, με συνέπεια να λατρευτεί ως θεός. Αυτά είναι εύκολο να τα βρει κάθε ενδιαφερόμενος  και να τα μελετήσει. Και σίγουρα θα βεβαιώσει πως το έργο του Αλεξάνδρου από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς, πολιτιστική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική  είναι έργο εξαιρετικό και θετικό, διότι, απέβλεπε στην αφομοίωση μεταξύ διαφορετικών και μακρινών λαών, στην συνάντηση  αντίθετων πολιτισμών και αντιλήψεων. Μα πάνω από όλα, ο Μακεδόνας βασιλεύς και κοσμοκράτωρ οραματίστηκε και πέτυχε τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας, της τέχνης και της επιστήμης της Ελλάδας, γεγονός που απετέλεσε την απαρχή μιας καινούργιας εποχής, κατά την οποία οι αξίες του Ελληνισμού έγιναν κληρονομιά όλου του κόσμου, ανεξάρτητα από φυλετικά και πολιτικά κριτήρια.
Θα καταγράψω τον όρκο, όπως ήδη ανέφερα, τον οποίο εκφώνησε το 324 π. Χ. στην Ώπη της Ασίας ενώπιον 9.00 αξιωματικών και προυχόντων κάθε φυλής Ελλήνων, Περσών, Μήδων. Αξίζει να διαβαστεί και να προσεχθεί στις αξίες του. Τον όρκο διασώζουν: Ο Ερατοσθένης, επιφανής σοφός και λόγιος της Αλεξανδρείας (275-195) και τρίτος διευθυντής της περίφημης βιβλιοθήκης της πόλης, ο Ψευδοκαλλισθένης (Βιβλ. Γ΄ γ), ο Πολύβιος (Βίος Παράλληλος, κεφ. Μ. Αλέξανδρος), και άλλοι.
“Σας εύχομαι, τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι, να ευτυχήσετε με την ειρήνη.
Όλοι οι θνητοί απ’εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός,
μονοιασμένοι για την κοινή προκοπή.
Να θεωρείτε την οικουμένη πατρίδα σας, με κοινούς νόμους,
όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής.
Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και Βαρβάρους.
Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν.
Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την αρετή.
Για μένα, κάθε καλός ξένος, είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας,
είναι χειρότερος από βάρβαρο.
Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα,
παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας.
Τον Θεό, δεν πρέπει να τον νομίζετε ως αυταρχικό κυβερνήτη,
αλλά ως κοινό ΠΑΤΕΡΑ όλων, ώστε η διαγωγή σας
να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τ’αδέλφια στην οικογένεια.
Από μέρους μου, θεωρώ όλους ΙΣΟΥΣ, λευκούς και μελαμψούς.
Και θα ήθελα να μην είστε μόνον υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου,
αλλά μέτοχοι, όλοι συνεταίροι.
Όσο περνάει από το χέρι μου, θα προσπαθήσω να συντελεσθούν αυτά που υπόσχομαι”.
Κατά την άποψή μου, ο Μέγας Αλέξανδρος έβαλε από τότε τις βάσεις της παγκοσμιοποίησης. Αλλά τα θεμέλια της δικής του παγκόσμιας αδελφότητας στηρίζονται: στην αρετή, στην ειρήνη, στην ισότητα, στην αξιοκρατία, στη συναδέλφωση των λαών, σε ένα Θεό Πατέρα όλων αδιακρίτως, στην άμεση Δημοκρατία, η οποία διέπεται από την ενεργοποίηση και την καθολική συμμετοχή των πολιτών, σε νόμους κοινούς, οι οποίοι θα προστατεύουν όλους εξίσου  τους πολίτες. Τέλος, την ευνομούμενη αυτήν παγκόσμια κοινότητα θα την διοικούν οι άξιοι, ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος.
Το όραμά του για την παγκόσμια συναδέλφωση των λαών ο Μέγας Αλέξανδρος την εγγυήθηκε προσωπικά. Αλλά, “άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων, άλλα ο θεός κελεύει”.
Οι σκεπτόμενοι, ας συγκρίνουμε την σύγχρονη παγκοσμιοποίηση με αυτήν του Αλεξάνδρου και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.


http://chryssablog.wordpress.com/