Η ελληνική καταγωγή των Πομάκων και η τουρκική προπαγάνδα

Γράφει ο Κων/νος Λ. Βορνιωτάκης*

Στον ορεινό όγκο της Ροδόπης τόσο στο ελληνικό όσο και στο βουλγαρικό τμήμα κατοικεί μια ξεχωριστή φυλή. Είναι οι Πομάκοι:

Πολλά έχουν γραφεί, κατά καιρούς, σχετικά με την καταγωγή τους. Από ορισμένους Ευρωπαίους επιστήμονες (Chafarike και Vasilief) έχει παλαιότερα διατυπωθεί η άποψη ότι οι Πομάκοι είναι απόγονοι των Κουμάνων και των Πετσενέγκων λαών που είχαν πολύ βραχεία παρουσία στη ιστορία της Βαλκανικής.

Η άποψη αυτή έχει εγκαταλειφθεί εντελώς από τους επιστήμονες. Οι Τούρκοι εκμεταλλευόμενοι το μόνο κοινό σημείο που έχουν μαζί τους δηλαδή τη μουσουλμανική θρησκεία προσπαθούν συνεχώς να τους πείσουν ότι είναι απόγονοι των τουρκομανικών φυλών που εγκαταστάθηκαν στη Θράκη πριν και μετά την τουρκική κατάκτηση (1360 μ.Χ.).

Διαστρεβλώνοντας αναμφισβήτητες ιστορικές πηγές (από την εποχή του Θουκυδίδη, Αρριανού, Θεόπομπου κ.α.) και χρησιμοποιώντας μια τακτική ξένη προ τη διεθνή ιστορική επιστήμη προσπαθούν να πείσουν ότι οι Πομάκοι δεν έχουν καμιά σχέση με τα ελληνοθρακικά φύλα, που κατοικούν εδώ και χιλιετηρίδες στον ορεινό όγκο της Ροδόπης.

Χαρακτηριστική περίπτωση της ελαφρότητας των τουρκικών απόψεων αποτελεί και η εμφάνιση, τελευταία, άρθρων Τούρκων επιστημόνων με καινοφανείς θεωρίες περί υπάρξεως των “Αχίδων” στο Θρακικό χώρο από την εποχή των Σελτζούκων και περί δήθεν παραποίησης του όρου αυτού από την ελληνική πλευρά με την προβολή της θεωρίας περί Αγριάνων.

Οπως είναι ιστορικά αποδεδειγμένο οι λεγόμενοι “Αχίδες” ήταν αρχηγοί ημιθρησκευτικών αδελφοτήτων που ήκμασαν στους πρώτους οθωμανικούς χρόνους και δεν είχαν καμία σχέση με τα ελληνοθρακικά φύλα των Αγριάνων.

Το επιχείρημα περί μαζικής εγκαταστάσεως στη Θράκη, πριν και μετά την τουρκική κατάκτηση της περιοχής αυτής, τουρκομανικών φύλων είναι σαθρό διότι για την πριν την εμφάνιση των Τούρκων, περίοδο καμία ιστορική πηγή δεν αναφέρει τέτοιο γεγονός ενώ είναι ιστορικά εξακριβωμένο (ιστορία Καντακουζηνού) ότι μετά την κατάκτηση της περιοχής οι Τούρκοι εγκαταστάθηκαν στις πεδινές περιοχές της Θράκης και σε καμιά περίπτωση δεν αποίκησαν την ορεινή Ροδόπη.

Οι τουρκικοί ισχυρισμοί για την εγκατάσταση των Κουμάνων, Τσεπίδων και άλλων τουρκικών φύλων στην περιοχή της ελληνικής Θράκης από τα 700μ.Χ. και εξής έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το ιστορικά αποδεδειγμένο γεγονός (Αλεξιάδα Έννας Κομνηνής) ότι στην περιοχή αυτή εγκαταστάθηκαν με τη βοήθεια των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων τον Η’ ως τον Ι’ αιώνα Σύριοι και Αρμένιοι από τη Μ. Ασία οι οποίοι εξελληνίστηκαν εντελώς από το γηγενές ελληνικό στοιχείο.

Είναι γεγονός ότι κατά τον ΙΑ’ αιώνα και εξής οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες έφεραν λίγες οικογένειες Σελτζούκων Τούρκων τις οποίες όμως εγκατέστησαν γύρω από την Ανδριανούπολη (Αλεξιάδα Άννας Κομνημής).

Μαζική εγκατάσταση των Κουμάνων το 700μ.Χ. ή στην διάρκεια των αιώνων ΙΑ’ και ΙΒ’ δεν πραγματοποιήθηκε στο θρακικό χώρο, παρότι από τον Αλέξιο τον Α’ (1081-1118 μ.Χ.) χρησιμοποιήθηκαν ελάχιστα απ’ αυτούς στο στρατό του ως μισθοφόροι. Αλλά και στον θρησκευτικό τομέα υάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους Πομάκους και στους Τούρκους.

Οι Πομάκοι είναι σιίτες μουσουλμάνοι ενώ οι Τούρκοι είναι Σουνίτες.

Από ελληνικής πλευράς είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι από την αυγή της ιστορίας ο ορεινός όγκος της Ροδόπης κατοικήθηκε από ελληνικά θρακικά φύλα. Ο περίφημος γεωγράφος της αρχαιότητας Στράβων στα “Γεωγραφικά” του γράφει ότι οι ελληνοθρακικές φυλές που κατοικούσαν στη Ροδόπη ήταν οι Βήσσοι οι οποίοι κατοικούσαν στη Βόρεια Ροδόπη και οι Αγριάνες που κατοικούσαν στο Νοτιοδυτικό μέρος της Ροδόπης δηλαδή στο Βόρειο τμήμα του νομού Ξάνθης (και που κατοικο9ύν σήμερα οι Πομάκοι).

Τέλος, υπάρχουν οι Δίοι που κατοικούσαν στην Ανατολική Ροδόπη.

Απ’ όλα αυτά τα ελληνοθρακικά φύλα οι Αγριάνες ήταν πολύ ονομαστοί για την τόλμη τους και τις πολεμικές τους αρετές.

Ο Θεόπομπος γράφει ότι οι Αγριάνες ή Αγρίοι φημίζονται ως επιδέξιοι ακοντιστές και υπακοντιστές. Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι οι Αγριάνες καταγόταν από τους αρχαίους Σάτρες, θρακικό φύλο, το οποίο δεν υποτάχθηκε ποτέ σε κανένα. Ο βυζαντινός ιστορικός Γεώργιος Ακροπολίτης (1217-1282 μ.Χ.) υποστηρίζει ότι κατά την εποχή του ολόκληρη η περιοχή της Ροδόπης ονομαζόταν “Αχρίδος” και κατοικείτο από απογόνους των ελληνοθρακών Αγριανών. Η παράδοση για την καταγωγή των Πομάκων από τους ελληνοθράκες Αγριάνες ήταν τόσο ζωντανή και μετά την τουρκική κατάκτηση της περιοχής τους, το 14ο μ.Χ. αιώνα γι’αυτό και οι Τούρκοι τους ονόμαζαν “Αχριά” από την ονομασία της ιδιαίτερης φυλής τους “τους Αγριάνες”.

Η πλειοψηφία των Ελλήνων αλλά ιδιαίτερα των ξένων εθνολόγων και γλωσσολόγων (Beleoch, Jirekek, Ostrogovski) υποστηρίζουν ότι οι Πομάκοι είναι απόγονοι της ελληνοθρακικής φυλής των Αγριάνων. Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Στράβων κοιτίδα των Α γριάνων ήταν οι πηγές του Στρυμώνα ποταμού.

Κατά την άποψη ορισμένων ερευνητών η λέξη Πομάκος είναι παραφθορά του απόμαχος από τους απόμαχους του στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο χώρο της Ροδόπης μετά την επιστροφή τους από την Ασία.

Αλλά και τα τραγούδια των Πομάκων σε πάρα πολλές περιπτώσεις αποτελούν μετάφραση ή παράφραση των ελληνικών.

Το χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πομάκικη διασκευή του δημοτικού τραγουδιού “Το Γεφύρι της Άρτας”. Αυτού του τραγουδιού σώζονται σήμερα τρεις (3) παραλλαγές στη διάλεκτο των Πομάκων και από τη μελέτη τους φαίνεται ότι έχουν διασώσει μια αρχαϊκή μορφή του τραγουδιού.

Οι παραλλαγές αυτές συγγενεύουν ιδιαίτερα με τις ελληνικές (παραλλαγές) της Καππαδοκίας και της Θράκης.

Μέχρι τα μέσα του 16ου μ.Χ. αιώνα οι Πομάκοι ήταν Χριστιανοί οπότε και εξισλαμίσθηκαν μη μπορώντας να αντέξουν την τουρκική καταπίεση. Ακόμη και σήμερα οι περιοχές των Πομάκων είναι γεμάτες από ερείπια χριστιανικών ναών δείγματα της χριστιανικής καταγωγής τους. Παρά τον εξιλαμισμό τους οι Πομάκοι δεν οδηγήθηκαν σε θέσεις ανθελληνικές.

Ομως η τουρκική προπαγάνδα κατόρθωσε να κατευθύνει την προσπάθειά της σε δύο επίπεδα α) της θρησκείας και β) των υποτιθεμένων διώξεων εκ μέρους της ελληνικής Πολιτείας. Παρ’ότι οι απόψεις των Τούρκων που στερούνται ιστορικής τεκμηρίωσης και μόνο γέλιο και αποστροφή προκαλούν αυτοί συνεχίζουν απτόητοι την κακοποίηση της ιστορίας (ακομη και τους Μινωίτες θέλουν δικούς τους, όπως υποστηρίζει το Κέντρο Ιστορικών Ερευνών της Άγκυρας). Δεν ντρέπονται καθόλου. Έλεος).

Οι Πομάκοι τελικά σήμερα κατέληξαν να αποτελούν την μοναδική περίπτωση στον κόσμο όου έχομε αλλοίωση της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας μιας εθνικής ομάδας στα πλαίσια της επικράτειας ενός έθνους κράτους από άλλο κράτος. Εχομε δηλαδή τουρκοποίηση των Πομάκων από τους μηχανισμούς της τουρκικής προπαγάνδας μέσα στα όρια της Ελλαδικής Εθνικής Κρατικής Επικράτειας.

Η κατάλληλη διαφώτιση των Πομάκων γύρω από την ιστορία και την ελληνική καταγωγή τους σίγουρα θα αφυπνίσει την κοιμισμένη επί αιώνες εθνική τους συνείδηση και θα βοηθήσει την ένωσή της με τον υπόλοιπο κορμό του έθνους μας.

Καταλήγω, σαν επίλογο, για όσα συμβαίνουν στο χώρο των Πομάκων “Ποιος φταίει;”. O καθένας ας βγάλει το δικό του συμπέρασμα.

* Ο Κώστας Βορνιωτάκης είναι αξιωματικός της ΕΛΑΣ ε.α.

Πηγή.
http://www.patris.gr/articles/173030?PHPSESSID=tdi9mju4fdf05i7523aj7j7gf6