Του Νίκου Λυγερού
Το σκάκι στο νηπιαγωγείο δεν είναι μια ουτοπία. Τώρα έγινε μια χειροπιαστή πραγματικότητα, αφού οι μικροί άνθρωποι είχαν πλέον τη δυνατότητα να παρακολουθούν σεμινάρια και διαλέξεις για το σκάκι, για να μάθουν από τώρα τις πρώτες κινήσεις, τις αξίες των πιονιών και κομματιών, τα θεμελιακά στοιχεία των χρωμάτων, των θέσεων και τους πρώτους ελιγμούς και συνδυασμούς. Οι μικροί άνθρωποι δεν είναι απαραίτητο να γίνουν σκακιστές και δεν είναι αυτός ο στόχος μας. Θέλουμε να έχουν πρόσβαση σ’ ένα παίγνιο που τους επιτρέπει να μάθουν την ορθολογική σκέψη, τη διαφορά μεταξύ πράξεων και κινήσεων, την έννοια του μη αναστρέψιμου διότι θα είναι δομές χρήσιμες και ουσιαστικές για τη ζωή τους, για το μέλλον τους. Όσοι πιστεύουν ότι το νηπιαγωγείο είναι πολύ πρόωρο για το σκάκι κάνουν λάθος, γιατί ήδη βλέπουμε στα σεμινάριά μας, μικρούς ανθρώπους που κατέχουν τις βάσεις κι αναγνωρίζουν στοιχεία του. Διότι πολύ απλά, οι ικανότητες του εγκεφάλου μας είναι πολύ μεγαλύτερες απ’ ό,τι πιστεύουμε. Και ο εγκέφαλος των μικρών ανθρώπων αναπτύσσεται ραγδαία και δεν εμποδίζεται εύκολα από τις μικρότητες που έχουμε στο νου μας. Επίσης δεν είναι επειδή εμείς δεν ξέρουμε σκάκι, που δεν μπορούν να μάθουν οι μικροί άνθρωποι αυτό το παίγνιο. Είναι μια άλλη γλώσσα διαθέσιμη για το μυαλό τους για να εκφραστούν μ’ έναν τρόπο πιο στρατηγικό ακόμα κι αν κάνουν μόνο τα πρώτα βήματα. Διότι κι αυτά είναι σημαντικά αφού ανοίγουν ένα νέο ορίζοντα. Είναι μια διδακτική μέθοδος που υπάρχει εδώ και αιώνες. Απλώς τώρα την εφαρμόζουμε σε σχολεία και νηπιαγωγεία, που δεν έχουν τα κόμπλεξ των μεγάλων. Κι έχει ενδιαφέρον όταν οι μικροί άνθρωποι βλέπουν για πρώτη φορά κι άλλες σκακιέρες ιστορικές, όπως είναι η βυζαντινή, η καστρική αλλά και οι καινοτόμες όπως είναι η SER. Ο μικρός άνθρωπος ενθουσιάζεται για το παίγνιο χωρίς ενδοιασμούς αυτό πρέπει να αξιοποιήσουμε για να τον βοηθήσουμε ν’ αναπτυχθεί.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18604&l=gr