Ποιήματα του Νίκου Λυγερού (3)

Κι αν είχες ανθρώπινες ανάγκες

Κι αν είχες ανθρώπινες ανάγκες
δεν θα μου το έλεγες
αφού είσαι η οικογένειά μου
η μοναδική
και η μόνη πατρίδα μου
δεν το ήξερες;
Κι όμως σ’ εκείνη τη χαράδρα
πάνω στα βουνά σου
σου το ομολόγησα
για να το μάθεις
ακόμα και στο νησί.



Μην είσαι μίζερη

Κοίτα τα παιδιά,
εκείνα που βοηθάς
να κάνουν τα βήματά τους
όχι μέσα στην κοινωνία
αλλά με ανθρωπιά
για να ζήσουν και τα άλλα
χάρη στην εξέλιξή τους
κι αν φοβάσαι
κάπου κάπου
να ξέρεις ότι εδώ
δίπλα σου, πλάι σου
θα είμαι κι εγώ. 


Ο λαός του ήλιου

Ο λαός του ήλιου
δεν φοβάται τις σκιές
ακόμα και στη μάχη
διότι έχει μέσα του
τη δικαιοσύνη
και την ανθρωπιά
δίχως να έχει ανάγκη
να το αποδείξει
ούτε και να το δείξει
αφού κάθε έργο του
είναι μια προσφορά
για την Ανθρωπότητα.

Ακούσαμε και πάλι τον δίσκο


Ακούσαμε και πάλι τον δίσκο
με την φωνή που μιλά μόνη της
για τον ήλιο της δικαιοσύνης
που παλεύει ενάντια στη βαρβαρότητα
διότι είναι το μόνο πρέπον
όχι για την ύπαρξή του
αλλά για το αναγκαίο έργο
που προσφέρει στις σκιές
που έχουν μόνο την ανθρωπιά
για να ζεσταθούν λιγάκι.


Αλτρουισμός και Ουμανισμός

Ο αλτρουισμός αν και λειτουργεί
μέσα στο πλαίσιο του ουμανισμού
δεν είναι απόλυτα απαραίτητος
να υπάρχει σε κάθε σημείο
διότι μόνο με τις ιδιομορφίες
μπορεί ήδη να παράγει
ένα έργο που επηρεάζει
όλες τις γειτονιές τους
και δημιουργεί μια αλλαγή
που κάνει τη διαφορά.


Θα είναι πιο δύσκολα μετά

Αν νομίζεις ότι τα κατάφερες
πρέπει να μάθεις ότι
θα είναι πιο δύσκολα μετά.
Είναι εύκολο να γίνεις
στην αρχή μαθητής
αλλά είναι κατόρθωμα
να παραμείνεις μαθητής
διότι κάθε μέρα
θα σου ζητήσει ο δάσκαλος
να κάνεις ό,τι δεν μπορείς
και να βλέπεις το αόρατο
για να προσφέρεις στους άλλους
και στην Ανθρωπότητα.



Ακόμα και οι μαθητές πεθαίνουν


Ακόμα και οι μαθητές πεθαίνουν 
και μάλιστα πριν τον θάνατο
όταν είναι μίζεροι και κοινωνικοί
για να εξασφαλίσουν το τίποτα
που θέλουν να έχουν όλοι
για να μπορούν να πουν ότι έζησαν
ενώ απλώς πέρασαν και βέβαια
δεν άφησαν τίποτα άλλο
εκτός από την προσπάθεια τους
να γίνουν μια μέρα άνθρωποι.


Δεν ξέρω αν θα καταλάβεις


Δεν ξέρω αν θα καταλάβεις
μπορεί και να μην έχει σημασία
εσύ θα μου πεις στο τέλος
αλλά το να βοηθάς τους άλλους
και όλη την Ανθρωπότητα
δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς
ν' αγαπήσεις τον άνθρωπο σου 
όχι μόνο με το ίδιο πάθος
αλλά και με τον ίδιο πόθο
απλώς δεν φαίνεται
ακόμα και αν είναι πιο ισχυρά
τα συναισθήματά μας.

Άλλη μια ταυτότητα


Άλλη μια ταυτότητα θα χρειαστείς
για να εισχωρήσεις εδώ
γιατί δεν είναι μια παρέα
αλλά μια ομάδα κρούσης
που ζει με τον χρόνο
μόνο και μόνο
για να παράγει έργο
έτσι ό,τι και να έκανες
στο άλλο σου παρελθόν
δεν μας αφορά πια.
Αυτό θέλει η Λεγεώνα.



Η ιπποσύνη δεν μαθαίνεται

Η ιπποσύνη δεν μαθαίνεται
όσο και να προσπαθείς
έχει σχέση με το αίμα σου
και με τις θυσίες
εκείνες που έκανες παλιά
που δεν ξέχασαν 
οι νεκροί αθώοι
ακόμα κι αν πέρασαν
αιώνες από τότε,
όλα τα άλλα δεν γίνονται
απλώς για να το ξέρεις.



Κι αν είχες την επιλογή


Κι αν είχες την επιλογή
λες στον εαυτό σου
ότι θα άλλαζες ζωή
ενώ στην πραγματικότητα
την είχες από την αρχή
ακόμα κι αν η κοινωνία
δεν σου το έμαθε
και σου έδωσε όνειρα
για να το χαρείς
και για να μην εξελιχθείς.

Το βάθος του έργου

Στην αρχή βλέπεις
μόνο το βάρος και το μέγεθος
γιατί δεν μπορείς
να πιάσεις τίποτα άλλο
αλλά μετά με το χρόνο
αντιλαμβάνεσαι ότι στέκεσαι
δίπλα σ’ ένα πηγάδι γνώσης
κι ότι το βάθος του έργου
είναι απλώς ασύλληπτο
τότε παίρνεις την απόφαση.
Αυτό μόνο να προσέξεις.