Ηγέτης ή αρχηγός

Το δύσκολο για τον ηγέτη είναι να είναι δυνατός αλλά όχι αυταρχικός. Να είναι ευγενικός αλλά όχι αδύναμος. Να είναι τολμηρός αλλά όχι “παλικαράς”. Να είναι προσεκτικός αλλά όχι αδρανής. Να είναι μετριόφρων αλλά όχι ντροπαλός. Να είναι υπερήφανος αλλά όχι αλαζόνας. Να έχει χιούμορ χωρίς να είναι σαχλός.

Jim Rohn, Αμερικανός συγγραφέας

———————————————–

Αξιολογώντας τις σημερινές πολιτικές – οικονομικές – κοινωνικές καταστάσεις, διαπιστώνουμε ότι ο κόσμος στερείται ηγετών, ενώ πλεονάζει σε αρχηγούς. Η διαφορά είναι τεράστια καθότι ο μεν Ηγέτης αναδεικνύεται, ενώ ο αρχηγός διορίζεται και φυσικά το αυθόρμητο της πρώτης επιλογής (ανάδειξη) απέχει μακράν της δεύτερης (διορισμός).

Οι λόγοι είναι προφανείς………..αδυναμία, μειωμένες ηθικές αντιστάσεις, “αυτόκλητη προθυμία προσφοράς”, μετριότητα, μιμητισμός. Το έδαφος πρόσφορο και γόνιμο για τη καλλιέργεια τέτοιου είδους φιλοδοξιών…….αναγνώριση, εξουσία, κοινωνική καταξίωση, υλικές απολαβές. Αντιθέτως τα εμπόδια είναι ανυπέρβλητα για όποιον άξιο ανάδειξης θέσει τον εαυτόν του στην κρίση του λαού…….διαβολή, συκοφάντηση, αμφισβήτηση, “εφεύρεση” σκανδάλων, εν ολίγοις πλήρης διαπόμπευση και μάλιστα προληπτικά πριν την οιαδήποτε τυχόν επιτυχία του.

Όμως σε αυτή την κατάσταση ο λαός, υπέρ του οποίου αγωνίζονται όλοι οι “αρχηγοί”, δεν είναι αμέτοχος συμμετέχει ενεργά συντηρώντας – διατηρώντας – προτιμώντας “αρχηγούς” και όχι ηγέτες.

Οι λόγοι πρόδηλοι…….ο λαός δεν θέλει να ακούει την αλήθεια, επιθυμεί την κολακεία, δεν θέλει να υποβληθεί σε θυσίες, επιθυμεί την πλήρη ευδαιμονία, δεν θέλει τον έλεγχο, επιθυμεί την ασυδοσία, εύκολα αναδεικνύει τους “αρεστούς” και ακόμη πιο εύκολα καταβαραθρώνει τους “άριστους”.

Τα αίτια για αυτό το φαινόμενο αφορούν κυρίως στις επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες και αξίες. Πως είναι δυνατόν να ευδοκιμήσουν οι αξίες εκείνες οι οποίες αναδεικνύουν τον ηγέτη, όταν υπάρχει αναξιοκρατία, κομματισμός, έλλειψη ηθικών αναστολών, επίπλαστη παντογνωσία – πραγματική αμάθεια, οσφυοκαμψία, άκρατος μιμητισμός, αλαζονεία, αμετροέπεια……..και πλείστα όσα ευγενή προτερήματα.

Όμως δεν είναι δύσκολο να απαλείψουμε το παρόν και να στραφούμε στο μέλλον, με οδηγό το παρελθόν της πατρίδας μας (προς αποφυγή πονηρών συνειρμών…..το ιστορικό παρελθόν). Θέληση χρειάζεται και αυτοκριτική, όταν είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου, είσαι αυστηρός και απαιτητικός με τους άλλους, όταν μπορείς και κρίνεσαι τότε μπορείς και να κρίνεις, όταν ελέγχεσαι μπορείς να ελέγχεις.

Όταν λοιπόν επιδιώξουμε την αυτοβελτίωση, τότε θα είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε και να αποδεχθούμε αυτούς που μπορούν να μας οδηγήσουν………..σε φωτεινές ατραπούς πνευματικής – κοινωνικής ευημερίας και προκοπής.

Μελετώντας την μακρόχρονη ιστορία μας θα διαπιστώσουμε ότι ουδείς ηγέτης – ήρωας – πνευματικός άνδρας αναγνωρίσθηκε πριν το θάνατό του. Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι ίδιον των Ελλήνων ή γενικότερη παραδοχή………..είναι όμως συχνότατη η εμφάνισή του σε όλες τις ιστορικές περιόδους………….ας ελπίσουμε ότι δεν θα συμβεί το ίδιο και με την πατρίδα μας………..Να την αναγνωρίσουμε αφού την σκοτώσουμε.

—————————————–

Οι άνθρωποι σπάνια βελτιώνονται όταν δεν έχουν κάποιο πρότυπο, εκτός του εαυτού τους, για να αντιγράψουν.

Oliver Goldsmith Βρετανός συγγραφέας

ΠΗΓΗ