Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

Οι τρεις Χάριτες (The three Graces)



Θεότητες που προσωποποιούσαν τη χάρη, την ομορφιά και την ανεμελιά. Σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν κόρες του Δία και της Ευρυνόμης. Αρκετοί τις θεωρούσαν κόρες του Διόνυσου και της Αφροδίτης ή του Ήλιου και της Ναϊάδας Αίγλης.
Στον Όμηρο αρχικά αναφερόταν η Χάρις σύζυγος του Ηφαίστου και η Πασιθέα, σύζυγος του θεού Ύπνου και μητέρα του Φάντασου και του Φοβήτορα. Η Πασιθέα είχε δοθεί σύζυγος στον Ύπνο από την Ήρα επειδή εκείνος είχε κοιμίσει κρυφά το Δία κι έτσι οι θεοί μπόρεσαν να αναμιχθούν στον Τρωικό πόλεμο.
Οι Αθηναίοι τιμούσαν δυο Χάριτες την Αυξώ και την Ηγεμόνη. Μερικές φορές ταυτίζονταν με τις Ώρες και τοποθετούσαν στην ομάδα των Χαρίτων τις Ώρες Καρπώ και Θαλλώ.
Στη Σπάρτη τις ονόμαζαν Κλήτα ("αστραφτερή" και Φαέννα ("ακτινοβόλος"), και τις ταύτιζαν με τις Ώρες.
Στην Αίγινα, την Τροιζήνα, την Επίδαυρο και στον Τάραντα τις ονόμαζαν Αυξησία και Δαμία ή "Αξεσίαι θεαί".
Ο Ησίοδος αναφέρει τρεις Χάριτες, την Αγλαΐα, την Ευφροσύνη και τη Θάλεια ή Θαλία. Οι Χάριτες συνδέονταν με την ανθοφορία και τη γονιμότητα της φύσης κι αναμεσά τους συγκαταλέγονταν και η Ευνομία, η Εύκλεια και η Πειθώ.
ΟΙ Σώστρατος αναφέρει πως η Αφροδίτη και οι Χάριτες Πασιθέα, Καλή και Ευφροσύνη είχαν διαγωνιστεί σε καλλιστεία με κριτή το μάντη Τειρεσία, ο οποίος είχε ψηφίσει την Καλή σαν την πιο όμορφη. Η Αφροδίτη για να τον τιμωρήσει τον είχε μεταμορφώσει σε γριά.
Οι Χάριτες κατοικούσαν στον Όλυμπο κι ήταν συνοδοί του Απόλλωνα, του Διονύσου, της Αφροδίτης, της Αθηνάς, του Ηφαίστου και των Μουσών. Απέφευγαν τη μοναξιά και προτιμούσαν τη συντροφιά των θεών.

Όταν ο Απόλλωνας έπαιξε για πρώτη φορά τη λύρα του, οι Χάριτες έστησαν χορό γύρω του μαζί με τις άλλες θεές κι όταν η Άρτεμη είχε εισέλθει στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, εκείνες άρχισαν να υμνούν μαζί της και με τη συνοδεία των Μουσών τη Λητώ, (μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης).
Οι Χάριτες συνόδευαν την Αφροδίτη μαζί με το θεό Πάνα και την Πειθώ. Κάποτε η θεά είχε πιαστεί μαζί με τον Άρη σε ένα δίχτυ που είχε στήσει για τους δυο εραστές ο Ήφαιστος. Μετά από την περιπέτειά της είχε καταφύγει στην Πάφο της Κύπρου, όπου την περιποιήθηκαν οι Χάριτες, αλείφοντάς την με αθάνατο λάδι και στολιζοντάς την.
Οι Χάριτες γνώριζαν την τέχνη να κατασκευάζουν αρωματικά λάδια με τα οποία ενίσχυαν την ερωτική επιθυμία.
Απεικονίζονταν νέες και όμορφες και έφερναν στους θεούς και στους ανθρώπους ομορφιά, χάρη και δημιουργικότητα. Τις παρουσίαζαν γυμνές, να κρατιούνται από τους ώμους. Οι δυο από αυτές κοιτούσαν προς μια κατεύθυνση, ενώ εκείνη που βρισκόταν στη μέση κοιτούσε προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ο Πίνδαρος τις ονόμαζε Σεμνές, Πότνιες και Βασίλειες.

Το παλαιότερο ιερό τους βρισκόταν στον Ορχομενό της Βοιωτίας (εκεί που βρίσκεται η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου). Στο θέατρο απέναντι από το ιερό τελούσαν προς τιμή τους τα Χαρίσια ή Χαριτήσια που περιλάμβαναν μουσικούς και ποιητικούς αγώνες. Τη νύχτα οι πιστοί πρόσφεραν γλυκίσματα από αλεύρι και μέλι.
Τα λατρευτικά τους αγάλματα ήταν τρεις μαύροι άμορφοι μετεωρόλιθοι, δηλαδή λίθοι που είχαν πέσει από τον ουρανό.
Στην Αθήνα υπήρχε ιερό των Χαρίτων πάνω στην Ακρόπολη στα Προπύλαια, κοντά στα ιερά του Ερμή Προπυλαίου και της Εκάτης Επιπυργιδίας. Ιερό τους υπήρχε και στην Αγορά κοντά στο ναό του Ηφαίστου.
Ιερά τους υπήρχαν στη Σπάρτη, στη Δήλο, στην Κύπρο και στην Πάρο. Στην Πάρο βρισκόταν ο Μίνωας όταν πληροφορηθηκε το θάνατο του γιου του Ανδρόγεω. Τότε πέταξε τα στεφάνια με τα άνθη, σταμάτησε τη μουσική, αλλά η τελετή ολοκληρώθηκε. Από τότε οι θυσίες προς τιμή των Χαρίτων στην Πάρο γίνονταν χωρίς άνθη και μουσική.
Οι Χάριτες λατρεύονταν στην Σπάρτη και την Πάφο μαζί με την Αφροδίτη.

Σαπφώ
βροδοπάχεες γναι Χάριτες δετε Δίος κόραιλθοντ' ξ ράνω πορφυρίαν περθέμενον χλάμυν
Όμηρος, Οδύσσεια, θ, 364
νθα δέ μιν Χάριτες λοσαν κα χρσαν λαί, μβρότ, οα θεος πενήνοθεν αἰὲν όντας,μφ δ εματα σσαν πήρατα, θαμα δέσθαι.
Ησίοδος, Θεογονία, 64
νθά σφιν λιπαροί τε χορο κα δώματα καλά,
π
ρ δ' ατς Χάριτές τε κα μερος οκί' χουσινν θαλίς· ρατν δ δι στόμα σσαν εσαι
μέλπονται, πάντων τε νόμους κα
θεα κεδν
θανάτων κλείουσιν, πήρατον σσαν εσαι.
Ησίοδος, Έργα και Ημέρες, 73
ζσε δ κα κόσμησε θε γλαυκπις θήνη·μφ δέ ο Χάριτές τε θεα κα πότνια Πειθ
ρμους χρυσείους θεσαν χροΐ· μφ δ τήν γεραι καλλίκομοι στέφον νθεσι εαρινοσιν·
Ξενοφώντας, Συμπόσιο, 7, 5, 2
λλ γρ κα τατα μν
ο
κ ες τατν τ ον πισπεύδει· ε δ ρχοντο πρς τν
α
λν σχήματα ν ος Χάριτές τε κα ραι κα Νύμφαι
γράφονται, πολ
ν ομαι ατούς γε ῥᾷον διάγειν κα τ
συμπόσιον πολ
πιχαριτώτερον εναι.
Ζηνόβιος
Α Χάριτες γυμναί: τοι τι δε φειδς κα
φανερ
ς χαρίζεσθαι· τι ο χάριστοι τν αυτν
κόσμον
φρηνται. *****
Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, 2, 17, 3
ν δ τ
προνά
τ μν Χάριτες γάλματά στιν ρχαα, ν
δεξι
δ κλίνη τς ρας κα νάθημα σπς ν Μενέ-
λαός ποτε
φείλετο Εφορβον ν λί.
Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, 3, 18, 9
Βαθυ-
κλέους δ
Μάγνητος, ς τν θρόνον ποίησε το
μυκλαίου, ναθήματα π' ξειργασμέν τ θρόν
Χάριτες κα
γαλμα δ Λευκοφρυήνης στν ρτέμιδος.
Ορφικά, Ύμνοι, 60
Κλτέ μοι, Χάριτες μεγαλώνυμοι, γλαότιμοι,
θυγατέρες Ζηνός τε κα
Ενομίης βαθυκόλπου,γλαΐη Θαλίη τε κα Εφροσύνη πολύολβε,
χαρμοσύνης γενέτειραι,
ράσμιαι, εφρονες, γναί,
α
ολόμορφοι, ειθαλέες, θνητοσι ποθειναί·
ε
κτααι, κυκλάδες, καλυκώπιδες, μερόεσσαι·λθοιτ' λβοδότειραι, ε μύσταισι προσηνες.
Θεμίστιος, Φιλάδελφοι περ φιλανθρωπίας
οδ' ἐῶμεν κράτους πιρρεν πηγς τν νωθενγαθν, χορηγε συνεχς κάμαντι νό, καθάπερ λέ-
γει
φιλοσοφοσα ποίησις, τν άων δοτήρ, τς
ε
νομίας ταμίας, ο πάρεδρος Δίκη τε κα Ενομία·
παραστατο
σιν α Χάριτες, Εφροσύνη κα γλαΐα Θαλίη
τ'
ρατεινή· ο πσαι κ φιλανθρωπίας πωνυμίαι, μει-
λίχιος,
φίλιος, ξένιος, κέσιος, πολιεύς, σωτήρ.
Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Ες τν βασιλέα λιον πρς Σαλούστιον
Κύκλον τοι κα α Χάριτες π γς
δι
τν γαλμάτων μιμονται.
Νόννος, Διονυσιακά, 34, 37
ς μν κούω,
τρε
ς Χάριτες γεγάασι, χορίτιδες ρχομενοο,μφίπολοι Φοίβοιο, χοροπλεκέος δ Λυαίου
ε
σ τριηκοσίων Χαρίτων στίχες, ν μία μούνη
πασάων προφέρουσα φαείνεται, ο
α κα ατ
φαιδροτέραις
κτσι κατακρύπτει σέλας στρων
μαρμαρυγ
ν εκυκλον κοντίζουσα Σελήνη.
Όμηρος, Ιλιάδα, Ε, 338 και Σ,382 και Ξ 267
Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 3, 1Απολλώνιος Ρόδιος, Αργοναυτικά, 4, 424
(από geodel)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails