Του Νίκου Λυγερού
Όταν πιάσαμε τα λάβαρα, νιώσαμε το βάθος του χρόνου. Έτσι με την περικεφαλαία είδαμε και το βλέμμα του γέρου που δεν δίστασε ποτέ να προχωρήσει όταν οι άλλοι γονάτισαν μπροστά στον εχθρό. Και την ώρα που όλοι κοίταζαν την αθανασία μιας αυτοκρατορίας, εκείνος ετοίμαζε τον θάνατό της για να απελευθερώσει το λαό μας. Γι' αυτό όταν πίστευαν ότι αδιαφορούσε για τους μικρούς απλώς ξέχασαν ότι είχε το ύψος ενός ανθρώπου που έβλεπε τα δεδομένα με τον ίππο του και το τηλεσκόπιο του. Αντιθέτως ως δίκαιος πρόσεχε τους αθώους και ήταν ανελέητος με τους ραγιάδες και τους βάρβαρους που καταπατούσαν την πατρίδα του. Πρόσεχε λοιπόν τη φωτιά και το τσεκούρι αν θέλεις πραγματικά να είσαι μαζί μας. Γιατί και οι μαχητές του έμαθαν με το έργο του τι σημαίνει αφοσίωση στην αποστολή έως το τέλος και επανάσταση που δεν διστάζει ακόμα κι αν οι εχθροί είναι πιο ισχυροί. Και κανένας δεν μπορούσε να του αντισταθεί όταν είχε αποφασίσει ν' αλλάξει ακόμα και την πραγματικότητα γιατί δεν έκανε ποτέ πίσω κι αντιμετώπιζε με την στρατηγική του και τη νοημοσύνη του κάθε κίνδυνο όταν η βαρβαρότητα πλήγωσε τον Ελληνισμό.