Του Νίκου Λυγερού
Η δυναμική της χρονοστρατηγικής δεν εγκλωβίζεται στην σκακιστική έννοια του tempo, είναι ικανή να δράσει και εκτός σκακιέρας, τουλάχιστον της συμβατικής. Διότι εκ φύσης δεν περιορίζεται μέσα σ’ ένα χώρο. Λειτουργεί με τις υπερχορδές σαν το παράδειγμα του βιβλίου που δεν μπορούμε, δίχως να κάνουμε λάθος να το περιορίσουμε σαν ένα σύνολο φύλλων. Στη χρονοστρατηγική δεν υπάρχει στιγμή, διότι πρέπει να υπάρχει ο Χρόνος. Μπορεί μερικοί να χρησιμοποιούν αυτή την έννοια διότι πιστεύουν ότι η σελίδα έχει την ίδια αξία με το φύλλο, ενώ το τελευταίο είναι μια ολιστική οντότητα, ενώ η πρώτη είναι μια διευκόλυνση και τίποτα άλλο. Έτσι η στιγμή είναι το άτομο του καιρού αλλά δεν έχει την αξία της υπερχορδής που μοιάζει με τον άνθρωπο της Ανθρωπότητας. Ακόμα και η έννοια του κόμβου χρειάζεται διαστάσεις για να μην εκφυλιστεί. Κατά συνέπεια είναι προτιμότερο να μην εξετάζουμε μόνο το στατικό, διότι είναι μία εικόνα που δεν εμπεριέχει τον Χρόνο. Έχοντας αυτό το πλαίσιο στο μυαλό μας πρέπει να εξετάσουμε το πρόβλημα των χαρτών. Διότι αν είναι οριστικοί όπως νομίζουν όλες οι κοινωνίες, τότε δεν έχουν νόημα για την Ανθρωπότητα. Ένας χρονοστρατηγικός χάρτης εμπεριέχει ιδέες που φαινομενικά ανήκουν στην εξωπραγματικότητα του αναγνώστη του αλλά στην πραγματικότητα λειτουργεί με στοιχεία του μέλλοντος που είναι εγκλωβισμένα μέσα στο παρελθόν. Κι ενώ πρόκειται για λεπτομέρειες για αυτούς που τον κοιτάζουν, είναι τα θεμέλια για αυτούς που βλέπουν. Έτσι είναι δυνατόν να υλοποιήσουμε επί του πρακτέου τη δυναμική της χρονοστρατηγικής χάρη στο νοητικό σχήμα του γνήσιου χάρτη που ενσωματώνει στοιχεία του Χρόνου. Και για να μην υπάρχει σύγχυση με την συμβατική έννοια του χάρτη, αποφασίσαμε να ονομάσουμε αυτή τη δυναμική της χρονοστρατηγικής, νοητική χάρτα.
.png)
Αναρτήσεις
