Πριν από λίγους μήνες η κυβέρνηση προχώρησε σε μια αιφνίδια απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων. Βρέθηκαν να πληρώνονται από το Δημόσιο 768.009 άτομα. Από αυτούς, οι 625.739 είναι μόνιμοι υπάλληλοι και οι υπόλοιποι ανήκουν σε διάφορες άλλες κατηγορίες που περιλαμβάνουν και τους «αιρετούς». Ολοι αυτοί έχουν υποστεί περικοπές αποδοχών, οι οποίες ίσως μειωθούν ξανά με το ενιαίο μισθολόγιο, που προβλέπει, λένε, κατάργηση μερικών επιδομάτων και εικονικών ή αυτόματων υπερωριών. Πολλές υπηρεσίες βρίσκονται μάλιστα συχνά σε πλήρη αδυναμία να αντικαταστήσουν όσους τρέχουν να συνταξιοδοτηθούν γιατί «δεν ξέρεις τι μας περιμένει». Ο καθένας μας μπορεί να το διαπιστώσει βλέποντας τα άδεια γραφεία, συχνά χωρίς προϊστάμενο. Ε, λοιπόν, δεν έχουν κάνει όλοι «κοπάνα».
Απλά όσοι έφυγαν δεν έγινε δυνατό να αντικατασταθούν.
Από την άλλη μεριά, ακούμε τα συστηματικά ουρλιαχτά όσων πιστεύουν ότι με μαζικές απολύσεις δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων θα έχουμε λιγότερη γραφειοκρατία, μικρότερη διαφθορά και με μειωμένους φόρους ισοσκελισμένα δημόσια οικονομικά. Ως προς αυτό, δεν είναι βέβαιο ότι έχουν λογαριάσει το κόστος των αποζημιώσεων, των επιδομάτων ανεργίας και της συρρίκνωσης των εσόδων των σχετικών ασφαλιστικών ταμείων. Καθώς και το τεράστιο, ως την ανατροπή, κοινωνικό κόστος τέτοιων μαζικών απολύσεων.
Η οικοδόμηση ενός μικρότερου και καλύτερου κράτους απαιτεί χρόνο και κοινωνική συναίνεση. Η θεωρία ότι οι «άχρηστοι» υπάλληλοι που πρέπει να απολυθούν δεν έχουν παρά να επιστρέψουν στα χωράφια που εγκατέλειψαν «στους ξένους» (ακούστηκε και αυτό...) είναι απλοϊκή και παρεμπιπτόντως διπλά ρατσιστική. Στο ραδιόφωνο ταμ-ταμ του κ. Κακλαμάνη, με τους σχετικά λίγους ακροατές που υφίστανται την προπαγάνδα του και τους εκατοντάδες ευεργετούμενους συνεργάτες που χρηματοδοτούν θέλουν δεν θέλουν όλοι οι δημότες, ένας εκλεκτός νεοφιλελεύθερος σχολιαστής του, με συστηματικό χειροκροτητή-συμμέτοχό του τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, αξιώνει κάθε πρωί δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο· αλλά για τον συνωστισμό στο δημοτικό ραδιόφωνο τσιμουδιά!
Πόσους ανθρώπους κάθε κατηγορίας και με ποιο μισθολόγιο χρειάζεται πάντως ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό κράτος και για ποιες από τις δραστηριότητες του; Δεν είναι δυνατό να αξιώνουμε υγεία, ασφάλεια και σωστή αστυνόμευση, παιδεία, προσχολική φροντίδα των παιδιών, ικανοποιητικά έσοδα από μια καλύτερη και πιο δίκαιη φορολογία, τέλος πάντων την ικανοποίηση τόσων αιτημάτων των πολιτών, και να μη γίνεται σοβαρή συζήτηση για τον αριθμό των κάθε λογής και επιπέδου υπηρετών του κράτους και τον σωστό καταμερισμό τους.
Επιμύθιο: οι δογματικές απλουστεύσεις είναι ανόητες!
ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΣΩΜΕΡΙΤΗΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=359765&dt=10/10/2010#ixzz12292lmgQ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου