Η ιστορία του Χαλκιδιώτη Θέοκλου, που πρόδωσε τους Βισάλτες.

«Το αίμα νερό δεν γίνεται».

Οι Βισάλτες ήταν ένα αρχαίο ελληνικό-θρακικό έθνος που κατοικούσε απέναντι από την χερσόνησο της Παλλήνης Χαλκιδικής, στην Ανατ. Μακεδονία, σε μία ευφορωτάτη περιοχή, που οριοθετείται από το όρος Βερτίσκος και την χερσόνησο Ακτή (δυτ.) και έως τον κάτω ρου του Στρυμόνος, στην Μυγδαλίτιδα χώρα, και την λίμνη Κερκινίτιδα (ανατ.). Οι ιδιοι αυτοπροσδιορίζονταν ως καταγόμενοι από τον μυθικό Βισάλτη, τον υιό του Ηλίου και της Γαίας! Αυτός είχε μια ωραία θυγατέρα, την Θεοφάνη, η οποία έτεκε τον Χρυσόμαλλο εκ του Ποσειδώνος. Οι Βισάλτες φημιζόταν για την ανδρεία τους. Καυχώνταν μάλιστα, ότι έλαβαν μέρος στα Τρω¬ικά, υπό τις διαταγές του Ρήσου. Αργότερα, στα περσικά, δεν συμμάχησαν με τον Ξέρξη! Αποσύρθηκαν στα ορεινά της Ροδόπης, προβάλλοντας αντίσταση. Εξ ίσου σημαντικό είναι ότι μιλούσαν δυο διαφορετικές γλώσσες!

Κάποτε, λοιπόν, ο Θέοκλος ο Χαλκιδεύς συνελήφθη αιχμάλωτος απ’ αυτούς τους Θράκες Βισάλτες. Αλλά τους επρόδωσε, όταν εδέχθη κρυφίως πρόταση από απεσταλμένο των Χαλκιδέων. Οι Χαλκιδαίοι, κατά πρώτον, εφρόντισαν να αιφνιδιάσουν και να επιφέρουν αναταραχή στους Βισάλτες. Κατόπιν, αφού τους εγκλώβισαν εντός των τειχών και τους πολιόρκησαν, μ’ ένα πανούργο τέχνασμα, κάποιου άλλου αιχμαλώτου τους, ενός βουκόλου, που είχε γεννηθεί στα μέρη τους, κυρίευσαν την πόλη και εξεδίωξαν τους Βισάλτες.
Αλλά οι Χαλκιδείς θανάτωσαν τον προδότη βουκόλο, κατά παράβαση των συνθηκών. Και τότε ξέσπασε εναντίον τους η οργή των θεών. Αφού έλα¬βαν χρησμό, ανήγειραν εν τέλει περικαλλή τύμβο επάνω στον τάφο του βουκόλου και τέλεσαν θυσίες προς τιμήν του, όπως αρμό¬ζει στους ήρωες. Με τον τρόπο αυτόν απηλλάγησαν από το κακό.

Η ιστορία αυτή μας μαθαίνει τρία πραγματα:
-1ον ότι το «αίμα νερό δεν γίνεται», αφού ο Χαλκιδεύς μόλις είδε Χαλκιδείς ομονόησε μαζί τους, αγνοώντας τους Βισάλτες.
-2ον Ένας προδότης, μετά την προδοσία, είναι μισητός ακόμη κι απ’ αυτούς που ευεργέτησε. Και το πιθανότερο είναι να εκτελεσθεί. Διότι η επόμενη πράξη ενός - ακόμη και μετανιωμένου - προδότη, είναι η. προδοσία. Και
-3ον Επειδή είναι κακό να αφαιρείς την ζωή κάποιου ανθρώπου, ακόμη κι αν αυτός είναι προδότης, αλλά πρέπει να το κάνεις επειδή ακριβώς ο προδότης αύριο θα ξαναπροδώσει, κάν’ το κι οι θεοί θα σου υποδείξουν μετά τον τρόπο καθαρμού σου.

ΠΗΓΕΣ: Ηρόδ. «Πολύμνια»,115. Στρ. (7.1.11-C,329),

Στέφ. Βυζ., Κόνων «Διηγήσεις» (εκδ. «Ερωδιός).

(το παραπάνω άρθρο του Γιώργου Λεκάκη

από την εφημερίδα «ΧΡΟΝΟΣ» Κομοτηνής)