Του Νίκου Λυγερού
Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του Jonh Nash είναι η εισαγωγή της έννοιας της ισορροπίας, που φέρει πια το όνομά του, στη θεωρία παιγνίων στο πλαίσιο των παιγνίων μη μηδενικού αθροίσματος. Αφού ξεπεράσουμε τις φοβίες μας με το διπολικό σύνδρομο σε σχέση με την Τουρκία, θα κατανοήσουμε ότι η ισορροπία του Nash έχει νόημα στο πεδίο της ΑΟΖ. Βέβαια δεν εννοούμε την εκφυλισμένη περίπτωση όπου κανένας παίκτης δεν αποφασίζει την οριοθέτηση της κρατικής του ΑΟΖ ακόμα κι αν αυτή η περίπτωση αποτελούσε την πραγματικότητα πριν μερικά χρόνια ακόμα στο χώρο της Μεσογείου λόγω του προσχήματος της κλειστής θάλασσας. Στη συνέχεια η περίπτωση της Μαύρης Θάλασσας απέτρεψε de facto και de jure, αυτό το πρόσχημα. Το σημείο ισορροπίας Nash είναι ένα σύνολο αμοιβαία βέλτιστων αποκλίσεων. Και ξέρουμε ότι κάθε πεπερασμένο παίγνιο με Ν παίκτες έχει τουλάχιστον ένα σημείο ισορροπίας Nash στο χώρο των μικτών στρατηγικών. Καθώς το θέμα των ΑΟΖ είναι πεπερασμένο παίγνιο, η εφαρμογή της θεωρίας δημιουργεί την ισορροπία Nash. Όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ, το παίγνιο είναι στην ουσία γεωμετρικό αφού τα 200ΝΜ καθορίζουν ένα εμβαδόν. Το σημείο τριβής και βέβαια διαπραγμάτευσης παρουσιάζεται όταν υπάρχει επικάλυψη των περιοχών. Επιπλέον οι διακρατικές συμφωνίες είναι διμερείς άρα κάθε κράτος εξετάζει όλα τα όμορα κράτη. Δηλαδή το παίγνιο είναι πολλαπλό και δεν παίζεται σε ένα γύρο. Πρέπει η λύση να είναι συμμετρική για όλους έτσι ώστε να υπάρχει η ισορροπία. Αυτή η προϋπόθεση είναι πολύ απαιτητική για όλους τους παίκτες και πρέπει να προσέξουν τις συμφωνίες που κάνουν με τον κάθε παίκτη ακόμα και αν πετύχουν περισσότερο από αυτόν διότι ένας τρίτος παίκτης μπορεί να πατήσει προς όφελος του πάνω σε αυτή και να μετατρέψει το πλεονέκτημα της πρώτης σε μειονέκτημα της δεύτερης. Με άλλα λόγια οι συμφωνίες έχουν ουρά στη θεωρία παιγνίων ακόμα και αν η νομοθεσία του Δικαίου της Θάλασσας δεν το προβλέπει. Κατά συνέπεια κάθε παίκτης πρέπει να αναλύσει όλους τους παίκτες με τους οποίους θα παίξει ένας συγκεκριμένος παίκτης. Και αυτό ισχύει ακόμα και αν ο ίδιος δεν θα παίξει μαζί. Ένας αποτελεσματικός τρόπος επίλυσης αυτών των επιλογών στρατηγικών συμπεριφοράς είναι η χρήση της μέσης γραμμής διότι προσφέρει αυτήν την απαραίτητη συμμετρία και η ουρά της αντί να είναι ενοχλητική, δημιουργεί μια ορθολογική ενίσχυση για τα επόμενα βήματα. Με αυτήν την έννοια η μέση γραμμή στην ΑΟΖ αποτελεί μια ισορροπία Nash.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου