Πρώτη μέρα διοργάνωσης των Master Classes που έγιναν από τον κ. Λυγερό σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου του College of Rhodes στις 30/11/2011

Κατά τη διάρκεια της πρώτης μέρας έγιναν Μaster Classes στους τομείς της Ανάλυσης, της Πληροφορικής - Αλγοριθμικής καθώς και στο Σύγχρονο Θέατρο και Ομαδικότητα για το οποίο πρέπει να σημειωθεί ότι εκατό χρόνια μετά τα γεγονότα, πενήντα χρόνια μετά την πρώτη παράσταση γιατί να μελετάμε ακόμα τους Δίκαιους του Camus.

Δέκα χρόνια μετά το έργο που ανεβάσαμε στην Γαλλία, στο πλαίσιο, των Master Classes θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία στην Ελλάδα, σε παιδιά που δεν πρόλαβε να απορροφήσει ο συμβιβασμός της κοινωνίας, ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας σκηνοθετικής προσέγγισης του συμβολικού έργου, του Γάλλου συγγραφέα.

Η επιλογή της ερμηνείας των ηθοποιών επιτρέπει και ένα συλλογικό προβληματισμό για την έννοια της ομάδας στο πλαίσιο του θεάτρου. Επιπλέον, η ακραία κατάσταση, η έντονη δράση, ο εσωτερικός στοχασμός δίνουν τη δυνατότητα έκφρασης της δημιουργικότητας των παιδιών σε μια ανοιχτή δομή που απέδειξε την ανθεκτικότητά της.

Δεν είναι ένα συμβατικό θεατρικό έργο, ακόμα κι αν ανήκει πλέον στο κλασικό ρεπερτόριο. Δυσκόλεψε και δυσκολεύει τις κοινωνίες, λόγω της ανθρωπιάς του και της έμφασης που δίνει στις ανθρώπινες σχέσεις.

Το υπόβαθρο είναι ιστορικό κι όχι αυθαίρετο. Το πλαίσιο δεν είναι τεχνητό όπως στην Παρεξήγηση. Το πεδίο χρησιμοποιεί τον Μύθο του Σίσυφου. Και η δράση ανήκει στο πρώτο επίπεδο της εργογραφίας του Camus.

Ο συνδυασμός αυτών των δεδομένων δημιουργεί μια πολλαπλότητα για τις στρατηγικές μάθησης. Έτσι δεν υπάρχει ανάγκη μιας γραμμικής παρουσίασης.

Ακόμα και οι πράξεις μπορούν να αποτελέσουν διάφορους ελκυστές, οι οποίοι μπορούν να λειτουργήσουν αρχικά με ανεξάρτητο τρόπο αλλά να υλοποιήσουν μέσω της δράσης, τη στρατηγική κίνηση ικανή να αποδώσει ολιστικά το έργο.

Επιπρόσθετα, το έργο με τους ρόλους του οι οποίοι έχουν πλούσια χαρακτηριστικά επιτρέπει το ταίριασμα με τις τάσεις. Με αυτόν τον τρόπο οι Δίκαιοι είναι ιδανικοί για ένα πειραματικό εργαστήρι και αποδίδουν και βιωματικά.

Αν αυτοί οι λόγοι δεν επαρκούν για να ασχοληθούμε με αυτό το έργο σ' αυτήν την εποχή, τότε ας αποφασίσουμε ότι είναι ένα επιπλέον παράδειγμα παραλόγου, το οποίο μέσα από το παράδοξο λύνει διάφορα προβλήματα υπαρξιακά δίχως να εκφυλίσει ούτε την προσέγγιση ούτε την σκέψη του Camus πάνω σ' ένα θέμα ζωής και θανάτου.